Het leren lopen van Milo

gaat ontzettend goed!

Ze zijn begonnen in zijn

slaapkamertje, en

eindigden in… de

badkamer! Zo’n zin had

Milo om verder te lopen.

Het gaat zo goed dat…

Milo uiteindelijk zelf kan

lopen!

Nu ze toch bezig zijn, probeert David ook om Milo een kinderliedje te leren.

“Vooruit, Milo’tje! Zing me even na:Alle eendjes zwemmen in het water…”

Maar Milo heeft niet al te veel zin. Hij zit ongeïnteresseerd wat in het rond te kijken.

Omdat Catherine weet

dat het laatste deel van

haar zwangerschap het

zwaarste is, begint ze nu

al maar aan haar paper.

En omdat Milo toch niet

wil zingen, gaat David

maar even schaken.

Waarschijnlijk zal hij

binnenkort veel

aandacht aan de nieuwe

baby besteden, dus moet

hij nu alles al

voorbereiden voor zijn

volgende examen.

Dan moet Catherine naar

haar college vertrekken.

Spannend, de eerste les

van het tweede jaar…!

David zet nog even snel

Milo op het potje.

Plots komt hij dan tot de

ontdekking dat hij

eigenlijk bijna naar zijn

college moet vertrekken!

En hij heeft nog niet

eens een kindermeisje

gebeld!

“Sanne? David Delamour

hier. Zou je even op

Milo’tje willen passen?

Kom snel, want ik moet

bijna vertrekken!”

Uiteindelijk duurt hert

zo lang voor Sanne

komt, dat Catherine al

thuis is.

David belt Sanne af, en

maakt dat hij op zijn

college is!

Catherine legt nog snel

Milo in zijn bedje, en

kruipt er dan ook snel

in.

Ze is echt stikkapot.

Maar na een paar

minuten…

“Woeps… Gun jij je

mama geen

rust, kleintje? Nu ook

wel flink gaan

slapen, hoor!”

Na een paar uur komt

David weer thuis, en hij

maakt meteen een

lekkere maaltijd klaar

voor hem en Catherine.

“Ik heb een lekkere

stoofpot voor je

klaargemaakt, liefje!”,

zegt hij tegen

Catherine, die net de

keuken binnenkomt.

“Geen zin in! Ik wil IJS!

Borden vol ijs!”,

mompelt Catherine, met

haar mond dal vol.

Wanneer Catherine – na

een drietal borden ijs –

weer in bed is

gekropen, begint David

ook maar eens aan zijn

paper.

Maar dan kan hij ook

zijn ogen niet meer

openhouden, en kruipt

naast zijn vriendin in

bed.

Catherine is die morgen

vroeg wakker, en haalt

meteen de hele pot ijs

uit de koelkast.

Maar zelfs dan is haar

honger nog niet gestild.

Gelukkig stonden er nog

een paar broodjes in de

koelkast.

Terwijl ze er smakelijk

van zit te eten, besluit

de kleine Milo het

voorbeeld van zijn mama

te volgen.

Hij zet zich aan zijn

eigen kleine tafeltje, en

eet lekker mee!

Na het eten is het weer

tijd voor het potje, en

jawel… Milo’tje is vanaf

nu zindelijk!

Van het koken en het

eten werd Catherine

alweer zo moe, dat ze

met haar gezicht in haar

bord in slaap is gevallen!

“Huh? O nee, is het al zo

laat? Ik moet naar mijn

college!”,

schrikt ze opeens

wakker.

Ze wast de smurrie van

haar gezicht, en loopt zo

snel als ze kan naar haar

college.

Intussen is David erin

geslaagd om Milo het

hele liedje te laten

zingen.

“… Falderalderaldera!

Hopsasa!”,

zingt de kleine Milo zijn

vader na.

“Zo, mijn flinke jongen!

Dat gaan we straks

zingen op je

verjaardag, hé?”

“Neeee!”,

fluistert Milo’tje

verlegen.

David vertrekt naar zijn

college en Catherine

komt thuis. Net op tijd

om Milo’tje in bed te

leggen.

Maar dat is buiten haar

eigen vermoeidheid

gerekend…

“Mama, ikke moe…

Mama ook slapen?”,

brabbelt de kleine Milo.

Bij het horen van het

kinderstemmetje, kijkt

Catherine verdwaasd op.

“Mama trug wakker?”,

vraagt het jongetje lief.

Catherine heeft nog net

genoeg energie om haar

zoontje in zijn bedje te

leggen, maar daarna

duikt ze bijna haar bed

in.

Maar niet voor lang…

“Aaaaaaaargh! Nee, niet

nu! David is er nog

niet!”,

kreunt ze tussen de

weeën door.

Ze probeert nog even vol

te houden, maar het lukt

echt niet langer.

“DAVID! Waar ben je

toch als ik je nodig

heb!?”,

roept ze wanhopig uit.

Toch weet ze de klus

alleen te klaren, en even

later staat ze met een

snoezig meisje in haar

armen.

“Hallo, kleine Zohra!

Hé, jij hebt mijn

huidskleur. Maar wel de

haarkleur van je papa!”

David, die niet veel later

thuiskomt, kijkt ook

stralend naar zijn

dochtertje.

“Welkom, Zohra’tje!”,

fluistert hij ontroerd.

Toen Milo geboren

werd, nam David de

eerste zorgen op

zich, omdat Catherine

zou moe was.

En ook nu is het weer

zo, dat hij degene is die

Zohra haar eerste flesje

geeft.

En ook degene die Zohra

voor de eerste keer in

haar bedje legt.

Voor een meisje, hadden

ze speciaal een hele

prinsessenkamer

besteld.

Maar Catherine zal nu

toch wel snel moeten

opstaan. Want behalve

de geboorte van Zohra, is

er nog een speciale

gebeurtenis vandaag…!

David blaast samen met

Milo de kaarsjes uit, en

zet dan zijn zoontje op

de grond.

Terwijl Milo verbaasd om

zich heen kijkt, staat de

rest van het gezin hem

al druk aan te moedigen.

Zelfs de kleine Zohra

hangt erbij in haar

schommeltje, en

moedigt haar broer met

hoge kreetjes aan.

Wanneer al zijn

ledematen beginnen te

trillen, bekijkt Milo

zichzelf verwonderd.

Wat gebeurt er nu?

Maar dan schiet hij plots

de lucht in, en…

“Joehoe! Moet je toch

eens kijken hoe groot ik

ben!”

Alsof hij het zelf nog

niet kan geloven, bekijkt

hij zijn lange armen en

benen.

En er wacht Milo nog een

grote verrassing.

“Wauw, moet je eens

kijken!”,

Roept hij

opgewonden, wanneer hij

zijn kamer binnenloopt om

zijn gewone kleren aan te

trekken.

Wanneer hij zijn kleren

aanheeft, gaat hij op zijn

nieuwe bed zitten lezen.

Nu ja, lezen… zich zitten

afvragen wat die

vreemde tekeningetjes

bij de prentjes

betekenen… maar dat

zullen mama en papa

hem wel snel leren!