“Schat, heb jij soms mijn rode

T-shirt ergens gezien?”, vraagt

Nessa terwijl ze in haar

ondergoed de trap komt op

gelopen.

Jasper proest: “Zou ík normaal

niet aan jou moeten vragen

waar je mij kleren hebt

gelegd?”

Hij draait zich naar Nessa om:

“Kijk eens in de

badkamer, verstrooide

professor. Misschien heb je het

daar ergens laten liggen!”

“Dat klinkt aannemelijk!”,

grinnikt Nessa, “Maak jij de

meisjes verder klaar, dan ga ik

me nog even aankleden!”

“Pffff…”, zucht Jasper, en hij

zegt meer tegen zichzelf dan

tegen Alina: “Vrouwen! Ik hoop

voor mezelf dat ons volgende

kindje een jongetje wordt!”

Even later is Nessa er dan toch

in geslaagd zich aan te kleden,

en zetten ze de tweeling in de

buggy.

“Fijn dat het vannacht

gesneeuwd heeft. Kunnen we

toch een witte kerst gaan

vieren bij mijn ouders!”

“Zorg jij maar eerst dat je

onderweg niet uitglijdt!”,

plaagt Jasper, “Kom meiden,

we zijn weg!”

“Hé, kom erin! Zalig

kerstfeest!”, roept Catherine

meteen wanneer ze Nessa en

Jasper ziet aankomen.

En ze vervolgt meteen, met

een blik op de tweeling: “Wat

worden ze alweer groot, zeg!”

“En… zie ik dat goed, komt er

binnenkort nog eentje bij??”

“Juist gezien, mama!”, lacht

Nessa, “We hoeven echt niet

onder te doen voor jou en

papa!”

Thelma is intussen ook de

kamer binnengekomen, en na

haar grote zus en diens

verloofde om de hals te zijn

gevlogen, hurkt ze bij de

tweeling neer: “Hé meiden,

hebben jullie zin om mee te

spelen? Niels, Lotta en Lauren

zijn er ook al!”

Dat laten de meisjes zich geen

twee keer vragen, en ze

hobbelen enthousiast achter

hun tante Thelma aan.

Intussen zitten ook de

volwassenen het gezellig te

maken in de living.

“Wat gaat de tijd toch snel…”,

zucht Catherine.

“Milo in zijn laatste

semester, Zohra in haar derde

jaar, Nessa al halverwege het

tweede… en binnenkort wordt

onze Thelma ook alweer

tiener…”

“Wat houdt je tegen om nog

een kindje te nemen, mama?”,

lacht Milo, “Jij en papa zijn er

vroeg aan begonnen, jullie zijn

jong genoeg!”

“Toch maar niet!”, antwoordt

David, “Hebben jullie al eens

bedacht hoeveel kleinkinderen

we intussen al hebben? Nee,

een vijfde kindje is echt niet

meer aan ons besteed!”

Hij hoort de over piepen, en

staat op: “Ik geloof dat het

eten klaar is, komen jullie aan

tafel?”

“Aandacht, aandacht! Hier

komt het gerecht van de eeuw:

de lasagne, van chef David

Delamour!”

“Lasagne?”, vraagt Nessa

plagend, “Met Kerstmis

verwachten de meeste mensen

kalkoen hé, papa!”

David zucht: “Tja, ik wou eerst

kalkoen maken, maar…”

“… papa heeft hem laten

aanbranden!”, roept Thelma,

zo luid dat de hele tafel het

gehoord heeft.

“Thelma! Je vader heeft hier

zijn best op gedaan, hoor! En

daarbij, jij hebt niet te klagen

want lasagne is je

lievelingseten!”

Ze wendt zich tot de rest van

de tafel: “Smakelijk iedereen!”

Gelukkig Nieuwjaar!!!!