31 oktober 2013

Jacques Brel &

Barbara

verzorgd door Tinus Derks

Alliance Franaise Deventer

JacquesBrelbiografie

Jeugdjaren Jacques Romain Georges Brel (Schaarbeek bij Brussel), 8 april 1929 - Bobigny bij Parijs) - 9 oktober 1978) groeide op in een burgerlijk milieu. Aanvankelijk zou hij zijn vader op-volgen als fabrieksdirecteur en werkte hij vier jaar lang bij diens karton-fabriek Vanneste & Brel.

Bij de humanistisch-Katholieke jeugd-beweging Franche Corde legde hij zich toe op zang en toneelspel. Hij ontmoette er Thrse Michielsen ('Miche') met wie hij op 1 juni 1950 trouwde.

Eerste stappen als chansonnier Ondertussen schreef Brel liedjes en gedichten. Hij trad op in radio-programmas, gaf optredens en maakte in 1953 een 78-toerenplaat met de, vergeleken met zijn latere repertoire, brave liedjes La Foire en Il y a. In 1954 vertrok hij naar Parijs waar hij met wisselend succes zijn werk aan de man bracht. Hij laat zijn visitekaartje achter bij de Franstalige radio in de vaste veronderstelling dat die zijn liedjes zal promoten. Maar dat gebeurt niet omdat de liedjes van Brel er niet aanspreken. Wie wel ontroerd wordt door het werk van Brel is Jef Claessen van Omroep Limburg . Hij haalt Brel naar Hasselt en laat hem in diverse uitzendingen live zingen. Zijn Vlaamse entree is gemaakt en in augustus 1953 was Jacques Brel voor het eerst op de radio te horen, dankzij Jef Claessen. Claessen was presentator en later directeur van BRT2 Omroep Limburg. Zijn plaat trok de aandacht van onder meer Jacques Canetti; deze liet hem een paar keer in zijn cabaret Les Trois Baudets optreden.

Doorbraak In 1956 beleefde Brel zijn doorbraak met het succesvolle plaatje Quand on n'a que l'amour. Brel was vanaf dat moment erkend artiest. Dat de kwaliteit van zijn gezinsleven er intussen niet op vooruit ging, bleek toen Miche in 1958 besloot om met de kinderen weer in Brussel te gaan wonen.

Vanaf de late jaren vijftig werd het werk van Brel grimmiger: zijn katholiek-humanistische levensvisie wordt verruild voor een wereldbeeld

waarin de mens in de eerste plaats een strijder is. Gekoppeld aan de muzikale vakkunst van Jouannest en Rauber leverde dit een vernieuwde Jacques Brel op: in Les Flamandes uit 1959 trekt hij van leer tegen de hypocriete burgerlijke moraal die hij uit zijn jeugd kende; in Ne me quitte pas (1959) lijkt de liefde meer pijn dan goed te doen en La mort (1960) is het eerste uit een reeks Brel-chansons over de dood. Het zijn drie thema's die vanaf dat moment voortdurend opduiken in Brels teksten.

Brel als vedette In de periode tot 1967 leidde Brel een hectisch bestaan waarin het niveau van zijn liedjes en optredens on-veranderd hoog bleef. Tijdens zijn concerten was Brel aanvankelijk een cabareteske hofnar die af en toe een gevoelig liedje zong, maar naarmate de jaren vorderden speelde hij de rol van gedoemd dichter, die zijn per-soonlijke pijn voor het voetlicht bracht.

Naast een intens tourschema van gemiddeld 300 optredens per jaar hield Brel er al die jaren een intens drink- en rookschema op na. Zijn nachtrust bestond uit hazenslaapjes en hij verloor tijdens een optreden naar eigen zeggen in een klein uur ruim een halve kilo aan lichaams-gewicht. Het wekte geen verbazing dat hij op 16 mei 1967 zijn laatste concert gaf. Als reden voor zijn af-

scheid gaf hij op dat hij bang was om zijn artistieke scherpte te verliezen. Ook wilde hij meer tijd vrijmaken voor 'andere dingen'.

Brels tweede carrire Brel ging het vanaf 1967 rustig aan doen. In zijn geval betekende dat: Don Quichot spelen in een door hem zelf geregisseerde musical (l'Homme de la Mancha) en een filmcarrire beginnen. Hoewel zijn verrichtingen als filmacteur welwillend werden ont-vangen, behaalde hij op dat gebied niet het enorme succes dat hem als zanger ten deel viel. De twee films die hij zelf regisseerde waren ronduit flops.

Minder artistieke bezigheden genoten na 1967 Brels aandacht: hij behaalde zijn vlieg- en zeilbrevet en bevoer samen met minnares Maddly Bamy per zeiljacht Askoy II de Atlantische en Stille Oceaan. Uiteindelijk be-landde het paar op het eiland Hiva Oa, onderdeel van de Marquesas-eilanden in de Stille Oceaan.

Afscheid Toen bij Brel in 1974 longkanker werd geconstateerd, vestigde hij zich de-finitief op Hiva Oa. Hij reisde nu en dan naar Europa voor medische be-handeling (een deel van zijn linker-long werd verwijderd) en uiteindelijk voor het opnemen van een laatste LP.

De LP Brel verscheen eind 1977 en was de eerste volwaardige Brel-plaat in bijna tien jaar. Er werden op de dag dat de plaat uitkwam 600.000 exemplaren van verkocht en in artistiek opzicht werd Brel als een succes beschouwd. Kort na het uit-komen van de plaat keerde Brel alweer terug naar Hiva Oa, waar hij tot de zomer van 1978 samen met Maddly verbleef.

Een snel verslechterende gezond-heidstoestand dwong hem de laatste drie maanden van zijn leven in Frankrijk door te brengen. Hij stierf in een ziekenhuisbed in Bobigny (bij Parijs) aan een longembolie en werd begraven op Hiva Oa.

Barbarabiografie

Barbara was de artiestennaam van Monique Andre Serf, (Parijs, 9 juni 1930 - Neuilly-sur-Seine, 24 november 1997). Ze was zangeres, tekstschrijver en componist. Bekende nummers zijn L'aigle noir, Nantes, La solitude en Dis, quand reviendras-tu? In Nederland worden chansons van Barbara onder meer vertolkt door Wende Snijders. Omdat ze van Joodse afkomst is, moet Barbara tijdens de bezetting van Frankrijk met haar familie onderduiken. In het boek Il tait un piano noir vertelt ze hierover. Na de oorlog hoort een buurvrouw, die muzieklerares is, haar zingen en zet zich in om er voor te zorgen dat zij haar zangtalent kan ontwikkelen. Ze krijgt zang- en pianolessen en schrijft zich in bij de cole suprieure de musique. Verder zingt ze bij La Fontaine des Quatre Saisons, een populair cabaret in Parijs. Door haar lengte, zwarte kleren, gitzwarte haren en bleek gezicht heeft ze een spookachtige verschijning die de melancholie van de teleurgestelde liefde weergeeft. Tussen 1950 en 1952 woont ze in Brussel waar ze een actief lid wordt van de kunstgemeenschap. Haar vrienden veranderen een oud ateliershuis in een concertzaal waar Barbara nummers van dith Piaf, Juliette Grco en Germaine Montro speelt en zingt. Haar carrire ontwikkelt zich echter langzaam en het is moeilijk om rond te komen. In oktober 1953 trouwt ze met Claude John Luc Sluys, een Belgische rechtenstudent van wie ze in 1956 scheidt. Als ze in Parijs terugkomt, ontmoet ze Jacques Brel en Georges Brassens. Ze geeft verschillende optredens in kleine zaaltjes, maar er ontwikkelt zich een trouw publiek, met name onder de studenten van het quartier Latin in Parijs. In 1957 keert ze terug naar Brussel om haar eerste plaat op te nemen, maar pas in 1961 wordt ze beroemd door optredens in de muziektempel van Bobino bij Montparnasse in Parijs. Ze gaat verder in kleine zaaltjes en twee jaar later in het Thtre des Capucines. Ze weet de aandacht te trekken en vast te houden van het publiek met een

nieuw repertoire. Vanaf dat moment is haar naam gevestigd en in 1964 tekent ze een contract met de platenmaatschappij Philips Records. Tijdens het componeren wordt ze genspireerd door componisten als Mireille en Charles Trenet, de twee grootste vedettes van haar tijd. De lyrische potische door haarzelf ge-schreven teksten, haar dramatiek en diepgang van de emotie in haar stem verzekeren haar van een publiek dat haar dertig jaar volgt.

De liedjes uit deze tijd zijn Ma plus belle histoire d'amour C'est vous, L'aigle noir, Nantes, La solitude en Une petite cantate. In 1965 wordt haar album Barbara chante Barbara een groot commer-cieel succes en ze wint de Acadmie Charles Cros. Tijdens de uitreiking breekt Barbara de trofee in stukjes en deelt ze uit aan de technici om haar dankbaarheid te tonen. Ze begint geld weg te geven en haar beroemdheid te gebruiken om hulp te bieden aan arme kinderen. In 1969 maakt ze bekend dat ze actrice wordt. Haar eerste rol is in de musical Madame, van Albert Willemetz waar in ze een erg mooie travestiet speelt. In 1971 speelt ze samen met Jacques Brel in zijn film Franz waarvoor ze de muziek schrijft. Twee jaar later verschijnt L'Oiseau rare, geregisseerd door Jean-Claude Brialy. Haar laatste rol was in 1977 in de film Je suis n

Venise, geregisseerd door de danser en choreograaf Maurice Bjart. In deze jaren zeventig blijft ze ook muzikaal actief. Ze verschijnt in een televisieoptreden met Johnny Halliday en gaat op tournee in Japan, Canada, Belgi, Isral, Nederland en Zwitserland. In de jaren tachtig verschijnt haar album Seule, een van de best verkochte platen in 1981. Het jaar daarop krijgt ze de Grand Prix du Disque voor haar bijdrage aan de Franse cultuur. Ze ontwikkelt een nauwe werkrelatie met rijzende filmster Grard Depardieu en zijn vrouw lisabeth. In 1982 gaat ze naar New York om piano te spelen in de Opra Mtropolitain met Mikhail Baryshnikov, in een lied en de presentatie van een balletdans. In de jaren 80 schrijft ze ook mee aan de muziek voor het stuk Lily Passion met Luc Plamondon. Ze verschijnt zelf ook in het stuk samen met Grard Depardieu. Dat leidt tevens tot een breuk met haar vaste accordeonist, Roman Romanelli, met wie ze twintig jaar samen-werkte; hij zag niets in het project, waarop hij zonder omwegen aan de kant wordt gezet. Aan het einde van de jaren tachtig wordt Barbara actief in de fondsen-werving voor de behandeling van aids. In 1988 krijgt ze de Lgion d'honneur, een hoge Franse onderscheiding. Vanaf december 1996 besteedt ze haar tijd aan het schrijven van haar herinneringen die in 1998 ver-schijnen. Hierin onthult ze onder meer dat ze seksueel misbruikt is door haar vader, die vervolgens haar familie heeft verlaten. Ze is overleden aan ademhalings-problemen op 24 november 1997. Haar stoffelijk overschot rust op het Cimetire parisien de Bagneux. In 1998 heeft de gemeente Saint-Marcellin, waar het gezin met Barbara in de Tweede Wereld-oorlog was ondergedoken, be-sloten om een plein naar haar te vernoemen en organiseert men er verschillende activiteiten rondom haar. (Bron:Wikipedia)

Rosa

C'est le plus vieux tango du monde, celui que les ttes blondes nonnent comme une ronde, opdreunen en apprenant leur latin C'est le tango du collge qui prend les rves au pige valkuil Et don't il est sacrilge heiligschennis de ne pas sortir malin C'est le tango des bons pres qui surveillent l'oeil svre Les Jules et les Prosper qui seront la France de demain Rosa, rosa, rosam, rosae, rosae, rosa Rosae, rosae, rosas, rosarum, rosis, rosis C'est le tango des forts en thme, boutonneux jusqu' l'extrme vol puisten Et qui recouvrent de laine, leur coeur qui est dj froid C'est le tango des forts en rien, qui dclinent de chagrin Et qui seront pharmaciens, parce que papa ne l'tait pas C'est le temps o j'tais dernier car ce tango rosa, rosae J'inclinais lui prfrer dj ma cousine Rosa Rosa, rosa, rosam, rosae, rosae, rosa Rosae, rosae, rosas, rosarum, rosis, rosis

C'est le tango des promenades, deux par seul sous les arcades Cerns de corbeaux et d'alcades zwartrok - burgemeester qui nous protgeaient des pourquoi C'est le tango de la pluie sur la cour, le miroir d'une flaque sans amour plas water Qui m'a fait comprendre un beau jour que je n'serais pas Vasco de Gama Mais c'est le tango du temps bni o pour un baiser trop petit Dans la clairire d'un jeudi, open plek in het bos a rosi cousine Rosa Rosa, rosa, rosam, rosae, rosae, rosa Rosae, rosae, rosas, rosarum, rosis, rosis C'est le tango du temps des zros, j'en avais tant des minces des gros gering Que j'en faisais des tunnels pour Charlot Des auroles pour saint Franois C'est le tango des rcompenses, qui vont ceux qui ont la chance D'apprendre ds leur enfance tout ce qui ne leur servira pas Mais c'est le tango que l'on regrette, une fois que le temps s'achte Et que l'on s'aperoit tout bte qu'il y a des pines aux Rosa doornen Rosa, rosa, rosam, rosae, rosae, rosa Rosae, rosae, rosas, rosarum, rosis, rosis.

La solitude

Je lai trouve devant ma porte, Un soir, que je rentrais chez moi. Partout, elle me fait escorte. Elle est revenue, l voil, La renifleuse des amours mortes. snuffelaarster Elle ma suivie, pas pas. La garce, que le Diable lemporte! slet Elle est revenue, elle est l Avec sa gueule de carme zuurpruim Avec ses larges yeux cerns, met kringen Elle nous fait le cur la trane, Elle nous fait le cur pleurer, Elle nous fait des mains blmes bleek Et de longues nuits dsoles. La garce! Elle nous ferait mme Lhiver au plein cur de lt. Dans ta triste robe de moire glitterjurk Avec tes cheveux mal peigns, gekamd Tas la mine du dsespoir, Tu nes pas belle regarder. Allez, va t-en porter ailleurs Ta triste gueule de lennui.

Je nai pas le got du malheur. Va t-en voir ailleurs si jy suis! Je veux encore rouler des hanches, heupwiegen Je veux me saouler de printemps, bedrinken Je veux men payer, des nuits blanches, slapeloze nachten A cur qui bat, cur battant. Avant que sonne lheure blme Et jusqu mon souffle dernier, Je veux encore dire "je taime" Et vouloir mourir daimer. Elle a dit: "Ouvre-moi ta porte. Je tavais suivie pas pas. Je sais que tes amours sont mortes. Je suis revenue, me voil. Ils tont rcit leurs pomes, Tes beaux messieurs, tes beaux enfants, Tes faux Rimbaud, tes faux Verlaine. Eh! bien, cest fini, maintenant." Depuis, elle me fait des nuits blanches. Elle sest pendue mon cou, Elle sest enroule mes hanches. Elle se couche mes genoux. Partout, elle me fait escorte Et elle me suit, pas pas. Elle mattend devant ma porte. Elle est revenue, elle est l, La solitude, la solitude...

Chapeau bas Est-ce la main de Dieu, Est-ce la main de Diable Qui a tiss le ciel De ce beau matin-l, Lui plantant dans le cur Un morceau de soleil Qui se brise sur l'eau En mille clats vermeils ? Est-ce la main de Dieu, Est-ce la main du Diable Qui a mis sur la mer Cet trange voilier Qui, pareil au serpent, Semble se dplier, Noir et blanc, sur l'eau bleue Que le vent fait danser ? Est-ce Dieu, est-ce Diable Ou les deux la fois Qui, un jour, s'unissant, Ont fait ce matin-l ? Est-ce l'un, est-ce l'autre ? Vraiment, je ne sais pas Mais, pour tant de beaut, Merci, et chapeau bas.

Est-ce la main de Dieu, Est-ce la main de Diable Qui a mis cette rose Au jardin que voil ? Pour quel ardent amour, Pour quelle noble dame La rose de velours Au jardin que voil ? Et ces prunes clates, Et tous ces lilas blancs, Et ces grosseilles rouges, Et ces rires d'enfants, Et Christine si belle Sous ses jupons blancs, Avec, au beau milieu, L'clat de ses vingt ans ? Est-ce Dieu, est-ce Diable Ou les deux la fois Qui, un jour, s'unissant, Ont fait ce printemps-l ? Est-ce l'un, est-ce l'autre ? Vraiment, je ne sais pas Mais pour tant de beaut, Merci, et chapeau bas !

Le voilier qui s'enfuit, La rose que voil Et ces fleurs et ces fruits Et nos larmes de joie... Qui a pu nous offrir Toutes ces beauts-l ? Cueillons-les sans rien dire. Va, c'est pour toi et moi ! Est-ce la main de Dieu Et celle du Malin Qui, un jour, s'unissant, Ont crois nos chemins ? Est-ce l'un, est-ce l'autre ? Vraiment, je ne sais pas Mais pour cet amour-l Merci, et chapeau bas ! Mais pour toi et pour moi Merci, et chapeau bas !

Ne me quitte pas

Ne me quitte pas Il faut oublier Tout peut s'oublier Qui s'enfuit dj Oublier le temps Des malentendus Et le temps perdu A savoir comment Oublier ces heures Qui tuaient parfois A coups de pourquoi Le coeur du bonheur Ne me quitte pas (4 fois) Moi je t'offrirai Des perles de pluie Venues de pays O il ne pleut pas Je creuserai la terre graven Jusqu'aprs ma mort Pour couvrir ton corps D'or et de lumire Je ferai un domaine O l'amour sera roi

O l'amour sera loi O tu seras reine Ne me quitte pas (4 fois) Ne me quitte pas Je t'inventerai Des mots insenss waanzinnig Que tu comprendras Je te parlerai De ces amants l Qui ont vu deux fois Leurs coeurs s'embraser in vuur en vlam steken Je te racont'rai L'histoire de ce roi Mort de n'avoir pas Pu te rencontrer ontmoeten Ne me quitte pas (4 fois) On a vu souvent Rejaillir le feu weer opvlammen De l'ancien volcan Qu'on croyait trop vieux Il est parat-il

Des terres brles Donnant plus de bl Qu'un meilleur avril Et quand vient le soir Pour qu'un ciel flamboie Le rouge et le noir Ne s'pousent-ils pas bij elkaar passen Ne me quitte pas (4x) Ne me quitte pas Je ne vais plus pleurer Je ne vais plus parler Je me cacherai l verstoppen te regarder Danser et sourire Et t'couter Chanter et puis rire Laisse-moi devenir worden L'ombre de ton ombre L'ombre de ta main L'ombre de ton chien Ne me quitte pas (4 fois)

Dis,quandreviendrastu?

Voil combien de jours, voil combien de nuits, Voil combien de temps que tu es reparti, Tu mas dit cette fois, cest le dernier voyage, Pour nos curs dchirs, cest le dernier naufrage, verscheurd; schipbreuk Au printemps, tu verras, je serai de retour, Le printemps, cest joli pour se parler damour, Nous irons voir ensemble les jardins refleuris, Et dambulerons dans les rues de Paris. ronddwalen {R} Dis, quand reviendras-tu, Dis, au moins le sais-tu, Que tout le temps qui passe, Ne se rattrape gure, inhalen Que tout le temps perdu, Ne se rattrape plus, Le printemps sest enfui depuis longtemps dj, Craquent les feuilles mortes, brlent les feux de bois, A voir Paris si beau dans cette fin dautomne, Soudain je malanguis, je rve, je frissonne, lusteloos worden Je tangue, je chavire, et comme la rengaine, schommelen; kapseizen ; deuntje Je vais, je viens, je vire, je me tourne, je me trane, Ton image me hante, je te parle tout bas, achtervolgt me Et jai le mal damour, et jai le mal de toi. {R} Jai beau taimer encore, jai beau taimer toujours, Jai beau naimer que toi, jai beau taimer damour, Si tu ne comprends pas quil te faut revenir, Je ferai de nous deux mes plus beaux souvenirs, Je reprendrai la route, le monde mmerveille, verwondert Jirai me rchauffer un autre soleil, Je ne suis pas de celles qui meurent de chagrin, Je nai pas la vertu des femmes de marins. deugd {R}

Avec Elgance Se sentir quelque peu romain Mais au temps de la dcadence Gratter sa mmoire deux mains Ne plus parler qu' son silence Et Ne plus vouloir se faire aimer Pour cause de trop peu d'importance Etre dsespr Mais avec lgance Sentir la pente plus glissante helling Qu'au temps o le corps tais mince Lire dans les yeus de ravissantes Que cinquante ans c'est la province Et Brler sa jeunesse mourante Mais faire celui qui s'en dispense Etre dsespr Mais avec lgance

Sortir pour traverser des bars O l'on est chaque fois le plus vieux Y clabousser de pourboires in opspraak brengen Quelques barmans silencieux Et Grignoter des banalits kleine voordeeltjes halen Avec des vieilles en puissance Etre dsespr Mais avec lgance Savoir qu'on a toujours eu peur Savoir son poids de lchet Pouvoir se passer de bonheur Savoir ne plus se pardonner Et N'avoir plus grand chose rver Mais couter son coeur qui danse Etre dsespr Mais avec esprance.

L'aigle noir Un beau jour, ou peut-tre une nuit, Prs d'un lac je m'tais endormie, Quand soudain, semblant crever le ciel, Et venant de nulle part, Surgit un aigle noir, Lentement, les ailes dployes, Lentement, je le vis tournoyer, ronddraaien Prs de moi, dans un bruissement d'ailes, Comme tomb du ciel, L'oiseau vint se poser, Il avait les yeux couleur rubis, Et des plumes couleur de la nuit, A son front brillant de mille feux, L'oiseau roi couronn, Portait un diamant bleu, De son bec il a touch ma joue, Dans ma main il a gliss son cou, C'est alors que je l'ai reconnu, Surgissant du pass, Il m'tait revenu, Dis l'oiseau, dis, emmne-moi, Retournons au pays d'autrefois, Comme avant, dans mes rves d'enfant, Pour cueillir en tremblant, Des toiles, des toiles,

Comme avant, dans mes rves d'enfant, Comme avant, sur un nuage blanc, Comme avant, allumer le soleil, Etre faiseur de pluie, Et faire des merveilles, L'aigle noir dans un bruissement d'ailes, Prit son vol pour regagner le ciel, Quatre plumes couleur de la nuit Une larme ou peut-tre un rubis J'avais froid, il ne me restait rien L'oiseau m'avait laisse Seule avec mon chagrin Un beau jour, ou peut-tre une nuit, Prs d'un lac, je m'tais endormie, Quand soudain, semblant crever le ciel, Et venant de nulle part, Surgit un aigle noir, Un beau jour, une nuit, Prs d'un lac, endormie, Quand soudain, Il venait de nulle part, Il surgit, l'aigle noir...

Le bon dieu

Toi Toi, si ttais lbon Dieu Tu frais valser les vieux

Aux toiles Toi

Toi, si ttais lbon Dieu Tu allumerais des bals

Pour les gueux bedelaars

Toi

Toi, si ttais lbon Dieu Tu nsrais pas conome

De ciel bleu Mais

Tu nes pas lbon Dieu Toi, tu es beaucoup mieux

Tu es un homme

Tu es un homme Tu es un homme

La valse mille temps Au premier temps de la valse Toute seule tu souris dj Au premier temps de la valse

Je suis seul, mais je taperois Et Paris qui bat la mesure Paris qui mesure notre moi

Et Paris qui bat la mesure Me murmure murmure tout bas

{Refrain:} Une valse trois temps Qui soffre encore le temps Qui soffre encore le temps De soffrir des dtours Du ct de lamour Comme cest charmant Une valse quatre temps Cest beaucoup moins dansant Cest beaucoup moins dansant Mais tout aussi charmant Quune valse trois temps Une valse quatre temps Une valse vingt ans Cest beaucoup plus troublant Cest beaucoup plus troublant Mais beaucoup plus charmant

Quune valse trois temps Une valse vingt ans Une valse cent temps Une valse cent ans Une valse a sentend A chaque carrefour Dans Paris que lamour Rafrachit au printemps Une valse mille temps Une valse mille temps Une valse a mis ltemps De patienter vingt ans Pour que tu aies vingt ans Et pour que jaie vingt ans Une valse mille temps Une valse mille temps Une valse mille temps

Offre seule aux amants Trois cent trente-trois fois ltemps De btir un roman Au deuxime temps de la valse On est deux, tu es dans mes bras Au deuxime temps de la valse Nous comptons tous les deux: une deux trois Et Paris qui bat la mesure Paris qui mesure notre moi Et Paris qui bat la mesure Nous fredonne, fredonne dj neurin {au Refrain}

Au troisime temps de la valse Nous valsons enfin tous les trois Au troisime temps de la valse Il y a toi, y a lamour et y a moi

Et Paris qui bat la mesure Paris qui mesure notre moi Et Paris qui bat la mesure Laisse enfin clater sa joie.

{au Refrain} Lalala la lalala

Quand on n'a que

l'amour

Quand on n'a que l'amour A s'offrir en partage Au jour du grand voyage Qu'est notre grand amour Quand on n'a que l'amour Mon amour toi et moi Pour qu'clate de joie Chaque heure et chaque jour Quand on n'a que l'amour Pour vivre nos promesses Sans nulle autre richesses Que d'y croire toujours Quand on n'a que l'amour Pour meubler de merveilles

Et couvrir de soleil La laideur des faubourgs Quand on n'a que l'amour Pour unique raison Pour unique chanson Et unique secours Quand on n'a que l'amour Pour habiller matin Pauvres et malandrins De manteaux de velours Quand on n'a que l'amour A s'offrir en prire Pour les maux de la terre En simple troubadour Quand on n'a que l'amour

A offrir ceux-l Dont l'unique combat Et de chercher le jour Quand on n'a que l'amour Pour tracer un chemin Et forcer le destin A chaque carrefour Quand on n'a que l'amour Pour parler aux canons Et rien qu'une chanson Pour convaincre un tambour Alors sans avoir rien Que la force d'aimer Nous aurons dans nos mains Amis, le monde entier