REC

EPT

Focaccia van bloem en aardappel met gehalveerde tomaatjes en olijven

Ingrediënten voor een focaccia van ± 25x50 cm:500 g kleine romana tomatenzeezout, middelgrof

250 g aardappel10 gist, gedroogd½ eetlepel suiker½ kopje lauw water300 g bloem2 theelepels zout1 eetlepel olijfolielauw water

25 stevige olijven, met pit2 eetlepels olijfolie1 eetlepel oregano, gedroogd

Bereiding: halveer de tomaatjes en schep de pitjes eruit. Leg ze op bakpapier, bestrooi ze met zeezout en bak ze in een oven van 100 ºC ± 60 minuten. Kook de aardappels in de schil goed gaar en laat ze afkoelen. Druk ze door een pureeknijper of zeef in de keuken-machine. Breng de gist op gang met de suiker en lauw water. Zodra het begint te schuimen voeg het toe aan de bloem met de aardappel-puree, het zout en de olijfolie. Voeg voorzich-tig zoveel lauw water tot een soepel deeg ontstaat. Laat dit minimaal 140 minuten op een lauwwarme plaats rijzen. Voor het maken van het deeg is de broodmachine ideaal.Rol het deeg uit op een ingevette bakplaat, druk de halve tomaatjes en de olijven erin en laat dit onder een doek nogmaals 30 minu-ten rijzen. Verwarm de oven voor op 230 ºC. Begiet het deeg royaal met olijfolie, strooi er de oregano over en bak hem in ± 25 minuten goudbruin.

achtige piepkleine stenen hutjes, die eeuwenlang werden

verwaarloosd, maar inmiddels massaal worden geres-

taureerd en op het verlanglijstje staan van ieder zichzelf

respecterende yup. Mooie stalen deur met dubbel glas

erín en een Alfa Spider ervóór.

Plastic bloemetjeskleed De kuststrook heeft kleine haventjes, waar bootjes in

alle kleuren blauw met vis en schaaldieren binnenvaren.

Baaien, die wordt afgewisseld met zand- en rotsstranden,

waar in de zomermaanden opa en oma onder verschoten

parasolletjes de hele familie te eten geven. Van de rotsen

wordt met een mesje het middagmaal afgeplukt, een tafel-

tje met het niet te vermijden plastic bloemetjeskleed wordt

uitgeklapt, er wordt een fikkie gemaakt en iedereen is blij.

Iedere boulevard van ieder kustplaatsje heeft, naast een

aantal restaurants waar de lokale maaltijd met een liter

wijn meestal niet boven de acht euro komt, een ijssalon.

Nee, een ijs-juwelier, met koelvitrines volgeladen met de

meest krankzinnige ijssoorten waar in Nederland alleen

maar van kan worden gedroomd en waar de slenterende

Italiaan met spiegelende zonnebril en geëpileerde wenk-

brauwen een abonnement op lijkt te hebben.

Apulië is leuk, Apulië is heerlijk. We blijven nog wel even.

En zo’n zonnebril, die heb ik al. Die Alfa Spider ook, maar die

wenkbrauwen?

IN CONTACT METwww.wine-food-pictures.comwww.villarosa.eu (voor de wijn-spijscursussen en vegetarische kookworkshops)Email: erik@wine-food-pictures.com en: jolande@nomeattoday.nuLocatie / adres: ‘Villa Rossa’, Contrada Cardellicchio, S.p. Francavilla, I-72019 San Vito dei Normanni (Br), ItaliëDichtsbijzijnde vliegveld: Brindisi Afstand van vliegveld: 22 kmPer trein: BrindisiAfstand van treinstation: 26

INGRID SILIAKUSPAPIERARCHITECT

Eindelijk sta ik in de kathedraal van Nederlands geniaalste papierkunstenaar.

Op de één of ander manier had ik me een hele andere voorstelling gemaakt.

Een grote, goed georganiseerde werkruimte, vol met werk. Niets daarvan.

Gewoon een woonkamer. Er is wat werk in de hoeken van de open keuken

opgehangen. Hier gebeurt het dus, aan de eettafel.

Ik krijg een enorme cappuccino en neem plaats in een luie stoel die heerlijk

zit, een beetje té heerlijk. Ingrid heeft voor zichzelf een glas thee gemaakt.

Als ze zelf zit zijn de rollen direct omgekeerd. Voordat ik het weet heb ik mijn

levensverhaal verteld. Het overkomt me gewoon. “Dat gebeurt wel vaker als ik

met mensen praat. Maak je geen zorgen, ik schrijf het niet op”, lacht ze.

Ze heeft net haar Erik verloren. Onverwacht. In één keer is het leven anders.

Álles is anders, het zal nooit meer zo zijn. Hij was trots op Ingrid. En Ingrid

heeft veel, heel veel aan hem te danken. En nu is ie weg. “Rouwen is niet voor

niets een werkwoord”, zegt ze zelf. Het feit dat ze nu met een vreemde zit te

praten is een eerste bewuste stap. Ze is vastberaden zich er goed doorheen te

slaan.

ONTWERPEN IS PASSIE “EN JIJ KAN HET OOK”, ZEGT ZE, ZONDER TE LACHEN. “TUURLIJK”, ZEG IK.

Ingrid heeft altijd al een passie gehad voor Japanse vouwkunsten, Origami. Bij

toeval loopt ze op tegen een boek van Masahiro Chatani, die papierarchitec-

Ik bel aan bij een bescheiden flatje aan de rand van Amsterdam. Ik word hartelijk ontvan-gen en verras Ingrid met een klein boeket bloemen. Ze neemt mijn jas aan en wijst me de weg naar haar woonkamer.

Ingrid SiliakusCitaat uit ‘Papier op de

Vlucht’ (Peter Gentenaar,

uitgever: Wim Findham-

mer, 2006); Ingrid: ‘…

Het werken met papier dwingt mij

tot nederigheid daar dit medium

een eigen karakter heeft dat om

samenwerking vraagt. Het is een

uitdaging met elke afzonderlijke

papiersoort deze samenwerking te

zoeken en, uiteindelijk, te vinden.

Werken met papier zoals ik dat doe,

namelijk door middel van snijden

en vouwen objecten uit papier

creëren, dwingt mij met meditatieve

precisie te werken. Papierarchitec-

tuur verdraagt namelijk geen haast,

het is haar vijand; een moment van

afzwakking van de concentratie

kan tot mislukken van een werk

leiden….’. ‘…Ik ervaar een ultieme

bevrediging op het kritieke moment

waarop het papier zich, met een

onhoorbare zucht, overgeeft aan

de voorsnede en een messcherpe

vouw wordt. Het geluid van het

papier, dat deze overgave begeleid,

is voor mij onvergelijkbaar….’

tuur onwikkelde aan het begin van de jaren 80 in de vorige eeuw. Na zijn werk

intens te hebben bestudeerd, begint Ingrid met haar eigen ontwerpen. De

basistechnieken van Masahiro worden snel verder doorontwikkeld. Ze specia-

liseert zich in de gebouwen van meesterarchitecten en in complexe abstracte

sculpturen. M.C. Escher is haar grootste inspiratie bron. Ze heeft haar driedi-

mensionaal denken tot op een ongehoord niveau ontwikkeld. Ingrid zelf blijft

er heel bescheiden onder. De inmiddels wijlen Masahiro Chatani en Ingrid

hebben elkaar nooit ontmoet, maar de meester zou een diepe knipschaar voor

haar hebben gemaakt ...

Het procesHaar ontwerpproces is al net zo fascinerend als het eindresultaat. “Ik duik in

mijn ontwerp, letterlijk. Als ik virtueel “naar buiten loop” en het ontwerp drie-

dimensionaal vóór me kan zien, dan weet ik dat ik het kan maken”. Vervolgens

wordt het driedimensionale ontwerp omgezet in een eendimensionaal model

op een vlak, het papier. Dan begint het uittekenen en daarna het in- en uitsnij-

den van het ontwerp, een proces dat wel zes! maanden - zoals bijvoorbeeld

een opdracht van de New York Times - in beslag kan nemen.

Pas na het laatste sneetje wordt het ontwerp uitgevouwen. Dit kan wel tien

uur duren. als tijdens het vouwproces foutjes of fouten worden ontdekt, moet

het ontwerp als geheel worden aangepast en begint het snijden en vouwen

weer van voren af aan. Met een saté prikkertje worden de diep gelegen snee-

tjes uitgevouwen. Dan is het klaar ....

IN CONTACT MET INGRID:Hoe kunnen mensen kontact met jou opnemen? Website: http://ingrid-siliakus-.exto.orgEmail address: paperartnl@yahoo.com

INGRID OVER INGRID:Is Papierarchitect sinds: Ik hou zulke dingen slecht bij, een schatting zou zijn dat ik er zo rond de 15 a 17 jaar mee bezig ben.Beste werk: Reflection on Sagrada FamiliaBeste ervaring: Dat vind ik moeilijk te zeg-gen, elke ervaring is anders en ieder op zich bijzonder.Grootste compliment: Gevraagd te zijn door Museum of Modern Art in New York om de uitnodigingen te maken voor de opening van hun nieuwe gebouw.

DE SCHAAL VAN 100 VOLGENS INGRID “Een werk komt ten volle tot stand door:”(Jeminee Marcel, wat vraag je me nou…..! Dit vind ik een lastige dus ik doe maar een hele grove schatting)

Inspiratie: 50 puntenCreativiteit: 50 puntenHard werken: 60 puntenErvaring: 70 puntenTalent: 50 puntenGeldingsdrang: 40 puntenToeval: 0 punten