Het Sietekaristje Contactblad van de

Sietekaristen ut ’t Brugsche vzw

2012

Nummer

4

Erkenningsnummer P 602744

Uitgiftekantoor: De Haan – driemaandelijks - jaargang 2012: oktober – november - december

België – Belgique

P.B. – PP 8420 DE HAAN

BC 30140

Verantwoordelijke uitgever: P. Vanlancker – J.Wautersstraat 90 – 8200 Brugge 2

Ons embleem in het echt!

Colofon – nr. 4 – 2012

Verantwoordelijke uitgever: Rekeningsnummer vzw: Pol Vanlancker 001-4810689-50

bic.gebabebb IBAN BE86 0014 8106 8950

Contactadres Sietekaristje:

J.Wautersstraat 90 Zandstraat 119 8200 Sint Michiels 8200 Brugge 2

Uw mening is welkom bij de uitgever of/en onze redactie.

Voorzitter Pol Vanlancker J. Wautersstraat 90 8200 Brugge 2 0484/27 79 47

p.vanlancker@pandora.be

Ondervoorzitter Geert Eggermont Diksmuidse Heerweg 94 8200 Brugge 2 0487/54 45 60

k.vanderjeught@hotmail.be

Penningmeester Katrien Van der Jeught J.Wautersstraat 90 8200 Brugge 2 0486/45 27 74

eggermontg@telenet.be

Redactie – reclame Betty Haerens Zandstraat 119 8200 Brugge 2 050/32 05 93

raphael.dewaele@pandora.be

Secretaris Raf Dewaele Vissersstraat 3 8450 Bredene 059/32 56 16 0497/91 44 99

patrick.dewandel@belgacom.net

Verantwoordelijke Begeleiders Patrick De Wandel Dorpstraat 41 A 8300 Knokke-heist 050/60 95 95

betty.haerens@skynet.be

Ons bestuur

Bestuurslid Yoeri Vereecke Lange Molenstraat 35 8200 Brugge 0485/83 19 77

yoerivereecke01@hotmail.com

Bestuurslid André Vermeulen Oudstrijdersstraat 16 8301 Knokke 2 050/51 49 03 049725 47 72

zottedree@hotmail.com

Voorwoord Beste zijspanvrienden en –vriendinnen, de zomer ligt weer al achter ons, wat betekent dat het zijspan seizoen langzaam maar zeker op zijn einde loopt. In deze editie vinden jullie dan ook heel wat schrijfsels met zomerse vakantie ervaringen van diverse leden. Voor de meesten onder ons is het verlof immers ook achter de rug en werd de reeks van internationale zijspantreffens afgesloten door de collega’s van Berlare, dit nu al voor de 30° keer, wat zeker een vermelding verdient ! Wie je jaren aan een stuk kon tegenkomen op veel van deze samenkomsten, was Pierre LAURENT, overleden op 4 september laatstleden en zonder meer één van de meest memorabele zijspanrijders die ik heb gekend. Op 17 oktober zou hij 90 jaar geworden zijn. Hij kwam hij bijna jaarlijks naar ons weekend in Brugge en kaapte daar uiteraard ook steeds de beker mee als oudste deelnemer. Om het wat spannend te houden hebben we zelfs eens een trofee gegeven voor de 2° oudste zijspanrijder. Tot 2010 reed Pierre nog met het zijspan. Ooit vertelde hij me dat hij nooit een auto heeft gehad, twee maal naar de Noordkaap is gereden met het zijspan en thuis een wandkast had die vol stond met bekers van ‘oudste deelnemer’. Als aandenken en eerbetoon hierbij een foto van Pierre toen hij in 2008 voor de zoveelste maal de trofee kreeg van oudste en ‘kwikste’ zijspanrijder op ons treffen. Zijn lachje verraadt dat hij er als 86-jarige nog steeds van genoot.

In memoriam, PIERRE LAURENT, zonder twijfel de meest gelauwerde ‘oudste’ zijspanrijder . Hopelijk wacht er ons allen een even lange carrière als zijspanrijd(st)ers in goede gezondheid. Geniet nog van wat komen zal dit jaar en van wat hierna te lezen staat. Geert - ondervoorzitter

1912-2012 = 100 jaar Watsonian? Toen de Hr. T.F. Watson voor het eerst een zijspan ontwierp in 1912, was er van onze clubleden vermoedelijk nog niemand geboren, alhoewel af en toe er wel eens iemand als een 100-jarige uitziet als je hem na een nachtje socializen uit zijn tent ziet kruipen. De firma van de Hr. Watson, naar zijn stichter ‘Watsonian’ genaamd, ontwierp allerlei modellen,

overleefde economische recessies, twee wereldoorlogen en een brand, maar bleef overeind en ontwerpt en verkoopt op heden nog steeds zijspannen, wat van een aantal zijspanbouwers al lang niet meer kan worden gezegd.

In 1984 fusioneerde Watsonian met Squire , waardoor het de grootste zijspanbouwer van de UK werd. Op heden worden er nog een 200 zijspannen per jaar gebouwd, waarvan de helft voor het buitenland, vooral Japan. Recent werd er zelfs voor de Harry Potter film ‘Harry Potter and the Deathly Hallows’ een speciaal zijpan met Royal Enfield motor door de firma geleverd.

In de jaren 1950, werden er zo’n 200 zijspannen per week gemaakt, wat heden bijna niet te geloven is. Toen kwam de goedkope familie ‘Mini’ wagen op de markt, waardoor je als een arme luis werd aanzien als je met je madam nog met een zijspan rondreed i.p.v. met zo’n wagen.

Wie over bleef, deed het uit passie en dit lijkt op heden nog steeds het geval te zijn voor velen onder ons met als motto ‘the best way of life is the side car drive’.

Naar aanleiding van de 100-jarige verjaardag, nodigde de firma ‘Watsonian’ iedereen op 18 en 19 augustus uit naar het Stoneleigh Park in de buurt van Coventry. Op het ‘rijk’ gevulde programma stond …ik citeer…(om geen misverstanden te veroorzaken) “Attractions at the Centenary Rally include a display of historic and racing sidecars along with the company archives, driving skills test, prizes for Best in Show), celebrity guests, trade stands and an opportunity to test ride Royal Enfield motorcycles, which have been distributed by Watsonian since 1999. (Please bring your licence & riding gear). On Saturday evening there will be entertainment with a live band and bar selling special celebration ale.” Een korte vertaling van wat je kon verwachten …een tentoontstelling van oude zijspannen, race zijspannen, archieven van de firma, rijbekwaamheidstesten, ruilstanden, mogelijkheid om met de Royal Enfield te rijden en op zaterdagavond een live band en een bier speciaal voor het 100-jarig feest gebrouwen! Je moest wel gek zijn om daar niet bij te willen zijn - zeker als je zoals ondergetekende, met de ‘XXXL’ van Watsonian rijdt, nl. de Oxford voor 4 kids of 3 en een frigo box. Dit dacht Danny ook die met een iets kleinere uitvoering rijdt, maar voldoende groot genoeg voor zijn Martine en Tuurke. Ik stortte de 10 pond inschrijving vooraf (wat je ongeveer nog eens 7 euro kosten oplevert), maar was content als een eerste communicantje toen ik de enveloppe met ingangsarmband en sticker van de ‘Watsonian Centenary 2012’ mocht ontvangen.

De overtocht per boot werd geboekt, ik op vrijdag 6 uur en Danny om 12 u omdat hij nog wat langer diende te werken. Beide dames konden niet mee wegens beroeps- of andere verplichtingen. De donderdag belde Danny me om te zeggen dat hij toch om 6 uur met mij de boot zou proberen te nemen en zien of hij nog kon wisselen. Toen we in Duinkerke aankwamen, reed ik via de ingang voor ‘gereserveerde tickets’ recht de boot op en Danny stopte om zijn ticket te wisselen. Toen de boot vertrok had ik hem nog niet gezien, maar stonden er wat berichten op mijn GSM, nl. dat het 85 euro kostte om te wisselen, wat natuurlijk belachelijk was, daar ons ticket maar 31 euro had gekost! Danny is dan maar terug naar Brugge gereden en nog enkele uren bij zijn Martine in bed gekropen om dan later tegen 11 u. terug naar Duinkerke te rijden voor de boot van 12 u. Inmiddels was ik –na een bijna golfloze overtocht- al enkel uren ‘averechts’ aan het rijden en kwam ik kort na de middag aan in het Stoneleigh Park in de buurt van Coventry. Dit was een immens domein waar er landbouwbeurzen, paarden’treffens’ en andere happenings worden georganiseerd. Zo was er dat weekend ook een bijeenkomst, waar een 3000 jongeren kampeerden en rondreden op ‘steps’ (zo’n kleine ijzeren trontinetjes), zonder dat wij er last van hadden… wat aantoont dat het een redelijk uitgestrekt domein was.

Juist voor aankomst was het stevig gaan regenen waardoor ik voor de laatste 10 km nog mijn regenkledij diende boven te halen. Na ingecheckt te hebben en de 8 pond per nacht te hebben betaald, volgde ik de pijltjes naar de ‘Watsonian campsite’ en zag er enkele ‘oude’ bekenden. O.a. Jim en Georges, de tweeling die vaak naar ons treffen komt en daarbij onze bar behoorlijk ondersteunt, waarna ze elkaar ondersteunen om hun tent terug te vinden. Daar het hard aan het regenen was, riepen ze me binnen voor een kopje koffie, wat ik met dank aanvaardde. Toen het wat ophield met regenen, besloot ik vlug de tent te zetten en with a little help from my friends (o.a. Frank en Pauline, bijna schoonouders van…) lukte het de wind te overwinnen en de tent op te zetten, juist op tijd om te gaan schuilen voor de volgende pletsbui. Inmiddels kreeg ik bericht van Danny dat hij eindeloos in de file had gestaan met een bloedhete motor en dat hij vermoedelijk rond 20.00 u zou aankomen, wat enige tijd later ook het geval was. Terwijl hij zijn tentje opzette, warmde ik de spaghettisaus op die ik van Hilde had meegekregen. Danny kreeg van zijn Martine een blik conservengroenten mee die al enkele reizen had overleefd, maar er nu toch moest aan geloven. Gelukkig was er wat rode wijn om dit op smaak te brengen. De volgende morgen bleek de zon wel van de partij en genoten we van een rustig ontbijt en wat gekeuvel met de buren zijspanrijders. Van de mensen van Watsonian hadden we nog niemand gezien en ook de Engelse vrienden vonden dit niet echt normaal. Rond een uur of tien vond ik dat we toch eens dienden te gaan zien waar het feest nu eigenlijk doorging. Dit bleek in twee hallen te zijn iets verder op, maar met voor elke deur een security meneer of madam, duurde het even voor we de juiste ingang hadden gevonden. Vermoedelijk met enig voorgevoel voor wat komen zou, vroeg Danny ‘licht ironisch’ wat we in ruil kregen voor onze 15 pond (maar dan in het Engels, omdat ze hem zouden verstaan…), waarop de mede-eigenaar (zou later blijken) opsomde wat ik hierboven heb geciteerd. We lieten het niet aan ons hart komen en bezochten vol verwachting hal 1. Daar stond iemand met wat ‘old-timer’ moto’s en wisselstukken. Er was ook een uitgebreide stand van lampen en andere motorgadgets, iets wat niet echt besteed was aan de doorwinterde zijspanrijders die er op bezoek kwamen. Iemand van Watsonian zei ook dat iedereen die een ‘improvement’ aan zijn zijspan had gemaakt, zijn motor in de hal mocht zetten en meedingen naar een prijs. Prompt schreef ik me in en stalde mijn zijspan met diverse ‘improvements’ zoals fietsrek, trekhaak, verhoogde ruit en aangepast windscherm naast enkele museumstukken. (waarmee ik de motor bedoel en niet de piloot) Uiteindelijk zou de eigenaar van de motor op onderstaande foto op zaterdag verdiend een prijs ontvangen. Hij had de motor gekocht (zonder zijspan) toen hij een jongeman was en reed er zo’n 50 jaar later nog altijd mee… Gelukkig voor Watsonian blijft niet iedereen zo lang met hetzelfde zijspan rijden of ze hadden nooit de 100 jaar gehaald!

De winnaar van ‘speciale zijspannen’ met op de achtergrond nog net het zijspan te zien

van een ‘Belgian friend’… Het verbaasde ons onmiddellijk dat Watsonian zelf geen stand had met onderdelen of wisselstukken. Danny wilde immers een trekhaak kopen en was dan ook behoorlijk ontgoocheld dat er niets te vinden was. Er was wel een Japanner die al 2 maanden met motor en Watsonian zijspan onderweg was van Japan over Rusland naar Engeland, speciaal voor deze gelegenheid. Hij toonde een aantal foto’s van onderweg, o.a. van een zijspankerkhof ergens in Rusland. In de andere hal stonden de modellen die Watsonian nu nog maakt, alsook enkele ‘old timers’. Er waren ook een aantal tafels waar allerhande archieven, krantenartikels en tekeningen van prototypes te zien waren. Het zijspan voor de film van ‘Harry Potter’ stond er ook en nog een standje van Watsonian met aandenkens van het 100-jarig feest. De stickers, pins, T-shirts en het bier waren allemaal vrij prijzig en zowel Danny als ikzelf vonden het niet kunnen dat we voor onze 15 pond niet eens een aandenken kregen en kochten dan uit principe ook niets.

Gelukkig konden we ons inschrijven voor een testrit met een Royal Enfield, maar -waar wij eerst hadden gedacht dat dit met zijspan zou zijn- was het solo. Niet getreurd, in de namiddag konden we samen een ritje maken met deze ‘old-timer’ uitziende motor, dit onder begeleiding van een politie op BMW. Het werd een leuke rit en ik moest telkens denken aan één of ander film uit de jaren 50 waar er met zo’n dingen werd geraced.

Wij op the ROYAL ENFIELD… een aparte belevenis, maar niet bevorderlijk voor rugpatiënten… Eenmaal terug, beseften we dat we het eigenlijk hadden gehad, want meer was er blijkbaar niet te doen. Inmiddels was een kleine muggenbeet op Danny ’s hand en arm er gaan uitzien alsof hij van een dinosaurus was gebeten. Daarom besloten we een winkel of apotheek te zoeken waar ze dinosaurus zalf verkochten. Daar Danny zijn hand moeilijk kon plooien, mocht ik met zijn BMW rijden en hij nam plaats in de bak. Wat hij al jaren beweerde, bleek ook effectief waar te zijn, nl. dat het een leuke combinatie is om mee te rijden. De apotheek werd gevonden in Coventry. Ze hadden geen anti dinosaurus zalf, maar iets dat ook zou helpen. Gelukkig was het geen paardenmiddel en bleef Danny’s hand nog wat dik, zodat ik ook nog eens terug naar het park mocht rijden.

Gelukkig was de begrafenis ondernemer er ook - mocht het slecht afgelopen zijn met Danny’s hand.

Bij terugkomst liepen we nog wat rond tussen de tenten en zijspannen om daarna naar het aanpalend café te gaan voor een Engels avondmaal, gevolgd door het optreden van een plaatselijke coverband. Danny besloot dit niet af te wachten en ging slapen, nog voor de

inleidende babbel met een aantal ‘famous’ sidecar drivers, die allen meerdere malen een TT op het eiland Man hadden gewonnen. (o.a Stan Dibby - wereldkampioen bakkenist 1953 - voor de insiders onder ons, mij echter onbekend) Daar ik toch zoveel mogelijk van mijn 10 pond wilde genieten, bleef ik tot de covergroep het rond 23.00 u ook voor bekeken hield. De volgende ochtend besloten we na een rustig ontbijt nog eens wat rond te lopen in hal 1, daar er heel wat zijspannen met een ‘persoonlijke’ toets waren bijgekomen. We hadden eerst gedacht nog naar Oxford te gaan, maar rond de middag besloten we gewoon in de buurt een ritje met het zijspan te maken en zien of we iets te eten zouden vinden in een plaatselijke pub. Na enige tijd heuvel op en heuvel af, vonden we iets very English en genoten we er van een Sunday special. Daarna bezochten we nog een plaatselijk kasteel, dat ooit een buitenverblijf van een koningin en/of haar minnaar was. Eenmaal terug op het terrein, bleek dat alles van Watsonian reeds was afgelopen en de beide hallen afgesloten. Heel wat kampeerders waren reeds vertrokken en zij die nog bleven tot maandag staken hun ontgoocheling ook niet onder pond en sidecar (Engelse uitdrukking voor ‘onder stoelen of banken). Danny besloot zijn tent af te breken en zich te wagen aan een one night stand in mijn tent, zodat hij de volgende ochtend tijdig zou kunnen vertrekken daar hij de boot van 14.00 u diende te halen. Wonder boven wonder had ik met Danny in mijn tent, minder last van boomgezaag dan toen hij in zijn tentje naast mijn tent sliep. De volgende ochtend bleef het droog en konden we nog samen ontbijten, waarna hij richting Dover vertrok. Ik was een uurtje later klaar en zou onderweg nog even stoppen bij een vriend die na jaren in België te hebben gewoond, terug naar Engeland was komen wonen. Ik was er rond 12.00 u en kreeg er een spaghettiketje voorgeschoteld, waarna ik rond 14.00 u via een stukje alternatieve route richting Dover vertrok. De laatste 100 km nam ik weer de snelweg en kwam zo rond 16.30 u ruim op tijd aan in Dover. De overtocht verliep ‘echt’ rimpelloos, daar er geen zuchtje wind was. Ook de zonsondergang was zoals in de boekskes. Duinkerke – Brugge was zo voorbij, wat ook van dit weekend kon worden gezegd. En al bracht het ‘100 jarigen’-feest niet echt wat we ervan hadden verwacht, we hebben toch genoten van een aangenaam weekend bij onze overzeese averechts (=links) rijdende buren… MAAR…

genieten nog HET MEEST steeds WEER van elke trip met onze XXXL WATSONIAN OXFORD voor kroostrijke gezinnen…

Een foto uit een ver verleden… met dank aan de 100-jarige ‘Watsonian’. Geert en Hilde, Sam, Tom en Lies

Lidgelden 2012 loopt op zijn eind, en de lidgelden die wij vorig jaar hebben ontvangen zijn opgesoupeerd, dus moeten wij dit potje weer opvullen. Niettegenstaande wij een zijspanclub zijn, en wij dus vrij veel te maken hebben met de stijgende brandstofprijzen, hebben wij de lidgelden toch niet gelinkt aan de brandstofprijzen. De lidgelden zijn dan ook onveranderd gebleven, namelijk € 10 per persoon. Kinderen onder de 18 jaar en leden met een handicap die geen motorrijden, betalen €2.50. Gelieve het lidgeld te storten op de rekening van de club: 001-4810689-50 / BIC GEBABEBB IBAN BE86 0014 8106 8950 en dit voor eind januari 2013. Het bestuur

Voor de 17de maal “Bachte Maria Leerne“ zaterdag 26 juni

We zeiden tegen elkaar: dat is weer wegwezen en genieten!!! En het weer zat ook weer goed mee. Afspraak bij Pol en Katrien en van daar vertrokken we met een bendetje. De rit verliep vlot en we kwamen op tijd aan om nog te genieten van een hapje en een tasje koffie. En dan was het alweer tijd voor de rondrit. Mooi uitgestippeld door de Zwalmstreek en terrasje gedaan in Munk-Zwalm in ” ’t Cantenclaerhoeveke”. Wat wil je nog meer?... Da’s pas leven. Een klapke gedaan met Geert, das ook een steunpilaar voor de club, mag ook eens gezegd worden. Tijdens de rondrit genoot Marijke met volle teugen en dat is leuk voor ons ook. En dan ’s avonds nog lekker buiten gegeten en nog een babbeltje met den één en de ander. En dan weer rustig naar huis getuft. Thuis rond 21h30. Volgens Romain 159 km met een 29 combinaties. In ons keukentje nog een apero en zoals Willy Sommers zingt: “ Geniet van het leven, want het duurt maar even!!!” Saluuu - Marc en Delphine

Rit van de KSA zaterdag 30 juni

Scheete vanaf nu in rustpensioen na een carrière van 41 jaar!!! Dus Marken rustig aan. We waren op tijd weg om die kinderen te gaan ophalen in ons zijspan. Wij hadden Vincent, een leider mee. Wij genoten van de rit en Vincent ook. Het was mooi weer en we reden dus met open zeil: cabrio dus! In Zeebrugge werd de bende gelost en wij reden verder naar ’t Zwin. Daar terrasje gedaan. En het smaakte hoor: belegde broodjes met een cappuccino, en niks betalen, wat wil je nog meer? Een beetje kletsen en het weer viel best mee. De tijd vliegt en het was zo weer tijd om verder te gaan toeren. Richting Ramskapelle, naar “For Freedom museum”. Daarna terug naar Zeebrugge om de gasten weer op te halen en dan in Brugge weer af te zetten. Wij hebben dan nog een toertje gedaan en dan naar restaurant met onze bende, gaan eten. Thuis rond 24h en wat dacht je?... nog geapéritiefd tot rond 2h!!! Zijspangroeten - Delphine en Marc Ps.: het museum is een aanrader!!!

JOVO - zaterdag 7 juli ’s Morgens rustig aan voor we vertrokken. Zes katten eten gegeven, en weg waren we! De zon scheen en terrasje gedaan in Studio Hall, en dat was weer genieten. Danny heeft de rondrit georganiseerd en dat is ook veel werk. De estafetten waren ook weer van de partij en ze hebben het goed gedaan tijdens de rondrit naar de pottenbakkerij ’t Hoeveken in Deinze, Meigem. Paul van Gombel is gespecialiseerd in handgedraaide gebruiksvoorwerpen. We hebben hem aan het werk gezien… het is een artiest specialist!!! De terugrit verliep ook vlot. Onze Rikka genoot van de rit. ’s Avonds nog lekker gegeten en wat zitten praten over spierziekten en nog van alles. Thuis rond 23h en nog wat zitten napraten in ons keukentje met een wijntje van Auchan. Zijspangroeten - Marc en Delphine

Kalenders 2012 loopt op zijn eind, en dat wil zeggen dat wij ons moeten voorbereiden op 2013. En hoe kunnen we dat beter doen, dan met een kalender die boordevol staat met zijspanactiviteiten. Inderdaad, hij komt er weer aan.

De wereldberoemde zijspankalender van de Sietekaristen! We hebben er één gereserveerd voor jou. Die kan je bekomen door vooraf er één te bestellen aan de spotprijs van 7.5 euro. Indien niet gereserveerd moet de kalender wel 10 euro kosten. Dus vlug bestellen door het bedrag over te schrijven op de rekening van de sub: 001-4810689-50 met vermelding van naam en het aantal kalenders 2013. Het bestuur

Een verassend reisje

Er was niet echt iets gepland voor de maand juli, want ik wist geen

zekerheid van mijn werk.

Pol had verlof, maar ik was niets zeker, daar ik (weeral eens)

sukkelde met mijn schouder.

Na een 3-tal weken werkonbekwaam te zijn geweest door een

ontsteking op mijn schouder, dacht ik misschien weer te kunnen gaan

werken. Dan zou ik dus zeker geen verlof hebben gevraagd, maar de

dokter besliste nog minstens een maand bij te geven, zodat mijn

schouder door voldoende rust zou kunnen herstellen. En hoe kan een

mens normaal gezien het beste relaxen? Door op reis te

gaan, zalig nietsdoen en geen zorgen of stress!!!

Dus werden de plannen gesmeed om de week voor de

21ste juli er nog eens tussenuit te knijpen. Daar Pol

tegenwoordig meestal de vrijdag thuis is door

“economische werkloosheid” werd geopperd om op

donderdagavond 12 juli te vertrekken naar ons vertrouwde

plekje in het zuiden van Frankrijk om tot rust te kunnen komen en ons

kleurtje wat bij te werken! Maar door nog “economischer werkloze” te

zijn, was Pol ook al de donderdag thuis.

Dus konden we op ons gemakje de donderdag alles in gereedheid

brengen. Hoewel we de dagen voordien ook al een en ander hadden

geladen hoor, zoals kledij en niet bederfelijke waren!

We hadden ook besloten om onze “ brommer” (licht motootje) mee te

nemen. Dus zou Pol de donderdag zich bezighouden met deze op de

camper te installeren. Zo gezegd, zo gedaan.

Toen deze geladen was, werd de fiche voor de lichten aangesloten,

maar wat bleek? Wat tegenslag! Die werkte weer eens niet. Na

controle bleek het bakje met het computertje dat onderaan de camper

hangt (weer eens) stuk te zijn door waterschade.

Dit was al niet meer de eerste keer en Pol had de vorige maal

gevraagd om deze in de garage (koffer) te installeren zodat die niet

meer kon kapot gaan door de natte, maar dat bleek volgens de

installateur niet nodig. Niets bleek minder waar dus, want nattigheid

is er wel in overvloed hé in ons Belgenlandje.

Toen men ventje vlug naar de garage ging om een nieuw computertje

te laten plaatsen, bleken deze echt geen tijd te hebben om dat te doen.

Dus Polleke zou da

zelf nog eens vlug

arrangeren voor

we gingen

vertrekken. Hij

heeft dat perfect

gedaan EN zoals

hij het zelf wou : in

de garage dus!!!

Een kleine

tegenslag dus, die

echter vlug en

handig verholpen

werd! Niet getreurd

dus, we konden toch

vertrekken.

Rond 20h30 zijn we die donderdagavond vertrokken vol goeie moed

en verlangend naar een brandend zonnetje. We zagen het goed zitten

en reden de hele nacht door, met een tweetal stops om wat te tanken

en te pauzeren en een tasje koffie te drinken. Het ging goed en vlot

vooruit, niettegenstaande het verschrikkelijk slechte weer.

We hadden nog nooit zoveel regen gehad op doorreis naar ginder.

Maar na regen komt zonneschijn zegt de wijze spreuk! En inderdaad

tegen de vroege morgen werd het weer er wat beter op = droger.

Toen we de brug van Millau naderden kwam de zon er zelfs al door.

Joepie!!! En toen…. De péage voor de brug van Millau: 11 euro.

Maar toen we weer wilden vertrekken, begon onze 3,5 tonner wat

tegen te pruttelen. Bijhorend rare geruchtjes en wat gesnok en het

werd duidelijk dat er iets fout zat. Pol had al gemerkt dat het

schakelen niet meer zo erg vlot ging. Maar nu had hij het volledig

begeven.

Pol dacht eerst aan de versnellingsbak, maar hield het ook voor

mogelijk dat het de koppeling kon zijn die niet meer mee wilde.

We zijn toen wijselijk op de parking juist voorbij de péage gaan staan

om alles op een rijtje te zetten. Voort rijden bleek echt geen optie te

zijn. Maar bij pech is VAB al onderweg, toch?

Dus vlug de papieren zoeken, en telefoneren. Een vriendelijk persoon

vroeg onze gegevens en de gegevens van onze véhicule en zou een

dossiertje aanmaken. Ze gaf ons een telefoonnummer waar we

dienden naartoe te bellen en die zouden ons dan verder helpen (in

het Frans!) Deze persoon vroeg ons ook wat gegevens over bv hoe

lang,breed en hoog we waren en hoeveel personen, enz…

Daarna dienden we de gendarmerie op te bellen. Daar we op de

parking van de “gendarmerie nationale” stonden, besloten we niet te

bellen maar aan de gendarmen persoonlijk te vragen wat we moesten

doen. Een erg vriendelijke (en knappe) agent, stelde ons gerust. Hij

zou zelf telefoneren en ons dan laten weten wat we moesten doen.

Na een 5-tal minuutjes kwam hij terug en vroeg of we toch een klein

beetje konden rijden, zodat we van de autostrade weg zouden

kunnen, dan zou de dépannage dienst vlugger bij ons kunnen zijn.

Met de escorte reden we toen via die “dienstwegen” en sputterend en

schokkend naar een plaatsje waar de sleepdienst ons binnen het

kwartier zou komen halen. En weg was de knapperd. Maar het was

echt niet gelogen, na een 10 tal minuutjes kwam de sleepdienst er

aan.

Een vriendelijke man sleepte probleemloos, ons mobiele huis op een

prachtig uitgeruste camion. Hij gaf ons te verstaan onze auto naar

een depot te brengen waar dan afspraken zouden gemaakt worden,

naar waar we zouden gebracht worden voor de herstelling. In de

depot aangekomen was er een andere vriendelijke man die voor ons

rond belde naar garages waar we eventueel konden geholpen worden.

Maar hoe die man ook zijn best deed, hij stootte steeds op antwoorden

als “dat het morgen de 14de

juli was en dat is een feestdag in Frankrijk

en er dus niet

gewerkt werd!”

Pech voor ons

want

daardoor

konden we

niet eerder

dan maandag

geholpen

worden. Er

diende dus

een andere

oplossing te

worden

gevonden. De

man stelde voor om naar een mobilhomeparking, of een camping of

een hotel te rijden. Hij reed ons rond met de auto om na te gaan of we

een gepaste camping vonden, want dat leek ons de meest geschikte

oplossing.

Er werd één gevonden, waar we ons zo van de camion konden laten

afglijden en zo op een emplacement stonden. De maandag om 7uur

werd afgesproken om ons terug te komen opladen om naar de garage

te rijden. Zo zaten we daar ongewild op een 4sterren camping

(omringd door Nederlanders, dus we begrepen wel nog eens het een en

ander van wat gezegd werd!)

Het weer viel wel mee, dus we moesten er het beste van maken. Die

vrijdag werd verder een rustdag,

want we hadden nog niet veel

geslapen. De volgende morgen

besloten we een ritje te doen met

ons “brommertje”. 170km hebben

we gefietst! Le col du Dourbie!

Al sputterend aan 40/h! Maar

hij liet ons niet in de steek,

alhoewel ik me helemaal niet

meer zeker voelde hoor. Maar het

lukte en het werd een mooie dag.

De zondag Millau zelf bezocht. Toen ik de zondagavond in de receptie

vroeg of ze toch zeker zouden zorgen dat de poort ‘s morgens om 7 uur

zou open zijn, bleek dat ineens een groot probleem te zijn, en zeiden

ze niet voor 8h open te doen om de andere kampeerders niet te storen.

Maar gelukkig werd dit achteraf herzien en kwam men ons met een

drankje zich verontschuldigen en verzekerde men ons dat alles in

orde zou komen.

Het wenen stond me eerlijk gezegd weer eens nader dan het lachen

hoor! Maar het was ok. Toen wist een vriendelijke Nederlander ons

ook nog mee te delen dat we met een platte linker voorband stonden!!

Lap, dat kon er ook nog bij. Gelukkig kon mijn handige Harry

behoorlijk snel het reservewiel opleggen, zodat ze dan de volgende

dag de gesneuvelde band kon oplappen in de garage en weer

wisselen…

‘s Morgens om 6h opgestaan en om 10 voor 7 stond de camion daar

al!!! Eenmaal weer opgeladen, vertokken naar Rodez, waar de garage

was. Weer eens vriendelijke mensen die ons gerust stelden en ons

zouden helpen.

De herstelling zou wel zeker een hele dag in beslag nemen, dus we

stonden daar een beetje uitgeschut! Toen we zeiden dat we eens in de

omtrek gingen wandelen, stelde de mekanieker (een persoon waarvan

de overall ter hoogte van zijn buik niet toekon en hij mij deed denken

aan een acteur uit de serie “Lost”) zelf voor om een auto te gebruiken!

Een oude Peugeot 309 werd ons

ter beschikking gesteld en zo

konden we toch nog iets doen die

dag. Rodez zelf verkennen en wat

eten en wat drinken.

Boodschappen gedaan in het

warenhuis, want dat moesten we

dan ook weer niet meer doen bij

onze “hopelijk” aankomst in

Cabannes de Fleury! De auto ging

rond 18h ongeveer klaar zijn, en

dat was ook zo! Na een

behoorlijke, onvoorziene rekening te hebben moeten betalen, konden

we onze reis voortzetten!

Na een 2-tal uren kwamen we toe op onze, van in den beginne

voorziene, bestemming! Het was er prachtig weer, maar zoals

gewoonlijk wat veel wind, maar dat vonden we zeker niet erg!

Blij dat we er waren, hebben we nog een drankje gedronken om onze

blijdschap te vieren. Na een rustige nacht, genoten van een prachtige

warme (hete) dag. Een dagje zee, was erg aangenaam. De volgende

dag kregen we een sms je van Mireille, die vroeg of we er al waren en

of alles ok was. Zij zelf zaten in Brioude, een 350 km van de kust, en

hun bestemming voor de volgende dag was nog onbestemd. Na een

antwoordje en het voorstel om eens tot bij ons te komen, was het

antwoord: wij komen af!

Ook Martine en Danny die in aantocht waren, werden op de hoogte

gebracht. En zo werd op een verassende wijze de club

vertegenwoordigd in het zuiden van Frankrijk.

Martine en Danny, die met het zijspan waren, zouden kamperen op de

camping, maar Raf en Mireille (ook met de mobilhome en een

scooter) zouden verblijven op de parking waar wij stonden. Martine en

Danny, zagen het echter niet meer zo zitten om ’s avonds laat nog

hun tent op te zetten en er werd besloten onder onze luifel met

zijzeilen,(had ook iets weg van een tent) te overnachten!!!

Ook dat was weer een verassende wending in onze reis. De

luchtmatrassen dienden te worden opgeblazen en Martine had

gelukkig nog heel wat lucht over!

Maar er was leute en

plezier, zoals gewoonlijk

en de nachtrust werd om

2h toch nog ingezet! ’s

Morgens gezellig

ontbeten en na een dagje

rust en het opzetten van

de “kleine” tent van

Danny, werd samen

gegeten en gedronken in

een restaurantje! De

volgende dag werd een

uitstapje met de twee

kleintjes (brommertjes)

en den groten van

Danny (zijspan) naar de

markt van St.-Pierre georganiseerd! Ook dat werd weer een gezellige

dag! Danny zen groten kon echter blijkbaar moeilijk tegen het warme

weer, want na elke stop waar de voertuigen wat warm hadden

gestaan, had hij problemen met de naftetoevoer! Maar het werd steeds

vlug opgelost en hij kon gelukkig mee met zijn kleine neefjes!

De volgende dag een ritje, met de nodige terrasjes, naar Valras-plage,

Serignan, Vendres, enz… Telkens werd een wandeling(’etje) ingelast,

om dan toch een reden te hebben om een terrasje te doen! Maar de

echte reden was dat de hondjes dorst hadden!

De vrijdag zouden we dan naar Lunas vertrekken, waar Marc De

Jonghe en Carine al waren. Pol en ik zagen het op het laatste

ogenblik echter nog niet direct zitten om van ons vertouwde plekje weg

te gaan, daar het nog zo’n

zalig weertje was en we dus

besloten om nog een dagje

langer te blijven en dan

morgen na te komen!!!

Dus vertrokken wij zaterdag

de 21ste

om onze nationale

feestdag daar in Lunas

samen te gaan vieren. Marc

had een rondritje voorzien,

met een terrasje. Met 1 zijspan, 2 brommers en een 5-tal solomoto’s

werd er een prachtig ritje gereden. Die rode rotsen daar gaven een

uniek plaatje! Hoewel Mireille er niet echt kon over meepraten, want

met de ogen dicht is het moeilijk om die mooie omgeving in je op te

nemen hé!

Met 16 man, werden 4 flessen Muscat geledigd op een gezellig

terras. Dan de terugweg. Marc gaf zijn stalen ros de sporen en

onze pony’s hadden wat moeite om hem bij te houden. Maar

een eindje verder stond Marc’s ros te grazen langs de zijkant

om op ons te wachten. Onze pony’s in galop waren niet zo

vlug tot stilstand te brengen en dus reden we Marc rustig voorbij, hij

zou ons wel inhalen! En ja hoor, hij gaf zijn ros de sporen en stak ons

allen voorbij. Maar het baantje was niet te breed en Pol had niet

direct opgemerkt dat Marc naderde en lap… de flanken van ros en

pony kwamen wat te dicht bij elkaar!!!

Ik voelde iets rakelings langs mijn benen en voelde dat we een tik

kregen en wat opzij geduwd werden. Gelukkig had Pol de teugels

stevig vast, waardoor we NIET in de graskant en daarnaast een dieper

gedeelte terechtkwamen. De amazones van het ros en die van de pony

konden het echter niet nalaten een gilletje van schrik te slaken! Maar

iedereen bleef recht en er werd verder gereden op een iets rustiger

tempo had ik het gevoel. Terug op de camping in Lunas, bleek er toch

wat schade aan het zijspan! Wat behoorlijke krassen.

Ons brommertje vertoonde enkel wat verf van Marc’s voertuig op het

voetsteun, waar mijn voet dus opstond.

Enfin, geen lichamelijke schade, en dat is toch steeds het belangrijkste

hé. De emoties konden we wegwerken met een apéritiefje en daarna

een heerlijke bbq. Na het eten werden we ook nog verrast met een leuk

optreden van een bandje.

Daarna zijn

Mireille en Raf

en wij ons te

ruste gaan

leggen in onze

mobilhomes die

enkele

kilometertjes

verderop

stonden op een

rustige, mooie

camperparking.

De volgende

morgen zijn we

Lunas-dorp

gaan

verkennen.

Het was een erg mooi dorpje met mooie romantische plaatsjes die mooi

kiekjes opleverden. Ook hier hoorde natuurlijk een terrasje bij.

Terug bij de mobilhome, wat gegeten en de dorst nog wat gelest. Het

werd nog een aangename rustige namiddag en daarna werd met

tegenzin ons mobile huis reisvaardig gemaakt, voor de terugweg. Na

afscheid genomen te hebben, want Raf en Mireille bleven nog, zijn we

aan de terugtocht begonnen. Rond 17h30 vertrokken om rond 23H

een plaatsje te zoeken op een echt wel mooie parking te Moulins.

Nog een klein hapje en drankje. Na een mislukte poging om nog eens

wat nieuws te zien op TV (want ook dat wilde niet meer lukken,

blijkbaar heeft de schotelantenne het ook maar begeven!) hebben we

ons dan te ruste gelegd om de volgende morgen de rest van de

terugtocht van ons toch wel verrassingsvol reisje aan te vangen.

Ik had ons rustig, zorgeloos en stressloos reisje toch iets anders

voorgesteld, maar al bij al zijn we er toch goed vanaf gekomen en

hebben we genoten van het prachtige weer daar en de rustige

momenten.

Binnen 14 dagen wacht er ons gelukkig nog het grootste deel van

onze vakantie en we hopen dan echt dat deze zonder problemen zal

verlopen.

KVDJ

Treffen V.Z.B. / A.S.B. Donderdag:

Na een beetje schipperen met mijn werkuren kunnen wij op donderdag vertrekken. Niet dat het veel beter zou zijn dan op vrijdag. Na een 1 u. 30 waren we in Eppegem, drijfnat weliswaar. Een uurtje later kwamen de opklaringen en kon ons tentje geplaatst worden. Huib en Adrie hadden blijkbaar niet op de opklaringen gewacht en alles opgezet in de regen, met als gevolg: Huib drijfnat en zijn tent niet zo strak als we van hem gewoon zijn. De tent van André stond er reeds voor de regenval, iets waar hij later nog spijt van zou krijgen. Het terrein waar we verbleven was een oude hoeve, gerenoveerd tot restaurant met woning en een schuur die gebruikt wordt voor allerhande doeleinden. Deze werd nu in beslag genomen door de A.S.B. (ruim en comfortabel). Na de gebruikelijke apéro, ons buikje gaan vullen in het aanpalend restaurant. Daarna terug naar de schuur om er nog wat bij te praten met oude bekenden en nieuwe gezichten te leren kennen. Vrijdag:

Nog steeds druilerig weer. Hopelijk krijgen we het droger voor de geplande rondrit, uitgestippeld door Johan Casteels, naar Mechelen. Om 2 u. 15 vertrek. De rit verloopt vrij vlot zelfs zonder estafettes. Af en toe een kruispunt afzetten met het span. Daardoor kom ik als voorlaatste te rijden, wat een eind verder uitloopt op 3 spannen voor het rode licht. Een korte achtervolging om dan tot de vaststelling te komen: we zijn ze kwijt. Na wat GSM-en toch nog ter bestemming gekomen waar Geert en Hilde ons opwachtten. Ja, ze waren er ook maar enkel voor 1 dag. Er was de mogelijkheid om de St.-Rombautstoren te bezoeken en te bestijgen. Wij hadden al beslist om eens door de stad te kuieren. Daar Johan nog enkele toegangstickets voor de toren te veel had besloten Geert en Hilde dan toch maar te kiezen voor het bezoek. Wij de stad in. Veel hebben we er niet aan gehad, want bijna de ganse tijd regen. Bij het aanvatten van de terugweg was het weer opgeklaard en dat bleef zo tot de terugkeer aan de Schranshoeve. Wij waren van plan om nog maar eens het restaurant in te duiken, maar André die zijn madam in de voormiddag was gaan ophalen had een potteken spaghettisaus mee. Daar hij bleef aandringen om zijn saus te proeven werd het een spaghettiavond. ’t Heeft gesmaakt . Bedankt André of moet ik voortaan kwak-kwak zeggen? Na de hevige regenval stond in zijn tent zo’n 6 à 10 cm. water. De nacht hebben ze er nog in doorgebracht, maar de volgende ochtend stond zijn tent plots voor die van ons. Enkele vroege vogels hadden die op aandringen van Greta helpen verplaatsen, maar niet zonder het nodige leedvermaak. Daar op het terrein nogal wat eendjes verbleven kreeg André al vlug de roepnaam kwak-kwak. Na een rustige avond op een behoorlijk uur naar bed.

Zaterdag:

Eindelijk wat zon. Nu en dan nog wat wolken maar het is behoorlijk warm. Patrick en Kathleen komen ons ook eens bezoeken. Samen met Huib en Adrie besluiten we om te luieren en de namiddagrit (was het naar Hofstade?) niet mee te rijden. Er zou hier niet ver vandaan een grote motorzaak zijn. Huib wil die eens gaan bekijken. Dat de zaak dicht is op 21/07 maakt niet uit. Met ons zessen dan maar op wandel. De motorzaak mag gezien worden. Een groot glazen gebouw waar je bij het bekijken van de motoren door de ramen al vlug 15 min. zoet bent. Langs de waterkant terug naar huis. Bij de trofeeënuitreiking blijkt voor een eerder klein treffen een grote verscheidenheid aan landen te zijn vertegenwoordigd. Maar liefst 8 nationaliteiten waaronder een Iers koppel, een Noor en een Deen. André werd ook in de bloemetjes gezet als pechvogel van het weekend: 2 ruime bierkelken. Daarmee kan kwak-kwak zijn tent in de toekomst leeghozen. Daarna de apéro en het heerlijk en overvloedig koud buffet. Aan tafel gezeten met de Deen en de Ieren geflankeerd door Nederlanders. Ook zij waren met 6 koppels goed vertegenwoordigd.

De voertaal werd Engels. De Ier miste een beetje de uitbundige sfeer uit de pups in Ierland, maar na een kwartiertje zaten we met z’n allen mee te brullen met bekende liederen uit Ierland en omliggende. Toen de Ier en de Deen vrij vroeg naar hun tentje trokken (vroeg uit de veren om huiswaarts te keren), werd het weer rustiger. Rond een uur of 2 ook naar onze bedstee. Zondag:

Mooi, droog weer zoals beloofd. Tent opbreken in volle zon, afscheid nemen en huiswaarts. ’t Zit er weer op. Nu begint onze vakantie voor 3 weken. Joepie. Groetjes - P.D.M.

Open kampeerweekend SUB - Ronse 2012

Voor de derde keer was er van vrijdag 27 tot 29 juli gelegenheid

voor de leden om deel te nemen aan het ‘open’ kampeerweekend

van SUB. Weinigen hadden laten weten te zullen komen, dus was

het een beetje afwachten wie we er zouden zien, vooral omdat

men op vrijdag vergeten was de hemelsluizen te sluiten.

Toen Hilde en ik op vrijdagavond rond 18.00 h wilden vertrekken,

kregen we niet eens de gelegenheid om alle spullen in het zijspan te

laden. Dan maar eerst wat eten en tussen de buien door alles vlug in

de bak kieperen.

Om 19.00 h. belde Louis me om te zeggen dat hij al in Ronse was,

maar dat er daar niemand te zien was. Ik stelde hem gerust dat wij

klaar stonden om te vertrekken, wat we dan ook onmiddellijk deden.

In Brugge regende het toen nog een beetje, maar eenmaal op de

autostrade richting Kortrijk, was er geen houden meer aan. Het

water viel met bakken uit de hemel en ik zag me verplicht mijn

snelheid aan te passen naar een goede 70 km per uur, daar ik af en

toe het gevoel kreeg op ski latten te staan (waterski’s wel te verstaan).

In Izegem kozen we voor de alternatieve route richting Harelbeke-

Kluisbergen-Ronse. Gelukkig ging het daarna gewoon stevig regenen

en dan geleidelijk aan normaal regenen, tot het water vermoedelijk

op was, want in de nabijheid van de camping gekomen stopte het

eindelijk met regenen.

Ik had het adres ‘Ruddersveld 7’ in de Garmin gestopt, maar vermits

mijn Garmina n° 7 niet kende, had ik er n° 9 gekozen… wat duidelijk

een verkeerde keuze was. Immers de Rudderveldstraat gaat bij de

jeugdherberg ‘de Fiertel’ (n° 7) over van een bereidbare wegel naar

een wandelpad en wordt terug een bereidbare wegel aan de andere

kant van de taalgrens en het bos bij n° 9. Dit betekende dat mijn

madam ons via de Franstalige kant van Ronse naar n° 9 loodste,

waar we op een goede honderd meter van de camping stonden, maar

er met het zijspan niet bij konden.

Gelukkig wisten we waar het was en konden we uiteindelijk met wat

omrijden toch de camping bereiken. Ik heb er wel uit geleerd dat je

beter een lager nummer kiest dan een hoger als je Garmin het juiste

nummer niet kan vinden.

Ook al hadden we gans de rit –wegens de overvloedige regen- gedacht

dat we in de jeugdherberg zouden overnachten (dit gaat namelijk

vlotter dan een Ark bouwen), besloten we bij aankomst dan toch

maar onze tent op te slaan daar de regen het tijdelijk (wat later zou

blijken) moe was om te regenen.

Louis had al het goede voorbeeld gegeven, maar was bij het opzetten

van de tent wel flink nat geworden.

We hadden plaats zat, daar we maar met twee tenten waren. Na het

zware werk, konden we alle pro’s en contra’s rustig buiten bespreken

met wat herstennat (lekkere Wortegemsen van Louis) en dit tot het

rond 23.00 h opnieuw begon te regenen. Eenmaal in onze tent leek

het of een Ark bouwen toch een beter idee was geweest, daar het gans

de nacht stevig doorregende. Gelukkig bleef alles in de tent ook

droog.

De volgende morgen sliepen we rustig uit tot een uur of 9

om dan op te staan met een stralende zonnehemel.

Er was één douche met warm water, wat dus voldoende

was voor alle deelnemers…

Er was ook een keukentje met frigo en gasfornuis. Toen

we wat aan het rommelen waren om het ontbijt klaar te maken,

hoorden we een zijspan oprijden. Het waren Patrick en Kathleen.

Ze kwamen voor een dagje op bezoek, daar ze ’s avonds een feest

hadden.

Inmiddels hadden we ook gemerkt dat we ons keukengerief tussen de

buien door in Brugge op tafel hadden laten staan … Gelukkig konden

we wat tassen, borden en bestek lenen van de jeugdherberg.

We maakten er een uitgebreid en relax ontbijt van.

Rond 11 uur besloten we een plaatselijke wandeling rond het

Muziekbos te maken, waarbij we plots een telefoontje van Danny en

Martine kregen die - net terug van een reis in Frankrijk - na een

nachtje thuis geslapen te hebben, er reeds genoeg van hadden en ons

lieten weten dat ze rond 15.00 h nog eens langs zouden komen.

We pasten de wandeling wat aan, zodat we rond 14.30 h terug op de

kampeerplaats waren. Wat later hoorden we nog wat motorgeluid, en

zoals ze hadden beloofd, het waren Bart en Natasha, samen met

Carine (ook met zijspan) en Bram en Ted, beiden solo (zowel wat

moto als wat vrouw betreft…) en allen vrienden van B & N.

Wat later arriveerden ook Danny en Martine. De tenten werden

opgezet en daarna was het tijd om gezellig wat te koffie tafelen.

Opnieuw hoorden we wat motorgeluid, maar daar we niemand

zagen, ging ik naar de uitgang zien.

Daar stond een zijspan van het merk ‘A Vendre’ met een piloot aan het

GSM’en… ik hoorde vaag... ‘je ne voix pas de sides’.

Ik deed wat Franse tekens om duidelijk te maken dat er verderop wat

zijspanrijdens waren. Het bleek een vriend van Ted – de vriend van

N&B en Carine en Bram… die in Doornik woonde en ook even langs

kwam.

Vol van koffie, koeken en chocolade, besloten we met

Danny en Martine toch nog een uurtje rond het

muziekbos te wandelen, om daarna een hapje te

gaan eten bij een vriend van de vriend van Ted

(de vriend van N&B)… die in de buurt een

restaurant en brocanterie had. Dit kon niet

anders dan een ‘vriendelijke’ uitstap worden…

Eerst gingen we echter nog een stukje wandelen, wat met Tuurke (je

weet wel die ‘hond’ –of wat er moet voor doorgaan- van Danny en

Martine) geen rustige bedoening is. Iedereen in de buurt heeft daar

immers een echte hond, waar Tuurke zo’n 5 keer in kan.

Die beseft dat blijkbaar zelf niet, daar hij bij elk hekken de

dienstdoende waakhond rustig wat gaan uitdagen… kef kef

(Tuurke)… GROMM GROMM (plaatselijke hond)… was telkens het

resultaat. Gelukkig liep alles goed af en kwamen we ongeschonden

terug bij de tenten.

We deden aan ‘ecologisch’ rijden door alle zijspannen vol te proppen,

waarbij Carine en Hilde kozen voor het 4 sterren zijspan van Louis en

ik achterop. Zonder enige bijbedoeling vooraf te hebben gehad,

betekende dit wel dat ik geen Bob hoefde te zijn, wat altijd

meegenomen is als je de plaatselijke specialiteiten wenst te proberen.

Het restaurant was in Ellezee, zo’n 7 km verder.

Het was een ‘bijzondere’ tent, vol met rariteiten. De aperitief maison

liep vlot binnen(witte wijn met...) en ook het plaatselijk bier mocht er

zijn. Een aantal namen de mix van BBQ en enkelen kozen toch voor

de mossels, ondanks de uitgebreide pleiade en minisieuze

omschrijving van de ingewanden van een mossel door Danny, die ons

zo probeerde te overtuigen waarom een normaal mens geen

mosselen eet. Het mocht niet baten, zij die voor de mosselen

hadden gekozen vonden ze toch heerlijk.

Rond 22.00 h keerden we terug naar de kampplaats en we namen er

afscheid van Danny, Martine en Tuurke. Met de kampeerders bleven

we nog wat na praten met een natje en een droogje, genietend van

een zeldzame zomeravond… dit tot in de vroege uurtjes… (2-3-4 u,

wie zal het zeggen…)

De volgende morgen hoorden we in de verte een zware grasmachine

starten en toen viel onze frank-euro.

Het was Bram die beloofd had koffiekoeken te gaan halen en die zijn

Harley ‘los’ tot beneden had laten bollen om niet iedereen te wekken.

Maar zelfs daar gestart, hoorden we zijn brommer tot bij de tent, wat

nog altijd een pak decibellen scheelt in vergelijking met een startende

Harley naast je tent.

Dat was dus wat men noemt ‘een Hollander met verstand’! Dank

Bram, de koeken smaakten heerlijk in het morgenzonnetje.

Na een uitgebreid ontbijt werd er langzaam opgebroken.

Bart en zijn bende gingen nog kamperen bij kennissen iets verderop,

terwijl wij via een alternatieve route terug richting Brugge trokken.

Louis deed hetzelfde, maar richting Oedelem.

Besluit...voor 5 euro per nacht (betaald door de club voor de

clubleden) hebben we weer eens kunnen genieten van een

aangenaam weekend. Voor ons zeker jaarlijks voor herhaling

vatbaar!

PS.: en we kregen er dat weekend ook een nieuw clublid bij...

nl. Carine met een witte BMW en een ‘Hakuna Matata’ zijspan .

Wat ons betreft… een ideale combinatie en ingesteldheid als je met het

zijspan gaat kamperen.

no worries for the rest of your days

Geert en Hilde

WEEKEND MOESKROEN Vrijdagmorgen vroeg uit de veren, allé voor mij is 10 u. 30 vroeg. De ene plensbui na de andere en mijn span moet nog helemaal geladen worden. In drie fasen tussen de buien door is de klus geklaard. Rond 15 u. 30 vertrokken met regenkledij aan. Het blijft al bij al droog, maar er staat een stevige bries. Een uurtje armworstelen met de wind. ’t Is lang geleden. Na aankomst, direct onze slaapplaats rechtzetten lijk het veiligst. Het blijft hard waaien maar ’t is droog. De vraag is voor hoelang? Wanneer de tent open en rechtop staat wordt het voor mijn madammeke te moeilijk. Ze zweeft bijna met tent en al de lucht in. Gelukkig komen vier sterke mannenarmen de zaak onder controle houden. Eenmaal de haringen in de meest strategische punten zitten blijft het boeltje staan. Toch maar enkele extra touwen bevestigen, je weet maar nooit. Eenmaal de bedstee afgewerkt, de traditionele rondgang om handjes te schudden en klapzoenen uit te delen. De klassieke gezichten zijn reeds aanwezig: Johan en Lieve, André en Greta en de noorderburen Adrie en Brenda. Na het begroeten van de gezagvoerders van het weekend (Frank & C°), een hapje eten in ons bungalootje.

Nadien moeten we nog eens langs bij de Brabanders. Zij hadden iets te vieren (1° de verjaardag van Greta (iets boven de 50 denk ik) en 2° Johan en Lieve zijn 30 jaar gehuwd). We hebben de fleskens helpen legen. Hierbij nogmaals proficiat. Mijn neef Martin staat op het punt een ander zijspan te kopen. Toen ik vertelde dat het een oude B.M.W. was van zo’n 18 jaar wilde ik wel eens weten wat ze van de vraagprijs vonden. Iedereen vond dat véél te véél. Ik vroeg hen dit niet kenbaar te maken aan Martin indien hij nog zou langskomen. Alsof de duivel er mee te maken had, enkele minuten later, kreeg ik het volgend bericht:

“Dag kozijn, heb zijspancombinatie telefonisch gekocht. Nen B.M.W. en ’t is dan nog enen met injectie en 2 cylinderkens, 1100 RS, 4 kleppen, van 94 met EZS span. De groetjes daar”. Later op de avond nog eens binnengelopen in de kantine om te sponsoren. Omstreeks 24 u. naar bed. Zaterdag vrij zonnig maar nog steeds veel wind. Na een stevig ontbijt de tank gaan vullen voor de namiddagrit en wat boodschappen gedaan. Onze vrienden uit Berlaar zijn ook aangekomen alsook Johan Casteels en Carl. Deze is alleen. Vera was thuis gebleven om de kleinen, Arran, in het oog te houden. Hij moest nog studeren en zonder toeziend oog zou hij misschien alles te snel van buiten kennen. Om 14 u. 30 vertrek van de toerrit. Die verloopt vrij vlot. Carl en ik rijden helemaal achteraan waar we toch tussen de 70 à 100 km. kunnen sjezen. De eerste stop is een eendenkwekerij - Louis Legrand- te Templeuve waar je eendenlever en/of andere delen van de eend kan kopen.

Mijn eega en ik vinden het maar niks, maar na de rondleiding en de nodige uitleg blijkt dat die beestjes het nog zo slecht niet hebben. Op T.V. tonen ze enkel het minst mooie waardoor je toch een verkeerd beeld krijgt. Maar echt lekker vind ik die eendenlever niet. Een eendenborst daarentegen sla ik nooit af. Op de terugweg nog een stop in Moeskroen-City. Een gebouw met vele functies, een bibliotheek, een ambassade (een ambassade in Moeskroen?), een cafetaria ingericht in de retrostijl met een jukebox en waar ze af en toe ook optredens geven. Van daaruit nog 5 min. naar huis, t.t.z. onze tent.

Voor de ceremonie en de apéro hebben we nog wat tijd om rond te lummelen en fotokes te nemen. Ja, ja, u leest juist. Ik heb voor mijn vaderdag een fototoestel gekregen dus, als alles goed gaat, komen er ook prentjes bij mijn krabbels. Op naar het aperitief en de prijsuitreiking. Johan en Lieve worden in de bloemetjes gezet voor hun 30 jaar huwelijk. Een rijk gevulde tafel staat ons te wachten (te veel om op te noemen) en net bij het aanschuiven komt onze Martin binnen. Daar ik grote honger heb zeg ik vlug goeienavond. Ik zal hem later nog wel zien. Na een eerste bord te hebben verorberd passeer ik nog eens voor een tweede keer. Het valt me op dat mijn eega niet terugkomt. Na het eten ga ik zoals gewoonlijk roken. Zie ik mijn madam daar zitten in het nieuwe span van Martin. Die heeft er geen gras over laten groeien en staat hier nu te pronken met zijn nieuw spul.

De Brabanders komen het zaakje ook bekijken en keuren. Nu ze het ding zien vinden ze de prijs zeer goed meevallen. Sommigen willen het direct kopen voor dezelfde prijs. Na alle nodige en onnodige uitleg komt Martin met de anticlimax. Hij zegt dat hij de verkeerde combinatie gekocht heeft. Hij zocht een combinatie om wintertreffens mee te rijden, maar deze B.M.W. is veel te mooi om de “zoute” wegen te trotseren. Iedereen is het daar mee eens. Zo’n mooie en in perfecte staat machine moet je met zorg behandelen. Een dilemma voor mijn neef. Ik bied hem een oplossing aan. Als hij zijn span een jaartje aan mij uitleent kan hij zonder hartzeer de winterse wegen op. Iedereen begrijpt wat ik bedoel. Dan naar gewoonte de kantine binnen om nog wat te leuteren en teuteren. Je raadt het al, om 3 u. de deuren helpen sluiten. Zondag, zeg maar regendag, nog wat getreuzeld in de hoop dat het zou uitklaren maar het werd alleen maar slechter. De hele boel nat ingepakt. Na afscheid genomen te hebben van de crew, richting Brugge. Jammer dat het weekend volgend jaar niet doorgaat. Bedankt maatjes en tot de volgende. P.D.M.

Bed and breakfast QUINTA DA SEARA - BALOCAS

3420-061 COVAS-TABUA - PORTUGAL

Tel.: 00351 238 671 091 info@quinta-da-deara.nl

Beira Alta, Baixa en Litoral, drie van Portugals provincies. Op het snijpunt ervan ligt Quinta da Seara,

het is het ideale uitgangspunt voor uw dagtochten. De voet van de Serra da Estrela, Portugals mooiste en hoogste bergrug.

Wij zijn Florent en Nadine en vertrekken naar Portugal.

Mallebergplaats 17 8000 Brugge Tel.: 050/33 47 09 www.tguldenvlies.be

Dé plaats voor een intiem dineetje

of een snelle hap tot in de kleine uurtjes!

Open van 19 u. tot 02 u. – gesloten op maandag en dinsdag

- solden januari en juli - Coast Tour 1 mei - service terwijl u wacht www.joris-sport.be

- meer dan 40 jaar HONDA ervaring - zeer grote keus aan kledij en toebehoren voor de motor

vanaf heden elektrische fietsen van GIANT!

KERKSTRAAT 288 – 8370 BLANKENBERGE Tel.: 050/41 23 20 – Fax: 050/41 97 86

Openingsuren: open maandag tot en met zaterdag van 9h – 18h Zondag en feestdagen gesloten

www.joris-sport.be

Zijspan rijopleiding bij Ad van Gils Motors Naast verkoop en onderhoud van zijspancombinaties, verzorgen wij ook opleidingen voor het rijden met een zijspancombinatie.

Zijspanrijden Het rijden met een zijspancombinatie is een uitdaging en is niet te vergelijken met solo motorrijden of autorijden. Zijspanrijden is een discipline op zich. Het vereist dan ook een aparte rijtechniek. Het rijden met een zijspancombinatie is dan ook een uitdaging op zich. Zijspanrijden geeft de motorfiets een extra dimensie.

Techniek Voor de beginnende zijspanrijder, kan de nieuwe techniek moeilijk zijn. De

rijtechniek van het zijspanrijden verschilt namelijk met de techniek voor het solo motorrijden.

De moeilijkheid van het zijspanrijden zal verdwijnen zodra de zijspanrijder de moeite heeft genomen om het zijspanrijden volledig onder de knie te krijgen. Een zijspancursus is de juiste manier om het zijspanrijden technisch onder de knie te krijgen. Hierdoor kan de zijspanrijder veilig de weg op en zal de zijspanrijder meer plezier hebben in de beleving van het zijspanrijden.

De instructrice Ad van Gils Motors werkt samen met Anke Krol zijspanopleidingen voor het geven van een rijopleiding voor het rijden met een zijspancombinatie. Anke Krol is een ervaren KNMV rijinstructeur en heeft haar zijspaninstructeurs opleiding gevolgd bij Jan Knol. Zij heeft met haar zijspancombinatie al menige kilometer afgelegd en werkt in het dagelijks leven als rijinstructeur bij de ANWB in Breda.

De lescombinatie Ad van Gils Motors heeft zijn Yamaha / EML FJR1300 / Speed 2000 lescombinatie uitgerust met een dubbele bediening voor de rem. Verder heeft de lescombinatie een verlengd stuur, waardoor het voor de instructrice mogelijk is om in te grijpen. Ad van Gils Motors en Anke Krol zijspanopleidingen wil hiermee de veiligheid waarborgen.

Heeft u nog nooit met een zijspancombinatie gereden of weinig zijspan ervaring,

maar gaat uw interesse hier wel naar uit?

Maak dan een afspraak voor een dagdeel zijspanrijden. Hiermee slaat u twee vliegen in één klap: 1. U leert op een verantwoorde wijze te rijden met een zijspancombinatie; 2. De cursus kan de twijfel bij u wegnemen over het wel of niet gaan rijden met een zijspancombinatie.

Voor meer informatie:

Ad van Gils Motors Anke Krol zijspanrijopleidingen Nikkelstraat 26 Sint Antoniusstraat 49 A 4823 AB Breda 4721AL Schijf Telefoon: 076-5154570 Telefoon: 0165-388801 / 06-4017E-mail: info@advangilsmotors.nl E-mail: ankkro@hotmail.com

TE KOOP - GEVRAAGD – GEZOCHT

interieur

moeyaert

gordijnen & zetelbekleding

www.interieur-moeyaert.be

Monnikenwerve 135/01 B-8000 Brugge Tel.: +32(0)50 31 17 92 - Fax: +32 (0)50 31 45 24

info@rijmaran.be – www.rijmaran.be

Hier kan men gratis adverteren!

In uitstekende staat - weg voor andere koop... 18 000 km op de teller - goed onderhouden - nooit buiten gestaan! Groot onderhoud gehad - nieuwe batterij - vernieuwde originele vering van zijspan - handverwarming... Prijs: 2 500 euro – een koopje!!! Te bezichtigen bij Stefan Everbroeck - Torhoutsesteenweg 286 8200 Sint Andries – Tel.: 050/39 67 69 – Eigenaar: 050/32 05 93

PEUGEOT GARAGE J. VAN LOO BVBA

Knesselarestraat 93 B-8730 Oedelem-Beernem tel: +32(B) 050/78.82.05 fax: +32(B) 050/79.00.57 e-mail: vanloo.oedelem@peugeot.be webside: www.vanloo.be OPENINGSUREN:

ma-vr: 8u-12u & 13u-18u za: 8u-12u

Ook tweedehands wagens met waarborg!

PUYPE BRUGGE 050 31 04 01 TORHOUT 050 21 12 42

BANDEN • VELGEN • MOTORBANDEN • BATTERIJEN • UITLATEN • REMMEN

Profile Tyrecenter – www.profile.be

Van der Steene bvba Streulestraat 8 – 8480 Eernegem

059/51 84 97 – 0495/71 18 07

VRIJBLIJVENDE

OFFERTE!!!

Oktobervergadering

Op zaterdag 20 oktober is er onze jaarlijkse oktobervergadering.

Tijdens deze vergadering wordt het afgelopen zijspanjaar en ons zijspantreffen geëvalueerd. Dit is het moment om eventuele grieven naar buiten te brengen of om met nieuwe verfrissende ideeën naar voor te komen. De voorlopige kalender voor 2012 zal er ook worden voorgesteld. Na de vergadering kunnen we nog genieten van een maaltijd, om dan als dessert een spelletje trabol spelen. De vergadering gaat dit jaar door in

De Klyteput - Bergmolenweg 2 - te 8680 Koekelare

We starten om 18h30 Kostprijs voor het vergaderen, het eten, de drank en de trabolling… - €20, kinderen beneden de 12 j. - zoals gewoonlijk aan de helft van de prijs Niet leden betalen €25.

Inschrijven: voor 10 oktober door het

bedrag te storten op de rekening van de

SUB 001-4810689-50 met vermelding van: oktobervergadering en het aantal personen.

Trabol speelt men op een lange en holle baan (tra of boltra genoemd) met een lengte van 18 meter. Op anderhalve meter van het einde van de baan is een pluim of een metalen plaatje in de grond bevestigd. Dit doel is omgeven door één of meerdere concentrische cirkels. Het wordt de stake genoemd en is het mikpunt van het spel. De bedoeling van het spel is om de bol zo dicht mogelijk bij het doel te rollen. Men kan dat doen in een rechte lijn of in een zigzaglijn. De ploeg die begint rolt eerst alle bollen. Daarna is het aan de tegenpartij om die bollen weg te schieten of te proberen al slalommend tussen de bollen van de tegenstander de eigen bollen dichter bij het doel te krijgen. Voor elke bol die dichter bij het doel ligt dan de dichtste bol van de tegenpartij, krijgt de ploeg één punt. Het spel kan niet alleen in ploegverband gespeeld worden, maar ook man tegen man.

December activiteit - zaterdag 15

Op zaterdag 15 december gaan we bowlen, voorafgegaan door een

pastamaaltijd.

Dit gaat door in de ‘Legends’, Torhoutsesteenweg 220 te Zedelgem.

We starten om 19h met een aperitief waarna er kan gekozen worden

tussen spaghetti bolognese of een lasagna bolognese.

Die pasta kunnen we doorspoelen met een drankje naar keuze.

Als dessert kunnen we dan 2 spelletjes bowlen.

Om van die avond te kunnen genieten moet er wel op voorhand

ingeschreven en betaald worden.

Gelieve voor 1 december €25 per persoon te storten op de rekening van

de SUB 001-4810689-50 / BIC GEBABEBB IBAN BE86 0014 8106

8950 met vermelding ‘Bowling’ en … het aantal spaghetti en lasagna.

Niet leden betalen €30, kinderen tot 12 jaar aan de helft van de prijs.

Openingsrit 2013

Zoals beloofd: een rit in onze streek. Het “Waasland“ en het land van “Reynaert“. Een route in de “pootsporen“ van deze sluwe vos. De route is ongeveer 100 km.

Starten doen we op de grootste markt van België, te Sint – Niklaas. We rijden langs mooie dorpen, langs landelijke wegen en onderweg komen we tal van plaatsen en beelden tegen die een link hebben met het Reynaertverhaal.

Meer details bezorgen we jullie in het volgend boekje, maar hopelijk is alvast de nieuwsgierigheid gewekt en zakken jullie af in maart naar het “Soete Waasland“ om met een mooie rit het seizoen 2013 in te zetten.

Danny en Chris

KWALITEITSSLAGERIJ Rundvlees van eigen kweek

Fondue – gourmet – barbecue

koude vleesschotel – wok – kip aan ’t spit…

Gistelsesteenweg 204 8200 Sint Andries

Tel./Fax 050 – 38 73 90 www.kwaliteitsslagerijhuys.be

Legeweg 50 8200 Sint Andries Tel.: 050/31 42 30

Legeweg 69 8200 Sint Andries Tel.: 050/31 81 95

Agentschappen: Smedenpoort – Gistelsesteenweg 16/1

St-Andries-Centrum – Gistelsesteenweg 447

St-Michiels – Rijselstraat 57

Zedelgem – Groenestraat 16

Fietsen

Jonckheere

Gistelsesteenweg 214

Sint Andries

050/38 39 63

service is onze zaak!

Ook 2012 wensen we opnieuw waardig af te sluiten met een weekendje gezellig samen uit. Dit jaar blijven we opnieuw in de buurt. Plaats van gebeuren:

De Bosgeus Dranouterstraat 24, 8950 Nieuwkerke

vrijdag 9 tot zondag 11 november 2012

(alle informatie rond de Bosgeus kan je vinden op www.bosgeus.com)

Nieuwkerke is één van de meest zuidelijke gemeenten van Heuvelland en paalt aan Frankrijk (Belle) en Wallonië (Ploegsteert). Het is gelegen op 3,5 km van de bossen in Kemmel en Ploegsteert (bos van Hutte-Gheer).

Het ligt op 20 km van Rijsel en op 7 km van de Rode en Zwarte berg.

We voorzien natuurwandelingen en korte rondritten - hopelijk met minder regen dan de vorige keer!

Let op, er kunnen maar 130 personen blijven overnachten,

dus zorg dat je bij de eersten bent om in te schrijven. (honden zijn toegelaten!) Opnieuw kunnen alle leden genieten van een gunsttarief…

dank zij de sponsoring door onze clubkas… (max. €40 i.p.v. €75) …en dit voor… avondmaal en overnachting op vrijdagavond (ontvangst vanaf 17.00 h.)

ontbijt, middagmaal, avondmaal en overnachting op zaterdag ontbijt en middagmaal op zondag.

IInnsscchhrriijjvveenn vvoooorr 2288 ookkttoobbeerr bbiijj PPooll--KKaattrriieenn ((ssttoorrtteenn oopp rreekk.. 000011--44881100668899--5500 vvaann ddee VVZZWW))

NNaaaamm :: ______________________________________ aaaannttaall bbeeddrraagg

AAaannttaall vvoollwwaasssseenneenn ((++ jjoonnggeerreenn >> 1155jjaaaarr)) :: ………… xx 4400 == …………....

AAaannttaall kkiinnddeerreenn vvaann 1122 ttoott 1155 jjaaaarr:: ………… xx 3355 == …………....

AAaannttaall kkiinnddeerreenn vvaann 66 ttoott 1111 jjaaaarr:: ………… xx 3300 == …………....

AAaannttaall kkiinnddeerreenn vvaann 33 ttoott 55 jjaaaarr:: ………… xx 2200 == …………....

AAaannttaall kkiinnddeerreenn << 33 jjaaaarr:: …………

TToottaaaall ………………....

zijn niet inbegrepen: lakens en dekens, de bedden zijn voorzien van een matras, hoeslaken en hoofdkussen niet inbegrepen: drank… ( zelf mee te nemen ) voor elke afwas… worden ook enkele vrijwilligers gezocht…of aangeduid… Droge eindopkuis wordt door ons gedaan, dus vragen wij om de slaap (kamers - zalen) enkel met pantoffels te betreden. ((vvoooorr mmeeeerr iinnlliicchhttiinnggeenn kkaann jjee tteerreecchhtt bbiijj PPooll,, KKaattrriieenn ooff GGeeeerrtt))

Torhoutsesteenweg 286 - Sint Andries Telefoon: 050-39 67 69

Motoren

SSIINNTT--KKRRUUIISS

BIJ ELKE TANKBEURT (min. €10) VAN EEN LID VAN DE

SIETEKARISTEN UT ‘T BRUGSCHE WORDT ER €0,50 IN EEN SPAARPOT GEDEPONEERD.

NA 1 JAAR ZAL DE SPAARPOT AAN HET BESTUUR OVERHANDIGD WORDEN.

MMAAAALLSSEE SSTTEEEENNWWEEGG 335566

88331100 SSIINNTT--KKRRUUIISS

005500//3377 0099 8899

POSTPUNT