MIJN EERSTE GEHEIM

Het was nog maar drie dagen voor mijn vaders verjaardag. Mijn moeder had mij beloofd mij en mijn broertje mee uit winkelen te nemen. We zouden een cadeau voor mijn vader gaan kopen. We keken in kledingwinkels, in boekwinkels en in sportzaken. Uiteindelijk vonden we een cd voor hem in een muziekwinkel.

In de auto drukte mijn moeder mijn broertje op het hart mijn vader niets over de cd te vertellen, maar hij leek niet echt te begrijpen waarom niet. Thuisgekomen vroeg mijn vader waar we geweest waren. ‘Wezen winkelen’, zei mijn broertje en keek vervolgens de andere kant op

Mijn moeder en ik konden het niet geloven dat hij het voor zich wist te houden. Hij maakte verder zelfs geen aanstalten. Dat ging een uur lang goed. Maar toen gingen we eten. ‘Wie heeft eigenlijk mijn cadeautje?’ vroeg mijn vader.

We keken naar mijn broertje die een beetje met zijn eten zat te spelen, en niemand zei een woord.

Jullie weten toch dat ik al over drie dagen jarig ben hè’ zei vader.

(Mijn broertje gaf geen kik).

MIJN EERSTE GEHEIM

‘Heb je een leuke dag gehad vandaag, Robbie?’ vroeg mijn vader geïnteresseerd.

‘Heel leuk, we zijn wezen winkelen en hebben een cadeautje voor je. Maar ik zeg niet wat het is’, zei Robbie.

(Hij zei het niet! Hij zei het niet!)

‘Maar we hebben het gekocht in de platenwinkel.’

MIJN EERSTE GEHEIM

[ Secretus ] [ A Look Into the Secretive Places of

Children ]

A Photo Essay By Karen D’Auria

New York, 2000

Op je plaats blijven, rechtop zitten en opletten! Deze nieuwe regels markeerden voor mij de overgang van de kleuterschool naar de "grote" school waar mijn oudere broer al op zat. Er zaten 48 kinderen in mijn klas en juffrouw Stok (zo heette ze echt) regeerde er met vaste hand.

Op een dag was ik de regels even vergeten en lag ik met mijn hoofd op mijn armen op mijn tafeltje. Ik was weggezakt in een rustige stemming en keek naar bui­ten. In de verte zag ik mannen in overalls beheerst in de weer met een heimachine. Iedere keer als het gigantische heiblok op de kop van de paal terecht kwam, kwam er een pluim witte stoom uit een gat. (…)

“Privacy in de klas”

(…) Het gekke was dat het geluid van de klap en het gesis van de stoom steeds te laat te horen waren. De geluiden en de bewegingen leken van elkaar los te staan.

Ik weet niet hoelang ik zo heb liggen kijken, maar het geroezemoes van de les was zo naar de achtergrond geschoven dat ik pas merkte dat de hele klas me aan zat te kijken toen juffrouw Stok al in de volle omvang naast mijn tafeltje stond. Ze moet heel zachtjes van haar tafel voor in de klas naar mijn plaats achterin gelopen zijn. Al mijn klasgenoten keken me nieuwsgierig aan in gespannen afwachting van wat juffrouw Stok zou gaan doen.

“Privacy in de klas”

Juffrouw Stok wees me met een milde maar onontkoombare strengheid terecht.

Toen begreep ik pas echt dat er op de "grote" school geen ruimte was voor dagdromen.

“Privacy in de klas”