Bennie: De onderdanige klusjesman (2) · 2015. 6. 12. · Slecht op haar gemak keek ze de oudere...

Copyright © 2011 Onderdanigeman.NL | Alle rechten voorbehouden | [email protected] 1

Bennie:

De onderdanige klusjesman (2)

Dit is deel 2 van een BDSM verhalenbundel die gratis bij een inschrijving op

Onderdanigeman.NL verstrekt wordt. Je ontvangt dit E-Book als cadeautje, omdat je

twee weken lang Ons lid bent.

Bundel 2:

- Doktertje spelen

- Jaloezie verdient straf!

- FOursome

© Onderdanigeman.NL


Dit E-book is een gratis uitgave van Onderdanigeman.NL en wordt gratis verstrekt bij

een lidmaatschap van Onze BSM community.

AUTEURS: Gezamelijke inspanning van de Domina’s achter

Onderdanigeman.NL

COVER EN OPMAAK: Deana Deveney

REDACTIE: Artemis

Dit E-book is een initiatief van Onderdanigeman.NL.

Onderdanigeman.nl is een community voor en door BDSM liefhebbers.

Disclaimer

Bij het samenstellen van dit rapport is de grootste zorg besteed aan de juistheid

van de hierin opgenomen informatie.

Onderdanigeman.NL kan echter niet verantwoordelijk worden gehouden voor

enige onjuist verstrekte informatie in dit rapport.

Belangrijk

Je mag dit E-book gratis weggeven aan wie je maar wilt. Het rapport mag

uitsluitend in deze vorm worden verspreid. Het is niet toegestaan de inhoud

en/of opmaak te wijzigen of informatie uit dit rapport op een andere wijze te

gebruiken.

Over Onderdanigeman.NL

Onderdanigeman.NL is een community opgezet voor BDSM liefhebbers met een

neiging tot onderdanigheid en/of fetishes en taboes. Dagelijks wordt de website

uitgebreid met nieuwe BDSM artikelen, verhalen en testimonials. Ons aantal

leden groeit met de dag. Wil je Ons op de voet volgen? Volg Ons dan via Twitter!

http://www.onderdanigeman.nl/

http://twitter.com/onderdanigeman



Doktertje spelen

Jetteke liep een beetje zenuwachtig naar de glazen toegangsdeuren van het

Castor en Polluxcomplex. Vandaag zou ze haar terechte straf ontvangen van

Jonkvrouw Evelyn. Tot nu toe hadden Ze/ze alleen nog maar afgesproken in haar

eigen kleine flatje, maar Zij had Jetteke nu gesommeerd om zich bij haar te

melden.

Ze bleef even staan om haar spiegelbeeld te

controleren in de glazen panelen. Ze zag een in

een eenvoudig donkerblauw mantelpakje gestoken

Indisch meisje met fijne botten, lange zwarte

haren, een rank figuurtje en een kinderlijk

gezichtje waar veel mannen op geilden. Dat

gezichtje en figuurtje hadden haar al een paar

keer in problemen gebracht. Ze kon heel moeilijk

weerstand bieden aan mannen die aandacht aan

haar besteedden.

Dat was ook de reden waarom ze zich vandaag

moest melden. De vorige keer had ze onder

tranen aan Jonkvrouw bekend dat ze zich weer

eens had laten verleiden tot seks met een man.

Jonkvrouw Evelyn was spinnijdig geworden. Ze was direct weggegaan met de

opdracht dat Jetteke zich op deze dag moest melden om haar straf te ondergaan.

In de hal zat een oudere man achter een desk. Een eindje verderop hing een

blonde jongen met een werkoverall rond, die om de een of andere reden met

argusogen de ingang in de gaten hield. ‘Ik heb een afspraak met Jonkvrouw

Evelyn van Zuylen toe Sloten. Kunt u mij vertellen welk appartement ze heeft?’

vroeg Jetteke onderdanig aan de man achter de desk.

De jongen - die blijkbaar de een of andere klusjesman was - sperde zijn ogen

wijd open van verbazing toen hij hoorde wat Jetteke vroeg. Vervolgens trok er

een chagrijnige trek om zijn mond en hoewel ze hem niet kende, begon hij haar

woest aan te staren. Slecht op haar gemak keek ze de oudere man vragend aan.

Alfred, de portier, keek op van zijn desk en zei gemoedelijk: ‘Natuurlijk, meisje.

Dat is appartement 102 op de eerste verdieping. Bennie hier zal je wel even

brengen.’ Hij draaide zich om naar de blonde jongen toe en vroeg: ‘Bennie, wil jij

deze dame even naar het appartement van de Jonkvrouw brengen?’ Toen Bennie

nors mompelde dat hij nog werk te doen had en zich vervolgens snel uit de

voeten maakte, keek Alfred hem hoofdschuddend na. ‘Wat die jongen vandaag


heeft? Hij hangt al bijna een uur hier rond zonder iets te doen dan op de deur

letten en nou moet hij ineens werken! Maar goed, het is gemakkelijk te vinden,

dus ik zal even uitleggen hoe je er moet komen.’

Even later stond Jetteke op het

afgesproken tijdstip voor een mooie

met mahoniehout beklede deur.

Met kloppend hart drukte ze op het

belletje boven het naambordje van

de Meesteres. Zodra het nasale

zoemertje geklonken had, zwaaide

de deur open en zag ze Jonkvrouw

staan. Meteen sloeg er een golf van paniek door Jetteke heen, want haar Domina

zag er onheilspellend uit in een lange doktersjas met stethoscoop en stevige,

zwarte stappers met lange zwarte kousen.

‘Goed dat je op tijd bent voor je afspraak, slaaf,’ zei Evelyn koeltjes, ‘anders had

dat een extra pijnlijke doktersbehandeling opgeleverd. Je kunt me volgen naar

de behandelkamer en vlug een beetje.’ Zonder antwoord af te wachten, draaide

ze zich om en begon een lange gang door te lopen. Aan het einde van de gang

deed ze een deur open en even later baadde de kamer erachter in het koude,

blauwe en onpersoonlijke licht van drie felle tl-buizen.

Gehaast stapte Jetteke binnen, sloot

de voordeur en draafde achter haar

Meesteres aan. Toen ze de kamer

binnenkwam, bleef ze even stokstijf

staan. Aan de muur en in kastjes

hingen en lagen allerlei attributen

waar ze niet eens van durfde te

dromen. Vol ontzag keek ze rond tot

haar blik viel op een ruwhouten tafel

vol splinters met hand- en voetboeien.

Ernaast stond een trolley met iets wat

leek op chirurgische instrumenten.

‘Een beetje opschieten, patiënt. Ik heb niet de hele dag de tijd,’ zei Evelyn

scherp. ‘Kleed je helemaal uit en leg dat belachelijke mantelpakje met je

ongetwijfeld goedkope ondergoed op die stoel daar.’ Terwijl Jetteke zich haastig

ontkleedde, keek Evelyn goedkeurend naar het egale, bruine huidje waarvan

steeds meer zichtbaar werd. Toen Jetteke helemaal gestript was, beet Evelyn

haar toe: ‘Dat had wel wat sneller gekund, patiënt. Draai je naar me toe, zodat

ik kan zien waarom de mannen steeds achter je aan zitten.’


Rillend van kou draaide Jetteke zich om, waardoor haar hooggeplaatste, kleine

borsten en het toefje zwart donshaar tussen haar benen zichtbaar werd. Ze

schaamde zich niet voor haar Meesteres, want Zij had haar wel vaker zo gezien,

maar dit keer was het anders. Haar Meesteres nam haar met zo’n minachtende

en denigrerende blik op dat ze een misselijkmakend gevoel in haar buik kreeg.

Had ze haar Domina zó verschrikkelijk teleurgesteld?

‘Nou, ik begrijp niet wat mannen

zien in zo’n mager scharminkel

als jij,’ beet Evelyn haar fel toe.

‘Maar goed. Blijkbaar ben jij te

willoos om je te verzetten tegen

die geile bokken. Daar ga ik wat

aan doen om je wat meer

discipline bij te brengen.’ Ze

wees bevelend naar de ruwe tafel. ‘Klim onmiddellijk op die operatietafel en ga

op je rug liggen met je armen en benen wijd!’ Zonder verder naar Jetteke om te

kijken, stapte Evelyn naar de trolley. Ze viste een chirurgenkapje, latex

handschoenen en een mondmasker van het onderste plankje en deed die aan.

Gehaast klom Jetteke op de ruwe tafel en ging gehoorzaam liggen, want ze wilde

haar Meesteres voor geen goud nog meer ontstemmen dan ze al gedaan had. Ze

was al van kinds af aan als de dood voor dokters en tandartsen en dat wist Zij

blijkbaar heel goed. Ze durfde niet te kijken naar het spookbeeld dat naast de

tafel stond en ze rilde inwendig als ze dacht aan het strenge uiterlijk waar ze een

glimpje van had kunnen opvangen.

Met een zakelijk soort wreedheid

snoerde Evelyn met ruwe gebaren de

enkels en polsen van Jetteke vast. Met

een satanisch genoegen trok ze haar

ledematen aan, waardoor er op

verschillende punten splinters van de

ruwhouten tafel in Jettekes tere, bruine

huidje drongen. Toen Jetteke met wijd

gespreide armen en benen vastgesnoerd

lag, zei Evelyn tevreden: ‘Zo, om te

beginnen zullen we maar eens de eerste

strafmaatregel toepassen en waag het

niet om te kermen!’

Jetteke wachtte vol spanning en onzekerheid af wat er zou komen. Ze was blij

dat ze eindelijk boete mocht doen voor haar vergrijp. Haar lichaam behoorde

alleen haar Meesteres toe en het was terecht dat ze straf kreeg voor de zonde

die ze begaan had. Toch kon ze zich niet helemaal inhouden toen Evelyn met een


geroutineerd gebaar haar beide borsten hardhandig insnoerde met twee grote

tie-wraps die diep in haar vlees sneden. Ze kreunde onwillekeurig, maar beet

zich dapper op haar lippen om elk geluid zoveel mogelijk te smoren.

‘Zo,’ zei Evelyn, ‘dat heb je verdiend omdat je jouw borsten hebt laten

bezoedelen. Nu zullen we eens kijken wat voor schade er verder nog is

aangericht.’ Ze pakte een zaklantaarn en liep naar het andere eind van de tafel.

Met de vingers van haar linkerhand duwde ze ruw Jettekes schaamlippen uit

elkaar en scheen met de zaklantaarn uiterst vernederend diep in haar vagina.

Schamper voegde ze eraan toe: ‘Hoe voelde dat nu, zo’n mannenpik in je kut?

Had je er plezier van? Probeer dit dan maar eens!’ Zonder waarschuwing duwde

ze kop van de zaklantaarn naar binnen en liet hem zo zitten. Vervolgens verreed

ze de trolley naar een plek waar ze Jettekes kruis gemakkelijk kon bereiken.

Jetteke kon dit keer een kreet van

pijn niet onderdrukken. Ze beet

keihard op haar lip, die direct begon

te bloeden. De tranen schoten in

haar ogen, maar ze wist zich weer

snel te beheersen. Het deed pijn ja,

maar ze was blij dat ze dit mocht

meemaken zodat ze haar Meesteres

weer kon verzoenen. Ze voelde

zelfs een beetje trots, omdat Zij zo

ver wilde gaan om Haar slaaf weer

op het rechte pad te brengen. Het

was duidelijk dat haar Meesteres om haar gaf.

‘Dan krijgen we nu de echte operatie,’ zei Evelyn dreigend en verwijderde de

zaklantaarn, waarna ze een nieuw paar chirurgische handschoenen aandeed. Ze

pakte een steriele chirurgische naald met hechtgaren op en hield hem boven

haar hoofd, zodat Jetteke kon zien wat haar te wachten stond. Ze knikte

goedkeurend toen ze de angst in de ogen van haar slaaf zag. Met een licht

bijtende, desinfecterende vloeistof bette ze de schaamlippen van haar patiënt af,

kneep ze samen en naaide met twee of drie kleine, precieze steekjes het

onderste deel van Jettekes schaamlippen aan elkaar. Voldaan bekeek ze haar

arbeid en bette de kleine bloeddruppeltjes die zich gevormd hadden weg met

steriele watjes.

Jetteke had het even niet meer toen de naald in haar tere vlees drong en de

tranen rolden over haar wangen. Algauw echter veranderde de scherpe pijn in

een dof pijngevoel dat dragelijk was. Ze wist dat meisjes weleens piercings lieten

zetten op die plek en die hadden er op een gegeven ogenblik ook geen last meer

van. Als ze haar Meesteres hiermee tevreden kon stellen, dan had ze daar vrede

mee. Aan de ene kant was de pijn ook louterend geweest en ze begreep dat haar


Meesteres dit deed om haar te behoeden en te waarschuwen voor verdere

misstappen.

Evelyn stroopte haar handschoenen af, deed haar masker en kapje af en liep

naar het hoofdeinde van de tafel toe. Met warmte in haar stem zei ze: ‘Ik ben

trots op je, slaaf. Je hebt je straf en je vernedering goed doorstaan.’ Met een

schaartje knipte ze de kunststoffen tie-wraps los die nog steeds vastgebonden

zaten rond de blauw aangelopen borsten van het meisje en maakte de leren

boeien los. ‘Blijf nog maar even rustig liggen tot je wat bijgekomen bent en dan

mag je je weer aankleden. Over een weekje verwacht ik je terug en dan zal ik de

hechtingen verwijderen, want dan zul je je lesje wel geleerd hebben. Je hebt er

geen last van als je naar de wc gaat, maar geen enkele man kan in die tijd in je

potje roeren…’


Jaloezie verdient straf!

Bennie had ongeduldig gewacht tot het zijn dag was om zich te mogen melden

bij zijn Meesteres. Het zat hem helemaal niet lekker dat er twee dagen geleden

een indringster zijn plaats had ingenomen en dan nog wel zo’n dun Indisch kind!

Hij begreep niet wat Zij zag in dat muisachtige wezentje. Eigenlijk had hij een

stevige vent zoals hijzelf verwacht, maar dit…!

Hij wist dat Jonkvrouw hield van stijlvolle en dure kleding. Hij had dus van zijn

zuurverdiende spaarcentjes een schitterend maar peperduur Armani colbert met

bijpassend overhemd en marineblauwe jeans gekocht. Hij zag er goed uit in

deze outfit. Het colbert deed zijn brede borst goed uitkomen, dus hij was

overtuigd dat hij dat kind definitief zou verslaan. Exact op tijd hamerde hij

vastberaden op Haar voordeur. De deur werd bijna direct geopend door zijn

Meesteres die een uiterst strak zittende, elastische overall van lak met

vetersluiting droeg.

Evelyn keek haar slaaf met een gevaarlijk

fronsende blik aan. Scherp zei ze: ‘Wat

heeft dat geroffel in hemelsnaam te

betekenen, slaaf? Volgens mij ken jij je

plaats nog niet helemaal!’ Haar blik

verzachtte wat toen ze zag dat haar slaaf

beter gekleed was dan de vorige keer.

‘Mee,’ commandeerde ze en liep op

schoenen met hoge stifthakken naar de

BDSM-kamer die al baadde in het licht

van de drie tl-buizen.

Opstandig volgde Bennie de voor hem uitdansende billen, maar liet vlug zijn blik

zakken uit angst dat Zij achterom zou kijken en hem zou zien gluren. Ondanks

dat hij Haar vereerde en aanbad, wilde hij toch even het Indische meisje ter

sprake brengen. Tenslotte had hij ook rechten, hield hij zichzelf min of meer

ongerust voor. Hij bleef schoorvoetend stilstaan in de kamer en flapte er

hakkelend uit: ‘Jonkvrouw, ik zag twee dagen geleden dat meisje dat naar U

vroeg. Is zij ook een slaaf en is dat wel eerlijk tegenover mij?’

Met stijgende verbazing en ongeloof keek Evelyn haar slaaf even kort aan.

Vervolgens laaide er een withete golf van woede door haar heen. Wat dacht die

slaaf wel niet? Uiterlijk kalm, maar inwendig kokend, zei ze op een ijzige toon die

zelfs een ijsbeer ter plekke dood zou laten neervallen: ‘Ten eerste praat je

zonder toestemming. Wat echter duizend keer erger is, is dat jij het in je botte


slavenhersenen durft te halen om mij, je meesteres, te bekritiseren! Onmiddellijk

al je kleren uitdoen en op de grond gooien. Vervolgens ga je braaf op die tafel

met die boeien zitten. Mars!’

Bennie wist dat hij een grote fout had gemaakt. Hij kon zich wel voor zijn kop

slaan dat hij zich zo had laten leiden door zijn jaloezie. Als hij nou maar niet al

zijn privileges zou kwijtraken, want dan kon hij net zo goed dood zijn. Wanhopig

deed hij wat zijn Meesteres gezegd had en even later zat hij spiernaakt en met

een hoofd dat tolde van zelfbeschuldiging op de rand van de ruwhouten tafel.

Evelyn keek venijnig naar haar slaaf die met een schuldbewuste kop naar de

grond zat te staren en niet omhoog durfde te kijken. Met gedecideerde stapjes

en nauwelijks verborgen woede liep Evelyn naar de trolley met medische spullen.

Ze pakte een grote fles

jodium op, ging op Bennies

spullen staan en trapte met

haar vlijmscherpe

naaldhakken tergend

langzaam grote gaten en

scheuren in het dure Armani

jasje.

Vervolgens stapte ze opzij en goot met een honende glimlach de hele fles jodium

leeg over de kleren van haar slaaf. ‘Zo,’ zei ze tevreden, ‘je kijkt straks maar hoe

je met die spullen thuiskomt. Dan wordt het nu tijd voor de straf die je verdient

omdat je aan je meesteres twijfelt.’

Ergens uit een kastje toverde ze een leren hoofdtuig met mondknevel en een

houten baton tevoorschijn en blafte naar Bennie: ‘Op je buik op die tafel en snel

wat. Ik wil die pik van jou niet omhoog zien komen.’ Met een handigheid die

jarenlange ervaring verried, gespte ze de leren hand- en enkelboeien snoeihard

vast om de ledematen van haar slaaf.

Daarna liep ze naar het hoofeinde van de tafel

en trok zijn hoofd ruw naar achteren. Met

evenveel gemak snoerde zij hem het leren

hoofdtuig om, waarbij Bennie bijna kokhalsde

door de grote bal die hij in zijn mond geduwd

kreeg. Met voldoening bekeek Evelyn het

resultaat.

‘Goed zo. Dat hoofdtuig met die bal is de straf

voor praten voor je beurt. Nu nog je straf

voor het bekritiseren van je meesteres! By the way, die buttplug die nog steeds

in je reet zit moet je straks inleveren! Je hebt het niet verdiend om hem als


ereteken te mogen dragen. Voorlopig worden al je privileges ingetrokken, totdat

jij je weer als een onderdanige slaaf opstelt.’

Die opmerking trof Bennie als een mokerslag. Zijn Meesteres was echt witheet

op hem! Wat moest hij nou? Gelukkig begreep hij uit Haar woorden dat dit geen

definitieve breuk betekende, want dat zou hij niet overleven. Jonkvrouw was zijn

Alles en hij zou het niet kunnen verdragen als Zij hem voortaan zou negeren. De

schrik sloeg hem om zijn hart: dan zou hij ook geen klusjes meer voor Haar

mogen doen! Het was maar het beste om zich te schikken in zijn lot en zich

voorlopig koest te houden.

Evelyn zag met genoegen dat de boodschap keihard was aangekomen. Dat zou

hem leren om tegen haar in te gaan. Hij moest maar eens flink gebroken

worden, zodat hij voortaan gewillig was en niet meer zou jammeren over andere

slaven. Ze was echt niet van plan om haar levensstijl aan een onbetekenende

slaaf aan te passen.

Met een satanisch genoegen deed ze

het leren riempje van de houten

baton om haar pols en sloeg

onverwachts keihard op een van zijn

dijspieren. Met plezier zag ze hem

samentrekken van de pijn. Ze wist

dat die spier de eerste paar minuten

verlamd zou zijn door de kracht van de klap. Vervolgens deed ze hetzelfde met

de andere dijspier.

Toen was ze helemaal los. Met een fanatieke woede regenden er klappen op

Bennies billen en dijspieren. Met grimmige voldoening zag ze dat door de

klappen de buttplug uit het achterste van haar slaaf plopte en op de grond rolde.

Zo, die hoefde hij niet zelf meer te verwijderen, dacht ze voldaan. Toen Bennies

billen en dijspieren naar haar mening voldoende rode striemen vertoonden,

stopte ze.

De eerste paar dagen zou hij moeilijk kunnen lopen, maar dat had hij aan

zichzelf te danken! Zijn achterwerk zou even bont en blauw worden als het

achterste van een baviaan, dacht ze met een kwaadaardige grijns om haar

lippen. Zonder een woord te zeggen, gespte ze de boeien los en deed het

hoofdtuig af. Ze trok zijn hoofd aan zijn haren omhoog en zei streng: ‘Kijk me

aan, slaaf, en bedank je meesteres voor de les die ze jou gegeven heeft!’

Bennie was blij dat de les afgelopen was, ondanks dat hij weer een stijve penis

gekregen had die pijnlijk tegen de splinters van de tafel drukte. Met hoop in zijn

stem zei hij met volle overtuiging: ‘Hartelijk dank dat U mij heeft laten zien hoe


verschrikkelijk fout ik gehandeld heb. In de toekomst zal ik U nooit meer

bekritiseren, daar kunt U van overtuigd zijn. Ik zal U nooit meer teleurstellen.’

Met een goedkeurend knikje liet Evelyn Bennies hoofd met een klap vallen en

voegde hem scherp toe: ‘Dat hoop ik dan maar, slaaf, want je zat maar een heel

klein beetje af van de ban die ik je wilde opleggen. Je blijft nog een week in

quarantaine en dan mag jij je hier weer melden op dezelfde dag en hetzelfde

tijdstip als vandaag. Zie maar hoe je thuiskomt…’


Foursome

Berouwvol stond Bennie voor de mahoniehouten deur van zijn Meesteres te

wachten tot het tijd was om aan te kloppen. De afgelopen week was een hel van

teleurstelling, machteloosheid en verlangen naar erkenning geweest. Jonkvrouw

had hem straal genegeerd, ondanks dat hij Haar toch meerdere malen was

tegengekomen. Als hij stond te

praten met Alfred, de portier,

wisselde ze een paar vriendelijke

woorden met Alfred, maar deed ze

of Bennie lucht was. Dat was zelfs

Alfred opgevallen, want hij had een

paar keer vreemd van Jonkvrouw

naar hemzelf gekeken.

Bennie wist dat hij zijn Meesteres geërgerd had door zijn jaloezie een week

geleden. Zelfs na zijn forse afstraffing had hij de volle ernst van de situatie nog

niet begrepen. Deze week was echter duidelijk geworden hoe ernstig zijn vergrijp

was. Zijn hele leven draaide om Jonkvrouw. Hij kon niet zonder Haar en Haar

doodzwijgen had dat pijnlijk duidelijk gemaakt. Zo’n periode van wanhoop wilde

hij nooit meer meemaken. Stipt op tijd klopte hij bescheiden aan de deur.

Tot zijn verbazing werd de deur opengedaan

door een nors kijkende, onbekende Dame in een

strak, zakelijk broekpak. Ze had eenzelfde

gebiedende en heersende uitstraling als

Jonkvrouw. In Haar ene hand hield Ze

nonchalant een ouderwets sigarettenpijpje met

een sigaret die al bijna opgebrand was. Kortaf

beet ze Bennie toe: ‘Zo, slaaf, ben je daar

eindelijk? Je Meesteres wil nog niet met je

praten. Ze heeft een paar vriendinnen op visite

en jij moet Ons bedienen. Trek de riemen body

aan die in de keuken ligt en breng Ons drie

kopjes thee. Houd je hand eens op!’

De mededeling dat Jonkvrouw nog niet hem

praten wilde, trof Bennie als een mokerslag.

Gehaast hield hij zijn hand op zoals hem

bevolen was. Zonder een spier op Haar gezicht

te vertrekken, haalde de Dame de bijna

opgerookte sigaret uit het pijpje en drukte hem


uit op Bennies handpalm. Hij had bijna zijn hand met een kreet

van pijn teruggetrokken, maar een waarschuwende blik vertelde hem dat dit

geen verstandige zet zou zijn. ‘Weggooien die peuk, anders wordt de hal vuil,’

blafte de Dame hem toe. Ze draaide zich om en liep naar de woonkamerdeur,

waarachter de geluiden van een geanimeerd gesprek vandaan kwamen.

In de keuken gekomen trok Bennie

haastig de leren body aan die voor

hem klaarlag. Dat harnas bestond

uit niet meer dan een paar riemen

die verbonden waren met een

penisring die maar net over zijn

hele zaakje paste. Hij voelde er zich

wat onwennig in. Dadelijk moest hij niet alleen zijn Meesteres, maar ook Haar

Vriendinnen daarmee onder ogen komen. Aan de ene kant wond hem dat wel op.

Ondanks de eerste schrik had hij toch wel genoten van het gevoel van de

gloeiende peuk op zijn handpalm. Hij likte eens over de zwart omrande

brandplek en ging aan de slag met de bestelde thee.

Even later stapte hij de woonkamer binnen nadat een andere vreemde stem

‘Binnen!’ had geroepen. Onderdanig en met neergeslagen ogen bleef hij wachten

op verdere orders. Schuw hield hij het dienblad met de theespullen zo laag dat

zijn ingesnoerde klokkenspel net niet zichtbaar was. ‘Och heden, Evelyn,’ zei

dezelfde stem spottend, ‘kijk eens hoe schattig! Je slaafje durft niet te laten zien

wat hij in huis heeft.’ Bennie keek stiekem omhoog om de Eigenaresse van de

stem te kunnen zien, maar sloeg zijn ogen direct weer neer toen hij drie paar

ogen beschuldigend naar zich zag kijken.

Na een scherpe opdracht van de Dame van de deur begon Bennie met het

serveren van de thee. Hij zorgde er angstvallig voor dat hij naar de grond bleef

kijken, zodat hij alleen maar benen kon zien en wat onduidelijke beelden vanuit

zijn ooghoeken. Bij het laatste paar benen aangekomen, hield de Eigenares van

die benen hem tegen met een rijzweepje. Tergend langzaam streek het zweepje

langs zijn balzak en lichtte

zijn lid op, waarna het

zweepje langs de hele

onderkant van zijn schacht

begon te glijden. Binnen no

time was zijn lid

opgezwollen, wat een

goedkeurend gegrinnik

opleverde.

Algauw echter begon dat spelletje te vervelen, waarna het zweepje met een

venijnige tik op zijn gestrekte penis terechtkwam. Bennie schokte even van de


pijn, maar dat had nauwelijks invloed op zijn stijgende opwinding. In tegendeel,

hij begon te verlangen naar nog meer straf. ‘Goed, slaaf,’ bromde de stem van

de Dame van de deur tevreden, ‘je gaat nu naar de kamer waar je Meesteres al

haar attributen bewaart. Je gaat daar op de tafel liggen en snoert de voetboeien

zo goed mogelijk vast en ook één van de handboeien. De rest doen wij.’

Dreigend voegde ze eraan toe: ‘En vergeet niet om eerst het masker dat klaarligt

op te doen, anders zwaait er wat!’

Nog steeds met neergeslagen ogen

draafde Bennie naar de kamer met de

attributen en deed wat hem bevolen

was. Het ‘masker’ bleek een leren kap te

zijn die zijn hoofd volledig afsloot van de

buitenwereld. Hij kon nog vaag wat

horen, maar praten of kijken was

godsonmogelijk geworden.

De tijd dat hij uitgestrekt op de tafel lag

leek eindeloos. Hij had geen idee

hoeveel tijd er verlopen was, totdat hij

wat geklik van hoge hakken hoorde.

Even later werd zijn overgebleven hand

vastgesnoerd en werden de andere

boeien nog eens extra strak aangetrokken. Toen gebeurde er een tijd niets,

zodat Bennie zich weer ongerust begon te maken. Waren zijn Meesteres en haar

Vriendinnen hem vergeten?

Vanuit het niets daalde er ineens een regen van slagen op hem neer vanuit

verschillende richtingen. Onwillekeurig kromde hij zijn lichaam, doordat hij totaal

onvoorbereid was. Zijn eerste gekreun van pijn ging echter al snel over in een

gevoel van euforie. Jonkvrouw besteedde tóch aandacht aan Haar slaaf en liet

zich zelfs helpen door Haar vriendinnen! Zijn lid, dat door de onzekerheid

ingezakt was, begon weer te groeien.

Nadat de vinnige slagen op zijn

hele lichaam een paar minuten

geduurd hadden en zijn erectie

volledig was, klom er iemand bij

hem op tafel. Even later voelde hij

een warm lichaam over zijn erectie

zakken, dat langzame, pompende

bewegingen begon te maken.

Bennie werd bijna waanzinnig van verlangen en onzekerheid. Wie was degene

die hem bereed alsof hij een hengst was? Was het zijn eigen Meesteres? Was het

de Dame van de deur of de Dame met de rijzweep?


Voordat hij tot een ontlading kon komen, werd het spel alweer afgebroken. De

slagen op zijn lichaam begonnen opnieuw, maar nu voelde hij ook een voorwerp

plagend langs zijn schacht glijden. Uiteindelijk hield Bennie het niet meer en de

vulkaan in zijn binnenste barstte in volle kracht uit. Hierna hielden de slagen op

en duurde het weer een eindeloos lange tijd.

Na een tijd hoorde hij vaag geklik van hakken dichterbij komen. Hij voelde hoe

de boeien losgemaakt werden en even later werd de leren kap ruw van zijn hoofd

getrokken. Knipperend tegen het felle licht van de tl-buizen zag hij zijn

Meesteres naast de tafel staan. Tot zijn onuitsprekelijk geluk zei ze tegen

Bennie: ‘Goed, slaaf. Dat was het. Tafel schoonmaken. Aankleden en daarna

direct naar huis. Ik heb nog wat te bespreken met mijn vriendinnen. Over vier

dagen weer hier.’ Vervolgens ging Evelyn de woonkamer binnen en sloot de deur

achter zich…

NAWOORD

Heb jij ook zo genoten van deze bundel met BDSM verhalen? Als lid van Onze

BDSM community blijf je altijd op de hoogte van alle nieuwtjes, updates en

cadeautjes.

Ben je nog niet lid van Onze community? Geen nood! Schrijf je vandaag nog

gratis in via www.onderdanigeman.nl/community en ook jij ontvangt binnenkort

Onze nieuwsbrief en alle Onze BDSM extraatjes!

Dominante groet,

Artemis, Deana Deveney en Eleonora

Het Onderdanigeman.NL Team

http://www.onderdanigeman.nl

http://www.onderdanigeman.nl/community


Bennie: De onderdanige klusjesman (2) · 2015. 6. 12. · Slecht op haar gemak keek ze de oudere...

Documents

Transcript of Bennie: De onderdanige klusjesman (2) · 2015. 6. 12. · Slecht op haar gemak keek ze de oudere...