8 • WINTER 2008/2009

Rudolph van Veen proeft Italië

Een culinaire reis inThe Taste of Life

The Taste of Life

Rome

Florence

Teks

t: Je

anet

te H

arda

m

The Taste of Life

WINTER 2008/2009 • 9

gerecht wat goedkoper is of sneller te bereiden. Dereceptmomenten op tv zijn erg kort. Maar voor ieder-een die een laptop heeft of zijn computer op meekijk-afstand van zijn fornuis heeft staan, is daar een heelleuke uitbreiding op gevonden. The Taste of Life isnamelijk een initiatief dat behalve een kookpro-gramma (plus een magazine en een culinair instituut!)ook een website omvat (www.thetasteoflife.nl). Vanieder recept dat op tv is getoond, bestaat een uitge-breide presentatie op de website. Dit is in feite eenbewegend kookboek. Het tempo van het ‘snijd envoeg toe’ is zodanig dat je simultaan mee kunt koken.Erg handig. Zo doet een kind de …. culinaire hoog-standjes.

KeukenlatijnTerug naar Italië. Dé Italiaanse keuken … die bestaatvolgens Rudolph niet. Puurheid en de regiokeuken, datis wel typisch Italiaans. Zo serveert men in Italië‘gewoon’ pasta aïoli aan zijn gasten. Ofwel: pasta, olijf-olie en knoflook. Dat zouden wij in Nederland niet dur-ven. Wij zouden het lef niet hebben om ons bezoekslastamp voor te schotelen. Dat moet toch echt eenmaaltijd worden met meer toeters en bellen. En datkomt volgens Rudolph weer door een stukje onzeker-heid. Iets wat Italianen niet kennen. In ieder geval nietwat betreft hun keuken. Daar wordt steevast met denodige bravoure over verteld. Bescheidenheid, hoezo?“Italianen zijn meesters in simpelheid”, verteltRudolph. “Net als een Italiaans pak: altijd eenvoudig,maar elegant. De andere kant van het verhaal is dathun traditionele kookwijze gebonden is aan eenstrakke receptuur waar niet aan getornd mag worden.Je moet dus niet proberen om een Italiaan een speci-fiek gerecht met een ander soort kaas te serveren. Datwordt niet getolereerd!”

Op vrijdag 31oktober heeft Rudolph van VeenItalië bezocht. Althans, toen was de eerste uit-zending op RTL4. In tegenstelling tot de vorige

seizoenen beslaat ieder bezoek nu niet één, maar tweeafleveringen. Ook nieuw is zijn reisgenote. Stella Gom-mans brengt volgens Rudolph meer balans in het pro-gramma. “Haar leven draait niet om eten, zoals bijmij”, legt Rudolph uit. “Als ik in Florence de met drieMichelin-sterren bekroonde Enoteca Pinchiorri, hétinstituut in de gastronomie, kan bezoeken, word iklyrisch. Al helemaal als ik denk aan een rondleidingdoor hun wijnkelder met daarin de grootste selectiewijnen ter wereld. Daar ligt alles waar je als vinoloogooit over gelezen hebt, zoals bottelingen van een paarton! Stella is hierin een stuk nuchterder en stelt daaromheel andere vragen. Daarbij richt zij zich meer op cul-tuur, waardoor het programma breder wordt.”

Bewegend kookboekThe Taste of Life is dus een zoektocht naar verrassendesmaken. Vervolgens worden ontdekkingen vertaaldnaar recepten waar de kijker thuis, in zijn Nederlandsekeuken, met boodschappen uit een Nederlandse win-kel, mee uit de voeten kan. Zo kan het zijn dat een

Rudolph van Veen, u kent hem wel. De meesterkok die vanaf 2001 metblauw kapsel in Life and Cooking zijn kookkunsten toonde en serveerdeaan Irene Moors en Carlo Boszhard. Hij deed dit vijf seizoenen lang. In2007 startte Rudolph met het culinaire reisprogramma The Taste of Life.Moors is hier de producent van. Tijdens culinaire trips bezoekt Rudolphinspirerende plekken als Sydney, Trinidad en Mexico City en gaat op zoekgaat naar lokale gebruiken en culinaire geheimen. Hij proeft, kookt endoet ideeën op voor zijn eigen recepten, die hij natuurlijk aan de kijkertoont.

cotto, een op de dom van Florence gelijkend nage-recht. “Fusion minded als ik ben, maakte ik de Zuc-cotto met half koffie, half Amaretto”, vertelt Rudolph.“Maar nee! Dat moest half koffie, half Vin Santo zijn.Gabriëlla stond me met de armen over elkaar aan tekijken. Wat ik deed was ònmogelijk!”

Iedere streek zijn charme“Wat in mijn top tien van Italiaanse gerechten staat?”,vraagt Rudolph. “Zoveel! Bijvoorbeeld een ‘pasta a la

Big MammaIn The Taste of Life gaat Stella in iedere stad op zoeknaar een lokale beroemdheid annex chef. Rudolphmoet het hier tegen opnemen. Een culinaire battlezogezegd, waarin Rudolph het lokale gerecht bepaaltdat een evenzo lokale jury uiteindelijk beoordeelt. InFlorence nam Rudolph het op tegen Gabriëlla, een Ita-liaanse mamma die duidelijk de broek aan had.Gabriëlla schrijft kookboeken en is in Italië bekend omhaar taarten. Deze keer draaide de strijd om een Zuc-

The Taste of Life

10 • WINTER 2008/2009

guitarra’ met pikante saus. Geserveerd met een glasBrunello di Montalscino. De pasta wordt met een rollerdoor een houten raamwerk met snaren heen gedrukt,waardoor hij vierkant wordt. Direct nadat ik dit gerechtvoor het eerst had gegeten, heb ik zo’n apparaatgekocht. Of een bistecca alla Fiorentina, een enorme T-bonesteak die wordt dichtgeschroeid op een houts-koolgrill. Het vlees is afkomstig van het witte Chianina-rund uit het dal van Toscane en staat bekend om zijnsappige, kruidige smaak.” Rupolph vervolgt enthou-siast: ”Maar zo heeft iedere streek zijn charme. Ook dekeuken van Noord-Italië, de keuken van de polenta(arme lui). Wat aardappelpuree is in Nederland, is depolenta, maïspap, in Italië. Je kookt maïsmeel metwater en na een uur pruttelen ontstaat er een soortcustard. Daar gaat dan veel boter en Parmezaansekaas doorheen om hem vervolgens warm te serveren.Je kunt het ook koud laten worden, in plakjes snijdenom het de volgende dag met nog meer boter te bak-ken. Verrukkelijk! Je moet dit gerecht echt leren eten.Meestal als ik aan mensen vraag of ze van polentahouden, antwoorden ze ‘nee!’. Toch serveer ik hetregelmatig bij een osso bucco en wordt het wel dege-lijk gewaardeerd.”

Signore LuratiHelemaal aan het begin van zijn carrière had de zeven-tienjarige Rudolph vakantiewerk in Marcotte bij hetmeer van Lugano. Nog steeds hangt daar in de zomereen sfeer van luxe en zit het vol met restaurants. Hijwerkte toen voor ene signore Lurati in restaurantCarino. Lurati was bekend in Italië. Ambitieus alsRudolph toen al was, dacht hij dat deze werkplek hembehalve een goede ervaring, ook een leuke vermeldingop zijn curriculum vitae zou opleveren. “Ik werkte ernog maar net, toen ik een telefoontje kreeg vanuitmijn opleiding, de Culinaire School van Breda. Ik wasuitgenodigd voor een gesprek met Cas Spijkers om tekomen werken in zijn restaurant ‘de Swaen’. In die tijdhad ‘de Swaen’ twee Michelin-sterren en stond het albijna tien jaar nummer één in de ‘Lekker’. De beslissingom daar naar toe te gaan, was zo genomen. Na hetgesprek ben ik nog wel teruggegaan naar meneerLurati en heb ik het seizoen afgemaakt. Niet het helejaar, zoals was afgesproken. Ik weet nog dat meneerLurati erg boos op mij was. Maar ja, wie kent meneerLurati nu in Nederland?”

Die meneer Lurati. Hij heeft er vast niet wakker vangelegen. Maar of hij een evenzo gedreven vervangingheeft gevonden? Hoe het ook zij, ook deze beslissingheeft ertoe geleid dat Rudolph van Veen de man iszoals we hem kennen: meesterkok, een eigen kook-programma en hiervoor rondreizend over de helewereld. Niks mis mee toch? Daarnaast is hij lid van hetNederlands patisserieteam en geeft hij kookworkshopsaan The Taste of Life Culinary Institute. “Ik heb hetmooiste vak ter wereld”, vindt Rudolph. “Als ik aanhet koken ben, kan ik de hele wereld om mij heen ver-geten.”

The Taste of Life

WINTER 2008/2009 • 11

Het derde seizoen van The Taste of life is elke vrij-dag te zien op RTL4 van 16:30 - 17:00 uur en opzaterdag op RTL8 van 17:00 - 17:30 uur.