BRUZZ - editie 1522

van 12 mei tot 19 mei 2016

© SHUTTERSTOCK

N° 1522 WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

p 6 - 7

VROUWEN WAGEN DE SPRONG

ONDERNEMEN ROND DE PIÉTONNIER

VGC zOEkt NiEUWE GRiffiER

“Het klopt dat ik gepolst ben”

p 3

ISLAMOLOOG MONtASSER AlDE’EMEh

“Het is aan de moslims zelf om toe te treden tot de moderniteit” p 10 -11

EcOnOOM JAN DEGADt

“Heel het land heeft er baat bij dat het goed gaat met Brussel”p 8 - 9

p 6 - 7

2 I BRUZZ 1522 I DonDerDag 12 MeI 2016

EDITO

‘s Lands toestandIn de gevangenis van Vorst zijn nog altijd cellen waar twee of drie mannen in zitten en waar de pisemmers en kakpotten iede-re ochtend naar beneden moeten worden gebracht. Jürgen Van Poecke, sinds een paar maand regionaal directeur van de Brusselse ge-vangenissen, vindt de toestand in de ge-vangenis onmenselijk. André Flahaut (PS) deed dezelfde vaststelling toen hij in de tweede helft van de jaren 1990 als federaal minister van de Regie der Gebouwen de gevangenis bezocht. Magda De Galan (PS) stapte in 2012 als burgemeester van Vorst met een deurwaarder naar de gevangenis. Het jaar 2012 was een verkiezingsjaar, De Galan kreeg van minister van Justitie An-nemie Turtelboom (Open VLD) het verwijt dat ze aan kieskoorts leed. Het is immers wetenschappelijk bewezen dat met de be-zorgdheid over de levensomstandigheden van gevangenen massaal stemmen te ra-pen vallen. Dat moet Turtelboom althans gedacht hebben. Twintig jaar na het bezoek van André Flahaut hebben, op extreemrechts en ex-treemlinks na, alle partijen deelgenomen aan federale en regionale regeringen. De pisemmers en kakpotten zijn er nog altijd. En de huidige burgemeester van Vorst, Marc-Jean Ghyssels (PS), steekt zijn nek uit, al is het geen verkiezingsjaar.

De cipiers staken nog maar eens en omdat de politie het na de terroristische aanslagen ook niet meer ziet zitten om in te springen, moet het leger dat maar doen. Sinds de terroristische aanslagen in Parijs zijn de militairen niet meer uit het straat-beeld weg te denken. En omdat het motto van alle regeringen waar Vlamingen in zitten luidt: meer doen met hetzelfde geld – of, liever nog: met minder geld – sugge-reert ook de Franstalige commissie van toezicht van de gevangenis van Nijvel om alle gevangenen in het land voor geleden schade vier maanden vroeger vrij te laten. Dat kan 200 miljoen euro aan besparin-gen opleveren. Er heerst eensgezindheid dat de gevangenen door de staking schade geleden hebben en vergoed moeten wor-den. De voorstellen van de commissie ge-tuigen van een wrang gevoel voor humor.De toestand waarin de Brusselse gevan-genissen verkeren, is echter geen uitzon-dering, ze is exemplarisch voor een groot deel van de infrastructuur van het land. Ook de toestand van de Brusselse tunnels is het gevolg van foute, opportunistische politieke keuzes. Het ergste dat kan gebeuren is dat het ons allemaal niet meer kan schelen. Een onverschillige bevolking is het ergste wat een democratie kan overkomen.

WAUTER MANNAERT

DANNy VilEyN SENIOR WRITER“ een onverschillige bevolking is het ergste wat een democratie kan overkomen”

‘We hebben niks tegen de voetgangerszone, zolang we er met de auto op mogen,’ is blijkbaar de samenvatting van de kritiek”JOOST VANDECASTEElE, auteur (op Twitter).

In plaats van aan de klaagmuur te gaan staan, zouden de koks van veel Brusselse restaurants er goed aan doen eerst te leren koken”MARC DiDDEN, regisseur (in De Morgen).

“

“

CoLoFonBRUZZFlageyplein 18, 1050 Brussel02-650.10.65

ABONNEMENTENJosiane De Troyer ([email protected]), 02-650.10.80, Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393, BIC: BBRU BE BB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren.

ADVERTEREN? Barbara Harter t 0478-84.01.93

ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns

ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe

WEEKBLAD & MAGAZINE Steven Van Garsse (chef )

EINDREDACTIE Ken Lambeets

ART DIRECTOR Heleen Rodiers

VORMGEVING Ruth Plaizier.

REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef,

Bettina Hubo, Danny Vileyn.

MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet.

FOTOGRAFEN Bar t Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

DISTRIBUTIE Ute Otten

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

Bruzz is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt op de persen van de nv Roular ta en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: [email protected]

DonDerDag 12 MeI 2016 I BRUZZ 1522 I 3

BRUSSEL - Eind juni verdwijnen in de Brusselse bussen, trams en me-trostations de bekende oranje bakjes voor ontwaarding. En daarmee ook de mogelijkheid om met de oude papieren tickets te reizen.

De MIVB is al sinds 2008 bezig met de ge-leidelijke invoering van de chipkaart Mobib. Inmiddels zijn er 1.247.000 Mobibkaarten op naam en 468.000 anonieme Mobibkaar-ten in omloop.De papieren tickets verdwenen stap voor stap. Sinds vorige zomer worden geen pa-pieren vijf- en tien-rittenkaarten meer ver-kocht. In februari verdwenen ook alle pa-pieren ééndags- en 24-uurs-tickets uit de verkoop.Wie toch nog ongebruikte of half gebruikte kaarten heeft liggen, kan ze maar beter snel gebruiken. Per 30 juni haalt de MIVB alle oranje Prodatabakjes weg. Papieren tickets

kunnen dan niet meer afgestempeld wor-den.Het betekent niet dat ze waardeloos wor-den. “Vanaf 1 juli kunnen de oude papieren vervoerbewijzen ingeruild worden tegen rit-ten op een Mobibkaart,” zegt An Van ham-me van MIVB. De aanmaak van een Mobibkaart kost vijf euro. Om te vermijden dat toeristen en oc-casionele gebruikers dit bedrag moeten be-talen, blijft er toch nog een soort papieren wegwerpticket over, voor één rit, 24 uur of een rit naar de luchthaven. Dat kaartje kan,

dankzij een ingewerkte chip, ontwaard wor-den aan de nieuwe toestellen.Op de Mobibkaarten kunnen ondertus-sen ook de tickets van de NMBS en van de Waalse vervoersmaatschappij TEC geladen worden. En heel binnenkort ook de abonne-menten van De Lijn. “We mikken op juni,” zegt Tom Van de Vreken van De Lijn. Bettina Hubo

MOBiliTEiT Papieren MIVB-tickets niet meer bruikbaar na 30 juni

Het einde vande oranje bakjes

© M

IVB

Per 30 juni haalt de MIVB alle oranje Prodatabakjes weg.

ADVERTENTIE

Tiens?

Een vraag over Brussel? BRUZZ geeft je het antwoord.

Stel jouw vraag over jouw stad op bruzz.be Volg je score in de poll.En verneem het antwoord in big city van BRUZZ.

bigcity adv op 125x178.indd 1 4/05/16 08:31

Schaarbeek wil estaminet van Pogge beschermenZijn de dagen van het folklorecafé Aux Trois Rois geteld? De eigenaars hebben een koper gevonden die het wellicht wil afbreken. De gemeente Schaarbeek vraagt het gewest om het gebouw te beschermen.

Het café is een van de oudste gebouwen van de gemeente Schaarbeek. Gelegen aan de Haachtsesteenweg fungeerde het ooit als postrelais. Het dateert van 1722, en het staat naar verluidt op nog oudere kaarten. Met Jules Van Geele, alias Julo, werd het een café, een plek waar de volksfi guur Pogge in herinnering werd gehouden. Julo over-leed rond de jaarwisseling. De gemeente Schaarbeek heeft vrij snel een deel van de inboedel kunnen verwerven, en wou ook het gebouw kopen in het kader van het Wijk-contract Pogge. Maar de eigenaars laten het niet zo ver komen. Ze hebben zopas een andere koper gevonden, die meer biedt dan wat de gemeente van plan was te bieden. De vzw Sputnik, die met het Alles Es Just-fes-

tival de volksfi guur Pogge terug tot leven heeft gebracht, vreest dat het café hiermee zal verdwijnen. Het cafeetje is in geen al te beste staat, en een afbraak lijkt in de ster-ren geschreven. De gemeente heeft dinsdag beslist om de beschermingsprocedure aan te vragen. Steven Van Garsse

ERFGOED Voormalige postrelais en volkscafé met afbraak bedreigd

‘Niet voor zover ik weet’ In de loop van dit jaar kiest de Vlaamse Gemeenschapscommissie een nieuwe griffi er. Bij verschillende politieke partijen gaat de naam Bert Anciaux over de tongen als kandidaat. Anciaux zelf ontkent.

Huidig VGC-griffi er Patricia Coppens - met Open-VLD-etiket - is tot eind augustus nog in dienst. Daarna zou de Vlaamse Gemeen-schapscommissie een procedure moeten opstarten om een nieuwe griffi er te benoe-men.

Zowel bij Vlaamse meerderheids- als oppo-sitiepartijen gaat de naam van SP.A-lid Bert Anciaux over de tongen. Anciaux is mo-menteel senator, maar heeft al sinds 2009 geen uitvoerend politiek mandaat meer. Hij was in de jaren 2000 verschillende keren Vlaams minister.Zelf zegt Anciaux “voor zover hij weet geen kandidaat te zijn.” Wel geeft hij toe in het verleden al gevraagd te zijn geweest voor de functie, zonder te specifi ceren wanneer.Wie naast Anciaux dan wel kandidaat zou zijn, is momenteel niet geweten. CD

© B

ART

DEW

AELE

POLITIEK Bert Anciaux als VGC-griffier?

Bert Anciaux. De voormalige Vlaamse minister wordt genoemd als nieuwe VgC-griffier, maar zelf ontkent hij kandidaat te zijn.

Het café in de jaren 1980.


DE WEEK

IN BEELDDe mensen van Pool is Cool willen een open-luchtzwembad met groot zonnedek op de Vismarkt. Ze stuurden het idee in voor de campagne Make.Brussels. Deze dame nam alvast een voorproefje.

in hEt niEUWSPriester Jacques Van Der Biest overledenIn de nacht van donderdag op vrijdag is Jacques Van Der Biest overleden. Van Der Biest stond bij de Brusselaars beter bekend als de ‘Priester van de Marollen’. Hij was priester in de Miniemenkerk, maar hij stond bovenal bekend om zijn sociale strijd en zijn inzet voor de sociaal zwak-keren. Van Der Biest kwam op tijdens de zogenaamde Bataille des Marolles in 1969. Toen dreigde uitzetting voor 1.200 mensen door uitbreidingsplannen van het Justitie-paleis. Hij was tot vorig jaar ook nog actief bij de Union des Locataires Marollienne (ULM), waar hij zich inzette voor huurders uit de Marollen. Enkele jaren geleden bekommerde hij zich ook om de bewoners van het kraakpand in het Gesùklooster in

Sint-Joost-ten-Node. In 2002 werd Van Der Biest ridder in de Leopoldsorde en in 2005 ereburger van de Stad Brussel. Van Der Biest overleed aan een hersenbloeding die hij kreeg na een val. Hij werd 86 jaar.

irisfeest succes Afgelopen weekend bracht de 27ste editie van het Irisfeest zo’n 150.000 bezoekers op de been. De absolute topper was het Brussels Food Truck Festival. Daar konden

bezoekers terecht bij de 143 verschillende Food Trucks. In totaal serveerden ze meer dan 110.000 gerechten en cocktails vanuit de hele wereld. Op het Paleizenplein kwamen zo’n 20.000 toeschouwers bijeen voor verschillende optredens. Zaterdag-avond stond in het teken van elektronische muziek met Electro Night. In het kader van ‘Brusselaars, ten voeten uit!’ lieten een honderdtal verenigingen de pareltjes en activiteiten van hun gemeente ontdekken. Verder was er in het Brussels Parlement een Swingfeest met jazzconcerten en een improvisatietheater. Bij ‘Welkom Brussel’ kon je op een verassende manier vijf gemeentes ontdekken.

Cipiers stakenDe cipiers in de Brusselse gevangenis-sen blijven staken tegen de besparingen

in hun sector ondanks het protocol van minister van Justitie Koen Geens (CD&V). Dat protocol werd met een meerderheid geweigerd. Geens beloofde 405 extra

aanwervingen en een bevriezing van de besparingen op zes procent tot het eind van het jaar. Daarnaast beloofde hij ook één-op-één-vervangingen van vertrekkend personeel en een grotere flexipremie voor meer personeelsleden in

de gevangenissen. Om de staking op te vangen worden agenten van de federale wegen gerechtelijk politie ingeschakeld. Zo wil men de bewaking in de gevangenis-sen op peil houden. Toch weigeren enkele agenten om in te staan voor de bewaking en zijn ook de politievakbonden niet opgezet met deze beslissing, waardoor ook zij dreigen met stakingen. Daarom besliste het kernkabinet om het leger in te zetten om de orde te handhaven.

Michaël Michiels

Meer nIeUWS De HeLe WeeK ronD oP


UitGELiCht MIVB kiest voor hybride bussen

Het Brussels Wetboek van Lucht, Klimaat en Energiebeheersing uit 2013 laat er geen twij-fel over bestaan: “Geen enkel [door de MIVB aangekocht of geleased] voertuig dat vanaf 1 januari 2015 in dienst wordt gesteld, zal uit-gerust zijn met een dieselmotor.” Vorige week heeft de Brusselse regering be-slist om die ordonnantie, die van de vorige meerderheid dateert, naast zich neer te leg-gen, of zo lijkt het toch. Er komen weliswaar twee buslijnen die elektrisch zullen rijden, maar de bussen die dringend moeten worden aangekocht om de oude vervuilende Euro2-bussen te vervangen en om het nieuwe bus-plan te kunnen uitrollen, zullen hybride bus-sen zijn. Deels aangedreven door diesel dus.De beslissing is de uitkomst van een exper-tengroep onder leiding van VUB-professor Cathy Macharis. De commissie vond het niet raadzaam om meteen 235 elektrische bussen aan te kopen. Iedereen is het erover eens dat elektrische motoren de toekomst zijn, als de steden de uitstoot drastisch naar beneden willen halen. Maar het is tegelijk ook duide-lijk dat de razendsnel evoluerende markt van elektrische motoren nog niet helemaal rijp is. Zo is er een gebrek aan standaardisatie van het oplaadsysteem. Dat kan via inductie, dat

kan bij elke halte, of juist eerder aan de ter-minus. De technologie staat al ver, maar de economische vertaalslag is er nog niet.De Brusselse regering heeft de afgelopen maanden ook een marktverkenning uitge-voerd naar elektrische bussen, maar die leek al de uitkomst in zich te dragen. Het lasten-boek was volgens sommigen zò streng opge-steld dat geen enkele producent die positief zou kunnen beantwoorden.Een jaar geleden, op de grote UITP-beurs voor het openbaar vervoer in Milaan, bleek al dui-delijk dat CEO van de MIVB Brieuc de Meeus niet warm liep om full electric te gaan rijden. Dat werd toen zelfs openlijk verklaard. Enkele maanden later zou de voorzitter van de MIVB Thomas Ryckalts in deze krant nog wel ver-klaren dat de Raad van Bestuur van de MIVB beslist heeft om niet langer met diesel te gaan rijden, maar die verklaring was er toch vooral om tijd te winnen.Ondertussen kon juridisch nagegaan worden hoe het Brussels Wetboek voor Lucht, Kli-maat en Energiebeheersing én het beheers-contract tussen MIVB en de Brusselse rege-ring, waar ook het verbod ingeschreven staat om met dieselmotoren te rijden, omzeild kon worden.

Die oplossing lijkt er nu te zijn. Het Wetboek heeft nooit tot uitvoeringsbesluiten geleid. De Brusselse regering zal met een besluit de wet trachten te overrulen. Er zijn juridische studies die aantonen dat dit kan, volgens an-dere zal dat moeilijk liggen. De Raad van State moet zich hier nu over uitspreken.Het verhaal leert vooral dat de Brusselse re-gering wel een wettelijk kader kan vastleggen om de luchtkwaliteit te verbeteren, maar dat als puntje bij paaltje komt, het de eigen open-bare vervoersmaatschappij is die beslist.Misschien is dat in dit dossier ook niet hele-maal onterecht. De huidige dieselbussen, en wellicht ook de toekomstige hybridebussen, zijn er wat betreft uitstoot al enorm op ver-beterd. Kiezen voor hybride is een pragmati-sche keuze, maar in een ingewikkelde stad als Brussel is dat misschien niet slecht.Er is ook kritiek te horen, bij Ecolo en Groen vooral, omdat de MIVB en de Brusselse rege-ring hiermee geen voortrekkersrol spelen in de ontwikkeling van duurzaam vervoer. Door

voor diesel te kiezen, zet ze zelfs een stuk een rem op de ontwikkeling van groene alterna-tieven. Ook dat klopt niet helemaal, want Brussel zal wel degelijk starten met elektri-sche buslijnen, en daar ervaring mee opdoen. De bedoeling is om tegen 2030 de volledige vloot te elektrificeren. Maar of dat ook zo zal zijn, valt af te wachten. Hoe verder in de tijd de belofte gesitueerd wordt, hoe onwaarschijnlij-ker de realisatie van de belofte. Dat is een we-zenskenmerk van de Brusselse politiek.

Steven Van Garsse

BRUSSEL - De MIVB zal haar nieuwe vloot dan toch niet volledig elektrisch laten rijden. Dat heeft de Brusselse regering beslist. Dat lijkt in strijd met de eigen wetgeving over de vergroening van het openbaar vervoer. Maar het toont vooral aan dat de openbare vervoersmaatschappij en niet de regering in de moeilijke dossiers het laatste woord heeft.

© S

ASKI

A VA

NDER

STIC

HELE

Met een besluit zal de Brusselse regering de wet trachten te overrulen.

Het milieu moet wachten

De spraakmakerLaUreTTe onKeLInX“Een institutionele hervorming

in Brussel? Wat denken jullie dan van een complete hervorming van de Brusselse instellingen? En als we er nu eens voor zorgden dat we geen Gemeenschappelijke Ge-meenschapscommissie, Franse Ge-meenschapscommissie en Vlaamse Gemeenschapscommissie meer hebben? En als we er nu eens voor zorgden dat Brussel een echt twee-talig gewest wordt, met tweetalige lijsten? Een volwaardig gewest?”Het is één van de weinige keren in een voorts erg bedaard interview in Le Soir van vorige week vrijdag 6 mei dat PS-politica Laurette On-kelinx een scherp voorstel doet. Volgens haar moeten dus de ge-meenschapscommissies in Brussel

worden afgeschaft. Het is te zeggen, Onkelinx suggereert dat, als tegenvoorstel voor de fusie van de Brusselse politie-zones en gemeenten. Tussen-door laat ze wel weten dat er inderdaad meer moet samen-gewerkt worden tussen de poli-tiezones onderling, en tezamen met het gewest.De stellingname is daarmee erg duidelijk. Anderhalve week ge-leden nog dienden de Vlaamse socialisten Hans Bonte en Jo-han Vande Lanotte in het fede-raal parlement een wetsvoorstel in om de Brusselse politiezones te fu-seren. Vooral de Vilvoordse burge-meester is een pleitbezorger van dat idee. De Vlaamse socialisten willen

zich er alleszins voor inspannen.Maar zo’n hervorming kan in België alleen door onderhandelen. Ook na de aanslagen van 22 maart. Eerst lieten de Vlaams-Brusselse minis-

ters Sven Gatz en Pascal Smet (Open VLD en SP.A, de Vlaam-se machtspartijen in Brussel) in deze krant al weten dat alvast de pariteit in de Brus-selse regering opgeofferd kan worden. En nu voegt Laurette Onkelinx daar aan toe dat, als Brussel dan toch éénvormiger moet worden, dat ook echt moet gebeuren, en dat de Vla-mingen daar ook de gevolgen van zullen dragen.Onkelinx wordt alleszins niet tegengesproken door haar

collega’s, Vlaams noch Franstalig. Met het interview in Le Soir laat ze duidelijk zien dat ze de eigenlijke macht heeft, eerder nog dan mi-nister-president Rudi Vervoort, van

haar partij. Dat ze een lobbygroep voor Brussel leidt, tezamen met andere politici en des amis flamands comme Guy Vanhengel, geeft ze in het interview ook toe.Door tussendoor ook het veilig-heidsbeleid van Binnenlandminis-ter Jan Jambon (N-VA) op de korrel te nemen, en zijn uitspraken over dansende moslims, zet ze ook haar intimus, Vervoorts kabinetschef Yves Goldstein, uit de wind. Gold-stein had een soortgelijke uitspraak gedaan als Jambon. Echt significant is Onkelinx’ uit-spraak dat de lockdown van novem-ber een middel was van de N-VA om Brussel letterlijk in de greep te houden. “Dat was niet onschuldig,” meent de PS-politica. Christophe Degreef

©IV

AN P

UT


1 EEN KOFFIEBAR OPENEN

OP DE VISMARKT“Moeilijk? Vaak kwestie

van gezond verstand”

Het parcours van Ilse Geyskens (54), een Brusselse met Limburgse roots, oogt avontuurlijk: vanuit Miami zette ze een hippe koffiebar annex branderij op in het Colombiaanse Medellin. Nu opent ze een tweede Café Velvet op de Vismarkt.

Na haar afstuderen als jurist zag Geyskens zich nochtans niet meteen als horeca-onder-neemster. Ze legde het bar-exam af in New York en werkte als advocaat in de VS en in Brussel. Vervolgens stapte ze over op de pri-vate equity, het opkopen van bedrijven en die later weer verkopen.Toen haar man een paar jaar geleden naar Mia-mi moest voor zijn werk, ging ze mee. Maar niet met de bedoeling om daar niets te doen. “Ik heb Spaans geleerd en eerst wat rondgeke-ken. Maar eigenlijk vond ik mijn draai niet in die stad.”Dus zocht ze verder, ook zuidelijker. Miami is immers erg gericht op Zuid-Amerika. “Ik hoor-de veel goeds over Medellin in Colombia. Ik kende die stad alleen van de vroegere verhalen over drugs en Pablo Escobar.”Geyskens ging er kijken. Het was een revela-tie. “Dankzij een visionaire burgemeester is de stad helemaal opgeknapt. Er is mooie, he-dendaagse architectuur, er zijn hippe wijken. Natuurlijk blijf de sociale ongelijkheid groot.”Ze kreeg de kans om een sociaal project voor een ngo te doen en wist al gauw: hier wil ik investeren. Ze besloot een koffiebar te ope-nen. “Het viel mij op dat Colombia, toch een van de grootste exporteurs van koffiebonen, zelf amper een koffiecultuur heeft. Vaak krijg je instantkoffie uit Peru aangeboden. Ik wilde goede Colombiaanse koffie serveren.”Geyskens vond een pand in een trendy buurt, ‘een beetje zoals de Dansaertstraat’. Ze gooi-de het af en liet een nieuw gebouw optrekken, met beneden een blitse koffiebar annex bran-

derij. Café Velvet, zoals de bar heette, was al snel een succes. Er werken vijftien mensen en er worden ook culturele evenementen georga-niseerd en uitstappen naar de koffieplantage.Intussen woont Geyskens, moeder van drie in het buitenland studerende kinderen, weer in België. Ze begon meteen plannen te maken voor een tweede Velvet, opnieuw een hippe bar met Colombiaanse koffie en cultuur. Ze liet haar oog vallen op een pandje uit 1609 op de Brandhoutkaai, waar vroeger het visrestau-rantje La Barcamoule zat. Momenteel staat het nog volledig in de steigers. Ook de hele inrich-ting – moderne architectuur met Colombiaan-se en vintage-accenten – moet nog gebeuren. Geyskens blijft er rustig onder, ook al wil ze half juni al opengaan.Als vrouw ondervindt ze geen problemen met het leiden van bouwprojecten. “Veel vrouwen gaan ervan uit dat ze die dingen niet begrijpen. Terwijl het vaak gewoon om gezond verstand gaat.”De bouwprocedures verliepen overigens ver-bazingwekkend vlot. “In Medellin had ik de bouwvergunning in vier maanden, in Brus-sel ging het nog sneller. Doordat het een be-schermd pand is, kon ik het hele dossier indie-nen bij Monumenten en Landschappen.”Het enige waar ze nog op wacht is de werkver-gunning voor de drie barista’s die uit Colombia overkomen. Zelf zal ze niet achter de (koffie)bar staan. Wel zal ze zich bezighouden met de culturele activiteiten. En ondertussen naden-ken over nieuwe Velvets. Bogota wenkt al.

2 JONGE ADVOCATEN

IN DE BIOCOSMETICA“Neen, we dragen geen

roze glitterjurkjes”

BRUSSEL – Toen Isabel Coppens (31) en Anke De Boeck (31) samen Rechten studeerden, zwoeren ze een dure eed. Als één van de twee een eigen zaak zou beginnen, dan zou het samen met de

zelfde opleiding nota bene, in zaken te gaan. Coppens: “Wij zijn het levende bewijs dat het wel kan. We hebben nooit ruzie, hoogstens een meningsverschil over een verpakking of zo.” Bovendien is ondertussen duidelijk waar de interesses en vaardigheden van beiden liggen. Coppens ontfermt zich over de admi-nistratie en de boekhouding terwijl De Boeck meer bezig is met productontwikkeling en nieuwe trends.Is die eigen zaak zo mooi als ze zich in hun dromen hadden voorgesteld? Coppens: “We moeten nu alles zelf doen, ook de kapot-te printer aan de praat krijgen. Daar staat tegenover dat ik elke dag met veel goesting kom werken. En dat ik vrij mijn eigen dag kan indelen.”De Boeck en Coppens zijn ervan overtuigd dat er voor hun verzorgingsproducten een groot, nog onaangeboord publiek is. “De markt van de traditionele cosmetica is rede-lijk verzadigd, maar wij mikken op bio. Daar heb je weliswaar enkele Duitse klassiekers, maar er is ruimte voor vernieuwing. Wij willen de biocosmetica uit de donkergroene hoek halen.”Huidverzorging is een heel vrouwelijk pro-duct. Een bewuste keuze? De Boeck: “Neen, wij wilden een product en het moest duur-zaam zijn. Het werd, eerder toevallig, huid-verzorging. Maar bij de fabricage en verkoop van cosmetica zijn ook veel mannen betrok-ken. En wij kleden ons niet in roze glitterjurk-jes en zitten hier niet elke dag onze nagels te lakken. Cosmetica is een echte business.”

ander zijn. Sinds 2012 zijn ze baas van biocosmeticabedrijfje Cîme in het Dansaertcentrum. Dat Coppens en De Boeck na hun studies niet direct een eigen bedrijf begonnen, had ermee te maken dat ze geen concreet idee hadden en ook niet het budget. Ze stortten zich dan maar in de advocatuur. Niet meteen hun grote passie, zo bleek. Intussen bleef de gedachte aan een eigen zaak sluimeren.Hét goede idee kwam in 2009 toen De Boeck een trekking in Nepal maakte, samen met haar vader Walter. Die had in het verleden in Nepal gewerkt rond lokale flora en had zich daarna beziggehouden met de fabricage van grondstoffen voor huidverzorgingspro-ducten. De Boeck en Coppens besloten om een bedrijf te beginnen in biocosmetica op basis van edelweiss en andere planten uit de Himalaya.Voor de plantenteelt in Nepal en de pro-ductontwikkeling konden ze een beroep doen op Walter, die aandeelhouder werd. Onder zijn toezicht worden de crèmes en oliën in een Zuid-Frans biolaboratorium gemaakt. De Boeck en Coppens doen vanuit het Dansaertcentrum in Brussel de rest: ver-koop, distributie, marketing, logistiek.In 2012 kwam het eerste product op de markt. Pas toen durfden beide advocates hun toga aan de haak te hangen. De Boeck: “Voor die tijd hadden we twee jaar lang na onze uren aan Cîme gewerkt.”Het opgeven van hun goede job was behoor-lijk spannend, erkennen ze. De Boeck: “Ik denk dat het verlies van de veiligheid van een vaste baan veel mensen tegenhoudt om zelf iets te beginnen. Wat bij ons de door-slag gaf, was het besef dat we er zeker spijt van zouden hebben als we het niet zouden doen.” Coppens: “Mijn advies: je moet goed nadenken, maar op een gegeven moment de sprong wagen.”Ze hadden ook het voordeel dat ze, na vier jaar hard werken aan de balie, wat spaargeld hadden. Dat staken ze in Cîme. Coppens: “Je neemt natuurlijk een financieel risico. Daarom was het voor ons belangrijk om voor ons dertigste te beginnen. Je betaalt nog geen huis af, je hebt nog geen gezin en je bent nog niet helemaal vergeten hoe het is om met weinig geld rond te komen.”Op voorhand hadden ze ook getwijfeld of het wel zo slim was om als vrienden, met de-

ECONOMIE Vrouwelijke ondernemers over hun carrièreswitch

‘Eerst goed nadenken, dan gewoon springen’

© SASKIA VANDERSTICHELE

BRUSSEL - Vrouwen zetten de stap naar het ondernemerschap nog altijd minder vlug dan mannen. In Vlaanderen is de verhouding één op drie, in Brussel goed één op vier. Een gesprek met enkele Brusselse vrouwen, toevallig allen jurist van opleiding, die de sprong gewaagd hebben.


3 CHOCOLADE, NOGA

EN OOK FOPSPENEN“Vrouwen misschien iets

scrupuleuzer”

“In West-Vlaanderen lijkt het alsof ie-dereen onderneemt. Hier in Brussel ken ik amper zelfstandigen,” zegt Mireille Misseghers (43), zaakvoerster van een reeks chocoladewinkels rond de Grote Markt.

Zelf komt ze uit Oostende, waar haar ouders een immokantoor op de Zeedijk runden. “De ondernemersmicrobe werd ons met de paple-pel ingegeven. Wij woonden in een apparte-ment boven de zaak en stonden in de vakantie vaak met de huurders in de lift. Al van kinds-been af hadden we een zekere commerciële feeling.”Later studeerde ze Rechten en Economie, maar zeker niet met bedoeling om de agence van haar ouders over te nemen. “Mijn toekomst was lang flou. Ik dacht een leven te kunnen lei-den van reizen, mensen ontmoeten en talen le-ren.” Uiteindelijk ging ze bij Belgacom werken,

maar dat bevredigde niet helemaal. Ze stapte over naar KLM waar ze een soort IT-manager werd. Ook dat was niets voor haar. “Ik was er echt ongelukkig. Het was duidelijk dat ik iets anders moest gaan doen.”Ze besloot in zaken te gaan en kocht zich in bij het gekende Gentse confiseriehuis Tem-merman. Niet de beste investering, zo bleek. Gelukkig kon ze haar aandelen ruilen zodat ze de baas werd van het kleine bijhuis in de Brusselse Boterstraat, vlakbij de Grote Markt. Ze friste de winkel helemaal op en paste het wat verstofte aanbod aan. De chocolade van Frederic Blondeel kwam in het assortiment, naast meringue, noga en andere zoeternijen gemaakt door Belgische ambachtslui. Ook gaf ze de winkel een nieuwe naam: Elisabeth.Dat was in 2001. De winkel draaide meteen goed, zegt Misseghers. “En ik was van dag één gelukkig.” Vanaf dan ging het behoorlijk hard. Zo ongeveer om de drie jaar kwam er een Elisabeth bij, allemaal in de buurt van de Gro-te Markt. Bovendien opende Misseghers drie Godivawinkels, één in de Stoofstraat, bij Man-neken Pis, en twee in Brugge.Alsof dat nog niet genoeg was, begon ze negen jaar geleden, na de geboorte van haar oudste zoontje, met een e-winkel in gepersonali-seeerde fopspenen.Moet je als ondernemer dan steeds groeien? “Ik heb altijd zin in iets nieuws, daar moet ik soms tegen vechten. Het plezier van onderne-men zit voor mij in het zoeken naar de perfecte kwaliteit. Maar er is ook de creatieve kant en het contact met de vaklui.”

‘Eerst goed nadenken, dan gewoon springen’

Isabel Coppens en Anke De Boeck van Cîme: “We moeten nu alles zelf doen, ook de kapotte printer aan de praat krijgen.”

Mireille Misseghers van Elisabeth: “Ik heb altijd zin in iets nieuws, daar moet ik soms tegen vechten.”

Ilse Geyskens van Café Velvet: “In Medellin had ik de bouwvergunning in vier maanden, in Brussel ging het nog sneller.”



Het netwerk van ondernemende vrouwen Markant werkte met de steun van Brussels staatssecretaris voor Gelijke Kansen Bianca Debaets (CD&V) een project uit om vrouwe-lijk ondernemerschap te stimuleren: TOV (Traject Ondernemende Vrouwen) in Brussel.Op donderdag 12 mei (19 uur) vindt een eerste Ja of Nee-Café plaats in Muntpunt. Vrouwen met goesting om te ondernemen gaan in gesprek met ervaren Brusselse onderneem-sters. Vanaf 7 juni is er dan de Oriën-tatietour, vier (gratis) coachingses-sies in groep voor vrouwen die al een ondernemersidee hebben maar toch nog twijfelen.Het Ja of Nee-Café en de Oriëntatie-tour worden in de herfst herhaald.

> Info: www.tovinbrussel.be en 0800 622 42

Ondernemen: ja/nee

1

2

3

Niet dat er nooit problemen zijn. “Ik heb ook wel een winkel gehad die wat kwakkelde, maar tot hiertoe kon ik telkens op tijd in-grijpen. Eigenlijk draaien alle winkels goed, maar nooit allemaal op hetzelfde moment.”Met de aanslagen hebben de handelaars in de Unescozone barre tijden achter de rug. “In november was het het ergst. We hadden net een superjaar gehad. En dan kwam Pa-rijs: scholen dicht, tanks op de Grote Markt. De angst was voelbaar.” Voor Misseghers is de impact van de aanslagen tien keer groter dan die van de piétonnier. “Daar heb ik nau-welijks last van. Ik ben blij dat de boulevard vrij is,” zegt ze.Of vrouwen anders ondernemen dan man-nen? “Vrouwen zijn misschien iets scrupu-leuzer, minder hard. En bij de meeste gaat het gezin altijd voor op de groei van het bedrijf.”Precies die soms lastige combinatie met het gezin maakt volgens haar dat er minder vrouwelijke ondernemers zijn dan mannelij-ke. Zelf brengt ze iedere dag haar zoontjes naar school en haalt ze ze om vier uur op. “Dat kan omdat ik goed omringd ben. Mijn man helpt mee in het gezin, ik heb geweldige verkoopsteams in de winkels en er is Ludwi-ne, mijn rechter- en linkerhand.” Na de ge-boorte van haar oudste zoon wilde ze met al haar winkels stoppen. “Toen heb ik, na lang twijfelen, beslist om Ludwine aan te werven voor de dagelijkse leiding. Ik twijfelde omdat ik niet wist of ik me dat kon permitteren. Het is de beste beslissing uit heel mijn carrière geweest.” Bettina Hubo


Het Brussels Hoofdstedelijk Ge-west is het resultaat van talloze compromissen waarbij nooit ech-te winnaars of verliezers waren en als het van Jan Degadt afhangt moet dat in de toekomst ook zo blijven. Jan Degadt kent Brussel als zijn broekzak, hij is een van de

medeoprichters van BRIO, het Brussels On-derzoeks-, Documentatie-, en Informatiecen-trum, hij was een geëngageerd lid van talrijke verenigingen en ook was hij kmo-adviseur van wijlen Jos Chabert (CVP) toen die Econo-mie als bevoegdheid had. U hebt een vlot leesbaar, overzichtelijk en bij-na encyclopedisch boek over Brussel geschre-ven. Toch bestaat er al een hele bibliotheek met Brussel-boeken. Heel opvallend: het boek bevat informatie over elf andere hoofdsteden.DegaDT: Er is inderdaad een grote biblio-theek vol geschreven over Brussel, van zeer interessante auteurs met bovendien velerlei invalshoeken. Die boeken gaan over Brussel als multiculturele stad, als stad als kruispunt van culturen, als grootstad en dies meer. Ik wou een boek over Brussel als hoofdstad. Ik vind het hoofdstedelijke een interessante invalshoek omdat er geen hoofdstad is zonder hinterland. Bovendien is Brussel een meer-voudige hoofdstad: hoofdstad van België, van de Vlaamse en de Franse Gemeenschap, hoofdstad van Europa ook. Die voorkeur voor het meervoudige heeft te maken met mijn verleden. Ik ben de voorbije decennia op heel uiteenlopende manieren met Brussel bezig geweest, niet alleen als academicus, ik ben ook bij het beleid betrok-ken geweest en actief in verschillende ver-enigingen. Ik ben nu een jonge emeritus met opdracht. Ik heb gezegd: ik moet het nu doen.

Vijf jaar geleden had ik er de tijd niet voor, en over vijf jaar zal ik waarschijnlijk met totaal andere zaken bezig zijn. Na de terroristische aanslagen van 22 maart hebben de Vlamingen opnieuw gepleit voor de eenmaking van de politiezones, gevolgd door een voorspelbare afwijzing van Franstalige kant. Toch beweegt er ook iets langs Fransta-lige kant. Het jonge elsense gemeenteraads-lid assita Kanko (MR) bijvoorbeeld verweet de Brussels beleidsvoerders een maand na de aanslagen politieke blindheid.DegaDT: “Een van de redenen waarom er orga-nisatorisch een en ander verkeerd gelopen is in Brussel, is de fusie van gemeenten van de jaren 1970 die aan Brussel voorbijgegaan is. In Vlaanderen en Wallonië zijn er wel fusies geweest. Dat betekent niet alleen een vermin-dering van het aantal politieke mandaten, het houdt ook grotere politiekorpsen in.

In de tweede plaats heeft Brussel met de poli-tiehervorming van tien jaar geleden opnieuw de boot gemist om dat recht te trekken, de negentien gemeenten zijn blijven bestaan. Die fusie van gemeenten in de jaren 1970 werd dan opgevangen door een agglomeratie, een bijko-mende structuur. Later is er het gewest gekomen, maar er bleven restanten van de agglomeratie over. Bij iede-re nieuwe hervorming in heel het land kreeg Brussel er een niveau bij. Conclusie: Antwer-pen, Gent, Charleroi en Luik hebben één poli-tiezone, Brussel heeft er zes gehouden. Langs Franstalige kant gaan er stemmen op om terug te gaan naar negentien politiekorpsen en er een regionale politie aan toe te voegen. Wat is uw mening daarover?DegaDT: In Brussel moet men rekening houden met de hoofdstedelijke realiteit, daar ben ik het volmondig mee eens. We hebben een loka-le politie, en die is zeer nodig, een echte wijk-agent kan van onschatbare waarde zijn, die van de zes politiezones en een federale politie

zoals we die ook kennen in de andere steden van het land. Een hoofdstad heeft echter ook een concentra-tie van spionnen voor buitenlandse bedrijven, een concentratie van diplomaten en buiten-landse verslaggevers. Dat is het hoofdstedelijk veiligheidsbeleid, dat in handen moet zijn van de federale regering. Daarom pleit ik voor een hoofdstedelijke politie, geen regionale. Ik ben niet tegen een regionale politie met de minister-president als hoofd, maar die moet dan de zes politiezones vervangen. De eind-verantwoordelijkheid voor de politie ligt in Vlaanderen toch ook niet bij minister-presi-dent Geert Bourgeois (N-VA) en in Wallonië niet bij minister Paul Magnette (PS)? Wat is het probleem met de negentien gemeen-ten?DegaDT: Mijn probleem met de gemeenten is niet dat ze met negentien zijn, maar dat ze zeer ongelijk in grootte zijn. Je hebt enerzijds de Stad Brussel en anderzijds Sint-Joost en Koe-kelberg die zelfs met een nationale bril kleine gemeenten zijn. Maar ook de zes politiezones zijn ongelijk. Zes grote gemeenten zouden natuurlijk wel kunnen samenspannen tegen het gewest. Met de parochiale reflex van veel plaatselijke man-datarissen lijkt dat niet onwaarschijnlijk.DegaDT: Die discussies vind je elders ook, ook in Vlaanderen worden de provincies uitgehold. Spanningsvelden zijn er altijd. Waarom is het zo moeilijk om in Brussel veran-deringen door te voeren?DegaDT: Al die structuren zijn het resultaat van ontelbare compromissen, ze zijn er altijd geko-men zonder winnaars en verliezers. Dat is ons politiek systeem, of je dat goed vindt of niet. Ter verdediging van ons Brussels model: we werken nog altijd samen met mensen die heel anders denken. Als we met onze traditie willen besturen tegen de Vlamingen, tegen de Frans-taligen, tegen de vrijzinnigen, tegen de vak-bonden of de tegen de werkgevers, dan komen we er niet. en dat systeem kan nog een tijdje meegaan?DegaDT: Een systeem zonder echte winnaars of verliezers veronderstelt dat iedereen bereid is om mee te gaan in het systeem. Het veronder-stelt ook dat iedereen de verantwoordelijkheid op zich neemt voor de bevoegdheden die de zij-ne zijn en bij gemengde bevoegdheden bereid is met de andere samen te werken. Het is misschien een ouderwets woord, maar ik wil toch herinneren aan het begrip van

INTERVIEW Professor Jan Degadt schrijft boek over verleden, heden en toekomst van Brussel

‘Een hoofdstedelijke politie moet federaal zijn’

“Ik wou een boek over Brussel als hoofdstad”Professor Jan Degadt (KU Leuven, Campus Brussel)

BRUSSEL - net zoals de antwerpse douane aan de federale regering rapporteert, moet ook de hoofdstedelijke politie waarvoor professor Jan Degadt pleit ressorteren onder de minister van Binnenlandse Zaken en niet onder de Brusselse minister-president. Het is maar een van de voorzichtige pistes waarvoor Degadt pleit.

ADVERTENTIE

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs

te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor

personen met een handicap

Bezoeken enkel op afspraak

0800-15045�alle werkdagen van 9 tot 12u30,

maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Puzzel

[email protected]

‘Brussel. Een hoofdstad in meervoud’ van professor Jan Degadt telt 264 bladzijden, is uitgegeven bij Pelckmans en kost 24,95 euro.

BRUSSELEEN HOOFDSTAD IN MEERVOUD


wijlen Wilfried Martens: coöperatief federa-lisme. Wijlen Jean-Luc Dehaene had het dan weer over federale loyauteit. In een dergelijk systeem mag iedereen op zijn strepen staan, maar als men u aanspreekt op uw bevoegd-heden kan u niet zeggen: met die wil ik niet samenwerken omdat die van de foute partij is of omdat ik die niet kan luchten. In mijn boek leg ik dat principe uit aan de hand van de arbeidsbemiddeling, het is zeer ingewikkeld maar als iedereen, alle politie-ke niveaus samenwerken met vakbonden en werkgevers, dan kan je wel iets verhelpen aan de hoge Brusselse jeugdwerkloosheid, want er zijn vacatures in de Rand. Maar als je de Vlaamse werkgevers of de Franstalige vak-bonden niet mee hebt, kan je het vergeten. Maar ik blijf in het systeem geloven. Na de aanslagen in Parijs en Brussel gaat het slecht in de horeca. een advies van de professor economie?DegaDT: Het probleem is dat de terroristische aanslagen en de voetgangerszone elkaar door-

kruisen. Ik wil het nu niet hebben over de aanpak van de voetgangerszone, maar ik stel vast dat de handelaars zich na de aanslagen hebben gekeerd tegen de plaatselijke politici. Dat is onterecht: niet de plaatselijke politici maar de terroristen zijn verantwoordelijk voor de slabakkende handel. Brussel heeft behoefte aan een imagocam-pagne, al was het maar om de vaak onterechte negatieve berichten in de buitenlandse me-dia tegen te gaan. Maar de campagne mag de binnenlandse toeristische markt niet over het hoofd zien, veel toeristen in Brussel komen uit Vlaanderen of Wallonië. Zo’n imagocampagne moet niet alleen door de Stad Brussel of het gewest opgezet worden, het reputatiemanage-ment is een zaak van heel het land. Ook de fe-derale regering en de gemeenschappen. Heel het land heeft er baat bij dat het goed gaat met Brussel. De Brusselse economie beperkt zich niet tot de gemeentes, maar is een me-tropolitane economie. Dat weten alle betrok-kenen, maar hier is die wetenschap zeer ter zake. Danny Vileyn

BRUSSELSE GEMEENTESProfessor Jan Degadt: “Mijn probleem met de gemeenten is niet dat ze met negent-ien zijn, maar dat ze zeer ongelijk in grootte zijn.”

© BART DEWAELE

Eurovision Eurovision the power of music &

OVER CULTUUR, IDENTITEIT EN DIVERSITEIT IN HET EUROVISIE SONGFESTIVAL. Een discussie met: • Pools parlementslid Joanna Scheuring-Wielgus • Songfestivalkenner Raf Van Bedts

Welkom: Håvard SandvikModerator: Senator Ann Brusseel Daarna: live-uitzending van het Eurovisie Songfestival met een hapje en een drankje!

ZATERDAG 14 MEI 2016 VANAF 19UOpen Vld, Melssenstraat 34, 1000 BrusselGelieve je aan te melden via: www.openvldevents.be

POWERED BY :

Join us after the Belgian ! Join us after the Belgian !Join us after the Belgian !Join us after the Belgian !

KOFFIEKOEK & DEBAT

‘ H e t N e d e r l a n d s i n B r u s s e l : g i s t e r e n , v a n d a a g e n m o r g e n ’

Minister Guy Vanhengel en parlementsvoorzitter Charles Picqué gaan in dialoog over de rol van het Nederlands in Brussel. Tegelijkertijd kan u genieten van

een heerlijk ontbijt!

Waar? M34, Melsensstraat 34 1000 BrusselWanneer? Zondag 22 mei om 10u

Toegang is gratis maar inschrijven is verplicht via 02 218 44 88 of

[email protected]

ADVERTENTIE


Het zijn onzekere tijden, gevaarlijke tijden zelfs, en Montasser AlDe’e-meh kan daar lijfelijk van mee spre-ken. Hij ontving de voorbije maan-den doodsbedreigingen bij hem thuis, waarvan we u de jongste niet

willen onthouden. In het Arabisch luidde het: “Wij houden meer van de dood dan jij van het leven.” Veelzeggend, want deze zin refereert aan een belangrijk hoofdstuk in de Koran waarin de Joden wordt verweten dat zij meer van het leven houden, zelfs meer dan de on-gelovigen. Het is een slagzin die ook door de Palestijnse terreurorganisatie Hamas wordt gebruikt.AlDe’emeh heeft namelijk de zonde begaan om naast de islam ook het Jodendom diep-gaand te bestuderen, en vrede te willen in het Midden-Oosten, ook met Israël.Het weerhoudt de 27-jarige islamoloog er niet van om de Koran te raadplegen in zijn rechtstreekse strijd met geradicaliseerde moslims, in zijn Molenbeekse centrum ‘De Weg naar’. Naar eigen zeggen heeft de in een Palestijns vluchtelingenkamp in Jordanië ge-boren Belg zo al tientallen jonge mensen te-gengehouden om te gaan vechten in Syrië. In het voor moslims heilige boek staat namelijk in hoofdstuk acht, vers 72 dat moslims me-demoslims niet mogen helpen als zij een ver-

bond hebben met een ander land. Montasser AlDe’emeh vindt in dat vers een grondig ar-gument voor de aansluiting van de moderne moslim met Westerse natiestaten. “Dat gaat ver. Stel dat de profeet Mohammed de oproep krijgt van moslims die onderdrukt worden in Mekka om hen te komen helpen, en de pro-feet heeft een pact met de andere bevolking van Mekka, dan moeten de moslims in Mek-ka het maar zelf rooien.”

GeloofsgemeenschapVoor wie dit onwerelds overkomt: AlDe’emeh geeft toe dat het zijn eigen benadering be-treft, en dat er in de hele soennitische ‘mos-limgemeenschap’ geen geestelijken zijn die dit argument gebruiken om Syriëstrijders te verhinderen om te gaan strijden aan de zijde van Islamitische Staat. “Het is mijn geheime tactiek, maar jonge mensen die op het punt staan om te vertrekken en die in mijn cen-trum langskomen om toch over religie te pra-ten, zijn er wel vatbaar voor.”“Plots is er iemand die eeuwen van eenzij-dige islamitische interpretaties, juridische fatwa’s, online knip-en-plakislam, complot-theorieën en apocalyptische visies wegveegt, en hen rechtstreeks aanspreekt met een vers uit de Koran. Een vers dat hen zeer duide-lijk voorhoudt dat zij schatplichtig zijn aan

België, hier zijn opgegroeid en hier kansen krijgen.”

De geestelijkenHet druist volgens AlDe’emeh rechtstreeks in tegen de ouderwetse maar erg vastge-roeste gedachte in de islamitische wereld dat de geloofsgemeenschap van moslims de enige rechtvaardiging is voor een poli-tiek bestuur op aarde. “De oude concepten van het huis van de islam, het huis van de oorlog en het huis van de ongelovigen - waar menig moslim zich op berust om zijn wereld van die van de ongelovige te scheiden, al dan niet door oorlog - zijn vertellingen die er na de dood van de profeet Mohammed zijn bij gekomen, interpretaties die geleid hebben tot een verarming van de godsdienst. Van het moment dat Mohammed stierf, is het fout beginnen lopen,” zegt AlDe’emeh. “Daar komt dan nog eens bij dat de ver-schillende Kalifaten die er zijn geweest, tot en met het Ottomaanse rijk toe, steevast de poorten van de Koranexegese, de verta-ling van wat er staat naar een werkbare en menselijke samenleving, hebben gesloten, en dat de rationaliteit snel uitgedoofd is. Vooral met de komst van de strenge waha-bitische leer in de achttiende eeuw - nog altijd de staatsgodsdienst van het huidige Saoedi-Arabië - en de komst van de Moslim-broeders in de twintigste eeuw is er heel veel fout gelopen.”“En het loopt nog altijd fout. Het analfabe-tisme in de moslimwereld is zeer groot, op alle gebied, en dat is deels ook de schuld van de islamitische geestelijken. Zelfs een van de intellectuele centra van de islam, de El Azhar-universiteit in Caïro, blijft op dat gebied de intellectuele openheid afblokken. En de moskeeën in België... Ik bedoel, echt de integratie bevorderen, dat gebeurt daar ook niet hé.”

RatioAlDe’emeh pleit daarentegen voor de ratio, en het gebruik van gezond verstand. “Religie is een individuele zaak. Vermits het huidige godsdienstonderwijs faalt, wil ik jonge mos-lims bewust maken van de kennis die ze kunnen opbouwen door rationeel na te den-ken, en niet zomaar dingen aan te nemen die in de islamitische bronnen staan. Het is aan de moslims zelf om nu eens voorgoed toe te treden tot de moderniteit, met behulp van de rede.”

VraagtekensDe Vlaamse Brusselaar deinst echter terug voor de rol als spreekbuis van de moslims. “Mijn centrum heet De weg naar... Ik speci-ficeer niet dat mensen zus of zo moeten ein-digen. Ik weerhoud hen er gewoon van om klakkeloos dingen aan te nemen en zich op te blazen in Syrië.”“Het kan me niet schelen dat ze afvallig worden, God dood verklaren nadat ze bij mij zijn langs geweest, of niet. Punt is dat ze zelf Belgische burgers moeten worden, en, zoals ik al eerder zei, hun geloof individueel moe-ten inpassen en aanpassen aan de West-Eu-ropese wetten. Maar wat ze daadwerkelijk individueel blijven geloven, dat zijn mijn zaken niet.”AlDe’emeh zegt in het gesprek op een be-paald moment dat hij in de eerste plaats on-derzoeker is, en geen moslim. “Ik zeg niet dat de islam de waarheid is.”

GevarenzoneDaarmee begeeft hij zich nog meer in de gevarenzone waar hij zich bevond, want hij moet natuurlijk kunnen blijven moslims aantrekken in zijn centrum om met hen te praten. In de Molenbeekse wereld behoor je al snel tot het andere kamp, of word je al

islam Molenbekenaar Montasser AlDe’emeh wil helpen, maar ligt op ramkoers

‘Religie is een individuele zaak’

alde’emehIn Molenbeek behoor je al gauw tot het andere kamp.

© IV

AN P

UT

BRUSSEL - Montasser alDe’emeh ontmoet geradicaliseerde jongeren op hun eigen terrein: in Sint-Jans-Molenbeek, vaak met de Koran in de hand. Hoewel de sleutel tot deradicaliseren volgens hem in dat boek zelf schuilt, is alDe’emeh zelf niet bijster religieus. “Ik ben onderzoeker. Ik zeg niet dat de islam dé waarheid is.” Intiem portret.


“Ik hou te veel van het leven, zo luidde de doodsbedreiging”Montasser AlDe’emeh

De Vlaamse Gemeenschapscommissie werft aan!Zin om te werken in een kleine maar dynamische overheidsadministratie, een gemeenschapscentrum of een technische dienst? Wil je graag mee je schouders zetten onder de uitvoering van het beleid rond onderwijs, cultuur en welzijn voor de Brusselaars? Je samen met enthousiaste collega’s inzetten voor het samenleven in Brussel? Grijp dan nu je kans.Word jij onze nieuwe collega?De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) organiseert aanwer-vingsexamens voor verschillende soorten functies: Medewerkers - niveau master

We zoeken beleidsmedewerkers, coördinatoren voor gemeen-schapscentra, architecten, ingenieurs, sportfunctionarissen, gezondheidspromotoren en onderzoekers …Medewerkers - niveau bachelor

We zoeken stafmedewerkers, boekhouders, sociaal-cultureel- werkers, communicatiemedewerkers, gebouwbeheerders, maat-schappelijk assistenten ...Administratieve en technische medewerkers - niveau hoger secun-dair onderwijs

We zoeken onthaalmedewerkers, hulpboekhouders, backoffice- medewerkers, speelpleinmedewerkers, gebouwbeheerders en theatertechnici …Technische en logistieke medewerkers (geen diploma nodig)We zoeken schrijnwerkers, poetsmedewerkers, medewerkers klus-jes en logistiek, magazijniers uitleendienst ...

Wat krijg je in ruil?Een boeiende job bij een kleine maar dynamische overheidsadmi-nistratie die zich elke dag inzet voor samenleven in Brussel en die veel aandacht heeft voor een goede work-life balance van haar werknemers. Een mooi loonpakket, 35 vakantiedagen, maaltijdche-ques, gratis woon-werkverkeer, een hospitalisatieverzekering en ruime vormingsmogelijkheden.

Interesse?De VGC organiseert in juni aanwervingsexamens. Heb je een diploma of studeer je bijna af? Dan kan je deelnemen aan het examen voor het niveau dat met jouw diploma overeen-stemt of voor het examen van één niveau lager.Heb je geen diploma voor het niveau waarop je wilt werken maar heb je wel relevante professionele ervaring? Dan kan je na een algemene capaciteitsproef meedoen aan het aanwervingsexamen op dat niveau.Als je slaagt voor het aanwervingsexamen, kom je in een algemene wervingsreserve en kan je vanaf september solliciteren voor verschillende vacatures.Voor de VGC zijn gelijke kansen belangrijk. Jouw talent is belangrijker dan je geslacht, gender, afkomst, leeftijd, geaardheid, handicap of chronische ziekte.Schrijf je voor 27 mei 2016 in voor het aanwervingsexamen via www.jobpunt.be/vacatures.

Hier vind je ook de brochure met meer informatie over de procedure.Graag meer info over werken bij de VGC? Surf naar www.vgc.be/werken-bij-de-vgc.

ADVERTENTIE

bRussel-staD. Het Sint-Katelijneplein krijgt opnieuw vier zitbanken en de ruimte voor terrassen wordt opnieuw ingeperkt. Met dat compromis wil het stadsbestuur de vrede op het plein herstellen. Het jongerencollectief Free 54 voerde al meermaals actie tegen het verdwijnen van de zitbanken en het uitbreiden van de terrassen. Volgens de jongeren moet het plein toegankelijk blijven voor iedereen, niet enkel voor klanten van de plaatselijke horeca. +++ sint-jans-molenbeek. Vanaf januari 2017 moeten de ge-meentelijke basisscholen elke dag een vegetarische schotel aanbieden als alternatief voor de traditionele lunch. “Enerzijds willen we met de vegetari-sche gerechten onze leerlingen meer bewust maken van hun consumptie en de gevolgen voor het leefmi-lieu. Anderzijds komen we op deze manier ook de vele moslimjongeren tegemoet die nooit op school blijven eten omdat er geen halalmaaltijden zijn”, aldus schepen Annalisa Gada-leta (Groen). +++ schaaRbeek. In de Albert Giraudlaan was er zondag een

groot straatfeest. De straat raakte in heel Vlaanderen bekend dankzij het VRT-programma ‘Iedereen Beroemd’. Reporter Lidewij Nuitten woont zelf in de straat en trok met een camera in de hand door haar straat om al haar buren te leren kennen. “Deze buurt is veranderd door Lidewij. Iedereen staat meer open voor elkaar. De buurt kan niet meer stuk”, klonk het zondag. +++ sint-joost-ten-noDe. De Raad van State heeft het nieuwe prostitutiereglement van de gemeente opgeschort. Met het reglement, van kracht sinds maart, moesten bordelen extra belasting betalen en mochten prostituees niet meer werken tussen 23 en 7 uur of op zondag. De sector protesteerde al meermaals en krijgt nu gelijk bij de Raad van State. Die oordeelde dat de winstgevendheid van het beroep werd aangetast. Bovendien ging de gemeente haar bevoegdheden te bui-ten. +++ bRussel-staD. De histori-sche brasserie Falstaff is gesloten voor renovatie. De uitbater is via juridische weg uit het pand gezet door eigenaar AB InBev wegens wanbeleid. De brouwersgroep wil het beschermde etablissement komende maanden in ere herstellen. Na de zomer moet de Falstaff dan opnieuw de deuren openen, met een nieuwe uitbater en betere service. Na de eerste berichten was de horecafederatie er als de kip-pen bij om de sluiting toe te schrijven aan de voetgangerszone, maar dat bleek dus niet het geval.

Laurent Vermeersch

JOUW GemeeNTete snel gewantrouwd als je al te veel vraag-tekens zet bij de ‘gematigde’ islam, zo blijkt. “Waarom zouden de radicalen dan nog ko-men?”, vraagt AlDe’emeh zich hardop af. En laten we niet vergeten dat afvalligheid in een aantal islamitische landen met de dood wordt bestraft. “Het Arabische woord voor ongelo-vige kan eigenlijk beter worden vertaald als ‘ondankbare’. Want ook de ongelovige ge-looft, volgens de Koran. Maar niet in de isla-mitische boodschap.”

Ironisch genoeg refereert het achtste hoofd-stuk waarnaar AlDe’emeh refereert om Sy-riëstrijders tegen te houden dan nog aan de oorlog die (onder anderen) tegen ongelovigen moet worden uitgevochten, en wat met hun bezittingen mag worden gedaan. Is dat dan niet sterker voor een moslimjongere vol tes-tosteron om de gewelddadige verzen in dit hoofdstuk stoerder te vinden dan vredelie-vende die AlDe’emeh gebruikt? “Als de gees-telijken het nalaten, dan voel ik me verplicht als islamonderzoeker om dat wel te doen,” blijft het antwoord.

bijverdiensteHet heeft de Molenbeekse twintiger echter weinig opgebracht op wereldlijk vlak, vindt hijzelf. “Ik heb een bijverdienste om mijn centrum te kunnen openhouden. De politiek is niet geïnteresseerd, want die begrijpt het probleem niet. En ja, ik ben vaak verkeerd begrepen. Sommige mensen vertrouwen me niet, zowel moslims als niet-moslims. Ter-wijl ik gewoon wil kunnen nadenken, debat-teren en onderwijzen.”

kortrijk en de maagdenNatuurlijk heeft hij op enkele jaren tijd ook een merkwaardige evolutie ondergaan: op tienerleeftijd was hij zelf erg radicaal en be-reid om te vechten voor Palestina. Die strijd zwoer hij af. Tijdens zijn studies en zijn veld-werk in Syrië - hij interviewde er terroristen van het Al-Qaedafiliaal - wilde hij nog begrij-pen waarom mensen radicaliseren. Sinds dit jaar vindt hij vooral dat ze het zelf gezocht hebben. (“Als achttienjarige Kortrijkzaan willen sneuvelen voor een vreemde zaak in een ver land, en voor de zogezegde maagden. Kom zeg.”)Hij denkt na. “Het is aan mijn generatie, nu, om voorgoed te breken met de onwereldse il-lusies. Met achterhaalde benaderingen van de islam, met de schizofrene positie van de mos-lim in het Westen die hier lijfelijk aanwezig is, maar mentaal ergens anders leeft, in zijn wereld van de oude geloofsgemeenschap, die hem nergens gebracht heeft.”God weet waar het AlDe’emeh zelf zal bren-gen. De weg naar is lang, en vol erg reële, we-reldse gevaren, voor hen die besloten hebben van het leven houden in deze eeuw. Christophe Degreef


SPeLregeLS Voor LeZerSBrIeVen: Mail uw bijdrage naar [email protected]. Schrijven kan naar BrUZZ-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? neem dan eerst contact met ons op voor overleg via [email protected]. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Filip De Rycke Uit Jette:

Waarom heet het Vossenplein in het nederlands het Vossenplein en in het Frans Place du Jeu de Balle?

“De voddenmarkt is wereldkampioen op het gebied van namen in het Marolliens”

Roel Jacobs, Brusselgids.

[email protected] MENING

Stel zelF Je vRaag op BRUzz.Be/Big city

kafkaiaanse toestandenDat de Brusselse economie te lijden heeft onder de terreur-aanslagen van 22 maart, daar twijfelt niemand aan. Dat deze imagoschade tijdelijk is, staat evenzeer als een paal boven water. Onderzoek heeft aangetoond dat terreurincidenten aanleiding kunnen geven tot een daling van het consumen-tenvertrouwen en het toerisme. Maar datzelfde onderzoek stelt dat Westerse economieën tegen een stootje kunnen en de schade uiteindelijk beperkt of toch zeker van voorbijgaande aard is. Het is dan ook vreemd dat CD&V bij monde van de Brusselse parlementsleden Brigitte Grouwels en Paul Delva een duurzame oplossing zoekt voor een tijdelijk probleem. Zoals ze zelf aangeven, is de internationale gemeenschap hier al een tijdje aanwezig. Dat heeft alles te maken met onze centrale ligging, maar ook met onze scholingsgraad en talenkennis. Ons imago staat of valt dus niet met Engelstalige verwelkomingspakketten, Engelstalig onthaal in de Brusselse administratie of Engelstalige digitale platformen, gemeente-lijke websites en bewegwijzering. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest mag dan wel een smelt-kroes van culturen en talen zijn, de tweetaligheid van onze hoofdstad staat juridisch vast. Bedrijven zullen in het CD&V-voorstel dan wel verwelkomd worden in het Engels, maar dos-

siers zullen ze in het Nederlands of Frans moeten indienen. Ervoor pleiten dat overheidsorganen zich van een andere taal bedienen dan de juridisch erkende, getuigt dan ook van een staaltje Kafka om u tegen te zeggen. Het ingewikkelde institutionele kluwen is voor buitenlanders vaak al niet te begrijpen. De taalwetgeving is in vele geval-len een spreekwoordelijk ‘vodje papier’. Met dit voorstel doet België zijn naam van surrealistisch land opnieuw alle eer aan.

Nadine Van Lysebetten, N-VA Anderlecht

Fietsbeleid vorstDe heer Camille Rongé, onafhankelijk raadslid in Vorst, was in zijn lezersbrief van 28 januari 2016 (BDW 1507) nogal kritisch over het fietsbeleid in zijn gemeente. Als fietser kan ik hem geen ongelijk geven. Er zijn nog veel problemen waar-over hij niet spreekt. Zoals de talrijke snelheidsremmers die een groot gevaar zijn voor fietsers. Kom je per ongeluk op de schuine kant van zo’n bult terecht, dan is er veel kans dat je nader kennismaakt met de straatstenen en de bult. Vaak is er weinig plaats tussen die schuine kant en de boordsteen (of rij geparkeerde auto’s) om de hindernis te ontwijken. Maar laat ons aannemen dat ze er liggen voor de ‘veiligheid’.Een andere fietsonvriendelijkheid. Als je op de Zamanlaan

richting Vorst Nationaal rijdt, en je wil schuin rechts de Monte Carlolaan inslaan, dan moet je over een weliswaar schuine boordsteen van een tiental centimeter hoog. Neem je die hin-dernis wat te schuin, dan heb je veel kans om te vallen. Wijk je vooraf wat naar links uit, dan riskeer je tegen een auto te botsen. De enige ‘goede’ manier om erover te geraken is ‘jum-pen’. Zoals een Sven Nys dat doet. Maar was dat de bedoeling van die verhoogde toegang tot de Monte Carlolaan? Of was het de bedoeling om auto’s af te schrikken? Wellicht niet, want daar zorgen de vijf ‘verkeersremmers’ en het ‘plateau’ al voor. Voor de veiligheid moet men in Vorst dus kunnen ‘jumpen’, met de auto én met de fiets. Of zie ik het verkeerd?

Robert De Groote, Vorst

Rommelmarkt op het vossenplein In 1873 werd de markt overgeheveld van het annees-sensplein

© B

ART

DEW

AELE

”Met twee talen kun je meer zeggen voor de-zelfde prijs,” zegt de Brusselgids Roel Jacobs: “Trouwens, on ne traduit nulle part comme on traduit à Bruxelles. Een bekend voorbeeld is Grote Markt/Grand-Place. De Nederlandse naam verwijst naar de historische markt, maar toen het plein van politieke betekenis werd, moest het Grand-Place heten, en na-tuurlijk in het Frans. Het geval Vossenplein/Place du Jeu de Balle dan. Tot de negentien-de eeuw waren de Marollen een wirwar van doodlopende steegjes. Ook de metaalfabriek Usine du Renard, opgericht in 1839, was slechts bereikbaar langs één straatje, de al in de vijftiende eeuw gekende Vossestroet. Naar dat diertje werd de fabriek vernoemd. Al was dat geen officiële straatnaam, die bestonden in het oude regime nog niet. Ze kan haar naam ontleend hebben aan een kroeg In den Vos op de hoek met de Hoogstraat, of mis-schien kreeg de kroeg de naam van de straat, een kip-eivraag.”De fabriek was maar enkele jaren actief, in 1843 zou er toch één locomotief afgewerkt zijn. De verlaten ateliers gebruikte Antoine Wiertz voor zijn monumentale schilderijen en ook het aangrijpende Twee meisjes-De mooie Rosine werd hier geschilderd. Wanneer de fabriek in 1854 wordt gesloopt, komt de Franse naam in zicht. Ze moet plaats maken voor een nieuwe straat, een nieuwe brandweerkazerne en een plein, voorbehou-den “au jeu et à la récréation”, weet Jean Hey-blom van de Cercle d’Histoire de Bruxelles.

Het was een saneringsproject van schepen-journalist Michel-Auguste Blaes. Jacobs: “Blaes overleefde het plan niet en zo kwam het dat de straat naar hem werd ver-noemd. Op het plein werd een kaatsbaan uit-gelijnd, voor het kaatsspel, in het Frans jeu de balle (of balle pelote), dat in Brussel toen nog heel populair was. Deze functie gaf het plein zijn naam, Place du Jeu de Balle, en zo-als u weet, werd er in de negentiende eeuw in Brussel Frans geschreven, maar Vloms dialect gesproken. Het volk bleef van het Vosseplaain spreken omdat het aan de Vossestroet lag.”Kaatsspelplaats vind je nog wel eens terug, bijvoorbeeld in een rapport uit de jaren 1930 over de gangen (impasses) van Brussel, maar die naam werd in 1955 officieel veranderd in Vossenplein.Op het Vossenplein/Place du Jeu de Balle wordt vandaag niet meer gekaatst, maar het jaar rond elke voormiddag rommelmarkt ge-houden. Zo verwierf het plein zijn officieuze namen: de Oude Markt of Le Vieux Marché. De markt van vodden en oude rommel was in 1873 overgeheveld van het Anneessensplein, dat van dan af de ‘oude oude markt’ werd ge-

noemd, naar de ‘nieuwe oude markt’ in de Marollen.“De voddenmarkt is wereldkampioen op het gebied van namen in het Marolliens,” zegt Jacobs. Op de hoek met de Reebokstraat kan je op een plaat de namen aflezen: Den Â Met (snuif de sfeer in het Kuifje-album Et gehaaim van De Licorne), Le Vieux Marché, Vosseplaain, Loeizemet, Marché aux Puces en wat Jacobs zelf de mooiste vindt: Hirsch par terre. “Hirsch was de ‘Innovation’ van vroeger,” zegt Ja-cobs. Dat weet ook oud-journalist Geert van Istendael: “Hirsch was een luxueuze winkel in de Nieuwstraat. Maar op het Vossenplein lag de ‘luxe van Hirsch’ op de grond. Dat werd in een liedje op het refrein van Sous les ponts de Paris gezongen: ’t Es op et Vosseplaain/dat alleman moo saain/ge lupt doê mo tusse/ge lupt doê mo rond/’t leit allemoêl Hirsch par terre op de grond. Spot zit de Brusselaar in het merg,” aldus Van Istendael. An Devroe

volgeNDe WeekWaarom lukt het niet in Brussel om een openluchtzwembad te bouwen? (Susanne cords, Sint-agatha-Berchem)


MIJN

GED

ACHT

In de loop van de voorbije maanden bevestigden de nati-onale leiders van de religieuze en levensbeschouwelijke ge-meenschappen herhaaldelijk hun engagement voor dialoog en verdraagzaamheid (BRUZZ 20 april). Dat gebeurt meestal bij aanslagen, gelukkig ook bij vredevolle evenementen zoals de Ramadan en Kerstmis. Toch ontbreekt er in mijn ogen een essentieel element in hun optreden. Er gaat weinig of geen stimulans uit naar plaat-selijke beroepskrachten en vrijwilligers. Al ontmoeten de leiders elkaar voldoende om het daarover eens te hebben.

In 2007 werd de Raad van Religi-euze Leiders van België opgericht, met als doelstelling: een instru-ment voor dialoog in de schoot van de verschillende godsdiensten in ons land en een schakel tussen deze godsdiensten en de politieke overheden. Deze vergadering op nationaal niveau zou beter de vruchten kunnen plukken van de overlegforums die reeds op an-dere niveaus bestaan. Het hand-vest vermeldt bovendien dat er een bijdrage kan worden geleverd aan ethische, morele en maatschappe-lijke discussies alsook aan een vre-dig samenleven tussen de etnische en culturele gemeenschappen. Enkele jaren voordien werd Hoop-vol Brussel/Bruxelles Espérance boven de doopvont gehouden. Na een aantal vergaderingen kwamen de deelnemers tot de vaststelling dat er weinig animo heerste en on-voldoende gespreksonderwerpen op tafel lagen. Het vergaderritme

verslapte dermate dat het hele project nog voor het overlijden van stichter Jos Chabert een stille dood stierf. Tot de ambities behoorden samenwerking stimuleren en we-derzijds respect uitdragen naar de respectievelijke achterban. Hoop-vol Brussel wilde ook een struc-tuur zijn om in crisissituaties ge-meenschappelijk op te roepen tot kalmte en bezinning. Het bleef bij het woordje ‘hoopvol’...Anders verliep het met het Inter-levensbeschouwelijk Platform van de Stad Brussel. Chantal Noël was bij mijn weten de eerste ‘schepen van eredienst’ die de dialoog tot haar bevoegdheid rekende. Ge-durende vele jaren werden in ver-schillende wijken van de hoofd-stad initiatieven genomen om de multiculturele bevolking vanuit levensbeschouwelijke hoek te ver-enigen. Haar opvolger miste echter belangstelling en inspiratie om op die weg verder te gaan. Enkele vrij-willigers zetten toch door, evenwel zonder morele ondersteuning van de overheid, noch van hun eindver-antwoordelijken.Op Vlaams niveau werd in 2014 de Vlaamse Interlevensbeschouwe-lijke Dialoog opgericht. Minister-president Bourgeois bedeelde die onlangs een grote rol toe in de deradicalisering. Eind 2015 ten slotte lanceerde Brussels Staats-secretaris Bianca Debaets het ma-gazine Glimp/Lueurs. De vlot lees-bare artikels en korte interviews over negen levensbeschouwingen moeten vooral jongeren bereiken, onder meer via jeugdhuizen, cul-tuurcentra en bibliotheken. Daar-naast zouden op termijn nieuwe initiatieven ontwikkeld worden

in samenwerking met de levensbe-schouwelijke leiders.

kritische bedenkingenNaast de vaststelling dat in derge-lijke officiële platformen meestal de-zelfde personen zetelen, die elkaar regelmatig terugzien voor de koffie, als symbolische aanwezigheid in een antiterreurmanifestatie of op uitnodiging van politici, mangelt het aan doeltreffende doorstroming.

Ondanks de krachtige intentiever-klaringen en morele duiding van de interlevensbeschouwelijke ontmoe-ting, verneem ik zelden iets over een uitgeschreven project met sug-gesties voor plaatselijke animato-ren. In mijn bijna vijftien jaar lange dialoogpraktijk ontving ik nooit een uitnodiging van mijn rechtstreekse oversten om de ‘nationale woorden’ om te zetten in ‘plaatselijke daden’.

Indien er al een regionaal overleg-moment gehouden wordt, gebeurt dat eerder ondanks dan dankzij de nationale platformen. Daarom stel ik voor dat alle overleg-organen zich ontbinden en dat de le-vensbeschouwelijke leiders opdracht geven rondetafels te organiseren op lokaal vlak. Zo zouden priesters en pastorale werkers, lekenconsulen-ten, imams, sjeiks, rabbijnen, do-minees, predikanten, pandits en bonzen elkaar kunnen ontmoeten met het oog op het engagement van hun leden en gemeenschappen. Des-noods worden er tolken bij betrok-ken. Gelukkig gebeurt er reeds veel ba-siswerk in scholen. In het Gemeen-schapsonderwijs wordt voor thema-tische projecten de medewerking gevraagd van leerkrachten gods-dienst en niet-confessionele zeden-leer. Er zijn voorbeelden bekend van leerkrachten islam en katholieke godsdienst die samen met elkaars klasgroepen gesprekken aangaan. Katholiek Onderwijs Vlaanderen slaat vanaf 2 juni de weg van de dia-loogschool in. Nu is het wachten op de dialoogkerk, de dialoogmoskee en de dialoogsynagoge, in het besef dat er tegelijkertijd werk dient gemaakt te worden van interne verzoening tussen verschillende strekkingen binnen de respectievelijke religieuze gemeenschappen. Misschien kan het ene het andere bevorderen…

Hoog tijd voor lokale initiatieven

“Waarom geen rondetafels organiseren op lokaal vlak?”

Jan Van Eycken, priester

Interreligieuze overlegorganen “regionale overleg-momenten gebeuren eerder ondanks dan dankzijk de nationale platformen,” meent priester Jan Van eycken.

© IV

AN P

UT

JaN vaN eyckeNPriester in het Aartsbisdom Mechelen-Brussel, werkzaam in Interreligieuze Dialoog van de Kerk in Brussel, in persoonlijke naam.

Dat de optocht meer is dan een uitbundige carnavalsstoet, moet je een doorgewinterde Brusselaar niet vertel-len. Om de twee jaar bundelen Zinnekes, diverse organisaties,

scholen en instellingen hun krach-ten en ontmoeten ze elkaar in ver-schillende werkgroepen, ‘Zinnodes’ genoemd. Dit jaar telt de parade er 24. Zinnodes bestaan uit verschillende uiteenlopende ateliers; muziek, dans, kostuums en eventueel voer-tuigbouw. Deze ateliers met zijn deelnemers vormen de kloppende harten van de hele parade. En bij het

naaiatelier van de Zinnode ‘Pas de deux’, gevestigd in gemeenschaps-centrum De Markten, mag je dit let-terlijk interpreteren. Met het jaarthema Fragil ging cos-tumière en artistiek leidster van het naaiatelier, Hanne Geerts, aan de slag met het menselijke lichaam. “Het idee is om de fragiliteit tus-sen mensen weer te geven. Dit komt ook terug in de choreografie in het dansatelier waar onder andere de kinderen van het multiculturele jon-gerencentrum Chicago aan deel ne-men. Wat de mens zo fragiel maakt, is het bloed dat door onze aders stroomt. Vandaar de verwijzing naar harten en geborduurde aders op de kostuums. Dit heb ik vertaald

door stoffen te gebruiken in tinten van huidskleur, ook al zitten er veel Afrikaanse vrouwen in het atelier,” lacht Hanne. Maar wat dit naaiatelier hele-maal bijzonder maakt, is het feit dat ze bestaat uit bijna uitslui-tend vrouwen zonder papieren. Zij komen uit Kameroen, Guinee, Con-go, Gambia, Senegal en Marokko.

Ontmoeting met koffieHet Comité des Femmes Sans-Pa-piers werd opgericht in de zomer van 2015. Ze verenigen zich om op te ko-men voor hun rechten en om lotge-noten te ontmoeten. “Voor mij is dit de eerste keer dat ik met deze doel-groep aan de slag ga,” vertelt Hanne.

“In het begin was het dan ook wat zoeken hoe we die samenwerking vlot konden laten verlopen. Hun insteek is vooral om nieuwe men-sen te leren kennen maar ook om als een groep naar buiten te ko-men. Langs de andere kant willen ze echt de techniek van het naaien onder te knie krijgen om dan in de toekomst gemakkelijker aan werk te geraken,” legt de costumière uit. In het geïmproviseerde atelier staan naaimachines, slingeren lintmeters en naalden rond op de tafels. In een hoek liggen opgeplooide wollen de-kens waaruit abstracte harten met een hoog knuffelgehalte zijn ge-maakt.

VADROUILLE14 I BRUZZ 1522 I DONDERDAG 12 MEI 2016

Ontmoetingsplaatsen In het atelier voel je de ar-tistieke en sociale dynamiek tussen bewoners, verenigin-gen en kunstenaars in de lucht hangen.

BRUSSEL – Op zaterdag 21 mei trekt de parade door de straten van het Brusselse stadscentrum. Aan de vooravond van de negende editie won de Zinneke Parade overigens de Vlaamse Cultuurprijs voor Amateurkunsten.

Debeschermingvanwarmedekens

EVENEMENT Op bezoek in het naaiatelier van de Zinneke Parade

ADVERTENTIE

Hoe lekker en gezond mijn eigen

potje koken?

met gezonde proevertjes uithet kookboek vanPascale Naessens

Dinsdag 17 mei, 12u - 14u Muntpunt

Munt 6 1000 Brussel

GRATISInschrijven via

[email protected]

Vlaamse Gemeenschapscommissie nodigt uit

Lezing van Pascale Naessens

DONDERDAG 12 MEI 2016 I BRUZZ 1522 I 15

“Ik heb ook in het bijzonder voor deze dekens gekozen omdat het de link maakt met hun verleden op de vlucht. De warme dekens staan symbool voor bescherming tegen het fragiele,” vertelt Hanne. “Ze be-grijpen misschien niet alles wat ze in elkaar aan het steken zijn want het is ook geen klassiek rokje natuurlijk. Maar ze zijn wel ontzettend fier op hetgeen wat we samen gecreëerd hebben.”Vanaf tien uur komen de vrouwen druppelsgewijs binnen. Tijdens het naaien heerst er een gezellige hui-selijke sfeer met een kopje koffie en (veel) gebabbel. De uitzonderlijk positieve vrouwen gaan met grote glimlach aan de slag. “Ik kom naar hier omdat ik thuis anders toch maar alleen zou zitten. Het verzet mijn zinnen een beetje. Ik ben hier alleen in Brussel, mijn kinderen zit-ten nog in Afrika,” vertelt Sarah uit Kameroen. Ze nemen ook hun persoonlijke kle-dij mee om kleine retouches uit te voeren. “Hier in het atelier heb ik al dingen geleerd die ik thuis al heb kunnen toepassen.” De uiteinde-lijke parade lijkt haast bijzaak te zijn wanneer je ze vraagt of ze ook effec-tief zullen mee stappen op 21 mei. “Ik ga naar de kerk, want God gaat voor op alles.”

Een échte MishoDe jonge Ahmad Misho (22) is een opvallend lid van het naaiatelier. In september kwam hij vanuit Sy-rië aan in België. Hij verbleef drie maanden in vluchtelingenkampen. In zijn thuisland studeerde hij mo-deontwerp aan de Faculteit Schone

Kunsten van de Universiteit van Aleppo. “Al sinds ik een kind was, hield ik ervan om te knutselen met stof en om kledij te ontwerpen. Ik voelde mij anders dan de anderen. En was dan ook heel blij om naar een kunstschool te kunnen gaan. Maar het laatste jaar werd het echt te gevaarlijk.” Zijn grote droom is nu om zijn studie te kunnen verder zetten en af te stu-deren als modeontwerper. En dat hij

veel over heeft om zijn droom in ver-vulling te zien gaan, bewijst het feit dat hij intensief Frans aan het leren is om dan later de lessen te kunnen volgen in de gerenommeerde Brus-selse modeschool La Cambre ook al is zijn toekomst in ons land op dit ogenblik helemaal niet verzekerd. “Ik hoorde via een vriendin over de Zinneke Parade. Voor mij is dit een unieke ervaring. Ik heb er veel nieuwe mensen door leren kennen. Samen met Hanne denk ik na over de kostuums. Het was ook de eerste keer dat ik rond recuperatie heb ge-werkt. Binnen het atelier hield ik mij vooral bezig met het drukken van de tekeningen op de kledingsstukken. Ik maakte een kostuum voor mezelf, ik kijk er heel erg naar uit om mee te lopen,” vertelt Ahmad enthousiast met pretlichtjes in zijn ogen.Dat de Zinneke Parade ontmoe-tingsplaatsen creëert voor mensen die elkaar anders nooit zouden le-ren kennen en dat die ontmoetingen over alle grenzen heen gaan, is meer dan ooit van toepassing in dit ate-lier. Je voelt de artistieke en sociale dynamiek tussen bewoners, vereni-gingen en kunstenaars als het ware in de lucht hangen. En net dat maakt van al die deelnemers samen echte Zinnekes. Hilke Andries




“In het naaiatelier heb ik veel nieuwe mensen leren kennen”Ahmad Misho, lid naaiatelier Zinneke Parade

Naaiatelier Het naaiatelier van de Zinneke Parade bestaat haast integraal uit vrou-wen zonder papieren.

ZINNEKE PARADE15.00 uur (21/05),

> www.zinneke.org

WIST JE DAT….Een Zinneke werd in de negentiende eeuw de naam voor een straathond, want die werd indertijd wel eens in het modderige Zinneke, de rivier die rond de stad stroomde, gegooid. De Zinnekes, dat zijn nu de mensen die in Brussel leven. Dus met garantie dat er diversiteit is in talen, culturen, afkomst, kleu-ren, problemen en oplossingen. De Brusselaars kozen Zinneke als geuzen-naam voor zichzelf en lanceerden het project Zinneke Parade.

16 I BRUZZ 1522 I DONDERDAG 12 MEI 2016

Escapades is een project van Mu-sic Projects For Brussels dat nieu-we wegen bewandelt met klassieke muziek. De concerten en festivals van Escapades helpen mensen die om wat voor reden dan ook uit de boot zijn gevallen hun plaats in de

samenleving terugvinden. Hoe ge-beurt dit wonder? De initiatiefne-mer en componist Patrick De Clerck stelt zich nederig op: “Het is een experiment. Door naar muziek te luisteren en door zelf concerten te organiseren, kunnen mensen zelf-

te organiseren? “Bij een van de laat-ste concerten die ik voor het Kla-rafestival organiseerde, was er een melomaan die een paar maanden later als dement gediagnosticeerd werd. Zijn familie organiseerde het-zelfde concert voor zijn verjaardag en gedurende die tijd was hij er weer helemaal bij. Dementie is echter een eenrichtingsstraat. Het leerde me dat we ons moeten concentreren op mensen die ‘terugkomen’.”

Tot integratie verleiden

“Door samen te luisteren naar mu-ziekgeschiedenis van prebarok tot nu, achterhalen we wat de deel-nemers graag horen. Het is echt niet de makkelijkste muziek die werd gekozen. Een try-outconcert had Giacinto Scelsi, György Ligeti, Aleksandr Borodin en J.S. Bach op de speellijst. Voor het concert van 12 mei kozen de bewoners de Cel-lo Suites van Bach, uitgevoerd door de beroemde cellist Gavriel Lipkind. Toegankelijkheid speelt geen enkele rol, authenticiteit wel. De celloso-nate van Ligeti gaat er bijvoorbeeld altijd recht in. Bach ook. Westerse

religieuze werken, ook Orlando di Lasso, worden dikwijls afgewezen. Orthodox lukt om de een of andere reden wel. Vooral discussiëren over muziek maakt het een belangrijk proces.”“Eens de muziek is gekozen, kijken we naar de verschillende kenmer-ken van een musicus, om het profi el te bepalen dat hen het meeste ligt.”Met een woord als ‘escapades’ (van échapper, ontsnappen) denk je ook aan vluchtelingen. Zouden opvang-centra een plek voor deze work-shops en concerten zijn, vragen we De Clerck. “Je legt een pijnpunt op tafel. Indien de vluchtelingen hier blijven, zeker, zelfs prioritair. Dankzij ‘onze’ klassieke muziek kunnen ze de cultuur waarin we sa-men zullen leven leren kennen. Met Bach heb je een verhaal van liefde, respect, religie, verlichting en ver-draagzaamheid. Onze westerse muziek is toch een van de mooiste verwezenlijkingen van onze wester-se beschaving? Laten we die dan ge-bruiken om mensen te verleiden tot die samenleving toe te treden.”

An Devroe

Escapades, donderdag 12 mei om 20 uur in Zaal Lumen, Boondaalsesteenweg 36, 1050 Elsene. > www.mpfb.org

vertrouwen krijgen, en zelfvertrou-wen helpt nu eenmaal deuren ope-nen. Alleen al door het regelmatig volgen van de ‘lessen’ inleiding tot de klassieke muziek en hoe concer-ten organiseren, vergroot hun zelf-respect. Ze worden een beetje fi er omdat ze iets om handen hebben en beslissingen kunnen nemen. Het-zelfde resultaat kan bekomen wor-den door taarten te bakken, maar muziek heeft die eigenschap dat het voor hen een grote ontdekking is, een wereld waarvan ze denken dat die voor hen niet openstaat.”De klassieke muziek zou via deze alternatieve muziekprojecten haar maatschappelijke relevantie terug-krijgen. “Of de klassieke muziek vroeger dichter bij de mensen stond, kan ik niet bewijzen. Toch heb ik de indruk dat ze zich nu meer opsluit in een cocon van kennis, terwijl je niet van Bach of Beethoven gehoord hoeft te hebben om ze al dan niet te appreciëren.”

Terugkomen

Een eerdere reeks Escapades in 2014 bestond uit parachute-drop-ped concerten, zoals De Clerck ze noemt, maar bij Escapades 2015-2016 gaat aan de concerten een pro-ces van zes maanden vooraf. De we-kelijkse workshops vonden plaats in De Lork (Brussel), waar mensen met een verstandelijke beperking en psychologische problemen worden opgevangen, in CRIT-L’Équipe (An-derlecht), waar mensen worden be-geleid om werk te vinden, of om te-rug psychisch of sociaal te kunnen functioneren, en in het opvangte-huis van Spullenhulp (Elsene). “Bij-zonder jammer is dat ik het project niet in de Brusselse gevangenissen heb kunnen uitrollen, maar uitstel is geen afstel.” De Clerck noemt het een methode van healing for wellbeing. Hoe kwam deze inter-nationale man - we bellen hem op in Rusland - op het idee om samen met kwetsbare mensen concerten

Muziek zet deurop een kier

“Laten we onze westerse muziek gebruiken om mensen te verleiden om tot onze samenleving toe te treden”Patrick De Clerck, Componist

ESCAPADES De klassieke muziek zou via deze alternatieve mu-ziekprojecten haar maatschappelijke relevantie terugkrij-gen. ‘Je hoeft Bach niet te kennen om de muziek te kunnen appreciëren.’

©ESCAPADES

ELSENE - Mensen die uit de boot zijn gevallen opnieuw zelfvertrouwen laten opbouwen door naar klassieke muziek te luisteren, én zelf con-certen te organiseren. Dat wil Patrick De Clerck met zijn Music Projects For Brussels bereiken. ‘Hetzelfde resultaat kan bekomen worden door taarten te bakken, maar muziek is voor hen één grote ontdekking.’

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

7 EENGEZINSWONINGENTE SINT-STEVENS-WOLUWE

KARENBERG

WHAT YOU SEE ISWHAT YOU SEE IS

WHAT YOU GET

Wonen tegen de Europese hoofdstad Brussel in een landelijke omgeving

LAGE-ENERGIEWONING SLEUTEL OP DE [email protected]

ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Gegarandeerde huur elke maand

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

www.fedsvk.be02 412 72 44

a

a

a

a

a

Verhuur uw woning

zonder risico en zonder zorgen

Hulp bij renovatie

Fiscale voordelen

KLASSIEKE MUZIEK Escapades voor een kwetsbaar publiek

BZVC

30JAAR

brussel

sport

18u - ...u PRIJSUITREIKING ‘15-‘16 EN FEEST

10u - 17u OUTDOOR ZAALVOETBALTORNOOI

BZVC brussel

VIER MEE DE 30STE VERJAARDAG VAN DE

BRUSSELSE ZAALVOETBALCOMPETITE !

SPEEL MEE IN HET OUTDOOR TORNOOI OVERDAG

EN PAK EEN PRIJS MET JE PLOEG !

’S AVONDS IS HET FEEST !

Info en inschrijven: www.sportinbrussel.be en www.bzvc.be

18u - ...u PRIJSUITREIKING ‘15-‘16 EN FEEST(HAPJE EN DRANKJE, TENTOONSTELLING 30 JAAR BZVC, FOOD TRUCKS, FINALE CHAMPIONS LEAGUE OP GROOT SCHERM)

18u - ...u PRIJSUITREIKING ‘15-‘16 EN FEEST

u OUTDOOR ZAALVOETBALTORNOOIMET HEEL WAT ANIMATIE

RITTERKLUB JETTEJ.J. Crocqlaan 54, 1090 Jette

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Brussel sport, beweegt, danst & daagt je uit!

ZONDAG 15 MEI 2016VAN 12 TOT 19U

Ontdek het aanbod! Ook voor jonge ketjes en actieve 50+’ers!

WWW.STADSKRIEBELS.BE

GGEEEFFTTT JJJEE RRUUIIMMTEKLEUTERSCHOOL, LAGERE SCHOOL EN SECUNDAIRE SCHOOL

LENTEFESTIVALZATERDAG 21 MEI ‘16 VAN 14 TOT 20u.

FFREEEE PPOODDIIUUMKKLLEEUUUTTTERR EEN LLLAAAAGGER (15 UUR)SEECCCUUNNDDAAAAIIIRRRR && YANNI ILIADIS (17 UUR)

AACCTTIVIITTTEEITEN (14-18 UUR)WWOOORRKKSHHOOOPPSSGGGEEEKKKKEE FFIIEEETTTSSSSEN, SPRINGKASTELEN

KKIINNDDEERDISSCCO (17u30-19u30 UUR)

OPPEENDEEUURRDAG ASO (14-18 UUR)

ETEENNN EEENNN DRRIINKENGGGGEEEEBBBAAAKKK,,, IIIJJJSSS,,, FFRRRRIIIIEEEETTTJJES, GEZELLIGE BAR

Sint-NiklaasinstituutBergensesteenweg 14211070 Anderlechtwww.sni.be

OP ZOEK NAAR EEN OPLEIDING?ONTDEK SNEL ONS NIEUW AANBOD.

OPENLESWEEKMAANDAG - ZATERDAG 23 - 28 MEI

Surf naar www.syntrabrussel.be en schrijf je in vanaf 1 mei.


Twee jaar geleden vluchtte Hussein Rassim voor de oorlog in Irak. Nu staat hij hier met een mooi akoestisch lied op het album Refu-gees for Refugees. “Bij mij draait het allemaal om vrede.”Het ging goed in Irak. Hussein Rassim had in 2013 een band opgericht, Solo Baghdad, die al snel in de schijnwerpers kwam te staan, onder meer dankzij een concert bij TEDx voor zeshonderd mensen. Rassim begon snel op heel wat happenings op te treden, voor het Iraakse leger, voor aangelegenheden als Moe-derdag, Nieuwjaar of Valentijn. Het culturele leven begon terug goed op gang te komen in Bagdad, en Rassims band begon bekendheid te verwerven. Toch was het moeilijk. Muzikanten werden vaak lastiggevallen, aan-gehouden door het leger of de politie voor een fooi, of zelfs lukraak in elkaar geslagen met hun instrument. Doe daarbovenop dat Rassim vertaler was voor het Amerikaanse leger en voor de veiligheidsdiensten, en het droomplaatje van een opkomende muzi-

kant kan snel omslaan in een nachtmerrie. “Ik ben in 2005 mijn beide ouders verloren en voelde me niet meer thuis in Irak. Ik begon het te ervaren als een vreemd land. Of mis-schien was ik de vreemdeling,” vertelt Rassim in uitstekend Engels, opgedaan tijdens al die jaren samenwerken met de Amerikanen. “De veiligheidssituatie werd heikel. Voor de Ame-rikanen werken wordt je niet door iedereen in dank afgenomen.” Rassim sloeg op 18 au-gustus 2013 op de vlucht. “Na vier dagen in Turkije heb ik een boot kunnen nemen naar de Griekse eilanden om vervolgens met een ander schip in Athene te belanden. Dan ben ik met de trein naar Macedonië gereisd, waar ik te voet de grens ben overgestoken.”“Na een busrit kwam ik in Servië terecht, waar we voor het eerst onze vingerafdrukken moesten laten nemen. Na vier dagen mochten we verder. Het was vijf uur wandelen tot aan de Hongaarse grens. We waren al een hele dag aan het stappen toen een kleine auto ons naar Budapest wilde brengen. Na aandringen is

hij doorgereden tot in Brussel. Dat was op 30 augustus.” Waarom Brussel? “Ik vertelde aan een Amerikaanse collega dat ik Irak zou ver-laten. Waarheen? Finland of Brussel. Daarop zei Jack dat ik naar Brussel moest gaan: Brus-sels is gonna hit you! En hij had gelijk. Deze stad met zijn bruisend cultureel leven bevalt me echt.”Rassim is een bezige bij. Naast dit project met en door vluchtelingen van Muziekpublique treedt hij vaak solo op en is hij betrokken bij diverse projecten: een Spaanse band, een duo met soefidans en een project met hedendaag-se dans. In het Klein Kasteeltje zit hij zo wei-

nig mogelijk. “Enkel om te slapen en te ontbij-ten. En als ik geld heb, ontbijt ik buitenshuis, in Le Phare du Canal.” Refugees for Refugees was een mooie verras-sing voor Rassim. “Muziekpublique heeft me niet alleen geholpen een netwerk uit te bou-wen, maar ook een paar concerten bezorgd. De video heeft me geholpen om mijn muziek kenbaar te maken. Dit album, gemaakt door muzikanten van grote kwaliteit, is voor mij een symbool dat aantoont dat vluchtelingen goede mensen zijn. Dat er heel wat goede artiesten tussenzitten, maar ook dokters, landbouwers en werkmannen. Hopelijk zorgt onze muziek voor meer vrede, want het is niet enkel vertier. Muziek is de mooiste manier om een vreedzame boodschap te verkondigen.”

Benjamin TolletCD-voorstelling Refugees for Refugees, vrijdag 13 mei om 20 uur bij Muziekpublique, Naamsepoortgalerij, Bolwerksquare 3 te Elsene. Tickets kosten 9/13/15 euro. > www.muziekpublique.be

“Ik vertelde aan een

Amerikaanse collega dat ik Irak zou verlaten. Voor Finland of Brussel. Jack zei me voor Brussel te kiezen: Brussels is gonna hit you!”

“ In het Klein Kasteeltje ben ik zo weinig mogelijk”

ENFANT TERRIBLE HUSSEIN RASSIM

© IVAN PUT

HUSSEIN RASSIMIs in 1988 geboren in Dyalah (Irak) en begint in 2007 te werken als vertaler voor GLS (US Army). Datzelfde jaar vlucht hij na aanhoudende bedreigingen voor enkele maanden naar Beiroet. Hij studeert in 2010 oud (Arabische luit) aan het Institute of Musical Studies in Bagdad en richt in 2013 zijn band Solo Baghdad op. In 2015 vlucht hij voor een tweede keer, ditmaal naar Brussel. Rassim speelt in verschillende Brusselse bands, onder meer bij Arumbo.

MUzIkANt


Fajita’s, taco’s, burrito’s en enchilada’s. Chili con carne uiter-aard ook. Tex-mex was oorspronkelijk de naam van een spoor-lijn, lees ik. Die tussen de US van A en Mexico. Vandaag is tex-mex een ‘streekkeuken’, maar dan niet van Mexico.Ons land heeft wel wat met tex-mexrestaurants. Er is de keten Chi-Chi’s en recentelijk ook meer bescheiden eethuisjes, zoals Los Gringos aan Sint-Katelijne, en dan zijn er nog andere dap-peren die het helemaal alleen doen. Maar is dit Mexicaans?Ik heb altijd wat gehad met Mexico. Ik las over de Azteken en Maya’s en als kind bladerde en herlas ik het Artis Historia-album over dat land. Ik zou er ooit nog wel eens geraken, had ik mezelf beloofd. Maar ondertussen zijn we decennia verder en heb ik nog geen voet verdergezet in de richting van Guada-lajara of Teotihuacan. Erger nog, mijn kennissen die er wel wat van kennen raden mij vandaag af om erheen te trekken: te onveilig.Mexico is een erg groot land met tropisch oerwoud in het zuiden van Chiapas, tot de Sonorawoestijn in Neder-Califor-nië (neen, niet Neder-over-Heembeek). Er kan dus ook geen sprake zijn van één Mexicaanse keuken. Mexico is het land dat de wereld het meeste soorten voedsel heeft geschonken, van maïs en avocado’s over cactusvijgen, tomaten en cacao tot zoete aardappel. Zelfs de sperziebonen komen van daar! Maar die producten staken de oceaan over zonder recept. Daarom duurde het zo lang voor iemand hier aan de tomaten durfde en heeft de maïs in de Westerse wereld gezorgd voor ziekte en dood: pellagra. Maïs kan je niet ongestraft in armemensen-eten mengen.Maar dat is slechts een deel van het verhaal. Lang geleden heerste de koning van Spanje over Mexico, dat toen nog een groot deel van het land besloeg dat vandaag tot de Verenigde Staten van Amerika behoort. Als ik de Mexicanen volg, zou ik

hier ‘Noord-Amerika’ moeten schrijven, want ook Mexico en Brazilië zijn ‘verenigde staten’, zij het niet van het yankee-type. Mexico werd vroeger onafhankelijk van de Spaanse kroon dan Texas. Dat laatste land werd een deel van de States in 1845, daarna kwam er ontwikkeling vanwege de Noorderlingen en vervreemde de bevolking langzaamaan van Mexico.Het begrip tex-mex is dus een hybride keuken die wel wat in-vloed heeft van de Mexicaanse traditie, maar ook van de Spaan-se kolonisten, onder wie bijvoorbeeld Marokkaanse koks, die de koriander meebrachten. Alles werd vereenvoudigd: het ma-ken van tortilla’s is in Mexico een vermoeiend, slijtend werk van natte maïs die tot pap wordt gewreven. In Gringoland was er gemalen maïsmeel, niet verwerkt zoals dat in het Zuiden gebeurt. Op dezelfde manier worden bonen gewoon gekookt

zoals in Europa en niet tot puree gewreven zoals dat in Mexico de gewoonte is. Tex-mex is een wereldkeuken. Behalve al die tacokoekjes en pannenkoeken met gesmolten kaas en vlees (uiteraard volledig Europees van traditie), is de meest tot de verbeelding sprekende schotel in de tex-mex-keuken de chili con carne. In onze taal: pepers met vlees. U kent het gerecht zonder twijfel en de titel bevat niet wat wij het belangrijkste vinden: de bruine bonen (kidney beans). Daar is een goede reden voor. Chili con carne zou verschenen zijn in de buurt van San Antonio (Texas) waar vrouwen op de markt ‘chili’ verkochten, een saus om bij wat dan ook te eten. De be-reiding begon nationaal verspreid te raken door een nationale tentoonstelling in Chicago in 1893, waar het een hit werd. Net zoals de Brusselse wafels later op de wereldtentoonstelling van New York in 1964.Puristen zijn de chili gaan bevechten omdat het niet authen-tiek Mexicaans was, maar dat was uiteraard ook nooit de be-doeling. Juist na die negatieve reclame is het gerecht door de Amerikanen omarmd als iets ‘van hen’, en zo is het ook door-gebroken in Europa, als een soort studentenkost.Een officieel recept bestaat niet: er moet gehakt vlees in, chi-lipepers, ajuinen, bonen en meestal is iedereen akkoord dat er ook koriander bij moet - cilantro volgens de Yanks. Laat dat alles aanstoven in vet (smout) en met toevoeging van genoeg vocht kan dat lang blijven stoven. Oorspronkelijk werd die saus geserveerd bovenop de keuze van de klant: aardappelen, bruine bonen of... spaghetti. Als je de honderden recepten naast elkaar legt, lijkt de bereiding dan ook verbluffend op wat vandaag een café-spaghetti is. Maar ik heb er toch liever bonen bij. Smakelijk.

“Tex-mex is een hybride keuken met invloed van de Mexicaanse traditie,

maar ook van de Spaanse kolonisten”

Brussel en de wereld culinair ontdektNICK TRACHET

ADVERTENTIE

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/trachet

Vastgoedprojecten op toplocaties02/201 00 01

www.thechambon.be

CHAMBON. EEN LUXERESIDENTIE OP EEN HISTORISCHE SITE IN HARTJE BRUSSEL

RESIDENTIAL

SERVICES

INCLUDED

Aanbod van praktische

en persoonlijke diensten

NU 2 JAAR

GRATIS

WOON IN EEN ICONISCH PROJECT EN WORD BEDIEND OP UW WENKEN

• EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE

• Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering

• Prime location in het hart van de Europese hoofdstad

• Met exclusief dienstenpakket

• Een “once in a lifetime opportunity”

De majestueuze hoofdzetel van de voormalige ASLK, gelegen tussen het Muntplein en het Martelarenplein, wordt in al zijn glorie hersteld dankzij een prestigieuze reconversie tot luxe -residentie. Dit unieke project, de Chambon, combineert historische grandeur met hypermodern comfort. Met als absolute primeur een exclusief pakket aan diensten: de Residential Services.

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Werk je in Brussel met kinderen, (aanstaande) ouders of andere opvoeders dan nodigen we je graag uit op het startmoment van Huis van het Kind Brussel. Kom op 19 mei kennismaken en vertel ons jouw ideeën over het Huis van het Kind Brussel.

Tijdens deze feestelijke namiddag wordt het meerjarenplan van Huis van het Kind Brussel voorgesteld en via thematafels gaan we hierover dieper met elkaar in gesprek.

Schrijf je nu in op [email protected] of vraag meer info over het volledige programma.

13u00 – 13u25 Onthaal

13u30 – 13u40 Verwelkoming en opening

13u40 – 13u50 Toelichting bij de Vlaamse regelgeving inzake preventieve gezinsondersteuning

13u50 – 14u00 Toespraak door Bianca Debaets, VGC-Collegelid bevoegd voor Welzijn, Gezondheid en Gezin

14u00 – 14u45 Toelichting Huis van het Kind Brussel

14u45 – 15u00 Pauze

15u00-16u30 Thematafels: in dialoog geven we verder vorm aan Huis van het Kind Brussel. Je neemt deel aan 2 tafels.

16u30 – 16u45 Afsluiting en receptie

LANCERING HUIS VAN HET KIND BRUSSEL

Datum: 19 mei van 13 tot 17 uurLocatie: VGC, Emile Jacqmainlaan 135, BrusselInfo & inschrijven: [email protected]

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

UVV-Pride2016-advert BRUZZ DD OL.pdf 1 22/04/16 15:09


Crabbegat, dinsdag 3 mei, 15.10 uur Toen men onlangs op zoek ging naar de vreemdste straat-naam van Vlaanderen, kwam men niet verder dan Boterham, Kromme Elleboogstraat of Oude Zak. Dan verkies ik toch het Crabbegat in Ukkel. Ik kom er niet alle dagen, maar ik was er al een paar keer gepasseerd, en voelde plots de drang om er naar terug te keren. Als het jeukt, moet je krabben. Het gevoel dat ik heb wanneer de naam Crabbegat voor mijn geestesoog verschijnt, hebben andere avonturiers voor mij ook gehad met het Skagerrak of het Kattegat. Achter het Crabbegat ligt het onbekende. Het is een soort verdwijngat, een achterpoort waarlangs u ongemerkt de Brusselse scène kan verlaten.Het gat zit op een hoek van de verder totaal onverdachte De Frélaan. Een hoek waarvoor het woord pittoresk is uitge-vonden. Met aan de ene kant het grauwe pleister van een kunstacademie, en aan de andere kant een bewoond huis met als geboortedatum 1570, dat alleen nog uit gewoonte over-eind staat, en wordt bijgelicht door de kaarsen van een wilde kastanjelaar. Wat verder staat een huis waar ooit schilder Isa-belle Masui zou hebben gewoond, en waar Ulenspiegel op de gevel staat geschreven. Alleen spijtig dat daar nog een Itali-aans restaurant tussen zit met de ongeïnspireerde naam Casa Vecchia. Dat Tijl Uilenspiegel hier ooit rondhing, wil ik best geloven, maar niet dat er toen al pizza’s werden gebakken.Bij wijze van aangepaste bestrating is er op dit stukje middel-eeuwen een karrenvracht kasseien neergegooid. Tussen de voegen hebben paardenbloemen de tijd van hun leven.Van op de De Frélaan kan je de ware aard van Crabbegat niet zien, waardoor verschillende automobilisten denken dat ze er hun wagen wel zullen kwijtraken. Maar daarvoor is heel weinig plaats. Het Crabbegat is een fuik. Na die paar huizen staan er twee paaltjes, en voorbij die paaltjes begint een an-

dere wereld. Crabbegat is namelijk een holle weg. Holler dan dit komen de holle wegen zelden, zeker in onze verwoeste gewesten. En hij kronkelt nog ook. Crabbegat slingert zich als een leeggelopen slotgracht om het Wolvendaelpark heen. Ooit werd langs hier het water van de Wolvenberg naar de Ukkelbeekvallei gedraineerd, en dat zorgde in de loop der geologische tijdvakken voor de nodige erosie. Wie is vergeten dat slijtage tot schoonheid kan leiden, moet hier maar eens

komen kijken. U gelooft het misschien niet, zeker als u tot vandaag nog nooit van Crabbegat had gehoord, maar dit is het soort plekje waar de Rode Ridder met plezier en met succes in een hinderlaag kwam liggen. Pelgrims op weg naar Compos-tela maken voor dit stuk speciaal een omweg.Langs beide zijden van de wandelweg rijst een aarden wal op als de gestolde golf van Hokusai voor Mount Fuji. Met hetzelfde gevoel voor overdrijving en artistieke bluf kan je zeggen dat de gespierde wortelpartijen van de flankerende bomen, die de aarde angstvallig bij elkaar houden, net kunst-werken van Berlinde De Bruyckere zijn. De bomen vertonen onderaan een opmerkelijke kromming. Aanvankelijk hadden ze niet door dat ze boven de leegte groeiden. Waarop ze zich, zoals de coyote die in Road Runner steevast het ravijn inliep, plots van hun hachelijke positie bewust werden, en alsnog aan de wetten van de zwaartekracht besloten te ontsnappen. Boven je hoofd overbrugt het loof de kloof, en raken de groene kruinen met elkaar vergroeid. Laag bij de grond zoemen de eerste insecten, waaronder de lompe hommel, die zichzelf met moeite in de lucht houdt. Op de dorre bladeren ontrollen zich met een snelheid van enkele celdelingen per dag de glan-zende embryo’s van een varen. Kleine vogeltjes doen boven de mini-vallei aan paragliding, onder het applaus van een plots opvliegende duif.En dan schijnt er plots toch een ander licht aan het einde van de tunnel. De illusie van het Crabbegat is namelijk kortston-dig, want het leidt nergens naar. Het is slechts een worm-gat tussen twee villawijken, maar wel het mooiste van het Gewest.

Laptopia

“Holler dan dit komen de holle wegen zelden,

zeker in onze verwoeste gewesten”Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? > BRUZZ.be/laptopia

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren.

ADVERTENTIE

250 free concerts - 700 artists

music

FREE BUS SHUTTLES

FRI 20 & SAT 21 MAY FROM 8 PM UNTIL

2.15

AM


van zaterdag 28 mei,” zegt Bart Van Den Eeckhaut, sportmede-werker bij de VGC. “Daar kunnen we zien of er mogelijkheden zijn om heel het jaar door een da-mescompetitie te organiseren.” “Aan dat tornooi mogen ook ploe-gen deelnemen die niet in de BZVC zitten. Het is dus een ideale test voor teams die er aan denken om zich in te schrijven. We zullen een veld van Ritterklub Jette in vier de-len en zo velden van dertig op vijf-tien meter maken.”Behalve het tornooi zal er heel wat animatie zijn, en uiteraard zal de dertigjarige geschiedenis in de kij-ker worden gezet. Zo zullen oude gloriën een wedstrijd spelen, en worden ’s avonds niet alleen de kampioenen van dit seizoen ge-vierd, maar ook mensen die de afgelopen jaren belangrijk waren voor de BZVC. “Ook komt er een tentoonstelling over de geschiede-nis met onder meer truitjes, foto’s en klassementen. En de finale van de Champions League wordt uitge-zonden op groot scherm.”“De tweede belangrijke afspraak is vrijdag 3 juni. Dan wordt onze bekerfinale 2015-2016 gespeeld in de sporthal van Ganshoren. Daar zal achteraf een gratis vat gegeven worden. Net als de afgelopen der-tig jaar zal de ambiance dus zeker niet ontbreken.” (Lacht)

Tim Schoonjans

ZaalvoetBal De Brusselse zaalvoetbalcompetitie viert zijn dertigste verjaardag

BZVC blijft groeien.De organisatie speelt zelfs met het idee om met een dames- en veteranencompetitie te beginnen.

“Eén keer werd AB Café kampioen met zijn ‘sterrenploeg’. Daarin zaten toppers als Gilles De Bilde, Besnik Hasi en Tom Coninx”André Beeckman, voorzitter BZVC

‘We zijn een spiegel van de stad’

© B

ART

VAN

DEN

EECK

HAUT

“Een band met Brussel en zijn Nederlands-talige gemeenschap hebben, dat zijn de vereisten om als ploeg te mogen deelnemen

aan de Brusselse Zaalvoetbalcom-petitie (BZVC),” vertelt voorzitter André Beeckman. “Er doen wel en-kele ploegen uit de rand mee, maar dat zijn eerder uitzonderingen. Dat alle verplaatsingen dicht bij elkaar liggen, is een sterkte van onze com-petitie.”De BZVC vloeide in 1986 voort uit een zaalvoetbalcompetitie die kort daarvoor was ontbonden. Zestien ploegen namen deel aan de eerste editie. “Intussen zitten we aan 52 ploegen die zijn verdeeld over vier reeksen. Daar zijn zowel jeugdver-enigingen als bedrijven bij, maar ook ploegen die volledig Italiaans, Spaans of Noord-Afrikaans zijn. Onze competitie is een spiegel van

Brussel, het is een echte mengel-moes.”“Iedereen wil uiteraard winnen. Zeker de kampioenen van onze hoogste reeksen spelen zeer goed zaalvoetbal. Maar het sociale as-pect, de ambiance en het plezier zijn minstens even belangrijk. En de goede organisatie, waarvoor we bekendstaan.”Daarbij is de ondersteuning van de sportdienst van de Vlaamse Ge-meenschapscommissie (VGC) zeer welkome hulp. Pascal Smet (SP.A), in de VGC bevoegd voor sport, hecht veel belang aan die ondersteuning en aan de investering in plekken waar mensen elkaar ontmoeten, zoals sportverenigingen.Beeckman heeft in de afgelopen dertig jaar heel wat opmerkelijke ploegen en wedstrijden gezien. Zo-als de onderlinge rivaliteit en der-by’s tussen ploegen uit Sint-Agatha-Berchem en hartje Brussel die op

het scherpst van de snee worden gespeeld. Of de titelviering van het populaire Saint-Maurice, een ploeg die het soort ambiance wist te maken die je nooit meer vergeet. “Maar ik zou toch vooral de Beer-

tjes willen vermelden, een ploeg die er van in het begin bij is en altijd een belangrijke rol heeft gespeeld. Zij zijn een van de uithangborden van de BZVC. Net als de Celle Boys, de tweede oudste ploeg.”

“TFE Benelux heeft de competi-tie lang gedomineerd, en heeft zo zijn stempel gedrukt. Zo hebben ze verbeten duels gespeeld tegen AB Café, dat één keer kampioen is geworden met zijn ‘sterrenploeg’. Daarin zaten toppers als Gilles De Bilde, Besnik Hasi en Tom Coninx. De laatste jaren is de Pianofabriek uit Sint-Gillis de te kloppen ploeg. Ze pakten al verschillende keren de dubbel, de titel én de beker.”

Dames en veteranenIn tegenstelling tot heel wat ande-re kerncompetities blijft de BZVC groeien. Ze spelen zelfs met het idee om met een dames- en ve-

teranencompetitie te beginnen. Tijdens de vieringen voor de der-tigste verjaardag wordt er gepolst naar de interesse daarvoor. “Er zal ook een damesreeks zijn tijdens het outdoor zaalvoetbaltornooi

BRUSSEL – Zaalvoetbal promoten bij de nederlandstalige Brusselaars. Met dat opzet werd de Brusselse Zaalvoetbalcompetitie in 1986 opgericht. Intussen slaagt de BZVC daar al dertig jaar met verve in. naast zaalvoetbal zijn ambiance en plezier de rode draad. De komende vieringen beloven de moeite te worden.


Brussel heeft de twijfelachtige eer om de grootste Belgische voetbal-klucht in jaren te hebben afgeleverd: aan de filmrechten van het verhaal rond White Star Bruxelles valt onge-twijfeld een vette kluif te verdienen. De club was eerst een doodgeboren project waarbij iedereen de schouders ophaalde. Vorige week was de club de onverwachte kampioen in tweede klasse en keek heel voetbalminnend België plots met argusogen naar deze curieuze club. Nu grijpt diezelfde club ook nog eens naast een licentie en dreigt ze te verdwijnen uit het prof-voetbal, tenzij een procedure bij de burgerlijke rechtbank daar nog ver-andering in brengt.Een spelersmakelaar die zich ver-veelde en een gemeente die op zoek was naar een voetbalploeg. Meer was er niet nodig om White Star in 2014 van Sint-Lambrechts-Woluwe naar Molenbeek te verhuizen. Dat de ster-ke man achter die club geen onbesproken figuur is, bleek niet van belang. John Bico is de ontdekker van de Franse sterspeler Franck Ribéry, maar kreeg later van diezelfde Ribéry een rechtszaak aan zijn been wegens bedreigingen: “Hij kwam naar mijn huis, tikte op mijn raam en dreigde mijn auto te vernielen met een baseballbat”, zei Ribéry daar toen over. Later kwam hij opnieuw in opspraak, toen hij manager was van Thorgen Hazard bij Zulte Waregem en naar verluidt een grote rol speelde in het circus dat zich afspeelde rond een eventuele transfer van zijn poulain naar Anderlecht. Ook van geen belang, voor diezelfde gemeente, was dat de geldbron van die club een groot vraagteken is en blijft. White Star wordt offi-cieel bestuurd door het bedrijf “Gulf Dynamic Challenges” uit Dubai en hun voorzitter Jamal Bin Ferah, maar van dat bedrijf heeft nog nooit iemand gehoord, en Ferah hebben we nog niet te zien gekre-gen. Vragen over de financiële gang van zaken handelt Bico koudweg af onder het motto: “dat behoort tot de interne keuken.” Intussen wordt White Star in zijn licentiedossier verdedigd door advocaat Laurent Denis, die veroordeeld is in de zaak rond Zhe Yun Ye, het grootste omkoopschandaal ooit in het Belgisch voetbal. Ook dat is allemaal geen probleem. En dan heb ik het nog niet over de ronduit belachelijke stadionsaga met buur RWDM gehad, die er nooit zou zijn gekomen indien White Star meteen rond de tafel was gaan zit-ten. In plaats daarvan stapten ze tot twee keer toe tevergeefs naar de rechter om te verhinderen dat ze het stadion zouden moeten delen, en verspreidden ze meer zinloze, schenenschoppende persberichten dan er wekelijks supporters in hun tribune zitten. De enige reden waarom zo’n club met zo’n mensen carte blanche krijgt, is omdat er een gemeente achter staat die het zo wil. Sche-pen van Sport in Molenbeek Ahmed El Khannouss (CDH) heeft er

nooit een geheim van gemaakt dat hij er plezier in beleefde om Johan Vermeersch en diens FC Brussels in 2014 uit het Machtensstadion te ke-gelen. En daar had hij zelfs overschot van gelijk in, want die club was in de hoofden van de mensen toch allang ten grave gedragen. Maar de manier waarop diezelfde El Khannouss nu al twee jaar lang, tegen wil en dank, in zijn eentje de lof van John Bico en White Star staat te bezingen, tart alle verbeelding. John Bico, de redder van de Molenbeekse jongeren. John Bico, de niet onbesproken spelersmakelaar die plots filantroop is geworden. Het klinkt te mooi om waar te zijn; en de ijzige, beredeneerde en autoritaire manier waarop hij zijn club leidt (voor hij besloot om zelf trainer te worden had hij er op enkele maanden tijd al een drietal buitengegooid), geeft mij de sterke indruk dat het ook zo is.Als enthousiasteling van supporters-

cultuur en voetbalclubs met een ziel, bloedt mijn hart wanneer ik de lege tribunes bij White Star Bruxelles aanschouw. En zeker omdat het in het Edmond Machtensstadion is, een stadion waar decen-nialang geschiedenis is geschreven, in goede en kwade dagen. John Bico heeft altijd een antwoord klaar: zijn club is niet voor nostalgici die alleen maar naar het verleden kijken. Neen, White Star Bruxel-les is “de toekomst”. Maar welke toekomst dat dan wel moge zijn, heeft hij er nooit bijgezegd. Die supporters? “Die komen wel”, al mag het ons een raadsel zijn van waar dan precies. Want John Bico heeft de Brusselse voetballiefhebber nooit een reden gegeven om zich aan zijn project te hechten. Op hun (uitsluitend Franstalige) website kom je nergens te weten waar deze club voor staat, wat haar identiteit is en waar ze naartoe wil. Wel werd je elke thuiswedstrijd om de oren geslagen met een aanbieding voor een “walking VIP-dinner” ter waarde van 25 euro. Klinkt aanlokkelijk...En neen, je hoeft geen duizenden supporters te hebben om kampi-oen te mogen spelen. White Star pakte de titel in tweede klasse met een sterke ploeg en profiteerde optimaal van de plankenkoorts bij titelconcurrenten Antwerp en Eupen. Maar ik vind het altijd grappig om zo’n club én El Khannouss daarna triomfantelijk te horen ver-kondigen dat deze club en die promotie toch oh zo belangrijk zijn voor het imago van de gemeente Molenbeek. Als het imago van Mo-lenbeek moet gered worden door een kunstmatige club waar nauwe-lijks een levende ziel wakker van ligt; en die bestuurd, getraind en gemanaged wordt door een illustere ex-spelersmakelaar, dan vrees ik het ergste voor een gemeente die nochtans zoveel moois te bieden heeft.Journalist Filip Van der Elst kijkt bij het betreden van een voetbalstadion eer-der naar de tribunes dan naar de grasmat

De grootste voet-balklucht in jaren

ESTAFETTEFILIP Van Der eLST

SPoRtagendaZaTerDag 14 MeIUnicef Seven TrophyRugbyclub Bosvoorde organiseert voor de derde keer zijn Unicef Seven Trophy. Het doel is jonge spelers kennis laten maken met sevens rugby, waarbij aan beide kanten zeven spelers op het veld staan. Dit jaar zijn het de U12, U14 en U16 die elkaar vanaf 10 uur bekampen. Als afsluiter is er een barbecue en een muzikaal optreden. Meer informatie vindt u op www.brclub.org.

Tom morriSRugbyclub Kituro Schaarbeek organiseert het hele weekend lang de 44e editie van het Tom Morris-tornooi. Ook hier zijn het de jongeren die aan de slag moeten, meer specifiek de U17. Zij kunnen zowel met hun ploeg deelnemen als nieuwe ploegen vormen, per stad bijvoorbeeld. U leest er alles over op www.kituro.be.

rUSTy challengeJonge hockeyspelers nemen tot en met maandag deel aan de jaarlijkse Rusty Challenge van hoc-keyclub Ukkel Sport. Ketjes van de U7 tot de U19 spelen tegen elkaar. Winnen is uiteraard van be-lang, maar met een springkasteel, spelletjes, spijs en drank wil de club vooral een familiale, warme sfeer creëren. Meer info op www.ucclesport.be.

ZonDag 15 MeIBekerfinale voor logiSTafeltennisclub Logis Oudergem is bezig aan een ijzersterk seizoen. Twee weken geleden plaatste de club zich voor de finale van de beker van België dankzij een 4-3-overwinning tegen Castellinoise en sinds afgelopen weekend zijn ze kampioen. Komende zondag neemt de ploeg het op tegen Sokah Hoboken. De finale gaat om 18 uur in het Limburgse Bilzen van start.

MaanDag 16 MeITien kilomeTer van UkkelKomende maandag wordt om 15 uur het startschot gegeven van deze negende editie in het Wolvendaelpark, waar ook de eindmeet ligt. Indien de limiet van vierduizend lopers niet bereikt is, kan er de dag zelf nog ingeschreven worden (vijftien euro). De dagen ervoor kost een inschrijving via de website (www.10km.be) veertien euro.

SprinTen in De voeTgangerSzoneBent u eerder voor korte nummers? Dan moet u tussen 13 en 17 uur naar de voetgangerszone voor de vierde manche van de Street 100m. U zult zich er even een professionele loper wanen en maakt kans om u te plaatsen voor de finale, die tijdens de Memorial Van Damme zal doorgaan.

DInSDag 17 MeIkeT SafariKetjes van de tweede graad van het basisonder-wijs trekken op ‘safari’ naar de Brusselse parken: op dinsdag en woensdag naar het park van Vorst, op donderdag en vrijdag naar het park van Laken. Tijdens een halve dag sport moeten ze proeven afwerken zoals een apenparcours en een safari-oriëntatie. Daarnaast is er aandacht voor samen-werking en het gebruik van het Nederlands.

Tim Schoonjans

SPoRt Sportfestival op vertrouwde locatie

Stadskriebels volledig gratisBRUSSEL – Het hart van Brussel klopt zondag op het ritme van sport. Stadskriebels pakt namelijk naar goede gewoonte uit met een indruk-wekkend aanbod. Het plan om uit te wijken naar de centrale lanen werd in laatste instantie afgeblazen.

De veelbesproken voetgangerszone als decor van een bruisend sportfeest, dat was lange tijd het scenario van Stadskriebels editie 2016. Het Beursplein groeide de afgelopen

weken echter uit tot een herdenkingsplek van de slachtoffers die zijn gevallen tijdens de aanslagen in Brussel en Zaventem. Uit respect daarvoor heeft de sportdienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie be-slist om alsnog op de vertrouwde locaties te blijven: op de Vismarkt en in de Dansaert-straat, aangevuld met de nieuwe plek in de Ortsstraat waarover het parcours zich zal uitstrekken.Maar dat zal de pret allerminst bederven, want de organisatoren pakken dit jaar op-

nieuw uit met een zeer ruim aanbod spor-ten. Zo kunnen nostalgici met hun heupen wiegen tijdens Rollerdisco, kunnen waag-halzen zich aan een death ride wagen, kan wie het rustiger aan wil doen voor petanque kiezen, moet wie een nieuwe urban racket-sport wil ontdekken wackitball uitprobe-ren… Elke Brusselaar, hoe jong, oud of spor-tief hij al dan niet is, vindt komende zondag ongetwijfeld zijn gading.Een andere nieuwigheid die kan tellen, is dat deelnemen aan Sportkriebels dit jaar volledig gratis is. U hoeft zich enkel te re-gistreren op de website (www.stadskrie-bels.be) of ter plaatse aan de stand in de Ortsstraat of op de Vismarkt. Daarna kunt u tussen 12 en 18 uur ten volle genieten van deze hoogdag van de Brusselse sport.

Tim Schoonjans

BRUZZ - editie 1522

Documents

Transcript of BRUZZ - editie 1522