Editie 03-2012

52
inspireert ondernemers NR. 03 | APRIL 2012 | € 5,45 Waarom investeerders in de rij staan voor de jongens van Gidsy special

description

Waarom investeerders in de rij staan voor de jongens van Gidsy. Special Investeren

Transcript of Editie 03-2012

Page 1: Editie 03-2012

inspireert ondernemers

NR. 03 | APRIL 2012 | € 5,45

Waarom investeerders in de rij staan voor de jongensvan Gidsy

special

Page 2: Editie 03-2012
Page 3: Editie 03-2012

inhoud

3

08

10

10

11

13

14

14

15

16

18

05

06

17

42

48

50

goNETWERK het netwerk van Xhike.com

NIEUW IN NEDERLAND 3 verse startups

COLUMN Leonard Freeke, Oggu

NICE TO... tips om te doen, lezen, kij ken

MY FIRST INVESTMENT fotoverslag

JARIG ondernemers gefeliciteerd

25 ONDER DE 25 aanmelding geopend

TECHBUSINESS de business van tech

WHEELS Mazda CX-5

zoomDYNAMICI Max van Eeghen, Boudewij n van

Eeghen en Eric Veeneman, Vitalit

elke maandFYI

INTERACTIVE wat Sprout nog meer doet

COLUMN Arko van Brakel

GROEISTRATEGIE fi nanciering van groei

IK & SPROUT Hank van Hasselt

COLUMN Richard Branson

46 HOE IK... Hij is geen chemicus, maar wist wel -

deels door te bluff en - expert te worden op het gebied van benzophenone, een che-mische stof die wordt gebruikt in uv-lak-ken en -inkten om die snel te laten dro-

gen. Hij heeft grootse plannen: zij n huidige omzet van 100 miljoen euro moet

de komende drie jaar verdubbelen.

34 LADYSHAPEGlossy magazines willen niet over schaamhaar schrij ven, en met je buren praat je er ook niet direct over. Met die omstandigheden heeft Daphne Heltzel te maken bij de verkoop van haar Ladyshape scheersjablonen. Hoe verkoop je zo'n gevoelig product?

21 SPECIAL INVESTERENHoezo crisis? Voor een goed idee is nog steeds geld te vinden, bewij zen de ondernemers achter Gidsy en Peecho. Ze konden zelfs kiezen uit investeerders. Daarnaast: een kij kje in het hoofd vaneen informal.

38 ONDERNEMEN VOOR DE GEMEENSCHAPRichard Branson schreef er vorige maand fi ctief over, Zita Cobb doet het: als ondernemer een eiland reorganiseren en fi nancieel uit het slop trekken. Haar geboortegrond, het Canadese Fogo Island , kwij nde weg. Dankzij haar Shorefast Foundation leeft het gebied weer op, is er nieuwe werkgelegenheid en trekt het toeristen. Volgende maand spreekt ze op Pinc.13 (Pinc.nl)

cover Ivo van der Bent

APRIL 2012

Page 4: Editie 03-2012

NETWERK

DEEL UW PRINTER VIA HET

BENUT UW MOGELIJKHEDEN VIA HET DRAADLOZE NETWERK. VOORKOM LOSLIGGENDE KABELS EN PRINT EENVOUDIG VANAF ELKE WERKPLEK.

brother.nl

Page 5: Editie 03-2012

5

Editorial

colofon

RO

GE

R C

RE

ME

RS

Sir Richard wie? Sprout is een uitgave van MT MediaGroep,

Paul van Vlissingenstraat 10e, 1096BK Amsterdam.

Sprout verschijnt negen keer per jaar.

Een abonnement op Sprout is GRATIS voor

ondernemers met vijf of meer werknemers.

Je betaalt alleen eenmalig € 39 inschrijfkosten (incl. btw).

Nog geen vijf werknemers? Dan betaal je € 25,- per jaar.

Studenten betalen € 19,- per jaar. Meer informatie over

een abonnement of een adreswijziging doorgeven? Ga

naar www.sprout.nl/abonneren

REDACTIE

[email protected], @sprout_nl

Hoofdredacteur Ewald Smits

Chef redactie Rob Roelofs

Eindredactie Karin Husslage

Redactie Bas van Essen, Remy Ludo Gieling (video),

Eric van den Outenaar

Medewerkers Mark van Baal, Arko van Brakel, Philip

Bueters, Richard Branson, Leonard Freeke, Sara van

Gorp, Dominique Haijtema, Anne-Marie van Ommen,

Annette van Soest, Stefan Tibben

Artdirector Nicoline Caris

Vormgeving COLORSCAN BV,

Voorhout - www.colorscan.nl

Fotografie Marcel Bakker, Ivo van der Bent, Peter Arno

Broer, Maartje Geels, Vincent van den Hoogen, Marijn

Scheeres, Sebastiaan Westerweel

SALES

[email protected]

Telefoon: 020 - 262 07 00

Bas Berger, Marjolein de Bruijn,

Maarten de Haan, Anoeshka Harpal, Silvana Naipal,

Sharief Niamut, Stefan Smit, Erik Touwslager,

Wilma Wijdoogen

MARKETING

[email protected]

Telefoon 020 - 262 07 25

Nanne Castelijns, José van den Haak, Boris Scheepers,

Daniëlle Schouten, Florien Smits

Uitgever Berend Jan Veldkamp

Druk Roto Smeets Weert

PRIVACY STATEMENT

MT MediaGroep BV, uitgever van Sprout, legt van haar

abonnees en klanten in het kader van haar dienstverlening,

gegevens vast. Deze gegevens worden gebruikt ter uitvoering van de

overeenkomst en om abonnees en klanten te informeren over rele-

vante producten en diensten van MT MediaGroep BV. De gegevens

kunnen ook worden gebruikt door zorgvuldig geselecteerde organisa-

ties om klanten te informeren over relevante aanbiedingen betreffen-

de producten en diensten. Als u op deze informatie geen prijs stelt,

dan kunt u dit schriftelijk doorgeven aan: MT MediaGroep BV, t.a.v.

klantenservice, Paul van Vlissingenstraat 10E, 1096 BK Amsterdam.

Ik zal open kaart spelen. Ik vind Richard Branson een aardige man en een gerespecteerd columnist. Een flamboyant ondernemer die steevast honderden keren wordt genoemd als wij ondernemers vragen naar hun inspiratiebron. Hij gaat in luchtballonnen rond de wereld, jaloersmakend. En hij is bevriend met Kate Winslet, nog eens jaloersmakend. Maar toch… ik hoorde hem laatst in Liverpool spreken ten over-staan van drieduizend onderne-mers, en dan zie je niets van zijn flamboyantie, zijn flair. Hij zit op z’n stoel, beantwoordt keurig de vragen van de interviewer, zonder enige diepgang. (“Dus je begint nu een bank?" "Ja, ik ben met een bank begonnen”). Na twintig minuten op het podium is het mooi geweest, hij reikt nog snel een vage award uit en vertrekt. Nu het dilemma: we kunnen de goede man naar de komende Challengerday halen, 8 november. Als dat gebeurt, moet ik jullie wel een aardige toegangssom vragen, want voor een flesje wijn doet hij het niet. Als hij wel komt, wil ik graag een diepgaander ge-sprek dan in Liverpool, want eerlijk gezegd vond ik dat een belediging voor de bezoekers. Iedereen kon vertellen dat hij bij de beroemde Richard Branson in de kamer had gestaan, maar wat je nu geleerd had? Dus mijn vraag aan jullie: moet Branson naar de Challengerday komen, en zo ja: welke vragen zou je graag beantwoord zien? Als we nu samen een mooi vragenlijstje maken, dan voelt hij zich misschien ook eens op dit vlak uitgedaagd. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat hij lol belee� aan een zaal vol oh- en ah-zeggers. Dus kom maar op met jullie kritische, doorwrochte en creatieve vragen. Dan zie ik jullie graag in november, bij een inspirerende Branson!

Rob [email protected], @robroe

N.B. Als Branson niet komt, hoor ik ook graag wie je anders op het podium wilt zien. Roep maar…

Page 6: Editie 03-2012

6

Twi�er@sprout_nl, @ewaldsmits, @robroe, @karinhusslage, @basvanessen

Facebookwww.facebook.com/sprout.ondernemers

LinkedInGa naar de groep die heet ‘Sprout, inspireert ondernemers’

Sprout verschijnt als magazine negen keer per jaar, maar doet daarnaast veel méér. Je kunt

dagelijks onze berichten lezen op Sprout.nl, praten met de redactie via Twi�er, reageren op onze

berichten op Facebook, linken met mede-ondernemers op LinkedIn en onze events bezoeken.

Sprout.nl

sprout interactive

Best gelezen:Hoe Xpozer Hema als klant binnen haaldewww.sprout.nl/xpozerZo bereik je jongeren www.sprout.nl/jongerenmarketingZo krijgen je medewerkers hart voor de zaak www.sprout.nl/medewerkers

25 onder de 25!Op 21 juni komt Sprouts 25 onder de 25-lijst van meest veelbelovende jonge onderne-mers weer uit. Check pagina 14 als je je wilt aanmelden voor een plekje in de lijst. De prijsuitreiking met grote netwerkborrel vindt een week later plaats, dus hou 29 juni vrij in je agenda als je erbij wilt zijn!

Challengerday8 november 2012 The Growth EditionKaarten zijn te koop via Challengerday.nl

Heb je onze Facebook-pagina al gezien? Hier posten we zaken waar we op de redactie mee bezig zijn, doen we oproepjes voor inter-views en polsen we graag de mening van ondernemers over allerlei issues.

Page 7: Editie 03-2012
Page 8: Editie 03-2012

8

go | netwerk

Ron van de Wielmarketingmanager Benelux van de outdoormerken IceBreaker en Macpac

Bas Rotgans verwoed mountainbiker, snowboarder en eigenaar van Powderchase.com

Hayco Volkers Xhike.com concept platform voor mensen met een outdoorlifestyle die kennis zoeken en delen over materiaal, reizen, gadgets & expedities

Hayco Volkers legde in 2006 met zij n com-pagnon Bert Bergenhenegouwen duizenden euro’s spaargeld op tafel om hun droom, outdoorplatform Xhike.com, te lanceren. Op dit moment trekt de site maandelij ks zo’n 10.000 bezoekers. Dat moeten er 30.000 worden. Volkers combineert zij n werkzaam-heden voor Xhike vooralsnog met zij n werk als interim manager. “Het is geen hobby meer, maar een passie waar ik van wil kun-nen leven”, aldus Volkers. Daarvoor moet de omzet omhoog naar minimaal een ton en dus investeerde hij opnieuw in een vernieuwd Xhike. De nieuwe site werd gebouwd door Bart op het Veld, die Volkers nog kent vanuit een eerdere samenwerking in het verleden. Ron van de Wiel van outdoormerk Icebreaker is een van de early adapters van Xhike en le-vert met regelmaat materiaal om te laten tes-ten en beoordelen. Viavia kwam Volkers in contact met Bas Rotgans, nu een belangrij ke sparringpartner die zij n eerlij ke en ongezou-ten mening geeft. “Dat is erg prettig, Bas kent als geen ander de action sports business.” Een andere Bas - Bas Visscher - liep Volkers tegen het lij f in een Amsterdamse klimhal. Sindsdien schrij ft Visscher reviews over klimmaterialen.

Het netwerk van Xhike.com

Xhike.com is lid van het Sproutnetwerk. Aanmelden kan op Sprout.nl/netwerk

Page 9: Editie 03-2012

9

FOTOGRAFIE PETER ARNO BROER TEKST STEFAN TIBBEN

Léonie Akkermanoutdoorliefhebber en vrouw van eigenaar Hayco Volkers

Bas Visscherklimmer en expeditieleider,test materiaal voor Xhike.com

Hayco Volkers eigenaar Xhike.com en Gearxtreme.com en interim manager digital marketing

Bart op het Veldcreatief directeur It’s a Virus, bouwde Xhike.com

Page 10: Editie 03-2012

10

go | nieuws

Sprout spot elke maand drie nieuwe Nederlandse startups.

NIEUW

IN NL

COLUMNLEONARD FREEKE

2

3

1ChummeeDienst waarmee je relaties een qr-code kan schenken voor een gratis lekkernij of cadeautje in lokale horeca.wie Helen Maltha en Kirsten Martensmissie "We gaan er vanuit dat de website eind 2012 aardig wat gebruikers zal heb-ben. Het is moeilijk een specifi ek aantal te noemen, omdat uitbreiding naar het buitenland op de planning staat."

BartuneSmartphoneapplicatie waarmee cafébezoekers bepalen welke muziek een kroeg afspeelt.wie Emil Loer en Robert Brugmanmissie "De doelstelling was om dit jaar minimaal honderd kroegen BarTune-enabled te hebben. Maar de eerste reacties zijn zo positief dat we dat doel verhoogd hebben naar 150 kroegen."

QmapsTool en site om kaarten te ontdekken, bewerken, delen en analyseren.wie Azat Agaronian missie "Voor het einde van het jaar moe-ten er minimaal tien applicaties beschik-baar zijn en willen we 10.000 hits per dag hebben. Het doel is om minimaal een jaar-omzet te halen van 100.000 euro." (BvE)

Strategische vergezichtenIk krijg wel eens de vraag om mijn da-gelijkse ervaringen en overdenkingen als ondernemer te delen. De belang-rijkste vraag die me als ondernemer bezighoudt: is de wereld klaar voor Oggu of is Oggu klaar voor de wereld? Dit zijn de cruciale vragen die bijna da-gelijks langskomen als het gaat om de strategie. Wat is de strategie waarmee de meeste waarde wordt gecreëerd en waarmee kan Oggu zich op de Neder-landse en Engelse markten het meest eff ectief onderscheiden om voet aan de grond te krijgen? Ik heb gekozen voor een merkstrategie binnen het supermarktkanaal. Het bouwen van een merk is een zeer kost-bare zaak die vaak jaren kan duren en daarom een lange adem vergt, zowel fi nancieel als qua uithoudingsvermo-gen van de Oggu-organisatie. Dit ver-eist trouwe aandeelhouders die de vi-sie delen en daarnaast gemotiveerd en kundig personeel, dat mee wil bouwen aan de droom om internationale po-tentie te verwezenlijken. Een tweede uitdagende factor van de gekozen stra-tegie is die van het afzetkanaal. Tradi-tioneel bouwen dranken hun merken vanuit de horeca, maar gezien het risi-co en de vaak zeer lange weg is dit ab-soluut geen eenvoudige en fi nancieel aantrekkelijke marsroute. Het machti-ge supermarktkanaal daarentegen, is de mainstream die gekenmerkt wordt

door de grote frisdrankvolumes die hier doorheen stromen, meer dan tien keer de volumes van de horeca. Omdat Oggu ’s werelds eerste honderd pro-cent biologische frisdrank in PET-fl es-sen is, hee� de supermarktstrategie ons in het geloof gesterkt dat Oggu daar een natuurlijke plaats hee� . Dit is ook bevestigd sinds de market-launch van Oggu, bijna een jaar geleden, want alle grote Nederlandse supermarkten hebben Oggu inmiddels in hun assortiment op genomen. Nu kondigt zich gelijk binnen zeer korte tijd de tweede grote uitdaging aan: het vergoten van onze naamsbekendheid. We kozen om in een combinatie van tv-spots, social media en free publicity ons tweede levensjaar in te gaan. Een grote investering in marketing die zich zal moeten vertalen in toenemende naamsbekendheid en dito verkopen. No gain without pain?

Leonard Freeke is oprichter van biologische frisdrankenproducent Oggu. Hij is tijdens de Challengerday gekozen tot Challenger van het Jaar.

Page 11: Editie 03-2012

11

nieuws | go

READNice to

WATCHNice to

DONice to

Vallen + Opstaan = SuccesWat begon met één CoolCat-winkel op de Amsterdamse Nieuwendij k

is in 35 jaar tij d uitgegroeid tot internationaal retailbedrij f. Roland

Kahn is ook eigenaar van MS Mode, America Today en lingeriemerk

Sapph. De omzet tikte bij na de 500 miljoen euro aan en dit jaar wil de

ondernemer uitbreiden naar duizend winkels (nu 640). Aan ambitie

dus geen gebrek. Hij moest wel een paar keer op zij n bek gaan om er

vervolgens succesvoller uit te komen, komen we achter. Door de crisis

in de jaren '80 moest hij zij n kleding met hoge korting wegdoen. Op

27-jarige leeftij d stond hij met 'knikkende knieën' bij de bank. In de

jaren '90 ging het weer mis, omdat hij zich teveel met vastgoed bezig-

hield en het niet boterde tussen hem en zij n mededirecteuren. Kahn

komt naar voren als iemand die door vallen en opstaan succesvol is

geworden. Het boek inspireert, zeker voor ondernemers in de retail.

Mij n naam is Roland KahnRupert Parker Brady,

Maarten Beernink

€ 19,95

Dít is succes!Hoe zat het ook alweer met succes? Hoe word je succesvol,

het is de heilige vraag voor iedereen die zij n of haar business

serieus neemt. Deze TED-talk van onderzoeker en auteur

Richard St. John is alweer zes jaar oud, maar het blij ft briljant

hoe hij in slechts drie minuten acht succesfactoren op een rij tje

zet. En zeg nou zelf; als je vandaag geen drie minuten over hebt

om dit te bekij ken, dan komt dat succes ook niet.

http://bit.ly/1ref

BedrijfskunstIs je kantoor nog een beetje te kaal? Vind je het leuk om een symbool te

hebben voor je bedrij f? Astrid Willems zet bedrij fsvisies en -missies om in

kunstwerken. Zo kun je aan iedereen laten zien waar je voor staat en

waar je heen wil met het bedrij f. Een-, twee- of driedimensionaal.

www.kunstconsultant.nl

Preziday, 5 juni 2012 Powerpoint is al jaren onderwerp van scheldpartij en, en

daarom bedachten een stel Hongaren een veel mooiere

manier om presentaties te maken: Prezi. Over dit programma

organiseert Hedwyg van Groenendaal een evenement, de

Preziday. Van Groenendaal is auteur van Presenteren met Prezi, het eerste boek over Prezi wereldwij d. Wat gebeurt er

die dag? Boeiende sprekers, waaronder Peter Halacsy, cto

en grondlegger van Prezi. Verder natuurlij k inspirerende

showcases en workshops, zowel voor beginners als gevorderde

gebruikers.

Sprout-lezers krij gen korting! Als je de relatiecode 'sprout' invult, betaal je 195 euro, in plaats van 295 euro.www.preziday.nl/inschrij ven

VISITNice to

Page 12: Editie 03-2012

12

Bommen en Granaten heet het zwaarste

bier dat Menno Olivier (49) en John Brus

(44) brouwen. Het biertje met vijftien

procent alcohol wordt gedronken door

liefhebbers over de hele wereld. De on-

dernemers exporteren bijna hun hele

productie naar achttien landen, zoals

Italië, de Verenigde Staten, Brazilië,

Nieuw-Zeeland en Japan.

Olivier startte in 2004 een kleine brou-

werij in een historische molen in Bode-

graven. In een paar ketels produceerde

hij dagelijks zo’n vijfhonderd liter. In

2008 sloot zijn vriend John Brus (44)

zich aan. Informatica-ingenieur Brus,

beleidsadviseur bij een gemeente en

hobbybrouwer, wilde altijd al iets met

bier doen, vertelt hij. De twee onderne-

mers besloten flink te gaan groeien. Ze

kochten een groter bedrijfspand en een

Verdienen aan groen

‘ Speciaal bier wordt groen bier’Brouwerij De Molen, brouwer van tientallen verschillende bieren, wilde zijn productie vertienvoudigen. Dat de nieuwe bedrijfsprocessen zo duurzaam mogelijk moesten zijn, zagen de ondernemers als vanzelfsprekend.

nieuwe brouwinstallatie om de productie

op te schroeven van vijfhonderd naar

vijfduizend liter per dag. “Die nieuwe in-

stallatie moest duurzaam en betaalbaar

worden”, zegt Brus.

AfvalwarmteBrouwen is een energie- en waterinten-

sief proces. Het brouwsel moet namelijk

eerst uren worden verwarmd en vervol-

gens een half tot zes uur koken. De

nieuwe brouwinstallatie moest daarom

zo water- en energiezuinig mogelijk zijn.

In de oude brouwinstallatie in de molen

liep warm water nog weg door het putje,

waarmee tegelijk water en energie verlo-

ren gingen. In de nieuwe installatie zitten

warmtewisselaars, die deze afvalwarmte

gebruiken om het brouwsel op te war-

men. Ook de waterdamp die uit de

brouwketel opstijgt en vroeger gewoon

in de lucht verdween, wordt nu herge-

bruikt. Daarnaast recyclet de nieuwe

installatie zo veel mogelijk water.

Deze relatief goedkope en eenvoudige

technische maatregelen leveren naast

een milieubesparing een kostenbespa-

ring op. De kosten van water, gas en

elektriciteit zijn nu ongeveer vijf procent

van de kostprijs van een flesje bier.

Maar het maatschappelijk verantwoord

ondernemen van Brus en Olivier gaat

verder. Ze hebben bijvoorbeeld ook ver-

standelijk gehandicapten in dienst. Ook

deze vorm van mvo levert, behalve een

goed gevoel, lagere kosten op.

Hoge investeringskostenDe entrepreneurs overwogen een CO

2-

neutrale houtpalletoven en zonnecollec-

toren, maar zagen hier van af omdat ze

geen kelder hadden voor de opslag van

houtpallets. “Goed zijn voor het milieu

moet wel praktisch en financieel haal-

baar zijn”, zegt Brus. Het vergroenings-

proces is nog niet ten einde. De ingredi-

enten, voornamelijk mout, hop en gist,

zijn namelijk nog niet biologisch verkrijg-

baar. Ze willen daarom hop gaan afne-

men van een startende biologische hop-

boer en zelf mout maken van graan van

biologische boeren uit de buurt, zodat

ook de milieubelasting van het transport

laag blijft. De investering in een moutin-

stallatie levert eveneens een financieel

voordeel op, aangezien mout duur is.

Olivier en Brus gebruiken hun duurzame

bedrijfsvoering niet in hun marketing.

“We vinden het eigenlijk vanzelfsprekend”,

zegt Brus.

TEKST MARK VAN BAAL

Gratis sessies ‘Groen Succes Live!’Op 26 april, 22 mei en 25 juni

organiseert Sprout samen met Eneco

sessies over duurzaam ondernemen.

Tijdens deze sessies vertellen Groene

Helden over hun businesscase van

duurzaamheid. Aanmelden kan via

www.sprout.nl/sessieduurzaam

Page 13: Editie 03-2012

13

Op 29 maart organiseerden Sprout en de Investeerdersclub My First Investment, een bijeenkomst voor startende investeerders. Een impressie van de avond.

my first investment

Edial en Floris Dekker kwamen voor My First Investment

over uit Berlijn. Ze kregen de zaal stil met hun verhaal

over internationale investeerders (zie ook p. 22)

Martijn Groot van Peecho: ‘Onderhandelen met investeerders

is een kat-en-muisspel’ (zie ook p. 30)

Sprout hoofdredacteur Ewald Smits

en Bart Verweij (Tacstone Ventures).

Onder: Luc Meesters van het Smart

Capital Network

Documentairemaker

Frans Bromet volgt

de broers Dekker voor

een documentaire,

samen met zoon

Ruben

Korstiaan Zand-

vliet (Symbid):

‘Iedereen in

de zaal kan

vanavond nog

beginnen met

investeren.’

Page 14: Editie 03-2012

go | groei

Profi ciat!

14 april 2012 april 2012

Jarig in mei

Marcel Slikker 1 meiTexeltours (texeltours.nl) Verzorgt personenvervoer per taxi, bus en touringcars op, van en naar het eiland Texel.

Annemieke Veenhuysen 1 meiRuim-es-op Professional Organizing (ruimesop.nl)Begeleidt mensen bij het op orde brengen van hun administratie en/of spullen.

Dorrit Steens 4 meiVida Ondernemerscoaching (vida-ondernemerscoaching.nl)Coacht ondernemers uit het mkb die een verandering willen bereiken in hun ondernemersleven en/of persoonlij ke leven.

Christiaan Lof 8 meiSneakerwinkel.nl (sneakerwinkel.nl)Verkoopt o� ine en online sneakers & streetwear.

Alice Sanders 25 meiVirtual Alice (virtualalice.nu)Helpt met socialmediavraagstukkenen geeft workshops en lezingen over Twitter, LinkedIn en Facebook.

Tom van Velden 27 meiRestaurant Scheeps (restaurantscheeps.nl)Runt een gezellig sfeerrestaurant in Gouda.

Ook je verjaardag vieren? Meld je aan:www.ondernemersleeftij d.nl

Sprout stelt voor de zevende keer de 25 onder de 25-lij st van meest veelbelovende jonge ondernemers samen.

Het zijn de topondernemers van morgen. Of toch al van nu? Be-drijven die de miljoen omzet

gepasseerd zijn, zijn niet zeldzaam in de 25 onder de 25-lijst. Ondernemers als Omar Munie, Rogier IJzermans, Adriaan Mol en Robert Gaal hebben hun sporen al verdiend.

AanmeldenBen jij ook succesvol aan het onderne-men én nog jonger dan 25 jaar? Meld je dan via onze site aan voor de 25 onder de 25-lijst van 2012. Daar word je ge-vraagd om een aantal vragen te beant-

woorden over jezelf en je bedrijf. De jury kijkt enerzijds naar de cijfers (omzet, personeel, klanten), anderzijds naar ambitie en ondernemerschap. Je kunt je dus ook aanmelden als je nog niet zo lang bezig bent, maar wel een briljant concept hebt. De lijst verschijnt op 21 juni in ons ma-gazine en op Sprout.nl. Op de site kan gestemd worden voor de publieksprijs. Op 29 juni organiseren we een grote netwerkborrel waar de publieksprijs en juryprijs worden uitgereikt. Voor de borrel kun je je vanaf eind mei aanmel-den, eveneens via de site.

Jong en succesvol?

Meld je aan!7jr.

7 jr.

2 jr.

3 jr.

3 jr.

16 jr.

25ONDER

DE 25

Meld je vóór 11 mei 2012 aan op

sprout.nl/25

MAN

ON

VAN

DER

ZW

AAL

Page 15: Editie 03-2012

Er zit business in technologie

Op de website techbusiness.nl vind je alle informatie èn inspiratie over de

business van technologiebedrijven. Hier lees je een selectie uit de berichten.

techbusiness | go

15

TEKST: PHILIP BUETERS

Weer een 3D-printer!Nederland hee� er een printerfabrikant bij: Leapfrog wil met

3D-printers twee markten tegelijk veroveren.

Onder het merk Leapfrog lanceren Martijn O�en (28) en Maarten Logten-berg (20) in mei twee 3D-printers, apparaten die uit kunststof driedimen-sionale objecten kunnen ‘printen’. Volgens het zogenoemde FDM-proces (fused deposition modelling) bouwen ze laag voor laag het digitale ont-werp op uit vloeibaar kunststof. Leapfrog is overigens een startup die zo pril is, dat de website eind maart nog in aanbouw is en dat O�en nog naar de KvK moet om hem in te schrij-ven. En toch al een product? “Ik ging een jaar geleden bij mijn vader in het familiebedrijf werken, een fabriek in machines voor de drukkerij. Ik on-derzocht de mogelijkheden om met 3D-techniek drukplaten te maken, maar dat viel tegen. Toen stelden we vast dat de gangbare printers behoor-lijk voor verbetering vatbaar waren, dus daar zijn we op doorgegaan.” Studievriend Logtenberg was ook bezig met een 3D-printer voor consu-menten, dus het lag voor de hand dat de twee gingen samenwerken.3D printers, ook voor consumenten, zijn al een tijd te koop. Wat de Leap-frog Creatr à 1250 euro beter maakt: hij werkt nauwkeuriger (‘vergelijk-baar met printers die nu circa 10.000 euro kosten’) en is met zijn strakke aluminium kast een aanwinst voor het bureau. Ook het maximale print-formaat van 35 bij 35 centimeter is een plus. Het model voor de professi-onal kan zelfs nog iets grotere ontwerpen aan. En dan nu de markt op. Te beginnen in mei, zodra Leapfrog voldoende hee� geproduceerd om aan de eerste vraag te kunnen voldoen. Op Drupa worden de Nederlandse 3D-wondertjes gelanceerd, de beurs die de natuur-lijke habitat is van Océ, HP en andere grootheden uit de druk- en printwe-reld. “Daar kunnen we genoeg contacten opdoen. De consumentenmachi-ne willen we vooral via internet gaan marketen en verkopen, want het is een wereldproduct, maar wel een met beperkte marges.” In het eerste jaar willen O�en en Logtenberg duizend printers verkopen. Eerst maar eens die inschrijving in het handelsregister.

FAST50

To do: inschrijven Fast50De jacht op het snelst groeiende techbedrijf van de

Benelux is weer open: bedrijven die met eigen tech-

nologie de sterren van de hemel groeien, schrijven

zich nu in voor de Deloitte Technology Fast50. Doel:

in de voetsporen treden van TomTom, Service2Media

en andere Fast50-winnaars. Techstartups die nog

geen vijf jaar bestaan, gaan voor de Rising Star award.

Deadline voor inschrijving: 30 juni. Meer over de

prestigieuze lijst op Techbusiness.nl/fast50

STARTUPSDel�se so�ware voor BMW

De Delftse startup DeLight Interactive Solutions heeft

BMW als klant binnengehaald. De Duitse autobouwer

gaat het entertainmentsysteem van zijn auto's naar

een hoger niveau tillen met de Nederlandse software.

Die maakt het mogelijk 3D-beelden te projecteren op

de omgeving. Meer mogen Frans van Duijnen en René

Elstgeest niet zeggen van BMW, waar een ontwerper

promoveert op de nieuwe verwennerij voor BMW-rij-

ders. Lees alles op Techbusiness.nl/startups

INDUSTRIE

Babyhuil als iPhonehoesStel je voor dat je even verstoken zou blijven van het

gehuil van je jongste kind. De Nederlandse 3D-print-

service Shapeways trekt de aandacht met een oplos-

sing: maak er een iPhonehoesje van! Een app regi-

streert de klanken en zet deze om in een grafiek. Bij

Shapeways wordt die grillige lijn met pieken en dalen

verwerkt in een kunststof hoes. Behalve gehuil kan

het ja-woord natuurlijk ook worden verwerkt.

Techbusiness.nl/industrie

Page 16: Editie 03-2012

16

sprout.nl/wheels

A

go | wheels

MAA

RTJ

E G

EELS

Philip Bueters test auto's

De gulle vrekls je geen lage bijtellers in je showroom hebt, blij� die leeg. Dat hee� Mazda gemerkt, vooral met zijn 6 die zo’n beetje een collector’s item is geworden dankzij de

Nederlandse vrekkigheid. Maar de Japanners slaan nu terug. Met een trukendoos die ze SkyActiv noemen en de snu� es bevat waarmee de concurrentie al langer grammetjes co2 schraapt. En die zuinigheid komt wel meteen in een spectaculaire vorm: een suv. Niet dat de lijnen van de CX-5 erg opvallend zijn - een tikje grof eerder, een suv is nu eenmaal geen modepopje - maar hier staat een fl inke klont van een wagen die tóch in aanmerking komt voor twintig procent bijtelling. Dat is niet gewoon knap, dat is uniek voor een suv in deze klasse. Dan stap je toch argwanend in: wordt het geen karige bedoening? Niet dus: 165 pk aan de voorwielen die echt smeuïg worden geserveerd, een uitnodigende zesbak en een robuuste wegligging maken er een buitengewoon gulle rijmachine van. De tijd van

schommelende suv's die met tegenzin de hoek om gingen, is echt voorbij. Ook bij ongenadig lage toeren pakt de turboloze benzine-CX-5 zonder spu� eren op, doorjagen tot de bekende Japanse hoogten mag ook. Bij beschaafder toeren blij� de tweeliter bijzonder stil, wat het windgeruis bij hogere snelheden weer extra benadrukt. Maar meer te zeuren is er niet: het interieur is goed afgewerkt, het dashboard niet te saai en niet te druk, en de draaiknoppen van de multimediawinkel - ja, we zijn met een na� e vinger te lijmen - bieden dat ongrijpbare premiumgevoel. Met zijn praktijkverbruik van 1 op 13,5 is de Mazda echt een zuinigheidskampioen, voor geld waarvoor je alleen bij Koreanen winkelt als je geen slap crossovera� reksel wenst. Dat het eindelijk weer storm loopt bij Mazda hee� overigens ook een nare reden: vanaf 1 juli valt de CX-5 weer buiten de boot wat bijtelling betre� . Een gevalletje nu of nooit.

Gereden: Mazda CX-5 2.0 2WD TS, à 29.990 euro

Page 17: Editie 03-2012

column

Arko van Brakel serieondernemer

17

'Investeerders zijn ook maar

mensen'

Wat is het beste moment om een investeerder binnen te halen in je bedrijf? Een actuele, lastige vraag, want de verschillen in investeringspotentie zijn groter zijn dan ooit. Er zijn inspirerende verhalen van socialmediabedrij-ven die hun waarde fi nancieringsronde na fi nancierings-ronde weten op te pompen tot het ultieme fi nanciële orgasme: de beursgang. En er zijn ondernemers die niet eens een banklening krijgen, omdat de bank hun branche in alle wijsheid als ‘minder kansrijk’ bestempeld hee� ...Toch zijn er ondanks grote verhalen relatief weinig bedrijven die naar torenhoge waarderingen geboost wor-den, naar mijn idee in ieder geval minder dan tijdens de dotcombubble. En de paar bedrijven die het wel lukt, kent dan ook iedereen. Tegelijkertijd weten bedrijven in ‘minder kansrijke sectoren’ wel hun fi nanciering te reali-seren. Het verschil wordt bepaald door de ondernemer

zèlf: door zijn of haar houding, gedrag, geloof in eigen kunnen en vermogen om dit geloof op een bevlogen wijze over te dra-gen. En dan is er ook nog de factor timing. Er zijn twee logische, natuurlijke momenten om een investeer-der binnen te halen: het mo-

ment dat de belo� e het grootst is en het moment dat de belo� e zich hee� bewezen. Autonoom groeien veroor-zaakt natuurlijk veel werkdruk, dus je werkt je te ple� er. Maar je zit in zo’n winning mood dat problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen, of simpelweg door de groei worden gemaskeerd. In zo’n winning mood zwermen toptalenten, journalisten, klanten, banken en investeerders als hongerige bijen rond de zakelijke nectar van jouw bedrijf. Het is cherry picking qua interessante mensen en publiciteit is gratis. Slechts weinig bedrijven maken in die fase al winst. Toch is dit het uitgelezen moment om een investeerder binnen te halen: de belo� e is groots en investeerders zijn ook maar mensen. Boven-dien associëren investeerders zich graag met succes. Meestal volgt na de belo� evolle start een periode waarin zelfs de meest optimistische ondernemer zich laat afl ei-den door zijn eigen organisatie. Vooral als investeerders niet snel genoeg happen, kunnen euforie en groei ontaar-den in een serieus cashfl owprobleem. En probeer dan nog maar eens succes uit te stralen! Juist nu heb je een

investeerder nodig. Maar nu is een deal lastig te maken of te duur, want veel investeerders krijgen koudwatervrees en willen eerst fi nanciële bewijzen zien. Wie succesvol uit deze fase komt is een topper, of hee� zo’n goed product dat het echt niet kapot te krijgen is. Hoe dan ook, na de ‘bewijsfase’ ontstaat een tweede natuurlijk moment om een investeerder te strikken. Want in een nog snel groei-ende, bewezen businesscase wil iedereen wel investeren. Wie fi nancieringsrondes aaneenrijgt, kan de bewijsfase met meer budget en daardoor met een beter team naar zijn hand ze� en. Het management vangt de problemen op, zodat de ondernemer zich kan concentreren op het ondernemen, enthousiasmeren en groeien. Omdat hij de problemen minder voelt, kan de ondernemer zijn win-ning mood vasthouden, waardoor het momentum niet verdwijnt. De fl ow houdt aan. Dit lukt slechts weinigen. De echte winnaars weten met of zonder investeerder de winning mood vast te houden. Winnaars houden juist in de overlevings- en bewijsfase hun belo� e springlevend. Winnen voelt namelijk veel lekkerder dan overleven.

Hoe groot is je belo� e?

Page 18: Editie 03-2012

‘Je mag niet zomaar claimen dat iets gezond is. Hier zit jaren onderzoek in’

Page 19: Editie 03-2012

19

zoom

Ze waren gesloopt van de lange vlucht toen ze gezamenlijk naar Australië vlogen. Het duurde twee dagen voordat de jetlag minder werd. Het eten tijdens de vlucht hielp ook niet mee. Vliegen gee� altijd veel stress, maar was er niet iets te verzin-nen waardoor je minder snel afgemat bent? Zo begonnen Max van Eeghen, Bou-dewijn van Eeghen en Eric Veeneman drie jaar geleden het bedrijf Vitalit Laborato-ries Int. “Wij wilden producten aanbieden die een gezond alternatief zijn voor de huidige drankjes en snacks in het vlieg-tuig”, vertelt Veeneman. Onder de naam FlyFit hebben de onder-nemers repen, poeders en dranken ont-wikkeld die de negatieve effecten van vliegen tegengaan, zoals uitdroging, ver-moeidheid en trombose. Deze worden via een grote airlinecateraar verkocht aan vliegmaatschappijen over de hele wereld. Het bedrijf zetelt in de kelder van familie-bedrijf Van Eeghen, dat ook een klein aan-deel in Vitalit Laboratories hee�. Het eeu-wenoude familiebedrijf heeft veel handelservaring en fungeert dan ook als kennis- en inkoopkanaal voor de functio-nele ingrediënten van de FlyFit produc-ten. Daarnaast kregen de drie oprichters vroegtijdig aandacht van gerenommeer-

Dynamici Vitalit Laboratories maakt vliegen minder vermoeiend

MAX VAN EEGHEN (34), BOUDEWIJN VAN EEGHEN (32) EN ERIC VEENEMAN (36)bedrijf Vitalit Laboratories Int. wat gezonde

repen, dranken en supplementen voor de

vliegtuigbranche sinds 2008 personeel 3ambitie wereldwijd nummer 1 worden

TEKST DOMINIQUE HAIJTEMAFOTOGRAFIE MARIJN SCHEERES

de investeerders als Roland van Kralin-gen, oprichter van reclamebureau TBWA, en Stephan Viegen van het Marketing Fund. Zij hebben geholpen met de marke-ting en positionering van de FlyFit-pro-ducten. Er komt nogal wat bij kijken om gezonde snacks en drankjes te ontwikkelen voor de vliegtuigbranche. De oprichters zochten eerst uit wat ervoor zorgt dat vliegen zo vermoeiend is voor het lichaam. Dat komt bijvoorbeeld door uitdroging en de lage druk in het vliegtuig. Daarna werd geke-ken welke ingrediënten het immuunsys-teem een boost kunnen geven. Samen met DSM ontwikkelden ze zo het drankje Fly-Fit Flow, dat de bloedcirculatie verbeterd, waardoor de kans op het krijgen van trom-bose kleiner wordt. “Er zit jaren van onder-zoek in onze producten, omdat je natuur-lijk niet zomaar mag claimen dat iets gezond is”, zegt Boudewijn van Eeghen. Daar komt bij dat voorkeuren voor sma-ken in alle landen zeer verschillend zijn. In Brazilië zijn ze bijvoorbeeld minder dol op frambozen en werd het een tropisch drankje, terwijl Scandinaviërs de tropicals-maak weer te zoet vinden. “Het is de kunst om je productengamma zo samen te stel-len dat je voor ieder wat wils hebt.”

Een van de slogans van het bedrijf is ‘natu-re knows best’. De drie ondernemers zijn er dan ook trots op dat hun producten na-tuurlijke ingrediënten beva�en zonder kleurstoffen en conserveringsmiddelen. “Ze smaken gewoon goed. Ik geef ze ook aan mijn kinderen van drie en vier jaar oud. Ze zijn er dol op”, zegt Veeneman. “De reacties van de crew en passagiers zijn ook erg positief, het gee� ze het gevoel dat er aan hun gezondheid wordt gedacht.”Het zijn spannende tijden voor het be-drijf. Er wordt al samengewerkt met gro-te vliegtuigmaatschappijen als Air Berlin en Virgin, en binnenkort staat Vitalit La-boratories op een grote beurs in Hamburg, waar de oprichters een deal met een gro-te Amerikaanse luchtvaartmaatschappij hopen te sluiten. Boudewijn van Eeghen: “We hebben een eigen stand waar we onze producten mogen presenteren, tot voor kort moesten we nog een stand delen. Daar zijn we best trots op. Ook op het feit dat het mogelijk is voor dezelfde prijs als het huidige assortiment een gezonde snack of drankje aan te bieden. Vliegen kan gezonder. De reis naar Australië hee� er uiteindelijk toe geleid dat er as we speak een container vol met FlyFit-pro-ducten onderweg is naar Australië.”

Page 20: Editie 03-2012

Bekijk de algemene voorwaarden op www.nederlandverdientonline.nl/start*bron: Thuiswinkel Markt Monitor 2011

NEDERLANDERS93 09 0kopen per dag kleding bij een webwinkel*

››

NE ERLANDVERDIENTNLINE

NEDERLANDVERDIENTONLINEV

EEN INITIATIEF VAN

Page 21: Editie 03-2012

GELD ZAT

VOOR EEN

GOED IDEE!

Ondernemers klagen over een gebrek aan geld. Investeerders zien juist te weinig goede ideeën. Maar geld

is er wel, en goede plannen ook. Zo komen ze bij elkaar.

Investeerders in de rij voor Peecho en Gidsy

special

Page 22: Editie 03-2012

22

Het gebeurt niet vaak in Nederland: een internetstartup die rond de lancering al benaderd wordt door tientallen inves-teerders. Broers Edial en Floris Dekker haalden een miljoen op voor Gidsy, onder andere bij de ondernemers achter Amazon en Etsy. Ze konden kiezen uit zo’n veertig investeer-ders. “Toen Ashton Kutcher binnenkwam, hadden we wel wat moeite om cool te blijven.”

Het ophalen van groeikapitaal is in deze economisch sombere tijd verre van mak-kelijk. Maar het verhaal rond twee Neder-landse broers doet anders vermoeden. Floris (rechts op de foto) en Edial Dekker gingen in 2010 met een camper naar Ber-lijn, met het idee om er zes maanden rond te komen van wat freelance webopdrach-ten. Het liep net even anders: eind 2011 maakten ze bekend dat ze 1,2 miljoen dol-lar investeringsgeld opgehaald hadden. En niet bij de minsten; onder de business an-gels die instapten zi� en Hollywoodacteur Ashton Kutcher, Amazon-cto Werner Vo-gels en Etsy-ceo Ma� Stitchcomb.Enkele maanden eerder waren ze met hun goede vriend en zakenpartner Philip Was-sibauer begonnen met het bouwen van Gidsy. Op dit platform kun je als local acti-viteiten aanbieden die mensen kunnen boeken, op basis van jouw kennis of vaar-digheden op een bepaald gebied. Het kan

zo gek als je wilt: groepsgewijs padden-stoelen plukken, kitesurfen of ijsvogels fotograferen. Nu zijn zes steden aangeslo-ten - Amsterdam, Londen, Berlijn, New York, San Francisco en Los Angeles - en de marktplaats breidt snel uit. De broers hadden Wassibauer leren ken-nen tijdens de Hackadays in Nederland en wisten hem over te halen om van Oosten-rijk naar Berlijn te verhuizen. Ze wilden samen iets opze� en en brainstormden over een site waar je toers kon boeken en ervaringen daarover kon uitwisselen. Na een gezamenlijke vakantie in India gingen ze van start.

Proof of conceptIn het volgende hal� aar ging de startup bedachtzaam te werk. De drie onderne-mers hadden voldoende geld om hun idee te ontwikkelen, omdat ze freelance op-drachten hadden uitgevoerd. “We wilden niet meteen met investeerders in zee”, reageert Wassibauer. “Voor ons was het belangrijk om een werkend prototype te maken. Investeerders willen een proof of concept; ze stoppen er alleen geld in als ze denken dat je het echt gaat uitvoeren.”Pas nadat het team een eerste betaversie

‘We vroegen niet om geld’

had laten testen door kennissen en fami-lie, gingen ze op zoek naar investeerders. In de tussentijd had een aantal van hun zakelijke vrienden als blijk van vertrou-wen al een beetje geld in het bedrijf ge-stopt. Floris: “We zouden gewoon met in-vesteerders gaan praten, meer niet. Om geld vroegen we niet.” Wie die verkennen-de gesprekken moest voeren, was snel dui-delijk: Edial. “Hij is van ons drieën het meest persoonlijk in de omgang. Iedereen houdt van hem”, zegt zijn broer. Wassibau-er voegt toe dat die benoeming direct voor de nodige duidelijkheid zorgde. “Iedereen wist wat hij moest doen. Dat houdt ons allemaal superproductief. Anders zouden we tijd verspillen.”De ondernemers wisten al waar ze moes-ten zoeken naar investeerders. Edial: “In Berlijn kent iedereen elkaar in de techno-logiesector. Wij raakten bijvoorbeeld al gauw bevriend met business angel Chris-tophe Maire en de oprichters van Sound-cloud, Alexander Ljung en Eric Wahlforss.” Via deze online audiostartup, die in janua-ri maar liefst 37 miljoen euro ophaalde, kregen ze een direct lijntje richting Union Square Ventures, Index Ventures en Doughty Hanson Technology

TEKST BAS VAN ESSEN FOTOGRAFIE IVO VAN DER BENT

Page 23: Editie 03-2012

23

Page 24: Editie 03-2012

24

Ventures, drie partijen die participeerden in Soundcloud. “Zie het als een tweede-graads connectie op LinkedIn.” Volgens Edial hielp het karakter van de stad Ber-lijn zelf ook een handje. “Er wonen veel dur� apitalisten, en internationale inves-teerders komen om de twee weken naar Berlijn toe. Dat doen ze niet alleen omdat er goede ideeën worden ontwikkeld, maar ook omdat de investeringskosten er door het goedkope leven betrekkelijk laag zijn. In Silicon Valley is een startup veel meer kwijt aan vaste lasten.”

Gratis koffi eTussen die investeerders zi� en ook men-sen die het niet snappen, of op zijn minst de we� en van de online wereld niet begrij-pen, merkten de broers. Gidsy werd al vroeg benaderd door dit soort ‘beunha-zen’. Floris: “We hebben vaak genoeg ge-dacht ‘gelukkig was de koffi e gratis’. Met sommigen spraken we niet eens, als ze ons via het support ticket systeem van onze site probeerden te benaderen. De beste in-vesteerders benaderen je via een introduc-tie of, als ze je al kennen, via de telefoon.”Edial praa� e een keer met een investeer-der die een vij� arenplan en budge� ering van Gidsy wilde. “Ik zal het geen domme vraag noemen, maar wel een heel onge-bruikelijke. En eentje die niet echt rele-vant is voor een bedrijf van vier maanden oud. Youtube, Flickr, Google en de meeste andere succesvolle sites zijn allemaal ge-start als heel andere ondernemingen. Daar ligt ook de kracht van internetbedrijven.”Dat de jongens van Soundcloud en angel investor Maire al vroeg enthousiast waren over Gidsy’s prototype, gaf een boost aan het zelfvertrouwen van de drie onderne-mers. “Toen realiseerden we ons dat we echt potentie hadden”, reageert Floris. Van hen verwelkomden ze graag het eerste groeikapitaal. “We vroegen slechts een klein bedrag, want we wilden alleen een

teken van vertrouwen.” De beste deal is niet altijd die met het gro-tere bedrag. “Belangrijk is dat je zulke suc-cesvolle mensen aan boord krijgt, want dat gee� vertrouwen aan andere inves-teerders. Bovendien steek je heel veel op van hun adviezen.”

Geen ideeDe verdeel-en-heers-gedachte bleek te kloppen: het balletje ging rollen en een paar seed investors nodigden Edial uit om op gesprek te komen. Deze meetings, die over bestedingen rond de dertigduizend euro gingen, vonden plaats in Londen. “Dat was heel spannend, want we hadden eerlijk gezegd geen idee wat we aan het doen waren. We wisten niet hoeveel geld we wilden hebben en hadden geen idee hoe zo’n investering er normaal uitzag. Maar het is natuurlijk geweldig als je een half uur, of een uur als het goed gaat, met mensen kan praten die zoveel ervaring met bedrijven hebben.”Vanaf dat moment ging de ceo feitelijk er-varing op doen met het serieuze werk. Sommige van die gesprekken zaten vol-gens hem ‘vol met spanning’, anderen wa-ren vriendschappelijker van aard. “Dat ligt ook aan de investeerder zelf. Vooral in de

seed-ronde gaat het vaak om mensen ach-ter het bedrijf, dan heb je meestal ook per-soonlijke gesprekken.” De meeste vragen die hij kreeg, verwach� e Edial niet. Zoals vragen over specifi eke verwachtingen van het aantal gebruikers, of vergelijkingen met andere internetdiensten die op Gidsy zouden lijken, zoals Meetup. “Elke keer als ik zo’n vraag kreeg, schreef ik die na het gesprek op en maakte er een slide van in mijn presentatie. Het goede daarvan is dat je pitch na elk gesprek beter wordt.”

Elkaar leren kennenDrie dagen na het bezoek aan Londen kwam het eerste investeringsbod binnen. En er zouden er nog meer volgen. “Na het tweede gesprek hadden we al een term sheet die we konden tekenen”, zegt Edial Dekker, die schat dat hij in totaal veertig investeerders sprak. “Al onze zakelijke vrienden zeiden tegen ons dat het belang-rijk is om met tenminste dertig investeer-ders te praten. Dat hebben we gedaan.”Voordat Gidsy een deal wilde en kon be-klinken, gingen de broers en Wassibauer samen met de investeerder om tafel. “Het waren zware gesprekken”, zegt Floris. De ondernemers moesten een aantal pitches doen, zonder presentatiemateriaal, waar-bij alle partners van een venture capital fi rm om de tafel zaten. “Hoewel je je er wel op gaat instellen, zaten er soms frustre-rende vragen bij. ‘Hoeveel omzet heb je over twee jaar?’, werd bijvoorbeeld ge-vraagd”, aldus Edial. In enkele gevallen gaf hij uit de losse pols een antwoord. “Zij we-ten ook wel dat je geen cijfers kunt geven en dat je maar gewoon moet gokken.”Waar je niet losjes mee om kunt gaan, zijn vragen over de strategie van het bedrijf: groei, teambuilding, product development en technische beslissingen, bijvoorbeeld. Floris: “Dat type vragen stellen ze heel spe-cifi ek. Als je daar dan niets over weet, heb je een probleem. Die moet je echt kunnen

Page 25: Editie 03-2012

25

investeren

downpinnen.” Wassibauer: “Die vragen kan ik waarderen, die snijden het meeste hout. Hoe kom je van a naar b? Het blij� natuurlijk in de toekomst kijken, maar daar heb je wel de meeste controle over.”Eén investeerder won als vanzelf snel het respect van de oprichters: Ashton Kutcher, filmster en participant in verschillende startups, waaronder AirBnB, Dwolla, Foursquare, Skype en, jawel, Soundcloud. “Alexander Ljung en Eric Wahlforss heb-ben ons geïntroduceerd bij Ashton”, zegt Edial. “Toen zij informatie over Gidsy naar hem doorstuurden, werden wij direct door hem gebeld.” De reputatie van Kutcher deed automatisch al iets met de drie. “We waren bij zijn bezoek aan ons kantoor toch wat nerveus”, gee� Floris toe. “Je pro-beert dan zo cool mogelijk te blijven, maar tegelijkertijd ook je tanden te laten zien. Gelukkig deden we niets stoms.” De energie, de kennis en het enthousiasme van Kutcher maakten een hele positieve indruk op de drie oprichters. Wassibauer: “Hij stelde hele goede vragen en het viel op dat hij weet wat voor functies een site no-dig hee�. Hij vroeg zich af waarom we dit en dat nog niet hadden. Dat komt mede omdat hij niet veel ervaring hee� met early stage-investeringen. Dus toen moes-

ten we hem uitleggen dat we nog maar net begonnen waren.” Dat Gidsy Kutcher zou verwelkomen, stond al snel vast. Floris: “Die man is een enorm uithangbord voor je bedrijf.”

OnderbuikgevoelUiteindelijk traden naast Ashton Kutcher in december ook Index Ventures, Amazon-cto Werner Vogels, Etsy-ceo Ma� Stitch-comb, angel investor Peter Read en lead investor Nikolaj Nyholm van Sunstone Ca-pital toe tot de groep aandeelhouders van Gidsy. Samen investeren ze 1,2 miljoen dol-lar, tegen nog geen kwart van de aandelen van Gidsy. De broers Dekker en Wassibau-er onderhandelden met ieder van de inves-teerders apart. “Je probeert er altijd voor te zorgen dat de investeerders niet met elkaar praten. Dat is een van de trucs.”Tegelijkertijd waren er een paar investeer-ders die Gidsy teleur moest stellen. “Inves-teerders waar we geen klik mee hadden en rare vragen stelden vielen sowieso buiten de boot”, zegt Floris. “Verder waren de ver-schillen heel erg klein en moet je op onder-buikgevoel een beslissing maken.” Dat zijn ook onderwerpen waar Gidsy tijdens ge-sprekken op doorgevraagd hee�. Dekker: “Hoeveel en welke startups heb je al bege-

‘Ashton Kutcher is een enorm uithangbord’

leid? Met wie kun je ons in contact bren-gen, in welk gebied of land? Hoeveel geld neem je mee? Daarnaast keken we wie mogelijk meer geschikt zou zijn om later in te stappen, en een aanvankelijke afwij-zing dus zou accepteren.”Met het groeikapitaal kan de dienst staps-gewijs in nieuwe steden worden gelan-ceerd. Intussen verbetert Gidsy allerlei functionaliteiten op de site, bijvoorbeeld het aantal beschikbare talen en zoekfunc-ties, en de optie om evenementen voor be-sloten groepen te organiseren. Verder maakt het team een api klaar, een databi-bliotheek die voor elke developer beschik-baar komt en waarmee de dienst als widget beschikbaar gemaakt kan worden op sites en weblogs. “Hiermee komen we onze organisators nog meer tegemoet”, legt Floris uit. Hoe onderhoud je het contact met je geld-schieters? Volgens Edial gaat dat er vriendschappelijker aan toe dan sommi-gen denken. “Wij hebben een heel open relatie waarbij we het over alles kunnen hebben. Naast alle positieve berichten, moet je hen ook kunnen vertellen over de dingen waar je als ondernemer van wak-ker ligt. We kunnen hen daar heel infor-meel over spreken.”

Op hun kantoor in Berlijn bedenken de broers Dekker en Philip Wassibauer (foto rechts) hoe ze het investeringsgeld nu gaan inzetten.

FR

AN

CIS

CO

MA

RT

INE

Z

Page 26: Editie 03-2012

26

Informal investor Hank van Hasselt (61) krijgt iedere week wel een investeringsvoorstel op zijn bureau. Hoe werkt en denkt hij? “Als ik het product niet begrijp, ook al vind ik het investeringsvoorstel heel interessant, dan doe ik het niet.”

“In deze wereld moet je in staat zijn heel snel nee te zeggen.” Duidelijke taal. Maar Hank van Hasselt moet wel. Ingaan op ie-der verzoek, daar is geen beginnen aan. Hoe vaak verkoopt hij nee? Van Hasselt lacht: “Volgens mijn vrouw te weinig, maar dat valt reuze mee. Als iemand zegt: goh, ik wil eens komen praten, dan vind ik dat aardig. Maar ik zeg niet te vaak ja, want dan kom ik niet toe aan mijn werk. Dat is het risico als je niet fi ltert.” Zo’n zeven jaar terug krijgt hij een telefoontje van een zakenvriend, die hem vraagt of hij wil meedoen met een leuke investering in suiker. De oude eigenaar, CSM, hee� het bedrijf in een package deal verkocht aan ketchupmaker Heinz. Die wil er zo snel moge-lijk vanaf. Samen met een paar andere informals stapt hij in om een buy-out door de directie mogelijk te maken. Alldra, zoals de producent van suikerdecoraties heet, is nu nog steeds zijn meest actieve participatie. Want Van Hasselt vindt suiker leuk. Hij snapt suiker. Suiker stroomt door zijn aderen.

FamiliebedrijfOp zijn dertigste gaat hij in het familiebedrijf werken, op verzoek van zijn vader, die tegen zijn pensioen aan loopt en het 250 jaar oude familiebedrijf in de familie wil houden. Van Oordt is in 1927 de eerste in Nederland met het verpakken van suiker in kleine por-ties, zoals suikerzakjes, suikerklontjes en later suikersticks. In 1991 besluit de familie de zaak te verkopen. Van Hasselt hee� zijn han-den vrij.Na een avontuur op Curaçao met Caribbean Sugar Company, dat

“door de lobby van de Europese suikerindustrie” een roemloze dood ster� , doet hij het kunstje nog een keer over, maar dan op Aruba. Dit keer met meer succes. Artrada maalt en mengt vij� ien jaar lang suiker met melkpoeder, bloem en cacao voor grote klanten als Nutricia en Danone.

RisicoEen eigen bedrijf hee� Van Hasselt al jaren niet meer. Tegenwoor-dig wordt de hel� van zijn tijd opgeslokt door Alldra. De investeer-der staat het management bij ‘met zo’n beetje alles’. Hij werkt mee aan strategische plannen, is praatpaal voor de directie, vergezelt het management bij een bezoek aan grote klanten en hee� een vinger in de pap bij belangrijke beslissingen, zoals laatst de uitbe-steding van een deel van de productie naar Polen. Informals komen in verschillende smaken. Van Hasselt investeert het liefst in bedrijven die al een tijdje aan de weg timmeren en ka-pitaal nodig hebben voor management buy-outs en buy-ins, of voor uitbreiding door middel van overnames of autonome groei. Toch participeert hij ook in een startup, die net als Alldra actief is in de voedingsmiddelenindustrie. “Zij zi� en nog in de ontwikke-lingsfase. Maar startups zijn over het algemeen niet mijn ding. Het risico is vele malen groter.” Daarnaast investeert hij direct in twee andere bedrijven. Hoewel hij bij een van die twee in de raad van toezicht zit, bemoeit hij zich verder weinig met de ondersteuning of begeleiding. Ook steekt hij risicodragend kapitaal in ondernemingen via fondsen van TIIN

‘ Het enthousiasme moet ervan af spa� en’

TEKST ANNETTE VAN SOEST FOTOGRAFIE VINCENT VAN DER HOOGEN

Page 27: Editie 03-2012

27

investeren

Capital (The Informal Investors Network), een netwerk dat als fondsmanager zo’n 35 miljoen euro onder beheer hee�. Daar is hij eveneens associate partner. De rest van de week vult zich al snel met allerlei besturen en commissies. Gekscherend: “De rest van mijn tijd gaat op aan de hond uitlaten.”

Tegen de klippen opWaaraan moet een investeringsvoorstel voldoen om zijn interesse te wekken? “Ik moet enthousiast kunnen worden. De teaser moet direct goed vallen. En ik moet begrijpen waar het over gaat. Als ik van de handel geen verstand heb, of het product niet begrijp, dan doe ik het niet. Ook al vind ik het voorstel heel interessant.” Van Hasselt herinnert zich een teaser van een mediabedrijf, dat in een halve pagina een fantastisch verhaal neerze�e. “Zij konden precies uitleggen: dit is het product, dit doen we ervoor, daarom

zijn we beter dan de rest van de wereld en dit zijn de groeimoge-lijkheden.” Nog mooier: het bedrijf wist in een krimpende markt tegen de klippen op te groeien. “Schi�erend. Toch wilde de direc-teur ervan af omdat hij te oud was en geen opvolger kon vinden. Ik heb hem doorverwezen naar een kennis met verstand van de business. Zij hebben toen een mooie deal gesloten.”Sowieso verwijst Van Hasselt de meeste ondernemers die bij hem aankloppen door naar een bevriend adres waar ze maar eens moe-ten gaan buurten. Zo’n doorverwijzing, laat staan een investering, verdien je echter niet met een slechte presentatie. “Wanneer een teaser vol taalfouten zit, word ik heel nerveus. Als ik na twee A4-tjes nog steeds heel weinig informatie heb, haak ik ook af. Het en-thousiasme moet ervan af spa�en. Ik moet zin hebben om de rest van het plan te lezen. Een slechte presentatie is killing. Dat is zon-de, want het idee is misschien waanzinnig goed.”

‘Is er geen match, dan ontbreekt de lolfactor’

Page 28: Editie 03-2012

28

Eerst de vent, dan de tent. Het is een afgezaagd ge-zegde, maar daarom niet minder waar. Het manage-ment speelt een cruciale rol bij het besluit van een informal om zijn tijd en geld in een onderneming te stoppen. Voor Van Hasselt is die persoonlijke klik een absolute must. “Wij zijn geen bank. Uiteraard draait het om return on investment, maar ik ben ook informal investor omdat ik het leuk vind.”Is er geen match, dan ontbreekt die lolfactor. “Je mag hem lastig vinden, die directeur, een zeur zelfs, maar in de basis moet het kloppen. Dat merk je al op het moment dat je de deur opendoet en hem ziet bin-nenkomen. Voel ik me op mijn gemak, voelt hij zich op zijn gemak? Als je een stevig gesprek kunt heb-ben en daarna gezellig een glas wijn of biertje kunt drinken, dan zit het goed.” Net zo belangrijk is fi nancieel commitment. Als de ondernemer ei-gen kapitaal in zijn bedrijf hee� gestoken en bereid is daar samen met de informal nog een schepje bovenop te doen, toont dat aan dat hij geloo� in de zaak. Dat betekent niet automatisch dat Van Hasselt een deal laat a� etsen als de vragende partij geen extra ei-gen geld kan inbrengen. “Als de man zelf de mogelijkheden über-haupt niet hee� en ik toch geloof dat het een goeie kerel is, ga ik met hem om tafel zi� en. Dan moet hij akkoord gaan met een lage-re managementvergoeding en stel ik voor dat hij bij het behalen van bepaalde doelen wordt uitbetaald in aandelenopties. Vindt hij dat een uitstekend idee, dan is hij voldoende gedreven.”Om erachter te komen wat voor vlees hij in de kuip hee� , wil Van Hasselt naast het gebruikelijke rijtje vragen - wat heb je hiervoor gedaan, wat is je motivatie, wat wil je met dit bedrijf bereiken - ook altijd weten hoe het privé gaat. “Ik ben zéér geïnteresseerd in de thuissituatie. Een goede thuissituatie is een basis voor rust. Alleen dan heb je ruimte in je hoofd om je aandacht optimaal aan je werk te geven.”

PrivésituatieIemand die in scheiding ligt, staat dus voor een dichte deur? “Daar zou ik inderdaad misschien mee wachten. In mijn directe omge-ving heb ik gezien hoeveel ellende je dan over je heen krijgt. Je kunt mij niet vertellen dat je die problemen van ’s ochtends negen tot ’s avonds zeven uit je hoofd kunt ze� en.”Gedurende het hele onderhandelingstraject wil Van Hasselt be-vestigd worden in de eerste indruk. “De man die om mijn geld vraagt, moet mij continu bevestigen in het idee dat het een goede vent is waarmee ik het aandurf. We gaan samen immers een in-tensief traject in, we hebben veel contact. Het hoe� niet zo ver te

gaan dat je echte vrienden wordt, maar je moet el-kaar wel behoorlijk goed aanvoelen.” Ondanks alle checks hee� hij wel eens een in-scha� ingsfout gemaakt. “Ja, ik heb meegemaakt dat ik dacht dat ik met een buitengewoon kundig iemand van doen had, met een goed track record. Totdat hij ergens halverwege de weg kwijtraakte.” De directeur in kwestie maakte zulke grote mis-sers dat de onderneming omviel. “Te groot den-ken, gewoon slecht management. Het ging zó snel, er was geen houden meer aan. In twee maanden was het gebeurd.”Het geld dat hij erin stopte, is hij kwijt. Hoeveel houdt hij liever voor zich. “Genoeg om er erg boos over te worden.” Verwijten doet hij het zichzelf niet. Het enige waar hij spijt van hee� , is dat hij

een vriend aanraadde in te stappen. Ook die gaat het schip in. “Ik had al eens eerder veel geld verloren, met Caribbean Sugar. Maar dat voelde anders, want daar was ik zelf bij. We hadden een toele-verancier, een product en een afnemer; alle ingrediënten voor een factuur. Maar de grote spelers in Europa blokkeerden onze pro-ducten aan de grens, en dat was nou juist onze afzetmarkt. Het was David tegen Goliath en David verloor in dit geval. Een buiten-gewoon nare ervaring.”

Meerderheidsbelang Waar sommige investeerders juist een meerderheidsbelang willen, zodat ze meer kunnen sturen, gaat Van Hasselt meestal voor een minderheid van de aandelen. Een meerderheidsbelang brengt, zo redeneert hij, de verplichting mee dat je je intensief met het ma-nagement bemoeit. “Als je daar geen tijd voor hebt, moet je genoe-gen nemen met een kleinere pluk van de aandelen.” Presteert een bedrijf zwak, dan kan het voorkomen dat een informal meer dan eens moet bijstorten, waardoor het aandelenbelang door een con-versieoptie in het contract alsnog noodgedwongen kan groeien. “Maar dan verkeert de onderneming dus in slecht weer. Dat laat ik me liever niet overkomen.”Net als de meeste informals hee� Van Hasselt gemiddeld een in-vesteringshorizon van vijf tot zeven jaar. Wordt het dan langzaam-aan geen tijd om afscheid te nemen van Alldra? “Ik vind Alldra hartstikke leuk, suiker ligt me na aan het hart. In 2008 stapten vier van de zes participanten uit. Zij hadden een goeie rit gemaakt en vonden het wel mooi geweest. De overige twee, waaronder ikzelf, zeiden: er valt nóg een mooie rit te maken. Toen hebben we de vier anderen uitgekocht. Dit is mijn beste investering ooit. Maar er kómt een moment waarop we afscheid nemen.

Page 29: Editie 03-2012

Elk ICT-projectkan succesvol zijn |

Bekijk de cases op:

www.decasesvansysqa.nlKabelstraat 5, 1322 AD Almere T +31 (0)36 524 11 99 E [email protected]

ICT-projecten veroorzaken

overmatige stress

Page 30: Editie 03-2012

30

De mannen achter Peecho - de printknop van het internet - haalden afgelopen januari hun tweede ronde investeringen op. Ze hebben zelf nooit investeerders hoeven benaderen.

Martijn Groot (39, links op de foto) en San-der Nagtegaal (37) verlieten drie jaar gele-den Albumprinter, waar ze commercieel di-recteur en chief architect waren. Missie: een service opze� en waarmee professioneel drukwerk verkocht kan worden vanaf elke website of applicatie. Embed de Peecho-knop in je website of iPhone-app en laat be-zoekers bijvoorbeeld je jaarverslag afdruk-ken of een boekje maken. Bezoekers kiezen zelf welk product ze willen printen; aanbie-ders verdienen aan de producten die ver-kocht worden en hoeven niet om te kijken naar de checkout, betaling, productie en verzending. Peecho bundelt alle bestellingen van een be-paald type en stuurt die vervolgens naar een netwerk van professionele printpartij-en. “Normaal is professioneel drukwerk al-leen bereikbaar voor grote bedrijven als Hema, niet voor zomaar iemand die een mooie iPhone-app in elkaar hee� gezet. Maar als bijvoorbeeld zes of zeven kaartap-plicaties samengevoegd worden, dan is het voor een kaartenfabrikant ineens wel inte-

‘ We hadden niet gedacht dat het zo makkelijk zou gaan’

ressant om voor je te gaan printen”, stelt Nagtegaal. “Printpartijen kampen allemaal met overcapaciteit, dus ook voor hen is dit interessant. De geaggregeerde orders gaan mee in hun bestaande workfl ow, omdat ze allemaal op dezelfde manier worden aange-leverd”, legt Groot uit. “Daarnaast is het na-tuurlijk niet maatschappelijk verantwoord dat je een marktrapport vierduizend keer print en verstuurt, terwijl je weet dat zeven-tig tot tachtig procent daarvan in de prul-lenbak belandt. Met Peecho kun je het rap-port op je website uitgeven met onze bu� on erbij, dan bepaalt de eindgebruiker wel of hij dat document thuis wil ontvangen.”

Beste businessmodelGroot en Nagtegaal star� en Peecho op met eigen spaargeld; ze konden het anderhalf jaar uitzingen zonder salaris. Ze vroegen vier programmeurs die ze hoog in het vaan-del hadden staan om tien uur per week te bouwen aan het platform, in ruil voor een klein aandeel in het bedrijf. “Daarmee had-den we de eerste � e van het bedrijf, zonder directe kosten. Voor de developers konden we belastingvoordeel regelen omdat ze een-voudig aan 500 wbso-uren kwamen, zodat ze ook nog een zakcentje konden verdie-nen”, legt Groot uit. Zo werd in acht maan-den tijd de eerste versie van het platform uit de grond gestampt. De lancering vond plaats op TheNextWeb 2010, waar Peecho de award won voor de startup met het bes-

te businessmodel. “Ik denk omdat we über-haupt een van de weinige startups met een businessmodel waren”, lacht Nagtegaal. Het gaf ze een kickstart, met lovende internati-onale media-aandacht, deals met launching customers en eerste contacten met inves-teerders.

Eerste ronde: vriendenNa een jaar, eind 2010, kwam de bodem van de spaarpot in zicht. Groot en Nagtegaal be-sloten vrienden en familie te vragen of zij in Peecho wilden investeren; ze hadden 100.000 euro nodig. Daarmee zouden ze in aanmer-king kunnen komen voor een borgstellings-krediet, waarvoor het vereist is om een deel eigen kapitaal in te brengen. “We hebben toen het bedrijf een waardering gegeven en een lijst van 26 mensen opgesteld die we zouden kunnen bellen. De volgorde waarop we ze belden, stelden we vast aan de hand van zes criteria, onder andere de kans dat ze mee zouden willen doen, de hoeveelheid geld die ze konden missen, hun netwerk en of we de persoon leuk vonden om vaak over de vloer te hebben. Bemoeienis is prima, maar je wilt natuurlijk met je aandeelhou-ders vooral goede, opbouwende discussies hebben”, vertelt Groot. Vragen om geld ging ze vlot af. Nagtegaal: “Het ging heel simpel. We belden iemand op, zeiden zoiets als ‘we hebben een bedrij� e, misschien heb je er weleens iets over gelezen, wil je investeren? We verkopen 1 procent, dat kost zoveel’.”

TEKST KARIN HUSSLAGE FOTOGRAFIE IVO VAN DER BENT

Page 31: Editie 03-2012

31

investeren

De eerste zes zegden meteen toe, waaron-der oud-Albumprinter-ceo Joris Keijzer en een oud-directeur van Tele2. “We hadden niet gedacht dat het zo makkelijk zou gaan”, lacht Groot. “Het grootste deel van het ge-sprek waren we aan het uitleggen dat ze het geld echt moesten kunnen missen. Je wilt niet over een jaar gebeld worden als iemand problemen hee� met zijn dak. We wisten van deze mensen wel dat ze wat spaarcen-ten hadden, maar in het gunstigste geval ben je het geld vijf jaar kwijt en als het te-genzit zelfs voor altijd.”

STAKToen hadden ze er zes aandeelhouders bij, maar Groot en Nagtegaal wilden geen zes adviseurs. Daarom wezen ze drie mensen aan als raad van advies, de anderen hebben puur een rol als geldschieter. Groot: “De aan-deelhoudersvergaderingen werden veredel-de borrels, heel informeel en gezellig.”De developers-met-aandeel zijn onderge-bracht in een STAK, waarmee ze wel winst-recht hebben maar geen zeggenschap. “Maar in de praktijk hebben ze dat wel, want we vinden hun mening heel belang-rijk”, zegt Nagtegaal. Eens per week verga-deren ze in in een gezamenlijke Skypemee-ting en elke maand is er een ‘developer dinner’. Groot: “Dan bespreken we wat er goed en minder goed gaat, met het bedrijf en onderling, en zijn er demo’s van wat ie-dereen gemaakt hee�. We houden zo al van-af dag één elke maand het bedrijf een spie-gel voor.”

Tweede ronde: vc’sNa twee jaar, in 2011, was het tijd voor de tweede ronde investeringen, om de verdere groei te bekostigen. “Dat was een heel an-der verhaal, dan zit je ineens met de cham-pions league om tafel”, zegt Groot. “Je moet dan echt een match gaan zoeken voor je be-drijf, daar komen veel dingen bij kijken. Hoeveel aandacht steken investeerders in je, hoe is hun netwerk, passen ze bij de fase waarin je zit en de manier waarop jij je be-drijf hebt opgebouwd?”Groot en Nagtegaal hebben nooit direct vc’s gebeld. “We zijn door een aantal investeer-ders benaderd, anderen kwamen we tegen of werden aan ons geïntroduceerd”, be-schrij� Groot. “Het makkelijke in Neder-

land is dat als je er twee of drie kent, je ze indirect allemaal kent. Als een investeerder niet met je in zee wil gaan, zegt hij wel vaak: praat eens met die investeerder, want die past wel bij de fase waarin jullie zi�en.” Ook internationaal hielden de Peecho foun-ders gesprekken met vc’s. Zo spraken ze met een bekende Londense venture capitalist. “In het begin hadden ze veel aandacht voor ons, toen vlogen we naar Londen en Kopen-hagen voor gesprekken. Maar vervolgens was er ineens een radiostilte. Toen bleek dat ze met het hele team naar de VS waren om een deal van veertig miljoen te sluiten. Dan ben je ineens je momentum kwijt”, vertelt Groot. De keuze voor de tweede ronde viel op de Nederlandse vc’s DHG en Peak Capital, die samen voor 500.000 euro investeerden in

Peecho. DHG beviel goed vanwege het port-folio, waarin Sumis zit, het bedrijf dat het printmanagement doet voor onder andere Ahold. Groot: “Zij hebben een netwerk van een honderdtal printpartijen in deze regio, dat kan voor ons de contacten en onderhan-delingen versnellen. Andersom willen zij op termijn ons platform inze�en om een deel van hun orderstroom te automatiseren. Dat is een mooie win-winsituatie.” Peak Capital viel bij Groot en Nagtegaal in de smaak omdat het fonds bestaat uit on-dernemers die nog met de voeten in de mod-der staan, zoals Heleen van Oord en Johan van Mil. “We vinden het pre�ig praten met mensen die nu ondernemen en niet tien jaar geleden voor het laatst een eigen bedrijf hadden”, vertelt Groot. “Daarnaast hadden we een goede klik met fondsmanager Thijs

Page 32: Editie 03-2012

32

Gitmans. Dat is belangrijk, want het cliché van het huwelijk is waar, je gaat een relatie met iemand aan die heel vervelend wordt als het niet gaat zoals je het had gepland. We hebben dus gekeken of we in elk geval op dit moment goed door een deur konden met de investeerders.” Nagtegaal: “De due diligence en onderhandelingsfase zijn zwaar en duren erg lang. Je bent drie, vier maan-den heel veel met elkaar bezig over moeilij-ke dingen, dan moet je elkaar wel kunnen verdragen.”Een combinatie van twee investeringsfond-sen vinden Groot en Nagtegaal ideaal. “Als startup wil je natuurlijk zo lang mogelijk je ona� ankelijkheid houden”, stelt Nagtegaal. “Door de investeerdersronde in tweeën te knippen, hee� ieder van die partijen een beetje te vertellen, maar is de grootste niet groter dan het clubje informals. Dat is een pre� ige verhouding.”

Onderhandeling De onderhandeling over waardering en aan-delen is een spel, ervoeren de ondernemers. Groot: “Het was een kat-en-muis-spel zoals het hoort. Dan zeg je eerst ‘jullie waardering kan niet.’ De ander zegt dan: ‘Nou, voor jul-lie waardering komen wij niet.’ Wij zeiden dan weer: ‘Oké, dan houdt het hier op’, en dan loop je weg. Daarna komen ze toch weer

terug bij je met een nieuw bod.” Nagtegaal vult hem aan: “In dit soort situaties is het fi jn om met z’n tweeën te ondernemen; je kunt van tevoren overleggen hoe ver je wilt gaan en je kunt paniekvoetbal voorkomen omdat je met elkaar moet overleggen voor een besluit wordt genomen.”Het geld moet niet heilig zijn, waarschuwen Groot en Nagtegaal. “Er zijn ondernemers die hun wensen snel laten varen om maar bij die pot met geld te komen. Maar je moet met elkaar verder, dus wees heel kritisch met wie je in zee gaat en onder welke voor-waarden”, zegt Groot. Sowieso moet je altijd de meerderheid van de aandelen houden, zeker early-stage, vinden de founders. Nag-tegaal: “Het moet wel jouw ding blijven. In-vesteerders gaan uiteindelijk de kar niet trekken; dat moet je zelf doen.”Het bedrijf waarderen is leuk om te doen, al hechten ze weinig waarde aan de bereke-ningen. “Het is niet bepaald wetenschap,

maar je moet iets”, zegt Nagtegaal schouder-ophalend. “Je hebt dertig manieren om aan een waardering te komen”, zegt ook Groot. “Wij hebben het op verschillende manieren berekend door allerlei factoren bij elkaar op te tellen: uren die we erin gestoken hebben, eigen geld en geld van informals dat erin is geïnvesteerd, het borgstellingskrediet, wel-ke klanten in de pipeline zi� en, onze time to market, hoe uniek het concept is.”Joris Keijzer hielp Groot en Nagtegaal veel tijdens dat proces, met de ervaring uit zijn Albumprinter-tijd. Ook een bevriende ex-werknemer van Van den Ende & Deitmers gaf advies. Groot: “Dat was heel nu� ig, ie-mand die aan de andere kant gezeten hee� . Nagtegaal: “Adviseurs zijn heel handig om uit de 23 paragrafen in zo’n term sheet pre-cies de drie te halen die echt niet kunnen. Je hebt geen idee als je dit voor het eerst doet, je denkt bij veel dingen ‘het zal wel normaal zijn’.” De onderhandeling ging nog door tot het moment waarop ze bij de notaris zaten om te tekenen. “We waren 4,5 maand bezig met het hele traject, maar bij de notaris ging het nog steeds over wat er niet in kon staan”, vertelt Groot. Nagtegaal denkt lachend te-rug aan het moment: “Skype 1: onze advo-caat, Skype 2: hun advocaat, en daar om-heen twaalf mannetjes die allemaal aan het praten waren hoe de bewoording van een bepaald artikel moest zijn. Bizar.”

ChinaPeecho gaat nu verder met internationale uitbreiding, onder andere met het aanslui-ten van printfaciliteiten in de VS. “Vanuit de printwereld hebben we steeds meer aan-dacht van serieuze clubs, dus het wordt makkelijker om ons netwerk uit te breiden. Europa hebben we goed gecoverd - onlangs hebben we Cewe Color nog aangesloten - en ook in China zijn we bezig, op afstand”, be-schrij� Groot. “Wat we tot nu toe bereikt hebben is top. Maar we hebben altijd gezegd dat we niet willen eindigen als de printbut-ton van de Benelux, maar als de printbut-ton van het internet. Het zou toch heel mooi zijn als onze bu� on straks standaard naast de Tweet-knop en Facebook-like staat.”Tij dens The Next Web 2010 ontving Peecho de award voor startup met het beste businessplan.

AN

NE

HE

LM

ON

D

Page 33: Editie 03-2012

33

investeren

Te betrokken raken bij het bedrijf waarin je investeert; het is een van de valkuilen van de informal investor. Het overkwam Paul Verheij (65), die van informal weer ondernemer werd.

“Het is als ondernemer lastig om investeerder te worden. Een investeerder pur sang houdt zich in principe niet met coa-ching bezig, een informal wel. Het zijn toch je centen die erin zi� en. Een ondernemer is per defi nitie gedreven en overtuigd van zijn eigen geloof. Maar inherent aan ondernemen is ook het verwerken van tegenslagen en vinden van oplossingen.Elke ondernemer raakt vroeg of laat wel eens in de problemen. Dat is een gevecht, waarbij je keihard knokt voor datgene waar-in je geloo� . Het is lastig om dan als investeerder langs de zijlijn te blijven staan. Je wilt de vinger aan de pols houden en zou dan in coachende zin moeten ondersteunen. Maar je gaat al snel een grens over, heb ik aan den lijve ondervonden. Mijn eigen enthou-siasme leidde ertoe dat ik op de ondernemersstoel ging zi� en. Ik raakte te betrokken. Het ging mis bij een investering in een fabrikant van educatieve kinderstoeltjes. De bedenker was bevlogen en had een enorme liefde voor het product. Maar hij had, zoals iedere ondernemer, ook zwakke kanten. Financieel, administratief en bedrijfsecono-misch kon hij wel wat hulp gebruiken. Ik sprong bij, waardoor hij dacht: ‘Dát is pre� ig! Het wordt voor me opgelost, ik kan ach-terover leunen.’ Zijn verantwoordelijkheidsgevoel nam af. Een slechte ontwikkeling, die niet goed was terug te draaien. Hij

‘ Ik zat te veel op de stoel van de ondernemer’

bleef op me leunen en nam een afwachtende houding aan. Maar ik was niet ingestapt om al die fi nanciële verantwoordelijkheden op me te nemen. Toen ben ik afgehaakt. Een moeilijke beslissing en een nare en frustrerende ervaring. Later overkwam me hetzelfde bij een ander initiatief. Toen ik het businessplan doornam, zag ik al dat de ondernemer te optimis-tisch was over de inkomstenkant en onachtzaam over de uitga-ven. Onvermijdelijk ontstonden er niet voorziene problemen. Ik ging zelf oplossingen aandragen. Weer zat ik te veel op de stoel van de ondernemer. Dit keer besloot ik anders. Ik wilde het zélf doen; echt ondernemen, niet van buitenaf. Ik ben vol ingestapt.

Rollen omgedraaidMet Clean Case leveren en ontwikkelen we nieuwe duurzame energiebronnen, zoals energie uit ongebruikt afvalhout. De initi-atiefnemer is nu aandeelhouder. Hij bemoeit zich niet meer met de bedrijfsvoering. Dat doe ik. De rollen zijn omgedraaid. Hij is wel nog actief betrokken bij de research en gesprekken met mo-gelijke partners, maar niet meer als ondernemer. Hij is manager, ik ben directeur. Het was een lastige transformatie, maar het is gelukt, zonder confl icten. Hij realiseerde zich dat hij vastliep, en onderkende zijn grenzen. Ik investeer nu alleen nog maar collectief via fondsen. Dan is het makkelijker om op afstand te blijven. Als informal kun je iemand goed coachen in het verdienmodel: hoe zet je je product in de markt en hoe ga je er je brood mee verdienen? Het zakelijke con-cept. Maar dan moet je ook de competentie hebben om de onder-nemer zelf de verantwoordelijkheid te laten dragen. Daar ging het bij mij mis.”

TEKST ANNETTE VAN SOEST

Meer over investeren en andere geldzaken?sprout.nl/geld-en-gedoe

Page 34: Editie 03-2012

34

it is een verhaal over ‘ik’. Of is het nu ‘we’? Een ver-haal over pionieren, figuurzagen op de slaapkamer, maar ook over praten met topinvesteer-ders en Amerikaan-

se multinationals. Over het schemergebied tussen een startup en een groeiend bedrijf. Het is een verhaal over ‘ik’, want Daphne Helt-zel is nog altijd een eenmansbedrijf. Maar het gaat ook over ‘we’, want ze is haar onderne-ming aan het voorbereiden op een flinke groeispurt, die professionaliteit moet brengen en de verkoop moet opstuwen. En ja, dat doe je niet alleen. Alweer acht jaar geleden kreeg ze onder de douche het lumineuze idee om een sjabloon voor schaamhaar te ontwerpen; het staat een stuk verzorgder, vond ze, en het paste in de

TEKST ROB ROELOFS FOTOGRAFIE IVO VAN DER BENT

Hoe verkoop je een gevoelig product?

Na jaren van productontwikkeling liggen ze nu in de winkel, de scheersjablonen voor schaamhaar van Ladyshape. De verkoop loopt, en het bedrijf hee� al een gescha�e waarde van zeven cijfers. Klinkt leuk, maar het grote werk moet nog beginnen. Want hoe kom je op de Amerikaanse markt? En hoe maak je eigenlijk op een chique manier duidelijk wat je verkoopt?

Dbeautytrend. Maar zoals het gaat met veel ideeën: er kwam een laagje stof op. Er was nog een studie die afgemaakt moest worden. Het idee wil echter maar niet uit het hoofd van Heltzel, en ze begint thuis voorzichtig - ‘ik heb geen opleiding voor productontwikkeling gevolgd’ - te knutselen aan de eerste prototy-pes. De overtuiging landt dat ze goud in han-den hee�, en ze zet door. Langzaam trekt ze steeds meer mensen het niemandsland van haar groeiende onderneming in. De funda-menten voor een serieus beautybedrijf zijn gelegd, inclusief octrooi voor de spanring op de sjablonen. Nu kan er gebouwd worden.

De begindagen… Zat je meteen op de goede weg?“Ik heb het in 2004 bedacht en uiteindelijk pas in september 2010 gelanceerd. Ik bedacht het tijdens mijn studie en was voornamelijk veel aan het feesten. Het duurde gewoon even voor-dat ik doorhad dat ik iets in handen had waar ik

Page 35: Editie 03-2012

35

interview

Daphne Heltzel (32), Ladyshape

grootste blunders“Scheermesjes ontwikkelen was niet zo’n goed idee. Daar heb ik veel tijd mee verloren. En door eerst figuurtjes te ont-wikkelen, positioneerde ik het als erotisch product, niet als verzorgingsproduct. Ik dacht in het begin ook dat ik vanaf dag één bij alle drogisterijen zou liggen, dus mijn businessplan zag er nogal optimistisch uit. Dat is achteraf gezien natuur-lijk absurd, maar alles bij elkaar duurt het wel langer dan ik had gedacht.”

mijlpalen “Ik heb al twee awards ge-wonnen, één voor industri-eel ontwerp en een Best Beauty Discovery, gekozen door beautyjournalisten.”

droom over twee jaar “Dan draait de VS goed, en zitten we goed in Brazilië. Ik ga zelf de verkoop doen in die landen, denk ik. En als alles goed loopt, gaat de productontwikkeling verder en kunnen we nieuwe producten lanceren.”

‘Glossy’s willen niet over schaamhaar schrijven’

Page 36: Editie 03-2012

Rabobank. Een bank met ideeën.

Nieuw. Rabo OmniKassa. De internetkassa van nu, het betaalsysteem van morgen.Kijk voor meer informatie op www.rabobank.nl/omnikassa

“Sollicitatiegesprekken gingen niet goed, want ik was in mijn hoofd alleen hiermee bezig. Uiteindelijk werd ik benaderd door twee dames die een hostessbureau begon-nen. Daar werkte ik drie dagen in de week freelance. Dat was prima, het werk was niet van hoog niveau, dus ik kon tussen-door verder werken aan Ladyshape. Bij beurzen zat ik vaak bij de entree, daar kun je heel goed netwerken. Ik heb zelf spaargeld in het bedrijf gestopt, en heb nog eens duizenden euro’s geleend voor de ontwikkeling. Daarna kon ik een finan-ciering bij de bank krijgen.”

Schaamhaar klinkt niet meteen als het meest sexy onderwerp. Hoe breng je je product aan de vrouw? “Dit product is zo nieuw dat mensen niet weten wat het is. En als ze het zien, dan weten ze nog niet hoe ze het moeten ge-bruiken. Sommigen denken dat het een leuke gadget is. Daarbij willen mensen

verder mee wilde. Daarbij was ik begonnen met het uitvoeren van mijn eigen ideeën; figuurtjes, hartjes, beertjes, dat soort din-gen. Meer de kunstzinnige kant. Maar naarmate ik langer nadacht, kwam ik tot de conclusie dat ik met de basismodellen - streepje, driehoekje - moest beginnen. Ik wilde er namelijk een verzorgingsproduct van maken. Het marktonderzoekje dat ik had gedaan was niet goed genoeg, het was te klein. Daaruit bleek dat er wel behoe�e was, maar hoe en wat, dat was ik vergeten te vragen.”

Hoe ga je dan verder? “Ik ben twee jaar aan het ontwikkelen ge-gaan, maar ik deed veel te moeilijk. Ik was nota bene zelf scheermesjes gaan ontwik-kelen. Dat doe ik wel even, dacht ik. Dat was natuurlijk veel te lastig. Ik ben in zee gegaan met NPK, een van de beste pro-ductontwikkelingsbureaus van Neder-land. Toen hee� het nog twee jaar ge-duurd voordat de twee basismodellen er lagen. Er was ook een praktisch probleem: als ik bij het testen mijn schaamhaar af-schoor, moest ik weer drie weken wach-ten. En dan ben ik ook nog a�ankelijk van NPK; zij zijn groot, ik ben klein.”

Als je zo’n serieus bureau in de arm neemt, heb je al wel besloten dat het meer is dan een hobby. Hoe heb je die startfase gefinancierd?

inderdaad het woord schaamhaar niet gebruiken. Glossy’s willen er niet over schrijven, dus we moeten heel veel ver-draaiingen zoeken om te omschrijven wat we nu eigenlijk doen, op een ne�e manier. Dus bedenken we mooie namen als ‘intimate shaping tool’. Maar ja, mensen weten dan nog steeds niet wat het is. Ik heb gekozen voor shaping, en niet voor shaving, omdat ik het merk ook naar an-dere ontharingstechnieken wil doortrek-ken. Nu wordt het gewoon ‘Ladyshape scheersjabloon voor een perfecte bikini-lijn’. Maar dan ga je al bikinilijn zeggen, terwijl het daar helemaal niet voor be-doeld is; het gaat om het modelleren van het schaamhaar. Ach, het is een leertra-ject, een testfase.”

Hoe maak je het publiek duidelijk wat je verkoopt? “Op verschillende festivals en op de Huis-houdbeurs hebben we met de kijkdoos gestaan. Dat is een grote doos waar je in kunt kijken, daarin zie je dan je eigen hoofd geprojecteerd op een lichaam met een mooi streepje of driehoekje. Ook bij degene waarmee je samen kijkt. Dat was op de Huishoudbeurs een grote hit, men-sen vonden het echt fantastisch. Daar verkochten we 650 producten, maar heb-ben we vooral goed kunnen uitleggen hoe het werkt. We hebben meer dan 10.000 folders uitgedeeld.”

Page 37: Editie 03-2012

37

interview

Hoe krijg je je producten in de winkel? “Gewoon bellen. Dan heb je veel geluk als je een afspraak kunt krijgen; die winkels heb-ben zoveel macht. Er zijn er maar een paar, en je moet in die winkel echt een plek ver-overen. Je moet ze ervan overtuigen dat ze per vierkante centimeter winkelruimte geld aan je kunnen verdienen. Als je er eenmaal bent, heb je een paar maanden de tijd om te bewijzen dat je product ver-koopt, anders lig je er net zo snel weer naast. Nu is het vrij rustig, ik investeer bijna niets in marketing. Maar er blijkt behoef-te aan het product, het wordt verkocht.

We liggen nog geen jaar in de winkels, ei-genlijk begint het nu pas. Dio drogisterij-en hee� het opgenomen in het assorti-ment, dat zijn zo’n vij�ig winkels. Nu komt DA erbij, en een paar kleinere ketens. Deze week heb ik met Etos gesproken.”

En het buitenland?“Nu doe ik eerst Amerika. Ik wilde eerst België doen, maar dat is toch wel heel klein. Dan moet je heel veel energie stop-pen in iets dat weinig gaat opleveren. Met hulp van de EVD ben ik daarom in de VS begonnen. Zij doen een marktscan, en

vervolgens kunnen ze dan bedrijven voor je benaderen. In mijn geval deden ze dat laatste niet, schaamhaar lag blijkbaar iets te gevoelig. Ze hebben wel een contact aangedragen, daarmee ben ik nu aan het praten. Het is een partij die producten in duizen-den winkels neerlegt. De deal is nog niet rond, maar ze willen wel graag. Zij zijn erop uit om producten in licentie uit te brengen, en ik wil mijn eigen merk bou-wen. Omdat ze in zoveel winkels in de VS distribueren, willen ze de verpakking ook in Amerika laten maken, zodat ze goedko-per kunnen inkopen. Nu wordt er getest in een aantal winkels, waarbij er iemand bij het display staat en uitleg gee�. Heel spannend.”

Hoe zien je dagen er nu uit? Mensen bellen en binnen zien te komen?“Nee, ik heb iemand voor de verkoop. Ik ben het bedrijf nu aan het klaarmaken voor de groeifase. We proberen de verpak-king goedkoper te maken, en de website wordt helemaal internationaal gemaakt, dat moet ook een goed verkoopkanaal worden. Daarnaast bedenken we nu voorjaarsac-ties voor in de winkels, en zijn we folders aan het maken. Iemand is bezig met de marketing en pr voor het voorjaar. Ik heb ook een stagiair lopen die dingen doet. Ik kan niet wachten om er meer mensen bij te halen. Af en toe kan ik het geduld niet meer opbrengen.”

Dus, wat let je?“Ik zit in een overgangsfase. Ik heb geld nodig om de groeifase te kunnen bekosti-gen, dus ik spreek met verschillende in-vesteerders. Maar aan de andere kant, als de deal in Amerika valt, dan heb ik de in-vesteerders niet meer nodig. Daar zit ik nu dus tussenin. Ik werk nu ook nog van-uit huis, niet echt ideaal. Ik hoop dat ik straks kan gaan knallen.”

‘ Ik ontwikkelde zelf scheermesjes. Dat doe ik wel even, dacht ik.’

Page 38: Editie 03-2012

38

Ondernemen voorde gemeenschap

TEKST SARA VAN GORP FOTOGRAFIE SHOREFAST FOUNDATION

De Canadese multimiljonaire Zita Cobb (53) besloot haar ondernemerservaring in te ze�en om het

noodlijdende eiland Fogo Island - haar geboortegrond - nieuw leven in te blazen. Ze investeerde miljoenen en

hee� nog nooit zo hard gewerkt als nu. “Als je met iets nieuws begint, zijn er altijd critici.”

De Fogo Islands Inn is

een vijfsterrenhotel met

29 kamers. Het is één

van de projecten die

het eiland vooruit moet

helpen. Net als de Long

Studio (inzet), een werk-

plek voor architecten

en kunstenaars.

Page 39: Editie 03-2012

39

inspiratie

Wat was hét moment waarop je wist: ik moet terug om het noodlijdende Fogo Island te helpen?“Ik was in Mystic Seaport, een levend museum over Amerika’s relatie met de zee. Daar was ik tijdens een vierjarige zeilreis die ik maakte met vrienden, nadat ik als cfo was weggegaan bij glas-vezelbedrijf JDS Uniphase. Het bizarre was dat ik, terwijl ik daar in dat museum stond, een telefoontje kreeg dat de burgemeester van mijn geboortedorp op Fogo Island overstuur was. Hij wilde dat ik iets deed aan het huis van mijn oom dat op instorten stond. Ik hing op en dacht: laat maar zi�en, de natuur neemt het huis terug en dat is prima. Ik ga niet naar Fogo Island. Ik ben een rei-ziger en heb al een huis elders. Maar ik zag ook hoeveel er in dat Amerikaanse museum was gedaan om de herinnering en de tra-ditie te bewaren, en alle wijsheid die daarin zit. Dat is heel waar-devol. Ik overdacht het nog eens. Als ik, een Fogo-eilander met geld, zo’n traditioneel huis niet redt, wie doet het dan? Ik belde meteen terug: ‘Vertel de burgemeester dat ik het kom fixen.’”

En zo veranderde je binnen een half uur compleet van gedachten.“Precies. Het is raar: stel dat ik niet op die plek was geweest toen ik dat telefoontje kreeg, dan was het misschien compleet anders gelopen. Het was de eerste van een aantal keerpunten waardoor ik nu op Fogo Island woon, voor altijd, denk ik. Met mijn oudste en jongste broer heb ik een stichting opgericht waarmee we van Fogo Island een plek maken waar we nieuwe wegen vinden voor

oude dingen, zoals de kabel-jauwvisserij. Een plek waar meer

mensen komen wonen en waar toe-risten heen willen. We bouwen zes kun-

stenaarsateliers, ontworpen door hedendaag-se architecten. Intussen zijn we bezig met de Fogo Islands Inn, een vijfsterren designhotel met 29 kamers, dat met veel liefde en aandacht ontworpen en gebouwd wordt. Het is tegelijkertijd een openbaar gebouw met een filmzaal, bibliotheek, fitnessgelegen-heid en restaurant. Begin 2013 is de grote opening. Daarbij heb-ben we voor eilanders een microkredietfonds van een miljoen dollar. Inmiddels hebben we 350.000 dollar uitgeleend, van 2.500 dollar per krediet, waarvan we twee leningen ook alweer volle-dig terugbetaald hebben gekregen. Ook zijn er particuliere initi-atieven, zoals een aantal pensions en winkels. De afgelopen twee jaar zijn er meer bezoekers op het eiland geweest dan alle vier-honderd jaar ervoor.”

Waren er eilanders waren die dachten: we willen geen veranderingen, geen toeristen, geen hippe ar-chitecten?“Als je met iets nieuws begint, zijn er altijd critici. Helemaal aan het begin dacht waarschijnlijk zo’n tien procent: ‘Wauw, dit is ge-weldig.’ En ook tien procent: ‘O nee, dit is verschrikkelijk.’ De rest wist van niks of kon het niks schelen. Toen in de afgelopen jaren de studio’s werden gebouwd, de toeristen ons vonden en het ei-land meer tot leven kwam, begonnen mensen het te begrijpen.

Page 40: Editie 03-2012

Altijd samen met T-Mobile Zakelijk.Frank Barendse is van alle markten thuis. Dat is ook wel nodig, als manager van Ali B. Zijn werkzaamheden lopen uiteen van boekingen en

financiële zaken, tot het bedenken van de AliB-stick. Een usb-stick waarop het nieuwste oeuvre van Ali B wereldkundig gemaakt wordt. Frank is

iemand die vindt dat het altijd nòg beter, leuker en origineler kan. Met als gevolg dat hij elke week minimaal 25 uur onderweg is, 40 uur online,

en 15 uur aan de telefoon hangt. Liefst tegelijk. Op dat vlak helpen we hem daarom een handje. Bijvoorbeeld met Flex Bedrijfsbundel. Een nieuw

abonnement waarmee we de belbundels van Frank en zijn collega’s kunnen koppelen. Op die manier zorgen wij ervoor dat de belminuten altijd

dáár terecht komen waar ze nodig zijn. En zo kan Frank zich gewoon bezig houden met zijn nieuwe plannen, in plaats van zijn telefoonrekening.

Meer weten over Frank, en de manier waarop hij als ondernemer succesvol blijft? Volg hem op t-mobile.nl/ondernemen

Altijd bezig met de volgende stap.(Frank Barendse, manager van Ali B)

Page 41: Editie 03-2012

41

Als je vier jaar geleden aan een Fogo-eilander had ge-vraagd wat hedendaagse ar-chitectuur was, hadden ze geen flauw idee gehad. Van de enthou-siastelingen werken nu heel veel mensen mee. En die tien procent die het niks vond, die vindt het waarschijnlijk nog steeds niks, al die veranderingen.”

Eigenlijk hoef je nooit meer te werken, omdat je voor miljoenen aan opties verzilverde na je vertrek bij JDS.“Toen ik stopte bij JDS wist ik dat ik nog niet klaar was met wer-ken. Voor deze stichting bikkel ik harder dan ooit: zeven dagen per week, tien uur per dag. Omdat er veel van a�angt. Ik wil dat het lukt. Voor de gemeenschap, voor mezelf, voor mijn ouders en voor welke andere gemeenschap in de wereld dan ook die kijkt wat we hier op Fogo Island doen.”

Heb je twijfels gehad omdat je ook grote beslissingen voor de eilanders nam?“Nee, dit zijn mijn eigen mensen en ik heb gerespecteerde eilan-ders in mijn bestuur. Als ik dit in een mij onbekende cultuur had gedaan, was het een ander verhaal geweest. Toen ik na mijn ver-trek bij JDS in Rwanda een filantropisch project opze�e waar-mee ik radio’s distribueerde, kwelde ik mezelf continu met vra-

gen: waarom doe ik dit, misschien maak ik het alleen maar erger, wat weet ik er nou van? Maar ook al

werk ik nu met mijn eigen mensen, ik blijf mezelf en mijn plannen kritisch bevragen. Niets is makkelijk.”

Wanneer is je doel bereikt?“Als er meer inschrijvingen komen op scholen. De afgelopen ja-

ren hadden we een leegloop. In 2006 waren er nog 2.700 bewo-ners, maar met de nieuwste scha�ingen van 2011 lijkt het erop dat we elf procent verloren hebben. Veel mensen die zich aan-melden voor werk bij de Fogo Islands Inn zijn vroeger vertrok-ken en zien een kans om naar huis te komen. Gister nog had ik een sollicitatiegesprek met een jonge vrouw. Zij en haar man ko-men oorspronkelijk van hier en ze hebben een klein kind. Ik dacht: als zij terugkomen, zijn het er drie in één klap. En mis-schien krijgen ze wel meer kinderen!”

Dus, je neemt haar aan?(Lachend) “Ja, dat ga ik doen. Zo bouw je een gemeenschap.”

Pinc13Zita Cobb spreekt 22 mei 2012 op inspiratiecongres Pinc.

Wil je ook leren van Cobb en andere topondernemers,

wetenschappers, visionairs en artiesten?

Meld je dan aan via www.pinc.nl

De Tower Studio en

de Squish Studio zijn

opvallende bouwwer-

ken in de natuur van

Fogo Island. De werk-

plekken zijn opgezet

met microkredieten

van de Shorefast

Foundation.

inspiratie

Page 42: Editie 03-2012

42

Businessplannen zijn een must voor ondernemers, vindt Anne-gien Blokpoel, maar ze worden in de praktijk niet vaak gemaakt.

PerspeXo deed eerder dit jaar onderzoek onder veertig ondernemers van groeibe-drijven. Wat bleek: op een enkeling na had niemand een businessplan. “Ze hadden vaak wel een businessplan gemaakt bij de start of voor een banklening, maar daarna zi�en de plannen alleen in hun hoofd”, al-dus Blokpoel. “Een businessplan uitwerken in een spreadsheet of op papier kost tijd, en het afmaken van projecten of binnen-halen van nieuwe klanten vinden de mees-ten belangrijker.”Blokpoel raadt ondernemers van jonge be-drijven wel sterk aan om één keer per jaar een budget met liquiditeitsoverzicht te ma-ken; bij snelle groei het liefst elke drie maanden. “Alleen een winst- en verliesre-kening is niet genoeg, want daarop kun je niet aflezen waar het fout kan gaan in de komende tijd”, zegt ze. “Een liquiditeits-prognose helpt je om de pijn van een dip in je cashflow te voelen. Dan kun je op tijd maatregelen treffen.”

TEKST KARIN HUSSLAGE

GROEISTRATEGIE Groeien is fantastisch, maar het is vaak een lastig proces. Je dient alle face�en onder controle te krijgen en de juiste strategische keuzes te maken. Dit jaar belichten we in elke editie van Sprout de beste groeitips, samen met groei-expert Annegien Blokpoel.

deel 3. Financiering van groei

BetalingsgedragIn een liquiditeitsprognose breng je de ont-vangsten en betalingen van je bedrijf in kaart voor de komende maanden: wanneer maak je welke kosten en wanneer betalen je debiteuren? Daarmee kom je erachter waar je geld voor nodig hebt, hoeveel en wanneer. Als je een gevestigd bedrijf bent, kun je je klanten en hun betalingsgedrag voor langere tijd inscha�en. Ben je een jong bedrijf of ga je een nieuwe markt in, dan kun je meestal maar een paar maan-den vooruit kijken. Ook dan hee� het nut. “Misschien ben je heel blij met een klus voor een grote, nieuwe klant, maar de Shells van deze wereld betalen pas na ne-gentig dagen. Dus als je die grote klus aan-neemt, gaat je omzet de eerste drie maan-den omhoog, maar de cash komt pas tussen maand drie en zes binnen, terwijl je mis-schien al wel een nieuwe medewerker aan moet nemen om het project te draaien. Dat gat tussen moet je intussen kunnen vul-len”, legt Blokpoel uit. “In de prognose kun je tot op de maand precies inzichtelijk ma-ken wanneer je dan het beste een nieuwe medewerker kunt aannemen.”Ze waarschuwt ondernemers dat ze dit soort situaties niet moeten zien als tijdelijke over-bruggingsperiode. “Dat kun je één keer zeg-gen, maar zo lang als je bedrijf snel groeit, blijf je dit soort problemen tegenkomen. Te-gen de tijd dat je de ene lastige fase voorbij bent, dient de volgende zich alweer aan.”

GroeiplanDe grote vraag bij je liquiditeitsprognose is: heb je voldoende geld voor al je plannen de komende maanden? Zo niet: kun je dat opvangen met eigen spaargeld of moet je kapitaal ophalen bij een bank of investeer-der? Ga je geld ophalen, vraag dan altijd meer dan je nodig denkt te hebben, raadt Blokpoel aan. “Je hebt altijd tegenvallers: een medewerker die ziek wordt, een server die uitvalt, een klant die omvalt of een pro-ject dat langer duurt.”Om geld van de bank en aandeelhouders te krijgen, moet je een businessplan gaan opstellen. “Daarin beschrijf je de markt, je product of dienst, het onderscheidende ka-rakter daarvan, de prijzen, het concurre-rende aanbod, hoe je organisatie eruit ziet en een drie- tot vij�arenbudget. Je kunt een liquiditeitsprognose opnemen voor po-tentiële financiers, maar het hoe� niet”, zegt Blokpoel. “Als je bedrijf al een tijd be-staat, kun je in je groeiplan beschrijven welke klanten je hebt en hoe je daaraan meer denkt te gaan verdienen. Ga je nieu-we producten aanbieden of aan je bestaan-de klanten meer verkopen? Hoe is je orga-nisatie daarvoor ingericht?”

Page 43: Editie 03-2012

43

dossier

Annegien Blokpoel is negen jaar ondernemer en directeur van strategisch adviesbureau PerspeXo. Ze ondersteunt directies en dga’s bij het vergroten van de winst en waarde van hun bedrij f, traint bedrij ven en business schools en is huis-strateeg van diverse onder-nemers. Ook schreef ze de bestseller Maak je bedrij f meer waard.

Annegien Blokpoel antwoordt opsprout.nl/groei

Verwachtingen Ook al ben je niet bezig met ophalen van fi nanciering, dan is een businessplan nog steeds heel waardevol, meent Blokpoel. “Het is een goede oefening voor jezelf om vooruit te denken, risico’s te minimaliseren en de maximale potentie uit je bedrijf te halen. Daarnaast is het een handige tool voor het toetsen van verwachtingen als je met meerdere compagnons bent. Dan moet je af en toe kijken of je hetzelfde denkt over de toekomst van het bedrijf. Als je allebei zegt: we willen omzetgroei, maar de één wil dat met veertig klanten bereiken en de an-der met tachtig, dan maakt dat nogal een verschil qua organisatie en investeringen”, legt ze uit. “In een businessplan maak je bo-vendien keuzes concreet. Wil je vier nieu-we landen en drie nieuwe producten gaan doen, dan besluit je gezamenlijk wat je als eerst oppakt. Ze hebben stuk voor stuk tijd een aandacht nodig.”

Goedkoop geldBlokpoel raadt ondernemers met een fi nancieringsbehoe� e aan om altijd eerst bij de bank te proberen geld op te halen, omdat dat het goedkoopst is. Je business-plan moet je aanpassen op je doel: gaat het naar een bank of investeerder? “De bank wil zien dat je het geleende geld en de ren-te gaat terugbetalen, dan moet je plan con-servatiever zijn. Leg daarbij de nadruk op betrouwbaarheid en hoe je het geld gaat terugbetalen. Schrijf dan niet op dat je vijf dingen tegelijk wilt opze� en. Noem er één waarop je je nu richt, en noem verder al-leen dat je later gaat uitbreiden. De bank wil zijn geld het liefst uitlenen aan een ver-antwoordelijke directeur met een door-dacht plan”, beschrij� Blokpoel. “Investeer-ders willen juist snel veel geld verdienen en zijn bereid meer risico te lopen. Voor hen schrijf je op wat je dit jaar doet en wel-ke nieuwe dingen je daar volgend jaar en het jaar daarna bij gaat doen. Daarin laat je de toekomstpotentie zien van je bedrijf, de waarde die je gaat creëren.”

PresentatieAan wie je je businessplan ook gaat presen-teren; belangrijk is dat je vertrouwen in je-zelf en je bedrijf uitstraalt. “Laat ambitie zien, dat je echt wat wilt bereiken. Banken en investeerders willen iemand zien die de plannen gaat waar maken”, zegt Blokpoel. “Wees daarnaast goed voorbereid voor je presentatie, met name bij een investeerder. Die wil weten hoe je bo� lenecks gaat op-vangen en zal je vervelende vragen stellen om erachter te komen hoe robuust je busi-nessmodel is. Hij gaat je scenario’s voorleg-gen: stel dat dit gebeurt, stel dat dat ge-beurt, wat doe je dan? Oefen daar van tevoren op: wat wil de ander weten? Daar-naast is een investeerder op zoek naar een ondernemer die de kar gaat trekken. Je team is daarbij heel belangrijk; heb je een gat in de organisatie, beschrijf dan hoe je dat gaat opvullen.”

Heb jij een vraag over de fi nanciering van groei? Mail die naar [email protected] o.v.v. ‘groei’

Stel je vraag!

Page 44: Editie 03-2012

44

John Huiberts (42)IGM ResinsWat uv-lakken en -inktenSinds november 1999Personeel IGM Resins: 180 man, joint venture China: 820 manOmzet IGM Resins 2011: 100 miljoen euro, joint venture China (47,5% aandeel): 75 miljoen dollarAmbitie “De beste, meest creatieve en sterkste zijn”

TEKST ANNE-MARIE VAN OMMEN

FOTOGRAFIE SEBASTIAAN WESTERWEEL

Page 45: Editie 03-2012

45

hoe ik

In januari 1999 ging ik bij een klein chemisch handelsbe-drijf werken. De jaren ervoor had ik met de eigenaar van Ranger Consultants een detacheringsbedrijf in het hoger- en middenkader opgezet, Ranger Interim Management. Dat was destijds een logisch vervolg op mijn werk als interce-dent bij Randstad. Ik heb er veel geleerd en pre�ig gewerkt in een klein team. Maar eigenlijk vond ik de dienstverlening niet zo spannend. Ik wilde de handel in, iets tastbaars ma-ken. Eenmaal begonnen concludeerde ik bovendien dat de filosofie van het bedrijf niet helemaal aansloot bij mijn verwachtingen. Eén product trok echter mijn aandacht: benzophenone. Dit product werd verkocht aan de reuk- en smaakstoffenindustrie. Via het netwerk kwam ik in contact met een chemisch consultant, die mij uitlegde dat dat pro-duct ook werd gebruikt voor uv-inkten en uv-lakken. Dat triggerde mij. Aan de hand van een aantal gesprekken met die man bouwde ik aan een case. Ik was dertig. Ik kon niet meer terug naar Ranger en dat wilde ik ook niet.

De drive om voor mezelf te beginnen, werd alleen maar groter door wat ik hoorde over de uv-markt. Dus na die gesprekken ben ik potentiële klanten gaan bezoeken, zoals

HOE IKbij toeval een gat in de markt vondWie denkt dat de chemiesector alleen voor grote, sterke wereldspelers is, zit ernaast. Er is ruimte voor kleine nichebedrijven: snel, flexibel, gefocust. John Huiberts (42), niet-chemicus, ontdekte per toeval een gat in de chemiemarkt. Met IGM Resins schoof hij aan bij alle grote spelers. Niet zonder succes; de komende drie jaar wil hij zijn omzet van 100 miljoen verdubbelen.

Akzo Nobel, DSM en Sun Chemical, de grootste inktprodu-cent ter wereld. Ik belde ze op, zei dat ik een nieuw bedrijf in de uv was en kreeg een afspraak. Tegelijkertijd ben ik naar China gereisd om in contact te komen met mogelijke producenten en leveranciers. Aan de hand van al die gesprekken heb ik de hele wereld-markt van uv-lakken en -inkten in kaart gebracht. Het is een nichemarkt binnen de inktindustrie, maar met een jaarom-zet van drie miljard euro en een groei van jaarlijks tien pro-cent was het een aantrekkelijke markt voor een starter. De voordelen van de lakken en inkten zijn onder meer dat ze milieuvriendelijk zijn en snel drogen onder uv-licht. Dat ver-hoogt de productiecapaciteit enorm. Stel je voor: normale lakken en inkten zijn pas gedroogd na uren, terwijl een uv-lak of -inkt al na een paar seconden onder uv-licht droog is. Benzophenone kent legio toepassingen. Zo zit het op bijna alle verpakkingen in de supermarkt, cd’s, dvd’s, mobiele te-lefoons, laptops en meubels van bijvoorbeeld Ikea. Daar-naast wordt het gebruikt in de automotorindustrie, op dure glossy bladen, plastics, enzovoorts. Aan potentiële klanten vroeg ik of er behoe�e was aan een nieuwe aanbieder van uv-grondstoffen. Als feedback kreeg

Page 46: Editie 03-2012

46

uv-lak en -inkt droogt onder een uv-lamp in

enkeleseconden

uv-lak wordt onder andere gebruikt op de meubels van

IkeaDe golfl engte van uv-straling ligt tussen de

100 en 400 nanometer

ik terug dat benzophenone al door zoveel bedrijven werd aanboden. Als ik echt iets wilde bereiken, dan moest ik dit of dat doen. Zo heb ik veel veldwerk verricht en heel be-wust de positionering van IGM Resins uitgewerkt. Daarbij ontbrak natuurlijk de technische, o� ewel chemische ken-nis, maar ik ben overtuigd dat het empatisch vermogen veel belangrijker is. Ik heb nog nooit een klant het gevoel gege-ven dat ik er geen bal verstand van heb. Ik heb meetings ge-had waarbij mensen in wi� e jassen op mij zaten te wach-ten in het lab en dat ik dacht: ‘hoe ga ik me hieruit redden?’ Maar door de juiste vragen te stellen en hen op een gege-ven moment zoveel te laten zeggen dat ik daarin kan mee-praten, kom ik er uit.

Zo vormde ik mijn idee. Op deze markt, die je wel wereld-wijd móet benaderen, zie je twee type spelers. Enerzijds de chemische producenten; grote, sterke, vaak logge be-drijven. Anderzijds zijn er de distributeurs. Ik wilde op die scheidslijn gaan zi� en en de strengths van beide partij-en benu� en. Ik ben bewust begonnen als agressieve distri-buteur. Daarbij had ik de steun van een aantal producen-ten in China. Hun producten - uv-grondstoff en - bracht ik onder eigen label op de markt. Dat bouwde ik uit, maar wel met één doel: ik wilde ook een technische speler worden.Eerst zorgde ik dat mijn omzet groeide en daarmee mijn aan-deel. In 2004 kwam de volgende stap: ik kocht een gepaten-teerde technologie van een grote speler waarmee ik de tech-nologie in handen kreeg voor een nieuwe generatie Photo Initiators (een belangrijke grondstof in het drogingproces van uv-lakken en -inkten, red.). Een sublicentie gaf ik door aan een van mijn partners, een producent in China. Zij gin-gen voor mij produceren en IGM Resins zou het gaan ver-markten. Vanaf dat moment kon ik bij klanten aangeven dat wij die technologie hadden en in China nieuwe producten ontwikkelden die wij konden aanbieden.

In 2006 kocht ik vervolgens voor vij� ien miljoen dollar 47,5 procent van de aandelen van een producent in Chi-na. Dat was eigenlijk een te grote investering. Strategisch

zat het verhaal goed in elkaar, maar ik deed het veelal met geld van de bank. Zo had ik ineens veel meer verplichtingen. Bovendien consolideerden wij die investering niet in de ba-lans. Het was dus noodzakelijk dat IGM Resins nóg groter werd. Ik moest de terugverdiencapaciteit uitbouwen.Ook daarbij werkte ik conceptueel. Elke markt kent name-lijk hetzelfde spanningsveld: de klant wil de hoogste kwa-liteit tegen de laagste prijs met het beste van de derde va-riabele. Bij uv-lakken en -inkten is die variabele de droogsnelheid. Die drie gaan nooit helemaal samen. Maar met deze driehoek voor ogen kun je elke klant uit de tent lokken door daarover vragen te stellen. Merk ik dat de klant een uv-lak wil die sneller droogt, dan geef ik aan dat hij zijn formulatie moet aanpassen, bijvoorbeeld met een andere Photo Initiator. Ik kan die aanbieden. Wil de klant een lak die wat minder kost, dan kan hij het dure product van de concurrent vervangen door het goedkopere van ons. Deze klant-formulatie-benadering was nieuw in de markt. De producenten waren altijd heel productgeoriënteerd ge-weest. Doordat ik me echter specialiseerde op één segment - de uv-lakken en -inkten - kon ik me heel sterk richten op wat de klant wilde. Dat sloeg aan in de markt. Tegelijker-tijd investeerde ik in lokale vestigingen. Om de klant zo goed mogelijk te bedienen, wilde ik in alle landen waar wij zaten lokaal aanwezig zijn. In 2003 opende ik daarom IGM Resins Hongkong, en later ook Engeland, Amerika, Brazi-lië, Spanje en Shanghai. Tegenwoordig hebben wij vesti-gingen in vrijwel alle werelddelen, behalve in Afrika en de Oostbloklanden. Daar is slechts een kleine uv-markt.

Daarmee werd ik a� ankelijker van anderen. De vent maakt de tent. Natuurlijk heb ik daarbij wel eens de ver-keerde mensen aangenomen. Ik heb soms mensen die net onder of naast mij opereerden, te snel te veel vertrouwen gegeven. Dat zijn missers geweest. Deels is het inherent aan de groei van het bedrijf. In dat opzicht vergelijk ik ons altijd met een voetbalclub die elk jaar promoveert. Dan moet je zorgen dat je de spelers op het veld ook doorselec-teert, want sommige spelers hebben in de derde klasse hun

Page 47: Editie 03-2012

hoe ik

47

‘ Empatisch vermogen is belangrij ker dan technische kennis’

uv-straling is

in 1801ontdekt door Johann Wilhelm Ri� er

IMG Resins is sinds 2010 hoofdsponsor van voetbalclub

IMG Resins is actief in

10 landen, waaronder Taiwan, Brazilië en de VS

plafond bereikt en kunnen in de tweede klasse niet meer mee. Andere spelers kunnen zich aan de hand van het ho-gere niveau doorontwikkelen. Het is dan de kunst om de juiste mensen op de juiste functie te plaatsen; iets wat niet altijd makkelijk is. Daarbij heb ik snel de neiging te denken dat het fanatisme dat ik zelf heb, automatisch ook bij een ander aanwezig is. Dat is niet zo. Dat is geen diskwalifi ca-tie, maar ik mag het gewoon niet als maatstaf hanteren.

De strategie is gelukt. In 2010 hebben wij de uv-tak van het Amerikaanse Cognis overgenomen, waarmee onze organi-satie qua operatie verdriedubbelde en de omzet verdubbel-de. Maar we zijn nog maar op de hel� . Met de overname kunnen wij namelijk niet langer alleen de ‘boter’, maar ook de ‘boterhammen’ verkopen (in dit geval de harsen voor uv-lakken en -inkten, red.). Het doel is nu dat alle klanten die al de ‘boter’ bij ons kochten, nu ook de ‘boterhammen’ bij ons gaan halen. Zo wil ik de capaciteit van onze fabrieken in Amerika opvoeren. En ik ben bezig in China een nieuwe fabriek op te ze� en.

IGM Resins staat nu goed op de kaart. Als ik in Austra-lië of Nieuw-Zeeland ben, hoef ik niet meer uit te leggen wat het bedrijf is. Maar ik ben nog niet klaar. Ik ben niet getrouwd met de chemie en misschien zit ik over tien jaar wel ergens anders, maar de eerste zes, zeven jaar zit ik hier. Het is toch een beetje mijn kindje. Ondertussen denk ik wel mee in nieuw op te richten bedrijven. Ook dan bena-der ik het heel top-down en altijd in concepten. Dat bete-kent dat je in eerste instantie niet in details moet blijven hangen. Mensen zijn soms druk bezig in een bos, maar we-ten niet meer in welk bos ze lopen. Kijk eerst naar je um-feld. Hoe ziet de markt eruit? Wat zijn de mogelijkheden? Kies vervolgens voor een duidelijke positionering en heb vertrouwen in jezelf.

WSC Waalwijk

Page 48: Editie 03-2012

48

Ik leesSprout om

nieuwe bedrijvente spo� en om in

te investeren

Hank van Hasselt (61), informal investor

VIN

CEN

T VA

N D

EN H

OO

GEN

Hank hee� een abonnement, wil jij dat ook? Ga naar sprout.nl/ik-en-sprout

ik & sprout

Page 49: Editie 03-2012

RENS DE JONG

Loonslaaf wordt ondernemer

BNR ZAKENDOEN MET...Elke werkdag van 12:30 tot 14:00

Page 50: Editie 03-2012

50

column Richard BransonVirgin-oprichter en avonturier Richard Branson schrij� exclusief voor Sprout; zijn columns vind je hier en op Sprout.nl.

‘Tegenwoordig val je uit de toon als je een das draagt’

Dood aan de stropdasTijdens een wandeling in Londen kwam ik langs een rij schoolkinderen, lopend in hun schooluniform. Niets bij-zonders, op één ding na dat me aan het lachen maakte: hun identieke dassen. Of beter gezegd, wat er nog van over was. Meer dan de hel� van de kinderen had ‘m af-geknipt, drie of vier centimeter onder de knoop.Geïntrigeerd vroeg ik hun leraar wat er gebeurd is met de dassen. Hij grinnikte en zei: “Nou, de kinderen hebben een hekel aan die das, maar het schoolreglement zegt dat die ver-plicht is. Maar wat de regels niet aangeven, is hoe lang die moet zijn. Knip-knip dus.” Waarom heb ik dat vroeger niet bedacht?Mijn oog viel erop omdat we net de overname van de Northern Rockbank hebben afgerond. Lang-zaam verandert die bank in Virgin Money. En in een bank kun je be-zoekers het beste afschrikken met een accountmanager in driedelig grijs en een das achter een maho-niehouten bureau. Daarom vor-men we de banken om. Allereerst hebben we de traditi-onele desk vervangen door infor-mele zitjes. Ook de formele kle-ding zou een belemmering voor klanten kunnen zijn, dachten we. Onze nieuwste Virgin-medewerkers kregen dus te horen dat de das thuis mocht blijven.Dit past bij me - ik had altijd al een hekel aan stropdas-sen, misschien omdat ik nooit het punt ervan heb gezien. Ze zijn ongemakkelijk en hebben geen nut. Ik heb geluk-kig altijd voor mezelf gewerkt en ben dus nooit slacht-offer geweest van de corporate dresscode. Een trui en corduroy broek, dat was jarenlang mijn zakelijke kleding. Iemand grapte ooit: “De dag waarop Richard in pak en stropdas de bank binnenstapt, dan weet je dat we écht in de problemen zi�en”. De laatste tijd draag ik vaak een jasje, best handig in al

die verschillende klimaten waar ik kom. Een das zal ik alleen dragen bij ultraformele gelegenheden, zoals een diner op het Wi�e Huis. Pakken en dassen in een kan-toor vormen een uniform, maar dan wel in een arena waar ze geen doel meer hebben. Ooit lieten ze zien dat de drager in staat was om de dure stof te kopen en eer-vol te dragen. Nu, in een geïndividualiseerde internetcul-tuur, spreken je prestaties voor zich. De stropdas is een

anachronisme. Vroeger was ik die ene man in de kamer met een onbedekte hals, die daar heel zel�ewust over was (en dat was ik meestal niet). Tegenwoordig ben ik blij om te zien dat de man met de das juist degene is die uit de toon valt.De grootste doorbraak in de geleidelijke ondergang van de pak-en-das-dresscode kwam verrassend genoeg vanuit de po-litiek. Tony Blair was een van de eerste Britse premiers - Maggie Thatcher uitgezonderd - die in het openbaar verscheen zonder de ‘juiste’ nekdracht. Nu loopt president Obama bijna de hel� van de tijd rond zonder das.

Ik ben er trots op dat ik heb meegeholpen om de spelre-gels te veranderen. Dassen dragen is gewoon dom. Het beste argument dat mensen aandragen om wél een das te dragen is: “het wordt van me verwacht” of “alle ande-ren doen het ook.” Dat de zakelijke cultuur veranderd is, merk ik als men-sen aan me vragen of ze ook hun das kunnen afdoen voor een meeting met mij. Ze hadden blijkbaar niet gedacht dat ze een deal konden maken zonder das. Waarom droe-gen ze die das eigenlijk? Uit naam van alle onderdrukte dasdragers in de wereld roep ik alle despootbedrijven die hun mannelijke werknemers nog steeds dwingen een strop te dragen: think again.

Page 51: Editie 03-2012
Page 52: Editie 03-2012

Roos LenferinkGrafi sch ondernemer

De Goudse Verzekeringen helpt ondernemers verder.

Ook elk jaar zorgeloos jeondernemersverjaardag vieren?Dat kan, want De Goudse biedt verzekeringen

én inspirerende extra’s voor ondernemers van

alle leeftijden. Kijk maar op www.goudse.nl

Roos is 2 ...en dat viert ze tot in de late uurtjes