Arnoud de Jong

Brutale Brieven(Zonder postzegel)

© 2002 – 2008E-book uitgave: 2008

Verbal Jam

http://verbaljam.nl

Inhoud

• Inleiding

• Secretaresse van het Jaar

• Standje

• Rottend draagvlak

• Een uitgelezen kans!

• Bijverdiensten

• Brief voor de koning

• Pronk wellicht tóch voorzitter

• Brief aan Rouvoet

• Op zoek naar liefde

Inleiding

Op Verbal Jam werd dikwijls gebruik ge-maakt van fictieve brieven om zaken op

de hak te nemen.

Veel brieven houden verband met de ac-tualiteit van destijds.

Om de amusementswaarde enigszins tebehouden, wordt elke brief in deze bun-

del voorafgegaan door een korte be-schrijving van de gebeurtenissen en om-

standigheden die de aanleiding vorm-den.

23 oktober 2002

Context:

Lodewijk de Waal was in 2002 voorzitter van de

vakbond FNV.

In een radiospotje riep hij de directeuren en

managers uit het bedrijfsleven op om te gaan

stemmen bij de verkiezing van de

'Secretaresse van het Jaar'.

Secretaresse van het Jaar

Geagte heer Lodeweik de Waal,

Op de radio roept u op mijn secreeteresein te sture als secreeterese van het jaar.

Dat doe ik graag en darom laat ik haardeze brief zelluf tiepe.

Bovedien heb ik me eige finger de heletijd voor iets anders nodug zoals u zal

begreipe.

Mijn secreeterese heet Bianca en ze is debeste van 't land. Dus u hoef niet verder te

zoeke. Bianca heeft errug lekere tiete, een geile

kont en ze ken nog beter pijpe als tijpe.

Ze is netjes en zorgd alteid dat d'r burovrij is. Dan ligt er niks in de weg als u

begrijp wat ik bedoel. Voor ik 't vergeet: ik wil d'r wel insture,

maar ik wil d'r WEL voor viere trug.Anders kome Bianca en ik niet klaar

vandaag en dan moet mij vrouw vanavontweer hoofpijn hebbe. U ken dat wel dat

soort probleme. Die zal u als lijdinggevende zelluf thuis ook wel es hebbe.

Dus das dan afgesproke.

Met friendeleke groete,

Henk Saadlooser

De Matrassespesjalist BV

O ja: schuift dat trauwens nog wat zo'nsecreeterese van 't jaar?

12 september 2003

Context:

Het kabinet Balkenende II kwam met allerlei

belastingmaatregelen om vervroegde pensio-

nering onaantrekkelijk te maken. Er moest lan-

ger doorgewerkt worden.

De verantwoordelijke minister van Sociale Za-

ken en Werkgelegenheid was toen Arend Jan

de Geus.

Dit is een brief van een mevrouw die door zijn

maatregelen dreigt te worden getroffen.

Standje

Geachte minister,

Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd.Al bijna 30 jaar ben ik werkzaam in de

geslachtelijke dienstverlening, waarvan26 achter de ramen in de buurt van het

Oudekerksplein.Misschien herinnert u zich mij wel, want

wij zijn in het verleden geloof ik wel va-ker met elkaar in onderhandeling ge-

weest. Over 't spreidingsbeleid en derge-lijke dingen. Of was dat uw collega?

Maar goed, de zaak ligt zo, ik was dus van

plan eerder te stoppen met werken. Daar-om dacht ik, ik schrijf u maar even. Niet

omdat ik bang ben dat u anders straksvoor niks aan de deur komt, maar omdat

ik mij behoorlijk genaaid voel. Dat is natuurlijk normaal in mijn beroep,

maar er moet wél wat tegenover staan, alsu begrijpt wat ik bedoel.

Jarenlang zit ik me te verheugen op ver-

vroegde uittreding en dan komt u ineensmet allerlei belastingmaatregelen die dit

onaantrekkelijk gaan maken. Als u zo nodig moet bezuinigen, prima,

maar niet over mijn rug, ja? Dan komt umaar wat minder vaak langs. Zo zoetjes

aan willen mijn tieten ook wel eens ge-nieten. Van de zon op Torremolinos of zo.

Het is gewoon een schande om altijdweer de onderliggende klasse te pakken!

Heb ik daarvoor nou me halve levenkromgelegen en nacht in nacht uit lopen

pezen? Mijn kut moet nodig in de VUT. De rek is

eruit. En dat terwijl ik vroeger bekendstond als 'Riek met de poes van elastiek'.

Ik heb dus nou wel genoeg ingeleverd,zou ik zeggen.

Dus let goed op welk verhaal u laat op-hangen op Prinsjesdag, anders sta ik vol-

gende keer niet in voor uwe edelachtbaredelen. Dan zullen alle meiden hier u eens

léren wat inkrimpen is...

Tot genoegen en tot ziens,

Blonde Riek.

15 september 2004

Context:

Premier Balkenende werd in september 2004

opgenomen in het ziekenhuis vanwege een

ernstige ontsteking aan zijn voet.

Minister van Sociale Zaken en Werkgelegen-

heid Aart Jan de Geus, verantwoordelijk voor

zware ingrepen in de sociale zekerheid,

schreef hem een boze brief.

Kernbegrippen in dit kabinet waren 'prikkels

uitdelen' (om mensen sneller aan het werk te

laten gaan), 'eigen verantwoordelijkheid' en

'daadkracht'.

Rottend draagvlak

Beste Jan Peter,

Met verbijstering heb ik kennis genomenvan het feit dat je met een knullige ontste-

king aan je voet in het ziekenhuis bentgaan liggen. Je rechtervoet nog wel! De

voet die we juist het hardste nodig heb-ben!

Maar goed, het kwaad is nu al geschied,want hiermee geef je natuurlijk een totaal

verkeerd signaal af naar de samenleving.Je geloofwaardigheid is aangetast. Straks

kom je nog in de WAO! Ik stuur meteeneen keuringsarts bij je langs, want dit kan

zo niet, laat dat volstrekt helder zijn.Aansteller!

Als je het hebt over christelijk plichtsbe-

sef voel ik mij geroepen om jou directenige prikkels uit te delen om zo snel mo-

gelijk weer aan de slag te gaan. Trou-wens, je ligt daar toch niet stiekem bij te

klussen of zo, hè? Laat ik het niet merken,anders ga ik je onmiddellijk korten op je

ziekengeld.

Maar wat die prikkels betreft: wist je datje ontzettend moet uitkijken met zo'n ont-

steking aan je voet? Bij voeten is de doorbloeding in beginsel

niet zo best, dus je moet niet gaan liggen,maar juist keihard aan de slag. Anders

krijg je gangreen, in de volksmond ookwel koudvuur genoemd. Daarbij gaat het

vlees rotten en stinken en valt het strakszo van je botten af. Voor je het weet is niet

alleen je voet, maar je hele been zwart.

Door die ontsteking komen daar al heelsnel bacteriën bij en dan ontstaat de zo-

genoemde 'natte gangreen'. Wanneer dit bovendien nog gas produce-

rende bacteriën zijn, raakt de aangetastevoet helemaal opgeblazen en spat hij op

zeker moment heel erg onfris uit elkaar. In mijn wekelijkse nachtmerrie gebeurt

dat ook altijd met ons kabinet.

Maar goed, ik dwaal af. Neem dus je verantwoordelijkheid en

kom als de donder met daadkracht jenest uit. Als extra prikkel doe ik er een fij-

ne ansicht bij.Ik zie je spoedige terugkomst met ver-

trouwen tegemoet.Collegiale groeten,

Aart Jan de Geus,Minister van Sociale Zaken en Werkgelegen-heid.

3 januari 2005

Context:

Er zijn mensen die echte brieven schrijven aan

God. Dat schijnt regelmatig voor te komen.

Omdat de posterijen daar geen raad mee wis-

ten, nam de Evangelische Omroep in 2005 de

taak op zich om deze brieven alsnog te bezor-

gen.

Verbal Jam nam de kans waar...

Een uitgelezen kans!

Lieve God!

Ik hoor net op de radio dat alle anoniemebrieven aan U voortaan door de TPG bij

de Evangelische Omroep afgeleverdgaan worden.

Daar zullen ze dan de inhoud aan U 'voor-leggen in gebed', zoals ze dat noemen.

Kijk, dat treft nou lekker, want ik was net

van plan U te vragen eens keiharde maat-

regelen te nemen tegen die ellendige fa-

rizeeërsclub van de EO! Die gasten halen het bloed onder je na-

gels vandaan met altijd weer dat zalven-de toontje van ze! Het lijkt wel of je zon-

der een lidmaatschap van hun omroepgeen enkele kans maakt om in de hemel

te komen. Nou, dat zullen we dan nog wel eens zien!

Ik wrijf me al vergenoegd in de handenbij het vooruitzicht dat ze deze klacht nu

zelf aan U moeten gaan voorlezen! En na-tuurlijk laat ik 't niet daarbij, ik ga heel

Nederland vragen om U ook een anonie-me brief te sturen. Dat zal ze leren!

O ja, u zou me een groot plezier doen als

U die streberige reli-egotripper AndriesKnevel direct tot U neemt! Hier op aarde

is die man niet meer te harden!

En ook die zalvende betweter van eenHenk Binnendijk mag van mij met onmid-

dellijke ingang ter beschikking van degoddelijke regering worden gesteld.

Op z'n minst wil ik ontheffing van het ge-bod op naastenliefde ten aanzien van

deze personen. Iemand dood wensenmág trouwens tegenwoordig gewoon bij

de EO.

Verder wil ik U namens de Rooms-Katho-lieke gemeenschap alhier vragen dat stuk

pauselijk wrakhout eindelijk eens uit z'nlijden te verlossen. Die man is al lang

over de uiterste houdbaarheidsdatumheen.

Bovendien zal men in die kringen bij TPGbezwaar gaan maken tegen het feit dat

ook katholieke brieven aan U blijkbaarvia de EO lopen en niet via de KRO.

Nou God, ik hoop dat die engerds van de

EO deze brief zonder censuur in gebedaan U voorleggen, want anders is de lol

eraf natuurlijk.

Hoogachtend,U-weet-wel... haha

2 februari 2005

Context:

Er ontstond commotie over de vele (vaak dik-

betaalde) nevenfuncties van Hans Alders, com-

missaris van de Koningin in de provincie Gro-

ningen.

Dit leidde tot een briefwisseling tussen zijn on-

bekende neef Piet en Hans Alders.

Bijverdiensten

Beste oom Hans,

U kent mij waarschijnlijk niet, maar ik benuw neef Piet. Tot op heden heb ik het u

nooit kwalijk genomen dat u geen tijdhad om aandacht te besteden aan uw fa-

milie. U heeft als commissaris van de ko-ningin tenslotte een druk leven.

Totdat ik deze week in Elsevier las dat utientallen dikbetaalde nevenfuncties

heeft. Toen dacht ik: ja hoor eens, ik ver-vul al tweeëntwintig jaar voor u de functie

van neef! Als iemand een nevenfunctievan u is ben ik het wel! Maar ik heb daar

nooit ene cent voor gezien! Mag ik duseven vangen?

Hartelijke groeten,

Piet Alders

Beste neef Piet,

Je hebt er weer niks van begrepen. Als jij

een nevenfunctie van mij bent, moet jemij betalen! Nevenfuncties horen geld op

te leveren, niet te kosten. En zoals welblijkt uit het artikel in Elsevier gaat het

mij in het leven alleen maar om geld. Derest is bijzaak, gewoon een vlag die de

lading poen moet dekken. Echt werkendoe ik al lang niet meer, hoewel

voortdurend de schijn ophouden óók bestvermoeiend kan zijn.

Als Commissaris van de Koningin knip ik

af en toe eens een lint door. Daarna is eraltijd een gratis maaltijd in een peper-

duur restaurant. Verder moet ik vaakvergaderingen voorzitten, want daar ben

ik erg handig in. Ik probeer onderwijlniet te snurken en geef op de juiste

momenten een klap met de voorzitters-

hamer. O ja, en voor de vorm moet ik ookaf en toe "Er gaat niets boven Groningen!"

brallen. Gelukkig maar, zou ik zeggen,want nóg zo'n negorij zou helemaal een

trieste bedoening worden. Wees jij maarblij dat je in Limburg woont. Daar valt

tenminste nog wat te schnabbelen.

Beste Piet, je moet even goed begrijpendat mijn motto is: voor niets gaat de zon

op. Daar ben ik heel consequent in.Wanneer bijvoorbeeld je tante aandacht

wil, declareer ik dat. Want neuken is voormij een nevenfunctie.

I'm only in her for the money, zeg ik danaltijd, haha!

Dan is ze natuurlijk weer een maand

pissed off en wil ze alleen via mijnvoorlichter met me communiceren.

Geen humor, die vrouw.

Binnenkort zal het er wel van komen datik al mijn nevenfuncties openbaar moet

maken. Dat wordt dan nog dikke pret,voorspel ik je.

Nou Piet, als je het niet erg vindt ben jijde eerste nevenfunctie die ik neerleg.

Want zoals je zelf reeds aangaf: eigenlijkheb ik helemaal geen tijd voor je.

Groeten van je liefhebbende voormaligeoom,

Hans Alders

14 februari 2005

Context:

Dreigbrieven zijn een eigenaardig fenomeen.

Al die moeite voor een beetje ongenoegen.

Kost weer onnodig postzegels.

Trouwens, hoe zouden ze dat vroeger hebben

aangepakt, toen er nog geen TPG bestond en

alles per koerier, boodschapper of bode

moest?

Brief voor de koning

Kijk aan! Een brief voor de koning! Eendreigbrief nog wel. Helaas heeft de bode

die in galop op z'n paard onderweg isnaar het paleis daar geen weet van.

Nog zwetend van de lange rit staat hijeven later voor de troon van de majesteit.

Koningen waren in die tijd nog

analfabeet, dus deze roept nieuwsgierig:"Lees maar voor!"

De koerier opent de brief en begint hemte declameren.

"Met die nieuwe belastingmaatregelen van

jou heb je je eigen graf gegraven, jij

smerig onderkruipsel, jij liederlijke

verrader!"

O jee! Een dreigbrief! De boodschappertrekt wit weg. In één oogopslag ziet hij

dat de anonieme auteur er echt even vooris gaan zitten en allengs beter op dreef

raakt. Het ergste moet nog komen.

Had hij deze klus maar nooit aangeno-men! Waarom moest hij toch zo nodig

koerier worden?

"Doorgaan!" gebiedt de koning.Het laatste redmiddel dat de

onfortuinlijke koerier nu ter beschikkingstaat, is de boel een beetje mooi op toon

lezen.

"Wij zullen je verstikken in je eigen stront,

jij vuile rat, je ballen drogen in de woestijn

tot ze stinken als verrotte vijgen, je hoerige

vrouw en kinderen verpatsen op de

slavendumpdag te Beverwijk!"

De koning heeft genoeg gehoord enbriest: "Wie is de hond die mij deze brief

heeft gestuurd? Wie is de afzender?"De koerier houdt zich van de domme en

draait de envelop om: "Staat er niet op,majesteit..."

Het viel te proberen, maar hier trapt de

koning natuurlijk niet in. "Je weet toch wel wie jou op pad heeft

gestuurd met dit vuige epistel?"

De arme boodschapper tracht nogonnozel z'n schouders op te halen, maar

hij is daarmee nog niet halverwege of hijligt al in de martelkamer.

Klant- en servicegericht als hij is besluithij echter niets los te laten. Hij sputtert

dus nog wat in de trant van zwijgplicht,beroepsethiek en 'algemene voorwaar-

den', maar tegen de tijd dat zijn lede-maten en testikels nogal slordig zijn

gedemonteerd, blaast hij de laatste ademuit.

En zo hebben wij weer historischverklaard waarom zo dikwijls de

boodschapper het moest ontgelden entragisch het leven liet.

Schrijf dus nooit een dreigbrief, bedenkvooraf hoeveel gezinnen je daarmee in

het ongeluk kunt storten, welke schade jeaanricht onder de beroepsgroep!

26 september 2007

Context:

Jan Pronk wilde in 2007 graag voorzitter

worden van de Partij van de Arbeid.

Hij werd echter niet gekozen...

Pronk wellicht tóch voorzitter!

Geachte meneer Pronk,

Laat ik mij eerst voorstellen: ik ben Jacob Boon, secretaris van de

Volkstuinvereniging 'In Weer en Wind' teAmsterdam.

Als verenigingsbestuur hebben wij uit demedia vernomen dat u niet gekozen bent

tot voorzitter van de Partij van de Arbeid.

Aangezien onze eigen voorzitter onlangsis geroyeerd wegens het telen van wiet in

zijn volkstuin en het rotzooien met juf-frouw Coba van de clubkantine, is er bij

ons momenteel de vacature van voorzit-ter.

Uit de krant heb ik vernomen dat u ie-

mand bent die het belang van de ledenvoorop stelt, een gedreven en principieel

man bent en geen blad voor de mondneemt. Kijk, zó iemand zoeken wij!

U had heel graag voorzitter willen wor-den, dus daarom willen wij u van harte

deze functie aanbieden. Het is onbezoldigd werk, maar als socia-

list in hart en nieren zult u dat geen be-zwaar vinden, lijkt mij.

We kunnen u voor de duur van uw voor-zitterschap wél de volkstuin van onze vo-

rige voorzitter gratis ter beschikking stel-len.

Bij ons is uw verkiezing tot voorzitter hon-

derd procent zeker, want ik ben met mijnvier zonen vooraf bij alle leden langs ge-

weest. Mijn jongens kunnen vanwege hun erva-

ring in de incassobranche bijzonderovertuigend zijn en dus waren de leden

na enige aarzeling stuk voor stuk enormenthousiast.

Wij zien uw reactie graag spoedig tege-moet en persoonlijk hoop ik dat u positief

zult beslissen.Want wat is er nu mooier dan een duo als

Pronk en Boon in het bestuur van eenvolkstuinvereniging? Wij zullen elkaar

goed aanvullen.

Met vriendelijke groet,

J.P.H. Boon

Secretaris Volkstuinvereniging

'In Weer en Wind'.Amsterdam.

20 februari 2008

Context:

Minister Rouvoet van Jeugd en Gezin (Chris-

tenUnie) riep de Nederlandse bevolking op

om meer kinderen te krijgen.

Er werden namelijk te weinig kinderen gebo-

ren om de kosten van de vergrijzing te kunnen

opvangen.

Om de bevolking op peil te houden, zouden

vrouwen gemiddeld 2,1 kind moeten krijgen.

In 2008 was het gemiddelde maar 1,7.

Een meerderheid van de Tweede Kamer vond

dat de minister zich niet met het kindertal

moest bemoeien en 'echtparen niet tot in de

slaapkamer moest achtervolgen.'

Brief aan Rouvoet

Geachte minister Rouvoet,

Heden las ik in de krant uw oproep aande Nederlanders om meer kinderen te

baren. Ik voel mij hierdoor ten diepstegekwetst.

Het geval wil namelijk dat ik juist doortoedoen van één van uw dominees al

sinds mijn zestiende jaar niet meer bijmachte ben om het door u zo gewenste

nageslacht te produceren. Ik zal u vertellen hoe dat is gekomen.

Op zondag 8 maart 1981 woonde ik zoals

gebruikelijk een kerkdienst bij van deGereformeerde kerk (vrijgemaakt) in ons

dorp. De gemeente werd voorgegaandoor dominee Buis, ter plaatse beter be-

kend als 'de Engel der Wrake'.Terwijl deze predikant zijn omvangrijke

repertoire aan dreigingen met hel en ver-doemenis luid en galmend over de gelo-

vigen uitstortte, bevond ik mij samen metzijn dochter Catharina in het halfduister

op de allerachterste bank.Daar deed ik een doortastende greep in

haar gulzige collectebusje, overigens ge-heel met haar instemming.

Onderwijl klonk vanaf de kansel het ver-

haal van Mozes, die in de woestijn metzijn staf het water uit de rotsen sloeg.

Catharina toonde mij op haar beurt wat jemet zo'n staf allemaal nog méér voor won-

deren kunt verrichten.Kortom, het was er gezellig, meneer Rou-

voet.

Daarna ging het echter helemaal mis.Vlak voor de inzet van psalm 42, 'Het hij-

gend hert der jacht ontkomen', was er eenkorte schuifelende stilte. Het voorjaars-

zonlicht dartelde vreedzaam door de ge-brandschilderde ramen.

Juist op dat moment hijgde Catharina net

iets te hard. Hierdoor werd het toornigoog van haar vader naar de achterste

bank getrokken en ontwaarde hij de heili-ge rituelen die ik met zijn dochter uit-

voerde.

Terwijl het orgel slepend inzette, stoof hij

met drie treden tegelijk de kansel af enkwam briesend en schuimbekkend onze

richting uit. Iets zei mij dat hij het daarbij voorname-

lijk op mij had voorzien. Ik zag mij derhal-ve genoodzaakt in allerijl reeds vóór het

zingen de kerk te verlaten!

Dominee Buis achtervolgde mij echter totver op de begraafplaats. Uiteindelijk wist

hij mij een enorme rotschop onder mijn

kont toe te dienen.

Althans, dat was de bedoeling, maar hijzette daarbij iets te laag in, waardoor mijn

jeugdig klokkenspel meedogenloos werdgetroffen.

Ik zeeg op mijn knieën ter aarde en hoor-

de daar engelen zingen. Maar het valt ook niet uit te sluiten dat ik

dat zelf was. Het klonk in elk geval erg 'in den hoge'.

Naar later zou blijken was mijn lieflijk ca-

rillon voorgoed het zwijgen opgelegd. Nog niet de primitiefste vorm van nage-

slacht viel er nog uit te wringen, meneerRouvoet!

En dan durft u mij op te roepen tot hetproduceren van meer kinderen!

Het is een schande! U zou mij eerderschadeloos moeten stellen voor gederfde

gezinsvreugde. Bijvoorbeeld in de vormvan levenslange kinderbijslag voor twaalf

koters!

Minachtend,

H.C. Kamperberg

25 september 2008

Context:

Spam email vormt altijd een dankbaar onder-

werp voor satire.

Zo ook de berichten met dezelfde standaard-

tekst, waarin telkens verschillende dames wan-

hopig op zoek zijn naar liefde...

Op zoek naar liefde

Onderwerp: Ik zoek naar liefde

Van: hobart berr

Datum: 15-8-2008 9:56

Hoi. Mijn naam is Natalia. Ik een-

zame meisje zonder schadelijke ge-

woonten. ik 29 jaar. Ik zoek een

man van 32 jaar voor ernstige rela-

ties.

mijn email natolove29@yahoo.com het

gemakkelijk voor mij. Ik kan sturen

brief en de foto elkaar. Natalia.

Hoi. Sorry voor late antwoord. Ik pas vori-ge week vriendin uit huis geschopt.

Vandaar. Heette ook Natalia.Jij kunnen invallen?

Jij nog steeds op zoek naar liefde? Mijn naam Opa Leuterman. Ik jonge blon-

de god. Iets boven 32. Ik eenzame jongenmet tien schadevrije jaren.

Ik zoeken vrouw van 29 jaar voor ernstigerelaties. Geen gegiebel hele tijd. Ernstig!

Geen slappe lach. Slappe lach is slappelul.

Jij snel beslissen! Toeval wil dat heleboelNatalia's mij schrijven. Allemaal zelfde

specificaties. Wel ander adres.Maar zoeken ook naar liefde.

Gemakkelijk voor mij.Stuur maar foto. Dan jij gauw horen of jij

door naar volgende ronde.

© 2002-2008Arnoud de Jong

Verbal Jam

http://verbaljam.nlverbaljam@gmail.com

Deze uitgave is gratis

voor niet-commercieel,

persoonlijk gebruik.

Niets uit deze uitgave mag worden

verveelvoudigd op enigerlei manier

zonder schriftelijke toestemming van de

auteur.

Amsterdam, november 2008