Van 26 augustus t/m 1 september 2016

Met onze vakantievrienden:

Begeleiders:

Jolanda, Peter en Loes

Reiscode: N1605

Bodenmais

(Beierse Woud, Duitsland)

Elzelien

Conny

Erik

Rob

Jan

Albert

2

Inhoud

Vrijdag 26 augustus 2016_Vertrek en reis naar Bodenmais ................................................................... 3

Zaterdag 27 augustus 2016_Verkennen van Bodenmais/trein Zwiesel .................................................. 4

Zondag 28 augustus 2016_Gondelbahn, Arber/Bayerwald Tierpark ...................................................... 8

Maandag 29 augustus 2016_Bayerwald Xperium/Waldwipfelweg ...................................................... 12

Dinsdag 30 augustus 2016_Joska, glas blazen/shoppen/goochelshow ................................................ 15

Woensdag 31 augustus 2016_Silberberg, in de mijn en op het terras ................................................. 20

Donderdag 1 september 2016_Dag van vertrek en aankomst Arnhem ............................................... 25

Uitspraken en opmerkingen die regelmatig voorbij kwamen .......................................................... 27

Wat vonden onze vakantievrienden van deze reis? En wat zegt Loes? ................................................ 28

3

Vrijdag 26 augustus 2016_Vertrek en reis naar Bodenmais Het is de bedoeling om negen uur te vertrekken

vanaf het hoofdkantoor van Tendens. Alle

vakantievrienden zijn keurig op tijd en Marja (van

Tendens) voorzag nog iedereen van iets te drinken,

eh wel twee keer, wat een gastvrouw! Het was daar

dus al een gezellig samenzijn en van het vele

drinken moest iedereen direct nog even naar het

toilet. Peter was al begonnen de bus in te laden met

alle tassen en koffers. Voor het vertrek maakte

Marja nog een foto van de groep (zonder Jolanda

want haar halen we nog op in Venlo). Daarna was

het wel even puzzelen en uitvogelen waar en hoe de

rolstoel met Rob erin moest worden vastgezet. Toen

was alles dan echt veilig geregeld en reden we weg.

Hoogste tijd want het was inmiddels half

tien geworden. Dag Arnhem.

In Venlo halen we Jolanda, onze mede

reisbegeleider en persoonlijk verzorger

voor Rob, op en voor we het in de gaten

hadden reden we in Duitsland. Wat is

het warm. Voor in de bus kunnen we het

redelijk koel houden, maar achterin

blijkt er geen airco te zijn of niet te

doen. Niemand klaagt nog, wat een kanjers. Wanneer het wel tijd is voor een

sanitaire stop en wat te eten en te drinken stoppen we bij een parkeerplaats met

invaliden faciliteiten. Het duurt even voor iedereen uit de bus is en als we dan

eindelijk allemaal buiten staan….

Bah… wat blijkt… dat hier alle toiletvoorzieningen buiten gebruik zijn. We hebben

het warm en we balen allemaal heel erg. Rob heeft het heel warm en valt bijna

flauw van de warmte. We koelen hem met water, geven hem water te drinken en

paracetamol en rijden door naar het eerstvolgende benzinestation. Dat is dan

eindelijk even een verademing. Er lijkt geen airco in de bus achterin en we

kunnen Rob ook niet voorin krijgen vanwege alle koffers en tassen. We moeten

nog zo ver en het is erg zwaar voor hem en niet alleen voor hem.

We hebben ook veel files vanwege wegwerkzaamheden en hier en daar zien we

ook auto´s die een aanrijding hebben gehad en één is zelfs uitgebrand. Aan de

andere kant staat een veel langere file en dus troostten we ons dat we daar niet

staan.

4

Inmiddels heeft Loes met Kim, dat is een van de eigenaren van het Landhaus

meine Auszeit, contact gehad over de mogelijke tijd van aankomst. We spreken

af om onderweg als we Neurenberg zijn gepasseerd weer contact te hebben. Dat

het een latertje gaat worden zijn we het nu al over eens.

Bij het contact met Kim net nadat we

Neurenberg gepasseerd zijn wordt

besloten dat we onderweg wat gaan eten.

Als we dan aankomen in Bodenmais

kunnen we ons direct installeren en

hoeven we er niet meer uit. Dat is een

goede keus gebleken, hoewel de

Burgerking voor een paar (dames) echt

geen vervolg hoeft te krijgen. De

meningen zijn hierover verdeeld.

Het laatste uurtje rijden is vooral door de bergen, dus een en al bocht en het is

inmiddels hartstikke donker. Dat is nou eenmaal zo in deze tijd van het jaar. Het

is best wat spannend rijden, vindt Loes, maar Peter doet het uitstekend, zegt

Jolanda en daar is Loes het ook wel mee eens .

We worden heel hartelijk verwelkomd in Bodenmais door Joost en Kim. Wat een

geweldige prettige gastheren zijn dit! Deze locatie vinden we nu al een goede

zet. De kamers worden verdeeld, nog even een ruil en iedereen is geïnstalleerd.

Heel even was Conny van de kaart omdat ze haar medicatie niet kon vinden,

maar nadat Peter deze wel had gevonden was ze weer helemaal blij.

Jolanda ontfermt zich over Rob en zorgt dat hij direct naar bed kan. Hij is echt

helemaal op. Wij zijn allemaal erg moe maar voor Rob was de reis echt afzien.

Hij is blij dat hij in bed ligt. Hij wil er morgen niet vroeg uit. Loes helpt Elzelien in

haar nachtgoed. Douchen ziet Elzelien vandaag niet zitten. Zij is ook zo moe,

dus blijft het bij wassen en tanden poetsen. Toch wil ze nog even bij de rest van

de groep zitten om nog wat te kletsen. Hoe laat we naar bed gingen is niet meer

duidelijk maar het was in ieder geval al zaterdag geworden. Moe en vol goede

voornemens en heel veel zin gaan we naar bed om morgen weer tiptop aan het

ontbijt te verschijnen.

Welterusten vrijdag!

Zaterdag 27 augustus 2016_Verkennen van Bodenmais/trein Zwiesel Toen wij gisteren aankwamen was het zo donker dat we slechts wat lichtjes in de

verte zagen en eigenlijk allemaal te moe waren om er echt iets van te vinden,

maar deze morgen…

5

Wat een uitzicht!

We hebben afgesproken om rond

de klok van kwart over negen te

gaan ontbijten. Eerlijk gezegd

hadden we niet verwacht dat we

met een complete groep aan de

ontbijttafel zouden zitten. Hier en

daar moest nog wat verzorging

worden geboden maar iedereen

was er dus! Super leuk! Het

ontbijt was echt TE lekker en we

hebben ons heerlijk laten gaan

aan al dat lekkers.

Jolanda, Peter en Loes gaan na het ontbijt met Kim om de tafel zitten om door te

spreken wat er in de buurt allemaal te doen is. Zij zijn zeer te spreken over alles

wat er wordt uitgelegd, voorgesteld en afgesproken. Daarna zijn we, met onze

bus, het stadje Bodenmais ingereden.

We hebben gelopen in de brandende zon

en zochten af en toe onze verkoeling in

een winkel of de schaduw. Onder andere

in een winkel met heel veel en prachtig

glaswerk. Door de hoeveelheid kon je lang

niet alles bekijken. Mooi en best wel duur.

6

We hebben onze lunch genuttigd

op een leuk pleintje. We vonden

gelukkig een klein plekje

schaduw en een fonteintje met

heerlijk koud drinkwater.

Daarna zijn we gaan lopen naar

de trein. Dat was een belevenis.

De eerste weg was veel te steil

en dus liepen we om.

We hebben immers vakantie en alle tijd. Maar ja… we

moesten toch echt naar beneden en kwamen ook op die

route enorme steile hellingen tegen. Jolanda heeft met hulp

van Jan de rolstoel met Rob naar beneden gereden of

beter: ‘tegen gehouden’. Peter die van Elzelien. Albert loopt

super, Erik gaat als een speer en Conny en Loes liepen er

voetje voor voetje achteraan.

Hoewel we ook schik hebben gehad, zijn wij tot de conclusie

gekomen dat dit gebied voor rolstoelers niet ideaal is. Al

met al misten we de trein en moesten we een uurtje

wachten. En wat kun je met dit warme weer, en nat

bezweet van het duwen, beter doen dan op een terrasje in

de schaduw gaan zitten….

Precies! Dus werd het een terrasje! De

bediening had het vast ook warm want

deze was niet bepaald gezellig te

noemen. Maar dat hebben wij ook niet

nodig want we hebben zelf een

gezellige groep. Wel heel jammer dat

de horecagelegenheden in Bodenmais

niet op rolstoelers ingesteld zijn en

dus blijft een toiletgang een uitdaging

en voor Rob gewoon onmogelijk.

Op tijd stonden we op het station en toen zijn we met de trein naar Zwiesel

gereden. Daar aangekomen zijn we weer mee terug gereden . We hadden

zogezegd ‘het heen en weer’!

7

Wat een mooie omgeving! Voor een enkeling misschien wat

slaapverwekkend.

Dat zal dan de zon wel zijn geweest.

Daarna nog een boodschap gedaan en

terug naar ‘ons Landhaus Meine

Auszeit’. Iedereen deed wat ie wilde.

Voor de meesten betekende dat

gezellig kletsen met elkaar en dit keer

gewoon binnen in de koelte. Buiten is

het nog steeds ruim 34 graden.

Om half zeven maakten we aanstalten om naar ‘Utaty’ te rijden. Dat is een

vegetarisch restaurant in Eisenstein. De rit er naartoe was niet fijn door al die

bochten. De rolstoel van Rob zat klaarblijkelijk niet helemaal goed gezekerd,

waardoor de rolstoel in een scherpe bocht in beweging kwam. De reactie van de

anderen is super want Rob zit binnen enkele seconden helemaal weer goed.

Hoewel Rob ‘slechts’ een beetje scheef zakte zat de schrik er bij ons allemaal wel

in. Peter rijdt stapvoets naar de eerstvolgende plek waar we kunnen stoppen.

De banden aangetrokken en we vervolgden onze weg. We worden direct welkom

geheten door ‘iemand’ en dat is toch heel leuk. Het restaurant ziet er leuk uit.

Zes van ons nemen een

vegetarisch Indiaas

gerecht en drie een pasta

met champignonsaus. Het

was meer dan voldoende.

Niet vies maar toch voor

nagenoeg allemaal niet

voor herhaling vatbaar.

Op de terugweg in het donker reden we iets te vroeg naar rechts waardoor we op

een binnendoor weggetje kwamen waarbij we hoopten dat er geen tegenligger

zou komen en dat het ergens zou eindigen. Dat was gelukkig ook zo. Peter

keerde de bus en reed weer terug naar het punt waarop het ‘fout’ ging. Daarna

vervolgden we zonder enig probleem onze weg. Thuis gekomen is Jolanda Rob

gaan klaarmaken voor de nacht en Loes heeft Elzelien onder de douche

geholpen. Peter heeft met de anderen gezellig gekletst en spelletjes gespeeld.

Jolanda is daarbij aangeschoven, Elzelien ging lekker meekijken en Loes is gaan

werken aan het verslag. Het is inmiddels alweer zondag geworden. Iedereen ligt

al lekker te slapen en ik (Loes dus) ga nu ook naar bed.

Het was al met al een mooie en redelijk rustige (zater)dag om bij te komen van

de reis van gisteren!

8

Zondag 28 augustus 2016_Gondelbahn, Arber/Bayerwald Tierpark Vanmorgen lukte het ons niet om weer om kwart over negen klaar te zitten bij

het ontbijt. Het ontbijt lonkte naar die al wel klaar waren. Het was weer super

verzorgd door Joost (nee niet ‘die’ van Tendens maar van het Landhaus).

Nadat we met elkaar hebben ontbeten gaan we ons klaarmaken om naar de

Gondelbaan te gaan. Het weggaan met twee rolstoelen in een bergachtig gebied

neemt wel wat tijd in beslag en uiteindelijk zitten we om kwart over elf in de bus

en rijden we naar het hoogste punt in het Beierse Woud. De Arber.

Met de ‘barrierefreie gondelbahn’ gaan we

omhoog en iedereen geniet werkelijk met

volle teugen.

9

Boven aangekomen willen Conny en Albert nog wel een stukje omhoog lopen.

Maar het is zo steil dat dit met rolstoelers echt niet te doen is. Daarom gaat Loes

met hen op weg naar boven en de rest van de groep gaat met de lift naar

beneden om daar van het uitzicht te genieten.

Conny, Albert en Loes hebben niet het hoogste puntje kunnen bereiken maar

Loes vindt het super stoer dat zij in deze warmte ook nog zo’n stuk steile helling

wilden oplopen. Het uitzicht is ook hier prachtig!

Zij sluiten zich ook weer bij de groep aan en we besluiten om terug te gaan met

de gondel en dan naar Bayerwald tierpark (dierentuin) te rijden. We hebben echt

genoten van het schitterende uitzicht!

We lopen terug naar de

parkeerplaats. Op de

twee speciale invaliden

parkeerplaatsen

parkeerden wij Elzelien

en Rob.

Waar kijkt Rob naar? Naar dit prachtig vergezicht!

Alleen voor de foto hoor!

10

Bij het Bayerwald Tierpark zijn we eerst de lunch gaan nuttigen die zo heerlijk

door Joost was klaargemaakt. Ook in het dierenpark is geen weg gelijk of vlak.

Het duwen van de rolstoelen gaat niet makkelijk. Jolanda en Peter duwen zich in

het zweet en zo komen Rob en Elzelien wel boven en beneden. Toch hebben we

helaas niet alles kunnen zien want iedereen was erg moe. Het was voor de

rolstoel echt nauwelijks te doen. Daarom besloten we om terug te gaan naar het

Landhaus. Er zijn genoeg mooie foto’s, want we hebben heus wel wat gezien!

Slechts voor de foto hoor

11

Weer terug bij het Landhaus trok een aantal zich terug op de kamers en de rest

ging lekker zitten op het terras. Jan bediende daar iedereen met thee. Super

gedaan Jan! Twee dikke duimen ;-)

En voor we het in de gaten hadden was het ook weer tijd om de bus in de gaan

om beneden in het dorp te gaan eten.

We eten deze avond bij hotel/restaurant Wilderer Stuben. De keuze viel dit keer

het meest op Schollenfilet mit bratkartoffeln. Tweemaal currywurst mit pommes

frites en tweemaal hausgemachtes paprikagulasch mit bratkartoffeln’. Als toetje

kregen we ook nog één bolletje ijs. Driemaal chocolade, driemaal aardbei en

driemaal vanille. Het was goed eten en de bediening ontdooide zelfs ook. Vast

door onze gezelligheid .

Dat onze Jan een roker is, is hier wel duidelijk

12

Terug in het Landhaus nog een kopje koffie gedronken. Jolanda verzorgde Rob

en bracht hem op bed. Erik gaat ook naar bed. Loes heeft Elzelien gedoucht want

dat vond ze gisteren ook zo lekker.

In de gemeenschappelijke ruimte

spelen Jan, Albert, Conny en Peter

nog een spelletje ‘regenwormen’.

Elzelien wil na het douchen nog

gezellig erbij zitten.

We gaan het volgende niet

verzwijgen, want het gebeurde

echt meer dan eens! Namelijk dat

onze ‘spuit 11’ gewoon in slaap valt. Zelf zegt ze

dan dat ze alleen maar even de andere kant op

keek.

Hier controleert Peter dat even, maar Elzelien heeft

echt niks door hoor! Wat hebben we een lol met

elkaar. En Elzelien daarna nog het meest!

Nadat onze vakantievrienden allemaal naar bed gingen hebben Jolanda, Peter en

Loes nog wat zaken doorgesproken. Daarna ging ook Jolanda naar bed, werkte

Loes nog verder aan het verslag en tja... Peter’s laptop staat kant en klaar want

hij moet nog even werken vannacht. Gelukkig kan dat tegenwoordig ook goed op

afstand. Hopelijk is hij morgenochtend toch een beetje uitgerust.

Het was een mooie dag! Het allermooiste voor ons begeleiders is dat wij zien dat

iedereen geniet van deze vakantie (tot nu toe ) en dat zij dat ook steeds

tegen elkaar zeggen. Deze reis is hard werken voor de begeleiders, maar als

onze vakantievrienden zo volop genieten is dat wel een cadeautje!

Nu naar bed. Morgen weer een nieuwe dag. Welterusten zondag!

Maandag 29 augustus 2016_Bayerwald Xperium/Waldwipfelweg Ach wat jammer, het regent! Vannacht heeft het ook heel erg geonweerd en

gebliksemd. Gelukkig is niemand echt bang geweest voor het onweer.

Het ochtendritueel herhaalt zich. Het is een drukte van jewelste om

iedereen schoon en aangekleed aan tafel te krijgen. Ook vandaag was het

ontbijt heerlijk. Dit keer zelfs met bruin brood. Bijna iedereen eet teveel.

Na het ontbijt gaat iedereen weer de bus in. Bij het keren van de bus viel

de tas met drinken om en de fles siroop vloog open en over de vloer in de

bus. Wat een rotzooi! Geen foto daarvan maar geloof me als ik zeg dat

het smerig was! Peter en Jolanda maakten samen de bus schoon en Loes

de tassen en flessen.

13

Uiteindelijk vertrokken wij dan eindelijk richting ‘Bayerwald Xperium’. Het was

even zoeken en we reden wat heen en weer zonder dat we nu echt wisten waar

we moesten zijn. Daarom stapte Peter uit de bus om lopend te kijken waar we

nou eigenlijk precies moesten zijn. Dat was slim want het bleek dat wij de bus

vlak voor de deur mochten parkeren. Dat is voor een groep met rolstoelers heel

erg fijn want het is een en al klimmen en dalen en het was nog aan het

miezeren. Het blijkt achteraf onze enige iets mindere dag te zijn.

Xperium vond iedereen

erg leuk. De grote bellen

blaas, jezelf in een bubbel

zetten, bekers en bordjes

die je om de oren vliegen,

een motor met Jan erop

die met gemak wordt

opgetild, zelfs door Rob.

Pingpongballetjes die op

spuitend water blijven

drijven, allerlei dingen

met spiegels, kleuren, lijnen, geluiden en nog

veel meer. Een rare stoel waar je niet uit kon

vallen, maar waar alleen Erik op durfde! Echt

van alles. Niet te groot of te klein. Eigenlijk

precies goed om met de groep te doen. We

hebben daar ook onze lunch opgegeten.

14

Daarna vertrokken we naar de WaldwipfelWeg. Het is weer droog!

WaldwipfelWeg is een wandelweg tussen de toppen

van de bomen. Het is gelukkig weer droog

geworden, maar helaas nog wel ontzettend mistig.

Het eerste zien we een huis ´op zijn kop´. Dat ziet

er echt wel ´gek´ uit.

We wandelen over de brug tussen

de toppen van de bomen maar het

uitzicht is niet zo best. Jan haalt

nog een natte broek door in een

tipi tent te gaan zitten op een nat

stoeltje met schapenvacht. We

zien nog kangoeroes, schattige

alpaca’s en dan gaan we op het

terrasje zitten en drinken daar

heerlijke koffie, cappuccino en

thee.

De zon begint te schijnen

en Loes gaat nog een paar

foto´s maken. Het blijft

echter nog wat heiig.

Daarna rijden we weer naar Bodenmais, doen nog noodzakelijke inkopen bij de

apotheek en dan arriveren we om kwart over vijf bij het Landhaus. Nog even een

momentje rust voor we weer de bus in gaan om naar een restaurantje te gaan.

15

Deze avond hebben we gegeten bij Gasthof ´Zur Post´. We werden heel goed

bediend en het eten was heerlijk. Eindelijk (volgens Peter) hebben we

wienerschnitzel met pommes frites gegeten. Ook was er forel met bratkartoffeln.

Nadien konden we kiezen tussen kuchen of ´eis´. Zeer voldaan zijn we weer

terug gegaan naar het Landhaus. Daar nog wat kaarten geschreven en met

elkaar zitten kletsen. Elzelien weer gedoucht en nadat Erik en Rob naar bed

waren zijn Jan, Albert, Peter en Conny het spel regenwormen gaan spelen. Ook

Jolanda sloot zich aan. Elzelien heeft de grootste schik met kijken naar het spel.

Loes werkt aan het verslag en uiteindelijk gaat iedereen moe en voldaan naar

bed. Alweer een dag voorbij. En… wat belangrijker: een zeer geslaagde dag.

Welterusten maandag!

Dinsdag 30 augustus 2016_Joska, glas blazen/shoppen/goochelshow De dag begon met het dweilen van de vloer in de kamer op de begane grond

vanwege een plasincident. We zaten ook deze ochtend weer iets later aan de

ontbijttafel dan afgesproken. Het ontbijt lieten we ons weer goed smaken. Na het

ontbijt heeft een aantal heren zich laten scheren. Kim was Elzelien een beetje

aan het plagen. Hij zei namelijk dat hij dacht dat wij met de Zonnebloem hier

waren. Elzelien vond hem een sukkel We hadden een hoop schik met elkaar.

Conny ging even rustig apart zitten om haar kaarten te schrijven. Die moeten

toch echt vandaag allemaal op de post. We zijn steeds zo druk met alles dat het

er bijna niet van komt om er voor te gaan zitten.

Het was al middag voor wij eindelijk in de bus zaten en

vertrokken richting Joska, de enorm grote glaswinkel en -

blazerij net buiten Bodenmais. Wat is er veel te zien. Dat was

allemaal prachtig (en duur) maar het allermooist was toch wel

dat wij allemaal zelf een bol mochten blazen.

16

17

Elzelien wilde niet zelf blazen, maar koos wel een kleur uit die Jolanda voor haar heeft geblazen.

18

Loes wilde nog speciaal een gele bol blazen om cadeau te geven aan Kim&Joost

voor hun goede zorgen. De kleur geel slaat op de (kleur van de) zonnebloem,

alwaar Kim deze ochtend Elzelien zo mee plaagde.

Na deze geweldige ervaring zijn we naar

Bodenmais centrum gereden. Eerst bij de bus op

de parkeerplaats bij de supermarkt een heerlijk

broodje gegeten en daarna zijn we op zoek

gegaan naar souvenirs waaronder een t-shirt

met Bodenmais erop voor Erik. Conny scoorde

een prachtig paar schoenen, Albert (op schaal)

een tractor met aanhanger en Erik eindelijk een

prachtig poloshirt met Bodenmais erop. Jan hield

zijn geld liever heel en Elzelien heeft geen behoefte aan dingen kopen. Ook voor

Rob hoeft dat niet zo.

Ook deden we nog een terrasje.

Iedereen geniet. Wat hebben we een leuke groep en het is hier prachtig. Alleen

het duwen van de rolstoelen is hier bijna niet te doen. Met vereende krachten

worden Rob en Elzelien soms omhoog geduwd maar het meeste werk wordt door

Jolanda en Peter verricht.

19

Na het terrasje en shoppen zijn we weer teruggegaan naar het ‘Landhaus’. Even

lekker relaxen en iets voor jezelf doen.

Jan en Albert gaan weer een potje

‘regenwormen’ doen en Elzelien en

Conny komen gezellig bij Loes zitten

kletsen en willen op de laptop wel een

trouwfilmpje van Peter&Loes zien (zij

trouwden op 15-5-2015) .

Jolanda lijkt onvermoeibaar en stelt Rob

voor om hem nu lekker te douchen. Er is

tijd genoeg en Rob vindt (bijna) alles

best.

Om kwart voor zeven zitten we allemaal weer in de bus op weg naar een

restaurant waar we na het eten een goochelshow van magiër Waltini gaan

bijwonen. Albert was al de hele dag in de weer en hoopte dat de goochelaar de

bus kon wegtoveren. Het bevalt hem hier wel Maar voor het zover is gaan we

eerst eten.

Bij aankomst bij het restaurant werden we super gastvrij ontvangen en hartelijk

welkom geheten door de eigenaresse Brigitte. We voelden ons ook echt welkom.

20

We hebben zitten genieten van een heerlijke maaltijd. De steak was zeer mals en

voor de vegetariërs was er een pannetje met groenten. Het toetje was helemaal

verrukkelijk en we hebben er allemaal zeer van gesmuld.

Na het eten kwam de goochelaar. Allereerst werd Loes naar

voren gehaald om de rol van assistente op zich te nemen. Zij

kreeg een hoge hoed op haar hoofd en een toverstaf in haar

hand. Uit een andere hoge hoed werden sjaaltjes getoverd. En

die was toch eerst echt helemaal leeg!

Ook Albert kwam aan de beurt.

Hij toverde van drie gelijke

touwen ineens zomaar drie touwen van

verschillende lengte! Mirakels, zegt Jan dan.

Jan mocht zelf ook als assistent komen zitten. Hij

kreeg een toverstaf

in zijn handen en

zodra Jan deze

vasthield werd het een slap koordje! Drommels!

Daarna kreeg Jan het voor elkaar om water weg te

toveren met zijn toverspreuk “sim salla bim, wasser

weg”.

Elzelien toverde een hele grote dobbelsteen

weg, maar daar snapte ze echt helemaal niks

van. Grote pret hebben we gehad!

Waltini maakte ook nog van

ballonnen voor Elzelien een beertje,

voor Jan een helm en zwaard en

voor Albert een piratenhoed.

Terug in het Landhaus zijn Albert en Jan weer het spel regenwormen

gaan spelen. Zo langzamerhand gaat iedereen zich weer klaar maken

voor de nacht. We kijken terug op een geslaagde dag. Wat vliegt de

tijd.

Woensdag 31 augustus 2016_Silberberg, in de mijn en op het terras Goedemorgen woensdag. We hebben afgesproken vanmorgen een kwartiertje

later te ontbijten. Het ontbijt is weer zo supergoed door Joost verzorgd.

Menigeen zal wel een paar pondjes zijn aangekomen. Dat is niet de bedoeling

maar met iedere dag zo’n ontbijt, heerlijke lunchbroodjes en uit eten houd je dat

niet tegen.

Na het ontbijt vraagt Loes of Kim en Joost even willen komen. Dan leest ze een

klein gedichtje voor dat zij voor hun maakte en overhandigt hen een zelf

21

geblazen gele glazen bol met holle steel. Via de steel kun je water in de bol laten

lopen en dan steek je de steel bij een plant. De plant haalt dan water wat het

nodig heeft er uit. Heel handig!

Beste Kim&Joost,

Geel is de kleur van een zonnebloem

Maar wij zijn hier gekomen via Tendens

Er is in deze omgeving heel erg veel te doen

Dus terug mogen komen is dan ook onze wens

Aan deze week zullen wij nog dikwijls denken

En over jullie en jullie ‘Landhaus’ zijn wij zeer tevreden

Nu willen wij jullie heel graag iets schenken

Om te bedanken voor al wat jullie deden.

Ze konden het zeer waarderen. Dus dat hebben we goed gedaan met elkaar.

Na het ontbijt de tanden poetsen en ons klaarmaken om

naar de Silberberg te gaan. De Silbergberg is een

voormalige mijn waarbij tot het jaar 1542 de nadruk lag

op het zilver. Halverwege 1962 is de mijn voor delving

gesloten.

Er ligt een railsysteem van ongeveer 20 kilometer.

Tegenwoordig kun je een rondleiding krijgen. Deze is zelfs

voor rolstoel toegankelijk. Weliswaar moet je eerst

buitenom nog een enorme klim maken, maar dan ben je

ook binnen met de rolstoel.

We krijgen allemaal een helm en een overjas. Die helm is

absoluut fijn om te hebben, want het is af en toe heel laag

binnen en menigeen stoot zijn hoofd, eh… helm.

Jan, Albert en Loes nemen de gewone route met 130 traptreden.

Dan komen de groepen samen en gaan we

gezamenlijk verder. Jan sluit zich bij de groep

aan. Albert loopt super goed maar niet zo heel snel. Spoedig

raken hij en Loes achterop. Er zijn niet veel zijwegen dus

verkeerd lopen zal je niet. Niemand lijkt te beseffen dat zij er

nog lopen. Al met al lopen zij wel 8 minuten achter. Op een

gegeven moment riep Loes heel hard “is daar nog iemand?”

Geen antwoord. Albert vroeg of ze bang was. Dat is niet

nodig want hij heeft zijn mobieltje bij zich. Loes vond dat

super lief van Albert. Zij vermoedt dat er geen bereik is,

maar ze is zeker niet bang. Ze vindt het gewoon niet zo

netjes van de gids. Die kan fluiten naar een fooitje!

22

Onderweg komen ze wel allemaal heel mooie ruig gesteente tegen. Hier en daar

zelfs druipsteen. De kleuren blijven boeien.

Loes is super trots op Albert. En nu

heeft ze ook nog tijd om een paar

foto’s te maken. Zij begint het bijna

een win-win-situatie te vinden!

Zo’n avontuur beleeft niet iedereen!

Opeens kwam Peter aanlopen. Die maakte zich wat zorgen en nog meer toen hij

zag dat Erik niet bij ons liep. Dus liep hij snel weer terug. De rolstoel groep liep

namelijk op het laatste stuk een andere weg dan de rest. Erik had zich onder de

rest gemengd. Hij zat rustig op een bankje te wachten. Goed gedaan Erik!

Nu we weer compleet zijn gaan we heerlijk in het zonnetje zitten en genieten van

de zon en het prachtige uitzicht. Wat geniet iedereen toch.

23

Rob wil nog even naar de rand om van het uitzicht te genieten. Albert wil dat ook

heel graag. Loes raakt ontroerd te zien hoe de mannen op hun eigen wijze zo

ongelooflijk genieten van wat ze zien. Maar oordeel zelf… het IS ook schitterend!

Peter maakt een panorama foto van het landschap.

We zouden niet te laat terug gaan,

maar iedereen wil nog blijven. Peter

wil gaan tanken en Loes wil graag

werken aan het verslag en aan haar

eindwoordje op het vakantiediploma.

Dus blijft Jolanda met de groep

heerlijk op de Silberberg en brengt

Peter Loes terug naar het Landhaus

en gaat hij tanken en weer terug naar

de groep. Het is ook vlakbij.

Erik heeft een heerlijke ligstoel gevonden. Ze hebben allemaal genoten op de

berg en hebben allemaal een behoorlijk kleurtje opgelopen. Gelukkig heeft

Jolanda zonnebrand mee en kun je ook in de schaduw zitten.

Wat een heerlijke laatste dag!

24

Als ze thuiskomen gaat iedereen zich opfrissen en zich klaar maken om naar het

laatste restaurant te gaan. Loes vraagt iedereen apart hoe zij deze week hebben

ervaren omdat zij dat in dit verslag wil schrijven. Conny en Rob bekijken de

foto’s van deze week op de laptop om hun geheugen nog wat op te frissen. Als je

wil weten wat ze hebben gezegd moet je vooral doorlezen! Dan is het tijd om ons

laatste avondmaal in Bodenmais te nuttigen.

Jan, Albert, Conny en Loes gaan lopen naar het restaurant dat slecht 650 m

verderop ligt. Echter met de rolstoelen is het niet te lopen vanwege de steile

helling en dus moet de rest met de bus.

Dit keer eten we bij Zum Rechen. Peter

zit weer te dollen met Elzelien en die

ligt in een deuk!

We zitten gezellig bij elkaar en kijken

terug op een schitterende week. Loes

maakt een selfie met Conny. Zij worden

de ‘wijnmeisjes’ genoemd omdat zij bij

het eten een rood wijntje drinken.

25

Van de heerlijke kaiserschmarrn mit Rumrosinen und

Preiselbeeren is geen foto gemaakt. Maar die smaakte

verrukkelijk! Wel een heel mooie foto van Elzelien die blij

is met haar nagerecht.

Na het eten zijn de lopers weer gaan lopen en de

anderen met de bus naar het Landhaus.

Op verzoek van Rob hieronder nog twee foto’s genomen vanaf het balkon.

Thuis gekomen gaan we vroeg naar bed, want morgen

willen we om zes uur opstaan. Het lukt bijna iedereen.

Loes heeft toch nog tot half een stukjes geschreven. Dat

doet ze tot nu toe bij iedere reis en dat wil ze perse nu

ook doen. Dan gaat ook bij haar het licht uit.

Ssssssst slaap lekker!

Donderdag 1 september 2016_Dag van vertrek en aankomst Arnhem Het lukt iedereen om vroeg op te staan. Peter wekt de heren Jan en Albert nog

een laatste keer met ‘Goedemorgen dames’ ! Wat een plaaggeest is dat toch! We

lopen de kamers en kasten nog allemaal na en dan kunnen we gaan ontbijten.

26

Het ontbijt is weer geweldig. Loes maakt van de gelegenheid

gebruik om de stukjes die zij heeft geschreven voor te dragen

aan een ieder. Deze staan verderop in dit verslag. Het wordt

zeer op prijs gesteld en Loes voelt direct geen moeheid meer.

Om kwart over acht is alles klaar, zit

iedereen in de bus en kunnen we

vertrekken. We hopen op een

voorspoedige reis.

En dat is gelukt. We zijn twee keer

lang gestopt. En één keer om

Jolanda in Venlo af te zetten. Om

kwart voor zes rijden we de

parkeerplaats bij Tendens in Arnhem

op. Joost, nu wel DE Joost directeur van Tendens, wacht ons op en helpt met het

uitladen van de bus.

De achterban was al geïnformeerd over het feit dat we een uur eerder zouden

aankomen en iedereen werd ook mooi op tijd opgehaald. We nemen met een

super goed gevoel afscheid van elkaar!

Joost, Peter en Loes nemen de afgelopen week door en dan is het al lang half

acht geweest voordat ook zij huiswaarts keren.

27

Uitspraken en opmerkingen die regelmatig voorbij kwamen Er worden wat opmerkingen en uitspraken gedaan. Diverse zijn gewoon te leuk

om niet te benoemen.

Peterrrrr, die vertrouw ik voor geen meterrrr

De eerste zin die Elzelien zei toen Peter zich voorstelde en die werd nog wel eens herhaald.

Hoe laat is het? “Zelfde tijd als gisteren!”

Aldus Elzelien.

Ik zit op een koor, maar nu niet, nu zit ik op een stoel.

Erik

“Had je niet gedacht dat ik dan kon” Albert

Goedemorgen dames! Peter tegen Jan en Albert als hij hen wakker maakt.

“Peter kan de hoogste boom in” Albert als Peter weer wat plaagt.

“Dat was een lekker zondagje! Hahaha”

Jan, na heerlijk in de zon te hebben gezeten op de Silberberg op…

woensdag.

Peterrrrrrrrrrr De rollende R van Elzelien werd hier en

daar iets aangedikt.

Spuit 11

Dat is Elzelien.

Spuit 12 Dat is Erik.

Mevrouw Klep Dat is Jolanda en niet vanwege kletsen

maar vanwege haar slippers die volgens Elzelien klepperen.

“Pap en rika laat ik maar liggen” Zei Conny. Zij houdt niet van paprika.

Sukkel…. Elzelien zei dat regelmatig tegen Peter als hij weer grapjes maakte.

Okidokie Zegt Jan als hij het ermee eens is.

Drommels Zegt Jan als iets niet ineens lukt bij een ander of hemzelf .

Mirakels Zegt Jan als hij iets bijzonders vindt.

Er vliegt een vliegtuig over. “Weet je waar dat vliegtuig vandaan komt?”, vraagt

Jan, “Nee”, zegt Peter, zegt Jan: “uit Belgie. Dat zie je aan de witte streep die het achterlaat. Dan weten ze hoe ze terug moeten.”

28

Wat vonden onze vakantievrienden van deze reis? En wat zegt Loes?

Wat vond Jan van deze vakantie?

Geweldig! Ik vond het echt super. Alles was goed

en als ik toch iets moet zeggen wat het leukste

was moet ik even nadenken hoor. Ja, de

goochelaar vond ik super!

Ook met elkaar was super. En ook met Albert

‘regenwormen’ spelen.

Als ik vraag wat Jan niet leuk vond was dat het

incident met de rolstoel in de bus. “Vanaf dat

moment houd ik het goed in de gaten”, aldus Jan.

Loes zegt tegen Jan:

Wij zijn eerder samen op vakantie geweest

Toen al was het voor mij een heel groot feest

Jij bood ons dikwijls een helpende hand

En had met iedereen een heel goede band

Regenwormen speelde jij maar wat graag

Bij verlies kwam er gelukkig geen geklaag

Hopelijk zien wij elkaar bij een volgende reis weer

Want ik vind jou echt een super toffe ‘peer’!

Wat vond Albert van deze vakantie?

Ik vind de reis hartstikke mooi. Wat ik het mooiste

vond vind ik lastig. Maar de kabelbaan vond ik wel

heel mooi. Had ik nog nooit gedaan. Ook de

Silberberg vond ik super leuk. Eigenlijk vind ik alles

wat we gedaan hebben hartstikke mooi.

Ik heb geen minpunten hoor. Het huis is ook echt

fantastisch he!? Net als Kim&Joost. Ik vind het een

super vakantie!

Loes zegt tegen Albert:

Jij bent de jongste telg in dit vakantiegezelschap

Alles wat jij zelf doet vind ik echt bijzonder knap

Jij probeert eerst zelf iets uit en vaak met succes

Dat zou voor menig mens zijn: een wijze les

Je bent vrolijk, gezellig maar hebt wel vreemde dromen

En Peter zie jij het liefst in heel hoge hoge bomen

Ik wens jou alle voorspoed toe in jouw leven

Dat anderen aan jou en jij hen veel vreugde mag geven

Nou Albert, dit rijmpje had je vast niet gedacht

Ik dank je voor de gezelligheid die jij ons deze week bracht!

29

Wat vond Rob van deze vakantie?

Ooh ik vond het een echt super fijne vakantie.

Het glas blazen vond ik super, de gondel heel erg

mooi. Ook de uil in het dierenpark vond ik mooi.

Zo wit. En al die uitzichten. Echt super [en twee

duimen gaan daarbij omhoog]

De heenreis vond ik veel te warm. Ik werd bijna

niet goed, mijn hoofd kan daar niet tegen. Ook

dat ik bijna omviel in de bus vond ik niet leuk,

maar verder was het echt super.

Loes zegt tegen Rob:

Afhankelijk zijn is niet iets waar je als mens voor kiest

Als je langzaam maar zeker je mobiliteit verliest

Dat jij zo genoot van de activiteiten die wij deden

Is het waard geweest dat wij er extra tijd aan besteedden

Het glas blazen, de gondel en de vele vergezichten

Deden jou lachen en je hele gezicht verlichten

Geniet nog lang na van de foto’s in het verslag

En denk maar vaak terug aan menig mooie dag!

Wat vond Erik van deze vakantie?

Tja. Moet ik er nu iets van zeggen? Het is een

geslaagde vakantie. Ja. Allemaal heel erg leuk.

Het leukste is misschien wel de kabelbaan met de

gondel.

Nee hoor, ik heb geen minpunten. Het eten was

ook heel lekker maar wel een beetje weinig ik

zou wel veel meer lusten. Eigenlijk heb ik wel een

minpunt. De vakantie was te kort.

Loes zegt tegen Erik:

Jij houdt van grapjes, lezen, eten en gezelligheid

En ik weet dat jij thuis ook heel graag een paard berijdt

Gevat ben je ook dikwijls en zegt rake dingen

Zoals de opmerking over ‘zitten, koor en zingen’

En samen op een kamer schept een zekere band

Want aan Rob bood jij ook wel de helpende hand

We hebben best veel activiteiten gedaan

Daarbij wist jij wel je mannetje te staan

De reis ging jou te snel en mocht langer duren

Geniet daarom thuis van het verslag en foto’s nog vele uren.

30

Wat vond Elzelien van deze vakantie?

Alles was echt goed hoor. Beter dan de vorige reis.

Ik ben wel vier keer gedoucht en vanavond mag ik

weer! De gondel vond ik mooi en best spannend!

Met Peter kon je lachen hoor. Ik heb geen

minpunten.

.

Loes zegt tegen Elzelien:

Jou heb ik leren kennen als een super leuk mens

Die duidelijk aangeeft “dit is mijn grens”

Ondeugend, vrolijk, gezellig en heel erg gevat

Die Peter stiekem toch wel een beetje aanbad

Na het douchen wilde je nog graag bij de rest gaan zitten

Maar binnen een paar minuten zat je in je stoel al te pitten

Zonder jou was het vast minder gezellig geweest deze week

Jij moest soms al lachen als Peterrrr jou wat gek aankeek

Bedankt Elzelien, dat jij bij ons was op deze reis

En dat je zo genoot van aardbei en chocolade ijs.

Wat vond Conny van deze vakantie?

Ik vond het wel een leuke vakantie. Ik vind het

moeilijk om terug te denken wat we gedaan

hebben. Als ik het verslag met de foto’s zie zal ik

het wel weer weten. Het is wel fijn dat ik de

activiteiten niet zelf heb hoeven te verzinnen.

Wat ik nog wel wil zeggen is dat Elzelien heel veel

gezelligheid heeft gebracht en ik ben heel blij dat

zij er bij is.

Loes zegt tegen Conny:

Af en toe gaan dingen jou veel te vlug

Dan zucht je wat en recht jij je rug

Je baalt van jezelf als je iets vergeet

Iets wat jij bij deze reis met name jezelf steeds verweet

Ik vind jou een doorzetter die graag dingen onderneemt

En die ook graag aan spelletjes deelneemt

Ik vond het bijzonder om jou te leren kennen

En had jou best nog wat langer willen verwennen.

31

Wat vond Jolanda van deze vakantie?

Een hele mooie reis. Een prachtige

accommodatie. Een super leuke groep. Een goede

samenwerking met Peter en Loes. Helaas ook een

minpunt, namelijk dat het wel behoorlijk zwaar

was om de rolstoel te duwen in dit berggebied

Loes zegt tegen Jolanda:

Wat ben jij toch een bijzonder mooi mens

Ze moeten zuinig zijn op jou bij Tendens

Je bent zorgzaam, vrolijk en weet van aanpakken

En jij zal niet snel iemand laten zakken

Peter zei al dat jij nog één ding moet gaan leren

“Nee” zeggen moet je maar eens gaan proberen

Hoewel jouw flexibiliteit absoluut valt te prijzen

Daarom wens ik jou alle goeds toe en vele mooie reizen

Wat vond Peter van deze vakantie?

Deze reis was echt zwaar, leerzaam en toch heel

waardevol!

Loes zegt tegen Peter:

Dit was onze eerste reis samen als begeleiders bij

Tendens

Ik vond het vertrouwd en prettig en ik bewonder

je nog meer

Om je zorgzame en je kritische kant, je bent een

fantastisch mens

Wat mij betreft doen wij dit samen nog maar eens een keer

Lieve Tendens vakantievrienden,

Dank jullie wel allemaal voor deze onvergetelijke

reis.

Hopelijk zien we elkaar terug!

Dikke knuffel van

Loes