Update bij Amore Eterno

Heel veel plezier met lezen, van deze update...

Hoofdstuk 4: Slapeloze nachten

Luciano rent naar zijn kamer. 'Lucia. Lucia Nucci. Natuurlijk, haar dure japon, glimmende haar, en haar sieraden. Hij had moeten weten dat ze uit een rijke familie kwam... Hij drukt zijn handen tegen zijn slapen als er een onverwachte hoofdpijn op komt zetten. In de kamer van Falco klinken zachte geluiden. Luciano laat zijn hoofd los en loopt naar de slaapkamer van zijn broertje.

'Falco, ik ben het Luciano.' zegt hij wanneer hij de deur openmaakt. Falco kijkt de jongen voor hem aan. 'Lucio!' brabbelt het jongetje als hij zijn grote broer aankijkt. 'Kon je niet slapen?' vraagt Luciano voordat hij zijn kleine broertje voorzichtig uit zijn wiegje haalt. 'Ik, niet slapen.' zegt Falco. Luciano glimlacht. 'Kom dan gaan we even kleren aantrekken.'

Snel zet hij het jongetje op de commode en trekt hem zijn pakje aan. 'Zo jongen, gaan we naar papa en mama.' Hij tilt hem van de commode en neemt hem mee naar beneden. Als hij voor de deur van de eetkamer staat kan hij het gefluister van zijn vader en stiefmoeder horen. 'Thomasso, er is iets met hem. Ik weet niet wat, maar het voelt niet goed.' Hij weet dat zijn vader nu knikt. Dan loopt hij naar binnen. 'Waarom rende je weg?' vraagt Silvia voorzichtig. 'Ik hoorde Falco, toen ik boven was heb ik hem uit bed gehaald. Hij kon niet slapen.' Thomasso staat op en pakt Falco van hem over. 'Ga zitten en eet je eten op.' Luciano schud zijn hoofd. 'Ik heb geen honger.'

'Luciano, kom dan wel even aan tafel zitten.' zegt Silvia terwijl ze met het linnen servet haar mond afveegt. Thommaso knikt, en Luciano die gaat toch maar even zitten. 'Ik vind het fijn dat je zo veel met je broertje bezig bent.' zegt ze. Thomasso knikt. 'Luciano, je bent veranderd na ons gesprek.' Luciano knikt. Het enige dat hij nu wil is alleen op zijn kamer zitten.

'Vader, Silvia, mag ik van tafel?' Thomasso schud zijn hoofd. 'Nee, pas als wij uitgegeten zijn. Lust je pudding?' Luciano schud zijn hoofd. 'Nee, ik heb geen honger.' Een lakei komt de borden opruimen en zet borden pudding neer. Ook Falco krijgt een klein bordje. Silvia pakt het zilveren lepeltje en doet er een beetje pudding op.

'Falco, wil je lekker pudding.' zegt ze. Falco neemt het lepeltje meteen van haar over en sabbelt er tevreden op. Luciano kijkt naar zijn broertje, zijn stiefmoeder en zijn vader. Ze zien er gelukkig uit. Luciano kijkt tevreden de tafel rond. 'Over twee maanden gaat die oudste van Nucci toch trouwen?' vraagt Thomasso. Silvia knikt. 'Ja, met de drukker.'

'Nou, zelf ga ik er niet naartoe, misschien kunnen we een spion sturen.' mompelt hij. 'Ik ben benieuwd wat ze zal dragen, hopelijk geen zijde. Dat is volledig uit de mode.' zucht Silvia. Thomasso kijkt haar aan. 'Je bent zelf getrouwd in zijde!' Silvia glimlacht, 'Dat was vijf jaar geleden, liefje.' Luciano grinnikt.

'In ieder geval, misschien zeggen ze tijdens de dienst nog iets van belang.' Thomasso kijkt naar Silvia. 'Ik wil wel gaan.' zegt Luciano dan in een impuls. 'Waarom, wil jij naar het huwelijk van Arianna Nucci?' vraagt Silvia. 'Lijkt me wel interessant, en ik wil ook wel als luistervink spelen.' Thomasso lacht. 'Nou ik denk dat jij wel kunt gaan.'

'Met jou weet ik in ieder geval zeker, dat je geen dubbelspion bent.' vervolgt hij. Luciano lacht. 'Alstublieft.' vraagt hij. Silvia lacht. 'Jij mag naar het huwelijk, maar je gaat wel vermomd.' Luciano glimlacht. 'Natuurlijk, ik ga niet als een Rossi naar het huwelijk van een Nuci.' hij glimlacht en kijkt zijn vader vrolijk aan. De twinkeling in zijn vaders ogen voelt goed.

Ondertussen, heeft iedereen zijn pudding op. Falco heeft het zelfs voor elkaar gekregen om zijn hele gezicht onder te smeren. 'Ik maak hem wel even schoon.' zegt Luciano. Silvia glimlacht. 'Doe hem maar even in bad. Wil je dat doen?' Luciano knikt en haalt Falco uit zijn stoel. 'Kom, dan gaan we lekker in bad.' zegt hij tegen zijn broertje.

Luciano loopt met Falco op zijn arm de trap op. Hij zal blij zijn als de verbouwing rond is. Nu is het huis klein, en als er nog een kleintje bijkomt, iets wat Silvia heel graag wil wordt het veel en veel te klein. Hij maakt de deur van de badkamer open en laat wat water in het bad stromen. Hij voelt met zijn hand of het water niet te warm is en doet de kleren van Falco uit.

Als Falco in bad zit spettert hij vrolijk met het water en spat alles nat. Luciano glimlacht naar zijn broertje, en wast zijn gezicht met een beetje zeep. Falco kijkt hem aan en haalt met zijn kleine vinger een achtergebleven restje pudding van zijn gezicht, dan steekt hij het vingertje in zijn mond. 'Lekker.' mompelt hij terwijl hij zijn vinger gulzig aflikt.

Luciano lacht en haalt hem uit bad. Hij trekt hem zijn kleertjes weer aan en neemt hem nog even mee naar beneden. Als hij voor de deur van de woonkamer staat hoort hij zijn vader en Silvia fluisteren. 'Silvia, we kunnen pas weer een kindje nemen als het huis helemaal verbouwd is. Nu hebben we amper genoeg slaapkamers, en een nieuw Rossi kindje verdient beter.'

Luciano weet dat Silvia nu knikt. Dan klopt hij op de deur. 'Ik ga naar mijn kamer, Falco kan wel een tijdje bij jullie blijven.' Thomasso knikt en Luciano loopt de woonkamer uit. Hij blijft even op de trap staan en kijkt naar de hal. Dus als het huis verbouwd is krijg ik nog een broertje of zusje. Hij glimlacht en loopt de trap verder op.

In zijn slaapkamer gaat hij op bed liggen. Hij gaat bij het huwelijk van de zus van Lucia zijn, hij krijgt nog een gelegenheid om Lucia te zien, alleen weet zijn vader niet dat hij alleen naar het huwelijk gaat om bij Lucia te zijn. Maar daar zal hij ook niet achter komen. Denkt Luciano erachter aan. Met een glimlach gaat hij beter liggen.

Hij blijft nog even liggen en fluit een vrolijk liedje. Door het open raam hoort hij hoort hoe een paar late vogels door de late avondlucht fluiten en krekels tjirpen in de grasvelden naast de stad, het heeft alle ingrediënten van een heerlijke warme, zoete zomeravond. Er hangt romantiek in de lucht. Het enige wat hij nu zou willen is Lucia zien. Haar naam gonst door zijn hoofd.

Even later staat hij op van het bed, en trekt zijn nachtkleding aan. Dan kruipt hij in bed. Hij wil Lucia, hij haar lippen de zijne raken. En dat haar lichaam tegen het zijne aanligt. Hij wil haar haren strelen en een blos op haar mooie wangen toveren. Hij wil haar zien, hij wel met haar in het gras liggen en lange gesprekken voeren.

Maar hij weet bijna zeker, dat ze hem niet wil. Ze is een Nucci, ze weet vast al met wie ze moet trouwen, haar hele toekomst is al uitgestippeld, en in die toekomst zal hij geen rol spelen. Hij draait zich om maar kan de slaap niet vatten. Luciano en Lucia, het klinkt alsof het zou zou moeten. Luciano en Lucia Rossi.

Hij zucht. 'Lucia, ik hou van je.' fluistert. Nog steeds tjirpen de krekels en fluiten de vogels. De avondlucht die door het open raam binnenkomt is heerlijk. Er waait buiten een koel briesje dat door zijn raam naar binnen komt. En terwijl Luciano nog steeds aan Lucia ligt te denken weet hij dat hij voorlopig de slaap niet zal vatten.

Dankjewel voor het lezen!

Hopelijk vonden jullie de update leuk! Binnenkort meer.