Accenten december 2014

ACC’ENTEN / DRIEMAANDELIJKS / JAARGANG 19 NUMMER 2 / GRATISAFZENDER: WACCO, GROTE MARKT 1, 9100 SINT-NIKLAAS / V.U. Annemie Charlier, GROTE MARKT 1, 9100 SINT-NIKLAAS

accentenBEVEREN HAMME LOKEREN SINT-NIKLAAS WAASMUNSTER ZWIJNDRECHTMagazine van de cultuur- en gemeenschapscentra van het Waasland

AFGIFTEKANTOORSINT-NIKLAAS MAIL

AFGIFTEDATUMDECEMBER 2014

ERK. P 802025

PB- PP B-BELGIE(N) - BELGIQUE

00000

inhoud JANUARI - FEBRUARI - MAART

ZIN IN EEN VERRASSENDE DATE?

Met de cheque uit de folder kan u intekenen op een ‘culturele’ date.Het aanbod van de Wase CultuurCentra is zo overweldigend dat onbekende, kleinere, maar waardevolle voorstellingen wat op de achtergrond blijven. Omdat onbekend onbemind is, willen wij u over de streep trekken met deze aantrekkelijke, gratis kennismaking.U kiest een voorstelling uit de folder. U reserveert met vermelding waccodate en bezorgt de cheque. Uw kaartjes liggen aan de kassa klaar.De folder met cheque ligt in uw cultuurcentrum en bij de gemeentelijke informatie. U kan hem ook bekijken en downloaden op www.accenten.be. U herkent deze voorstellingen aan het symbool vlek Meer info: Cultuurmagazine accenten www.accenten.be 03 778 33 44

theater / podiumHet KIP 4 “Eigenlijk is ‘Qui a peur de Regina Louf’ een uit de hand gelopen grap”

De Spelerij en Paul Bangels 7 “Ik heb een eindeloze hang naar theater”

Beeldhouwster Camille Claudel 17 Een leven lang op zoek naar acceptatie en liefde

Tuning People 20 “Experiment is voor ons als makers een noodzaak”

De Roovers 26 “Het enige feest dat we leuk vinden is theater”

Nic Balthazar en Soufiane Chilah over ‘Neeland’ 34 “Ik wil met fictie de realiteit bijsturen”

The Best of Salaheddine 38 Jonge comedian razend populair bij Marokkaans publiek

Circuit X loodst u door de haarspeldbochten van het leven 42 Nieuw talent-selectie van Het Theaterfestival

muziekElke De Mey - Love Like Birds 12 “Ik moet helemaal in mijn muziek kunnen verdwijnen”

Buurman 14 “Soms moet je fluisteren om jezelf duidelijk te maken”

Frank Vaganée 24 “Brussels Jazz Orchestra laat de hartslag van New York horen”

Tango, chanson, klassiek en folk 37 Orquesta Tanguedia

15 jaar Polyfoon 40 ‘O onvermijdelijke dood’

circusEen zoektocht naar merkwaardigheid 29 circus volgens Alexander Vantournhout

dansPeeping Tom - ‘A Louer’ 32 Niets is voor altijd

projectVoorronde Kunstbende Waasland 41 Ontdek kakelvers jong creatief talent uit het Waasland!

Goed Gevormd – accenten op vorming 46

Agenda 47

Goed Bekeken – accenten op podium 44

Reiswijzer 55

Colofon 55

Is uw adres niet correct? Is het niet meer actueel? Krijgt u accenten 2 keer toegestuurd? Wil u daarentegen graag een extra exemplaar om in winkel, wachtzaal enz… te leggen?

Meld het ons via [email protected] en 03 778 33 44 en wij passen uw gegevens aan.

CHECK

WWW.ACCENTEN.BE

accenten december 2014 3

theater TEKST: HELEEN DEBRUYNE - FOTO: PAUL DE MALSCHE

Het KIP

Toneelgroep Ceremonia en het GEIT werden in 2011 samen herboren als het KIP – het Koninklijk Instituut voor Podiumkunsten. Sindsdien gaat het het jonge theaterclubje voor de wind. Hun eclectische, vaak hilarische voorstellingen zijn druk bevraagd in binnen- en buitenland. Zo druk is het dat acteur en artistiek leider Gilles De Schryver eerst een indrukwekkend ogende excel-file moet doorpluizen, voor hij zich herinnert waar we ook alweer over zouden praten. “Wacht hoor, even kijken, wat spelen we dit najaar allemaal, en wanneer? En over wélk stuk wilde je praten?”

In Qui a peur de Regina Louf? versmelten jullie theaterklassieker Who’s Afraid of Virginia Woolf en de affaire Dutroux tot één toneelstuk. Hoe kom je op zo’n onwaarschijnlijk idee?GILLES DE SCHRYVER: “Qui a peur de Regina Louf is eigenlijk een uit de hand gelopen grap. Mijn collega-artistiek leider Yahya Terrin en ik zaten rond de tafel met acteur Robrecht Vanden Thoren, om te praten over wat we nog graag wilden maken. Yahya en ik lieten vallen dat we al lang met het idee speelden om iets te doen met de klassieker van Albee. Goed, zei Robrecht, al lachend, doen we, en als we toeren in Frankrijk noemen we het Qui a peur de Regina Louf. Yahya en ik keken verbaasd naar elkaar: al twee jaar hield de zaak Dutroux, met de X-dossiers en de getuigenissen van Regina Louf, ons bezig. Laten we die twee dingen gewoon samenbrengen, dachten we.”

Het cliché van artiesten die hun beste ideeën op café op bierkaartjes krabbelen, klopt dus? DE SCHRYVER: “Voor de volle honderd procent. Maar vergis je niet, daarna moet het echte werk beginnen. Een hele zomer lang hebben we ons op die X-dossiers gestort, we lazen alle boeken die verschenen zijn, we doorplozen het dossier dat op wikileaks is gelekt en we gingen praten met journalisten die de zaak indertijd van nabij volgden. Hoe we de brug tussen die twee verhalen zouden slaan, was toen nog een raadsel.”

Een ingenieuze kunstgreep bracht de oplossing: de twee professoren uit het stuk van Albee, zijn in jullie versie professioneel bezig met de zaak Regina Louf.DE SCHRYVER: “In Albee’s stuk hebben de personages het de hele tijd over de universiteit waar ze werken, een heel specifiek veld waar wij niet veel mee konden. Dus besloten we van de oude professor een journalist te maken, die zich verbrand heeft aan de X-dossiers. De jonge, ambitieuze professor is een theatermaker geworden: hij wil een stuk over de zaak Dutroux gaan maken en wil de journalist uithoren over zijn versie van de feiten. Handig: door een theatermaker op te voeren, kunnen we onszelf ook parodiëren. De premisse van Albee hebben we verder wel behouden: na een feestje belanden de koppels bij elkaar thuis, er wordt ongelofelijk veel gezopen en de spanning loopt hoog op.”

Hebben jullie nieuwe dingen ontdekt, door weer in de zaak Dutroux te gaan spitten? DE SCHRYVER: “De media schilderden Regina Louf indertijd af als een onbetrouwbare getuige, als een halve zottin zelfs. Maar als je er de criminele dossiers bijhaalt, stel je vast dat veel van haar getuigenissen wél kloppen. Zeker, ze heeft veel verzonnen, ze was ook ziek – ze had een meervoudig persoonlijkheidssyndroom en was vaak enorm in de war. Maar sommige dingen die ze vertelde, kloppen dus wel. Dat wisten we helemaal niet. Net zoals zowat iedereen geloofden we dat alles wat ze zei quatsch was.”

Dat toont hoe de dominante versie van een verhaal zich in het collectief geheugen nestelt. Of dat verhaal nu klopt, of niet. DE SCHRYVER: “Ja, daar wilden we het zeker ook over hebben. Dat is een thema dat altijd terugkomt, hoe media met informatie omgaat en hoe media de publieke opinie kneden. Dat halen we dus zeker aan, maar het stuk gaat toch in de eerste plaats over mensen. We zijn nog altijd theatermakers, geen onderzoeksjournalisten.”

“Eigenlijk is Qui a peur de Regina Louf een uit de hand gelopen grap”Wat krijg je als je Edward Albee’s vlijmscherpe theaterklassieker Who’s Afraid of Virginia Woolf mixt met de zaak Dutroux en een flinke dosis absurde humor? Een dijenkletser van een voorstelling die toch Grote Vragen oproept. Het KIP neemt je met Qui a peur de Regina Louf mee op een theatrale trip door de stevig dichtgeschroefde stinkende potjes van de Belgische geschiedenis én de hartenpijn van twee ongelukkige koppels. Een stuk dat de grenzen tussen waarheid en illusie verkent.

4 accenten december 2014

Het KIP heeft, denk ik, nog nooit iets geproduceerd dat niet grappig is. Maar we zijn toch het meest tevreden als het publiek achteraf zegt: ik heb evenveel gelachen als dat ik kippenvel kreeg.


De naam Regina Louf in je titel zetten, bleek wel een uitstekende methode om veel persaandacht te krijgen. DE SCHRYVER: “Nogal! De media waren bijzonder geïnteresseerd. We schrokken er van hoe hard die affaire vandaag nog in de collectieve verbeelding leeft. Voor Yahya en mij – we waren zo’n jaar of zestien tijdens de feiten - voelt de affaire Dutroux als een van die historische kantelpunten uit ons leven. Net zoals de val van de Berlijnse muur, de dood van Boudewijn en 9/11 dat zijn. Bijna iedereen van onze generatie heeft dat zo ervaren.”

Wat vindt Regina Louf er eigenlijk van, dat jullie met haar naam aan de haal gaan? DE SCHRYVER: “We zijn met haar gaan praten. Omdat we niet veel zin hadden om een rechtszaak op ons bord te

krijgen, zeker. Maar ook omdat we haar wilden uitleggen wat onze bedoeling is. Ons stuk gaat niet over haar, maar vooral over hoe die zaak leefde in de media en bij het publiek.

We moesten haar helemaal niet overtuigen. Ze was blij dat ons stuk niet over de gore details van de affaire en haar rol daarin zou gaan. Dus vond ze dat we absoluut onze zin mochten doen. Het is toch vooral onze bedoeling om de kleinmenselijkheid van onze personages bloot te leggen.”

Net zoals Albee dat doet, in de oorspronkelijke Who’s Afraid of Virginia Woolf? DE SCHRYVER: “Zeker. Kijk, zet twee koppels uit twee verschillende generaties in een kamer, geef ze veel drank en je krijgt competitie, en ruzie. Dat is drama, daar gaat theater over.”

Er mag in jullie drama wel gelachen worden. Zo speelt Tom Ternest, niet bepaald een overtuigende travestiet, een van de twee vrouwen. Waarom? DE SCHRYVER: “Tja, een kleed aantrekken en schmink opdoen, daar zijn acteurs dol op. Tom kan fantastisch grotesk spelen maar heeft tegelijk iets kwetsbaar, iets feminiens. Maar hij heeft niet de fysiek om een vrouw te spelen. Dat vonden we een interessante frictie. En grappig, ook.”

“Kijk, de thematiek van het stuk is zo zwaar dat we er veel grappen in wilden steken. Pas op de avond van de première merkten we dat die humor de voorstelling heel erg kleurt. Daar schrokken we van: als het publiek hard voor de lach gaat, gaat er op een bepaalde manier een laagje betekenis verloren. Een tragische laag die nochtans echt wel in het stuk zit.”

Hoe zou dat komen, denk je?DE SCHRYVER: “Daar praten we bijna elke dag over: hoe

theater

Zet twee koppels uit twee verschillende generaties in een kamer, geef ze veel drank en je krijgt competitie, en ruzie. Dat is drama, daar gaat theater over.

“Is er leven na de fictie? Het is de sleutelvraag uit Qui a peur de Regina Louf? - geen sensatiestuk over de beruchte X1-dossiers uit 1996, maar een eigenzinnige versie van Edward Albee’s drama, door het KIP magistraal naar eigen hand gezet (…) De vier acteurs die in de arena hun geloof bevechten, doen dat met een vingervlugheid die naast een gestaag toenemend respect ook zorgt voor buikpijn van het lachen. Het verbale vuurwerk en de razendsnelle wissels tussen cynisme, tederheid, wanhoop en spot vragen om een meesterschap dat deze vier zich op een bijzonder fysieke manier eigen hebben gemaakt.” (Evelyne Coussens in De Morgen)

*dit is een WACCOdAte! (zie p. 3)

komt het toch dat humor als minder diepgaand en minder heftig wordt ervaren dan drama? Terwijl die twee emoties vaak zo dicht bij elkaar liggen. Humor is toch ook een vorm van ontroering? Bizar toch? We vragen ons echt af hoe dat komt. Misschien omdat lachen iets zalvends heeft en daardoor minder diep en pijnlijk op je ziel inwerkt?”

“Maar goed, dat heeft ons nog nooit tegengehouden om grappen te maken. Het KIP heeft, denk ik, nog nooit iets geproduceerd dat niet grappig is. Maar we zijn toch het meest tevreden als het publiek achteraf zegt: ik heb evenveel gelachen als dat ik kippenvel kreeg.”

Dit is al de tweede hernemingsreeks van dit stuk. Dat een nieuw stuk zo’n lang leven heeft, gebeurt tegenwoordig niet al te vaak in het theater. Vinden jullie dat belangrijk?DE SCHRYVER: “Daar proberen we zeker aan te werken: minder voorstellingen maken, die levensvatbaarder zijn. Bij sommige stukken is dat productioneel gewoon niet haalbaar, omdat er te veel mensen in meespelen of omdat de techniek te specifiek is. Tijdens het maken moet je daar rekening mee houden, als je het stuk vaak wil hernemen. Dat doen we dus. Maar er is wel een keerzijde: theater is bij uitstek een levende kunst en soms voel je na een paar voorstellingen dat het momentum voorbij is.”

Hoe komt dat? En valt dat te vermijden? DE SCHRYVER: “Toneel is energie. Als er op de scène goede energie is, gaat het publiek er in mee. Maar als je als acteur voelt dat het vet van de soep is, voelt het publiek dat ook. Om dat te vermijden moeten de spelers elkaar blijven verrassen. Met Qui a peur de Regina Louf lukt dat goed: we zijn een fijne ploeg, we amuseren ons op de scène en maken de voorstelling van avond tot avond weer nieuw.”

Het KIP – Qui a peur de Regina Louf zaterdag 17 januari 2015 – 20u15 Hamme, CC Jan Tervaertinfo en tickets: 052 48 09 48 en www.jantervaert.be

woensdag 28 januari 2015 – 20u Sint-Niklaas, Stadsschouwburginfo en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be


theater TEKST: PETER ANTHONISSEN - FOTO: PAUL DE MALSCHE

De Spelerij en Paula Bangels

“Ik heb een eindeloze hang naar theater”


theater

Sinds haar oprichting in 2009

heeft De Spelerij zich vooral

getoond als een gezelschap

dat grote theaterklassiekers

brengt voor een breed publiek.

Zo stond eerder dit seizoen Kat

op een heet zinken dak op het

programma, een menselijke en

herkenbare enscenering van

het gezinsdrama van Tennessee

Williams, met onder anderen

Mathias Sercu en Eva Van

Der Gucht. De Spelerij speelt

echter ook nieuw geschreven

stukken. Zo openen Sint-Niklaas

en Waasmunster de deuren

voor Lars: een splinternieuwe

toneeltekst over drie

zestigplussers. Peter De Graef

schreef het stuk speciaal voor

Camilia Blereau, Tuur De Weert

en Jaak Van Assche. Accenten

sprak met Paula Bangels, de

regisseur van de voorstelling én

artistiek leider van De Spelerij.

Lars is een nieuw stuk. Wat kan je er al over kwijt?PAULA BANGELS: “Ik zal eerst de aanleiding vertellen. Ik ben een heel romantisch type. Dat is ook waarom ik theater maak natuurlijk (lacht). Er is een programma op de Nederlandse televisie, en dat heet Memories, met Anita Witzier. Zij brengt mensen samen die ooit een jeugdliefde hebben gehad, en die elkaar in 30, 40 jaar niet hebben gezien. En bij elke aflevering denk ik: “Daar wil ik theater over maken.” Omdat liefde niet overgaat... Dan gaan ze eerst met ‘haar’ praten in Nederland, en dan zoeken ze ‘hem’ op in bijvoorbeeld Bolivia. En dan komen zij terug bij elkaar, en dat is eerst een beetje onwennig, en dan even later zie je ze hand in hand weglopen en babbelen...

En ik weet ook wel dat zo’n shot geregisseerd is, maar eigenlijk moet ik daar altijd van huilen - van die grootse, niet te pakken hunkering naar mekaar graag zien. Dat iemand dat ooit in je getriggerd heeft en je dat 40 jaar later terugvoelt. Dat houdt me al heel lang bezig. In combinatie met wat je in de maatschappij ziet. Kijk om je heen, en je ziet veel oudere mensen die hand in hand lopen of verliefd zijn. Als je 50 of 60 jaar bent en je partner ontvalt je, dan zoek je een nieuwe... En dan denk ik: ‘Waar komen die mensen voor in toneelstukken?’ Nergens. Iemand van 75 jaar die verliefd is? Dat staat nergens in. Op die leeftijd ben je alleen nog grootvader of oudstrijder, of je hebt een klein rolletje en je zit er zowat bij. Dus ik zeg tegen Peter De Graef: “Schrijf daar een keer een stuk over.” Zo kwam dat.

Ik zie Tuur De Weert ieder jaar op Theater aan Zee, en ik zei jaar na jaar tegen hem: “Tuur, ik wil met u samenwerken.” En zo is het clubje gevormd: Tuur, Jaak en Camilia. Dan hebben we een paar dagen samen gezeten en heeft Peter met hen gepraat. Het is niet autobiografisch, maar Peter heeft zich wel laten inspireren door wat zij verteld hebben. En dan is hij met een stuk gekomen, dat natuurlijk ook zijn fantasie is. Wat gebeurt er als er iemand weer in je leven komt, en die gooit de boel overhoop?”

Er wordt in interviews met jou vaak verwezen naar Dirk Tanghe, met wie je meer dan twaalf jaar lang hebt samengewerkt. Maar ook Peter De Graef is een constante in de jaren die je bij De Paardenkathedraal in Utrecht hebt doorgebracht. BANGELS: “Ik heb samen met Peter gespeeld, ik heb hem geregisseerd. We kennen mekaar heel goed, op een goede manier. Dus voor mij was het evident om dit stuk aan Peter te vragen. Wat je ook vraagt, als hij er voeling mee heeft, dan maakt hij er iets van. En als hij er geen voeling mee heeft, dan zegt hij eerlijk: “Daar kan ik niets mee.” En dit trok hem aan. Peter is ook een romantisch type, dat is ook een verliefde zot. “

Is de voorstelling ook bedoeld om een lans te breken voor een oudere acteursgeneratie? BANGELS: “Nee, dat is niet de bedoeling. Het is geen statement. Ik ben wel nieuwsgierig naar hen. En door met hen dat proces aan te gaan, heb ik al drie nieuwe ideeën voor stukken met oudere acteurs. Maar dat is niet omdat oudere acteurs werk moeten hebben, maar omdat ze zo’n bagage meedragen. Zij gaan iets spelen waar ik heel nieuwsgierig en gretig naar ben, en wat ik nog niet ken. Ik ben zelf nog geen 50, en toch weet ik niet wat mensen van 70 of 80 denken. Er is ook een verschil tussen stijlen van spelen. Je hebt oudere


theater

acteurs die volgens een andere stijl spelen, en dan moet je in gesprek gaan: “Wil je mee op mijn kar? Of moet ik mij aanpassen? Of maken we er een mix van?” Maar voor de rest vind ik bijvoorbeeld ook jonge mensen dynamisch en interessant, dus daar werk ik ook graag mee. Ik wil daar geen onderscheid in maken.”

Op welke manier heeft jouw verleden als actrice je regisseren beïnvloed?BANGELS: “Het actrice-zijn en het spelen bij Dirk (Tanghe) heeft mij gevormd als regisseur. Onze toneelleraar Jan Devos zei op school: “Toon mij de actie, en zie wat de consequentie is.” Dan zei hij: “Je bent verliefd en je moet dat spelen. Wat ga je doen?” Dan zei ik: “De hele dag aan hem denken.” “Dat kan ik niet zien. Wat doe je dan?” En dan kwam je uiteindelijk tot blozen of de hele tijd op de klok kijken... een actie, en daar zit de consequentie in. Dirk zei: “Klopt erop, klopt erop, klopt erop!” In De burgermansbruiloft van Brecht was ik de bruid, en ik moest ruzie maken, en dan moest ik iets zeggen als “Klootzak, ik

geloof u niet meer”, en dat dan tijdens de repetitie honderd keer. Dirk jutte je zo op dat je helemaal bezweet en in tranen de scène had gespeeld, maar wel dacht: “Nu weet ik waar het over gaat.” Toen ik zelf ging regisseren, dacht ik: “Ik moet niet zeggen wat ze moeten spelen, ik moet zeggen hoe ik het wil zien, en hoe ze daartoe komen, dat weet ik niet. Dus ik moet hen laten spelen, ik moet hen stuwen en stimuleren en prikkels geven en uit hun kot jagen. Zij brengen het, en ik moet het boetseren en keuzes maken.” Dus het feit dat ik actrice ben, heeft me geholpen in de zin van ‘concreet zijn’ en ‘laat ze spelen’. Dus ik ben zeer blij dat ik actrice was. Ik ga ook terug spelen, hé, by the way.”

Daar wou ik eigenlijk naar vragen.BANGELS: “Ik heb nog nooit gedacht, als ik regisseer: “Stond ik daar nu maar, dat kan ik beter.” Daar heeft het dus niets mee te maken. Maar het heeft met een drang te maken om terug mee te doen. Na tien jaar wil ik terug op het toneel staan, ik wil terug in de kleedkamer. Ik wil terug in het buske zitten dat je naar een plek brengt... dan mag je gaan eten, dan mag je voor de mensen iets spelen, dan krijg je

applaus, dan mag je terug in dat buske, dan ga je napraten... o, dat vind ik echt geweldig, dat buske. Ik heb hier lang gezeten en georganiseerd en gestimuleerd, en nu wil ik terug

zelf uitgedaagd worden. Ik vroeg Mathias (Sercu) om een stuk te schrijven, en een paar weken later zei hij: “Nee, ik heb een ander idee. Dát wil ik schrijven. Maar dan moet jij er wel in meespelen.” En dat gaan we volgend seizoen doen.”

Kan je een tussentijdse balans van De Spelerij opmaken na vijf voorstellingen?BANGELS: “Goh, het is een rollercoaster. Ik ben teruggekomen

“Ik ben een heel romantisch type, dat is ook waarom ik theater maak. En van die grootse, niet te pakken hunkering naar mekaar graag zien, daar moet ik altijd van huilen.


theater

uit Nederland in 2009, ik deed ook andere dingen, zoals trainingen in lichaamstaal in het bedrijfsleven, wat ik altijd heel graag heb gedaan. En ik dacht: “Wat wil ik eigenlijk doen? Wil ik het bedrijfsleven in blijven gaan? Of wil ik nog regisseren?” Ik dacht een jaar een sabbatical te nemen. Maar ik kon niet stilzitten natuurlijk, en na drie maanden zei ik al: “Ik wil regisseren en ik wil het zelf doen. Met de knowhow die ik heb van het bedrijfsleven en van De Paardenkathedraal wil ik zelf een theater oprichten.” En dat heb ik dan twee jaar lang voorbereid. Ik ben met theaterprogrammatoren gaan praten, met mensen uit de politiek, met mensen uit het bedrijfsleven, met de zakelijk leiders van de grote theaters, met artistiek leiders... En ik wou niet enkel afhankelijk zijn van subsidies, ik wou een bedrijfsmodel.”

In 2012 zei je in accenten: “Het geld is op. We moeten iets anders bedenken. Ik wil graag mee nadenken over alternatieven. Subsidies blijven nodig om kunstenaars te ondersteunen in het uitwerken van een idee, het creëren van een werk. Maar we moeten ook andere manieren vinden om te blijven doen wat we nu doen. We mogen ons niet in een situatie brengen dat we helemaal afhankelijk zijn van de overheid.” In het licht van de huidige bezuinigingen op de kunsten klinkt dat haast visionair.BANGELS: “Subsidie werkt voor mij enkel als het concreet is. Wij gaan met De Spelerij ieder jaar op tournee naar Nederland, en er bestaat een subsidie die een deel van de hotel- en transportkosten vergoedt. Dat vind ik goed, dat is concreet. Maar een subsidiedossier waarin je alles op voorhand moet gaan uitleggen, nog voor het gemaakt is? “Wat is je decor?” “Dat weet ik nog niet, dat moet ontstaan.” Een kunstenaar of een creatief iemand vertrekt van een idee, en dat kan je niet op papier zetten. Ik wil niet ten onder gaan aan het organisatorische, en niet meer creatief kunnen zijn. Maar het is zo dat je zelfs met volle zalen niet alles betaald krijgt. Dan zouden onze tickets 40 of 50 euro moeten kosten, en dat wil ik niet. Dus ja, ik wil nadenken over alternatieven met mensen die hetzelfde probleem hebben. Als we alles op een hoop gooien en we vertellen elkaar onze problemen en we zijn allemaal even gretig, dan komen daar nieuwe ideeën uit voort. Waarom zouden we niet met een aantal groepen een camion delen voor het vervoeren van onze decors? Waarom zouden we niet onze zakelijk leider delen? Ik wil in dialoog gaan met het bedrijfsleven, ook zij hebben een noodzaak en een vraag. Mensen zijn visionair en ze willen iets anders met hun bedrijf, maar ze weten niet hoe dat moet. En wij zijn creatief en wij willen iets organiseren, maar wij weten niet hoe dat moet. Ik wil ook met jonge mensen aan tafel gaan zitten. Véronique Leysen komt op tv en breit mutsen, maar die heeft wel een eigen zaak, een eigen label. Kim Hertogs heeft haar BUCHBAR... Mensen zien soms enkel een tv-gezicht als ze naar hen kijken, maar zij doen wel dingen waarvan ik denk: “Ha, het zelf doen, klein beginnen en doorsteken”. Je moet ook lang genoeg doorwerken, hé. Ik ben op zoek naar een ander model, en ik zal het vinden ook.”

Ik wil graag nog een ander facet van je aanraken: jij bent een van de weinige regisseurs die ik voortdurend bij andere voorstellingen tegenkom, ook bij jong en experimenteel werk dat mijlenver lijkt af te staan van wat je zelf maakt. BANGELS: “Soms denk ik: “Dit is niet mijn stijl, maar iemand maakt het, en een publiek gaat hierin mee”. Oké, wat boeit mij dan? Zo wil ik graag kijken. Je kan altijd direct zeggen:

“Ik wil niet ten onder gaan aan het organisatorische, en niet meer creatief kunnen zijn. Ik ben op zoek naar een ander model, en ik zal het vinden ook”.

“Ik eet dit niet. Daar ga ik niet naartoe. Ik hou niet van Italiaans.” Oké, dan heb je niks. Maar als je alles op je bordje legt en je proeft van dit en je proeft van dat... dan heb je iets te eten. Heel af en toe denk ik: “Dit vind ik mislukt.” Maar ook dat moet ik gezien hebben. Het is door de minder goede stukken te zien dat je de goede er weer uithaalt. Ik heb ook een eindeloze hang naar in theater zitten, dat heb ik altijd gehad. Het licht gaat uit, het doek gaat open, en ik weet niet hoe ik hier over twee uur buiten ga komen. Dat vind ik fantastisch. Het is ook om acteurs te zien. Mensen sturen mij soms een cv op, maar wat heb ik daaraan? Ik wil ook weten wat er om mij heen gebeurt. Ik ben al 20 jaar bezig, en ik voel me nog altijd maar 25, maar ondertussen staan er wel al vier nieuwe generaties klaar die op een heel andere manier over spelen en over theater denken. En ik moet dat allemaal weten, want anders sta ik stil, loop ik achter”.

Hoe anders is het om een nieuw stuk als Lars te doen, in vergelijking met een klassieker?BANGELS: Het zijn woordjes die voor het eerst zullen gezegd worden. “Hoe gaan we die tot leven brengen?” Want we weten nog niet of het werkt. Van Kat op een heet zinken dak weet je dat: je kan het verkloten, maar op zich werkt het stuk, want dat hebben we al gezien, daarom is het een klassieker. We weten dat als Peter (De Graef) iets aflevert, dat zeer goed is. En dat als die acteurs dat spelen, dat goed is. Ik heb zelf ook al 25 stukken gedaan, ik zou dat moeten kunnen. Maar toch blijft daarboven de spanning hangen van: “Dit is een creatie. Dit is nog nooit gedaan.” Dat is een andere spanning, dat is een andere uitdaging. Straks worden er woordjes voor het eerst in de héle geschiedenis gezegd. We gaan iets laten zien wat nog nooit iémand heeft gezien.”

De Spelerij - Kat op een heet zinken dakzaterdag 20 december 2014 – 20u15Lokeren, CC, Theaterzaalinfo en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur

De Spelerij – Larsdonderdag 15 januari 2015 - 14uvrijdag 16 januari 2015 -20u - PREMIÈRESint-Niklaas, Stadsschouwburg info en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be

vrijdag 20 maart 2015 - 20uWaasmunster, GC Hoogendonckinfo en tickets: 052 46 34 24 en www.waasmunster.be

Jaak Van Assche heeft zich om gezondsheidsredenen moeten terugtrekken uit deze productie. Hij wordt vervangen door Ron Cornet (o.a. Wittekerke, Witse, Flikken, ...)


muziek GUNTER VAN ASSCHE - FOTO: ATHOS BUREZ

Elke De Mey - Love Like Birds“Ik moet helemaal in mijn muziek kunnen verdwijnen”Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is. In het geval van Love Like Birds is dat: een kwinke–lerend geluid. Eén waarbij een warmbloedige weemoed door het hele nest trekt. De ontroe–ring zegeviert, maar de twijfel regeert bij Elke De Mey.Ze voelt zich af en toe een kluizenaar in haar eigen vel, zegt ze. Dat hoor je ook letterlijk in één van haar mooiste songs: I’m a hermit in my own skin zingt ze ergens. Die gedachte lijkt Elke De Mey helemaal te definiëren als artieste. In haar intimistische songs word je uitgenodigd tot haar bovenkamer, en in een enkel geval zelfs tot een besloten hartkamertje. Hier lijkt de buitenwereld plots een stuk grauwer. “Ik ben me heel bewust van de staat van mijn eigen hart,” bekent De Mey zelf. “Ik let er op hoe snel het klopt, wanneer het een sprong maakt, of het zwaar dan wel licht aanvoelt. Ik weet niet of iedereen dat zo intens aanvoelt. Anderzijds zit ik heus niet voortdurend opgesloten in mijn eigen hoofd, hoor. Ik kan juist verwonderd als een kind de wereld bekijken.”

Tot begin december zat je in Berlijn. Daar valt heel wat te bekijken.ELKE DE MEY: “Daarom ben ik niet verhuisd. Het idee was om letterlijk en figuurlijk afstand te nemen van de wereld die ik tot dan kende. En ook om weg te stappen van alle verwachtingen die ik of anderen van me hadden. Te vluchten van alle dagelijkse verplichtingen die onverhoeds in mijn agenda slopen. Door die verhuis wilde ik overal mee breken. Mijn hoofd even vrij maken. Op een andere plek van nul beginnen. Dat laatste bleek achteraf natuurlijk een illusie: je draagt altijd een rugzak mee, zowel in je hoofd als in het echt. Maar ik vond in Berlijn wél de rust om elke dag van nul te kunnen beginnen. Daar was het me uiteindelijk nog het meest om te doen.”

Je bent 27 jaar. Zie je dat als een kantelmoment in je leven?DE MEY: “Ik heb nog niet het gevoel dat het ‘alles of niets’ is. Maar ik betrap me wel steeds vaker op de gedachte dat ik niet mag blijven stilstaan. De klok tikt. Wat mijn ambities zijn? Op korte termijn: een EP afwerken, waar ik zo trots op kan zijn dat ik ze later aan mijn kleinkinderen zal willen tonen: “Kijk eens wat oma heeft gemaakt toen ze nog jong was” (lacht). Ik hoop ook een label te vinden: een mooie familie waarin ik opgenomen word, waarmee ik op mooie plekken terechtkom, en die me in contact kan brengen met verwante zielen. Op lange termijn wil ik blijven genieten van alle kansen die voorbijkomen. Ik wil ze zorgeloos en met beide handen grijpen.”

Hoe moeilijk is dat laatste? Ik heb de indruk dat jij een schoolvoorbeeld bent van een twintiger uit de twijfelgeneratie.DE MEY: “Ik twijfel voortdurend. Meer dan ooit zelfs. Die onzekerheid trekt me eerlijk gezegd meestal naar beneden. Vandaag schrijf ik zelfs op een hele andere manier dan vroeger. De kwetsbaarheid die je hoorde in mijn eerste liedjes kwam spontaan, omdat ik de songs ‘s nachts schreef en het nooit de bedoeling was dat iemand die zou horen. Pas na een hele tijd zijn die liedjes een eigen leven gaan leiden, toen ze op MySpace belandden. Daarna is de bal aan het rollen gegaan. Zo hard dat ik mezelf intussen te hoge verwachtingen aanpraat: als ik mijn gitaar nu vastpak, moet het zijn om minstens één fantastische single te schrijven (lacht). Die druk leg ik mezelf tegen beter weten op. Het is een drempel die ik moet zien te overwinnen.”

Je oogt heel breekbaar op een podium. Moet je ook tijdens een optreden een drempel over?DE MEY: “Ik vind optreden tegelijk verschrikkelijk eng én heel erg leuk. Meestal geniet ik, maar net zo vaak gieren de zenuwen me door de keel. Ik moet het publiek ook elke keer wegdenken. Om die reden speel ik de eerste song altijd met mijn ogen dicht. Ik moet in een bepaalde state of mind raken, een soort roes zeg maar. Gedrogeerd zou ik nooit op een podium staan, maar ik moet wel helemaal in mijn muziek kunnen verdwijnen.”


Wat zie je als je je ogen sluit?DE MEY: “De beelden die bij elk verhaal horen. Moeilijk is dat niet, om die op te roepen, of om in een bepaald gevoel te kruipen.”

Een vogel zingt niet omdat hij een antwoord heeft, maar omdat hij een lied wil brengen, geloofde de betreurde Amerikaanse schrijfster Maya Angelou. Wat is de drijfveer van Love Like Birds?DE MEY: “Ik zoek niet bewust naar antwoorden, maar ik hoop wel zaken van me af te kunnen schrijven. Of om ze tenminste een plaats te kunnen geven. Ik wil grip krijgen op situaties die me in het dagelijkse leven beklemmen. Soms kan een gevoel zo overweldigend zijn, dat er over schrijven alles letterlijk en figuurlijk overzichtelijk maakt.”

Waarom noemde je jezelf eigenlijk Love Like Birds? Is het een knipoog naar Cat Power, de artieste die je met de plaat Moon Pix de weg wees?DE MEY: “Een Vogel voor Cat, zoiets? (lacht) Nee, daar heeft het weinig of niets mee te maken. Mijn artiestennaam dank ik aan een tekening die ik ooit maakte, waarop je een wolk ‘V’-tjes kon zien: een beeld dat schipperde tussen vogels en hartjes. Ik heb daar toen ‘love like birds’ onder geschreven. Jaren later zocht ik een artiestennaam en die zin schoot me opnieuw door het hoofd. Het beeld van vogels die uit een boom fladderen, wanneer je met de fiets voorbij rijdt, vond ik wel passen bij mijn muziek. Voor mij staan vogels voor vrijheid. Ze vliegen in elke mogelijke richting, tarten de zwaartekracht en kunnen de wereld vanuit elke mogelijke

hoek bekijken. De obstakels die wij op de grond hebben, kennen zij niet. Daar ben ik best jaloers op. Bovendien benijd ik ze om een vrijheid van geest: zij hoeven zich niet te bekommeren om het vallen van een regering, of om bureaucratie.”

Je covert I’ll Be Your Mirror van Velvet Underground & Nico. Het verhaal wil dat Nico die song eerst te strijdvaardig zong. De band liet haar de opnames steeds overdoen tot ze finaal brak en in tranen uitbarstte. Die treurige, laatste take werd op plaat gezet. Dwing jij jezelf ook om in een bepaalde state of mind een song op te nemen?DE MEY: “Het valt mij meestal niet zo moeilijk om in een song te kruipen wanneer ik het liedje opneem. Het is een grotere uitdaging om dat gevoel keer op keer over te brengen op een publiek. Het moeilijkste nummer om te vertolken, is Hermit. Omdat het tempo en de hoogte van de melodie helemaal juist moeten zitten. Ik heb al gevloekt én geweend op dat nummer.”

Mag ik tot slot nog één gerucht checken? Jason Dousselaere van The Violent Husbands beweert dat jij geweldig kan paaldansen.DE MEY: “(laconiek:) Dat klopt. Paaldansen is een échte sport hoor! En superleuk om te doen: er zit dans in, maar net zo goed moet je er grote kracht en lenigheid voor hebben. Soms is het zelfs wat gevaarlijk, wanneer je ondersteboven hangt. Maar voor je het zou vragen: op het podium zal je me nooit iets zien aanvangen met die cursus. Zo seksueel geladen vind ik paaldansen overigens niet. Voor mij is dat: sporten in een zaal vol vrouwen (lacht).”

Love Like Birds / Douglas Firs - Dubbelconcertvrijdag 23 januari 2015 – 20uBeveren, CC Ter Vesteninfo en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten

“Ik wil grip krijgen op situaties die me in het dagelijkse leven beklemmen. Soms kan een gevoel zo overweldigend zijn, dat er over schrijven alles letterlijk en figuurlijk overzichtelijk maakt.”


Buurman“Soms moet je fluisteren om jezelf duidelijk te maken”


muziek TEKST: GUNTER VAN ASSCHE - FOTO: PAUL DE MALSCHE

Weinig muzikanten met zo’n romantische inborst als Geert Verdickt. Een kus voor een koninkrijk. Méér vraagt Buurman niet op zijn laatste plaat, die dwaalt in een sluimerwereld tussen schoonheid, verdriet, hoop en hemels geluk.

Om te schrijven koestert Verdickt dan ook niet toevallig de romantiek van isolement. Drie keer heeft de voorman van Buurman zich teruggetrokken uit de bewoonde wereld om zijn nieuwste plaat te schrijven. “Op een woonboot in Amsterdam, en in een kasteelhoeve in Haspengouw kregen de songs vaste vorm,” vertelt hij. “Wanneer ik creëer, wil ik alleen zijn op de wereld. Ik lever dan een eenzaam gevecht met taal. Ik schrijf, schrap, schrijf opnieuw. Vijlen tot ik het voel. Tot het vonkt.”

Het vonkt. Daar is hij zeker van met de plaat De kus in ruil voor een koninkrijk. Een hele mond vol, al valt die titel in het niet bij zijn nieuwe voorstelling In de naam van de vader, de zoon en de kleinzoon. Daarmee zet Buurman duidelijker dan ooit in op nostalgie. Die titel bedacht Verdickt nadat hij van zijn vader een doos kreeg, met foto’s en brieven van zijn grootvader. “Onder de artiestennaam Marc Fraine was die een bekend muzikant in het Antwerpen van de jaren ‘30 en ‘40. Ik wist dat hij muzikant was, maar het doet wel iets met je als je foto’s ziet van hem in een tourbus. Als kersverse vader heb ik ook het gevoel dat ik op een kruispunt sta, tussen het verleden en de toekomst. Die essentie probeer ik te vatten. De plaat heeft voor mij eigenlijk een ruimer thema. Waar liggen mijn roots? Vanwaar kom ik?”

Weet je op zijn minst waarhéén je gaat? Wat zijn de ambities van Buurman vandaag?GEERT VERDICKT: “Ik doe het niet voor de erkenning, niet voor het applaus. Daar ben ik een tijd geleden achter gekomen. Ambitie is namelijk een onverzadigbaar monster. Je kunt het niet winnen van dat monster,

want het wil steeds méér aandacht, applaus, liefde. Eén gouden plaat is niet genoeg. Wat mijn drijfveer wél is? Een onbestemd verlangen vervullen: ik wil het idee hebben dat onze muziek de alledaagsheid kan overstijgen.”

De nieuwe plaat klinkt opvallend uitgepuurd. Eenzelfde statement maakte je met de anticlip bij Soms ben jij de zon en ik de maan.VERDICKT: “Die bestaat uit één shot van actrice Els Dottermans. Drie en een halve minuut kijkt ze in de camera. Er gebeurt haast niets, maar tegelijk héél veel. We speelden met het zonlicht, waardoor een schaduwspel ontstond, maar verder gebeurt er in wezen niets. Els heeft dat zo knap gedaan. Ik vroeg haar om te doen alsof ze een foto was. Alleen haar ogen mochten spreken. Na vier takes vroeg ik haar: nòg minder! De laatste take was de beste en beslissende. Een soortgelijk gevoel primeerde op de plaat: met zo weinig mogelijk zoveel mogelijk zeggen.”

Is het vijftal achter Buurman daarom een trio geworden?Verdickt: “Nee, maar het één verklaart wel het andere. Buurman is inder-daad veel brozer geworden in deze con– structie. Ik durf de mensen inmiddels ook dichterbij te laten komen. Dat geeft de teksten meer spankracht. Er zijn stukken bij die rechtstreeks uit mijn eigen hoofd en hart geplukt zijn. Tot een schijnbaar banaal gegeven toe, als ik zing dat ik met opzet het licht aanlaat op de gang. Als ik na een concert thuis kom, vind ik het geruststellend als het licht nog brandt, vandaar. Dat geeft me op de een of andere manier een heel geborgen gevoel.”

Hoe bloot wil je jezelf geven als zanger?VERDICKT: “Ik dwing mezelf voort-durend om op een slap koord te dansen. Ik ga over tot heel persoonlijke bekentenissen, maar tegelijk laat ik vol-doende ruimte open voor andermans inter pretatie. Dàt is poezie volgens mij: zoveel meer zeggen dan wat er staat. Het zou trouwens verwaand zijn om mijn eigen visie op te dringen. Mijn taak als muzikant? Ik moet een huis vol kamers inrichten voor de luisteraar, waarin die zich thuis voelt. Meer dan zo’n dienaarsfunctie ambieer ik niet.”

Je bent vader geworden. Onvermijdelijk sluipt ouderschap in de kunst, vertellen artiesten al eens.VERDICKT: “Ik ben geen uitzondering. Voor mij is het heel duidelijk welke teksten dat zijn: “ik bouw voor jou een zandkasteel bij laagtij, bestand tegen de branding van de zee” is natuurlijk de meest opvallende referentie. Maar tegelijk kun je dat nummer opvatten als een liefdesliedje: het beeld van een kasteel hoort natuurlijk bij de sfeer van een plaat die De kus in ruil voor een koninkrijk heet.”

Je speelt ook graag met culturele referenties. Films vooral: vroeger had je het over Rocky, nu hoorde ik Eternal Sunshine of the Spotless Mind passeren.VERDICKT: “Geen sinecure om zo’n lange filmtitel binnen te smokkelen. In het Engels dan nog (lacht). Maar het is een van mijn favoriete prenten, en dat verhaal kwam me direct voor de geest toen ik de eerste zin neerschreef: “Ik krijg jou voorlopig niet uit mijn hoofd gewist”. Het gaf de aanzet tot één van de treurigste songs op de plaat. Of nee: dat klinkt te gekweld. Zo zit ik niet eens in

elkaar. Bij mij overheerst melancholie in de bovenkamer. Naar mijn gevoel maakt zo’n beetje weltschmerz heel wat zaken intenser. Verdriet kan trouwens ook echt mooi zijn. Het kan je het gevoel geven dat je leeft.”

Je maakt ook documentairefilms in Duitsland en voor de VPRO.VERDICKT: “Storytelling is de rode draad doorheen al mijn werk, geloof ik. In films werk ik met beelden, in muziek doe ik dat zonder beeld. Als je je ogen sluit, moet je de film zien in mijn liedjes. Ik ben een man van weinig talenten, maar dàt kan ik. In beide ambachten stel ik trouwens de derde laag voorop. Dat is het belangrijkste niveau voor mij: je hebt audio en beeld, maar het gevoel is de derde laag. Gevoel is niet meetbaar, maar de luisteraar kan wél dadelijk zeggen wanneer het ontbreekt.”

“Ik doe het niet voor de erkenning, niet voor het applaus. Daar ben ik een tijd geleden achter gekomen. Ambitie is namelijk een onverzadigbaar monster”.


Vind je met die docu’s een evenwicht? In je teksten lijk je namelijk meer op je eigen navel gericht, terwijl je als filmmaker anderen laat schitteren.VERDICKT: “Niet mee eens. Als tekst–schrijver dring ik weliswaar dieper binnen in mijn eigen ziel, maar zo vaak voer ik mezelf heus niet op als hoofdpersonage. Soms ben ik meer de acteur, die vanuit een ik-persoon vertelt over zijn leven, zonder dat het écht over mezelf gaat. Mijn songs zijn eerder afdrukken van momenten, situaties, gevoelens. Die breng ik als vertolker. Al is dat niet altijd even duidelijk: toen Londen Stansted verscheen, kwamen mensen me al eens bezorgd vragen of ik nog wel goed in mijn vel zat (lacht).”

In de loop der jaren is Buurman geleidelijk van samenstelling veranderd. Hoe kijk jij daar tegen aan?VERDICKT: “We zijn nu geen vijfkoppige band meer, maar een triumviraat. Drie mannen die elkaar door en door kennen. En die elkaar blindelings vertrouwen. Met een trio zetten we nu neer wat we vroeger met vijf deden. Koen Renders is dan ook een wonderbaarlijke muzikant: hij bedient met zijn vier ledematen vier verschillende instrumenten. Dat is al een visuele attractie op zich tijdens een concert (lacht). Stijn Gevaert speelt ook op gitaren, percussie en drums. Eigenlijk heb ik de eer om twee one-man-bands naast mij te hebben.”

Eén vraag voor de roddelboekjes. Die exleden: zijn dat goede Buren of verre vrienden? VERDICKT: “Het is in de groep altijd een komen en gaan geweest, maar steeds zonder ruzie. Eén van de bandleden ging bijvoorbeeld naar Rome om te gaan studeren, een andere wou meer in de jazzy richting evolueren, en nog een andere kreeg het te druk met zijn job. Want Buurman is natuurlijk niet zomaar iets wat je erbij doet: we geven zo’n tachtig optredens per jaar. Daar komt veel repeteren bij kijken, televisieoptredens, radiosessies. Aan de nieuwe plaat zijn we bovendien drie jaar bezig geweest. Dan begrijp ik dat mensen iets anders willen.”

De kus... is een erg romantische plaat. Zegt dat veel over jou?VERDICKT: “Romantiek betekent voor

mij: op zoek gaan naar schoonheid. Niet bang zijn om sentimenteel te klinken. Ik ben iemand die het allergewoonste niet afwimpelt, maar wel bewust op zoek gaat naar esthetische ontroering. Sommigen zullen dat naïef vinden, maar die zoektocht maakt mijn leven juist voller.”

Vandaag ben je minder scheutig met de Grote Emoties in je teksten. Bewust?VERDICKT: “Mijn oudere liedjes liggen me nog altijd nauw aan het hart, maar ik geloof dat ik in het begin zo’n beetje verloren liep in mijn gevoelens. Ik drukte die de luisteraar ook te nadrukkelijk op de borst. Ik gooide het allemaal in

“Mijn taak als muzikant? Ik moet een huis vol kamers inrichten voor de luisteraar, waarin die zich thuis voelt. Meer dan zo’n dienaarsfunctie ambieer ik niet.”

hun schoot (lacht). Wellicht uit angst, omdat ik zeker wou zijn dat iedereen zou begrijpen wat ik wou zeggen. Deze nieuwe plaat brengt het verhaal kleiner. Verfijnder en uitgepuurder. Maar net daardoor klinkt ze zo krachtig in mijn oren. Soms moet je fluisteren om jezelf duidelijk te maken, vreemd genoeg.”

Buurman – In de naam van de vader, de zoon en de kleinzoonzaterdag 28 februari 2015 – 20u15info en tickets: 052 48 09 48

vrijdag 29 mei 2015 – 20uBeveren, CC Ter Vesteninfo en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten

muziek TEKST: GUNTER VAN ASSCHE - FOTO: PAUL DE MALSCHE


Beeldhouwster Camille ClaudelEen leven lang op zoek naar acceptatie en liefdeCamille Claudel leefde haar leven op het ritme van haar klei. Met een onverwoestbare kracht bleef de Franse beeldhouwster energieke werken maken in een maatschappij die geen oog voor haar had. Tot Camille zelf de ogen sloot voor de realiteit. Ze sleet de rest van haar dagen in een gekkenhuis. In Camille vertelt actrice Leen Braspenning haar verhaal.

theater TEKST: GUY VAN VLIET - FOTO: G.F.


theater

Nadat haar eerstgeboren zoon stierf, hoopte de moeder dat het volgende kind ook een zoon zou zijn. Het werd een meisje, dat meteen een naam kreeg waarmee ze voor een jongen kon doorgaan. Camille kende niet bepaald een gemakkelijke start in het leven.LEEN BRASPENNING: “Een kind heeft behoefte aan een warm nest, aan aanvaarding. Daar ontbrak het Camille aan. Het zorgde ervoor dat ze al van in haar jeugd negatief tegen de dingen aankeek. Ik ben zelf mama geworden en besef meer dan ooit hoe belangrijk het is dat een kind erkenning krijgt. Een gebrek aan erkenning van de ouders is ook vandaag nog een standaard diagnose in de jeugdpsychiatrie. Voor Camille werd hiermee de kern gelegd van haar latere disfunctioneren. Ze was bij voorbaat gedoemd om als volwassene emotioneel in de problemen te komen. De relatie met haar moeder bleef haar hele jeugd problematisch en toen Camille voor beeldhouwkunst koos, liep het helemaal fout. De moeder van Camille was heel braaf en puriteins. Een dochter die ging beeldhouwen, dat was voor haar en voor de toenmalige maatschappij onaanvaardbaar. Camille dreef, dankzij de steun van haar vader toch haar zin door. In haar werk kon ze meteen een berg gevoelens kwijt, al haar passie en haar innerlijke onrust.”

Camille en Auguste Rodin

Ze was amper 19 toen ze haar werk voor het eerst aan het publiek toonde. Het leek een keerpunt, de ideale manier om al die negativiteit uit haar jeugd achter zich te laten en een eigen leven op te bouwen. Vooral toen ze bij Auguste Rodin terecht kwam.BRASPENNING: “Rodin was op dat moment al 42. Hij had met Rose Beuret een vriendin voor het leven en als artiest was zijn reputatie al gevestigd. Hij voelde zich aangetrokken tot Camille en haar werk. Ze werd zijn leerling en had mee de hand in de bekendste werken van Rodin. Camille werd zijn muze maar ook zijn maîtresse. Met zware gevolgen want er wordt gezegd dat Camille enkele abortussen onderging. Koren op de molen voor haar moeder, die haar dochter hierdoor helemaal uitspuwde. De relatie tussen Rodin en Camille verliep heel stormachtig. De passie die ze in haar werk legde, kwam ook tot uiting in haar verhouding met Rodin. Ze konden elkaar niet missen maar stootten tegelijk elkaar af. Rodin besefte de destructieve aard van hun relatie. Hij voorspelde dat ze elkaar zouden leeg zuigen. Tot ze er allebei kapot aan zouden gaan. Na de breuk met Rodin, met wie ze 13 jaar samen was, verweet ze hem dat hij haar gebruikt had. Haar eigen creativiteit zou te lijden gehad hebben onder het feit dat ze werkte aan de beelden waarmee hij successen boekte.”

Voor Camille kwam het leegzuigen van één kant. Rodin wordt nog steeds vaak met de vinger gewezen: hij zou haar in de waanzin gedreven hebben. Een te negatieve voorstelling van de feiten?BRASPENNING: “Een brave huisvader als partner was daarom niet beter geweest voor Camille. In een keurige en stabiele relatie was haar talent misschien niet tot uiting gekomen. Dan was ze ook niet gelukkig geweest. Ze had iemand nodig die leefde met dezelfde intensiteit als zij, waardoor haar emoties konden ontluiken die ze dan in haar kunst kon leggen. Het grote probleem was dat ze artistiek in de schaduw van Rodin bleef staan: hij kreeg alle belangstelling, zijn werken werden geprezen. Niemand die besefte hoe groot haar inbreng was. En dan moest ze ook nog eens de liefde van Rodin, die hij

wel degelijk voelde, delen met iemand anders. Want hoeveel Rodin ook om Camille gaf, hij zou Rose nooit verlaten voor haar. Opnieuw kreeg ze, op twee verschillende vlakken, niet de erkenning waar ze altijd al naar snakte.

Ik weet niet of Rodin zo slecht was. Ze hadden natuurlijk geen stabiele relatie maar ik betwijfel of net dat haar tot waanzin dreef. Zo’n tumultueuze verhouding kan je aan, zolang je kan terugvallen op het veilige nest van je familie. Al is het gewoon voor een korte babbel of zelfs een maaltijd. Bij Camille betekende het dat ze volhield zolang haar vader leefde. Na zijn overlijden liep het fout want met hem verdween dat restje geborgenheid. Het kwaad voor Camille was al geschied in haar jeugd. Je mag ook niet vergeten dat Rodin nadat hun relatie was afgelopen en Camille in een gekkenhuis belandde, nog verschillende pogingen deed om het werk van Camille in de belangstelling te houden. Haar familie daarentegen liet haar vallen. Kort na het overlijden van haar vader werd ze opgenomen in een gekkenhuis. Ze leed aan achtervolgingswaanzin. Ze was er zo van overtuigd dat Rodin haar werken zou stelen, dat ze heel wat van haar beelden kapot sloeg. Het is ook de reden waarom er slechts een beperkt aantal van haar werken bewaard bleven. Ze bleef de rest van haar leven in het gekkenhuis, terwijl dat helemaal niet nodig was. Ze werd beter en mocht naar huis, als ze in een rustige omgeving terecht kwam. Haar moeder weigerde.”

Een leven vol tragiek

Haar broer Paul, met wie ze nochtans een goede band had in haar jeugd, was al evenmin redder in nood.BRASPENNING: “Paul, auteur van enkele boeken en een bekend diplomaat, stak al evenmin een vinger uit. Dat raakt mij nog het meest. Het ging hem voor de wind. Blijkbaar waren zijn carrière en de vrees voor een beschadigd imago belangrijker voor hem dan hulp te bieden aan zijn zus. Ze schreef heel wat brieven aan haar broer, zonder resultaat. Hij bezocht haar ook amper. Volgens mij uit schuldgevoel, omdat hij haar in de steek liet. Ergens moet er iets voorgevallen zijn tussen die twee. Mogelijk speelde het feit dat hij steeds geloviger werd een rol. Wat moest je als voorbeeldig katholiek en gerespecteerd diplomaat met een gekke zus die een relatie had met een kunstenaar en abortussen onderging. De afwijzing bleef zelfs na haar dood voortduren. Ze mocht niet eens begraven worden in het familiegraf. Wat voor broer is dat? Ik denk dus dat de familie veel meer te verwijten valt dan Rodin.”

Had ze niet het ongeluk in een verkeerde tijd geboren te zijn? Wat voor haar struikelblokken waren, vormt vandaag geen probleem meer.BRASPENNING: “De hele maatschappij draagt schuld aan haar ongeluk. We maken geen feministische voorstelling

Camille was een gepassioneerde vrouw, die resoluut koos voor

kunst op een moment dat zoiets maatschappelijk niet aanvaard werd. Haar passie, emotionele kracht, de onrust in haar geest wist ze trefzeker in haar werk te leggen.


theater

maar het blijft een feit dat vrouwen toen geen kansen kregen. Ik vraag me af hoe het Camille vandaag zou vergaan. De kans bestaat dat ze een gevierd artieste zou zijn. Al dendert onze hedendaagse maatschappij onvermoeibaar voort en wordt er nog steeds verwacht dat je in alle omstandigheden blijft functioneren. Een burn out is genoeg om scheef bekeken te worden.”

Camille had een leven vol tragiek, een bestaan in de schaduw ook, terwijl ze voorbestemd was ook grootse dingen te maken. Komt dat ook tot uiting in de voorstelling?BRASPENNING: “De moeder vormt voor mij een cruciaal element in het verhaal van Camille want zij tekende mee haar hele leven. Het is één van de sterkste gegevens in de monoloog. Camille is niet zomaar het verhaal van een bekende beeldhouwster. Camille, dat is een gepassioneerde vrouw, die resoluut koos voor kunst op een moment dat zoiets maatschappelijk niet aanvaard werd. Haar passie, haar emotionele kracht, de onrust in haar geest, dat wist ze trefzeker in haar werk te leggen. Ik hoop haar veelkleurigheid te tonen, het publiek een beeld te geven van het ongebreidelde talent en de verborgen trauma’s van deze uitermate boeiende vrouw.”

Vanwaar de keuze om in een monoloog ook gebruik te maken van een zangeres?BRASPENNING: “Onze regisseur Maaike Tubex, meteen ook degene die het concept voor de voorstelling bedacht, maakte deze keuze vanuit een buikgevoel. Aanvankelijk was het heel erg zoeken hoe we dit de juiste plaats konden geven. Maar uiteindelijk vullen Emmanuelle Schotsaert en ik elkaar

volledig aan. Ze is geen personage of alter ego, ze vertelt niet mee het verhaal. Emanuelle zingt en brengt geluiden voor. Dat versterkt de dramatische waarde van het verhaal, die ik zelf heel erg aanvoel. De voorstelling gaat me niet in de koude kleren zitten.Camille zat een groot deel van haar leven onnodig in een instelling, afgesneden van haar passie. Deze vrouw is een

heel groot onrecht aangedaan. Dat onrecht vind ik ook in haar werk terug. In één van haar werken reikt een vrouw met haar hand naar een man maar ze kan hem net niet aanraken. Dat lijkt symbolisch voor haar eigen leven.”

U heeft zelf het beeldhouwen in de vingers. Heeft dat geholpen om dichter bij Camille te komen?BRASPENNING: “Op mijn vijftiende begon ik een opleiding beeldende kunst te volgen. Daar kwam ik voor het eerst in contact met Camille. Ze mag dan na haar overlijden een tijdje uit de belangstelling geweest zijn, aan haar werk wordt vandaag groot belang gehecht. Dat kwam tijdens de opleiding tot uiting. Ik herinner me nog heel goed het moment dat ik in Londen voor het eerst voor een werk van haar stond. Dat maakte op mij een enorme indruk. Zelf ben ik uiteindelijk geen beeldhouwster geworden, ik koos voor acteren. De cirkel is rond, nu ik

door Camille te spelen terug naar mijn roots ga. Het feit dat ik zelf beeldende kunst volgde, heeft een groot effect op het spelen van deze voorstelling. Ik weet hoe het voelt als je de klei bewerkt met je handen. Hoe het is om een vorm te ontdekken in een steen. Dat ik haar passie kan voelen, helpt me om in de huid van Camille te kruipen.”

Leen Braspenning en Maaike Tubbex – Camille zaterdag 24 januari 2015 – 20uZwijndrecht GC ’t Waaigatinfo en tickets: 03 250 49 90 en www.zwijndrecht.be

Het grote probleem was dat Camille artistiek in de schaduw

van Rodin bleef staan: hij kreeg alle belangstelling, zijn werken werden geprezen. Niemand die besefte hoe

groot haar inbreng was.



theater/dans OONA GOYVAERTS - FOTO: PAUL DE MALSCHE

Tuning People“Experiment is voor ons als

makers een noodzaak”

In je hoofd kan alles en creativiteit kent geen grenzen. Met die

premisse maken Wannes Deneer, Jef Van Gestel en Karolien Verlinden

interdisciplinair theater. In hun begindagen uitten ze de wens over tien jaar

“nog steeds samen te zijn”. Maar de drie van Tuning People durfden nooit

vermoeden dat ze een vaste plek zouden vinden in het theaterlandschap.

Of hoe een toevallige ontmoeting uitgroeide tot een creatief verbond.


theater/dans OONA GOYVAERTS - FOTO: PAUL DE MALSCHE

Naast Tuning People blijven jullie ook apart dingen doen.DENEER: “Dat is een bewuste keuze. Vanaf januari 2015 zijn we voor twee jaar een structureel gesubsidieerd gezelschap. Tijdens het schrijven van dat dossier hadden we het erover dat we naast Tuning People andere projecten willen blijven doen. Samenwerken met andere mensen voedt ons.”

VERLINDEN: “En toch komen we telkens opnieuw bij elkaar terecht. Niet lang geleden ging iedereen een jaar apart werken, maar dat jaar was nog niet begonnen of we zochten al uit met welke voorstelling we samen aan de slag konden.

Jef, daarvoor maakte jij samen met acteur Roel Swanenberg Leeghoofd. In die voorstelling tast een jongen met een grote bol op zijn hoofd zijn omgeving af. Het personage gaat met een hele hoop rekwisieten aan de haal. Zijn handelingen lijken elkaar spontaan op te volgen, maar is het spel zo eenvoudig als het lijkt?VAN GESTEL: “Als Roel in de bol zit, is de timing strak afgelijnd. Hij ziet namelijk amper, dus moet op de tast spelen. Als er dan bijvoorbeeld iets uit zijn handen valt, zit hij echt in de problemen. De handelingen achter elkaar instuderen, was een pittig werk. Maar Roel heeft een grote harde schijf. (lacht) In het stuk waarin hij zonder bol performer is, zitten wel variaties. Roel krijgt dus de vrijheid om zelf te zoeken. Hij speelt bovendien helemaal alleen, dus hij moet absoluut geen verantwoording afleggen aan andere medespelers. Over de timing heeft Roel de controle, maar over het publiek niet. Als hij in de bol zit, moet hij op zichzelf vertrouwen.”

Jullie vinden vaak inspiratie in beeldende kunst. Was dat voor Leeghoofd ook het geval?VAN GESTEL: “Kunstenaar Paul McCarthy was een inspiratie–bron. We werkten eerst met eieren, maar dat begon zo hard te stinken dat we het onszelf niet wilden aandoen. Die Schmutzigkeit leverde ook niet veel op. McCarthy’s invloed werkt wel door in het mens-pop gegeven dat ook in Leeghoofd zit.”

DENEER: “Performance art voor kleuters, dat was ons uitgangspunt.”

Leeghoofd werd geselecteerd voor het Theaterfestival 2014. De jury vond de voorstelling “een ode aan het individu. Een grandioos spel met de verwachtingspatronen van het (jonge) publiek”. Welke herinneringen aan reacties van kinderen uit het publiek blijft jullie bij?VAN GESTEL: “Roel organiseert op een bepaald moment een feest en staat op tafel te dansen. Er is rook, gekleurd licht en confetti. Wanneer het feest gedaan is en de bol afzet, dansten de kinderen tijdens de eerste schoolvoorstelling op verplaatsing mee. Het was Tomorrowland voor kinderen.”

Jullie collectief bestaat uit drie mensen met een verschillende achtergrond. Wannes verzorgt de geluidsontwerpen, het decor en de scenografie, Jef is maker en Karolien choreografe. Hoe zijn jullie bij elkaar terecht gekomen?KAROLIEN VERLINDEN: “Toen Toon Van Deuren (programmator van De Roma, n.v.d.r.) radio studeerde aan het Rits geraakte hij op een terras met Wannes in gesprek over zijn eindwerk. Wannes kwam met het idee een danseres te laten bewegen in een kostuum dat geluid maakt. Via een gemeenschappelijke vriend ontmoette ik Wannes en Toon op café. Ze zochten nog een danseres. Ik ben in een kelder beginnen dansen in dat kostuum. Omdat zowel Toon, Wannes als ikzelf in de voorstelling zaten, konden wij er moeilijk over oordelen. Maar toevallig had Toon een goede vriend én … dat was Jef.” (lacht)

JEF VAN GESTEL: “Ik volgde op dat moment de opleiding Theatermaken aan de Toneelacademie Maastricht en ben een paar keer naar de voorstelling gaan kijken om Karolien en Wannes te coachen. Toen bleek dat wij alle drie graag interdisciplinair werken. Dat heeft ons samengebracht. Daarna maakten we een volgende voorstelling en dat is tien jaar zo gebleven.”

VERLINDEN: “Na Madame Fataal en WORM vroegen we aan elkaar: “Gaan we er samen voor of niet?” Dat gesprek aan een tafeltje in café Kapitein Zeppos vergeten we nooit.”

Tuning People maakt beeldend geluidstheater. Zijn klanken en geluiden het vertrekpunt van jullie producties?WANNES DENEER: “We vertrokken aanvankelijk vanuit geluid, maar omdat we alle drie graag beeldend werken, is de focus doorheen de jaren verschoven van geluid naar beeld. Laat ons zeggen dat Tuning People een derde geluid en twee derde beeld is.” (lacht)

In jullie werkwijze staat het onderzoeksproces centraal. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?VERLINDEN: “Eerst bedenken we een concept. Daarna zoeken we uit voor welke leeftijd we rond dat concept iets kunnen doen.

VAN GESTEL: “Wij zoeken voortdurend naar uitdagingen. Met Tape voor kleuters maakten we een voorstelling waarin we enkel plakband gebruikten. Zonder te weten waarover de voorstelling zou gaan, kozen we tape als uitgangspunt. Het interesseerde Wannes hoe je uit kleven klanken kon krijgen en Karolien wou onderzoeken wat ze er als danseres in beweging mee kon doen.”

VERLINDEN: “Daarnaast is onze constellatie voor elke voorstelling anders. Soms staan we met drie op het podium, soms is één van ons regisseur. We proberen steeds een nieuwe vorm te vinden. Als je altijd hetzelfde doet, beland je in een stramien. Wij willen ons publiek en onszelf blijven verrassen door steeds anders uit de hoek te komen. Experiment is voor ons als makers een noodzaak. Vastroesten in een format willen we niet. De vraag is alleen hoelang we dat kunnen volhouden.”

VAN GESTEL: “We zitten al in een stramien: “Dat zijn die gasten die altijd iets anders proberen doen”. (lacht) In ieder geval moeten we alle drie het gevoel hebben dat we iets kunnen onderzoeken.”

We proberen steeds een nieuwe vorm te vinden. Wij willen ons publiek en

onszelf blijven verrassen door steeds anders uit de hoek te komen. Vastroesten

in een format willen we niet.


DENEER: “Veel kinderen vinden dat Roel moet opruimen, omdat hij er een boeltje van maakt. Zij roepen naar hem wat ze denken.”

VAN GESTEL: “Sommige leerkrachten zeggen dat wij kinderen foute dingen aanleren. Dat is niet waar. Wij reiken enkel materiaal aan waaraan de kinderen hun kennis kunnen toetsen. Als Roel een kauwgom onder de tafel plakt, reageren ze er heftig op. Die kinderen gaan dat niet plots thuis doen, omdat Roel dat deed. Sterker nog: ze wijzen het af. Ze vinden niets fijner dan leerkracht te spelen over Leeghoofd. Onderwijzers moeten dus absoluut geen schrik hebben.”

Wat halen volwassenen uit Leeghoofd dat aan kinderen voorbij gaat?DENEER: “Ze zijn verrast dat ze worden meegesleept, omdat de voorstelling alles behalve betuttelend is.”

VAN GESTEL: “Wij maken niet expliciet voor kinderen. Als we beginnen aan een nieuwe productie, zijn wij niet bezig met wat kinderen ervan zullen denken. Soms vinden we het net fijn als ons werk lichtjes boven hun hoofd zweeft.”

VERLINDEN: “Wij hebben geen educatieve rol. Uiteraard houden we er rekening mee dat we niet over de schreef gaan, maar we balanceren graag op de grens. We hebben soms moeite met de stempel ‘jeugdtheater’. Leeghoofd is een voor-stelling voor 4+. Dat wil zeggen dat ze ook geschikt is voor negenennegentigjarigen.“

DENEER: “Soms horen we dat ons werk te hysterisch is voor kinderen. Dat is onzin. Op een speelplaats zeg je toch ook niet tegen een kind dat het op een stoel moet zitten, want dat het anders kan vallen? Op het moment dat kinderen elkaar beginnen pijn doen, grijp je in. Maar daartussen is een hele zone die te ontdekken valt.”

Voor elk project werken jullie met andere artiesten. In dUb gaan jullie aan slag met veertien jonge dansers. Hoe was het om zo een grote groep te begeleiden?VERLINDEN: “Ik wou al lang een voorstelling maken met een grote bende, maar financieel kunnen wij dat niet. Door de samenwerking met fABULEUS kon dit wel. Belangrijk is iedereen te motiveren. Als die gasten merken dat je het zelf fijn vindt, is dat niet moeilijk. Jongeren zijn veel sneller mee als je een idee hebt. Je hoort niet vaak: “En waarom zouden we dat doen?” Jongeren zijn blanco blaadjes. Ze lopen over van energie. Onvermoeibaar zijn ze soms. Je repeteert nog eens en nog eens. Ze geven niet op.”

Hadden de spelers in dUb danservaring of begonnen ze van nul?VERLINDEN: “De meesten volgen dansles in een amateur-school of professionele dansschool. Eén jongen kreeg van zijn zus de flyer met de oproep voor audities. Haar

argument: “Jij danst altijd in je kamer op YouTube-filmpjes. Ga eens auditie doen voor een dansvoorstelling.”Et voilà, de jongen speelt mee. Voor sommigen is zo een ervaring een springplank om erin verder te gaan.”

Voor dUb vonden jullie inspiratie in de films van Jacques Tati. Op welke manier vinden we zijn invloed terug in de voorstelling?VERLINDEN: “In één van zijn films gooit Tati een bal omhoog. Telkens wanneer die bal landt, hoor je het geluid van een ontploffende bom. Daardoor kwam ik op het idee om de dynamiek van een beweging te veranderen door er een andere klank onder te zetten. Als je een draai door een zoef vervangt, lijkt die dan sneller? Hoe ver kan je daarin gaan? Samen met Wannes heb ik daar zes weken onderzoek rond gedaan.”

DENEER: “Ook het registreren van dagelijkse handelingen inspireerde ons. Bij Tati zijn er veel nevengebeurtenissen die niet meteen het verhaal voortduwen, maar meer een atmo-sfeer creëren.”

VERLINDEN: “In Playtime zit Tati op een stoel in een lange gang. Van ver komt een man hem tegemoet gewandeld. Het geluid van die tikkende schoenzolen zit ook in dUb. Iemand gaat af, maar de voetstappen blijven doorklinken. En net zoals in de films van Tati dragen de dansers in de voorstelling een maatpak. We zagen alle films van Tati en zochten veel over hem op. Onbewust sluipt dat in je maakproces.”

In dUb zit een choreografie met de hele groep. Dat vraagt veel concentratie van de dansers, maar ook van het publiek. Is het jullie intentie om ook de toeschouwer uit te putten?VERLINDEN: “Ja. De groep danst op woor– den: “stap, draai en wiebel”. Iedere bewe–ging gaat exact gepaard met die woorden.

Geleidelijk aan drijven we het tempo op. Maar we denken dat we nog sneller kunnen zodat het nog vermoeiender wordt om naar te kijken. Voor de herneming gaan we dat proberen. Tegen dan hebben de dansers opnieuw conditie.” (lacht)

Tuning People - Leeghoofd (4+)zondag 1 maart 2015 - 14u + 16uSint-Niklaas, Stadsschouwburginfo en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be

zondag 22 maart 2015 – 15uBeveren, CC Ter Vesteninfo en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten

fABULEUS/Tuning People - dUbdonderdag 12 maart 2015 - 20uSint-Niklaas, Stadsschouwburginfo en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be

theater/dans


muziek TEKST: IWEIN VAN MALDEREN - FOTO: CEES VAN DE VEN

Frank Vaganée“Brussels Jazz Orchestra laat de hartslag van New York horen”

In februari staat het Brussels Jazz Orchestra (BJO) op de planken van CC Lokeren met New York, City of Jazz. Frank Vaganée, saxofonist en artistiek leider van het BJO staat ons te woord in een Mechels café dat vroeger werd uitgebaat door biljartfenomeen Raymond Ceulemans en waar ooit het orkest van Francis Bay wekelijks speelde. Een aantal kleurrijke anekdotes uit de rijke Mechelse jazzgeschiedenis brengen ons binnen de kortste keren naar New York. Vaganée praat zoals hij sax speelt: gedreven en to the point.

FRANK VAGANÉE: “Als BJO zoeken we steeds naar diverse manieren om ons ding te kunnen doen. De reden waarom we ons ‘jazzorkest’ noemen is dat we breder willen gaan dan het bigband-idioom. Daarom trachten we er – naast onze pure concerten - ook andere kunstvormen bij te betrekken zoals stomme film, graphic novel, klassieke muziek of theater. We willen dit ook aan een zo breed mogelijk publiek aanbieden zonder daarbij de artistieke essentie van het BJO te verloochenen.”

Vanwaar de bewondering voor New York?VAGANÉE: “New York is het mekka van hedendaagse jazz in de wereld. Als professioneel muzikant moet je er op zijn minst geweest zijn, om deel te nemen aan jamsessies, lessen te nemen en zo veel meer.”

Verbleef jij ooit in New York?VAGANÉE: “Ik ben er sinds ’94 telkens voor een paar weken geweest. Na een jamsessie in Kasteel Den Brandt tijdens Jazz Middelheim ’97, overhaalde Kenny Werner -pianist van Toots- mij om richting New York te trekken. Een jaar later trok ik erheen om te leren, te kijken, te luisteren en mensen te ontmoeten. Ik kan het jonge jazzmuzikanten alleen maar aanraden. Tegenwoordig is het voor jongeren trouwens makkelijker om naar New York te gaan. Er bestaan zelfs


muziek TEKST: IWEIN VAN MALDEREN - FOTO: CEES VAN DE VEN

beurzen voor. Ex-leerlingen van mij trokken ernaartoe, zijn er zelfs getrouwd. Anderen komen na een tijdje terug naar Europa. Ik ben er niet gebleven: ondanks al de energie en inspiratie, voel ik mij toch meer iemand van hier en niet van ginds.”

Kruisbestuiving

Bestaat er een verschil tussen Amerikaanse en Europese Jazz?VAGANÉE: “De jazzmuziek komt natuurlijk uit Amerika, maar die is er ontstaan uit een mix van klassieke muziek – een Europees gegeven - en muziek uit Afrika. Jazz betekent ook ‘mengelmoes’. Jazz is ondertussen Amerikaans erfgoed. Het is bij wijze van spreken voor hen wat klassieke muziek voor Europa betekent. Amerikanen waren ook sneller dan bij ons bezig met jazzonderricht op scholen. In België startte dit maar in 1993. Maar de kloof tussen Amerikaanse en Europese muzikanten is een pak kleiner geworden. Eigenlijk is er nu meer kruisbestuiving tussen verschillende continenten. Er is natuurlijk ook Europese jazz, zoals op het ECM-label of gespeeld door musici als Richard Galliano.

Dit neemt niet weg dat voor ons de grote voorbeelden Amerikaans zijn: Duke Ellington, Count Basie, Thad Jones, Mel Lewis. Wat de jongere generatie betreft werkten we reeds samen met Maria Schneider en binnenkort met Darcy James Argue, een nieuwe naam die furore maakt in bigband-land.”

Hoe komen die samenwerkingen tot stand?VAGANÉE: “Vroeger stelden we zelf de vraag aan mensen met wie we wilden samenwerken. Ik zag bij voorbeeld Maria Schneider regelmatig met haar orkest spelen in de New Yorkse club Visiones en was er ondersteboven van. We vroegen haar of ze interesse had om met het BJO samen te werken, wat we in 2000 deden. Achteraf heeft Jazz Middelheim haar ook nog eens met ons op het podium gezet. We kregen een hele week om met haar te repeteren, een unieke ervaring waar je veel uit leert. Nu werkt het dikwijls andersom: ik krijg maandelijks mails van musici die met ons willen werken. Aan ons dan om te beslissen met wie we in zee willen gaan. Dit is ook het gevolg van het feit dat er meer kruisbestuiving is, waarbij wij kansen geven aan mensen zowel van hier als van elders.”

Meer dan alleen retro

Wie is het creatieve brein achter een programma als New York, City of Jazz? VAGANÉE: “Aha, da’s de artistiek verantwoordelijke hé! (nvdr: Frank Vaganée zelf) Het repertoire dat we met dit project doen is vrij verscheiden. We spelen muziek en voegen er bij momenten ook zang en beeld bij. We spelen het programma ondertussen al een jaar en we veranderden tijdens de rit een aantal zaken. In het begin zat er meer Duke Ellington en Count Basie in. Leuk om te spelen, maar we waren te veel retro bezig in plaats van met hedendaagse, boeiende muzikale stromingen. Ik componeerde bijvoorbeeld MannaHatta, genoemd naar de oorspronkelijke naam van Manhattan, waarin ik het hectische van die stad wou weergeven. Met zangeres Tutu Puoane brengen we dan weer

een aantal nummers over New York, zoals Autumn In New York, en songs geassocieerd met mensen die er furore hebben gemaakt en hun stempel drukten op het culturele leven in die stad, zoals Ella Fitzgerald en Billie Holiday. We spelen Give Me More Pigfoot, een nieuwe compositie van Bert Joris gebaseerd op een nummer van Billie Holiday, waarin men New York in al zijn facetten tracht te definiëren.

Daarnaast begeleiden we een film van Laurel en Hardy waarin een wolkenkrabber de hoofdrol speelt, en componeerde ik muziek bij A Bronx Morning, een film over het leven op straat in de Bronx. Tenslotte arrangeerde Dree Peremans een nummer van Joni Mitchell voor bigband en zangeres. We brengen dus muziek van toen en nu samen.”

Wat is het belang van muziek in grote bezettingen?VAGANÉE: “Als je kijkt naar de geschiedenis van de jazz hebben alle groten op één of ander moment in hun loopbaan in een bigband gespeeld. Je leert er echt de stiel. Jazz is per definitie redelijk individueel en in zo’n orkest leer je omgaan met een grote groep. In een bigband heb je het individuele onder de vorm van solo’s, en het dienende -een deeltje zijn van een groter geheel - in het sectiewerk. Je maakt ook kennis met mensen achter het orkest, zoals arrangeurs en componisten, van wie je heel wat kan opsteken, wiens inbreng in het orkest van groot belang is.”

Brussels Jazz Orchestra en Tutu Puoane – New York, City of Jazzzaterdag 14 februari 2015 – 20u15Lokeren, CC, Theaterzaalinfo en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur

50 jaar Lokerse JazzklubDe Lokerse Jazzklub bestaat 50 jaar. Er zijn maar weinig muziekclubs die dit mogen meemaken. De club is een unieke plaats om muziek te beleven in een intiem kader. Het podium is vlakbij, geluidsversterking is - in vele gevallen - overbodig of minimaal en tijdens het concert kan je gezellig iets drinken. De vibe die het publiek krijgt is uniek, en geeft ook energie door aan de muzikanten. Toots Thielemans en Philippe Catherine stonden er op het podium, Amerikaanse toppers zakten regelmatig af naar die kleine club. Dexter Gordon speelde in de jaren ‘70 een memorabel concert tot diep in nacht. In de jaren ‘80 opende Randy Weston zijn doos met black magic in Lokeren. Er volgden nog vele grote namen, nationaal en internationaal (Gary Smulyan, Don Braden, Joe Fonda…).

Frank Vaganée over de Lokerse Jazzklub: “Leuke plek om te komen. Die oude affiches aan de podiumwand geven een speciaal cachet. Er is altijd een goede ambiance, de mensen komen erheen om van muziek te genieten. ’t Is er gezellig, toch? Je wordt er goed ontvangen en je weet vooraf dat je er een goede avond zal beleven.”

Tot het einde van het concertseizoen hangen aan de muren van de Lokerse Jazzklub foto’s die jazzfotograaf Cees van de Ven maakte.

www.lokersejazzklub.be

New York is het mekka van hedendaagse jazz in de wereld.


“Het enige feest dat we leuk vinden is theater”Met Alsemkomt doen De Roovers aan maatschappelijke research and development


theater TEKST: RUDI VAN HECKE - FOTO: PAUL DE MALSCHE

Hoe vier je twintig jaar theater

maken? Met nog meer theater,

zeggen De Roovers. Theater dat

meebeweegt met een wereld in

transitie. Commentaar geeft,

protesteert, troost, provoceert,

amuseert. Alsemkomt is het derde

en laatste deel van hun Dollarcyclus,

een reeks stukken over de

kapitalistische crisis in het Westen.

Een bewerking van The Iceman

Cometh, van de Amerikaanse

auteur Eugene O’Neill.

De wereld kantelt, en De Roovers zitten schrijlings op de breuklijn. Al twintig jaar. Met vier kernleden die elke voorstelling opnieuw bereid zijn om in zichzelf en de wereld te graven: Sara De Bosschere, Sofie Sente, Luc Nuyens, Robby Cleiren. Een collectief is wat ze zijn, eerlijk theater met veel betekenislagen is wat ze brengen.

In hun Dollarcyclus brengen De Roovers drie repertoire-stukken samen, monumenten in de theater geschiedenis: Timon Van Athene van Shakespeare, De laatsten der onverstandigen van Peter Handke en nu dus Alsemkomt – The Iceman Cometh van Eugene O’Neill, dat zijn première kende in 1946 op Broadway.

Harry Hope’s bar in het New Yorkse Greenwich Village is een claustrofobisch drankhol waar bange, gekwetste mensen zijn aangespoeld om te drinken, te dromen en te vergeten. Zich vol te zuigen met hun eigen en elkaars illusies. Pipe dreams (dromen uit de opiumpijp) noemt O’Neill die. Ze moeten erin geloven om de dag door te komen, tegen beter weten in. Buiten raast het volle leven aan de bar voorbij. Kroegbaas Harry bijvoorbeeld, droomt al twintig jaar om eens een wandelingetje te maken op straat, maar hij is al die tijd niet één keer buiten geweest.

Eén keer per jaar klaart hun inerte schaduwleven op, als handelsvertegenwoordiger Theodore Hickey langskomt, altijd goed voor sloten drank en fantastische verhalen. Maar Hickey blijkt nuchter te zijn nu, en wil de stamgasten de futiliteit en nutteloosheid van hun pipe dreams laten inzien, hen de totale hopeloosheid van hun leven leren aanvaarden. Maar in Hickey’s spoor komen demonen mee, en de man die als een heiland wordt verwelkomd, brengt geen verlossing, maar dood en vernietiging.

Ik praat met Sara De Bosschere en Luc Nuyens in de Matterhorn, de nieuwe thuisbasis van De Roovers in het hart van Borgerhout. Een pand met een industriële geschiedenis, smaakvol gerestaureerd met veel licht en ruimte.

Twintig jaar De Roovers, dat vraagt om een feestje.LUC NUYENS: “Het enige feest dat wij leuk vinden is theater. We vieren onze verjaardag met Alsemkomt (lacht).”

Hoe is het theater veranderd de afgelopen twintig jaar?NUYENS: “De wereld is fundamenteel veranderd, en het theater verandert mee. Vroeger kregen theatermakers de tijd om hun eigen vormentaal, manier van denken en spelen te ontwikkelen. Nu moet het allemaal direct verkoopbaar zijn. Iedereen plooit zich terug op zijn eigen individualiteit. Twintig jaar geleden konden wij ons inschrijven in een groter geheel, met leermeesters die deel uitmaakten van een theatertraditie. Nu is het meer van: wat heb jij zelf te bieden, los van elke context. Al willen jonge mensen zich best nog verbonden voelen met een traditie. Want het nieuwe verhoudt zich altijd tot wat er vroeger was. Maar wij blijven vechten voor het recht om de tijd te nemen om te rijpen, te reflecteren, dingen uit te diepen. Daarom ook hebben we voor een trilogie gekozen, de Dollarcyclus, net om lang en diep te kunnen nadenken over wat er in de wereld gaande is. De Roovers doen aan maatschappelijke research and development. Het theater is een unieke plek waar je die vrijheid kunt beleven. Een plek van illusies, maar die hebben we nodig.”

De zuiplappen in Alsemkomt zijn uit de samenleving weggegleden, in de goot gerold, en ze blijven daar liggen. Zijn zij verantwoordelijk voor hun eigen mislukking?NUYENS: “Je moet mededogen kunnen opbrengen voor mensen die mislukken. Een ziekte, een ongeval, een psychologisch mankement: ze zijn genoeg om te zorgen dat je afglijdt. Er zijn heel veel omstandigheden die je niet in de hand hebt. We zijn allemaal verantwoordelijk voor ons eigen lot, is nu de tendens. Alsof dat mogelijk is. Alsemkomt speelt zich af in een café, maar het zou ook een bedrijf kunnen zijn, met mensen die met een tegenslag te kampen krijgen en daardoor uit de boot vallen.”

De Roovers hebben als collectief een heel specifieke manier van werken. Een voorstelling groeit organisch, met kruisverbindingen naar literatuur en andere kunsten, met gastacteurs die de kernploeg komen versterken. Is die methodiek in de afgelopen twintig jaar geëvolueerd?NUYENS: “Nee, die is dezelfde gebleven. We zouden niet weten hoe we het anders zouden moeten doen. De combinatie van onze vaste kern en de acteurs die we aantrekken, zorgt ervoor dat het telkens toch weer een ander traject wordt. Met een collectief werken is een grote meerwaarde, je krijgt heel veel verschillende visies bij elkaar. We stellen ons vragen, zoeken theaterteksten die daar iets over zeggen. Lezen boeken, zien films, beeldende kunst. Van het ene komt het andere.

Eugene O’Neill is schitterend toneel, maar niet vanzelfsprekend. We geven

geen antwoorden maar manieren om naar de realiteit te kijken. Eén van de boeiendste dingen in theater maken, is lijnen zien die met elkaar verbonden zijn.”


Aan Alsemkomt werken veel mensen mee. Daarom hebben we met de vier kernleden een eerste bewerking gemaakt, waarmee we dan in de hele groep zijn beginnen werken.”

Waarom is er muziek van Mauro Pawlowski in Alsemkomt?NUYENS: “Het stuk speelt zich af in een café, en wat er ongelofelijk mooi aan is: er worden heel fundamentele gesprekken gevoerd, maar die worden afgewisseld met de grootste banaliteiten. De muziek zorgt ervoor dat de ruimte daartussen op een poëtische manier wordt ingevuld. Muziek is belangrijk, om sfeer te scheppen en tegengewicht te geven. Muziek geeft contrast en commentaar. Mauro Pawlowski heeft een hoog rockgehalte, wat mooi aansluit bij dit stuk. Berlin, Tom Waits, Café Lehmitz, … die sfeer weet Mauro goed te vatten. Als alles goed gaat, komt er ook wat dans in.”

Waarom viel de keuze voor het derde deel van de Dollarcyclus op O’Neill?SARA DE BOSSCHERE: “O’Neill is schitterend toneel, maar niet vanzelfsprekend. Er is moed voor nodig om hem te spelen. Wij zijn met elf op scène, dat is veel voor ons. Toch wilden we altijd al O’Neill spelen, en dit leek ons echt het moment. Het eerste stuk van de Dollarcyclus ging over de functie van het geld, daarna toonden we de mensen die geld hebben, en nu dus de mensen die niks hebben. Dat rondt het thema mooi af. Niet dat we nu alles over het thema gezegd hebben. We geven filters en denkmodellen, we reiken perspectieven aan. We geven geen antwoorden maar manieren om naar de realiteit te kijken. De Dollarcyclus was niet echt opbeurend,

tijdens het werkproces was de sfeer vaak erg zwart. ‘Alles gaat naar de kloten’, zoiets. Maar tegelijk was er een enorme vitaliteit. Eén van de boeiendste dingen in theater maken, is lijnen zien die met elkaar verbonden zijn.”

De tekst is onze regisseur, zeggen jullie.DE BOSSCHERE: “Omdat we zonder regisseur werken is de tekst onze grootste gemene deler. Die rafelen we uit elkaar, demonteren we, en zetten we opnieuw in elkaar. We doen research en we verzamelen heel veel materiaal. In dat proces begeleidt de tekst ons naar de vorm. Iedereen draagt bij. Meningsverschillen en conflicten zijn interessant, die gebruiken we om verder te komen, en daar groeit de voorstelling uit. Het stuk ontstaat tijdens het spelen, en iedereen heeft een inbreng. Is dat bedreigend voor de mensen die we uitnodigen om met ons te werken? Nee, het

is onze taak om gastvrij zijn, hen vertrouwen en liefde geven, zodat ze graag bij ons komen spelen.”

Zijn het boeiende tijden voor theater?DE BOSSCHERE: “Zonder twijfel. Theater staat of valt bij de gratie van het publiek. Wij hebben meer publiek dan ooit, enthousiaste mensen waar we heel blij mee zijn. Maar als we door allerlei harde discussies tijdens het creatieproces ook nog moeten bewijzen dat we als kunstenaars een plaats hebben in de samenleving, dan word ik daar triest van, en bang. Het debat over de plaats van kunst in de samenleving wordt hard en cynisch gevoerd. Het is veel minder evident dan vroeger om aandacht te krijgen in pers en media, vooral niet voor het diepgaandere werk. We krijgen minder ruimte dan in andere landen, en we worden gauwer beoordeeld. De besparingen in cultuur, die gaan wij ook voelen. In dat opzicht zijn het zwarte tijden. Het theater in Vlaanderen zoals we dat nu kennen, bestaat hoogstens 30 jaar. In die tijd zijn mensen die met vier in een garage speelden, uitgegroeid tot een instituut. Ons theater staat internationaal op een heel hoog niveau. Maar we hebben niet de indruk dat we op onze werkelijke waarde worden geschat.”

Kun je voorstellen dat je geen theater meer zou spelen?DE BOSSCHERE: “Ik verlang er soms wel naar om iets anders te doen, maar wat zou dat dan moeten zijn? Het is zo’n onvoorstelbaar mooi cadeau, dat we al twintig jaar theater mogen maken.”

De Roovers & Mauro Pawlowski - Alsemkomt (The Iceman Cometh)dinsdag 6 januari 2015 - 20uBeveren, CC Ter Vesteninfo en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten

vrijdag 23 januari 2015 - 20u15 Lokeren, CC, Theaterzaal info en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur

theater


circus TEKST: BRECHT HERMANS - CIRCUSMAGAZINE #38 - FOTO: BART GRIETENS

Een zoektocht naar merkwaardigheid

Circus volgens Alexander VantournhoutDe grootste artiesten kennen

een bescheiden begin. Geboren in Roeselare, in 1989, nog de

middle of nowhere in circusland, leerde Alexander Vantournhout zichzelf jongleren. Niet vanuit

een passie voor de kunst, maar simpelweg uit nood aan een

hobby na het faillissement van zijn turnclub. De zelfopgeleide jongleur zou een dikke tien jaar later uitgroeien tot specialist van het enkel rad met een stevige eigen visie op circus. Maar laat ons beginnen bij het begin.


Op je twaalfde leerde je jongleren als autodidact. Hoe deed je dat?ALEXANDER VANTOURNHOUT: “Met video’s, er was toen in Roeselare immers nog geen circusschool. Ik moest het doen met video’s en boeken die mijn vader en ik één keer per jaar gingen kopen in Antwerpen. Pas toen ik vijftien was, werd er in Roeselare een circusschool opgericht. Ik mocht daar meteen beginnen lesgeven, wat wel een fijne ontwikkeling was.”

Je bent dus eigenlijk begonnen met circus als hobby. Op welk moment werd het meer dan dat?VANTOURNHOUT: “Op mijn zestiende heb ik een beurs gekregen, een soort ondersteuning om een straatshow te maken. Eva Kahan en Matthias Vermael van Circusplaneet hebben die gecoregisseerd. Dat was een solo van vijftien à twintig minuten op straat. Maar toen voelde ik: dit wil ik doen. Een jaar later stond ik op hetzelfde festival als Dirk Van Boxelaere, zowat de eerste circusartiest van België. Ik ben toen op hem afgestapt en heb hem gevraagd of hij mij wou helpen bij mijn volgende show. Hij wou, en dat werd dan de voorstelling Tournée. Ik heb die niet veel kunnen spelen omdat ik geblesseerd raakte, maar het maakproces was wel zeer rijk. Dat was eigenlijk mijn eerste aanraking met professioneel circus. Ik ben er op een natuurlijke manier ingerold.”

Niet slecht, op je achttiende al je eerste voorstelling maken.VANTOURNHOUT: “Inderdaad, maar ik ben ook altijd heel radicaal geweest. Als ik iets wil, ga ik er tweehonderd procent voor. Dat was toen ook al zo.”

Laten we het over je nieuwe voorstelling Caprices hebben. Vanwaar de keuze om rond de muziek van Salvatore Sciarrino te werken?VANTOURNHOUT: “Ik heb die muziek eigenlijk per toeval live gehoord in IJsland en ik vond het fantastisch hoe Sciarrino geluiden uit een viool weet te produceren. Drie jaar later heb ik geprobeerd er iets op te maken. Nu, Caprices is volledig aan muziek gewijd, maar mijn volgende project zal weer iets heel anders zijn.”

De structuur van de voorstelling hangt op aan de drie onderdelen die voor jou noodzakelijk zijn aan circus: virtuositeit, het object en gevaar. Vanwaar die definitie?

VANTOURNHOUT: “Goh, het is nog een onvolledige definitie. Ik denk dat de definitie van circus is: een zoektocht naar merkwaardigheid. Of het framen van merkwaardigheid. Conventioneler circus bestaat voor mij uit die drie elementen.

Als die niet aanwezig zijn, is het geen circus.”

En als deze elementen alle drie aanwezig zijn, is het per definitie circus?VANTOURNHOUT: “Ja, dat denk ik. Iemand die rechtstaat op het stuur van zijn fiets en indruk maakt op iemand anders, dat vind ik bijvoorbeeld circus. Of op een skateboard. Zolang het maar geen reproductie is. Dat kan misschien ook wel circus zijn, maar dat vind ik dan minder interessant. De zoektocht is belangrijk.

Ik ben een boek aan het schrijven met mijn eigen bevindingen. Dat is een lopend onderzoek, maar wel gelinkt met deze voorstelling. Met Caprices is het eigenlijk begonnen.”

Dat virtuositeit noodzakelijk is, spreekt ergens voor zich. Maar hoe zit het met het gevaar. Moet het gevaarlijk zijn voor de artiest of moet het gevaarlijk lijken voor de toeschouwer?VANTOURNHOUT: “Ik ben tot mijn voorlopige definitie gekomen vanuit het standpunt

van de toeschouwer, maar het gevaar moet toch reëel zijn voor de persoon die er staat. Eigenlijk is het heel gemakkelijk om iets gevaarlijks op scène te zetten. Je moet er niet veel voor doen om een maximaal effect te verkrijgen. Er is bij gevaar ook een minimum aan rationaliteit nodig. Dat vind ik wel leuk. Het maakt circus ook zo toegankelijk. Een mens weet: dat is gevaarlijk. Je ervaart het met heel je lichaam en niet alleen met je hersenen.

In circus is gevaar altijd gecontroleerd gevaar, dat is wel belangrijk. Ik weet wat er zal gebeuren als het fout gaat. Dat is een totaal ander gevaar dan een freerunner die over gebouwen loopt. In circus komt er veel meer techniek bij kijken.

Als performer is het interessante aan gevaar dat je niet weg kunt gaan van jezelf. Je kunt niet iemand of iets representeren. Je representeert jezelf op een heel dichte manier. Bij virtuositeit heb je dat ook. Er is niet veel ruimte voor interpretatie of performen. Het is de ‘performativiteit’ van jezelf. Je speelt geen rol, er is geen theater mogelijk.”

In de proloog en het Singing in the raingedeelte van je voorstelling speel je wel een rol.VANTOURNHOUT: “Als ik een fout heb gemaakt met Caprices

circus


is het misschien wel daar. Ik besef nu dat de toeschouwer het heel moeilijk heeft met de overgang van narrativiteit naar abstractie. Misschien heb ik er op die momenten te veel rekening mee gehouden dat ik deze voorstelling voor zowel een dans- als een circuspubliek wilde maken.”

De eerste scène draait om jou en het rad. Jij bent de manipulator van het object. In de laatste scène, waarin je aan je nek wordt opgehangen, lijk jij het object dat wordt bespeeld.VANTOURNHOUT: “Het was een bewuste keuze om de proloog qua stijl te linken aan de passage rond Singing in the rain en het rad te verbinden met het laatste deel. Met het rad begin ik als manipulator, maar aan het eind van die scène krijg je meer het gevoel dat het rad zelf beweegt, bijna autonoom.

In de scène waarin ik omhoog word getrokken, wou ik niet gewoon een lijf spelen. Ik wou wegblijven van het morbide van het opgehangen worden. Daarom heb ik voor een actieve pose gekozen. Maar mentaal is het bijna een soort meditatie voor mij.”

Opgehangen worden werkt meditatief?VANTOURNHOUT: “Ja, voor mij wel. Iedere seconde waarin je ophangt, lijken er tien. Je ervaart de wereld helemaal anders.”

Je hebt ook wel een bijzondere relatie met je technicus. Hij heeft letterlijk je leven in handen.VANTOURNHOUT: “Inderdaad, er is geen beveiliging. Zelfs als hij alleen maar een schokje zou geven, kan dat genoeg

circus


zijn om mij te doen vallen. Maar eigenlijk is dat deel het gemakkelijkste van mijn voorstelling. Ik heb er het minste werk aan gehad.”

Wat is de volgende stap in je onderzoek?VANTOURNHOUT: “Ik wil weer meer performance gaan doen. Met meer emoties. Iets in de stijl van Xavier Le Roy of Phia Ménard. Caprices is heel choreografisch. Maar eerst zal ik deze voorstelling spelen. Al weet ik dat ik er niet meer dan twintig voorstellingen van zal kunnen verkopen. Caprices is niet commercieel gemaakt. Ik kan bijvoorbeeld geen twee dagen na elkaar spelen, omdat ik achteraf zoveel pijn heb aan mijn nek. Ik hang er eigenlijk net iets te lang aan. Maar ik wil ook dat het publiek iets meemaakt dat het daarvoor nog niet heeft gezien. Nu ja, ik ben nog jong en radicaal. Naarmate ik ouder word, zullen mijn voorstellingen wel gematigder en toegankelijker worden.”

Alexander Van Tournhout – Caprices (14+) vrijdag 30 januari 2015 – 20uBeveren, CC Ter Vesteninfo en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten

vrijdag 27 februari 2015 – 20u15Lokeren, CC, Theaterzaalinfo en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur


dans TEKST: LIEVE DIERCKX - FOTO: HERMAN SORGELOOS

Peeping Tom en A LouerNiets is voor altijdMezzosopraan Eurudike De Beul (°1964) woont al enkele decennia in Sint-Niklaas, tenminste, als ze niet op internationale tournee is met het theaterdansgezelschap Peeping Tom. De Beul maakt er deel uit van de groep performers en werkt mee aan de geluidscreaties. Hoe komt een klassiek geschoolde zangeres in een dansgezelschap terecht?


dans TEKST: LIEVE DIERCKX - FOTO: HERMAN SORGELOOS

Exotische vogelEURUDIKE DE BEUL: “Als kind zong en danste ik erg graag, maar er was geen opleiding in de buurt. Zo ben ik een atypisch parcours opgegaan. Pas na mijn biomedische studies ben ik met muziekschool begonnen. Eigenlijk wilde ik cello leren, maar in de notenleer sprong mijn stem zo uit dat ik richting zang werd geloodst. Toen ik 26 was slaagde ik voor het ingangsexamen aan het Conservatorium van Luik. Super, maar ik had er meteen veel moeite met de rigide structuur en het concourssysteem. Ik heb de opleiding wel afgemaakt maar toen ik op een dag een zoekertje las van een dansgezelschap op zoek naar een ‘exotische vogel’ om barokaria’s te zingen, ben ik me gaan aanbieden.”

Dat bleek bij Alain Platel te zijn, net voor zijn doorbraak. Tussen hen klikte het meteen want “hij kon mijn rare fantasieën appreciëren,” aldus De Beul. Bij hem ontmoette ze de Fransman Franck Chartier en de Argentijnse Gabriela Carrizo. Toen de twee in 1999 hun eerste voorstelling Caravana maakten, vroegen ze Eurudike erbij. “Franck had een weirde solo van mij gezien rond een gehandicapte Maria Callas, vandaar.” Een jaar later werd Peeping Tom opgericht als zelfstandig collectief, De Beul behoort al veertien jaar tot de kern. Tussendoor geeft ze workshops, werkt lesopdrachten af en maakt eigen producties. “De Stad Sint-Niklaas heeft me bij dat laatste altijd met veel enthousiasme gesteund. Daar ben ik erg blij mee.”

Schizofrene verschuivingA Louer (2011) neemt ons mee in de hoofden van de personages, in hun angsten, fantasieën en tijdsbeleving. Alles is er vergankelijk, te huur, tijdelijk. Zelfs je ziel is inwisselbaar, om te beginnen die van de performers. De voorstelling eist niet alleen veel van hun lichaam en creativiteit, ook hun zelfbeeld werd in het creatieproces op de proef gesteld.

DE BEUL:“Ik heb nog nooit zo sterk het gevoel gehad dat elk houvast me ontglipte als tijdens de voorbereiding van A Louer,“ verklaart Eurudike De Beul. “Er werd voortdurend op het inwisselbare ingezet. Dat gaat zo: de performers krijgen elke dag improvisatieopdrachten rond aangereikte thema’s en muziek. Er komen dan dingen bovendrijven die heel erg van jezelf zijn, waarin je alles van je gevoel legt. Gabriela en Franck gaan dat materiaal uiteenrafelen. Ze vergroten dingen uit, zodat je denkt: ik sta hier compleet in mijn hemd, of: zo was het niet bedoeld. Of een andere performer krijgt jouw materiaal om verder op te werken, of het komt terecht tussen passages die er niet bij horen, met een andere geluidssfeer er onder - waardoor het resultaat compleet ongrijpbaar wordt. Dan liggen er op een dag briefjes in de studio en ga je kijken: ah nee, ik moet dat doen, en ah nee, op die muziek. Het rukt je even uit je voegen. Hoewel dat soort verschuivingen wel in elk werkproces van Peeping Tom zit, was het unheimliche hier heviger door de abstractie en het thema van de voorstelling en ook omdat Gabriela en Franck ons van buitenaf regisseerden – ze dansen hier zelf niet mee.”

Gelukkig vormt humor een tegenwicht. Bewegingen worden hilarisch door herhaling of overdrijving en zelfs de muziek heeft iets absurds. Met haar muzikale achtergrond vindt De Beul overigens dat ze Chartier en Carrizo weinig kan bijbrengen als het om gevoel voor timing gaat.

Onvermogen van het instrumentEurudike heeft aan de nieuwste Peeping Tom productie Vader (2014) meegewerkt als outside eye omdat ze haar lichaam even rust moest gunnen. Ze heeft in die periode geleerd om meer te doen met minder, en in Moeder (2016) zal ze weer wel op het podium staan. Sowieso hebben zowel Peeping Tom als zijzelf iets met het onvermogen van het instrument, of dat nu stem, muziekinstrument of het lichaam van de performer is. “Gabriela ziet graag oudere lichamen bewegen”, vertelt De Beul. “En mijn bijdrage aan de muziekkeuze in A Louer zit bijvoorbeeld in een fluit die onmachtig aan het jammeren gaat, of het orgel dat te weinig lucht krijgt en vals begint te spelen.” Dat De Beul in de voorstelling een diva op retour speelt, en net in de loop van deze voorstelling geconfronteerd werd met een energiedip is wellicht geen toeval: het creatieproces bij Peeping Tom is een organisch gebeuren.

DE BEUL: “A Louer is voor mij een verzoening met het vergankelijke, een besef dat je ook uit het verlorene waarde kan halen. Ik las pas in interview over Julien Schoenaerts dat hij zelfs uit zijn dementie nog iets wist te halen - door het verlies aan grip te aanvaarden, door alles naar het hier en nu te brengen, en bij wijze van spreken in zijn handen te klappen voor een bloem. Alles leeft, alles beweegt. Tijdens het werkproces van A Louer heb ik geleerd om bij de voortdurende verschuivingen de controle los te laten,

niet meer te hechten aan wat ik denk dat het middelpunt is van waar ik voor sta of wat ik ben. Er is iets in mezelf verschoven:

van absoluut wìllen en moéten naar, ah ja, begrijpen, zelfs al begrijp ik er geen snars van. Ik kan er nu op het podium helemaal in meegaan: ik bén de diva die zich in het middelpunt van de aandacht waant, en even later voél ik de totale ontreddering als dat niet zo blijkt te zijn.”

De vader

In A Louer speelt voor het eerst Leo De Beul mee, de 78jarige vader van Eurudike. Hoe is dat voor haar?DE BEUL: “Heel bijzonder. Mijn vader had geen enkele podiumervaring of –opleiding, geen weet ook van uitstraling of hoe je zou moeten overkomen. Hij zal zich nooit ‘presenteren’, of een ego tentoon spreiden. Zijn methode is: horen wat de opdracht is, in zichzelf keren en er voor gaan. Het resultaat is verbazend: hij staat zo sterk verankerd op dat podium dat hij alle aandacht naar zich toe zuigt, in die mate dat het voor de anderen, de professionelen, bijna moeilijk wordt om zich naast hem te handhaven. Ik vind het ongelooflijk hoopvol, het idee dat je je op elke leeftijd nog zo kan amuseren – want dat doet hij - door gewoon jezelf te zijn.”

Peeping Tom – A louervrijdag 13 februari 2015 – 20uSint-Niklaas, Stadsschouwburginfo en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be

A Louer is voor mij een verzoening met het vergankelijke,

een besef dat je ook uit het verlorene waarde kan halen.


Nic Balthazar en Soufiane Chilah over ‘Neeland’“Ik wil met fictie de realiteit bijsturen”


theater TEKST: ELS VAN STEENBERGHE - FOTO: PAUL DE MALSCHE

Nic Balthazar en Soufiane Chilah vertellen het verhaal van elke asielzoeker in de intieme voorstelling Neeland die niet uw medelijden maar uw empathie wil opwekken én zelfs het meest luidruchtige puberpubliek stil krijgt.

Nic en Soufiane, vertel eens, hoe vonden jullie elkaar voor dit stuk?SOUFIANE CHILAH: “Nic organiseerde audities voor Neeland. Ik zat in mijn laatste jaar aan het RITS (en ben intussen afgestudeerd), las over de auditie en besloot het erop te wagen. Ik was de allerlaatste die auditie deed…”

NIC BALTHAZAR: “… en de allerbeste! Ik was zo bang dat hij zou weigeren. Hij dacht namelijk dat ik enkel films maakte en dat Neeland een film zou worden.”

CHILAH: “Dit is de allereerste keer dat ik een monoloog speel.”

Hoe spannend is dat?CHILAH: “Behoorlijk spannend. Op de première was ik – net voor ik op moest – alles kwijt. Ik wist geen woord meer. Toen begonnen zangeres Melike Tarhan en de muzikanten te spelen en de tekst kwam woord voor woord terug. Ik voelde me zoals de asielzoeker die ik speel: iemand die zijn toehoorders er moet van overtuigen dat hij de waarheid vertelt, dat ze hem moeten geloven en in hun land en hart opnemen.”

Hoe ontwikkelde u de idee voor dit stuk, meneer Balthazar?BALTHAZAR: “Het begon met een vraag van de vzw Luisterogen die anderstaligen (zoals asielzoekers) en laaggeletterden helpt om Nederlands te leren. Ze vroegen me een boekje te schrijven voor hun leerlingen. Het eerste wat ik deed, was asielzoekers interviewen. In die interviews zat materiaal voor zeven films! Meer zelfs: elk levensverhaal dat ik hoorde, was een potentiële film. Wat die mensen doormaakten en de onwaarschijnlijk sterke wil om hier een nieuw leven op te bouwen… De naam van onze taal begint met het woordje ‘nee’, daar wilde ik iets mee doen. Ook omdat iedereen die ik sprak me vertelde hoe zwaar dat is: moeten bewijzen dat je eerlijk bent aan mensen die vermoeden dat je oneerlijk bent en eerder een ‘neen’ dan een ‘ja’ voor je klaar hebben. In Neeland voer ik een jongen op die oog in oog zit met zijn ondervragers en vertelt over de tocht nadat hij besliste zijn land te ontvluchten. Terwijl hij vertelt, twijfelt hij of de mannen en vrouw aan de overkant van de tafel hem geloven.”

“Dat maakt elke asielzoeker mee. En neen, het was niet moeilijk om hen te interviewen. Zij waren blij dat er iemand

naar hun verhaal wilde luisteren zonder hen te beoordelen. Je moest hen voor me zien zitten. Met handen en voeten gesticulerend – en altijd glimlachend om toch maar niet zielig over te komen – vertelden ze me de schrijnendste levensverhalen. Ik sprak ook met (half)dove mensen. Zij hebben het nog moeilijker om zich verstaanbaar te maken. Ze spuwden de woorden haast uit. Maar raakten me vol in de ziel.”

Sprak u ook met hen, meneer Chilah?CHILAH: “Niet met hen maar wel met een neef van me. Hij is geadopteerd door mijn tante en vluchtte op twaalfjarige leeftijd in zijn eentje uit Marokko naar België. Zijn verhaal en wat hij allemaal doorstond, hielpen me tijdens het onderzoek en het bouwen van de rol. Ook Souad en Marie-Thérèse Cuny’s autobiografische boek Brûlée vive hielp. Het boek vertelt het verhaal van een vrouw (Souad) die afkomstig is van de Westelijke Jordaanoever en riskeert vermoord te worden door haar familie omdat ze zwanger is. Dus besluit ze te vluchten naar Zwitserland…”

“Mijn eigen verleden hielp ook. Ik ben geboren in Brussel maar verhuisde naar de rand en was de enige leerling van Marokkaanse origine. En ik zat als Franstalige op een Nederlandstalige school. Dus deed ik hard mijn best. Niet zozeer om aanvaard te worden – dat was ik – maar net om te tonen dat ik even goed, zelfs beter kon dan mijn klasgenoten.”

Net zoals die asielzoekers hun best doen om hier aanvaard te worden maar vaak bot vangen. CHILAH: “Eigenlijk zou je je best niet moeten doen. Gewoon doen, zou goed genoeg moeten zijn. Op de scène mág je zelfs je best niet doen. Sterk acteren is gewoon doen en integer spelen. Ik bereid mijn rol minutieus voor maar op de scène laat ik los.”

BALTHAZAR: “Ik wou dat ik de oplossing had voor het migratievraagstuk. Niet de hele wereld kan hier komen wonen. Asielzoekers zouden alles doen om hier te mogen blijven. Wie kan het hen kwalijk nemen dat ze daar zelfs voor liegen? Dat Maggie De Block dankzij haar strenge terugstuurpolitiek de meest populaire politica werd, is best veelzeggend. Iedereen die de situatie een beetje kent, vertelt me dat dat ‘stoere uitwijssprookje’ in de feiten niet werkt. Je kan mensen moeilijk terugsturen naar plaatsen waar leven amper mogelijk is. Uiteindelijk verdwijnen die uitgeprocedeerden in de anonieme, zwerende onderbuik van de grootstad. Opmerkelijk: mensen protesteren tegen het uit het land zetten van mensen die ze kennen en waarvan ze weten dat ze ‘geïntegreerd’ zijn. Anderen die ze niet kennen laten hen kouder. Dat herken ik ook bij mezelf. Toen ik de beelden zag van Lampedusa liet ik evenmin meteen tranen.

‘Neeland’ vertelt een hard verhaal maar geeft hoop en liefde evengoed een plaats.


Maar wat was ik gepakt door die mensen die tegenover me zaten en hun verhaal vertelden. Toch zijn dat net dezelfde mensen als degenen die in Lampedusa arriveren, of verdrinken.”

Wilt u met het stuk empathie opwekken voor de asielzoekers?BALTHAZAR: “Noem het naïef maar ik maak films en theater en ik schrijf boeken in een poging mee te werken aan een wereld waar we elkaar ten minste proberen te verstaan. Dat dat niet makkelijk is, heb ik onlangs nog ervaren (Balthazar verwijst naar de hetze die de docu ‘Binneninzicht’ teweegbracht, nvdr). Ik wil ook de lastige vragen stellen. Al kan ik er de antwoorden helaas niet bij geven. Met dit boek en dit stuk hoop ik naast een pakkende vertelling een inzicht te brengen. Het broodnodige inzicht dat asielzoekers niet noodzakelijk criminelen zijn die ons komen beroven maar mensen op zoek naar een menswaardig leven dat ze in hun thuisland niet meer vinden. Die gigantische migratiestromen zijn een ongelooflijk probleem.”

CHILAH: “Hier, maar ook ergens anders, is het tijd om in te zien dat we moeten leren samenleven. (Denkt na) Weet je wat het machtigste gevoel is? Wanneer je ‘samen bent’ met het publiek, wanneer de zaal aan jouw lippen hangt. Ik speelde Neeland in het asielcentrum in Beersel. Tijdens de voorstelling spreek ik met een accent. Na de voorstelling – die erg intiem was – bedankte ik iedereen en deed dat in accentloos Nederlands. Die mensen waren verrast. Zij dachten dat ik een van hen was – ik hád ook een van hen kunnen zijn, in een ander leven – en ze vonden het geweldig. Zo gaf ik hen hoop.”

BALTHAZAR: “Dat er een acteur van Marokkaanse origine op de scène staat, is in België jammer genoeg nog steeds een zeldzaamheid. Als we, zoals vandaag, een schoolvoorstelling spelen, dan zie je die kleurrijke klassen in de zaal komen en verrast opkijken: “wow, er staat een acteur ‘van ons’ op de scène!”. Ook aan hen geeft dit stuk hoop.”

Hoop dat ze hier een leven kunnen uitbouwen en ons land niet moeten ontvluchten als Syriëstrijder?BALTHAZAR: “Bijvoorbeeld. Waarom vertrekken die jongens naar een plek waar de ene gruwel de andere baart? We weten het amper! Ik wil met mijn verhalen zo graag meebouwen aan een meer vreedzame, warme wereld waar we die jongeren wél willen begrijpen en wél willen (en kunnen) tegenhouden om in haat en negativiteit te vervallen, en hun leven ginds te vergooien. Ik geloof dat verhalen, fictie, ons vaak harder treffen dan de realiteit. Het is mijn hoop om vanuit de fictie de realiteit bij te sturen.”

CHILAH: “Syriëstrijders gaan niet naar Syrië uit hoop maar uit de overtuiging dat ze hun moslimbroeders en -zusters kunnen helpen. Als vredevol vrijwilliger in Syrische vluchtelingenkampen of door te vechten tegen het regime van Assad. Ze zien de beelden van de slachtoffers in de media en door naar ginder te trekken, voelen ze zich nuttig. Dat gevoel hebben ze hier niet. Sommigen hebben geen diploma, anderen wel maar vinden geen werk... Zowel de asielzoekers als de Syriëstrijders zijn teleurgesteld in een maatschappelijk systeem en zetten daarom hun leven op het spel.”

Waar vond u inspiratie voor dit verhaal, naast de interviews?BALTHAZAR: “Op veel plekken. Maar hoe Dave Eggers je in Wat is de Wat meesleurt in het verhaal van een vluchteling vind ik echt sterk. En de muziek van Philippe Malfait en Melike Tarhan geeft de voorstelling echt een ziel. De Armeense muzikanten die hun duduk (een Armeense klarinet klinkend als een menselijke stem) bespelen: wonderlijk. Die muziek zet ik als filmregisseur in. Als toeschouwer krijg je de tekst,

de muziek en de beelden van Nyklyn De Keyzer en je maakt daar als het ware jouw eigen film van.”

CHILAH: “Ergens las ik dat “kunst schoonheid en waarheid is, maar die waarheid is niet altijd schoon”. Dat geldt voor Neeland. Al romantiseerde Nic die waarheid wel een beetje om toch enig licht te laten schijnen. Het meisje waarmee het hoofdpersonage een nieuw leven probeert op te bouwen – zo vertrouwden de vluchtelingen ons toe – was waarschijnlijk meermaals verkracht. Neeland vertelt een hard verhaal maar geeft hoop en liefde evengoed een plaats.”

Betekent acteren alles voor u?CHILAH: “Neen, ik hou me niet vast aan iets. Ik geniet elke dag van wat ik doe (in dit geval acteren, op de planken en in films zoals Black van Adil El Arbi en Bilall Fallah, naar twee boeken van Dirk Bracke). Maar als er morgen iets op mijn pad komt dat ik graag wil doen, dan bestaat de kans dat mijn carrière een andere richting uitgaat. Acteren is niet alles, er zijn andere belangrijke dingen in het leven. Bijvoorbeeld: mijn familie, mijn zelfontwikkeling en mijn gezondheid. Als je een vogel te hard in je handen vasthoudt, dan vliegt het diertje weg. Als je het koestert, is de kans groot dat het vogeltje blijft. Dat geldt voor alles in het leven.”

Nic Balthazar / Soufiane Chilah – Neelanddonderdag 22 januari 2015 – 20uBeveren, CC Ter Vesteninfo en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten

dinsdag 10 februari 2015 - 10u + 14uSint-Niklaas, StadsschouwburgSchoolvoorstelling Neelandinfo: 03 778 33 66

“Met dit boek en dit stuk hoop ik naast een pakkende vertelling een inzicht te brengen. Het broodnodige inzicht dat asielzoekers niet noodzakelijk criminelen zijn die ons komen beroven maar mensen op zoek naar een menswaardig leven dat ze in hun thuisland niet meer vinden.”

theater


muziek TEKST: NAOMI DHANIS - FOTO: DE CASINO CONCERTZAAL

De Casino Concertzaal en het Cultuurcentrum Sint-Niklaas presen-teren Orquesta Tanguedia. Het tango-ensemble bestaat uit zes topmuzikanten, die u ongetwijfeld al eerder aan het werk hoorde bij onder meer Raymond van het Groenewoud, Kommil Foo, Arno, Axelle Red, Brussels Philharmonic, …

Orquesta Tanguedia is in hart en nieren een Belgisch ensemble, dat zich ontwikkelt in het centrum van de Europese melting pot. Het ensemble blijft trouw aan de tango en laat zich inspi reren

Tango, chanson, klassiek en folkOrquesta Tanguedia

door jazz, pop, chanson, wereldmuziek en klassieke muziek. Met Georgina presenteren zij een kersvers repertoire met grotendeels eigen composities: een uitgepuurd instrumentaal repertoire wordt afgewisseld met poëtische liederen in het Frans, Spaans en Nederlands. De muzikanten hebben duidelijk exper-tise in verschillende genres, maar ontwikkel den dankzij hun jarenlange samenwerking een volstrekt unieke taal: perfect op elkaar ingespeeld, virtuoos, kwetsbaar en immer ontroerend.

Astor PiazzollaOrquesta Tanguedia werd opgericht in 1993, toen nog onder de naam Sexteto Tanguedia. Het ensemble zag het licht een jaar nadat Astor Piazzolla - de grootmeester van de Argentijnse Tango Nuevo - overleed. Ze interpreteren zijn muziek sinds jaren en gaan voortdurend op zoek naar een origineel klankbeeld. Na een aantal unieke projecten met het Ballet van Vlaanderen en de Radio 1 Big Bang, volgde ook de bijzonder verrassende samenwerking met Kommil Foo en het project Konkordiaplatz met componist Chris Carlier. Het ensemble

verlaat 15 jaar later af en toe het pad van Piazzolla’s muziek om te experimenteren met andere componisten. De grenzen van de genres vervagen, maar het vuur van de tango blijft in de wereld van Orquesta Tanguedia duidelijk voelbaar.

met: Gwen Cresens (accordeon, bandoneon), Karla Verlie (zang), Wietse Beels (viool), Ben Faes (contrabas), Alano Gruarin (piano) en Bruno De Groote (gitaar)

“De taal die deze Vlaamse muzikanten hanteren is tango en vernieuwing in één beweging. Een fantastische klankkleur waarbij grootmeester Astor Piazolla goedkeurend zou glimlachen.” (De Bond)

Orquesta Tanguedia zondag 11 januari 2015 - 20uBeveren, CC Ter Vesteninfo en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten

vrijdag 23 januari 2015 - 20u30Sint-Niklaas, De Casino Concertzaalinfo en tickets via www.decasino.be i.s.m. De Casino Concertzaal


humor TEKST: RUDI VAN HECKE - FOTO: G.F.

De Rotterdams-Marokkaanse komiek Salaheddine Benchikhi lokt mensen met een Marokkaanse achtergrond massaal naar het theater. Van giechelig tienermeisje tot gehoofddoekte oma, van hippe hoodie tot arbeiderspet: ze lusten er allemaal pap van. Salaheddine trapt zijn publiek niet op de tenen, maar schotelt hen een spiegel voor, waarin ze zichzelf zien, met hun grappige eigenaardigheden en kleine kantjes.

Salaheddine Benchikhi kwam van Casablanca naar Nederland in luiers, en groeide op in Rotterdam. Hij schreef jongerencolumns voor Marokko.nl, diverse scenario’s, kortverhalen, columns, twee in eigen beheer uitgegeven romans en doet journalistiek werk. Hij presenteerde een satirisch programma met sketches en typetjes. Zo ontstond ‘Moussi El Kandouci’, een licht marginale Marokkaan met een scheef baseballpetje en witte tenniskousen in badslippers, die met Nederlandse brutaliteit zijn mening ventileert. Op zijn YouTubekanaal post hij geregeld filmpjes.Zijn eerste theatershow heette Salaheddine Live en was bij zijn Nederlands-Marokkaans publiek een enorm succes.

Nu heeft hij een nieuwe show, Best of Salaheddine. Voor jongeren is hij de held die zegt wat zij denken, ouderen vinden in zijn stand-upcomedy hun grappige eigenaardigheden terug. Salaheddine schoffeert zijn publiek nooit, provoceert hen niet, zet hen wel eens te kakken, maar op een zachtmoedige, respectvolle manier.

Heel wat harder pakt hij de Marokkanen aan die carrière maken in de Nederlandse samenleving, en zich daarbij – volgens hem – al te veel conformeren. ‘Verkazen’ is de term die hij gebruikt, en die zijn publiek gretig overneemt om te benoemen wat in hun ogen collaboratie is. “Wij als Marokkanen moeten niet zo gauw onze identiteit verliezen”, vindt hij. “Tenminste niet zo heel makkelijk. Stribbel een beetje tegen. Laat die Nederlanders wat zien.”

De blogs op zijn website (www.salaheddine.nl) roepen veel en heftige reacties op. Salaheddine maakt heel wat los, en schuwt de controversiële thema’s niet. Zo heeft hij een filmpje waarin hij autochtone Nederlanders leert hoe ze hun

The Best of SalaheddineJonge comedian razend populair bij Marokkaans publiek

wijk terug moeten veroveren op de Marokkanen: door zich als Marokkanen te gedragen op straat, en Marokkaans Nederlands te leren. Hij gaat op stap met een rabbijn, pakt een Libanese reporter van PowNews aan die hij verwijt het slaafje van zijn Nederlandse bazen te zijn, gaat op zoek naar werk maar wil niet met Nederlanders werken, doet een interview met de Nederlands-Marokkaanse schrijver Hafid Bouazza, die de islam heeft afgezworen.

Intussen speelt hij klaar wat geen enkele integratiewerker ooit is gelukt: de zalen laten vollopen met Marokkanen die anders nooit naar het theater gaan. En zijn populariteit groeit, ook buiten de Marokkaanse gemeenschap. Salaheddine speelt geregeld voor een gemengd publiek, met mensen uit diverse culturen en achtergronden. En dat lukt verbazend goed, hij beheerst de kunst om een zaal mee te krijgen, er direct connectie mee te maken, en zijn publiek helemaal in de show mee te trekken.

Er staat u een heel bijzondere comedy-ervaring te wachten, weg van de platgetreden paden. Doe uzelf dus gauw een avondje cadeau in de soms wat vreemde, maar vooral zeer herkenbare wereld van Salaheddine.

Salaheddine - Best of Salaheddinezaterdag 17 januari 2015 - 20u15 Lokeren, CC, Theaterzaal info en tickets 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur


humor TEKST: RUDI VAN HECKE - FOTO: G.F.

The Best of SalaheddineJonge comedian razend populair bij Marokkaans publiek Youssef over comedy en

publieksvernieuwingYoussef El Moussaoui toert momenteel met zijn one-man-comedyshow Helemaal alleen en met de schoolvoorstellingen Ahmed, hij begint weer en Het Schaap van Vlaanderen (met acteur Frank van Erum). Ik belde hem met de vraag of comedy volgens hem een jong(er) en divers(er) publiek naar de zalen kan brengen. Ik vroeg hem ook of jongeren zich persoonlijk gesterkt voelen door zelf even op de planken te hebben gestaan.

Youssef: “Ik merk - via de sociale media - dat jongeren die ooit een schoolvoorstelling van me zagen, later op eigen initiatief terugkomen, vooral in Antwerpen en Limburg. Dat is positief, vind ik. Comedy kan mensen, en in het bijzonder jongeren, ook aansporen om zelf het woord te nemen, maar dan is een heel begeleid traject nodig: diverse workshops om iemand een basis te geven om voor een publiek te spreken.

Ondertussen heb ik –vooral tijdens mijn schoolvoorstellingen – heel wat ervaring opgebouwd zodat ik het zou aandurven jongeren te begeleiden, zoals de Hakims dat in Lokeren deden, en de organisatie Get up Stand up in het Antwerpse. Deze werkingen zijn heel belangrijk. Tijdens mijn schoolvoorstelling haal ik soms toeschouwers op scène om mee te doen met een kleine act, en pols dan altijd na afloop hoe zij het hebben ervaren om even voor een publiek te staan. “

“Ik daag scholen en jeugdhuizen uit samen te werken voor hun programmeringen. Weinig allochtone jongeren gaan in jeugdhuizen langs. Dit kan verbeteren mochten scholen hun comedyvoorstellingen in een jeugdhuis organiseren.”

“Met onze voorstelling Het Schaap van Vlaanderen zoemen we vooral in op inhoud en maatschappelijk debat. We willen met de jongeren ongecensureerd thema’s bespreken zoals homoseksualiteit, hoofddoeken, joden, asielbeleid, vooroordelen, vrijheid van meningsuiting. Dat is vandaag een hele uitdaging, zeker in cultureel erg gemengde scholen. Er gaat een hele voorbereiding aan vooraf, en na afloop gaat het gesprek gewoon verder. We werken daarvoor samen met de organisatie School zonder racisme.”

WWW.OKONTREIR.BE/HET-SCHAAP-VAN-VLAANDEREN

FACEBOOK.COM/FANPAGE.YOUSSEF

Het Schaap van Vlaanderen (met Youssef en Frank Van Erum)vrijdag 9 januari 2015 – 20uSint-Nikaas, Museumtheaterinfo en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be


15 jaar Polyfoon“O onvermijdelijke dood”

Geef toe de dames en heren van Polyfoon hebben lef. Ze vieren hun 15-jarig bestaan en zetten meteen een concert neer over de dood O mors inevitabilis. Maar misschien nog niet zo vreemd, want deze eerste regel van een motet van Jheronimus Vinders gaat over de dood van een grootmeester van de polyfonische muziek: Josquin des Prez.

Het ensemble Polyfoon werd in 1999 opgericht door Johan Geerts en hij liet zich omringen door amateurzangers en –zangeressen met als hoofddoel de polyfonische muziek te zingen en te herwaarderen. Polyfoon ziet voor zichzelf een breed werkveld liggen. Zij brengen zowel oude, nieuwe muziek als in opdracht geschreven muziek. Hedendaagse componisten zoals Geert D’hollander, Willem Ceuleers, Alain de Ley, Bart van Reyn, Jeroen d’hoe en Luc de Winter schreven reeds voor Polyfoon.

muziek TEKST: DIRK VERELST - FOTO: G.F.

Maar het ensemble werkt ook samen met anderen om een project te realiseren, waarbij ze hun muziek gebruiken om andere kunstvormen te ondersteunen en omgekeerd. Er werden prachtige samenwerkingen uitgewerkt met Sarah en Gert Bettens, Warre Borgmans, Zefiro Torna, Tom de Hoog, Stephan Vanfleteren, Stefan Martens, Kyoko Scholiers, Leen Huet e.a.

Gedurende deze 15 jaar van intensief zingen werd een trouwe club van liefhebbers opgebouwd, want een concert van Polyfoon is steeds een bijzondere belevenis. Een deel van het repertoire kan men terugvinden op de 5 cd’s, maar de echte sfeer van Polyfoon ervaart men het best op een live concert. OC ‘t Waaigat nodigt voor de derde keer deze prachtig zingende bende uit, niet in het minst omdat hun wortels in de deelgemeente Burcht liggen.

Met het project O mors inevitabilis staat Polyfoon stil bij het fenomeen dood en vooral de manier waarop de renaissance-componist hiermee omging. Centraal staan enkele composities van Jean Richafort (ca 1480-ca 1550) en Jheronumus Vinders (actief in 1525-1526). Deze polyfonische pareltjes worden gecombineerd met grego-riaanse liederen uit de dodenliturgie.

Zowel Jean Richafort als Jheronimus Vinders waren leerlingen of werden beïnvloed door Josquin. Een polyfonische requiemmis is schatplichtig aan de oor-spronkelijke gregoriaanse melodieën. Het blijft ondanks alles enigszins ingetogen en sober. Bijzonder is ongetwijfeld dat zowel Richafort als Vinders in hun eigen compositie, melodieën opnemen van hun grote voorbeeld Josquin des Prez. Dit wordt aangeduid als ‘parodie-mis’, maar dan niet in de betekenis van spottende nabootsing, maar als eerbetoon aan de andere componist. Auteursrecht in de 16de eeuw was nog niet zo sterk afgebakend als nu.

De combinatie van polyfonische hoogstandjes met de traditionele onderdelen van een gregoriaanse requiemmis en de recitaties uit de psalmen van de dodenmetten maakt van O mors inevitabilis een zeer intens gebeuren. Het doet ons nadenken over de dood, maar meer nog: we voelen dat ondanks alles de troost van de muziek zijn werk doet.

Voor dit concert doet Polyfoon geen beroep op zijn trouwe dirigent Lieven Deroo, maar op Hendrik Vanden Abeele. Hij is docent en gastdocent aan verschillende Vlaamse en Nederlandse conservatoria. Hij stichtte in 2000 de gregoriaanse groep Psallentes, die op professionele wijze het gregoriaans bestudeert uit de late middeleeuwen en renaissance.

Ensemble Polyfoon – O Mors Inevitabilisvrijdag 27 maart 2015 – 20uBurcht, Sint-Martinuskerkinfo en tickets: 03 250 49 90 en www.zwijndrecht.be


project TEKST: ANNELIES VAN WETTEREN - FOTO: G.F.

Over enkele maanden is het zover: De voorronde van Kunstbende Waasland 2015, dé wedstrijd in kunst voor jongeren, vindt plaats op zaterdag 14 maart in de Stadsschouwburg te Sint-Niklaas. De voortrajecten Preplab (herfstvakantie) en de Pop Up op 15 november in JC den Eglantier waren al succesvol, reeds vele jongeren schreven zich in. Ook CC Sint-Niklaas bereidt zich voor op de komst van deze jonge artistiekelingen en hun heftige supporters.

de voorronde van Kunstbende Waasland op een rijtje: In 9 categorieën nemen jongeren deel aan de voorronde;

muziek, dj, performance, dans, mode, beeldend, txt, fotografie en film

Niet alleen de Stadsschouwburg, maar ook de Foyer en de Vierkante Zaal (SASK) worden omgetoverd tot podia en tentoonstellingsruimtes voor de artistieke creaties van de deelnemers.

Per categorie steken juryleden de koppen bij elkaar om winnaars te kronen maar ook feedback te geven met een professioneel juryrapport.

Allen strijden ze voor een podiumplaats en een golden ticket naar de finale, dit jaar uitgebouwd tot een heus finaleweekend, van 15 tem 16 mei 2015 in de Kortrijkse Schouwburg.

De winnaars van de voorrondes gaan gedurende de 2de

Voorronde Kunstbende Waasland Ontdek kakelvers

jong creatief talent!

week van de paasvakantie naar een inspirerende locatie voor een 5-daagse bootcamp, waar de artistieke expressie van jongeren centraal staat. Ze krijgen de kans om samen te werken met professionele kunstenaars.

Alle 2e en 3e prijswinnaars van de voorrondes mogen zich onderdompelen in een creatief weekend binnen hun eigen discipline.

Bovendien schenkt Kunstbende aan de 1ste, 2de en 3de prijswinnaars van alle categorieën een prijzenpakket en juryrapport met feedback.

Verder leuke prijzen, gratis tickets en wildcards (doe/toonkansen in het Waasland) in het prijzenpakket.

Presentator dit jaar is Sean Dhondt o.a. bekend als VJ bij Jim tv en presentator op VTM. Tevens kennen we hem van The voice van Vlaanderen en neemt hij in 2014 samen met zijn partner deel aan Dansdate.

Ondek al dit talent op en naast het podium, laat je verrassen door de creativiteit van de Wase jongeren en kom supporteren voor jouw favoriet!

Voorronde Kunstbende Waasland 2015zaterdag 14 maart 2015 – 14uSint-Niklaas, Stadsschouwburginfo Annelies Van Wetteren, regiocoördinator Kunstbende Waasland: 03 778 33 63www.kunstbende.be - [email protected]


podium TEKST: ELS VAN STEENBERGHE

Circuit X loodst u door de haar speld bochten van het levenNieuw talent-selectie van Het Theater festival

Jonas Vermeulen, Boris Van

Severen, Lies Pauwels en

Rebekka de Wit presenteren

elk een voorstelling over

liefdevol (over)leven in een vaak

ontstellend harde samenleving.Het leven is net een racecircuit. Je vertrekt vol tomeloos enthousiasme, leert gaandeweg de baan en haar bochten kennen, stuurt bij waar nodig en net wanneer je het parcours echt goed in de vingers hebt, glijd of schok je over de finishlijn. The end.

De 2014-piloten van Circuit X – de nieuw talent-selectie van Het Theaterfestival – zoomen elk in op een cruciale haarspeldbocht van dat parcours: het ontdekken van de wereld als jongvolwassene, het leren kennen van jezelf (en de wereld) als volwassene en het pas als senior begrijpen waar het leven écht om draait.

Elk jaar selecteert de jury van Het Theaterfestival de beste voorstellingen van nieuwe (vaak pas afgestudeerde) theater-makers. Die voorstellingen reizen vervolgens onder de noemer Circuit X door Vlaanderen en Nederland. We stellen de makers aan u voor van drie voorstellingen die binnenkort naar het Waasland reizen.

Jonas Vermeulen ontdekt, samen met Boris van Severen, de wereld

© _

Sara

h Yu

Zee

broe

k

Het duo doet dat met de muziektheatervoorstelling The Great Downhill Journey of Little Tommy. De heren hebben echte kunstenaarsgenen. Boris Van Severen (1989) is een telg uit de artistieke familie Van Severen (Maarten Van Severen is zijn vader) en de vader van Jonas Vermeulen is De Nieuwe Snaar-gitarist Geert Vermeulen.

Toen Jonas Vermeulen nadacht over zijn afstudeerproject, besloot hij iets te doen met een thema waar hij al enige tijd mee zat: het wij/zij-gevoel, het kliekjesfenomeen, het feit dat we ons liever distantiëren dan dapper moeite te doen om de ander te leren kennen en te waarderen. Van Severen stapte graag mee in het project. Vervolgens schreef Vermeulen een verhaal over Tommy die met zijn moeder op een grote berg woont, besluit om de berg af te dalen naar de stad en moet vaststellen dat hij bij sommigen wél en bij anderen niet welkom is. Het duo stelde een lijstje op van mogelijke personages die de jongen zou kunnen ontmoeten. Per personage – van een gerateerde prostituee tot een corrupte cafébaas – schreven de twee een song/scène. Inspiratie vonden ze bij onder meer Nick Cave (“Omdat hij per song een verhaal vertelt in een sfeer die ook wij zochten in deze creatie”) en Jacques Brel (“Omdat hij zijn songs zingt en acteert tegelijkertijd”). De twee vroegen Sarah Yu Zeebroek om tekeningen te maken tijdens de voorstelling. Zeebroek tekent op een lange rol papier – een soort mobiele achterwand – die gestaag mee schuift met de songs die de heren vooraan op de scène als een stel “rockmuzikanten met een ferme portie acteertalent” vertolken. Ondanks het vaak groezelige, duistere karakter van hun personages merkte een toeschouwer op dat “elk personage met liefde en respect werd vertolkt”. Missie geslaagd!

De Theatermaker – Heimatdinsdag 24 februari 2015 – 20uSint-Niklaas, Stadsschouwburginfo en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be

Jonas Vermeulen en Boris Van Severen - The Great Downhill Journey of Little Tommy woensdag 25 februari 2015 – 20uBeveren, CC Ter Vesteninfo en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten


Lies Pauwels – White Lieszaterdag 18 april 2015 – 20u15Lokeren, CC, Theaterzaalinfo en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur


podium TEKST: ELS VAN STEENBERGHE

Circuit X loodst u door de haar speld bochten van het levenNieuw talent-selectie van Het Theater festival

Lies Pauwels ontdekt zichzelf

Lies Pauwels (1968) heeft er in tegenstelling tot Vermeulen en Van Severen al een flink parcours op zitten. Maar afgelopen jaar debuteerde ze wél als volstrekt autonome theatermaker die niet in opdracht werkt maar uit eigen noodzaak. Het resultaat is White Lies waarin ze de verhouding van het kunstenaarschap tot het leven en de grens tussen individualisme en narcisme onderzoekt. “Het is soms triestig om te merken hoe mensen te koop lopen met zichzelf op YouTube of Facebook.”

De indirecte aanzet tot White Lies was Herman Brusselmans’ Een vrouw die de horizon bereikt. Dit stuk ontstond na een schrijfopdracht die het Gentse kunstencentrum CAMPO in 2011 aan Brusselmans gaf. CAMPO vroeg Brusselmans een monoloog voor Pauwels te schrijven.

Het alleen op de scène staan (en rechtstreeks spelen met het publiek) beviel Pauwels zo erg – “Ik ben graag alleen met mijn hoofd” – dat ze besloot een solodrieluik te maken. Het derde deel zal door Josse De Pauw geschreven worden, de tweede solo – White Lies – is van Rob De Graaf, met wie Pauwels al samenwerkte aan het bekroonde Freetown (Dood Paard – 2010). De Graaf schreef White Lies na enkele lange gesprekken met Pauwels. Het stuk is een subtiel, tragikomisch portret van een actrice – “iemand die qua persoonlijkheid tussen Rob en mij zit” – die auditie doet bij filmregisseur Lars von Trier en daarvoor alles – zowat haar hele leven – uit de kast haalt en open en bloot op de tafel (en op de toneelvloer…) legt. “Rob prikkelt mijn verbeelding en ik hoop met mijn spel de verbeelding van het publiek te prikkelen. We leven in een maatschappij waar verbeelding amper nog een rol mag spelen. Er is geen ruimte meer voor creatieve oplossingen, men tracht vooral preventief op te treden.”

Pauwels speelt vanuit een gevoel van generositeit. Ze deelt graag een inzicht, de schoonheid maar evengoed de lelijkheid des levens.

Rebekka De Wit ontdekt het einde

Dat delen van schoonheid, lelijkheid en levenswijsheid is ook iets wat Rebekka de Wit (1985) nauw aan het hart ligt. Nadat ze de TAZ Jong Theaterprijs 2012 wegkaapte met de solo Ik weet er te weinig van, maakte ze in 2013 de voorstelling Heimat over de wijsheden die onze oudere medemensen in zich dragen. Ze maakte die voorstelling samen met buddy’s Tom Struyf, Suzanne Grotenhuis, Harald Austbø en Freek Vielen. Ze trokken elk apart, gewapend met een camera, naar hun (groot)ouders en vroegen hen de filosofische ‘pieren uit de neus’. Het resultaat is een vormelijk brute maar inhoudelijk pakkende voorstelling. Begeleid door de cello van Austbø.

Op de scène staan slechts wat stoeltjes en een groot projectiescherm. Op dat scherm verschijnen de filmpjes die de spelers maakten met hun (groot)ouders: mensen die de dood al in de ogen keken (of kijken). Het is frappant hoe helder en recht voor de raap hun levensadviezen zijn. Het is schrijnend dat ze die wijsheid pas op het einde van hun leven vergaren maar het is zo bloedmooi dat deze jonge theatermakers de volgende generatie daarvoor willen behoeden met deze voorstelling.

Deze Circuit X-kunstenaars trakteren u elk op hun rockende, tragikomische en sober vertellende manier op een guitige, inzichtelijke trip langs dé haarspeldbochten des levens die u – na het beleven van deze voorstellingen – als een iets meer ervaren piloot zal nemen.

www.circuitx.be


MARTHA!TENTATIEF De Snoek van Sjestov

Met De Snoek van Sjestov maakt Johan Petit enkele jaren na Klein Jowanneke Gaat Dood opnieuw de staat van zijn leven op. Een verhaal over twee mensen die ontdekken dat ze dezelfde dingen mooi vinden. Beiden willen ze de wereld anders doen draaien. Over hoe je een vriend kan kwijtraken en vervolgens toch nog terug kan vinden. Een verhaal dat zich bedient van grote woorden als haat en vergeving, over doodgaan ook. Een verhaal dat verteld moest worden.

“Een rasechte verteller die de grap als pijl gebruikt om de ontroering en kleine levenswijsheden recht in het hart van zijn toeschouwers te schieten.” (Els Van Steenberghe - Knack.be)

tekst, regie en spel: Johan Petit - muziek: Benjamin Boutreur, Jonas Van den Bossche, Frans Grapperhaus - www.marthatentatief.be

woensdag 7 januari 2015 - 20uBeveren, CC Ter Vesten info en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten gratis inleiding om 19u30

GOED BEKEKEN ACCENTEN OP PODIUM

LAZARUS EN T,ARSENAALJawoord

Lotte en Pieter kennen elkaar al van voor ze collega’s werden. Ze delen een liefde voor vragen. En ze zijn het eens over een heleboel dingen maar vooral over het feit dat elke keuze die je maakt ook wel eens de foute kan zijn. “Nee” zeggen kunnen ze tamelijk goed, “ja” zeggen is lastiger. In deze voorstelling willen ze daar iets aan doen. In den beginne was er het woord, en het woord was: ja

t,arsenaal is één van die gezelschappen die met de vinger aan de pols, de hartslag van de maatschappij meet. Afgelopen seizoenen brachten ze keer op keer topproducties zoals 386Molière, De Pruimelaarstraat of Biechten naar de theaters.

Lotte Heijtenis en Pieter Genard vertolken in Jawoord een koppel waarbij zij het geld binnenbrengt en hij het eten maakt. Terwijl zij denkt, geeft hij de planten water... Een voorstelling over hoe je liefde kan beleven. Moeilijke liefde, gemakkelijke liefde, waar ligt het verschil? Is de liefde serieus of om mee te lachen? Beide personages zoeken het al vragend en ondervindend uit. En dat jawoord, wat is nu eigenlijk het geheim daarachter?

dinsdag 3 + woensdag 4 maart 2015 - 20uSint-Niklaas, Museumtheaterinfo en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be

vrijdag 6 maart 2015 – 20.15u Hamme, CC Jan Tervaertinfo en tickets: 052 48 09 48 en www.jantervaert.be

vrijdag 27 maart 2015 - 20uBeveren, CC Ter Vesteninfo en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten

THEATER STAP De Bank (8+)De Bank is het verhaal van een man. Hij vond zijn plek op een bank in het stadspark en kijkt van daar dag na dag naar de wereld. Alles lijkt rustig. Voorbijgangers komen en gaan, blijven soms even, wisselen een paar woorden…

Maar de bank blijkt ook een plek om te wachten. Op iemand van lang geleden. Iemand die nooit komt maar er altijd is.

Luc Nuyens en Frank Dierens hebben al meermaals samen gespeeld bij o.a. de Roovers en FroeFroe. Reeds geruime tijd koesterden ze de wens een voorstelling te maken en het podium te delen met de spelers van Theater Stap.

Paul Verrept schreef voor dit project een nieuwe tekst. Een tekst over een buitenstaander, iemand die aan de zijlijn van het leven zit en toekijkt. Iemand die ooit wel de kans heeft gekregen of misschien ook niet. Iemand die de liefde heeft gevoeld als een lichte aanraking, als een rimpeling die gaandeweg is weggetrokken aan zijn horizon. Of toch niet. Stef Stessel en David Bovée sprokkelden samen met de Stappers materiaal voor vormgeving en muziek.

vrijdag 20 maart 2015 - 20uSint-Niklaas, Stadsschouwburginfo en tickets: 03 778 33 66 en www.ccsint-niklaas.be

© P

eggy

Sch

illem

ans


GOED BEKEKEN ACCENTEN OP PODIUM

THEATERDUO BERT OF ROYIets NietBERT of ROY is een theatercollectief met Roy Aernouts en Bert Haelvoet als vaste kern en Herwig Ilegems als coach. Hun gloednieuwe humoristische dialoog Iets Niet doet zowel denken aan Beckett als aan Gaston en Leo.Twee mannen besluiten hun conflict te laten voor wat het is en hun gesprek over een andere boeg te gooien. De vraag is over welke boeg. En in welk gesprek ze belanden. Bert Haelvoet en Roy Aernouts studeerden samen af aan Studio Herman Teirlinck en deden in 2004 mee aan het Leids Cabaret Festival waar ze prompt de finale haalden. Daarna scheidden hun wegen. In 2013 besluit het duo de draad weer op te pikken met deze gloednieuwe dialoog.

“Iets Niet lijkt een ongevaarlijk niemendalletje, maar blijkt een verdorie slim verbaal spel. Voetballen op kousenvoeten...” (De Morgen)

Bert Haelvoet speelt o.a. bij Tg STAN en de Roovers. Hij was te zien in het bejubelde sketchenprogramma Wat als? en zal te zien zijn in Vriendinnen en de nieuwe sitcom Nieuw Texas (één). Roy Aernouts won in 2007 het Leids Cabaret festival en toerde door Nederland en Vlaanderen met de muzikale cabaretprogramma’s: Alles, altijd en overal en De parabel van het probleem. Daarnaast is Aernouts ook actief als zanger, acteur en schrijver.

vrijdag 6 maart 2015 - 20u Waasmunster, Zaal Hoogendonckinfo en tickets: 052 46.34.24 en [email protected]

THEATER MALPERTUIS IvanovNegen acteurs blazen Tsjechovs Ivanov nieuw leven inIvanov is moe. Nog geen dertig en nu al lijkt het alsof hij zich ‘vertild’ heeft. Zijn vrouw Anna is ongeneeslijk ziek, zijn aanbidster Sasja creëert voor zichzelf een heldenrol door hem uit zijn depressie te willen sleuren. Wie met hem een gesprek wil aanknopen, lijkt op dovemansoren te stoten.

Is het Ivanov die zijn omgeving lamlegt, of vice versa? Regisseur Piet Arfeuille wil Ivanovs lethargie situeren tegenover een praatzieke samenleving die zich uit verveling overgeeft aan saaie futiliteiten, overbodigheden en oeverloos geklets.

Tsjechov schreef Ivanov op zijn 28ste. Het is zijn eerste toneelwerk en hij had er slechts 10 dagen voor nodig. Piet Arfeuille: “Het is hoekiger dan zijn latere werk, maar juist daarom obsessioneler.”

tekst: Anton Tsjechov in een bewerking van Piet Arfeuille - met: Rik Verheye, Ini Massez, Lukas Smolders, Tania Van der Sanden, Ingrid Devos, Eva Schram, David Dermez, Ward Kerremans en Mattias Van de Vijver.

Gratis inleidende babbel om 19u30 - www.malpertuis.be

donderdag 29 januari 2015 - 20uBeveren, CC Ter Vesteninfo en tickets: 03 750 10 00 en www.beveren.be/tervesten

zaterdag 31 januari 2015 - 20u15Lokeren, CCinfo en tickets: 09 340 50 56 en www.lokeren.be/cultuur

AXEL DAESELEIRE EN HANS VAN CAUWENBERGHE237 redenen voor seks (try out)1 Ze rook lekker5 Het gesprek wond me op16 Ik wou me jong voelen78 Ik wou van mijn tandpijn af94 Ik wou mijn techniek verbeteren180 Ik was het zat maagd te zijn209 Ik zocht een thuis

Hoeveel redenen heeft u nodig om de koffer in te duiken? Axel Daeseleire en Hans van Cauwenberghe geven u er 237 in de Vlaamse versie van de gelijknamige Nederlandse theaterhit. Op een ouderwetse pick-up draaien ze uit eigen platencollectie terwijl ze op een fijnzinnige manier dit gevoelige onderwerp naar hun hand zetten. Doen ze intieme confidenties of laten ze hun verbeelding spreken? Pittige anekdotes passeren de revue, intieme ontboezemingen die je met een krop in de keel achterlaten.

“Pijnlijk grappig” (De Volkskrant) - “Gedurfd, hilarisch, en zeker niet plat” (Elsevier)

zaterdag 7 maart 2015 – 20 uOC ‘t Waaigat, Zwijndrechtinfo en tickets: 03 250 49 90 en www.zwijndrecht.be

© R

udy

Lam

bora

y


GOED GEVORMD ACCENTEN OP PODIUM

BEVERENVoor wie ervan droomt om met een aantal goede voornemens het nieuwe jaar in te duiken, hebben wij alvast enkele tips. We schuwen daarbij de uitdaging niet. Wat dacht u bijvoorbeeld van wat filosofische verdieping over leven en werken van Emmanuel Levinas en Hannah Arendt onder leiding van filosofen Lies Declerck en Jan Timmerman? Of voelt u meer voor een kunstzinnige bijscholing? Dan kunnen wij een bezoek aan het nieuwe Fin-de-Siècle Museum in Brussel zeker aanbevelen!

HET KWAAD EN DE GOEDHEID. ARENDT EN LEVINAS SAMENGEBRACHT!Dinsdagen 13 en 20 januari 2015 van 19.30 tot 22 uur CC Ter Vesten, Gravenplein 2, Beveren

BEZOEK HET FIN-DE-SIÈCLE MUSEUM Zondag 8 februari 2015 van 14 tot 15.30 uur op locatie in Brussel

Alphonse Mucha, De Natuur, 1899-1900, Sculptuur van verguld brons met ornamenten van malachiet, Collectie Gillion Crowet, inv. GC 122 © KMSKB, Brussel, foto: Bruno Piazza

CC Ter Vesten in samenwerking met Bib Beveren en Vormingplus Waas-en-Denderinfo: www.beveren.be/tervesteninschrijvingen via 03 775 44 84 ofwww.vormingplus.be/waas-en-dender

In januari is er, binnen De Poëzieweek, traditiegetrouw ook een extraatje voor de poëzieliefhebber. Maak op donderdag 29 januari 2015, Gedichtendag, kennis met de hartverscheurende poëzie van de War Poets van Wereldoorlog I tijdens de lezing van Martine Kouwenhoven in de Bib en ontmoet enkele onsterfelijke dichters zoals Siegfried Sassoon, Wilfred Owen en Rupert Brooke. Of schrijf in voor de winterwandeling op zondag 1 februari 2015 op de site Hof ter Welle en geniet van een boeiende mix van erfgoed, poëzie en zang, in samenwerking met Tehuis Hof ter Welle, MuzArt en A.D.E.M.

DE WAR POETS VAN WO IDonderdag 29 januari 2015 om 20 uur – Bib Beveren, Gravenplein 3, Beveren

WINTERWANDELING OP HOF TER WELLEZondag 1 februari 2015 om 10 uur, Tehuis Hof ter Welle, Anna Piersdreef 1, Beveren

info: Bib Beveren en CC Ter Vestengratis toegang voor beide activiteitenmaar vooraf inschrijven via 03 750 10 00 of [email protected]

LOKERENHet vormingsaanbod van CC Lokeren vindt u maandelijks in de stedelijke Infokrant Lokeren en www.lokeren.be/cultuur.

Voor voorjaar 2015 staat er heel wat op stapel. Uitgebreide info vindt u op onze websites.

EIGEN AANBOD

INITIATIE-WORKSHOP DANS MET ALEXANDER VANTOURNHOUT.“Op 20-jarige leeftijd begon ik te dansen. Ik probeer op een gelijkaardige manier les te geven hoe ikzelf via een ‘natuurlijke’ bewegingstaal tot een hedendaags danser ben geëvolueerd.” Voor iedereen die zin heeft om te bewegen, zowel voor de technisch geschoolde danser als de beginner. Alexander brengt op zaterdag 27/2 de dansen circusvoorstelling Caprices in CC Lokeren.

vrijdag 26 februari, 19 – 22 uur. Torenzaal, Torenstraat 1. 10 – 8 euro (in combi met de voorstelling Caprices).Meer info: 09/340.50.56 en www.lokeren.be/cultuur.

AANBOD I.S.M. VORMINGPLUS

LEZINGEN EN REEKSEN: De Winterslapers (11/2 en 18/2/2015)

De Laatste Dinsdag: Oceanen zijn geweldig (27/1) Ontwapenen om te ontwikkelen (24/2) Rik Coolsaet over wereldpolitiek (24/3)

Uitstappen en tentoonstellingsbezoek:Expo 50 jaar Turkse en Marokkaanse migratie (8/01/2015, Sint-Niklaas) Panamarenko Universum (22/2/2015) Lightopia (28/2/2015, Designmuseum Gent)

Info en inschrijvingen: 03 775 44 84 of via www.vormingplus.be/waas-en-dender.

WAAS PROJECT ROND THEMA ‘TIJD’ IN LOKEREN, BEVEREN, ST-NIKLAAS…Wie de kranten leest, kan er niet naast kijken. Artikels over tijdsdruk en schaarste aan tijd kom je overal tegen. Jonge koppels die geen voltijdse job meer willen, mensen die getuigen over hun sabbatjaar. Tijd voor Vormingplus om hierrond een reeks activiteiten op te zetten i.s.m. de Wase Cultuurcentra e.a.In Lokeren bijten we de spits af: Lies Declerck geeft onder de noemer Winterslapers een bloemlezing van filosofen die zich over het thema tijd hebben gebogen (11/2 en 18/2).

Femma zal in Beveren haar politiek dossier rond de ‘moeilijke’ combinatie van arbeid en zorg toelichten. Uit onderzoek blijkt dat ook vandaag er nog een ongelijke taakverdeling rond carrière en gezinsleven te bestaat, en daar lijden vrouwen het meest onder. In Dendermonde verduidelijkt Dirk Holemans het denken van Rosa Hartmut. Want tijd is immers ook een politieke kwestie.

De bekende filosofe Joke Hermsen tot slot komt naar St-Niklaas. Met Kairos schreef zij een uitstekend boek over tijd. Ze betoogt daarin dat rust en aandacht belangrijke voorwaarden zijn voor creativiteit en helder denken. En laat nu net deze waarden sterk onder druk staan in onze doorholsamenleving. Vlug inschrijven is de boodschap voor deze ‘bevlogen’ spreekster!

Op diverse plaatsen en data in het Waasland. Info en inschrijvingen: 03 775 44 84 of via www.vormingplus.be/waas-en-dender

SINT-NIKLAASCC VORMING – VRIJE ATELIERS

Starten in voorjaar 2015 met een hele reeks nieuwe cursussen in de rubrieken:

- PLASTISCHE VORMING- AUDIO-VISUELE KUNSTEN, MEDIA & TAAL- FILOSOFIE EN PERSOONLIJKHEIDSVORMING- ACTUALITEIT EN GESCHIEDENIS- JEUGD- MUZIEK- DANS- ANDER CULTUREN- CULTURELE UITSTAPPEN- DUURZAAMHEID, NATUUR & MILIEU- ZOMERWORKSHOPS- TENTOONSTELLINGEN

Tijdens de schoolvakanties kunnen kleuters, kinderen en jongeren in de Vrije Ateliers terecht voor creatieve ateliers.info en najaarsbrochure voor volwassenen 2014 via 03 778 33 70 of www.vrijeateliers.be Cultuurcentrum-Vrije Ateliers, Rode Kruisstraat 25, 9100 Sint-Niklaas

OPENDEUR SPRING-IN zondag 1 februari 2015 van 13 tot 18 uurNoteer deze dag alvast in jullie agenda!Inschrijven in de vele cursussen is deze dag mogelijk, behalve voor de individuele muzieklessen.


muziek / theater / humor / dans JANUARI - FEBRUARI - MAART 2015

JANUARI

DINSDAG 6 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER

DE ROOVERS Alsemkomtgratis inleiding om 19u3013 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 26

WOENSDAG 7 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER

MARTHA!TENTATIEFDe Snoek van Sjestovgratis inleiding om 19u3015 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p.44

HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, FILM

SAMBA 6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

DONDERDAG 8 JANUARI 2015CC TER VESTEN - 20U

CLIO BARNARD The Selfish Giantgratis inleiding om 19u40€ 4 / € 3 (-26, abo, waccobon, 60+, groepen, filmstrippenkaart)

SINT-NIKLAAS, FOYER STADSSCHOUWBURG - 20U00, HUMOR

JEROEN LEENDERS, THOMAS SMITH, MARTIJN KONING EN JENS DENDONCKERThe Line-up Comedy Club15 -12 (-26) EUR

VRIJDAG 9 JANUARI 2015SINT-NIKLAAS, MUSEUMTHEATER - 20U00, HUMOR

YOUSSEF EL MOUSSAOUI EN FRANK VAN ERUMHet schaap van Vlaanderen en C°5 – 2,5 (kansenpas) EURzie art. p. 38

ZATERDAG 10 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK

RAYMOND VAN HET GROENEWOUDBijna volwassenUITVERKOCHT

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, MUZIEK

MOUSSEMMoussem Jukebox15 – 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR

ZONDAG 11 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 11U, KLASSIEK

ORQUESTA TANGUEDIANieuwjaarsconcerti.s.m. Kon. Piet Stautkring13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR

LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 11U, MUZIEK

KUNSTACADEMIE TER BEUKENNieuwjaarsconcert 2015i.s.m. CC Lokeren13 – 12 (red.) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR incl. nieuwjaarsdrink

ZWIJNDRECHT, H. KRUISKERK - 16U, KLASSIEK

EUROPEAN PHILHARMONIANieuwjaarsconcert met Koen Crucke15 -13 (vvk) - 12 (abonnement/waccobon/-26/+60/groepen) EUR

WOENSDAG 14 JANUARI 2015LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 15U, FAMILIE 4+/ MUZIEK

KAPITEIN WINOKIO Wereldtournee15 – 8 (-12 jr) EUR

WOENSDAG 14 JANUARI 2015ZWIJNDRECHT (BURCHT), CINEMA4YOU - 20U, FILM

KINSHASA KIDS4 – 3 (vvk/waccobon/-26/+60/groepen) EUR

DONDERDAG 15 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, HUMOR

HAN SOLOHan Solo bedankt13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR

DONDERDAG 15 JANUARI 2015 VRIJDAG 16 JANUARI 2015 (PREMIÈRE!)SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, THEATER

DE SPELERIJLars!gratis inleiding om 19u30 15 – 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 7

VRIJDAG 16 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, BAANVRIENDEN

DE KOMEDIE COMPAGNIEJan, Pier & Poli.s.m. OC De BaanvriendenUITVERKOCHT

SINT-NIKLAAS, DE CASINO - 20U30, MUZIEK/JAZZ

DJANGOFOLLIES: ALEXANDRE CAVALIERE MANOUCHE QUINTETJazzlab Seriesi.s.m. de Casino Concertzaal12 – 9 (vvk) EUR


MANDOLINMAN / WE BANJO 3 (IE)Dubbelconcerti.s.m. Toernee Mondial14 – 13 (60+/groepen) – 11 (-26/abo/waccobon) EUR

HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, THEATER

HET KIPQui a peur de Régina Louf?15 – 12 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EURzie art. p. 4

LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, COMEDY

SALAHEDDINE (NL)Best of Salaheddine16 – 15 (red.) – 13 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 38


MARBLE SOUNDSLeave a light on-tour

© D

omin

iek

Cla

eys

18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR

ZONDAG 18 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 10U30, FAMILIE 4+

THEATER TIERETRimpelwalsi.s.m. Figurentheater Vlinders & C°UITVERKOCHT

HAMME, CC JAN TERVAERT – 14U EN 16U, KIDS&CO 4+

THEATER DUIZENDENÉÉNVeel vijvers en prinsessen

© J

elle

Ver

mee

rsch

8 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 15U FAMILIE / THEATER 5+

ANNA’S STEENEn morgen was het Feest8 – 8 (+60) – 8 (-26/abo waccobon) – 6 (-16) EUR

= dit is een WACCOdAte! (zie p. 3)


DONDERDAG 22 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER

NIC BALTHAZAR / SOUFIANE CHILAH Neelandgratis inleiding om 19u30 en toegang tot fototentoonstelling ‘Refugees’13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 34

VRIJDAG 23 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK

LOVE LIKE BIRDS / DOUGLAS FIRSDubbelconcert16 – 15 (60+/groepen) – 13 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 12

LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, THEATER

DE ROOVERS & MAURO PAWLOWSKI Alsemkomt (The Iceman cometh - Dollarcyclus deel III)Gratis nagesprek met De Roovers na de voorstelling.14 – 13 (red.) – 11 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 26

SINT-NIKLAAS, DE CASINO CONCERTZAAL - 20U30, MUZIEK

ORQUESTA TANGUEDIAi.s.m De Casino Concertzaal18 – 15 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 37

WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK - 20U, HUMOR

AN NELISSENDe Mannenmonoloog13 – 12 (65+) – 10 (-26/abo/waccobon) EURUITVERKOCHT

ZATERDAG 24 JANUARI 2015 HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, MUZIEK

BART HERMANBartje zoekt het geluk(Voorprogramma: Zonder zorgen)20 – 16 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 20U, THEATER

MAAIKE TUBEX & LEEN BRASPENNINGCamille10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EURzie art. p. 17

ZONDAG 25 JANUARI 2015ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 11U, APERITIEFCONCERT

TRIO KHALDEIKleurenpracht10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR

WOENSDAG 28 JANUARI 2015 HAMME, CC JAN TERVAERT – 15U, FILM

MAYA: EERSTE VLUCHT (3D)7 – 6 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, THEATER

HET KIPQui a peur de Regina Louf?gratis inleiding om 19u3015 – 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 4

DONDERDAG 29 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER

THEATER MALPERTUISIvanovgratis inleiding om 19u3015 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR

HAMME, CC JAN TERVAERT – 14U, MATINEE / MUZIEK

DE BONANZASA tribute to the sixties13 – 11 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

VRIJDAG 30 JANUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, CIRCUS, DANS 14+

ALEXANDER VANTOURNHOUTCaprices13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 29


THE LOFT 6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, MUZIEK

LADY LINN (& HER MAGNIFICENT SEVEN)Theatertournee 201522 – 21 (red.) – 19 (-26/abo/waccobon) EUR


NTGENTParsifal

© K

arel

Van

der

Els

t

gratis inleiding om 19u3018 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EURom 18u is er een aperitiefgesprek met de cast van Parsifal ikv. ‘Podiumwikkels’hapjes/lichte maaltijd/drankjes incl. 12 EUR


LAÏS20 jaar LaïsUITVERKOCHT


THEATER MALPERTUISIvanovGratis inleidende babbel om 19u3015 - 14 (red.) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR


PATRICK RIGUELLE EN DE LAATSTE SHOWBANDUnder my skin18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR

ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 20U, THEATER

THEATER AARDPAARDAmazone10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR

FEBRUARI

ZONDAG 1 FEBRUARI 2015SINT-NIKLAAS, FOYER STADSSCHOUWBURG - 10U30

POËZIE OP ZONDAGMORGENMiriam Van heevrije toegang

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 15U

HET GEVOLGPetrus en de doodendraad13 - 10 (+60/abo/waccobon/-26) EUR

WOENSDAG 4 FEBRUARI 2015 HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, FILM

PRIDE6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

DONDERDAG 5 FEBRUARI 2015CC TER VESTEN - 20U, FILM

LUC & JEAN-PIERRE DARDENNE Deux jours, une nuitgratis inleiding om 19.40u€ 4 / € 3 (-26, abo, waccobon, 60+, groepen, filmstrippenkaart)

VRIJDAG 6 FEBRUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK

JAN DELVAUX & DJ BOBBY EWINGBelpop Bonanza bismet Belpop afterparty in het CultuurCafé15 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR


SKAGENDeurdedeurdeuri.s.m. Kultureel Komitee Hamme15 – 12 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

ZATERDAG 7 FEBRUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, HUMOR

KATINKA POLDERMAN (NL)Polderman baart zorgen13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR

ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 20U, MUZIEK

HUBERT DAMENIk zou wel eens willen weten ...10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR



ZONDAG 8 FEBRUARI 2015BEVEREN, KASTEEL CORTEWALLE - 11U, KLASSIEK

JULIEN LIBEEREen revelatie

i.s.m. Kon. Piet Stautkring13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR

SINT-NIKLAAS, STEM - 14U - EINDE CA 20U, MUZIEK/KLASSIEK

TRIO GOEYVAERTSPassages II18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR

ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 15U, FAMILIEVOORSTELLING 3+

THEATER OZHet circus van Ooit

© V

ince

nt R

enau

d

kind: 4 – 3 (vvk/waccobon/groepen) EUR / volwassene: 10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/waccobon/groepen) EUR

MAANDAG 9 FEBRUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, BAANVRIENDEN

ECHT ANTWAARPS TEATERKarnaval in de Kerststali.s.m. OC De Baanvrienden22 – 21 (60+/groepen) – 19 (-26/abo/waccobon) EUR

WOENSDAG 11 FEBRUARI 2015SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, LITERAIR

BEHOUD DE BEGEERTESaint-Amour – PREMIERE18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EURZWIJNDRECHT, STUDIO RUBENS - 20U, FILM

LA VIE D’ADÈLE4 – 3 (vvk/waccobon/-26/+60/groepen) EUR

DONDERDAG 12 FEBRUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER

DE KOEOlgagratis inleiding om 19u3015 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR

VRIJDAG 13 FEBRUARI 2015LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, MUZIEKTHEATER /FIGURENTHEATER

ULTIMA THULE & ZEFIRO TORNANerf

© S

igri

d Sp

inno

x

Gratis inleidende babbel om 19u3013 - 12 (red.) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, DANS

PEEPING TOMA louergratis inleiding om 19u3018 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 32

ZATERDAG 14 FEBRUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK

LADY LINNHigh21 – 20 (60+/groepen) – 18 (-26/abo/waccobon) EUR

HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, HUMOR

BEGIJN LE BLEUSpeciaal voor U!16 – 13 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR


BRUSSELS JAZZ ORCHESTRA. MET TUTU PUOANE New York, City of JazzNaar aanleiding van Viering 50 jaar Lokerse Jazzklub20 – 19 (red.) – 17 (-26/abo/waccobon/leden Jazzklub) EURzie art. p. 24

WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK - 20U, THEATER

CLARA CLEYMANS & BERT VERBEKECosta Blanca

13 – 12 (65+) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR UITVERKOCHT

ZONDAG 15 FEBRUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 10U30 , FAMILIE 2,5 – 6

FIGURENTHEATER PROPOPIk, jij, wiji.s.m. Figurentheater Vlinders & C°7 – 5 (-14) EUR

SINT-NIKLAAS, DE CASINO CONCERTZAAL - 15U, MUZIEK

FILIP JORDENSHommage à Brel - intimei.s.m. De Casino ConcertzaalUITVERKOCHT

WOENSDAG 18 FEBRUARI 2015 HAMME, CC JAN TERVAERT – 15U, KIDS&CO 2,5+

UITGEZONDERD. THEATER!Jip & Janneke10 – 7 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

VRIJDAG 20 FEBRUARI 2015BEVEREN (KIELDRECHT), OC ERMENRIKE - 20U, THEATER

HETGEVOLGPetrus en den doodendraadgratis inleiding om 19u3015 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR


ECHT ANTWAARPS THEATERVan teen komt tander20 - 19 (red.) – 17 (-26/abo/waccobon) EUR

ZATERDAG 21 FEBRUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, HUMOR

STEVEN GOEGEBEURMan van de wereldUITVERKOCHT

ZONDAG 22 FEBRUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, DANS

JOSÉ NAVAS / COMPAGNIE FLAK (CA)Personægratis inleiding om 19u3015 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR

HAMME, CC JAN TERVAERT – 15U, FILM

PIM EN POM: HET GROTE AVONTUUR6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

MAANDAG 23 FEBRUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, BAANVRIENDEN

LOGE10De Muizenvali.s.m. OC De BaanvriendenUITVERKOCHT

DINSDAG 24 FEBRUARI 2015SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, THEATER/CIRCUIT X

DE THEATERMAKERHeimatgratis inleiding om 19u3013 – 12 (+60) – 10 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 42



WOENSDAG 25 FEBRUARI 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER/CIRCUIT X

JONAS VERMEULEN & BORIS VAN SEVERENThe Great Downhill Journey Of Little Tommygratis inleiding om 19u3013 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 42

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, DANS

LISBETH GRUWEZ EN VOETVOLKAH HAgratis inleiding om 19u3015 – 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) –EUR

VRIJDAG 27 FEBRUARI 2015 HAMME, CC JAN TERVAERT – 18U30 LADIES NIGHT

LADIES NIGHT MET OM 20U30 DE FILM THE BEST OF ME9 – 7 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, DANS / CIRCUS

ALEXANDER VAN TOURNHOUTCaprices

© B

art G

riet

ens

12 – 11 (red.) – 9 (-26/abo/waccobon) EURNaar aanleiding van deze voorstelling geeft Alexander van Tournhout een dansworkshop op vrijdag 26 februari, 19 – 22u - Torenzaal, Torenstraat 1 - 8 EUR zie art. p. 29

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, CIRCUS 8+

CARRÉ CURIEUXLe Carré Curieux

15 - 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) – 8 (-16) EUR


MARIS & WALABIX + MARIS & VERCAMPTJazzlab Seriesi.s.m. de Casino Concertzaal12 – 9 (vvk) EUR

ZATERDAG 28 FEBRUARI 2015 HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, MUZIEK

BUURMANIn de naam van de vader, de zoon en de kleinzoon17 – 14 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EURzie art. p. 14

LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, COMEDY

XANDER DE RYCKE10 jaar bezig, 2 uur grappig13 - 12 (red.) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, HUMOR/MUZIEK

MICH WALSCHAERTSDuizend man sterk18 – 17 (+60) – 15 (-26/abo/waccobon) EUR

ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 20U, MUZIEKTHEATER

IVAN PECNIKBootsman10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR

MAART

ZONDAG 1 MAART 2015LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 15U, MUZIEK / MATINEE

HUBERT DAMENIk zou wel eens willen weten

15 - 14 (red.) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR

SINT-NIKLAAS, FOYER STADSSCHOUWBURG - 10U30

POËZIE OP ZONDAGMORGENAndy Fierensvrije toegang

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 14U + 16U, FAMILIE /THEATER 4+

TUNING PEOPLE / KINDERENVANDEVILLALeeghoofd8 – 8 (+60) – 8 (-26/abo waccobon) – 6 (-16) EURzie art. p. 20

DINSDAG 3 MAART 2015 WOENSDAG 4 MAART 2015 (UITVERKOCHT)SINT-NIKLAAS, MUSEUMTHEATER - 20U, THEATER

T,ARSENAAL EN LAZARUSJawoordgratis inleiding om 19u3015 – 14 (+60) – 12 (-26/abo/waccobon) –) EUR

WOENSDAG 4 MAART 2015 HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, FILM

LE GOÛT DES MYRTILLES 6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

WOENSDAG 4 MAART 2015 - 14U + 16U VRIJDAG 6 MAART 2015 - 19U SINT-NIKLAAS, OP LOCATIE, FAMILIE / LOCATIETHEATER (7-11J)

STUDIO ORKACarraraUITVERKOCHT

DONDERDAG 5 MAART 2015SINT-NIKLAAS, FOYER STADSSCHOUWBURG - 20U00, HUMOR

JEROEN LEENDERS, THOMAS SMITH, MARTIJN KONING EN JENS DENDONCKERThe Line-up Comedy Club15 -12 (-26) EUR

VRIJDAG 6 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK

FISCHER-Z (UK)The Best of Both WorldsUITVERKOCHT


T,ARSENAAL & LAZARUSJawoord15 – 12 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

VRIJDAG 6 MAART 2015WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK - 20U, HUMOR

BERT OF ROYIets Niet

© R

udy

Lam

bora

y

13 – 12 (65+) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR

ZATERDAG 7 MAART 2015ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT – 20U, THEATER

AXEL DAESELEIRE, HANS VAN CAUWENBERGHE237 redenen voor seks10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR

ZATERDAG 7 MAART 2015 ZONDAG 8 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, HUMOR

DE FRIVOLE FRAMBOOSDelicatissimoUITVERKOCHT

ZONDAG 8 MAART 2015 HAMME, CC JAN TERVAERT – 15U KIDS&CO, FAMILIE 8+

THEATER TIERETRoepie Roepie

8 –5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR



SINT-NIKLAAS, DE CASINO CONCERTZAAL - 14U + 16U FAMILIE / CONCERT 6+

ZONZO COMPAGNIEMile(S)tones

© M

arco

Mer

tens

i.s.m. De Casino Concertzaal10 -10 (+60) – 10 (-26/abo waccobon) – 7 (-16) EUR

WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK - 14U, FAMILIE 3+

4HOOG De Koning Zonder SchoenenVanaf 15u: workshop i.s.m. Academie voor Beeldende Kunst (gratis omkadering)7 – 6 (65+) – 5 (-26/abo/waccobon) EUR

ZONDAG 8 MAART 2015ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 15U, KOFFIECONCERT

2’S BLUES10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR

WOENSDAG 11 MAART 2015LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 15U, FAMILIE 4+ / MUZIEK

DE KOLONIEMTHertehart10 –7 (-12jr) EURZWIJNDRECHT (BURCHT) CINEMA4 YOU - 20U, FILM

THE SELFISH GIANT4 – 3 (vvk/waccobon/-26/+60/groepen) EUR

DONDERDAG 12 MAART 2015SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, JONG GEWELD / DANS

FABULEUS / TUNING PEOPLEdUbgratis inleiding om 19u3013 – 12 (+60) – 10 (-26/abo/waccobon) – 8 (-21) EURzie art. p. 20

VRIJDAG 13 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER

TRISTEROToestandgratis inleiding om 19u3013 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR

BEVEREN (HAASDONK), SINT-JACOBUSKERK - 20U, KLASSIEK

PASSIECONCERTAlsdann vom Tod erwecke michi.s.m. Kon. Piet Stautkring15 – 14 (60+/groepen) – 12 (-26/abo/waccobon) EUR


LUCAS VAN DEN EYNDE, TINY BERTELS, STEFAAN WELLENS, IVAN SMEULDERSDoor het venster van den tram (Eerbetoon aan Wannes Van de Velde)17 – 16 (red.) – 14 (-26/abo/waccobon) EUR

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, HUMOR

XANDER DE RYCKE10 jaar bezig, twee uur grappig

© M

arco

Mer

tens

13 – 12 (+60) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR


JEAN-PAUL ESTIÉVENART TRIO - JAZZLAB SERIESi.s.m. de Casino Concertzaal12 – 9 (vvk) EUR

ZATERDAG 14 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, BAANVRIENDEN

MATADOR / BART HERMAN IN CONCERTBartje zoekt het geluki.s.m. OC De Baanvrienden20 – 19 (60+/groepen) – 17 (-26/abo/waccobon) EUR

LOKEREN, CC, THEATERZAAL - 20U15, CABARET

RAF WALSCHAERTSJongen Toch

© L

ieve

n D

irck

x

19 – 18 (red.) – 16 (-26/abo/waccobon) EUR

SINT-NIKLAAS, CC STADSSCHOUWBURG

KUNSTBENDE, DÉ WEDSTRIJD IN KUNST VOOR JONGEREN VAN 13 TOT 19 JAAR Voorronde Waasland3,5 EUR (eenheidsprijs)

ZONDAG 15 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 10U30 , FIGURENTHEATER, FAMILIE 3-8

THEATER OKleine Draak i.s.m. Figurentheater Vlinders & C°UITVERKOCHT

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 14U + 16U FAMILIE / OPERETTE 4+

DE KOLONIE MTHertehart

© M

arco

Mer

tens

8 – 8 (+60) – 8 (-26/abo waccobon) – 6 (-16) EUR

ZWIJNDRECHT, OC ‘T WAAIGAT - 11U, APERITIEFCONCERT

FOUR ACES QUARTET10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EUR

WOENSDAG 18 MAART 2015SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, MUZIEK

AXELLE RED30 (+60) – 30 (-26/abo/waccobon) – 30 (60+) EUR

DONDERDAG 19 MAART 2015CC TER VESTEN - 20U, FILM

RICHARD LINKLATERBoyhoodgratis inleiding om 19.40u€ 4 / € 3 (-26, abo, waccobon, 60+, groepen, filmstrippenkaart)

VRIJDAG 20 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK

BIG PETE BLUESBAND (NL) MET JULIEN BRUNETAUD13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR


CLARA CLEYMANS & BERT VERBEKECosta Blanca14 – 13 (red.) – 11 (-26/abo/waccobon) EUR

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, FAMILIE / THEATER 8+

THEATER STAPDe Bank8 – 8 (+60) – 8 (-26/abo waccobon) – 6 (-16) EUR

SINT-NIKLAAS, SALONS - 20U, MUZIEK/KLASSIEK

YANNICK VAN DE VELDEPianorecital13 – 12(+60) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR




WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK - 20U, THEATER

DE SPELERIJLars16 – 15 (65+) – 13 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 7

ZATERDAG 21 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, HUMOR

MICH WALSCHAERTSDuizend man sterkUITVERKOCHT


LAÏS20 jaar Laïs20 – 19 (red.) – 17 (-26/abo/waccobon) EUR

SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, HUMOR

JAVIER GUZMANAbsurd verlicht

© J

ens

van

der

Veld

e

16 – 15 (+60) – 13 (-26/abo/waccobon) EUR

ZONDAG 22 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 15U, THEATER, FAMILIE 4+

TUNING PEOPLE EN KINDERENVANDEVILLALeeghoofd

8 – 6 (-14) EURzie art. p. 20

DINSDAG 24 MAART 2015SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, LITERAIR

WIERINGA, VERHULST EN PFEIJFFER Helse Tijden/The Pursuit of Happiness16 – 15 (+60) – 13 (-26/abo/waccobon) EUR

WOENSDAG 25 MAART 2015 HAMME, CC JAN TERVAERT – 15U, FILM

PADDINGTON6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR


T,ARSENAAL/SINCOLLECTIEF JONG GEWELDTroostgratis inleiding om 19u3013 – 12 (+60) – 10 (-26/abo/waccobon) – 8 (-21) EUR

DONDERDAG 26 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK

JENN GRANT (CA)i.s.m. Toernee Mondial13 – 12 (60+/groepen) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR

HAMME, CC JAN TERVAERT – 14U, MATINEE

DE VAGANTENVerre van versleten13 – 11 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR


TE GEK!?Manische Mannen

© J

ohan

Jac

obs

20 – 19 (+60) – 17 (-26/abo/waccobon) EUR

WAASMUNSTER, ZAAL HOOGENDONCK – 14U30U, MATINEE

THE TRIPLETTES & THE BOOGIE WOOGIE BUGLE BOYSIt don’t mean a thing if it ain’t got that swingi.s.m. Ouderenadviesraad Waasmunster13 – 12 (65+) – 10 (-26/abo/waccobon) EUR

VRIJDAG 27 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, THEATER

T,ARSENAAL / LAZARUSJawoordgratis inleiding om 19u3014 – 13 (60+/groepen) – 11 (-26/abo/waccobon) EURzie art. p. 44


BRABANÇONNE6 – 5 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

ZWIJNDRECHT, SINT-MARTINUSKERK - 20U, KLASSIEKE MUZIEK

POLYFOONO Mors Inevitabilis10 – 7 (vvk) – 6 (strippenkaart/-26/+60/groepen/waccobon) EURzie art. p. 40

VRIJDAG 27 MAART 2015 ZATERDAG 28 MAART 2015SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 20U, MUZIEK

BART PEETERSOp de groeiUITVERKOCHT

ZATERDAG 28 MAART 2015 HAMME, CC JAN TERVAERT – 20U15, HUMOR

DAVID GALLEOverleven in de chaos

16 – 13 (-26/abo/waccobon/groepen/65+) EUR

ZATERDAG 28 MAART 2015 - UITVERKOCHT ZONDAG 29 MAART 2015BEVEREN, CC TER VESTEN - 20U, MUZIEK

YEVGUENIVan Hierboven

© P

iete

r Ve

rhae

ghe

19 – 18 (60+/groepen) – 16 (-26/abo/waccobon) EUR

ZONDAG 29 MAART 2015 WOENSDAG 1 APRIL 2015SINT-NIKLAAS, STADSSCHOUWBURG - 14U + 16U FAMILIE / THEATER 3+

KARTONKapot!8 – 8 (+60) – 8 (-26/abo waccobon) – 6 (-16) EUR


BEVERENAlle vermelde tentoonstellingen zijn gratis toegankelijk tijdens de aangekondigde openingsuren.

6 DECEMBER T.E.M. 1 FEBRUARI 2015FOYER TER VESTEN

MAGGIE MEEUSLaat ons doen!

Anna Francisca Piers (1664-1751) is een belangrijke figuur in de geschiedenis van Beveren. Ze bouwde een school en pen-sionaat waar arme (wees)meisjes leerden lezen, schrijven en handwerken. Fotografe Maggie Meeus plaatst die idealen in een hedendaagse context door met jongeren samen te werken aan deze fotoreportage. Het onderliggende thema van de fotoreeks is ‘Laat ons doen!’ en toont foto’s van pubers die op zoek zijn naar hun eigen identiteit. Dagelijks tijdens de openingsuren van Ter Vesten, de Bib en het CultuurCafé.

7 FEBRUARI 2015 T.E.M. 29 MAART 2015FOYER TER VESTEN

ILLUSTRATIES VAN GITTE VANCOILLIE

ILLUSTRATIES I.K.V. JEUGDBOEKENWEEK ‘HUMOR’Elk jaar barst de Bib een beetje uit haar voegen tijdens de Jeugdboekenweek. In 2015 doet ze dat opnieuw op humoristi-sche wijze in de foyer van Ter Vesten.i.s.m. de Bibgratis

25 FEBRUARI 2015 - 15U 1 MAART 2015 - 10.30UKASTEEL CORTEWALLE

CACAO BLEUD3D Buiten de lijnen (4+)

© D

ries

Seg

ers

D3D staat voor dans in drie dimensies, een begeleide dans-

tentoonstelling voor kinderen van 4 tot 10 jaar en hun familie. Het is een ludiek en interactief project waarbij men kennis maakt met de mogelijkheden van hedendaagse dans en dans-improvisatie. Zeven multimedia-installaties en een projectie van een dansfilm nodigen de hele familie uit om te kijken, te anticiperen en te creëren. Duur: 90 minutenReserveren verplicht!€ 7 / € 5 (-14)

FILM BEVERENHet filmaanbod van Ter Vesten voor het voorjaar van 2015 vindt u terug in de agenda podiumkunsten en op www.beveren.be/tervesten

LOKERENHALL CC LOKEREN - KERKPLEIN 5

De tentoonstellingen in de Hall zijn gratis. Open van dinsdag tot vrijdag tijdens de kantooruren en voor en tijdens activiteiten. Info op 09 340 50 56

9 JANUARI T.E.M. 28 JANUARI 2015LUCIFER ART PROJECTKunstproject van vzw Jeugdclubs i.s.m. CC Lokeren

Op een druilerige zomeravond kwamen deelnemers van de workshop lichtfotografie, georganiseerd door Lucifer, samen. Na een helse rit in de tropische regenval werd een kampement opgesteld in de outback van Waasmunster. Gewapend met statieven en camera’s wachtten ze op de duisternis, zodat de magie kon beginnen ...info: [email protected] www.facebook.com/lucifer.art.project

5 FEBRUARI T.E.M. 3 MAART 2015WASE VOORRONDE KUNSTBENDE

De winnaars van de Wase voorronde Kunstbende 2014 in de categorieën fotografie en beeldende kunst stellen hun werken tentoon in CC Lokeren, in aanloop naar een nieuwe editie van deze kunstwedstrijd voor jongeren (13-19 jaar) op 14 maart 2015 in CC St-Niklaas.Met werk van Flore Pensaert, Viola Claeys en Astrid Goossens

VAN 7 FEBRUARI TOT EN MET 28 MAARTDE PASSAGE, VRIJE ATELIERS

GROOT WORDEN

tentoonstelling/film JANUARI - FEBRUARI - MAART 2015

STADSMUSEUM LOKEREN, MARKT 15A

Info op 09 345.44.58 of via [email protected] Gratis toegang. Open van woensdag tot zaterdag van 14u tot 17u, en op zondag van 10u tot 12u en van 14u tot 17u.

NOG TOT 15 FEBRUARI 2015TERUG THUIS ALS DE BLADEREN VALLEN. Het lot van de Lokeraars tijdens WO I.Tentoonstelling over Lokeren tijdens de bezetting, over Lokerse soldaten aan het front, over opeisingen van mensen en goede-ren en het gemis van geliefden ver weg.

SINT-NIKLAASNOG TOT 25 JANUARI 2015TENTOONSTELLINGSZAAL ZWIJGERSHOEK 14 SINT-NIKLAAS

50 JAAR MIGRATIE - MIRAS EN DAKIRA

Miras, 50 jaar Turkse migratienog tot 11 januari 2015 Dakira, 50 jaar Marokkaanse migratienog tot 25 januari 2015 De Roestduivelsnog tot 25 januari 2015Toegang gratis - Info: [email protected]

NOG TOT 1 FEBRUARI 2015LANDSCHAP IN MÉTAMORPHOSE DU PAYSAGE Fototentoonstelling Filip Claus

© F

ilip

Cla

us

Landschap in Métamorphose du paysage laat u kennismaken met het werk van de fotograaf Filip Claus, die met deze tentoonstelling de nog steeds duidelijk aanwezige sporen van WO I in Nord, Pas-de-Calais en West-Vlaanderen aan het licht brengt.Openingsuren: maandag – vrijdag: van 10 tot 12u en van 14 tot 16u en tijdens de avondvoorstellingen. Deze tentoonstellingen zijn elke dag gratis te bezoeken telkens van 14 tot 20u. ’s Zaterdags bent u welkom van 10 tot 16u. Gesloten op zon- en feestdagen.


tentoonstelling/film JANUARI - FEBRUARI - MAART 2015

FOTOREEKS EN TEKSTEN VAN JONGERENHilde Gilbos en Mieke De Veuster

© H

ilde

Gilb

os

Twaalf jongeren brengen samen met elkaar en met één juf de zes jaren op de lagere school door. Als afscheid van deze periode fotografeert Hilde Gilbos, moeder van een van de kinderen en fotografe, deze jongeren op de drempel van hun puberteit. Jaarlijks ontmoeten de jongeren elkaar opnieuw tijdens die fotosessieOp hun 21ste regisseren zij zelf een laatste foto. De opdracht: “ Zoek een plek, attributen, kleding, een pose om te tonen wie jij nu ten voeten uit bent.” Gewapend met haar fototoestel gaat de fotografe met iedereen op pad en vangt hun identiteit met haar lens.Aan Mieke De Veuster, jeugdpsycholoog en docente autobiografisch schrijven, vertellen deze jongeren over hun groei naar volwassenheid.

Deze tentoonstellingen zijn elke dag gratis te bezoeken telkens van 14 tot 20 uur. ’s Zaterdags bent u welkom van 10 tot 16 uur. Gesloten op zon- en feestdagen.De Passage, Rode Kruisstraat 25, 9100 Sint-NiklaasTel.: 03 778 33 70 - Fax: 03 776 17 73e-mail: [email protected]

FOTOGRAFIECIRCUIT VLAANDERENMarianne Hommersom7 januari tot 2 februari 2015Janna Beck4 februari tot 2 maart 2015Benjamin Engelbeens4 maart tot 30 maart 2015MUSEUMTHEATER, ZWIJGERSHOEK 14

Het Fotografiecircuit Vlaanderen laat maandelijks een individuele tentoonstelling van een fotograaf langs 16 cultuurcentra in Vlaanderen rondreizen. Jaarlijks krijgen 11 nieuwe fotografen een kans. Bij de selectie wordt op de eerste plaats naar kwaliteit en variatie gezocht. Het circuit staat steeds open voor alle genres en benaderingswijzen. Het Fotografiecircuit Vlaanderen kiest bewust voor de cultuurcentra als tentoonstellingsplatform en is vanaf dit seizoen ook in Sint-Niklaas te zien. De fototentoonstelling is te bezoeken tijdens de openingsuren van het museum, maar het werk wordt ook gezien door de talrijke bezoekers van het Museumtheater.

FILM SINT-NIKLAASSINICLUB

In samenwerking met Siniscoop presenteert CC Sint-Niklaas u elke week een mooie selectie uit het alternatieve filmcircuit. Elke film uit de Siniclubreeks wordt vertoond telkens op donderdag om 14u30, op zondag om 11u en op dinsdag om 20u in Siniscoop, Stationsplein, 9100 Sint-Niklaas. Ook de tickets koopt u aan bij Siniscoop, reserveren hoeft niet.Geïnteresseerd? Bezorg uw naam en adres aan [email protected] of bel 03 778 33 66 en u krijgt elke 2 maanden de folder thuis óf in uw brievenbus óf in uw mailbox. Het aanbod is te bekijken via onze website www.ccsint-niklaas.be – Programma/Film.


REISWIJZER

BEVERENGravenplein 2 - 9120 BeverenInfo, administratie en verhuur lokalen:tel.: 03 750 10 00fax.: 03 750 10 20e-mail: [email protected] maandag 8.30 – 12u30dinsdag t/m vrijdag 8.30 - 17uzaterdag 9 - 12utelkens 1 uur voor elke voorstellingwww.beveren.be/tervesten

HAMMEInfo, administratie en verhuur lokalen:tel.: 052 48 09 48fax.: 052 48 09 53e-mail: [email protected] dinsdag t/m vrijdag van 9 - 12u en 13.30 - 17u(woensdag enkel 13u30 - 17u)online ticketreservatie: www.jantervaert.be

LOKERENInfo en reservatie:Ticketbalie: 09 340 50 56dinsdag t/m donderdag 10 - 12 u en 14 – 17uvrijdag 10 – 12u en 14 – 19ue-mail: [email protected] Zaalverhuur: 09-340.50.51www.lokeren.be/cultuur

SINT-NIKLAASTickets en reservatie podiumkunsten:Stadsschouwburg: tel.: 03 778 33 66maandag t/m vrijdag van 10 - 12u en van 14 - 16ue-mail: [email protected] reservatie via www.ccsint-niklaas.beInfo algemeen en secretariaat CC:Grote Markt 1, 9100 Sint-Niklaas:tel.: 03 778 33 40Verhuur lokalen: tel.: 03 778 33 35/38 / fax.: 03 766 08 82E-mail: [email protected]

WAASMUNSTERInfo en reservatie:tel.: 052 46 34 24fax: 052 40 99 62e-mail: [email protected] www.waasmunster.be maandag t/m vrijdag van 9 - 12u en donderdag 14 - 18u

ZWIJNDRECHTInfo, administratie en verhuur lokalen:Tel.: 03 250 49 90Fax: 03 250 49 99e-mail: [email protected] dinsdag van 13u30 – 19u30woensdag t/m vrijdag van 13u30 – 17 uzaterdag van 10 – 13u

WACCOBONWie een abonnement neemt in één van de 6 Wase cultuur – of gemeenschapscentra die in deze brochure hun programma presenteren, krijgt 5 WACCObonnen. Met deze bonnen kunt u in deze centra, voor voorstellingen in eigen programmatie, van het laagste tarief genieten. De Waccobon is niet cumuleerbaar met andere kortingen en kan niet gebruikt worden in het centrum van uitgifte.

Het adressenbestand van accenten wordt beheerd in de geest van de wet op de bescherming van de privacy. Schrappen, wijzigen of opvragen van uw adresgegevens is mogelijk. Contacteer Bea Van Garsse: 03 778 33 44 of [email protected]

Accenten tracht alle wettelijke bepalingen na te leven. Personen die menen in hun rechten geschaad te zijn, worden gevraagd contact op te nemen met de verantwoordelijke uitgever. Waar mogelijk worden bronnen of houders van auteursrechten vermeld. Auteurs van artikels zijn verantwoordelijk voor de inhoud van hun tekst. Overname kan mits schriftelijke toestemming van de redactie.

Het cultuurmagazine accenten wordt uitgegeven door WACCO, het Wase Culturele Centra Overlegplatform.

Jaargang 19, nummer 2, gratis, december 2014.

Secretariaat WACCO: Bea Van Garsse, Grote Markt 1, 9100 Sint-Niklaas, tel.: 03 778 33 44, e-mail: [email protected]

Hoofdredactie: Rik Van Daele

Eindredactie: Christel Collier

Redactie: Ben Croon, Kristof Van den Broeck, Katrien Van Eetveld, Tine Mendonck, Christl Van den Broucke, Pat Vanderhaeghe, Brigitte Verelst, Piet Van Loocke, Elke Clompen, Nicole De Messemaeker, Dirk Van Driessche, Ann Goossenaerts, Nick Meiresone, Annemie De Gendt, Silke Van Cleuvenbergen, Patricia Maes, Bea Van Garsse, Christel Collier, Sofie D’hanis, Dirk Verelst.

Bijdragen: Peter Anthonissen, Heleen Debruyne, Naomi Dhanis, Lieve Dierckx, Oona Goyvaerts, Brecht Hermans, Gunter Van Assche, Rudi Van Hecke, Els Van Steenberghe, Guy Van Vliet, Annelies Van Wetteren.

Vormgever: Zap all People

Cover: Paul De Malsche

Reclameregie: J.P. De Decker, 0475 65 60 97

[email protected]

Druk: Drukkerij De Cuyper

Dit magazine wordt gedrukt op licht houthoudend maco mat 80 gram.

Verantwoordelijke uitgever: Annemie Charlier, WACCO, Grote Markt 1, 9100 Sint-Niklaas

Met de steun van de Vlaamse Overheid en het Provinciebestuur Oost-Vlaanderen.

Foto’s zonder auteursvermelding werden door de organisaties ter beschikking gesteld.


Accenten december 2014

Documents

Transcript of Accenten december 2014