8 Geert Kimpen De geheime wetten van Newton

8/7/2019 8 Geert Kimpen De geheime wetten van Newton

http://slidepdf.com/reader/full/8-geert-kimpen-de-geheime-wetten-van-newton 1/24

Verslag van de lezing van Geert Kimpen voorSt In-zicht op15 april 2009

De Geheime wetten van Newton

Jenny, opent de avond en heet een ieder van harte welkom. Tialda leest terinleiding enkele teksten van Huib Klamer en Carl Gustav Jung. Daarna volgt eenstilte moment.

Geert Kimpen:Hartelijk welkom hier in Joure.Ik ben Geert Kimpen, een aantal mensen zal mij misschien kennen van mijneerste boek, “De Kabbalist”, dat een aantal jaren geleden verschenen is. Endiezelfde mensen zullen misschien ook een beetje vreemd opgekeken hebben dat

mijn tweede boek als onderwerp niemand minder dan Isaac Newton had. Wantals er iets is dat je niet associeert met spiritualiteit, esoterie en kabbala dan isdat Isaac Newton, de grote wetenschapper: de man van de zwaartekracht, deman van de wetten van de beweging, van de wiskunde, van de mathematica,kortom iemand die ogenschijnlijk heel ver van dat onderwerp af staat. Dat dachtik in eerste instantie ook, maar Isaac Newton drong zich beetje bij beetje op inmijn leven toen ik “De Kabbalist” aan het schrijven was. Al waar ik onderzoekdeed om meer informatie over die kabbala te vinden, kwam ik voortdurend devan naam Isaac Newton tegen. Eigenlijk vond ik dat ontzettend spannend, maarik had er op dat moment de tijd niet voor om er onderzoek naar te doen. Maar iknam we wel voor dat ik, zodra ik klaar was met “De Kabbalist” ik me daar eens

op zou storten. Dus zodra ik het woordje ‘einde’ had getikt onder “De Kabbalist”,ben ik met mijn vrouw en dochter voor onderzoek naar Engeland gegaan omnaar een mogelijk verband te zoeken tussen Isaac Newton en de Kabbala. Wantuiteindelijk is het uitgangspunt van de Kabbala: geloof vooral niets dat je nietzelf onderzocht of zelf ondervonden hebt. En in die zin is de kabbala eigenlijk ookgeen religie maar eerder een soort filosofie of wetenschap waarin je zelf aangemoedigd om zelf de verantwoordelijkheid te nemen om die kennis teonderzoeken en als dat dan klopt ben je natuurlijk een ezel wanneer je dat nietintegreert in je eigen leven. En toen we dus in Engeland aankwamen, kwam ik algauw op het spoor van Ragley Hall, een kasteel midden in Engeland. Het bestaatnog steeds, ik kan het u van harte aanbevelen. In Ragley Hall woonde namelijk

een gravin Anna Finch, een vrouw waar u ongetwijfeld nog nooit van gehoordheeft. Maar zoals vaak bij vrouwen die cruciale sleutelrollen speelden in hetverleden, zijn ze weggelaten in de geschiedenis en kennen we hun namen nietmeer. In de tijd van Anna Finch was het bijvoorbeeld zo dat wanneer vrouwenboeken schreven, zij die niet onder hun eigen naam konden uitgeven. Ze warennamelijk vrouw en dan werd het per definitie niet gelezen. Een vrouw had dan 2mogelijkheden: het boek anoniem uitgeven zodat niemand wist wie de auteurwas, of een mannelijke vriend vragen of hij zijn naam er aan wilde geven zodathet boek toch de autoriteit kreeg om gelezen te worden. Gelukkig is dat in onzetijd nu anders. Anna Finch was een hele bijzondere vrouw, want zij richttenamelijk zelfstandig “the invisible college” op; een genootschap vannatuurfilosofen, alchemisten, kabbalisten, occultisten vanuit heel Europa. Zijkwamen op dit kasteel samen om kennis met elkaar uit te wisselen, om hunnieuwste bevindingen te delen, om te discussiëren met elkaar, om samenexperimenten uit te voeren. Dit college is de voorloper geweest van wat

1

Web: www.in-zicht.nlE-mail: [email protected]

http://www.in-zicht.nl/

mailto:[email protected]

http://www.in-zicht.nl/

mailto:[email protected]



uiteindelijk de vrijmetselarij werd en uiteindelijk heeft dat dus een hele andere,formelere vorm gekregen. Op dat kasteel kwamen dus al die beroemde mensenbij elkaar om te discussiëren over de kennis die ze met elkaar deelden. Eénregelmatige bezoeker was natuurlijk Isaac Newton. Een andere bezoeker van hetkasteel was een Belg en daar ben ik natuurlijk erg trots op. Maar nu komt

meteen de eerste les van vanavond: nodig nooit een Belg bij u thuis, want jekrijgt ze niet meer weg. Want die Belg, Francis van Helmond, in die tijd eenberoemde een arts, is uiteindelijk 15 jaar op dat kasteel blijven wonen, hij waser met geen stok weg te krijgen. Maar hij deed er belangrijk werk want hij wasals eerste Westerling in het bezit gekomen van de boeken van Chaim Vital (hij iseen van de hoofdpersonen in mijn boek “de kabbalist”). Chaim Vital was, in dietijd een eeuw geleden, de eerste man die de ambitie had om als eerste dekabbala naar buiten te brengen en te openbaren. Tot die tijd was het eenmystieke leer die mondeling werd overgeleverd aan een hele selecte groeprabbijnen. En die Chaim Vital wilde ervoor zorgen dat iedereen die kennis kongebruiken en schreef daar dus boeken over. Aan het eind van zijn leven vond hij

dat de tijd er nog niet rijp voor was en heeft hij die boeken, die de kabbalaopenbaarden, letterlijk mee in zijn graf genomen. Jaren later heeft zijn zoon ophet graf een kabbalistisch ritueel uitgevoerd om aan de ziel van zijn vader tevragen of hij die boeken uit het graf mocht halen. Dat is toen gebeurd enuiteindelijk zijn ze in het bezit gekomen van Francis van Helmont. Hij werkte opdat kasteel aan de eerste Latijnse vertaling van die boeken, zodat Europeseintellectuelen ook in contact konden komen met geheime esoterische kennis vande kabbala. En dat was natuurlijk de link met de Isaac Newton. Als goede vriendvan Van Helmont en regelmatige bezoeker van Ragley Hall, kon hij uit eerstehand kennis nemen van die geheime manuscripten en ze met Van Helmontbediscussiëren. Toch blijft het een beetje vreemd om een groot wetenschapperals Newton ‘kabbalist’ te noemen. Maar als ik u nu vertel dat allewetenschappers, in die tijd werden ze geen wetenschapper genoemd maarnatuurfilosofen (zij filosofeerden over de natuur), allemaal met esoterischekennis bezig waren. Chemie en alchemie was één studie, astronomie enastrologie was één studie. En al die zaken die beïnvloeden elkaar en wareninspiratiebronnen om op die manier te komen tot de wetten van het leven en dewetten van de natuur. Om één voorbeeld te geven: in de tijd van Newton was ereen bakkerij, ergens in Londen, en die vloog in brand. Destijds waren hetallemaal houten huisjes, dus binnen de kortste keren stond heel Londen inbrand. Binnen een paar dagen was 90% van Londen in vlammen op gegaan.Toen gaf de koning van Engeland een beroemd architect de opdracht om eennieuw Londen te bouwen, van de grond af en de opdracht was: “bouw Londen toteen nieuw Jeruzalem”. De architect nam daarvoor de levensboom, hetbasissymbool van de kabbala, als inspiratiebron. In dat symbool komen cefirotvoor, die staan voor de eigenschappen van god, de eigenschappen waarmee allesin het universum maar ook in ons eigen leven tot stand komt. Dat symboolgebruikte hij als basis voor het stratenplan van Londen. Op de cefirot bouwde hijkerken en kathedralen, en op de belangrijkste cefirot werd de St. Paul’sCathedral gebouwd.Maar ook Isaac Newton was dus gefascineerd door de kabbala, en vooral door detempel van Jeruzalem. En mensen die wel eens in het Oude Testament gelezenhebben, herinneren zich misschien de raadselachtige bladzijde waarop deafmetingen van de tempel tot in de details zeer uitgebreid beschreven wordt. Er

zullen vast mensen zijn die zich afgevraagd hebben waarom dit in de bijbelstaat? Wat voor inspiratie moeten we daar nu in hemelsnaam uithalen? IsaacNewton wist natuurlijk als geen ander dat al die getallen die op die bladzijdestaan, behoren tot de kabbalistische code. De kabbala is de studie naar de

2



betekenis die onder de letterlijke teksten zitten. Er zitten maar liefst 70betekenislagen onder die oude verhalen in het Oude Testament. En Newton heeftdus die getallen zijn leven lang bestudeerd. En hij heeft geprobeerd om die kodete kraken, want Newton was ervan overtuigd dat in dat bouwplan van de tempelvan Jeruzalem al de wetten van het universum verborgen zaten. Sterker nog, hij

beweert dat hij dit plan gekraakt heeft. En dat hij al zijn beroemde wetten,waardoor we hem ook in onze tijd nog steeds kennen en waardoor wij heden tendage raketten naar de maan kunnen sturen, heeft afgeleid uit dit plan, uit dekabbalistische code van tempel van Jeruzalem.Newton had nog een andere obsessie; hij was namelijk ook zeer bedreven in dealchemie en zijn grote levensdoel was om de Steen der Wijzen te maken. Ook indie tijd waren alle natuurfilosofen op zoek naar de Steen der Wijzen (En nee, ditis geen Harry Potterverhaal!). Alleen Isaac Newton was veel verder in hetvervolmaken daarvan dan al zijn collega’s uit die tijd. En hij was daar zovergevorderd en bedreven in dat hij gesteund werd door de koningen vanEngeland die in die tijd regeerden. Engeland kwam in net zo’n grote economische

crisis terecht als waar wij vandaag de dag mee te maken hebben; Engeland wasbijna bankroet en Frankrijk stond op het punt Engeland binnen te vallen. Toenhebben ze Isaac Newton benoemd tot muntmeester van Engeland, een soortMinister van Financiën. Alle hoop was op hem gevestigd. Hij kreeg 1 opdrachtvan de koning mee, namelijk om goud te maken voor de Engelse munt. Endaarvoor kreeg hij de volledige “Tower of London” tot zijn beschikking, dat waszijn alchemistische laboratorium. Daar heeft hij 30 jaren lang honderdenarbeiders aan het werk gezet om volgens zijn formules, volgens zijn kennis teproberen de steen der wijzen te maken, om goud te maken. En dat wasnatuurlijk een heel moeilijk en heel langdurig proces. In de alchemie gaat men ernamelijk vanuit dat wat zich in de smeltkroes voltrekt, dus wat zich voltrektwanneer je de proef doet, alleen maar kan lukken als ook in de alchemist zèlf een transformatie plaatsvindt. Dat is een proces dat gelijk opgaat. Het grappigeis dat de wetenschap dat pas heel recent ontdekt heeft, dat er altijd een verbandis tussen enerzijds de proefneming en anderzijds de proefnemer. Die alchemistenwisten dat al duizenden jaren geleden. En zij moesten zich telkens naar eennieuw level tillen, tot een nieuw bewustzijnsniveau komen om die proef in desmeltkroes te doen slagen. Er waren dus 7 langdurige levensprocessen, zevenprocessen waarbij de alchemist zichzelf helemaal binnenstebuiten keerde, al zijnhoogtes en dieptes in zichzelf ging onderzoeken, ontwikkelen en puur maken tothij een soort spiritueel goud geworden was. En als hij díe staat bereikte, dan konook echt goud gemaakt worden in de smeltkroes. En dames en heren, ik hebgroot nieuws voor u, want ik ga u die zeven processen vanavond onthullen. Ophet eind van deze avond weet u allemaal hoe u goud kunt maken. Ik denk dat indeze tijden van economische crises dit een welkom geschenk is voor iedereen enu gaat de investering die u gedaan heeft voor deze avond ook ruimschootsterugverdienen, maar ik moet u wel waarschuwen dat het eenlevensveranderend proces is; u zult na vanavond niet meer dezelfde zijn, u zultals een ander iemand de zaal verlaten. Als u dat aandurft ga ik u de geheimeprocessen die gebaseerd zijn op de kennis van Isaac Newton zelf, onthullen.

Het eerste proces: Calcinatie – het vlammende ego.Calcinatie betekent verkalken. De alchemist verhit de metalen in een smeltkroestot er slechts een poederachtige kalk overblijft. Maar de alchemist zelf raakt ook

oververhit. Hij stelt zichzelf brandende vragen over de zin en bestemming vanzijn leven. Hij vraagt zich af wie hij werkelijk is. Wat de reden is dat hij leeft. Hij vraagt zich af wat zijn missie is en wat ij de wereld te geven heeft. Hij verhit zijnego.

3



Ik weet dat in spirituele kringen ‘ego’ eigenlijk altijd negatief omschreven wordt(bijvoorbeeld: last hebben van een groot ego, of een ego dat in de weg zit).Terwijl dat tegelijkertijd ook een beetje onzin is want zonder ego zouden er nietdie mooie kerken en kathedralen gebouwd zijn of boeken geschreven zijn of prachtige muziek geschreven of levensreddende medicatie uitgevonden zijn. Het

ego is ook wat de mens drijft, het is de drang van de mens om iets neer tezetten in deze wereld, om het verschil te maken. Of zoals Bram Vermeulen zomooi gezongen heeft: om een steen te verleggen in een rivier op aarde. Dus omeen wezenlijk verschil te maken en daar hebben we het ego natuurlijk bij nodig.Wat we nu in het proces van calcinatie gaan doen is het ego verbinden aan eenhoger doel; dat het niet alleen ons eigen belang dient, maar dat het tegelijkertijdeen geschenk is voor deze wereld. Dat proces begint op een heel bijzondermoment. Dat begint bij de meeste mensen in de nacht, als u ineens wakkerschrikt, kijkt naar diegene die naast u ligt en denkt: ben ik met hem/haargetrouwd?! En dan kijkt u rond en dan denkt u: is dit mijn huis, in een wijkwaarin ik helemaal niet wil wonen?! En als ik morgenochtend naar buiten ga kom

ik weer diezelfde vervelende buurman tegen die weer datzelfde flauwe grapjemaakt?! En ga dan weer naar mijn werk met al die chagrijnige collega’s en naardie baas die weer de hele dag op mijn nek gaat zitten?! Dan ga ik een hele daghard werken om de hypotheek te kunnen betalen van een huis waarin ik eigenlijkhelemaal niet wil wonen?! En ga ik dan ’s avonds bij het eten tegen mijnkinderen zeggen dat ze heel lang moeten studeren om in de toekomst net zo’nleven als ik te kunnen gaan leiden?! Is dit nu alles?! Als u zich díe vragen stelt,als u zich vragen gaat stellen bij alles wat u in uw leven tot dan toe heeftopgebouwd, als alles wankelt, dat er geen zekerheden meer zijn, dan kan ik ueigenlijk feliciteren want dan is het proces van calcinatie begonnen. De dag dat uzich werkelijk afvraagt wie ben ik eigenlijk en wat doe ik hier nu, wat is de zinvan mijn leven, waarom loop ik hier rond, dit kan toch niet alles zijn? Wanneerdie roep, die schreeuw, in u zelf klinkt, dan is het proces van calcinatiebegonnen. En eigenlijk is het antwoord, zoals bij veel moeilijke vragen, heel ergsimpel, tenminste als we naar de oude filosofieën van de kabbala kijken. Wat ishet antwoord van de kabbala op de vraag ‘wat is de zin van het leven?’. Heeleenvoudig: U bent hier om uw grootste wensen te realiseren. U bent hier om degrootste vorm van u zelf te worden, om uw talenten maximaal tot ontplooiing tebrengen, om het beste van u zelf aan de wereld te schenken. Of, als we hetkabbalistisch vertalen: u bent hier om goud te worden, om goud te maken vanuw eigen leven. Want u dacht toch niet dat u toevallig op deze planeet wasneergezet? U dacht toch niet, omdat uw ouders zoveel jaar geleden ‘toevallig’,zoals ze dat in Vlaanderen noemen, ‘goesting hadden’, u gedoemd bent om hierjarenlang rond te strompelen zonder enige betekenis, zonder enig nut, en uw tijdmaar uit te zingen totdat het eindelijk is afgelopen? Nee, natuurlijk niet. Want ubent allemaal uniek, werkelijk uniek. Er is nog nooit een mens teveel op aardegeboren; elke mens is hier met een reden in een perfecte kosmische samenhangbent u hier om uw steen bij te dragen, om het verschil te maken. U allen heefteen uniek mix van talenten, ervaringen, karaktertrekken, eigenschappen dieniemand anders op deze planeet heeft, waardoor u dingen kunt doen dieniemand anders op deze planeet kan doen. Die net zo uniek zijn als uw eigenvingerafdruk want er loopt hier niemand rond die dezelfde vingerafdruk heeft alsu zelf. Maar soms zijn we in de loop van ons leven, in de hectiek van alledag, inde ‘ratrace’ van het bestaan, die missie vergeten. En dan, jaren later, hebben we

er geen contact meer mee en vragen we ons af waarom we hier zijn. Wat vind ikbelangrijk, en wat is nu echt mijn talent? Waar gaat mijn hart echt sneller vanslaan? Mocht dat bij u het geval zijn, dan is het goed om eens terug te gaan naaruw kindertijd, want toen wist u het waarschijnlijk perfect, toen wist u helemaal

4



exact, zonder erover na te hoeven denken, zonder censuur, zonder allerleistemmetjes die zeiden dat het toch niet mogelijk was, waarom u hier gekomenbent, waarvan u zo ongelooflijk blij wordt. In mijn geval bijvoorbeeld reeds toenik 7/8 jaar was, wist ik wat ik later wilde worden en schreef ik al verhaaltjes. Alser dan bezoek was, mocht ik het verhaaltje voorlezen dat ik die dag geschreven

had. Dat applaus dat toen klonk van die 2 - 3 mensen die bij ons aan dekeukentafel zaten, dat weergalmt nog elke dag in mijn hoofd. En toen wist ik datik later troubadour wilde worden; ik wilde later van jonkvrouw naar jonkvrouwtrekken en onder elke toren gedichten voordragen in ruil voor een kleinapplausje of een kuise kus, dat is wat ik wil doen in mijn leven. En mijn tweededroom had ook alles met vrouwen te maken, namelijk met mijn tante nonneke.Ik had vroeger een tante die in een klooster leefde en ik ging daar in dezomervakantie altijd een paar weken logeren. U begrijpt dat ik de held van hetklooster was; ik was het enige jongetje in een omgeving met allemaal vrouwendus die moederharten gingen allemaal sneller kloppen wanneer ik daar was. Mijntante was een ondeugende non die graag grapjes uithaalde en op een dag had ze

weer een plannetje, namelijk om mij te verkleden als een meisje. Ze had vooreen pruik gezorgd en ze schminkte mij en ik kreeg meisjeskleren aan, ik wasecht een klein travestietje. Ik moest van mijn tante bij de kloosterpoortaankloppen en net doen alsof ik een weesmeisje was. Zo gezegd zo gedaan en aldie nonnen waren natuurlijk helemaal overstuur en liepen over van moederlijkezorg. Totdat ze erachter kwamen dat het hun Geert was en toen hadden ze eenplezier, ze kletsten op hun dijen van het lachen. En toen dacht ik: “Yes, ik willater een soort circusclown worden die de nonnekes aan het lachen brengt!” Endit soort dromen kan ik gedeeltelijk compenseren door in het hele land lezingente geven. Maar ook iemand als Isaac Newton wist precies wat hij wilde wordentoen hij nog een jongetje was, terwijl zijn leven toch een ongelukkige startkende. Want tijdens de zwangerschap, zijn moeder was toen 6 maandenzwanger, stierf zijn vader. Vanaf dat moment had die moeder totaal geen zinmeer in dat kind dat in haar buik zat. Ze hoopte maar één ding en dat was dathet fout zou gaan, dat de zwangerschap zou mislukken. Echter, Isaac Newtonwerd in de kerstnacht geboren en de geschiedenis vertelt erbij dat hij zo kleinwas dat het leek alsof hij in een jampotje paste. Dus die moeder had nog hoopdat hij het niet zou overleven maar Isaac Newton was sterk en na 3 dagenslaakte hij een kreet, deed zijn oogjes op en op dat moment was de groteNewton geboren. En die moeder vond dat verschrikkelijk, maar 3 jaar later hadze geluk; een oude predikant van een naburig dorp had zijn bediende naar deboerderij gestuurd met een brief, en in die brief stond een huwelijksaanzoek. Depredikant stelde voor om met haar te trouwen, op voorwaarde dat het kindergens anders op zou groeien. Kortom, moeder ging er vandoor met de predikanten de grootouders van Isaac kwamen om de zorg voor hem over te nemen.Vanaf dat moment werd Isaac alleen maar klaargestoomd om de boerderij tekunnen overnemen zodat die grootouders ook van hun pensioen konden gaangenieten. Maar Newton werd natuurlijk vanaf het begin gedreven door de grotevragen van het leven; hij vroeg zich af waarom de zon niet op zijn hoofd viel, enhoe het kon dat God in zeven dagen de wereld zou hebben geschapen en hoegroot het universum is. En al die grote levensvragen die wij ons allemaal weleens stellen, stelde Newton zich al als klein jongetje, maar híj was gedreven omde antwoorden te vinden. En hij besloot dan ook dat hij niet zou rusten vóór hijal die vragen één voor één beantwoord had. En dat wil ik u vanavond in

herinnering brengen en daarom met u stilstaan bij wat de reden is dat ú hier opdeze planeet rondloopt, wat uw levensmissie is, hoe ú het verschil kunt maken,wat ú kunt doen om uw steen in deze wereld achter te laten, waar ú helemaalenthousiast van wordt, waar uw ogen van gaan stralen, waar uw hart sneller van

5



gaat kloppen en om dáár weer contact mee te gaan maken. En ongetwijfeld zijner al een heleboel mensen die hun levensmissie al vol aan het leven zijn, maar indat geval wil ik u vragen om u voor te stellen hoe het zou zijn als dielevensmissie tot maximale ontplooiing komt, tot zijn maximale vorm, de ultiemedroom van uw levensmissie, hoe uw leven er dan uit zou zien, wat u dan zou

doen, wat u gerealiseerd zou hebben in uw leven, wat u allemaal aangebrachtzou hebben in deze wereld, om u dat helemaal, in geuren en kleuren, voor testellen. Ik geef u nu, onder begeleiding van muziek, een minuut de tijd om u zichdat voor te stellen hoe uw leven er uitziet wanneer u leeft waarvoor u eigenlijkop deze aarde terecht bent gekomen.………………………………………………………………………………………………………………………………Ik ga u nu weer wakker maken. Als het goed is heeft u allemaal grootsevisioenen over u zelf gehad, heeft u zichzelf in volle glorie gezien, misschien metde Olympische medaille van uw leven in de hand, misschien rennend doorOlympische stadions waar duizenden mensen u toejuichten. Nu wil ik u iets heelspannends vragen: ik wil ik u vragen deze levensmissie te delen met iemand hier

in de zaal, die u niet kent, en om uw missie vol vuur en met volle overtuiging tevertellen aan deze onbekende persoon en om natuurlijk ook naar zijn/haarmissie te luisteren. Ga uw gang!………………………………………………………………………………………………………………………………..Ik weet dat het heerlijk is om over uw levensmissie te praten maar we moetenuw missie ook nog realiseren vanavond, dus we hebben nog veel werk voor deboeg. Ik moet u allemaal feliciteren: u heeft net allemaal een wonder tot standgebracht, u heeft net allemaal getoverd! U heeft namelijk woorden gegeven aanuw levensmissie. Het staat niet voor niks in de bijbel: “In den beginne was hetwoord”. Woorden hebben scheppingskracht: met woorden kunnen we creëren.Wanneer we woorden aan iets geven begint het proces van creatie en kan heteigenlijk niet anders dan dat het tot volle bloei komt, tot volle wasdom. Al dielevensmissies die u hier net woorden heeft gegeven kunnen niet anders danuitgroeien tot prachtige, voltooide levensmissies. Tenminste, u moet nog 6levensprocessen doorlopen maar dat is nog het enige detail dat op uw weg ligt.Om uw levensmissie meer power en energie te geven, geef ik u nu degelegenheid om uw levensmissie hier voor de zaal uit te spreken. Wie durft er?

Ik ga zingen en ik ga troosten! Dit is een missie die duidelijk 2 componenten in zich heeft; zingen is een roepvan uw eigen ziel, kan ik me voorstellen, om u kenbaar te maken en u uit tedrukken en heeft natuurlijk ook te maken met de drang om iets te geven aandeze wereld. En tegelijkertijd te troosten, om de levensmissie tot goud te maken,dat het voor andere mensen iets gaat betekenen, hun troost gaat geven en hunhart gaat raken. Mooie levensmissie!De volgende spreker is slecht verstaanbaar, Geert vat het even samen: tot zijn8e is er veel ellende gebeurd in de kindertijd van deze man waardoor hij totaalgeen contact meer had met wat hem plezier gaf, maar wat misschien in het lotvan zijn levensmissie besloten lag. En nu heeft hij deze gevonden, als het gevolgeen scheiding, waardoor hij zelf ook een scheidingsspecialist geworden is, ommensen te kunnen begeleiden/leren in: ‘als je toch uit elkaar gaat, doe het danop een goede manier, in verantwoordelijkheid naar de kinderen, en blijf elkaarrespecteren om hetgeen er wel geweest is en om niet te verzanden in haat ennijd’.

Ik wil mensen heel graag mensen helpen op hun pad van bewustwording,

hen daarin coachen, lezingen geven, en mensen iets aanreiken wat ze nogniet hebben.

Mooi, applaus!

6



Ik kan helaas niet iedereen zijn/haar missie hier laten vertellen maar houd uwlevensmissie deze avond vast en relateer het aan de 7 processen waar wevanavond ingaan, wat het voor u kan betekenen en hoe u uw levensmissie totgoud kunt omsmeden.Voordat we daaraan beginnen, nog even over de persoon waarmee u net uw

levensmissie gedeeld hebt: u dacht toch niet dat het toevallig was? Er is nikstoevallig in het leven en er is een welbepaalde reden waarom u dat tegen hem of haar verteld heeft. Nu heeft u de kans om een commitment met elkaar aan tegaan om 1 jaar lang elkaars coach te zijn, om 1 jaar lang elkaar te motiveren,elkaar te bellen, elkaar te herinneren aan die missie, elkaar te stimuleren, enelkaar ideeën en tips te geven en op die manier elkaar te coachen zodat het ookgebeurt, zodat we niet vergeten. Het gebeurt zo vaak dat de dromen die onsopwellen, verdrinken in de hectiek van alledag en er niets van terechtkomt. Hetis aan u zelf, ik kan u tot niets verplichten maar als u wilt heeft u de meestideale coach gevonden die maar denkbaar is om uw missie tot voltooiing tebrengen. U heeft samen deze avond meegemaakt, en u heeft elkaar hier leren

kennen en deze persoon heeft ongetwijfeld dát te bieden wat u nodig heeft. “It isup to you”.Een tweede tip die ik u wil geven nu we gaan beginnen met het volbrengen vanonze levensmissie, is: onderneem actie binnen de 72 uur. Als u binnen de 72 uurgeen eerste stap heeft gezet die u dwingt om vervolgstappen te zetten, gebeurthet waarschijnlijk niet. Dat is een gouden regel. Zorg ervoor dat u zichzelf dwingtom het proces aan de gang te houden, want anders gaat het verloren in de mistvan alle problemen van elke dag en komt het er niet van. Dus uw coach kan na72 uur met u bellen om te zeggen: “En, hoe staat het ervoor, de 72 uur zijn om.En, welke actie heb je ondernomen, wat heb je gedaan?” Om zo op die manier jehet vuur aan de schenen te leggen en in dit proces van calcinatie het ego flink opte stoken: geen excuses meer, nu gaat het allemaal gebeuren!

Het tweede proces: dissolutie – het stromende leven.Dissolutie betekent oplossen. Tijdens het proces van dissolutie ontbinden deovergebleven resten in de smeltkroes. Ze lossen op. De alchemist komt in eenstroom van veranderingen terecht. In deze periode leert hij zichzelf over tegeven aan het leven. Hij durft zich te laten drijven in de richting waarin het levenhem voert. Hij verzet zich niet langer tegen de loop der dingen en vertrouwt dat het leven beter dan hijzelf weet welke kant hij op moet. En als we dat gaan vertalen naar de alchemist zelf, betekent dat het gaanvertrouwen op de stroom van het leven, dat we ons durven laten gaan op destroom die vaak beter dan onszelf weet waar we naar toe moeten gaan. Wehebben natuurlijk allemaal de neiging om ons heel erg vast te houden aanhetgeen we kennen, aan alles wat veilig en vertrouwd voelt, aan onzecomfortzone, en het is heel lastig om daaruit te stappen; om dingen te gaandoen die we nog nooit gedaan hebben, paden te bewandelen waar we nog nooitgeweest zijn, om mensen te ontmoeten die we nog nooit eerder in ons levenhebben toegelaten, om allemaal ‘rare’ dingen in ons leven toe te laten die we totnog toe vermeden hebben. En toch wordt dat in het 2e proces verwacht, dat wegaan vertrouwen op het leven, en dat het leven vaak beter dan onszelf weetwelke kant we op moeten gaan, wat we moeten gaan doen en hoe we dat hetbeste aan kunnen pakken. Want het leven zal nu ook met ons gaancommuniceren; de kosmos is net als een grote baarmoeder, die net als de

baarmoeder bij een vrouw alles zal doen om uw wens, uw levensmissie tot levente laten komen en er de ideale omstandigheden voor te creëren. En overal zullenwe tekenen en signalen opvangen die wonderlijk zijn en die ons precies die kantop zullen sturen waar we moeten zijn. En het enige wat we hoeven te doen is

7



naar die tekenen en signalen te luisteren, erop te durven vertrouwen, ons eraanover durven te geven.Voor mezelf was dat natuurlijk ook erg moeilijk toen ik dat proces inging;voordat ik voor het schrijverschap durfde te kiezen, was ik jarenlang werkzaamin het theater. Ik was een theaterregisseur en dat was een leuk maar ook erg

hectisch bestaan: 7 dagen per week van huis, lange dagen, laat thuis, veelrepetities en voorstellingen. En natuurlijk heel veel theater, zowel op het toneelals naast het toneel. Want theatermensen zijn natuurlijk theatrale mensen metheel veel hysterie en dramatiek, dus er was altijd wel iets aan de hand. Totdat ikbij mezelf merkte dat het me eigenlijk niet meer interesseerde en toen wist ikdat het moment aangebroken was om te gaan stoppen, om te gaan veranderen.En tegelijkertijd vond ik dat doodeng omdat ik dacht dat ik niks anders kon;theaterregisseur is natuurlijk een heel specifiek beroep. En ik was eigenlijk bangdat ik tot mijn pensioen dit vak moest blijven uitoefenen, waarvoor mijn passieeigenlijk uitgeblust was. Het enige wat ik toen hoefde te doen was te gaangehoorzamen aan een harde, natuurkundige wet van Newton. Newton, als

alchemist, wist natuurlijk als geen ander dat in de formule van de alchemie deberoemde woorden staan: “zo boven, zo beneden”. Alle wetten die in hetuniversum gelden, die gelden ook hier op aarde en gelden ook voor de mens. Hetzijn levenswetten, wetten die richting en vorm geven aan het leven van de mens.Newton’s wetten zijn daardoor eigenlijk ook spirituele wetten en in zijn tijdwerden die wetten ook op die manier geïnterpreteerd. Ze beschreven niet alleende weg van de hemellichamen e.d., het waren tegelijkertijd wetten die iets overde mens zelf vertelden.En die eerste bewegingswet van Newton luidt:

een voorwerp volhardt altijd in de toestand waarin het zich bevindt,of dat nu rust of beweging is,

tenzij er een kracht op in werkt die zijn toestand verandert .

En dat is precies wat er met ons aan de hand is; ieder mens heeft de neiging omin de toestand te blijven waarin hij/zij zich bevindt, omdat dat nu eenmaal veiligen vertrouwd is, ook al is dat niet ideaal, ook al denken we dat ons leven saai isof voelen we dat er dingen niet kloppen. Er schort van alles aan maar dit hebbenwe tenminste, dus laten we hier maar aan vast houden.Maar nu moet er dus een kracht op ons inwerken om ons van richting te doenveranderen. En wanneer we dat zelf niet doen, grijpt het leven voor ons in, danzorgt het leven er wel voor dat we in beweging moeten komen. En dat kan somsgebeuren door blijde gebeurtenissen die zich opeens in ons leven voltrekken,zoals een heftige verliefdheid, opeens promotie krijgen, uitgezonden worden naarhet buitenland of, zoals in mijn geval, toen ik vader werd. Het was in dekerstnacht dat ik vader werd en toen ik daar zat met mijn dochter in mijn armenen ik voor de eerste keer in haar ogen keek, toen dacht ik “help, dit zijn zo eenwijze ogen, dat ik niet weet wat ik dit kind zou kunnen leren. Dit kind weet allesal, het enige wat ik zou kunnen betekenen is haar stimuleren te doen waarvoorze op deze wereld is gekomen, om haar die omstandigheden te bieden en haardaarin te stimuleren en haar daar steeds aan te herinneren”. En vervolgensdacht ik weer “help”, want dat doe ik zelf niet, ik leef zelf niet mijn dromen, ikdoe zelf al jaren iets waar ik zelf helemaal geen plezier meer in heb en als ik datkind dat probeer wijs te maken, gaat zij in haar puberteit tegen mij zeggen: “enjij dan, pap? Waarom heb jij je droom niet geleefd, waarom zou ik naar jou gaanluisteren als je het zelf niet gedaan hebt?” En toen besloot ik dat ik me dat nietzou laten gebeuren. En in die kerstnacht besloot ik om die oude droom, die ik als

8



jongetje al had, om die te gaan leven en om eindelijk te durven kiezen voor hetschrijverschap.Maar soms kan het leven ook ingrijpen door tragische gebeurtenissen, keihardegebeurtenissen soms. Want soms zijn we hardleerse leerlingen en kunnen eropeens dingen gebeuren, zoals iemand in onze omgeving die erg ziek wordt, we

zelf ziek worden, er iemand dood gaat, we gaan scheiden van iemand, we onsgeld verliezen op de beurs, het huis in brand vliegt, we overvallen worden of inelkaar worden geslagen. Allemaal traumatische gebeurtenissen die ons helebestaan in twijfel brengen, zodat alle zekerheden onder onze voeten vandaanworden geslagen. Waardoor we gedwongen worden om ons leven opnieuw invraag te gaan stellen, om te gaan denken ‘wil ik nu nog steeds volgens diezelfdenormen en waarden leven als ik altijd gedaan heb of ga ik mijn prioriteiten nuanders stellen, verschuift er nu een en ander, moet ik nu mijn leven een andererichting uit laten gaan of blijf ik verbitterd in dit hoekje liggen?’. En eigenlijkhebben we geen keus, na de ergste pijn en na het ergste lijden zullen we onszelf wel bij de kladden moeten pakken om weer op te staan en proberen te zien wat

er in die tragische gebeurtenis verscholen lag en wat we kunnen transformerentot een geschenk voor ons leven. En om daar een voorbeeld van te geven wil ikhet verhaal van Richard vertellen, een goede vriend van mij. Richard was iemanddie het perfect voor elkaar had: hij had een bedrijf opgericht dat erg goed liep,met allemaal vestigingen in Duitsland en België, en had een mooi huis kunnenkopen. En op een dag komt hij ook nog eens de vrouw van zijn leven tegen, deandere helft van zijn ziel, de vrouw waarmee hij oud wil worden. Zij was ookhoteldebotel van hem en ze spraken af dat ze zouden gaan trouwen. En zevonden een heel mooi kerkje en op een bepaalde dag en op een bepaald uurzouden ze elkaar in dat kerkje het jawoord geven. En op die bepaalde dag, opdat bepaalde uur, in dat bepaalde kerkje staat Richard inderdaad naast zijnvrouw, maar zij lag in een doodskist. Een paar weken voor hun trouwen was zijerg ziek geworden en was het heel snel bergafwaarts gegaan. En door eentragische samenloop van omstandigheden werd zij begraven op het uur dat zemet elkaar zouden gaan trouwen. Natuurlijk leek het alsof Richard zijn leven overwas, dat er niets meer was om voor te leven, dat alles op drijfzand stond. Maarop hetzelfde moment heeft hij toch besloten dat hij hier betekenis aan moestgeven anders zou hij kapot gaan en tot niks meer komen. Hij moest hier zin aanproberen te geven, hij moest deze gebeurtenis proberen te transformeren. Entoen kreeg hij een idee, hij besloot namelijk om 365 dagen lang elke dag eenmarathon te gaan lopen. Van stad naar stad, van dorp naar dorp en overal waarhij kwam trommelde hij de pers op om interviews te geven, over zijn project enover kanker. En aan het einde van dat jaar had hij maar liefst 2000 interviewsgegeven door heel Europa, en € 250.000,-- opgehaald. Een man zoals u en ik,niet gezegend met uitzonderlijke atletische kwaliteiten, maar iemand diebesloten had om zijn grootste lijden te transformeren tot een geschenk voordeze wereld. Te transformeren tot een levensmissie, tot iets waartoe we inwezen allemaal tot in staat zijn wanneer het leven ons uitdaagt en we de kansendie in ons zitten, die we allemaal in potentie in ons dragen, tot volle bloei durvente brengen. En daarvoor moeten we natuurlijk het leven in al zijn volheid durvente omhelzen, want het is natuurlijk allemaal lekker als het goed gaat, wanneerhet leven meezit en er allemaal cadeautjes op ons pad komen, wanneer onsleven voorspoedig gaat en we dat vanzelfsprekend vinden. Maar wanneer hetslecht gaat, wanneer er lijden op ons pad komt, roepen we allemaal: “waarom

moet mij dit juist gebeuren, waarom ik, wat is de reden dat ik nu net ik daardoorgetroffen moet worden?!? Maar datzelfde riepen we natuurlijk niet op hetmoment dat het goed ging: ‘Waarom ik, waarom krijg ik zoveel geluk op mijnpad?!” En natuurlijk zijn dat 2 kanten van dezelfde medaille, alle twee bedoeld

9



om ons uit te dagen, om ons te stimuleren, om ons verder te helpen, om ons tedwingen het maximale uit ons leven te halen en ons leven uiteindelijk tot goudom te smeden.

Het 3e proces: separatie – het vervlogen verleden.

Separatie betekent scheiden. De alchemist scheidt de waardevolle stoffen vanhet afval. Hij ontdekt in zichzelf zijn essentie. Alles uit zijn verleden wat hem niet meer van nut is, laat hij achter zich. Mensen die hem tegenhouden, gewoontesen overtuigingen die hem beperken, eigendom waar hij afstand van neemt. Hij voelt zich thuiskomen in zijn ware levensmissie. Alsof er een frisse wind in zijnhoofd waait, die hem begeestert.

Wanneer we dit proces naar de alchemist zelf toe vertalen, is dit de fase waarinwe allerlei dingen achter ons gaan laten: alle ballast die we in ons levenmeegezeuld hebben, waarvan we nu gaan zien dat het niet meer bij ons hoort,dat het overbodig is geworden. Dat gaan we nu achter ons laten, en we gaanmet minder zware rugzakjes onze weg vervolgen. Ik heb dat zelf op een vrij

pijnlijke manier ervaren, toen ik op 5 oktober 2007 wakker werd. Vanaf hetmoment dat ik besloten had om schrijver te worden, stond ik elke morgen om05.00 uur op omdat op dat moment van de dag mijn geest het meest helder is,heb ik de meeste fantasie en ben ik het meest creatief. Dus elke morgen springik om 5 uur mijn bed uit om te gaan schrijven. En dat probeerde ik op die dagook, alleen het lukte niet. Het was net of mijn hele lichaam verlamd was, en ikkon niks bewegen. Het was alsof er een pijnlijke golf heen en weer door mijnlichaam trok en ik had geen idee wat er aan de hand was. Ik maakte mijn vrouwwakker en vertelde dat er iets niet goed was. Zij belde onze huisarts, en meestalheeft hij als je belt steeds dezelfde reactie, namelijk ‘kijk het maar een paardagen aan’. Maar nu niet, nu stond hij 15 minuten later al naast mijn bed. Ennog 15 minuten later lag ik in een ambulance en werd ik met gillende sirenesafgevoerd. In het ziekenhuis werd ik onderworpen aan allerlei onderzoeken, doorartsen en allerlei apparaten, en werd ik helemaal binnenste buiten gekeerd. ’sAvonds zat ik uitgeteld op mijn kamer en kwam er opnieuw iemand binnen, eenverpleegkundige met een vragenlijst. En de eerste vraag die zij mij stelde was:“welk geloof hebt u?”. Ik dacht: “Help, is het al zover, zij komt mij de laatstesacramenten toedienen!!”. Ik was helemaal in paniek, maar daarna begon ik mijaf te vragen welk geloof ik nu eigenlijk had. Ik was als Vlaams jongetje Katholiekopgevoed, en nu realiseerde ik mij dat ik die jas ergens onderweg onbewust haduitgetrokken. Maar ik had ook niet de illusie dat ze in dat ziekenhuis eenkabbalistische rabbi hadden rondlopen, dus ik wist totaal niet wat ik moestantwoorden op dat moment. Uiteindelijk zei ik tegen die verpleegkundige dat zedan maar ‘Joods’ in moest vullen, ook al ben ik dat natuurlijk niet maar dat komthet dichtst in de buurt. En toen realiseerde ik me ook hoe ingrijpend we in onsleven veranderen en dingen achter ons laten; dingen die ooit onze identiteitfundamenteel bepaalden, die vertelden wie we waren, die gaandeweg uit onsleven verdwijnen waardoor we een nieuwe identiteit ontwikkelen en ook welkeconsequenties dat voor ons heeft op cruciale ogenblikken. Want als die avondinderdaad mijn laatste uur geslagen had, dan had ik als Katholiek wel gewetenwat er zou gaan gebeuren: er komt een pastoor aan je bed en die gaat je zalvenen voor je bidden en zingen. Maar wat ze met een dode Jood gaan doen? Ik hebgeen idee. Misschien zijn dat wel hele rare rituelen die ze gaan uitvoeren…En zo ingrijpend zijn natuurlijk de keuzes die we gaandeweg onze levensloop

maken. Maar we gaan ook bewust dingen loslaten in deze fase: alle dingen dieons tegengehouden hebben, overtuigingen waardoor we tot nu toe niet gedaanhebben wat we hier eigenlijk te doen hebben, alle gedachten die we zijn gaangeloven, stemmetjes van onszelf/ouders/leraren/vrienden: ‘jij kunt het niet, je

10



bent een loser, het is je nog nooit gelukt, wie voor een dubbeltje geboren is zalnooit een kwartje worden, je broer is veel beter, jij kunt ook niks’. Al diestemmen die we gaandeweg in ons hoofd geplant hebben, en waarvan we zijngaan geloven dat het overtuigingen waren, maar het zijn natuurlijk alleen maargedachten die we hebben, maar die we niet zijn! En die we daardoor kunnen

vervangen door nieuwe gedachten, gebaseerd op nieuwe ervaringen, die weonszelf moeten gunnen. We moeten onszelf gunnen dat we gaan leren en onszelf succeservaringen gunnen waardoor we gaan zien dat we het wel kunnen, dat alsons één keer iets niet goed afgaat, het niet wil zeggen dat dit voor de rest vanons leven vaststaat en dat we altijd zullen mislukken. We moeten onszelf demoed geven en de kans om opnieuw te beginnen en alle stemmetjes in onshoofd te lijf te gaan en ze een voor een te vervangen door nieuwe, positievestemmen, gebaseerd op nieuwe ervaringen. Want het geheim is natuurlijk dat jealtijd genoeg talent hebt voor jouw levensmissie, anders zou het jouwlevensmissie niet zijn. In mijn geval, bijvoorbeeld, zal het u duidelijk zijn dat ikfysiek niet geschikt ben om topvoetballer te worden, maar ik heb er ook nooit

van gedroomd om een topvoetballer te worden dus voor mij is dat geen enkelprobleem. Je levensmissie is altijd onlosmakelijk verbonden met wie je bent enieder mens heeft precies het juiste talent om die levensmissie tot vervolmakingte brengen. Dat wil niet zeggen natuurlijk dat je niks meer te leren hebt, of geennieuwe vaardigheden zult moeten opdoen of ontwikkelen en misschien allerleikennis zult moeten vergaren, en in actie zult moeten komen. Natuurlijk wel,want dat is het leven om jezelf te ontwikkelen en die kennis en vaardigheden jeeigen te maken. Maar ieder mens heeft precies het juiste talent om zijn of haarlevensmissie te volbrengen. En daarom moeten we natuurlijk met nieuwe ogennaar onszelf te durven gaan kijken, met ogen vol schoonheid, met ogen volverliefdheid, onze eigen kracht en mogelijkheden gaan zien. En dat begintnatuurlijk met de blik waarmee we naar de buitenwereld kijken. Want zijn wijmensen, als we naar andere mensen kijken, geneigd om vooral de ‘rare’ dingente zien en hebben we een kritische blik, óf kijken we juist in een soortverwondering naar de ander. Dat zijn de 2 manieren om naar de buitenwereld tekijken en de blik die we naar buiten richten, is natuurlijk ook de blik waarmee wenaar onszelf kijken. Met die blik kunnen we ofwel mensen optillen, als we metliefde en positiviteit kijken, of we kunnen mensen naar beneden halen, kleineren,een slecht gevoel geven, onzeker maken, of zelfs ten gronde richten. En die blikgaan we nu even oefenen; u gaat namelijk zowel uw linker- alsrechterbuurman/-vrouw 2 complimenten geven recht uit uw hart, en kijk eenseven wat voor moois er in de mensen naast u zit.…….En zo kunnen we, als we dat willen, elke dag het verschil maken in eenmensenleven, gewoon door even spontaan tegen iemand te zijn die wetegenkomen, ook al is hij/zij wildvreemd. Gewoon door iets moois of ietspositiefs te benoemen, kunnen we het verschil maken in iemands dag en somszelfs in iemands leven. Zo weinig moeite kost dat. We kunnen alleen al met onzeblik iemand optillen en vertrouwen geven, vleugels geven of we kunnen iemandmet onze blik in elkaar doen schrompelen. En ieder moment hebben we opnieuwde keuze op welke manier we in het leven willen staan en, vooral, op welkemanier kijken we naar onszelf; geven we onszelf vleugels, zien we het goede inonszelf en zien we de mogelijkheden en de kwaliteiten, of zien we alleen de‘loser’ in onszelf, die het nooit gelukt is en alle lelijkheid, en alle redenen die we

in onszelf bedenken waarom het ons toch weer niet zal lukken en dat het weereen ramp gaat worden.En in dit proces van separatie gebeurt nog iets belangrijks, we gaan namelijk onsook separeren van vrienden. Ongetwijfeld zullen mensen dat herkennen van

11



processen in hun leven, dat wanneer je werkelijk aan het veranderen enontwikkelen bent, en je als een vlinder uit een cocon aan het komen bent, zullener mensen zijn die afhaken, die niet verder met je mee willen en die je ook nietmeer begrijpen en je zullen loslaten omdat ze niet begrijpen wat er met je aande hand is. Dat zullen de mensen zijn die we zullen verliezen, en dat zijn vaak

onze allerbeste vrienden. Juist zij haken vast als eerste af. Bij mij ging het alsvolgt; in mijn theatertijd was ik zeer populair, en had een adresboek wat bolstond van theatermensen, collega’s die gaandeweg kennissen of zelfs goedevrienden werden en die bij ons over de vloer kwamen. En vanaf het moment datik ging schrijven, werd mijn adresboek dunner en dunner, totdat ik op den duurdat hele adresboek niet meer nodig had. Om een voorbeeld te geven; ik heb eengoede vriend, hij is een zeer beroemd acteur en hij was bijvoorbeeld ook getuigebij mijn huwelijk. Toen ik in het buitenland zat voor een reportage van het blad‘Happinez’ belde mijn vriend me in paniek op omdat zijn solovoorstelling maarniet lukte en hij me acuut nodig had als regisseur. En omdat ik in het buitenlandzat, lukte dat natuurlijk niet op stel en sprong. Ik was nog niet op Schiphol

geland of hij belde weer dat ik hem moest komen helpen. Omdat ik zo druk was,gaf ik aan dat ik hem niet kon regisseren, maar wel na elke try-out via detelefoon zou kunnen coachen. Dus na elke voorstelling belde hij mij en sprakenwe de hele voorstelling door, gaf ik hem adviezen en tips en de nodige peptalk.Urenlang. Op de avond van de première wilde hij dat we de hele nacht aan detelefoon zouden blijven omdat ’s ochtends de recensie in de Volkskrant zou staanen hij het niet aandurfde om die alleen te lezen. Zo gezegd, zo gedaan. Webleven met elkaar aan de telefoon tot 7 uur ’s ochtends, wachtend tot de krantop de mat viel en mijn vriend die ging halen en voorlezen. Gelukkig was het eengoede recensie en waren we allebei blij. Daarna vroeg hij voor het eerst aan mijwaar ik mee bezig was en ik vertelde dat ik aan het schrijven en mijn vriend zeidat hij mijn boek zou gaan lezen. Een tijdje later kom ik hem weer tegen en zegthij tegen mij dat mijn website niet goed werkt, dat hij mijn boek had proberen tebestellen maar dat het nooit was aangekomen. Ik was geschrokken want tot dantoe hadden wij nooit problemen gehad met het verwerken van bestellingen e.d..Naar aanleiding daarvan ging ik naar de boekhandel die mijn bestellingenverstuurd e.d. en ik vroeg waarom die bestelling voor mijn vriend niet goed wasverlopen. Ze herkenden natuurlijk de naam omdat hij een bekend acteur was, enzeiden dat dit een geval apart was. Dit was namelijk de enige bestelling die ooitterug was gestuurd, met een briefje erbij waarop stond geschreven: “toch maarliever niet”. Tot zover mijn beste vriend, die getuige was bij mijn huwelijk.In het proces van separatie is het onvermijdelijk dat we dat soort mensen gaanverliezen, dat we ze achter moeten laten. Het goede nieuws is natuurlijk dat ernieuwe mensen voor in de plaats komen, mensen die wel bereid zijn een nieuwstuk weg met ons te bewandelen, die wel geïnteresseerd zijn in onzeontwikkeling en die wel graag dat stuk transformatie in ons zien voltrekken.Want dat is eigenlijk wat er gebeurt als we met dit proces aan de gang zijn. Wezitten in een soort cyclus waarbij we sterven om opnieuw geboren te worden. Endat is natuurlijk ook de reden waarom Isaac Newton het symbool daarvangekozen heeft als wapenschild. Laat in zijn leven werd hij tot ridder benoemd enomdat Newton een boerenjongen was, had hij geen wapenschild en daarommocht hij dat zelf ontwerpen. En daarom koos hij dit symbool, dat zowel terugkomt in de wereld van de kabbala als in de wereld van de alchemie als in die vande vrijmetselarij. Drie werelden die heel erg belangrijk waren in zijn leven, om

tijdens zijn leven een soort van spirituele dood te sterven en weer op te staan enu zelf weer opnieuw uit te vinden.

Het 4e proces is conjunctie – de aardse liefde.

12



Conjunctie betekent vereniging. De losse onderdelen die we uit de separatieoverhouden, worden opnieuw samengevoegd. Alchemisten noemen dit het huwelijk tussen de koning en de koningin, of tussen ziel en geest. Het komt tot stand door seksuele energie in een tantrisch ritueel. De vrucht uit dezeverbinding wordt ‘het kind van de filosoof’ genoemd.

Dit is eigenlijk de leukste fase die we tegenkomen op onze alchemistische wegals we onszelf binnenstebuiten aan het keren zijn en onszelf aan het ontdekkenzijn. Dit is het proces van het versmelten tussen het mannelijke en hetvrouwelijke en waarin we eigenlijk aan het werk gaan met de levenskracht, dekundalini-energie, oftewel de sexuele kracht. Die kracht gaan we transformerenen inzetten om het beste in onszelf naar boven te halen en onze levenslust teactiveren. De kabbala gaat ervan uit dat als we geboren worden we eigenlijkgeboren worden als halve zielen. Als we op aarde komen zijn we dus een halveziel en we strompelen eigenlijk maar een beetje rond op deze planeet totdat wedie andere helft gevonden hebben en dat kan heel lang duren en moeten we heelveel andere ‘halfjes’ uitproberen die vaak niet passen natuurlijk, halfjes die te

klein of te groot zijn of die net niet passen, of die schuren of afbreken. En datkan een heel langdurig proces zijn totdat we die andere helft vinden die preciesbij ons past en die ons totaal en volledig maakt en ons herinnert aan de redendat we hier zijn. En natuurlijk heb ik zelf ook heel veel halfjes uit moetenproberen voordat ik bij het juiste halfje terecht kwam. Om een voorbeeld tegeven; ik had ooit een Indonesisch vriendinnetje en dat was een meisje dat veelblowde en dus veel in hogere sferen verkeerde. Ik kende haar al een poosje enop een keer kwam ik haar tegen in een café en vroeg ze mij waarom ik geencontact met haar had opgenomen. Ze had op zich gelijk, ik ben niet zo’n beller,maar nu zaten we hier toch tegenover elkaar. Maar zij bleef aandringen dat ikhaar NU moest bellen, dus OK ik ga haar bellen. Blijkt dat er al maanden eenliefdesboodschap voor mij op haar antwoordapparaat had gestaan, die al haarvrienden en collega’s natuurlijk al hadden gehoord, behalve ik. Kortom, wijkregen een relatie. Dit meisje had de neiging om heel veel Indonesische godente aanbidden en feesten daarvoor aan te richten en dat gaat gepaard met veel(Indonesisch) eten, met daarin veel kokos. Nu ben ik allergisch maar omdat zijveel in hogere sferen was, vergat ze dat steeds. En zodoende heb ik in die tijddus heel vaak met piepende longen en uitpuilende ogen op de bank gezeten. Datwas dus een van die halfjes die duidelijk niet goed paste. En zo moeten weallemaal teleurstellingen verwerken totdat we onze zielsverwant tegenkomen. Envoor mij was dat Christine. Toen ik haar voor het eerst gezien had wist ik meteendat dit de vrouw van mijn leven was en tijdens ons eerste afspraakje vroeg zeme hoe ik onze toekomst samen zag. Eerlijk gezegd had ik daar nog geenseconde over nagedacht en reageerde ik met te zeggen dat we wel zouden zienwaar het schip zou stranden. Christine pakte haar spullen en zei me dat we erdan beter meteen mee op konden houden, want iemand die leeft met deinstelling ‘we zien wel waar het schip strandt’ die weet hoe dan ook dat hij éénzekerheid over zich afroept, namelijk dat vroeg of laat dat schip inderdaad zalstranden. Dat was voor mij een enorme eyeopener, dat we inderdaad zo vaakaan een relatie beginnen met zoveel voorbehoud om onszelf te beschermen omuit angst om opnieuw gekwetst te worden en geven we ons niet met hart en zielover als we voelen dat het klopt. Ik gaf haar gelijk maar had op mijn beurt ookiets voor haar in petto, namelijk het voorstel om allebei een liefdesdagboek bij tehouden waarin we dagelijks zouden schrijven: alles wat we over elkaar denken,

voelen, onze onzekerheden etc. etc.. En dat moet zo spannend zijn, alsof het eenecht boek is waarin we leven van plot naar plot. En als het verhaal instort wetenwe dat onze liefde, onze relatie ook aan het instorten is. En Christine ging dieuitdaging aan, zij was bereid dat liefdesdagboek samen met mij te gaan

13



schrijven. En het eerste plot waar we naar toe zouden werken was onze eerstenacht samen want daar wilden we een bijzonder moment van maken en niet ietswaar we toevallig in terecht zouden komen. Dus wij schreven allebei eenscenario van ‘de nacht van onze dromen’ . En zo bleven we ons liefdeslevenbeschrijven van plot naar plot en uiteindelijk bleek het zo spannend te zijn dat

het zelfs in een boek uitgegeven.En dat is natuurlijk vaak het lastige aan het begin van een relatie; zijn we nu zoverliefd omdat we die ander zo ongelofelijk knap vinden en het verlangen naarde ander zo sterk is of is het echt liefde die dieper gaat en die ons werkelijkverbindt met elkaar en waarvan we weten ‘die ander maakt mij volledig en dat iseen spiegel waarin ik kijk’. Een hele eenvoudige manier om erachter te komen of iemand je zielsverwant is, is door de eerste nacht samen iets uit te stellen en tekijken wat er getriggerd wordt in elkaar. Want over verliefd worden zeggenmensen vaak dat je op een roze wolk zit en het niet zo realistisch ziet maartegelijkertijd is dat ook onzin. Want wat er gebeurt als we verliefd worden, is datwe eigenlijk de ideale, grootse vorm van de ander zien. We zien

de ander in zijn maximale mogelijkheden, in zijn allergrootste potentie van zijnleven en tegelijkertijd kijken we in de spiegel van onszelf, van onze eigengrootste mogelijkheden. En we komen bij elkaar om elkaar te triggeren en elkaarte herinneren om die grootste vorm te worden. En dat is eigenlijk wat er gebeurtwanneer we op die zogenaamde roze wolk zitten, dan zien we elkaar veelhelderder dan zoveel jaren later wanneer die routine er is in geslopen en vaakalleen nog maar conversaties hebben over het buitenzetten van de vuilnisbakkene.d.. Vooral in het begin zien we elkaar en zien we de reden waarom we elkaarontmoet hebben en dat we elkaar kunnen stimuleren om het beste te worden datin ons verscholen zit. En eigenlijk is de liefde in die zin ook gewoon eennatuurkundige wet van Newton. Newton’s beroemdste wet, die u natuurlijkallemaal kent, de wet van de aantrekkingskracht:

er is een kracht die hemellichamen van hart naar hart aantrekt.Van zwaartepunt tot zwaartepunt. Dat is de middelpuntzoekende kracht.

Is dat geen perfecte definitie van verliefdheid en liefde? We wordenaangetrokken tot elkaars middelpunt, tot elkaars kern, tot de essentie van deander. En daarin zoeken we een middelpuntzoekende kracht die ons in evenwichtbij elkaar brengt. Alleen moeten we ons overgeven aan die zwaartekracht,moeten we dat durven om ons over te leveren aan die wet. Anders blijven we netals de maan altijd maar rondjes draaien om de aarde en komen we nooit echtdichtbij elkaar en vinden we niet elkaars kern. We weten dat in het begin deliefde ontzettend makkelijk te vieren is; nachtenlang met elkaar praten en vrijen.We weten ook dat dat na verloop van tijd toch een beetje minder wordt en weweer in die dagelijkse hectiek en routine terechtkomen. Nu hebben dekabbalisten daarvoor een sublieme uitvinding gedaan, een uitvinding die ervoorzorgt dat de liefde altijd levendig blijft, dat zij nooit verflauwt en dat zij evenvurig blijft als in die eerste periode. Namelijk, door een feest dat u allemaal kentvan naam, de sjabbat. De sjabbat wordt elke vrijdagavond gevierd en die begintop het moment dat de eerste drie sterren zichtbaar zijn aan de hemel. Desjabbat is eigenlijk het feest van het licht, maar vooral het feest van de liefde.Op sjabbat steekt de vrouw des huizes de kaarsen aan en wanneer ze dat doet,nodigt ze shekina uit. Shekina is de vrouwelijke kant van God, in de kabbala hebje namelijk zowel een vrouwelijke als een mannelijke kant van God. En de vrouwdes huizes nodigt Shekina uit om aanwezig te zijn in het gezin, met al haareigenschappen, zoals liefde, inspiratie, wijsheid, mededogen, moederlijkheid en

14



schoonheid. Al die mooie, nobele, vrouwelijke eigenschappen nodigt ze uit om inhet huisgezin te komen en de mensen in het huis te inspireren om een sjabbatlang, dus 24 uur lang, met die eigenschappen met elkaar om te gaan, om elkaarte inspireren, om elkaar opnieuw aan te moedigen, om werkelijke gesprekken tehebben over het leven, elke week weer opnieuw. En op sjabbat is het traditie

dat, elke vrijdagavond opnieuw, de man zijn vrouw zegent, en elke weekopnieuw uitspreekt waarom hij dankbaar is dat zij in zijn leven is gekomen; wathem geraakt heeft die week, wat hem ontroerd heeft, wat hij bewonderd heeft.Het kan iets kleins zijn, het kan iets groots zijn, maar om elke week even weerte benoemen waarom hij zo dankbaar is dat die vrouw het leven met hem wilaangaan, dat ze met hem door het leven wil gaan. Vaak denken de nuchteremannen van hier: “waarom zou ik dat zeggen, dat weet ze toch wel, dat hoef iktoch niet geforceerd te gaan benoemen!?”. En met Valentijn vinden mannen hetweer te commercieel (waarom zou ik dan iets moeten geven, dat doe ik wel alsik het zo voel). Maar de clou is natuurlijk dat we het nooit doen wanneer we hetvoelen, en altijd wel een excuus hebben om het niet te doen, om niet te

benoemen waarom we zo dankbaar en blij zijn dat die vrouw bij ons is, dat wenooit dat moment vinden om haar eens speciaal in het zonnetje te zetten. En datis het mooie van rituelen, rituelen zijn dingen die zich iedere week weer opnieuwherhalen en die daardoor diepte en betekenis krijgen, en daardoor de liefde elkeweek vernieuwen. Want los van heel veel andere rituelen, die ik u nu niet gavertellen, eindigt elke sjabbat (op sjabbat nodig je ook vrienden uit, om te etenen goede gesprekken te voeren) als de vrienden weer naar huis gegaan zijn ende kinderen naar bed toe zijn, en dan bedrijven kabbalisten elke vrijdag deliefde. Maar dan wel de liefde met een grote “L”; de liefde van hart tot hart, vanziel tot ziel, waarin je de god en godin in elkaar kust en eert en wakker maakt.En waardoor je, iedere vrijdag opnieuw, elkaar het jawoord geeft en je iederevrijdag opnieuw, een soort huwelijksnacht beleeft. En dat is natuurlijk eenfantastische uitvinding om de liefde levendig te houden. Want zowel kabbalistenals alchemisten gaan er eigenlijk van uit dat de vrouw voor de man de poort isnaar het goddelijke; de vrouw wordt van nature geboren met een bron vanwijsheid en staat veel dichter bij al die kennis, die is haar gegeven. Zij kan eenman aanraken, zij kan hem inspireren, zij kan hem brengen op zijn spirituele padom die transformatie aan te gaan. Een man heeft daar een vrouw voor nodig, eneen vrouw is daar van nature mee gezegend. En vroeger was het zelfs zo dat datgeritualiseerd was; bijvoorbeeld in de tempel van Jeruzalem en in tempels inIndia had je tempelpriesteressen, wiens taak het was om mannen te initiëren,om mannen in te wijden in de geheimen van het leven, in de geheimen van hetspirituele. In India werden zij Devadasi’s genoemd: een devadasi was getrouwdmet God, had een zeer hoge status en bracht voorspoed. Ze had een grotekennis van spirituele zaken en met dans, rituelen en inwijdingen bracht ze de‘volgelingen’ dichter tot God. Helaas zijn het vrouwelijke, het sensuele en hetseksuele letterlijk uit het Christendom weggesneden. Eeuwenlang werd de vrouwgeassocieerd met het kwaad, dat de man afleidde van het goddelijke en dewijsheid. Dat is ook de reden dat we zo weinig grote vrouwen uit de geschiedeniskennen. Als u meer wilt weten over dit onderwerp, mijn vrouw Christine is er opdit moment een boek over aan het schrijven en dat ligt over enkele maanden bijde boekhandel. Het boek heeft als titel “Vrouwenpower”.En om die liefde levendig te beleven en tot vuur en vlam te maken, is hetbelangrijk dat we de vitaliteit die we daarvoor nodig hebben in onszelf activeren.

En natuurlijk is dat iets wat in de loop van ons leven minder en minder wordt. Alsu bij u zelf eens nagaat hoeveel tijd u misschien verliest aan 2 toestellen in uwhuis, namelijk de televisie en de computer. Er zijn mensen die per dag 3 – 4 of misschien wel 5 uur per dag voor hun televisie zitten. Mocht dat bij u het geval

15



zijn, dan wil dat zeggen dat u aan het eind van de week 35 uur voor de televisieheeft gehangen. En dan snapt u wel dat uw ziel helemaal is leeg gelopen in datkastje en er maar heel weinig energie over is om vol passie die levensmissie tegaan neerzetten. En nu is dus de fase aangebroken om al die verslavingen, dieons tegenhouden om te doen wat we moeten doen, om die rücksichtslos uit ons

leven te gaan snijden; om ons los te maken uit die verslavingen, opdat we dieenergie kunnen omzetten en transformeren in vitaliteit, in levenslust. En als webij levenslust aangekomen zijn dan komen we natuurlijk ook terecht bij detantrische liefde, een eeuwenoude Oosterse liefdeskunst, de hogeschool van deliefde zou je kunnen zeggen. Hier kunnen we ontdekken dat de liefde zoveelmeer facetten heeft dan we ooit vermoed hebben. Het is natuurlijk heel gek dathet heel normaal is om op een verjaardag te kunnen zeggen: ‘Goh, ik ga eencomputercursus doen of een cursus Frans volgen, of ik ga een chakracursusdoen. Maar als je op een verjaardag zegt dat je aan je sexualiteit gaat werken,zullen de mensen je raar aankijken en denken dat je een probleem hebt. Gekgenoeg schijnen we allemaal te denken dat we als superminnaars worden

geboren, die niets meer te leren hebben. Geboren geisha’s of Casanova’s. Nietsis minder waar. Liefde is een belangrijk aspect in ons dat ontwikkeld dient teworden, waarin we ons nieuwe vaardigheden eigen kunnen maken, waarin wezoveel te ontdekken hebben waarin we in ons eentje nooit achter zouden komen.Er zijn zo ontzettend veel andere manieren om tot elkaar te komen, dan demanieren die op ons standaardrepertoire staan. En dan ontdekken we misschiendat we ons hele leven hamburgers hebben gegeten, terwijl er ook nog zoietsbestaat als chateaubriand .En het grootste geheim van de tantrische liefde zit er in dat het grootste genotdat wij kunnen ervaren afhangt van het genot dat wij de ander kunnen geven,hoe we die kunnen aanwakkeren, letterlijk in brand steken, in plaats van wat wevan de ander kunnen ontvangen. En dat is natuurlijk een hele andere manier omernaar te gaan kijken; om die liefde te transformeren, om die vitaliteit tot eenenergie te maken die er niet meer op gericht is op ‘wat kan ik van jou krijgen’ maar juist op ‘hoe kunnen we samen werkelijk tot een eenheid komen, van toptot teen’. En dan merken we dat er een soort liefdesvuur in elkaar wordt wakkergemaakt, alsof er een bruisende fontein door ons hele lijf schiet. En dietegelijkertijd zorgt voor een levenslust en een liefdesvuur die ons hele wezen invuur en vlam zet, waardoor we niet alleen de liefde in elkaar levendig makenmaar eigenlijk verliefd worden op iedereen die we tegenkomen, op het leven zelf,en dat we met een nieuwe bril de wereld gaan zien. Dat is de vitale seksualiteitwaarmee alchemisten aan de slag gaan in het proces van conjunctie. Hetontwaakte bewustzijn dat hieruit ontstaat, noemen de alchemisten ‘het kind vande filosoof’. En het kind van de filosoof is het blije, levenslustige kind metfonkelende ogen dat verliefd de wereld ontdekt. En nadat mijn vrouw en ik eentantracursus hebben gevolgd, zal het u misschien niet verbazen dat als resultaatonze dochter Zonneke is geboren, een erg tantrisch, levenslustig kind. Maar hetgaat natuurlijk ook om het kind van de filosoof in u zelf, dat je weer met dieblinkende, verwonderde ogen naar het leven gaat kijken, zonder cynisme, zonderal die teleurstellingen die we het in het leven opgelopen hebben, zonder al diebagage die ons klein en onzeker heeft gemaakt, maar verwonderd, en opnieuwde wereld herontdekkend door de ogen van dat kind in onszelf. En dat tantrischgenieten gaan we natuurlijk nu met elkaar ontdekken, dames en heren. Iedereengaat staan, met het gezicht dezelfde kant op en nu kan iedereen elkaar de

schouders lekker gaan masseren. En denk eraan, dat hoe meer u geeft, hoemeer u zult ontvangen. Leg uw hart erin!…………………………………………………………………………………………………………………………..….

16



Een massage is natuurlijk een prachtige metafoor van de liefde, waarin het netzo heerlijk is om te geven als te ontvangen. In die uitwisseling tijdens zo’nmassage kun je ontdekken wat de ander wel of niet lekker vindt en het is eengeschenk dat we zomaar gratis en voor niets aan onze liefdespartner kunnengeven (en natuurlijk vaak veel te weinig doen…). Na die heerlijke fase van het

ontdekken van die liefdeskracht in dat vierde proces, en komen we daarna in devolgende fase…..

Het 5e proces: fermentatie – het uur van de wolf.Fermentatie is gisting. Het is een stinkend rottingsproces. De alchemist waadt door zijn innerlijke mest. Hij gaat door de grootste diepte en zoekt het uur vande wolf op. Dat moment waarop de nacht het donkerst is, vlak voor het weer licht wordt. Hij beleeft de donkerste nacht van de ziel. Dan kijkt hij in degitzwarte spiegel van zijn schaduwkant en opent de doos van Pandora in zijnonderbewuste.In de smeltkroes gaat alles wat daarin zit verrotten, uit elkaar vallen, en dat is

ook wat er met de alchemist zelf gaat gebeuren. Hij gaat naar de rottigheid inzichzelf zoeken, naar de smerigheid in zichzelf, naar zijn donkere kanten. Al dieeigenschappen die we natuurlijk allemaal hebben maar die we het liefstverbergen voor de buitenwereld omdat we allemaal zo goed mogelijk voor de dagwillen komen. Maar tegelijkertijd weten we dat we ook een schaduwzijde hebbenen in deze fase gaan we in de spiegel van onszelf kijken. De donkerste spiegel inhet uur van de wolf, die confrontatie gaan we aan. Voor mezelf gebeurde dat inde jungle van Ecuador, waar ik u net al van vertelde. En dat ging als volgt; mijnbroer is overleden, enkele jaren geleden en dat was iemand waar ik altijd eenhele moeilijke relatie mee gehad heb. Hij was mijn oudere broer, hij was 9 jarenouder dan ik, en hij was eigenlijk zo’n typisch voorbeeld van iemand die nooitzijn levensmissie heeft ontdekt. Die nooit ontdekt heeft waarom hij hier was,waar hij werkelijk goed in was, wat hij te doen had in dit leven. En mensen diedat zelf niet weten, gaan vaak hun levensmissie projecteren op iemand andersen in zijn geval, projecteerde hij dat op mij. En zijn droom was, toen ik een kleinjongetje was, dat ik Olympisch zwemkampioen zou worden. Hij meende dat heelserieus, en hij ging mij trainen. Elke ochtend gingen wij om 6 uur door de kounaar het zwembad om baantjes te gaan trekken. Ik vond zwemmen best plezantmaar niet elke dag en zeker niet ’s ochtends om 6 uur, door weer en wind. En ikmaar trainen voor iets waar ik eigenlijk geen talent voor had. En elke zondagwaren er zwemwedstrijden en terwijl de andere zwemmers al klaar waren enonder de douche stonden, moest ik nog aankomen. En iedere week voltrok zichdat drama tot, na een aantal jaren, hij eindelijk inzag dat het toch niet zo’n goedidee was om van mij een zwemkampioen te willen maken. Mijn broer is vrijplotseling overleden: tussen de diagnose van zijn ziekte en zijn moment vanoverlijden zaten maar 5 maanden. Je hoort van vaak dat mensen in de laatstefase dichter bij elkaar komen, dat ze dan toch dat contact vinden dat ze nooithebben gehad in hun leven. Maar bij ons was dat eigenlijk helemaal niet zoromantisch als je in die verhalen hoort. Na 2 weken kon hij door die ziekte al nietmeer spreken en was er dus weinig gelegenheid om bij elkaar te komen, dus dateindigde onaf.En de laatste persoon die ik een paar maanden later verwachte tegen te komenin de jungle was natuurlijk mijn broer. En toch gebeurde het. Op de laatsteavond in de jungle, werd er namelijk een ayhuasca-ritueel gehouden; ayhuasca

is een Indianendrank die gemaakt wordt van lianen, die 7 uur lang gekooktworden. Die drank is bedoeld om je demonen tegen te komen, om ze teontmoeten. De Indianen noemen het de drank die ‘de aap dronken maakt’ . Endan krijg je dus een glas met daarin die groene drank, het is echt het vieste wat

17



je in je leven kunt drinken. De meeste mensen gaan een kwartier nadat ze hetop hebben gedronken, overgeven. Het meeste komt er dan weer uit en met hetbeetje dat dan nog in je lijf zit, ga je dan circa een uur in dat visioen. Maar inmijn geval heb ik dat glas leeggedronken en heb ik helemaal niet overgegevenen ben ik vervolgens 24 uur lang in die nachtmerrie terechtgekomen. Een

nachtmerrie die heel reëel lijkt, net als het hier en nu, en het lijkt net alsof heteen andere werkelijkheid is waarin je instapt. En de eerste die ik daartegenkwam was mijn broer. En mijn broer was niet zoals ik gehoopt had, nl dathij in die andere wereld verlost zou zijn, vrij zou zijn en eindelijk zijn plek zouhebben gevonden. Maar nee, hij zat helemaal vast in een klont met drassigemodder en smeekte me om hem te bevrijden. Zijn aanvankelijke dankbaarheidsloeg echter al snel om in wraak. En in dat visioen begon hij vanaf dat momentop mij te jagen. Werkelijk op een angstaanjagende manier probeerde hij zich inmijn leven in te dringen, als een parasiet die in je lichaam gaat. En op eenbepaald moment voelde ik dat hij mij uit mijzelf trok, zoals je vaak leest in bijna-dood-ervaringen; ik zag mezelf vanaf een afstandje in die jungle van Equador

liggen en ik zag ook dat mijn hartslag bijna aan het stilvallen was en dat mijnademhaling stopte. En ik wist op dat moment dat als ik mezelf niet met allekracht die ik in me had weer terug zou trekken in mijn lichaam, het danafgelopen zou zijn. Later hoorde ik dat precies op datzelfde moment, mijndochter in Nederland tegen haar moeder zei dat haar vader er niet meer was,dat hij nu bij oom Rudy was. Op exact hetzelfde moment. Het was werkelijk eenhallucinant gevecht waarin we werkelijk alles uit moesten vechten wat we in onsleven niet hadden gedaan; een keiharde confrontatie waarbij ik de navelstrengdie er nog was tussen ons, moest doorsnijden om op mijn eigen benen te gaanstaan. En op die manier eindelijk mijn eigen geluk niet langer te boycotten enhet succes in mijn eigen leven te durven toelaten, wat ik nooit had gedurfd uitschuldgevoel naar hem toe. Om respect te vinden voor mijn broer had ik eengevecht op leven en dood met hem moeten leveren. Pas daarna kon ik hem inmijn hart sluiten. En dat is dus wat er gebeurt in dat serieuze proces van defermentatie. Isaac Newton heeft alle zeven alchemistische processen tot in hunuiterste consequenties geleefd, in zijn obsessionele zoektocht naar de Steen derWijzen. Ook dit pijnlijke proces van fermentatie. Newton heeft het hellevuur vanzijn ziel laten uitrazen. Hij heeft de donkerste kant van zichzelf onder ogengezien en geleefd. Het zal u ongetwijfeld verbazen dat Isaac Newton, de grotewetenschapper die de wereld zoveel goeds en wijsheid heeft gebracht,persoonlijk verantwoordelijk was voor de dood van honderden mensen. Vrouwen,kinderen, mannen, die hij op de meest gruwelijke wijze om het leven heeft latenbrengen. Verschrikkelijke misdaden heeft hij begaan. En ik wil u nu natuurlijkniet oproepen om in de sporen van Newton te treden om allemaal de fermentatiegoed te doorleven. Het is alleen maar een extreem voorbeeld van hoe ook heelgrote mensen heel grote fouten maken. Van hoe ieder mens elke dag weer eenkans krijgt om nieuwe keuzes te maken. Dat ook slechtheid in ieder mens zit,maar uiteindelijk getransformeerd kan worden…In dit proces leren we dat al die vijanden en mensen waarmee we het moeilijkhebben in ons leven, waarbij onze haren al overeind gaan staan als we ze in deverte aan zien komen, dat zij die ons zoveel moeite kosten onze grootste lerarenzijn, omdat het eigenlijk spiegels van onszelf zijn, die we buiten onszelf plaatsenen waardoor we ook die walging buiten onszelf plaatsen. Maar de walging die wevoor hen voelen, eigenlijk de walging is die we voor onszelf hebben. En die

walging zal meteen opgelost zijn, wanneer we die in onszelf gaan transformeren,in onszelf gaan onderzoeken en in het reine komen met die eigenschappen diewe in die ander net zo verafschuwen maar die eigenlijk onze eigenschappen zijn.

18



Er was eens een heel beroemde rabbi die 2000 jaar geleden leefde, inderdaad inde tijd van Christus. En er zijn heel goede redenen om aan te nemen dat dit derabbi is waarbij Jezus zijn rabbijnenopleiding genoten heeft. Op een bepaaldmoment kwam er een leerling bij die rabbi en die vroeg: “Rabbi kunt u mij dehele Thora en Kabbala leren in de tijd dat ik op een been sta? En die rabbi

antwoordde: “Ja, natuurlijk kan ik dat. Heb uw naaste lief als u zelf. Want de restis commentaar”. Het klinkt een beetje simpel ‘heb uw naaste lief als u zelf’, maarprobeer het maar eens. Probeer maar eens 24 uren lang uw naaste net zo lief tehebben als u zelf! Vanavond zijn we allemaal naasten van elkaar en brengen wede avond in elkaars nabijheid door, en dat is nu heel vriendelijk en lieflijkallemaal. Maar wat als straks brand uitbreekt, en we elkaar naar het levenzouden staan om er zelf maar levend uit te komen. Of probeer maar eens uwwerkelijke naast lief te hebben als u zelf; uw man, uw vrouw, uw kinderen. Omhun belang op zijn minst net zo belangrijk te vinden als uw eigen belang, om hunprioriteiten tot uw prioriteiten te maken. Of als het om uw vijanden gaat, probeerhet daar maar eens bij. Dat is een hele moeilijke opdracht. Maar natuurlijk wel

fantastisch ideaal om in ogenschouw te nemen en ernaar proberen te leven.En in dit proces van fermentatie gaan we alle schaduwkanten van onszelf onderzoeken. En ik geloof niet dat er iemand in deze zaal kan zeggen dat hijniets herkent van wat er op dit lijstje staat:

Egoïsme – eigenbelang – roddelen – negatieve gedachtenWraakgevoelens – haat - bedrog – ontrouw – vooroordelen

Wrok – valsheid – kwetsen – cynisme - jaloezie en nijd

Natuurlijk hebben we allemaal, in meer of mindere mate op bepaalde momentenmet deze eigenschappen te maken. Om er een uit te pakken: roddelen. Ik kan ufeliciteren, dames en heren. Er is een Europees onderzoek gehouden naarroddelen op het werk; Nederland heeft gewonnen, proficiat! Maar liefst 25% vande werktijd in Nederland wordt besteed aan roddelen. In andere Europese landenis dat ongeveer 8%. Het is natuurlijk ook lekker om te roddelen; al die lekkere,sappige verhalen van ‘heb je het al gehoord dat…..’. Maar de volgende keer, alsu weer in de verleiding komt om zo’n roddel in de wereld te verspreiden, moet uzich realiseren dat u op dat moment 3 partijen beschadigt; natuurlijk in de eersteplaats de persoon waarover het verhaal gaat. U beschadigt zijn of haar reputatieen integriteit, u voert eigenlijk een aanslag uit op die persoon. Maar ook depersoon aan wie u het verhaal vertelt; u compromitteert diegene door dit verhaalongevraagd tegen hem of haar te vertellen, en waar diegene nu iets mee zalmoeten. En in de 3e plaats beschadigt u natuurlijk u zelf, want volgens de wetvan actie en reactie van Newton die we nog zullen tegenkomen, zal het natuurlijkals een boemerang weer in uw eigen gezicht terugkomen, en gaat er een sappigeroddel over u de ronde, op een andere plek. Dus de volgende keer dat u weer inde verleiding komt, knijp even in uw wang. En dat is natuurlijk weer eenvoorbeeld van de kracht van het woord; dat woorden werelden kunnen creëren,ons leven kunnen creëren, een werkelijkheid kunnen creëren en tegelijkertijdkunnen moorden, dat woorden als een dolk aan kunnen komen. We kennennatuurlijk allemaal de ervaring dat mensen dingen tegen u gezegd hebben, dieaankwamen alsof er een dolk in uw buik werd geplant, die u omlaag haalden, dieu deden verschrompelen, die u te gronde richtten. Dat is wat we met woordenkunnen doen; we kunnen mensen met woorden kapot maken, afmaken en elk

zelfvertrouwen ontnemen of we kunnen mensen met woorden optillen, lichtmaken, zelfvertrouwen en vleugels geven. Zo een kracht hebben woorden.Daarom wordt er een appèl op ons gedaan in de kabbala en de alchemie omzorgvuldig met woorden om te gaan en ons te realiseren wat de kracht is en de

19



consequenties zijn van woorden. Met elk woord dienen we ons te realiseren datwe goede dingen kunnen creëren en dat we dingen voorgoed kapot kunnenmaken. En dingen kapot maken is vaak in één seconde gebeurd en het duurtvaak jaren voor ze weer hersteld zijn.

Het 6e

proces: distillatie – de blinde roes.Bij het distilleren wordt het gele, wasachtige ‘ferment’ gewassen en gekookt tot een pure oplossing overblijft; de Moeder van de Steen. De alchemist ontdekt zijnonbegrensde mogelijkheden. Hij begrijpt dat het mogelijk is alles te begrijpenwat nodig is. Hij komt in een toestand van verhoogde concentratie terecht. Hij wordt zijn hogere doel, zijn levensmissie. Hij komt in een roes. Dit is het proces waarbij we onze onbegrensde mogelijkheden leren kennen,waarin we in een proces van ‘flow’ terechtkomen, waarbij al onze inspanningendie tot nog toe geleverd hebben, vrucht beginnen te dragen en dat we stilaan ‘intune’ vallen met onszelf; dat we voelen dat het klopt, dat we voelen dat dedingen die we aan het doen zijn werkelijk bij ons passen, en dat we daardoor

kracht en zelfvertrouwen krijgen en het lijkt alsof we vleugels krijgen en dedingen vanzelf lijken te gaan. Het leven zit mee en we worden erdoor opgetild.Dat is wat er gebeurd in dat proces van distillatie. Al die eigenschappen die wetijdens de fermentatie hebben opgegraven, al die drab en al die rottigheid,hoeven eigenlijk op zich niet slecht te zijn, het ligt er alleen aan wát we ermeedoen. Als u zich bijvoorbeeld realiseert dat zowel diamant als steenkool beidegemaakt zijn van koolstof; in het ene geval transformeert het zich in miljoenenjaren in de meest begeerde steen ter wereld, namelijk tot diamant, en in hetandere geval tot die smerige zwarte steen, tot steenkool. En met dieeigenschappen van ons is het precies hetzelfde; transformeren we ze tot onzekracht, tot onze diamant, tot onze parel, of richten ze ons te gronde en halen zehet slechtste in ons naar boven. Aan ons is het die keuze hoe we dieeigenschappen willen inzetten.Een voorbeeld over mezelf: ik ben altijd erg verlegen geweest, al kunt u zich datmisschien niet voorstellen als u mij hier de hele avond zo hoort praten. Ik hebaltijd ongelofelijk veel angst gehad om te praten; met mensen, voor mensen,tegen mensen, enzovoort. Een van de redenen dat ik schrijver ben geworden, isook dat ik dan niet hoefde te praten met mensen, want als schrijver zit jenatuurlijk helemaal in je eigen wereld en je eigen verbeelding en is diecommunicatie niet nodig. Ik voelde me daar erg happy bij. En toen mijn boekuitkwam, verscheen al na 2 weken een vernietigende recensie in dagblad ‘HetParool’. Deze recensent, de heer Arie Storm, schreef mij totaal de grond in enmaakte mij kapot. En ik dacht dat mijn schrijverschap al geëindigd was voor hetgoed en wel begonnen was want wie zou nu mijn boek nog willen lezen na zo’nverschrikkelijke, slechte recensie. Maar op dezelfde avond dat die recensieverschenen was, kreeg ik een mailtje van een meneer, u kent hem ongetwijfeldallemaal, hij heeft op alle covers gestaan en staat met al zijn boeken in de toptien, namelijk van Kluun. Hij had zich de moeite genomen om mijn emailadres opte zoeken en hij schreef: “Geert, ik heb deze recensie gelezen in “Het Parool”.Trek het u niet aan want deze man heeft over mij precies hetzelfde geschrevenen kijk hoe het met mijn boek is afgelopen. Ik heb uw boek ook gelezen en ikvond het erg goed, dus nogmaals, trek het u niet aan. Ik zou u graag eensontmoeten en met u praten”.En ik dacht: “Help! Kluun wil met mij gaan praten en ik weet helemaal niet wat ik

moet gaan zeggen en wat moet ik met hem gaan bespreken?!” Ik was natuurlijkerg blij met die mail maar vond allerlei excuses om die afspraak uit te stellen,om vooral maar niet die confrontatie aan te hoeven gaan. Maar inderdaad,langzamerhand begon mijn boek toch te lopen en werd ik gevraagd om lezingen

20



te geven, wat ik in het begin verschrikkelijk vond. En na afloop, bij het signeren,moest ik met mensen gaan praten en gaandeweg ontdekte ik dat ik daar mijndraai in vond. Dat ik, doordat ik ‘in tune’ was gekomen met wat ik werkelijk tedoen had in mijn leven, mijn verlegenheid ontsteeg en ik contact maakte met decircusclown van mijn jeugd, dat die terug naar boven kwam; het plezante,

lieflijke jongetje dat wel met iedereen kon praten. Na 14 maanden maakte Kluuneen einde aan mijn gedraai want hij schreef dat het er nu maar eens van moestkomen. En dus reed ik met klamme handen naar Amsterdam en ontdekte dat heteigenlijk ontzettend leuk is om zo iemand te ontmoeten, om met zo iemand overhet vak te kunnen praten, om dingen te kunnen delen. En toen ontdekte ik dat ikongemerkt die verlegenheid ontstegen was, allemaal dankzij de heer Arie Storm.Daarom heb ik een fanclub voor hem opgericht en u kunt er allemaal lid vanworden, de inschrijfkaarten liggen bij de boekentafel.Want wat er eigenlijk gebeurt als we aan het doen zijn wat we te doen hebben indit leven is dat er een ‘flow’ ontstaat in onszelf. Dan komen we in harmonie metonszelf, zijn we ‘in tune’ met de kosmos en met wie we in werkelijkheid zijn.

Eigenlijk gehoorzamen we gewoon aan de 2

e

bewegingswet van Newton, en dieluidt:

een voorwerp verandert net zoveel van richting als de kracht die op heminwerkt,

en dat gebeurt in één rechte lijn.

Ook deze natuurkundige wet is een spirituele wet die net zo goed voor de mensgeldt. Wanneer iets diepe indruk op ons maakt, werkt dit als een kracht op ons inen worden we een nieuwe richting uit gestuurd. Wanneer we diep geraaktworden in onze ziel. Wanneer we iets zien, of meemaken, waardoor we niet

anders kunnen doen dan handelen. Dán worden we van nature in een rechte lijnop ons doel af gestuurd. Er wordt een kracht op ons uitgeoefend waardoor werechtstreeks in de richting van onze missie gedreven worden. Het is sterker danonszelf. Het is onontkoombaar. Het is een natuurwet. Zoals een raket zich aan dezwaartekracht onttrekt die naar de maan schiet, zo worden wij ook recht op onsdoel afgestuurd, en is het gewoon een natuurwet dat we dat doel ook gaanbereiken. Het kan niet anders, want we doen wat we werkelijk moeten doen indit leven en daardoor hebben we die drijfkracht, die gedrevenheid om op datdoel af te stevenen.

Het zevende en laatste proces: coagulatie – de Steen der Wijzen.Coagulatie betekent stollen. De alchemist sluit het hogere huwelijk tussen deduivel en de magiër, tussen hemel en hel. Uit deze versmelting komt de Steender Wijzen voort. De steen wordt voorgesteld als Mercurius, de god van deovervloed en de boodschapper der goeden. De alchemist is niet langer onderhevig aan evolutie. Hij is in staat een revolutie te veroorzaken.Hij ervaart de vrijheid van zijn ziel, de vrijheid van tijd en ruimte, de vrijheid vanzijn lichaam. Hij vertrouwt volledig op zijn gevoel en intuïtie.Dit is het proces waarin we eindelijk onze Steen der Wijzen in handen zullenkrijgen. En die Steen der Wijzen is natuurlijk voor iedereen iets anders, heeftvoor ieder een andere betekenis, een andere metafoor, maar uiteindelijk komenwe allemaal in dat proces van coagulatie, in dat proces van stolling, terecht.Maar voor we daarin terechtkomen, moeten we nog één belangrijk ding doen,namelijk de vloek voor onze angst voor succes breken. We hebben namelijkallemaal de neiging om vlak voordat het succes binnen handbereik is, vlak voorwe over de meet zullen gaan, om onszelf te doen struikelen waardoor we een

21



excuus hebben om te kunnen zeggen “zie je wel, het is me wéér niet gelukt! Watben ik toch een loser, het lukt me ook nooit.” Omdat we eigenlijk doodsbang zijnvoor succes, doodsbang zijn voor de verantwoordelijkheden die daarbij zullenhoren. Om die toe te laten en die op onze schouders te nemen, omdat ernamelijk iets ontzettend engs gaat gebeuren wanneer we werkelijk succes gaan

toelaten in ons leven. We zullen namelijk veranderen, en veranderen is natuurlijkhet meest enge wat er is. Want we zullen inderdaad herboren worden en eennieuwe mens zijn, een vlinder in plaats van een rups. En dat betekent inderdaaddat we daardoor mensen zullen gaan verliezen, andere taken zullen hebben metnieuwe verantwoordelijkheden. Dat succes zullen we moeten gaan dragen, nietvanuit ons ego (‘kijk mij eens…’), maar met onze voeten op de grond, vanuit deverantwoordelijkheid er op een goede manier mee om te gaan en de vruchtdaarvan aan de wereld te geven in plaats van aan onszelf.Het is natuurlijk heel gek dat we het als een ongelofelijk compliment zien dat alswe iemand tien jaar niet hebben gezien en we tegen elkaar zeggen ‘je bent niksveranderd!’. Terwijl het eigenlijk de grootste belediging is die je tegen iemand

kunt zeggen. Want iemand die in die 10 jaar niks veranderd is, heeft dushelemaal geen ontwikkeling doorgemaakt, heeft niks bijgeleerd, doet nog preciesdezelfde dingen als tien jaar geleden. Dus het mooiste compliment dat je iemandkunt geven is eigenlijk te zeggen dat iemand juist wel ontzettend veranderd is.En in deze fase ontvangen we, eigenlijk omdat het een natuurwet is, namelijkde wet van actie en reactie. Dit is een hele beroemde wet van Newton, dieletterlijk luidt:

elke actie veroorzaakt altijd een gelijke, tegengestelde reactie.

Maar soms wordt die wet wat te gemakkelijk uitgelegd; dan denken we dat alswe maar lang genoeg in bad gaan liggen mediteren “ik ben rijk, ik ben rijk, ikben rijk”, de postcodeloterij vanzelf 65 miljoen euro op onze bankrekening zalstorten. Maar zo gebeurt dat natuurlijk niet vaak. Want wat vaak vergeten wordtbinnen deze natuurwet is dat het woord ‘actie’ essentieel is. Het leven zal alleenmaar reageren als we eerst zelf een actie hebben volbracht, als we met volleovertuiging, met al onze kracht en onze volledige inzet hebben geïnvesteerd endie in de wereld hebben gebracht. Dan pas mogen we een reactie van het leven,de kosmos, of hoe je het ook maar wilt noemen, verwachten. Een reactie die inkracht gelijk is maar die in richting tegengesteld is, dus we krijgen precies op onspad de energie die we erin gebracht hebben; wij zijn de tegengestelde reactie.Als we goede dingen in het leven brengen, als we lieve dingen voor elkaar doen,zullen we dat natuurlijk allemaal weer op ons pad terugvinden. Doen we rottige,vervelende dingen dan zal dat zich ook weer in ons eigen leven voltrekken.Alleen, is het leven vaak iets ingewikkelder dan een boemerang, van een 1 op 1,maar gaat het vaak via ingewikkelde omwegen. De kosmos heeft eenongelooflijke boekhouding om dat allemaal bij te houden. Het is niet zo simpeldat als u vanavond een oud vrouwtje helpt met oversteken, zij morgen bij u opde stoep staat met een zelfgebakken taart om u daarvoor te bedanken.Waarschijnlijk niet. Maar misschien als u over 2 jaar autopech hebt in de Alpen,midden in de nacht, er dan uit het niets een auto stopt om u te helpen. En dat isde boekhouding van de kosmos, die geniaal is, die alles van ons bijhoudt; elkeenergie die we in de wereld brengen, en die uiteindelijk weer op ons eigen padterugkomt. En in dat proces van coagulatie zou je eigenlijk kunnen zeggen dat

we een soort van verlichting ervaren, natuurlijk geen permanente verlichtingmaar een glimp van wat verlichting zou kunnen zijn. En natuurlijk hebben we datook allemaal wel eens ervaren, zo’n moment dat alles lijkt te kloppen. Ik heb het

22



al eens gehad als kind, toen ik met mijn vader in de tuin stond, op een heleprachtige avond met allemaal sterren aan de hemel. En ik vroeg hoever diesterren die van ons vandaan waren. En mijn vader vertelde me dat die sterrenzover bij ons vandaan waren, dat zelfs al zouden we een heel mensenlevenzouden reizen, we er nog niet bij zouden komen. Ik vroeg hoe dat kon, en wat er

dan achter die sterren was. Mijn vader vertelde dat achter die sterren nog meersterren waren. En ik vroeg weer wat er dan achter die sterren was, en volgensmijn vader ging dat maar door en door en door en door. En toen voelde ik ineensdat bewustzijn van een piepklein zandkorreltje te zijn in een onmetelijk oceaan.Helemaal niets en aan de andere kant ook groots omdat dat strand bestaat bij degratie van elke zandkorrel. Dat je ongelooflijk nietig bent en ongelooflijk grootstegelijkertijd en dat alles verbonden is in dat holistische universum waarbij alleselkaar in evenwicht houdt en alles noodzakelijk is en alles in deze perfectecombinatie met elkaar verband houdt. Dat is zo’n glimp van inzicht dat je evenkunt ontvangen en dat te maken heeft met dat proces van coagulatie.Mijn eigen Steen der Wijzen was op het moment dat ik mijn eerste gedrukte

boek kreeg van Lex Jansen, mijn uitgever. Dat was bijzonder, omdat heteigenlijk begonnen was als een puur egoïstisch project. Ik wilde zo graagschrijver worden, ik wilde mijn boek in de wereld brengen. Het begon vanuit datmotief, en dan merk je dat gaandeweg zelfs zo’n heel egoïstisch motief vanuitzichzelf transformeert, vanuit zichzelf een geschenk voor de wereld wordt. Eninmiddels heb ik zoveel mensen mogen spreken over dat boek die allemaalvertelden wat dat boek voor hen betekende, dat ik me soms afvroeg of ze hetecht over mijn boek hadden, heb ik dat geschreven? Eigenlijk voelt het niet meerals mijn boek, maar het is het boek van de mensen geworden. En het isnatuurlijk een ongelooflijk geschenk dat al die mensen op hun eigen manier hunverhaal in dat boek gevonden hebben, er hun inspiratie in gevonden hebben. Endan merk je ineens dat het klopt, dat de dingen die je in je leven doet, kloppenen dat je eigenlijk veel meer van het leven krijgt dan je ooit had durven wensen,dan dat je ooit had durven hopen. In mijn leven bijvoorbeeld: mijn boek, “DeKabbalist”, is inmiddels in 15 talen vertaald, het komt in 23 landen uit en hier inNederland is de 17e druk inmiddels uitgekomen. Allemaal dingen die je niet kuntbedenken als je bang en onzeker aan je levensmissie begint. Het wil ook nietzeggen dat er vanaf dat moment geen tegenslagen meer zijn, dat je niet meeronderuit zult gaan, geen pech meer zult hebben of geen wanhopige momentenmeer zult kennen. Natuurlijk zal dat er nog zijn, maar in fundament voel je dathet klopt. Dat je de dingen doet die je moet doen, waardoor je die tegenslagenook veel beter kunt ‘handelen’, omdat je ‘in tune’ bent met wie je werkelijk bent.En op die manier kunnen we allemaal goud maken van ons eigen leven. Want hetprobleem is dikwijls niet dat we een te groot ego hebben, maar het probleem isheel dikwijls dat we een te klein ego hebben en onze eigen mogelijkhedenonderwaarderen en we niet weten tot wat we in staat zijn. Allemaal zijn we totwonderen in staat, allemaal zijn we tot ‘miracles’ in staat. We zijn allemaal instaat om goud van ons leven te maken, maar we hebben vaak zo’n kleinzelfbeeld dat we denken dat we het niet kunnen, dat het alleen maar voor anderemensen is weggelegd. Maar we kunnen allemaal het verschil maken, we kunnenallemaal wezenlijke dingen doen die het verschil maken in het leven van anderemensen. Sterker nog, we zijn eigenlijk verplicht om dat allemaal te doen, om datvuur in onszelf aan te wakkeren en onze steen bij te dragen. Om te zorgen datwanneer we van deze planeet af stappen, we iets betekend hebben in het leven

van andere mensen, en dat de wereld niet meer hetzelfde is als op het momentdat we op deze planeet aan kwamen. En als u denkt dat u symbolisch dat goudworden nog wel kunt begrijpen maar dat echt goud maken wel een dwaze droomzal zijn geweest van die Middeleeuwse alchemisten, dan heb ik groot nieuws voor

23



u: het is gelukt. Deze man, een Nobelprijswinnaar, atoomadviseur van maarliefst 4 Amerikaanse presidenten, is erin geslaagd om in 1980 een anderscheikundig element in goud om te zetten. Zelfs dat is mogelijk. Er is niks wat jedromen kunt, dat niet mogelijk is. De meest onmogelijke missies kunnen vervuldworden, mits we er alles in investeren wat we in ons hebben. En dat is, dames

en heren, wat ik u vanuit het putke van mijn hart toewens, dat u het donkerewoud van het leven ingaat. Op zoek naar uw jonkvrouw in de toren om tebevrijden, op zoek naar uw ridder om te verslaan. Op zoek naar uw graal, opzoek naar uw ridders van de ronde tafel, op zoek naar uw geheime schat.En dat u uiteindelijk weer veilig en wel uit dat bos tevoorschijn komt, met degouden medaille van uw leven in handen.

Dank u wel.

Mensen die meer willen weten, kunnen het boekje “Hoe maak je goud vanje leven” bestellen via www.geertkimpen.com

Verslag: Japke Veenstra

8 Geert Kimpen De geheime wetten van Newton

Documents

Transcript of 8 Geert Kimpen De geheime wetten van Newton