2004 1 BOBA November December

BBBBeeeellllggggiiii sssscccchhhheeee AAAAllllppppeeeennnncccclllluuuubbbb

Twee

maa

ndel

ijks

tijds

chrif

t, ve

rant

w. u

itgev

er: F

rank

Ste

vens

, Kar

el O

omss

traat

1, b

us 4

0, 2

018

Antw

erpe

n

nnnneeeeddddeeeerrrr llllaaaannnnddddssssttttaaaallll iiiiggggeeee vvvvlllleeeeuuuuggggeeeellll

november - december 2004

Lidmaatschap

REDACTIE & INFORMATIE: BAC-secretariaat, Kazernestraat 38, 9100 Sint-Niklaas,tel. 03-776 60 18 - fax 03-777 51 24 - e-mail: [email protected]

REDACTIEMEDEWERKERS: Reginald Roels, Kurt Van De GehuchteRECLAME: Jo De Smedt, Krijgsbaan 236, 2070 Zwijndrecht,

tel. + fax 03-252 94 02 - e-mail: [email protected]: Reginald Roels (BAC) ism Philippe De Paepe (Geers Offset) FOTO OMSLAG: Onderweg op de Denali (zie pag. 25)

Colofon

VOORDELENLIDMAATSCHAP• Een verzekering die op maat gemaakt is voor

uw bergsportactiviteiten• Gratis toegang tot de rotsmassieven in

beheer van Belgische bergsportfederaties enmassieven in het buitenland

• Toegang met gereduceerd tarief tot onzerefuges in België te Freyr en te Ovifat

• Toegang met gereduceerd tarief tot onzerefuge du Lautaret (Ecrins-Frankrijk )

• Informatie (BOBA-tijdschrift) wordt u 8-wekelijks toegestuurd. Hierin vindt u eenoverzicht van de activiteiten van de federa-tie, clubs, artikels, weetjes, ...

• Belangrijke kortingen (tot 50 procent) in demeeste berghutten doorheen Europa op ver-toon van uw lidkaart

• Deelnamemogelijkheid aan onze jaarlijkseklimscholen (jeugd en volwassenen)

• Toegang tot diverse treffens en stages, zowelop beginnersniveau als voor gevorderden

• Deelnamemogelijkheid aan expedities enbeklimmingen over de hele wereld.

• Mogelijkheid tot deelname aan de officiëleBelgische klimkampioenschappen en aanInternationale competities

• Mogelijkheid tot volgen van door de over-heid erkende cursussen voor het behalen vanbrevetten die leiden naar een officieelVlaams diploma, dit in samenwerking metBLOSO

• Toegang tot onze bibliotheek• Korting tot 10 procent op uw aankopen in

de voornaamste bergsportzaken (A.S.Adventure, De Berghut, K2, Avventura ...)

• Deelname aan alle clubactiviteiten

BijdrageDe jaarlijkse lidmaatschapsbijdrage dekt een kalenderjaar ... d.w.z. van 01 jan. tot 31 dec. Voor nieuwe ledenWie na 01 september van een lopend kalenderjaar zijn lidmaatschapsbijdrage betaalt, isvoor dezelfde bijdrage lid tot 31 december van het daaropvolgende kalenderjaar, dus zon-der bijbetaling.Medisch attestBij een nieuwe inschrijving levert het nieuwe lid een medisch attest af waaruit blijkt dathij/zij medisch geschikt is voor de beoefening van de bergsport. Dit attest is absoluut ver-plicht voor de BLOSO-administratie. Het af te stempelen getuigschrift kunt u vinden op dekeerzijde van het inschrijvingsformulier.Hoe lid worden?- Een volledig ingevuld inschrijvingsformulier (+ medisch attest) opsturen naar het secreta-

riaat.- De lidmaatschapsbijdrage storten op het rekeningnummer van uw club (zie bijgevoegd

formulier).- Nadat het secretariaat het overschrijvingsbericht van de bank en uw inschrijvingsformu-

lier heeft ontvangen, wordt uw lidkaart aangemaakt.U vindt die dan twee tot drie weken later in uw bus. Alle nodige documenten kan u telefo-nisch aanvragen of downloaden van onze site.

A-lid Hoofdlid met volledige verzekering, gratis toegang tot onze rotsmassieven,U.I.A.A. - zegel voor korting in berghutten, toegang tot refuges in Ovifaten Freyr, de refuge du Lautaret (Frankrijk), abonnement op tijdschriftBOBA, toegang tot stages en treffens

B-lid Effectief lid dat op hetzelfde adres verblijft als een A-lid. Geniet van dezelf-de voordelen als een A-lid, maar krijgt geen BOBA toegestuurd.

C-lid Jongeren die de leeftijd van 18 jaar niet hebben bereikt op 01.01 van hetlopende kalenderjaar maar verblijven op hetzelfde adres als een A-lid (enwaar geen B-lid is)

CT-lid Lid dat de leeftijd van 18 jaar niet bereikt heeft op 01.01 van het lopendekalenderjaar maar niet op hetzelfde adres verblijft als eenA-lid. Geniet van dezelfde voordelen als een A-lid, maar krijgt geen BOBA.

Gezin Voordeeltarief: AT-lid + B-lid + onbeperkt aantal C-leden

Z-lid Lid dat alleen het indoorklimmen beoefent met beperkte verzekering (alleenongevallen in klimzaal), heeft geen toegang tot de rotsmassieven en deBAC-refuges, geen korting in buitenlandse berghutten. Dit lid ontvangt welhet tijdschrift BOBA.

A-Leden met adres in buitenland betalen 15 euro extra (verzendingskosten BOBA)

€ 61,00

Uitbreidingen van de verzekerde waarborgen:- mtb-verzekering: uitbreiding lidmaatschapsverzekering mountainbiken € 4,00- ski-verzekering: uitbreiding lidmaatschapsverzekering piste-skiën € 10,00- repatriëring: zowel binnen als buiten Europa € 0,74/dag/persoon (aan te vragen via hetsecretariaat)Belangrijke opmerking - terugbetalingSommige mutualiteiten betalen de kosten van de aansluiting bij een sportclub geheel of gedeel-telijk terug - informeer hiernaar bij uw mutualiteit.

Hieronder kunt u de verschijningsdatum vinden,met de daaraan gekoppelde (uiterste!) afsluitdatumVeel leesgenot!!!

Reginald Roels

AFSLUIT- EN VERSCHIJNINGSDATA BOBA 2004

nummer afsluiten verschijnen

stagebrochure 5 november 15 december

BOBA 1 17 december 01 februari

BOBA 2 14 februari 01 april

BOBA 3 18 april 01 juni

BOBA 4 01 augustus 15 september

BOBA 5 30 september 15 november

€ 44,00

€ 10,00

€ 15,00

€ 32,00

€ 105,00

1BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

UIAA

GEGENRECHT • RÉCIPROCITÉ

RECIPROCITA • RECIPROCIDAD

VlaamseJeugdherbergen

Samenwerkingsverbond tussen Bloso -Universiteiten (K.U.L. - R.U.G. - V.U.B.) - Sportfederaties

VlaamseTrainersschool

in ditn u m m e r

3 Woord vooraf

5 Activiteitenkalender clubs en FederatieBelgische Alpenclub

6 Nieuws uit de clubs

9 Winterstages

13 Klimschool Initiatie bij de Bergpallieters

14 Open klimdagen Awirs

16 Zomertreffen: trektocht in het nationaal park‘Ordesa y Monte Perdido’

19 Stage vervolmaking 1 alpinisme 2004

22 Klimmalaya on the rocks: rotsklimmen op Corsica

25 Denali-Expedition 2004

28 Cordillera Blanca: climb and snowboard expedition

30 Brandwondenexpeditie 2004, het echte verhaal

33 Het beheer van de rotsen: een uitdaging voorde toekomst

36 Bloemen en beestjes

STRUCTUURVAN DE BELGISCHE ALPENCLUBNEDERLANDSTALIGE VLEUGEL

Alle officiële alpenclubs ter wereld zijn gegroepeerd ineen internationale organisatie: de U.I.A.A. (Union Inter-nationale des Associations d’Alpinisme). Per land wordtslechts één alpenclub erkend als officiële vertegenwoordi-ging. In het geval van België is de Belgische Alpenclub -Club Alpin Belge (CAB-BAC) de enige club met stem-recht in de U.I.A.A.Ten gevolge van de federalisering van België en het daar-uit voortspruitende subsidiëringsbeleid was het nodig omonder de overkoepelende CAB-BAC twee aparte vleugelsop te richten, nl. de Belgische Alpenclub - Nederlands-talige Vleugel en de Club Alpin Belge - Aile francophone.Deze beide vleugels hebben een afzonderlijk secretariaatvoor hun respectievelijke leden. Het is echter nog altijd dekoepel (CAB-BAC) die optreedt als nationale organisatievoor o.a. de huur van de rotsmassieven, het organiserenvan nationale kampioenschappen, de deelname aaninternationale wedstrijden met de nationale ploeg, deopleiding van scheidsrechters, enz... Begin 2003 werden de secties omgevormd tot zelfstandi-ge clubs, die hun eigen beleid voeren. Zo kennen we bin-nen de Vlaamse vleugel de BAC-Brabant, BAC-Antwerpen, BAC-Limburg, GEKKOS BAC-Oost-Vlaanderen, BAC-West-Vlaanderen MARMOT, deBergpallieters en de BAC-Bergvrienden.

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.2

3BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

wwwwoooooooorrrrddddV O O R A F

In september jl. viel een dodelijk klimongeval te betreuren op hetmassief van Beez. Niet alle details zijn bekend, en wellicht is ernog een onderzoek gaande, maar blijkbaar was het slachtofferaan het topropen op een setje. Op een bepaald ogenblik is desling van het setje gebroken of doorgescheurd, waardoor de klim-mer naar beneden gevallen is.

Ieder van ons tracht zo veilig mogelijk te klimmen; niemand zoektdoelbewust gevaarlijke situaties op. Desondanks loopt het somsechter toch fout. Elk ongeval is er een teveel, en steeds eendrama voor de nabestaanden en vrienden van het slachtoffer.Voor de andere klimmers zou een ongeval echter een aanleidingmoeten zijn om na te denken over de wijze waarop men zelfbezig is, en, indien mogelijk, lessen te trekken.

Klimmateriaal heeft niet het eeuwige leven. Het gebruikte materi-aal moet regelmatig, en in principe zelfs voor ieder gebruik,gecheckt worden op sporen van slijtage. Diverse zaken, zoalsslings, touwen, e.d. moeten na verloop van tijd vervangen wor-den, zelfs indien er geen uiterlijke sporen van slijtage of ouderdomzijn.

Verder is iedere klimmer het aan zichzelf en zijn klimpartners ver-plicht om regelmatig eens stil te staan bij de technieken die hijgebruikt. De meeste zaken (bijv. het installeren van het vast puntvoor een toprope) kunnen op verschillende manieren uitgevoerdworden; waarom wordt de ene manier verkozen boven de ande-re? Wordt de gekozen techniek correct uitgevoerd? Bovendienzijn ook in de klimsport, net zoals in andere sporten, de techniekenvoortdurend in ontwikkeling. Onderzoek, ervaringen, e.d. leidener soms toe dat bepaalde technieken, die men x jaar geleden aan-geleerd heeft, thans niet meer als de beste techniek wordenbeschouwd.

Mentaliteit - het bewust bezig zijn met veiligheid - is de eerste stapnaar een zo veilig mogelijke beoefening van de klimsport.

Frank Stevensvoorzitter BAC

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.4

5BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

Activiteitenkalender clubs enFederatie Belgische Alpenclub

A L P E N C L U B

Vanaf 2004 staan de activiteiten per club.Zodoende is het overzichtelijker om sneller uw club van uw keuze tevinden. Uiteraard staan zoals altijd ALLE activiteiten van ALLE clubsopen voor leden van ALLE clubs!!!

BELANGRIJKDe activiteitenkalender is nu ook online raadpleegbaar en zal zo goedmogelijk up-to-date worden gehouden, zodat u ook tussen het verschij-nen van de BOBA’s door op de hoogte blijft van eventuele wijzigingen.

BAC-ANTWERPEN13 - 14.11.04 Verbroederingsweekend in de refuge in Ovifat. € 17.Wandelingen + Mountainbike + culinair festijn.12.12.04 “Avontuur in puur natuur aan de Lienne, Bra” - wandeling 20km met Jo De Smedt16.12.04 Rondtrekken en klimmen in Europa. Voordracht door OlivierCoenen05 - 06.02.05 Winterbivaktocht - Vogezen met Lucien Van de Velde12-13.03.05 Culinaire Bivaktocht met bbq met Jo De Smedt

BAC-BERGVRIENDEN 18.11.04 indoorklimmen NRG25.11.04 indoorklimmen Wall Street28.11.04 trainingstocht in de Ardennen02.12.04 indoorklimmen Wall Street16.12.04 indoorklimmen NRG23.12.04 indoorklimmen Wall Street

BAC-BERGPALLIETERS Oost-Vlaanderen19.11.04 kijk-avond (dia - pps - film) - De pallieter (20u00)20.11.04 cursus reddingstechnieken - klimmuur27.11.04 cursus reddingstechnieken - klimmuur28.11.04 jeugdwerking indoor - klimmuur (13u30)03 - 05.12.04 “kuitenbijter” - fietstocht (lokatie: geheim)11.12.04 cursus reddingstechnieken - klimmuur

BP-eindejaarsfeest19.12.04 jeugdwerking indoor - klimmuur (13u30)02 - 09.01.05 ski- en snowboardweek te Mülmbach09.01.05 jeugdwerking indoor - klimmuur - Klimax (13u30)28 - 30.01.05 familieweekend - Ovifat20.02.05 jeugdwerking - klimmuur “Stone Age”22.02.05 klimschool naklimmer - klimmuur (13u30)26.02.05 klimschool naklimmer - klimmuur (19u00)27.02.05 klimschool naklimmer - klimmuur 10u00)13.03.04 jeugdwerking in (Bleau) - klimmuur (10u00)20.03.05 klimschool initiatie - klimmuur (13u30)

BAC-BRABANT13.11.04 Grotbiken bij de Noorderburen: combinatie van enkele buiten-sporten13.01.05 lezing door Katelijne Vanheukelom: “Beyond the white guard”Aconcagua26 - 27.02.05 Refuge-weekend in Ovifat (Hoge Venen)

BAC-MARMOTTEN West-Vlaanderen14.11.04 MTB-tocht Poperinge 21.11.04 jeugdklimmen - info bij Wim Duhamel op 056-40.06.3326.11.04 klimtreffen in Blueberry Hill te Kortrijk 05.12.04 jeugdklimmen - info bij Wim Duhamel op 056-40.06.3317.12.04 klimtreffen in Bleau te Gent29 - 30.01.05 winterbivak

Voor alle info betreffende het loopteam: Peter Degrijze 056/40.33.57

BAC - GEKKOS Oost-Vlaanderen23.11.04 Clubavond: Boulderklimmen in de USA door Francis Dierick05.12.04 indoorklimmen in “Tragel” te Aalst (14u00)02.01.05 Nieuwjaarsindoorklim in “Ucon” te Gent + jeugdwerking

(14u00)25.01.05 clubavond: Bergkwis - aansluitend nieuwjaarsdrink06.02.05 indoorklimmen in “Klimax” te Puurs + jeugdwerking19 - 20.02.05 jeugdwerking: sneeuwwandelen te Ovifat06.03.04 indoorklimmen in “Blueberry Hill” te Kortrijk + JEUGDWER-KING (14u00)12.03.05 Jeugdwerking: kliminitiatie in “Ucon” te Gent (14u00)

BAC-LIMBURG19.11.04 workshop lawinekunde26.11.04 clubavond: diavoorstelling: “Op het dak van Noord-en Zuid-Amerika” Beklimming van de Aconcagua en de Denali27 - 28.11.04 wandelweekend in Ovifat03.12.04 clubavond: dia- en videovoorstelling over “Klimmen met eeneend”, het verhaal over 6 maanden klimmen, kriskras door Europa.19.12.04 club-klimmen (bij goed weer Ardennen, bij slecht weer inOlympia)16.01.05 nieuwjaarswandeling in de Vallei van de Zwarte Beek inLummen28.01.05 voordracht door Katelijne Vanheukelom: “Beyond the whiteguard” - Expeditie naar de Aconcagua19 - 20.02.05 bivaktocht ten noorden van Bouillon13.03.05 jeugdwerking: samenkomst Olympia te Hasselt (10u00)17.04.05 jeugdwerking: samenkomst Olympia te Hasselt (10u00)15.05.05 jeugdwerking: samenkomst Olympia te Hasselt (10u00)29.05.05 jeugdwerking: rotsklimmen Dave: samenkomst Olympia teHasselt (10u00)25.09.05 jeugdwerking: rotsklimmen Yvoir: samenkomst Olympia teHasselt (10u00)

Data en contactpersonen klimscholen CENTRALE KLIMSCHOOL: Henk Vandenhoeck 03-440 44 68 [email protected] BERGPALLIETERS: Wim De Bock 0473-86.43.98 [email protected]: Erwin Vantvelt 03-289 41 64 [email protected]

Indoorklimmen BERGPALLIETERS: Yves De Roder: 0475 - 47 41 11 [email protected]: Wim Goedertier: [email protected]: Piet Verstappen: 02-452 74 21 [email protected]: Koen Duhamel: 056-72.56.82 [email protected]

SPECIAAL VOOR DE BERGPALLIETERSDe studenten onder ons kunnen nog steeds een “Bergpallieterstuden-tenklimkaart” aanvragen.Na elke zondagse indoorklimsessie: kaart laten invullen door een klim-verantwoordelijke.Elke 4e sessie wordt betaald door de Bergpallieters.

O P G E L E T !

3e MANCHE BCC GAAT DOOR OP 04/12/04 ...stond foutief in BOBA 2004-4

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.6

Nieuwsuit de clubs

BBBBAAAACCCC----AAAANNNNTTTTWWWWEEEERRRRPPPPEEEENNNN

BBBBAAAACCCC----BBBBEEEERRRRGGGGVVVVRRRRIIIIEEEENNNNDDDDEEEENNNN

A L P E N C L U B

Onze activiteiten staan open voor alle leden!De clubavonden vinden plaats in het Huis van de Sport, Boomgaardstraat22, 2600 Berchem, 2e verdieping en zijn gratis toegankelijk. Iedereen iswelkom! Wil je kort vóór een activiteit nog eens per e-mail verwittigd worden?Geef dan je e-mailadres aan [email protected].

12/12/2004, 09u30, Bra.Avontuur in puur natuur aan de Lienne, wandeling 20 km met Jo DeSmedt Bra ligt niet ver van de Baraque de Fraiture. We volgen een tijdje de rivierLienne met idyllische plekjes, alsook nog een aantal andere schilderachtigewaterloopjes doorheen de bossen.Honden (ook hun baasjes of vrouwtjes) zijn eveneens welkom.Inschrijven: het is plezant als we vooraf weten dat je komt. Schrijf eenmailtje naar [email protected] of bel 03.2529402.Routebeschrijving: Antwerpen > Luik > E25 richting Luxemburg, afrit 49Bra. Afspraak aan de kerk.

16/12/2004 Clubavond. Olivier Coenen zwerft gedurende6 maanden doorheen Europa. Het hele relaas is te volgen op zijn website: www.klimmen.be. Op onzeclubavond komt hij echter zelf vertellen over zijn klimavonturen. Wiereeds een voorsmaakje wil, kan terecht in vorige Boba, blz. 22-23 vooreen gedeelte van het relaas.

5-6/02/2005 WEEKEND BACA-WINTERBIVAK VOGEZENVertrek vrijdagavond 4/02.Bivakweekend in de Vogezen (FR) liefst met sneeuwraketten.Plezant, intensief. Voor hen die het niet kennen een belevenis.Tocht gepland op zaterdag en zondag.Vooropgesteld weekend 5-6/02/2005 met vertrek de vrijdagavond.Bij minder goede of geen sneeuwconditie verplaatsen we het treffen naareen latere datum.Willen belangstellenden zich melden op onderstaand mail adres:[email protected]. Of telefoon 03.7753121Deelname gratis. Niet leden BAC betalen de verzekering ongevallen voor deze activiteit.Drank en maaltijden, huur sneeuwraketten ten laste van deelnemers.Vervoer met eigen wagen of carpooling.

Belangstellenden worden tijdig en persoonlijk ingelicht over de formalitei-ten.

Opgave: ....................................................................................................................................................

Naam: ........................................................................................................................................................

Lidnummer: ...........................................................................................................................................

Adres: ..........................................................................................................................................................

Tel: ..................................................................................................................................................................

E-mail adres: ...........................................................................................................................................

Huur van sneeuwraketten: O ja O neen

1. Indoorklimmen:

2004 november december

Wall Street 4 & 25 2 & 23

NRG 18 16

Wall Street: Van Duyststraat 16, Deurne (nabij Sportpaleis)NRG: Aarschotsesteenweg 1, LierVerantwoordelijke = Alain De Schrijver. Gelieve op voorhand te verwitti-gen: 03/325.58.97

2. Trainingstochten:Tochten in de Ardennen (tussen 30 en 35 km - stevig tempo)Datum: 28 novemberVerantwoordelijke: Alain De Schrijver. Gelieve op voorhand te verwittigen:03/325.58.97

Spaghetti-weekend in OvifatHet weekend van 26 en 27 februari strijkt BAC Brabant naar goedegewoonte neer in de refuge te Ovifat. Het is dan weer tijd om te verbroe-deren met de andere sectieleden maar zeker en vooral ook met leden vanandere secties en clubs.Voor zaterdag hebben we sneeuw besteld zodat de langlauflatten onderde voeten kunnen gebonden worden. Indien de weermaker ons in desteek laat, wordt het stalen ros van stal gehaald en zijn we weg voor eenrondje met de mountainbike.Om de verbruikte calorieën terug aan te vullen, staat er op zaterdag-avond de nu reeds beruchte “spaghetti Rifugio Rudi” op het menu,gevolgd door een fenomenale “tiramisu Casa Mama”. Voor een schame-le € 5 (de rest past BAC Brabant bij) neemt u deel aan deze feestmaaltijden aangezien dit onze eerste samenkomst van het nieuwe jaar is biedtBAC Brabant u ook het aperitief aan.Zondag sluiten we af in schoonheid met een stevige wandeling in devenen.Wie er bij wil zijn, geeft voor 1 februari een seintje op 0495/23.63.02 ofvia mail: [email protected]

P.S. In vorige Boba stond deze activiteit gepland op 29 en 30 januari.Gelieve deze datum te wissen uit uw collectief geheugen.

BBBBAAAACCCC----BBBBRRRRAAAABBBBAAAANNNNTTTT

12-13/03/2005 Culinaire Bivaktocht met bbq De plaats van samenkomst wordt later meegedeeld. Andere details wor-den je meegedeeld bij inschrijving. Steeds voldoende volk om een aange-name sfeer te creëren... Het worden weer 2 spannende tochten van eengoede 20 km per dag met zaterdagavond als aangename verrassing deBBQ, zoals naar gewoonte verzorgd door het duo keukenpieten MarcVan De Walle en Dirk Van Belle, die ook nu weer zullen zorgen voor hetgeheimzinnige huzarenbloed.Twee tochten, avondmaal met aperitief, soep, hoofdgerecht en dessert,gezelligheid, het hutje met kampvuur, ontbijt met spek en eieren, ditalles voor slechts € 18 per persoon, te storten op rek. BAC-Antwerpen001-3881454-75.Bord, beker en bestek moet je zelf meebrengen. Brandend huzarenbloedzal geschonken worden aan € 2 per beker.Alle info en inschrijving bij [email protected], 03.2529402.

7BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

A L P E N C L U B

Bezoek onze website:www.gekkos.be (of gekkos.be)

T-ShirtsSchitterende T-shirts (12,5 euro) of Sprayway Fleece(55 euro) van “GEKKOS Oost-Vlaanderen” zijn teverkrijgen tijdens de clubavonden of bij Luc Van de

Walle 0477/39.56.10

ClubavondenOPGELET: Terug op onze oude vertrouwde plaats Koninklijke Roei-vereniging sport Gent - Kanodreef 1 - 9000 Gent - 09/225.48.66

• Dinsdag 23 november 2004 (20u00): Boulderklimmen in de USA doorFrancis DierickVerslag en dia’s van twee roadtrips doorheen de VS waarbij tot niveau8a blok werd geklommen.Van zandsteen in Utah tot graniet aan de westkust Yosemite, JoshuaTree, Bishop, Joe’s Valley, Castle Rock en meer.

• Dinsdag 28 januari 2005 (20u00): Super-Bergquiz + nieuwjaarsdrinkNaar jaarlijkse gewoonte houden wij tijdens onze eerste clubavond vanhet jaar een quiz waar iedereen kan aan deelnemen. Ter plaatse wor-den ploegen gevormd met de aanwezigen. De winnaars ontvangeneen mooie prijs ! Na de bergquiz volgt een nieuwjaarsdrink aangeboden door de sectie

Gezamenlijke klimafsprakenOp regelmatige basis, normaal 1 ste zondag van de maand, gaan we ingroep klimmen met geïnteresseerde leden van de GEKKOS, in de winter-maanden gaan we indoor: - Zondag 5 december indoorklim te Tragel in Aalst, afspraak om 14u00. - Zondag 2 januari nieuwjaarsindoorklim te UCON in Gent, afspraak om

14u00. - Zondag 6 februari indoorklimmen te Klimax in Puurs, afspraak om

14u00.- Zondag 6 maart indoorklimmen te Blueberry Hill in Kortrijk, afspraak

om 14u00.

Graag vooraf een seintje van je komst d.m.v. e-mail aan [email protected] telefoontje 0477/39.56.10. Carpool afspraak te Gent om 13u20, Oudenaardsesteenweg ter hoogtevan ESSO tankstation, dit is op 500 m van de Sterre op uw rechterkant.

JEUGDWERKINGDe jeugdwerking wordt in een nieuw kleedje gestopt. We hebben eenprogramma voorzien waar ruimte gemaakt wordt voor indoorklimmen,rotsklimmen, wandelen, oriëntatie, EHBO. Je hebt geen ervaring of juist wèl? Maakt niet uit. We passen ons aan.Eerste grote afspraak is op 19 & 20 februari 2005. Dan gaan we sneeuw-wandelen in Ovifat. We ontdekken er onder deskundige begeleiding dehoge venen op sneeuwschoenen. Ligt er geen sneeuw dan maken we ereen wandelweekend van. We overnachten in de Refuge Jef De Roeck(voorzie dus maar slaapzak, slaapmatje,...) en op zaterdagavond krijg jeeen initiatie in de Gekkos-overlevingskeuken. Niet te missen! Deelnameprijs 25 euro voor leden GEKKOS - 35 euro anderen.Inbegrepen: Verplaatsing met trein, overnachting in refuge en avondmaalzaterdagavond.

BBBBAAAACCCC----GGGGEEEEKKKKKKKKOOOOSSSS Daarnaast wordt de jeugdwerking ook ingelijfd in onze maandelijkseklimafspraken. Je wil de eerste zondag van de maand mee gaan klim-men? Geen probleem, kom maar mee! Of neem desnoods je oudersmee. Onze maandelijkse klimafspraken zijn “ouders toegelaten”. Tot enmet maart blijven we indoor. Daarna trekken we onze rotsmassieven in.Noteer alvast in je agenda volgende klimafspraken :- 2 januari 2005 -14H00 nieuwjaarsklim in Ucon- 6 februari 2005 - 14H00 indoor klimmen Klimax- 19-20 februari 2005 sneeuwwandelweekend in Ovifat- 6 maart 2005 - 14H00 indoor klimmen Blueberry Hill- 13 maart 2005 - 14H00 kliminitiatie Ucon

Info & inschrijvingen jeugswerking : Christophe Vandermeersch (tel.09/220.24.46 -mail : [email protected]) of BartVancauteren (tel 0478/23.02.99 - mail : [email protected]) . Neem ookeen kijkje op www.gekkos.be

Verhuur materiaalPiolets - technische piolets - crampons (klassiek en snelbinders)Voor reservaties en inlichtingen: Geert Burick GSM: 0476/90.73.96 e-mail:[email protected]

IndoorklimmenDe Gekkos gaan bijna elke dinsdag of donderdag indoorklimmen inGent, Kortrijk, Aalst of Breendonk. We proberen hierbij zoveel mogelijkte carpoolen. Interesse om mee te gaan? Neem een kijkje ophttp://indoor.gekkos.be/ of contacteer Wim Goedertier op 09/22 55 981.

BBBBAAAACCCC WWWWEEEESSSSTTTT----VVVVLLLL .... MMMMAAAARRRRMMMMOOOOTTTTWinterbivak Marmotten 2005De jaarlijkse Marmottige winterbivak zal plaatsvinden op 29-30 januari enniet op 5-6 februari zoals vermeld in de nieuwsbrief!Daar iedereen zich blijft amuseren blijft het concept hetzelfde.Wandelen, knabbelstop, wandelen (rust) ..........Bivak met ‘klein’ KAMP-VUUR.Potje koken en dan de lekkere ‘Palullen’ ( W-Vl voor pannenkoeken).De nodige warme dranken blijven ook van de partij.Na een lekkere nachtrust, de terugtocht afgesloten met een gezamenlijkepitstop.Dit jaar kiezen we voor de streek rond St.-Hubert.Startplaats wordt later meegedeeld.Voor uw inspanning vragen wij een bijdrage van 12 euro per persoon, testorten op rek: 068-2368617-01Marmot-clubleden, minder 16 jaar genieten van een gratis trip.Inschrijven via [email protected] of Philippe tel 0476/948621 .

Sportpromotionele WeekVoor de eerste maal hebben we met onze club deelgenomen aan eensportpromotionele week.Danny zorgde voor het verkrijgen van de sporthal te Gullegem.Een vaste ‘initiatie’ klimmuur is daar aanwezig en is uitermate geschiktvoor kinderen.Het leerde ons dat veel -12 jarigen het best leuk zouden vinden nu endan eens te kunnen klimmen wat uiteraard perspectieven zou bieden omze later tot potentiële jeugdklimmers te laten doorvloeien.We gaan deze mogelijkheid binnen het clubbestuur bespreken.Eventueel proberen we een aantal kinderklim momenten te organiseren.Klimmers binnen onze club kunnen uiteraard dit initiatief steunen.Door zich eens een uur vrij te maken om het bestuur bij te staan, zou ditalleen maar de klimgierige kinderen ten goede komen!Met dank PhilippeInfo [email protected] 0476/948621

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.8

Nieuwsuit de clubs

BBBBAAAACCCC----LLLLIIIIMMMMBBBBUUUURRRRGGGG

A L P E N C L U B

NOVEMBER 200419.11.04: workshop lawinekunde verzorgd door Jan Larosse. Het win-terseizoen staat voor de deur en het leek ons interessant wat meer teweten over lawines en de gevaren die hieraan verbonden zijn. Er zaltevens een film vertoond worden gemaakt door Philippe Poppe, waarbijook meer uitleg zal gegeven worden over de wintertreffens georgani-seerd door BAC Limburg.

26.11.04: “Op het dak van Noord en Zuid-Amerika”Een diavoorstelling door Jan en Gilbert over hun beklimmingen van deAconcagua en de Denali, 6.194 m in Alaska.Vrijdag 26.11.04 om 20u.00 in het Ontmoetingscentrum “De Peel“,Norbertinesselaan 7, 3910 Neerpelt.Inkom: € 2Meer info: 011/63.58.58 of [email protected]

27-28.11.04: wandelweekend te Ovifat. Dit jaar iets vervroegd zodat webuiten de Sinterklaas- en examenperiode vallen. Op die manier kunnenook de kinderen mee. We verblijven in de refuge Jef De Roeck en opzaterdagavond staat de traditionele Domiaanse spaghetti op het menu.Er zal zowel op zaterdag als zondag gewandeld worden. De zaterdagvanaf 13u00, de zondag vertrekken we omstreeks 10u00. Inschrijving isonontbeerlijk en liefst voor 23.11.04. Contactpersonen: Domi:0478/251.573 - Luc: 0475/422.704 of e-mail: [email protected] zijn welkom vanaf vrijdagavond.

DECEMBER 2004 03.12.04: “Klimmen met een eend”Zes maanden lang al klimmend door Europa. Een verslag met dia’s envideo over de klim- en 2PK-avonturen van Ollie en Moniek verzorgddoor Olivier Coenen en Moniek Steenis.Plaats: schoolgebouw Kindsheid Jesu op de Kempische Steenweg teKiewit-Hasselt (tegenover de gebouwen van Luminus, voorheen Philips)Aanvang: 20u00.

19.12.04: een laatste maal klimmen voor we ons overgeven aan debachanale activiteiten van Kerstmis en Nieuwjaar. We komen samen opde parking van de Olympia te Hasselt om 10u00. Bij goed weer gaan webuiten klimmen, bij slecht weer wordt er geklommen in de klimzaal.

JANUARI 2005 16.01.05: NieuwjaarswandelingDeze Nieuwjaarswandeling vindt plaats in de vallei van de Zwarte Beek inLummen.Samenkomst op de parking van de Olympia om 09u30. Broodjes ensoep zijn voorzien voor ‘s middags en Glühwein voor ‘s avonds. Stevig enwaterdicht schoeisel is noodzakelijk. Ook inschrijven en wel uiterlijk voor12.01.05. Contactpersonen: Domi Meys: 0478/251.573 - Luc Vroninks:0475/422.704 of e-mail: [email protected].

28.01.05: voordracht door Katelijne Vanheukelom: Beyond the whiteguard: Olympia Hasselt 20u00

Op vrijdag 28.01.05 organiseert BAC Limburg een uiteenzetting over debeklimming van de Aconcagua verzorgd door Katelijne Vanheukelom,één van de expeditieleden. Het is niet zo maar een beklimming geweestwaarvan de onderstaande tekst een perfecte weergave is.

‘Beyond the White Guard’ is de naam van de expeditie. “White Guard” iséén van de letterlijke vertalingen van Aconcagua, de berg die we zullenbeklimmen in februari. Het voorzetsel ‘Beyond’ wijst erop dat deze expe-ditie veel meer is dan de zuivere fysieke inspanning van het beklimmenvan een berg en het bereiken van de top.

‘Beyond’ verwijst naar de diepere norm en waarde van deze expeditie,naar het doel van deze expeditie. Maar tegelijkertijd verwijst de naam“Beyond the white guard” ook naar het verlaten van de veilige plek, dethuishaven. Het verlaten van het gewone alledaagse leven om de MountAconcagua te beklimmen. Negen vrouwen met een borstkankerverleden beklimmen de MountAconcagua omdat ze zich verzetten tegen een bestaande mentaliteit. Zewillen hun verdere leven niet als afhankelijk en machteloos beschouwdworden, ook al waren ze dat soms tijdens hun ziekte. Deze expeditie isgeen therapie voor hun, noch een zuivere klim naar de top. Het is een verhaal van moed en sterkte, niet meer, niet minder.

Er zal een kleine bijdrage gevraagd worden van € 2.

FEBRUARI 2005 19-20.02.04: bivaktocht ten noorden van BouillonDe bivaktocht vindt plaats in de omgeving van Vencimont, een onooglijken godverlaten dorpje ten noorden van Bouillon in de buurt van deFranse grens. Het is een streek die nog puur en ongerept is met heel veelwild. We spreken af op zaterdag 19.02.05 op de parking van deOlympia om 09h00. Eigen rantsoen voor gans het weekend, kookgerief,bivakzak, slaapzak, koplamp, reservekledij en niet te vergeten een gezon-de survivalspirit zelf te voorzien. Contactpersonen: Guy Debout:011/587.990 - gsm: 0475/934.880 / Jan Ruben: 0497/875.843.Melding van deelname is wenselijk voor 15.02.05.

JEUGDKLIMMENZoals reeds eerder aangekondigd, start BAC Limburg met een eigenjeugdwerking. Het is de bedoeling om de jeugd van 12 tot 18 jaar ver-trouwd te maken met het klimmen en hen ertoe in staat te stellen op eenveilige manier hiermee om te gaan, zowel in zaal als op de rotsen enwaarbij ook aandacht zal besteed worden aan klimtechnieken.

Volgende data zijn vastgesteld:

Zondag 13.03.05: samenkomst: klimzaal Olympia te Hasselt om 10u00Zondag 17.04.05: samenkomst: klimzaal Olympia te Hasselt om 10u00Zondag 15.05.05: samenkomst: klimzaal Olympia te Hasselt om 10u00Zondag 29.05.05: rotsklimmen Dave: samenkomst Olympia te Hasseltom 10u00Zondag 25.09.05: rotsklimmen Yvoir: samenkomst Olympia te Hasseltom 10u00

Contactpersonen : Marc Depoorter: 011/686.468 - gsm: 0479/270.073- e-mail: [email protected] - Luc Vroninks: gsm: 0475/422.704 - e-mail:[email protected]

Voorafgaandelijke inschrijving is verplicht

In het voorjaar (april-mei) van 2005 wordt er een lichtgewicht expeditiegeorganiseerd naar de Pumori - Nepal

Route: Zuid-Oostgraat (de normaalroute) van de 7161 m hoge Pumori

Periode: april-mei 2005 (5 weken)

Kostprijs: de totale kostprijs ALL IN wordt geraamd op maximum 3.000euro/persoon (vlucht, permit, ... inbegrepen) .

Mensen die geïnteresseerd zijn, kunnen contact opnemen met DannyGeerinck ([email protected]; 053/648 89 87).

Alpine ervaring is vereist!

VVVVEEEERRRRRRRREEEE BBBBEEEESSSSTTTTEEEEMMMMMMMMIIIINNNNGGGGEEEENNNN 2222000000005555

9BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

Sneeuwschoenwandelen / lawine-kennis - initiatieDoel Doel van de stage is zomerbergwandelaars op te leiden tot veilige enautonome winterbergwandelaars.

ProgrammaLopen op sneeuwschoenen, tochtvoorbereiding winteruitstap, winte-roriëntatie, overleving en redding in winterse omstandigheden, bouwenvan een bivak (iglo of sneeuwhut), lawinekunde, veiligheid bij lawines.Het deel lawinekunde valt samen met de 3-daagse lawinekunde.

Deelnemers (*)Geoefende bergwandelaars (zomer) of mensen met interesse voor hetsneeuwschoenwandelen. Goede fysieke conditie. Minimum 6 deelne-mers.

Verblijf De stage gaat door in de Vanoise in Frankrijk. Het verblijf is in principe vrijmaar we stellen een volledig ingericht huis voor in Bozel. Je kunt er indiengewenst zelf koken.

BegeleidingNamaste berggids en expert lawinekunde Nicolas Pellerin.

Prijs€ 255Inbegrepen* 5 dagen professionele begeleiding van een UIAGM-berggids en pisteur* Documentatiemap lawinekunde is voorhanden. Niet inbegrepen* Verblijf (ongeveer € 17 pers/nacht) en voeding (je kunt zelf koken) * Vervoer (carpooling mogelijk) * Bieps, sonde en sneeuwschop (best niet op voorhand kopen, eventueel

bij Nicolas te huur voor € 5 per/dag), sneeuwrackets en skistokken * Eventueel gebruik kabelbaan

Datum22/01 - 26/01/2005. (aankomst vrijdagavond 21/1 en vertrek donderdagmorgen 27/1)

InlichtingenJan Vanhees 015/51 78 78 - [email protected] of BAC-secretariaat

InschrijvingenVia website of documenten aanvragen op het BAC secretariaat

(*) Opgelet: personen die niet aan de voorwaarden voldoen kunnen ooktijdens de stage uitgesloten worden van deelname

Winterstages2005 Off-piste / Toerski /

Lawinekennis - initiatieDoel Leren skiën in alle terrein (niet geprepareerde pistes). Er wordt gesleuteldaan houding en beweging tijdens het skiën. Bij het toerskiën worden jeoa. de verschillende stijgtechnieken bijgebracht.Daarnaast krijg je een degelijke basis van veiligheid en lawinegevaar. Dezestage is zowel een aanrader voor iedere skiër die de skipistes wil verlatenals voor de toekomstige toerskiër, vooral wanneer je deze activiteiten opeen veilige manier wil doen.

Een nieuwe aanpak De methode is gebaseerd op het aanpassingsvermogen van de skiër aanhet veranderende terrein en het aanvoelen van nieuwe skibewegingen en-sensaties. We gaan zeer progressief tewerk. We beginnen op de piste enzoeken eerst het perfecte evenwicht op (vertikaal, horizontaal). We doendit met het ons vertrouwde pistemateriaal. Daarna gaan we op zoek naarhet juiste gevoel van draaien en opveren ten gevolge van het nemen vanbochten. We doen dit alles in steeds steiler en meer oneffen terrein enmet de gewone ski’s. Eenmaal je dit onder de knie hebt komt de toepas-sing in diepere sneeuw, nog steeds met de gewone ski’s. We eindigen destage op toerski’s met stijgtechnieken en het toepassen van de geleerdetechnieken met het toerskimateriaal.Op gebied van lawinekennis krijg je tijdens de stage ook les over de 3x3filter methode van Munter en het gebruik van de lawinebieps (A.R.V.A.)We wisselen dus tijdens de stage van materiaal. Wanneer we dat juistdoen hangt af van de vorderingen die iedereen maakt. Wanneer je mate-riaal wil huren dan kan je dit best in een plaatselijke winkel doen. Je bentzo zeker van goede moderne materialen en je kan op alle momenten jepistemateriaal inruilen voor toerski’s. Heb je eigen materiaal (piste en/oftoerski) dan breng je dat uiteraard mee.

Deelnemers (*)Skiërs die rode pistes (Franse norm, = + zwart in Oostenrijk) gemakkelijkaankunnen. Je hoeft geen buitenpiste-ervaring te hebben. Minimum 6deelnemers.

VerblijfDe stage gaat door in de Vanoise, in het skigebied van Courchevel (Les 3Vallées) in Frankrijk. De overnachting is in principe vrij maar we stellen eenvolledig ingericht huis voor in Bozel. De theoretische sessies en videobe-sprekingen kunnen er doorgaan en je kunt er indien gewenst zelf koken.BegeleidingNamaste berggids en skimonitor en expert lawinekunde Nicolas Pellerin.

Prijs€ 255Inbegrepen: * 5 dagen professionele begeleiding van een UIAGM-berggids, skimoni-

tor en pisteur* Documentatiemap lawinekunde is voorhanden. Niet inbegrepen:* Verblijf (ongeveer € 17 pers/dag) en voeding (je kunt zelf koken) * Skipass 5 dagen: ongeveer € 130 * Vervoer (carpooling mogelijk) * Bieps, sonde en sneeuwschop (eventueel bij Nicolas te huur voor € 5

per/dag) en skimateriaal (mogelijkheid voor huur ter plaatse).

Datum: 31/01 - 4/02/2005 (aankomst zondagavond 30/1 en vertrek zaterdagmorgen 5/2)


Inschrijvingen Via website of documenten aanvragen op het BAC-Secretariaat


BOBA • 2004/5 • nov. - dec.10

IJswatervalklimmen te Cogne -initiatie Doel De initiatiestage heeft tot doel de deelnemers in te wijden in de basistech-nieken van het (waterval)ijsklimmen.

ProgrammaIn de praktijksessies wordt er aandacht gegeven aan de verschillendetechnieken van voortbewegen in het ijs (klassiek, modern, “sans dragon-ne”), het plaatsen van zekeringspunten, touwgebruik, opbouw van destandplaats, lunule (Abalakov), voorklimmen voor diegenen die dit wen-sen. We zijn normaal elke dag op het terrein.In de theoretische sessies (s’avonds of eventueel tijdens slecht weer)komen volgende thema’s aan bod: het ijs (verschillende types, vormen enkwaliteiten van ijs), externe invloeden, veiligheid en gevaren, voorzorgs-maatregelen, het materiaal (ijsbijlen, stijgijzers, helm, ijsvijzen, gebruik vande energie-absorber), onderhoud (bijvijlen, persoonlijke aanpassingen, ...).Er zal vanaf dit jaar een naslagwerk voorhanden zijn.

Deelnemers (*)Voor alle geïnteresseerden. Je hebt kennis van enkele knopen en van debasistechnieken van het (rots)klimmen.Je beschikt over de nodige kledij om beklimmingen in het winterse hoog-gebergte aan te kunnen. Je beschikt over het nodige basismateriaal: gor-del, helm, zekeringsetjes en schroefmusketons, zekeringstoestel, enkelelinten.Goede fysieke conditie.

VerblijfDeze stage gaat door in Cogne, in de twee valleien die hier vertrekken lig-gen een grote hoeveelheid van gevarieerde watervallen op ons te wach-ten. Het verblijf is in principe vrij maar we stellen de gezellige appartementenvoor bij een Belgische die in Cogne woont.

Begeleiding en materiaalBerggidsen Manu Ibarra, zelf ijsklimmer van topniveau en Jan Vanheesbegeleiden deze stage. De stage loopt in samenwerking met Grivel, éénvan de topmerken van ijsklimmaterialen. Je krijgt tijdens deze stage dekans om gratis heel wat specifieke Grivel-ijsklimmaterialen uit te testen(ijsbijlen, stijgijzers, ijsvijzen).

Prijs€ 420Inbegrepen: 5 dagen intensieve begeleiding door UIAGM-berggidsen,gratis gebruik van stijgijzers, ijsbijlen en ijsvijzen en dubbele klimtouwen. Niet inbegrepen: reis en transport ter plaatse, je eigen, ARVA - sneeuw-schop en sonde, een budget voor verblijf en voeding van ongeveer € 180(gezamenlijk koken, de groep zorgt voor de voeding van de gidsen).

Datum21/02 - 27/02/2005 (aankomst zondagavond 20/2 - vertrek zaterdag-morgen 28/2)

InlichtingenJan Vanhees, 015/51 78 78 - [email protected] of BAC-secretariaat

InschrijvingenVia website of documenten aanvragen op het BAC-secretariaat(*) Opgelet: personen die niet aan de voorwaarden voldoen kunnen ooktijdens de stage uitgesloten worden van deelname

IJswatervalklimmen - dry-tooling- vervolmakingDoel Deze stage werkt verder op de initiatiestage ijswatervalklimmen en heeftals doel je volledig zelfstandig te maken in het ijswatervalklimmen.Daarnaast gaan we dieper in op de nieuwste ontwikkelingen van het win-terklimmen, namelijk het dry-toolen.

ProgrammaGevorderde technieken van ijswatervalklimmen (moeilijkere vormen vanijs, dun ijs, geperfectioneerde bewegingen) voorklimmen, voortbewegenin mixtterrein (drytooling), plaatsen van beveiligingen in de rotsen, ... De praktische sessies worden onderbouwd met meer theoretische achter-gronden.

Deelnemers (*)Je hebt al de stage initiatie gevolgd of je beheerst de vaardigheden die indeze stage aan bod komen (zie stage initiatie). Je beschikt over de nodigekledij om beklimmingen in het winterse hooggebergte aan te kunnen. Jebeschikt over het nodige basismateriaal: gordel, helm, zekeringsetjes enschroefmusketons, zekeringstoestel, klimtouw, enkele linten, klemblokkenen/of friends. Goede fysieke conditie.

PlaatsBij voorkeur in de omgeving van Cogne. We zijn wel gebonden aan eenmogelijke overnachtinggelegenheid. In dit verband is het aangewezen omsnel in te schrijven aangezien de (financieel aantrekkelijke) mogelijkhedenbeperkt zijn in de winter.

Begeleiding en materiaalBerggids Manu Ibarra, ijsklimmer en dry-tooler van hoog niveau begeleidtdeze stage. De stage loopt in samenwerking met Grivel, één van de top-merken van ijsklimmaterialen. Je krijgt tijdens deze stage de kans om gratisheel wat specifieke Grivel-ijsklimmaterialen uit te testen (ijsbijlen, stijgijzers,ijsvijzen). Op uitzondering van wat klemblokjes hoef je dan ook niets aante schaffen. (we vragen wel dat je meebrengt wat je hebt).Grivel voorziet voor deze stage ook de nieuwe specifieke dry-tool bijltjes“Monster” (zie www.grivel.com)

Prijs€ 447Inbegrepen: 5 dagen intensieve begeleiding door UIAGM-berggids, gratisgebruik van stijgijzers, ijsbijlen, dry-toolbijltjes en ijsvijzen. Niet inbegrepen: reis en transport ter plaatse, Je eigen rotsklimmateriaal,ARVA - sneeuwschop en sonde, een budget voor verblijf en voeding(afhankelijk van de voorhanden zijnde mogelijkheden). De groep staat invoor verblijf en voeding van de gids.

DatumIn principe vrij te kiezen wanneer je met 3 of 4 inschrijft (snel aanmelden).De datum die wij voorstellen en wanneer Manu Ibarru zich vrij houdt is24/01 - 28/01/2005

InlichtingenJan Vanhees, 015/51 78 78 - [email protected] of BAC-secretariaat

InschrijvingenVia website of documenten aanvragen op het BAC-secretariaat


11BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

Sneeuw- en lawinekennis -vervolmaking Doel Je op een veilige en zelfstandige manier en in groep (enkele vriendensamen) leren evolueren in het winterse landschap. Je leert de verschillendegevaren herkennen en een uitstap degelijk voorbereiden. We werken ver-der naar totale zelfstandigheid.

ProgrammaHet programma gaat door in de Vanoise (omgeving van Courchevel).Drie dagen theorie en vooral praktijk rond het thema sneeuwen lawine-kunde. De theorie wordt ondersteund met beeldmateriaal, dagelijksesneeuwberichten, ... Tijdens de praktische toepassingen proberen wij ons in de typische situ-aties te plaatsen.

Om iedereen de kans te geven dit te volgen gebeurt in principe alles tevoet of op sneeuwschoenen. Indien er genoeg skiërs/snowboarders zijnom een apparte groep te maken, willen wij de stage graag opsplitsen endeze groep op ski’s/snowboard op het terrein laten evolueren.

Op het programma: * evolutie van de sneeuwmantel, invloed van het weer (wind, zon, neer-

slag), terreininvloeden (steilte, oriëntatie, type terrein), invloed van detemperatuur op de sneeuw, veranderingen in verschillende sneeuwty-pes, de verschillende sneeuwlagen, ...

* gevorderd gebruik van de 3 x 3 filter methode van Munter* organisatie van een groep, samen vorderen in een besneeuwd alpien

landschap, gebruik van vast touw, “dode man”, ...* herkenning en berekening van risico’s * orïentatie in een besneeuwd landschap* gevorderd werken met lawinebieps en sonde.

DeelnemersSkiërs en snowboarders, ijsklimmers en alpine klimmers, sneeuwracket-wandelaars die al een basiscursus lawinekunde gevolgd hebben en volle-dige autonomie willen verwerven. Goede fysieke conditie. Minimum 5deelnemers.

VerblijfHet verblijf is in principe vrij maar we stellen een volledig ingericht huisvoor in Bozel. Je kunt er indien gewenst zelf koken


Prijs€ 179Inbegrepen:* 3 dagen professionele begeleiding van een UIAGM-berggids en pisteurNiet inbegrepen:* Verblijf (ongeveer € 17 pers/nacht) en voeding (zelf klaarmaken) * Vervoer (carpooling mogelijk) * Bieps, sonde en sneeuwschop (eventueel bij Nicolas te huur voor € 5

per/dag) en sneeuwschoenen * Eventueel gebruik kabelbaan

Datum28-29-30/01/2005 (aankomst donderdagavond 27/01 en vertrek maan-dagmorgen 31/01)




Sneeuw- en lawinekennis -initiatie DoelDe bedoeling van deze stage is om alle gebruikers van het winters berg-landschap (skiërs, snowboarders, sneeuwschoenwandelaars, alpinisten, ijs-klimmers,...) een beter inzicht te geven in de gevaren van lawines en henhiertegen beter te wapenen.

ProgrammaHet programma gaat door in de Vanoise (omgeving van Courchevel). Driedagen theorie en vooral praktijk rond het thema sneeuwen lawineken-nis. De theorie wordt ondersteund met beeldmateriaal, dagelijkse sneeuw-berichten, ... Tijdens de praktische toepassingen proberen wij ons in typische situaties teplaatsen. Om iedereen de kans te geven dit te volgen gebeurt alles te voet of opsneeuwschoenen.

Op het programma: * soorten sneeuw, soorten lawines * keuze van het traject, aangepaste 3 x 3 filter methode van Munter (ook

wel stop or go genoemd) * Werken met de lawinebieps (A.R.V.A.), sonde en sneeuwschop* voorzorgsmaatregels in risicogebieden * beginselen van oriëntatie, EHBO en overleving in een winterse omge-

ving

Deelnemers (*)Alle gebruikers van een besneeuwd berglandschap zoals skiërs, snowboar-ders, ijsklimmers, alpine klimmers, sneeuwracketwandelaars met geen ofweinig kennis van lawinegevaar. Goede fysieke conditie.Minimum 5 deelnemers. Je kunt indien gewenst deze stage ook aanvra-gen op ski’s (je zorgt dan zelf voor een groepje deelnemers)

VerblijfHet verblijf is in principe vrij, maar we stellen een volledig ingericht huisvoor in Bozel. Je kunt er indien gewenst zelf koken.


Prijs€ 179Inbegrepen:* 3 dagen professionele begeleiding van een UIAGM-berggids en pisteur* Een documentatiemap lawinekunde is voorhanden. Niet inbegrepen:* Verblijf (ongeveer € 17 pers/nacht) en voeding (zelf klaarmaken) * Vervoer (carpooling mogelijk) * Bieps, sonde en sneeuwschop (best niet op voorhand kopen, eventueel

bij Nicolas te huur voor € 5 per/dag) en sneeuwschoenen (rackets)* Eventueel gebruik kabelbaan

Datum22-23-24/01/2005 (aankomst vrijdagavond 21/01 en vertrek dinsdag-morgen 25/01)




BOBA • 2004/5 • nov. - dec.12

Skitoertocht door de OrtlerDoel Doorsteek van het massief van de Ortler in Zuid Tirol

ProgrammaDag 1: verplaatsing naar San Catarina Valfurva en aanloop naar rifugio.

Forni (� 450 m)Dag 2: stijg naar Col Palle Rosse (3380 m) of gran Zebru (3850 m), rifu-

gio Pisini (� 1200m � 680m)Dag 3: rif.Cazati (3254 m), rifugio Citta di Milano, col Madricio

(3220m), overnachting in rifugio Corsi (2265 m) (� 670 m �1660 m)

Dag 4: beklimming Cima Marmotta (3330 m) en afdaling naar rifugioMarteller (2580m) (� 1040 m � 750 m)

Dag 5: beklimming Cevedale (3769 m) en van de Pallon della Mare(3703 m) en afdaling naar rifugio Branca (2490 m) (� 1630 m �1720 m)

Dag 6: beklimming San Matteo (3680 m) en terug naar rifio Branca (�1190 m � 1190 m)

Dag 7: Beklimming Tresero (3594 m) en afdaling naar de vallei (�1100 m � 1870 m)

Deelnemers (*)Toerskiërs die rode pistes (Franse norm, = + zwart in Oostenrijk) gemak-kelijk aankunnen. Je hebt liefst buitenpiste- of toerskiervaring. Minimum6 deelnemers.

BegeleidingNamaste berggids en skimonitor François Le Ray.

Prijs€ 448Inbegrepen: * 7 dagen professionele begeleiding van een UIAGM-berggids en skimo-

nitorNiet inbegrepen:* Kosten voor verblijf berghutten en eventueel kabelbaan ongeveer

€ 260 * Vervoer (carpooling mogelijk) * Bieps, sonde en sneeuwschop en skimateriaal (mogelijkheid voor huur

ter plaatse).

Datum: 22/03 - 26/03/2005


Inschrijvingen Via website of documenten aanvragen op het BAC-Secretariaat


nog niet nodig om een krach-tendriehoek te maken, zodatalle aandacht dankbaar kongaan naar het voorklimmen,het zekeren van de naklimmeren het installeren van de rappelof de moulinette. In het beginzijn er nog zoveel dingen, waarje tegelijkertijd aan moet den-ken; vandaar dat het erg prettigwas dat hier rekening meewerd gehouden. Iedereen kon zich stap voor stap, op z’n eigen tempo detechnieken eigen maken, onder toeziend oog van onze begleiders.

De week erna, brak alweer het laatste weekend van de cursus aan; zater-dag werd Dave door ons onveilig ...euh...sorry Wim; héél veilig gemaakt!Nu kwam het gebruik van de krachtendriehoek aan bod. Ook de dubbelepaalsteek rond een boom werd behandeld. Even werd een tipje van desluier voor de volgende cursus gelicht en werd ons getoond hoe je eenhalve mastworp op een veilige manier afbindt om beide handen vrij tehebben, als er iets gebeurt. Altijd handig om te weten!Nu werd het weer tijd voor de praktijk.Pierre was inmiddels mijn goeie klimmaat geworden en deze keer namPeter ons onder zijn hoede. Dave vond ik echt een massief naar mijn harten het zonnetje liet zich ook eens van z’n mooie kant zien. Het werd war-mer en warmer en na “No woman, no rock”, vond Peter het hoog tijdworden voor “l’Erotique”. Even een woordje uitleg voor de leken onderons: om de verschillende klimroutes uit elkaar te houden, krijgt elke routeeen naam, verzonnen door degene die hem uitvindt en vaak probeertmen hierbij erg origineel te zijn. “l’Erotique” heeft een passage die nogalschijnt te lijken op een vrouwenborst en aangezien dit ook het moeilijkstestukje is, wordt hier nogal het een en ander op gezweet.Ik kreeg de eer om hem voor te klimmen en kon boven gelijk de dubbele-paalsteek-rond-een-boom-techniek toepassen, met het ene eind voormijn zelfzekering en het andere om Peter en Pierre op na te zekeren.Een van onze laatste routes die dag, was “Quick en Flupke” en ik wil mebij deze aan iedereen excuseren voor mijn hevig gevloek, dat tot aan deoverkant van de weg te horen bleek te zijn!

Sommigen konden niet wachten tot we in Les Awirs waren en begonnenvoor de reis er naartoe al goed te aperitieven, maar het duurde niet langof we konden dit ter plaatse verderzetten, nadat onze bivak was geïnstal-leerd en het kampvuur voor de barbecue in gang was gezet. Tussen drui-pende stukken vlees, spare ribs en worsten, maakten mijn vegetarischeQuornfilets maar een schamele indruk, moet ik zeggen!Aan bier en wijn was ook geen gebrek en toen de stemming er goed inzat, werd het tijd om m’n gitaar eens boven te halen. Zo’n dankbaarpubliek had ik in tijden niet meer gehad en met veel plezier heb ik meeens goed laten gaan. Gelukkig werd ik bijgestaan door Bart en Koen, dieeen hoop meezingers konden spelen en dat hield de stemming er goedin!Ik ben vrij bijtijds in m’n slaapzak gedoken en voor verdere details dieavond verwijs ik u door naar personen die ik hier verder niet bij naam zalnoemen, maar het was opvallend rustig, die volgende ochtend toen ikopstond...Jammer dat zo weinigen hebben gezien hoe mooi de ochtendneveloptrok tussen al die tenten en hoe de zon al veelbelovend blonk op derotsen boven ons: klaar voor een nieuwe dag vol klimgenot!

Dankjewel allemaal, voor deze fijne dagen met elkaar. Ik hoop jullie alle-maal weer te zien bij een van de volgende gelegenheden. DankjewelWim en consorten voor het organiseren en in goede banen leiden vandeze geslaagde cursus.We hebben veel van jullie geleerd!

Brechtje Romeijnders

13BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

Eindelijk was het dan zover!De data stonden al wèken op voorhand in mijn agendaaangekruist, maar nu brak dan toch de dag aan dat ik detrein naar Buggenhout kon nemen, voor de initiatiecursusbij de Bergpallieters. Het was in deze trein, dat ik mijneerste mede-cursiste ontmoette: Vanessa, die erg haarbest moest doen om op vriendelijke wijze vier zatte stu-denten van haar af te houden, die graag een sticker ophaar helm wilden plakken! Toen deze heren gelukkigalweer gauw afstapten, konden wij verder kennis maken.

Eenmaal aan de muur van de Bergpallieters beland (bedankt Bert en Ellenvoor de uitgeslapen lift!), werd me al gauw duidelijk dat ik nooit al dienamen in een keer kon onthouden van alle mensen die er al waren, duswachtte ik af tot Wim kon beginnen met de les.‘s Ochtends kregen we het theoretische gedeelte en na een kop stevigeBergpallietersoep, konden we aan de praktijk beginnen. In groepjes ver-spreidden we ons over verschillende workshops: setjes inpikken, knopeninoefenen, een voorklimmersval opvangen met een halve mastworp opde gordel (met behulp van een tractorband als voorklimmer), abseilen ennatuurlijk, “last but not least”: voorklimmen!Dit alles met raad en daad bijgestaan door een extra team van ervarenBerpallieters.Maar goed dat we een stevige lunch achter de kiezen hadden, want aankou en wind was er geen gebrek! En om het helemaal af te maken,kwam er ook af en toe een vriendelijk plensbuitje om de hoek kijken.Vooral erg plezierig als je bòvenop de toren stond en er nog een hoopmensen voor je waren om terug naar beneden te gaan. Het duurde danook niet lang of ik trok toch maar m’n andere broek over m’n ene aan;buiten klimmen is net even iets anders als zaalklimmen.Voor ik het wist was de dag al om en konden we gaan aperitieven. Opsommige momenten kan een Duvel toch dubbel zo hard smaken (enaankomen)!Dit smaakte naar meer.... (het klimmen, hè!)

Daar hoefden we gelukkig niet lang op te wachten: het volgende week-end kwamen we bijeen in Durnal, wat naar horen zeggen heel tof moetzijn geweest; deze dame had jammer genoeg andere verplichtingen.Pasen kwam en ging en toen kwam 18 april in zicht: Yvoir met haarParadoumassief . Ondanks een af en toe voorbijrazende trein, konden wede uitleg van Wim aardig volgen. Velen onder ons (ik pleit ook schuldig)hadden hun lange bandsling al aan de gordel klaargehangen. Dit was dusniet de bedoeling: in de cursus leerden we om met zo min mogelijk mate-riaal op een zo veilig mogelijke manier te klimmen en het werd dan ookaangeleerd om het klimtouw zelf, als leeflijn aan de relais te gebruiken (de

bandsling werd enkel gebruikt bij derappel en bij het installeren van derelais). We kregen ook uitleg over hetzekeren van de naklimmer met dePetzl reverso -en hoe dit apparaatjeweer te deblokkeren na een naklim-mersval, het installeren van een mouli-nette en de rappel. Hierna konden weweer aan de slag!Le Paradou, is een massief dat vooralplaat- en wrijvingsklimmen met zichmeebrengt en dat vind ik persoonlijkaltijd even wennen. Maar gelukkigging het steeds vlotter en werd hetgebonk in mijn keel minder, naarmateik er meer setjes op inpikte. De relaisbestonden uit twee vaste haken, ver-bonden met een ketting. Het was dus

Klimschool Initiatie bijde Bergpallieters

21, 27 maart en 18, 24 en 25 april 2004

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.14

Tijdens het weekend van 17 en 18 september vonden deopen klimdagen van de BAC plaats in Awirs. Reeds vanvrijdagavond waren verschillende leden van het BRT drukin de weer om alles in gereedheid te brengen voor deze,zo mag het bijna genoemd worden, traditionele openklimdagen van de BAC.

Deze organisatie biedt de gelegenheid voor diegenen die nog nooit oprotsen geklommen hebben om met onze sport eens kennis te maken. Tehoren aan de reacties achteraf, kan gesteld worden dat dit weekend eengroot succes werd.Wat voor velen in eerste instantie niet voor mogelijk werd gehouden,resulteerde nadien in een vertederende glimlach van voldoening en insommige gevallen opluchting. Voldoening omdat men er in geslaagdwas boven te geraken, opluchting omdat men terug met beide voeten opde grond stond.Opmerkelijk toch was de grote inzet en enthousiasme van de begeleidersdie tijdens het weekend de aspirant-klimmers hebben begeleid.Ook de death-ride kende een enorm succes en velen hebben zichzelfoverwonnen. Een speciaal woord van dank aan Stef en Filip die inston-den voor het afremmen, is hier wel op zijn plaats.Het mountainbike parcours, uitgestippeld door Wim en Dirk, was dit jaariets minder in trek, net zoals de wandeling, maar dit doet zeker geenafbreuk aan het geheel van de organisatie, die voortreffelijk te noemenwas.De barbecue op zaterdag- en zondagavond en waarvoor van harte dankaan CAB Liège die dit deel van de organisatie voor haar rekening nam,bood dan weer de gelegenheid om in een gezellige sfeer bij te praten ennieuwe plannen te maken.

Open klimdagen Awirs

15BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

En ja, eindelijk, daar was hij dan, de lang verwachte topo van het meestrecente klimmassief van CABBAC, waarvan de eerste vijftig genummerdeexemplaren als zoete broodjes van de hand gingen.

Tot slot, hartelijk dank aan al diegenen die niet bij naam vermeld werdenen op gelijk welke manier hebben bijgedragen tot het welslagen van dezeorganisatie die het bewijs heeft geleverd dat de klimsport nog steeds velenaanspreekt en dat samenwerking over de taalgrens heen nog steeds hetbeste is.

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.16

Het negende Zomertreffen had dit jaar plaats in dePyreneeën. Uitvalsbasis was de camping Pineta, gelegenin de gelijknamige vallei die samen met de Ordesa- en deAnisclo-vallei het unieke Nationaal Park ‘Ordesa y MontePerdido’ vormen. Het programma concentreerde zichvoornamelijk op een initiatiestage Bergwandelen.Hiervoor hadden wij (Jan en Lode) een zevendaagse trek-tocht uitgestippeld in het Nationaal Park met als hoogte-punten de beklimming van de Monte Perdido en deBrecha Rolando. Philippe zou de stagiairs beoordelen.

Men kan zich afvragen wat een mens bezielt om een dergelijke trektochtaan te vatten. In totaal werd ongeveer 54 km afgelegd, 33 uur gestapt,5000 en 4700 hoogtemeters gestegen, resp. gedaald. Met zijn allen werdminstens 270 liter uitgezweet en 300 kg gewicht meegesleurd. Nee, hetdraait echt niet om cijfers, noch om prestaties.Uiteindelijk zijn we samendoor één van de pareltjes van de Pyreneeën getrokken, over steile paden,verblindende sneeuwvlaktes en kolkende bergriviertjes.Het landschap is erverbluffend mooi. Adembenemende uitzichten wisselen af in ijl tempo. Devale gier, lammergier, rode wouw en slangenarend laten er zich geregeldbewonderen. De mooiste en zeldzaamste bergflora begroeien de kalkrijkerotsen. ‘s Avonds ben je moe, maar toch zo voldaan. ‘s Morgens kruip je uitje tent en het eerste wat je ziet is de Ordesa-canyon, één van de indruk-wekkendste kloven in het Europese gebergte. Daar gaat het om.In verspreide slagorde kwamen de 15 deelnemers op de camping aan.Ditresulteerde in 3 inloopwandelingen, de één al met hoger inloopgehalte dande andere. De eerste dag begon met de beklimming van de Mondoto(1962 m), die een duizelingwekkend uitzicht biedt op de Anisclo-canyon.Bovenop de Mondoto konden we genieten van majestueuze zweefvluch-ten van vale gieren en een zeldzame lammergier.Vervolgens werd een dag-tocht over de Faja de la Tormosa gedaan.Deze tocht diende meteen als testvoor de eerste dag van de trekking over de Collado de Añisclo. Het eerstestuk van de beklimming was immers gemeenschappelijk en al snel bleekdat dit gedeelte te moeilijk en te gevaarlijk was voor zwaar beladen trek-kers. Ook het vervolg over de eigenlijke Faja, een prachtige vallei-rotswandaan de zuidwestkant van de Pineta-vallei, bleek niet zonder gevaar, zowelvoor voorbij trippelende muizen als voor Jessica, die aan den lijve (het volle-dige lijf zelfs) de temperatuur van bulderend watervalwater heeft onder-vonden. De derde inloopwandeling was meteen een tocht die nadien eenrustdag tot gevolg had. De Lagos de la Munia (2526m), twee half bevrorengletsjermeertjes, gaven een voorsmaakje van wat we op de trektocht aannatuurschoon zouden tegenkomen.En toen begon de eigenlijke trektocht. De eerste dag vertrokken we met14 moedigen (Peter, Dorine, Jessica, Jens, Jan, Els, Annelien, Simon, Wim,Riet, Marc, Nicolas, Philippe en Lode) met een zware rugzak via deAnisclocanyon tot aan het bivakhutje Pasarela. De Rio Bellós heeft hier een700 m diepe kloof uitgesleten in de kalkrotsen.Het weer was warm endroog. Soms liepen we er net langs het water, even verder donderde hetriviertje alweer 100 tot 200 m dieper door de kloof.Er waren tal van mooiewatervallen te bewonderen. Boven de rotsen zweefden constant gieren opzoek naar een lekker maal en langs het pad floreerden onder meer edel-weiss, bruinrode wespenorchis en vleesetende plantjes.Het bivakplekjePasarela aan Fon Blanca wordt omschreven als het mooiste van dePyreneeën. Verschillende watervallen donderen er aan de noordkant tien-

tallen meters naar beneden. Naar het zuiden toe zie je dan de open valleimet in de verte de Anisclokloof. Na het opslaan van onze tenten of bivak-zak zochten de meesten verfrissing in het riviertje. Enkelen probeerden hetzolang mogelijk vol te houden in het ijskoude water. Na een uur moestenwe zelfs een vergeten deelnemer (Annelien) verplichten uit het water tekomen. Stoere Nicolas probeerde er de vrouwen met zijn torso te impone-ren, maar daarbij hield hij duidelijk geen rekening met zijn nauw shortje datdoor zijn opgespannen spieren bij een zithouding zomaar gedeeltelijk intweeën scheurde.‘s Anderendaags bij het vroege ochtendkrieken had Nicolas zijn taak vol-bracht om alle deelnemers uit hun slaapzak te schudden. Enkele wilde ver-halen over rondsnuffelende dieren deden al vlug de ronde. Ook nu werdde korte tocht bekeken en de kritieke punten aangeduid waar verkeerdkon worden gegaan. Maar met drie landmeters in het snelle team kononmogelijk een verkeerde weg worden ingeslaan. Het eerste deel van detocht was vrij steil en lastig. Met zijn vieren kozen ze het ‘hazenpad’ en deanderen volgden gedwee het aangename tempo van Lode. Algauw werdduidelijk dat steenmannetjes ons een verkeerde richting probeerden uit testuren en warempel na een kwartiertje slaagden de landmeters erin zichdoor deze steenmannetjes richting Collado de Añisclo te sturen. Gelukkighadden ze dit toch nog vrij snel door en kon hun inhaalbeweging op detraag stappende groep worden ingezet.Ook op dit deel van de tocht streelden alpiene plantjes ons oog. Er werdenvoor het eerst sporen van fossielen gevonden. Enkele wazige afdrukkenvan ammonieten en vele schelpenresten zaten in het gesteente verborgen.De duidelijke plooien in het gesteente van de kalkbergen bewezen ons datde Pyreneeën inderdaad een plooiingsgebergte is.Na een gemakkelijk deel van de tocht in een dalletje klom iedereen zelf-standig een vrij steile rotsmassa omhoog om bovenaan opnieuw een lichtstijgend valleitje tot aan de Collado Superior de Góriz (2343 m) te volgen.Hier zagen we voor het eerst dat de bergen rondom de Monte Perdido nietvolledig uit kalksteen bestaan. Op de omliggende toppen werden bandenvan zandsteen waargenomen. Toen kregen we de prachtige Ordesavallei inhet vizier. Op een idyllisch plekje werd besloten te middagmalen. En inder-daad, ook de snelle groep had ditzelfde plekje uitgezocht om hun maaltijdte nuttigen. Hierna trokken we verder tot aan de Goriz-hut waar we inlich-tingen namen over het weer, de tocht naar de Monte Perdido en het uurwaarop we onze tenten mochten optrekken. Dit laatste kon in principe pasvanaf zonsondergang De tenten moesten ook weer verdwijnen vanafzonsopgang. Buiten konden we in afwachting van onze bouwplannengenieten van de familie ‘wezel’ die in de karstspleten een ware speeltuinhadden en zich niets van ons aantrokken. Nicolas kreeg een naald en meteen flosdraad naaide hij de scheur in zijn broek weer dicht.‘s Avonds nam de valwind in sterkte toe en kwamen donkere wolken vanover de kam dreigen. Maar de neerdalende wind en de droge lucht aan deSpaanse kant van de Pyreneeën zorgden ervoor dat boven ons alle wolkenoplosten. De volgende dag verkoos iedereen naar het dak van de Ordesa te klim-men: de Monte Perdido (3355 m). Deze berg is de derde hoogste van dePyreneeën en de hoogste kalkberg van Europa. Door de huttenwachtwaren we al gerustgesteld dat stijgijzers en piolet niet nodig waren. Onderhet zeil van Nicolas stopten we alle overbodig gerief zoals tenten, bivakzak-ken en overtollige rugzakken en trokken met een minimum aan gewicht deberg op. Al vlug was duidelijk dat Els haar beste dagje niet had. Ze had nietde gewoonte om ‘s morgens een stevig ontbijt te nemen en dit gaf proble-men op deze hoogte voor dergelijke zware inspanningen. Gelukkig hadwielrenner Wim zoiets als een pulleke epo bij.Op 2990m hoogte kwamen we aan bij het nog grotendeels bevroren Lagode Helado. Van hieruit hadden we een prachtig uitzicht op de top van deMonte Perdido. We zagen algauw dat we konden kiezen tussen eengrindpad en een grote sneeuwvlakte. Tot grote verwondering van sommi-gen, besliste iedereen de aanval in te zetten, ondanks de hevige zijwind. Erwerd een mooi sliertje gevormd van durvers afgewisseld met de iets min-

Zomertreffen: 19 tot en met 29 juli 2004

trektocht in het nationaal park‘Ordesa y Monte Perdido’

BOBA • 2004/5 • nov. - dec. 17

dere helden om langs het sneeuwveld over het grind naar boven te klaute-ren. Voor enkelen was het ook de eerste kennismaking met wegzinkendsteenslag en ook iets gladdere ondergrond.Via een laatste, steiler sneeuwveldje onder de top, werd de 3355m hogepiek door de volledige groep overwonnen. Het uitzicht boven was onbe-schrijflijk mooi. Rondom de Monte Perdido zagen we tal van prachtigevalleien: De Anisclo-kloof, de Ordessavallei, een deel van de Pinetavallei,maar ook de minder bekende, maar al even mooie dalen uitgesleten doorde Rio Real, de Barrosa, de Valle de Tella aan Spaanse kant en de veleprachtige valleien aan Franse kant dichtbij de Cirque de Gavarnie en de cir-que d’Estaubé. Al waren deze laatsten door een sluier van wolken vooreen deel aan het oog onttrokken. Ook de omliggende toppen tekendenzich mooi af aan de horizon. Verder stonden er tot onze verbazing enkelejongelieden op de top in volle wind enquêtes af te nemen van alle aange-komen wandelaars. Marc, Simon en Annelien hadden hun eerste driedui-zender beklommen, wat natuurlijk later beneden in de Górizhut moestbeklonken worden met een stevige pint. Het middagmaal werd iets lagerop een meer beschutte plaats tegen de wind verorberd waarna de terug-tocht werd aangevat. We kwamen er in de afdaling in de steenslag onver-wachts Sven tegen, die naar gewoonte meestal de aanvang van eenZomertreffen niet haalt en dan maar op zijn eentje de groep achterna reist.De afdaling ging vervolgens over een sneeuwvlakte waar Annelien enLode met plezier zoveel mogelijk in de sneeuw probeerden te vallen om zode anderen wat banger te maken. Vanaf het Lago Helado kregen we weervaste grond onder de voet en werd de temperatuur een heel stuk aange-namer omdat de wind ging liggen.Om drie uur waren we alweer terug en kon de hele groep genieten van derust die het gebergte uitstraalt. Voor even althans, want er kwam eengroep jongeren aan die waarschijnlijk voor het eerst in hun leven een tentjemoesten opzetten. Ze bezorgden ons uren kijkplezier. Daar de wind inhevigheid toenam, probeerden sommigen zelfs per vier een ‘luchttent(kas-teel)’ op te zetten! Het lachen verging ons echter in de loop van de nacht.De wind, een soort Tramontana, nam in alle hevigheid toe, vermoedelijkmet snelheden rond de 100 km/h. Meermaals hebben we gedacht dat detenten het niet zouden houden. De Spaanse jongeren en de wind hieldeniedereen zowat de hele nacht wakker.Ook de volgende dag op de Faja Luengo, richting Llano y Cuello de Milaris(2457m), kregen we deze hevige, ijskoude tegenwind te verduren. Fleece,windjekker en muts werden aangetrokken op weg naar de Brecha deRolande. Op dit traject konden we merken dat de schade aangericht doorde hittegolf van vorig jaar voor een groot deel hersteld werd. Er lag aan deSpaanse kant van de Brèche heel veel sneeuw op de hellingen. Daardoorgeraakten we niet bij de bekende ijsgrot ‘Gruta Casteret’. Ook een omme-tje naar de bekende kloof was noodzakelijk. Pas na de middag konden wegenieten van de doorgang door de 120m diepe en 60m brede Brecha deRolando (2807m). Het is een immens natuurfenomeen op de grens tussenSpanje en Frankrijk, waar ook heel wat historische oorlogsverhalen aan vasthangen. Via twee kleine, vlakke gletsjers, sommigen glijdend op hun rug-zak, trokken we naar refuge des Sarradets (2587m). Van hieruit splitstenonze wegen. Drie moedigen (Philippe, Sven en Nicolas) mochten via hetavontuurlijke l’Echelle des Sarradets naar beneden, de rest van de groepvolgde een langer en veiliger (maar toch vrij moeilijk) pad. Na een langevermoeiende afdaling van wel 3 uur kwamen we eindelijk in Gavarnie(1400m) aan. We kregen er veel bekijks door de massa dagjestoeristen.Was het nu omdat we er zo zwaar beladen en moe uit zagen of was hetomdat we van uren ver stonken in de wind?. We hadden nog eerst de tijdnaar de camping te trekken om een (was het nu koude of) warme douchete nemen en de tentjes op te zetten. Ondertussen hadden Wim en Rietplaats gereserveerd in een restaurantje in het dorp. Na drie dagen monoto-ne kost kon iedereen genieten van de heerlijke bergkeuken waarna eenlange nachtrust zonder stormwind wonderen deed.

Na een halve rustdag vertrokken we om 15 uur naar de refuge desEspuguettes (2027m) waar we onze tentjes voor een laatste maal zoudenopzetten. Eerst liepen we nog tussen een massa toeristen die de bekendeCirque de Gavarnie een bezoekje brachten. Maar toen het wegje steilerklom, waren we weldra de enige trekkers. Ook hier kregen we een immensuitzicht voorgeschoteld. We herkenden de Brèche, waar we de vorige dagdoorgetrokken waren en de Vignemale met zijn enorme gletsjer. Ook vandeze omgeving was iedereen weer sterk onder de indruk. Turbo Wimkreeg de gretig aanvaarde opdracht om zo snel mogelijk tot aan de refugete trekken om van daaruit teken te doen of we aan de refuge al dan nietkonden bivakkeren. Dit was mogelijk en tussen de koeienvlaaien zochtenwe een geschikt vlak plekje en wachtten weer de avond af om onze tentenop te zetten. ‘s Avonds werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om watoriëntatieoefeningen te geven, daarna dronken we een slaapmutsje in deberghut. Daar werden we door de Gardien op z’n zotte kuren vergast.Telkens hij met een deel van de consumaties aankwam, was hij schaarsergekleed. Op het laatst droeg hij enkel nog een halve voorschort en eenpluim in zijn achterste! Hij speelde in de keuken waarschijnlijk een spelletjestrippoker.Naar goede gewoonte waren we alweer bij het ochtendkrieken uit deveren om onze onvoorzien lange dagtocht aan te vatten. In de luwte vande voormiddag trokken we naar de col Hourguette d’Alans (2430m).Marmotten en bergkoeien staarden ons na. Het uitzicht bovenop de colwas prachtig op alweer een nieuw keteldal. Ook hier had een gletsjer invroegere koude tijden de cirque d’Estaubé uitgeschuurd. Hierna ging hetverder tot aan de voet van de couloir naar de Brecha de Tucarroya. Peter,Lode en Philippe verkenden de besneeuwde kloof. Wachtend op hunbeslissing werd er op de lager gelegen sneeuwvlakte een theoretische ijs-scholing gegeven door Annelien en Simon en een deel praktische door Jan.Ondertussen kwamen de drie verkenners terug met slecht nieuws. De laat-ste 50 m van de couloir waren zonder stijgijzers en ijsbijl ontoegankelijkwegens teveel sneeuw op ijs. Blijkbaar was er in 25 jaar niet meer zoveelsneeuw gevallen als deze winter. Er werd beslist door te trekken naar dePunto Nuevo de Pineta o de Lera. Hierdoor konden we niet meer naar deprachtige bivakplek aan het Lago de Marboré waar je een subliem uitzichtmoet hebben op de Pinetavallei en op de gletsjer en de top van de MontePerdido en zou de trekking met één dag ingekort worden.Boven op de col (2466 m) sloeg bij sommigen de schrik echter om het hart.Het eerste deel van de afdaling zag er vervaarlijk steil uit en het padbestond uit pure steenslag. We begonnen aan de moeilijke afdaling, ook alomdat er geen alternatief was. Moeizaam vorderde de groep. Voor sommi-gen was het een echte marteling en er werd dus regelmatig een vloek ofeen kreun geuit! Alle moed en steun waren nodig om iedereen veiligbeneden te krijgen. Dat ramptoeristen op de veilige helling aan de over-kant de groep aan het gadeslaan waren, hielp het moreel nu niet bepaaldhoog houden. Pas kort voor 19 uur strandden we vermoeid op de parking,dichtbij de Refugio de Pineta, waarna we met taxi Philippe naar de cam-ping werden gebracht. Daar snakte iedereen naar een warme (!!??) dou-che. ‘s Avonds hebben we onszelf nog eens verwend met een etentje inhet restaurant van de camping. Er werden herinneringen van de voorbijeweek opgerakeld. Die nacht braken er nog hevige onweders uit boven enrond de Monte Perdido. Wij lagen ondertussen weer veilig onder zeil. Eendagje vroeger terug betekende ook een extra rustdag vooraleer de langeterugweg richting België aangevat moest worden. In de namiddag werdenondertussen enkele goeie ideeën gesprokkeld om volgend jaar voor hettienjarig bestaan van het zomertreffen uit te voeren. (Het uitgebreid verslag, samen met de foto’s verschijnt op de websitewww.marmotten.be)

Jan en Lode Speleers

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.18

EEEExxxxppppeeeeddddiiiittttiiiieeeessssin Nepal & Tibet

Shisha-Pangma 8.046 mherfst 2004 7.300 US $ Tibet

Cho-Oyu 8.201 mherfst 2004 7.800 US $ Tibet

Dhaulagiri 8.167 mlente 2004 7.750 US $ Nepal

Everest 8.848 mlente 2004 + herfst 2004 23.500 US $ Nepal

Grote Internationale Expeditie

Vraag ook alle informatie i.v.m. andere beklimmingen en trekkings inde Himalaya’s van Nepal & Tibet, bv. Everest noord-col, 15.600 US $;Ama Dablam, Baruntse, Mera peak, ...

Info:Thamersku Trekking Kathmandu Nepal

Monks Cowl Adventure Winterton South Africae-mail: [email protected]

19BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

Met de hoop ons tentje in het droge te kunnen opzetten,vertrokken ik (Eddy) en Pieter op 10 juli reeds om 5u.00richting Chamonix. Tegen valavond had iedereen zijnweg gevonden naar camping “Les Drus”. Het waren nietallemaal vreemde gezichten, want sommigen haddenelkaar kortstondig ontmoet tijdens een voorbereidendevergadering of tijdens vorige stages. Alleszins was ieder-een vlug met elkaar vertrouwd en het is prachtig hoevlug je binnen de leefwereld van de bergen aansluitingkrijgt.

De hoofdfactor voor het bepalen van je activiteiten in de bergen, zelfsvoor een stage, is het weer. Voor de eerstkomende dagen zag het eralvast niet veelbelovends uit. Lage wolken hingen over de vallei en hetMont-Blanc massief en al gauw begon het te regenen. Gelukkig had ikeen zeiltje en een paar alu-stokken meegenomen en konden we zo tochnog droog blijven.

Dag 1De eigenlijke stage begon op zondagmorgen om 9u30. Voor vandaagwas er 1 gids voor de ganse groep; Loïc. We reden met het treintje naarMer de Glace voor ijsscholing. 10-punts techniek, traverseren, relaismaken, klimmen in steil ijs,... het kwam allemaal aan bod. Via de ladder-tjes waren we afgedaald tot op de gletsjer; in omgekeerde richting, aanhoog tempo, was het wel even naar adem snakken. De eerste hoogte,zelfs op 2000 m, liet zich even voelen.

Dag 2Gids Luck was erbij gekomen en de groep werd in tweeën gesplitst. Hetzijde “Knorr-groep”; John, Jeroen, Bert, Luk met gids Loïc en de “a-la-cartegroep”; Tom, Piet, Raf, Pieter met gids Luck. Onderling was dit op voor-hand al een beetje uitgemaakt. Toch mocht ik kiezen, maar omdat ik metPieter was meegereden en het rotsklimniveau in deze groep wat hogerlag, besloot ik me bij hen aan te sluiten.Een bezoekje aan Meteo France bevestigde dat het tot woensdag slechtweer zou blijven. Meteen werd er besloten om s’anderendaags te verhui-zen naar Gran Paradiso in Italie. Dan maar naar het Gidsenbureau inChamonix voor het plannen van een tocht aldaar en het reserveren vande hut. De rest van de tijd konden we gebruiken om in een klimmassief met eenoverhang zelfredding en redding uit een crevasse te oefenen. Raf gaf ookeen staaltje van zijn kunnen weg door meteen een 6a op kop te klimmen.Gids Luk installeerde nog een moulinette op een 6b, waarmee we onswarm konden houden. Tom en Piet wilden een paar lager gelegen 4de en5de graads routes op een dal klimmen, maar het begon alweer te rege-nen, waardoor we deze klimnamiddag moesten stopzetten. Toen we wil-den vertrekken, hoorden we de gids vloeken; “Putin, putin, j’ai laissé mesclés dans la voiture !” Dan maar proberen in te breken, uiteindelijk werdgekozen voor de “au plat” techniek om de ruit naar beneden te krijgen,waar we ook in slaagden, maar net iets teveel. Blijkbaar was het mecha-nisme vanbinnen gebroken en moesten we na het openen van de deurde ruit vastkleven met ademende tape. Meteen een les in Eerste Hulp BijOngevallen.s’Avonds deden we met onze groep nog een BBQ, terwijl de anderegroep een andere variëteit van Knorr uitprobeerde (aaaach, vandaar diegroepsnamen).

Stage vervolmaking 1alpinisme 2004

11 - 17 juli 2004

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.20

Dag 3Dag van de verhuis naar Gran Paradiso. Met de gebeurtenissen (brand1999) in gedachten en benieuwd hoe het weer zou zijn aan de anderekant reden we met gemengde gevoelens door de Mont Blanc tunnel.Eenmaal uit die konijnenpijp waren we opgelucht; veilig eruit en de zonscheen !Aangekomen in Pont konden we ons klaar maken voor de tocht naar deVitorio Emanuelle II- hut. Vandaar zouden de twee groepen elk een aan-val doen op één van de twee nabij gelegen toppen. Al snel bleek erslechts één in conditie te zijn, waardoor we met zijn allen dezelfde routezouden moeten volgen.Na wat bij te tanken in de hut kregen we les in het lopen op rotsblokken.“Sans mains” (handen in de zakken) zei de gids, “Sans dents” zei iemandeven later. Dan maar naar een sneeuwveld voor wat sneeuwscholing.De”tap-tap”-techniek, “tsjak-tsjak” en uiteindelijk “boem-boem”. Ookhier kregen we een eerste initiatie in het schoenskiën (skiën zonder lat-ten). De rest van de tijd konden we benutten voor het verkennen van de aan-looproute naar het couloir en na het eten kregen we les in kaartlezen.Daarna de rugzak klaarmaken en rond 9u30 in de twee-meterbak, waarLuc zijn ‘chauffage’ al snel alles warm liet lopen.

Dag 4Het is altijd te vroeg om op te staan, maar ik lag al een tijdje wakker, ikhad ijskoude voeten en kon de slaap niet meer hervatten, zelfs niet meteen extra deken. Ook het nachtlawaai van sommige kamergenoten wastegelijk irriterend en lachwekkend; had ik maar een paar oordoppen mee-gebracht. Eindelijk, het was 3u , tijd voor actie, maar op dit vroege uur ende eerste course merkte ik dat we het ritme nog niet te pakken haddenen kwamen we maar traag op gang. Iedereen had de avond ervoor allesklaar gezet, maar er zijn zo van die kleine dingen die je toch nog vergetenbent. Gids Luck stond al te trappelen van ongeduld, terwijl in deze och-tendchaos de een zijn hielen nog moest tapen, de ander zijn waterzaknog moest vullen en er was er zelfs eentje die zijn rugzak nog moest inla-den. Maar goed, eenmaal op weg gingen we er als een sneltrein van-door, onze weg zoekend in het puin van de morene, richting col. Wewaren wat later vertrokken dan de andere groep, maar ze hadden eenlager gelegen route gekozen waardoor we uiteindelijk tegelijk op de colaankwamen. “En cordee” was de boodschap daar. “Plus vite’ c’est troptard”, vlug inbinden en stijgijzers aandoen dus, héél vlug die fleece ofgore-tex jas uitdoen, want we waren veel te warm gekleed. Tom, Pieteren ik vormden een cordee, de andere cordee bestond uit Luck, Piet, enRaf. De nacht had ondertussen zijn plaats geruild voor het ochtendglo-ren. Tijd voor actie, een couloir van 300 meter, gemiddeld 55°, we kon-den niet meer wachten tot plots gids Luck ons tot de orde riep en ons

even liet zweten (deden we eigenlijk al) door te zeggen dat het couloirmisschien helemaal niet in conditie was om hem te beklimmen.Uiteindelijk bleek dat Luck ons wou wijzen op enkele punten waar jemoet op letten vóór je aan zo’n couloir begint. Eenmaal eraan begonnen viel het allemaal best mee, maar bovenaan washet even aanschuiven, en op het ogenblik dat we richting graat wildenlopen zoefden er enkele los geraakte stenen voorbij, gelukkig voorafgegaan door de kreet “caillou !”. We konden ons nog net verstoppenachter een groot rotsblok, waar we dan maar gewacht hebben tot decordees boven ons weg waren, terwijl er nog enkele salvo’s volgden. Errestte ons alleen nog wat klauterwerk tot aan de top. Je wordt er beloondmet een panorama op de Gran Paradiso en andere gekende en mindergekende bergtoppen. De afdaling gebeurde via de normaalroute en eenmaal op de gletsjer washet in snel tempo naar de hut, en na wat uitrusten en nagenieten al evensnel naar de vallei, waar het pootje baden in de rivier een verfrissendeafsluiter was. Nadat alle schapen geteld waren, konden we terugrijdennaar Chamonix.

Dag 5 A la carte:Tijd voor een “tussendoortje”; een route op Tour des Crouches (D inf.)was ons doel. De opdracht was ook de aanloop en de route zelf te vin-den. Dit ging redelijk vlotjes, behalve dan op het einde, waar wij voor derotsblokken kozen en de gids voor het sneeuwveldje. Toch kwamen wegelijktijdig aan, al was de door ons gekozen aanlooproute iets lastiger; aldoende leert men hé. De route bestond uit zeven lengtes en was redelijk luchtig gezekerd. Ikschat dat er gemiddeld om de 15 meter een ingeslagen haak zat. Friendsen nuts werden dus ook boven gehaald. Gelukkig waren er wel tamelijkbetrouwbare relais. Pieter, ik en de gids klommen samen, de anderenwaren Raf, Piet en Tom.

21BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

Pieter had nog nooit op friends en nuts voorgeklommen (behalve Rafnog niemand trouwens) en wou de eerste lengte doen. Goeie prestatie,maar wel tijdrovend met die tussenzekeringen, je moet er echt wel aanwennen, zeker als je weet dat die dingen kunnen los komen. Bij de twee-de lengte droeg Pieter de kop over aan mij. Ik besloot op makkelijkerestukken wat minder (of soms geen) tussenzekeringen te plaatsen enalleen op de moeilijkere passages wat meer. Zo heb ik de zes andere leng-tes voorgeklommen, terwijl Raf dit deed voor de andere cordee. Hetmoeilijkste vond ik de relais te vinden, want die was soms om het hoekje.Eenmaal boven konden we nog wat genieten van het schitterend pano-rama op het Mont Blanc massief. De afdaling ging via sneeuwveldjes, al schoenskiëend en via “geitepaad-jes” naar beneden. De andere groep klauterde op een gelijkaardige route en leerde eveneensde friends en nuts hanteren. Daarnaast ervaarden ze dat sportschoentjesniet opgewassen zijn tegen natte sneeuw en dat de wet van Murphy ookgeldt voor camera’s: alles wat niet vast hangt, valt vroeg of laat naarbeneden.

Dag 6Aanloop naar de Albert 1ste-hut. Nadat we wat bijgetankt hadden, kre-gen we de gelegenheid om een crevasse-redding op de gletsjer te oefe-nen. We wilden dit zo reëel mogelijk doen, vooral om eens de impact vanzo’n val te ervaren en terwijl een takel te installeren. Na wat zoeken von-den we een geschikte gletsjerspleet met een dun sneeuwbrugje. Elk ombeurt mochten we er eens op staan springen tot ... zoef, je verdween inde koude, kille spleet. Tof uitzicht, maar toch ben je blij als je naar bovenwordt gehesen; door het smeltwater word je er namelijk druipnat. Na het dessert in de hut was het tijd voor wat weerkunde. Perfectetiming, want we waren getuigen van het ontstaan van een cumulonim-bus. De statische electriciteit deed zelfs onze haren overeind komen,degenen die er hadden natuurlijk of toch van een bepaalde lengte.

Dag 7“Je suis un client”. Met die woorden van gids Luk vertrokken we richtingCouloir de la Table. Hij bedoelde hiermee dat we hem op sleeptouwmoesten nemen en bewijzen dat we de afgelopen week iets geleerd had-den. Toen we aan het couloir aankwamen waren we zeker niet de eerste,maar ook niet de laatste, te veel volk voor een vlotte beklimming. Op degraat was het echt aanschuiven, vooral voor de enkele passages waar jetoch beter kijkt waar je uw voeten plaatst. Uiteindelijk was dit toch eenmooie beklimming en zijn we geslaagd in ons eindexamen. De andere groep zat ‘s morgens om 2 u al aan de ontbijttafel voor eenbeklimming (en traversée) van de Aiguille du Chardonnet (3824 m) via de‘Forbes Arête’ (AD). Hoewel de route iets langer is, bleek het een zeergevarieerde leerschool te zijn: aanloop over de gletsjer, sneeuwen ijshel-lingen (50 °) tot de Aiguille Forbes, en verder over de graat tot op de top.Om de traversée te vervolledigen, daalden ze af via de westelijke graat,langs een breed couloir, verder twee touwlengtes abseilen, en uiteindelijkover de gletsjer terug tot aan de hut. Een vermoeiende tocht, maar onderhet waakzame oog van gids Loïc een prachtige ervaring die niemand hennog kan afpakken...

Voor iedereen die aan deze stage deelgenomen heeft, was het zeker envast een leerrijke week. Met een stuk meer ervaring, kennis, veiligheid enzelfzekerheid gaan er weer wat meer mogelijkheden open in de wereldvan sneeuw, ijs en rotsen. Een aanrader voor wie zelfstandig en veilig wilafzien en genieten tegelijkertijd in de bergen. Een dankwoord aan ieder-een die dit mogelijk gemaakt heeft!

Jeroen Jansen en Eddy Pauwels

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.22

Corsica, île de la beauté, eiland van de GR20, de beruchtevendetta’s en uiteraard de prachtige granietrotsen methun karakteristieke tafoni’s. Qué?! Tafoni’s dus, granietdoor de wind gesculpteerd in de meest surrealistischevormen. Gaten in alle groottes in de rots, zandlopers,...

Bekendste voorbeeld is wel de Lion de Rocapina waar wij wegens tijdsge-brek helaas niet geraakt zijn. Het beklimmen van deze tafoni’s is bijzonderimpressionant en doorgaans erg atletisch: vanaf de zesde graad kan derots immers erg gaan overhangen. Maar geen nood: door de immensruwe rotsen is de wrijving ongeëvenaard (Onze handen, klimschoentjesen -touwen hebben het geweten...) Hoewel Corsica ook voor de liefheb-bers van klimmen op kalksteen heel wat te bieden heeft, is het absoluuthet graniet dat het klimmen op Corsica zo uniek maakt. Daarbij komt dat je in het laagseizoen, afgezien van misschien de Col deBavella, amper andere klimmers tegenkomt, zelfs in de bekendste routes.Tenslotte is er voor het openen van nieuwe routes in Corsica nog eenenorm potentieel.

Na een lange nachtelijke autorit naar Livorno in Italië en een 4 uur duren-de boottocht kwamen we (Brenda, Barbara, Benny, Joris, Stijn en mezelf)aan in Bastia, in het noorden van Corsica. Diezelfde avond werd nogdoorgereden naar Corte, centraal op het eiland gelegen. Op de campingin Corte hadden we afgesproken met Jan en Lut, die ons wegwijs zoudenmaken in de Corsicaanse rotsmassieven. De komende dagen zou deprachtige Restonica-vallei onze uitvalsbasis zijn om het Corsicaanse gra-niet te ontdekken.

De volgende ochtend reden we met de auto tot diep in de vallei. Desneeuw bleek hier nog steeds niet verdwenen. Talloze tourskiërs vertrok-ken van op de parking voor een tocht in de Corsicaanse bergen. Wij ech-ter hebben gekozen voor een rotsroute van zo’n 250 m: “Robenise” (TD,6a max) op de Pointe de la Touffe. Gewapend met friends en bandslingsbegon de (redelijk behaakte) klim maar door de onduidelijke beschrijvingin de topo belandden Joris en Brenda in een andere route die ietwatzwaarder uitviel... minstens 6a met één lengte 6c. Gelukkig voor hengoed behaakt... Na een -vooral voor Joris en Brenda- lange klimdag,raceten we via het bochtige baantje, slalommend tussen de koeien, terugnaar beneden richting camping. Na een zalige douche en dito Leffe wer-den de tentjes opgezocht.

De volgende dag besloten Barbara en Stijn een graatoverschrijding op dePunta Zurmulu te doen. Maar als gevolg van de wel heel summierebeschrijving in de topo (u heeft het wellicht al door : de weinige topo’svan Corsica die er zijn, trekken werkelijk op geen ****!) liep de aanloopnogal uit en werd de beklimming na 1 lengte afgebroken. De anderenkozen voor de erg mooie, redelijk goed geëquipeerde route “A bellaStoria” op de Cima San Gavino (1912m) : 300m, TD+ , 6b+, 6a obliga-toire. Vooral de lange voorlaatste lengte in 6b is onvergetelijk : eerst bar-sten in verschillende vormen, overgaand in vertikale cannelures afgewis-seld met wat tafoni’s. Allemaal erg continu. De eerste lengtes werdenaaneengeregen, vergezeld van de zon en een frisse bries, maar dat briesjenam al gauw toe tot quasi orkaankracht waardoor we in de laatste leng-tes bijna uit de route geblazen werden! Ambiance Eigerwand! Daarbijkwam dat er in de laatste lengte nog een stuk dalle moest beklommenworden zonder haken. Geen pretje bij zo’n harde windstoten...

Klimmalaya (*) on the rocks:rotsklimmen op Corsica

23BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

Desondanks toch weer een schone, gevarieerde route met enkele fantas-tische touwlengtes, aan ons palmares toegevoegd.

De dag nadien bleek de hevige westenwind nog steeds van de partijwaardoor de plannen om een lange rotsroute te klimmen noodgedwon-gen werden opgeborgen. In de namiddag werd met het busje koersgezet richting de granieten pieken van Bavella, vast van plan om defameuze tafoni’s te gaan opzoeken. De tenten werden voor drie dagenneergepoot op een camping aan het strand in Solenzara. Van daaruit staje normaal gezien op een dik halfuur met de wagen in de bergen maar alsgevolg van wegenwerken moesten we nog enkele kilometers stappennaar de rotsen. Omwille van deze langere aanloop werd geopteerd voorde, niet al te ver gelegen, toppen Castellu en Castelluciu : beide 5egraads klimmen in “terrain d’aventure”. Met andere woorden, geenhaken te bespeuren... Gelukkig lenen de gaten en zandlopers van de taf-oni’s zich ideaal voor het plaatsen van bandslings als zekering. Ook decamalots bleken onze beste “friends”. Beide routes zijn ongeveer 8 à 10touwlengtes lang. De groep werd in twee opgedeeld en aangezien ieder-een erg tevreden was over de beklimming werden de volgende dag derollen gewoon omgedraaid.

Na een -noodgedwongen- rustdag ten gevolgen van regen, waarbij weeen bezoek hebben gebracht aan het prachtige stadje Bonifacio in hetzuiden van het eiland, werd voor onze laatste klimdag weer richtingBavella gereden. Maar ditmaal de andere kant van het massief. Na eenlange autorit kwamen we aan op de Col de Bavella, obligate stopplaatsvoor iedere toerist die zichzelf au sérieux neemt. Vlakbij de col zijn er tal-loze kleine klimscholen waar je kan sportklimmen. Maar je kan eveneensop de ‘Aiguilles de Bavella’ rotsroutes van enkele honderden meters klim-men. Wij kozen voor de gulden middenweg: enkele -naar Corsicaansenormen (spits van een jaar of tien oud die soms wel heeel ver uit elkaarstaan)- goed geëquipeerde routes van 3 à 5 lengtes op de Pilastru di Alba,een kwartiertje stappen van de parking. Brenda en Pieterjan startten metLuce Turchina (6a+) de anderen doken in Cum Ella’e (6b). Beide routeszijn echt magnifiek: overhangende tafoni’s, plaat, barsten, dièdres, dülfers;werkelijk alles komt aan bod. En dit met uitzicht op zee op enkele tiental-len kilometers verder.

‘s Namiddags liepen we bij de rotsen nog Jean-Paul Quilici tegen het lijf,de auteur van verschillende slechte Corsicaanse topo’s, tot nu toe enigeCorsicaanse berggids en zelfverklaarde ‘homme de Bavella’, die je directherkent aan de onafscheidelijke bandana rond z’n kop. De man was zovriendelijk, of beter arrogant, om ongevraagd z’n handtekening in onzetopo te komen zetten, daarbij druk met de vinger wijzend -”C’est moi,c’est moi!!”-naar zijn fotootje in de topo...

‘s Avonds werd op de camping in Bonifacio, met een glas Pietra in dehand, het Corsicaanse bier, nog wat nagekaart over de voorbije klimweekdie -hoe kan het ook anders- weer veel te snel was voorbijgevlogen.Maar één ding staat vast: Corsica, we’ll be back!

Pieterjan De Roo

* Klimmalaya - Jongeren Alpine Team is een vzw die recentelijk werdopgericht door enkele jonge gemotiveerde alpinisten met het oogop het organiseren van klimexpedities naar verre bestemmingen inde (nabije) toekomst. Meer info op http://www.klimmalaya.be

BERGSPORT, WANDELEN,TREKKING

Kuiperstraat 35 - 9100 Sint-NiklaasTel. 03-777 54 72

25BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

Ergens eind februari, op een zondagochtend. Een SMS-berichtje van Bjorn: Of ik zin heb om in juni mee deDenali te gaan beklimmen...

Onder het motto “Once in a lifetime” werd mijn vrouw-tje en de ganse familie en kennissenkring overgehaald enwerden de voorbereidingen gestart: interim zoeken (leeknog het moeilijkst), materiaal verzamelen (lees Kariboeen AS adventure plunderen), route uitkienen en kilome-ters lopen en steppen.

Zaterdag 30-05-04. Vertrek vanuit Zaventem met United Airlines viaWashington en Seattle naar Anchorage. United wenste ons tijdens devlucht veel geluk toe, het applausje dat volgde was nog iets te vroeg, wewaren nog maar net vertrokken.Vanuit Anchorage reed een privé-shuttle ons onmiddellijk naar Talkeetna,het laatste dorp alvorens op de berg gedropt te worden. Onze duurderekeuze van een onmiddellijke trip naar Talkeetna was een juiste keuze: alseerste aangekomen op de airstrip van Talkeetna (4 uur in de ochtend)hadden we de kans om als eerste expeditie in te checken voor een vlucht

naar Kahiltna Base. Ondanks prachtig weer in Talkeetna bleven we aan degrond wegens bewolking boven het base-camp. Net op de valreep echterbleek er een “window” die we als enig team die avond nog kondenbenutten: 8.30 pm: alles inladen, instappen en wegwezen. Net nu ik ein-delijk de slaap had te pakken in het bureeltje van Doug Geeting Aviation!

De vlucht in een Cessna 185 was fantastisch. Eens van de grond beseftenwe pas hoe uitgestrekt Alaska wel is. Kilometers groene toendra met hieren daar elanden scheidden ons nog van het Denali-massief. En inderdaad,150 km verderop lag de DENALI, “the high one” volgens de Atha-baskische naamgeving.

De 40 minuten durende trip bracht ons over de toendra en de voorlopersnaar het uitgestrekte massief van sneeuw en ijs. Rond iets na 9 pm hob-belden we de airstrip op van Kahiltna base, 2200 meter boven België. Nu was het aan ons: inchecken bij de Rangers, human waste pot ontvan-gen, fuel inpakken, sledes optuigen en ski’s aanbinden. Met 30 kg op derug en nog eens 25 a 30kg in de slee stonden we klaar om te vertrekken.Dit werd afzien, zoveel was duidelijk.Vele expedities verkiezen van wat te settelen in het base-camp alvorenswerkelijk te vertrekken. Ons doel was zo snel mogelijk op acclimatisatie-hoogte te komen om van dan af te klimmen naargelang de weersom-standigheden en vooral naargelang onze acclimatisatie.

De eerste etappe verliep vlekkeloos over de vrij vlakke Kahiltna gletschertot net onder Ski Hill, de eerste echte helling. De Kahiltna gletsjer zou zo’n60 km lang zijn, wij mochten er de hoogste 10 km van belopen. In hethalfduister sloegen we rond 3 am ons eerste kamp op. Begin juni ver-dwijnt de zon nog net achter de hoogste toppen. Binnen enkele dagenzou ze niet meer uit het oog verdwijnen...

Maandag 1-06. De tweede etappe startte ergens in de late namiddag ineen white-out: lat voor lat schoven we ons van wand naar wand.Gelukkig waren deze wands aanwezig. Zo konden we ondanks het barreweer met zicht nul toch nog tot kamp II komen. Aanvankelijk leek hetnogal toeristisch dat de route aangeduid was. Als anderzijds iedere expe-ditie zijn wands zou uitzetten, zou het Denalipark op een kerkhof vanbamboestokjes gaan lijken. dus, volgen maar die paaltjes...Camp II werd neergepoot en opgebroken zonder maar iets van de omge-ving gezien te hebben. Dag drie startte namelijk even wit als de vorige.De derde etappe bleek de zwaarste te worden van de hele tocht. Met

““““ FFFFLLLLAAAANNNNDDDDEEEERRRRSSSS RRRRUUUUNNNNAAAAWWWWAAAAYYYYSSSS””””:::: BBBBjjjjoooorrrrnnnn aaaannnndddd SSSStttteeeeffff....

Denali-Expedition 2004

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.26

volledige bepakking zijn we tot in camp III gesukkeld. De gletsjer werdsteiler. De tourski’s werden opgebonden. Hier gingen we tot op het tand-vlees. Anderen verkiezen hier reeds de dubbel carry, waarbij je de helftnaar het volgende kamp brengt om vervolgens terug te keren en te over-nachten. Maar op onze manier zaten we op dag 3 reeds op 3400 meteren lasten we een welverdiende rustdag in.

De rustdag kwam zeer gelegen, mede omdat ik zo dom was geweest netiets te lang met gewone bril te klimmen. “Het was toch nacht” dacht ikzo. Resultaat was een milde vorm van sneeuwblindheid die ik het hoofdkon bieden door een dag onafgebroken in het donker te vertoeven.Slapen, eten en grappen maken, alles met de ooglapjes op. Tegen deavond zag ik de kans om ons “specialleke” te bereiden. Bjorn en ik had-den voor een eenmalig maar uitzonderlijk feestmaal moeten zorgen voorelkaar en vandaag wilde ik reeds van al mijn verse producten af, dus. Eenwokgerecht van verse wortelen, uien, worstjes, tomaat en rijst, overgotenmet een zoetzure saus en een 0.5 liter cola van het jaar 2004 erbij geser-veerd! Smakelijk Bjorn. Op zijn beurt toverde Bjorn ‘s ochtends geflam-beerde pannenkoeken met Amaretto uit zijn rugzak; ongelofelijke lekker-nij op 3400 meter!

Na de rustdag en het feestmaal zagen we het weer volledig zitten. Dezon vergezelde ons en het imposante Denali-landschap kwam uit de wol-ken te voorschijn. Omringd door kloven en seracs, trokken we slow butsteady Motorcycle-hill op, een helling van 40°. Het verschil met de voorbije dagen was uiterst groot. Gewicht gehalveerden de zon als gezel.We wensten onze “cache” te gaan plaatsen op Medical Camp, 4300meter. De duizend meters werden langzaam onder de voet gelopen enwanneer ik Windy Corner bereikte, moest ik mijn eerste traan laten: Hierkom je voor de eerste maal na dagen klimmen boven de omliggendebergen uit en word je getrakteerd op een panorama waar je even stil vanwordt. Windy Corner staat bekend om zijn furieuze windstoten die overzijn kam scheren, doch wij mochten het overschrijden onder omstandig-heden die je mag vergelijken met een koude maar prachtige klimdag inde Alpen.Moe maar tevreden arriveerden we in Medical Camp, HET kamp waariedereen samenhokt en wat wel echt op een klein tentendorpje lijkt. Hier

staat tevens de hoogst gelegen Ranger-post die het wel en wee van deklimmers observeert. En het mag gezegd, ze doen hun werk uitstekenden zeer professioneel. Bewijs volgt later.Na het opzetten van ons kamp en het achterlaten van eten en fuel verlie-ten we Medical Camp en daalden af naar 3400 meter.De volgende ochtend, dag vijf, lieten we een tent achter op 3400 meteren vertrokken weer over Motorcycle Hill, over Windy Corner naarMedical Camp.

De hoogte liet zich voelen en Bjorn laste een rustdag in op 4300 meter.Ikzelf zag een prachtige dag in de tent niet zitten en daar ik geen last hadvan enige hoogte, besloot ik reeds een cache van fuel te gaan plaatsen op16-ridge (4900 meter). Het gaf een onbeschrijflijk gevoel: met een rugzakje van 5 kg op een ste-vig tempo Headwall beklimmen en daarmee mijn hoogterecord van 4362meter verslaan.Op de kam aangekomen plantte ik mijn bamboestokje met vlag bovenopde fuel dewelke een meter in desneeuw ingegraven lag. Beneden aangekomen bij Bjornwerd er gestart met onze dagelijk-se drie-uur durende kookfestijn: 5liter sneeuw smelten! Een litervoor soepjes en avondmaal, deandere vier als drinkwater waar-van telkens een litertje op smaakgebracht door een fruitig poeder-tje.Die avond echter kwam eenRanger langs met de vraag of wijniet van de berg zouden moetengeweest zijn. Wablief !? Bleek datde Ranger mijn pas geplaatstecache op 4900 meter ontdekt haden dat er op de officiële expeditie-sticker stond : Flanders Runaways Leaving date 20/05/2004! Kleine ver-gissing in het kantoor van de Rangers. Wij zouden inderdaad graag vande berg zijn de twintigste, juni! Gelukkig had de man de cache nietonmiddellijk uitgegraven en naar beneden gebracht.

Dag 7 brak aan en Bjorn en ik gingen vandaag voor High Camp: ons doelwas tent en eten naar 5200 meter te brengen en terug te keren. Tot 4900meter kende ik de route. Van daar af liepen we over 16 Ridge, een gran-dioze rotskam met links 600 hoogtemeters dieptezicht en rechts 900meter. Met enkele vaste touwen overbrugden we de wat steilere delen,nooit meer dan 55°. In een koud maar zonnig high-camp kozen we, ach-teraf bekeken wat te snel, een camp site en zette we de tent op. Nadienbleek dat niet de diepte van je ommuring van belang is maar wel dehoogte ervan langs de buitenzijde!

Teruggekeerd naar Medical Camp informeerden we bij de Rangers naarde weersverwachting. Het zou gaan keren. Morgen zou langzaam aanalles toetrekken en de dagen erop zouden stormachtig worden. Webesloten morgen de move naar high camp te maken en voldoende etenmee te zeulen om een storm uit te zitten.In Medical Camp ontmoetten we Jan en Gilbert. Jan had echter te kam-pen met een tandabsces en was niet van plan om terug te keren ondanks

27BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

de helse pijnen. Met wat extra brufens uit onze EHBO ging hij trachten openkele dagen zijn hamsterkaak weg te werken.

Onze klim over Headwall, de derde maal voor mij, verliep vlekkeloos. Delaatste meters over de ridge waren echter loodzwaar. De hoogte begonzijn tol te eisen. Aangekomen op high camp kantelde het weer duidelijkde andere richting. Wind, wolken en sneeuw kregen de voorkeur van deberg. Daar zaten we dan, Bjorn en ik op 5200 meter hoogte, op 3 vier-kante meter ruimte. We waren 1 klimdag verwijderd van de top, maar nuhing alles af van het weer, onze voedselvoorraad of ons geduld.

Nu kregen we waar voor ons geld. We mochten kennis maken met waarde Denali bekend voor staat: zijn ongeëvenaarde stormen en diepvrie-stemperaturen.Die eerste avond op 5200 meter kwam zelfs nog een Ranger langs om dekoppen te tellen, er zou nog een cordee op de terugweg zijn van de top.We keken op ons uurwerk en lazen 9.30 pm. Later bleken ze dan tochnog veilig toegekomen te zijn na een succesvolle klim.

Dag 9, 10, 11 en 12 verbleven we op high camp in een Siberische storm:windsnelheden waar ik geen getal kan op plakken, en temperaturen tot -25° C, in de tent wel te verstaan. Elke avond dienden we, alvorens slapente gaan, 15 minuten onze koude stompjes te masseren in de hoop ‘s mor-gens niet met zwarte tenen op te staan. Eenmaal warm echter bleken deslaapzakken hun werk meer dan uitstekend te vervullen en sliepen we,gezien de omstandigheden, zeer comfortabel.

Naast veel eten, drinken en slapen kregen we de tijd dood met muziekluisteren, sneeuw ruimen rond de tent en heel veel kletsen en zeverenzoals het oude viswijven past.

Een verrassend moment tijdens de stormdagen was het mogen bekijkenvan mijn kids op video op dag 9. Bjorn had net voor het vertrek met decamera mijn twee spruiten gefilmd en deze beelden kon ik nu op 5200meter, 11 dagen na opname, bekijken. Een ontroerend moment.

Op dag drie in high camp hielden enkele expedities het voor bekeken enwaagden zich aan de penibele afdaling naar lagergelegen oorden. Washet voedseltekort of de lethargie in deze omstandigheden? In ieder gevalzat bij ons de sfeer er nog goed in. En eten? Voor 9 dagen in totaal! Wehadden er voor moeten werken, maar eten mocht niet de reden zijn omterug te keren, toch niet na enkele dagen.

Dag 6 op high camp brak aan en jawel, zon verlichtte ons tentje vanbin-nen met een fel geel tintje van het tentzeil. We staken de koppen buitenen het was een eensgezinde YES, summit-day! Ludiek was wel dat

ondanks de window in de wolken er nog geen enkel team aanstaltenmaakte om te vertrekken. Niemand wilde op de Denalipas gaan spoor-trekken, tot er een gegidst team van Australiërs vertrok. In nog geen half-uur tijd volgden 5 andere teams waaronder wij.Het was barkoud maar geen reden om een dag langer te kamperen.Op de Denalipas maakte ik de goede keuze van chemische verwarmertjesin mijn boots te stoppen. Mijn tenen bleken ondanks de twee uur duren-de klim toch nog niet echt opgewarmd.Een Amerikaanse soloïst, Joe, van ergens in de vijftig jaar, moest hierterugkeren met frostbite aan de vingers. Enkele dagen later in Talkeetnazouden zijn vingers nog bleek en grijs zien maar hij was ze niet kwijtge-raakt. Op de kam gierde een sterke wind maar de hemel was zo goed alswolkenloos. Bjorn en ik klommen stevig verder over Washburns Thumben over Footbalfield en bereikten na een prachtige graat rond 4pmNoord-Amerika’s hoogste top: Denali of Mount Mc Kinley, 6194 meter.

Het werd me daar teveel, snotterend en snikkend genoot ik van het pak-kende vergezicht.Alles lag lager, zoals Bjorn het zei. Gletsjers, Mount Foraker (5200 m),Mount Hunter, ... alles lag onder ons en hier kon je werkelijk zien dat deaarde rond is.

Na een verblijf van een uur op de top daalden we in een hels tempo afnaar ons tentje.Mission completed, of toch niet, heelhuids thuiskomen was de bood-schap. Na een euforisch nachtje in high camp daalden we full loaded af naarMedical Camp.Dit is de op een na zwaarste dag geworden van de trip. In Medical Campbraken we namelijk ons kamp op en liepen door naar de door ons ach-tergelaten tent op 3400 meter. Wat we in 5 dagen omhoog gebrachthadden van 3400 meter naar 5200 meter werd nu in een dag afgelegd.Als extraatje brachten we tevens vanuit dit kamp een achtergelaten tenten schop mee naar België voor enkele Vlaamse voorgangers die mindergeluk hadden dan wij.

Van hieraf aan werden opnieuw de ski’s aangetrokken. Maar wat wedachten als zijnde een laatste dag skieën en glijden te worden, werd eennachtmerrie: het zelfde traject als in het heengaan werd opnieuw eenzoektocht naar wands om in de white out base camp terug te vinden.

Op 15 juni rond 3 pm, 15 dagen na het vertrek, arriveerden we in basecamp. Enkele uren later bracht Doug Geeting Aviation ons terug in debewoonde wereld. En nog wat later zaten we voor een oversized pizzamet een Coca-Cola, refill natuurlijk!

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.28

Ergens in het najaar van 2003 stelde David Stroobants tij-dens een LUAK-avond eens voor om deze zomer naar deCordillera Blanca in Peru te gaan. Ik was snel om ja tezeggen tegen zo’n trip, zeker toen Kurt Piot voorsteldeom onze snowboards mee te nemen. Ik moest nog welzien uit te dokteren hoe ik aan de nodige centjes zouraken, maar dat zou wel lukken.

De 27ste juni was het eindelijk zover, samen met Kurt Piot, Kurt Wera, JoWijnant en Sofie Neyens nam ik, Lander Sannen, het vliegtuig naar Lima,om daarna nog acht uur op de bus te zitten tot in Huaraz. Dit zou onze uitvalsbasis worden voor de komende maand, DavidStroobants en Olivier Leirs waren hier al en het team was voor de komen-de twee weken volledig.De eerste dag hebben we het rustig aan gedaan, wat inkopen doen voorop de trekking, eens door de markt wandelen en wat wennen aan dehoogte natuurlijk, Huaraz ligt al op 3100m.

Santa Cruz-trekking 30/06-02/07‘s Morgens vroeg eruit om na een lekker ontbijt een collectivo, m.a.w. eenrecordpoging hoeveel mensen gaan er in een minibusje?, te nemen rich-ting Vaqueria. De weg ging door de prachtige Quebrada Llanganuco en na een pas van4767m, mijn hoogterecord dus al verbroken met een busje..., kwamenwe aan in Vaqueria (3750m).We wandelden de mooie Huaripampa in en rond 17h00 installeerden weonze tenten op een hoogte van 3800m. Twee uur later kropen we onzenest in, morgen zou het een zware dag worden met een col van 4760meter voor de boeg. Spijtig dat het de tweede dag vrij mistig was en we dus tijdens het wan-delen door de Quebrada Huaripampa niet al te veel zagen van de knappeomgeving. Vanaf 4000m liet de hoogte zich bij mij toch voelen en na veelgehijg op Punta Union (4760m) aangekomen was het net of er een‘thunderdome hardcore festival’ aan de gang was in mijn hoofd. Het zichtop de Quabrada Santa Cruz deed de hoofdpijn en de vermoeidheid snelnaar de achtergrond verdwijnen en na even rusten kon de afdaling tot opde Taullipampa beginnen. Hier zetten we onze tenten op voor de tweedeovernachting, met een mooi zicht op Taulliraju en op de noordwand vanArtesonraju.Met mooi weer en een stoffige afdaling sloten we de trekking af. InCashapampa kropen we met acht en onze bepakking in een Toyota sta-tionwagen en reden we naar het lager gelegen stadje Caraz. Na een heer-lijke kip met friet, nog wat zitten chillen met cola en bier op het terrasjevan ons hotel en dan een niet zo rustige nacht want een lokale beroemd-heid kwam die avond optreden en we konden dus “genieten” van eenhele nacht Peruaanse klassiekers.De komende 2 dagen nog wat uitgerust in Huaraz, mailtje naar het thuis-

front gestuurd, finale Eurocup gekeken, wat inkopen gedaan en geplandwat de volgende trip zou worden.

Ishinca-Urus-Tocllaraju 05/07-11/07De collectivo naar Collon genomen, en van daaruit gingen we vergezeldvan ezels te voet naar het basiskamp van Ishinca. Het is een 1000 metersstijgen tot het basiskamp (4350 m), de hoogte speelde me al minder par-ten en als het morgen goed weer was zouden we vertrekken om Ishincate toppen.Door het slechte weer geen toppoging vandaag , maar een wandelinge-tje tot op 5000 meter met een goed uitzicht op Ishinca.Die nacht om 05u.00 opgestaan en vertrokken naar de top, het wasgoed weer en we vorderden snel. Na een goede 4u bereikten David,Kurt, Jo, Kurt en ik de top (5530 m). Na de gebruikelijke topfoto’s wissel-den Kurt Piot en ik onze stijgijzers voor onze RAD AIR-snowboards enkon de afdaling beginnen. Het was een superdag geweest en morgen zouden we vertrekken naarhet hoogtekamp van Tocllaraju.David, Kurt, Jo en Kurt maakten zich tegen de middag klaar om naar hethoogtekamp van Tocllaraju te vertrekken.Na Olivier en Sofie, die ook al moesten passen voor Ishinca, begonnenmijn darmen ook wat tegen te werken en moest ik mee achterblijven inhet basiskamp. Ik hoopte dat het de volgende dag wat beter zou gaan, dan konden weUrus nog proberen.

Cordillera Blanca:climb and snowboard expedition

29BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

Ik voelde me ‘s nachts al heel wat beter en dus begonnen Sofie en ikrond 06u00 aan de beklimming van Urus. Het was open hemel en wehadden tijdens heel de beklimming een goed zicht op de omliggendetoppen met als hoogste, Tocllaraju (6034 m) en Ranrapalca (6162 m).Tegen 10u00 stonden we op de top (5450 m), goed op tijd want erbegonnen zich al wolken te vormen en een paar uur later zou je op detop enkel wolken zien, i.p.v. het 360° panorama waar wij konden vangenieten.Tijdens het afdalen zagen we dat de rest ook al terug was van Tocllaraju,door de loodzware sneeuwcondities hadden ze de top niet kunnen halen.Olivier was ondertussen terug vertrokken naar Huaraz, hij voelde zich teziek om nog langer in het basiskamp te blijven.De laatste dag in het basiskamp was het weer terug aan de slechte kanten we hielden ons bezig met kaarten, boulderen en voetbal, viel datvoetballen even tegen op deze hoogte.Na vijf dagen pasta en gevriesdroogd eten smaakte de kip met friet wel.Na het eten nog maar een mailtje naar thuis gestuurd, konden ze daarook terug gerust slapen. Internetten is in Huaraz echt geen probleem,een overaanbod aan internethokjes is nog zacht uitgedrukt.

Quitaraju-Alpamayo 12/07-19/07Tim Decort voegde zich nu bij de groep en we besloten om morgen rich-ting Alpamayo en Quitaraju te vertrekken. Olivier was nog steeds niet open top en besloot met zijn trekking door Peru te beginnen en het klim-men te laten voor een andere keer.Terug vroeg eruit en met de collectivo naar Cashapampa, waar we deeerste week de Santa Cruz-trek beëindigden. We huurden een paar ezelsen een geweldige arriero (ezeldrijver) en vertrokken de vallei in tot aanLlamacorral, waar we de eerste overnachting deden. Onze arriero ving inde nabijgelegen rivier veel forellen met zijn primitieve vislijn en dus had-den we nog een heerlijke maaltijd voor het slapengaan.Verder omhoog de vallei in tot aan het basiskamp (4250 m). Kurt Piotkreeg bij aankomst koorts en moest de rest van de week in het basis-kamp blijven.De eerste nacht in het basiskamp had het heel de nacht gesneeuwd enwe waren pas laat vertrokken naar het hoogtekamp (5300 m). Ik was blijtoen we het hoogtekamp bereikten want ik vond het serieus vermoeiendmet zo een zware rugzak, 1200 m stijgen met stukken tot 60 graden ter-wijl het stevig begon te sneeuwen.Door de lage bewolking konden we van Alpamayo of Quitaraju niet veelmeer zien die avond.De volgende dag hebben we door het slechte weer heel de dag in de

tent gelegen, Alpamayo en Quitaraju lieten af en toe een glimp van zichopvangen maar met oxo en vier op een rij kom je ook de dag door.“Hé gaan jullie blijven liggen? ‘t Is goed weer en er is gespoord!” Metdeze woorden wekte Tim ons de volgende morgen. Jo, David, Tim en ikhaastten ons in onze kleren en vertrokken zo snel mogelijk voor eenpoging in de Frans-Baskische route op Alpamayo (5947 m). Onderwegkwamen we een viertal tegen waarvan één de arm had gebroken doorijsval van de eerste touwgroep.Na één lengte in de route beslisten Jo en ik om terug te keren omdat wete veel ijs op onze toren kregen van David en Tim, die boven ons in deroute zaten. David en Tim klommen de route uit op de topgraat na,wegens te gevaarlijk.Kurt Wera en Jo vertrokken de volgende nacht om Quitaraju (6036 m) tebeklimmen. De rest van ons daalde die dag terug af naar het basiskampwaar de regen ons al stond op te wachten. En dan noemen ze dit seizoen‘dry winter’.Nadat Jo en Kurt Wera de volgende dag terug waren van het hoogte-kamp gingen we dadelijk door tot in Cashapampa en verder naar Caraz.

Pisco 20/07-24/07We begonnen de restaurantjes, jugeria’s (fruitsapbars) en cafeetjes te ken-nen. Voor het eerst proefden we ook de lokale specialiteit, cuy, beterbekent als hamster of cavia. Niet slecht maar nogal weinig vlees. Na gisteren nog op een Peruaanse kermis beland te zijn, was het dezemorgen toch met een zwaar hoofd opstaan. Wat rondgeslenterd inHuaraz, gekopieerde cd’s gekocht en ‘s avonds in een kleine gezelligecinema naar ‘Touching the void’ gaan kijken.Ik had me de laatste twee dagen precies wat laten gaan in eten en drin-ken en kreeg ‘s nachts last van hevige buikkrampen, braken en diarree. Ikkon niet mee voor de laatste trip naar Pisco. David vertrok die middagterug naar België, Kurt Wera ging nog twee dagen cultuur opsnuiven enKurt Piot, Tim, Jo en Sofie vertrokken naar Pisco.Gisteren heel de dag plat gelegen maar vandaag voelde ik me al een stukbeter en ben ik naar Quebrada Parón gegaan, de vallei van Artesonraju,voor een kleine wandeling.De rest had een geslaagde beklimming gedaan op Pisco, Tim en Kurt Piotnog een vette afdaling op hun RAD AIR-snowboards. Het was onze laat-ste dag in Huaraz, voor iedereen nog wat souvenirs jagen en wat drinkenin de toffe cafeetjes.

25 juli, het einde van onze trip, vanaf toen zou het weer 48u reizen zijnmet bus, vliegtuig en verschillende tussenstops om in België te raken.Tim Decort bleef nog enkele dagen langer en deed een succesvollebeklimming van Nevado Tocllaraju (6034 m).

Voor meer info en foto’s kan je terecht op www.expe.be

BOBA • 2004/3 • mei-juni30

Als rampenmanager krijg ik de opdracht het luchttransport van dezepatiënten vanuit Schiphol te organiseren en eraan deel te nemen, in defunctie van respiratoir therapeut. Zodoende ontmoet ik Tom en Lou voorhet eerst in Schiphol op die koude 1 januari 2001. Beiden zijn ernstig ver-brand, Tom is over 80% van het lichaamsoppervlakte verbrand (vooral 3°graads brandwonden) en heeft een zwaar inhalatie trauma (longverbran-ding), Lou van zijn kant is 60% verbrand en heeft ook zo’n inhalatie trau-ma. Beiden verkeren in een kunstmatige coma en worden kunstmatigbeademd. Tom valt geregeld stil en we moeten hem dan ook regelmatigweer reanimeren.Vijf maanden en 22 operaties later, ontmoet Tom KoenDe Blauw, die op dat moment samen met mij de laatste fysieke voorberei-dingen treft om als eerste zwaar verbrande de Mont Blanc te beklimmen.Tom, die op dat moment in een “dipje” zit, put hier ondermeer kracht uiten ik beloof hem op één dag mee te nemen naar de bergen en naar dieMont Blanc. Tom overtuigt Lou om samen die stap te zetten en zich samenvoor te bereiden op deze klim, die voor hen, net als voor Koen destijds, deafsluiting moet worden van hun zware en pijnlijke revalidatie.Jan werd twee jaar geleden ernstig verbrand na een zwaar verkeersonge-val, hij liep tweede- en derdegraads verbrandingen op aan heel zijn rechter-zijde, alsmede aan zijn hoofd en beide handen. Deze handen zijn nogsteeds zwaar verminkt, waardoor hij ze moeilijker of niet kan gebruiken. Ikcontacteerde hem eind vorig jaar - we waren toen al volop aan het trainenmet Tom en Lou - en vroeg hem of hij interesse had om mee naar de ber-gen te gaan. Hij was meteen gewonnen voor het idee en ondanks het feitdat hij nog enkele operaties moest ondergaan, trainde hij volop om tochmaar mee te kunnen met ons.Voor een “gezond” persoon is het lichamelijk al niet zo evident om een vrijhoge berg te beklimmen in meestal extreme omstandigheden, voor eenzwaar verbrand iemand is dit helemaal niet evident. De aanwezigheid van“nieuwe” huid bemoeilijkt in belangrijke mate het zweetproces. Hoe meernieuwe huid er geplaatst werd, hoe minder de patiënt kan zweten en hoesneller hij “oververhit” geraakt. Een bijkomend probleem is dat hij/zij datveelal zelf niet voelt . Deze “nieuwe” huid is daarenboven nog heel fragielen dus uitermate kwetsbaar. Tom en Lou hebben dankzij een deskundigteam van chirurgen een heel nieuw gezicht gekregen, volgens een unieke

methode. Zij hebben beide bij de cafébrand een ernstige longverbrandingopgelopen, waardoor een deel van hun longen verdwenen is, wat eennefast gevolg heeft voor hun vitale capaciteit. Zij recupereren hierdoor min-der snel dan u en ik. Daarbij zijn er zowel bij Lou en Jan vingers geämpu-teerd, bij Jan allemaal ... En last but not least is er de psychologische impactvan het ongeval en de fysische gevolgen. Met al deze factoren dient menrekening te houden tijdens de fysische - en psychologische voorbereidingvoor deze expeditie alsook tijdens de klimtochten.De kledij voor de hooggebergte tochten moet van een superieure kwaliteitzijn, tijdens een vorige expeditie gebruikten we kledij vervaardigd uitGORE-TEX XCR, dit bleek voor de patiënten niet de juiste keuze te zijn,daarom zijn we overgestapt naar kledij uit ander materiaal en gezien detemperaturen die we op de flanken van de Mont-Blanc gehad hebben(-45° C ), bleek deze kledij wel te voldoen. Hun onderkledij is dezelfde alswij gebruiken. Tijdens de tochten moet er om het half uur gestopt worden,voor wat wij noemen een “ventilatie pauze“, de patiënten krijgen hetwarm, beginnen te zweten en voelen het zelf niet. Daarom moeten wijattent zijn, als wij een beetje zweten, dan zweten zij “vollenbak” en moeter wat kledij uit. Naarmate de expeditie vordert herkennen zij ook zelf desymptomen van het overhit geraken en vragen zij spontaan naar een “ven-tilatie pauze”.Tom en Lou trainden aan de hand van een trainingsschema, dat ik voor henhad opgesteld en dat gebaseerd is op het trainingsprogramma van mara-thonlopers. Ik had het zodanig aangepast aan hun normale sportactiviteit,namelijk het voetbal en de nadruk lag hoofdzakelijk op uithoudings - enweerstandstraining. De gekozen sporttak was als vanzelfsprekend hetlopen. Hun voorbereiding is gestart op 1 september 2003 en natuurlijk wasik niet steeds ter plaatse om hen te “controleren”, maar ik had wel iemandter plaatse die samen met hen trainde en me wekelijks op de hoogte hieldvan de vorderingen en/of problemen. Het trainingsschema werd meer-maals aangepast en de jongens werden op geregelde tijdstippen onderwor-pen aan testdagen, waarop ook de andere leden van de expeditie aanwezigwaren. Kwestie van mekaar beter te leren kennen, maar vooral om te kijkenof iedereen zijn conditie wel in orde was. Enkele kandidaat expeditieledenvonden het blijkbaar niet de moeite aan deze trainingsdagen deel tenemen. Als expeditieleider moet je dan vrij crû zijn tegenover deze houding,het handelt hier namelijk over een “brandwondenexpeditie”, waarbij depatiënten centraal staan, het belangrijkste wat voor ons geldt is dat zij detop halen. Het mag in geen geval gebeuren dat zij de top niet kunnenhalen, doordat één van de begeleiders fysiek niet in orde is. Indien je nietweet welk vlees je in de kuip hebt, kunnen deze mensen het voor mijn partvergeten. Jan kreeg ongeveer hetzelfde trainingsprogramma, maar door dieenkele operaties die hij nog moest ondergaan, paste hij de trainingsfrequen-tie op eigen gevoel aan. De ultieme test voor iedereen is een bosloop van50 minuten aan een tempo van 15 km/u, en geloof me, ze hebben hetalledrie gehaald.Een dergelijke expeditie kost natuurlijk heel wat geld. Dankzij de vrijgevig-heid van enkele sponsors, zoals PHILIPS-MEDICAL, INTERPARTNER- ASSI-STANCE, MASTERSFOOD RENAULT, MOUNTAIN HARDWEAR, DE

Brandwondenexpeditie 2004,het echte verhaalVolendam, oudejaarsnacht 2000, om middernacht breekter brand uit in café “Het Hemeltje”, hierbij worden 277jongeren verbrand. Zestig onder hen zijn er zeer zwaaraan toe (14 onder hen zullen aan hun verwondingenbezwijken). Omdat Nederland niet zo’n uitgebreidebrandwonden beddencapaciteit heeft, werd beslotenhulp te vragen aan de buurlanden. De verschillendeBelgische brandwondencentra zijn bereid een vijftientalpatiënten op te nemen.

31BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

BERGPALLIETERS en de BAC konden we ook dit jaar ons financieel - enlogistiek kostenplaatje rond krijgen. Het zoeken en overtuigen van spon-sors, neemt enorm veel tijd in beslag. De internationale prijs die ik begin ditjaar mocht ontvangen voor dit uniek initiatief heeft enkele sponsors overde streep getrokken. De uitgebreide mediabelangstelling speelt natuurlijkook een belangrijke rol voor hen. Net als de andere jaren hadden we ookdit jaar een camera-ploeg (Telefacts) mee alsook een journalistenteam vaneen Nederlandse krant (De Telegraaf). Toch even vermelden dat het 1° Bn Para onze expeditie voorzien heeft vanklimtechnisch personeel..Als tegenprestatie voor een sponsor hebben we aan deze expeditie eenkleine medische studie gekoppeld en werd gelijktijdig medisch materiaalgetest op hoogte (> 2500 meter). Hiervoor had ik een klein draagbaar test-labo mee (± 2,5 kg, drie toestellen), waarmee we dynamische metingenkonden verrichten bij alle expeditieleden tijdens de verschillende beklim-mingen. Eén van de toestellen liet ons toe te meten in welke mate depatiënten recupereerden na een lange inspanning (klim) in vrij extremeomstandigheden.Op 13 juni 2004 ving de expeditie aan met een inlooptocht vertrekkendeaan de col des Montets, met als doel “Le Lac Blanc”. Door de aanwezig-heid van grote hoeveelheden sneeuw op een hoogte van 2200 meter enhet ontbreken van het nodige klimtechnisch materiaal binnen het teamwerden we genoodzaakt vroegtijdig af te dalen. De volgende dag stond ereen tweedaagse bergtocht op het programma, met als doel de eerste dag“refuge Albert I” en als doel voor de tweede dag “l’Aiguille du Tour”. Desneeuw op lage hoogte, speelde ons die dag in het voordeel, het liet onstoe vrij vroeg en op zwakke hellingen te leren lopen in cordée en te lerencramponneren. Vooral voor Jan, die geen gebruik kon maken van een pio-let, was dit de ideale leerschool. Zonder enige problemen bereikten we diedag de refuge .De volgende dag klommen we in ideale weersomstandig-heden (helder en warm weer, 26° C op 3500 meter ) naar l’Aiguille duTour. Op het rotsgedeelte kregen we te kampen met onderlinge beveili-gingsproblemen - door verminderde kracht en mobiliteit in de handen bijde ene en amputaties bij de andere patiënt, kon de naklimmer niet bevei-ligd worden -, en werd er wijselijk besloten om terug af te dalen. Op dekoop toe dreigde er onweer en werd er een beetje vaart achter gezet.Terug aan de refuge “Albert I” aangekomen, kreeg Tom plots te kampenmet meerdere symptomen die wezen op hoogteziekte. In half bewustetoestand plaatsten we hem met twee bovenaan een sneeuwveld, we bon-den mekaar in en gleden (300 hoogtemeters) naar beneden. Aan het eindevan het sneeuwveld voelde hij zich al stukken beter en naarmate we meerdaalden, ging het beter en beter met hem, een ons inziens duidelijk bewijsdat we hier duidelijk een geval van hoogteziekte hadden.Op 16 juni was er een rustdag gepland, die voor de meesten onder onsmeer dan welkom was. De volgende twee dagen werd er voor een deelvan de groep (kwestie van plaats in de Gouter) een toppoging gepland,het weer zag er veelbelovend uit. Voor Tom werd er na lang en wijs beraadbesloten hem niet mee te nemen naar de Mont Blanc en in zijn plaats Janmee te nemen. Het kwam voor hem hard aan, temeer hij de eigenlijkeaanzet was voor deze expeditie. Maar we wilden en konden het risico nietnemen dat hij nog eens een opstoot van hoogteziekte zou krijgen, mis-schien wel op een plek waar evacuatie onmogelijk was. De 17e omstreeksacht uur werd de kabellift in Les Houches genomen tot aan de Bellevue(1800 meter). Omdat de “Tramway du Mont-Blanc” door de vele sneeuwnog niet tot aan Nid d’Aigle reed, werden deze 700 hoogtemeters te voetafgelegd. Vervolgens werd er door geklommen, veelal in de sneeuw, totaan de refuge “Tête Rousse”, alwaar ze een basiskamp aan het installerenwaren met 3 splinternieuwe W.C.’s. Tijdens de gehele klim, die in prachtigweer gebeurde, werd er om het half uur een ventilatie-pauze ingelast. Aan

“Tête Rousse” werd er ingebonden en de crampons aangebonden. Na eenvier uur durende klim, voor Jan zonder gebruik te maken van zijn handen,werd de réfuge “du Gouter” bereikt op 3800 meter hoogte. Die dag heb-ben we 2000 hoogtemeters geklommen in minder dan 7 uur tijd, pauzesinbegrepen. Aan Jan’s reactie te horen: “Luc, ik denk dat de mannen erdoor zitten”, mochten er nog enkele meters bijkomen. Na de veelvuldigefelicitaties van héél de réfuge aan het adres van de patiënten, de nodigefotosessies en interviews en de buiten alle verwachtingen in lekkere maaltijd(met vriendelijke bediening !!) werd er besloten vroeg te gaan slapen, daarer gewekt werd om 02u00 ‘s ochtends. Bij het wekken bleek ik weer de enigste die had kunnen doorslapen, dehoogte speelde bepaalde mensen parten. Eén van de begeleiders, debuddy van Jan, zag het helemaal niet meer zitten en kon Jan dan ook niethelpen bij het klaarmaken. Gelukkig waren er nog Akke, de fotograaf, enRonny, één van de para’s, die zijn werk zo goed en zo kwaad mogelijk heb-ben overgenomen. Hem hebben we wat paracetamol en Diamox gegevenen omdat hij absoluut mee wilde, ingeklikt in de cordée van de Jan, diehem mee naar boven heeft getrokken ( waar patiënten al niet goed voorzijn !! ). Er werd wind voorspeld tot 70 km/u, maar die bleek er in het beginniet te zijn. Op een hoogte van ongeveer 4600 m, net voorbij de réfuge“Le Valot“, waar er weer een heleboel mensen hun ziel aan het uitkotsenwaren, kregen we de volle laag. Ijskoude winden met een snelheid van 80km/u, en dit bovenop een temperatuur van - 15° C, voor brandwonden-patiënten niet de ideale condities, maar mijn thermos met hete thee heefthier wonderen verricht. Door de zombie-toestand van Jan’s buddy, werdJan een beetje aan zijn lot overgelaten. Ik had mijn handen vol met Lou enkon Jan maar sporadisch vragen naar zijn toestand. Akke en Ronny dedenecht hun best om Jan bij te staan, maar hadden ook nog andere dingenaan hun hoofd. Daardoor bleken Jan’s “handen” op een gegeven momentbevroren, hij en ik werden door de aanwezigen uit de wind gezet, en nadatik me half had uitgekleed, plaatste ik zijn ijskoude “handen” onder mijnoksels gedurende een tiental minuten. Nadien kreeg hij een dubbel paarnieuwe handschoenen aan en kon de klim doorgaan. Het eerste cordéebestond uit de filmploeg, in het tweede zat Jan en zijn herrezen buddy, naenkele minuten kwamen het cordée met Lou en ik en daarna het cordéemet Akke en Ronny. Op 4800 meter, 10 hoogtemeters en 50 lengtemetersvan de top, zien we de twee eerste cordée’s terug naar beneden lopen metde melding dat er te veel wind staat en dat het beter is om terug te keren.Wij kijken mekaar aan en besluiten zelf polshoogte te gaan nemen met detwee laatste cordée’s. Inderdaad, er staat een zeer sterke wind, nog steedsde 80 km/u, maar nu met windstoten tot 100 km/u. We zijn tot vóór derichel geweest , die naar het topplateau leidt, daar zagen we de mensen opde top liggen, met hun piolets diep in de sneeuw geslagen en zich aanmekaar vasthouden. Om de richel te overbruggen moesten ze op handenen voeten kruipen met de piolet voor hen, en ze moesten hem bij elkebeweging diep in de sneeuw slagen.We vonden het raadzaam niet verderte gaan, Ronny en ik zijn naast mekaar op de richel gaan zitten en hebbenLou naar ons toegetrokken, zodoende stond hij uit de wind en had ook hijzicht op de top. Na de gebruikelijke fotosessie werd er terug afgedaald,enkele tientallen meters lager kwamen we de andere cordées tegen enwerd er even tijd gemaakt om euforisch te doen. De afdaling tot aan deGouter verliep vrij vlot, na een warme kop soep werd de verdere afdalingaangevat, geen sinecure voor Jan, die het zonder handen moest doen. Erwerd heel wat gevloekt en geroepen, maar de veiligheid was ten alle tijdegegarandeerd en we zijn veilig tot aan de Tête Rousse geraakt. Net achterde refuge is er een sneeuwvlakte van ongeveer 850 hoogtemeters, ideaalom naar beneden te glijden, wat we dan ook gedaan hebben, kwestie omwat sneller beneden te geraken om de gebruikelijke frisse pint te nuttigen.De tramway was nog steeds niet functioneel, maar dat deerde niemand.Al hebben we slechts op de top gezeten, voor ons allen is de expeditiemeer dan geslaagd. We zijn niet enkel met twee zwaar verbrande patiën-ten boven geraakt, maar ook met de gehele begeleidende ploeg en hetzware medisch - en filmmateriaal. Er is toch een kleine wrange nasmaak:blijkt dat tijdens de voorbereidingen heel wat mensen binnen de al zo klei-ne Belgische klimwereld twijfelen aan onze opzet en aan ons kunnen enrechtstreeks of onrechtstreeks afbreuk doen aan het project. Gelukkig wor-den we gesteund door een grote groep mensen, die steeds alles in hetwerk stellen om onze expedities tot een goed eind te brengen. Hierbij denkik niet enkel aan de sponsors, maar vooral ook aan het bestuur van deBergpallieters en dat van de Belgische Alpen Club. Tot besluit: laat me toe om even onbescheiden te zijn, ik meen dat we hiermet een vrij uniek project bezig zijn - getuige hiervan is een internationaleprijs die we begin dit jaar in ontvangst mochten nemen -. Het stemt megelukkig dat nu al heel wat mensen in de toekomst belangloos willen blij-ven investeren in dit project, waardoor ik nu al kan zeggen dat in juni 2006,bij leven en welzijn, met Tom en een Noorse patiënt dezelfde uitdaging wil-len aangaan.

Luc De Clerck

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.32

TE HUURAppartement (6 pers.)

te CHAMROUSSE (1.700 m)in de Franse Alpen (Massief de Belledone) op

30 km van Grenoble

In de winter, een gezellig familiaal skistation - in delente/zomer of herfst een prachtige bergstreek met

veel wandelen uitstapmogelijkheden.Volledig vernieuwd app. voor 6 pers. - alle comfort

(vaatwas, wasmach., microgolf, TV, ...) - 60 m2 grootmet 9 m lang zuidbalkon; 1 grote slpk, 1 kleine slpk,

living met zetelbed.Richtprijzen: winter volgens periode min. 400,00 euro

tot max. 800,00 euro/ week; zomer 420,00euro/week; steeds alle kosten incl. Buiten seizoen

mogelijkheid per dag = 50,00 euro/dag.Zich telefonisch wenden tot tel. nr. 050/62.79.31

of per e-mail naar [email protected] en foto's op aanvraag.

33BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

De groeiende populariteit van de bergsport, de toene-mende mobiliteit en het massatoerisme zorgen ervoordat de natuurlijke omgeving waar onze sport zichafspeelt een steeds grotere hoeveelheid sporters moetverwerken.

Omdat rotsmassieven of bergen zich vaak in ecologisch waardevol enkwetsbaar gebied bevinden is er de laatste jaren vanuit de verschillendeoverheden in binnen- en buitenland heel wat werk gemaakt om dezegebieden te beschermen. Ook België en meer bepaald Wallonië ontsnaptniet aan deze initiatieven. Een evenwicht zoeken tussen de belangen vande bergsporters en de eisen die worden gesteld voor de vrijwaring vanons ecologisch erfgoed biedt haar eigen uitdagingen. Het Waalse gewestheeft getracht dit evenwichtsstreven te omkaderen met haar “permisd’environnement”.

Deze permis d’environnement integreert alle milieu- en exploitatiever-gunningen die in het verleden afzonderlijk moesten worden aangevraagden is in die zin een totaaloplossing voor alle zaken aangaande milieu of deontplooiing van activiteiten die een impact hebben op de leefomgeving.Ook rotsklimmassieven zijn vergunningsplichtig en alhoewel dat er doorde Waalse overheid nog geen specifieke reglementeringen zijn uitge-werkt met betrekking tot de rotsen, zijn ruimere (bijvoorbeeld Europese)afspraken volledig van toepassing.

Federaties die in België rotsmassieven beheren, kijken tegen grote uitda-gingen aan. De Waalse milieu-inspectiedienst gaat bijzonder strengtewerk, en dat is op het terrein voelbaar. Massieven die een vergunningkrijgen worden vaak “bevroren”: de routes die reeds bestaan wordenweliswaar geregulariseerd, maar ze worden daarnaast ook gecatalogeerd,het rechtstreekse gevolg hiervan is dat er op een massief dat een vergun-ning krijgt vaak geen nieuwe lijnen meer kunnen worden geopend. Ookbestaande equipering hernieuwen is niet vanzelfsprekend. Voor elkepiton, relais of ketting die er wordt vervangen dient in principe toestem-ming te worden verkregen. Ook het “kuisen” van rotsen, waarbij natuur-lijke vegetatie wordt verwijderd is uit den boze zonder voorafgaande toe-stemming. Tot slot merken we dat er nu gevallen zijn waarbij een vergun-ning wordt uitgereikt op voorwaarde dat het aantal klimmers op het mas-sief wordt beperkt tot een vooropgesteld aantal, dat erg laag kan zijn.

In een laatste - en slechtste - geval krijgt het massief gewoonweg geenvergunning. De eigenaar of huurder wordt dan gedwongen om het mas-sief terug te brengen in de oorspronkelijke staat. Lees: hij moet alle equi-pering verwijderen. Bovendien is klimmen er voortaan verboden. Dit isgeen fantasie, getuige de situatie in Duitsland, waar onder druk van deregelgeving reeds verschillende belangrijke klimgebieden niet langer kun-nen gefrequenteerd worden door klimmers.

Het gevolg van dit alles is dat het niet langer volstaat om met enkelebrave zielen naar de rotsen te trekken om daar nieuwe massieven te ont-sluiten of te herequiperen. Steeds meer wordt het doen en laten rond derotsen gedicteerd door de van toepassing zijnde wetgevingen en plicht-plegingen. We moeten ons hierover geen illusies maken: natuursporten inhet algemeen krijgen steeds meer te maken met de vergunningsproble-matiek, bergsport en meerbepaald rotsklimmen vormt hierop geen uit-zondering.

De discussie is spijtig genoeg niet te simplifiëren, zoals het voorbeeld vanNatura 2000 aantoont. Natura 2000 is een Europees initiatief dat tot doelheeft bepaalde ecologisch kwetsbare of waardevolle gebieden te vrijwa-ren. In België liggen veel klimgebieden in zones die beschermd wordendoor Natura 2000. Natura 2000 kan er voor zorgen dat deze gebieden“off limits” worden voor klimmers indien er geen compromis gevondenkan worden tussen ecologische belangen en de belangen van de sporters.Terwijl het makkelijk is om voor deze evolutie de milieubewegingenkwaad met de vinger te wijzen, mogen we niet vergeten dat Natura 2000er is gekomen omdat er erg reële en echte problemen zijn i.v.m hetbehoud van ons ecosysteem. Van de 150 in Europa voorkomende zoog-dieren worden er 75 met uitsterven bedreigd. Van de vogels, reptielen envissen dreigen er 30 procent te verdwijnen en van de 10.000 voorhandenzijnde plantensoorten zijn er maar liefst 3.000 die kunnen verdwijnen.Voor deze toestand zijn er natuurlijk zeker grotere schuldigen te vindendan de mensen die in hun vrije tijd wat gaan klimmen, maar ook wij heb-ben een impact op het milieu. Het is daarom belangrijk dat we opkomenvoor onze rechten, zonder de goede intenties van de “tegenpartij” uit hetoog te verliezen. We moeten er samen uitkomen.

Dat het behoud van onze massieven als klimmassieven een gemeen-schappelijke verantwoordelijkheid is spreekt vanzelf. Niemand twijfelteraan dat het met de voeten treden van de regels die voor bepaalde mas-sieven gelden een negatief imago geven aan de sport: spoorwegen overdartelen, kwistig gebruik maken van magnesium, afval achterlaten en watnog meer, kunnen ons na verloop van tijd ons de massieven kosten,zoveel is zeker.

Waarom geven wij deze informatie? De bedoeling van dit artikeltje isiedereen attent te maken op de evolutie die zich aan het voltrekken is bin-nen onze sport, waarbij er een steeds grotere verantwoordelijkheid moetgedragen moet worden door de sporter en federaties. Ook op anderedomeinen zoals aansprakelijkheid, veilig en verantwoord sporten kan erverwacht worden dat de zaken complexer zullen worden. Of dit eengoede of slechte evolutie is staat buiten deze discussie - de feiten zijn eren we zullen er naar moeten handelen.

Tom SluytsAdministratief coördinator BAC

Het beheer van de rotsen:een uitdaging voor de toekomst

A D V E R T E E R D E R S I N D E X

Avventura p. 32

Base Camp p. 24

C.R.I. p. 34

De Berghut p. 12

Decathlon cover 4

Kampeerder 2 p. 18

Klim Indoor Antwerpen-Zuid p. 34

Klimzalen - Duo p. 32

Olympia p. 18

Outdoor-Sport p. 24

Peak Performance p. 4

Starpole p. 24

Thamserku p. 1

Trekking p. 2

BOBA • 2004/5 • nov. - dec.34

bordprik

TE KOOP4 paar ongebruikte toerskibindingen type “BCA Alpine Trekker” +bijbehorende messen (m.a.w. bindingen om de klassieke pisteski tekunnen gebruiken als toerski)Prijs: 154 euro per paar bindingen + messen

Info bij Philippe Poppe op gsm: 049 5594399ofE-mail: [email protected]

TE KOOP Al deze artikelen zijn nieuw en dus NOOIT gebruikt !!! :- stijgijzervaste schoen La Sportiva Nepal Extreme, maat 42 = 225- stijgijzers grivel 2F New Matic = 70 + 10- sneeuwbijl Salewa = 40Info bij Jean-Pierre Wuestenbergs op gsm: 047 7715990

TE KOOPKlimtouw diam. 10.5 mm- lengte 60 mInfo bij Arsène Van Hecke op 0478/80.08.04 (na 18u00 graag!)

GIJZELAARSTRAAT 21 - 2000 ANTWERPEN. TEL. 03-248 33 77ALLE DAGEN 10u.00 - 23u.00

35BOBA • 2004/5 • nov. - dec.

BAC - REFUGE DUCHESNE Rue des Alpinistes, 5500 DinantGelegen op het plateau van Freyr, boven hetmeest indrukwekkende rotsmassief van België,Freyr ... Ook hier heeft de Alpenclub een hutbeschikbaar voor leden. Deze hut biedt slaapgele-genheid aan 32 personen. Indien het te veelregent (denk aan de zomer van 1998) is dit deideale oplossing om droog te blijven tijdens deweekends, na een zware klimdag.Overnachting is ook mogelijk op de bivakweide endit in een (kleine) tent of bivakzak. Omdat het hierniet gaat om een officiële camping maar om eenbivakplaats zijn grote tenten -model bungalow-verboden.

Overnachtingstarief FreyrRefuge DuchesneLeden € 4,00 Niet-leden € 8,00BivakweideLeden € 2,00Niet-leden € 4,00

BAC - REFUGE JEF DE ROECK (Hoge Venen)Rue Abbé Toussaint 19, OVIFAT, tel. 080-44 67 17

Voor activiteiten als wandelingen, langlauf-tochten, mountainbike of een gezellig tref-fen in een prachtige omgeving.Voor groepsreservaties en toegangscode: zieonderstaande telefoonnummers. Ieder niet-lid mag op uitnodiging en in het bijzijn vaneen BAC-lid, ten hoogste tweemaal over-nachten in de refuge, en zal dit niet-lid bijeen eventuele derde overnachting MOE-TEN lid worden van de Belgische Alpenclub.In de tussenseizoenen kan een BAC-lid meteen groep verblijven, hij is dan alsdusdanig

ook verantwoordelijk voor de refuge, dit enkel na overleg met de refugeverantwoordelijke omde bezetting in de refuge te kennen en verder afspraken te maken. Hij / zij zal er tevens op toe-zien dat het huisreglement gerespecteerd wordt.Refugeverantwoorelijke: Paul Verzele

TarievenWeekend Week

Lid € 2,50 Lid € 4,50Niet-lid € 7,50 Niet-lid € 10,00Lid 10 - 14 jaar € 1,50 Lid 10-14 j. € 2,25Niet-lid 10 - 14 jaar € 3,75 Niet-lid 10-14 j. € 5,00Tot 9 jaar gratis Tot 9 jaar gratis

Reservatie via het BAC-secretariaat. De bezetting van de refuge is nu ook on-line teraadplegen op www.belgischealpenclub.be, onder sportaccommodatie/refuges/ovifat ...en zo ook de refugeverantwoordelijken.Om de bereikbaarheid van de refuge te garanderen zal in de toekomst het codenummervan de hut kunnen aangevraagd worden op het secretariaat tel. 03-776 60 18 of bijPaul Verzele, gsm 0478 25 67 84

HuttenBelgische AlpenclubBAC - REFUGE DU LAUTARETSedert 1997 is de Alpenclub de trotse eigenaar van een ”echte” berghut, de Refugedu Lautaret, gelegen op de Col du Lautaret aan de grens van het Parc National desEcrins. De hut is gelegen in een schitterende omgeving en is een ideaal uitgangspuntvoor de beoefening van de bergsport in de breedste betekenis van het woord. Je kunter ijsklimmen, sneeuwschoentochten maken, rotsklimmen, in het hooggebergte trek-ken, mountainbiken, raften, aan canyoning doen en nog veel meer... Voor elke fer-vente bergsporter wat wils. De hut is gelegen tussen twee van de prachtigste skigebie-den van Europa, met name de skigebieden van ”La Meije” en ”Serre Chevalier” waarskiërs zowel op de piste als off-piste hun hart kunnenophalen. Reservaties via refuge of het BAC-secretariaat -e-mail [email protected] slaapt op meerpersoonskamers, douches en toilet-ten zijn op de gang. De Franse keuken serveert3-gangen maaltijden en streekspecialiteiten.Prijzen:Overnachtingleden BAC/CAB: € 9,00niet-leden: € 11,00avondmaaltijd (volw.): € 13,00avondmaaltijd (kind): € 9,00ontbijt (volw.): € 4,60ontbijt (kind): € 3,05‘s Middags kan u ter plaatse uw lunchpakket gebrui-ken. De refuge du Lautaret ligt op de toeristischeRoute Napoléon op 947 km van Brussel en op245 km van de Middellandse Zee. De TGV naarGrenoble doet het in 5u.30. Er is parkeergelegenheidvoor de deur.

van de

�Reserveringsformulier refuge du LautaretInvullen en opsturen naar het BAC-secretariaat, Kazernestraat 38, 9100 Sint-Niklaas, fax 03-777 51 24, e-mail: [email protected]

Naam: ................................................................................................................................

Adres: ................................................................................................................................

Telefoon overdag: ........................................... 's avonds: ..............................................

fax: ........................................ e-mail: ...............................................................................

Ik reserveer .......... plaatsen vanaf de avond van ......... tot de ochtend van .............voor ............... personen.

O Ik ben lid van de BAC O Ik stort een voorschot van € 9,00 / nacht (€ 11,00 voor niet-leden)

voor ...... nachten op rek nr. 393-0501390-86 van de BAC.

Datum: Handtekening:

Opgelet: de reserveringen worden pas gemaakt na het ontvangen van het reservatieformulier en het voorschot

In vorig artikel lazen we hoe de temperatuur een duidelijke invloed op deontwikkeling van de koudbloedigen heeft.De warmbloedige gewervelde dieren, zoogdieren en vogels, die bij vaakzeer hoge uitwendige temperaturen vrijwel dezelfde inwendige tempera-tuur handhaven, ondergaan niet op dezelfde wijze als de zogenaamdekoudbloedige dieren de nadelen van de lage temperaturen.De zoogdieren en vogels van de gebergten vertonen dikwijls beschermen-de aanpassingen van een opmerkelijke doeltreffendheid. Onderzoekingenmet enige arctische zoogdieren hebben aangetoond, dat hun weerstands-vermogen tegen koude moet worden toegeschreven aan de bescher-ming, die door de pels en de onderhuidse vetlaag wordt verkregen, zon-der dat een opmerkelijke verhoging van de stofwisseling nodig is. Eenpoolvos kan zonder nadeel een temperatuur van 80° C beneden nuldoorstaan. Er is geen reden om aan te nemen dat de bescherming van desoorten van de gebergten niet op dezelfde wijze plaats vindt .Evenals in de noordelijke gebieden bezitten bepaalde zoogdieren zeergoede pelzen. Die van de sneeuwluipaard van de Aziatische hooggeberg-ten, of van de chinchilla van de Andes zijn beroemd. De yaks en de antilo-pen van de Tibetaanse hoogvlakten hebben een buitengewoon dichthaarkleed, dat uit in elkaar gevlochten haren bestaat en de wind nietdoorlaat. De vogels hebben een zeer dicht verenkleed, en delen - uiteinden van depoot en tenen - die onder normale omstandigheden onbevederd zijn, zijneveneens met veren bedekt. Bij de hazelhoen b.v. is de bedekking van deuiteinden van de poot dichter, naarmate de vogel in een kouder klimaatleeft. De veren van de flanken en rug, die bijzonder sterk ontwikkeld zijn,houden de vleugels verborgen, zodat slechts de uiteinden van de slagpen-nen zichtbaar zijn.De verschillende delen van het lichaam koelen niet in gelijke mate af: deledematen en vooral de staart en de oren van de roofdieren, die minderdan het lichaam zelf bedekt zijn, hebben een groter warmteverlies. Vaakwordt bij dieren van de koude streken een verkorting van de ledematenvastgesteld, die des te groter is, naarmate het klimaat ruwer is. Dit onderde term “regel van Allen” bekend feit, komt duidelijk bij de vossen naarvoren. In de warme streken van Afrika hebben de fennek of woestijnvosen de otocyon, een soort vos, zeer grote oren. De poolvos echter heeftzeer kleine en de vossen van de gematigde streken hebben middelgroteoren. Evenzo is de Tibetaanse vos (Vulpes ferrilata) een dier met korteoren, evenals de Aziatische steppenkat uit de hoge streken van Midden-Azië. De sneeuwhaas van de Alpen heeft naar verhouding kortere orendan de Europese haas. In Tibet zijn het de antilopen en wel de chiroe(Pantholops hodgsoni) en de Tibetaanse gazelle (Procapra picticauda), dieopvallen door hun dikke vormen: korte poten, kleine oren en korte staart.

Klassiek is het feit, dat de zoogdieren en de vogelsoorten van de koudegebieden de neiging hebben om groter te worden dan de overeenkomsti-ge soorten van de warme streken. Dit is “de regel van Bergmann”: wan-neer men weet dat de uitwendige oppervlakte waarover het dier afkoelt,met het vierkant van de lineaire afmeting verandert, terwijl het gewichtmet de derde macht verandert. Wanneer b.v. een dier op een ander lijktmaar de dubbele afmeting heeft, zal zijn gewicht achtmaal, zijn opper-vlakte echter slechts vier maal zo groot zijn. Op de gewichtseenheid

teruggebracht, zal dus het afkoelingsoppervlak voor het grotere diertweemaal kleiner zijn dan voor het kleine.De regel van Bergmann, die overigens niet onbeperkt geldig is, kan vaakmoeilijk bij de dieren van het gebergte duidelijk worden aangetoond,want dikwijls hebben de soorten van de grote hoogten geen equivalen-ten in de lage streken. Anderzijds hebben sommige soorten, waarvanmen de verscheidene vormen zou willen vergelijken, een zeer grote ver-spreiding. Bij de verschillende, zeer ver uiteenliggende verblijfplaatsenspelen te veel factoren een rol, om te rechtvaardigen dat men de waarge-nomen vormveranderingen eerder met de ene dan met de andere in ver-band zou brengen.Sommige gevallen zijn zeer duidelijk. De sneeuwmuis, het zoogdier dat inde Alpen de grootste hoogte bereikt, is de grootste soort van het geslachtMicrotus. In de gebergten van het westen van de Verenigde Staten is degeelbuikmarmot (Marmota flaviventris) veel groter dan de “woodchuck”(Marmota monax) van de lagere streken, doch wordt zelf weer overtrof-fen door de soort Marmota caligata van het Canadese Rotsgebergte. Detropische gebergten worden door zekere vogeltypen bewoond, die heelweinig met de hoogte veranderen en die interessante vergelijkingenmogelijk maken. In Afrika zijn de talrijke hazelhoenders - alle min of meerop elkaar gelijkend - over zovele gebieden daar verspreid, groter dan alleandere. De grootste is het Jackson-hazelhoen van de Mount-Kenya.Een uitvoerige studie van de vogels van de Boliviaanse Andes, die eengrote vertikale verspreiding hebben, heeft de volgende resultaten opgele-verd: van twaalf soorten, waarvan men twee verschillende vormen opgrote en geringe hoogte onderscheidt, zijn er tien in het eerste geval gro-ter. Van dertig soorten, waarvan de algemene kenmerken weinig verschil-len, heeft 30% een grootte, die met de hoogte toeneemt. Een soortgelij-ke studie van de vogels van Nieuw Guinea heeft tot resultaten vandezelfde strekking geleid.In een volgend artikel behandelen we de kleurverandering van de vacht.

Uit: ’Het gebergte leeft’.

Iets anders: het berenbestand in de Pyreneeën zou dan toch, niettegen-staande eerder verschenen pessimistische berichten, tot zestien exempla-ren vergroot zijn - er was eerder sprake van zes. Een plaatselijk radiobe-richt van begin september vermeldde dat men een moederbeer metkleintje waargenomen had. De meeste dieren zitten ten oosten vanLourdes terwijl er minder ten westen zitten. Zij verkiezen loofbossen endie zijn er aan de noordzijde van de Pyreneeën overvloedig te vinden.( bijIraty: grootste beukenbos van Europa).

Herman Bovée

&BBBB llll oooo eeee mmmm eeee nnnn

BBBB eeee eeee ssss tttt jjjj eeee ssss

BOBA • 2004/5 • sept. - okt.36

Nuttige adressen

UUIIAAAA

Belgische AlpenclubSecretariaat

Kazernestraat 38,9100 St.-Niklaas,

tel. 03-776 60 18fax 03-777 51 24

e-mail:[email protected]

homepagewww.belgischealpenclub.be

Openingsurensecretariaat

maandag - vrijdagvan 10u.00-16u.00

Administratief coördinatorTom Sluyts

[email protected]

Administratief medewerkerReginald Roels

[email protected]

Sporttechnisch coördinatorGorik Dirix

[email protected]

Sporttechnisch coördinatorrecreatieve sportbeoefening

Alex [email protected]

KLIMSCHOOL Centraal: Henk Vandenhoeck, Van Peborghlei 46, 2640 Mortsel,tel. 03-440 44 68 - [email protected]: Wim De Bock, Oievaarsnest 9, 9050 Gentbrugge.gsm 0473-96 43 98 - [email protected]

JEUGDKLIMMEN Erwin Vantvelt, Nieuwstraat 79, 2540 Hove,tel. 03-289 41 64 of 047-731 44 80, [email protected]

ONZE BERGHUTTEN BAC-REFUGE JEF DE ROECK, 19, rue de l’Abbé Toussaint - 4950 Ovifat,tel. 080-44 67 17 - Rek. nr. 393-0502054-71 verantw: Paul Verzele, Lerrekensstraat 28c - 2220 Heist-op-den-Berg, gsm 0478-25 67 84Reservatie via BAC-secretariaat

BAC - REFUGE DU LAUTARET - LES SESTRIÈRESF-05220 Mônetier les Bains, France, tel. +33(0)4 92 24 42 11,[email protected]. Reservaties via refuge of het BAC-secretariaat

BAC - REFUGE DUCHESNE

Chée des Alpinistes, 5500 Dinant

RECLAME BOBA Jo De Smedt, Krijgsbaan 236, 2070 Zwijndrecht,tel. & fax 03-252 94 02, [email protected]

AfdelingssecretariatenBAC-ANTWERPEN Renée Mettrie Vitsstraat 11, 9255 Buggenhout

tel. 052-55 09 80, fax 070-70 41 65, gsm 0496-80 80 [email protected]

BAC-BRABANT Geert Coorevits Heuve 37, 3071 Erps-Kwerps, tel. 02-759 69 45

BAC-LIMBURG Jan Rubens Bilzensteenweg 70, 3700 Tongerengsm 0497-87 58 43

Gekkos-OOST-VLAANDEREN Roger Antoine Verpleegstersstraat 81, 9000 Genttel. 09-222 72 01, ma/woe. 17-19 uur

BAC-W-Vl. MARMOTTEN Peter Degryze Mandemakersstr. 7, 8560 Wevelgem - tel. & fax 056-40 33 57

DE BERGPALLIETERS Herman Meersman Bosstraat 114, 9255 Buggenhout, gsm 0476-68 50 [email protected]

BAC-BERGVRIENDEN Herman De Kegel Engelstraat 15, 9040 Sint-Amandsberg, tel. 09-229 25 [email protected]

Belangrijke medewerkers en functiesFrank Stevens voorzitter Karel Oomsstraat 1, bus 40, 2018 Antwerpen

Paul Verzele ondervoorzitter Lerrekensstraat 28c, 2280 Heist-op-den-Berg, gsm 0478-25 67 84

Werner De Wael secretaris Jeruzalemstraat 7, 9000 Gent, tel. 0497-97 39 [email protected]

Bob Demessemaeker penningmeester Lambroekweg 13, 9230 Wetteren, tel. 09-366 13 [email protected]

Philippe Goegebeur voorzitter Komenseweg 109, 8902 Hollebeke (Ieper)Marmotten - W-Vl. [email protected] - www.marmotten.be

Harry Buyl voorzitter Apollostraat 58, 2140 BorgerhoutAntwerpen tel. 03-321 60 46

Erik Küper voorzitter Hoogstraat 69, 1861 MeiseBrabant tel. & fax 02-269 09 18 - [email protected]

Luc Vroninks voorzitter Leopold II-straat 23, 3800 Sint-Truiden, tel. 011-68 27 04Limburg gsm 0475-42 27 04 - [email protected]

Luc Van de Walle voorzitter Lotenhullestraat 110, 9880 Aalter, gsm 0477/39.56.10Gekkos - O-Vl tel. 09-374 36 03 - [email protected]

Jan De Maerschalck voorzitter Ravenstraat 116, 9255 BuggenhoutBergpallieters gsm 0475-94 35 97,

[email protected]

Hilde Tousseyn voorzitter Populierenlaan 63, 8450 BredeneBAC-Bergvrienden tel. 059-3315 59

[email protected]

OpeningsurenBIBLIOTHEEK

maandag, dinsdag, vrijdag van10u.00-16u.00

woensdag van 10u.00-19u.15donderdag van 10u.00-19u.45Enkel ter plaatse in te kijken,

dus niet uit te lenenMogelijkheid tot het nemenvan kopies: € 0,10/kopie

Om d

e ta

al v

an d

e be

rgen

te

lere

n be

grijp

en,

moe

t je

luist

eren

: alle

ele

men

ten

vert

elle

n hu

n ve

rhaa

l. Di

t is

prec

ies

de

filo

sofi

e d

ie w

e bi

j Que

chua

als

leve

nsvi

sie b

esch

ouwe

n.

En h

et is

dez

e fi

loso

fie

die

onz

e on

twer

pers

in

sta

at s

telt

de

uitr

usti

ng t

e cr

eëre

n d

ie v

old

oet

aan

de

prak

tisc

he b

ehoe

ften

van

de

beoe

fena

ar

én d

e wi

spel

turig

e ei

sen

van

……

De

Berg

…..

De w

ind

hui

lt:

blijk

baar

wil

hij o

ns ie

tsbe

lang

rijks

zeg

gen

EXCL

USIE

F BI

J DEC

ATHL

ON

VAN

DE B

ERGE

N KU

NNEN

WE

ALTI

JD

NOG

IETS

LER

EN

Massief van de Mont Blanc, Chamonix.

Deca

thlo

n An

twer

pen

(B)

Noo

rder

laan

53

2030

Ant

wer

pen

Deca

thlo

n Ro

esel

are

(B)

Brug

sest

eenw

eg 3

56 B

8800

Roe

sela

re

Deca

thlo

n Al

leur

(B)

Rue

du C

omm

erce

20

4432

Alle

ur

Deca

thlo

n Li

ège

(B)

Rue

Fero

nstre

e 84

4000

Liè

ge

Deca

thlo

n Ch

âtel

inea

u (B

)Ru

e Tr

ieu

Kais

in 1

6200

Cha

telin

eau

Deca

thlo

n Ar

enA

(NL)

Aren

A Bo

ulev

ard

101

1101

DM

Am

ster

dam

Deca

thlo

n Ke

rkra

de (N

L)W

ieba

chst

raat

75

6466

NG

Kerk

rade

2004 1 BOBA November December

Documents

Transcript of 2004 1 BOBA November December