Hs. 26

Fluitend roert Yara in haar kom met chili con carne.

Een beetje beschaamd bedenkt ze zich hoe vaak ze de laatste tijd te vinden is in de keuken.

Rijksweg 9

Even legt ze haar hand op haar buik, die al aardig dik is.

Het is tenminste voor een goed doel, en dus begint ze gretig te eten.

Even later laat ze het bad vollopen met heerlijk heet water, en stapt er vervolgens in.

Genietend begint ze zich te wassen, het warme water voelt lekker licht op haar zware buik.

Ze voelt hoe ze langzaam duf word, en laat zich achterover zakken.

Ze kijkt even naar de geurkaarsjes op het dienblad, en snuift de heerlijke lavendel geur op.

Langzaam beginnen haar ogen dicht te zakken.

Dat is het teken dat het tijd is om eruit te gaan, en dus trekt ze boven haar pyama aan en kruipt in haar bedje.

Midden in de nacht wordt ze echter weer wakker.

En omdat ze echt klaarwakker is, trekt ze haar kleren maar aan en waggelt naar de keuken voor een laat avondmaal.

Omdat ze geen zin heeft om te koken, zo midden in de nacht, pakt ze een opwarmmaaltijd en doet dat in een bakje.

Snel drukt ze de magnetron aan, en wacht tot haar eten warm is.

Ze is net aan tafel gaan zitten, als de deur opeens open gaat.

‘Zo, alweer aan het eten?’ Vraagt hij verbaasd terwijl hij op de stoel tegenover haar gaat zitten.

Ze knikt een beetje verlegen, maar stopt dat een grote hap in haar mond.

‘Denk je niet dat je een beetje overreageert? Ik bedoel, het is normaal dat je meer eet, maar zo midden in de nacht?’ Verwondert kijkt hij naar het bakje noedels dat nu alweer halfvol is.

‘Wat nou als je die extra pondjes er niet meer af krijgt?’ Gaat hij onverstoord door.

Midden in haar hap stopt ze, en met volle mond kijkt ze hem aan.

Snel slikt ze het door.

‘Denk je dat ik dik word?’ Bezorgd kijkt ze naar haar buik, en vervolgens weer naar haar noedels.

‘Het zou kunnen, maar hé, dan ga je toch gewoon wat extra sporten? Ik ga nu slapen, eet smakelijk nog.’ Antwoord hij terwijl hij een gaap onderdrukt.

Even later heeft ze toch het hele bakje leeggegeten, de honger was gewoon sterker dan zijzelf.

Toch knaagt het een beetje, en nogmaals kijkt ze naar haar bolle buik.

Ze besluit zich er van af te zetten, ze ziet het allemaal wel als de baby er is.

En dus loopt ze naar de schildersezel, en begint wat te schilderen om tot rust te komen.

Haar buik doet abnormaal veel pijn, maar ze verzet zich er tegen.

Als ze ongeveer op de helft is van haar schilderij, staan de tranen haar in de ogen.

‘Komt door de hormonen.’ Spreekt ze zichzelf toe, maar dan voelt ze opeens een pijnscheut door haar buik gaan.

‘Ow, godverdomme!’ Wanhopig kijkt ze naar het plasje water dat zich onder haar vestigt, waarna er nog een steek volgt.

‘Johan! JOHAN! Het begint!’ Ze hoopt dat hij nog niet helemaal slaapt, hij slaapt altijd zo vast.

Maar voor ze nog een keer kan schreeuwen voelt ze nog een steek in haar buik, nog erger dan de vorige twee, waardoor ze in elkaar krimpt.

Ze begint luid te puffen en te kreunen, en net op dat moment komt Johan de kamer ingerend.

‘Oh, god, kom op liefje, je kan het!’ Probeert hij haar te ondersteunen terwijl ze daar maar staat.

‘Ik.. Kan het niet.’ Ze heeft ondertussen een rood hoofd van het persen, maar dan klinkt er opeens gehuil in de kamer.

Met tranen die vanuit haar ooghoeken in haar decolleté lopen kijkt ze naar haar kindje.

‘Het, het is een meisje.’ Zegt ze zachtjes terwijl ze het meisje doorgeeft aan Johan.

Hij staart er alleen maar met open mond naar, en heeft daardoor niet door dat Yara weer naar haar buik grijpt.

‘Komt er nog één?’ Vraagt hij verbaasd, en het meisje in zijn armen kijkt ook verwonderd naar haar moeder.

‘Ja, ik geloof he- Oh god!’

‘Adem in en uit, je kan het wel!’ Moedigt hij aan.

‘Het, het is een jongen.’ Fluisterd ze uitgeput terwijl ze haar tweede kindje bekijkt.

‘Allebei zwart haar en jou groene ogen.’ Mompelt ze vertederd terwijl ze haar zoontje aan Johan laat zien.

Even staan de twee ouders vertedert met hun kleintjes in hun armen, tot Yara zich opeens iets bedenkt.

‘Ze hebben nog geen namen.’

‘Wat dacht je van Katja en Kyle? Die namen hadden we al bedacht, en nu kunnen we ze allebei gebruiken.’ Antwoord Johan meteen.

Yara stemt daarmee in, maar grijpt dan vermoeid naar haar hoofd.

‘Laten we ze maar naar bed brengen.’

Even later worden de twee kleintjes inderdaad in hun nieuwe wiegjes gelegd.

‘Dat hebben we goed gedaan.’ Zegt Johan tevreden terwijl hij naar zijn twee kleine engeltjes kijkt.

‘Klopt, en nu wil ik slapen.’ Antwoord ze voor ze hem een kus op zijn mond geeft en hun slaapkamer in loopt.

De volgende morgen is het nog vroeg als Johan gewekt wordt door twee huilende baby’s, die niet kunnen wachten op zijn aandacht.

Met een zucht haalt hij Katja uit bed, en ruikt meteen wat het probleem is.

‘En ik maar denken dat dames manieren hadden.’ Mompelt hij met opgetrokken neus terwijl hij haar voorzichtig van haar stinkende luier ontdoet.

Na een vluchtige luier wisseling is ze klaar om weer in bed gelegt te worden.

‘Slaap lekker jullie twee, en laat me nu nog maar even slapen.’ Zegt hij als hij het kamertje uit loopt.

Die middag is Johan naar zijn werk, en besluit Yara om even een kijkje te nemen bij haar twee kleintjes.

Zodra ze het kamertje in komt, merkt ze dat de twee wakker zijn, en dus neemt ze ze mee naar haar slaapkamer.

Al snel vermaken de twee elkaar en zichzelf in de gloednieuwe wipstoeltjes.

Maar al snel is Katja in slaap gevallen, terwijl Kyle maar op zijn knopjes blijft drukken.

Met een grote glimlach kijkt Yara toe.

Als Kyle merkt dat zijn moeder naar hem kijkt, begint hij vrolijk te kraaien en bungelt wat op en neer.

Het programma op TV trekt haar aandacht, en binnen de kortste keren is ze er helemaal in verdiept.

Pas als het reclame is, merkt ze dat de tweeling in slaap is gevallen.

Snel geeft ze ze nog allebei een flesje drinken, maar stopt ze dan in bed.

Johan kan elk moment thuiskomen van zijn werk, en natuurlijk verwacht hij dan dat er eten voor hem klaar staat.

Die avond hebben de twee eindelijk weer tijd voor elkaar, en die besteden ze door samen TV te kijken.

Maar omdat het steeds meer moeite kost om van elkaar af te blijven, verhuizen ze hun activiteiten al snel naar het bed.

Daar zorgen ze er samen voor dat ze nog een leuke avond hebben, ook zonder TV.