Hoofdstuk 11

De zwangerschap van Carlijn gaat gemakkelijk en „s morgens staat ze weer vrolijk op.

Rijksweg 1

Ze blijft even op de bedrand zitten om over haar bolle buik te wrijven.

Ze had zich gisteravond met veel moeite in haar gewone pyama gewurmd, maar dat was niet zo‟n goed idee geweest.

Als ze op haar gemak zit te ontbijten komt Vincent bij haar zitten. Rick vertrekt naar zijn werk en moeder en zoon blijven alleen in huis.

„Wanneer komt de baby mama?‟ Vraagt Vincent enthousiast.

„Nou, niet nu, maar ik sta wel op springen geloof ik.‟ Antwoord Carlijn lachend.

„Maar ik geloof dat er een schoolbus op jou staat te wachten.‟

Snel zegt Vincent zijn moeder gedag en loopt dan naar buiten.

Trots kijkt Carlijn haar ventje na.

Ze word uit haar gedachten gewekt door de telefoon.

„Ha Brecht!‟ Roept ze vrolijk in de telefoon.

„Haha, nee nog niet, maar ik sta wel op knappen.‟

„...‟

„Oké, veel plezier! Tot ziens zusje.‟

Ze waggelt naar boven en haalt haar weide jurk uit de kledingkast.

Dan gaat ze onder de douche staan en geniet van de warme stralen.

De rest van de dag besteed ze aan lezen en natuurlijk eten.

Ook betaald ze de rekeningen die de postbode in de bus heeft gegooid.

En aan het eind van de middag begint ze aan haar welverdiende middagdutje.

„s Avonds zit een videospelletje met Vincent te spelen.

Dan staat ze op omdat ze honger heeft.

Ze wil net nog een boterhammetje gaan eten als ze plots naar haar buik grijpt.

„Rick! Het komt!‟ Roept ze naar boven.

„Snel!‟ Krijst ze als ze boven niks hoord.

„Ik ben er al!‟ Klinkt het hijgend achter haar.

Precies op dat moment houdt ze haar kindje in haar handen.

„Owh Rick! Ze is zo mooi.‟ Zucht ze met een traan in haar ooghoek.

„Ze?‟

„Jup, jou huidskleur en mijn ogen. Dan is dit kleine Yara.‟ Zegt Carlijn trots.

Ze telt snel alle teentjes en vingertjes, maar geeft Yara dan aan Rick.

„Ik ben doodmoe.‟ Mompelt ze.

Terwijl Carlijn de trap op loopt knuffelt Rick het kleine kindje.

“Een dochter.”

Wiegend loopt hij met Yara naar boven naar de pas ingerichte kamer.

„Jij zal ook wel moe zijn.‟

Hij kijkt nog even naar zijn dochter maar loopt dan tevreden de kamer uit.

Yara blijft nog even wakker en brabbelt wat.

Dan valt haar hoofdje opzij en valt ze in slaap.

De volgende morgen is Vincent naar school en Rick naar zijn werk als er een man naar het huis van het gezin komt lopen.

Carlijn schrikt als ze hem herkent. Snel stopt ze de vuilniszak in de vuilnisemmer in de hoop dat hij haar niet herkent.

„Carlijn?‟ Klinkt het dan naast haar.

Als ze niks zegt stapt Robbie naar haar toe en zoent haar vol op de lippen.

„Ik heb je zo gemist.‟ Zegt hij terwijl hij langs haar wang strijkt.

Even geniet ze van zijn aanraking, maar dan herstelt ze zich.

„Waarom ben je me dan niet eerder gaan zoeken?‟ Roept ze fel.

Robbie slaat zijn armen demonstrief over elkaar.

„Sorry dame, maar jij bent de gene geweest die mij inpalmde en daarna niks van zich liet horen.

„Het maakt niet uit!‟ Schreeuwt ze fel.

„Ik heb nu een gezin en geloof me, daar ben jij geen deel van.‟

„Jij vuile slet! Ik wil niet eens wat te maken hebben met dat gezin van je.‟

„Mooi, want denk maar niet dat Vincent jou als vader nodig heeft!‟ Flapt ze eruit.

Even kijkt Robbie haar geschrokken aan, maar herstelt zich dan en beent kwaad weg.

„Hier ga je spijt van krijgen!‟ Roept hij nog over zijn schouder.

Carlijn blijft nog een tijdje buiten staan.

Nu wist hij van Vincent. “Stom. Je bent echt een slet.”

Huilend loopt ze naar binnen naar de kamer van Yara.

„Sorry dat je zo‟n flut moeder hebt.‟ Snikt ze.

„Maar Robbie zal niks aan ons gelukkige gezin veranderen hoor.‟ Zegt ze sussend.

Bang denkt ze aan Vincent.

“Hier ga je spijt van krijgen!”

Vincent komt vrolijk en nietsvermoedend uit de schoolbus.

„Dag mevrouw!‟

„Doei Vincent, veel plezier op je verjaardag.‟ Zegt de buschauffeuse vrolijk.

Meteen loopt Vincent door naar de kamer van zijn ouders, waar zijn moeder het bed aan het opmaken is.

„Kun je me helpen met mijn huiswerk mam? Dan heb ik het vast af.‟ Vraagt hij enthousiast.

„Tuurlijk lieverd.‟

Met de hulp van zijn moeder is het vervelende klusje zo geklaard.

„Bedankt mam! Zo ging het veel makkelijker.‟ Zegt hij terwijl hij zijn moeder omhelst.

Dan rent hij naar beneden en ziet zijn vader en de verjaardagstaart al klaar staan.

Zenuwachtig wacht hij tot ook zijn moeder naar beneden is gekomen.

Snel denkt hij nog is na over zijn wens en blaast dan onder de aanmoediging van zijn ouders de kaarsjes uit.

Direct daarna begint het getintel in zijn benen.

En dan staat er niet langer een vrolijk jongetje, maar een knappe tiener.

Meteen vragen zijn ouders enthousiast wat zijn wens is.

„Populariteit!‟

Na nog even een blik op zijn ouders geworpen te hebben, gaat hij snel naar boven om zijn voetbaloutfit uit te trekken.

Buiten begint het al te schemeren als er opnieuw een bezoeker bij het huis aankomt.

Dit keer is het Marsha, die ook opgegroeid is.

Het is al helemaal donker als Vincent haar vriendelijk begroet.

„Je ziet er goed uit.‟ Merkt Vincent verlegen op.

„Dankje, jij mag er anders ook wel wezen.‟ Zegt Marsha ook verlegen.

„Maar je was altijd mooi hoor.‟ Zegt hij snel waardoor Marsha nog meer verlegen word.

„Dat is je geraden ook.‟ Zegt ze lachend.

Vincent kijkt haar quasi beledigt aan en begint haar te kietelen.

„Je bent zowieso een hele leuke meid.‟

Fluistert hij in haar oor.

Marsha giegelt zenuwachtig.

„Ik vind je leuk Vincent.‟ Zegt ze dan plotseling zelfverzekerd.

„Ik jou ook.‟ Zegt hij blij terwijl hij zijn armen om haar middel slaat.

Hun hoofden zijn plotseling wel erg dicht bij elkaar en opeens is Marsha weer verlegen.

Verlegen gaat Vincent wat dichterbij haar staan. Even kijken ze elkaar aan.

Waar hij de moed vandaan haalt weet hij niet, maar plots drukt hij zijn lippen op die van haar.

„Oké, nu weet ik wel zeker dat ik je leuk vind.‟ Fluister Marsha lachend.

„Is het al zo laat?‟ Vraagt ze dan verschrikt.

Snel drukt ze een zoen op zijn lippen en rent door het donker naar haar eigen huis.

Het is nog erg vroeg in de morgen bij de Verwijkjes.

Hoofdhuis

Verbaasd kijkt Floor naar haar buik, die aanzienlijk gegroeid is.

„Ik ben...‟

Vrolijk waggelt Floor over de bovenverdieping opzoek naar Nout.

„Ik ben zwanger!‟ Zegt ze als ze hem op 1 van de badkamers gevonden heeft.

„Geweldig.‟ Kan Nout alleen over zijn lippen krijgen.

Gelukkig valt het pasgetrouwde stel elkaar in de armen.

Aan het begin van de middag besluit Floor dat de familie wel wat uitgebreid mag worden.

Daarom belt ze naar het asiel.

Al snel komt er een politie wagen aangereden met daarin de nieuwe aanwinst van de familie.

Vrolijk begroet Floor de mooie kater voor haar.

„Welkom in de familie Bennie.‟ Zegt ze terwijl ze hem over zijn kop aait.

Maar Floor vind 1 dier niet genoeg en belt meteen weer met het asiel.

Dit keer komt er een mooie oranje poes uit de politie wagen.

Gelukkig voelen Bennie én Lulu zich al snel thuis in het grote huis.

En „s avonds laat als de mensen lekker onder hun warme dekens zijn gekropen blijkt dat de twee katten ook met elkaar goed overweg kunnen.

Wanneer Floor de volgende morgen vroeg de trap af komt om vast te ontbijten, voelt ze opeens een schop in haar buik.

Haar ochtend en een deel van de middag besteed ze aan haar verhaal waar ze pas mee is begonnen. Zo heeft ze toch iets nuttigs te doen tijdens haar zwangerschap.

Maar aan het einde van de middag kruipt ze toch weer doodmoe haar bed in.

Aan het einde van de avond is Floor bezig op de hobbyzolder als ze pijnlijke steken in haar buik voelt.

Meteen pleurt ze haar hamer neer en klemt haar handen karmpachtig om haar buik.

„NOUT!!‟ Schreeuwt ze kwaad als niemand haar gepuf en gekreun lijkt te horen.

Als ze voor de laatste keer puft is er nog steeds niemand bij haar. Dan beseft ze dat bijna iedereen werken is.

Maar ze beseft dat alle pijn het waard is geweest als ze haar kindje vasthoudt.

„Hallo kleine Jade, welkom in de familie.‟ Fluistert ze terwijl ze het kleintje bewonderend bekijkt.

Ze is net opweg naar de nieuwe babykamer met Jade als ze opnieuw pijnlijke steken in haar buik voelt.

Snel legt ze Jade neer.

Meteen begint ze weer te puffen en Jade kijkt haar vanaf de grond met de mooie groene ogen van Nout verschrikt aan.

En na wat een eeuwigheid lijkt te duren houdt ze ook haar 2e kindje vast.

Ze kijkt even goed en beseft dat ook dit een meisje is.

„Dan ben jij dus Joan.‟ Zegt ze terwijl ze het meisje een kusje op haar hoofd geeft.

Even later staan er twee wiegjes in de compleet ingerichte kinderkamer. De twee meisjes liggen al lekker te pruttelen.

Stilletjes kijkt Floor toe hoe haar meisjes langzaam in slaap vallen vanuit de zetel in de hoek.

En als ze dan allebei hun hoofdjes hebben laten zakken, loopt ze helemaal tevreden de kinderkamer uit.

De volgende dag staat Nout vrolijk voor de schildersezel. Hij is dolblij met zijn twee dochters, en wil nu een schilderij van Floor maken, zoals Jason voor Julia deed.

Even later bergt hij de schildersspullen weer op. Hij vind het wel genoeg voor vandaag. Hij is toch al een heel eind.

Even later wil Floor de tuin in lopen als ze de schildersezel met het doek erop ziet.

Ze blijft even staan en loopt dan glimlachend door.

Als Floor naar buiten is loopt Jason naar de telefoon.

Hoewel het nog lang geen tijd is, wil hij wel een goede rustplaats voor hem en zijn vrouw.

Hij regelt bij een lokale makelaar een kavel waar ze voortaan hun dierbaren kunnen begraven.

Als hij dat geregelt heeft kan hij met een gerust hart naar zijn werk vertrekken.

Floor is ondertussen bij Nout in het bubbelbad gaan zitten en bedankt hem voor het schilderij dat hij aan het maken is.

„Alles voor de mooiste vrouw van de wereld.‟ Zegt hij terwijl hij haar in zijn armen neemt.

„Pfft.. Slijmerd!‟ Zegt Floor lachend.

„Ik meen het echt hoor!‟ Zegt hij quasi-verontwaardigt.

„Jaja, laat maar zien dat je het meent.‟ Zegt ze veelbetekenend.

Dat hoeft ze geen 2 keer te zeggen en evenlater zijn de twee al onderwater verdwenen.

Dat was dan weer de update! ^^)

En nogmaals bedankt voor het kiezen van DvdW Moos!!

Picspam volgt nog!