geheime gevoelens en een geslaagde

première

hoofdstuk 3

Deel 1

Iris zit met een dilemma. Een dilemma dat er niet zou zijn geweest als ze, na de lunch, niet die cruciale woorden over haar lippen had laten rollen. Nico heeft zich opgesloten op zijn kantoor. Hij wil haar niet spreken en al helemaal niet zien.

Ze staat in de hal en kijkt door één van de smalle ramen naar buiten. Haar kapster en visagiste kunnen elk moment hier zijn om haar make-up en kapsel te doen voor vanavond. Vanavond, de grootse première van haar nieuwste film.

Iris zucht. Ze hoopt maar dat alles goed gaat. Ze weet namelijk niet honderd procent zeker of de media al op de hoogte is van de vermoorde vrouw aan de rand van haar tuin. Ze heeft namelijk geen zin om vanavond, op zo’n feestelijke avond, vervelende vragen te moeten beantwoorden.

Dat is ook een reden dat ze hoopt dat Nico toch met haar meegaat. Ze heeft hem nodig. Hij zal haar beschermen, dat doet hij altijd. O, wat is ze stom geweest om hem te beschuldigen! Waarom zou hij Maria vermoorden? Waarom zou hij überhaupt iemand vermoorden?

Nico is zachtaardig. Hij zou zoiets nooit kunnen doen. Hij zou zoiets niet eens bedenken, in zijn hoofd halen. Geen wonder dat hij zo kwaad is. Ja, ze heeft het behoorlijk verknalt, maar het ergste van alles is nog dat ze haar lieve echtgenoot ontzettend gekwetst heeft.

Dan hoort Iris voetstappen achter haar. Ze draait zich om en ziet dat Nora net de trap op wil lopen. “Gaat het weer een beetje?” Vraagt Iris voorzichtig. Nora draait zich om. Iris schrikt van de gevoelloze blik op het gezicht van haar dochter.

“Moet jij je niet eens gaan klaarmaken, voor het feest vanavond?” Vraagt Nora, de vraag van Iris negerend. “Ik wacht op Megan en Patricia. Ze kunnen elk moment hier zijn.” “Nou, veel plezier vanavond.” Nora draait zich om.

“Nora?” Tot Iris’ verbazing loopt Nora niet de trap op naar boven, maar draait ze zich terug naar haar om. “Wil je misschien mee? Samen met Stephan, even wat afleiding.” “Nee, dank je.” Zegt Nora hooghartig. “Maar Stephan gaat vast graag mee. Jullie zijn toch zo close?” Dan draait Nora zich opnieuw om en loopt de trap op naar boven.

Als Iris helemaal klaar is om naar het feest te vertrekken, loopt ze naar het kantoor van Nico. De deur is nog steeds op slot en het kleine beetje hoop dat ze koesterde, zakt als een kaartenhuis in elkaar. “Nico?” Probeert ze voor de laatste keer.

“Nico, het spijt me verschrikkelijk van vanmiddag. Ik had je zoiets nooit mogen vragen. Ik had zoiets niet eens mogen denken! Ik schaam me echt, werkelijk waar, kapot en als het kon, dan zou ik de tijd terug willen draaien.”

De deur wordt van het slot gehaald en plotseling staat Nico in de deuropening. Hij bekijkt Iris van top tot teen en zegt dan: “Je ziet er prachtig uit.” “O, Nico!” Iris slaat haar armen om hem heen en tot haar opluchting sluit Nico haar in zijn armen.

“Het spijt me zo. Ik had… Sorry, ik had je…” Iris’ stem sterft weg. Nico streelt haar liefkozend over haar rug. “Ik heb je lang genoeg gekweld, denk je niet?” Iris lacht. “Je vergeeft het me?” Nico knikt. “En nu ga ik me omkleden, anders komen we nog te laat.”

Nora staat boven in haar kamer door een raam naar beneden te kijken. Ze ziet hoe de chauffeur het portier van de auto opent en hoe Iris, Nico en Stephan lachend de auto instappen. Stephan onberispelijk in zijn strakke Armani pak.

Het lijkt wel alsof haar keel wordt dichtgeknepen. Tranen wellen op in haar ooghoeken. De chauffeur sluit het portier, schuift achter het stuur en start de auto. Als de auto uit het zicht verdwenen is, laat Nora zich door haar knieën zakken en begint zacht te huilen…