description
Onze westerse samenleving kan omschreven worden als een ‘kennissamenleving’. In deze post-industriële samenleving staat de ontwikkeling van nieuwe vormen van kennis, innovatieve ideeën en creativiteit centraal. Informatie- en communicatietechnologie (ICT) speelt een belangrijke rol in het uitbouwen van de kennissamenleving. Het is de belangrijkste drager geworden van kennis en ondersteunt bovendien nieuwe vormen van samenwerking en kennisontwikkeling. Deze evolutie laat ook het onderwijs niet onberoerd. Het onderwijs - als spiegel van de samenleving - staat voor de opdracht toekomstige volwassenen vertrouwd te maken met de mogelijkheden, maar ook met de risico’s van ICT. Voor de Vlaamse onderwijsoverheid zijn deze maatschappelijke en technologische ontwikkelingen alvast voldoende reden om een ICT-beleid te voeren. De Vlaamse overheid stimuleert scholen en leraren op diverse manieren om te werk te maken van ICT. Centrale gedachte bij het beleid van de overheid is er voor te zorgen dat alle leerlingen over voldoende ICT-competenties bezitten. Deze verhoogde aandacht leidde ertoe dat de relatie tussen ICT en onderwijs steeds meer een aandachtspunt vormt voor onderwijsonderzoekers. Eén van de vragen is in welke mate en op welke wijze leraren vandaag reeds ICT inzetten ter ondersteuning van het onderwijsleerproces. Meer concreet beschrijft deze bijdrage de resultaten van een onderzoek naar (1) de plaats van ICT in het Vlaamse lager onderwijs, (2) de opvattingen van directies over het ICT-beleid van hun school en (3) de impact van het lokale schoolbeleid met betrekking tot het gebruik van ICT in de klas.