68 VRIJE TIJD DE TELEGRAAFZATERDAG 20 JANUARI 2018

VRIJ VRIJE TIJD 69ZATERDAG 20 JANUARI 2018

Je hoopt erop, mensen hebben je ervanovertuigd dat je eerdere succes evena-ren of overstijgen binnen de reële mo-gelijkheden ligt, maar een goedlopendepopgroep als Fifth Harmony verlatenvergt moed. Die van Camila Cabello isna de release van haar debuutalbumCamila deze week in elk geval razend-snel beloond.Luisteraars wereldwijd worden getrak-teerd op veel meer moois en aansteke-lijks dan alleen die internationale hit-single Havana, waarmee Cabello eerderhaar visitekaartje afgaf. Zowel up- alsdowntempo staat ze vocaal haar man-netje, waarbij mag worden aangetekenddat bewezen topproducers als FrankDukes en Skrillex voor de moderne, hieren daar exotische aankleding tekenden.Dit is kwaliteit.Sinds deze week loopt de 20-jarigeCubaans-Amerikaanse daardoor trotsmee voorop in popland, zoveel is zeker.De vraag is alleen altijd: hoelang gaat zijhet daar volhouden?

B.W.

Moed van popprinses beloond

Popalbum

Titel: CamilaArtiest: Camila Cabello

Stadse geluiden, poëtische rariteitenka-binetten en experimentele proefjes.Ostade A’dam presenteert de vierdeeditie van de MuziektheaterdagenA’dam.KOBRA laat zich in Whatthe waf inspire-ren door kunstbeweging De Stijl en hetdadaïsme, The Stolz Quartet toont metRazende stilstand waar stiltes ons kun-nen heenvoeren en Ensemble VONKbrengt een levende klankinstallatie. Ookcabaretier en pianist Mike Boddé gaathet experiment aan. Hij componeertwaar je bij zit zonder zijn fouten teverbeteren en vertelt wat er in zijnhoofd omgaat. Ook voor de jeugd is er genoeg te doen.Op zondag 28 januari is er de De beto-vering van Atlantis (3+), een nieuwsprookje met pianoduomuziek van deopkomende Poolse componist MaciejGranat. ’s Middags combineert ClubClassique (12+) experimentele proefjesmet klassieke muziek. Op de slotdagvan het festival zijn er op één avondmaar liefst twee totaal verschillendeuitvoeringen van Carmen te zien.

Muziek kleurt stad Amsterdam

Theaterfestival

Wat: Muziektheaterdagen A’damWanneer: 25 t/m 30 januari

Op de fiets zoefde hij haar tijdens eenmotorreis door Amerika ineens voorbij:Randy, een onaangepaste jongen die deNederlandse fotografe Robin de Puymeteen fascineerde. Ze maakte in 2015een portret van hem. Eenmaal thuis konze de stille, in zichzelf gekeerde jongenniet vergeten. Een jaar later ging De Puy, die zichinmiddels hier ’fotograaf des vader-lands’ mocht noemen, weer naar Ely(Nevada) waar hij woont. Ook vorig jaarnog zocht zij de puber met de olijkesproeten tweemaal op. Randy is onderhaar huid gekropen, zoveel is duidelijk.De Puy bewondert Randy. Om zijn ei-genzinnigheid, om het feit dat hij niet inde maatschappij past, druk als hij is,direct in zijn contact. Ze legt hem vast intal van indringende zwart-witportretten:kwetsbaar en verlegen, lachend enuitdagend. Het zijn foto’s waar je einde-loos naar kunt kijken en die ontroerenomdat we ons diep van binnen allemaalweleens als Randy voelen: onbegrepenen onbemind.

Randy veroverdehart van fotografe

Expositie

Wat: installatie Randy Wie: Robin de PuyWaar: BonnefantenmuseumMaastricht

Wie Nederlandsegrootste en opmerke-lijkste poptalent wilspotten, moet van-daag in Groningenzijn, tijdens het Noor-derslag-festival. Teveel te gekke namendie het bekijken enbeluisteren waard zijnaanwezig, maar om ertoch één uit te lich-ten: De Raad vanToezicht.

Deze 12-koppigefeestband uit Arnhemis gespecialiseerd inopzwepende jazz enfunk. Dampen enstampen dus!

Concerten wordendoor de Raad geinig’vergaderingen’ ge-noemd. Live laat dezegroep zich namelijkverreweg het bestbeluisteren.

Voor de thuisblij-vers is er sinds vorigvoorjaar weliswaardebuutalbum De Raaduitgebracht, maar ditgezelschap binnen-kort eens eigenhandigin de ogen kijken iseen veel beter idee.

Vanavond in theaterOosterpoort beginthet festijn om 19.45uur in de CBK Gronin-gen-zaal.

B.W.

Gespot

Waar isdat feest-bandje?

Tim Knol (28) kanwel een hazen-slaapje gebruiken,

bekent hij bij een kopkoffie in Amsterdam. Desinger-songwriter hoor-de om 05.30 uur de wek-ker gaan vanwege eenvroeg radio-optreden.Tijd om bij te tanken iser niet: „Ik heb nog eenhele stapel mails te be-antwoorden. Ik doe te-genwoordig mijn eigenmanagement”, vertelt deHoornaar. Grijnzend: „Ikben nogal grillig. Mana-gers vinden wat ik alle-maal doe moeilijk uit teleggen, zo is me verteld.”

Hij had al zijn eigenplatenlabel, TenderRecords. Twee jaar gele-den kwam daar eeneigen studio bij. „InHoorn, van vrienden, ikben partner geworden.Leek me goed voor de

toekomst. Allereerstomdat met platen zelfamper meer is te verdie-nen en ze dus ook min-der mogen kosten. Hetgeld dat ik normaal aanstudiotijd elders zouuitgeven, heb ik nu inapparatuur gestopt. Ikkan opnemen wanneerik wil, zolang ik wil.Lekker, die onafhanke-lijkheid.”

In die volstrekte vrij-heid pakte hij vorig jaardoor met zijn veredeldehobbyband The Mise-ries. Onvervalste punkmaakt hij daarmee. „Westonden eens op hetprogramma onder mijneigen naam met daar-achter tussen haakjesThe Miseries. Allemaalmensen in de zaal vooreen Tim Knol-show,kwamen wij aanbeu-ken...”

„Mijn carrière lijktsoms één grote chaos,maar dan is het maarchaos. Ik wil nog dit jaareen bluegrassplaat ma-ken, om maar iets gekste roepen.”

Alle tijd en ruimtehebben had ook zijnweerslag op het ditweekeinde verschijnen-de nieuwe album Cut thewire. „Ik ben in januari2016 aan de slag gegaanmet ideeën die ik al had.De meeste tijd is in knut-seldagen gaan zitten.Behalve bas en drumsheb ik samen met AnneSoldaat alles ingevuld.Het fijne van werkenzonder druk van buitenis dat je zomaar een paarsynthesizers uit de kastkunt trekken. Dat kanook een eindeloos procesworden, maar verder isdit ideaal.”

Heft in handenJong en groen liet Tim Knol zich drie platen lang aan de hand nemen doorplatenmaatschappij en management. Inmiddels is hij zelf de baas. In álles.

Door Bart Wijlaars

Tim Knol: „Ik bennogal grillig, wordtme verteld.”FOTO RENATE BEENSE

TijdloosNa Tim Knol(2010), Days(2011) en Soldieron (2013) is Cutthe wire Knolsvierde plaat.Een zeer bewuste,esthetischetijdloosheid inklank en kleurkan hem ander-maal niet wor-den ontzegd,hoewel Knolzelf met pedal-steelgitaar ensynthesizersaan de slag isgegaan. „Tof,toch?”

Wat: Amanita, tussen hoop en vreesAuteur: Simone van de Wijdeven

Al een kwart eeuw werkt Simone van de Wij-deven als tolk voor onder meer de Immigra-tie- en Naturalisatiedienst (IND). De verha-

len die zij hoorde, inspireerden haar tot de romanAmanita, tussen hoop en vrees. Amanita, een ge-vluchte Afrikaanse jonge vrouw, moet met haartrauma’s leren omgaan: besnijdenis, oorlog, uithu-

welijking en seksueel misbruik door mensenhande-laren. Maar haar verhaal wordt in twijfel getrok-ken. De advocaat geeft hoop, de IND en de DienstTerugkeer en Vertrek boezemen vrees in.

Met deze fictieve geschiedenis, gebaseerd opwaargebeurde verhalen, wil Van de Wijdeven aan-dacht vragen voor de ingewikkelde asielproceduredie voor slachtoffers van mensenhandel een warelijdensweg is. Zij sprak voor Amanita met tal vanschakels in dit opvangsysteem om na te gaan of hetanders kan.

Eline Verburg

Slachtoffers van mensenhandelRoman