10G. Spar

‘’Dit moet ze toch vertellen aan Niek? En snel, nu via telefoon?’’ Vol gedachten maakt Rachelle de

wastafel op het aanrecht schoon.

Ze snapt nog steeds niet waarom Niek vanmorgen zo deed. ‘’Wat zal hij er nu wel dan niet van vinden dat ik zwanger ben? Of wat moet ik nou doen?’’

vraagt Rachelle zich helemaal bezorgd af.

Ze maakt haar eten klaar en denkt onder het opeten diep na hoe ze het hem op de beste manier kan

vertellen.

Ze houdt van Niek, maar of hij ook echt van haar houdt weet ze nu niet meer zeker, toch zal ze het

hem morgen vertellen. Ongerust maakt Rachelle de afwas af.

Moe valt ze daarna in slaap.

In de late ochtend wordt Rachelle weer wakker. Met een klein gebogen rugje loopt Rachelle naar de

keuken om wat te eten.

Daarna loopt ze zelfverzekerd naar de telefoon toe. ‘Oke, daar gaat’ ie dan.’ Rachelle toetst het

bekende nummer van Niek in. ‘Hee Rachelle goed dat je belt, ik moet je wat vertellen, ik wou je ook

net bellen.’ klinkt er een stem.

‘Ik moet jou ook dringend spreken. Kun je nu meteen naar mijn huis komen?’ vraagt Rachelle. ‘Tuurlijk,

tot straks.’ Starend naar de telefoon hangt Rachelle hem op.

Net wanneer Niek aanbelt trekt Rachelle de koelkast open. Snel duwt ze hem weer dicht en loopt naar

buiten.

Haar gevoelens stijgen naar boven en ondanks wat er gebeurd is geeft Rachelle Niek een pakkerd als

begroeting.

‘Oh Rachelle het spijt me zo!’ zegt Niek en hij omhelst haar. ‘Ik wil je nooit kwijt, ik laat je nooit meer

gaan. Wat ik gisteren deed,ik , ik was chagrijnig, ik was echt dom aan het doen. Het spijt me

lieverd.’

‘Dus je houdt nog wel van me?’ vraagt Rachelle. ‘Ik hou zielsveel van je, en dat zal ik altijd…’ Niek kan zijn zin niet afmaken want Rachelle drukt een zoen op zijn lippen. ‘Het geeft niet wat er gebeurt is, ik hou van je Niek den Draaijer.’ fluistert ze zacht.

Plots valt Niek de buik van Rachelle op. ‘B, be, ben je zwanger?’ vraagt hij verschrikt. Rachelle begint te

lachen en knikt. Vervolgens haalt ze haar schouders op. ‘Het was ook niet mijn bedoeling

toen ik met je in bed lag.’ Rachelle geeft Niek een knuffel. ‘Je wordt vader, of je het nu wilt of niet.’

grinnikt ze.

‘Ik vader? Rachelle dat is fantastisch!’ antwoordt Niek. ‘Nou, wat dacht je er dan van om bij me in te

trekken?’ vraagt Rachelle. Niek knikt. ‘Natuurlijk, natuurlijk.’

Samen lopen ze het huis binnen. ‘Er moet hier en daar wat verbouwt worden.’ mompelt Niek en hij

pakt Rachelle stevig vast.

‘Je hebt gelijk.’ antwoordt Rachelle. ‘Ja, als ik hier de rest van mijn leven nog bij je wil wonen…’ Rachelle kijkt Niek verontwaardigd aan. ‘Zou je dat willen?’

vraagt ze. ‘Ik wil niets liever.’ zegt Niek.

Daarna blijven beide lippen niet ver van elkaar vandaan.

Na al het gezoen en geknuffel richt Niek zich op de baby. ‘Hallo lief kleintje van mij daar binnen.’ zegt

Niek op kindertoon.

‘Gekkerd.’ glimlacht Rachelle. Niek kijkt haar grijnzend aan en zoent haar volop. ‘Ik ben gek op

jou, dat klopt.’ fluistert hij.

De middag komt er alweer aan en Rachelle besluit om wat spaghetti klaar te maken. Met het vlijmscherpe

mes snijdt ze per ongeluk in haar vinger. Even zuigt ze er aan maar haalt dan haar schouders op.

‘’Niets aan te doen!’’

Samen gaan Niek en Rachelle eten. ‘Ik denk dat het, het beste is, als jij dat wilt natuurlijk, we echt een

familie worden voordat de baby is geboren.’ mompelt Rachelle.

Niek knikt instemmend. ‘Ik wil graag een familie worden, en als dat voordat de baby is geboren

gebeurt is dat alleen maar beter lijkt mij.’ Hij loopt vervolgens naar de gootsteen en spoelt zijn bord

om.

Die nacht slapen ze samen dicht tegen elkaar aan.

De nacht gaat al snel voorbij, en net wanneer Rachelle eruit wil gaan springt ze haastig op en ziet

dat haar buik gegroeid is. Even wrijft ze er over heen met een goed gevoel. ‘Dat schatje.’ zegt ze.

De dag verloopt zoals alle andere normale dagen verlopen. Rachelle heeft meerdere middagdutjes,

soms slaapt Niek er ook bij en verder eten de twee.

De avond is alweer in zicht en Niek belt gehaast via de telefoon naar zijn moeder. Ongerust praat Niek snel door de telefoon, Rachelle mag er niets van weten. Geheimzinnig hangt Niek later de telefoon

weer op. ‘Zo nu weet ik hoe ik het moet doen.’ zegt hij zacht tegen zichzelf.

Na het avondeten gaat Niek geheimzinnig naar de slaapkamer. Hij trekt zijn nette pak aan en zucht

eens diep. ‘Oke daar gaat’ie dan Niek.’ en met een hap vol lucht roept Niek Rachelle.

Rachelle komt meteen. ‘Wat is er?’ vraagt ze. Maar wanneer ze Niek voor haar zittend ziet in een net

pak, pakkend een doosje pakken lacht ze stralend. Ze weet al wat er is.