Zuid-Tirol Special 2014

f i e t s - e n r e i s m a g a z i n ew

ww

.bik

ea

nd

tre

kk

ing

.nl

ALPE DI SIUSIToeren op hoogte

VAL VENOSTA300 Dagen zon

GEHEIME BIKE-TRAILSMet BikeHotels Zuid-Tirol

PASSO STELVIOAutovrij omhoog

WINNENGhost HTX Lector

of een vakantie in Zuid-Tirol!(zie pagina 34)

Deze Zuid-Tirol Special is een gratis bijlage van BIKE & trekking Magazine #2 en HIKE & trekking Magazine #2 2014

zuidzuid-tiroltirol

Fietsen aan de zonnige kant van de Alpenspecialspecial

Carbon frame!

* inclusief twee wereldkampioen XCE titels

GHOST HTX LECTOR PRO TEAM – 8,8kg*

OBSESSIE

Zuid-Tirol Special I N H O U D

ALPE DI SIUSI P.7Zonnig hoogplateau

TEST P.24Ghost Race Lector 7000

VAL VENOSTA P.14Biken op drielandenpunt

BRESSANONE P.26Geheime bike-ttrails

EN VERDER

12 TEST Ghost HTX Actinum 2975

23 CULINAIR Strada del Vino

30 TOUR Naar Alpe di Siusi

32 EVENTS Tochten en marathons

34 WINNEN! Mountainbike of vakantie

ZUID-TIROL SPECIAL 3

PASSO STELVIO P.20Stelvio Bike Day

4 BIKE & TREKKING MAGAZINE

Lekkerder wordt het niet. In de bossen van Val Venosta liggen de mooiste trails van Europa verstopt. Foto: Joris Lugtigheid.

Spaghetti meets KnödelSüdtirol, dat klinkt Duits. Dat klopt. Tot 1918 hoorde deze zonnige regio ten zuiden van de Alpen bij het Oosten rijkse Tirol. Maar omdat dit land verliezer was in de Eerste Wereld oorlog en tegenstander Italië bij de winnaars hoorde, kwam dit deel van Tirol als oorlogs-buit toe aan de zuiderbuur. En dat is daarna nooit meer ver an derd. Zelfs de naam werd Italiaans: Alta Adige, naar de rivier Adige. Toch is, on danks bijna een eeuw van Italiaanse invloed, de sfeer in Zuid-Tirol nog steeds niet hon derd procent Italiaans. Maar ook niet meer honderd procent Tirools. En dat ambi valente is best wel lekker. Want op een of andere manier hebben de Zuid-Tirolers het beste uit beide culturen opgepikt. Dolce vita en gründlichkeit gaan hier hand in hand. Pasta meets knödel en prosecco meets pilsener. Maar wat heb je hier aan, als fietser? De wedervraag die gesteld moet worden is: wat voor soort fietser? Toerfietser, racefietser, mountain biker? Om te beginnen met die laatste groep: het woud van route bordjes dat de Oostenrijkse trails ken merkt, ontbreekt in Zuid-Tirol. Maar dat neemt niet weg dat je er niet heen moet. Integen deel! Met de route informatie uit je bikehotel en een goede (wandel)kaart kom je er ook wel. Sterker;

omdat er niet veel officiële mountain bike paden

zijn, mag je op bijna álle paden fietsen. En dat maakt Zuid-Tirol tot ideale be -

stem ming voor lief hebbers van uit-dagende trails.

Vraag maar aan onze redacteur Timo de Boer. Die ging in de bergen rond de middel eeuwse stad Bressanone op pad met hotelier en bikeguide Alexander Resch, die hem geheime paadjes liet zien die alléén de locals kennen. Of vraag het anders aan Pim van Bochoven. Die verkende de specta culaire bikeroutes rond Alta Val Venosta, de regio ten zuiden van de beroemde Lago di Resia, met z’n karakteristieke verdronken kerktoren.Voor lief hebbers met dunne banden is er minstens zo veel leuks te beleven in Zuid-Tirol. Legen darische bergpassen in overvloed, waarvan de Stelvio wellicht de capo dei capi is. Pim van Bochoven mocht het genoegen smaken, deze pas van zijn bucket list te strepen. Maar bij Zuid-Tirol horen ook fameuze Dolomieten-passen als de Sella, Gardena en Pordoi. Rik Booltink reed ze alledrie en pakte gelijk de Alpe di Siusi mee, de grootste bergweide van Europa.Kortom, er is voor fietsers in Zuid-Tirol voldoende te doen. Ruím vol doende, er is namelijk nog zoveel meer te beleven. Want de vijf duizend jaar oude iceman Ötzi in Bolzano moet je eigenlijk wel gezien hebben. En het prachtige, nog authentiek Middel eeuwse stadje Glorenza in Val Venosta eigenlijk ook. Mocht je totaal niet geïn teres seerd zijn in geschiedenis of cultuur: steden als Bolzano en Merano zijn heerlijke plekken voor een dagje shoppen, slenteren en terrasjes pakken. En als je dan toch in Merano bent; ga dan zeker even langs Gelateria Sabine aan de Via Giuseppe Garibaldi. Daar hebben ze het aller lekkerste ijs van Zuid-Tirol en omstreken. Geniet er van. En doe ze van mij de groeten.- Arjan Kruik

Arjan Kruik, redacteur van BIKE & trekking Magazine


ITALIË

I N T R O

Check dit: leuk filmpje!

ZUID-TIROL


M O U N T A I N B I K E N

Alpe di SiusiTEKST: PIM VAN BOCHOVEN, FOTO’S: ERIK BOSCHMAN

Alpe di Siusi klinkt misschien minder bekend dan Seiser Alm. Maakt ook niet uit, het betekent namelijk hetzelfde. De Alpe di Siusi is een gigan-tisch hoogplateau in de Italiaanse Dolomieten, een van de grootste van de Alpen. En zoals de naam ‘Alm’ aangeeft, is het min of één groot weiland. Met daartussendoor idyllische wegge-tjes en rondom adembenemende vergezichten.

De Alpe di Siusi ligt op een hoogte van ongeveer twee duizend meter. Met de auto op weg naar boven hebben we geen idee wat ons te wachten staat. Maar eenmaal boven zet chauffeur Erik spontaan de auto langs de kant en nemen we allemaal met open mond de omgeving in ons op. Dit lijkt bijna namaak, zo mooi. Hier kan Photo shop nog wat van leren! Alpe di Siusi voelt als een wereld op zich.Gemotori seerd verkeer naar de alm wordt sterk beperkt, slechts met een vergunning mag je naar boven. Het soort toeristen dat alleen van de natuur wil genieten met ronkend motorgeluid in wolken van uitlaatgas, vind je hier dus niet. Daardoor ontstaat er hier een bijna parkachtige sfeer. Dat wordt versterkt doordat alles er super netjes bijligt. Brede, met grint bedekte wandelpaden, vers gemaaid grasland, hekjes langs de weilanden. En dit land schap trekt weer een specifiek type toerist aan: de wandelaar, inclusief zware wandelschoenen, afrits broek en telescopische wandelstok. Boven op de alm nemen we onze intrek in Hotel Icaro. Zolang het duurt dan, want de volgende dag gooien we spullen voor een dag en een nacht in de rugzak. We gaan namelijk een dagje over de alm biken en zullen de nacht in een berg hut doorbrengen. We gaan op pad met Alex Andreis van de VVV van Alpe di Siusi. Hij wijst me erop, dat het gebied als onderdeel van de Dolomieten een plaats heeft verworven op de Werelderfgoedlijst van Unesco, al in 2009. Dat heeft het te danken aan de grootse landschappelijke waarde. De omgeving heeft een rijke geschiedenis, zo blijkt. Al sinds de bronstijd is het de Alpe di Siusi in gebruik als bergweide. >>

De Alpe di Siusi heeft volgens de toeristische website het oppervlak van 8.000 voetbalvelden. Daar voegen wij aan toe, dat het uitzicht 10.000 keer mooier is dan in een voetbalstadion.

“ De Alpe di Siusi is 8.000 voetbal-velden groot.”


In de late middel eeuwen was het populair onder jagers en in de twintigste eeuw werd deze plaats decor van de bloedige strijd in de Eerste Wereldoorlog, net zoals wel op meer plaatsen in Zuid-Tirol het geval is geweest. Duizen den mensen kwamen hier om het leven.Als je hier bent, kun je niet om de geschiede nis heen. Er zijn op veel plaatsen – we bevin den ons immers in Italië – herinneringen te vinden: borden, musea, gedenktekens, namen van eet- en logeer gelegen-heden. Het is een goede zaak, vindt Alex. Wat hier is gebeurd mag nooit vergeten worden, het moet van generatie op generatie overgedragen worden, stelt hij met een serieuze blik. Ik kan me prima in die opvatting vinden. Terug naar het fietsen. Wie op zoek is naar technisch uitdagende singletracks kan overal in de Dolomieten zijn hart ophalen, behalve op de Alpe di Siusi. Niet zo gek, ondanks de hoogte is het gebied relatief vlak en vooral begroeid met gras. Alpe di Siusi is meer een plek voor toerders die willen genieten van het landschap en zich minder gelegen laten liggen aan sportieve uit dagingen. De paden zijn breed en glad,

er zijn genoeg mooie plekken om even uit te rusten en van het uitzicht te genieten en volop berghutten waar je wat kunt eten en drinken. En hoe! Memorabel is de lunch die we gebruiken in berghut Gostner Schwaige. In een piep klein keukentje bereidt de jonge chefkok Franz Mulser de meest bijzondere gerechten. De innemende, ietwat verlegen Franz was ooit een veelbelovend snow board talent, maar heeft uiteindelijk gekozen voor een culinaire carrière. En daar mogen zijn gasten hem dankbaar voor zijn, want wat hij op tafel weet te toveren is zeer bijzonder. Zo at ik een buitengewoon smakelijke bloemen salade!Wie in de Gostner Schwaige iets wil eten, moet wel geduld meebrengen, want de bereiding van de verse ingrediënten kost nu eenmaal wat meer tijd. >>



Alpe di Siusi

Hieronder: De bikeroutes op de Alpe di Siusi zijn heel toegankelijk. Je hoeft dus geen ervaren biker te zijn om van deze mooie plek te genieten.

Rechts: En dan te bedenken, dat deze ruige steenklomp ooit de bodem was van een tropische zee...


“ De Dolomieten staan niet voor niets op de Wereld erfgoedlijst van Unesco...”


“ Het blijft wennen, fietsen in een levende ansichtkaart.”


Het vlees is meestal afkomstig van de Außergostnerhof, de boerderij van Franz’ ouders, of van de schapen-boerderij in Castelrotto/Kastelruth. Franz’ moeder ver zorgt de grote tuin voor de hut, waar prei, Oost-Indische kers, lavendel, korenbloemen, duizendknoop, driekleurig viooltje, wilde venkel, rozen en geraniums groeien. De professionele kaasmaker maakt zelf ook roomkaas, ‘graukas’, bergkaas, yoghurt, boter en mozzarella. Kortom, een bezoek aan de Alpe di Siusi is eigenlijk niet compleet als je niet gegeten hebt in de Gostner Schwaige!Ik was in ieder geval blij Franz’ gerechten te mogen proeven. En ik ben eigenlijk ook niet ontevreden met het relatief gematigde terrein. Natuurlijk, spannende mountainbike-paadjes zijn mijn passie, maar met een volle maag is het lastig singletracks ‘verteren’! We rijden daarom op ons gemakkie door naar Berghaus Zallinger, gelegen op de Zallinger Alm. Een prachtige

plek. Vanaf het terras hebben we een prachtig uitzicht over de Sassopiatto en de Monte Sciliar/Schlern tot aan de Ötztaler Alpen in het noorden. We genieten van een vlammende zonsondergang en duiken daarna, geholpen door een paar lekkere glazen bier, tevreden onder de dekens. Morgen weer een dag...

Linksboven: De bergen op de achtergrond hebben de naam Sasso-lungo en Sassopiatto.. Duitstaligen noemen deze steenklomp Platt-kofel (rechts) en Langkofel (links). Je hoeft niet te raden waarom.

Linksonder: In berghut Gostner Schwaige kookt chefkok Franz Mulser (die met dat hoedje) onvoorstelbaar lekkere gerechten.

I N F O

Algemene info en bike routes tref je aan op alpedisiusi.info

Goede routesuggesties inclusief beschrijvingen, hoogte-profielen en gps-downloads vind je ook op mtb-dolomites.com

FIETSEN OP KORAALOnvoorstelbaar, dat je in de Dolo mieten feitelijk rijdt tussen de ver steende overblijfselen van koraal riffen die groeiden in een on diepe tropische zee, ruim honderd vijftig miljoenen jaren geleden. Dat die koraal pakketten zó dik zijn, tot vierhonderd meter (!), komt omdat in die tijd de zee bodem maar lang zaam daalde, waardoor het koraal millen nium na millennium kon blijven doorgroeien. Dat dat-zelfde koraal zich dan nu op een hoogte van soms meer dan drie kilo meter bevindt, heeft te maken met het bewegen van de conti nenten. Toen Afrika en Europa zo’n vijftig miljoen jaar geleden op elkaar botsten, werd die ondiepe koraalzee op ge-stuwd, steeds hoger en hoger.

Alpe di Suisi

Bolzano

Merano

ZUID-TIROL

Aluminium of carbon? In een tijd dat frames van carbon sterk in opkomst zijn, kun je je afvragen of aluminium als framemateriaal zo lang zamer hand niet op een zijspoor is beland. Duidelijk niet, vindt testredacteur Joris Birnie na een rit op de Ghost HTX Actinum.

Alhoewel Ghost meestal in één adem genoemd wordt met de andere Duitse merken, zijn hun fietsen beslist

niet méér van hetzelfde. Integendeel, de fietsen die uit het Beierse Waldsassen komen, zijn juist vaak bijzonder onderscheidend. Dat geldt nadrukkelijk ook voor de HTX Actinum. Alle actuele trends in aluminium framebouw worden door Ghost toegepast. Hydro-forming? Check, er zit geen rechte buis op het frame. Asymmetrische achterbrug? Check. Conische bal-hoofd buis? Check. Bredere trapasbehuizing? Check.

T E S T

De voorkant met conische balhoofdbuis is loeistijf en lekker laag.

Brede, stijve bracket met een asymme-trische achtervork.

Nogmaals de bracket. Let ook even op de breedte van de onderbuis!

ghostghost

htx actinum 2975htx actinum 2975

Perfect: het Shimano crankstel heeft een 22/30/40 vertanding.


Grote, 180 mm remschijven voor én achter.

Lekker in de bergen: breed stuur met korte stuurpen.


Specs en geometriePrijs

€1.899.- Maat 40/44/48/52/56 cmInfo ghost-bikes.com

Framemateriaal triple butted aluminiumVork Fox Float 32 CTD Evo 15QR (100 mm)Derailleurs Shimano XTSchakelaars Shimano Deore XT (3x10-speed)Cassette Shimano Deore XT (11-36)Remmen (v/a) Shimano XT (180/180 mm)Trapas/crank Shim. press fit/Shim. XT (22/30/40)Stuur/-pen Ghost Flat/Ghost LightZadel/-pen Selle Italia X1/Ghost SL (Ø 27,2 mm)Velgen/naven Alex MD23/Shimano XTBanden Schwalbe Rocket Ron Evo (2.25”)

Gewicht compleet 11,48 kgZitbuis-/balhoofdhoek 73º/69ºZit-/boven-/stuurbuis 440/590/110 mmStuur/stuurpen 710/75 mmBracket drop 70 mmAchtervork 435 mmWielbasis 1.090 mm

Com for tabele 27,2 mm zadelpen? Check. Okay, er bestaan lichtere aluminium frames. Maar die zijn niet zo dege lijk gebouwd. En dan zijn er nog de zaken die níet zicht baar zijn, maar wel voelbaar. Zo groeit bij grotere frame maten de lengte van de liggende achtervork mee, zodat de fiets ongeacht de maat altijd in balans is! Wij reden met de op één na kleinste maat, die een achter vork heeft van slechts 43,5 cm. Dat brengt het achter wiel meer naar voren dan gebruikelijk, waardoor de fiets een opvallend wendbaar en speels karakter heeft. Bijna als een good old 26er! Het brede stuur en de korte stuurpen dragen daar natuurlijk ook hun steentje aan bij. Ideaal voor bochtige parkoersen en technisch terrein.Toch is Ghost er ondanks die korte achtertrein in ge slaagd, genoeg plaats te creëren voor een dikke achter band. Fijn, want dankzij de grote wielen en de rela tief luie stuurhoek kun je de HTX 29 ook in snelle af dalingen maximaal de sporen geven. En dankzij de grote remschijven heb je altijd volop remkracht beschik baar. Wat dat betreft zijn de XT remmen

van Shimano nog steeds de beste keus die je kan maken. Dat geldt trouwens ook voor de rest van de afmontage. Shimano XT aandrijflijn met een triple 29er crankstel, Fox voor vork, Schwalbe Rocket Ron banden. De enige actualiteit die we in de HTX missen is een achterwiel met steek as. Zou een mooie aanvulling zijn, want van wege z’n speelse karakter haal je met deze bike eerder gekke dingen uit dan met veel andere twentyniners.

Conclusie We stelden hierboven de vraag of bij hoog waardige mountainbikes aluminium nog wel meetelt. Ja, zo bewijst Ghost met de HTX Actinum 2975. Na druk ke lijk ja zelfs. Want je zult je best moeten doen om elders een zó mooi gedetailleerd aluminium frame te vinden, Daar komt bij, dat Ghost op het vlak van afmontage de juiste keuzes gemaakt heeft. Kortom, met de Ghost HTX haal je waar schijn-lijk een van de meest veelzijdige hardtails van dit moment in huis, inzetbaar van Appelscha tot Alpen.- JB

Op smalle, kronkelige paadjes voelt de HTX zich helemaal in zijn element.


Val VenostaTEKST: PIM VAN BOCHOVEN, FOTO’S: ERIK BOSCHMAN

In Val Venosta, ook wel Vinschgau genoemd, valt nog minder regen dan op Sicilië. Het is een centraal in de Alpen gelegen vallei, vanwaar je niet alleen de mooiste bikeroutes van Zuid-Tirol kunt aanfietsen, maar ook die van buurlanden Zwitserland en Oostenrijk. Pim van Bochoven was er twee dagen en kwam tijd te kort.

Op onze eerste dag in Zuid-Tirol gaan we met Andreas Theiner op pad. Andreas is niet alleen zoon van de hotelier, maar tevens gediplomeerd bikeguide. Dat heb ik al vaker gezien, dat uitbaters van bike-hotels de expertise om hun gast te begeleiden gewoon zelf in huis hebben. Het bikehotel waar we deze keer verblijven is Hotel Zum Mohren & Plavina in het plaatsje Malles/Mals.Andreas wil ons meenemen naar de Rifugio Ses-venna in het noordwesten van Val Venosta, op dik twee duizend meter hoogte, tegen de grens met Zwitser land aan. We vertrekken niet met de bike vanaf ons bike-hotel in Malles, maar nemen eerst de auto richting Passo Resia, naar het hoger gelegen winter sport dorp San Valentino Alla Muta. Andreas moet hier de nodige moeite doen om ons, laag-landers met een gezonde trek in wat stevig berg-werk, te overtuigen om vanaf deze plek de eerste 700 hoogte meters met de skilift te overbruggen. Als hij uitlegt, dat de weg omhoog een saaie, brede steenslag weg is, zwichten we. Eenmaal boven op de Haideralm gaat het gelijk weer omlaag, dan weer omlaag en uiteindelijk weer omhoog, om ook omhoog te blijven gaan. En al fietsende verandert de route van semi-verhard en redelijk breed naar on ver-hard en smal. We fietsen af en toe gezellig tussen de koeien, die in de zomermaanden op vakantie in de bergen mogen grazen en verzorgd worden op zogenaamde malgas, zomerboerderijen. De laatste twee kilometer in dit verlaten dal zijn, ondanks ons optimisme, niet te fietsen. Het is te steil en het pad heeft bovendien duidelijk te lijden gehad van de hoeven van de grazende viervoeters en stroompjes smeltwater. >>

Wie graag singletracks wil rijden moet zeker naar Zuid-Tirol.


“ Val Venosta ligt in het hart van de Alpen.”


Een maal op de pashoogte opent zich het uitzicht op de Slingia/Schlinig vallei en de enorme rotswand erachter, aan de Zwitserse kant van de grens. Dit zijn de Alpen zoals we die kennen van de ansichtkaarten: sappige groene weides, koeien en prachtige rots- en bergpartijen. Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn, zeker met zulk schitterend weer als we vandaag hebben.Lunchen kan in ver schil lende berghutten die we lager in het dal zien liggen. Er zijn hier geen liften, dus komen we hier alleen wandelaars en fiet sers tegen die de moeite genomen hebben om op eigen kracht flink wat hoogtemeters af te leggen. De Rifugio Sesvenna is in dit dal de hoogstgelegen hut, maar omdat we over de pas gekomen zijn, hoeven we alleen maar af te dalen om er te komen.We zijn niet de enige bikers op het terras van de hut. Reden: de Rifugio Sesvenna ligt aan een populaire transalp-route. En die route is zo populair, omdat ’ie door de spectaculaire Uina Schlucht voert, een smalle kloof die Italië met Zwitserland verbindt. Met in de loodrechte wanden van die kloof een soort van halve,

uit de rotswand gehakte tunnel. Zeer spectaculair, maar wij bewaren ’m voor een andere keer.

Waterval We nemen eerst de tijd om op het terras van de berghut van een uitgebreide lunch te genieten, daarna zetten we koers naar de bewoonde wereld. Omlaag dus. Bestemming: het dorp Slingia, dat op iets meer dan 1.700 meter hoogte ligt. Onderweg worden we getrakteerd op een zeer fraai uit zicht op een waterval in de Rio Slingia, de beek die door het dal loopt. Vanuit Slingia dalen we verder af over een pista ciclabile, een fietspad dus, maar dat is in Italië nogal eens een ruim begrip. In dit geval is het een gravel-pad dat met zeer hoge snelheid genomen kan worden. Andreas leidt ons na een paar kilometer een ander pad op, dat langs de oostflank van het dal loopt. We zijn >>



Val Venosta

Hieronder: Als je gaat biken op de trails van Val Venosta kan het geen kwaad als je over een goede rijtechniek beschikt.

Rechts: Eén van de highlights van de tour naar de Rifugio Sesvenna is het pad langs de waterval van de Rio Slingia.


“ Iedere afdaling is een feest. Maar sommige feestjes zijn nog leuker dan andere...”


“ Onderweg naar Rifugio Sesvenna blijft de ketting links.”


inmiddels alweer ruim onder de boom grens en dit is een werke lijk adembenemend bospad. Het slingert en golft langs de bergwand, met af en toe een opening in de begroeiing met uitzicht op het dal. Het pad is niet heel steil, maar het daalt voor treffelijk en we komen tijdens dit hele stuk niemand tegen. Dit mag wat mij betreft wel einde loos doorgaan! Het pad komt uiteindelijk uit bij de hoogstgelegen bene dictijnen abdij van Europa: Klooster Montemaria, klooster Mariaberg. We leren van Andreas, die als kind in het klooster gewoond heeft, dat het pad dat we zojuist reden een historisch zeventien kilometer lang voetpad is – de Stundenweg – dat de verbinding vormde tussen Mariaberg en het klooster van St. Johann in het Zwitserse Müstair.Via een paar leuke singletracks komen we uiteindelijk weer bij ons hotel in Malles aan. Nu moet er alleen nog even geloot worden wie er door moet rijden naar San Valentino Alla Muta om de auto’s op te pikken en wie er relaxed onderuit mag zakken op het terras met een Radler...

I N F O

We ver bleven in het bike- en fietshotel Zum Mohren & Plavina in het plaatsje Malles. Dit hotel hotel noemt zich niet voor niets fietsen bikehotel; iedere week worden er twaalf toertochten georganiseerd op verschillende niveaus. Er is dus altijd wel een tocht bij, die past bij jouw interesse, conditie en rijvaardigheid. Eigen bike meenemen kan, maar hoeft niet. Het hotel is namelijk tevens een Cube Testcenter. Het hotel biedt bovendien een shuttleservice, beschikt over een goed geoutilleerde werkplaats en leent aan zijn gasten kosteloos gps-en van Garmin uit met daarin een keuze uit tientallen tochten. Zum Mohren & Plavina is daarnaast vanwege de centrale ligging ook een uitstekende uitvalsbasis voor racefietsers. Beroemde bergpassen als de Stevio, Reschen en Umbrail liggen allemaal om de hoek.mohren-plavina.com en venosta.net

Linksonder: Voordeel als je met de bikeguide van je hotel op pad gaat: je komt in een keer op de allermooiste paden.

Rechtsonder: Dit is Zuid-Tirol: Pim smikkelt van een bord Italiaanse spaghetti, voor Erik staat versgebakken Oostenrijkse kaiser-schmarren klaar.

WANTROUWIGE DICTATORZuid-Tirol heeft een roerig verleden. Het gebied dankt zijn huidige vorm aan het vredesverdrag van Versaille, dat na afloop van WOI werd gesloten. Maar ook WOII heeft zichtbaar sporen achtergelaten. Zo troffen we boven de Passo Resia, bij Plamort aan de grens met Oostenijk, de resten aan van een anti-tankwal met de prozaïsche naam ‘Draken tanden’. Reden van die verdedigingslinie: de Italiaanse leider Mussolini twijfelde in de jaren dertig van de vorige eeuw sterk aan de intenties van zijn bondgenoot Hitler, zeker nadat Oostenijk zich had aangesloten bij Nazi-Duitsland. Immers, Zuid-Tirol was nog niet zolang daarvoor gean nex eerd en Oostenijk had zich daar niet bij neergelegd. In 1936 begon Mussolini daarom met het ver ster ken van de noordgrens. De bouw aan linies rond de Passo Resia ging door tot in 1942, daarna werd het werk, na her haalde lijk Duits aandringen, gestaakt. Naast de Draken tanden heeft Mussolini’s angst ook een groot aantal strada militare opgeleverd waarover het nu fantastisch mountain biken is.

Val Venosta

ZUID-TIROL

Bolzano

Merano


“ Eén keer per jaar is de Passo dello Stelvio het exclu sieve terrein van fietsers.”


W I E L R E N N E N

Stelvio Bike DayTEKST: PIM VAN BOCHOVEN, FOTO’S: ERIK BOSCHMAN

Ieder jaar wordt op de laatste zaterdag van augus-tus de beroemde Passo dello Stelvio de pas voor gemotoriseerd verkeer afgesloten. Op die dag zijn fietsers de baas op de 48 haar speld bochten die deze misschien wel beroemdste pas ter wereld rijk is. BIKE & trekking Magazine was er bij.

Afgelopen zomer beleefde ik de Stelvio Bike Day. Is de Stelviopas op normale dagen een trekpleister voor motorrijders en bussen vol toeristen, op de laatste zaterdag van augustus wordt de pas volledig af ge sloten voor gemotoriseerd verkeer. Fietsers hebben dan het rijk alleen. ‘Alleen’ is in dit geval een nogal relatief begrip: er gaan op deze dag bijna tien duizend fietsers naar boven! De Stelvio Bike Day is na drukke lijk geen wedstrijd. Gezelligheid staat voorop en dan geldt natuurlijk het motto: ‘Hoe meer zielen, hoe meer vreugd’.De Passo dello Stelvio, door de Duitstaligen van Zuid-Tirol ook Stilfser Joch genoemd, is met 2.760 meter de op één na hoogste verharde pas van de Alpen. De pas is vaak een onderdeel in de Giro d’Italia. Je kunt de pashoogte vanaf drie kanten aan rijden: vanuit Bormio in het zuiden, vanuit het Zwitserse Santa Maria in het noordwesten en vanuit Prato in Zuid-Tirol, ten noorden van de pashoogte. Deze laatste route is het meest iconisch. En daarom de route die ik rijd, samen met Bert Houtenbos en fotograaf Erik Bosch man. We starten lekker vroeg, rond half negen staan we fiets klaar in Prato. De weg is vanaf acht uur ’s ochtends al gesloten voor gemotoriseerd verkeer, maar we komen het eerste half uur nog wel wat ‘laat komers’ tegen die de berg af willen.De sfeer is al vanaf de eerste kilometers erg goed. Misschien wel ook wel logisch, met zoveel gelijk ge-stem den op zo’n prachtige plek. De meeste deel-nemers zijn Italianen en die doen ook hier graag waar ze goed in zijn: gezellig kwebbelen. Maar we horen ook Frans, Engels, Duits en af en toe ook Neder lands om ons heen. Opvallend is wel dat het gekeuvel bij de hoger gelegen haarspelden ver dwenen is. In stilte wordt hier gestreden tegen de laatste hoogtemeters. >>

Best druk, tienduizend fietsers op een berg.


Voor veel van de deelnemers is een vijfentwintig kilometer lange klim met bijna 1.900 hoogtemeters duidelijk geen dagelijkse kost.

Veel dames Deelname aan Stelvio Bike Day is gratis, het enige dat je hoeft te doen is op de fiets komen. Maar zelfs dat moet je ruim zien: we zien ook rolstoelen met hand aandrijving, e-bikes en zelfs een rolskiër. Memo rabel is ook de excentrieke opa, die blootsvoets op een vouwfietsje met terugtraprem omhoog fietst. We zijn vooral erg benieuwd hoe het afdalen voor hem gaat aflopen. Er rijden trouwens opvallend veel dames mee. Misschien is wel eenderde vrouw. Dat is, in vergelijking met andere, meer testosteron-gedreven fietsevenementen, behoorlijk veel. Is dit misschien het geheim achter de goede sfeer? Op een aantal plaatsen langs de route zijn in de bochten stalletjes opgesteld, waar je energie kunt bijtanken: bouillon, appelpartjes, limonade. De organi-satie van het festijn door het Parco Nazionale dello Stelvio is prima in orde. Bovenop de pas is het natuur-lijk feest. Iedereen klontert samen bij de eet tentjes, fietsers die elkaar tijdens de beklimming zijn kwijt-geraakt, proberen elkaar weer te vinden. Ook hier valt de gemoede lijk heid op; niks geen geduw of getrek zoals je snel krijgt in zulke drukte. Windjacks en arm- en been stukken worden weer aangetrokken, want het is hier op deze hoogte wel behoorlijk koud.

Terug via Zwitserland Afdalen via dezelfde weg is gezien de drukte omhoog niet aan te raden. Wij kiezen er voor om aan de Zwitserse kant via de Umbrailpass

omlaag te gaan, naar het plaatsje naar Santa Maria. Ook dit is een prachtige weg. Let wel op, sommige stukken zijn onverhard. Bij Santa Maria is het dan gewoon een kwestie van het dal in noordoostelijke richting volgen richting Glorenza, om daarna weer naar Prato allo Stelvio af te buigen. We maken op deze dag een rondje van in totaal ongeveer 62 kilometer, met dus zo’n 1.900 hoogtemeters.De eerste Stelvio Bike Day werd in 2000 georganiseerd en wordt sindsdien wegens het grote succes elk jaar op de laatste zaterdag van augustus herhaald. Ben je rond die tijd in de buurt van de Stelvio en wil je de pas eens ervaren zonder eindeloze colonnes motorrijders en touringcars, grijp dan zeker je kans!

I N F O

De Stelvio Bike Day van 2014 vindt plaats op zaterdag 30 augustus. Vooraf inschrijven is niet nodig, betalen ook niet. Het enige dat je moet doen is er zijn en omhoog trappen.stelviopark.bz.it

Prato allo stelvio

ZUID-TIROL

Bolzano

Merano


T O E R F I E T S E N

Zuid-Tiroler WijnrouteTEKST: IRENE BAUER, FOTO’S: SMG

In Zuid-Tirol houden ze van de goede dingen in het leven en, eerlijk is eerlijk, daar houden wij ook van. Wie zich een beetje heeft verdiept in deze Italiaanse provincie weet dat je er niet alleen fantastisch kunt eten, maar ook dat de wijnen er niet te versmaden zijn.

De afgelopen jaren werd in Zuid-Tirol hard gewerkt aan het netwerk van fietspaden. Een van de méést ontspannen routes is die langs de Zuid-Tiroler ‘Strada del Vino’. Daarlangs liggen kastelen en wijnkelders waar je Lagrein, Vernatsch en Gewürztraminer kunt proeven. Maar ook de leveranciers van Weißburgunder, Sauvignon, Merlot en Cabernet zijn een bezoekje waard. De Zuid-Tiroler wijnroute is opgedeeld in drie afzonderlijke routes, die elk door het oorspronkelijke teeltgebied van één inheemse druivensoort leiden. Bijvoorbeeld de noordelijke route van 45 kilometer lang, die de thuisgrond van de Lagreindruif laat zien. Of de kortere centrale route van 23 kilometer lang, die langs het mooie meer Lago di Caldaro in Oltradige gaat. Hier is de Vernatschdruif thuis, die samen met de Lagreindruif tot een lekkere lichte Magdalener wijn verwerkt wordt. De zuidelijke route komt langs wijndorp

Termeno/Tramin waar, de naam zegt het al, de Gewürztraminer zijn oorsprong vindt. Genoeg te zien en te beleven dus, daar langs de relatief vlakke wegen van de wijnroute. En de heuvels die je tóch tegenkomt, overwin je ook wel met een glaasje wijn in de benen, want echt steil wordt het nergens. Ook goed om te weten: je kunt onderweg aangeschafte wijn in het hotel kunt laten bezorgen. Kun je er later thuis ook nog van genieten.

I N F O

Meer informatie over de verschillende Zuid-Tiroler Wijnroutes vind je op suedtiroler-weinstrasse.it

PUZZELEN MET DRUIVENDe wijnbouw in Zuid-Tirol is net een puzzel: op de hellingen tussen twee-honderd en duizend meter verschillen bodem en klimaat, afhankelijk van de hoogte. De enige constante zijn de driehonderd dagen zon per jaar. Door al deze verschillen gedijen hier wel twintig druivensoorten. De meeste soorten groeien op hellingen met een bodem van grind dat door gletsjerijs is afgezet, maar elke soort heeft zo zijn specifieke voorkeur.Meer informatie op suedtirol.info

Wat zijn de overeenkomsten tussen Cube, Focus, Haibike en Ghost? Juist, het zijn allemaal Duitse merken. Maar wat nog meer? Ze begonnen alle maal als mountainbike-merk. Maar ondertussen bouwen ze ook allemaal knappe racefietsen. Roel van Schalen gaf een Ghost Race Lector 7000 de sporen.

Je voelt soms nog een beetje dat de true spirit van veel Duitse merken bij het mountainbiken ligt. Racefietsen zijn in hun bedrijfs geschie de nis ontsprongen aan de cate gorie ‘een zorg voor later’. Maar nu die ge schie de -

nis in veel gevallen alweer zo’n 20 jaar beslaat, tellen racers zeker niet minder meer mee dan mtb’s. De Ghost Race Lector 7000 is daar een prima voorbeeld van. Het uiterlijk van de 7000 geeft een frisse eerste in druk. Gold in de handel vroeger het credo ‘groen kost poen’, tegenwoordig is groen juist gevraagd. En dank zij de zwarte ondergrond verlenen de groene accenten de fiets precies de juiste mate van frivoliteit. Wat buis vormen betreft ziet de fiets er stan daard maar slank uit. De licht gebogen boven buis werkt als frisse toets tussendoor. De tapse balhoofdbuis en het pressfit-bracket zijn hele-


T E S T

Mooi carbon! Slanke buizen en vloeiende overgangen.

Ghost bouwt comfort in met een enkelvoudige achtervork.

Keurig netjes: vervangbare pat en interne kabelvoering.

ghost ghost

race lector 7000race lector 7000

Niet luxueus, wel functioneel: Shimano 105 aandrijflijn.

Dunne zadelpen vangt schokken op.

Relatief lange balhoofdbuis voor een comfortabele zitpositie.


Specs en geometriePrijs

€1.959,-Maten 47/50/53/56/59Info ghost-bikes.com

Frame High-mod carbonVoorvork CarbonDerailleurs Shimano 105Schakelaars Shimano 105Remmen Shimano 105Cassette Shimano 105 (11-28)Trapas/crank Shimano 105 (50-34)Stuur/-pen FSA Vero Compact/FSA OS190Zadel/-pen Prologo Zero 2/Ghost SL (Ø 27.2 mm)Wielen Shimano WHR-501Banden Schwalbe Durano (23 mm)

Gewicht 8,33 kgZitbuis-/balhoofdhoek 72°/73°Zitbuis/balhoofdbuis 580/200 mmBovenbuis 585 mmAchtervork 412 mmWielbasis 1.005 mm

maal in lijn met de technische eisen van vandaag en de staande en liggende achter vorken zijn mooi uit één stuk gevormd. De kabelvoering is binnen door, maar helaas niet zodanig dat schuur plekken op de balhoofdbuis on moge lijk zijn.De weg op met de Ghost! De bike trapt licht, accele reert vinnig en snel en is kort gezegd de zoveelste geweldige carbonracer waar ik calorieën op heb ver brand. De verschillen tussen de fietsen in deze prijs klasse worden almaar kleiner. Voor een kleine 2.000 euro kom je thuis met een fiets die alles heeft: stijfheid, een aantrekkelijk gewicht en veel comfort, zowel door het gebruik van carbon als door een aange paste geometrie. Met daar bovenop Shimano 105 en een zwik solide aluminium onderdelen kun je er dan weer voor jaren tegenaan. Op nette wegen rijdt de Race Lector als een speer, op minder nette wegen komt in vergelijking met soortgenoten een eerder strak karakter naar boven. Al mag dat zeker niet leiden tot ongerustheid over het comfortniveau van de fiets: dat is prima. Bij klimwerk staande op de pedalen had de voorbouw de neiging ietwat te ‘knikken’ om de lengteas. Niet heel storend maar wel voelbaar, en afhankelijk je snelheid. Hoe

langzamer je rijdt hoe meer je het merkt. Reden is de lange balhoofdbuis. Die torent een stukje boven de bovenbuis uit en mat op de testfiets maat 59 liefst 200 mm. En voelde daardoor soms houten-klaas-achtig aan. In bochten deed ik het voorzichtig aan, zeker bij nat wegdek. De Schwalbe Durano bandjes wekten amper vertrouwen, ook na meerdere ritten bleven ze stug aanvoelen. Fabrikanten zouden beter niet besparen op banden, omdat je vertrouwen in de fiets in eerste instantie staat of valt met het contact dat je hebt met de weg. Maar ja, als de prijs scherp moet zijn...

Conclusie Knappe fiets, maar eentje die qua looks liever in de luwte blijft. Op de uitrusting valt niets af te dingen. Wielen, cockpit en onderdelengroep zijn allemaal even degelijk. Het rijgedrag voelt pittig aan, als bij een hardcore racebak, maar de geometrie zorgt ervoor dat het comfort op maat is van een brede groep sportievelingen. De bijna gebruikelijk wordende slotsom als het om ‘Duitsers’ gaat, is dat je je aan deze fiets voor die prijs onmogelijk kunt vertillen. - RvS

Op gladde wegen rijdt de Race Lector als een speer.



BikeHotels Zuid-TirolTEKST: TIMO DE BOER, FOTO’S: ALLART DERICX

Bressanone ligt in een kom van de Valle Isarco en wordt omgeven door glooiende wijngaarden en scherpe rotspieken. Vanuit deze oude stad kun je ongelooflijk veel mountainbiketochten maken. En dankzij kabelbanen, shuttlebussen en goede berghutten kun je de tocht net zo zwaar en com-fortabel maken als je zelf wilt. Redacteur Timo de Broer maakte een tocht met hotelier en bike-gids Alexander Resch.

’s Ochtends staan Allard en ik om half negen klaar voor ons bikehotel in Bressanone. Het is half september en de zon schijnt uitbundig. Naar het schijnt laat de zon zich hier aan de zuidkant van de Alpen zelfs driehonderd dagen per jaar zien. Onder-weg naar Zuid-Tirol leek het er even op dat we precies een van die andere 65 dagen zouden treffen. Maar toen we eenmaal de Brenner over waren, trok de hemel open. Het verbaast onze gastheer en tevens bike gids Alex Resch niet. “Immer Scheiss-wetter in Oosten rijk”, verduidelijkt hij. En het is ook niet voor niks dat in het zonnige Bressanone het moun tain bike seizoen duurt tot november!

Shuttlebus Met een groep van17 bikers uit ver-schillende landen gaan we op weg. De straten van de Bressanone, ook bekend onder de Duitse naam Brixen, liggen al snel achter ons en via onverharde paden klimmen we boven de stad uit. Bij een venijnige klimmetje tussen de wijngaarden wordt het kaf van het koren gescheiden. Niet iedereen komt fietsend boven. Alex gebruikt deze klim bewust om het niveau van de deelnemers te beoordelen. “Er zijn nogal wat mensen die zichzelf overschatten. Niets om je voor te schamen, daarvoor hebben we onze shuttlebus.” Goed geregeld dus, want zo heeft iedereen plezier. Terwijl een deel van de groep dank-baar de lift van de bus aanvaardt, rijden wij het bos binnen, waar we direct getrakteerd worden op mooie singletracks. Met de spieren flink opgewarmd krijgen we een klim van een kilometer of drie voor onze kiezen. “Alsmaar rechtdoor tot je boven bent”, geeft Alex ons mee en de groep dwarrelt uiteen. >>

Vanuit het bike-hotel in de mooie, oude stad Bressanone gaat het direct omhoog, de bergen in.

“ In een BikeHotel weet de hotelier preciés wat zijn gasten willen: mooie trails rijden.”



Hij weet wat er gaat gebeuren. Wie zich op Europees niveau wil meten met andere mountainbikers krijgt nu de kans. En door als eerste boven te komen bewijst Allart, dat wij het als laaglanders helemaal niet slecht doen.

Knoedels en pasta Bij de kabelbaan van Valles komen beide groepen weer samen. Door dat je je bike kunt meenemen in de vele kabel banen, kun je er ook voor kiezen om je tocht direct te beginnen op hoogte. En met de Brixencard die je gratis krijgt bij je verblijf in een

BikeHotel, is de rit met de kabel baan nog eens gratis ook. Boven is het landschap totaal anders. Hier wacht een mooie grindweg die ons naar de Jochtal hut voert. Even bijtanken met een bord knoedels of pasta, gevolgd door een lekkere apfelstrudel en een echte Italiaanse cappuccino. Na de lunch klimmen we omhoog naar de top van de Stoanamandl op 2.140 meter. Bovenop staat niet alleen een groot kruis, er zijn ook honderden steenmannetjes neergezet. We hebben uitzicht op de Dolomiti di Sesto en heel in de verte ontwaren we de karakteristieke contouren van de Tre Cime. >>


BikeHotels Zuid-Tirol

BIKE & Trek king: We zien het hier vaker, in Zuid-Tirol, hoteliers die zelf hun gasten be ge leiden in de bergen. Hoe zit dat? Alex Resch: Ik heb me als hotelier gespe ciali seerd omdat ik zelf van moun tain biken hou. Vanuit mijn eigen ervaring weet ik precies wat voor een geslaagde bike-vakantie nodig is. En in mijn hotel wordt je niet vreemd aan gekeken als je bemodderd komt binnenlopen, dat hoort er gewoon bij! Sinds een paar jaar ben ik aangesloten bij BikeHotels Zuid-Tirol, een organisatie van gelijk-gestemde hoteliers. Dus alle maal zélf mountainbiker en meestal ook gecertificeerd mountain bike gids. Deze formule slaat aan, want er zijn in Zuid-Tirol inmiddels al vijfen dertig BikeHotels.

Waar komt je passie voor mountainbiken vandaan?Dertig jaar geleden ooit begonnen op van die Bonanza chopperfietsjes waarmee we over schansjes sprongen. Rond mijn twintigste fietste ik vooral veel om indruk te maken op de meisjes. Later nog wel gekke dingen gedaan zoals downhillen en een TransAlp waarbij je 190 km en 7.000 hoogtemeter in 24 uur moest wegtrappen.

Kun je meer vertellen over het aanbod aan tochten? Veertig procent van onze gasten komt naar ons toe van wege

onze tochten. Onze gidsen kennen de omgeving als geen ander. Ze leiden je over paden die niet op de kaart staan en zelf nooit kunt vinden. Dat maakt een bike-vakatie tot een unieke gebeurtenis. Maar onze gidsen wijzen niet alleen de weg, ze weten ook alles over de omgeving te vertellen. Zelf begeleidt ik zo’n vijftig tochten per jaar.

En als ik liever zelf wil fietsen? Kan ook. In het hotel is een infohoek waar je met behulp van ge detail-leerde beschrijvingen, routekaarten en gps-gegevens je eigen tochten kunt uitstippelen. En als je vragen hebt, helpen we natuurlijk graag.

Wat is jouw favoriete route in Bressanone? De tocht rond de Plose. Vijftig kilometer door drie valleien met

als klapstuk een downhill door de Rienza kloof. Echt prachtig!

En hoe het met de verzorging van de inwendige mens?We hebben een uitgebreid ontbijtbuffet en ’s middags serveren we lichte maaltijden, speciaal voor fietsers. En na terugkomst kun je je laten masseren en gebruik maken van onze Acquarena met zes zwembaden.

Klinkt goed. Wanneer gaan we fietsen? Morgen ochtend om half negen verwacht ik jullie voor de ingang van het hotel!

InterviewALEX RESCH, hotelier en mountainbike-gids


“ Dankzij de bike-gids rijden we iedere dag op nieuw de spannendste paadjes..”

Links: Je kunt in Zuid-Tirol overal mountainbiken, mits je je maar rekening houdt met anderen. Onder: Goed voor de sfeer; de hele groep heeft de top van de Stoanamandel gehaald!

Ridersdream Maar het allermooiste is dat het nu alleen nog maar beneden gaat. En hoe! Stenen, keien, wortels. Alles vliegt voorbij. Dit is mountainbiken zoals het bedoeld is. “Anders dan bij jullie in Nederland, mag je hier overal mountainbiken”, verduidelijk Alex. “Ook op de wandelpaden. Zuid-Tirol is een ridersdream, mits je je gedraagt.”

I N F O

We ver bleven in Bike hotel Goldene Krone in Bressanone. Dit hotel noemt zich niet voor niets fietsen bikehotel; iedere week worden er zestien (!) toer-tochten georgani seerd op verschillende niveaus. Er is dus altijd wel een tocht bij, die past bij jouw interesse, conditie en rij vaar dig heid. De meeste gasten nemen hun eigen bike mee, maar een goede bike huren kan ook, inclusief helm en rug zak. Het hotel biedt boven dien een shuttleservice, beschikt over een goed geoutilleerde werkplaats en leent aan zijn gasten gps-en uit met daarin een keuze uit tie ntallen tochten. Of je vraagt of ze de tochten in jouw eigen gps uploaden. goldenekrone.com

Andere BikeHotels in Zuid-Tirol: bikehotels.it

ZUID-TIROLBressanone

Bolzano

Merano


W I E L R E N N E N

Alpe di SiusiTEKST: RIK BOOLTINK, FOTO’S: SMG

Mijn najaarstrip naar de Dolomieten zit er eigenlijk zo goed als op. Ik heb nog één dag te gaan en wil rustig nog wat kilometers maken in de geweldige omgeving die ik de afgelopen dagen al meermaals heb uitgekamd. De tijd die ik hier nog doorbreng moet ik zo goed mogelijk benutten, spiegel ik mezelf voor. En dus sta ik nu met mijn racefiets hier, in Selva Val Gardena, een paar uur voordat mijn vlucht vanaf Verona naar Amsterdam vertrekt, op weg naar de Alpe di Siusi.

Eén van de fietsers die ik in de afgelopen dagen heb ont moet, Stefan, heb ik zo gek gevonden om me te ver-gezellen. Ik glimlach naar hem als we onze race fietsen uit de auto hebben gegooid en weer plaats hebben genomen op het zadel. Het tempo voeren we lang zaam op. Het is nog vroeg, amper negen uur. De omgeving ont waakt stapje voor stapje. Bewoners tuigen naar de warme bakker. De knoppen van de paars kleurige bloemen in de graskant openen zich om de eerste voor-zichtige zonnestralen van de dag op de vangen. Ik hoor in de verte het gerinkel van een koeienbel.

Volop genieten Ik ben de juiste persoon op de juiste plaats, stel ik vast. Hier geniet ik volop van. Stefan knikt als ik deze gedachte met hem deel, maar hij voegt er gelijk aan toe dat ik er wel op het verkeerde moment ben. In het voor jaar moet het hier nóg mooier zijn. In de weilanden langs de weg is het dan een grote kleur-massa, een bloementuin met campanula’s, orchi deeën en alpenrozen. Ondertussen trappen we in een stevige tempo door. Stefan gaat dieper op de om geving in en vertelt over het behoud van cultuur. Want hoe toeristisch het gebied ook is, er wordt veel waarde gehecht aan de oorspronkelijke gebruiken. De hout snij-kunst is hier diep geworteld, vertelt m’n fietsgezel.Ik had er tijdens een eerder tocht, over de Sellapas, al kennis mee gemaakt. Daar stonden in een souvenirwinkel allerlei pronkstukken uitgestald. Al in de zeventiende eeuw ontstond het ambacht. In de eeuwen daarna ontwikkelde het zich steeds verder. Zelfs zo sterk, dat vanuit deze omgeving tal van katholieke kerken over de gehele wereld zijn voorzien van houten beelden en altaren. In Ortisei, waar we nu doorheen rijden, bevindt zich in de parochiekerk een rijke collectie van lokale houtbewerkers.

Stoppen is er niet bij, daar is te weinig tijd voor. In Ortisei, even voorbij de plaatse lijke skischool, slaan we linksaf naar de SP64. De weg glooit ietwat, maar is prima te verteren. Dat blijkt, met alle respect, ook als we onder weg drommen toeristen op leeftijd ‘oprapen’. Zij fietsen hier op een gehuurde e-bike. Stefan noemt dit één van de mooiste stekken van Zuid-Tirol. En hoe dichter we bij de top van de Seiser Alm komen, hoe meer ik em gelijk moet geven. In één van de vele berg hutten, even naast de route, nemen we snel nog wat te eten, een lokaal gerecht met geiten-kaas. Daar bij drinken we een bak koffie. Misschien niet de beste drank tijdens een sportieve inspanning, maar wel lekker. Snel zoeken we onze fietsen weer op voor het vervolg.

Pure romantiek Het zicht dat we nu krijgen is pure romantiek. De Alpe di Siusi, op zo’n tweeduizend meter hoogte gelegen, strekt zich uit tussen fraaie massieven als Sassopiatto, Sella en Catinaccio. Deze zwaargewichten zijn duidelijk aanwezig, maar zetten de alm zelf allerminst in de schaduw. Op een plateau ligt een groene vlakte met tegen de achtergrond de reusachtige Dolomietenrotsen. De grens tussen groen en grijs is strak. Donkergroene bomen vormen de scheidslijn. Deze tocht is meer dan een aangename kennismaking met deze bergweide. Ik ben blij dat ik deze rit nog heb kunnen meepakken. Bovenop staat een kennis van Stefan klaar met het busje. Onze fietsen worden ingeladen; klaar voor de rit naar het vliegveld voor de terugtocht naar Nederland.

I N F O

Algemene info tref je aan op alpedisiusi.info en valgardena.it

Het landschap op de Alpe di Siusi lijkt soms te mooi om waar te zijn.

Alpe di Suisi

ZUID-TIROL

Bolzano

Merano


“ Fietsen op de Alpe di Siusi gaat niet om prestaties, maar om sensaties.”


E V E N E M E N T E N

27-04-2014

ötzi alpin marathon, val senales

Wie meedoet met de Ötzi Alpin Mara thon moet niet alleen goed kunnen biken, maar ook kunnen rennen en skiën. Start is in Naturns, van waar de deelnemers

24 km moeten biken. Daarop volgt 12 km hard lopen langs het stuwmeer van Val Senales. Het laatste stuk bestaat uit 1.200 hoogtemeters om hoog toerskiën,

tot onder de top van de berg waar ijsman Ötzi ooit gevonden is. Je kunt ook als team mee doen.oetzi-alpin-marathon.com

21-06-2014

sellaronda hero, val gardena en alta badia

Volgens de organisatoren de zwaar ste mountainbike-marathon van Europa. In ieder geval een van de mooiste, met de Dolomieten als decor. De route voert rond het

impo sante Sella-massief en over de legen darische passen Gardena, Campolongo, Pordoi, Sella en Duron. Je kunt kiezen uit 62 en 84 km, maar alleen diegenen die de

langste afstand afleggen mogen zich Sella ronda Hero noemen. sellarondahero.com

Sellaronda Bike Day, Val Gardena/Alta Badia


06-06-2014 / 08-06-2014

trailtrophy, laces

De driedaagse TrailTrophy in het singletrack-paradijs Val Venosta bestaat uit vier sessies. Bij iedere sessie moet je tussen de één

en drie proeven met tijdmeting afleggen. Zo doe je in drie dagen zo’n zeven tot acht proeven, afhankelijk van de lengte van

het parcours. Er straat op de vrijdagavond ook een night ride op het programma.trailtrophy.eu

22-06-2014

sellaronda bike day, val gardena en alta badia

Fietsen zonder herrie en uitlaat-gassen, dat kan op zondag 22 juni van half negen ’s ochtends tot half vier ’s middags op de

vier Dolo mieten passen Gardena, Campolongo, Pordoi en Sella. Deze pas wegen zijn dan verboden terrein voor gemotoriseerd ver keer! De

Sella ronda Bike Day is geen wed-strijd, deelname is gratis. Je legt 55 km af en 1.750 hoogte meters.sellarondabikeday.com

06-07-2014

maratona dles dolomites, val gardena en alta badia

Al in 1987 werd de eerste Dolo-mieten Marathon gereden. 166 fietsers reden toen een afstand van 175 km over acht Dolo mieten-

passen. Tegenwoordig schrijven meer dan 30.000 fiets touristen zich in voor dit evenement, maar van-wege de veiligheid kunnen maar

9.000 liefhebbers daadwerkelijk deel nemen. Afstanden zijn 138, 106 en 55 km.maratona.it

12-07-2014

dolomiti superbike, alta pusteria

Pittig, de Dolomiti Superbike in Alta Pusteria. Deelnemers leggen op de mountainbike bijna vierduizend hoogtemeters af, over een afstand van 120 km. Minder kan ook, je rijdt dan de korte lus,

die 1.600 hoogtemeters en 60 km omvat. Het aantal deelnemers is beperkt tot 3.500, meer kan men in het startdorp Villabassa niet verwerken. dolomitisuperbike.com

30-08-2014

stelvio bike day, prato

Wie de pas der passen, de Stelvio tussen Prato in Zuid-Tirol en Bormio in Lombardia, autovrij wil op fietsen moet meedoen aan de de Stelvio Bike Day op zaterdag 30 au gus tus. Vooraf inschrijven is niet

nodig, betalen ook niet. Het enige dat je moet doen is er zijn en de 48 haar speld bochten en 1.900 hoogte meters omhoog trappen.stelviopark.bz.it

TrailTrophy, Laces


UITGEVERIJ Maruba Sports & Travel Publishers Winthontlaan 200, 3526 KV Utrecht +31 (0)30-2891073 [email protected] bikeandtrekking.nl

UITGEVER Maas H. van Drie

REDACTIE Arjan Kruik, Timo de Boer

MEDEWERKERS AAN DEZE SPECIALE UITGAVEIrene Bauer, Joris Birnie, Pim van Bochoven, Rik Booltink, Erik Boschman, Allart Dericx, Joris Lugtigheid, Roel van Schalen

TRAFFIC Karin Gielen

VORMGEVING Strackx

DRUK Control Media

DISTRIBUTIE Aldipress

Zonder schriftelijke toestemming van de uitgever mag niets uit deze Zuid-Tirol Special van BIKE & trekking Magazine worden overgenomen.

ISSN nummer: 1877-7961

C O L O F O N

win deze mountainbike! win deze mountainbike!

of een bike-vakantie of een bike-vakantie

voor twee in zuid-tirol!voor twee in zuid-tirol!

De Ghost HTX Lector 2955 is misschien wel één van de meest veelzijdige hardtails van dit moment. Dankzij z’n lichte maar stijve carbon-frame gaat ’ie als de brandweer en klimt ’ie als een berggeit. Maar vanwege de speciale geometrie is deze bike tegelijkertijd heerlijk speels en vertrouwd in afdalingen. En dankzij de schijfremmen van Shimano is bovendien altijd voldoende stopkracht voorhanden. Waarde: €1.999,-!Meer info: ghost-bikes.com

“Just alpine” is het motto van het Alpinhotel Keil in Valdaora in Val Pusteria. Het is een nieuw, modern en relaxed hotel waar niks moet, maar alles kan. En de fietsen bikeroutes in de omgeving zijn fenomenaal! Dat weten ze in het Alpinhotel Keil als geen ander, het is name lijk onderdeel van 'BikeHotels Zuid-Tirol'. Je kunt nu een lang week end in het Alpinhotel Keil winnen, met drie over-nachtingen op basis van halfpension voor twee per sonen.Meer info: alpinhotel.it

WINNEN!WINNEN!

Hoe maak je kans op een van deze twee prijzen? Simpel! Ga naar bikeandtrekking.nl en beant woord de onderstaande vragen. Een mailtje sturen naar [email protected] kan natuurlijk ook.Vraag 1: Uit welk land komt Ghost Bikes?Vraag 2: Van welk land is Zuid-Tirol een provincie? Vergeet niet je naam, adres en telefoonnummer te vermelden.

Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.

a

d

ch

4 BolzanoBozen

Zuid-Tirol Special 2014

Documents

Transcript of Zuid-Tirol Special 2014