ZorgMagazineEen magazine voor en door zorg- en welzijnsmedewerkers in Oost-Nederland

Najaar 2011

Bijzondere medewerkers

die een persoonlijke stempel zetten op zorg en welzijn

2 ZorgMagazine

Het ZorgMagazine is gemaakt in samenwerking met de volgende instellingen,aangesloten bij de Werkgeversvereniging:

Voor het complete overzicht van de leden van de Werkgeversvereniging, kijk op www.wgvoost.nl.

Voor het complete overzicht van de leden van de Werkgeversvereniging, kijk op www.wgvoost.nl.

4 ZorgMagazine

Kijk voor werken in zorg en welzijn op www.zorgselect.nl

ZorgMagazine 5

VoorwoordOok dit jaar is vol enthousiasme gereageerd op de oproep van de WGV om kopij aan te leveren voor het nieuwe ZorgMagazine. Dat heeft geleid tot een dubbeldik nummer. Niet alleen is de omvang van het magazine gegroeid, ook de oplage is verhoogd. Een kleine 50.000 exemplaren worden verspreid onder medewerkers, studenten en vrijwilligers die actief zijn in zorg en welzijn in Oost-Nederland.

Het magazine wordt éénmaal per jaar door de vereniging uitgebracht in het kader van het ‘boeien en binden’ van mensen aan de sector zorg en welzijn.

Vorig jaar was het thema van het magazine ‘bijzondere beroepen’. De reacties waren uiterst positief. Ditmaal staat de mens centraal: daarbij gaat het zowel om bijzondere medewerkers, als om vrijwilligers die het verdienen een keer in het zonnetje gezet te worden. Ook studenten van opleidingen in de sector zorg en welzijn die tijdens hun stage de aandacht hebben getrokken, komen aan bod. Het magazine bevat stagiaires die het verdienen om in het zonnetje te staan.

De sector zorg en welzijn is veelvuldig in het nieuws. Meestal gaat het dan om kosten, verzekeringskwesties, systeemveranderingen en dergelijke. Er is echter ook een andere kant. Mensen helpen mensen op essentiële momenten in het leven. Bij geboorte. Bij ziekte. Bij herstel. Bij handicaps. Bij opvoeding en ontwikkeling. Bij aspecten rond kwaliteit van leven. Bij afscheid. Het gaat om mensenwerk. Dat blijkt uit dit magazine.

Ik wil alle sponsoren en adverteerders bedanken voor hun bijdrage. Hierdoor is het mogelijk het magazine gratis beschikbaar te stellen. Ook wil ik alle PR-functionarissen van de instellingen en scholen die materiaal aangeleverd hebben bedanken voor hun inbreng. Voor de regie, redactie en vormgeving gaat alle waardering uit naar Inge Rensink en Liselotte Tap. Het is een prachtig magazine geworden. Ik wens u veel leesplezier.

Gerard Nederpelt, Directeur WGV

“Het is een prachtig magazine geworden”

Colofon

Het ZorgMagazine is een speciale uitgave die dit jaar in het teken staat van bijzondere medewerkers. Het magazine is samengesteld op basis van inhoudelijke bijdragen van diverse lidinstellingen en wordt mogelijk gemaakt door financiële bijdragen van een groot aantal organisaties. Het magazine is bedoeld voor medewerkers en vrijwilligers werkzaam in de sector en studenten van de beroepsopleidingen gericht op zorg en welzijn.

Redactie en vormgeving: Liselotte Tap en Inge Rensink, WGVDrukwerk: Hassink Drukkers HaaksbergenOplage: 47.000

Werkgeversvereniging Zorg en Welzijn Oost-Nederland

Zutphenseweg 517418 AH DeventerTel: 088 255 66 50info@wgvoost.nl www.wgvoost.nl

6 ZorgMagazine

In dit nummer

Zorg en welzijn, iets voor jou? 19 Bijzondere vrijwilligers 58 - 61

Bijzondere stagiaires 32 - 35

Inge Hesselink

Simone Euverman

Petra Kelderman

Alice Schepen

Peter VerkuijlenMarjorie Veneman

Bernice Wessel

Rogier Deppenbroek

Geert Koster

Karin Semsiyeci

Wilma Kemink

Niek Kuipers

Herma van de Belt

Pieter Marsman

Jaap Dekker

Thea Gutter

Hermien Wieberdink

Lejo Kleiman

Marieke Lindenschot Martijn Alleman

Sengűl Sengűl

Ans Haarhuis

Lisan Kleinsman

Tom Klaassen

Janet Potgieter

Dianne de Graaf

Jan Kuik

Karin Peper-van den Berg

Annelie Bosscha

Daphne Oude LuttikhuisAnouk MarkslagMarianka kattenbelt

Dieneke Veenstra

ZorgMagazine 7

Hanneke MeintsTrees Koning

Jeannet Goosselink

Lotte Hoogers

Willeke Post-Hoekstra

Wilfred Klein Poelhuis

Marietje Minkjan

Emmy Lamboo

Ramona Janssen

Toby van der Ploeg Marion Kox

Inka Logister-Proost

Anita Melchers

Trudi Spoor

Wilma Keijser

Ilse Berendsen

Ingrid Albrecht

Jeannette te Riele Yvonne Siemerink

Moniek Korsman

Peter van der Wolf

Marijke Harleman

Judith Roetenberg

Agnes Vreeswijk

Bert Renshoff

bijzondere medewerkers

Kies voor een opleiding 69 Puzzel en win 81in zorg en welzijn

Monique Beens

Diny Roerink

Marleen KarkdijkStefan Floors

Lysanne Willems

Carolien

Rachel

Marcel Meekes

Patricia Winberg

8 ZorgMagazine

Jeugdbeschermers zijn er voor de veiligheid van kinderen

Jeugdbeschermers (ook wel gezinsvoogden) zijn bijzondere mede-werkers. Het zijn kunstenaars die op een dun koord balanceren om kinderen te beschermen tegen onveilige situaties. Een gesprek met twee bijzondere vrouwen: Rachel en Carolien; Rachel werkt elf jaar bij Bureau Jeugdzorg Overijssel en Carolien zes jaar. Beiden volgden ze de hbo-opleiding Maatschappelijk Werk.

Veiligheid van kinderen is een kernbegrip in ons werk. Elke Onder Toezicht Stelling (OTS) start met een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming en wordt uitgesproken door de kinderrechter. Er is dan sprake van één of meerdere ontwikkelingsbedreigingen en ons voornaamste doel is die bedreiging voor het kind weg te nemen. Omdat het gaat om een gedwongen vorm van hulpverlening is het een uitdaging om te komen tot een goede samenwerking met de ouders en het kind.

Alle jeugdbeschermers werken met de Deltamethodiek en zijn Deltageschoold. Dit betekent: meer tijd en aandacht voor ouders en kind, zodat je meer kunt investeren in de relatie en probeert te

Carolien & Rachel

komen tot het wegnemen van de ontwikkelingsbedreiging. Hoe vind je deze balans tussen engageren en positioneren? Je probeert naast de ouder te gaan staan (je deelt het gezag over het kind met de ouders), maar het betekent ook dat je soms beslissingen moet nemen waar ouders het niet mee eens zijn. Rachel vertelt: “Gisteren had ik een slechtnieuwsgesprek met een moeder. Bureau Jeugdzorg zou de kinderrechter gaan verzoeken de opvoedsituatie te wijzigen; het kind zou naar de vader gaan. Moeilijk is om in te schatten of de moeder de veiligheid van het kind en zichzelf kan garanderen na zo’n gesprek. Het blijft lastig om een dergelijke beslissing te nemen, wetende wat je de moeder aandoet, ook na 11 jaar hier te werken. De veiligheid voor een kind maakt dat je de drive hebt om dit te doen.”

Bijna elke jeugdbeschermer wordt wel eens geconfronteerd met agressie. Carolien moest vorige week nog een baby van een half jaar uit huis plaatsen. De ouders waren ondergedoken voor de hulpver-lening en lieten erg agressief gedrag zien tijdens de uithuisplaatsing. Ondanks het geweld overheerst achteraf een goed gevoel, omdat het gelukt is dit kind in veiligheid te brengen. Jeugdbeschermers krijgen trouwens agressietrainingen. Het is heel goed om hier bewust mee bezig te zijn. Gelukkig zijn er ook mooie ervaringen: bijvoorbeeld een meisje van acht dat in twee maanden tijd twee kledingmaten groeit omdat ze ‘er eindelijk mag zijn’: ze had eindelijk duidelijkheid over een definitieve woonplek bij oma en opa. Elke kleine vooruitgang geeft een goed gevoel. Carolien en Rachel loven de afwisseling in het werk, de veelzijdigheid, het contact met mensen. Beiden vinden het bovenal intrigerend dat elk gezin en ieder kind anders is.

beschermen kinderen

tegen onveilige situaties

Bureau Jeugdzorg Overijssel | www.bjzo.nl

Carolien en Rachel: “veiligheid voor een kind maakt dat je de drive hebt om dit te doen.”

ZorgMagazine 9

Terug naar je identiteit met muziek

Iedereen heeft wel een associatie met muziek. Een herinnering, een gebeurtenis of een gevoel dat kan opkomen bij het horen van bepaalde muziek. Muziek wordt ingezet om een probleem via een omweg te bereiken. Moniek Korsman (44) is muziektherapeut bij zorgorganisatie Livio en werkt in verpleeghuis De Cromhoff in Enschede.

Mensen die in een verpleeghuis komen, zijn vaak uit balans. Door een lichamelijke of geestelijke verandering zijn ze uit hun eigen vertrouwde omgeving gehaald. Dat geeft veel stress en spanning. Hierdoor kunnen specifieke problemen ontstaan die een optimale kwaliteit van leven in de weg staat. Muziektherapie biedt goede mogelijkheden om op non-medicamenteuze wijze te werken aan deze problemen.

Terug naar je identiteit

Moniek vertelt: “Door muziektherapie help ik mensen hun emoties te verwerken, of om te leren omgaan met wat ze nog wel hebben. Ze zijn zoveel kwijtgeraakt. Hun geheugen of bijvoorbeeld een bewegingsfunctie of spraak, maar ze hebben ook een heel leven achter zich. Mede door muziek probeer ik mensen terug te laten keren naar hun identiteit. Niet alleen wie ze nu zijn, maar ook wie ze als kind waren, welke keuzes ze als dertiger maakten. Veel mensen voelen zich hier zinloos omdat ze niet veel meer kunnen. Ik probeer ze er met muziektherapie achter te laten komen wie ze nog steeds zijn. Dat is elk mens waard en iedereen heeft iets te bieden, juist in de laatste fase.”

Via een andere weg

“Het mooie van muziek is dat het zeggingskracht heeft. Muziek komt bij de mensen binnen via een andere weg dan de verbale verstandelijke inhoudelijke informatieoverdracht. Juist met dit laatste hebben mensen die leiden aan Psychogeriatrische aandoeningen of die getroffen zijn door een hersenbloeding (CVA), vaak grote moeite.”

Doelen

“Mensen komen door een verwijzing van de verpleeghuisarts, psycholoog of EVV’er bij mij. Ik kijk naar het probleem en formuleer een doelstelling. Dit kan bijvoorbeeld zijn dat een klant weer leert om contact met andere mensen te maken. Of dat iemand leert zich weer meer verbaal te uiten na een hersenbloeding. De therapie vindt in groepsverband plaats of individueel.”

Muziek is een uitkomst

“De therapiesessie begint vaak met luisteren naar muziek. Naar een cd, maar vaak is het improvisatie van mijn kant. Daarna maken de klant en ik samen muziek door te zingen of met muziekinstrumenten. Muziek geeft een opening waardoor de klant zich wil en kan uiten. Bij mensen met een hersenbloeding kan muziek ook heel ondersteunend werken. Omdat je met muziek andere delen van je hersenen gebruikt, kan dat een uitkomst zijn. Soms zijn de linker hersenen aangetast (bijvoorbeeld het taalgebied), maar kunnen de rechter hersenen via muziek wel gebruikt worden. Mensen kunnen dan bijvoorbeeld door een liedje te zingen wel bij de woorden komen die door spraak geblokkeerd zijn. Wat je in de muziek oefent, kun je vaak ook gebruiken in de ‘echte’ wereld.”

“Het is een mooi vak. Ik word blij als ik iemand kan helpen weer contact te maken. Dat verbindt mensen. Dat heeft ieder mens nodig.”

Moniek Korsman helpt mensen

contact te maken

Livio | www.livio.nl

10 ZorgMagazine

Van opgeleid naar opleider

Ze is nog steeds aan het werk als screeningslaborant om ‘voeling met het werkveld te houden’, maar sinds april van dit jaar bestaat haar werk voornamelijk uit het opleiden van laboranten. Trees Koning is instructielaborant in het kader van het bevolkingsonderzoek naar borstkanker, in de regio Oost. Bijzonder? Best wel, want er zijn maar zo’n 11 anderen in Nederland die dit werk doen.

Meer dan foto’s

Een screeningslaborant - de officiële naam is Medisch Beeldvormend Bestralingsdeskundige in de screening - moet mammogrammen kun-nen maken van hoge kwaliteit. Maar er komt meer bij het vak kijken dan ‘alleen’ het maken van foto’s, legt Trees uit. Het beroep van screeningslaborant is technisch mèt zorg. “Vrouwen die het onder-zoek krijgen, komen regelmatig gespannen binnen, omdat ze het onderzoek vaak als gevoelig (verwachten te) ervaren. Het is dus de kunst om als screeningslaborant binnen een gegeven tijd ervoor te zorgen dat mensen zich op hun gemak voelen, dat je ze meeneemt in wat je gaat doen. Dat mensen achteraf zeggen: het viel eigenlijk best wel mee. Die sociale èn de technische vaardigheden probeer ik de laboranten die in de screening gaan werken zo goed mogelijk bij

te brengen.”

Uit het werkveld

Trees werkt in haar functie samen met het Landelijk Referentiecentrum voor Bevolkingsonderzoek (LRCB), die de opleidingen samen met de screeningsorgani-saties verzorgt. Er wordt gewerkt vanuit drie oplei-dingscentra, in Nijmegen, Utrecht en Rotterdam. “Het LRCB doet het theoretische gedeelte van de opleiding en examineert. De instructielaboranten verzorgen het praktische gedeelte”, legt Trees uit. Het mooie hier-aan is dat de laborant opgeleid wordt door iemand uit het werkveld. “De kennis en kunde die je zelf als screeningslaborant hebt opgebouwd, breng je als instructielaborant weer over op anderen. Je leert ze echt jouw vak.”

Onder de loep

Voordat Trees aan de gang ging als instructielabo-rant, kreeg zij zelf hiervoor een opleiding. Samen met twee collega’s uit de regio Oost begon ze in februari van dit jaar aan de twee maanden durende opleiding. Trees kijkt terug op een leuke, intensieve tijd: “We waren fulltime met de opleiding bezig. Dat geldt ook voor de laboranten die we opleiden. Dat vergt best wel wat van mensen. Tegelijkertijd is iedereen die meedoet aan de opleiding zeer gemotiveerd. Ze ont-wikkelen zich enorm binnen korte tijd. En ik leer ook veel over mezelf. Dat vind ik nog het leukste: mezelf en anderen naar een hoger plan tillen.”

Trees Koning

Bevolkingsonderzoek Oost | www.bevolkingsonderzoekoost.nl

is een van de weinige instructielaboranten in nederland

ZorgMagazine 11

08.15 uur

Jeannet bereidt de dag voor

Woon- en zorgcentrum De Vriezenhof | www.vriezenhof.nl

...Jeannet Goosselink

Een dag mee met...

10.15 uurDe dag begint met koffie

Jeannet Goosselink is als EVV-er (Eerst Verantwoordelijk Verzorgende) werkzaam in het Dagcentrum van Woon- en zorgcentrum De Vriezenhof te Vriezenveen. Zij is verant-woordelijk voor de coördinatie van de dagelijkse gang van zaken, is aanspreekpunt voor de cliënten en hun familieleden en draagt – samen met haar collega’s – bij aan een goede begeleiding en verzorging van de cliënten in het Dagcen-trum.

08.15 uur - Jeannet begint haar werkdag met het tref-fen van voorbereidingen. Op kille dagen zet zij alvast de kachel aan om de cliënten in een lekkere warme omgeving te ontvangen. Op zomerse dagen zet zij op het terras buiten de parasols en tuinstoelen klaar. In afwachting van de komst van de cliënten maakt ze de koffietafel klaar, en leest de dossiers van de cliënten door op bijzonderheden. Want dat is belangrijk: weten wie er komt die dag en welke zorgtaken bij die cliënt horen.

09.30 uur - De cliënten arriveren. De meesten worden met de Vriezenhofbus opgehaald, onder begeleiding van een medewerkster van het Dagcentrum. Jeannet heeft de koffie klaar en zorgt met haar collega’s voor een hartelijke ontvangst.

10.15 uur - In de gemoedelijke huiskamer worden tijdens de koffie dagelijkse dingen met de cliënten besproken. Daar-bij worden stukjes uit de krant voorgelezen, zodat iedereen op de hoogte is van wat er speelt.

11.00 uur - Het dagprogramma kan bestaan uit: bakken en koken, handwerken, bewegingsactiviteit, muziek luisteren, creatieve activiteit, puzzelen, krant lezen en uitstapjes. Zowel ’s ochtends als ’s middags kunnen cliënten daaraan deelne-men. Dit alles onder het motto: alles mag… niets moet.

12.00 uur - Samen eten doet genieten! Elke dag bestaat de lunch uit een versbereide warme maaltijd.

14.00 uur - Ook ’s middags wordt er een activiteit georgani-seerd. Vandaag wordt er een beroep gedaan op de crea-tiviteit van de mensen. Jeannet coördineert, maar laat de invulling aan de activiteitenbegeleidsters over.

14.00 uurLekker knutselen

12.00 uur

Samen genieten van de lunch

11.00 uur

Afwassen en handwerken

09.30 uurDe cliënten arriveren

12 ZorgMagazine

Een solist, maar ook weer niet

“Hoe creatief kan ik zijn om een cliënt passende zorg aan te bieden?” Die vraag is regelmatig aan de orde voor Marietje Minkjan, zorgbemiddelaar bij InteraktContour. Zo komt het voor dat InteraktContour een cliënt niet direct een woonplek van zijn voorkeur kan aanbieden. Marietje zoekt dan naar oplossingen voor een goede tijdelijke woning. “Iets betekenen voor mensen met een vaak forse beperking geeft veel voldoening.”

Bij een zorginstelling met een werkgebied van Steenwijk tot Utrecht en van Oldenzaal tot Almere, is het voor verwijzers prettig om één contactpersoon te hebben. Daarom krijgen verwijzers en cliënten bij InteraktContour eerst te maken met de zorgbemiddelaar. Die kijkt naar de geschikte dagbesteding of 24-uurs zorg. In de regio Veluwe-Utrecht is Marietje de zorgbemiddelaar. “Als ik na een intakegesprek met de cliënt de hulpvraag en zorgbehoefte helder heb, kijk ik samen met een locatiemanager en eventueel een gedragskundige hoe we het beste aan de hulpvraag kunnen voldoen.” Voor ambulante begeleiding kunnen cliënten en verwijzers rechtstreeks terecht bij de teammanager.

Na meerdere fusies is de functie van Marietje (werkzaam sinds 1989, begonnen bij Woonlocatie de Burcht in Almelo) veranderd van maatschappelijk werker in zorgbemiddelaar. Waar Marietje in het begin ook functioneel contact had met bestaande cliënten, heeft ze momenteel contacten ‘voor de poort’. Ze overlegt veel met verwijzers en professionals en denkt mee over de ontwikkeling van nieuwe

locaties. Dit betekent wel dat ze nu meer afstand heeft met de zorgomgeving van cliënten, maar dat ziet Marietje positief. “Daardoor kan ik veel onafhankelijker naar situaties kijken.”

Die onafhankelijke blik is nodig om met goede oplossingen te komen. “Je kunt mensen niet een lange tijd laten wachten. We doen ons uiterste best om snel passende zorg te verlenen. Je moet daarbij creatief zijn.” Het creatieve brein van Marietje treedt bijvoorbeeld in werking wanneer cliënten niet direct de woonplek van hun eerste voorkeur kunnen krijgen. “Dan zijn er wellicht tóch tijdelijke mogelijkheden op een andere locatie. Zo was er laatst iemand die graag in Veenendaal wilde wonen, maar dat zou nog een jaar duren. Hij is toen in Epe geplaatst en woont daar met veel plezier.”

Het creatief meedenken geeft Marietje voldoening in haar werk. “Ik vind het mooi om ervoor te zorgen dat mensen met een (zware) lichamelijke beperking een woonplek en/of een dagbestedingsplek krijgen, waar ze goede zorg krijgen en toch hun eigen zelfstandigheid zo lang mogelijk kunnen behouden. Ik heb weliswaar minder intensief contact met cliënten dan eerder, maar mijn werk is er niet minder zinvol om geworden. Ik ben een solist, maar toch ook weer niet.”

Marietje MinkjanInteraktContour | www.interaktcontour.nl

komt met goede

oplossingen door haar

onafhankelijke blik

ZorgMagazine 13

Simone Euverman (29 jaar) is verzorgende IG bij VVT Zorgverleners. Ze noemt haar werk veelzijdig: “Het gaat om verschillende zorghandelingen, denk aan mensen medicijnen geven en helpen met douchen, maar ook technische handelingen zoals injecteren of sondevoeding geven. Daarnaast is het heel belangrijk dat je aanvoelt wanneer mensen hun verhaal kwijt willen.”

07.00 uur - Simone stapt in de auto op weg naar de eerste cliënt. “ ‘s Ochtends begint het vaak met mensen douchen, steunkousen aantrekken, wondverzorging of medicatie geven.”

09.00 uur - “Sommige mensen helpen we uit bed. Een deel van de cliënten krijgt kortdurende zorg, omdat ze bijvoorbeeld net uit het ziekenhuis ontslagen zijn en tijdelijk hulp nodig hebben. Ook bij het plannen van de zorg wordt goed gekeken naar de wensen van de mensen. De één wil namelijk graag vroeg onder de douche, een ander wil liever wat langer uitslapen. Daar houden we rekening mee.”

Na de ochtendronde volgen tussen de middag ook bezoeken aan cliënten. Simone vertelt: “Het kan gaan om ogen druppelen, medicijnen geven, de maaltijd helpen bereiden of een combinatie hiervan.”

14.00 uur - ’s Middags biedt Simone regelmatig ondersteunende begeleiding, bijvoorbeeld van 13.00 tot 16.00 uur. Dan helpt ze cliënten bij het aanbrengen van structuur in hun dagritme of met het aanleren van praktische handelingen en/of vaardigheden. Simone: “Het liefst door samen iets te doen dat de cliënt leuk vindt.”

“De avondroute, als je daarvoor bent ingedeeld, begint soms al om 17.00 uur. Dan gaat het vaak om kousen uittrekken, medicatie geven, de maaltijd verzorgen (vaak warm maken), de pyjama of nachtpon aantrekken en in bed helpen.”

“Het is ook mogelijk dat je een slaapdienst of waakdienst hebt, dan ben je de hele nacht bij een cliënt. Dat kan ook als onderdeel van de 24-uurszorg die VVT Zorgverleners biedt.”

“Het is mooi dat je mensen kunt helpen om thuis te blijven wonen. Je kunt ook een luisterend oor bieden. Ik merk dat ergens over praten soms voor mensen nog belangrijker is dan de verzorgende handeling waar ik eigenlijk voor kom. Dat moet je als verzorgende ook een beetje aanvoelen. En er zitten leuke verhalenvertellers bij; sommige mensen hebben zulke prachtige levensverhalen!”

17.00 uur - Deze dag had Simone dagdienst. Nu is ze weer thuis. Nog even checken of er voor de volgende dag wijzigingen zijn in de route, uitprinten en dan echt vrij.

...Simone Euverman

Een dag mee met...

VVT Zorgverleners | www.vvt-zorg.nl

07.00 uur 14.00 uur

09.00 uur 17.00 uur

14 ZorgMagazine

Willeke is adviseur deskundigheidsbevordering en wondconsulent bij Woonzorgcon-cern IJsselheem in de regio Kampen, Zwartwaterland en Zwolle. Willeke houdt zich samen met haar collega Barry Kragt bezig met de verpleegtechnische vaardigheden van medewerkers. Ze schoolt, toetst en geeft (beleids)advies binnen IJsselheem met betrekking tot de wet BIG. In haar rol van wondconsulent bezoekt Willeke mensen met decubituswonden. Zodoende komt Willeke op alle dertien locaties van IJsselheem.

Woonzorgconcern IJsselheem | www.ijsselheem.nl

...Willeke Post-Hoekstra

Een dag mee met...

08.30 uurWilleke

neemt een care-check

af bij verschil-

lende collega’s,

zodat zij hun

vaardig-heden weer up-to-date

hebben.

11.00 uurWilleke geeft

een spoed-scholing

blaas-kathete-

risatie. Er is iemand

opgenomen met een

blaaskathe-ter en alle betrokken

verzorgenden worden (bij)

geschoold.

12.15 uurOefenen met het

op de correcte

wijze aan-trekken

van steriele hand-

schoenen.

13.30 uurWilleke gaat

naar een cliënt in verzorgings-huis de Vijver-hof. Met haar

collega van ‘Zorg Thuis’ stemt ze de

wondverzorg-ing af. “Ik kom met bewoners

én collega’s in aanraking,

een leuke mix!”

14.45 uurWilleke geeft eenmedica-tiescholing aan mede-

werkers. “Het werk inspireert

mij omdat ik kennis en

vaardigheden kan over-dragen op

andere me-dewerkers.”

16.15 uurWilleke be-

kijkt een de-cubitusvoet. Samen met de huisarts

heeft ze een behandelplan afgesproken.

Door in de praktijk mee

te werken houdt Wil-leke haar

vaardigheden op peil.

ZorgMagazine 15

Alle vrijheid bij Humanitas Onder Dak

Binnen zes jaar van een tijdelijke baan bij de noodnachtopvang, naar een functie als Trajectbegeleider en Teamleider. Karin Semsiyeci koos niet voor een pedagogisch beroep, waar haar hart in eerste instantie lag, maar voor Humanitas Onder Dak. Een schot in de roos. De humanistische aanpak van de stichting is haar op het lijf geschreven en ze krijgt alle kans om zich te ontwikkelen. “Binnen Humanitas Onder Dak kun je doorgroeien en dat waardeer ik enorm. Bovendien bieden we onze cliënten de hulp die zij zèlf willen, zonder iets op te dringen. Keuzevrijheid, zelfredzaamheid en altijd blijven zoeken naar mogelijkheden; dat maakt ons werk uitdagend en afwisselend.”

Samen vechten voor een thuis

Cliënten die met Humanitas Onder Dak in aanraking komen, zijn vaak op een punt waar hulp welkom is. Toch blijft de drempel hoog om toe te geven dat het leven je boven het hoofd groeit. Karin: “Uit mijn tijd als persoonlijk begeleider weet ik hoe hard mensen willen vechten voor hun huis, inkomen en gezin. We willen niet dat cliënten de regie over hun leven kwijtraken en daarom kiest de cliënt altijd zelf zijn of haar doelstellingen. Op basis daarvan maken we een begeleidingsplan, dat de cliënt ondertekent als bevestiging dat de

gemaakte afspraken overeenkomen met wat hij of zij wil. Het is hun eigen traject, wij proberen hen alleen goed te begeleiden.” Vooral de samenwerking tussen de hulpverlenende instanties in Oldenzaal is een sterke succesfactor. Karin: “Twee jaar geleden heb ik contact gezocht met de woningbouwvereniging om samen huisuitzettingen te voorkomen. Als een huurachterstand oploopt, gaan we bij de huurder op bezoek om preventief actie te ondernemen. Dat werkt heel goed, want vaak is er een duidelijke oorzaak voor de achterstand. Door daar samen aan te werken, lossen we het probleem op voordat het uit de hand kan lopen.”

Het kan altijd beter

Humanitas Onder Dak heeft een netwerk van instanties om cliënten naar te verwijzen. Als Teamleider wil Karin deze samenwerking verder uitbouwen: “Het gaat al heel goed, we volgen bijvoorbeeld trainingen bij Tactus om verslavingssignalen op te vangen en daarnaar te handelen. Elk idee om cliënten nog beter te kunnen helpen is welkom binnen Humanitas Onder Dak. Ik schuif ook aan bij allerlei interne projecten om mee te denken over onze mogelijkheden qua interne communicatie of het gebruik van onze software. Blijven leren, cliënten helpen en mijn team voorzien van alles wat ze nodig hebben om hun werk te doen. Dat vind ik zo heerlijk aan mijn baan!”

Karin Semsiyeci

Humanitas Onder Dak | www.humanitasonderdak.nl

biedt clienten de hulp

die ze zelf willen

16 ZorgMagazine

FC Twente G

De samenwerking begon met de organisatie van de FC Twente G-dag. Twee keer per jaar wordt een G-voetbalteam uit de regio in het shirt van hun helden gehesen, een bijzonder evenement. Wilfred: “Alle deelnemers kijken uit naar deze dag. We starten met een rondleiding door de Grolsch Veste, het Twentestadion. In de officiële spelersbus touren we vervolgens naar het eigen clubveld. Daar worden de spelers met veel muziek onthaald. Jan van Staa of Cees Lok, twee officials van de club, spreken de spelers toe. De spelers lopen door een erehaag het veld op. Dan kan de wedstrijd beginnen. Ouders en begeleiders en natuurlijk de voetballers hebben een fantastische dag, waarover nog lang wordt nagepraat.”

Winst

Wilfred: “Zo’n evenement draagt bij aan de bekendheid van het G-voetbal, alleen maar winst. Maar de samenwerking levert nog meer resultaten op. MEE Twente biedt bijvoorbeeld cursussen voor elftalbegeleiders in de Grolsch Veste. Hierin vertellen we meer over de achtergrond van de beperkingen, hoe je op afwijkend gedrag kan reageren. Begeleiders zijn daarna beter in staat de sfeer in het team te bewaken en te sturen. In het najaar start er weer een dergelijke cursus, gericht op autisme. De club verleent alle faciliteiten en medewerking.”

Sport als katalysator

MEE Twente wil de samenwerking binnen het project graag uitbreiden. Een leefstijlcoach kan gezinnen begeleiden. Meer bewegen is niet alleen gezond voor je lijf. Mensen die fitter zijn, zijn ook beter weerbaar. Ze ondernemen meer en zorgen vervolgens beter voor zichzelf. Wilfred: “FC Twente staat voor ‘noaberschap’, een hechte gemeenschap, waarin mensen elkaar helpen. MEE Twente heeft kennis en ervaring over specifieke doelgroepen, het leven met een verstandelijke, lichamelijke of andersoortige beperking. Waar mensen op weg moeten geholpen worden in de maatschappij, kunnen wij ondersteuning bieden, zorgen dat initiatieven succesvol verlopen, partijen met elkaar verbinden. Sport is een eerste ingang, de katalysator; werk en scholing bieden even zoveel mogelijkheden. Dit is nog maar een begin.”

Wilfred KleinPoelhuis

MEE Twente | www.meetwente.nl

helpt mensen op weg

in de maatschappij

Wilfred Klein Poelhuis, consulent maatschappelijke activering en integratie bij MEE Twente: “Sporten brengt mensen bij elkaar en motiveert. De gezamenlijke beleving haalt grenzen weg. Die meerwaarde kun je ook breder benutten. Houd diezelfde mensen bij elkaar en vraag wat ze nog meer voor elkaar kunnen betekenen. Dat gebeurt bijvoorbeeld bij een project als ‘Scoren in de wijk’. MEE Twente werkt hierin samen met de FC Twente en andere partners. Samen zorgen dat iedereen mee kan doen, op alle gebieden: sport, school, werk, welzijn...”

ZorgMagazine 17

AB Hulp Twente | www.abhulptwente.nl

...Judith Roetenberg

Een dag mee met...

09.00 uur

10.00 uur

11.00 uur

13.00 uur

14.00 uur

14.30 uur

“Bij het kantoor van AB Hulp Twente aan de Spoorstraat in Oldenzaal haal ik de bedrijfsauto op. Hiermee bezoek ik cliënten, die verspreid wonen door heel Twente. Bij de mensen thuis bespreek ik hoe het met ze gaat en hoe de begeleiding verloopt. Daarnaast stuur ik als casemanager begeleiders aan, voor hen ben ik ook een aanspreekpunt.”

“Bij deze cliënte in Oldenzaal geven we al vijf jaar ambulante begeleiding. Mijn bezoeken aan haar verlopen altijd gemoedelijk en dat vind ik ook belangrijk; zo kunnen mensen zichzelf zijn. Met alle cliënten bekijk ik regelmatig het zorgdossier met persoonlijke doelen. De begeleider en ik noteren hierin ook wat er is besproken. Het dossier ligt bij cliënten thuis, zodat ze er altijd in kunnen kijken.”

“Gezellig op de bank bij een cliënt in Tubbergen met zijn vaste begeleider Dinja Otten. Ik ga regelmatig samen met begeleiders naar cliënten toe. We spreken dan allerlei zaken door en merken dat mensen dit waarderen.”

“Weer terug op kantoor heb ik een overleg met een stagiaire, haar leerkracht en een collega. Sinds AB Hulp Twente in 2009 HKZ-gekwalificeerd is werken we met stagiaires.”

“Telefonisch regel ik zaken voor cliënten en praat ik bij met begeleiders.”

“Een overleg met mijn collega-casemanagers Jessica Nijzink (midden), Maud de Wit (rechts) en teamleider Bianca Zomer (links). We houden elkaar op de hoogte van wat er speelt, zodat cliënten bij vervanging niet opnieuw alles hoeven uit te leggen. Ook wisselen we tips en adviezen uit.”

09.00 uur

10.00 uur

11.00 uur

13.00 uur

14.00 uur

14.30 uur

Judith Roetenberg werkt als casemanager bij AB Hulp Twente. Bij deze kleinschalige organisatie voor ambulante zorg aan mensen met een verstandelijke beperking staat persoonlijke aandacht voorop. Daarom besteedt Judith het overgrote deel van haar werktijd aan huisbezoeken.

18 ZorgMagazine

ZorgMagazine 19

Zorg en welzijn, iets voor jou?

De zorg biedt volop mogelijkheden om in deeltijd te werken. Veel medewerkers draai-en onregelmatige diensten. Zo werk je soms de ene week meer dagen dan de andere week en kan je daardoor langer vrij nemen.

De sector kent goede arbeidsvoorwaarden. Zaken als reiskostenvergoeding en kinderopvang zijn goed geregeld. Wat je gaat verdienen is afhankelijk van je functie, leeftijd en werkervaring. Als je onregelmatige werktijden hebt, komt er een onregelmatigheidstoeslag bovenop je salaris.

Werken in de sector zorg en welzijn is iets om trots op te zijn. Met jouw kennis en ervaring weet je mensen te helpen en steun en toeverlaat te zijn. Werken in de zorg- en welzijnsector geeft daarom veel voldoening.

Als je wilt, biedt zorg en welzijn veel kansen om verder te leren en door te groeien. In veel gevallen betaalt de werkgever de kosten van de scholing en kun je je volop ontwikkelen.

In zorg en welzijn werk je met mensen. Je ondersteunt en verzorgt hen in hun dagelijks leven. Door het contact met mensen is je werk afwisselend en elke dag anders. Of je nu werkt met kinderen, jongeren, volwassenen of ouderen. Je verveelt je geen moment.

Er zijn veel verschillende beroepen in zorg en welzijn. Functies als verpleegkundige of activiteitenbegeleider, maar ook IT’er, laborant of kok. Je kunt werken in een ziekenhuis, verzorgingshuis, of in de daklozenopvang of bij jeugdzorg. Werk je graag met techniek of juist met mensen? In de zorg en welzijn kan het allemaal.

Test: jouw toekomst in de zorg?Geef antwoord op de vragen en kijk of jouw toekomstige functie in de zorg ligt.

Heb je 6 of meer vragen met ja beantwoord? Dan is werken in de zorg echt iets voor jou!

1. Ik vind het leuk om voor anderen te zorgen. ja nee

2. Ik wil graag iets betekenen voor mensen. ja nee

3. Ik ben graag zelf verantwoordelijk voor bepaalde taken. ja nee

4. Ik sta stevig in mijn schoenen en kan tegen een stootje. ja nee

5. Ik hou van afwisseling. ja nee

6. Ik kan goed uitleggen én luisteren. ja nee

7. Ik ben flexibel en kan goed problemen oplossen. ja nee

8. Ik heb gevoel voor humor en ik kan relativeren. ja nee

9. Ik wil de mogelijkheid hebben om in deeltijd te werken. ja nee

10. Ik vind wisselende werktijden geen probleem. ja nee

kansen

afwisseling

flexibel

voldoening

mogelijkheden GOED GEREGELD

Wil je werken in de zorg? Kijk dan op www.zorgselect.nl en solliciteer direct op vacatures!

20 ZorgMagazine

Zorggroep Solis | www.zorggroepsolis.nl

...Ingrid Albrecht

Een dag mee met...

Tussen 11.30 uur en 12.30 uur nemen Ingrid en haar collega’s een half uurtje pauze. Ze pauzeren in twee groepen, zodat er altijd medewerkers op de afdeling aanwezig zijn.

Ingrid verdeelt de taken met de verzorgende die bij haar op de verdie-ping werkt. Daarna start ze, samen met haar collega’s met de dagelijkse ochtend-activiteiten. Zoals het wassen, het aankleden en het verzorgen van bewoners.

De verzorgende doet de zorgtaken. Ingrid is achter-vang. Als EVV-er doet zij de medische handelingen zoals wondverzorging en het verstrekken van medi-catie. De middag besteed ze ook aan administratieve taken zoals het bijhouden van bewonersdossiers en overleg met collega’s van de zorg of de activiteiten-begeleiding.

‘s Middags staan er regelmatig afspraken gepland met de arts. Wanneer een bewo-ner pijn heeft of als Ingrid vermoedt dat een bewoner ziek is, roept ze een arts op. Ze bespreekt wat er aan de hand is en begeleidt deze bij het bezoek aan de bewoner.

Ingrid overlegt kort met de collega’s van haar afdeling. Ze bespreekt wat er ’s ochtends is gedaan en wat nog moet gebeuren. Zo zijn er vaste taken als het naar het restaurant brengen van bewoners en het uitdelen van de medicijnen. Maar er komen ook onaangekondigde taken tussendoor, zoals verzoeken van bewoners.

Ingrids werkdag zit er formeel op. Nadat ze de taken voor de volgende dag heeft voorbereidt, gaat ze lekker op de fiets naar huis.

Ingrid Albrecht is eerstverantwoordelijk verzorgende (EVV-er) bij Zorggroep Solis in woonzorgcentrum Groote & Voorster, in het centrum van Deventer. Zij werkt op de intramurale zorg en is verantwoordelijk voor 25 bewoners. Haar werk is enorm gevarieerd en beperkt zich zeker niet alleen tot verzorgende activiteiten.

15.30 uur

15.00 uur

12.30 uur11.30 uur

11.00 uur07.00 uur

ZorgMagazine 21

Niek Kuipers (32) is pleegzorgbegeleider bij Jarabee Pleegzorg. Niek heeft zowel de Pabo als de SPH opleiding gevolgd en heeft ervaring in het onderwijs, als leerkracht in het speciaal onderwijs en als gezinscoach bij het Leger des Heils. De afgelopen drie jaar is hij werkzaam als pleegzorgbegeleider, eerst bij Trias Jeugdhulp en sinds 1 januari bij Jarabee. Van huis uit heeft Niek positieve ervaring met de pleegzorg. Hij heeft een pleegbroertje gehad. Tijdens zijn studie was pleegzorg zijn afstudeeronderwerp. Het is dus niet heel bijzonder dat hij nu in de pleegzorg werkt.

Voor Niek staat het kind voorop en hij vindt het een uitdaging om vertrouwen te wekken bij pleegouders en ouders. Dit doet hij door uit te gaan van wat goed gaat. Ook vindt hij het van belang dat zowel ouders als pleegouders niet lelijk over elkaar spreken en beide partijen zich focussen op wat goed is voor het kind. Het mooiste is als er regelmatig contact is tussen ouders en pleegouders en de ouder zijn kind bezoekt. Het kind ervaart dan dat zijn ouders om hem/haar geven.

Niek heeft zo’n 26 kinderen onder zijn begeleiding en werkt daarnaast ook nog als coach Eigen Kracht-conferentie bij Jarabee. Gemiddeld

worden de pleeggezinnen één keer per zes tot acht weken bezocht. Afhankelijk van hoe het gaat en de vraag van het gezin kan dat vaker of minder vaak zijn. Het zijn richtlijnen, iedere situatie is anders. Soms gaat hij ook mee met een gesprek op school of een andere instelling. Daarnaast is er kantoorwerk: rapportages, overleggen, voortgangsgesprekken, telefoontjes en e-mails beantwoorden. Ook kan er zomaar een spoedoproep komen van een pleegouder die het niet meer trekt, je moet dan kijken wat is er aan de hand is en samen met de pleegouders naar een oplossing zoeken.

Op de vraag naar een succesverhaal, vertelt Niek over een jongen (toen 14 jaar): moeder is verslaafd aan alcohol, met vader is geen contact. De jongen komt op het verkeerde pad (alcohol, drugs, diefstal), wordt opgepakt en komt voor de rechter. Zijn oom was erbij en zegt: “Dit gaat niet meer gebeuren. Ik ga voor deze jongen zorgen.” Nu drie jaar later gaat het goed met de jongen, hij volgt een opleiding en woont bij zijn oom. De oom is voogd geworden en de hulpverlening is gestopt. Dit is een goed voorbeeld van netwerkpleegzorg, deze jongen is in zijn eigen milieu (netwerk) opgevangen.

Niek Kuipers

Jarabee | www.jarabee.nl

Zet het belang van het kind voorop

Jarabee werkt voor kinderen en jongeren van 0 tot 25 jaar en hun opvoeders. Kinderen, jongeren of opvoeders die om welke reden dan ook het even niet alleen redden. Sinds 1 januari 2011 is de pleegzorg in Twente een onderdeel van Jarabee.

Pleegzorg is het (tijdelijk) opvoeden en verzorgen van een kind van iemand anders. Pleegouders bieden kinderen een thuis, waar ze kunnen rekenen op aandacht en een eigen plek. Zij vangen kinderen op totdat ouders de zorg weer aankunnen. Het gaat om kinderen van alle leeftijden die veel hebben meegemaakt en daardoor te kort zijn gekomen. Pleegzorg, met name bij familie of bekenden, is de eerste keuze als een kind niet langer thuis kan wonen, omdat deze vorm van opvang het dichtst bij de natuurlijke gezinssituatie staat.

“Focus op wat goed is voor het kind”

22 ZorgMagazine

Een interview met twee medewerkers die binnen de Posten werken. De één in de directe zorgverlening, de ander in de facilitaire dienst. Wat hen samenbrengt is hun betrokkenheid op het werk, maar vooral op de mensen van het werk. En die mensen zijn de bewoners, cliënten, én hun collega’s. Zij geven een beeld van twee mensen die vele kanten van zichzelf laten zien in hun werk. De professional, maar ook de collega, de ondersteuner, de humorist en tekstschrijver zijn enkele van die kanten. Een geweldige maaltijd verzorgen of een cliënt blij maken dat hij zelf zijn leven weer regelt, is de vertaling van dat beeld.

Wij stellen ze even voor. Boven Marianka Kattenbelt, 25 jaar oud, verzorgende IG en binnenkort als trainee in opleiding voor teamleider. Onder, Marcel Meekes, 45 jaar oud en professioneel kok.

Marianka

Marianka is één van de dragende krachten van het project ‘Hartverwarmend’ dat door haar thuiszorgteam met veel succes wordt uitgevoerd. Samen met haar collega’s en cliënten op een andere manier zorg verlenen. Uitgaan van mogelijkheden in plaats van het uitvoeren van de indicaties. Gericht zijn op creativiteit, samen leren je eigen oplossingen te vinden. En je voortdurend blijven afvragen welke toegevoegde waarde je hebt voor je cliënten en collega’s. En daar slaagt zij in, zoals blijkt uit de positieve reacties van cliënten en medewerkers. Het mooie is dat zij deze manier van denken en werken op een natuurlijke, rustige wijze realiseert. Zij pakt het initiatief, gaat op zoek naar oplossingen en geniet van de vrijheid die zij krijgt (en neemt). En het resultaat is dat er veel minder uren zorg nodig zijn. Ook valt bij haar op dat zij denkt en ademt in kansen, gebruik maken van elkaars kwaliteiten en samenwerken om te groeien. Dat blijkt uit haar gekozen motto: “Waar een wil is, is een weg.” Eigenlijk is zij een open boek, haar gezicht laat duidelijk zien wat er speelt. Als zij boos is, is zij boos, maar de humor en blijde lach is net zo goed zichtbaar.

Open communicatie typeert haar, maar ook fouten mogen maken en daarvan leren. En met zo’n project waarmee je met vallen en opstaan leert, zeker als je daar aan bij mag dragen, ja dat is genieten. En zo ziet zij ook haar toekomst: blijven leren, genieten, maar niet stilstaan.

Marcel

Marcel is een goede kok, zeer gewaardeerd door zijn collega’s en de cliënten. Zijn keuze om bij de Posten te werken is een hele bewuste. Een kleinere instelling met een eigen keuken en direct contact met de bewoners. Een voorbeeld van dat contact is een aantal dames die altijd op dezelfde plek op elkaar wachten om samen in de Brink te gaan eten. Door hem de ‘hangoma’s’ genoemd. Zij vonden dat zo’n groot compliment dat hij zelfs van hun vakantieadres een kaart kreeg, ondertekend door de hangoma’s. Kenmerkend is zijn stralende lach, een gaaf gevoel voor humor dat hem van pas komt als grote trekker van het Postencabaret Zorge’n’loos. En zijn levensmotto: “Design your own life.” Hij valt op als hij tijdens de jubileumavonden weer eens met vrijwel de gehele keukenclub, meer dan 35 mensen sterk, het volledige Postenpodium bezet en dan met sterke teksten de jubilaris in het ‘zonnetje’ zet. Mild spottend, maar altijd met respect en waardering. De bewoners genieten volop als hij samen met de cabaretgroep gebeurtenissen uit hun leven onder het vergrootglas legt. Dat zorgt voor een lach en herkenning en maakt het leven nog leuker. En dat die cabaretgroep er gekomen is binnen de Posten, da’s kicken.

Marianka & Marcel

Zorgcentrum de Posten | www.deposten.nl

zijn meer dan

alleen medewerkers

ZorgMagazine 23

“Iedere werkdag word ik ’s morgens om 08.00 uur door de taxi opgehaald om naar mijn werk te gaan. Mijn werk vind ik erg leuk. Ik ben medewerkster van Philadelphia bij Theeschenkerij ‘Wielbergen’ in Angerlo. We werken met 13 collega’s en verzorgen de koffie en thee bij huwelijken die op het landgoed gesloten worden. Ook zetten we de tafels en stoelen klaar voor vergaderingen en cursussen. Hiervoor verzorgen wij ook koffie en thee, met zelfgebakken koekjes. Als de vergadering of de cursus een hele dag duurt, verzorgen we ook de lunch. Er komen ook mensen langs die zin hebben in een kop koffie, thee of een glaasje fris, eventueel met onze zelfgebakken appeltaart. We maken ook het landhuis en de vakantiewoningen die op het terrein liggen schoon.“

...Ramona Janssen

Een dag mee met...

Philadelphia Zorg, Regio Gelderland Midden | www.philadelphia.nl

“Als ik binnenkom, kleed ik me om en doe mijn spullen in het kluisje. We drinken koffie en verdelen het werk voor die dag.”

“Eerst maak ik het toilet schoon. Geen leuk klusje, maar het hoort er wel bij. Omdat niemand dit leuk werk vindt, doen we dit om de beurt.”

“Görkem en Dionne maken de Thee-schenkerij schoon.”

“Vandaag is er een high tea. Daar maken we allemaal lekkere hapjes voor. Dat vind ik één van de leukste dingen om te doen.”

“Ik maak mini sandwiches, erg lekker! Zo zien ze er uit als ze klaar zijn. Veel hapjes voor de high tea maken we zelf.”

“Het buffet is klaar. De gasten kunnen komen. We zijn heel gastvrij. Ze gaan meestal blij weg en komen ook vaak terug. Als alle gasten naar huis zijn, ruimen we op en ga ik, moe, met de taxi naar huis.”

24 ZorgMagazine

ROSET | www.roset-twente.nl

...Toby van der Ploeg

Een dag mee met...

Toby van der Ploeg is directeur bij ROSET (Regionale Ondersteuningsstructuur eerstelijnszorg Twente).

08.45 uur - “Ik open de deur van het pand. De koffie is gezet. Ik start mijn computer om via de vaste nieuwsbrieven de zorg te scannen.”

09.30 uur - “Tijdens het adviseuroverleg worden de activiteiten van de adviseurs teruggekoppeld. Ook ondersteuningsvragen worden besproken en toegewezen. Het adviseuroverleg biedt ook de mogelijkheid voor verdieping. Deze week is er een update gemaakt van de ontwikkelingen per beroepsgroep. We hebben het verder gehad over het programma voor de Oostelijke Eerstelijnsdag. Deze vakbeurs voor eerstelijnsprofessionals op

23 november wordt georganiseerd door de drie ROS’en in Oost Nederland.”

10.45 uur - “Anita, onze Officemanager geeft aan dat de voorzitter van de Huisartsenkring Twente heeft gebeld en of ik hem terug wil bellen. Het gaat over het voortzetten van onze samenwerking op het gebied van bij- en nascholing.”

12.30 uur - “Meestal lunchen we gezamenlijk, maar soms ga ik ook wel even de stad in voor een broodje of een wandeling.”

15.00 uur - “Ik heb een kwartaalgesprek met een medewerker. Tijdens de kwartaalgesprekken komt van alles aan de orde. De veelheid aan onderwerpen maakt deze gesprekken altijd boeiend. Het is goed om te ervaren hoe gedreven de adviseurs van ROSET zijn. Ze hebben een passie voor het verbeteren van de zorg.”

18.00 uur - “Vanavond is er een bijeenkomst voor psychosomatisch therapeuten in Twente om kennis met elkaar te maken en de

mogelijkheden tot samenwerken te verkennen. We beginnen met een speed-date. In de pauze maak ik een praatje met de genodigden. Daarna hebben we op een bijzondere manier samengewerkt, namelijk door een djembe workshop. De sferen en de ritmes uit Guinee brachten de psychosomatisch therapeuten samen. Dat belooft veel voor een toekomstige samenwerking! Om 21.00 uur uur sluiten we de deur van het pand.”

ZorgMagazine 25

Marion Kox werkt als senior verpleeg-kundige ouderenzorg bij Careaz. Ze begon 35 jaar geleden in de zorg als verpleegkundige in de ziekenhuizen in Groenlo en Winterswijk, werkte op de kraamafdeling en startte als afdelings-hoofd in het voormalige ziekenhuis in Groenlo een pg-afdeling. “De laatste tien jaar was ik met name beheersmatig be-zig als locatiemanager van Antoniushove in Lichtenvoorde. Vorig jaar bood Careaz de gelegenheid om een verpleegkundige poot op te richten. Het afgelopen jaar ben ik vooral bezig geweest met de opzet van een Mobiel Verpleegkundig Team. Het team gaat zeven dagen per week, 24 uur per dag zorg verlenen in het verzorgingsgebied; de gemeenten Aalten, Winterswijk, Berkelland en Oost Gelre” aldus Marion.

Invliegen als het nodig is

Het idee van een Mobiel Verpleegkundig Team ontstond door de toenemende vraag naar medisch specialistische verpleegkundige zorg na een ziekenhuisopname. Mensen die een vacuümpomp of antibiotica-infuus nodig hebben, kunnen thuis behandeld worden. Ook complexe nazorg is thuis mogelijk. Het Mobiel Verpleegkundig Team biedt ziekenhuisverplaatste zorg. “Anders gezegd vullen we het hiaat na een medische behandeling in het ziekenhuis en bieden we medisch verpleegkundige zorg in woonzorgcentra, verpleegunits en thuis”, licht Marion toe. “We vliegen in op het moment dat het nodig is.”

Schakel tussen behandelaar en cliënt

Het Mobiel Verpleegkundig Team wil de schakel zijn tussen behan-delaar en cliënt; aanvullend en ondersteunend zijn in het verlengde van behandelaars. Om zowel de zorgvrager als de huisartsen beter te kunnen ondersteunen bij het verlenen van kwalitatief

Marion KoxCareaz | www.careaz.nl

Careaz: wonen, welzijn en zorg

Dichtbij, herkenbaar en vertrouwd. Careaz is een Achterhoekse zorgorganisatie die vanuit kleinschaligheid en lokale betrokken-heid ondersteuning biedt bij de cliënt thuis of zo dicht mogelijk bij huis op het gebied van wonen, welzijn, zorg en dienstverlening. Behoud van de eigen regie en de kwaliteit van leven van de

cliënt staan voorop. Careaz heeft ongeveer 650 medewerkers in dienst. Het Mobiel Verpleegkundig Team ondersteunt, schoolt en traint zorgteams van Careaz bij uitvoering van zorgverlening en het werken met zorg- en behandelplannen in complexe situaties. De deskundigheid en professionaliteit van medewerkers wordt zo Careaz breed naar een hoger plan getild.

Is de schakel tussen behandelaar en client

V.l.n.r.: Anke Giesen, Ellen Wolterink, Juliette ten Haaken, Marion Kox, Marja Wessels en Suzan Penterman.

hoogwaardige zorg, zijn inmiddels alle medewerkers geschoold. “Dat is een voorwaarde om de medisch verpleegkundige zorg op goede en verantwoorde wijze in te vullen. Momenteel is er 24 uur per dag, zeven dagen per week een verpleegkundige bereikbaar voor alle informatie, advies en verpleegkundige handelingen. We zijn startklaar om de toenemende vraag te beantwoorden.”

Informatie, advies en instructie

Bovendien ligt er voor het Mobiel Verpleegkundig Team een taak om mantelzorgers te ondersteunen door informatie, advies en instructie. “Het gaat erom dat we steeds alert zijn op wat er speelt bij de zorgvrager. Niet alleen intern, maar ook extern in contacten met ver-tegenwoordigers binnen de ketenzorg. Het is belangrijk dat je elkaar kent en van elkaar weet wat je doet. Zodat je in aansluiting op de zorgvraag mogelijkheden in kaart brengt, samen met een team van specialisten. Met als resultaat tevreden klanten en een verantwoorde kwaliteit van zorg. Dat is voor mij de uitdaging van mijn werk.”

26 ZorgMagazine

“Triage biedt meer ruimte voor ondersteuning aandachtskinderen”

De Jeugdgezondheidszorg (JGZ) van de GGD Twente start dit jaar in het basisonderwijs met de Triage-methodiek, een nieuwe methode voor preventieve gezondheidsonderzoeken. Op 1 september 2011 wordt in Twente de methodiek ingevoerd. De nieuwe methode biedt elk kind een onderzoek maar creëert meer ruimte voor zorg op maat. In mei tot en met juni heeft een pilot gedraaid, waarin Daphne Oude Luttikhuis en Dieneke Veenstra hebben meegedraaid.

Aandacht voor zorgkinderen

Daphne: “Ik werk acht jaar als doktersassistente. De laatste jaren is, ook landelijk, een toename waar te nemen van kinderen die extra aandacht nodig hebben. Dieneke en ik zitten in de Nederlandse vereniging voor Doktersassistenten (NVDA). Vanuit de NVDA denken wij mee aan het ontwikkelen van protocollen en richtlijnen. In beide

functies merken wij een toename van zorgkinderen. De JGZ speelt hier met haar nieuwe werkwijze op in.” Voordelen

“Triage heeft veel voordelen”, vertelt Dieneke. “Alle kinderen zijn en blijven goed in beeld. Het bereik van kinderen is groter. Wij stellen ons voor in de klas voorafgaand aan een Triagetraject. Hierdoor krijg je meteen al een band met de kinderen. Wij zijn geen onbekenden meer. Dit geeft een vertrouwensband. Kinderen zijn enthousiaster en spontaner. Triage houdt in dat de doktersassistente het kind het eerst ziet. Ik heb een screenende functie, maar ik controleer ook lengte

en gewicht en ik test ogen en oren. Daarnaast voer ik korte gesprekjes met kinderen over waar ze graag mee spelen, op welke sport ze zitten.” Meer contact

“Wat ik zo leuk vind, is dat ik kinderen uit groep 2 en groep 7 zie”, aldus Dieneke. “Elk kind reageert heel anders. Voorheen zag ik alleen kinderen uit groep 2. Mijn doelgroep is veel breder.” Daphne gaat verder, “Ik vind het wel jammer dat ouders niet meer bij de screening zijn. Maar voor ouders is het prettig dat zij geen vrij hoeven te nemen voor dit eerste contactmoment. Als uit de screening blijkt dat een kind extra aandacht nodig heeft, wordt het doorverwezen naar een arts of verpleegkundige. Hier zijn ouders bij aanwezig. Het bereik van ouders in het vervolgtraject is groter. Dat vind ik een voordeel”, zegt Dieneke. “Wij staan voor kwaliteit. Dit zit in de aard van het beestje, maar hoort ook bij de GGD-mentaliteit”, vertellen beide dames enthousiast. “En met deze methodiek blijven wij voor kwaliteit gaan!”

Daphne & Dieneke

GGD Twente | www.ggdregiotwente.nl

geven kinderen extra aandacht in

gezondheidsonderzoeken

ZorgMagazine 27

Petra Kelderman, 43 jaar, is begonnen als schoon-maakster bij Siza en kwam daardoor steeds meer in contact met de bewoners van Fridtjof Nansenstraat (FN) 12. Petra sprong in het diepe en waagde de stap naar de zorg. Ze volgt de VIG-opleiding (Verzorgende Individuele Gezondheidszorg) aan het ROC Rijn IJssel. Een mooie glimlach, een gebaar of kreet van plezier als blijk van waardering, maken haar dagen op FN12 bijzonder. Bijzonder leuk! Op FN12 wonen 12 mensen tussen de 8 en 65 jaar met een meervoudige handicap.

14.00 uur - Wanneer ik aanbel bij FN12, maakt Petra de deur voor me open. Met een grote glimlach verwelkomt ze mij. Ze is net begonnen met haar dienst en is samen met haar collega’s bezig met de overdracht. Geen bijzonderheden vandaag. Snel ruimt ze nog wat was op. 15.00 uur - Om mij heen zie ik enkele bewoners zitten. Er hangen slingers, zou het feest zijn? Wanneer Petra en haar collega’s beginnen met een ‘lang zal ze leven’ wordt al snel duidelijk dat een van de bewoners jarig is.

15.30 uur - Dan zie ik dat Theo, een van de bewoners, Petra helpt met het klaarzetten van ranja en koffie.

16.00 uur - Petra vraagt me samen met haar de bewoners, die vandaag naar het activiteitencentrum zijn geweest, op te halen. Ze zijn helemaal enthousiast, kabouter Plop is geweest. Eenmaal terug leest ze nog even hoe het vandaag met iedereen gegaan is en schuift ze het eten in de oven. Dan is het tijd voor de koffie en ranja.

17.30 uur - Etenstijd! Een extra collega komt helpen. Al snel zie ik dat dat niet voor niets is, dat is even aanpoten. Na het eten maken ze koffie, samen met bewoners. Petra laat sommige bewoners aan de koffie ruiken, ze lachen erom.

19.00 uur - De jongste bewoners gaan alweer naar bed. Voor de andere is er nog een activiteit. Wanneer iedereen in bed ligt, zo tegen 22.00 uur, gaat Petra zelf ook een hapje eten.

...Petra Kelderman

Een dag mee met...

Siza | www.siza.nl

14.00 uur

15.00 uur

17.30 uur

19.00 uur

15.30 uur

16.00 uur

28 ZorgMagazine

Kijk voor werken in zorg en welzijn op www.zorgselect.nl

ZorgMagazine 29

“Om 08.30 uur begint mijn werkdag. In de ochtend wordt er begonnen met de overdracht tussen collega’s. Hier worden zaken besproken zoals afwezigheid van collega’s, herindicaties van cliënten, toewijzingen van zorg, klachten en incidenten.”

“Afhankelijk van de afspraken van die dag ga ik administratie afhandelen op kantoor of op huisbezoek. De administratieve werkzaamheden zijn vaak gerelateerd aan de cliënten. Ik verricht telefoontjes voor hen of schrijf brieven naar externe instanties.”

“Tijdens de huisbezoeken voer ik gesprekken met de cliënt. Deze zijn motiverend, ondersteunend of probleemoplossend. Dit is uiteraard afhankelijk van de situatie van de cliënt. In het zorgdossier bij de cliënt thuis beschrijf ik mijn bevindingen.”

“Naast huisbezoeken ga ik regelmatig ter ondersteuning mee naar bijvoorbeeld een psychiater of huisarts en begeleid ik mensen in de contacten met diverse instanties.”

“Het werk als maatschappelijk werker brengt steeds meer administratie met zich mee. Tussen de huisbezoeken door verricht ik op kantoor nog wat administratie.”

“Naast teamoverleggen vindt er geregeld intervisie tussen collega’s plaats. Hierin worden lastige casussen besproken en wordt er om feedback of tips gevraagd. Daarnaast vinden er scholingsbijeenkomsten plaats met thema’s als zicht op indiceren, methodisch werken, interculturele scholing en psychopathologie.”

Sinds anderhalf jaar werk ik met veel plezier binnen Bureau SPV als maatschappelijk werker. De werkzaamheden en de doelgroep aan cliënten (in de thuissituatie) is heel divers en hier ligt dan ook mijn uitdaging. Het werken bij Bureau SPV is zo bijzonder door de cliëntgerichte benadering, de zorg aan zowel autochtone als allochtone cliënten en de culturele diversiteit van de medewerkers. Er heerst onderling een prettige, warme sfeer met betrokken en betrouwbare collega’s. Voordat ik hier werkzaam was heb ik verschillende functies vervuld. Zo heb ik onder andere gewerkt als casemanager bij multi-probleemgezinnen, als teamcoördinator in een jeugdinrichting voor meisjes met verslavingsproblematiek, als teamcoördinator in een TBS kliniek en als persoonlijk begeleider bij het RIBW waar ik jonge mensen leerde om met hun beperking op een zo zelfstandige manier een leven te leiden.

...Anita Melchers

Een dag mee met...

Bureau SPV | www.bureau-spv.nl

30 ZorgMagazine

In de keuken op locatie Helmerzijde van Mediant bruist het van de energie en de ideeën. De koks doen iedere dag hun best om voor de cliënt een goede maaltijd op tafel te zetten. Rogier Deppenbroek is een van deze koks.

Rogier is begin dit jaar gestart met iets nieuws: kookworkshops voor de cliënten van Mediant. Cliënten koken in een ontspannen sfeer. Voor de cliënt is het een leuke leerzame middag, waarbij naast het koken en eten van de maaltijd ook aandacht is voor onder andere gezond eten, het bewaren van etenswaren, bereidingstechnieken etc. De workshop zorgt er bovendien voor dat de cliënt actief bezig is en dat de cliënt zich prettig voelt.

Het koken op de afdelingen door de cliënt zou wat Rogier betreft de toekomst kunnen worden. Iedere dag een kar vol verse producten naar de afdeling en dan samen koken!

Om 08.00 uur begint Rogier met het uitpakken van de bestelling. Deze bestaat uit ingrediënten voor het dagmenu, de snack voor in het restaurant, hapjes, rauwkost, etc. Als alles verdeeld is, begint de bereiding van elk onderdeel.

Omstreeks 09.30 uur maakt Rogier de desserts klaar, daarna staat de de rauwkost en de soep op het programma. Rogier gebruikt alleen verse producten in de keuken.

Om 10.30 uur wordt de maaltijd van de dag geportioneerd aan een lopende band.

Na de lopende band om 11.00 uur begint Rogier met het warm maken van het dagmenu voor het restaurant.

Tussen 14.00 uur en 17.00 uur begeleidt Rogier een groep cliënten die aan de kookworkshop mee doen. Rogier heeft het menu bedacht en uitgewerkt, zodat de deelnemers de maaltijd op een eenvoudige manier kunnen bereiden.

Het koken is voor de cliënten en het personeel een groot succes!

Mediant | www.mediant.nl

...Rogier Deppenbroek

Een dag mee met...

08.00 uur

09.30 uur

10.30 uur

11.00 uur

14.00 uur

ZorgMagazine 31

De wijkverpleegkundige als zichtbare schakel

De wijkverpleegkundige is terug in de wijk. De meeste wijkbewoners willen niets liever dan te maken krijgen met een vertrouwd persoon die hen en hun omgeving kent. Iemand die uitgaat van de eigen kracht in de mens en die wijkbewoners ondersteunt bij wat ze zelf niet meer kunnen. Carintreggeland heeft een subsidie ontvangen van ZonMw die het mogelijk maakt om weer in de wijk te gaan werken, als Zichtbare Schakel.

Carintreggeland start met Zichtbare Schakels in een aantal wijken in haar werkgebied. Zo kom je de Zichtbare Schakel van Carintreggeland tegen in Hengelo (Berflo Es en Hengelose Es), Deventer (Voorstad en Keizerslanden) en Almelo (Ossenkoppelerhoek). Zichtbare Schakels zijn wijkverpleegkundigen met een verbindende functie. Zij zijn dus niet alleen verpleegkundigen die in de wijk zorg verlenen, maar ze zijn ook aanspreekpunt voor bewoners en professionals.

Samenwerken

Lotte Hoogers is Zichtbare Schakel in Hengelo. Ze vertelt: “Wij zijn druk bezig om alle organisaties die actief zijn in de buurt, te bezoeken. Vandaag heb ik een afspraak met de wijkagent, vorige week heb ik kennisgemaakt met de woningcorporatie Welbions die hier in Hengelo veel woningen heeft. Met de grootste huisartsenpraktijk in de wijk hebben we afgesproken dat we een keer per maand aanschuiven als zij overleggen met de wijkverpleeg-kundige. Het is goed om alle organisaties te kennen, en dat zij ons leren kennen. Dan weten we van elkaar wat we te bieden hebben. We willen niemand voor de voeten lopen; we willen samenwerken.”

Verbindende factor

“Vaak weten mensen zelf niet hoe ze een probleem moeten oplossen. Een Zichtbare Schakel kan zonder indicatiestelling aan de slag. Wij willen graag dat we worden herkend als we door de wijk fietsen, dat zowel bewoners als hulpverleners weten dat ze ons kunnen aanspreken als ze vragen hebben of zich ergens zorgen over maken. Die vragen kunnen zijn: Ik voel me af en toe eenzaam. Hoe regel ik thuiszorg? Hoe regel ik huishoudelijke hulp? Ik voel me somber. Wat kan ik daar aan doen? Ik kom de deur niet meer uit. Wie kan mij helpen? Alle vragen die met zorg en welzijn te maken hebben, kun je aan ons stellen. Onze functie is mensen de weg wijzen naar voorzieningen, een verbindende factor zijn.”

Lotte Hoogers

Carintreggeland | www.carintreggeland.nl

is een verbindende factor tussen bewoners en professionals

32 ZorgMagazine

Bijzondere stagiaires

Sander HuizengaBBL Maatschappe-lijke Zorg ROC van Twente

Van commerciële account-manager naar leerling-assistent begeleider bij de JP van den Bent stichting. Sander durfde de stap te zetten. “Nog elke dag ben ik blij met deze carrièreswitch. Werken met mensen met een lichamelijke en geestelijke beperking geeft enorm veel voldoening. Ik ga weer met plezier naar m’n werk.” Zowel met JP van den Bent als met de cliënten had Sander direct een klik. Hij is enthousiast, betrokken, leergierig en gaat er 100% voor. Ook weet hij z’n medestudenten te motiveren als ze het even niet meer zien zitten. Sander heeft op het goede moment de juiste keuze gemaakt. Hij liep stage bij de JP van den Bent stichting in Enschede en heeft inmiddels een vast contract.

Leonie & Sanneke HBO-VGereformeerde Hogeschool

Leonie Vleesenbeek en Sanneke van der Sluis heb-ben het project ‘spirituele screening in de oncologie’ uitgevoerd; een samenwer-kingsonderzoek van het lec-toraat Zorg en Spiritualiteit en het UMC St. Radboud. Na een uitgebreid literatuuronderzoek, is er een uitstekend overzicht verkregen van modellen en vragenlijsten die de spiri-tualiteit van de patiënt in kaart kunnen brengen. De studentes hebben de meest geschikte screeningsmodellen voorgelegd aan verpleegkundigen, zodat het UMC een eerste indruk kon krijgen van de ‘werkbaarheid’ ervan in de praktijk. Dankzij Leonie en Sanneke kan het UMC verder met dit belangrijke onderwerp!

Fotograaf: M.K Boersema www.polderphoto.nl

32 ZorgMagazine

Sabine van Gils &Sebastiaan Doornebosch, HBO-V, Saxion

Het verpleegkundig beroep is niet van de een op andere dag ontstaan. Er zijn veel mensen die zich hebben ingezet. Zij hebben het verpleegkundig vak gevormd tot wat het nu is. Het Florence Nightingale Instituut houdt zich bezig met de geschiedenis van de verpleging en verzor-ging in Nederland. “Onze rol hierin is een biografie te schrijven aan de hand van historisch onderzoek dat we doen naar verpleegkun-dig leiders. Hierbij richten we ons op twee verpleeg-kundig leiders, een van vroeger en een van nu.” Een unieke stageplek waar de mogelijkheid wordt geboden om competenties te ontwikkelen in het kader van professionalisering van het verpleegkundig beroep (innovatie en deskundig-heidsbevordering).

‘Anoniem’VerpleegkundigeHogeschool Arnhem Nijmegen

“Op de dag dat ik zou beginnen met mijn stage ben ik plotseling geconfronteerd met diagnose kanker. Daar stond ik dan, 21 jaar, volkomen verrast met een vermoedelijk goede prognose, maar hoe pak ik dit nou aan. Moet ik het vertellen en aan wie dan, wanneer en hoe. Of kan ik alleen stagiaire zijn. De eerste stap was om in gesprek te gaan met mijn opleiding Verpleegkunde aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen en met mijn stageafdeling in het Canisius Wilhelmina Ziekenhuis. Ik was blij verrast dat ze zo positief reageerden en ik toch gewoon aan de slag kon gaan. Tijdens de stageperiode was in toenemende mate aanpassing noodzakelijk van zowel mijzelf, de afdeling en de opleiding. Ik heb mijn stage met alle steun, met goed gevolg af kunnen sluiten.”

ZorgMagazine 33ZorgMagazine 33

Sanne Teunissen Medewerker maatschappelijke zorg Graafschap College

Ontwikkel een digitaal hulpmiddel voor mensen met een niet-aangeboren hersenafwijking (20-80 jarigen). Dit was de eindop-dracht van Sanne Teunissen (19). Ze ontwikkelde met een cliënt van wooncentrum Zandewiede een ‘doelen-spaarpot’, bestaande uit een wensendoos, spaarpot en een kasboek. Met deze ‘doelenspaar-pot’ kan men een beter inzicht krijgen in de eigen inkomsten en uitgaven. Sanne wil graag een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van mensen met een beperking. Ze vindt dat deze mensen de regie op hun eigen leven moeten hebben en dat zij, waar mogelijk, blijven ontwikkelen. Sanne heeft haar ‘doelen-spaarpot’ aan de Stichting MEE gepresenteerd. De stichting is zo enthousiast dat deze nu bekijkt of Sanne’s ‘doelenspaarpot’ digitaal gemaakt kan worden.

Rianne KolthoffPersoneel & ArbeidNHL Hogeschool

Rianne Kolthoff (23) liep in de eerste helft van dit jaar stage bij Ambiq. Haar stageopdracht omvatte twee onderdelen van gelijke omvang: mee-draaien in de organisatie en het verrichten van onderzoek. Het eerste onderdeel bestond onder meer uit het opmaken van arbeidsovereenkomsten en het participeren in sollicitatiegesprekken. Het tweede onderdeel betrof een onderzoek naar de inzet van sociale media teneinde de aantrekkelijkheid van Ambiq als werkgever te vergroten. Met name het interne medium Yammer, bleek uitstekend geschikt voor dit doel, zo was een van haar conclusies. De stage is haar goed bevallen, zowel qua werk als qua sfeer, die ze als collegi-aal en stimulerend kwalificeert.

Bert Dreu BBL Helpende Zorg & WelzijnROC van Twente

Door een schouderblessure moest Bert Dreu zijn baan als logistiek medewerker opgeven en besloot vanaf toen zijn hart te volgen. “Ik heb eerder in de zorg gewerkt en dat is me op het lijf geschreven. Het is een uitdaging om cliënten met een psychische beperking weer zelfstandig te leren functioneren.” Zowel stage-instelling RIBW als het ROC van Twente waren zeer onder de indruk van Bert’s motivatie en instelling. Bert is beide instanties dankbaar voor de geboden kans en de goede begeleiding. Hij gaat dit schooljaar als gastdocent nieuwe studenten, oud of jong, wel of geen ervaring, motiveren hun diploma te halen.

Arnolda PosmaSPW4ROC Aventus

“Drugsverslaafden zorgen vaak niet goed voor zichzelf èn lopen het risico te vereenzamen. Hoe krijg ik die groep beter in beeld en kan ik ook wat doen?” Dat was de afstudeeropdracht voor SPW4 van Arnolda Posma. De studente van ROC Aventus bedacht een maaltijdproject voor verslaafden en sloeg daarmee twee vliegen in één klap. “Elke week koken en eten we samen en dat is gezellig. Daarbij praat je uiteraard ook over voeding. Ik probeer ze zover te krijgen dat ze thuis ook eens koken.” Het idee van Arnolda viel ook in de smaak bij Tactus Verslavingszorg en Omnizorg: ze won een prijs van € 1000,- voor haar project!

Deze stagiaires verdienen het om in het zonnetje te staan

34 ZorgMagazine34 ZorgMagazine

Hanne Drost, HBO-V, Saxion

Als actief lid van de SP Hengelo nam ik contact op met Renske Leijten, tweedekamer lid SP. Eén mailtje en een gesprek waren voldoende om stage te lopen in Den Haag! Hier houd ik me bezig met een onderzoek naar intramurale AWBZ-zorg in de ouderenzorg en gehandicaptenzorg.

Daarnaast doe ik arbeidsmarktonderzoek naar de toekomstige ouderenzorg. Ook doe ik fractiewerk. Het is geweldig om te zien hoe het ‘werkt’ in de Tweede Kamer; hoe kunnen we de problemen oplossen, hoe stel ik Kamervragen etc. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ga dan ook regelmatig mee het land in, volg demonstraties, stakingen en praat met verschillende organisaties in de zorg.

Myrthe Bomers HBOV-duaalSaxion

Tijdens haar stageperiode heeft HBOV-duaal studente Myrthe Bomers samen met opleidingsfunctionaris Marlien Schippers de module ‘Blanco infusie en volumetrische pomp’ ontwikkeld om onder andere het gebruik van infuus pompen aan te leren. Myrthe is inmiddels afgestudeerd maar toen ze twee jaar geleden als student in het SKB begon, mochten studenten niet werken met infuuspompen. “Jammer en een gemiste kans,” vond ze. Want nu konden ze het geleerde niet in de praktijk brengen. Dankzij Myrthe is hierin verandering gekomen. De eerste groep studenten heeft inmiddels de scholing gevolgd en de praktijktoets afgelegd. Een goed initiatief waar zowel stagiaires als verpleegkundigen op de afdeling baat bij hebben.

Saskia & marlouToegepaste GerontologieWindesheim

“Werk genoeg, kunnen we concluderen na het eerste jaar van de hbo-opleiding Toegepaste Gerontologie. Vier periodes draaiden we een aantal uur per week mee in een verzorgingshuis in Emmeloord, waarbij we vier zgn. ‘kritische beroepssituaties’ behandelden met een aantal medestudenten. Van de opleiding kregen we bijvoorbeeld de opdracht een dienstverleningsprogramma te verbeteren of te vernieuwen. Hiervoor gingen we onder andere aan de slag met de vraag hoe bij het verzorgingshuis de integratie tussen de activiteitenbegeleiding en dagactiviteitengroep verbeterd kon worden. Ons eerste jaar kenmerkte zich door interessante uitdagingen en (combinaties van) thema’s. We hebben dan ook weer zin in het tweede studiejaar!”

Sharon ter Braak, Verpleegkundige niveau 4, ROC van Twente

Geïnspireerd door haar tante, wilde Sharon ter Braak graag kraamverzorgster worden. Toen ze voor de opleiding tot Verzorgende 3-IG stage liep bij verpleeghuis Het Wiedenbroek in Haaksbergen kwam ze er achter dat ze het eigenlijk veel leuker vond om verpleegkundige te worden. Haar laatste stage voor de Verpleegkundige niveau 4 heeft zij ingevuld op dezelfde locatie als waar haar eerste stage was: het Wiedenbroek. Sharon had een combinatie-stage: twee dagen per week op de reactiveringsafdeling en twee dagen bij de verpleegkundige dienst. Sharon is een inspirerende, leergierige en enthousiaste stagiare geweest en heeft nu een contract gekregen bij de verpleegkundige dienst van Livio.

Thijs VerheijenHelpende zorg & welzijn ROC van Twente

Al op de middelbare school wist Thijs dat hij de zorg in wilde. Zijn keuze voor het ROC van Twente in Almelo, richting helpende zorg & welzijn was dan ook een logische stap. Tijdens zijn twee intra- en extramurale stages bij ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente ontdekte Thijs dat zijn hart in de thuiszorg ligt, maar kwam hij er ook achter dat hij een fysieke afkeer voor vieze geuren heeft. Daarnaast vormt een fijne motorische beperking in zijn pols een lichte handicap. Voor beide vond hij een oplossing. Inmiddels is deze sociale, gezellige en harde werker in de (thuis)zorg op ‘de Koppeling’ helemaal op zijn plek. ‘Zijn’ cliënt, de 97-jarige mevrouw Jazet, begint te stralen als Thijs binnenkomt: “Het is zo’n lieve, goede jongen!”

ZorgMagazine 35ZorgMagazine 35

Marije RuiterkampVerpleegkundigeROC van Twente

Toen Marije via haar oplei-ding hoorde van het project met Handicamp, werd ze meteen dolenthousiast! Ze ging als leerling-verpleeg-kundige een week op pad met een speciale camper, drie lichamelijk gehandicapten en vijf andere vrijwilligers naar Parijs en Eurodisney voor een avontuurlijke kampeervakantie. “Ik heb soortgelijk vrijwilligerswerk gedaan bij het Rode Kruis en niets is mooier dan deze mensen een onvergetelijke tijd te bezorgen. Ik heb in een korte tijd veel geleerd, zowel op medisch gebied, maar juist ook het psychische aspect van het vak.” Haar stagedocente vindt het knap dat Marije op jonge leeftijd al zo’n intensieve praktijkopdracht goed aankan. Een week lang, met weinig slaap en nauwelijks privacy, heeft ze zich met hart en ziel ingezet voor het vakantieplezier van de cliënten. De pilot is geslaagd!

Lotte Wijers Maatschappelijk Werk en DienstverleningSaxion

Lotte Wijers volgt de HBO-opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening aan de Saxion Hogeschool. In het schooljaar 2010/2011 heeft Lotte stage gelopen binnen Bureau SPV. Lotte heeft in korte tijd laten zien dat ze over alle eigenschappen beschikt om een goede hulpverlener te worden. Lotte zal vanaf augustus tevens haar jaarstage bij Bureau SPV gaan volgen. Lotte is een frisse verschijning die weet wat collegialiteit is. Ze zet zich in voor collega’s en voor de organisatie. Ze kan buiten haar eigen kaders kijken en denken en daarnaast heeft ze een gevoel voor humor. Wij zijn dan ook erg blij dat we Lotte hebben leren kennen en dat ze ook haar jaarstage bij ons komt lopen. Lotte is dan ook een aanwinst voor onze organisatie!

Renate Leferink, Verzorgende IGGraafschap College

Renate heeft afgelopen maanden bij Azora stage gelopen in het kader van haar opleiding als Verzorgende IG. Ze volgt de BOL opleiding en heeft het tweede jaar met goed gevolg afgerond. Tijdens de stageperiode heeft Renate zich prima

ontwikkeld. Op de revalidatieafdeling Wijde Blick, waar het best hectisch is heeft ze veel geleerd. Ook haar collega’s hebben dit gemerkt. Daarom is ze gevraagd om als vakantiemedewerker het team te versterken. “Ze voelt zich verantwoorde-lijk voor het reilen en zeilen op de afdeling en ze denkt hierin mee” zegt een collega. “Ze is echt een toegevoegde waarde binnen ons team.”

Deze stagiaires verdienen het

om in het zonnetje te staan

Harmke van Berkum, JournalistiekWindesheim

Een beroepentest wees uit dat de opleidingen communicatie of journalistiek bij haar zouden passen. Voordat ze een keuze zou maken, wilde Harmke in de praktijk ervaren wat haar het beste ligt. De non-profitsector trok haar en daarom

meldde ze zich als vrijwillige stagiaire bij de communicatieadviseurs van Woonzorgconcern IJsselheem. Nog voordat ze ook maar één les op het vakgebied heeft gehad, draait ze drie dagen per week mee. Ze leert snel, geeft positief kritisch commentaar en heeft een soepele pen. Het wordt journalistiek, dat past haar als een jas. Harmke’s vrijwillige stage is omgezet in een vakantiebaan.

36 ZorgMagazine

Geert is 24 jaar en werkt als medewerker geïntegreerde beveiliging (MGB) in Forensisch Psychiatrisch Centrum Veldzicht in Balkbrug. Eigenlijk had hij zijn zinnen gezet op een baan als beroepsmilitair, maar kwam als SPW’er tijdens een stage in FPC Veldzicht. “Het leukste in mijn werk is de omgang met mensen, het werken in teamverband en de soms uitdagende situaties waarvoor je kunt komen te staan.”

6.58 uur - “Wat ik altijd bij me heb is mijn portofoon. Dit is mijn belangrijkste communicatiemiddel met mijn collega’s. Verder heb ik een koppelriem waaraan mijn pasje, sleutels, handschoenen en mijn handboeien hangen. Een pieper draag ik ook altijd bij me. In alarmsituaties kan ik dan direct aflezen waar de melding vandaan komt.”

7.40 uur - “In de dagdienst bekijk ik eerst het rooster van die dag. Vandaag werk ik tot 15.00 uur en breng ik patiënten naar arbeid en ga ik mee als begeleiding naar een afspraak in het ziekenhuis. Ik draai ook mee op de Centraal Post bij de ingang van Veldzicht, waar ik de monitoren in de gaten houd en ik personen- of goederencontroles uitvoer. Nu heb ik eerst overdracht met collega’s waarin bijzonderheden uit de vorige dienst worden doorgegeven.”

13.00 uur - “Het unieke aan mijn werk is dat je werkt met een doelgroep die door de maatschappij vaak al be(voor)oordeeld is, zonder dat de maatschappij enige achtergrondinformatie van de patiënt heeft. Ik vind het daarom bijzonder dat ik mag bijdragen aan de terugkeer van een tbs-patiënt in de maat-schappij door veiligheid in de vorm van zorg te bieden.”

14.40 uur - Geert tijdens een van zijn rondes op het achterter-rein van Veldzicht. Hij maakt altijd tijd voor een praatje. “Het belangrijkste in mijn werk is dat zowel de patiënt als mijn medecollega kan wonen en werken in een veilige omgeving. Door met elkaar in gesprek te gaan, creëer je veiligheid op een heel basale manier.”

15.08 uur - “Wat je nodig hebt voor dit beroep is dat je kan werken in teamverband en dat je flexibel en sportief bent. Ook is het belangrijk dat je als het ware naast de patiënt gaat staan, in plaats van je boven de patiënt te verheffen. Wat voor mij voorop staat is een nuchtere kijk op situaties.”

FPC Veldzicht | www.fpcveldzicht.nl

...Geert Koster

Een dag mee met...

06.58 uur

14.40 uur

15.08 uur

07.40 uur

13.00 uur

ZorgMagazine 37

Emmy Lamboo (32 jaar) is ervarings-deskundige bij ggz-organisatie GGNet. Binnen het team van professionele hulpverleners is zij een waardevolle aanvulling. Door-dat Emmy zelf verslavings- en psychische problemen heeft gehad, weet zij uit eigen ervaring hoe het is om bijvoorbeeld een psychose te hebben, opgenomen te worden of in de separeer te zitten. Met die ervaring wil zij iets betekenen voor cliënten. “Doordat ik geen rapporten hoef te schrijven of dagelijks vergaderingen hoef bij te wonen, heb ik meer tijd voor de cliënten. Ik ben er speciaal voor hen. We kunnen praten, een rondje wandelen of een spelletje spelen. Laatst heb ik gewoon een half uur bij iemand gezeten en hebben we nauwelijks iets gezegd. Die cliënt heeft dat als heel prettig ervaren.”

Een paar eigenschappen zijn erg belangrijk voor een ervarings-deskundige. Emmy: “Natuurlijk moet je zelfkennis een beetje op peil zijn. En het is belangrijk om je grenzen goed te bewaken. Je krijgt heel wat te horen en te zien en het is belangrijk dat je daar ook wat afstand van kunt nemen. Ook moet je makkelijk contact kunnen leggen. Ik was nooit een prater, eerder een binnenvetter. Door mijn therapieën en vele gesprekken die ik had, leerde ik steeds beter mijn gevoelens te verwoorden. Toen wist ik dat ik daarmee anderen wilde helpen. Via een andere ervaringsdeskundige bij GGNet kwam ik in contact met Eventus. Dat is een organisatie die de inzet van ervaringsdeskundigen wil bevorderen. Na een informatiebijeenkomst heb ik me meteen opgegeven.”

Emmy volgde vervolgens een opleiding tot ervaringsdeskundige en is inmiddels bijna twee jaar in die rol aan het werk op een afdeling in Apeldoorn voor kortdurende crisisopvang. Dezelfde afdeling waar zij zelf jaren geleden was opgenomen. Ook collega’s maken graag gebruik van de kennis en ervaringen van Emmy. “Ik krijg vaak vragen over hoe ik iets tijdens mijn eigen opname ervaren heb. Of wat ik vind van een onverwachte kamercontrole. Ik voel me heel welkom in het team en ben blij dat ik iets kan betekenen voor de cliënten en mijn collega’s.”

De inzet van ervaringsdeskundigen wordt steeds gebruikelijker. Ook vanuit het zogenaamde engagementmodel wordt de inzet van ervaringsdeskundigheid ondersteund. Emmy is betrokken bij de invoering van dit model binnen GGNet. Het is een methode die gericht is op een meer gelijkwaardige, klantvriendelijke manier van werken met cliënten. “Er is de laatste jaren al heel veel veranderd, maar het kan nog beter. Het streven is om op elke afdeling een ervaringsdeskundige te hebben”, aldus Emmy.

Emmy LambooGGNet | www.ggnet.nl

betekent veel voor clienten door haar

eigen ervaringen

38 ZorgMagazine

Marijke Harleman is gedreven, energiek en enthousiast. Wanneer Marijke begint te praten over haar werk, tintelen de ogen. Marijke is verzorgende niveau 3 bij TSN Thuiszorg in Oldenzaal en bedient samen met een andere collega de cliënten in de regio. “Mooi werk”, zoals ze zelf zegt.

De 52-jarige Marijke ziet er jong uit en is van het type handen-uit-de-mouwen. Na in een ver verleden als bejaardenverzorgster te zijn opgeleid, koos Marijke voor administratief werk. 32 jaar lang. Het bedrijf reorga-niseerde en Marijke kwam op een banenbeurs terecht waar ze Ron Lubbers, zorgcoördinator van TSN Thuiszorg tegen het lijf liep. Ron, geraakt door de gepassioneerde instelling van Marijke nodigde haar uit en de rest is geschiedenis. Marijke ging aan de slag in de thuiszorg.

“In het begin was het even wennen, maar de begeleiding van TSN is uitstekend. Oldenzaal is een klein team en iedereen kent iedereen. Al snel ging het prima in mijn nieuwe baan. Het contact met de mensen is ontzettend leuk. Je merkt dat je iets betekent en dat voelt goed. Je bent nog echt met het vak van verpleging bezig. Het is boeiend, leuk en afwisselend werk. Zo leuk, dat ik graag bij het TSN Zorgcollege de opleiding voor Verzorgende IG wil gaan volgen.”

Marijke begint vroeg en heeft op een dag meerdere cliënten. “Zo nu en dan moet ik behoorlijke afstanden maken, maar daar is tijd voor. Ook bij de cliënten kom ik niet snel in tijdnood. De zelfstandigheid in het werk is heerlijk, maar je bent nooit alleen. TSN is een prima organisatie die er altijd voor je is en waarbij de adminis-tratie weinig tijd in beslag neemt. Met steeds hetzelfde team zorg je voor je cliënten. Thuiszorg, zoals het hoort. Achteraf gezien had ik dit eerder moeten doen. Bij TSN voel ik mij echt thuis.”

...Marijke Harleman

Een dag mee met...

12.45 uur - Langs de vestiging om bij te praten met de zorgcoördinator. Tussendoor gaat Marijke naar huis, om rond 4 uur haar route weer op te pakken.

De dagen beginnen voor Marijke

rond een uur of 7. Marijke heeft op

dit moment al een bezoek achter

de rug en is op weg naar haar

volgende cliënt.10.00 uur - Marijke komt bij de volgende cliënt aan. Reistijden zijn bij TSN onderdeel van de planning, zodat er voldoende tijd is om bij de volgende cliënt te komen.

10.30 uur - De werkzaamheden zijn divers. De ene keer is het het controleren van een infuuspomp, de andere keer toedienen van medicijnen, persoonlijke verzorging of wondzorg.

11.00 uur - Voor bijhouden van de rapportage wordt tijd vrijgemaakt. Het is belangrijk dat iedereen rond de cliënt op de hoogte is. De rapportage is altijd up-to-date.

11.30 uur - Controle in verband met

suiker bij weer een andere cliënt.

Deze cliënt heeft vandaag wat minder

behoefte aan verzorging. Tijd voor een

wat uitgebreider praatje.

TSN Thuiszorg | www.tsn-thuiszorg.nl

ZorgMagazine 39

Trudi Spoor helpt met Verwijspraktijk Iselmond RIBW-cliënten over tandartsangst heen

“Het idee ontstond een jaar geleden”, vertelt Trudi Spoor, Begeleider Wonen bij de RIBW Groep Overijssel, begeleiding bij wonen, werken en welzijn. “Voor mijn SPW-opleiding moest ik een opdracht uitwer-ken. Ik besloot een tandartsprojectje op te zetten”, vertelt ze. “We willen dat onze cliënten met psychische en psychosociale klachten zo normaal mogelijk in de maatschappij functioneren en daarvoor moet je zelfvertrouwen hebben.” Maar hoe moet dat als je niet durft te praten vanwege je slechte gebit? Trudi ging op jacht naar een tandarts met feeling voor de doelgroep. “Mijn eigen tandarts bleek er niet in gespecialiseerd. Hij verwees me naar Iselmond. Daar weten ze precies hoe je moet omgaan met mensen die al jaren niet bij de tandarts zijn geweest.”

Verwijspraktijk

De eerste stap is de belangrijkste. Daar heb je heel wat zelfoverwin-ning voor nodig. En daarna is het een kwestie van het zelfvertrouwen opbouwen en de angst langzaam overwinnen. “Het is prachtig, het verschil als mensen ons de eerste keer bezoeken en hoe ze de laatste keer de deur uit gaan.” Verwijspraktijk Iselmond startte begin 2010 met de doelgroep dak- en thuislozen, verslavingszorg en andere

mensen die specifieke begeleiding nodig hebben. “Een begeleider kan de cliënt verwijzen”, vertelt Silvia Meijer. “De zorgverzekeraars vergoe-den in principe de kosten voor mensen met een basisverzekering.”

Dankbaar werk

“Wij plaatsen de mensen niet in hokjes”, legt Silvia uit. “Ieder mens is uniek, en als je daar vanuit gaat is de eerste stap al gezet. Eerst wordt er gepraat, daarna wordt er gekeken wat er moet gebeuren. Vervolgens worden nieuwe afspraken gemaakt. De behandeling is vaak lastig en complex. Deze mensen hebben sneller de neiging om niet te verschijnen. Er is per cliënt meestal meer tijd nodig dan bij reguliere tandartscliënten. Maar het is ongelofelijk dankbaar werk.”

Opgelucht

Ian Engebak is één van de RIBW-cliënten die de stap durfde te zetten. “Heel vroeger was ik weleens bij de tandarts geweest, maar de laatste jaren nooit meer”, vertelt hij. “Ik kreeg last van mijn verstandskiezen. Eerst vond ik het wel eng, maar ik ben toch gegaan! Ze hebben me uitgelegd hoe ik mijn gebit goed kan onderhouden.” Dankzij het tandartsenproject van Trudi hebben inmiddels ook andere RIBW-cliënten hun tandartsangst overwonnen. Haar project werkt. “De mensen vertellen me dat ze er veel meer zelfvertrouwen door hebben gekregen. Dat is mooi om te zien.”

RIBW Groep Overijssel | www.ribwgroepoverijssel.nl

geeft mensen met

tandartsangst weer

zelfvertrouwen

Trudi Spoor

40 ZorgMagazine

10.15 uur - Met Sabine van de salarisadministratie, bespreekt Wilma de binnengekomen mutaties en eventuele bijzonderheden. Een goede afstemming draagt bij aan een goede verwerking van de personeelsmutaties en daaraan gekoppelde salarisbetaling.

07.59 uur - Wilma (coördinerend medewerker perso-neelsadministratie) begint aan haar werkdag. Ze begint met het opstarten van haar computer, daarna is ze zelf aan de beurt met een kop koffie. Dan is het tijd om de binnengekomen mail en post te behandelen.

11.45 uur - Wilma overlegt met oplei-dingsadviseur Esther. Ook komen er regel-matig medewerkers die vragen hebben, bijvoorbeeld over de CAO, ziektekos-tenverzekering of het fietsplan. Wilma en haar collega’s zijn thuis in diverse onderwerpen. Zij zorgen bijvoorbeeld ook voor de verzuim-registratie.

Azora | www.azora.nl

...Wilma Keijser

Een dag mee met...

14.17 uur - Op de personeelsadministratie worden alle arbeids-overeenkomsten, stageovereenkomsten en wijzigingen hierop gemaakt. Aan de hand van mutatieformulieren die de leidinggevenden aanleveren maken Wilma en haar collega’s deze overeenkomsten. Elk jaar zijn er zo’n 2200 overeenkomsten.

08.45 uur - Nu de meeste collega’s zijn gearriveerd, haalt Wilma een rondje koffie. Een mooie gelegenheid om ook even een praatje met haar collega’s te maken, maar ook om de nodige zaken te bespreken.

16.34 uur - Frequent wordt er gearchiveerd. Mutatieformulieren en correspondentie wordt in het personeelsdossier van de medewerker opgeborgen. Een mooie klus om de werkdag mee af te sluiten. Morgen weer een nieuwe dag!

ZorgMagazine 41

Niets is meer vanzelfsprekend, ‘zorgen voor’ wel

Jeannette te Riele werkt al 25 jaar vol enthousiasme bij Zozijn als ze plots ernstig ziek wordt. Na een intensieve behandeling die ruim twee jaar duurt, komt Jeannette weer terug. Werken in de primaire zorg lukt niet meer. Nu is ze ‘spin in het web’ in haar administratieve functie bij Zozijn. Ze vertelt over het omslagpunt in haar leven en hoe ‘zorgen voor’ zo belangrijk bleef. Over een bijzondere collega in de zorg.

Eind jaren 70 begon Jeannette op de Lathmer in Wilp (later Zozijn). Als ziekenverzorgende ging ze aan de slag met mensen met een verstandelijke beperking. Haar motivatie was duidelijk: “Ik vond het gewoon mooi om voor mensen te kunnen zorgen. Ik had ongelofelijk veel werkplezier; en op de Lathmer in Wilp hing een prettige werksfeer.”

“In 2004 kreeg ik de diagnose borstkanker. Een enorme schok. Er volgde een hele intensieve periode van behandeling met chemothe-rapie en stamceltransplantatie.” Ze vertelt over een ervaring die haar vechtlust treffend symboliseert: “Ik zag hoe een krokus vanonder een kei probeerde het licht te vinden en door te groeien: en dat lukte! Ieder voorjaar moet ik denken aan die krokus!”

In januari 2006 kan Jeannette weer voorzichtig aan het werk. Nu met een beperking: ze kan bijvoorbeeld niet meer tillen. Daardoor kan ze niet meer werken in de primaire zorg. Zozijn biedt een alternatief: administratief medewerker en daarmee een ‘echte spin in het web’ en dé vraagbaak voor veel collega’s.

En ze onderneemt meer activiteiten. Want hoewel voor haar niets meer vanzelfsprekend is, zorgen voor anderen is dat wél. Jeannette vertelt: “Tijdens mijn ziekte heeft een aantal mensen mij onvoorwaar-delijk gesteund. Het was bijzonder te ervaren dat ik, die altijd voor iedereen zorgde, nu door anderen verzorgd werd. Ik besloot nog in het ziekenhuis: wanneer ik weer voldoende hersteld ben, zet ik me in voor mensen met kanker.” En dat heeft ze gedaan. Nu organiseert Jeannette ieder jaar in Lochem de Beautydag voor vrouwen met kanker.

“De Beautydag Lochem is een speciale dag waarop 30 vrouwen écht helemaal in de watten worden gelegd”, gaat Jeannette enthousiast verder. “Op die dag zijn de vrouwen, op een positieve manier met hun lijf bezig. Visagisten, kapsters, pedicures: allemaal vrijwilligers die belangeloos meewerken aan deze dag. Intieme en ontroerende momenten delen in een luxueuze en ontspannen omgeving; het is elk jaar een prachtige dag voor iedereen.”

Hoewel Jeannette het jammer vindt dat ze haar beroep niet meer kan uitoefenen, is ze beslist niet ontevreden over haar leven nu. Zoals ze zelf zegt: “Ik voel me een bevoorrecht mens.”

vindt zorgen voor anderen

vanzelfsprekend

Jeannette te Riele

Zozijn ondersteunt mensen met een verstandelijke beperking en NAH bij wonen, werken, logeren, leren en vrije tijd. Het doel is te komen tot maximale zelfontplooiing en regie over eigen leven.

Zozijn | www.zozijn.nl

42 ZorgMagazine

Herma van de Belt is medewerker huishoudelijke zorg bij Zorggroep Oude en Nieuwe Land. Ze woont in Ens in de Noordoostpolder en komt alweer 8 jaar in haar dorp bij haar cliënten over de vloer.

Ze is in de huishoudelijke zorg terechtgekomen omdat ze dit werk goed kan combineren met haar thuissituatie; als alleenstaande moeder moet je wat flexibeler kunnen zijn. “Dat het werk me zo goed zou bevallen, had ik toen nog niet voorzien. Bovendien is het zoveel meer dan schoonmaken alleen”, geeft ze aan.

Herma komt al jaren wekelijks bij dezelfde cliënten over de vloer. Volgens haar allemaal bijzondere en fijne mensen die in een kwetsbare situatie zitten; want ze krijgen niet zomaar huishoudelijke zorg thuis. “Ik zeg altijd; ik lach, huil en dans met ze.” Ze vindt het prettig om in haar eigen dorp te werken. “Het is heel praktisch en ik ken de mensen en de omgeving goed.”

Een keer is Herma door een cliënt uit bed gebeld. “Ik kreeg ’s nachts telefoon en de dame zei ‘dat ze op de grond lag’. Dan schrik je wel even. Ik wist dat ik deze mevrouw nooit zelf zou kunnen tillen, toen heb ik een collega van de Zorg gebeld; een voordeel van het werken bij een grote, gevarieerde zorgorganisatie. Samen zijn we er op de fiets naar toe gegaan. We kregen het niet voor elkaar en de politie heeft ons uiteindelijk geholpen. Terug op bed hebben we haar voorzien van schone kleren en met haar gewacht op de huisarts.” Ben je dan niet te veel bij je cliënt betrokken? “In de huishoudelijke zorg, net als bij alle vormen van zorg, leer je cliënten heel goed én anders kennen. Ik help mensen zoals ik zelf ook geholpen zou willen worden.”

Je gaf aan dat het per cliënt verschillend is wat en hoe je iets doet. “Ik doe wat er op dat moment nodig is en waar de cliënt het meest mee geholpen is. Samen met de cliënt regelen we zelf de indeling van tijd. Als het nodig is dat het bed vaker verschoond wordt, dan doe ik dit. Als het huis schoon is, maar een man van 86 niet meer veilig vanwege het hoge gras zijn eigen tuintje in kan, dan maai ik het. Soms komt het voor dat ik een collega help. Bij sommige cliënten komen ook verzorgenden of verpleegkundigen van onze organisatie thuis. Dan help ik de cliënt uit bed te halen of te wassen. Je moet hier niet zo moeilijk over doen.”

Niet alle hulpen zullen dit doen. “Nee, dat klopt en het wordt ook niet verwacht. Maar ik zit nu eenmaal zo in elkaar. Dit past ook in de visie van Zorggroep Oude en Nieuwe Land: we kijken echt naar de cliënt en diens omgeving. Meer doen dan je direct ziet.” Natuurlijk zijn er uitzonderingen. “Zo kom ik wekelijks bij een jonge vrouw die terminaal ziek is en kinderen thuis heeft. Dat is heftig. We maken samen het huis schoon en we hebben veel gesprekken. Haar grootste wens was een weekje weg met haar man, voordat ze ziek zou worden. Ik hoefde hier niet lang over na te denken. Ik heb mijn zoon naar oma gebracht en heb zelf een week in haar huis bij haar puberdochters gelogeerd. We hebben samen gegeten, de krantenwijk gelopen en de hond uitgelaten. Dat was ook voor mij een hele bijzondere en mooie ervaring, die pakt niemand ons meer af!”

Herma van de Belt

Zorggroep Oude en Nieuwe Land | www.thuiszorg-onl.nl

helpt mensen zoals ze zelf ook geholpen zou willen worden

Huishoudelijke zorg is meer dan alleen schoonmaken: “ik lach, huil en dans met mijn cliënten”

ZorgMagazine 43

Marja in gesprek met familie van een cliënt

Wilma Kemink werkt al 23 jaar in de zorg en geen dag is saai. “Iedere dag gebeurt er wel iets bijzonders. Als je voor iemand een probleem hebt kunnen oplossen of je hebt iets moois gedeeld, dan ga je met een voldaan gevoel weer naar huis.”

Wilma is persoonlijk begeleider bij Estinea en werkt in een woonproject waar negen cliënten met een verstandelijke beperking hun eigen appartement hebben. Met acht collega’s zorgt ze voor 24-uurs begeleiding van de cliënten en voor Alfred, Ilonka en Peter is ze persoonlijk verantwoordelijk. Dat betekent het ondersteu-ningsplan up-to-date en relevant houden, contacten met ouders en werkgevers onderhouden en zorgen dat financieel administratief alles in orde blijft.

Zo’n doodgewone maar nooit saaie dag, hoe ziet die er in grote lijnen uit? “Met een vroege dienst ben ik om 07.00 uur aanwezig. Samen met een collega help ik waar nodig zodat iedereen op tijd gewassen, gestreken, met een ontbijtje achter de kiezen en een lunchpakket in de tas naar zijn of haar werk of dagbesteding kan vertrekken.”

“Van 10.00 tot 14.30 uur ben je altijd alleen aanwezig. Tijd om

de administratie voor je eigen cliënten te doen, ondersteunings-plannen bij te werken, ouders en werkgevers te bellen, roosters te maken en nog veel meer. Als je tenminste niet met een cliënt mee moet naar de dokter bijvoorbeeld, of naar de apotheek of wat dan ook.”

Vanaf 15.00 uur druppelt iedereen weer binnen: kopje thee, een babbeltje. Wilma: “De valkuil is dat we met zijn allen in het gemeenschappelijke appartement blijven hangen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Onze cliënten hebben niet zelf voor elkaar gekozen. Ze vormen geen woongroep, maar negen individuen die toevallig een appartementencomplex met elkaar delen en dingen samen doen. Eten bijvoorbeeld, maar ook daar doen we er alles aan om iedere dag rond 18.30 uur één van de cliënten de mogelijkheid te geven in het eigen appartement te eten, samen met twee anderen die hij of zij zelf mag uitzoeken.”

Zo tegen 22.30 uur is iedereen op het eigen appartement en als ik een late dienst heb, doe ik dan de deur dicht. Als er vannacht iets gebeurt, gaat bij het verpleeghuis aan de overkant van de weg de bel en vangen zij het op. Alleen in noodgevallen kan ik vannacht gebeld worden, maar dat gebeurt bijna nooit.”

...Wilma Kemink

Een dag mee met...

Estinea | www.estinea.nl

07.30 uur - we gaan zo allemaal naar ons werk 11.45 uur - het rooster is klaar 14.15 uur - medicijnen halen

17.15 uur - spitsuur in de keuken 22.15 uur - welterusten Maarten, tot morgen

44 ZorgMagazine

ZorgMagazine 45

Wat doet een casemanager dementie?

De casemanager dementie is een onafhankelijke professionele zorgverlener, gespecialiseerd in dementie. Hij/zij is hét aanspreekpunt voor mensen die zelfstandig wonen en dementie hebben en hun naaste(n). Of het nu gaat om praktische oplossingen, vragen over de zorg of een luisterend oor. Vanuit ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente werken Ans Haarhuis (56), Diny Roerink (51) en Marleen Karkdijk (33) als casemanager dementie voor de Dementieketens Midden- en Noordwest-Twente.

Persoonlijke band

“Wij hebben allemaal vaste cliënten”, legt Diny uit. “Zo bouw je een persoonlijke band op en hoeft de cliënt het verhaal maar één keer te vertellen. Bovendien kunnen wij zo rekening houden met de persoonlijke situatie en de persoonlijke wensen van de cliënt gedurende het hele ziekteproces. Ons doel is ervoor te zorgen dat mensen zo lang mogelijk zelfstandig kunnen blijven wonen.” “Bijvoorbeeld door thuiszorg, maar ook door ervoor te

zorgen dat de mantelzorgers niet over hun grenzen gaan”, vervolgt Marleen. “Want als het niet goed gaat met de mantelzorger(s), gaat het ook niet goed met de cliënt. Daarom zijn oplossingen zoals dagopvang zo belangrijk. Hierdoor wordt de mantelzorger even ontlast, de cliënt heeft een dagritme en een gezellige tijd en uiteindelijk kan hij/zij langer zelfstandig blijven wonen.”

Horen wat er echt gezegd wordt

“Voor de thuisbezoeken nemen wij ruim de tijd”, geeft Ans aan. “Om de situatie goed te leren kennen en om te horen wat er echt gezegd wordt. Het is en blijft een gevoelig onderwerp. Het belangrijkste is dat de cliënt en zijn/haar naasten geholpen worden. Soms vereist dit aardig wat creativiteit. Voor een cliënt die hobbyfotograaf was, hebben we een vrijwilliger gevonden die samen met hem wat leuks gaat doen. Meneer vindt het geweldig en zijn partner heeft weer even lucht. Zo is iedereen geholpen. En dat maakt het machtig mooi om te doen.”

Contact met een casemanager dementie? Bel (074) 36 77 888 of mail naar casemanagersmiddennoordwest@dementietwente.nl.

Ans, Diny & Marleen

ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente | www.zorgaccent-tnwt.nl

Afspraken vergeten, verandering in persoonlijkheid en besef van tijd kwijt zijn: het zijn een paar kenmerken van dementie. Dementie is een ingewikkelde ziekte door de verschillende verschijningsvormen, die bovendien kunnen veranderen in de loop van de tijd. Mensen met dementie, hun familie en mantelzorgers hebben daardoor in ieder stadium van de ziekte behoefte aan andere zorg en informatie. De casemanager dementie brengt de vele schakels in het hulpverleningsproces met elkaar in verbinding en is daarbij een vertrouwd gezicht voor alle partijen.

bouwen een persoonlijke

band op met clienten

46 ZorgMagazine

Peter van der Wolf is activiteitenbegeleider bij Commujon in Almelo, onderdeel van LSG-Rentray.

Het welzijn van de jongeren staat voorop

Peter is een bijzondere medewerker. Voor hem staat het welzijn van de jongeren voorop. Hij gebruikt muziek om in contact te komen met jongeren. Door middel van muziek en zijn stimulerende, activerende, positieve begeleiding en ondersteuning worden jongeren in staat gesteld te groeien op allerlei verschillende gebieden. Dit maakt dat hun zelfvertrouwen en plezier toenemen, hun faalangst vermindert en het vertrouwen in volwassenen groeit.

De leukste baan die je kunt verzinnen

Vol enthousiasme vertelt Peter over zijn functie: “Ik ben activiteitenbegeleider en dat is de leukste baan die je maar kunt verzinnen. Ik mag alleen maar leuke dingen doen met jongeren. Ik mag ze leren doen wat er van ze gevraagd wordt en dat vind ik leuk. Muziek is mijn specialiteit. Jongeren kunnen een instrument bespelen of zingen, raps maken, teksten schrijven enz. De raps gaan vaak over een moeilijke periode in hun leven, maar zonder die moeilijke periode hadden ze nooit zulke mooie raps kunnen maken. En zo krijgen die ‘shit fases’ toch weer zin.”

Een vrolijke ADHD-er

Op de vraag ‘Als een jongere de vraag krijgt om jou te omschrijven, wat zou hij/zij dan zeggen?’ antwoord Peter: “Eén jongere zei laatst tegen mij: als je met Peter ruzie krijgt, heb je het helemaal zelf gedaan. Dat vond ik zo mooi typerend. Verder denk ik dat jongeren zeggen dat ik vrolijk ben, dat ik altijd naar ze luister. Als ik mezelf zou moeten omschrijven in één woord dan zou dat ‘betrokken’ zijn of een ‘mensenmens’. Ik ben mezelf, speel geen rol, bléh! Ik ben altijd vrolijk en positief gestemd. Mijn vrouw zou mij omschrijven als een vrolijke ADHD-er.”

De kwaliteit van het contact

Peter gaat elke dag tevreden naar huis: “Het is fijn om met jongeren te mogen werken, dat ik een stuk van hun leven mag delen. Voor mij voelt mijn werk niet als werk. Het belangrijkste in mijn werk vind ik de kwaliteit van het contact. Hoe beter de kwaliteit van het contact met de jongere, hoe beter je jongeren kunt beïnvloeden en des te minder weerstand er is.”

Peter: een authentiek mens met oprechte belangstelling en betrokkenheid bij de jongeren, een bijzondere medewerker.

Peter van der Wolf

Commujon | www.commujon-lsg.nl

heeft een oprechte betrokkenheid bij jongeren

Commujon richt zich in de provincie Overijssel op jongeren met complexe gedragsproblemen. De organisatie biedt een breed pallet aan hulpverlening dat varieert van residentiële 24-uursvoorzieningen tot en met intensieve ambulante hulpverlening.

ZorgMagazine 47

Blij met cursus reanimatie

Een vroege ochtend in februari. Alice van Schepen, kraamverzorgen-de van Naviva staat op wacht voor assistentie bij een thuisbevalling. De afdeling planning meldt een bevalling en om 06.15 uur is Alice in het gezin.

Mond-op-mond beademing en reanimatie

Alice: “Toen ik op het afgelegen adres aankwam was de verloskun-dige er al. De houding van de verloskundige gaf mij het gevoel dat er iets niet in orde was. Er was al flink ontsluiting en het hoofdje werd zichtbaar. Maar hoe de vrouw ook probeerde te persen, het hoofdje schoot steeds terug. Toen het hoofdje kwam zagen we waarom het zo moeizaam ging. Tot onze schrik zat de navelstreng dubbel om het nekje van de baby. Gelukkig bleef de verloskundige kalm en professioneel en knipte de navelstreng door. Anders zou het kindje stikken. Toch bleef het persen mede door de vastzit-tende schouder van de baby moeilijk en duurde het nog een minuut of tien voor de baby moeizaam werd geboren. De tijd drong, het kindje reageerde niet meer. In overleg met de verloskundige heb ik meteen 112 gebeld. De verloskundige deed mond-op-mond beademing en ik begon met reanimatie. Na een minuut of zes kwam er gelukkig leven in het babylijfje en was de hartslag voelbaar. Toch is de verloskundige nog even door gegaan met beademen en heeft ze daarna de baby op de buik van de moeder gelegd.”

Met de ambulance naar het ziekenhuis

“Zoals in dit soort situaties voorgeschreven, kwamen er al snel twee ambulances en een traumahelikop-ter. Toen ging alles vlug. Het kindje kreeg meteen zuurstof, terwijl het in zilverdoeken met handdoeken erom aan de monitor werd neergelegd. De baby ging naar het ziekenhuis en de vader ging mee. Nadat de verloskundige de hechtingen bij de kraamvrouw had aangebracht en zij gedoucht was, zijn verloskundige en kraamvrouw naar het ziekenhuis gegaan.”

Dankbaar gevoel

“Ik heb zo goed mogelijk geprobeerd alle rommel op te ruimen en schoon te maken en ben toen naar huis

gegaan. De verloskundige belde me naderhand om te zeggen dat alles goed was.

Volgens de kinderarts was de conditie van de baby goed en hij maakte ons een compliment voor onze professionaliteit. Dat kon ik goed gebruiken, want zo’n gebeurtenis maakt veel in je los. Wat was ik blij met mijn cursus reanimatie en EHBO cursus. Het geeft me een dankbaar gevoel dat ik iets voor dit gezin heb kunnen betekenen.”

NB: de baby mocht vanwege in het ziekenhuis opgelopen infecties na 8 weken naar huis en maakt het nu goed.

Alice Schepenredde een baby

met reanimeren

Naviva | www.naviva.nl

48 ZorgMagazine

Bureau SPV en het project Trefpunt Zelfzorg ‘het punt waar gezondheidszorg en welzijn elkaar treffen’

Hoe het allemaal begon…

Bureau SPV werkt samen met een huisartsenpraktijk in Enschede aan het project Trefpunt Zelfzorg. Lichamelijke klachten hebben niet altijd een medische oorzaak. Een verwijzing naar een psycholoog of psychiater kan op zijn beurt weer een te grote stap zijn voor de patiënt. En soms ontbreekt het de patiënt (tijdelijk) aan inzicht of mogelijkheden om door te laten dringen dat zijn of haar lichaam meer rust/ontspanning/sport behoeft. Kortweg: een kwaal is niet altijd op te lossen met een pilletje of zalfje, omdat de oplossing vaak welzijnsgerelateerd is.

Allemaal redenen waardoor vaker een consult bij de huisarts werd geboekt. Vaak onterecht en zonder resultaat. Een huisartsenpraktijk in Enschede besloot daarom in 2009 een nieuwe weg in te slaan met het unieke project Trefpunt Zelfzorg. Inmiddels is het project overgedragen aan Bureau SPV. De huisarts heeft een consulterende en ondersteunende functie.

Trefpunt Zelfzorg als ‘makelaar’

Trefpunt Zelfzorg kan gezien worden als dé makelaar op het gebied van welzijn en gezondheidszorg. Trefpunt signaleert, legt contacten, stelt de ruimte waar de activiteit/voorlichting zal plaatsvinden beschikbaar, streeft naar een kosteloos en laagdrempelig aanbod en brengt vervolgens vraag en aanbod bij elkaar.

Medewerkers van Bureau SPV

Annelie Bosscha, maatschappelijk werker en Lysanne Willems, sociaal pedagogisch hulpverlener, zetten zich vanuit Bureau SPV in voor het Trefpunt Zelfzorg. Zij geven voorlichting, brengen vraag en aanbod bij elkaar en organiseren en plannen activiteiten.

Wat maakt je werk zo leuk?

Je bent niet gebonden aan één bepaalde doelgroep, hebt veel verschillende contacten en hebt te maken met diverse professionals. Er zijn ook geen beperkingen: tegen een kleine vergoeding kun je deelnemen. Voor bijvoorbeeld eenzaamheid wordt er geen indicatie afgegeven. Toch voelen deze mensen zich erg ongelukkig.

Door middel van ons project kunnen wij de mensen toch helpen. Wij hebben veel mensen zien ‘opbloeien’ door de georganiseerde activiteiten. Dit geeft veel voldoening.

Voorbeelden van bijeenkomsten

• Ontmoeting (ex)borstkankerpatiënten • Algemene voorlichting verslavende middelen• Eerste hulp bij opvoeding, pubers • Actief met reuma• Scootmobielles • Workshop omgaan met stress• Spelinstuif voor kinderen (o.a. piratenspeurtocht)

Voor meer informatie

Kijk op www.bureau-spv.nl, of neem telefonisch contact op met Annelie of Lysanne via 074-2500602.

Annelie & Lysanne

Bureau SPV | www.bureau-spv.nl

Plannen activiteiten

voor het project

Trefpunt Zelfzorg

ZorgMagazine 49

Marja in gesprek met familie van een cliënt

Een dag mee met Thea Gutter, medewerker afdeling Onderzoek en Ontwikkeling bij Stichting Epilepsie Instellingen Nederland (SEIN) te Zwolle.

Op 14 juli om 07:15 uur loopt Thea de SOS (SEIN observatie systeem)-ruimte binnen. De nachtdienst is nog aanwezig. Het spiksplinternieuwe digitale observatiesysteem heeft afgelopen nacht goed gewerkt. De overgang van het oude analoge naar dit hightech systeem (85 camera’s die 7x24 opnemen) is groot. Doordat nu alle 45 patiënten continu ‘in beeld’ liggen zullen ‘s nachts weinig aanvallen gemist worden. De opnameduur kan hiermee verkort worden. Thea noteert de verbeterpunten en gaat de die nacht gemarkeerde momenten archiveren zodat de neuroloog met deze beelden de diagnose kan stellen.

Om 09:30 uur loopt ze naar de klinische neurofysiologie (KNF)afdeling. Op dat moment ondergaat een deelneemster aan DiMOVE (digitale medicatie ondersteuning voor epilepsiepa-tiënten) een langdurig EEG-onderzoek (gouden standaard bij diagnostiek van epilepsie). Het meisje van 16 jaar gebruikt het medicijndoosje met alarmfunctie nu een jaar. Zij heeft weinig alarmering sms’jes ontvangen omdat ze bijzonder medicatie-trouw is. Ze ervaart het 24 uur durend EEG-onderzoek als inten-sief, maar weet dat het belangrijk is om beter inzicht te krijgen tussen de relatie van haar wisselende schoolprestaties en haar epilepsie.

Om 10:30 uur komt een KNF-laborante voor begeleiding en scholing bij het beoordelen van EEG’s. Het leren lezen van EEG’s vraagt jaren voordat men zich een epilepsiedeskundige mag noemen.

Na de lunch leest Thea de notulen van het telemonitoring-project: ontwikkelen van een automatische aanvalsdetectie in thuissituatie, een gezamenlijk project van alle epilepsieklinie-ken en de Universiteit van Utrecht. Hierna zoekt ze artikelen over het slapen van kinderen en kinderen met epilepsie in het bijzonder.

De onlangs aangestelde applicatiebeheerder komt langs. Hij zoekt achtergrondinformatie over apparatuur van de Slaapkli-niek omdat een slaaponderzoek niet correct gearchiveerd is. Tijdens het corrigeren van de file legt Thea hem de infrastruc-tuur en werkwijze van de kliniek uit.

...Thea Gutter

Een dag mee met...

Stichting Epilepsie Instellingen Nederland (SEIN) | www.sein.nl

50 ZorgMagazine

Sensire | www.sensire.nl

...Pieter Marsman

Een dag mee met...07:15 uur - “Mijn favoriete dag start met klanten. Als wijkverpleegkundige ga ik langs bij mensen die speciale zorg nodig hebben. Bijvoorbeeld stomazorg, dementie en mensen die ik thuis stervensbegeleiding biedt. Hier verzorg ik een wond die met VAC-therapy verkleind is van 18 tot 5 cm.”

16:30 uur - “Een collega belde me of ik laat in de middag nog een klant wilde bezoeken met wat verdachte plekken op het been. Mogelijk wondroos. Maar hier in de Achterhoek kan het zijn dat je op zoek moet naar je klant op zijn erf. De plekken waren gelukkig loos alarm.”

14:30 uur - “Er komt een nieuwe klant in zorg, aangekondigd door het ziekenhuis. Ik heb het eerste huisbezoek gepland met de echtgenote en een schoondochter. Samen met de plan-ners kijk ik hier hoe ik tegemoet kan komen aan de tijden waarop de klant zorg wenst.”

13:00 uur - “Collega Diny en ik schuiven op deze foto aan bij 2 huisartsen en een praktijkondersteuner om zaken te bespreken die de zorg aangaan in onze wijk. Wat loopt goed, waar willen we verbeteren, wat kun-nen we vernieuwen. De korte lijn in deze samenwerking is een absolute meerwaarde.”

11:00 uur - “Bij Sensire werken we in kleine wijkteams. In elk wijkteam zit een wijkverpleegkundige die de rol heeft van aanvoerder van het team. Hier bespreken we onderwerpen die belangrijk zijn voor de zeven wijkteams waarmee we de gemeente vormen.”

20:15 uur - “Vandaag ben ik ook de bereikbare verpleegkundige achterwacht. Ik word door de huisarts gebeld om bij een klant de dosering van de medicatie in het infuus te verhogen, zodat de klant de nacht goed ingaat. Zo blijft deze dag tot in de avond uitdagend.”

ZorgMagazine 51

Eind jaren negentig ontmoet ik Peter Verkuijlen voor het eerst. De eerste keer dat ik hem ontmoet is hij lid van het SIGMA (snel inzetbare groep medische assistentie) en de 2de keer zie ik hem in zijn werk bij het crematorium. Niet lang daarna word Peter een collega bij Ambulance Oost. Hij komt in dienst als ambulancechauffeur.

En inmiddels is Peter naast ambulancechauffeur, doktersassistent bij de Huisartsenpost in Hengelo en heeft hij een nul-uren contract bij Carint. Tijdens ons gesprek zit Peter als verpleegkundige ‘achter de knoppen’ in de MKA (Meldkamer Ambulancezorg). Nog niet volledig ingewerkt maar toch. Ik spreek met Peter over zijn carrière na de middelbare school.

Al op jonge leeftijd wordt Peter aangetrokken door ‘de zorg’ en na de middelbare school gaat Peter dan ook de opleiding volgen tot verpleegkundige. Hij geniet van de opleiding maar door privé omstandigheden is hij niet in staat om de opleiding af te maken. Peter gaat op zoek naar een baan en vindt deze bij het crematorium in Enschede. Hij wordt assistent medewerker crematorium.

De zorg blijft trekken, Peter solliciteert bij de ambulancedienst als chauffeur maar wordt afgewezen omdat hij geen rijbewijs C heeft. Als SIGMA lid en bedrijfshulpverlener geeft hij dan een andere invulling aan de zorg. Peter volgt de BHV cursus die wordt gegeven door Willem Janssen (een van de leidinggevenden bij de ambulancedienst uit die tijd) en inderdaad, …nieuwe kansen… Peter wordt in 2002 aangenomen als ambulancechauffeur en volgt daarvoor de SOSA opleiding. Hij heeft het zeer naar zijn zin in zijn werk maar heeft ook de smaak te pakken van studeren. In eigen tijd volgt Peter dan de

opleiding tot doktersassistent. “80% Werken bij de ambulancedienst is prima te combineren met een parttime baan bij de Huisartsenpost.” En ook Carint heeft voor deze doktersassistent nog wel een ‘nuluren’ contract.

Zo wordt het 2008. Maar dan… een collega chauffeur volgt de opleiding tot verpleegkundige naast haar baan en je raadt het al, dat wil Peter ook. Door zijn enthousiasme en zijn visie weet hij zijn werkgever ervan te overtuigen dat hij die opleiding ook moet volgen. Hij maakt een perfecte deal met Ambulance Oost en start in 2009 met de opleiding. In de zomer van 2011 geeft Peter een feest. Hij heeft zijn diploma gehaald!

Waar het allemaal toe zal leiden is nog niet duidelijk maar alle opties liggen open. Binnen Ambulance Oost werkt Peter als ambulancechauffeur, maar is hij in principe ook inzetbaar als verpleegkundige op de MKA en/of op de Zorgambulance.

We praten nog lang door, want echt, naast al deze studies en werken heeft Peter een privé-leven. Hij is gelukkig getrouwd en maakt samen met zijn partner veel verre reizen. Naar muziek luisteren is een andere hobby. Het enige waar Peter echt geen tijd voor heeft is voor het maken van muziek.

Peter Verkuijlen

Ambulance Oost | www.ambulanceoost.nl

Blijft opleidingen volgen door

zijn enthousiasme voor de zorg

52 ZorgMagazine

Zorgfederatie Oldenzaal (Scholtenhof-Mariahof-ThuisZorg) heeft vorig jaar gekozen voor een nieuw kwaliteitssysteem: PREZO. PREZO staat voor PREstaties in de ZOrg. Het kwaliteitssysteem laat zien wat het resultaat is als medewerkers door de ogen van de cliënt kijken én werken, zodat de prestaties van de medewerkers kwalitatief verbeteren.

Yvonne Siemerink is één van onze medewerkers die enthousiast is over deze manier van werken en in de praktijk hieraan uitvoering geeft. Zij werkt als Verzorgende IG bij onze ThuisZorg en is werkbegeleider voor BBL-studenten en BOL-stagiaires.

Yvonne: “Bij Zorgfederatie Oldenzaal werken we in kleine clusters met drie collega’s. Samen verzorgen we een route met cliënten. Voor de cliënt betekent dit dat elke dag dezelfde medewerkers langskomen voor de verzorging. Continuïteit is belangrijk voor de cliënten. Hierdoor bouwen we een band op waardoor we de cliënt goed kunnen observeren en mogelijkheden signaleren zodat we de juiste zorg verlenen. Belangrijk is dat je bij een cliënt niet alleen de beperking ziet. Het nieuwe zorgleefplan helpt hierbij.”

Yvonne: “Wij leveren zorg op maat waarbij de cliënt zich vertrouwd voelt. Er was een cliënt die nog graag een keer de veleta (een traditionele volksdans) wilde dansen. Dan maken we daar even tijd voor. Wil een cliënt in het dialect aangesproken worden omdat dat vertrouwd voelt, dan doen we dat. Wij leveren zorg aan cliënten zoals je zelf ook verzorgd zou willen worden. Prettig vind ik ook het werken in een kleinschalige organisatie. De lijnen zijn heel kort. Het werken met het team van collega’s, planner en leidinggevenden voelt als een warme deken. Het is bij ons mogelijk om vaste dagdelen te werken. Hierdoor kun je privé en werk goed met elkaar afstemmen.”

Sinds 2 jaar is Yvonne ook werkbegeleider. Yvonne: “Het fijne hiervan vind ik dat ik studenten en stagiaires de liefde van dit mooie beroep kan laten zien. Studenten en stagiaires gaan mee op route en ondervinden in de praktijk dat het om meer gaat dan alleen de handelingen. De cliënt staat voorop: ‘Goede Zorg die vertrouwd voelt’.”

Yvonne Siemerink Zorgfederatie Oldenzaal | www.zorgfederatieoldenzaal.nl

levert zorg op maat

‘Zorg op maat als een warme deken’

Uitspraak van de heer Lippens over onze ThuisZorgmedewerkers : “Ge zijt allemaal Engelkes.”

Ben je verzorgende IG en op zoek naar een team dat voelt als een warme deken? Wordt dan mijn collega en bel 0541-513433.

ZorgMagazine 53

Hanneke Meints

Kinderen met licht verstandelijke beperking talentvol als kunstenaar

Wanneer u ooit een bezoek gebracht heeft aan een van de Ambiq–vestigingen, dan is de kans groot dat u daar in aanraking bent ge-komen met authentieke kunst. Geen megadure werken van Picasso, Vermeer of Van Gogh, maar wel megawaardevolle schilderijen van kinderen als Daniëlle, Michael of Patrick.

Alle drie zijn ze hartstochtelijk kunstenaar en cliënt van Ambiq, even-als een steeds groter groeiend leger van enthousiastelingen die onder de inspirerende (bege)leiding van Hanneke Meints (52) wekelijks hun fantasie omzetten in de meest schitterende creaties. Meints – zelf een gepassioneerd kunstenares – combineert met veel plezier haar hoofdtaak als groepsleider met die van creatief activiteitenbegeleider. “Zo’n zeven uur in de week schilder en knutsel ik met kleine groep-jes kinderen die variëren in leeftijd van zes tot twintig jaar”, vertelt ze. “Prachtig en dankbaar werk is het. In de twaalf jaar dat ik dit nu doe, heb ik alleen maar leuke dingen meegemaakt. De kinderen zijn enthousiast en trots op wat ze presteren, en zelf voel ik de energie stromen als ik met ze bezig ben.”

Galerie

Ooit begon Meints haar maatschappelijke carrière als kleuterleidster, maar na een periode van fulltime moederschap, ging ze aan de slag bij Ambiq. “Alles wat me boeit en wat ik aan ervaring heb opgedaan, komt hier samen”, verklaart ze haar opmerkelijke switch. “De cliënten van Ambiq zijn mensen met een licht verstandelijke beperking en dat is een heel fijne groep om mee te werken. Ze zijn spontaan en eerlijk, een houding die stimuleert om ook over jezelf na te denken. Bovendien blijken ze dus bijzonder creatief en presteren ze opmerke-lijk goed als schilder en kunstenaar. Niet zelden krijg ik de vraag van medewerkers, of anderen die het geëxposeerde werk van de cliënten onder ogen krijgen, of ze de schilderijen mogen kopen. En laatst nog kreeg ik de opmerking van een kunstkenner dat het werk zonder enig voorbehoud in een galerie zou kunnen hangen.”

Ambiq is een orthopedagogisch centrum dat specialistische zorg biedt aan kinderen, jongeren en volwassenen met een licht verstandelijke beperking en bijkomende problematiek. Ambiq heeft vestigingen in Twente, Salland en Drenthe en is in haar branche de grootste zorgaanbieder in Noordoost Nederland.

Begeleidt creatieve kinderenop inspirerende wijze

Expositie

Op De Vos van Steenwijklaan 28 in Hoogeveen is er een doorlopende expositie van eenentwintig schilderijen. De expositie draagt de naam Beauty en Mode en is voor iedereen toegankelijk.

Ambiq | www.ambiq.nl

54 ZorgMagazine

ZorgMagazine 55

Dat dialyseverpleegkundige een veelomvattend beroep is, bewijst Janet Potgieter. Als pré-dialyseverpleegkundige geeft zij momenteel voorlichting aan dialysepatiënten en bereidt hen, zo goed als dat kan, voor op het leren leven met een ongeneeslijke ziekte. “Ik vind het mooi om patiënten te begeleiden die vol vragen zitten over hun ziekte en over in de toekomst te volgen behandelingen”, aldus Janet.

Met enorm veel plezier en enthousiasme werkt Janet jarenlang als algemeen verpleegkundige op diverse afdelingen binnen ZGT. Maar ze ervaart dat het werk fysiek ook zwaar is en door rugklachten belandt Janet in de WIA. In 2003 besluit ze op 48-jarige leeftijd om aan de dialyseopleiding te beginnen. Vijftien maanden en een behoorlijke dosis dialysekennis later slaagt Janet en start ze als dialyseverpleeg-kundige in ZGT Almelo. Door een auto-ongeluk in 2007 kan ze dit werk echter niet meer uitvoeren. De onzekerheid die Janet normaliter bij haar patiënten probeert weg te nemen, is haar nu zelf toebedeeld. Want kan ze haar ervaring en kennis wel weer inzetten op de afdeling waar ze dat het liefste doet? Samen met ZGT wordt er gekeken hoe dit het beste te realiseren is. Na een paar maanden begint ze als pré-dialyse-verpleegkundige gedeeltelijk en met aangepast werk weer op de dialyse-afdeling. Daarnaast werkt Janet op de POS (pré-operatieve screening) waar ze informatie geeft op het gebied van anesthesie.

“Dankbare mensen, daar doe ik het voor”, zegt Janet. “Patiënten die, ondanks hun ziekte, tevreden zijn

omdat ze op een duidelijke manier geïnformeerd zijn over wat hen te wachten staat. Dat ze daardoor in staat zijn om een weloverwogen besluit te nemen over hoe ze hun leven met een nierfunctiestoornis vormgeven. En welke therapie daar het beste bij past.”

Die beslissingen die de patiënt kan nemen betreffen hemo- of peritoneaal dialyse. Ook kan de patiënt, indien mogelijk, een niertransplantatie ondergaan. “Beslissingen die hoe dan ook een behoorlijk effect op het leven van de patiënt hebben”, vervolgt Janet. Bij hemodialyse worden door middel van een kunstnier de afvalstoffen en overtollig vocht en zout uit de bloedbaan verwijderd. Bij peritoneaal dialyse (buikspoeling) worden afvalstoffen via het buikvlies naar een dialysaat in de buik vervoerd. Door middel van de buikkatheter wordt de buik geleegd waarna het gevuld wordt met nieuw dialysaat. “Welke beslissing de patiënt uiteindelijk ook neemt, we zullen zijn keuze altijd respecteren. Als de patiënt ervoor kiest om niets te doen, is dat ook een keuze.”

ZGT | www.zgt.nl

geeft voorlichtingaan dialysepatienten

Janet Potgieter

56 ZorgMagazine

Tom is ruim 25 jaar als bewegingsagoog werkzaam bij Het Roessingh. Bewegings-agogie houdt zich bezig met vrijetijdsbesteding en sport. Revalidanten krijgen op deze afdeling inzicht in wat ze op het gebied van beweging en sport (nog) kunnen en leren er nieuwe mogelijkheden. Behalve bewegingsadviezen geven de bewegingsagogen ook gericht informatie over waar een bepaalde sport beoefend kan worden.

Enthousiasme

Tom: “Revalidanten moeten het weer leuk gaan vinden om iets aan sport te doen. Daarom houden we ook rekening met de wensen van de revalidanten zelf. Het leuke aan dit vak is dat ik met mijn opleiding en ervaring revalidanten kan helpen. Het is maar een onderdeel in het hele proces, maar samen met collega’s van andere disciplines kan ik er toch aan bijdragen dat iemand weer maatschappelijk kan functioneren. De combinatie van sport en werken met mensen in een medische setting heb ik altijd al leuk gevonden. Mijn enthousiasme voor sport probeer ik over te brengen op de revalidant. Als het met een revalidant goed gaat met het sporten, kan dat bovendien stimulerend werken op andere vlakken.”

Andere cultuur

Zijn enthousiasme voor sport zet Tom ook in om gehandicapte kinderen in Suriname te helpen. Begin dit jaar is hij via de stichting Sport2All drie keer naar het land afgereisd om begeleiders, onderwijzers en sportleiders die al dan niet met gehandicapte kinderen werken, op te leiden. “In Suriname wordt aan de groep gehandicapten erg weinig aandacht gegeven. De cultuur daar is anders. Ze staan achteraan in de rij als het gaat om aandacht en middelen. Sport is echt een goede manier om aandacht op de doelgroep te vestigen. We proberen ze uit hun isolement te halen, zodat ze kunnen bijdragen aan het leven in de maatschappij. Sporten is een prima manier om ze zichtbaar te maken in de maatschappij en de maatschappij te laten zien en ervaren dat ze tot veel in staat zijn. Deelnemen in de maatschappij zou uiteindelijk kunnen leiden tot een baantje.”

In oktober staat de volgende missie gepland; dan staan kinderen met een verstan-delijke beperking centraal. “Ik kijk er al naar uit om nog eens voor deze doelgroep naar Suriname te reizen. We hebben nu een begin gemaakt, maar er ligt nog heel wat te doen.”

Tom Klaassen

Het Roessingh | www.roessingh.nl

brengt zijn enthousiasmse

voor sport over op de

revalidant

Vaak steekt er veel meer achter een medewerker dan alleen een naam en functie. Bij revalidatiecentrum Het Roessingh werken genoeg medewerkers met een mooi verhaal. Zo ook bewegingsagoog Tom Klaassen. Buiten zijn werk zet Tom zich in voor gehandicapte kinderen in Suriname.

ZorgMagazine 57

“Wij kunnen veel betekenen voor de overleden patiënt en de nabestaanden”

Jan Kuik, Karin Peper-van den Berg en Stefan Floors werken als mortuariummedewerker in Medisch Spectrum Twente, in dienst van een uitvaartonderneming.

Jan hielp als puber een familielid die bij een uitvaartonderneming werkte. Hij rolde via deze weg vanzelf in dit bijzondere vak. “Nabestaanden vertrouwen hun dierbare volledig aan ons toe. We doen er alles aan om te voorkomen dat nabestaanden aan de tijd tussen het overlijden en de uitvaart een nare ervaring overhouden.’’

Karin werkte in de verzorging en verleende daar ook vaak de laatste zorg. “Wij verzorgen in onze mortuaria de lichamen van overleden patiënten voordat ze overgedragen worden aan de uitvaartonderneming. Dit gebeurt volgens de wens van de nabestaanden en soms ook samen met de nabestaanden. Ook beschikken wij over de faciliteiten om bijvoorbeeld een rituele bewassing te laten plaatsvinden. Elke overleden patiënt krijgt van ons optimale verzorging, omdat hij/zij dat gewoon verdient.’’

Reden voor Stefan om voor dit beroep te kiezen is het feit dat hij in zijn privéleven opbaringen heeft meegemaakt die niet naar wens verliepen. Onlangs heeft hij een opleiding afgerond voor thanotopracteur. “Sinds kort is een lichte vorm van balsemen (thanatopraxie) bij ons mogelijk. Hiermee blijft het lichaam van de overledene toonbaar en blijft het er bijna levensecht uitzien voor een periode van maximaal tien dagen. Dit maakt een persoonlijk afscheid in de meeste gevallen gewoon mogelijk.”

Jan: “Nabestaanden geven toestemming voor donatie, maar weten niet wat het inhoudt. Wij geven hen hierover uitleg om een stukje angst weg te nemen. Weefseldonatie vindt in het mortuarium plaats door een gespecialiseerd uitnameteam. Ook worden bij ons na

Jan, Karin & Stefan

Medisch Spectrum Twente | www.mst.nl

betekenen veel

voor nabestaanden

v.l.n.r. Jan Kuik, Karin Peper-van den Berg en Stefan Floors

toestemming van de nabestaanden of op verzoek van de specialist obducties verricht. Dit onderzoek wordt uitgevoerd door een patholoog, die wij ondersteunen. Op een respectvolle wijze wordt het lichaam eerst uitgebreid van buiten onderzocht, daarna inwendig. Hiermee kan een mogelijke doodsoorzaak vastgesteld worden of bepaald worden of een ziekte wel of niet besmettelijk/erfelijk is.”

“Wij geven klinische lessen aan medewerkers van het ziekenhuis om hen te leren omgaan met de eerste zorg voor de overledene. Hiermee nemen we bij hen onzekerheid, onduidelijkheid en angst weg”, aldus Stefan.

Naast het eigen gebruik wordt het mortuarium ook door Polititie Twente gebruikt. Het gaat hierbij om overledenen, waarbij mogelijk sprake is van een niet natuurlijk overlijden. In MST vindt dan nader onderzoek plaats, zoals sporenonderzoek of het wel of niet vaststellen van onnatuurlijke dood. Stefan: “Wij kunnen gevraagd worden om niet toonbare lichamen presentabel te maken voor de nabestaanden. Voor de verwerking is het belangrijk dat nabestaanden afscheid kunnen nemen van hun dierbare. Het toonbaar maken van de overledene is dan van onschatbare waarde.”

58 ZorgMagazine

Bijzondere vrijwilligers

De meest bijzondere vrijwilligers in het zonnetje

58 ZorgMagazine

Gerrit van Rooyen Houtafdeling dagactiviteitencentrum in Nijverdal Dimence

Door een ernstig ongeluk raakte Gerrit van Rooyen tien jaar geleden arbeidsongeschikt. “Ik heb toen een jaar thuis gezeten. Daar werd ik knettergek van.” Gerrit kwam in contact met Dimence om te kijken of hij op het dagactiviteitencentrum in Nijverdal terecht kon. “Omdat mijn handicap niet psychisch is, kon ik hier niet als bezoeker terecht. Maar wel als vrijwilliger!” Gerrit heeft samen met collega’s en cliënten de houtafdeling verder opgebouwd. “Toen ik kwam was er één lokaaltje met een zaagmachine en een boormachine. Nu hebben we drie lokalen en voldoende machines en gereedschap. We kunnen eigenlijk alles maken, als het maar van hout is. Van vogelhuisjes tot meubels. We verkopen veel en met de opbrengst kopen we weer nieuwe spullen. Ik ben er echt trots op wat we met elkaar hebben opgebouwd.”

In Nederland zijn ruim 450.000 mensen als vrijwilliger aan de slag in de zorg. Ook bij zorg- en welzijnsinstellingen in Oost-Nederland zetten veel enthousiaste vrijwilligers zich in om een ander te helpen.

2011 is het Europees jaar van het vrijwilligerswerk; een goed moment om bijzondere vrijwilligers in dit magazine in het zonnetje te zetten.

Er zijn 15 vrijwilligers ingezonden door zorg- en welzijns-instellingen, die lid zijn van de Werkgeversvereniging Zorg en Welzijn Oost-Nederland (WGV).

Gerrit van Rooyen, vrijwilliger bij Dimence, is door de WGV verkozen tot meest bijzondere vrijwilliger. Met een bos bloemen en een dinercheque is hij verrast op de houtafdeling waar hij als vrijwilliger werkt. Gerrit gefeliciteerd!

Gerrit was zeer verrast toen hij zijn prijs in ontvangst nam. Met veel trots liet hij de houtafdeling zien.Europees jaar van het vrijwilligerswerk 2011

Gerrit van Rooyen is verkozen tot meest bijzondere vrijwilliger!

ZorgMagazine 59ZorgMagazine 59

Günter SpelSchilderles dag-activiteitencentrum het Nijverhuis Dimence

Günter Spel verzorgt schilderlessen op het dagactiviteitencentrum Het Nijverhuis van Dimence in Nijverdal. De gepensioneerde verzekeringsman is een gepassioneerde hobbykunstschilder. Günter is nu ruim tien jaar vrijwilliger en geniet nog steeds van de ontmoetingen met de mensen en het stimuleren van de creativiteit bij het schilderen. “Ik ga altijd met plezier hier naar toe. Ik vind het leuk om met mensen om te gaan. Ze zijn altijd blij om me te zien en ze missen me als ik met vakantie ben geweest. Ik haal voldoening uit deze reacties. Dat is meer waard dan in geld uit te drukken is.”

Els Tijman, Gastenservice, SKB

Coördinator en vrijwilligster Els Tijman heeft van ‘haar’ vrijwilligers een warm, hartelijk en professioneel team gevormd dat vijf dagen in de week klaar staat voor de patiënten en bezoekers van het SKB. Een kopje koffie, een troostend gebaar, een luisterend oor, het begeleiden van

patiënten naar hun afspraak of het bellen van de regiotaxi. Zomaar een greep uit de dagelijkse werkzaamheden van de ruim 25 vrijwilligsters. “Het zijn kleine gebaren waarmee we hopen dat patiënten met een positief gevoel het ziekenhuis weer verlaten,” aldus Els.

Stefanie Snijders ZonnemaatjeZonnehuizen

Caroline en Stefanie zijn Zonnemaatjes. Geregeld komt Stefanie bij Caroline langs om iets leuks te doen. Stefanie: “Ik ben geen vriendin in de echte zin van het woord, maar hoop Caroline wel afleiding en afwisseling te brengen”. Het liefst doen ze ‘meisjesdingen’, zoals naar de kapper gaan. Een Zonnemaatje word je niet zomaar. Het is best een commitment dat je aangaat, want je kunt na drie keer niet zeggen: ik houd er maar weer mee op. “Ik merk steeds meer dat Caroline het leuk vindt. Een tijdje geleden zei ze plotseling: Wanneer zie ik je weer? Ik weet dat Caroline dat niet snel zal laten blijken. Geweldig, toch!”

Gert NoordergraafVrijwilliger in de SOOSZonnehuizen

Gert Noordergraaf zorgt ervoor dat de jongeren van Zonnehuizen de dagelijkse realiteit even naast zich neer kunnen leggen in de SOOS. Al enige jaren maakt hij het mogelijk dat ze kunnen ontspannen onder het genot van een drankje, muziek en activiteiten als biljarten, darten en karaoke. Het is fantastisch te zien hoe hij altijd weer klaar staat voor de jongeren en in de loop der jaren een goed contact met ze heeft opgebouwd. Eén keer per jaar organiseert Gert met zijn stichting LOL (Lol Op Locatie) een geweldige spelletjesdag. Voor zowel de jongeren als medewerkers van Zonnehuizen is Gert een begrip geworden.

Freek VolmerVrijwilliger kinderdagcentrum Stichting De Trans

Minstens 35 jaar is Freek Volmer als vrijwilliger actief binnen het kinderdagcentrum van Stichting De Trans. Een groot deel van het hier voorradige speelgoed werd door hem gemaakt en wordt nog altijd door de inmiddels ruim 90-jarige zoon van een meubelmaker onderhouden. Toen Freek nog goed ter been was, kwam hij persoonlijk naar het dagcentrum voor reparaties en onderhoud. Tegenwoordig wordt het materiaal bij hem thuisbezorgd. Daar heeft hij een werkplaats, waar hij zich met verve stort op productie en onderhoud. De Trans koestert personen als Freek en zette hem in juni flink in de bloemen, als dank voor de vele jaren van belangeloze inzet.

60 ZorgMagazine60 ZorgMagazine

Gerard Wielens, BuschauffeurInteraktContour

Voor de bewoners van InteraktContour-woonlo-catie De Burcht in Almelo is Gerard Wielens (73) de gezellige buschauffeur die altijd even een babbeltje met ze maakt. Gerard geniet: “Ik werk-te eerder als kok voor probleemmeiden. Toen

ik met pensioen ging, vroeg InteraktContour me om vrijwilliger te worden. Met de bus rijd ik bewoners naar het zwembad, familie, vrienden en zelfs naar Schiphol. Ik heb best te doen met mensen met een zware beperking, daarom vind ik het mooi dat ik iets voor ze kan betekenen. We zitten veel te dollen. Dit werk zouden meer gepensioneerden kunnen doen.

Iwan Krabbe, Vrijwilliger in Het Borsthuis, TMZ

Iwan Krabbe, vrijwilliger in Het Borsthuis te Hen-gelo: “Mensen helpen is hartstikke leuk. Je krijgt er zoveel voor terug!” Dát is de drijfveer van Iwan (37). Hij is drie dagen per week te vinden in verpleeghuis Het Borsthuis, waar hij een bijzondere plek inneemt. Het team van vrijwilligers bestaat er voor 90% uit dames, slechts 10% is man. Iwan helpt op de afdelingen Hasselo en Veldwijk met de activiteiten Koersbal en Hobby. Hij ondersteunt de cliënten tijdens het Koersbal. “Een soort jeu des boules, maar dan indoor” aldus Iwan. Tijdens de hobby-activitei-ten laat hij de deelnemers zo zelfstandig mogelijk werken. “Wel ondersteu-nen, maar niet uit handen nemen” is zijn insteek. Naast de begeleiding zorgt hij voor de innerlijke mens. Een soepje, een drankje, hij regelt het allemaal.

Theo GiesenVrijwilliger locatie Gertrudis, Azora

Theo Giesen rijdt het busje voor de maaltijden volgens rooster, verzorgt het transport naar de tijdelijke opslag en maakt zich zeer verdienstelijk voor de binnen en buitentuin van Gertrudis/’s Gravenwal. Theo is handig met de zaag en de hamer, hij heeft de binnentuin van Gertrudis belangrijk veiliger gemaakt door een aantal hekwerken te plaatsen. Ook het straatwerk wordt niet geschuwd, hij zoekt net zo lang tot hij weer een aantal tegels ergens kan ophalen om de bestratingen naar de terrassen te kunnen verbeteren. Inmiddels heeft hij hulp gekregen van een medevrijwilliger. Theo moet regelmatig naar binnen worden geroepen om wat te drinken, hij gaat zo op in zijn werk dat hij dit anders zou vergeten. Theo is een gouden vrijwilliger die een dikke pluim verdient door zijn inzet en bescheidenheid voor Gertrudis en ’s Gravenwal.

Korry en CorryVrijwilliger bij Zorgcentrum SchavenweideMarkenheem

Korry Klein (83) en Corry Menting (78) zijn in augustus van dit jaar 29 jaar werkzaam als vrijwilliger bij Zorgcentrum Schaven-weide in Doetinchem, een van de locaties van Markenheem. De dames vertellen energie te krijgen van normale dagelijkse bezigheden, de dankbaarheid van de bewoners en het ‘iets’ kunnen betekenen voor de medemens. Naast het samen helpen

in het restaurant, helpt Korry ook bij de kerkdienst en Corry bij het pannenkoe-ken bakken en de bingo. Hoewel beide dames elkaar niet kenden, was er 29 jaar geleden direct een klik. Samen met hun collega vrijwilligers delen ze mooie, leuke, maar ook verdrietige momenten.

Sergio Pivetti CliëntenbegeleiderIJsselheem

Hij is één van de 1300 vrijwilligers bij Woonzorg-concern IJsselheem. Acht jaar geleden meldde Sergio Pivetti zich bij verpleeg- en revalidatiecentrum Weezenlanden in Zwolle om cliënten te begeleiden. Met zijn vrolijke karakter en Italiaanse temperament is hij graag gezien bij bewoners en medewerkers. Niet alleen wandelt hij met mensen, hij kookt soms ge-rechten uit zijn geboorte-streek of zingt als een divo tijdens ontspanningsmidda-gen. Op moederdag brengt hij een roos mee voor de dames op ‘zijn’ afdeling, op vaderdag komt hij met ijsjes. Onlangs trakteerde Sergio weer, nu vanwege, zoals hij dat zelf noemt: 50 jaar gastarbeiderschap in Nederland. Ondanks fikse gezondheidsproblemen is hij drie dagdelen per week het zonnetje uit het Zuiden in huis. Dat maakt hem zo bijzonder.

ZorgMagazine 61ZorgMagazine 61

Benny ROS, Manusje van allesBureau SPV

Benny Ros, 72 jaar en al enige jaren gepen-sioneerd installateur. Sinds de oprichting van Bureau SPV in 2006 is Benny het manusje van alles binnen de organisatie. Of er nou een lunch geregeld moet worden, een lamp vervangen

moet worden of loodgieterswerk verricht moet worden ‘geen klus is hem teveel’. Benny is altijd goed gehumeurd, geïnteresseerd, betrokken, betrouwbaar en in voor een grapje. Hij heeft hart voor de zaak, wanneer je belt staat hij er direct. Wij willen Benny Ros op deze wijze in het zonnetje zetten als blijk van waardering voor hem. Benny, bedankt!

Johan van KruiningVrijwilliger de HeosZGT

Dát is wat Johan van Kruining (70) al ruim 21 jaar enthousiast maakt voor het vrijwilligerswerk. Hij begon als vrijwilliger bij het pastorale werk in het Hengelose ziekenhuis. Dit breidde zich al snel uit naar het werk voor de ziekenomroep Heos. De Heos verzorgt radio- en televisie-uitzendingen in ZGT Hengelo en de verpleeg- en verzorgingshuizen in de regio. “In totaal zijn we met een club van 46 mensen,” vertelt Johan. Hij coördineert allerlei activiteiten en houdt vooral van het camerawerk. “De Heos zendt in het ziekenhuis uit op de radio van maandag tot en met zaterdag van 9.30 tot 11.30 uur en op zon- en feest-dagen zijn er televisie-uitzendingen van de kerkdiensten.” Het contact met de patiënten vindt hij bijzonder plezierig. “Op dins-dagen gaan we naar de af-delingen en wie wil, kan dan een verzoekje aanvragen.” Dat er veel tijd in gaat zit-ten, is duidelijk. “Maar het geeft veel voldoening en zolang ik gezond ben, blijf ik dit werk doen,” zegt Johan vrolijk. In 2010 kreeg hij een Koninklijke onderschei-ding voor zijn activiteiten.

Wilma KunstVrijwilligster Hospice NoetseleZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente

Wilma Kunst (45) werkt alweer ruim 6 jaar als vrijwilligster op het Hospice Noetsele in Hellendoorn. Wilma maakt samen met 50 andere vrijwilligers en twee coördinatoren deel uit van een hecht team. “De band is super warm naar elkaar toe”, zegt Wilma enthousiast. “Wij verzorgen en begeleiden onze cliën-ten in de laatste fase van hun leven, dag en nacht, 7 dagen per week. Mensen worden in deze laatste fase heel echt, men koestert wat men heeft en heeft ge-had, het gaat nu alleen nog om wat echt belangrijk is. Vaak zijn dat hele kleine dingen… gewoon er zijn is al genoeg.”

Dicky SchittmansGastvrouwHet Roessingh

Op aanbeveling van haar huisarts is Dicky 19 jaar geleden begonnen als vrijwilliger bij Het Roes-singh in Enschede. Het viel haar huisarts indertijd op dat ze in de wachtkamer goed met patiënten om kon gaan en hij vroeg of ze belangstel-ling had voor vrijwilligerswerk. Naast haar eigen gastvrouw-schap heeft ze in de loop der jaren veel mensen opgeleid tot gastheer/vrouw. Dicky probeert altijd extra tijd te maken voor de revalidanten, door middel van een praatje (eventueel met behulp van het logopedieboekje), veters strikken of helpen met drinken. Ook gaat ze mee als begeleidster bij activiteiten voor revalidanten. Ze is ooit met een revalidant naar de dierentuin geweest. Bij de revalidant waren door suikerziekte twee benen geamputeerd en hij was vrijwel blind. Samen hebben ze lang voor het verlichte aquarium gestaan omdat hij dit nog wel kon zien. Ter afsluiting hebben ze een biertje gedronken. De man genoot zichtbaar en noemde het de mooiste dag van zijn leven. Het geeft Dicky veel voldoening om met haar positieve instel-ling, als vrijwilliger een bijdrage te kunnen leveren, in een voor revalidanten vaak moeilijke periode in hun leven.

62 ZorgMagazine

Het is zomer. Bij Frion zijn de ‘Zes leuke zomerweken’ op de locatie IJsselbolder in volle gang. Niet alle cliënten van Frion kunnen op vakantie. Daarom organiseren medewerkers op de IJsselbolder zes weken lang iedere dag activiteiten. Schminken, picknicken, pannenkoeken bakken of lekker relaxen op het luchtkussen. “Met deze leuke weken kijkt iedereen uit naar de zomer, vooral de cliënten.”

Voldoening

Bert Renshoff is persoonlijk ondersteuner bij Frion op de locatie IJsselbolder. “Ik werk nu elf jaar bij Frion. Ik heb altijd gewerkt met ernstig meervoudig beperkte (EMB) cliënten. Het is bij iedere cliënt een zoektocht naar welke ondersteuning ze willen, omdat ze dit niet verbaal kunnen aangeven. Je wordt steeds verrast. Daarom vind ik het ontzettend mooi om dit werk te doen.” Om te ontdek-ken welke zorg de cliënt nodig heeft, wordt een cliënt intensief geobserveerd. “Dit doen we bijvoorbeeld met video-opnames. Dan zie je zoveel meer dan wanneer je zelf deel uitmaakt van de situatie. Zo wilden wij een cliënt steeds bij het groepsproces betrekken. Maar toen we goed keken, kwamen we erachter dat zij echt geniet als ze van een afstandje mag kijken. Dan kan ze zelf bepalen hoe dichtbij ze komt. Dat is mooi.” Op deze manier krijgen deze cliënten ook regie over hun eigen leven.

Persoonlijk ondersteuner

Als persoonlijk ondersteuner ben je een spin in het web. “Ik ben het aanspreekpunt voor de cliënt, de ouders/wettelijk vertegenwoordigers, de manager en ook voor de begeleiders op de locatie. Ik coördineer alle zorg rondom de cliënt. Daarnaast moet ik de organisatie goed kennen, want ik moet weten waar ik alle informatie kan vinden.”

Kleine dingen

“Cliënten genieten van kleine dingen. Het hoeft niet zo groot te zijn. De activiteiten in deze weken sluiten hier goed bij aan. Als je zelf ook van de kleine dingen kunt genieten, dan is het altijd goed.”

Frion | www.frionzorg.nl

...Bert Renshoff

Een week mee met...

Vrijdag - pannenkoeken versieren

Maandag - picknicken in het park

Dinsdag - voet- en hand-massages

Woensdag - clowns komen langs op de woonlocaties

Donderdag - gipsafdrukken maken van handen en voeten. Bert Renshoff met cliënt.

ZorgMagazine 63

Van oorsprong schoolmusicus, nu 3e jaars student aan de zaterdag-kunstacademie èn werkzaam als applicatiebeheerder in de ouderen-zorg. Een vreemde combinatie? Niet voor Bernice Wessel. Ze voelt zich helemaal op haar plek als haar creatieve energie kan stromen. Bij Woonzorgconcern IJsselheem krijgt ze daarvoor de ruimte.

“Mijn ervaring in het lesgeven als muziekdocent aan basisscholen, in het voortgezet onderwijs en hbo, kan ik toepassen in mijn werk als applicatiebeheerder. Bijvoorbeeld bij het ontwikkelen van de elektroni-sche leeromgeving (ELO) waar medewerkers online cursussen kunnen volgen, of wanneer ik collega’s leer omgaan met een computerpro-gramma. Een opleiding tot applicatiebeheerder bestaat niet. Veel heb ik mezelf geleerd. Ook had ik een leerschool bij een softwarebedrijf en Achmea. Ik merkte dat een grote organisatie zoals een verzekeraar niet zo bij mij paste. In de zorg is mijn werkterrein breder en draag ik bij aan een sociaal-maatschappelijk doel in plaats van aan de winst. Bij IJsselheem tel ik mee als persoon met werkervaring, talenten en passies. In die setting kom ik het best uit de verf. Ik kreeg bijvoor-beeld ruimte om materiaal op maat te ontwikkelen dat standaard niet te koop is. Bijvoorbeeld een zorgspel om collega’s over de drempel naar de ELO te helpen.”

Bernice houdt zich bezig met de diepere vragen over het leven, zich-zelf, de ander. Zij observeert de wereld om zich heen en zoekt haar eigen weg om daar uitdrukking en vorm aan te geven. Bernice voelde

de behoefte te vertellen met vorm en kleur, maar dacht niet te kun-nen tekenen of schilderen. Toch kocht ze ooit verf, kwasten en een doek en begon gewoon. Het werd een keerpunt. Bernice zocht een coach en startte aan de kunstacademie.

“Ik heb bewust een deeltijdbaan om aandacht en energie te hebben voor andere dingen die ik belangrijk vind. Het leven is kort en kwets-baar. De tijd die me gegund is, wil ik optimaal benutten. Momenteel probeer ik ICT, muziek en beeldende kunst samen te brengen. Ik zie bewegende beelden voor me, gecombineerd met klankcomposities die ik dan ruimtelijk presenteer. Het is een voortdurend ontdekken, experimenteren met materialen en technieken. Fascinerend vind ik ook de wereld van dementie, ik zie cliënten in onze verpleeghuizen leven met een ongrijpbare ziekte, die ik tegelijk afschuwelijk en fasci-nerend vind. Dan voel ik hoe breekbaar en teer de tijd is.”

En de muziek, waarmee het ooit begon? Die blijft een rode draad in haar leven. Toen ze op verzoek achter de piano kroop in het ver-pleeghuis ontroerde ze collega’s en cliënten met haar spel.

Bernice Wessel

Woonzorgconcern IJsselheem | www.ijsselheem.nl

brengt ict, muziek en beeldende kunst samen

Nieuwsgierig naar het beeldend werk van Bernice Wessel? Kijk op www.klankenkleur.com

Kleurrijke applicatiebeheerder met een eigenzinnige klank

64 ZorgMagazine

Sengűl Sengűl (47) is casemanager bij Kadera aanpak huiselijk geweld en begeleidt daar mishandelde vrouwen en vrouwen die uit de prostitutie en mensenhandel komen. De organisatie wil huiselijk geweld, waaronder prostitutie en mensenhandel, in alle vormen voorkomen en stoppen. Het opvangen van vrouwen levert daar een bijdrage aan.

“Lang geleden heb ik zelf ook het een en ander meegemaakt op het gebied van huiselijk geweld, toen vond ik het zelf ook heel prettig om geholpen te worden. Zo ben ik bij Kadera terechtgekomen. Vanuit mijn vrouw-zijn wil ik nu andere vrouwen helpen. Bij ons in de opvang in Enschede wonen vrouwen die met huiselijk geweld te maken hebben gehad. Als casemanager begeleid ik hen, ongeveer gedurende één jaar, op verschillende gebieden, zoals de opvoeding van de kinderen en het uitstippelen van de toekomst.”

Inmiddels woont Sengul dertig jaar in Nederland, oorspronkelijk komt ze uit Turkije. “Vanuit mijn achtergrond ben ik altijd nieuwsgierig geweest naar hoe de vrouwenopvang in Turkije is. Daarom heb ik een uitwisselingsproject georganiseerd. Vijf medewerkers van een opvang in Izmir (Turkije) hebben ons onlangs een bezoek gebracht en later dit jaar ga ik met een aantal collega’s naar Turkije.” Doel van de uitwisseling is om wederzijds informatie te delen. “Zo waren zij vooral geïnteresseerd in de aanpak van huiselijk geweld samen met andere organisaties en in onze koepelorganisatie, de Federatie Opvang. Wij, daarentegen, zijn heel benieuwd naar hun systeemgerichte aanpak. In Nederland zijn we erg individugericht maar in Turkije betrekken ze het hele systeem, zoals de familie, bij het proces.”

Nederland is vergeleken met Turkije verder gevorderd in de aanpak van huiselijk geweld. Dat heeft verschillende oorzaken, onder andere het vroege verbod op huiselijk geweld. “In tegenstelling tot wat men vaak denkt, is het in Nederland al heel lang verboden. In het kader van de uitwisseling hebben we een bezoek gebracht aan de Amsterdamse Wallen. Daar hebben we een 500 jaar oude gevangenis bezocht, die gebruikt werd om mannen die hun vrouw sloegen, in op te sluiten.”

“Het bezoek aan de Wallen heeft zowel de Turkse hulpverleners als ons heel erg geraakt. Je weet dat veel jonge meiden en vrouwen daar tegen hun zin zitten. Je hebt dan toch de neiging om te zeggen tegen zo’n vrouw achter het raam: Kom, wij nemen je mee, wij kunnen je helpen… Maar ja, dat gaat natuurlijk niet.”

Sengűl Sengűl

Kadera aanpak huiselijk geweld | www.kadera.nl

wil graag andere

vrouwen helpen

ZorgMagazine 65

Dianne de Graaf (38) is coördinator vrijwilligerswerk van ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente. Samen met twee andere collega’s is zij het aanspreekpunt voor de ruim 1.000 vrijwilligers.

Een gemiddelde werkdag

“Ik start op kantoor om de post, de mail en telefoontjes af te handelen. De rest van de dag ben ik vaak op diverse locaties voor overleggen met teammanagers, het coördineren van de inzet van vrijwilligers, de intakes van nieuwe vrijwilligers en om te kijken waar nieuwe vrijwilligersbanen ontwikkeld kunnen worden. Vrijwilligerswerk is er in alle soorten en maten, voor iedereen is er wel wat. Zo zijn er vrijwilligers die gastvrouw/-heer zijn, die cliënten ophalen en weer thuisbrengen, helpen bij activiteiten, in de huiswinkel staan en noem maar op. Ook zoek ik naar mogelijkheden voor vrijwilligerswerk voor re-integratiebedrijven en maatschappelijke stages, die wij ook coördineren en begeleiden.”

Plezier in mijn werk

“Het effect van vrijwilligerswerk is dubbel. Als organisatie kunnen wij onze cliënten nu toch die zorg geven die anders niet meer mogelijk was. En onze vrijwilligers halen veel plezier en voldoening uit hun werk. Dat blijkt ook uit de hoge tevredenheidcijfers bij ons vrijwilligersonderzoek, dat is een prachtige beloning voor mijn werk. Daarnaast is de afwisseling in mijn werk en het werken op verschillende locaties erg prettig. Het verveelt nooit!”

ZorgAccent & Thuiszorg Noord West Twente | www.zorgaccent-tnwt.nl

...Dianne de Graaf

Een dag mee met...

17.00 uur - de dag zit er op, naar huis!

10.00 uur - intakegesprek met een nieuwe vrijwilligster

09.00 uur - post en agenda bijwer-ken, afspraken inplannen

14.00 uur - op weg naar een bespre-

king met collega coördinatoren

08.30 uur - wegwerken van tele-

foontjes en mail

11.00 uur - op naar een overleg

met teammanagers

66 ZorgMagazine

Hermien Wieberdink (55) werkt als pedagogisch medewerkster bij Trias Jeugdhulp in Zwolle. Daarnaast is ze sinds 2004 begeleidster van de Jongerenraad; een geweldige combi voor Hermien. “In de Jongerenraad bundelen we krachten, motiveren we elkaar om ergens voor te gaan. Zoals een meisje het onlangs nog verwoordde: “Vroeger durfde ik niets te zeggen; hier leer ik voor mezelf opkomen!”

Hermien vertelt: “Belangrijk is hoe je leert op eigen benen te staan. Om kracht te putten uit iets wat niet zo leuk is, de jongeren hebben allemaal een verleden. Er was vroeger niet zoveel hulp. Mijn eigen jeugd triggerde mij om hier iets mee te doen, om met jongeren te werken. Ik herken veel dingen, voel me verbonden. Ik kan jongeren het vertrouwen geven dat je iets negatiefs kunt ombuigen naar iets positiefs.”

Kwaliteiten zien

De Jongerenraad komt maandelijks bijeen en telt minimaal zes jongeren, afkomstig van verschillende groepen en een pleeggezin: “Ze leren hier discussiëren en debatteren. Ze gaan erop uit, nemen deel aan landelijke themadagen en congressen,” vertelt Hermien, die regelmatig met haar jongeren het land doorkruist. “Onlangs spraken ze nog met Léon Wever, directeur Jeugd van VWS, over de transitie jeugdzorg van provincie naar gemeenten. Hij waardeerde hun inbreng zeer! Maar ook onze eigen Raad van Bestuur doet graag een beroep op ze. Jongeren kunnen heel scherp en kritisch naar onderwerpen kijken en nuttige aanbevelingen doen. Daar wordt ook iets mee gedaan. En als je vervelende zaken als bezuinigingen goed toelicht, dan kunnen ze daar ook begrip voor opbrengen.”

Met succes organiseerde de Jongerenraad al eens een Lagerhuisdebat in eigen huis. Dat leverde meteen extra zak- en kleedgeld op. Later volgden meer computers op de groep: “Heel bijzonder was ook de reis naar Roemenië, waar we met twintig jongeren verbleven in een jeugdinstelling. Een enorme verbondenheid. Op dit moment werken we aan een film die het beeld over jongeren in de jeugdzorg positief moet bijstellen. Onze jongeren zijn vooral gewone jongeren, jongeren die naar school gaan en aan sport doen. Jongeren met een droom voor de toekomst; een droom die ook voor hen bereikbaar is.”

Ooit had Hermien een tienjarig meisje op de groep dat later ook actief werd in de Jongerenraad. Jaren daarna keerde ze terug als stagiaire vanuit haar studie Pedagogiek: “Ik zie dat ze de kracht vinden om ergens voor te gaan. Dat vind ik fantastisch! Tips? Nog beter luisteren naar jongeren. En: ieder kind heeft kwaliteiten; leer die te zien en waarderen.”

Hermien Wieberdink

Trias Jeugdhulp | www.triasjeugdhulp.nl

leert jongeren op eigen benen te staan

Hermien Wieberdink: “Ik zie dat ze de kracht vinden om ergens voor te gaan”

ZorgMagazine 67

Inge Hesselink

“Mijn naam is Inge Hesselink, verpleegkundige en coördinator zelfmanagement bij ASCON. Sinds 2002 is het bij ASCON mogelijk om deel te nemen aan zelfmanagement en stuur ik samen met mijn collega Jesay van Aagten het zelfmanagementteam aan. Zelfmeten, maar ook zelfdoseren behoort tot de mogelijkheden.”

Zelfmanagementprogramma voor cliënten

“Cliënten meten middels een vingerprik hun eigen INR en doseren hun eigen tabletten of krijgen van ASCON de dosering via een beveiligd internetprogramma of door een geprinte kalender. Wij hebben tot nu meer dan 20% van de patiënten van ASCON getraind in het zelfmanagementprogramma.”

“De training omvat 2 dagdelen van 2 uur, met een tussenpose van 1 week, waarin wij de mensen leren omgaan met het apparaat en de strips. Er wordt uitleg gegeven over stolling, antistolling en het beveiligde internetprogramma. Vervolgens is er nog een begeleidingsperiode van 3 maanden. Tijdens de training zeggen sommige mensen wel eens: “dat leer ik nooit!” Het is dan altijd weer leuk om te zien dat deze mensen na 3 maanden begeleiding uitermate tevreden zijn en niet meer zonder willen.”

“Het zelfmeten is niet aan leeftijd gebonden en is in principe toegankelijk voor alle trombosedienstpatiënten, mits zij een langdurige indicatie hebben (langer dan 6 maanden) om antistollingstabletten te gebruiken. Er bestaat een mogelijkheid om in een later stadium deel te nemen aan de training zelfdoseren.”

Minder afhankelijkheid

“Het zelfmanagementteam heeft de ervaring dat de ‘zelfmeters’ het als prettig ervaren dat ze niet hoeven te wachten op de prikpost, de baas niet meer om vrij hoeven te vragen of bijvoorbeeld op zoek te moeten naar een laboratorium in het buitenland. De mensen voelen zich duidelijk minder afhankelijk.”

ASCON | www.antistollingscentrum.nl

De trombosedienst ASCON heeft een enthousiast zelfmanage-mentteam. Dit team verzorgt trainingen, meermaandelijkse controles en voorzien de cliënten uit het zelfmeetprogramma van een dosering en eventuele aanvullende informatie.

leert trombosedienst-

patienten zelf te meten

en doseren

68 ZorgMagazine

TriviumMeulenbeltZorg (TMZ) richt zich op de kwaliteit van leven voor cliënten en mede-werkers. Daarom investeert zij voortdurend in haar medewer-kers, o.a. door scholing. TMZ is een grote zorgorganisatie met veel locaties. Er zijn daardoor veel mogelijkheden om als medewerker door te stromen en om jezelf verder te ontwik-kelingen.

TMZ heeft een breed zorgaan-bod, van thuiszorg, dagbehan-deling en verpleeghuiszorg tot palliatieve zorg. Medewerkers kunnen de keuze maken voor werken op een andere locatie, voor zorg in een ander aan-dachtsgebied of voor een heel andere functie. Het werkgebied van TMZ ligt in de gemeenten Almelo, Borne, Hengelo, Tubber-gen en Twenterand.

TMZ is een van de grootste leer-bedrijven in Twente. Wij bieden leerlingen op contractbasis een leerwerkplek voor BBL-zorgoplei-dingen (voor externe kandidaten

op niveau 3, interne kandidaten op niveau 3 t/m 5; 30% scholing, 70 % werken) en voor de BOL-opleiding (op niveau 2 tot en met 5, 30% stage en 70% scholing). Daarnaast hebben wij stage-plaatsen voor zowel paramedi-sche studenten als aankomend huisartsen en specialisten oude-rengeneeskunde. TMZ werkt sa-men met het ROC van Twente en de Saxion Hogeschool.

Heb je bij ons eenmaal een op-leidingsplaats, dan spant TMZ zich in om je ook na diplomering in dienst te nemen. We bieden je dan kansen om verder te stude-ren en door te stromen.

Kijk op onze vernieuwde website www.triviummeulenbeltzorg.nl

TMZ onderscheidt zich door opleidingsaanbod

TMZ investeert in haar medewerkers

Kijk voor werken in zorg en welzijn op www.zorgselect.nl

ZorgMagazine 69

Er is een ruime keuze aan opleidingen in zorg en welzijn. Naast de vele verschillende beroepen binnen zorg en welzijn, kun je ook een keuze maken hoe je de opleiding wilt doorlopen. Je kunt bijvoorbeeld al werkend je opleiding volgen.

Een opleiding in zorg en welzijn is niet alleen een opleiding tot verzorgende of verpleegkundige. Er zijn talrijke beroepen binnen zorg en welzijn: je kunt werken met kinderen of volwassenen, computers en apparaten. Of je kiest voor creativiteit en spel, techniek, voeding en keuken of psychische problemen.

Zo kun je werken in de ziekenhuiszorg, thuiszorg, verpleging & verzorging, gehandicaptenzorg, geestelijke gezondheidszorg, kraamzorg, huisartsenzorg, jeugdhulpverlening of maatschappelijke opvang. Werken in zorg en welzijn is boeiend en afwisselend!

Kies voor een opleiding in zorg en welzijn

Als student kun je op verschillende scholen een beroeps-opleiding volgen richting zorg en welzijn. Op onder andere de volgende ROC’s en Hogescholen kun je een opleiding volgen:

Alfa College www.alfa-college.nlROC Aventus www.aventus.nlDeltion College www.deltion.nl Gereformeerde Hogeschool www.gh-gpc.nl Hoornbeeck College www.hoornbeeck.nl Landstede www.landstede.nl ROC Menso Alting www.mensoaltingcollege.nl Saxion www.saxion.nl Windesheim www.windesheim.nlGraafschap College www.graafschapcollege.nlROC van Twente www.rocvantwente.nlHogeschool www.han.nlArnhem en Nijmegen

Kijk op www.youchooz.nl voor meer informatie over beroepen en opleidingen in zorg en welzijn.

Op www.zorgselect.nl vind je vacatures in zorg en welzijn.

70 ZorgMagazine

Lisan Kleinsman, 24 jaar en werkzaam als wijkverpleeg-kundige bij Livio, team Zuid Enschede.

“Sinds april 2010 ben ik werkzaam als wijkverpleegkun-dige. Hiervoor werkte ik ook al bij Livio maar dan als verpleegkundige in een woonzorgcentrum en verpleeg-huis. Met tevredenheid, maar toch trok het werk in de thuiszorg me meer. Zorg verlenen bij klanten thuis geeft mij een grotere mate van verantwoordelijkheid en vraagt veel creativiteit. Ik kom verschillende klanten tegen met ieder verschillende ziektebeelden en zorgvragen.”

“Bij Livio werken we met de iO, hiermee ontvangen we de dagelijkse planning en zien we een kort overzicht van de klant en zijn/haar bijzonderheden. Daarnaast registreren we de tijd die we bij de klant aanwezig zijn geweest. Dit systeem zorgt ervoor dat we minder administratie hoeven te doen en dus meer tijd voor de klant hebben!”

“Als wijkverpleegkundige bied ik zorg aan klanten met een grote diversiteit aan ziektebeelden. Bijvoorbeeld stomazorg, sondevoeding, wondzorg of diabetespro-blematiek; ik kom het allemaal tegen en dat maakt het beroep boeiend.”

“Een zorgdossier moet compleet en up-to-date te zijn. Ik vind het van belang dat er in goed overleg met de klant zorgafspraken worden gemaakt, deze zijn dan terug te vinden in het klantdossier. Dit gebeurt tijdens een intake-gesprek maar ook tijdens de dagelijkse zorg. De zorgafspraken worden regelmatig geëvalueerd en eventueel aangepast.” “Na de behandeling van de klant en bespreken van het klantdossier neem ik afscheid van de klant.”

“Dagelijks heb ik contacten met medewerkers van speciale afdelingen van het Medisch Spectrum Twente, huisartsen, fysiotherapeuten en ergotherapeuten. Ook spreek ik dagelijks collega’s voor afstemming en zorgvragen. Dus ondanks dat het een solistisch beroep is, heb ik veel contact met mijn collega’s.”

Livio | www.livio.nl

...Lisan Kleinsman

Een dag mee met...

Lisan bij de auto

Lisan behandelt wond

van klant

Lisan zit aan de telefoon

Lisan neemt afscheid van de

klant

Lisan bekijkt klantdossier met klant

Lisan met iO

ZorgMagazine 71

Marieke Lindenschot werkt sinds 2008 als ergotherapeut in De Vogellanden, centrum voor revalidatie in Zwolle. Vanaf het behalen van haar hbo-diploma ergotherapie wist ze dat behandelen alleen voor haar niet genoeg zou zijn. Marieke is op zoek naar antwoorden, die onderzoek haar kunnen geven.

Door het doen van onderzoek kunnen vragen beantwoord worden zoals ‘welke behandelmethoden zijn het meest succesvol?’ En ‘waarom?’. Het gaat Marieke daarbij niet alleen om het bevredigen van haar nieuwsgierigheid, maar het inzetten van deze kennis voor het optimale herstel van revalidanten. Marieke haalde haar master in de ergotherapie in 2009 en daarna kon ze ook aan de slag als onderzoeker in De Vogellanden. De combinatie van ergotherapeut en onderzoeker bevalt Marieke uitstekend.

Marieke vindt dat revalidatiebehandeling zo veel mogelijk evidence based moet zijn. Dit betekent een combinatie van de feiten (het onderzoek/bewijs), de expertise van de therapeuten en de mening en ervaring van de revalidant. Ze maakt gebruik van nieuwe kennis die in de revalidatie wereldwijd wordt opgedaan. Wanneer onderzoeks-resultaten van succesvolle methoden bekend worden, staat Marieke vooraan om deze samen met haar collega’s in te zetten voor de revalidanten in De Vogellanden. Marieke is vooral geïnteresseerd in onderzoeken die praktisch toepasbaar zijn. De vraag die voor haar bij onderzoek voorop staat is: ‘wat heeft de revalidant eraan?’

De afdeling chronische pijn en neurologie zijn Marieke’s werkterrein. Bij de neurologie revalideren veel volwassenen met hersenletsel en bij de afdeling chronische pijn, revalideren naast de volwassenen met pijn ook volwassenen met chronische vermoeidheid. Ziektebeelden die heftige gevolgen kunnen hebben, zoals cognitieve problemen,

belastbaarheidsproblemen en het verlies van bewegingsmogelijkhe-den. Als ergotherapeut coacht en begeleidt ze revalidanten om hun dagelijkse activiteiten weer zo goed mogelijk te kunnen doen. Wat die activiteiten zijn, hangt af van de hulpvraag van de revalidant. De ene revalidant wil heel graag weer leren koken, een ander vindt fietsen het belangrijkst. Met de revalidant uitzoeken wat hij of zij wil bereiken en samen daar naartoe werken, daarin vindt Marieke haar uitdaging als ergotherapeut.

Op dit moment doet Marieke onderzoek naar de rTMS-behandeling (Transcraniële Magnetische Stimulatie). Net als de revalidatie-behandeling is bij het onderzoek een team betrokken. Dit team bestaat uit fysio- en ergotherapeuten en een revalidatiearts. Bij de rTMS-behandeling worden de hersenen van volwassenen die een beroerte hebben gehad, gestimuleerd met magnetische straling. Uit Amerikaanse literatuur blijkt dat hierdoor een winst van 10 tot 20% te behalen valt op de arm-handfunctie. Door het stimuleren van hersengebieden en verbindingen tussen hersenen en spieren kunnen de hersenen mogelijk sneller en beter herstellen. Dat kan een groot voordeel voor de revalidant betekenen. Door iets meer herstel kunnen revalidanten misschien net wel zelf een kopje oppakken of schrijven. Iedere verbetering van functie kan leiden tot een betere kwaliteit van leven voor mensen na een beroerte. Marieke wacht de resultaten van het rTMS-onderzoek met spanning af.

Marieke Lindenschot

De Vogellanden | www.vogellanden.nl

zet haar kennis in

voor het optimale

herstel van

revalidanten

Marieke Lindenschot ergotherapeut en onderzoeker

72 ZorgMagazine

ZGT | www.zgt.nl

...Jaap Dekker

Een dag mee met...De werkdag van Jaap Dekker, eerste medewerker Transport in ZGT Almelo, begint om 07.00 uur. Maar Jaap is al rond 06.15 uur aanwezig om in alle rust de mail te lezen en te checken of alles loopt zoals het moet. De afdeling, waar Jaap dertig collega’s aanstuurt, zorgt voor diverse transporten in ZGT: de patiënt die van de verpleegafdeling naar de OK moet, maar ook het vervoer van afval, servies, linnengoed, enzovoort.

07.00 uur Jaap ondersteunt

zijn collega’s bij het bezorgen van

voeding op de diverse afdelingen. “Daarnaast bezor-

gen we rond 11.00 uur op verschillende afdelingen medicij-

nen”, aldus Jaap.

08.00 uur Jaap werkt het

dienstrooster bij. “Ik geef er de voorkeur aan om dit dagelijks e doen in plaats van aan het eind van de maand alles in één keer. Het is prettig als je het rooster

rond hebt en ieder-een naar tevreden-heid is ingepland.”

10.00 uur Het linnengoed

moet worden gescand. Datgene wat nodig is, komt

de volgende dag op karren binnen en

moet verdeeld wor-den over de afdelin-gen. Jaap loopt met een collega mee om te controleren of de aantallen juist zijn.

13.00 uur Het zwaardere werk

roept: er is een aanvraag binnen

gekomen voor de verplaatsing van een paar kasten

en bureaus op de polikliniek van de

cardiologen.

14.30 uur Er komt een mel-

ding binnen van een kapotte koplamp van één van de

pendelauto’s (deze gebruikt het per-

soneel om van de ene naar de andere

locatie te rijden). Jaap regelt dat een

collega langs de garage rijdt.

15.30 uur De afdeling zorgt

voor de verzending van de interne post.

De externe post wordt gesorteerd en de postzakken voor TNT worden

klaargemaakt.

Jaap’s werkdag zit er op. “Onlangs is er een medewerkertevredenheidsonderzoek gehouden. Daaruit bleek dat de afdeling erg hoog scoort qua klantgerichtheid”, vertelt Jaap. Met een tevreden en trots gevoel vertrekt hij richting huis.

ZorgMagazine 73

Het beste uit jezelf

Lejo Kleiman werkt op een locatie waar mensen wonen met een verstandelijke beperking. Ze krijgen 24 uur per dag en zeven dagen in de week zorg en ondersteuning. Lejo is begeleider en deskundige op het gebied van (brand)veiligheid. In Regio Oost is hij coördinator en instructeur BHV.

Aandacht voor mensen

“Bij Philadelphia willen we dat mensen met een verstandelijke beperking het beste uit zichzelf halen. Daarom wonen mensen in kleine groepen, zodat je je eigen plek kunt vinden. Ik werk op de Ingelandhof in Zwolle, waar achttien cliënten wonen in drie groepen. Ze hebben verschillende achtergronden. De een leeft en werkt bijna zelfstandig, terwijl een ander naar een dagcentrum gaat.”

Leren op je werk

“De verschillen zorgen ervoor dat je werk uitdagend blijft en je groeit in je vak. Iedereen krijgt ruimte om deskundigheid op te bouwen. Een deskundigheid waar ik zelf aan heb gewerkt is veiligheid op locatie. Ik zorg er samen met collega’s voor dat we zo goed mogelijk voorbereid zijn op noodgevallen. We zijn immers verantwoordelijk voor mensen die een beroep op ons doen.”

Onder de douche

“Op locatie oefenen we met collega’s èn cliënten. Mensen met een beperking reageren anders. Er zijn mensen die in paniek raken en die je moet kalmeren, er zijn er die zelf hun ontruimingstijd bijhouden, maar er zijn ook cliënten die vragen of je terug kunt komen wanneer ze klaar zijn met douchen. Voor iedereen zoek je een eigen benade-ring, want iedereen moet op tijd op de verzamelplaats zijn.”

Niet te vaak

“Wanneer er een oefening is geweest, bespreek je met collega’s hoe het is gegaan. En wat beter kan. Met cliënten moet je regelmatig oefenen, maar niet te vaak, omdat ze er dan van uit gaan dat het de volgende keer weer een oefening is. Dan gaan de scherpe kantjes er af en dat is niet de bedoeling. Het mooie is dat je op die manier samen leert, met collega’s èn cliënten. Zo haal je ook als medewerker het beste uit jezelf.”

Unieke mensen

“We werken bij Philadelphia voor mensen met zeer verschillende ach-tergronden. We werken voor jonge, opgroeiende en oudere cliënten, mensen met Down’s syndroom, mensen met een vorm van autisme of een combinatie van lichamelijke en verstandelijke beperkingen. Iedereen is uniek en voor iedereen is het een uitdaging de juiste ondersteuning te vinden. Dat maakt werken hier de moeite waard.”

Lejo Kleiman

Philadelphia Zorg, Regio Oost | www.philadelphia.nl

is goed voorbereid

op noodgevallen

74 ZorgMagazine

Hoe bijzonder kan iemand zijn?

In het voetlicht staat Ilse Berendsen, 41 jaar, werkzaam als team-manager dagbehandeling in verpleeg- en revalidatiecentrum Antonia, in Terborg. Begonnen midden jaren ’80 als leerling ziekenverzorgster in de warme familiecultuur van Antonia, beschermd en veilig, en uitgegroeid tot een inspirerende, ambitieuze, ondernemende leidinggevende, die mensen om haar heen weet te motiveren en enthousiasmeren om méé te gaan in de vele ontwikkelingen waar we anno 2011 voor staan. Dat maakt Ilse zo bijzonder.

Als je het Ilse zelf vraagt, komt haar bescheidenheid om de hoek kijken, want ze vindt zichzelf helemaal niet zó bijzonder. “Ik laat me graag inspireren door anderen. Voor mij is sámenwerken heel belang-rijk, niet alleen binnenshuis, maar ook met andere zorginstellingen. Door kracht en kennis te bundelen bevorderen we de continuïteit en de kwaliteit. Vanuit die visie weet ik waaraan ik wil en kan werken.”

Ze heeft veel geleerd in de managementopleiding die ze onlangs heeft afgesloten, alhoewel ze er met een zekere terughoudendheid aan begon. “Ik had het gevoel op een voorbestemde trein te stappen, ik moest mijn paspoort inleveren en wist niet wat de eindbestemming was. Aan het einde van de rit zou ik een nieuw paspoort, een nieuwe identiteit krijgen; zou ik niet meer mezelf (mogen) zijn.”

“Dat heeft gelukkig heel anders uitgepakt”, haast ze zich te zeggen. “Het is juist de clou om bij jezelf te blijven, en te onderkennen wat je kwaliteiten en valkuilen zijn. Je hoeft niet perfect te zijn. Een 7 is ook goed, alhoewel...” Ilse geeft aan dat ze stiekem toch altijd voor die 8 of 9 gaat, maar daarin zit voor haar de uitdaging. “Ik wil wél het gevoel hebben, dat ik er alles uitgehaald heb.”

Als Ilse de vraag krijgt, waar ze momenteel de uitdaging in ziet, breekt ze los: “Wij willen ons profileren als expertisecentrum voor de geriatrische revalidatie. De revalidatiedagbehandeling is een belangrijke schakel in de keten. De cliënt kan eerder naar huis, door aansluitend op een aantal dagdelen intensieve revalidatie te krijgen

in Antonia.” De cliënt behoudt zelf de regie maar kan rekenen op deskundige ondersteuning binnen een therapeutisch klimaat. Ze straalt als ze over haar werk praat. Ze is er trots op, dat Antonia geselecteerd is als een soort proeftuin, waardoor alle fases van het herstelproces optimaal op elkaar kunnen worden afgestemd.

Op de valreep wil ze nog kwijt, dat de dagbehandeling in de nabije toekomst gehuisvest wordt op de plaats, waar het thuishoort, namelijk aan de voorkant van Antonia, een terechte A-locatie.

Dat zíj daar door haar vastberaden-heid voor gezorgd heeft, vermeldt ze er niet bij, dat maakt haar zo bijzonder!

Ilse BerendsenAzora | www.azora.nl

weet mensen om haar

heen te motiveren om mee

te gaan in ontwikkelingen

ZorgMagazine 75

07.30 uur - De dag start met het mailen van de overdracht en het afhandelen van acute roosterzaken. Rond 08.00 uur drinkt Martijn bij één of twee afdelin-gen een kop koffie. Daarna snel door naar het ochtendoverleg, waar algemene bijzonderheden, de verloven en ziekmeldingen van patiënten besproken worden.

09.15 uur - Naar een afdeling om te bespreken of een maatregel van een patiënt eraf kan. De patiënt heeft kamerafzondering gekregen. Besloten wordt dat dit opgeheven kan worden.

10.00 uur - Bij het bureau personeelsinzet (BPI) geeft Martijn eventuele ziekmeldingen van de sociotherapie door en bekijkt of de overall bezetting voldoende is.

11.30 uur - Binnen Oldenkotte is net een groot renovatietraject van start gegaan. De eerste afdeling is verhuisd naar hun tijdelijk onderkomen. Alles is zo goed mogelijk voorbereid, maar toch zijn er wat praktische problemen met de intercom. Martijn bespreekt deze met de afdeling en de facilitaire dienst.

13.00 uur - Vanmiddag is er een crisisplaatsing vanuit een ggz-instelling. De patiënt wordt in een veilige kamer geplaatst. Martijn checkt de informatie die gegeven is en de laatstbekende staat van de patiënt zodat de medewerkers daarop kunnen anticiperen.

15.30 - 16.00 uur - Er zijn dagelijks twee DDM-diensten. Martijn en Remon bespreken in de overdracht de belangrijkste zaken.

...Martijn Alleman

Een dag mee met...

FPC Oldenkotte | www.oldenkotte.nl

07.30 uur - opstart

09.15 uur - afdelingsbezoek

10.00 uur - roosterperikelen

11.30 uur - overleg

13.00 uur - crisisopname

15.00 uur - overdracht

Een dag mee met Martijn Alleman, teamleider DDM en DDM’er (dienstdoend manager) bij forensisch psychiatrisch centrum Oldenkotte. Binnen FPC Oldenkotte worden patiënten met een tbs-maatregel behandeld. Dit werk is dynamisch, maar brengt ook spanningen met zich mee. Samenwerking zowel intern als extern is dan ook belangrijk. De DDM’er heeft een coördinerende rol in de onderlinge informatie-uitwisseling en communicatie. De afdelingen kunnen bij de DDM’er terecht met vragen uiteenlopend van een lekkage tot inhoudelijke behandelvragen over een patiënt, met alles daar tussenin.

76 ZorgMagazine

Twee kraamverzorgenden over hun werk

Monique Beens werkt sinds kort als kraamverzorgende bij VVT Zorgverleners. Agnes Vreeswijk is per augustus met pensioen. Een mooi moment om met hen te praten.

Aandacht voor de kraamvrouw

Hoe is het voor Agnes om iemand te zien die net met haar werk als kraamverzorgende is begonnen? Agnes: “Wat heerlijk! Je bent nog jong en begint aan iets heel moois. Want er is toch niets mooiers dan bij zoiets intiems als een bevalling en kraamperiode aanwezig te mogen zijn.” Monique reageert: “Ik hoop dat ik ook zoveel ervaring mag opdoen en er zoveel lol aan mag beleven.”

Ze vinden het leuk om steeds andere gezinnen te leren kennen. Daarbij is het belangrijk dat er aandacht is voor de kraamvrouw en het kind, maar ook dat het huishouden gedaan wordt en er gekookt wordt als het gezin dat wil. “Het mooie van werken in de kraam is het intieme, dat het gezin doordraait en je daaraan mag deelnemen. Het verwennen en verzorgen is daar een belangrijk onderdeel van”, zegt Monique.

Een kraamverzorgende per gezin; flexibele zorg

De voordelen van VVT Kraamzorg? “Dat er één kraamverzorgende per gezin komt en dat we flexibel zijn; als het nodig is dat de kraamverzorgende langer blijft, dan kan dat.”

Bijna 20 jaar bij VVT Zorgverleners

Agnes werkte lang in de kraamzorg en daarvan bijna 20 jaar bij VVT Zorgverleners! Daar kijkt ze met veel plezier op terug. “Doordat je de hele periode bij een gezin bent, ben je en voel je je heel betrokken en verantwoordelijk voor hoe het gaat in het gezin. Bij vragen kan ik terugvallen op collega’s en de organisatie, dat is fijn. Natuurlijk blijven we door bijscholing op de hoogte van recente ontwikkelingen. En we hebben het borstvoedingscertificaat; als kraamverzorgenden zijn we op de hoogte van wat belangrijk is voor het geven van borstvoeding en kunnen dit ook toepassen.”

En, heeft Agnes nog een tip voor haar jongere collega? “Zorg goed voor de mensen en heb plezier in je werk. Maar volgens mij doe je beide!”

Monique & Agnes

VVT Zorgverleners | www.vvt-zorg.nl

zijn betrokken en voelen

zich verantwoordelijk

voor het gezin

VVT Zorgverleners

VVT Zorgverleners biedt al sinds 1988 professionele kraam- en thuiszorg in Overijssel en Gelderland. Ook bieden we kraamzorg in Drenthe. Via VVT Zorgverleners zijn mensen verzekerd van professionele, persoonlijke aandacht in hun vertrouwde omgeving.

Meer weten? Kijk op www.vvt-zorg.nl of bel naar 088 - 488 00 00.

ZorgMagazine 77

Werkbezoek ATC (arbeid, training, coaching) Patricia bezoekt een jongere die hier werkt onder begeleiding van het ATC met de doelstelling te re-integreren naar school of werk. Patricia begeleidt bij de overige leefgebieden. Tijdens het voortgangsgesprek zijn doelen geëvalueerd en nieuwe doelen opgesteld.

Huisbezoek Patricia heeft Sahida op weg geholpen met vragen over financiën en huisvesting. Jongeren kunnen via Jarabee een woning toegewezen krijgen van de woningbouw-vereniging op voorwaarde dat zij begeleiding accepteren van Jarabee en de Stadsbank Oost Nederland. Sahida is nu 35 weken zwanger en Patricia

bezoekt haar om te praten over de voorbereiding op de komst van het kindje. Sahida bezoekt inmiddels ook de Jonge moedergroep van het J-punt. Inloop

‘s Woensdags van 12.00 tot 15.00 uur is er inloop voor jongeren op de wachtlijst met praktische hulpvragen en aanmeldingen. Ook de collega’s ‘Bemoeizorg’ zijn aanwezig (Mediant, Tactus en Stadsbank). Jongeren krijgen direct een gesprek met de juiste instantie. Tijdens de inloop komen ook jongeren

hun post ophalen; zij gebruiken het adres van het J-punt onder voorwaarde dat zij begeleiding accepteren.

Intakegesprek Tijdens de inloop komt Nathalie binnen. Ze heeft geen overzicht meer over haar financiën, ze heeft schulden en een conflict met haar werkgever. Ze spreken af dat Anouk gaat helpen haar papieren te ordenen en om doelen op te stellen voor de komende drie maanden.

Werkbezoek Stadsbank Anouk gaat mee met een moeder die vragen heeft over haar reserveringen en weekgeld. De stadsbank bewaakt haar financiën en regelt haar vaste lasten.

Administratie De begeleiding van jongeren gaat gepaard met registratie, schrijven van gespreksverslagen en opstellen van hulpverle-ningsplannen, bemiddelen en telefonische afstem-ming met netwerkpartners.

Marja in gesprek met familie van een cliënt

...Patricia & Anouk

Een dag mee met...

Jarabee | www.jarabee.nl

Patricia Winberg en Anouk Markslag vormen samen het project Ondersteunende Begeleiding. Hier worden jaarlijks 80 jongeren begeleid van 18 tot 27 jaar met lichte, praktische hulpvragen. Zij krijgen drie maanden begeleiding bij huisvesting, financiën, dagbesteding, sociale activering of psychosociale problematiek. Ondersteunende Begeleiding werkt binnen het J-punt nauw samen met het Thuislozen Team, Project Jonge Moeders, Individuele Begeleiding en casemangement.

78 ZorgMagazine

“Meedoen mogelijk maken”

Marjorie Veneman is consulent Vrije Tijd en Sport (VTS) bij MEE Veluwe. Het team VTS bestaat uit vier consulenten en een manager. Zij werken samen aan verbetering en uitbreiding van het vrijetijdsaanbod op de Veluwe voor mensen met een beperking. Wat komt Marjorie tegen in haar dagelijkse werk en wat maakt het zo bijzonder?

Marjorie: “Vrije tijd is een belangrijk deel van het leven. Lekker actief bezig zijn door bijvoorbeeld te sporten, muziek te maken of iets te beleven uit een andere cultuur. In je vrije tijd kun je iets leren, andere mensen ontmoeten en lekker ontspannen. Dat geldt voor iedereen, dus ook voor mensen met een beperking.” De vrijetijdsconsulenten proberen mensen met een beperking zo gewoon mogelijk mee te laten doen met de vrijetijdsactiviteiten die er zijn in de regio. “We merken dat veel verenigingen en sportclubs nog onvoldoende ingesteld zijn op mensen met een beperking, maar er wel voor open staan. Wij helpen deze organisaties dan bij het opzetten en onderhouden van aanbod voor mensen met een beperking”, vertelt Marjorie enthousiast.

Vraag en aanbod in de regio

Marjorie: “Iedere cliënt heeft zo zijn eigen ideeën over de invulling van zijn of haar vrije tijd. Samen met de cliënt bekijken we dan welke passende activiteiten er zijn in de regio. Merken we dat er meerdere mensen behoefte hebben aan een activiteit die er nog niet is? Dan ontwikkelen we hiervoor nieuwe initiatieven. Hiervoor maken we gebruik van ons brede netwerk. Zo werken we veel samen met gemeenten, welzijnsinstellingen, zorginstellingen, woonvormen, (speciaal) onderwijs en vrijetijdsorganisaties.”

Aanbod op een rijtje

Het is voor Marjorie en haar collega’s erg belangrijk dat ze goed op de hoogte zijn van het actuele vrijetijdsaanbod op de Veluwe. Hiervoor maken zij onder meer gebruik van de website www.vrijetijdsportaal.nl.Op deze site kunnen mensen, dus ook de cliënten zelf, het vrijetijdsaanbod in Gelderland doorzoeken. Plezier in het werk

Wat maakt het werk van een vrijetijdsconsulent bij MEE nou zo leuk? Marjorie hoeft niet lang over het antwoord na te denken. “Het is elke keer weer een uitdaging om voor een cliënt een passende activiteit te vinden. Lukt het dan om samen iets te vinden wat echt bij hem of haar past, dan geeft dat een enorme kick en een voldaan gevoel. Samen met mijn collega’s maak ik meedoen voor heel veel mensen mogelijk!”

Marjorie Veneman

MEE Veluwe | www.meeveluwe.nl

maakt meedoen voor heel

veel mensen mogelijk

MEE VeluweMee Veluwe biedt informatie, advies en ondersteuning aan mensen met een chronische ziekte, verstandelijke beperking of autisme spectrum stoornis en hun omgeving. Ook ondersteunt MEE Veluwe gemeenten en organisaties. Voor een vestiging bij u in de buurt kunt u kijken op www.meeveluwe.nl.

Het team VTS, v.l.n.r.: Janine van Loenen, Anja Wouters, Freek Weers, Marjorie Veneman en Gretha Visserman.

ZorgMagazine 79

AriënsZorgpalet | www.arienszorgpalet.nl

...Inka Logister-Proost

Een dag mee met...

“Als een cliënt zijn of haar betekenisvolle activiteiten weer wil kunnen uitvoeren, zie ik dat als een uitdaging in mijn werk!”

Inka Logister-Proost werkt als ergotherapeut op de revalidatieafdeling De Brink van AriënsZorgpalet aan het gloednieuwe Klaaskateplein in Enschede. De cliënten verblijven daar tijdelijk na bijvoorbeeld een beroerte of gebroken heup. Haar werk is afwisselend. “Niet alleen is iedere cliënt uniek en heeft andere mogelijkheden en (hulp)vragen, ook gedurende de dag doe ik veel verschillende dingen.”

“ ’s Morgens begin ik meestal met zelfzorgvragen, zoals aankleden zonder valrisico. Daarna het ontbijt: hoe smeer je brood als je eenzijdig verlamd bent? Het is immers het meest zinvol om zo door de dag de activiteiten op logische momenten te observeren en te behandelen! De één wil planten water geven om zo de rollator te leren gebruiken in het dagelijks handelen. Met een ander ga ik de wijk in om scootmobielles te geven. Elke cliënt bepaalt zelf, binnen de mogelijkheden, wat zijn of haar prioriteiten zijn. Ik doe ook huisbezoeken om de cliënt te adviseren welke aanpassingen nodig zijn om naar huis te kunnen. Een hoge drempel kan een onneembare barrière vormen. Soms is een traplift nodig. Daarna coach en begeleid ik de aanvraagprocedure bij de WMO om in aanmerking te komen voor vergoedingen. Ook overleg ik vaak met de mantelzorgers. Wat moet de cliënt kunnen, zodat thuis wonen weer haalbaar is? Tegenwoordig kunnen we na ontslag nazorg bieden via de eerstelijn.”

“Binnen AriënsZorgpalet werken vijf ergotherapeuten en we werken nauw samen met de andere disciplines – verzorgenden, fysiotherapeuten, logopedisten, artsen, cliëntadviseurs en psychologen – en we overleggen wekelijks om alle zorg en behandeling rond de cliënt goed af te stemmen.”

“Ik wist al dat ik dit werk wilde doen toen ik dertien was; ik vind het nu nog steeds een prachtig en boeiend beroep!”

08.15 uur

Aankleden zonder valrisico

13.30 uur

Teamoverleg

10.00 uur

Scootmobiel rijden

15.30 uurOpmeten drempel bij cliënt

09.00 uurSinaasappel schillen

09.30 uurBloemen water geven

80 ZorgMagazine

Kijk voor werken in zorg en welzijn op www.zorgselect.nl

ZorgMagazine 81

Puzzel en win

Prijspuzzel

De medewerkers op de foto’s zijn te vinden in dit ZorgMagazine. Zoek het juiste beroep bij de medewerker.

De letters in de gekleurde vakjes vormen van boven naar beneden een woord.

Stuur de oplossing met je naam, e-mailadres, functie & organisatie (of opleiding als je nog studeert) op voor 1 december 2011 naar info@wgvoost.nl, onder vermelding van ‘prijspuzzel zorgmagazine’.

De winnaar krijgt via e-mail bericht en ontvangt een bijzondere prijs.

Woordzoeker

Zoek de volgende woorden:

analistaudicienbiometrieergotherapiefarmakundefysiotherapiegeneeskundegerontologiehuidtherapiejeugdzorglogopedieopticien

orthoptiepsychologiespeltherapieverloskundeverpleegkundeverzorgendezorghulpzorgmanagement

De overgebleven letters

vormen een zin.

Woordzoeker opleidingen

A N A L I S T F K I V G Z O EF S V O O R E Y G E E E O R EA P N O P L E S E I R N R T RR L D E I H N I R G L E G H GM U A I E U E O O P O E M O OA H U P D I I T N S S S A P TK G D A N D D H T Y K K N T HU R I R E T E E O C U U A I EN O C E G H P R L H N N G E RD Z I H R E O A O O D D E I AE D E T O R G P G L E E M N PZ G N L Z A O I I O O R E G I& U V E R P L E E G K U N D EW E E P E I L N E I C I T P OZ J Y S V E I R T E M O I B N

analistaudicienbiometrieergotherapiefarmakundefysiotherapie

geneeskundegerontologiehuidtherapiejeugdzorglogopedieopticienorthoptiepsychologiespeltherapieverloskundeverpleegkundeverzorgendezorghulpzorgmanagement

Kies voor een opleiding in zorg & welzyn

82 ZorgMagazine

Kijk voor werken in zorg en welzijn op www.zorgselect.nl

ZorgMagazine 83

Als verzekerde van Menzis krijgt u zeer goede en

snelle zorg. Speciaal voor medewerkers in de zorg

is er Menzis ZorgPlus. Met ruime vergoedingen,

korting op de premie en studenten tot 30 jaar gratis

aanvullend verzekerd.

Alle reden dus om over te stappen. Dat is zo geregeld

met de Menzis OverstapCoach. Bel 088 222 49 00.

www.menzis.nl/overstapcoach

Speciaal voor de zorg

zeer goede en snelle zorg?

84 ZorgMagazine

Ben je op zoek naar een baan in zorg en welzijn? Kijk op www.zorgselect.nl. In de vacaturebank van ZorgSelect staan

vacatures van de zorg- en welzijnsinstellingen in Oost-Nederland. De vacatures beslaan alle functies die voorkomen

in zorg en welzijn: van afdelingsassistent tot manager; van verpleegkundige tot groepsleider; van secretaresse tot

controller. Dagelijks komen er nieuwe vacatures bij. Schrijf jezelf bij ons in, dan krijg je passende vacatures toege-

stuurd per e-mail en kunnen werkgevers contact opnemen als zij een baan voor je hebben.

Voor werken in zorg en welzijn!

Ben jij die bijzondere medewerker?Ga dan naar www.zorgselect.nl en solliciteer direct