Jaren geleden is het allemaal begonnen met één man. Robert was zijn naam. Hij was

nog maar een klein jongentje toen hij naar het weeshuis werd gebracht. Hij wist dan

ook niet beter dan dat hij was opgegroeid in een weeshuis waar erg strenge regels

werden gehanteerd.

Altijd was Robert het buitenbeentje. Niet alleen ‘thuis’, maar ook op school. Tot er een

meisje in huis kwam dat op hem leek. Zij werd ook door anderen raar aangekeken en

daardoor was er direct een klik. Net als hij was Willemijn een meisje die excentrieke

dingen kon. Dingen die normale Sims niet konden. Ze waren vrienden, niet meer dan

dat. Hij zou wel willen, maar hij wist dat het toch een verloren zaak was er meer

achter te zoeken.

Op school leerde hij Griselda kennen. Zij leerde Robert veel meer over de dingen die

alleen bijzondere Sims konden. Sims zoals Willemijn, hemzelf en Griselda. Zij wist

zoveel over magie dingen dat hij zich geïntrigeerde voor haar en ze werden verliefd.

Zodra Robert achttien werd en het weeshuis uit zou worden gezet, zouden ze met z’n

tweeën een onderkomen zoeken. Daar zouden ze dan onderzoeken gaan doen met

naar de magie, zodat zijzelf en andere magiërs een beter leven zouden lijden. Robert

zijn vertrek was echter eerder dan gepland.

Hij werd aan het lijntje gehouden door de verzorgers in het weeshuis. Ook zij hadden

de pik op hem. Omdat hij anders was dan de anderen, voldeed hij niet aan de ver-

wachtingen. Toen Griselda zwanger raakte, brak de hel los en besloten ze algauw dat

Robert weg moest daar. Vastbesloten om de verantwoordelijkheid op zich te nemen,

ging hij ergens alleen wonen met Griselda.

Hun dochter Sophie werd geboren. Wegens de onderzoeken vond Griselda dat ze

ook Sophie erbij moesten betrekken. Robert wilde het liever niet hebben, maar zo

lang er niets ergs kon gebeuren met hen vond hij het goed. Griselda bleek zo

gedreven te zijn door de magische krachten dat ze op een gegeven moment een

gevaar vormde voor haarzelf. Dat niet alleen, maar ook voor Robert en – nog

belangrijker, zo vond Robert – hun dochter. Op een nacht besloot hij dat het niet

langer zo door kon gaan en sloeg hij op de vlucht met hun dochter.

Hij kreeg contact met Willemijn, die inmiddels ook uit het weeshuis was en op zichzelf

woonde. Omdat hij nergens anders heen kon, besloten ze hun armoe te delen en on-

der één dak te gaan wonen met zijn drieën. Hetgeen wat het meest cliché is dat er

bestaat gebeurde: ze werden verliefd en opnieuw zou Robert vader worden. Dat hij

gevlucht was met Sophie vanwege Griselda’s gekke kapriolen had hij Willemijn echter

nooit verteld. In volkomen van onwetendheid van dat alles werd Rosalinde geboren.

Slechts voor korte tijd leefden ze als een gelukkig gezinnetje. Een gezinnetje waarin

de meisjes niets werd verteld over hun verschillende moeders, waarin geen zorgen

leken te bestaan.

Tot de een tijd kwam waarin Griselda hen vond. Met Robert ging ze het

gevecht aan en hij probeerde zichzelf, maar vooral zijn gezin te beschermen. Griselda

sprak een vloek uit over Robert en de kinderen. Een vloek die ervoor zou zorgen dat

zij met elkaar herenigd zouden worden, goedschiks of kwaadschiks. Willemijn

probeerde Robert te beschermen tijdens het gevecht. Daarentegen was Robert

vastbesloten het in zijn eentje op te nemen tegen Griselda en hij verzocht haar te

vluchten nu het nog kon. In blinde paniek maakte Willemijn dat ze wegkwam. Robert

wist Griselda te verslaan met de magie die hij had geleerd in de jaren dat hij samen

met haar was geweest. Hij wilde achter Willemijn aangaan, maar bedacht zich. Ze

zou altijd gevaar lopen. Met de kinderen sloeg hij opnieuw op de vlucht.

Geen van de meisjes waren oud genoeg om te begrijpen wat er gaande was, waar

hun moeders waren. Ze wisten van geen moeders, laat staan van één. Nooit sprak

Robert erover. Rosalinde was degene die alles wilde weten, Sophie was degene die

niets met haar moeder te maken wilde hebben. Zij had hen in de steek had gelaten,

zij wilde niets met hen te maken hebben. Robert had weleens wat verteld over hun

moeder, iets met krachten. Sophie hechtte er geen waarde aan: hun moeder bleef

een verraadster. Hij wilde hen een zo probleemloos mogelijk leven laten leiden, hen

een jeugd geven die hij zelf nooit had gehad. Daarin slaagde hij aardig. De meisjes

werden ouder, gingen naar school, speelden, hadden uitjes, vriendjes en trouwden

allebei een man.

In het geheim experimenteerde Robert nog altijd. Hij deed er vaag over als zijn

dochters of schoonzoons ergens naar vroegen. Hij werd afgedaan tot ‘die gekke

geleerde uit Blauwwater’. Liever dat dan dat ze de waarheid zouden weten. Liever dat

dan dat ze in angst zouden leven, zouden moeten vrezen. Rosalinde en Han kregen

een dochter Evi. Sophie gaf geboorte aan twee zoons – Noah en Joey.

Al bij de eerste ontmoeting met zijn tweede kleinkind Noah merkte Robert dat er wat

speciaals aan het jongentje was. De magie straalde van hem af en Robert besloot ex-

tra op hem te letten. In de tussentijd deed hij hard zijn best om goedjes uit te vinden

waardoor niemand te erg op zou vallen tussen de gewone samenleving. Niemand

mocht weten van de geheime wereld. Toch kwam Noah erachter dat zijn opa een

magiër was. Robert was geneigd hem alles te vertellen. Dat zou niet juist zijn, maar

gevaarlijk. Dus kreeg Noah alleen het noodzakelijkste te horen. Zijn opa was een

magiër, hij moest zijn mond houden en zijn moeder en tante bleken verschillende

moeders te hebben. Robert liet zijn kleinzoon teruggaan in het verleden. Noah zag

hoe zijn opa werd wie hij was geworden, hoe hij achter zijn krachten was gekomen,

wie zijn voorouders waren.

Nieuwsgierig en jong als Noah was, wilde hij meer te weten komen over alles. Zelf

besloot hij op onderzoek uit te gaan.

Sophie kreeg er lucht van, was ziedend. Ze verbood haar vader het erover te hebben.

In het geheim leerde hij Noah meer over het magische volk. Bij hem kwamen de

magische krachten sterk tot ontwikkeling. Hij was anders dan Evi, bij wie hij hoopte

dat het een paar generaties over zou slaan.

Robert bij Joey beveiligde Joey met spreuken, maar niet zonder dat iemand het

doorhad. Nu was de maat vol voor Sophie. Ze was zo kwaad op haar vader dat ze

hem niet meer wilde zien. Robert had gedaan wat hij kon. Zijn beste tijd was geweest

en hij wilde niet hetgeen verwoesten voor hen dat hij in al die jaren had opgebouwd:

een veilig leven. Robert riep iets over zichzelf af waardoor hij oploste in het niets,

precies zoals zijn dochter had gewild. Niemand heeft ooit nog wat hem vernomen.

Nu zijn opa er niet meer was, Noah probeerde alles zo goed mogelijk op zijn pootjes

terecht te laten komen. Naar zijn gevoel stond hij alleen voor. Al wist hij niet wat ‘er’

precies inhield. Noah had gezien hoe zijn opa’s geest was weggegaan. Echter werd

zijn dood afgedaan als een hartaanval. Sophie wist er meer van en dat wist Noah.

Toch werd er niet over gesproken. Door niemand niet. Net als het feit dat Han vreemd

was gegaan. Hij trok bij Maren en diens dochter in en niemand had nog echt contact

met hem. Door de tienerjaren heen ontdekte Noah iets geks; hij had gevoelens voor

zijn half- nichtje Evi. Niemand wist ervan tot de liefde bleek wederzijds te zijn. Het feit

dat Evi en Noah een koppel vormden maakte zorgde voor de nodige commotie. Met

jaren van vallen en opstaan bleek dat de twee niet zonder elkaar konden.

Ook Joey kreeg een meisje in het vizier. Al vanaf de basisschool was hij verliefd op

haar – Cathelijn. Hun karakters waren bijna het recht tegenovergestelde van elkaar.

Cathelijn was de roekeloze, Joey de verlegen het jongentje. Joey kon goed met Joey,

terwijl Cathelijn niet met haar vader kon en een haat-liefdeverhouding had met haar

zusje Isolde had. Haar moeder leefde niet meer.

Joey en Cathelijn waren al vroeg een stelletje en Sophie en René waren blij hun

zoontje zo gelukkig te zien. Als tiener die bijna zijn broer en schoonzus achterna zou

gaan naar de universiteit bleek dat Joey vader zou worden. Cathelijns vader Leo was

het er totaal niet mee eens. Ze kregen zo’n heftige ruzie dat Cathelijn een paar

maanden bij Joey ging wonen. Een maandje voor het examen beviel Cathelijn.

Met liefdesbaby Lynn vertrokken ze naar de universiteit. Al ging het op en neer in de

relatie van Noah en Evi; ze hielden erg veel van elkaar. In het laatste semester raakte

Cathelijn opnieuw zwanger, vrijwel tegelijkertijd met Evi. Afgestudeerd werden

Cathelijn en Joey ouders van tweeling Nienke en Wietse. Evi beviel van een zoon:

Sander. Lynn was inmiddels al kind. Ze leefde nogal een eigen leven, erg los van haar

ouders – die het altijd druk hadden met de andere kinderen en elkaar. Er werd van

haar gehouden en ze ging ook graag naar haar opa en oma of ze speelde met San-

der bij Noah en Evi thuis. Haar voorliefde voor de piano bleek des te meer toen Cath-

elijn opnieuw in verwachting was van een tweeling. Al Lynns vrije tijd ging daarnaar

uit. Het was haar favoriete tijdverdrijf sinds haar ouders geen tijd hadden voor haar.

Lynn zat nog maar net op de middelbare school toen ze bijles wist te regelen. Ze

kwam wekelijks op de zolder bij Joe, een jongen uit de derde. Cathelijns derde

zwangerschap vorderde en het was bikkelen om met Joey alle kinderen te onder-

houden. Lynn leek des te meer één te worden met de piano. Ze bleek een erg snelle

leerlinge en vond het geweldig dat er iemand was met wie ze over alles kon praten.

Joe was misschien een beetje mysterieus, maar dat vond ze juist zo leuk aan hem.

Ze kregen wat samen. Cathelijn en Joey waren wat minder enthousiast om het vriend-

je van hun dochter. Er was twee jaar verschil, maar hij leek veel ouder. Zij hechtten er

weinig waarde aan en gingen lekker door met waarmee ze bezig waren.

Alles leek op rolletjes te lopen, tot haar grootouders Sophie en René onverwacht

overleden bij een vliegtuigongeluk. Kort voor Lynns veertiende verjaardag overleed

ook nog eens haar andere opa, Leo. Lynn merkte dat ze zijn geest kon zien en had

het niet meer. Ze kwam erachter dat Joe alles doorhad. Lynn begon zich af te vragen

wat er eigenlijk precies schuilging achter die mysterieusheid. Al die tijd had hij zich

nogal afzijdig gehouden over zijn achtergrond. Nu dit was gebeurd, nam hij haar mee

naar huis nam uit school om zijn familie te ontmoeten, waarover ze niks wist.

Lynn ontdekte dat Joe bij zijn oma woonde en hij nog een veel jonger broertje had.

Ouders hadden ze niet meer en hij moest hard werken om zijn oude oma te

verzorgen en daarbij zijn broertje Daniël, die nog maar een peuter was. Hij vertelde

haar ook wel dingen over zijn krachten, zijn magische krachten, en over de wereld

waar hij soms heen ging door middel van spiegels. De wereld waar andere magiërs

kwamen en sommigen ook woonden. Daarentegen nam hij haar nooit mee daarheen,

hoe graag ze ook wilde en hoe hard ze ook smeekte. Hij zei telkens dat ze er nog niet

klaar voor was en dat ze geduld moest hebben.

In de tussentijd was Cathelijn alweer bevallen van haar tweeling. De pasgeboren ba-

by’s Justin en Dennis namen veel tijd in beslag. Nienke was een eigenwijze meid die

algauw een grote mond gaf. Wietse was daarentegen iemand waar je geen kind aan

had en veel buiten speelde. Lynn voelde zich net te oud om mee te doen met hun

kinderlijke spelletjes en deed haar eigen ding. Alleen of samen met Joe.

Sander kwam ook bijna altijd over de vloer bij zijn oom en tante. Er liepen daar zoveel

kinderen in en uit en ook iedereen was welkom. Hij wilde altijd graag gamen bij de tv

met Wietse, maar voor de rest was zijn oudste neef hem te serieus. Hij kon het af en

toe nog beter met zijn neefjes Justin en Dennis vinden. Nienke deinsde niet echt terug

voor dingen die een uitdaging vormden en af en toe trapte zij weleens een balletje

met Sander. Net als ieder ander kind uit Blauwwater vond hij het heerlijk daar te zijn.

Net als wanneer Lynn zijn leeftijd had gehad, was aandacht van je ouders nogal

schaars voor Sander. Evi stopte veel tijd in haar werk en kwam vaak pas na etenstijd

thuis. Noah maakte nooit echt een punt van dat avondeten. Hij werkte ook, maar

minder buitenshuis dan Evi. Thuis schreef hij vaak tot middernacht aan zijn verhalen.

Evi begon meer en meer haar geduld te verliezen als Noah weer eens was vergeten

Sander naar bed te brengen of hij de zoveelste keer geen zin had om te koken.

Cathelijn en Joey waren weer in het ziekenhuis en de verpleging aan de slag. Daar

was weer tijd voor nu er geen zwangerschap meer was. De kinderen groeiden

geleidelijk aan op en na Wietse was Lynn die een vriendin kreeg. Sarah was een

beetje stilletjes en vulde daarmee Wietses karakter feilloos aan. De drukte in huize De

Bof vond ze helemaal geweldig. Zijzelf was enig kind en ze vond het te gek om af en

toe dingetjes samen te doen met Wietse en zijn broertjes of zussen.

Lynn ging niet zo op in de menigte rondom haar broertjes en zusjes. Ze had nooit

echt het gevoel gehad een hechte band te hebben door het grote leeftijdsverschil.

Vond ze ook niet nodig, net als uitgaan en een grote vriendengroep hebben. Joe was

overdag dan wel veel weg, maar hield Lynn toch van hem. Ze hadden elke dag wel

even contact en hun band werd hechter dan Cathelijn en Joey lief zou zijn als ze dat

wisten. Lynn verzweeg dan ook een hoop voor haar ouders, zoals de nachtelijke

bezoekjes die Joe haar bracht door het raam.

Op een bepaald moment bleek dat het niet langer geheim te houden viel: Lynn was

zwanger. Een kort moment zat ze er letterlijk en figuurlijk mee in de maag. Ze vertelde

het Joe en ook dat ze niet van plan het kind weg te laten halen. Een kind krijgen op

op haar leeftijd was niet iets wat ze had gepland. Maar wat gebeurd dat gebeurd en

wilde het kind het leven niet ontnemen. Angstig en in de war was Joe op het moment

dat hij het nieuws voor zijn kiezen kreeg. Er ontstond ruzie en in een afscheid van ver-

wijten over en weer namen de twee even afstand.

Lynn zocht naar iemand om haar hart bij te luchten, haar ei kwijt te kunnen. Die

persoon was Sander. Ze hadden het een het ander gemeen en al waren ze niet per

se beste vrienden, Sander bleek een geweldig luisterend oor. Hij was zo begripvol en

aardig dat Lynn werd overspoeld door emoties. Uit een puur impuls zoende ze hem.

Eerst verafschuwde hij het idee, maar een aantal dagen later was hij degene die haar

zoende. Ze wilde het niet nog een keer. Ze was tot inkeer gekomen en had ingezien

dat het zo niet langer kon. Ze was nog steeds ietwat in de war vanwege haar

zwangerschap maar wel iets bij positieven gekomen. Hoe langer ze zou wachten, hoe

moeilijker ze het zou krijgen. Niet alleen zijzelf, maar ook Joe.

Na een goed gesprek hadden Joe en Lynn besloten het samen aan Joey en Cathelijn

te vertellen. Ze moesten er even van slikken. Cathelijn werd zelfs boos. Lynn hield

koppig voet bij stuk en uiteindelijk kwam het balletje aan het rollen. Voor het eerst

kreeg Lynn te horen dat haar moeder niet veel ouder dan zijzelf was geweest toen ze

zwanger was geweest van haar. Lynn wist wel van het grote leeftijdsverschil tussen

haar en haar broertjes en zusje maar had er nooit zo bij stilgestaan. Enige tijd later

hadden Cathelijn en Joey besloten dat het toch niet eerlijk was zo te handelen. Het

was onhandig dat Lynn zwanger was. Wie daar nu de schuld aan had, deed er niet

meer toe. Het was hun dochter en dat zou ze ook altijd blijven. Vastbesloten Lynns

keuze te steunen sloten Cathelijn en Joey een akkoord: het kindje zou er gewoon

komen. Dat Lynn daarvoor op school nagewezen werd, had ze er wel voorover.

Net als in de periode van Cathelijns zwangerschap van Lynn was Joe erg veel over

de vloer bij de De Bofjes. Joey en Cathelijn accepteerden hem ietsje meer nu ze hem

meer meemaakten dan eerst, maar de omgang ging nog niet van harte. Met name

Cathelijn leek nogal uitgeput te raken van alle heisa. Het was haar al een aantal keren

door het hoofd geschoten en uiteindelijk werd het bevestigd; ook zij was zwanger.

Alle plannen waren zo gesmeed dat het bijna niet mis kon gaan. Sinds Cathelijn

tegelijk zwanger bleek te zijn met Lynn had ze al uitgekeken naar het feit dat hun

kinderen perfect samen zouden kunnen spelen omdat er geen leeftijdsverschil zou

zijn. Nu bleek echter dat het drie kinderen zouden worden die met elkaar zouden

kunnen spelen. Er bleek toch iets te zijn wat niemand had zien aankomen: ze was in

verwachting van een tweeling. Dat veranderde de zaak aangezien Lynn en Joe hierna

nog altijd zouden gaan studeren en dat nog twee keer zo moeilijk was met twee ba-

by’s. Cathelijn, Joey, Joe en Lynn gingen hiervoor rond de tafel zitten om te overleg-

gen. Ze waren het er allemaal mee eens dat de kinderen het beste af waren bij Joey

en Cathelijn thuis, tenminste tot Lynn en Joe klaar waren met studeren.

Zowel Lynn en Joe als Cathelijn en Joey moesten wennen aan het hele idee – al was

het dan nog steeds de beste oplossing voor hen allemaal. Negen maanden later

kwamen de baby’s. Niet alleen bij Lynn twee, maar ook bij Cathelijn. Het was des te

meer ironisch nu ze op dezelfde dag waren geboren. De twee jongens van Cathelijn

waren het eerst geboren. Eén van hen had een niet te kunnen missen Friese naam:

Auke. Hij was net iets jonger dan zijn broer Melvin. Lynn was bevallen van een jongen

en een meisje, waarvan Iris het oudst was. Krijn was daarop gevolgd en daarmee de

jongste van de vier. De hele familie was vol vreugde omwille van de kleintjes. Vooral

Sarah vond het geweldig dat ze nu nog meer neefjes en nichtjes van Wietse had om

te vertroetelen. Met alle familieleden kwam geen van de vier kindjes aandacht tekort.

Er was nog iemand die ook geen aandacht tekort kwam: Lynn. In de weekenden

kwam ze vaak met Joe thuis om de tweeling, haar ouders en broertjes en zusjes te

zien. Midden in de nacht werd ze dan altijd wakker met een onrustig gevoel. Op een

nacht ging ze voor het raam zitten om naar buiten te kijken en toen ontdekte ze San-

der onder haar slaapkamerraam. Ze had hem duidelijk gemaakt dat het niets kon

worden tussen hen. Die ene kus was een bevlieging geweest en zou dan ook bij één

kus blijven. Ze had een man, twee kinderen en was hard op weg een toekomst op te

bouwen. En wat voor één. Sander wist niets van haar magische gaven. Al hadden ze

hun verleden dan enigszins gemeen – er zat zo’n afstand tussen hen. Ze mocht hem

graag en ze zou misschien best met hem uit zijn gegaan als hij niet zoveel jonger was

en ze niet al samen met Joe was. Nee, hij moest zich niks in zijn hoofd halen.

De kinderen leefden een leven als ieder ander. Ze werden door iedereen in de buurt

al van begin af aan ‘de vierling’ genoemd. Ze waren altijd samen te vinden. Melvin

was een stoere durfal en eigenlijk leek Krijn betrof leek hij erg op zijn oom; ze het

roekeloze gemeen. Al was Krijn net meer iemand die de aandacht van anderen

opeiste. Auke was wat meer in gedachten verzonken, maar tegelijkertijd toch erg

aanwezig met zijn gedrag. Het ging hem niet om de aandacht en hij hield er net als

Iris niet van om in de schijnwerpers te staan. Zij was net als Auke vrij verlegen en kon

het dan ook erg goed vinden met Iris.

Daarentegen kreeg Iris ook erg veel aandacht van Justin. Het was al vroeg duidelijk

dat hij erg hield van kleine kinderen en hij bracht dan ook graag tijd door met zijn

broertjes en neefje en nichtje. Iris was echt dol op hem en ze hadden een goede band

samen. Justin speelde zelfs liever met zijn familieleden dan dat hij omging met leef-

tijdsgenootjes. Zijn tweelingbroer Dennis daarentegen was een heel ander verhaal. Hij

was onbevangen en wild en stoer en begon vrij jong aan zijn eerste vriendinnetjes.

Eigenlijk had hij vrij veel gemeen met Sander, al was die dan net iets ouder dan hij-

zelf. Noah en Evi ging het zo slecht dat ze hadden besloten uit elkaar te gaan en

Sander ging een lastige periode door. Gelukkig leerde hij via school Naomi de Jong

kennen waardoor hij zijn gedachten een beetje kon afleiden van school, zijn ouders

maar vooral van Lynn. Al vond hij het niet erg om in de tussentijd even ervaring op te

doen met verschillende meisjes. Met zijn kleine privébalkon zat hij als gebakken.

Sander was niet de enige die op de leeftijd zat dat hij begon te experimenteren met

dingen. Wietse was al een flinke tijd samen met Sarah, waardoor ze zo goed als on-

afscheidelijk geworden waren. Nienke was zo ongeveer net zo’n tegenpool van haar

tweelingbroer geworden als Dennis en Justin. Zij had nooit echt belangstelling ge-

toond voor het hebben van verkering. Toen de tijd van het voetballen en buiten begon

af te nemen kreeg ze dat wel. Algauw bleek dat ze niet achter de jongens aanzat

maar achter de meiden. Uitgerekend werd ze verliefd op Serena, een meisje dat bij

haar op school zat en wat had gehad met Sander. Nienke wist van hem dat Serena

biseksueel was en kwam er na een tijdje achter dat de blondine haar wel zag zitten.

Haast had Nienke niet om haar ouders over haar liefdesleven te vertellen. Erg geslot-

-en was Nienke niet. Toch voelde geen de behoefte om met iemand haar liefdesleven

te delen dan met Serena. Het ironische was dat niet zo lang in het geniep bleef als ze

ergens had gehoopt. Justin bleek een oogje te hebben op een jongen uit zijn klas en

als er één iemand zoiets zou verzwijgen, was het Justin. Op school was er een plek

waar maar weinig Sims van wisten. Daar had Justin met Jim afgesproken op het-

zelfde moment als Nienke en Serena elkaar hadden afgesproken daarheen te gaan.

Daar aangekomen maakte Nienke Serena duidelijk zonder haar aan te kijken dat hun

plekje al bezet was. Echter liepen Sander en Dennis net langs en toen waren de pop-

pen aan het dansen. Een tijdje was er enige ophef over de plotselinge openbaring

over Justin. Die was erg boos op zijn zus Nienke. Zij voelde zich op haar beurt weer

schuldig. Uiteraard was het per ongeluk gegaan dat Sander het wist. Ze wist niet eens

dat hij daar in de buurt was geweest op het moment zelf tot hij zijn aanwezigheid

verraadde met een luide ‘o mijn God moet je kijken’. Nienke wilde niets liever dan

Justin uitleggen hoe het echt zat. Dan zou ze moeten vertellen over Serena en haar

en dat zou wat moed kosten.

Ze was nog steeds bezig het zo ongeveer te overdenken hoe ze het zou brengen op

de nacht dat ze ontdekte dat Justin weg wilde lopen. Hij had er genoeg van dat hij op

school werd nagewezen en zijn eigen tweelingbroer niet eens meer een slaapkamer

met hem wilde delen, alleen omdat hij op jongens viel. Nienke wist dat ze in actie

moest komen en vertelde hem het hele verhaal om alles recht te zetten.

Sommigen in de familie keken ervan op, anderen hadden het zien aankomen. Feit

was dat iedereen het vrij snel accepteren. Zo gauw Dennis er lucht van kreeg dat zijn

favoriete zus ook niet hetero was, was het snel gedaan met het gezeur om Justins re-

latie met Jim. Nienke was nu eenmaal goed in er voor anderen zijn wanneer dat nodig

was maar kon ook haar vrienden bestraffend toespreken als ze de verkeerde kant op

gingen. Ze was dan ook niet bang om openlijk met Serena te doen waar ze zin in had,

mits het een beetje fatsoenlijk bleef natuurlijk. Zowel Jim als Serena werd goed opge-

nomen door het gezin. Justin deelde nog steeds een kamer met Dennis, maar omdat

Nienke samen met Wietse de oudste was nu Lynn uit huis was, had zij een kamer

voor zich alleen. Zij konden zich zonder problemen terugtrekken op haar slaapkamer.

Aangezien Nienke en Wietse binnenkort uit huis zouden gaan, waren Cathelijn en

Joey van plan het huis te koop te zetten en iets nieuws te zoeken voor henzelf en de

vierling. Noah en Evi waren bezig hun spullen in te pakken. Ze zouden allebei in een

ander huis gaan wonen. Sander wilde ook op kamers – het liefst zo snel mogelijk. De

spanningen liepen hoog op. Zijn ‘relatie’ met Naomi ging uit omdat ze hem betrapt

had op vreemdgaan en hij verveelde zich sierlijk. Meestal haalde hij rottigheid uit met

Dennis, die zijn oom helemaal te gek vond. Ze maakten zelfs plannen om samen te

gaan studeren. Noah en Evi waren er geen van beiden op de avond dat Sander be-

dacht even op te gaan groeien naar jongvolwassene. Met alleen Dennis op zijn

verjaardag kaartten en rookten ze tot diep in de nacht. Het kon niet snel genoeg gaan.

Lynn en Joe deden het goed op de universiteit. Lynn werd door Joe ingewijd in de

magie en er ging letterlijk en figuurlijk een nieuwe wereld voor haar open. Joe vertelde

haar van de vloek die hen al tijden in de ban leek te houden en dat ze er in de

magische wereld alles aan deden om dat tegen te gaan. Echter wisten ze niet door

wie of wat het werd veroorzaakt, alleen dat het gebeurde. Lynn moest direct denken

aan haar eigen gedoe met Sander en de relatie tussen Evi en Noah – dat verklaarde

een hoop. Ze was zo bevangen door het idee dat ze amper stilstond bij het idee dat

het weleens opnieuw zou kunnen gebeuren. En nog wel onder haar neus.

Iris sliep ‘s nachts weinig. Dan ging ze naar buiten om een luchtje te scheppen of

beneden een boek lezen. Per toeval kwam Auke daarachter. Sindsdien zaten ze vaak

met zijn tweeën bij het zwembad. In hun pyjama, wijzend naar de sterren. Iris vertelde

hoe geïntrigeerd ze raakte bij het aanzicht van die glinsterende juwelen en dat ze

haar kind later Sterre zou noemen als ze groot was. Auke vond het allang best zijn tijd

daar door te brengen, want hij had nu eenmaal altijd al weinig slaap nodig gehad. De

kamer die hij met zijn broer en neefje deelde was niet altijd even gezellig, zeker niet

als de jongens van die onstuimige lolletjes trapten waar Auke de lol niet van in zag.

Auke zijn ouders wisten dat hij ietwat autistische trekjes had. Volgens de schoolarts

niets om je echt zorgen om te maken. Iris maakte het niets uit dat haar oom iets

anders was dan de rest. Ze vond het juist leuker zo en ze ging steeds meer met Auke

om. De rest van de familie merkte het ook op en ze vonden het alleen maar schattig.

Al vielen ze beiden een beetje uit de toon bij de rest van de kinderen, ze waren

gewoon hoe ze waren en als ze daar gelukkig van werden, waren zij ook gelukkig.

Terwijl andere kinderen buiten speelden, waren Auke en Iris aan het schaken. Terwijl

andere kinderen voor de tv hingen, waren Auke en Iris aan het lezen. Dat leek alle-

maal ook goed te gaan.

Ze begonnen ouder en ouder te worden en Iris merkte toen pas hoe erg ze verschilde

met haar leeftijdsgenoten. Dat wat eerst niet had gehinderd, maakte nu ineens dat ze

fel afstak tegenover de andere kinderen van haar leeftijd. Ze deed wel of het haar niks

kon schelen, maar er vielen ook dingen voor die erger waren dan dat. Dingen die ze

niet verborgen kon houden voor haar ouders of grootouders.

Iris was gewoon aan het spelen toen ze opeens licht in haar hoofd werd en ze tegen

de vlakte ging. Iedereen was enorm schrok toen het gebeurde. Het was echter na een

weekje weer vergeten, maar toen het vaker voorviel gingen Cathelijn en Joey met Iris

naar de huisarts. Die constateerde dat Iris een zwak hart had. Ze zou dat de rest van

haar leven houden en zou niet al te inspannende dingen mogen doen. Lynn en Joe

kregen hier lucht van en wisten exact wat er aan de hand was. Wie van de twee erger

schrok, was niet te zeggen. Joe had het niet zien aankomen; Lynn leek de vloek

overgedragen te hebben aan Iris. Lynn schrok eveneens, want ze wist niet dat dit had

kunnen gebeuren door de vloek. Ze kon niet anders dan uitleggen wat er in het

verleden met Sander was voorgevallen. Joe was uiteraard niet blij, maar tijd om daar

verder over in te zitten was er niet.

Iris moest in de gaten gehouden worden. Van al haar broers en zussen had Lynn

Nienke altijd het meest vertrouwt van allemaal. Zij had pit, maar kon ook dingen voor

elkaar krijgen als het eenmaal nodig was. Dat was exact de reden waarom Lynn

Nienke had gevraagd een oogje in het zeil te houden.

Nienke was niet van plan zo vroeg aan kinderen te beginnen als haar zus en zeker nu

nog niet. Hoe ze dat later zou gaan doen, was iets waar ze eigenlijk nog niet echt bij

stilstond. De dingetjes die ze samen met Iris deed maakte dat ze een steeds hechtere

band gingen. Iris was nog altijd erg op zichzelf of met Auke samen, maar Nienke had

zeker het gevoel dat ze verantwoording droeg over wat haar nichtje deed. Lynn had

haar immers als peettante gevraagd en ze voelde zich steeds vereerder. Dat ze alles

met haar nichtje deelde, kon je natuurlijk niet zeggen. Het was Iris heel gewoon dat

Nienke met Serena was en ze maakte echt geen verschil tussen bijvoorbeeld Wietse

en Sarah en haar. Ze deden ook weleens wat met zijn drieën samen en als dat niet

het geval was, hield Nienke vanaf een afstandje haar nichtje in de gaten.

Door de jaren heen groeiden Iris en Auke meer en meer naar elkaar toe. Ze hadden

geen idee wat er eigenlijk aan de hand was tot de hormonen hun parten begonnen te

spelen. Op een dag waarop ze de hele dag met z’n allen aan het zwembad hadden

gelegen omdat het zo warm was, waren Iris en Auke ‘s avonds als enige nog buiten.

Binnen was de rest bezig met zijn of haar of hen eigen ding(en) en Iris en Auke ging-

en totaal in elkaar op. Het onvergeeflijke gebeurde: voor het eerst bewoog hun vriend-

schap richting iets wat duidelijk meer was dan dat. Jong als ze waren kon het ze niets

schelen wat de rest ervan zou vinden. Iris had haar koppigheid van Cathelijn en Lynn

en van haar mocht heel de wereld het weten – alsof ze het toch nog niet doorhadden.

Dat er een klein deel in de familie was dat de relatie tussen hen niet goedkeurde,

bleek op het feest waarop de vierling jarig was. Er werden veel Sims uitgenodigd, zo

ook wat lang niet geziene familieleden naast vrienden en vriendinnen van de kind-

eren.

Isolde was Cathelijns ietwat jongere zusje en het enige familielid dat er nog over was

van de Anderson-tak van de familie. Dat zij net als Nienke op meiden viel was voor

Cathelijn vroeger al duidelijk geworden door een voorval waarbij Isolde had ge-

probeerd wat te beginnen met Evi. Dat Isolde nog steeds single was en een dochter

had geadopteerd, had Cathelijn echter verbaast. Zoiets leek niets voor Isolde. Toch

was haar zusje tevreden met haar baantje als muzieklerares en haar excentrieke

dochter Isaura. De brunette met de bruine ogen had een allesbehalve verhullend

uiterlijk. Ze oogde rond de tien maar zodra ze haar mond opende om iets te zeggen,

besefte je algauw dat je er minstens vijf jaar bovenop kon doen. Hoe oud het kind

precies was, wist niemand. Isolde was verbaasd maar vooral geïntrigeerd geweest

door het knappe kind en al was ze op het moment in een vroege puberteit; ze was

toch gelukkig met haar dochter. Al was ze dan geadopteerd.

Wat niemand wist was dat Isaura iemand was die de familie Verhoef maar al te goed

kende. Joe kende het kind al bijna net zo lang als ze Lynn kende en gezien hetgeen

waarvoor zij nog steeds bij hen in het krijt stond, waren alle belangrijke personen in

de magische wereld het ermee eens geweest dat zij de geschikte persoon was.

Iris maakte kennis met het meisje en bemerkte net als ieder ander dat Isaura iets

anders was dan de anderen. Normaal gesproken was ze algauw geïntrigeerd door

Sims alleen al om het feit dat ze anders waren dan de anderen van die leeftijd of als

ze iets anders excentrieks over zich hadden, maar bij Isaura voelde ze alleen maar

afkeer. Van begin af aan had ze het gevoel dat Isaura, een snotblaag van minstens

vijf jaar jonger, haar tegen de haren had ingestreken en probeerde haar de les te

lezen.

Dat ze een bijdehand kind was, had Isaura al haar hele leven moeten aanhoren. Dat

iedereen haar jonger schatte dan ze eigenlijk was, kon haar ook niks schelen – ze

moesten eens weten. Maar dat Iris dat ze haar leven op deze manier leven wilde…

Het feest beneden was nog in volle gang toen de twee naar boven verdwenen. De

nodige alcohol stroomde door hun aderen. Half in roes bedachten ze niet eens echt

wat ze deden. Iets in hen zei dat dit moest gebeuren, dat het noodzakelijk was. Het

feit dat ze niet meer nuchter waren haalde de laatste barricades weg en daar lagen

ze, op Iris’ kamer.

Isaura mocht dan jong ogen; ze wist exact wat er gaande was. Wat gebeurd gebeurd,

wist ook zij. Naderhand wendde ze zich tot Iris en vertelde dat het weleens heel fout

zou kunnen aflopen als ze onveilig bezig was. De woorden kwamen aan als een klap

in haar gezicht en het voelde alsof ze in één ruk nuchter was geworden. Zij wist ook

wel dat het verkeerd was wat ze had gedaan. Toch hadden zij en Auke min of meer

of meer seks gehad; slechts de laatste stap was niet gemaakt. Piekerend over de

voors en tegens was Iris nog steeds in tranen een kwartier Isaura’s preek in de

badkamer. Ze werd gevonden door Cathelijn. Zij wilde meteen weten wat er was

gebeurd, wat er aan de hand was. Iris vertelde dat ze voor het eerst ongesteld was

geworden – iets wat echt waar was. Nadrukkelijk verzweeg ze het feit wat ze met

Auke had gedaan. Dat mocht niemand ooit weten.

Sinds die dag van het feest vermeed Iris Isaura wanneer Isolde op bezoek kwam of er

nog een feest was. Ze wilde niets met het enge kind te maken hebben; hoe kon zij im-

mers weten wat zij boven had uitgespookt met Auke en dan vervolgens ook nog eens

een preek gaan geven over hoeveel risico’s het wel niet met zich meebracht?

Die dag had Auke gehoord wat Iris tegen Cathelijn had gezegd. Hij was zich er al

maar al te goed van bewust dat er iets niet naar Iris’ zin was. Alles wat hij wilde was

dat ze zich goed voelde. Opnieuw en opnieuw zette hij zich ertoe met haar te gaan

praten, iets wat hij altijd lastig had gevonden. Nu was het echter Iris die niet wilde pra-

ten. Zij was altijd degene geweest die hem ertoe had gezet te praten met anderen als

hem iets dwarszat. De dag dat Iris uiteindelijk wel met hem wilde praten zei ze dat het

over was. Aukes hart brak in duizend stukken. Waarom had ze het in godsnaam uit-

gemaakt? Iedereen in de familie had al weet van hun relatie. Niet iedereen keurde het

goed en dat hadden ze van tevoren geweten. Hij was bang dat Iris zich achteraf toch

teveel aantrok van wat de anderen dachten. Dat had ze immers altijd al gedaan.

Er veranderde veel in die tijd. Iris kwam niet meer naar het zwembad ‘s avonds laat of

‘s nachts. In het begin bleef Auke maar denken dat ze zo goed sliep. Later besefte hij

dat Iris gewoon haar kamer niet af kwam als ze niet kon slapen. Tevergeefs bleef hij

op haar wachten, hopend dat Iris ook kwam en ze konden praten. Toen hij besefte dat

ze niet zou komen had hij er genoeg van. Vastbesloten ging hij opnieuw op haar af en

zou geen afwering accepteren. Waarom zou ze zoiets in godsnaam doen? Ze waren

beste maatjes, al hun hele leven lang. Van elkaar waren ze elkaars beste vrienden. Er

was niemand met wie ze het beter kon vinden dan hem en dat was andersom ook zo.

Had hij het dan zo verkeerd gedacht dat zij hetzelfde wilde voor hem als hij voor

haar? Kon het haar soms niks schelen dat ze haar doodongelukkig maakte?

Op een avond waarop Iris uit wilde gaan wilde Auke met haar gaan praten. Ze zei

doodleuk dat ze geen tijd had. Demonstratief versperde hij haar de weg door op de

trap te gaan staan, zodat ze wel moest praten. Zo kwam het balletje aan het rollen.

Het kwam erop neer dat Iris niet nagewezen wilde worden, dat ze niet wilde dat er

allerlei complicaties zouden komen kijken bij hun relatie als ze die behielden. Daarbij

kwam dat ze toch niet verliefd op hem was. Vooral dat laatste was moeilijk te accep-

teren voor Auke. Maar nu hij het wist, had hij er ook vrede mee. Hij wilde niet dat Iris

zich zorgen maakte. Al wilde ze niet meer dan vrienden zijn, hij had nog steeds het

beste met haar voor. Ze had nu eenmaal een zwak hart en hij wilde niet dat het slecht

met het haar ging. Daarbij was het gesprek afgedaan en was het klaar.

Auke was niet de enige die overal over piekerde. Iris had zo ook haar problemen. Dat

het uit was met Auke had ze zelf gedaan, dat wist ze ook wel. Het was niet dat ze niet

van hem hield, het was niet dat ze op hem was afgeknapt. Er was gewoon iets in haar

dat zij niet bij elkaar hoorden. Althans niet op die manier. Buiten dat was er nog iets,

iets dat in haar zat en tot ontwikkeling leek te komen. Ze voelde zich enigszins griep-

erig en niet echt ziek. Dat gevoel was erg vergelijkbaar met wat ze voelde wanneer ze

flauw ging vallen vanwege haar zwakke hart. Het maakte haar onrustig en ze kon

uren haar spiegelbeeld in de ogen staren met de vraag wat er toch aan de hand was.

Weken gingen voorbij. Geen enkel medicijn hielp ertegen en het gevoel bleef maar.

Toen gebeurde het: ‘s avonds stond Iris weer voor de spiegel toen ze iets

zag flikkeren. Ze boog voorover en werd ze opgezogen door een blauw licht. Voor het

eerst in haar leven was ze geroomshift naar de interne wereld van de magie. Daar

ontmoette ze haar ouders, leerde ze hen van een hele andere kant kennen. Nu wist

ze eindelijk waarom ze zich altijd zo anders voelde ten opzichte van andere Sims. Nu

wist ze waarom de meesten haar ouders ‘aparte Sims’ vonden. Iris werd verteld dat

zij, als dochter van Lynn en Joe, opvolgster zou worden van belangrijke personages

voor het magische volk. Ook leerde ze er andere Sims kennen.

Ze ouders bleken erg goed bevriend met een weduwe genaamd Maiden. Zij had vier

kinderen: twee jongens en één meisje. Haar man, Roy, had in het leger van het

magische volk gezeten. Hun bestaan moest geheim blijven en hij was één van de

Sims geweest die voor zo’n strijd had gevochten en dat niet had overleefd. Hun

dochter Jane had Iris’ leeftijd. Iris kon het zowel met haar als met Janes broer Tim

vinden. Hij was net een paar jaar ouder dan hen en het oudste kind in het gezin.

Daarnaast was er nog een tweeling die min of meer nagekomen was, maar daarom

niet minder welkom.

Langzaam maar zeker leerde Iris hen beter kennen en begonnen er vriendschappen

te ontstaan tussen haar en Jane, maar ook met Tim. Iris kon haar grootouders niks

vertellen van die wereld – iets wat ze best jammer vond aan de ene kant maar aan de

andere kant had ze het er ook veel te druk mee om erover te praten. Ze werd zo over-

spoeld door gedachten, ervaringen en emoties de rest aan haar voorbij leek te gaan.

Bij Joey en Cathelijn werd het steeds stiller in huis. Wietse en Sarah hadden al tijden

geleden bekend gemaakt dat ze wilden gaan samenwonen op de universiteit. Ze

waren al zo lang samen dat ze niets liever wilden dan dat. Zijn tweelingzusje Nienke

ging hem algauw achterna met Serena. Dennis wist samen met Sander aan een oud

huis te komen dat ze konden huren. Ze konden zo ongestoord hun gang gaan met de

meiden, feesten en nog zoveel meer. Iedereen verheugde zich op een andere manier

op de uitzet. Zelfs Justin, die stiekem een beetje verdrietig was om uit huis te gaan.

Het was dan ook nogal een lichtpuntje voor hem dat ze dichtbij elkaar zouden wonen

met z’n allen. In het huizenblok waar Joe en Lynn waren gaan wonen waren veel wo-

ningen vrij, zodat ze vrijwel allemaal buren van elkaar waren.

Noah en Joey hadden met hun vrouwen en kind(eren) altijd samen op één stuk grond

gewoond sinds ze van de universiteit waren gekomen. Noah en Evi uit elkaar waren

gegaan en zouden beiden een nieuw huis zoeken. Buiten dat het gewoon gemak-

kelijker was met het verkopen, besloten Joey en Cathelijn ook elders te gaan wonen.

Hun huis was veel te groot nu ze nog maar met vier kinderen waren. Dus verruilden

ze het voor een woning met twee verdiepingen en een minieme zolder. De slaap-

kamer van Joey en Cathelijn was net iets kleiner dan hun oude maar alle kinderen

hadden nu een eigen slaapkamer. Het huis had een ruime onderverdieping die

slechts uit twee kamers bestond: de badkamer en één grote kamer compleet met

keuken, eetgedeelte, zitgedeelte en nog een plek voor de witte vleugel uit het oude

huis. Het werd echt een stuk stiller in huize De Bof. De vierling viel ook des te meer

uit elkaar naarmate ze ouder werden. Naast Krijn kreeg ook Melvin een vriendin. Auke

bleef single en Iris was dat ook nog enige tijd.

Met zo’n grote familie waren er veel familiefeesten en dat vond Iris hartstikke te gek.

Op een gegeven moment raakte ze aan de praat met Sander, bij wie ze algauw

merkte dat ze haar hart goed kon luchten. De relatie tussen Iris en Auke was abrupt

tot een einde gekomen en Sander was de enige die daar geen punt van maakte. Er

was niemand die Iris er ooit naar had gevraagd, maar ze kon merken dat Sims het

wilden weten. Sander trok niet zo zwaar aan de dingen en heel anders dan Iris’ groot-

ouders. Hen wilde Iris er niets over vertellen en haar ouders ook niet. Aangezien

Iris de laatste tijd zoveel heftige situaties had meegemaakt. Ze kon wel een luisterend

oor gebruiken. Tot haar vriendschap met Auke een vreemde kronkel had gemaakt was

hij altijd degene geweest bij wie ze haar ei kwijt had gekund. Het was feest in en feest

uit en Iris merkte iets op. Het was niet eenmalig dat Sander zo goed luisteren kon; zo

was hij nu eenmaal. Iris besefte pas na een aantal feesten hoe erg ze zo’n luisterend

oor had gemist. Sander bleek begiftigd te zijn met het snel kunnen overschakelen van

serieus naar lollig en af en toe kon Iris dat wel gebruiken. Er waren dingen die ze hem

niet kon vertellen. Zoals dingen over haar familie en haar magische krachten. Maar dat

maakte haar niet uit, want als Sander feestte vergat hij alles. Zelfs dat zijn beste vriend

Dennis ineens heel serieus leek te worden met Keisha.

Door al die invloeden wist Iris totaal niet meer wat ze wilde en alsof iets of iemand be-

sloten had dat dit de enige manier was, begon Iris ook nog eens te puberen. Ze was

nooit echt goed bevriend geweest met haar overbezorgde oma en meegaande opa.

Met haar hadden ze het beste voor, net als met ieder ander kind dat ze hadden ge-

kregen. Dat wist Iris ook wel. Steeds vaker kreeg ze, desondanks dat feit, aan de stok

met hen omdat ze plots uit de band sprong. Dan was ze net iets te vaak te laat thuis

gekomen, maakte ze haar huiswerk niet wanneer het haar grootouders uitkwam of

had ze een te grote mond. Iris was het helemaal zat.

Eén keer werd het zo bond dat Iris er genoeg van had en ze er gewoon even uit

moest. In een opwelling sprong ze op haar fiets en had geen flauw benul waar ze

heen zou gaan. Ze kon ze altijd langsgaan bij haar ouders. Alhoewel… Als ze

hoorden wat Iris nu weer had gedaan of gezegd, zouden Lynn en Joe het waar-

schijnlijk met Cathelijn en Joey eens zijn. Voor ze besefte wat ze deed, ging ze richt-

ing Dennis en Sander. Sander bleek alleen thuis te zijn en tot Iris’ verbazing vroeg hij

haar nog binnen ook. Ze ploften op de bank neer met wat te drinken en in één keer

gooide Iris het hele verhaal eruit. Sander was even troostend als altijd en Iris wist dat

ze er goed aan had gedaan bij hem langs te gaan. Ze voelde zich tig keer beter nu.

Wat haar grootouders ervan zouden zeggen dat ze helemaal naar de universiteit was

gegaan kon haar niks schelen. Ze zou wel één of andere smoes hebben verzonnen

over dat ze naar haar ouders was geweest. Ware het niet dat Dennis thuiskwam en

merkte dat zijn nichtje er was. Hij en het meisje dat hij had meegenomen verdwenen

vrijwel direct naar boven, maar liegen had ook geen zin meer. Sander bracht Iris op

zijn scooter terug naar Cathelijn en Joey. Zij waren echter blij verrast te zien dat San-

der voor hun neus stond. Hij was altijd kind aan huis geweest bij hen en een aanbod

om even wat te drinken en bij te kletsen wilde Sander dan ook niet afslaan. Iris voelde

zich kiplekker met hem in de buurt. Beter dan ze zich in tijden had gevoeld. Ze kon

niet anders zeggen dan dat ze een zwak had voor Sander, en niet zo’n beetje ook.

Ze ging bijna met plezier naar school en haar huiswerk was al bijna iets wat ze niet

erg meer vond om te doen. Zo lang alles daar goed mee ging, lieten haar ouders haar

meegaan naar de feesten en de verjaardagen waarbij Iris Sander weer zag. Naast de

feesten wipte ze vaak ook zo even aan om bij te praten met Sander. Haar beklag te

doen over wat haar dwars zat. In het begin had Sander daar nogal verbaast op ge-

reageerd. Voor hem was het een totaal nieuw iets geweest dat hij belangrijk was in de

ogen van een ander. Zijn moeder was altijd druk met haar werk en wat zijn vader

betrof was het al niet veel anders. Sander had zichzelf aangeleerd zijn eigen plezier

te vergaren en nu was er ineens iemand die hem nodig had, met wie hij zoiets als

vrienden was. Natuurlijk had hij altijd hordes vrienden gehad. Op school was hij een

populaire jongen geweest, zeker op de middelbare school. Op de basisschool was het

echter al begonnen. Hij had de grootste bek van alle kinderen en durfde de meeste

van zijn dreigementen waar te maken als het moest. Hij begon te roken en deed ding-

en die ver iets boven de grens lagen van wat een gemiddelde tienerjongen zou doen.

Thuis werd het toch niet ontdekt en op school had hij op zijn minst nog een beetje het

idee dat hij ergens macht over kon uitoefenen. Maar Iris? Zij mocht hem om hoe hij

echt was. Ze had zich van begin af aan als een mak lammetje opengesteld en haar

verhaal gedaan bij hem. Een meisje dat open leek in het eerste opzicht. Hoe beter hij

haar leerde kennen, hoe beter hij zich besefte dat het kind juist in zichzelf gekeerd

was om verscheidene redenen. Ook hij voelde de band tussen hen groeien en de ge-

dachte meer te zijn dan haar oom begon almaar aanlokkelijker te worden. Zij mocht

dan wel een aantal jaren jonger zijn; hij was nog te jongensachtig om echt jong-

volwassene genoemd te worden en zij was ondanks haar puberale acties een meid

die op veel vlakken ouder leek in haar doen en laten dan ze in feite was. De leeftijd

leek hun vriendschap niet in de weg te staan. Toch was hij bang zijn eigen, werkelijke

ik voor de volle honderd procent te laten zien. Zij maakte dat hij zich meestal net iets

meer op de achtergrond hield dan bij anderen.

Voor de zoveelste keer kwam Iris bij Sander aanwaaien. Deze keer was anders dan

de andere aangezien ze in tranen was om één of andere stomme ruzie die iets met

uitgaan te maken had. In beslag genomen door de neiging om getroost te worden

liet ze zich begaan en kroop ze tegen hem aan. Met zijn armen om haar heen pro-

beerde hij zich in te houden. Waarover ze allebei zo lang hadden gefantaseerd ge-

beurde nu in werkelijkheid: ze hadden elkaar vast en ze keken elkaar in de ogen met

een blik die zei wat woorden niet konden.

Het moment dat Sander Iris terug naar huis bracht leken ze te zweven op een roze

wolk en Iris kon haar geluk niet meer op. Nog nooit had ze voor iemand zoiets ge-

voeld als wat ze nu voor Sander voelde, voor niemand niet. Het was zo intiem en zo

intens dan dat ze niets liever wilde dan het allemaal nog een keer ervaren. Nu kwam

ze ook bij Sander aan wanneer er niks aan de hand was. Inmiddels wist ze zo’n

beetje wanneer Dennis wel en niet thuis was, zodat zij en Sander niet zouden worden

betrapt. Echter kwam Dennis op een avond eerder thuis met een meisje dan verwacht

en zag hij Iris bij Sander op schoot zitten. De laveloosheid die ze doorgaans vaak

over zich heen hadden nam niet weg dat Dennis kwaad was op zijn beste vriend. Hij

vond het leeftijdsverschil veel te groot en wilde dat Sander wel eerst goed nadacht

over wat hij deed met de dochter van zijn zus. Noch Iris noch Sander trok zich terug

nadat ze waren betrapt door Dennis. Beiden hadden ze een dergelijke situatie mee-

gemaakt. Sander met zijn ouders en Iris met Auke. Ze wisten zo ongeveer wat hen te

wachten stond toen ze besloten het open en bloot aan de familie prijs te geven. De

reacties waren her en der weer verontwaardigd, maar ze sloegen zich er doorheen en

Sander had nog altijd zijn denkbeeldige rubberbandjes om zijn ziel om zich groot te

kunnen houden. Iris’ vriendengroep in de interne wereld wist van het feit dat ze wat

met een oom had van haar. Algauw wisten haar ouders het dus ook. Lynn was rond-

uit geschokt en Joe ziedend. Het voorval tussen Sander en Lynn had Joe hem nooit

vergeven. Lynn mocht dan in de war zijn geweest vanwege de zwangerschap des-

tijds; Sander had niet moeten doen alsof zijn neus bloedde. Joe wist niet wat hij erger

vond: dat of dat Sander nu misbruik maakte het gegeven dat zijn dochter het af en toe

even teveel werd en dan bij hem kwam uithuilen. De rivaliteit tussen Joe en Sander

liep hoog op. Elke keer wanneer Joe en Lynn een weekend bij Cathelijn en Joey

doorbrachten en Sander kwam daar om Iris te bezoeken of zij ging naar hem, stak

Sander nog een extra sigaret op of iets anders om hem uit te dagen.

Nieuws van de kant van Sarah en Wietse zorgde voor wat extra commotie, al dan nu

positieve: Sarah was zwanger en zij en Wietse zouden ouders worden. Ter ere van

het goede nieuws werd er direct een bups familie uitgenodigd voor bij Cathelijn en

Joey thuis: geen reden te veel als het op een aantal aankwam en er was meer plek.

Op dat feest verschenen zo ook weer Lynn en Joe – die zich voornamelijk vijandig op-

stelde tegenover Sander. Iris kreeg lucht van die irritaties en koos de kant van

Sander. Ze deed expres klef met Sander wanneer Joe in de buurt was. Moest haar

vader maar niet zo overbezorgd doen. Ze kon het echt niet uitstaan dat haar vader

zo’n hekel aan Sander had. Dat er meer aan de hand was, wist ze niet. Het was Iris

die zelf tegen een muur aan zou lopen wanneer het erop aankwam. Joe wilde zijn

dochter dat verdriet besparen. Voor Lynn gold hetzelfde, maar zij waren nu eenmaal

niet degenen die dat konden tegenhouden. Ze besloten af te wachten en af en toe

dwaalden hun gedachten zelfs even af.

Ze kregen er een probleem bij: Noah kreeg een aantal hartaanvallen in een korte tijd

achter elkaar en ze wisten dat het te maken kon hebben met de vloek. Buiten het

weten om van een heleboel andere magiërs werd er onderzoek na onderzoek

gehouden. Al had hij nooit echt een band gehad met zijn vader; voor Sander was het

een enorme schok toen hij hoorde van de hartaanvallen en voor Evi gold hetzelfde.

Noah was dan wel haar ex maar zou altijd haar jeugdliefde zijn en blijven. In feite

hield ze ergens nog altijd van hem. Alleen had de vlam tussen hen zo vaak geflakkerd

dat ze onderling hadden besloten hem zelf te doven. Ongetwijfeld had hen dat veel

pijn en tijd bespaard. Evi was nu met Alex en ging door met haar leven. Noah was

nog altijd bezig met schrijven. Het leek allemaal teveel geworden nu hij die hartaan-

vallen had gehad. Verkerend buiten levensgevaar was de opluchting was niet te

omschrijven. Sander was veranderd. Nu hij al die tijd al een relatie had gehad met Iris

hadden zijn problemen voor een grote tijd verdwenen geleken. Hij was zelfs bezig te

vergeten dat hij zich überhaupt ooit klote had gevoeld. Nu kwam het weer in volle

hevigheid terug, mede dankzij de zorgen om zijn vader. De mot die hij steeds vaker

had met Dennis maakte het er al niet veel beter op. Sinds zijn neefje met Keisha had,

strafte hij Sander telkens af wanneer hij eens diep in het glaasje had gekeken of er op

andere manieren te wild aan toe was gegaan tijdens het één of het ander. Sander

begreep echt niet waar zijn neef zich in godsnaam druk om maakte. Er was de rest

van je leven nog genoeg tijd om je verantwoordelijkheid te nemen voor de dingen die

je deed of zou moeten doen, vond Sander. Zijn tentamens en examens haalde hij en

hij maakte het nooit te bond.

Een ietwat oplevende sfeer vanwege Sarahs bevalling was dan ook even een

verzetje. Veerle was nog maar net peuter of er zat alweer een kleintje aan te komen.

Door die informatie was vrijwel de hele familie in euforische stemming. Met name

Cathelijn, Justin, Jim en natuurlijk de trotse ouders zelf. Binnenkort zouden Wietse en

Sarah afstuderen en zouden ze met hun kleine gezinnetje ergens een onderkomen

gaan zoeken. Cathelijn prikte al meteen weer een nieuwe datum voor een familie-

feest: nadat haar oudste zoon was afgestudeerd.

De zomer zat eraan te komen en het afstuderen van de universiteit kwam steeds

dichterbij. De tijd leek sneller te gaan dan Sander ooit had meegemaakt. Zoals altijd

waren er nog de afkeuringen van de meer verstandigere Sims. Wat hem ook altijd

lukte was dat naar de achtergrond te verdringen. Het maakte alleen maar dat hij nog

meer voor Iris wilde gaan. Zo goed als mogelijk kwam Iris nog vaker naar Sander en

Sander ging nog vaker naar haar toe. Cathelijn en Joey stonden het niet toe te

juichen. Evengoed zou hij zich niets van de meningen van anderen aantrekken. Iris

en hij hielden van elkaar; wat dan nog? Daar hadden ze hun familie niet voor nodig.

In de tussentijd hadden Lynn en Joe hun examens gehaald en waren ze ingetrokken

met een huis genoeg voor hen tweeën en – eventueel – de tweeling. Nu puntje bij

paaltje kwam, was iedereen het erover eens dat je welkom was als je wilde, maar per

definitie niemand noch Iris noch Krijn bij hen zou intrekken. Iris kwam er weleens.

Krijn echter nooit. Hij had nooit een band met zijn ouders gehad. Ergens nam hij het

zijn ouders nog steeds kwalijk dat ze de zorg niet op zich hadden genomen toen hij

en Iris nog klein waren geweest. Nu hoefde het ook niet meer voor hem.

Niet lang daarna waren Wietse en Sarah ook geslaagd. Zij deden een kortere studie

dan de rest van hun generatie. Dolblij nu eindelijk klaar te zijn met het studeren kocht-

en villa die haast perfect voor een groot gezin. Sarah was opnieuw hoogzwanger en

het kostte veel moeite Veerle te verzorgen. Gelukkig hadden zij en Wietse geen enkel

probleem met het bundelen van hun krachten. Ze vonden het geweldig tijd door te

brengen met de kleine Veerle. Wietse vond het jammer dat hij ook nog werken moest;

het liefst bleef hij de hele dag thuis bij zijn meiden. Geen van allen konden ze wacht-

en tot het tweede kindje geboren zou worden. De rest van de familie keek er ook weer

naar uit. Nienke had zich altijd afzijdig gehouden als het ging om kinderen. Dat be-

tekende niet dat ze niet van kinderen hield of dat ze er zelf geen wilde. Het idee van

een kindje hebben begon steeds meer op te spelen nu haar tweelingbroer al voor de

tweede keer papa zou worden. Ze wist dat Serena ook graag moeder wilde worden

en samen hadden ze het erover. Na enig overleg waren ze eruit dat ze dolgraag een

kindje wilden hebben met hun genen, zodat het er aan de buitenkant vanaf te zien

was. Serena was degene die graag het liefst de baby wilde dragen en in een loyaal

gebaar had Dennis besloten dat hij de spermadonor wilde zijn. Direct bij de eerste

inseminatie ging alles al goed: de eicel was goed bevrucht en het kindje groeide als

kool. Nienke en vooral Serena ondervonden dat het toch best zwaar was om moeder

te worden terwijl je nog op de universiteit was. Gelukkig duurde het voor hen ook niet

heel lang meer eer ze geslaagd zouden zijn en klaar met hun studie.

Vlot erna werd Stan geboren. Nu Veerle een broertje had, moest de hele familie na-

tuurlijk langskomen in de grote villa van Wietse en Sarah. Justin en Jim waren beiden

net zo dol op kleintjes als die twee en gaven zowel Veerle als Stan dan ook alle aan

-dacht van de wereld. Zij zelf hadden een Italiaans ogend landhuis op het oog voor

als ze zouden afstuderen en Wietse en dat zou niet compleet zijn zonder kinderen.

Vele overwegingen over allerlei opties besloten ze een tweeling te adopteren. Het zou

nog even duren voordat de jongen en het meisje bij hen zouden intrekken, maar tot

die tijd brachten ze zo nu en dan vast wat tijd door met de tweeling zodat ze konden

kijken hoe het eraan toe ging tussen hen vieren. Vooral Abel was helemaal gek van

de twee mannen en duidelijk de spontane van de twee. Emine was wat meer in zich-

zelf gekeerd, eigenlijk een beetje zoals Justin was geweest. Algauw bleef de tweeling

dus al een weekendje bij de jongens slapen en van het één kwam het ander: het zou

worden geregeld dat de tweeling bij hen in huis werd geplaatst.

Voor de vierling ging vrijwel alles van een leiendakje. Melvin had al een tijdje wat met

Greke, een roodharig meisje dat geadopteerd was en ook erg goed met Iris kon. Krijn

vond eveneens iemand leuk, Ivy genaamd. Zelfs Auke begon over Iris heen te komen.

Al kon hij niet ontkennen dat hij nog vaak terug dacht aan haar; hij was toch gevallen

voor een meisje dat nog niet erg lang in Blauwwater woonde. Ze heette Rosemary en

vrijwel alles aan de meid intrigeerde Auke. Het was nog niet eens het feit dat ze met

haar broer alleen in een appartementencomplex scheen te wonen, het was haar hele

aanwezigheid. Auke had haar leren kennen bij de gitaarlessen die hij volgde bij zijn

tante Isolde en was meteen voor haar gevallen. Altijd was hij al een jongen geweest

die de kat uit de boom moest kijken. Zij was compleet het tegenovergestelde en nadat

ze hem had gevraagd samen een stuk te spelen wat behoorde tot één van zijn favo-

rieten was de vonk overgeslagen. In het begin vertelde Rose er meteen bij dat er

weinig was waarvoor ze terugdeinsde en dat ze er niet tegen kon een monogame re-

latie te hebben. Niet half wetend waar Auke aan begonnen was liet hij het over zijn

kant gaan. Tot over zijn oren verliefd zijne had hij een behoorlijke bord voor z’n kop.

De eerste keer dat ze bij hem thuis kwam was Iris er ook. Iris merkte direct dat er iets

apart was aan het kind. Op de één of andere manier kreeg ze de kriebels van het uit-

bundige vriendinnetje van zijn oom, al kon ze haar vinger er niet precies op leggen.

Diezelfde avond op weg naar haar slaapkamer kwam Iris er nog achter. Auke en Rose

waren van plan uit te gaan en aangezien Rose zou blijven slapen, moest ze nog wat

dingen uit haar tas pakken. Hun wegen kruisten elkaar en Rose hield haar even aan.

Iris werd mee uitgevraagd door Rose, die met Auke en nog een stel anderen zouden

gaan. Iris voelde zich ongemakkelijk met Rose in de buurt en ze begreep ineens

waarom: ze stond zo dicht op Iris geplakt dat zelfs wanneer ze vriendinnen waren ge-

weest het niet normaal was geweest. Met bonzend hart wees Iris het aanbod af; ze

zou die avond al naar Sander gaan – niet dat ze anders wel mee zou zijn gegaan.

Vlug ging ze naar haar slaapkamer, zich afvragend of ze het zich nou verbeeld had

of… of dat het echt zo zou zijn dat Rosemary met haar had staan flirten.

Het zou best ironisch zijn als het zo was. Het weekend ervoor was Iris nog naar

Maiden geweest, waar ze veel met Tim, Jane en Jacky had opgetrokken. Jacky was

geen dochter van Maiden, maar ook één van de vele magische Sims die er vaak over

de vloer kwam en bevriend was met Tim en Jane en dus ook Iris. Jacky had haar ver-

teld dat Tim niet op meiden viel maar op jongens. Dat vermoeden had Iris al gehad.

Ze was niet iemand die dat soort dingen vroeg aan een ander en er ook niet mee zit-

ten kon: Nienke was lesbisch, net als Cathelijns zus Isolde. Serena bi en Jusin en Jim

homo. Iris was meer dan gewend aan Sims die een ander liefdesleven leden dan ge-

middeld. Op de dag dat Iris van Jacky had gehoord dat Tim homo scheen te zijn, had

ze het er nog over met hem. Hij vertelde het verhaal van Largo, de jongen op wie hij

ongelooflijk verliefd was. De twee jongens waren van kinds af aan beste maatjes ge-

weest en de liefde die daarop volgde was wederzijds geweest. De vader van Largo

was net als Tims overleden vader Roy een hoog regerend lid van het leger en was

nogal streng opgevoed. Maiden en Roy accepteerden het van zowel Tim als Largo.

Largo’s eigen ouders daarentegen niet. In het begin probeerden ze nog hun relatie in-

tact te houden, maar op den duur had Largo opgegeven en het uitgemaakt. Iris be-

sloot dat het niet haar pakkie-an was of Rosemary nu op jongens of meiden viel of

misschien wel op allebei – ze was Aukes vriendin en zeker weten niet de hare. Iris

was dan ook blij dat ze die avond naar Sander zou gaan en Auke en zijn nieuwe

vriendin te laten voor wat ze waren. Rosemary’s liefde voor Auke bleek des te meer

toen ze bij het logeren niet eens gebruik maakten van de matras die Auke van de zol-

der had gehaald en hij voor de eerste keer in zijn leven echt seks had met iemand.

Iris zette op haar beurt de stap met Sander die ze met Auke nooit had gemaakt; ook

zij deelde een bed toen ze zeker wisten dat noch Dennis noch Keisha thuis was.

Voordat Sander, Nienke, Justin en Dennis en hun liefdes afstudeerden regelde

Sander een echte fotocamera via één van zijn vrienden. Ze namen een laatste foto

van hen als jongvolwassen studenten: een hoogzwangere Serena, Nienke, tot ieders

verbazig een eens wat meer spontane Keisha, een lachende Dennis en een aan

elkaar vastgeplakte Justin en Jim. Die foto zouden ze over een paar jaar heel wat ver-

halen naar boven halen – dat wisten ze nu al wel.

Op deze manier zou hun studententijd voorgoed vastgelegd zijn. Het op één na

laatste ding wat ze samen zouden doen voor ze voorgoed de campus zouden ver-

laten; hierna volgde alleen nog het feest dat bij Dennis en Sander zou worden ge-

houden wegens het afstuderen. Niet alleen zij met zijn zevenen vierden feest. Er

waren nog talloze anderen die zouden komen, waaronder Iris. Eerst wilden Cathelijn

en Joey haar niet laten gaan, maar uiteindelijk kreeg ze toch haar zin. Met nog een

laatste toast op een goede uitslag ging het studentenfeest van start en het beloofde

een gezellige avond te worden.

Jezus, geloof het of niet – er is een einde. Een einde voor voorlopige

toestand dan. Want zoals je weet is dit waar de andere updates zo ongeveer verder

gaan! Het heeft nogal wat tijd gekost om dit alles te maken en ik moet toegeven dat ik

er echt niet elke dag aan heb gewerkt. Soms gingen er ook andere dingen voor, zoals

ik al heb vermeld. Ergens vind ik het jammer dat het pas zo lang na de eigenlijke

datum (21 september) af is gekomen, maar aan de andere kant ben ik erg blij. Zo heb

ik langer plezier gehad dan wanneer ik het maar snel had afgeraffeld. Ik vond het

super vet om weer helemaal terug te gaan naar het begin – verder zelfs – en zo alles

opnieuw te hebben beleefd. Laat dan ook gerust weten wat je ervan vindt! Ben super

benieuwd naar jullie meningen!