Amanda Bastiaenen

De voorstelling Mogadishu gaat over een jongen genaamd Jason. Jason duwt zijn lerares op de grond terwijl hij aan het vechten was met een Marokkaanse jongen Firat. Terwijl de lerares de jongens alleen maar uit elkaar wou halen. Jason heeft al in het verleden foute dingen gedaan dus hij probeert te voorkomen dat hij van school word gestuurd. Daarom verzint hij ook een onzin verhaal waarin de lerares word beschuldigt van racisme, Jason verzint dat de lerares hem een ‘zwarte klootzak’ heeft genoemd. Hij dwingt zijn vrienden om in zijn verhaal mee te gaan en uiteindelijk doen ze ook mee. Het werd een leugen die ervoor zorgde dat de lerares niet alleen bijna haar baan kwijtraakt, maar ook haar dochter die uit huis geplaatst dreigt te worden door de jeugdzorg.

Toneelbeeld De voorstelling vond plaats in de Stadsschouwburg in Amsterdam. Het decor was niet echt bijzonder. Er stonden een paar tafels en kisten waar de acteurs af en toe op zaten, ik vind dat het decor er beter had mogen uitzien, want het zag er een beetje saai uit. Ook vind ik dat ze het decor een beetje moesten afwisselen per scène. Bij sommige scènes wist ik niet eens waar ze zich nou eigenlijk bevonden. Er was veel licht tijdens de voorstelling. Ik vind wel dat de acteurs bijpassende kleren aanhadden Jason en zijn vrienden hadden ook wat stoere kleding aan en Firat was echt zo’n nerd, dat kon je echt aan de kleding zien. Ik vind dat het decor niet medebepalend is voor de thematiek van de voorstelling, want ik raakte soms echt in de war. Wel vind ik de kleding medebepalend. Er werd geen gebruik gemaakt van muziek en geluidseffecten. En ik denk dat het ook een beetje overbodig zou zijn.

Personages

De belangrijkste personage is Jason. Ik vind Jason echt zo’n macho jongen, die zich niet druk maakt over wat mensen over hem denken, hij kent ook duidelijk geen medelijden. Verder vind ik hem best wel grof en is hij nogal bazig tegen over zijn vrienden. Hij is ook degene die dit hele probleem heeft veroorzaakt door zijn leugen. Maar het is wel dat je niet de echte Jason ziet. Hij doet zich hard voor maar diep van binnen is hij gewoon gekwetst. Jason werd erg goed en geloofwaardig gespeeld door de acteur Mandela Wee Wee. Op sommige stukken kreeg ik toch medelijden met Jason. Vooral op het stuk waar hij een beetje worde genegeerd door zijn vader. Hij wil wat liefde van zijn vader maar

Amanda Bastiaenen

die krijgt hij niet. Ik heb mij verder ook meegeleefd met de lerares. Want uiteindelijk werd zij het slachtoffer van dit alles. Maar aan de andere kant vind ik dit ook een beetje haar eigen schuld, had ze maar eerder de waarheid moeten vertellen.

Structuur

Het stuk was logisch opgebouwd, maar het was wel echt te langdradig. Ik had soms ook het gevoel alsof er steeds hetzelfde gebeurde. Er waren niet veel wisselingen van plaats en tijd. De scènes werden wel snel door elkaar opgevolgd, maar dat vond ik soms wel verwarrend want dan wist je niet precies of die persoon nou alles kon horen van een gesprek of dat die eigenlijk ergens anders was. Wat ik wel leuk vond was dat er soms acteurs door de zaal heen renden.

Thematiek en Interpretatie

Het stuk was eigenlijk best realistisch. De thema’s die je voorbij zag komen waren voor mij groepsdruk en racisme. Want soms werden er erge racistische opmerkingen gemaakt ook tegen de Marokkaanse jongen Firat. Groepsdruk zag je wel erg goed voorbij komen. Want de vrienden van Jason deden wat hij ze vroeg. De vrienden twijfelde er eerst aan maar uiteindelijk deden ze toch wat Jason hen vroeg want ze wouden Jason niet teleurstellen. Op zich vind ik dat de acteurs het verhaal goed hebben neer gezet en ze lieten duidelijk zien waar het stuk echt over ging. Zelf heb ik nooit met deze thema’s te maken gehad.

Evaluatie

Wat mij het meeste boeide was eigenlijk wat er met Jason’s moeder is gebeurd. Want daar was een beetje mysterie over, dus dat wilde ik wel heel graag weten. Maar waar ik mij kapot aan ergerde was dat de acteurs aan het roken waren, maar ook toen de voorstelling nog niet eens begonnen was. Door die muffe geur kreeg ik echt heel erge koppijn tijdens de voorstelling en dat was niet zo prettig. Waar ik me ook een beetje aan ergerde was het decor. Het was zo saai en het decor werd ook helemaal niet verwisseld dus soms dacht ik echt, waar bevinden de personages zich nu eigenlijk? Ook vond ik het stuk veel te langdradig. Het verhaal is wel goed, maar ik zat er gewoon niet fijn naar te kijken. Ik zou de voorstelling niet aanraden.