Vooraf
1
Met ingang van 2012 is er een belang- rijke stap gezet in het Nederlandse jeugdbeleid: gezinnen hebben het recht verkregen zich uit te spreken over de opzet, invulling en uitvoering van een hulpverleningsplan voordat professionals aan de gang gaan. Dit lijkt logisch, en dat is het ook. Sinds mensenheugenis heeft de mens – vaak samen met anderen – zijn pro- blemen opgelost. Dat gebeurde na- tuurlijk niet alleen in Nederland, maar in de hele wereld. Als we van de reguleringsstaat overgaan naar de verzorgingsstaat, komt de professio- nalisering op. Dan gaat het beter, sneller, effectiever, zo denken we. Vooral de afgelopen decennia is de mens en zijn sociale netwerk op de achtergrond geraakt. Hulpverleners en hun organisaties kregen eigen be- langen, een eigen agenda, een eigen lobby en een eigen recht van bestaan. In dat licht is ‘cliëntenparticipatie’ te begrijpen: de cliënt mag – wel tot op zekere hoogte graag – meedoen in het hulpverleningsproces. Het is merkwaardig dat de voornoem- de innovatie er vooral uit bestaat om terug te kijken naar hoe het vroeger ging. In Nieuw-Zeeland ging Mike Doolan jaren geleden te rade bij de Maori’s, die als oorspronkelijke cul- tuur hun problemen vooral in kringen (families, groepen, stammen) oplos- ten. Zo’n kringbenadering blijkt bij alle indigene volken voor te komen: blijkbaar is dat een natuurlijk model dat bij de mens past. De kringbenadering met al haar vari- anten wordt nog gepraktiseerd in lan- den op het zuidelijk halfrond. Daar waar de kolonisatie vanuit het westen niet de oorspronkelijke cultuur heeft verwoest, kunnen we nog zien hoe de mens zijn problemen integraal en in samenspraak met zijn sociale omge- ving oplost. Het is bijzonder dat we dat nu van het zuiden mogen leren. De cirkel wordt weer gesloten. De wettelijk verkregen status van bur- gers met problemen zal vergaande ge- volgen hebben voor de (over)geprofes- sionaliseerde sector. Het nieuwe credo voor professionals wordt eenvoudig: naar de achtergrond, op je handen blijven zitten, op afstand coachen, en je luisterend dienend opstellen. Dat is nogal andere koek dan jezelf als des- kundige te afficheren, te gedragen en dat vaak ook af te dwingen. Reden genoeg om dit nummer te wij- den aan het ontstaan en uitwerking van de Eigen Krachtbeweging. We hebben er voor gekozen om breed in te steken, en kijken naar Duitsland en Engeland, naar verleden en toekomst, naar geld en inhoud, naar filosofen en historisch geografen. We kunnen de weeffouten van de ver- zorgingsstaat herstellen. Met dank aan de indigene burgers elders op de wereld. RENÉ CLARIJS, HOOFDREDACTEUR 2 Jeugdbeleid nummer 1, 2012 Vooraf
Transcript of Vooraf
Met ingang van 2012 is er een belang-rijke stap gezet in het Nederlandsejeugdbeleid: gezinnen hebben hetrecht verkregen zich uit te sprekenover de opzet, invulling en uitvoeringvan een hulpverleningsplan voordatprofessionals aan de gang gaan.Dit lijkt logisch, en dat is het ook.Sinds mensenheugenis heeft de mens– vaak samen met anderen – zijn pro-blemen opgelost. Dat gebeurde na-tuurlijk niet alleen in Nederland,maar in de hele wereld. Als we van dereguleringsstaat overgaan naar deverzorgingsstaat, komt de professio-nalisering op. Dan gaat het beter,sneller, effectiever, zo denken we.Vooral de afgelopen decennia is demens en zijn sociale netwerk op deachtergrond geraakt. Hulpverlenersen hun organisaties kregen eigen be-langen, een eigen agenda, een eigenlobby en een eigen recht van bestaan.In dat licht is ‘cliëntenparticipatie’ tebegrijpen: de cliënt mag – wel tot opzekere hoogte graag – meedoen in hethulpverleningsproces.Het is merkwaardig dat de voornoem-de innovatie er vooral uit bestaat omterug te kijken naar hoe het vroegerging. In Nieuw-Zeeland ging MikeDoolan jaren geleden te rade bij deMaori’s, die als oorspronkelijke cul-tuur hun problemen vooral in kringen(families, groepen, stammen) oplos-ten. Zo’n kringbenadering blijkt bijalle indigene volken voor te komen:blijkbaar is dat een natuurlijk modeldat bij de mens past.
De kringbenadering met al haar vari-anten wordt nog gepraktiseerd in lan-den op het zuidelijk halfrond. Daarwaar de kolonisatie vanuit het westenniet de oorspronkelijke cultuur heeftverwoest, kunnen we nog zien hoe demens zijn problemen integraal en insamenspraak met zijn sociale omge-ving oplost. Het is bijzonder dat wedat nu van het zuiden mogen leren.De cirkel wordt weer gesloten.De wettelijk verkregen status van bur-gers met problemen zal vergaande ge-volgen hebben voor de (over)geprofes-sionaliseerde sector. Het nieuwe credovoor professionals wordt eenvoudig:naar de achtergrond, op je handenblijven zitten, op afstand coachen, enje luisterend dienend opstellen. Dat isnogal andere koek dan jezelf als des-kundige te afficheren, te gedragen endat vaak ook af te dwingen.Reden genoeg om dit nummer te wij-den aan het ontstaan en uitwerkingvan de Eigen Krachtbeweging. Wehebben er voor gekozen om breed in testeken, en kijken naar Duitsland enEngeland, naar verleden en toekomst,naar geld en inhoud, naar filosofenen historisch geografen.We kunnen de weeffouten van de ver-zorgingsstaat herstellen. Met dankaan de indigene burgers elders op dewereld.
RENÉ CLARIJS, HOOFDREDACTEUR
2
Jeu
gd
bel
eid
nu
mm
er1,
2012
Vooraf
