Vertaling naar het Nederlands: Desiree Dibra

1

te wachten?! Het is zo saai hier!, klaagde Lemoni.

Och kindje, zuchtte haar mama, je kunt vast en zeker ook avonturen op de dijk

beleven. Doe een wedstrijdje met de fietsers. Of speel met de meeuwen! En als je later

op de lammetjesschool zit, dan verveel je je echt niet meer!

Haar mama begreep ook echt helemaal niets. Met de meeuwen spelen of op

de fietsers jagen? Voor zo’n onzin was ze toch echt al te oud! En naar de

lammetjesschool mocht ze pas volgend jaar zomer… zolang kon ze toch niet

wachten!

Ze zal het nog wel zien. Op een dag loop ik weg en maak ik een tocht over het eiland.

En ik noem het „Lemoni’s eilandtocht“. En mijn mama, voor haar neem ik iets moois

van mijn reis mee – dan kan ze helemaal niet boos zijn op mij!, besloot Lemoni

koppig en trok nog maar eens een hele graspol uit de grond.

Hoofdstuk 4

Au!! Kun je niet oppassen?!, klonk het plotseling. Lemoni keek verbaasd om

zich heen.

Direct voor je neus!, werd er opnieuw geroepen.

2

3

Toen zag Lemoni voor haar op de grond een grijs dier met zwarte puntjes op

dunne beentjes. Het dier zwaaide wild met zijn twee scharen om zich heen.

Maar ik heb je toch helemaal niets gedaan, reageerde Lemoni beteuterd.

Nou ja, je had me bijna plat gedrukt!, schold Karel.

Hij was zo ontzettend geschrokken toen Lemoni plotsklaps voor hem

opdook. Nog één stap verder en dan was hij er geweest!

Oeioeioeioeioei…, wat was hij geschrokken! Maak je niet zo druk, Karel. Diep in-

en uitademen!, riep hij zichzelf weer tot de orde.

Bovendien zag dit lammetje er eigenlijk helemaal niet zo verschrikkelijk uit.

Zou het misschien per ongeluk over een emmer verf zijn gestruikeld?, vroeg Karel

zich af. Lemoni was namelijk een erg kleurrijk schaap! Haar witte vacht was

van boven tot onder bedolven onder kleine zwarte puntjes.

Verbluft keek ze naar Karel, die druk heen en weer liep en daarbij nerveus

met zijn scharen klapperde.

Niet bang zijn, ik doe je niks!, Lemoni keek hem onschuldig aan: Ik heb jou nog

nooit gezien. Ben je hier voor het eerst?

Karel bleef opeens rustig staan: Sorry. Ik ben een beetje in de war. Ik ben

verdwaald, weet je. Eigenlijk wilde ik alleen maar een rondje over het Wad lopen,

4

maar ja, dat krijg je ervan!, antwoordde Karel met een verstikte stem.

Ik ben Karel, Karel de krab, zoals je ziet!, en om dat te bewijzen sloeg hij heel

nadrukkelijk zijn scharen tegen elkaar.

Ben je helemaal alleen op pad?, Lemoni keek hem ongelovig aan: Mijn mama zegt,

dat dat hartstikke gevaarlijk is!

Nou, dan heeft jouw mama ook gelijk. Ik was er bijna geweest! Die meeuwen wachten

gewoon op het goede moment om zo’n lekker sappig krabbetje als ik op te peuzelen. En

dan die zon! Je moet wel erg moedig zijn, beweerde Karel trots met opgeheven

krabbenborst. Maar weet je, het kan ook zoooo saai zijn op het Wad, kreunde hij.

O ja, nou, je wilt niet geloven hoe saai het hier bij ons op de dijk is, riep Lemoni.

Waar ben jij dan overal geweest? Wat heb je allemaal gezien? Kom, vertel me meer!,

eiste Lemoni: alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft!

Eerlijk gezegd had Karel tot nog toe helemaal niet zoveel beleefd. Hij was

toch immers meteen verdwaald. En vanaf dat moment was hij er alleen maar

mee bezig geweest hoe hij zo snel mogelijk weer terug zou kunnen gaan.

Maar zijn belevenissen waren genoeg om een klein lammetje onder de indruk

te laten zijn. En misschien konden ze wel een deal sluiten…

5

Natuurlijk, ik vertel het je graag maar alleen… als…, antwoordde hij en

vervolgde:… als jij mij daarvoor dan de weg naar huis laat zien.

Trots keek hij naar Lemoni.

Wat ben ik toch een slimme krab! Een, twee, huppetee en ik ben weer thuis…, dacht

hij opgelucht.

Maar dan kende Karel Lemoni niet. Zo een, twee, drie zou ze de krab niet

laten gaan. Ze dacht even na. Toen had ze een idee!

Uitdagend keek ze naar Karel en antwoordde: Oké, jij vertelt me wat je allemaal

hebt beleefd en daarna breng ik jou naar huis. Dan kun je zelfs op mijn rug zitten,

lekker makkelijk... Maar eerst ga jij met mij een avontuur beleven!

Hoofdstuk 5

Hè? „Een avontuur beleven“? Hoe bedoel je?, hij moest het verkeerd hebben

verstaan. Verward klapperde Karel met zijn scharen.

Nou, ik dacht dat we samen op ontdekkingstocht over het eiland zouden kunnen gaan.

Ik mag niet zo lang weg, anders wordt mijn mama ongerust. Maar zo’n klein

ontdekkingstochtje... dat kan vast wel. Kom op, dat is toch te gek?!, vol verwachting

keek Lemoni naar Karel.