Ver weg en toch dichtbij

Dit verhaal begint op een warme zomerdag in een groot landhuis.

‘U mag niet zo hoog schommelen!’

‘Stil! Als je zo blijft schreeuwen dan mag ik helemaal nooit meer schommelen!’

‘Maar juffrouw Zwaan, straks bezeert u zich! U vader…’

Opeens stopt het meisje met schommelen en kijkt naar beneden.‘Denk je nou echt dat het mijn vader iets kan schelen wat ik doe?’Ze zegt het bijna spottend, en het doet haar pijn vanbinnen.

‘U vader houdt van u juffrouw Zwaan. Ik mag hem, van hem mogen we vriendinnen zijn. Juffrouw Zwaan, u weet dat u belangrijk voor u vader bent. U bent net zo belangrijk voor hem, als u voor mij bent.’

‘Dat laatste is waar, ik geloof niks van de rest.’

‘Het is allemaal waar juffrouw Zwaan.’

‘Helaas geloof ik je niet, dat word de kietel dood!’

‘Aahaha! Stop, stop! Genade’

Op dat moment komt net haar vader naar buiten.

‘Isa! Stop daarmee. Heleen, ga je vader helpen met zijn klusjes.’

‘Doei Isa het was leuk.’‘Ja, doei Heleen. Succes met je klusjes.’Als Heleen naar binnen is barst haar vader uit.‘Isa, ga nou niet te veel met haar om. Ik heb het je al eerder gezegt, straks denkt ze dat jullie vriendinnen zijn!’

‘Wij kunnen nou eenmaal niet met zulke mensen omgaan. Het zijn maar bedienden. Snap je? Je mag onze reputatie niet verpesten door met zulke mensen om te gaan.’‘Maar papa, ze heeft verder niemand.’‘En zo hoort het ook.’

‘Goedzo meisje, je mag best even met haar praten maar zorg er nou maar voor dat andere mensen jullie niet te veel samen zien oké?

Ookal is ze het niet met haar vader eens, ze geeft hem toch maar gelijk. Als ze dat niet zou doen dan zou ze hier over 2 uur nog staan.

Ookal heeft ze net een preek gehad over niet te veel gezien worden met Heleen, ze gaat toch naar haar op zoek.

Ze vind haar in de voortuin.

‘Heleen, kom je zo weer schommelen?’‘Isa, zelfs ik hoorde je vader zorg er nou voor dat hij trots op je kan zijn.’‘Misschien wil ik dat niet.’ Zegt Isa stoer.‘En trouwens, papa en ik moeten alle planten nog water geven. Dat duurt nog wel even.

Heleen heeft het nog maar net gezegt of haar vader Hans staat al voor haar neus.‘Heleen, niet te veel babbelen met juffrouw Zwaan, Meneer Zwaan wil tegen de avond al zijn planten er mooi hebben bij staan. Dat kan nog wel even duren.’‘Ja papa, Isa ging net weg.’Isa knikte langzaam en zei snel doei.

Teleurgesteld kijkt ze nog even naar de twee ‘bedienden’. Wat een belachelijk woord eigenlijk. Haar vader zegt dat het gewoon hun werk is. Maar Isa begrijpt het toch niet helemaal. Als ze weer over zou beginnen bij haar vader zou hij zeggen (zoals altijd) dat iedereen voor een ander werkt.

Ze gaat maar in haar favoriete hoekje van haar kamer zitten. Haar ‘spionnennisje’. Ze kan alles zien wat er buiten gebeurd. Het nisje ziet er heel mooi uit want ze heeft er stikkers op geplakt.Zo blijft ze een tijdje zitten.

Maar alleen maar een beetje turen is ook maar saai en ze besluit om haar computer op te starten.Ze weet eigenlijk niet eens wat ze wil doen.Gelijk als de computer opgestart is sluit ze hem dan ook weer af.

Ze besluit naar haar oom te gaan. Die heeft ze altijd al gemogen. Hij was vriendelijk en begripvol. Lezen was zijn grote hobby. In tegenstelling tot haar vader die nors was en die nooit tijd had om een boek te lezen.

‘Waarom is papa zo anders dan jij?’

Even trekt haar oom zijn wenkbrauw op. Dat kan hij heel goed.

Maar dan legt hij zijn boek weg en klopt op de bank.

‘Kom maar zitten Isa. Dan zal ik je wat vertellen.’

Nieuwsgierig gaat ze zitten en kijkt verwachtingsvol naar haar oom.‘Kijk Isa, iedereen is anders.’Ja goh, dat wist zij ook wel. Maar waarom was haar vader dan niet ietsje meer zoals haar oom? Het waren immers broers. Ze had graag een broertje of zusje gehad, maar haar moeder was overleden bij haar geboorte. Iets wat ze zichzelf nooit vergeven had.

Net toen oom Klaus verder wou vertellen kwam haar vader binnen. Direct staarde oom Klaus maar wat naar de TV die uit stond.‘Isa.’ Dat was het eerste wat hij zei. ‘Klaus.’ Dat kwam er nogal wrokkig uit. ‘Wat zijn jullie aan het doen?’‘Tjonge geen idee Richard, waar vind jij het op lijken?’ Oom Klaus klonk ontspannen, maar er zat haat in zijn stem.

‘Isa, ga naar boven!’ Haar vader klonk nu echt woest en stond op ontploffen.Isa was het gewend, haar vader en Klaus konden elkaar niet uitstaan. Toch kwam Klaus regelmatig op visite. Waarschijnlijk gewoon om te kijken of haar vader haar nog niet vermoord had.Met een diepe zucht liep ze de trap op. Achter zich hoorde ze al twee luide stemmen tegen elkaar schreeuwen.

‘Wat doe je dat kind toch aan Richard? Ze zit hier weg te kwijnen in jou haat!’‘Hoe durf je zo tegen mij te praten? Ik ben je broer!’‘Ja, en ik die van jou!’‘Je wou het haar vertellen hé?’‘Ja! Tuurlijk wou ik het haar vertellen! Ze is nu al twaalf man. Wat doe je dat kind aan?

Bedankt voor het lezen!Laat me alsjeblieft weten wat je er van vind, want als niemand er iets aan vind stop ik gewoon :P

Xxx

Simliefhebber12