Ver Weg en Toch Dichtbij

Gniffelend kijkt Isa door het raam naar de schoolbus.

Langzaam klappen de deuren dicht en rijd de bus weg. Maar dan zonder Isa.

3 weken later

Als de bus uit het zicht is loopt ze naar buiten.

Stomme school ook.

Ze rapporteerden het niet eens als ze er niet was.

Ze maakten het wel heel makkelijk om te spijbelen.

Niet dat ze het erg vond. Nee integendeel juist.Ze vond het heerlijk om onder schooltijd niet op school te zijn.Ze spijbelde vaak. Veel te vaak.Maar Rick deed het ook. En als hij niet op school is, wat moet zij er dan wel?

Lachend komt hij aanlopen. Haar vader moest vroeg naar zijn werk.

Man wat was spijbelen met Rick toch heerlijk.

‘Hai schatje, ik heb je gemist.’

Snel drukt hij een stevige zoen op haar lippen.

‘Nou, daar wou ik het dus even over hebben.’ Zegt Isa geheimzinnig.‘We hebben eigenlijk nog geen vaste verkering.’‘Dus?’ Vraagt Rick nonchalant.‘Nou…’ Isa’s stem slaat over. ‘Ik wil niet dat je ondertussen ook met andere meisjes zit te flikflooien.’ Kwaad kijkt ze hem aan. Opeens voelt ze helemaal geen vlinders meer in haar buik als ze hem ziet.‘Schat, er zijn te veel mooie meisjes. Je kan toch niet verwachten dat ik daar niet van proviteer?’ Vraagt Rick haar doodleuk.

Hem uitkafferen kan ze niet lang. Ze gaat dan af en toe niet naar school, haar werk wil ze voor geen goud missen. Ze wil nog steeds graag terug naar Nederland, (ze moet toegeven dat ze er de laatste tijd steeds minder aan dacht. Maar nu beseft ze opeens weer hoe graag ze terug wil.) en dat lukt alleen maar met geld.

Terwijl Isa naar haar nieuwe baantje rijd word er gebeld.

‘Richard Zwaan.’ Blaft hij in de telefoon.

‘…’

‘Nee!’ Geschokt kijkt hij voor zich uit.

‘Gaat het wel goed kindje?’ Vraagt hij met een brok in zijn keel.

‘…’

‘Oké, doei Heleen.’ Verbouwereerd legt hij de telefoon op de hoorn.

Als Isa die avond laat weer thuis komt is ze verdrietig. Rick was echt een kwal.

‘Profiteren van meisjes.’ Zegt ze met een domme jongensachtige stem.

‘Pff..Me hoela!’ Schreeuwt ze tegen niemand in het bijzonder.

Met een klap gooit ze de autodeur achter zich dicht. Ze ziet nog net dat Geert, haar chauffeur, haar kwaad aankijkt.

Ze is veel te moe van haar zware werkdag, maar toch zet ze zich ertoe om haar huiswerk te maken. Geen spijbelen meer voor haar!

Maar zoals ze al verwacht had snapt ze er niks van. Ze heeft veel te veel gemist door het spijbelen.

Net op het moment dat ze haar huiswerk door het raam wil smijten komt haar vader naar beneden gelopen.

‘Papa, kun je me alsjeblieft helpen?’‘Waarmee dan?’ Haar vader kijkt haar aan.Ze krijgt een kop als een biet.‘Uhmm… Ik snap wiskunde niet.’ Zegt ze snel.‘Heeft de docent het niet uitgelegt?’ Vraagt haar vader scherp.‘Nou jawel, maar uh… ik vind het gewoon moeilijk.Ze ziet dat haar vader zich ontspant. Hij gelooft haar.

Samen met haar vader maakt ze haar huiswerk af. ‘Zoals jij het uitlegt is het super makkelijk!’ Roept Isa als ze haar huiswerk in haar schooltas heeft gestopt.

‘Thanks pap, ik hou van je.’ Vlug staat ze op en pakt haar vader vast.

Even beweegt hij niet, maar dan slaat hij zijn armen om haar middel.

‘Ik ook van jou meisje.’

‘Al heb ik wel vervelend nieuws.’ Haar vader kijkt haar aan en slikt even.

‘Hans is overleden. 3 weken geleden al.’ Met waterige oogjes kijkt hij haar aan.

Even moet Isa een beetje lachen. Maar als de tranen echt beginnen te stromen over haar vader zijn wangen doet ze haar mond dicht.

Triest kijkt ze naar de grond.‘Hoe kwam het?’‘Ik weet het niet Iss… Heleen was nogal verdrietig over de telefoon.’ Beteuterd kijkt ze haar vader aan.‘Zal ik even bellen?’ ‘Ja doe maar, ze kan waarschijnlijk beter met jou praten.’ Haar vader knikt en loopt dan naar boven.

Snel pakt ze de telefoon van de hoorn en tikt het nummer van haar huis in.

Het duurt een tijdje, maar dan word er opgenomen.

‘Hoi Heleen, met Isa.’ Isa slikt even. Aan de andere kant van de lijn barst Heleen in snikken uit.‘Ik…Het spijt me heel erg.’ Ze bijt op haar lip. Wat een loze woorden.‘Ow ja?’ Klinkt het opeens heel hard van de andere kant van de lijn.‘Het spijt je zeker ook heel erg dat je me vergeten was hé? Het spijt je zeker ook heel erg dat je alleen maar met me bevriend was omdat je medelijden met me had. Heleen, de zielige bediende!’

Isa wil zeggen dat het niet waar is, dat ze beste vriendinnen zijn wat er ook gebeurd. Maar op de een of andere manier kan ze het niet zeggen. Alsof haar hersenen Heleen gelijk geven.‘Dat dacht ik ook.’ Zegt Heleen kwaad vanaf de andere lijn.‘Isa, het is voorbij.’

Isa hoort een klik en dan klinkt het bekende deuntje in haar oor… * Tuut Tuut Tuut Tuut *

Snel hangt ze op.

Verdrietig loopt ze naar boven. Ze had gedacht dat Heleen haar steun fijn zou vinden, maar ze had het juist weggeduwd. En nog erger, ze had Isa gedumpt.

Of had zij Heleen gedumpt? Ze had al maanden niet gebeld. Heleen kwijnde vast weg daar, met een zieke vader en geen vriendin om op te steunen.

Zuchtend gaat ze onder de douche staan en laat het warme water over haar lichaam stromen.

Alsof het water alle nare gedachten van haar afspoeld.

Tot de volgende keer!! Hopelijk vonden jullie het weer leuk om te lezen :D(Ook al was het natuurlijk wel zielig.)