Ver Weg en Toch Dichtbij

De volgende morgen staat hij opnieuw te bellen.

Isa is nog niet wakker dus kan het best nog even.

‘Vandaag?’

‘…’

‘Nee prima! Ze is om 1 uur terug van school.’

‘…’

‘Oké tot vanmiddag meneer.’

Moe gaat ze op de bedrand zitten.

Ze heeft helemaal geen zin om op te staan.

Ze heeft het gevoel alsof dit een bijzondere dag gaat worden.

Toch staat ze op en loopt een beetje slaapdronken naar beneden.

Daar treft ze haar vader aan.

Voor de TV.

Ze loopt verder de trap af en gaat voor het beeld staan.‘Papa? Jij kijkt nooit TV!’ Lachend kijkt ze naar haar vader.‘Nou nu dus wel. En ik zou maar opschieten of je komt te laat op school.’ Haar vader kijkt haar kwaad aan.‘Die heeft een ochtend humeur.’ Denkt ze.

Ook al had haar vader wel gelijk.

De schoolbus was er al na een kleine 10 minuten.

Nors stapt ze in. Deze dag kan maar beter snel voorbij zijn.

Gelijk als ze weg is zet hij de TV uit.

Hij moet alles perfect in orde hebben voordat zijn speciale gasten komen.

Als Isa die middag weer uit school komt en net haar vader wil roepen hoort ze allemaal geluid vanuit de kleine kamer.

Als ze om het hoekje van de muur kijkt ziet ze dat er 2 mannen aan de eettafel zitten.

Een oude dikke man is druk in gesprek met haar vader.

Een jonge knappe man zit er stilletjes bij, ook al heeft hij wel een lach op zijn gezicht.

De jonge man ziet haar als eerste en lacht naar haar.

Dan loopt ze verder de kamer in.

Ze staart naar de man. Hij is best wel knap… Voor zo’n oude vent dan. Veel te oud voor haar natuurlijk.

Als haar vader uit niks laat blijken dat hij haar gezien heeft blijft ze staren naar de knappe man.

Glimlachend kijkt hij op en kijkt haar aan.

Ze ziet dat de oude man naast hem nu ook naar haar kijkt.

Haar vader zag blijkbaar dat de oude man even was afgeleid want opeens omhelst hij haar.‘Isa kindje, wat ben ik blij om je te zien!’ Zegt hij superoverdreven.‘Ach Richard, laat die poespas gewoon en laten we ter zaken komen.’ Zegt de oude man die nog steeds is blijven zitten.

Maar dan staat hij ook op en doet ook een poging haar te omhelzen.

‘Iel ga weg!’ Roept Isa verschrikt.

‘Nou nou kindje, zo praat je toch niet tegen je aanstaande schoonvader?’ Vraagt de oude man verontwaardigt.

Even kijkt Isa verward maar dan kijkt ze haar vader dreigend aan.Haar vader buigt zich naar haar toe en excuseert zich even tegen de 2 mannen.‘Isa, ik weet wat je denkt…’‘Nou leg het me dan uit want ik snap er zelf niks van.’ Sist Isa in zijn oor.

‘Isa, deze man is een rijk man. Hij wil zijn zoon met jou laten trouwen.’ ‘Wat?!’ Isa kijkt geschrokken op naar het gezicht van haar vader.‘Isa, werk even mee. Jij krijgt een deel van het geld, dus daar kunnen we van leven. We hebben al bijna geen geld meer voor deze maand en…’‘Dus heb je me maar verkocht aan die opa?’ ‘Nicolas zal prima voor je zorgen.’

‘Vergeet het maar pap. Ik weiger me te laten verkopen zodat jij weer een luizen leventje kan leiden. Ik dacht dat we terug naar Nederland gingen als we genoeg geld hadden.’ Isa vind het knap dat er nog geen stoom uit haar oren komt.

‘Isa jij trouwt met Nicolas of je het nou leuk vind of niet!’ Haar vader kijkt haar streng aan.

‘Maar papa…’ Probeert Isa nog.

‘Nee! Geen woord meer.’

Opeens staat Nicolas op.

‘Vader, Richard… Kunnen jullie ons heel even alleen laten?’ Vraagt hij heel vriendelijk aan de twee oude mannen.

Ze knikken en lopen naar boven.

Isa ziet dat haar vader uitbundig ‘ja’ knikt naar de vader van Nicolas.

Beheerst komt hij op haar aflopen.

Man hij is groot… ‘Tja dat komt omdat hij al volwassen is.’ Denkt Isa in zichzelf.

‘Isa, ik weet dat dit tegen je zin in is. En dat het allemaal vreemd is…’

‘Ja, ik snap echt niet dat die ouwe lul me heeft kunnen verkopen aan jou vader … of jou.’ dat laatste fluistert ze erachter.

‘Ik snap het.’ Zegt Nicolas.

‘Maare… We kunnen er toch het beste van maken?’ Vraagt hij voorzichtig.‘Wat?! Je bedoeld dat jij wil trouwen? Met mij? Terwijl je weet dat het tegen mijn zin is?’ Vraagt Isa verontwaardigt.‘Isa…’Op dat moment komen de 2 oude mannen weer naar beneden.

Verbouwereerd staat Isa alleen in de kamer.

Haar vader, de vader van Nicolas en Nicolas zelf zijn gewoon zomaar vertrokken. Iets over de bruiloft plannen…

‘Rotzak die hij is.’ Ze haat haar vader. Ze haat hem en dat heeft ze altijd gedaan.

Maar hier in dit kleine huisje, dacht ze dat hij veranderd was…

1 week later is het zover. Isa groeit op tot volwassene. Tot grote vreugd van haar vader en Tristan.

Eindelijk kan de bruiloft er komen!

‘Oké pap, Tristan, begin voor 1 keertje niet over de bruiloft oké?’ Smekend kijkt ze naar de 2 oude mannen. De éen dik en de ander graatmager.

Gelijk als ze is opgegroeid en de mannen naar buiten zijn gegaan om alvast ‘de feeststemming’ er in te krijgen, belt Isa Heleen.Maar helaas…Ze krijgt gelijk de voicemail. Man, wat zou ze graag Heleen’ troostende stem horen. Vertellend dat alles goed zal komen.Isa schraapt haar keel en spreekt een bericht in.‘Hoi, ik trouw over 3 dagen. Bel me alsjeblieft. Liefs Isa.’

Direct na haar telefoontje loopt ze naar boven om haar kleren te veranderen. Ze moet toegeven dat Nicolas smaak heeft.

Hij was met haar mee gaan shoppen om haar beter te leren kennen. Best lief van hem.

Misschien was hij zo gek nog niet…

Isa & Nicolas

Tot de volgende keer!! Ik hoop dat jullie het leuk vonden Ik vond dit namelijk een bijzonder leuke update om te maken ;)

xxx