de

timpetoon

erfgoed in Hengelo

de redactie:

Shirley Dijkstra

Marike van de Belt

Nynke Hallema

Mirjam Zengerink

Sabri Cicek

Selena Lubbers

van de redactie

Pfff, we hebben een drukke tijd achter de rug.

Project erfgoed, gastlessen, kennismaken met de kinderen van de Meent, ko-

ningsspelen, verkeersexamen (groep 7), eindcito (groep 8), afscheid van me-

neer Wim, wennen aan juf Hanneke V, en dan heb ik vast nog heel veel verge-

ten.

We begonnen direct na de kerstvakantie met het afscheid van meneer Wim.

Na 34 jaar heeft hij afscheid genomen

van de Timp. En ik denk dat hij wel zo’n

kleine honderd uit-het-hoofdenkamertjes

heeft geschreven voor de Timpetoon.

In deze Timpetoon lezen jullie het eerste

uit-het-hoofdenkamertje van Hanneke V.

Een speciale Timpetoon, dus.

En de laatste Timpetoon waarin alleen van

alles van de Timp staat. De volgende Timpetoon maken we samen met de kin-

deren en leerkrachten van de Meent.

En soms komt dan opeens van alles tegelijk. Zo hadden we al bedacht dat we

in april ons erfgoedproject zouden doen. En toen besloot opeens onze konin-

gin om af te treden. Ook in april. En daarom dachten we dat we ook wel iets

konden doen (in april) om kennis te maken met

de kinderen van de Meent. Vandaar de oranje

vlaggetjes en de kroontjes tussen de beek-

kunstwerken en het weefgetouw.

Een aantal van die kunstwerken, gemaakt door

groep 7, vinden jullie verspreid door deze Tim-

petoon.

En wisten jullie al dat alle kinderen van groep 7 geslaagd

zijn voor hun verkeersexamen? En dat er niemand was ver-

dwaald bij het fietsen? Gelukkig maar, want Haaksbergen

is een heel eind lopen.

Lieve leerlingen en anderen die dit lezen.

Onder het artikel ‘Uit het hoofdenkamertje’

staat voor de eerste keer een andere naam. Namelijk mijn naam – Hanneke de

Vries -. Ik wilde liever mijn naam zonder achternaam vermelden, maar dat

schept een boel verwarring op De Timp. Want als ik alleen maar Hanneke zou

schrijven, van wie komt dit artikeltje dan? Het zou dan ook van juf Hanneke

van Eenbergen kunnen zijn. En die lijkt wel af en toe ook hoofd van de school,

want ze staat ook niet voor de klas en praat ook met ouders en andere belang-

rijke mensen en ze zit ook in een apart kamertje. Dus vandaar dat mijn naam

met achternaam genoemd wordt.

Ik werk nu sinds 7 januari op De Timp en ik heb nog nooit zo’n boeiende school

gehad. Er gebeurt hier elke dag iets verrassends. Vooral dingen die ik zelf

niet gepland heb. Bijvoorbeeld een leerling die ineens met een bos bloemen

voor een leerkracht binnen komt. De groep heeft geld ingezameld om de juf

‘zomaar’ te verrassen, of toch ineens nieuwe speeltoestellen tegenover de

school, of flexibele juffen en meesters die helpen met invallen als er niemand

meer te vinden is. De Timp is zo’n fijne school, ik ben blij dat ik meneer Kevel-

ham heb mogen opvolgen.

Na de meivakantie zal het in school een beetje rommelig worden. Want de

school moet opgeknapt worden voor als de leerlingen van De Meent bij ons ko-

men. Dus gaan jullie een paar dagen naar een ander lokaal, want jullie lokaal

wordt geschilderd. De juf of meneer weet wel wanneer dit gaat gebeuren. En

er komen mannen die een nieuwe muur gaan metselen in de hal en in de buiten-

speelberging. Allemaal erg spannend dus.

En er komen ook nog een paar momenten waarop we samen met de leerlingen

van De Meent iets leuks gaan doen, zodat jullie elkaar een beetje kunnen leren

kennen.

Kortom tot de grote vakantie is alles

een beetje anders dan normaal.

Zo, jullie zijn nu een beetje op de

hoogte van alles. Ik wens jullie een

hele fijne mei vakantie en zie jullie

graag weer op 13 mei op school.

Hanneke V

uit het hoofdenkamertje

Thomas

Amanda

Ruby

bekenkunst van groep 7

kleuren en knutselen

Kunstenares Monique Klaver heeft ons

verteld over kunstwerken. Die kunnen

gemaakt zijn van steen, hout, papier,

ijzer,maar ook van stof. Ze liet ons

foto’s zien. Wij gingen samen met

Monique ook kunstwerken maken.

We gingen in een fietswiel weven

met repen van plastic zakken, lin-

ten en fruitnetjes.

Iedereen mocht een stukje weven.

Het is heel mooi geworden en het

hangt voor het raam.

In de week ervoor hadden we al stroken

versierd met verf, kralen, veertjes en

vilt. Nu gingen we er samen een groot

weefdoek van maken.

We moesten de stroken er op en neer

doorheen weven. Dat was best moeilijk,

maar het is gelukt!

Het hangt bij ons in de klas, kom je

kijken?

het weefdoek

groep 1-2a

project weven

het fietswiel Tim helpt wel: op en

neer, op en neer

In de tweede week hebben we oma Willy uitgenodigd. Zij

kan heel goed weven. Haar werk heeft 2 weken op een

kijktafel in de gang gestaan. Oma Willy wilde ons wel le-

ren weven op een weefraam en een weefgetouw.

Wij hebben eerst een laken in verschillende kleuren ge-

verfd. Daarna moest het in repen worden gescheurd.

Dat vonden we leuk om te doen.

Daarna mochten we met de repen weven.

Maar ook hebben we wol en linten gebruikt.

bekers weven

Met repen een boekenlegger weven

het resultaat

kleuren en tellen

Op dinsdagmiddag, 16 april jl. was het de beurt van groep 4 van de Timp om een bezoekje te brengen aan

het historisch museum Hengelo in het kader van het project “Erfgoed Hengelo”.

Groep 4 Groep 4 -- bezoek Historisch Museum Hengelo bezoek Historisch Museum Hengelo

(16 april 2013)(16 april 2013)(16 april 2013)

Zo mochten we een kijkje nemen in een keuken van het begin van de vorige

eeuw. Zand, zeep, soda in een rekje, wie kent dat nog? Een petroleumstel om

op te koken. Het meisje (dienstertje) mocht niet bij de vrouw en/of heer des

huizes komen en moest via een achtertrapje haar eigen kamertje betreden.

De kinderen mochten een duikje nemen in het verleden van Hengelo, wat ze als

reuze interessant hebben ervaren. Dit was duidelijk te merken aan de vele vra-

gen, die naar boven kwamen bij elke kamer (lees: stukje geschiedenis van Hen-

gelo).

Een vriendelijke dame – waar we helaas de naam van ver-

geten zijn – leidde ons rustig rond en beantwoordde en-

thousiast en met veel geduld alle vragen van de kinderen.

Speelgoed uit het verre verleden, sommige nu nog steeds bekend, denk maar aan de tol, de pop, een fornuisje,

prentenboeken, zij het nu in moderne vorm. Erg leuk om naar te kijken. Voor sommige begeleiders van de

groepjes ook nog een déjà-vugevoel.

De kamer, die ingedeeld was met een overzicht van zaken uit de 2e Wereld Oorlog was vooral voor de jongens,

maar zeker ook voor een aantal meisjes heel interessant. Een klein kamertje verscholen onder een trap, die als

schuilkelder diende, helmen, kleding, granaten, tjonge wat spannend.

Op dinsdagmiddag, 16 april jl. was het de beurt van groep 4 van de Timp om een bezoekje te brengen aan

het historisch museum Hengelo in het kader van het project “Erfgoed Hengelo”.

Groep 4 Groep 4 -- bezoek Historisch Museum Hengelo bezoek Historisch Museum Hengelo

(16 april 2013)(16 april 2013)(16 april 2013)

Zo mochten we een kijkje nemen in een keuken van het begin van de vorige

eeuw. Zand, zeep, soda in een rekje, wie kent dat nog? Een petroleumstel om

op te koken. Het meisje (dienstertje) mocht niet bij de vrouw en/of heer des

huizes komen en moest via een achtertrapje haar eigen kamertje betreden.

De kinderen mochten een duikje nemen in het verleden van Hengelo, wat ze als

reuze interessant hebben ervaren. Dit was duidelijk te merken aan de vele vra-

gen, die naar boven kwamen bij elke kamer (lees: stukje geschiedenis van Hen-

gelo).

Een vriendelijke dame – waar we helaas de naam van ver-

geten zijn – leidde ons rustig rond en beantwoordde en-

thousiast en met veel geduld alle vragen van de kinderen.

Speelgoed uit het verre verleden, sommige nu nog steeds bekend, denk maar aan de tol, de pop, een fornuisje,

prentenboeken, zij het nu in moderne vorm. Erg leuk om naar te kijken. Voor sommige begeleiders van de

groepjes ook nog een déjà-vugevoel.

De kamer, die ingedeeld was met een overzicht van zaken uit de 2e Wereld Oorlog was vooral voor de jongens,

maar zeker ook voor een aantal meisjes heel interessant. Een klein kamertje verscholen onder een trap, die als

schuilkelder diende, helmen, kleding, granaten, tjonge wat spannend.

Toen we alles hadden bewonderd, kregen de kinderen nog een bekertje limonade en was er voor ieder kind

nog een klein presentje in de vorm van een sleutelhanger. Op de valreep werd er nog iets verteld over de

bezoeken in het verleden van ons koningshuis aan Hengelo.

Een bijzonder geslaagd en vooral ook leerzaam middagje museum bezoek.

Met dank aan de vrijwilligster van het museum en natuurlijk ook de moeders en

opa, die ons heen en terug hebben begeleid.

Groep 4 Groep 4 -- bezoek Historisch Museum Hengelo bezoek Historisch Museum Hengelo (vervolg 2)(vervolg 2)

Best lastig zo’n abstract beeld weer in elkaar te zetten. Maar het lukte de groepjes wel!

En wat een bult verf op het palet van Eef de Weerd.

Op het plein komen

we op de foto en….

Op televisie– Hengelo!

In groep drie zitten 33

kinderen het

Koningsspelen -ontbijt

te eten. Mmmm, wat

een lekker ontbijt!

Snel de oranje shirts

aantrekken die we

hebben gekregen…..

In een lange op-

tocht van kinderen

in rode shirts van

de Timp, op weg

naar de Meent.

We ontmoeten el-

kaar halverwege...

We worden vrienden met de grote

kinderen van groep 6 van de

Meent.

Wat een lieverds!

Tja, lekker bewegen hoort er

ook bij tegelijk met alle kinderen

van Nederland op het digibord!

Bewegen is gezond!

Groeten van groep 3, juf Saskia

en juf Ine en juf Nynke.

Zo was onze dag.. Koningsspelen 2013

groep 3

De nieuwe kleren van de keizer.

Vele jaren geleden leefde er een keizer die zo vreselijk veel van mooie, nieuwe kleren hield dat hij al zijn geld uit gaf om

zich mooi te maken. Hij bekommerde zich niet om zijn soldaten, het theater of een rijtoer in het bos. Hij vond het alleen

maar leuk om zijn nieuwe kleren te laten zien. Voor ieder uur van de dag had hij een ander gewaad.

In de grote stad waar hij woonde was het leven heel fijn. Maar op een dag kwamen er twee bedriegers, die zich voor wevers

uitgaven en zeiden dat ze de mooiste stoffen konden weven die je je maar kon bedenken. Niet alleen de kleuren en het pa-

troon waren ongelooflijk mooi, maar ook hadden de kleren de wonderbaarlijke eigenschap dat ze onzichtbaar waren voor

iedereen die niet voor zijn ambt deugde of die onvergeeflijk dom was. Wat een fijne kleren, dacht de keizer. Als ik die aan

heb, kan ik erachter komen wie er in mijn rijk niet deugt voor zijn ambt en dan kan ik de knappen van de dommen onder-

scheiden. Die stof moet ik meteen laten weven! En hij gaf de bedriegers flink veel geld, zodat ze met hun werk konden be-

ginnen. Ze zetten ook twee weefgetouwen op en deden alsof ze werkten, maar er zat helemaal niets op het weefgetouw. Bru-

taalweg vroegen ze om de fijnste zijde en het prachtigste goud. Dat stopten ze in hun eigen zak en ze werkten aan de lege

weefgetouwen en dat nog wel tot diep in de nacht.

"Nu zou ik eigenlijk toch wel eens willen weten hoever ze zijn met de stof," dacht de keizer. Hij wist natuurlijk wel dat hij

voor zichzelf niets te vrezen had, maar hij wilde toch liever eerst iemand anders sturen om te zien hoe het ermee stond. Alle

mensen in de hele stad wisten welke wonderbaarlijke kracht de stof had en iedereen was erop gebrand om te zien hoe slecht

of dom zijn buurman was.

"Ik stuur mijn oude, eerlijke minister naar de wevers!" dacht de keizer. "Die kan het best zien hoe de stof wordt, want hij

heeft verstand en niemand doet zijn werk beter dan hij!"

Toen trad de brave, oude minister de zaal binnen waar de twee bedriegers aan de lege weefgetouwen zaten te werken. "De

hemel beware me!" dacht de oude minister en hij sperde zijn ogen wijd open. "Ik zie niets!" Maar dat zei hij niet.

De beide bedriegers verzochten hem dichterbij te komen en vroegen hem of het geen mooi patroon was en of het geen prach-

tige kleuren waren. Toen wezen ze naar het lege weefgetouw en de arme, oude minister sperde zijn ogen steeds verder open,

maar hij zag niets, want er was niets. "Lieve hemel!" dacht hij. "Zou ik dom zijn? Dat had ik nooit gedacht en dat mag geen

mens weten! Ik kan ze toch niet vertellen dat ik de stof niet kan zien!"

"Nou, u zegt zo weinig!" zei de één, die aan het weven was.

"O, maar het is prachtig! Gewoonweg schitterend!" zei de oude minister en hij keek door zijn bril. "Dat patroon en die kleu-

ren! Ja, ik zal aan de keizer zeggen dat het mij bijzonder goed bevalt!"

"O, dat doet ons plezier," zeiden de twee wevers en nu noemden ze de kleuren en ze beschreven het bijzondere patroon. De

oude minister lette goed op, zodat hij dat kon navertellen als hij bij de keizer kwam, en dat deed hij.

Nu verlangden de bedriegers meer geld, meer zijde en goud. Dat hadden ze nodig voor het weven. Ze staken alles in hun ei-

gen zak, er kwam geen draad aan het weefgetouw, maar ze gingen nog steeds door met weven aan het lege weefgetouw.

Toen wilde de keizer zelf ook gaan kijken terwijl de stof nog op het weefgetouw zat. Met een hele schare uitgelezen mannen,

waaronder de twee oude, brave raadslieden die er al eerder waren geweest, ging hij naar de listige bedriegers, die nu uit alle

macht weefden, maar dat had geen draad om het lijf.

"En, is het niet magnifiek?" vroegen de twee brave raadslieden. "Moet Uwe Majesteit eens zien, wat een patroon, wat een

kleuren!" En toen wezen ze op het lege weefgetouw, want ze dachten dat de anderen de stof vast wel konden zien.

"Wat krijgen we nou?" dacht de keizer. "Ik zie niets! Maar dat is verschrikkelijk! Ben ik dom? Deug ik niet voor het keizer-

schap? Dit is het vreselijkste dat me kon overkomen!"

"O, het is heel mooi!" zei de keizer. "Het heeft mijn allerhoogste instemming!" En hij knikte tevreden en bekeek het lege

weefgetouw, hij wilde niet zeggen dat hij niets kon zien. Het hele gevolg dat hij bij zich had, keek en keek, maar zag al niets

meer dan alle anderen. Toch zeiden ze net als de keizer: "O, het is heel mooi!" en ze raadden hem aan van deze nieuwe

(voor)lezen

prachtige stof kleren te laten maken voor de grote optocht die binnenkort zou komen. "Het is magnifiek, schitterend, excel-

lent!" klonk het van mond tot mond en allemaal waren ze er zielstevreden over. De keizer gaf ieder van de bedriegers een rid-

derorde voor in hun knoopsgat en de titel van weefjonker.

De hele nacht vóór de ochtend waarop de optocht zou plaatsvinden, bleven de bedriegers op en ze hadden wel zestien kaarsen

aan. De mensen konden zien dat ze het druk hadden om de nieuwe kleren van de keizer af te krijgen. Ze deden alsof ze de stof

van het weefgetouw haalden, ze knipten met grote scharen in de lucht, ze naaiden met naalden zonder draad en zeiden ten slot-

te: "Kijk, nu zijn de kleren klaar!"

De keizer kwam zelf naar ze toe met zijn voornaamste hovelingen, en de twee bedriegers hielden een arm omhoog alsof ze iets

vasthielden en zeiden: "Kijk, hier is de broek. Hier is de jas. Hier de mantel!" en zo verder. "Het is licht als spinrag! Je zou

denken dat je niets aanhad, maar dat is juist het bijzondere ervan!"

"Ja!" zeiden alle hovelingen. Maar ze zagen niets, want er was niets.

"Zou het Uwe Keizerlijke Majesteit uw kleren uit willen doen?" vroegen de bedriegers. "Dan zullen we u de nieuwe aantrek-

ken, hier voor deze grote spiegel!"

De keizer deed al zijn kleren uit en de bedriegers deden alsof ze hem steeds een van de nieuwe kledingstukken gaven die ze

gemaakt zouden hebben, en de keizer stond voor de spiegel te draaien.

"Lieve hemel, wat staat dat mooi! Wat zit dat goed!" zeiden ze allemaal. "Wat een patroon! Wat een kleuren! Dat is een kost-

baar kostuum!"

De kamerheren die de sleep moesten dragen, tastten met hun handen over de vloer, alsof ze de sleep opnamen: ze liepen iets in

de hoogte te houden, ze durfden niet te laten merken dat ze niets konden zien.

En zo liep de keizer in de optocht en alle mensen op straat en voor de ramen zeiden: "Ach heer, wat zijn de nieuwe kleren van

de keizer weergaloos, wat een prachtige sleep heeft hij aan zijn mantel! Het zit als gegoten!" Niemand wilde laten merken dat

hij niets zag, want dan deugde hij immers niet voor zijn ambt of was hij heel dom. Nog nooit hadden de kleren van de keizer

zo'n succes gehad.

"Maar hij heeft niets aan!" zei een klein kind.

"Ach heer, de waarheid moet je uit een

kindermond horen," zei de vader en de één

fluisterde tegen de ander wat het kind zei.

"Hij heeft niets aan," zegt een klein kind,

"hij heeft niets aan!"

"Maar hij heeft helemaal niets aan," riep

tenslotte het hele volk. En de keizer kromp

ineen, want hij vond dat ze gelijk hadden,

maar hij dacht: "Ik moet het maar tot het

eind volhouden." En de kamerheren liepen

de sleep te dragen die er helemaal niet was.

groep 5

groep 5

groep 5

groep 5

groep 5

kleuren

Tijdens het project Cultureel erfgoed hebben wij flink wat ge-leerd over Hengelo. Zo hebben we de stadhuistoren beklommen, een eigen stadswapen bedacht, gekeken naar de zoutwinning in deze streek en zijn bezig geweest met de kunstwerken van Theo Wolvecamp. Hieronder vertellen de leerlingen graag wat zij hier van vonden.

Hengelo Hallo, allemaal wij gaan jullie een heleboel vertellen over Hengelo. Wij groep 6 hebben het stadhuistoren beklommen. We moesten wel meer dan 10 trappen oplopen, dat is een heleboel. We gingen naar de rechtszaal, we zagen het gemeentewapen Er zijn 3 kleuren, de kleuren zijn : blauw, zilver, geel. Toen we boven op het stadhuistoren stonden zagen we een hele-boel, We zagen het Twentestadion. We zagen iemand die werd aange-houden door de politie. We zagen de stad. Als je op de grond staat weet je beter waar je bent dan als je boven op het stadhuistoren staat. Wij op school hebben ook een project over hengelo. We moesten het gemeentewapen namaken. We hebben ook een schil-derij gemaakt. Het ontwerp is van Karel Appel. Ashley en Nina Ashleu en

De stadhuistoren beklimmen Het was op 9April 2013 We gingen vroeg weg we gingen met de auto ik zat bij Jordin in de auto. Toen waren we bij het stadhuis er was ook een meneer hij vertelde ons alle info over het gemeentewapen. Sander mocht ook de ketting om van de burgemeester. En daarna mochten we het stadhuistoren beklimmen. Bedri

Project door: Esmee Raue Ons project gaat over Hengelo. We hebben met onze klas de stadhuistoren be-klommen . dat was erg leuk , we konden de helle stad zien. Dat zag er zo leuk en mooi uit! We waren van 10 tot 12 weg het was heel gezellig. We gingen eerst in de trouw zaal kijken Dar werd ons ook wat over verteld. Daarna gingen we naar een hele grote verga-derzaal die zag er heel mooi uit en Jasmijn zat op de stoel van de burgemeester! De dag dat we gingen was dinsdag 9 april. We hadden geluk want het was heel mooi weer dus op de toren hadden wij het niet koud!we hebben in de klas ook nog een eigen gemeentewapen gemaakt en 3 bladen et opdrachten . Theo Wolfenkamp heeft het stadhuis ontworpen dat heeft hij heel mooi gedaan!

Het Stadshuistoren Dinsdag 9 April: Ik was Dinsdag 9 Aril naar het Stadshuis geweest en dat was super leuk! Er was een meneer en die begleide ons.Hij was wel aardig en we hebben in een trouwzaal gezeten en daar van alles over gehoord zoals:je kunt hier trouwen en in de kerk. We leiepen iets van 20 trappen of zo!en toen waren we bijna in de toren er was ook een meneer en die had de toren van binnnen geschilderd als je naar benden keek werd je misselijk dat was best eng en een paar kinderen hadden hoogtevrees maar ik niet! Er was ook een hele donkere trap en die was best eng maar ook heel erg cool! Toen we op de toren stonden konden we plaatjes zien waarop stond waar je heen keek:enschede en dat soort dingen En er waren wel iets van 30 klokken of zo nou meer bellen we dachten dat die gingen bellen maar gelukkig niet! En we hebben in de rechterzaal gezeten!echt heel cool! En natuurlijk hebben we het wapen van hengelo gezien!allen de bur-germeester niet die had een vergadering of zo iets! En aan het eind mocht sander op de foto met de ketting van de burgermeester! Jammer genoeg was mijn beste vriendin:mijntje er niet bij! Gillian

PROJECT STADHUIS VAN JAINEY Op dinsdag 9 april zijn we naar het stadhuis geweest eerst ging een man ons allerlei dingen vertellen over de kunst in het stadhuis. We mochten ook in allerlei kamers kijken. In de vergaderzaal hing het gemeente wapen, er waren heel veel stoelen en Jasmijn zat op de stoel van de burgermeester.

De stadhuistoren beklimmen 9 april 2013 Ik ging met de hele klas de stadhuis toe-ren beklimmen. Eindelijk we gingen naar de stadhuis toren. Mijn moeder en een paar andere moeders reden. Het was er niet druk, maar we waren met veel kin-deren. Sommige kinderen uit de klas had-den hoogtevrees. Iedereen had er wel zin in. Samen met mijn moeder en een paar andere moeders liepen we daar, in het stadhuis. We werden rondgeleid door een meneer. We gingen als eerste naar de rechtszaal en ik zat op de plek van de bur-gemeester toen we naar een andere zaal

We moesten om tien uur weg want we gingen de stadhuistoren beklim-men. Ik zat bij jordin in de auto. Het duurde niet lang voordat we er waren. Toen we aankwamen moesten we eerst even wachten. Toen mochten we naar binnen. Het was heel mooi daar binnen. We mochten in veel kamers naar binnen, Zelf in de kamer van de burgermeester. Sander mocht de ketting van de burger-meester om. Daarna gingen we naar de vergaderzaal. Ik zat op plek 8. Daar vertelde de meneer veel over. Toen mochten we eindelijk de toren beklimmen. De gangen waren heel smal en donker.

Het project van Lotte

Dinsdag 9 april ben ik samen met de klas naar de stadhuistoren geweest. Dat was super leuk. Eerst zijn we naar een paar kamers en zalen geweest. daar vertelde een maan alles over waar we waren en wat ze daar meestal doen. Daarna zijn we naar een nog grotere zaal geweest. Daar zat ik op een plek van iemand uit een partij. Ik zat op num-mer 21 ik vond het heel erg leuk om daar te zijn. Jasmijn uit mijn klas zat op de stoel van de burgemeester en zij mocht de vergadering die wij een soort van hielden

Over de stadhuistoren Op 9 April zijn we naar de stadhuis geweest met de hele klas we zijn natuurlijk met de auto geweest want met de fiets was het wel te ver mijn moeder reed mee in mijn auto zaten: Joris, Bedri, Sam, ik, Cyan en me moeder ik zat eerst voorin toen we daar aan kwamen wachten we nog eerst op juf Mirjam en toen gingen we naar binnen daar zat een meneer op ons te wachten van die meneer kregen we rondleiding. We gingen als allereerste naar de trouwzaal waar me vader en moeder zijn getrouwd daarna zijn we naar de Raadzaal geweest daar zijn we op veel plaatsen geweest achter ik, Jasmijn, Nina en Daphne zat de gemeente wapen. We zijn ook in de kantoor geweest van de burgermeester daar heeft Sander de burgermeesters ketting aan gehad. We hebben ook de toren beklommen we zagen ook de Grolsch Veste maar ik vond het super eng , eng en nog eens eng want we dachten (ik tenminste) dat de gebouw in stortte maar er waren ook hele grote bellen en het was bijna 11:30 uur en we dachten dat de bellen ging maar alles ging gelukkig goed. Jordin

Van Jordin

Stadhuistoren Wij zijn 9 april met de hele klas naar het stadhuistoren geweest. Toen we er waren gingen we eerst met een man mee en die wees ons de weg naar de bruidskamer, daar trouwde mensen. En daarna gingen we naar de vergaderkamer. En die was heel groot, En toen zag ik dat de burgemeester ook Sander hete. Dus ik mocht de ketting om!!! En toen gingen we de trappen omhoog, Dat was niet echt zo vermoeiend maar je moest wel lang wachten tot dat je boven was. En toen we uiteindelijk boven waren kon ik alles zien, zelfs de Grolsch veste kon je zien vanaf de toren. En we zagen dat een man werd gearresteerd door de po-litie. Maar verder wat het heel leuk Sander

De kinderen van groep 6 hebben ook een eigen wapen ontworpen. Hieronder zijn er en-kele te zien.

goochelaar Fred-Ric

Groep 7 van de Timp

heeft langs de Hes-

beek gelopen voor een

beek project.

Wij hebben foto’s ge-

maakt van de Hesbeek

het was heel gezellig

met zijn allen.

Hier zijn de TOPPERS van

groep 7 van de Timp.

HET HESBEEK PROJECT VAN GROEP 7

Selena uit groep 7

De Hesbeek is niet zo groot,

Je kunt er niet varen met een boot.

Hij is niet recht, maar een beetje krom,

Als je er in gaat zwemmen is het een beetje dom.

Hij is niet diep, je kunt er door lopen,

Iedereen zou hem willen kopen.

Selena

bekenkunst van groep 7

Dylan

Sam

Sophie

Lisa

bekenkunst van groep 7

kleuren

De beken van Hengelo

De beken, de beken stromen altijd door,

vroeger het water nog niet zo fijn.

Het gespat tegen de stenen klinkt als een koor,

nu het water schoon en rijn.

Het water hebben wij van de beken,

Wegens de beken kwamen hier fabrieken te staan.

Zij stromen hier door alle streken,

Sommige fabrieken nog niet vergaan.

De Berfelobeek en de Elsbeek zijn bekende beken,

De blauwe aderen van Twente.

Maar na al die jaren nog steeds hier en niet verstreken,

die gloeien op in de lente.

Gemaakt door: Yasmine Acar en Euan Heitink

groep 8 De Timp

Een impressie van “onze” koningsspelen:

kennismaken met onze nieuwe Timpers.

Op weg om de kinderen van de Meent op te halen.

Die komen ons al tegemoet!

Nog een klein

stukje………...

En dan samen verder!

de achterkant

De Hesbeek.

Het water stroomt langs de huizen.

Er zijn ook dieren, ratten en muizen.

Iedereen voelt zich daar blij,

Vooral voor mij.

Het water is daar lekker koud,

Iedereen die er van houdt.

De Hesbeek.

Jorieke