1

‘THE HARBOUR QUEEN’

2

3

‘THE HARBOUR QUEEN’

AFSCHEID WILMA MANSVELD VAN GRONINGEN SEAPORTSDECEMBER 2012

4

5

KORT, MAAR KRACHTIG

Groningen Seaports was een soort ontwikkelingsachtbaan toen je als gedeputeerde Economische Zaken onze bestuursvoorzitter werd. Grote bedragen werden

er geïnvesteerd in haveninfrastructurele projecten. Hoewel achtereenvolgende accountantscontroles van onze jaarrekeningen aangaven dat GSP ‘in control’ was, maakte je je zorgen over een aantal politiek gevoelige dossiers, zoals Fivelpoort, Domeinen en de rentederivaten. De politieke sensitiviteit bleek bij directie en management minder ontwikkeld. Wij maakten ons onterecht te weinig zorgen. Politiekgevoelige dossiers werden het. Met de nodige aandacht in de pers, die we overigens, ieder in onze eigen rol, prima en professioneel oplosten.Ondertussen bleef het GSP economisch voor de wind gaan. Er werd nog steeds behoorlijk veel industriegrond verkocht en de overslag kwam in 2011 voor het eerst boven de magische grens van 8 miljoen ton. In een Nederlandse economie die het moeilijk heeft, blijkt onze regio volgens de ING een van de twee groeiers voor wat betreft de economische centra in Nederland.Assertief ging je op het bedrijfsleven af. Op alle momenten inzetbaar in ons acquisitietraject als klanten daarom vroegen.Trots kun je zijn op de twee grote projecten die je tot stand bracht, de Havenvisie 2030 en Eemshaven zuidoost.Hoewel zeer kritisch over het proces om het Dagelijks Bestuur nauwer bij de totstandkoming van strategische documenten te

betrekken, steunde je ons op de cruciale momenten. En de uitbreiding van de Eemshaven is een bewijs van visie èn lef. In een tijd dat veel gemeenten en provincies grond afboeken of teruggeven aan de landbouw zo’n besluit durven nemen, vergt politieke moed.Een herstart was nodig rond de verzelfstandiging van Groningen Seaports tot een overheids N.V.. Draagvlak bij de andere participanten was er onvoldoende. Het betere politieke handwerk volgde. Dat vergde tijd. Te veel in mijn ogen, maar het zorgde er wel voor dat de politieke rijen gesloten bleven. Knap werk.Dan valt een kabinet. Eindelijk en gelukkig. En er komt een door jou gedroomde coalitie aan de macht. Je goede Haagse contacten lanceren je opeens als staatssecretaris van Infrastructuur & Milieu. Net zo flitsend als je kwam, ben je weg.We waren aan elkaar gewaagd, maar hebben fair en open ons ingespannen om de Groninger zeehavens op een hoger plan te krijgen.Ik ben er trots op dat ik je op slinkse wijze in de boot heb kunnen krijgen voor ons programma ‘Zout aan de Broek’. Dat feit en andere hoogtepunten zijn vastgelegd in dit foto- en gedichtenboek.Zie het als dank voor de intensieve samenwerking.Succes in het machtscentrum van de Nederlandse politiek. Met vriendelijke groet,

Harm D. PostDirecteurGroningen Seaports

6

19 APRIL 2011 | COLLEGE VAN GEDEPUTEERDE STATEN GRONINGEN

7

HAVENDINER GRONINGEN RAILPORT VEENDAM | 16 SEPTEMBER 2011

8

A ls water ben ik uitgestort

Dom water. Beukt en striemt de

pijlers van de brug die zwijgend

schrap staat tegen overgave. Eeuw

na eeuw is wat hij weet het binden

van twee oevers. Waakzaam, moe.

Weer ga ik door de oude stad, altijd

naar de rivier. Midscheeps posteer ik mij

in machteloze aandacht, blote hand

op steen. Ik brul met doorgesneden keel,

zonder geluid, van woede en verlies:

Al wat wij weten, hoe wij zijn, verdwijnt

als wind over het land. Herinnering

die even spartelt in het water en

verloren gaat. Grijsbruine golven die

hun naam niet zijn. De kamparts Tijd.

Rivier, stroom achterwaarts. Steen,

wordt weer vuur. Lucht om mij heen,

wordt lichaam dat mij draagt en

troost. Geheugen, val uiteen.

Anna Enquist

9

10

12 JANUARI 2012 | NIEUWJAARSBIJEENKOMST GRONINGEN SEAPORTS

11

BEZOEK BERNARD WIENTJES AAN DE EEMSHAVEN | 3 APRIL 2012

12

Beatrixhaven

Wij lopen onder water voort,

waar weldra schepen binnenvaren

met allerhande handelswaren

uit alle windstreken aan boord.

De rust van de vergane jaren

wordt vanaf nu voorgoed verstoord;

de toekomst kreeg het laatste woord

hoe behoudzuchtig wij ook waren.

Wij zien de sterren en de maan

in de oneindigheid hierboven

door duisternis en stilte gaan.

Nog even en de boot is aan,

en geen zal naderhand geloven

dat wij hier ooit hebben gestaan.

Jean Pierre Rawie

13

14

15

BEZOEK BERNARD WIENTJES AAN DE EEMSHAVEN | 3 APRIL 2012

16

De havenverteller

In zijn hart schreeuwt een vogel

in zijn baard hangen eeuwen en

zijn handen verklaren zijn onrust.

Hij wil de behaalde jaren evenaren

onbewust wordt zijn huid zwarter

en zwarter.

Deze dokwerker blijft praten, vertelt

verhalen over een tijd die nooit meer zal zijn.

Nee, bang is hij niet, nu hij elke avond

de salsa danst met zijn nieuwe vriend.

Sannemaj Betten

Finalegedicht

Jonge Dichter des Vaderlands

November 2011

17

18

24 MEI 2012 | BEZOEK MINISTER-PRESIDENT VAN NIEDERSACHSEN DAVID McALLISTER AAN DE EEMSHAVEN

19

HAVENDINER WEIWERD (DELFZIJL) | 21 SEPTEMBER 2012

20

In De Morgen

In de morgen. Ik denk, hoe leeft

het leven, altijd is er evenveel

tussen einder en einder, men kan

het niet verkleinen tot een ogenblik,

een parel in een onbewogen hand.

Altijd zee, het brandend water

dat niemand doven kan,

altijd gedachten, celbewoners

die op hun muren hameren,

het donker afluisteren en zelfs

geen waaien horen, enkel

hun eigen voetstap die zijn ronde loopt.

Maurits Mok

21

22

23

HAVENDINER GRONINGEN SEAPORTS | 21 SEPTEMBER 2012

24

DelfSail

De ansichtkaart in varen die mijn opa stuurde

toen ik twaalf was. Een anoniem stuk water

met een lucht van duizend puzzeldeeltjes grijs.

Ze pas vele jaren later in elkaar weten te maken,

nog eens scheep gaan en, we weten nog niet

waar, de blauwdruk van een kust aanraken.

Vrouwkje Tuinman

25

26

Eemshaven, onvermoede droom

Eemshaven, toch gegraven, ondanks spot en hoonNanninga’s loon van de braven voor zijn droom

Vorm krijgendNog eer de zon de nacht van Groningen, verschanst

In hooggesloten woningen, ontstijgen kon.

Eemshaven, trekpaard van het noorden,De holle woorden draven:

Laat maar de boten meren, de industrie verrijzen,Want nog zal eerder de bevolking

Dan de lucht vergrijzen,Onwijzen zijn altijd beducht

En aan de onbespoten vruchtKnaagt juist de worm

Armoede.

Eemshaven, toch gegraven, Groingen ten goede,Een ravenzwarte rookpluim, de raven dood in ’t ruim

En landinwaarts de wind,Beslissend koelwater

In de zee sissend van woede.

Of toch de Eemshaven (nog eens) een onvermoede droom

Vorm krijgendIn schoon en zinvol leven voor allen

In Groningen De wereld toegevallen

Simon van Wattum

Eemshaven Speciaal, Nieuwsblad van het Noorden7 juni 1973

27

28

Hogeland

wie niet van grootse luchten houdtvan dunne repen land,

van weidse vergezichtenvan leven op de rand

van zoete maren, zilte zee,van paarse kwelders

geharnast vee- die heeft hier niets te zoeken

wie niet de wind omarmtde gure maartse buien

wie hier wil komen lui enloom om slechts te profiterenvan alles wat de zomer biedt,

om dan weer snel te vluchtende ijskou in ’t verschiet

- die mijde waar hij blind voor is

welkom zijn de gastendie het geheim begrijpen,

die taal en teken ondergáán;die met hun voeten willen staan

in natte klei en schapenstront,die luisteren naar verhalen

van hoe het hier ooit was;

het Hogeland, het platte Wadzij sloten een verbond:

‘voor wie ons volk beschimpenwordt nooit de lucht geklaard,

de oester blijft gesloten’t mysterie blijft bewaard’.

Alfred van Hall

29

30

EEMSHOAVEN

Eemshoaven

stoef bie mit zien schiereghaid

Eemshoaven

ligt deel in aal zien kloareghaid

Eemshoaven

mit noatuur, schoapen op diek

Eemshoaven

raaigers, knienen, hoazen, laimeneerstiek

Eemshoaven

zien dikke boten, bedrieveghaid

Eemshoaven

woar n grunneger veur staait

Eemshoaven

stoef bie zee, stoef mit zee,

Eemshoaven

schier is hoaven, grunnen wie binnen op stee.

Jannewoariemoand 2011

Anna de Vries-Maarhuis

31

Van haven tot port

In de groenverlichte nevelen

zien we het Oudeschip

aan Eems en Dollard waar

de mens het land ontmoet

Laverend naar wad en winst

van rust naar dynamiek

ontwaakt een haven

tussen eb en overvloed

Ooit gekozen als vluchthaven

door Michiel de Ruyter

als sterkste schakel

tussen rail, weg en water

Een plek die nimmer rust

waar het nieuwe schip de kade kust

Geschreven door alle medewerkers van Groningen Seaports tijdens de bijeenkomst in Het Paleis in Groningen, op dinsdag 15 november 2011, onder leiding van Stefan Nieuwenhuis, Stadsdichter van Groningen.

32

Vraiskòlde

Overdag was der enkeld dij lichte wuiling tussen Dollard

en Breebaartpolder, bie de schoef.n Ondergronds oanen

dat t daip ging.

Dij kòlde nacht huil t wotter boetendieks, in n herhoald bewegen,

zuk nog laank wakker. Schoelden graauwe ganzen, dik

de veren opzet tegen wind,zaacht gakkend op de kwelder.

Mor dizze mörgen, as zee

keerd is bie ebzai ik kilometers wied

hou vorst touholden het.

t Wotter is bevroren op weeromraaisbetrapt in braide slingers

wied en daip de Dollard in.De ruggen van de geulen

binnen van reuzenglad en iezeg.

Tied vroor aal t bewegen dicht in n roakelings nkander omaarmen

in veraandernd tij van woater en wind

mit iezege klaai.

Om en bie zo as dou tussen

die en mie.

Aly Freije

33

34

Dit boek is een uitgave bij het afscheid op 14 december 2012 van Wilma Mansveld, bestuursvoorzitter van Groningen Seaports

fotografie en realisatie:Koos Boertjens, Groningen

vormgeving: DBDdesign / Ruurd de Boer, Groningen

gedichten:Anna Enquist Jean Pierre RawieSannemaj BettenMaurits MokVrouwkje TuinmanSimon van WattumAlfred van HallStefan Nieuwenhuis Anna de Vries-Maarhuis Aly Freije