‘Waar is mama? Waar is mama dan?’ Kirt Jessica vanachter haar handen tegen de kleine Dion.

Met open mond en een schuin hoofdje staart hij haar aan, maar dan begint er iets te dagen.

‘Da da!’ Enthousiast trekt hij haar haar vingers, waardoor haar ogen tevoorschijn komen.

Helaas voor hem is het spelletje al snel afgelopen, waarneer Jessica’s carpool ongeduldig staat te wachten en meerdere keren heeft getoetert.

‘s Middags staan Jack en Jeff samen ieder bij een ezel, en geconcentreerd houden ze hun blikken op het doek voor zich.

Jack, die al wat beter is in schilderen, kijkt even naar het walgelijk roze schilderij van zijn vader, en onderdrukt een giechel.

‘Lach maar,’ Mompelt Jeff, die het door heeft, meteen lachend.

‘maar je hebt wel gelijk.’ Voegt hij er fronsend aan toe terwijl hij snel het doek van de ezel haalt en het opzij zet.

‘Zeg, wat dacht je van een dagje buiten?’ Vraagt hij dan terwijl hij toekijkt hoe Jack met zijn tong uit zijn mond nog een streepje zet.

Die kijkt meteen op, met een grote glimlach.

‘Lijkt me leuk!’

Meteen speert hij naar boven om zich aan te kleden, en even later voegt hij zich bij Jeff en de vierling, die al in het kleine speeltuintje zitten.

Het word een gezellig middag, met echte mannen onder elkaar, en allemaal hebben ze veel lol.

Omste beurt gooit Jeff de vierling hoog de lucht in, terwijl Jack kiekeboe speelt.

‘Pap,’ Vraagt hij dan met grote oogjes.

‘Zullen we zwemmen? Het is nu nog mooi weer.’

‘De vierling vermaakt zich wel.’ Voegt hij er aan toe als Jeff een blik op Lars en Dirk werpt, die op de twee hobbelama’s zitten.

En zo hebben ze even later allebei hun zwembroek aangetrokken, en gaat Jack boven aan de glijbaan op zijn buik liggen.

‘WHIIIIEEEEE!!’ Roept hij keihard terwijl hij met zijn buik over de natte glijbaan glijd, en daarna in het verwarmde water beland.

‘Niet zo spetteren!’ Roept Jeff vanaf de andere kant van het zwembad lachend, waardoor Jack op hem afzwemt en hem flink nat maakt.

Voorderest is het gewoon een lekker middagje, met een warm zomerzonnetje, en het vrolijke gekir van de vierling op de achtergrond.

‘Het leven is mooi.’ Mompelt Jack als hij naast zijn vader op zijn rug gaat drijven.

‘Dat ben ik met je eens.’ Antwoord Jeff terwijl hij genietend zijn ogen dichtknijpt.

Hoelang ze op hun rug drijven, weten ze niet, maar Jack weet wel dat het heel lang is, of in ieder geval lijkt.

Hij geniet intens van het gezelschap van zijn vader, hoewel hij het jammer vind dat zijn moeder er nu niet is.

Hun gedobber op het water word opeens ruw verstoord door het gehuil van Freek, die blijkbaar van zijn hobbelama is gevallen.

Meteen hijst Jeff zichzelf op aan de rand, en snelt naar de speelplaats, waardoor er allemaal zand aan zijn natte voeten blijft kleven.

‘Ach jochie..’ Troostend neemt Jeff het jochie in zijn armen, die zijn armpjes snikkend om zijn vaders nek slaat.

Meteen dan is het feestje afgelopen, en zet Jeff Freek neer in het zand, en loopt naar Dion toe.

Die begint zodra zijn vader hem vastpakt hard te krijsen, en klampt zich met alle macht vast aan de handvaten van de hobbelama.

Maar als peuter is hij natuurlijk niet tegen Jeff opgewassen, en dus word de vierling even later allemaal in een bedje gelegt, om een slaapje te doen voor het avondeten.

Op dat moment is Jack beteuterd weer naar binnen gelopen, om zich weer aan te kleden, als hij de carpool van zijn moeder ziet aankomen.

‘Mama!!’ Enthousiast loopt hij op haar af, en omhelst haar met zijn natte lijf.

Als hij er zeker van is dat zijn moeders nette mantelpakje ook lekker nat is, mag ze pas naar boven gaan om zich om te kleden.

Daar treft ze Jeff aan, die net zijn kleren weer heeft aangetrokken.

‘Een goedemiddag.’ Begroet ze hem met een kus.

‘Dat was het zeker.’ Antwoord Jeff vrolijk terwijl hij haar nog even tegen zich aandrukt, maar haar dan los laat.

Om getuige te zijn van het bewijs dat er nog een kindje op komst is.

‘Die was goed getimed.’ Mompelt Jessica verbaasd, maar ook verrukt.

‘Dan word het vast een heel bijzonder kindje.’ Zegt Jeff terwijl hij liefdevol over haar buik begint te wrijven.

Ze glimlacht, maar ergens voelt ze een steek. Een bijzonder kindje..

Dat zal het zeker worden, gezien ze daarna afscheid zal moeten nemen..

Maar veel tijd om over dat afschuwelijke feit na te denken, heeft ze niet, als Jeff haar begerig achterover drukt en haar vol op de mond zoent.

Ze ziet wel hoe het loopt.

Jeff :1. Jack2. Dirk3. Freek4. Lars5. Otto6.