Tapori

Een sociaal – medisch – educatief project in Ecuador dat onze steun

nodig heeft!

Beste VPPK-preasidium, Mijn naam is Sofia Vanneste. Ik ben student 1ste master klinische psychologie. Tijdens de voorbije zomervakanties verbleef ik steeds 3 maanden in Latijns-Amerika waar ik als vrijwilliger meewerkte in verschillende projecten. Één ven die projecten is TAPORI, gelegen bij Quito de hoofdstad van Ecuador.

Dit project is zo danig kwaliteitsvol dat ik jullie hier heel graag over schrijf en hoop dat dit schrijven aanleiding geeft tot een beslissing om dit project broodnodige steun te verlenen…

Tapori ligt en is werkzaam in Pomasqui

Een blik op de straten en huizen vertelt al snel dat er in Pomasqui veel armoede is. Door ontbossing, een explosieve

groei van Quito, een enorme bevolkingstoename en verstedelijking, is Pomasqui veranderd van een landelijke

gemeente in een dorre, grauwe en armoedige voorstad van Quito, de hoofdstad van Ecuador.

In Pomasqui kan je het leven van vele mensen een beetje vergelijken met scènes uit de film van Priester Daens: vuile, ruige stinkende straatjes en steegjes, veel drank, veel geweld, veel lawaai, alles grijs en grauw, afgematte werkmensen en velen zonder werk, zonder geld, veel kleine kinderen en veel jonge meisjes al vroeg zwanger om daarna snel in de sleur van hun ouders te vervallen. Enig vertier wordt gezocht in alcohol en drugs…

De regering van Ecuador investeert de laatste jaren sterk in de welvaart van het land en dat lukt hen ook wat betreft de middenklasse van de bevolking. De lagere klassen vallen echter uit de boot, zij worden armer en armer.

aangeboren stoornissen, ziekten en geweld komen mensen al gauw aan het einde van hun krachten,

zonder hoop, zonder enig toekomstperspectief.

Wanneer er naast deze armoede ook moet gedeald worden met andere

problematieken als incest, verslaving,

In Tapori wordt laagdrempelige gezondheids- en welzijnszorg aangeboden aan deze maatschappelijk kwetsbare bevolking van Pomasqui.

De hoopgevende resultaten die Tapori vandaag bereikt zijn het resultaat van 20 jaar gezamenlijke arbeid. Tapori ontstond vanuit het idealisme en de werkkracht van een Vlaamse arts, Inge Debrouwere, die 20 jaar geleden in Ecuador ging wonen.

Bij aanvang deed Inge wat ze kon doen: goedkope doktersconsultaties aanbieden in een wijk waar veel problemen heersten. De mensen van Pomasqui kwamen in grote aantallen opzetten en al snel merkte Inge dat een goede gezondheid niet hun enige bekommernis was. Zo waren psychologische problemen talrijk en kwam een psycholoog het Tapori-team mee vervoegen.

Ook zag men dat gezinnen met een kind met een handicap tot de armoedigste van Pomasqui behoorden. Nergens vonden deze kinderen een plek tenzij in peperdure privé scholen. Tapori startte een schooltje op voor deze kinderen waar ze een veilige thuishaven vonden.

Al het werk dat Tapori vandaag verricht ontstond op deze manier: Vanuit de noden van de bevolking.

Het mooie is dat Inge samenwerkt met Ecuadorianen die veel werkkracht hebben en een groot hart voor hun medemens. Iedereen, werknemers en patiënten, wordt op een gelijke manier behandeld. Het idee van inclusie dragen ze hoog in het vaandel.

Vandaag bevat de werking van Tapori vier luiken:

1) Een medisch-sociaal luik bestaande uit medische consultaties, psychologische dienstverlening en een tandartsenkabinet.

2) Zorg voor mensen met een beperking, bestaand uit vroeg begeleiding, pedagogische-, fysiotherapeutische- en logopedische ondersteuning.

3) Een educatief luik bestaande uit een bibliotheek, huiswerkbegeleiding en avondschool.

4) Een micro-economisch en organisatorisch luik

1ste luik:Een medisch-sociaal luik bestaande uit medische consultaties,

psychologische dienstverlening en een tandartsenkabinet.

Twee artsen, Inge en Cathy, voorzien alle dagen de mogelijkheid tot consultaties.

In de wachtruimte weegt de lieve verpleegster Yvonne de kindjes en zorgt ze voor een eerste opvang van de zieke volwassenen.

Bij tandarts Sandra kunnen bezoekers van Tapori altijd terecht.

Naar Pedro, de psycholoog worden kinderen en volwassenen doorverwezen indien de medische zorg voor hun problemen niet voldoende is.

Pedro heeft speciaal oog voor de families van een kind met een beperking en ondersteund hen in het verwerkingsproces van de diagnose en de impact daarvan op hun leven. Hierbij is hij ook nog eens ervaringsdeskundige, want Pedro geraakte op 17 jarige leeftijd zelf verlamd door een zwaar accident. Maar met een rolstoel, veel moed en doorgedreven fysiotherapie in Tapori schopte hij het tot een steengoede psycholoog.

2de luik:Zorg voor mensen met een beperking, bestaand uit vroeg begeleiding, pedagogische-, fysiotherapeutische- en logopedische ondersteuning.

Een baby met een beperking wordt vanaf de eerste weken begeleid op Tapori. In de snoezelruimte proberen Gyovanny en Mery het kind te stimuleren en bieden het kind de nodige oefeningen en zorg.

Wanneer deze kindjes opgroeien kunnen ze terecht in het kleuterschooltje van Tapori. In twee klasjes geven Mery, Diana en Betty het beste van henzelf om de kinderen zo goed mogelijk op te vangen en te omringen met hun liefde.

Enkele kindjes in deze kleuterschool hebben geen beperking. Het zijn kindjes uit de straat die sterk verwaarloosd worden en, indien Tapori er niet was, niet naar school zouden kunnen gaan, gewoonweg omdat hun ouders de energie niet vinden om hen daar naartoe te brengen.

Naast de schoolse spel en knutsel activiteiten krijgen de kinderen in de schooluren fysiotherapie en logopedie om de fysieke- en taal ontwikkeling zo veel mogelijk te stimuleren.

Gyovanny voorziet elke dag activiteiten voor jongeren met een beperking. Hier krijgen ze, aangepast aan hun niveau ondersteuning. Voor deze jongeren, waarvoor geen plaats is op scholen of op de arbeidsmarkt, biedt Tapori een ware thuis waarin ze echt zichzelf kunnen zijn.

3de luik:Een educatief luik bestaande uit een bibliotheek,

huiswerkbegeleiding en avondschool.

In de bibliotheek kunnen kinderen in de namiddag terecht om hun huiswerk te maken. Ze krijgen hierbij de geduldige en enthousiaste hulp van Yvonne en Carmita.

Deze twee lieve vrouwen organiseren ook spel-namiddagen tijdens de vakanties.

En elke avond is er de avondschool waarin Carmita mensen van alle leeftijden helpt om het diploma van de lagere school te behalen.

4de luik:Een micro-economisch en organisatorisch luik

Tapori zorgt niet enkel voor mensen maar ook voor de natuur. Het verzamelen, sorteren en opnieuw verkopen van afval is een manier om zichzelf van inkomsten te voorzien.

Rosita die dit deel van Tapori verzorgt, is ook creatief met het afval en schept zelf papier om dit vervolgens te verkopen in het Tapori-winkeltje. Hier verkopen ze verder de basis-voedingsstoffen aan eerlijke en lagere prijzen aan de bezoekers van Tapori.

Deze inkomsten en ook de uitgaven van Tapori worden zeer nauwkeurig bijgehouden door de boekhoudster Christina. Op een heel consciëntieuze manier wordt elke gebruikte cent geregistreerd en verantwoord.

Ook Suzanna draagt op het organisatorische vlak bij aan de werking van Tapori. Zij woont met haar gezin naast de gebouwtjes van Tapori en is conciërge en poetsvrouw.

Eén van Tapori’s grootste uitdagingen blijft elk jaar opnieuw om financieel het hoofd boven water te houden. De loonkost is hoog… en wordt zelden ondersteund door instanties, zowel in Ecuador als in België. Loon is immers niet zo zichtbaar en dus niet zo aantrekkelijk om te ondersteunen. Het doelpubliek van Tapori zijn mensen met heel wat sociaal-economische struggles en kwetsbaarheden… en als Tapori laagdrempelig en toegankelijk wil blijven voor hen, is het onmogelijk om de loonkost volledig door te rekenen aan hen. Maar Inge, Cathy, Sandra, Pedro, Gyovanny, Mery, Diana, Betty, Evelien, Patricio, Yvonne, Carmita, Rosita, Christina en Suzanna moeten wel vergoed worden indien ze de zeer kwaliteitsvolle werking van Tapori willen helpen draaiende houden.

Gelukkig zijn er steeds mensen en organisaties die klaar staan om projecten als Tapori te financieren. Zo ben ik zeer blij dat ik de werking van Tapori aan jullie, preasidium van het VPPK, kan voorstellen en hoop ik dat jullie door dit verhaal inzien dat steun onontbeerlijk is en ook zeer nuttig besteed zal worden.

Muchas Gracias !