‘t pelskenexclusief interview met Prof. Van der stock

fc bergman speelt van den vosMajor, een muziekensemble met hiphoppers

Bezoek eens een tentoonstellingjaar

gan

g 3

- n

um

mer

1 ©

2014-2

015

ColofonHoofdredactie

Joren Monnens

BijdragenCilia Gouwy, Anne Nelissen, Eva Vandepitte

Emmelien Monnens, Ana Schultze, Amber Florizoone, Olivier de Wijs, Anke Kerstens,

Florence Vandeputte, David Vermeersch & Soetkin Jehaes

FotografieElise Theunissen & Amber Florizoone

VormgevingJoren Monnens

frontcovervoorblad eerste kringblad van Mecenas, het Tenieke, door Katlijne Van der Stighelen

woordje van de praeses p.4redactioneel: is walt disney kunst? p.5bezoek eens een tentoonstelling: the art of the brick p.7bezoek eens een tentoonstelling: rik wouters. hoogtepunten p.9interview: jan van der stock p.10interview: keep it up yow yow p.16recensie: van den vos p.20casestudy: hypermodern wonen in de jaren dertig p.22reportage: vakantiejob bij kunstenfestival p.25column: mode. balenciaga en baskenland p.28lezersbrief van eva vandepitte p.32lezersbrief van olivier de wijs p.35kennismaking: het praesidium p.38informercial: peer assisted learning p.44informercial: agenda p.45fun & games: spotted p.46fun & games: sudoku p.49fun & games: zweeds kruiswoordraadsel p.50fun & games: loko cultuur zoekt subsidies p. 51

backcovertekening back to school van David Vermeersch

inhoud

3

Beste Mecenassers,

Welkom allemaal! Zowel aan zijn die er al waren als aan de nieuwe gezichten in onze richting. Ik hoop dat jullie, net zoals ikzelf en hetoverige praesidium, veel zin hebben in het nieuwe academiejaar.

Voor de eerstejaars zijn er tal van activiteiten voorzien om elkaar, ons en de omgeving beter te leren kennen. Zo bestaat de onthaalweek uit de Free Walking Tour, het verdiepingsfeestje en de cultuurwandeling. Verder staan ook nog het onthaalweekend, de peter- en meterknabbel & babbel en de Add a Friendparty op het programma. Meer informatie vinden jullie in de eerstejaarsgids. We hopen dat iedereen zich snel thuis voelt en de sprong in het bruisende studentenleven als een positieve ervaring wordt beschouwd. Als je vragen hebt, aarzel dan niet om Soetkin Jehaes (vice-praeses) of mij aan te spreken.

Ook een welkom terug aan zij die reeds de vorige jaren in onze kring vertoefden. Voor jullie hebben wij heel wat culturele en sportieve activiteiten, feestjes en cantussen gepland. We beginnen alvast op dinsdag 23 september met ons jaarlijks verdiepingsfeestje!

Tot slot bestaat Mecenas dit academiejaar 35 jaar. Ter ere van die verjaardag ontwierpen we een nieuwe Mecenastrui en een lustrumbadge. Daarnaast zullen ook balpennen, notitieboekjes en stickers op de cudi te koop zijn. Verder vieren we met tal van activiteiten zoals een jubileumreceptie, cultuurweekend, 35-urentap, lustrumbarbecue, cantus en een galerijavond. We hopen alvast om er samen met jou een onvergetelijk jubileumjaar van te maken!

Check zeker eens onze nieuwe (!) website, www.mecenas-kul.be.

Cilia GouwyPraeses 2014-2015

woordje van de praeses

cilia spreekt

4

Walt Disney behoort tot één van de pioniers van de film; zijn Mickey Mouse debuteerde in Steamboat Willie in 1928, ruim drieëndertig jaar na de uitvindingen van filmcamera’s door Edison en de gebroeders Lumière. Voornamelijk maar niet uitsluitend zijn vroege films worden steeds in gerenommeerde monografieën over filmgeschiedenis opgenomen omwille van hun vernieuwende karakter op vlak van filmtechniek. In totaal mochten Walt Disney en zijn animatiestudios meer dan veertig Oscars ontvangen. Mogen we Disney dan als kunst beschouwen?

Volgens Jasmien Schutz (Mecenas-praeses 2013-2014) behoren Walt Disney en zijn (animatie)films niet tot de kunst maar tot de populaire cultuur. In de sociale wetenschappen wordt er inderdaad een onderscheid gemaakt tussen de elitaire en de populaire kunst. Zo behoren de beeldende kunsten, belletrie,klassieke muziek en serieus theater tot het elitaire en film, popmuziek en televisie-amusement tot het populaire. Maar behoort dan iedere film tot de populaire cultuur en ieder schilderwerk tot de elitaire cultuur?

Een film is populair en kan daarom geen kunst zijn lijkt me kort door de bocht te gaan. Het is een uitspraak dat zich berust op het idee dat films enkel uit Hollywood komen en dat Hollywood enkel niet-kunstige films maakt(e). Films die veel volk naar de cinema lokken, zouden per definitie geen kunst kunnen zijn, of later als kunst kunnen beschouwd worden.Er zijn echter genoeg films die kort of lang na het verschijnen door verschillende filmhistorici tot het canon van de kunst gerekend worden. Denk maar aan Das Kabinet des Dr. Caligari, Nosferatu, Citizen Kane en Godfather Part 1.Maar ook recentere films zoals Titanic, Blade Runner, Lord of the Rings, Reservoir Dogs en Gatsby behoren tot dat lijstje door hun vernieuwende manier van filmen (voor special effects) of de soms zeer uitdagende afbeelding van mens en maatschappij.

redactioneel

Is walt disney kunst?

5

Bovenstaande films worden tot het summum van de film-geschiedenis gerekend en waren stuk voor stuk kaskrakers die nog steeds erg populair zijn bij de meerderheid van de wereldbevolking.Films kunnen dus tot de kunst - en dus elitaire cultuur - behoren, maar niet iedere film is inderdaad kunst.

Behoort Walt Disney met zijn films tot het clubje van kunstige films?Ik zal u wat tijd besparen en hier drie voorbeelden geven waarom Disney volgens mij wél tot de kunst behoort.

Walt Disney verrasste vriend en vijand met zijn Snow White and the Seven Dwarfs (1937). Het was de eerste langspeelfilm die volledig geanimeerd werd en in kleur vertoond werd.

Zijn kortfilms onder de noemer Silly Symphony (1932-1933) waren de eerste waarbij de vernieuwde technologie, Three-strip Technicolor, gebruikt werden. Deze Technicolor was de eerste manier om kleur op het scherm te verkrijgen zonder dat hiervoor extra projectiemateriaal aangekocht moest worden. Het zorgde voor een massale verspreiding van de kleurfilm in de jaren ‘30.

De film 20.000 leagues under the sea was - in tegenstelling tot de bovengenoemde Disney’s - geen animatiefilm, maar een langspeelfilm in kleur waar acteurs zoals James Mason en Kirk Douglas in optraden. De film was een echte kaskraker en wordt nog steeds gezien als dé science fiction film van dat decennium. Het was echter geen originele film. Het boek van Jules Verne werd reeds twee maal eerder verfilmd.

Walt Disney behoort dus wat mij betreft tot het canon van de kunst als we het over de filmgeschiedenis hebben. En ik sta daar niet alleen in. Uiteraard is niet iedere film die door de Walt Disney Studios werd gemaakt even kunstzinnig, maar de man en zeker zijn vroege films hebben een plek verdiend in wat men kunst noemt.

J.M.

6

Nathan Sawaya is de Amerikaanse hedendaagse kunstenaar die als eerste Lego-blokjes tot kunst maakte. The Art Of The Brick is een reizende tentoonstelling die deze zomer te bezichtigen was in Kursaal Oostende. Deze internationale expo heeft vele fans over de hele wereld.

Hoe verder de tentoonstelling vorderde kwamen er steeds vaker levensgrote werken uit Lego die een menselijke figuur uitbeeldden. Deze hadden vaak ook niet zo veel diepgang, maar al iets meer dan de eerste beelden. Hier en daar waren er andere voorwerpen afgebeeld zoals een cello of een muzieknoot. Een leuk element waren de interactieve beelden zoals Red Guy Sitting de man waarbij je kon gaan zitten in dezelfde houding.

bezoek eens een tentoonstelling

the art of the brick

7

Enkele zalen verder kwamen er plots toch Lego-beelden met diepe menselijke emoties. Zoals My Boy is een zeeremotioneel werk. Ik vond het jammer dat de kunstenaar het verhaal hierachter zo kort liet. Zowel via de audioguide als via het bordje kwam je enkel te weten dat dit beeld geïnspireerd is op een tragisch

verhaal, waarmee hij geconfronteerd werd in zijn vorig leven als jurist. Hij had veel meer uit dit werk kunnen halen als hij dieper op de emotie en het verhaal was ingegaan. Desondanks waren alle werken in dit gedeelte vrij indrukwekkend en aangrijpend door de levensgrote menselijkefiguren die telkens toch wel zeer persoonlijke intense gevoelens opwekten.

Vervolgens kwam er een zaal waarin Sawaya de meest beroemde kunstwerken had nagebouwd in Lego-blokjes. Hij had duidelijk geprobeerd om van de meeste kunststromingen telkens het bekendste werk na te bootsen. Dit vond ik zelf de leukste en meest originele zalen.

Hij sloot zijn tentoonstelling af met het indrukwekkende 6 meter lange skelet van een T-Rex.

S.J.

8

Klein, maar fijn. Dat zijn de woorden waarmee wij de tentoonstelling van Rik Wouters in het Schepenhuis in Mechelen omschrijven. De collectie toont een handvol werken die typerend zijn voor Wouters’ oeuvre en stijlevolutie. Het waren vooral de beelden, gedecoreerd met de impressies van Wouters’ vingers, die ons bezig hielden.

Jammer dat er geen zaalteksten aanwezig waren en de belichting niet optimaal was. De prachtige historische ruimtes, voorzien van enkele slecht bewaarde fresco’s, maakten echter veel goed. De hoge plafonds zorgden voor veel ademruimte in de zalen en creëerden een atypische omgeving voor deze Belgische fauvist.

De tentoonstelling is zeker en vast een aanrader. Kunst-wetenschappers met ontzag voor kunstenaars die durfden experimenteren met hun materialen en technieken en een voorliefdevoor Belgische kunst rond de eeuwwisseling komen hier zeker aan hun trekken.

A.F & A.K

Opbouw tentoonstelling +++Ruimte ++++Collectie +++Randinformatie ++

bezoek eens een tentoonstelling

rik wouters. hoogtepunten

9

Naar aanleiding van het 35-jarig bestaan van Mecenas gingen Soetkin en ikzelf op bezoek bij onze stichter-professor, Jan Van der Stock,voor een gesprekje over de Goede oude tijd. Vol enthousiasme blikte hij met ons terug op zijn eerste jaren als student kunstweten-schappen, zijn praesesschap en zijn verdere carrière.

interview

mecenas was een beetje in ‘t zotte en in ‘t vroede

Professor Van der Stocks’ interesse in de kunstgeschiedenis ontstond al in de lagere school.Daar luisterde hij gefascineerd naar de innemende verhalen van zijn leraar, een amateur-historicus, over o.a. de Vlaamse Primitieven. In die tijd woondehij met zijn ouders in Burcht, niet ver van de stad Antwerpen. Zijn vader en moeder baattensamen een tuinbouwbedrijf uit dat hem weinig aansprak. Het liefst fietste hij naar ‘t Stad om daar de oude meesters en de Ensorcollectie te ontdekken. Waarom hij zo graag zat te koekeloeren in het museumvan schone kunsten kan onze prof moeilijk verklaren. In elk geval ging zijn belangstelling niet enkel uit naar kunstwerken. Ook de geschiedenis van zijn gemeente, zijn familiehistorie en archeo-logie boeiden hem. Op zeventienjarige leeftijd twijfelde hij dan ook tussen geschiedenis, kunstgeschiedenis en archeo-logie. Uiteindelijk had Van der Stock de knoop doorgehakt enkoos hij voor het opgraven van het

verleden. Een archeologische tentoonstelling op de vierde verdieping van het Erasmushuis, toen nog een gloednieuw en zeer modern gebouw, deed hem opnieuw twijfelen. Het millimeter-papier schrikte hem bij wijze van spreken af. Afgaand op zijngevoel schreef hij zich in voor onze minder technische richting.

Tijdens de laatste jaren van de humaniora kreeg de jonge Van der Stock een romantisch idee van Leuven. Hoewel hij naar de maatstaven van de jaren ’70 een redelijk vrije opvoeding kende,verlangde hij om op zijn eigen benen te staan. Als eerstejaars-student was hij zeer gulzig. Hij wou alles weten, alles kennen, alles zien. Hij ging naar tal van tentoonstellingen, iets waar-voor hij ons in de lessen vaak aanmoedigt. Van der Stock was gedreven en werkte hard. Daarnaast had hij een beetje kritiek op het niveau van delessen en de proffen. Het lessenpakket bestond uit zeer encyclopedische vakken.

10

interview

mecenas was een beetje in ‘t zotte en in ‘t vroedeWel duizend dia’s heeft hij gememoriseerd. Dat vindt hij zeer leerrijk maar nu wil hij als professor ook de nadruk leggen op het verwerven van inzicht.

Verder volgde men vroeger twee jaar kandidatuur en licentiaat, parallel aan onze bachelor en master. Hoewel professor Van der Stock nu aan de andere kant van de bank zit, is hij ervan overtuigd dat de afstand tussen de docenten en de studenten toen groter was dan nu. Misschien komt het niet altijd zo over, maar de deur staat steeds open. Studenten mogen mij steeds aanspreken met hun vragen.

Ook de kwaliteit van de lessen is veranderd. Door het internet en het gebruik van powerpoints is beeldmateriaal veel toegankelijker geworden. Als student moest Jan van der Stock staan aanschuiven bij het enige kopieerapparaat van Letteren voor hij de afbeeldingen kon in-studeren. In de jaren ’70-’80 controleerde en evalueerde men de proffen niet. Nu is er ruimte voor opbouwende kritiek. Daarnaast zijn we ook veel internationaler verankerd. Elke docent kan zijn collega’s over heel de wereld via mail contacteren.De opleiding kunstwetenschap-pen is ook evenwichtiger. Naast

11

blokvakken kunnen studenten één of twee maand stage volgen. De lessen worden gegeven door een groep mensen met een verschillende expertise. Het volgen van een bepaalde keuzeoptie vindt hij het sterke punt van onze opleiding in Leuven. Volgens Van der Stocks’ intuïtie verloopt alles nu professioneler. Toch zou de multiculturatiteit die zo belangrijk is in onze samenleving nog wat meer aanbod mogen komen in de lessen, zonder te vervallenin een oppervlakkig modeverschijnsel.

Tijdens zijn eerste twee jaren als student kunstgeschiedenis nam Jan Van der Stock maar weinig deel aan de activiteiten georganiseerd door KWaM, de studentenvereniging van Archeologie, Kunstweten-schappen en Musicologie. Het was pas in zijn eerste licentie (derde bachelor) tijdens de les van Professor Smyers dat hij voelde dat hij zich moest nzetten voor zijn mede-studenten. De docent deelde namelijk mee dat KWaM was uiteengevallen. Dat valt waarschijnlijk te wijten aan de interesseverschillen tussen de studenten van de drie richtingen en een aantal sterke individuen die het niet meer met elkaar konden vinden. Als gevolg werden de

Kunstwetenschappers niet meer vertegenwoordigd aan de KU Leuven. Van der Stock besloot dan maar het heft in eigen handen te nemen. Hij hing een brief aan de Valven en on-der het motto KwAM kwam, wat volgt? organiseerde hij zodoende op 29 oktober 1979 een vergadering voor alle jaarverantwoordelijken en ge-interesseerde medestudentenop zijn kot in de Parijsstraat. Daar werd een nieuwe kring gesticht. Verschillende naam-voorstellen werden gedaan. Uiteindelijk koos men voor Mecenas. We waren zo arm als job, vandaar dat die naam, met zijn ironische bijklank onze voorkeur genoot.

Buiten de periode van de kiesweken, konden de studenten dan hun stem uitbrengen voor of tegen de nieuwe kring. Het eerste Mecenaspraesidium organiseerde vooral onderwijs-gerelateerde en culturelen activiteiten. Zo konden studenten op debatavonden activiteiten.hun visies uitwisselen over het

12

statuut van de kunstenaar en de hiaten in het lessenpakket. Te weinig aandacht voor hedendaagse kunst was een blijvende opmerking. Ook werden sprekers als Jan Hoed en mensen van het ministerie uitgenodigd. Verder genoten studenten kunstwetenschappen tijdens een filmavond van een aangename cultvideo en vertrokken ze samen op cultuur-weekend. In 1980 verspreidde Mecenas voor het eerst een kringblad. Het Tenieke, genoemdnaar professor Denis en werd geïllustreerd door Katlijne van der Stighelen. Daanaast waren Mecenassers toen al echte feestbeesten. De Blauwe Schuit, de Zaal van de Hallen (het huidige Archief) of de Lido vulden zich in een mum van tijd met dansende meisjes, waar-door ingenieurs of dokters in spe maar al te graag langskwamen. Het stamcafé van de student kunstgeschiedenis was in de jaren ’80 niet Fakbar Letteren maar, de Appel, in die tijd nog een bruin café. Daar smeedden

Jan Van der Stock en zijn vrienden plannen om de wereld te verbeteren. Mecenas was dus een beetje in ’t zotte en in ’t vroede.

Gedurende twee jaar nam Van der Stock het praesesschap op zich. Bij zijn afstuderen, besloot hij de wereld te verkennen. Aangezien Erasmusprojecten toen nog niet bestonden, vond onze prof dat concept dan maar voor zichzelf uit. Eén jaar lang zwierf hij rond in Europa, zonder geld, maar met een geest die telkens verrijkt werd door verschillende culturen. Ondermeer Italië, Engeland en Wenen vormden dat jaar zijn verblijfplaats. Bij zijn terugkeer kon hij legerdienst vermijden door burgerdienst te doen in het Rubenianum. Daar werkte hij o.a.bij Hans Vlieghe. Later organiseerde Jan Van der Stock in samenwerking met hetFWO of in opdracht van de Vlaamse Gemeenschap een aantal tentoonstellingen zoals Stad in Vlaanderen, Antwerpen: ver-haal van een metropool, Vlaamse miniaturen voor vorsten en burgers: 1477-1550, etc. In 1983 werd het illuminare opgericht en in 1997 bekleedde hij de functie van adjunct-bibliothecaris aan de Koninklijke Bibliotheek in Brussel. Twee jaar later stierf de zeer geliefde professor Smyers aan een hartinfarct. Onverwacht kwam een plaatsje vrij op de

13

vierde verdieping en werd Jan van der Stock uitgekozen om hem te vervangen. Naast het lesgeven, bleef onze prof tentoonstellingen organiseren. Zo konden wij enkele jaren geleden Rogier van der Weyden en Hieronymus Cock bezoeken in museum M. Je engageren in een studenten-vereniging vindt Jan van der Stock een meerwaarde voor het studentenleven. Als je daar zin in

hebt, moet je dat zeker doen. Je leert evenementen organiseren. De ene keer lukt dat al beter dan de andere keer. Het vormt als het ware een stuk van je opleiding. Zo eindigde ons gesprek met professor Van der Stock. We zien hem alvast terug op onze jubileumreceptie.

C.G.

14

Mecenas is op zoek naar jouw foto’smecenas wordt dit academiejaar 35 jaar en zou graag een groots fotoarchief aanleggen met jouw mecenasfoto’s.

heb je foto’s van mecenas-activiteiten, van vroeger of nu?stuur ze dan even door naar kring.mecenas@gmail.com

Je hebt haar wel eens zien zitten in de aula of horen spelen tijdens de receptie van de kiesweek, onze muzikale madam, Angie Madalijns. De redactie van ’t Pelsken interviewde haar naar aanleiding van haar optreden op zondag 20 september op Kesselzo.

interview

keep it up, yow yow

Angie, hoe kwam je erbij muziek te gaan studeren?Al van jongs af aan leerde ik saxofoon spelen in de muziek-school van Halle. Vanaf het vierde middelbaar volgde ik les aan de kunsthumaniora in Brussel. Daar groeide naast sax mijn liefde voor contrabas. Piano was een verplicht instrument. In het zesde middelbaar moest ik beslissen wat ik met haar verder leven wou doen. Afgeschrikt en gestresseerd door de hevige concurrentiestrijd tussen de leerlingen op de kunsthumaniora koos ik ervoor om muziek-therapie te gaan studeren aan het Lemmensinstituut in Leuven. In die opleiding worden studenten zowel gevormd tot professionele muzikanten als tot therapeuten.

Welke instrumenten speel je allemaal?Op het Lemmens werd ik zowel onderricht in saxofoon, contrabas en piano als in drum en gitaar. Daarnaast leerde ik op zijzelf dwarsfluit en elektrische basgitaar. Ook zanglessen

stonden op het programma.

Hoe ben je terecht gekomen bij jouw hiphopbandje?Na het afwerken van mijn bachelor kampte ik een beetje met een muziekdegout. In het Lemmens had ik een klassieke opleiding genoten, maar daarna wou ik iets anders. Ik wou meer zekerheid in mijn leven. Als muzikant in België heb je het helemaal niet gemakkelijk. Er is een zeer grote prestatiedruk. Ik weet niet goed of het omwille van die gevoelens was, maar in elk geval koos ik er in die periode voor om kunstwetenschappen te studeren. Met uitzondering van een paarlessen notenleer die ik aan het muziekatelier gaf, raakte ik gedurende een half jaar geen instrument meer aan. Geleidelijk aan ben ik opzoek gegaan naar dingen zonder veel druk. Ik sprak af met vrienden om wat te jammen en entertainde samen met haar vriendin Noëmie (Ja, die van Hooverphonic) gasten op huwelijksfeesten. Het was

16

uiteindelijk via Jeff Sermon dat ik Eme leerde kennen. Zij werkt samen met Jeff in de Think Twice. Ze vertelde hem dat ze als zangeres opzoek was naar muzikanten om een nieuwe band op te richten. Door het lof van Jeff contacteerde Eme mij dan. Het klikte direct op sociaal en muzikaal vlak. Na enkele weken kreeg ik telefoon van Eme dat een hiphopcrew, MAJOR, opzoek was naar een saxofonist. Eerst dacht ik dat ik terecht ging komen bij mensen recht uit de getto en daar had ik eigenlijk niet zoveel zin in. Toen ik afsprak met Roel van MAJOR merkte ik dat hij heel open stond voor mij ideeën. Hij vindt het fijn iets te creëeren met verschillende mensen. Zo stonden we twee weken later samen op het podium in het Depot. Sinds dan ben ik vast lid geworden van de hiphopcrew.

Hoe kan je de bandleden van MAJOR beschrijven?MAJOR is een Leuvens hiphop-band. De hiphopper heet Roel. Hij draagt bij elk belangrijk concert nieuwe schoenen. Daar-naast heb je ook Drago, ook gekend als Beezeax, de hypeman en backingvogels. Hij warmt het publiek wat op en roept dan bijvoorbeeld YowYowYow Keep it up Yow Yow. Aangezien rappen heel snel tekst brengen is, heeft Roel af en toe wat adempauze nodig. Daarvoor zorgt Drago dan

door kleine woordjes en zinnetjes er tussen te steken, waardoor het niet stilvalt. De dj is Putty, zijn echte naam is Pieter. Eme noemen wij de prachtige parel van MAJOR omdat zij een ongelofelijke stem heeft en eigenlijk een knappe madam is. Tot slot heb je mij nog. Ik vul de leegtes op met mijn saxofoon. Daardoor wordt het geheel meer instrumentaal. Tegen mij zeggen ze ook soms the leader omdat ik de meest muzikaalgeschool ben. De bedoeling van Roel is om meer instrumenten te gebruiken en minder afhankelijk te zijn van plaatjes om zo vernieuwing te brengen in de Leuvense hiphopscene. Ook is MAJOR een Engelstalige jazz-hophopband, wat hier eerder uitzonderlijke is. De meeste hiphoppers in Leuven rappen Nederlandstalig.

Hoe verloopt zo’n MAJOR-optreden als op Kesselzo?Als muzikant wordt ik gecontacteerd door Roel die nagaat of iedereen vrij is om die dag te spelen. De effectieve vraag om op te treden wordt echter gesteld aan Didier, de manager van MAJOR. Als we aankomen op een locatie doen we meestal een sound-check. Bij een gewone hiphopband is dat zeer eenvoudig, maar omdat wij ook een saxofoon hebben, verloopt dat niet altijd evengemakkelijk. Gelukkig sturen wij vooraf altijd een technische fiche door zodat de organisatoren weten dat wij 4 micro’s, een dj-set en enkele flesjes water nodig hebben. Als we later bekend zijn, zullen we dan natuurlijk champagne vragen.

18

De soundcheck doen we meestal voor het publiek aanwezig is. Soms zijn de toeschouwers wel al aanwezig. Dat vind ik lastig. Ik speel bijvoorbeeld in een heel cruciaal nummer Ball&chain. Dat lied vormt een breuk in onze set. Aan het begin brengt Roel een aantal echte hiphopnummers en halverwege het optreden verschijn ik op het podium.Als er publiek aanwezig is bij de soudcheck verdwijntdat verrassingseffect.

Klopt het dat je naast MAJOR ook aan een apart project werkt met Eme?Eme maakt ook haar eigen muziek. Dat concept heet echt Eme. Zij zingt de liedjes op haar slaapkamer in en stuurt die dan door naar de andere bandleden. Dat zijn Brecht Vandenbroecke, de gitarist; Katrien Hermans, de bassist; Niels op drum en ikzelf bespeel de piano. Daarna bekijkt iedereen die zanglijn eens en komen we samen om te zien wat we ermee kunnen doen. Je kunt Eme labelen als een mengeling van African Soul en R&B. Wij spelen met Eme ook op 20 september op Kesselzo, dus jekunt mij eigenlijk twee keer na elkaar horen.

C.G.19

Als Reynaertghesel – lid van het Leuvense amateur theater-gezelschap De Reynaertghesellen – ga ik ervan uit dat Van den vos Reynaerde tot op de dag van vandaag nog steeds algemeengekend is. De auteur – vermoedelijk ene Willem die madocke maekte – leverde met dit werk indirect kritiek op de maatschappij van toen. Hoewel het dierenepos al talloze keren werd opgevoerd en de toeschouwer bijgevolg met bepaalde verwachtingen naar een voorstelling van deze klassieker gaat kijken, kan het werk desalniettemin vernieuwend gebracht worden. Dat bewees FC Bergman met hun bewerking Van den vos.

FC Bergman is een pril theatergezelschap dat bestaat uit zes jonge kunstenaars (Stef Aerts, Joé Agemans, Bart Hollanders, Matteo Simoni, Thomas Verstraeten en Marie Vinck). In 2013 waagt het gezelschap zich aan een bewerking van de klassieker Van den vos Reynaerde en in de zomer van 2014 hernemen ze deze bewerking op het Theaterfestival in Antwerpen. Voor hun adaptatie, Van den vos, vertrekt FC Bergman vanuit het standpunt van de wolf, Ysengrym. In zijn zoektocht naar Reynaert, verliest de wolf zichzelf en zijn gezond verstand. Naast de afgunst die hij voor de vos voelt, wordt er bij Ysegrym ook een zekere fascinatie voor de vos Reynaert opgewekt.

De weinige – evenwel straffe – tekst werd geschreven door Josse de Pauw. Desondanks de grote marge wat betreft leeftijd, bevatten de acteerprestaties een zekere homogeniteit. Het voelt aan alsof elke acteur precies weet hoe hij of zij de visie van de regisseurs perfect moet weergeven zonder zijn of haar eigen identiteit te verliezen. De theatervoorstelling Van den vos wordt versterkt door muziek die gecomponeerd werd door Liesa Van der Aa en hetBerlijnse Solistenensemble, Kaleidoskop. De muziek die live gespeeld wordt door het ensemble sluit perfect aan bij de sfeer die gecreëerd wordt op de scène. Gregory Frateur (zanger van Dez Mona) mag in de rol van Reynaert het stuk afsluiten met een prachtig lied.

Het is echter de combinatie van het prachtige acteerwerk op de planken, de wisselende live beelden van deze acteerprestaties door één enkele cameraman en de verrassende opnamebeelden van de zoektocht naar

recentie

van den vos

20

Reynaert in de Schotse bergen die deze adaptatie nu net zo vernieu-wend maken. Het stuk is één lange opeenvolging van beelden die worden weergegeven in een zeer impressionante setting.

Het zwembad in het midden van de scène is een element dat je als toeschouwer niet snel vergeet. Doordat er werkelijk gezwommen wordt in en gespeeld wordt rond dit zwembad door de jongsten uit de cast, krijg je al snel de idee van vakantie en plezier. Hiermee wordt het ge-voel opgewekt van een speelse, kindse naïviteit. Sterk in contrast met dat speelse staat het onheilspellende bos waarin de vos rond dwaalt. Deze twee ruimtes worden gescheiden door de glazen wand waarin slechts één deur staat.

De bedoeling van dit contrast is hoogstwaarschijnlijk om de spanning die opgebouwd wordt doorheen het stuk te versterken. Maar daar komt het jonge gezelschap net iets te kort. Ondanks dat de overgangen tussen de drie media (acteren op scène, live beelden en opnames) zeer vlot en behendig verlopen, duren de scènes vaak te lang. Voornamelijk in de gewelddadige beelden die gefilmd werden in Schotland had FC Bergman ettelijke minuten kunnen schrappen. Het concept dat ze voor ogen hadden om met die opnames te creëren, is voor het publiek sneller duidelijk dan het sextet dacht. Die lange passages hebben helaas de spanning van het verhaal doorbroken.

Er is echter geen twijfel mogelijk dat er globaal een knappe prestatie neergezet wordt in Van den vos. Iedereen geeft het beste van zichzelf. Zo is er het doorzettingsvermogen van Viviane De Muynck. Wanneer ze halverwege het stuk al pronkend in haar badpak met een cocktail in de hand uitschuift aan het zwembad en lelijk ten val komt op de trapjes, pikt ze onmiddellijk de draad weer op. Voor een actrice van topniveau geldt duidelijk maar één ding: The show must go on. Ze speelde door tot op het einde, maar de kracht om te groeten had ze duidelijk niet meer. Via deze weg dan toch even een hoedje af voor deze straffe madam!

Ondanks de te lange fragmenten is het naar mijn mening een adaptatie die je – vooral als cultuurliefhebber – zeker eens gezien moet hebben. Van den vos is een knap staaltje acteerwerk van Vlaamse bodem dat in een prachtige setting en op een artistieke wijze wordt neergezet.

E.M.

21

Huis SonneveldOp een steenworp afstand van Het Nieuwe Instituut in Rotterdam, ligt een van de best bewaarde woonhuizen in de stijl van het Nieuwe Bouwen: Museumwoning Huis Sonneveld. In 1929 gaf Albertus Sonneveld, een van de drie directeurs van de Van Nelle-fabriek, de opdracht aan architecten-bureau Brinkman en Van der Vlugt een vrijstaand huis voor zijn gezin te ontwerpen.In 1933 verhuisde de familie naar de Jongkindstraat, zonder ook maar iets uit hun oude woning mee te nemen. Ze gingen niet alleen in een ander huis wonen, maar pasten ook hun levensstijl aan, in overeenstemming met de smaak van de avant-garde.

Bijzonder aan de woning is dat Brinkman en Van der Vlugt naast het huis ook het volledige interieur hebben ontworpen. Voor de inrichting hebben ze voornamelijk meubels van de meubelontwerper en fabrikant Gispen en stoffen van de firma Metz & Co gebruikt. Huis Sonneveld is een eerste voorbeeld van een voor de jaren dertig moderne inrichting waarin de producten van deze firma’s consequent zijn toegepast. De woning voorzag bovendien in de modernste voorzieningen die het huishouden en het leven in huis een stuk makkelijker en comfortabeler maakten. Zo liet de audiogids bijvoorbeeld horen dat in de douche-ruimte van Meneer Sonneveld maar liefst tien douchekoppen waren ingebouwd en dat een elektrisch belsysteem in de

casestudy

hypermodern wonen in de jaren ‘30

22

Villa SavoyeWie Parijs bezoekt en een liefhebber is van modernistische architectuur moet zeker Villa Savoye toevoegen aan zijn reisschema.

Ten westen van Parijs, even voorbij St-Germain-en-Laye, staat aan de rand van Poissy dit modernistisch meesterwerk van Le Corbusier te pronken, met zijn spierwitte gevels, elegante kolommen, open plattegrond, langgerekte vensters en daktuin. De in gewapend beton vervaardigde villa werd tussen 1929 en 1931 gebouwd en diende als buitenverblijf voor het bemiddelde echtpaar Savoye.

Le Corbusier heeft geprobeerd om een woning te ontwerpen waarin alles sober maar toch functioneel is. Hij heeft alles teruggebracht tot de essentie. Dit merk je aan het beschilderde beton, de simpele metalen omlijstingen van de ramen, de keramische vloertegels en de bescheiden, kleine slaapkamers. Anders dan Huis Sonneveld is er voor geopteerd dewoning niet aan te kleden met eigentijdse kunst- en gebruiksvoorwerpen die het interieur verrijken. Hierdoor voelt devilla wel wat killer en onpersoonlijker aan. Ook zijn verschillende delen van het gebouw ondertussen al redelijk in verval geraakt. Desalniettemin blijft het een prachtige architectonische ruimte, met een harmonisch samenspel van vormen die architectuurfanaten en fotografen vanuit alle uithoeken van de wereld aantrekt en intrigeert.

A.N.23

reportage

vakantiejob bij kunstenfestivalEen West-Vlaams dorpje, gelegen aan de Franse grens dat menig student kunstwetenschappen en professoren tijdens de zomer-maanden lokt, is Watou. Daar verdiende ik samen met Daphne de Roo en Katelijne Weckx wat bij als jobstudent op het Kunstenfestival.

De tentoonstelling wordt jaarlijks in juli en augustus georganiseerd door VZW Kunst. Voor de prijs van 10 euro kan je 11 locaties bezoeken met creaties van internationaal gekende kunstenaars. Wat oorspronkelijk een poëziefestival was, groeide uit tot een expositie waarbij beeldende kunst en gedichten hand in hand gaan. De artistiek-leider van het evenement, Jan Moeyaert koos Klein geluk in tijden van overvloed als thema voor deze editie. Wanneer een bezoeker Watou binnenreed, werd zijn aandacht meteen getrokken door de felgekleurde duiven die op de daken, lantaarnpalen en de kerktoren pronken. Die blik-vangers van het Kunstenfestival maakten deel uit van het kunstwerk van de Britse curator Patrick Murphy dat zich op de kleine markt bevond. De kunstenaar vertrok vanuit het feit dat een duif na vrijlating altijd terugkeert naar huis.

In tegenstelling tot de vogels staat de witte container met langs de binnenkant kleine vogelkooitjes. Die deed denken aan vluchtelingen opzoek naar een nieuwe thuis en nieuw geluk. De duivenringen, liggend in de vogelkooitjes, wezen op de dieren die hun ringen hebben afgeworpen en hun vrijheid hebben herwonnen. Naast de duivenkralen waren ook geluks-poppetjes gadgets van het festival.

De samenhang tussen de verschillende kunstwerken vormde het sterk punt van het festival. Zo kon er een link gezien worden tussen de container van Murphy, het werk met de vogelkooitjes in de Graanschuur en de foto van het Rabot in Gent, hangend in het Klooster. De oude nonnenkamers stonden volledig in het teken van geluk. Daar kon het publiek zich letterlijk met het hoofd in de wolken wanen. De tijden van overvloed waarin wij leven/ consumptiemaatschappij werden geïllustreerd door de werken van Pascal Martine Tayou op de Douvie-hoeve. Verder paste Moeyaert bekende werken op een doordachte manier in de thematiek. De Muur, die elke week door een andere kunstenaar

25

werd bewerkt en lezingen of acts zorgden voor wat afwisseling in het parcour. Het festival kon de belangstelling opwekken van zowel het kunstminnende publiek, gezinnen als kunstanalfabeten. Helaas was niet elke locatie toe-gankelijk voor rolstoelgebruikers.

Tijdens mijn laatste werkdag had ik het geluk te suppoosten op mijn favoriete plek, de Kerk. De Sint-Bavokerk in Watou is een Gotische zaalkerkje met een aantal renaissancealtaren enrococo-preekstoel. Aan de hand van drie kunstwerken kwamen op die plek de verschillende religieuze opvattingen samen. In de middengang van de kerk schitterde de lichtinstallatie A place beyond belief van de Brit, Nathan Coley. Om het werk kracht bij te zetten, opende ik de grote deuren van de voorkerk, wat eerder ongebruikelijk is. Zo konden de bezoekers de lampjes al van ver zien branden en werden zij door hun nieuwsgierigheid de ruimte ingezogen. Coley bedacht zijn werk naar aanleiding van Nine Eleven. Aangezien religies niet altijd goede dingen met zich meebrengen, is hij van menig dat we in een gemeenschap moeten leven die het geloof overstijgt. Rem(a)inders van Michelangelo Pistoletto bevond zich in de linkerbeuk tussen een aantal kitscherige Christusbeelden. Tronend op een berg van kledij en elektrische toestellen, misschien wel de twee zaken die wij het meest weggooien, paste de

Boeda perfect in het thema klein geluk in tijden van overvloed. De islam werd vertegenwoordigd door de foto van Vahid Salemi genomen in de Kroningsmoskee van Iran. Naast beeldende kunst staat Watou vooral bekend omwille van zijn poëzie. Hoewel de gedichten deze zomer wat op de achtergrond raakten, had het publiek enkel lof voor het videofragment van Maud van Hauwaert.

Wanneer je nauw meewerkt bij de verloop van een evenement, worden al snel de zwakke plekken zichtbaar. Zo verliep die opbouw van de expositie nogal last minute en werd het ophangen van de raadseltjes voor de kinderen gedurende de eerste twee weken vergeten. Ook zouden de vaste medewerkers meer gestructureerd kunnen werken als ze regelmatiger met elkaar communiceerden. Tot slot mochten ook het suppoosten-verblijf wat beter uitgerust zijn.

Toch vormt een vakantiejob op het kunstenfestival van Watou een meerwaarde voor een student kunstwetenschappen. Je krijgt de kans om heel wat verschillende kunstwerken te zien en te beoordelen. Het is fijn om met een team van jonge mensen samen te werken en het inzicht van de bezoeker te verruimen met een woordje uitleg.

C.G.

26

27

A good couturier must be an architect for design, a sculptor for shape, a painter for colour, a musician for harmony

and a philosopher for temperance.

Afgelopen zomer bezocht ik het Baskische vissersplaatsje Getaria, dat ergens tussen Bibao en San Sébastian ligt. Toeristen (lees: mijn reis-genoten) komen er vooral om van vers gegrilde sardientjes te genieten, maar tot mijn grote plezier ontdekte ik het Museo Cristóbal Balenciaga. Met het modehuis was ik al bekend vanwege de vele tijdschriften die ik als tiener verslond en door de bespreking ervan bij het college Kostuum en Mode.

Het museum is gevestigd in een moderne bijbouw aan het zomerhuis van een aristocratische familie, waar Balenciaga zijn eerste ervaringen in de modewereld opdeed. De vaste collectie wordt vooraf gegaan door een filmpje waarin collega-ontwerpers vol lof over Balenciaga spreken: the master of us all (Christian Dior), a true couturier (Coco Chanel) en the architect of haute couture (Hubert de Givenchy). De kledingstukken zelf werden tentoongesteld in zes ruimtes.

Niet alleen de vernieuwingen die na de dood van Balenciaga werden doorgevoerd door Nicolas Ghesquière en Alexander Wang maken mij een groot bewonderaar van het modehuis. De vreemde en tegelijk vrouwelijke vormen uit de beginjaren zijn pas écht fascinerend.

COLUMN

MODE: Balenciaga & Baskenland

In zijn eerste défilé op de Parijse catwalk,in 1937, toonde Balenciaga een collectie die het Spaanse verleden ademde. Wat houdt die sfeer dan precies in? Flamenco, temperament tegenover beheersing, de katholieke kerk, debarokschilder Zurbarán... en ook het stieren-vechten.

28

In een nabijgelegen dorpje zag ik zelfs een versiewaarbij kinderen achter een kalfje aanrenden - maar dat terzijde. Om de ervaring voor mij helemaal af te makenhadden ze van mij het Concierto de Aranjuez op de achtergrond mogen spelen (liefst de harpversie met Remy van Kesteren en Nora Fischer… maar ik dwaal af).

Het meest bekende voorbeeld waarin dit tot uiting komt is de Infanta, een jurk die sterk doet denken aan de prinsesjes die Velasquez schilderde. Verder verwijzen sluiers in zwart kant en volumineuze, gelaagde en rijk versierde rokken in het werk van Balenciaga naar de kledij die gedragen wordt tijdens de festiviteiten rond de Goede Week. Bolerojasjes lijken over-duidelijk op de kostuums van torero’s. Elegantie en sierlijkheid gaan altijd gepaard met verfijnde details. Kenmerkend zijnverder ruches, plooien en pof-mouwen. Een interessante vergelijking is die met de schilderijen van Zurbarán. Kijk vooral eens naar de rijke draperingen! Het is niet voor niets dat Balenciaga als architect van couture wordt genoemd.

29

De tijdelijke tentoonstelling The chic Renaissance: fashion designs and photographs ging, zoals de naam al zegt verder op het thema van de confrontatie tussen verleden en heden. Met kostuums uit Renaissanceportretten als inspiratie hadden mode-studenten namelijk eigen kledingstukken gecreëerd van alternatieve materialen. Deze contemporaine interpretaties werden gefotografeerd ennaast een reproductie van de inspiratiebron gehangen.

Ik twijfelde even, maar kon de pakweg 500 pagina’s tellende catalogus uiteindelijk niet laten liggen in de museumshop (trappen jullie daar ook steeds in?). Nu blijf ik dromen van een inloopkast vol tijdloze topstukken. uit de museum-collectie. Vroeg opstaan om mijn outfit samen te rapen zou nooit meer een straf zijn.

A.S.

30

32

Liefste Kunstwetenschappers,

Ik heb de eer jullie warm te maken voor het UAMO Art Festival, een nieuw kunstenfestival in ons eigenste Leuven. UAMO staat voor Urban Art and Media Organisation en houdt sinds 2003 jaarlijks gedurende vier dagen een kunsthappening in München. Sinds 2011 wordt daar ook de UAMO City Tour aan gekoppeld, waardoor enthousiastelingen wereldwijd kunstenfestivals organiseren onder de naam van UAMO. Naast San Francisco, Berlijn, Firenze, Accra, Linz en Zurich, neemt Leuven als eerste Belgische locatie deel aan dit internationaal evenement. Van twee tot vijf oktober zullen dertien kunstenaars neerstrijken in OPEK, vergezeld van verschillende (gratis) concerten, workshops en kinderactiviteiten.

De rode draad door de tentoonstelling is het thema PRETTY/UGLY. Bij Cindy bakker zie je dat heel concreet met de transformatie van alledaagse gebruiksvoorwerpen die normaal zonder karakter of betekenis enkel praktisch gebruikt worden, tot esthetisch beeld. Freddy K laat ondertussen met zijn performance zien dat bij elke uitbarsting van geluk ook een periode van frustratie hoort. De spanning tussen leven en dood wordt aangeraakt in het werk van Juan Paparella, Alexander Stragier, Daan Verzele en Han de Corte. Ondertussen exploreert Franky de Schampeleer op een lichte, humoristische wijze de spanning tussen Vlaanderen en Wallonië. En hoe vindt je het thema terug in het werk van Eveline Lambrechts, Katelijne de Corte, Ronald Ceuppens, Evelyne van Hecke en Nathalie Chambart? Vindt het uit in een van de gratis rondleidingen die elke dag plaatsvinden en ook door Kunstwetenschappers gegeven zullen worden!

De officiële opening zal plaatsvinden op donderdag twee oktober om 20u. Je kan er naast de installaties, performances, beeldende kun-sten en video-installaties ook volledig gratis genieten van optredens van Oaktree, Hiele, Jonas Lion en Renaat Vandepapelier of zelf je creativiteit uiten in een zeefdrukworkshop op stoffen tassen van Ahaha Girls of met een 3D-printer van Cyaan & Co. Een niet te missen vernissage dus!

Ben je op zoek naar meer verdieping? Kom dan op vrijdagavond langs als hoogleraren van de KU Leuven tijdens ons symposium

lezersbrief

uamo kunstfestival

33

discussiëren met kunstenaars over het thema PRETTY/UGLY in contemporaine kunst. Zowel voor nieuwe kunstwetenschappertjes als ervaren rotten belooft het een heel interessante avond te worden!

Op zaterdag is er een kinderprogramma voorzien, met een dansworkshop van Artforum voor ouder en kind en rondleidingen specifiek voor kinderen. Later die avond nodigt Urbanwoorden u uit op hun poetry slam finale van Leuven. Hier kunt u gratis genieten van gesproken kunst. De laatste dag van het festival, zondag vijf oktober, zorgt Craftastic Sundays voor een workshop, waar je leert hoe een lamp te maken van koffiesticks en kippengaas. Wat lelijk was, zal hier iets moois worden!

Maar er is meer! Na de tentoonstelling in Leuven zullen de kunst-werken van Cindy Baker, Juan Paparella en Evelyne Lambrechts reizen naar München, waar ze samen met andere kunstwerken die deel uitmaken van de UAMO City Tour zullen worden gepresenteerd.

Check het gedetailleerde Leuvense programma en blijf op de hoogte via www.uamoartfestival.com en volg UAMO Art Festival op facebook!

Ik hoop jullie daar allemaal te mogen verwelkomen!

Eva Vandepitte

34

35

Hey beste mecenassers, ook dit jaar maken we er weer een gezond academiejaar van. Om jullie sportieve honger te stillen staan door-heen het jaar verschillende activiteiten gepland zoals jeneverhonkbal en de mecenas-muurklim. Toch blijft het sportieve hoogtepunt de 24 urenloop op 2 oktober. Ook dit jaar zal ons team, letteren united, meestrijden voor het meeste aantal rondjes. We verwachten dit jaar uiteraard opnieuw een massale opkomst maar toch kunnen we elke loper goed gebruiken. Om onze joggers in een topconditie te krijgen zullen we ook enkele weken op voorhand (vrijblijvend) beginnen trainen. Buiten het lopen zijn er dit jaar extra opdrachten gegeven, zo zullen er onder andere ook punten te verdienen vallen met het beste promofilmpje en de mooiste mascotte. Uiteraard is het altijd fijn om nieuwe gezichten te tonen dus als jij ook altijd al eens zin had om te schitteren in een promofilmpje van mecenas of om toch eindelijk eens aan je conditie te werken, aarzel dan niet en schrijf je in voor de opkomende activiteiten of neem contact op met iemand van uit het praesidium.

Olivier de Wijs

lezersbrief

24 urenloop

36

3737

38

kennismaking

het praesidiumHet nieuwe praesidium van Mecenas is er één om in de lijsten. Een hoop knappe koppen en enthousiaste mensen zullen de handen in elkaar slaan om er een spetterend lustrumjaar van te maken. Hieronder vind je alvaste een overzicht.

38

Onze kersverse praeses, Cilia Gouwy staat voor de moeilijke opdracht het praesidium in toom te houden. Met haar stralende glimlach en knotsgekke ideëen zal ze hen wel kunnen bekoren. Mocht je die jonge dame dringend nodig hebben, zoek dan eerst in de Fak!

De rechterhand van de praeses is natuurlijk de vice, Soetkin Jehaes. Als Limburgse feministi-sche Open VLD’er herken je haar alvast aan haar blauwe accessoires. Ook in het AKM-toneel staat ze maar al te graag in de spotlights. Toneelkussen kan ze als geen ander. Als dat maar geen Alfaanse hoofdenop hol brengt…

Dapne de Roo is onze finacieel verantwoordelijke. Veel verbloemen zal ze niet kunnen, maar we zijn ervan overtuigd dat ze samen met Caroline het economische rijlen en zeilen van Mecenas goed in het oog zal houden! Verder is Daphne altijd van de partij! Op een rustige namiddag in de fak kun je met daphne de tijd van je leven beleven. Ook s’avond is ze niet te verslaan!

Afkomstig uit Heule versterkt Caroline Van Cauwenberghe Team West-Vlaanderen tijdens het lied van Hertog Jan. Als stu-dent Kunstwetenschappen én Toegepaste Economische Wetenschappen vormt zij de ideale schatbewaarder voor Mecenas.

39

Stilaan wordt onze fakverantwoordelijke, Casper Winters, één van de vaste tooghangers in de fak. Een uurtje langer op zondagavond, een plan Simonsje meer of minder, niks is voor Casper teveel! Ook de Delirium Red valt bij hem in de smaak en vormt nu een verslaving waar hij maar niet van afraakt. Gelukkig wordt dat bier opnieuw de jaarpromo van de fak. Casper spreekt zowel er-varen als klungelige tappers op tijd moed in. Graag zien we hem dit jaar niet alleen naast de tap maar ook achter de djtoog. Deze knappe man is trouwens vrijgezel. Vrouwen grijp je kans!

Onze mecenasposters zijn keer op keer echte pronkstukjes! Aan de valven verbleekt de reclame van de andere kringen naast die van ons. Dit hebben we natuurlijk te danken aan onze ondertussen ervaren PR-verantwoordelijke, Anke Kesters. Achter de tap in de fak, staat ze gekend als die knappe Rode van Mecenas! Ook zou een mecenasfeestje geen party zijn zonder ons Anke! Vandaar dat zij samen met Eva de organisatie van onze praatkamer-festiviteiten op zich neemt. Daarnaast zet deze femme fatale graag eens een stapje op de oude markt.

Bang van een muis, maar verzot op verkleed-feestjes zal ook Eva Wuytjens zorgen voor jullie nodige portie aan feest en vertier. Maak samen met deze limburgse de dansvloer onveilig! Met sexy jumpsuit, rode lippen en stijl-volle dreads, tref je haar maar al te vaak sa-men met haar maatje, Stijn in onze Letteren-bib. Het ideale voorbeeld voor de gloednieuwe kunstwetenschappers. Ook de Arty Fartylay-out van de eerstejaarsgids is aan dit onthaalmensjete danken!

Op zijn vaste plek in het Erasmushuis of de Agora ontglipt geen elke jongen aan het oog van Stijn T’Kindt. Ook in de Fak is geen enkele knapperd (lees: Babylon-hottie) veilig voor hem. Gelukkig voor

40

ons is de spontaniteit van deze leerkracht informatica naar de nieuwe studenten van heel andere aard. Als tweede onderdeel van ons geniaal onthaalduo zal Stijn de eerstejaars weg-wijs maken in Leuven, leren dansen op de tafels in de Fak, hen verrassen met zijn strafe verhalen en rondleiden in de bib. Met raad en daad zal hij voor hen klaarstaan. Je zag onze Waal afgelopen zomer misschien op zeverrock. Stijn is spontaan, goedlachs, pro cocktialspecials, 50% vrijgezel, 80% Fak, 100% kunst en 100% Mecenas.

Ònze meisjes van cultuur, Olivia Beckers en Ana Schultze hebben er zin in. Dat merk je alvast aan onze volle cultuuragenda. Olivia Beckers, herkenbaar aan haar engelenhaar is een goedlachse dame die altijd voor je klaar staat. Ook met Ana Schultze, onze Nederlandse harpspeelster trekken we op pad naar heel wat musea. Aarzel niet om hen met al je culturele vragen te bestoken, zij weten vast wel het antwoord.

Groot van gestalte, stevige kuitspieren, ogen gefocust. Zo staat onze sportverantwoordelijke, Olivier de Wijs klaar voor de 24 Urenloop. Hij is alvast van plan om jullie conditie met aantrekkelijke Mecenassportactiviteiten te verbeteren. Daag hem gerust voor eenwedstrijdje hardlopen!

Door haar opvallende looks, gekenmerkt door leuke kleurencombinaties zag je Sara Gerits wel eens zitten achter haar computer in de aula. Met haar supersnelle vingers kan ze elke les van onze verstrooide professoren perfect noteren. Daarom werd zij natuurlijk verkozen tot secretaries van Mecenas. En wat betreft haar outfits: haar rode handtas is onze favoriet!

41

Aangezien Docsbar niet veel opbracht, koos Kaat Carmeliet er maar voor de internationalekerels achterna te gaan. Voor haar spontaniteit en wilde verhalen vallen zein zwijm. Ook die talenten kankan ze gebruiken bij het AKM-toneel. Samen met de toneelverantwoordelijken van Alfa en Musicologica zal zij onze toneelgroep aMUZEment leiden. Dat beloofd!

Amber Florizoone laat altijd van zich horen. Vandaar dat zij behoort tot de reclamemachine van Mecenas. Als Prverantwoordelijke hebben wij de gloednieuwe Mecenasslogan en gepimpte website aan haar te danken. Daarnaast vormt ze samen met Elise Theunissen het fototeam van Mecenas. Onze lieve selfiequeen Elise, heeft voor ze kunstwetenschappen studeerde een opleiding fotografie gevolgd. Zij zal alle leuke Mecenasmomenten proberen vast te leggen.

Ook onze charmante Daphné Raes neemt geen blad voor de mond. Op onderwijsvergaderingen zal ze jullie vol overtuiging vertegenwoordigen. Ook op Mecenasfeestjes zal ze van de partij zijn. We zijn alvast benieuwd naar haar rockabilly-outfit voor ons feestje op 16 oktober.

Bij Paula Kerstens kan je altijd je hart luchten. Ze staat klaar met een luisterend oor en wat moederlijke warmte. Vrijdag is de vaste shoppingdag van deze Anwterpse Nederlander. Samen met Florence verzorgt Paula onze cursus-dienst. Op onze perma kan je bij Paula zowel voor boeken als voor een gezellige babbel terecht.

Florence Vandeputte kennen jullie vast wel als medewerker bij aMUZEment. Ook haar cudifunctie zal ze met glans vervullen. Door de inzet van deze jonge dame zullen jullie niet alleen cursussen vers van de pers kunnen kopen op onze cudi maar ook tweedehandsboeken.

42

Omdat de vaste Mecenasmedewerkers wel wat hulp kunnen gebruiken, zijn er natuurlijk de vrije medewerkers. Xander en Cédric Feys en Jeroen Dejockere zul je als dj-ensemble zeker leren kennen in de fak. Zij voelen de muzieksmaak van de klanten van Fakbar Letteren perfect aan. Daarnaast zijn ook Sander Bortier, Wim Jooken en Claire Thys niet te missen. Zij zullen voor jou met veel liefde een mooie pint of een lekkere cocktail presenteren.

Joren Monnens vormt de encylopedie van Mecenas. Met leuke feitjes weet hij je te verrassen. Als oud-Alfaan en oud-Beheerder is hij de meer ervaren schakel in ons praesidium. Ook met photo-shop en indesign kan hij goed overweg. Daarom is hij de perfecte eindredacteur voor ons kingblad.

43

Vanaf dit academiejaar organiseert het monitoraat Letteren, dus ook onze eigen Brigitte Dekeyzer, Peer Assisted Learning. De meest gebruikte definitie voor de actie klinkt als volgt: People, who are not professional teachers, help and support the learning of others in an interactive, purposeful and systematic way (Topping, 1996). Concreet vormt PAL een aanvullende studiebegeleiding op de gewone monitoraatsoefeningen. Daarbij zullen de eerstejaars-studenten de mogelijkheid krijgen om samen te komen met een oudere kunstwetenschapper in een soort studiegroepje. De bedoelingis niet dat de PALcoache zelf les geeft, maar dat hij de onervaren studenten wijst op de moeilijke passages van een cursus, tips meegeeft over het verwerken van verplichte lectuur en mogelijke struikelblokken aanwijst bij het voeren van onderzoek of het schrijven van een paper. De doelen van PAL zijn tweeledig. Enerzijds spitsen studentbegeleiders zich toe op het bieden van vakinhoudelijke informative. Anderzijds ligt de focus op de ontwikkeling van een effectieve en efficiënte studie-methodiek. Zo draagt PAL bij tot een verbetering van de studieresultaten.Het PALproject wil een vangnet zijn voor de grote uitval in eerste bachelorfase, het overaanbod aan passieve lesvormen ondersteunen en tegemoet komen aan de nood aan grondigere verwerking van leerstof. Verder wil het een sociaal netwerk creëeren tussen studenten van verschillende fases. De PALbegeleiding vervangt niet de oude monitoraatsessies en proefexamens. Ze vormt een aanvulling daarop. Voor kunstwetenschappers zal Brigitte Dekeyzer zorgen voor een evenwicht tussen de monitoraatsbijeenkomsten en de PALsessies zodat de eerstejaarsstudent niet overladen wordt met extra lessen. Vanzelfsprekend zullen de PALcoaches niet elke vak behandelen. Verder hebben de eerstejaars kunstwetenschappen zelf de vrijheid om te kiezen bij welke vakken ze PALbegeleiding wensen. Ten slotte mogen de voordelen van de peer assistend learning langs beide kanten niet uit het oog verloren worden. PAL vormt een meerwaarde zowel voor de begeleidende als de deelnemende studenten. Voor beiden is het een leerrijke ervaring en biedt het nieuwe sociale contacten!

C.G.

informercial

peer assisted learning

44

45

SEPTEMBER22 - Free walking Tour (16u)23 - verdiepingsfeestje (22u) - 2de verdieping Fak Letteren 24 - cultuurwandeling (15u)30 - Add a friend party (18u) - MSI 01.23 en fakbartocht (21u)

OKTOBER1 - Studentenwelkom Leuven - Ladeuzeplein2 - UOMOartfestival, OPEK5 - Mecenas AV (20u) - Historiaperma 7 - Meter en Peterknabbel en –babbel (18u) - Historiaperma 9 & 10 - onthaalweekend - inschrijven bij Free Walking Tour14: doop (18u) - geheime locatie16: Rockabilly Party (22u) - Fak Letteren17: uitstap naar Bozar: Schilderingen uit Siena (14u)21 & 22: 24 Urenloop (20u) - Sportkot Heverlee29: lustrumreceptie (18u30) - locatie volgt nog30: Halloween AKM–TD (22u) - Blauwe Kater

NOVEMBER4: 35 Urentap (+ proffentap en messageparty)13: kunst in de cinema: Matisse (20u15) - Kinepolis15 & 16: Lustrumcultuurweekend 19: Sinten- en PietenCantus (20u) - Albatros27: Lokomotion (22u) in verschillende zalen in Leuven3: M-useumnacht (21u) - Museum M

DECEMBER4: Dirty Disney Party met gratis vat (22u) - Fak Letteren9: Kerstetentje met proffen 11: kunst in de cinema: vaticaanse musea (20u15) - Kinepolis

NA DE EXAMENS2-6 februari. Cultuurreis naar Wenen

informercial

agenda eerste semester

46

cartoons spotted in het Mecenas-archief @CentraleBib.

fun & games

spotted

spotted: Caroline leert internationals tandenpoetsen.

47

spotted: Eva in de boekjes.

spotted: Olivia staat klaar om in het huwelijksbootje te stappen

48

FAKBAR LETTERENWWW.FAKBAR.BE • FACEBOOK.COM/FAKBAR.LETTEREN • FACEBOOK.COM/FAKLETTERENFAKBARLETTEREN@HOTMAIL.COM • BLIJDE INKOMSTSTRAAT 11, 3000 LEUVEN • 016/32.53.77

ZONDAG: 21u - 4uMAANDAG-DONDERDAG: 13u - 4uVRIJDAG: 13u - 18uZATERDAG GESLOTEN

49

fun & games

sudoku

FAKBAR LETTERENWWW.FAKBAR.BE • FACEBOOK.COM/FAKBAR.LETTEREN • FACEBOOK.COM/FAKLETTERENFAKBARLETTEREN@HOTMAIL.COM • BLIJDE INKOMSTSTRAAT 11, 3000 LEUVEN • 016/32.53.77

ZONDAG: 21u - 4uMAANDAG-DONDERDAG: 13u - 4uVRIJDAG: 13u - 18uZATERDAG GESLOTEN

50

51

LOKO Cultuur is op zoek naar subsidies zodat ze ook dit jaar met de nodige middelen Ithaka en het IFTf kunnen organiseren. Deze bevinden zich echter in het midden van een doolhof paperassen en de bureaucratie van de Vlaamse Overheid wilt ook niet echt meewerken. Daarom is het aan jou om hen door het doolhof te leiden.

help!

loko cultuur zoekt subsidies