1

Maart 2013

2

Snoozecontrol wenst jullie met plezier ons eerste ‗proef‘magazine aan te leveren. Laten we

eerst even starten met ons nog kort voor te stellen aan jullie, onze lezers, onze motivatie.

Snoozecontrol is heel klein gestart in het jaar 2009. Met een eenvoudig Drupal systeem en

een nog eenvoudigere layout probeerden we onze standing te krijgen binnen de webzine

wereld. Want geef toe, we zijn niet de enige en we wensen zeker niet te zeggen dat we de

beste zijn maar we kunnen wel zeggen dat we één van de weinige webzines zijn die zo een

divers muziekgenre van gereviewde bands kunnen aanbieden.

Met een goeie 6 maand werking achter de rug besloten we dat we toch beter hogerop

moesten gaan klimmen. Een overgang van Drupal naar een nieuw systeem, een kleine bij-

scholing aan de layout en Snoozecontrol V1.0 was geboren! Nu, bijna 4 jaar later, zijn we

uitgegroeid tot een webzine die worden opgenomen door –tallen van buitenlandse en bin-

nenlandse labels en promotie kantoren. Van Century Media Reords tot Hard Life Promotion

tot Blue Wave Production tot Gordeon Music tot labels/kantoren uit Australië, België, Ne-

derland, Duitsland, Nederland, Italië, Milaan enzovoort. Kortom een groot gamma aan la-

bels zorgt voor een groot gamma aan genres en dat willen we onze lezers niet ontnemen.

Tevens blijven wij een kans bieden aan kleinere bands uit alle contreien om ook hun album te

kunnen bespreken. (wist je zelfs dat wij daaraan voorrang geven?).

Of we nu aan Snoozecontrol V2.0, V3.0 of V4.0 zitten het maakt geen zeik uit, we blijven

bezig, elk album krijgt naam en faam bij ons, een kritische blik op zijn productie. Onze web-

site is sinds november 2012 trouwens sterk veranderd van uiterlijk. We hopen hiermee ook

een deel ingespeeld te hebben op de mobiele hype want wij zijn uitermate gemakkelijk be-

reikbaar via Ipad, Iphone en Android. Probeer het maar eens uit.

In dit magazine zul je dan ook hoofdzakelijk een mix terug vinden van oude en nieuwe ge-

reviewde albums. We zien dit magazine dan ook eerder als een proefproject. In Juni hopen

we een nieuw magazine te kunnen uitbrengen die iets uitgewerkter zal zijn. Veel leesplezier!

Vragen? info@snoozecontrol.be—Zelf meewerken aan ons webzine? info@snoozecontrol.be

3

Inhoudstafel Snooze Magazine #1:

Interview met Luc Lievens: .............................................................................................. Pagina 4-5

Review GMM 2012: ...................................................................................................... pagina 6-7

Review Trixtrax 2012: ................................................................................................... pagina 8-9

Reviews:

Sky Castles: ...................................................................................................................... pagina 12

Illydaen: ............................................................................................................................ pagina 13

This Drama: ...................................................................................................................... pagina 14

Moonlit Sailor: ................................................................................................................. pagina 15

Blutmond: .......................................................................................................................... pagina 18

La Ventura: ...................................................................................................................... pagina 19

Dropkick Murphys: .......................................................................................................... pagina 23

Under the Abyss: ............................................................................................................. pagina 25

Death Wolf: ..................................................................................................................... pagina 26

Interviews:

Sky Castles: ...................................................................................................................... pagina 10-11

La Ventura: ...................................................................................................................... pagina 20-22

Umber: .............................................................................................................................. pagina 24

Eyefear: ............................................................................................................................ pagina 27

4

Naar aanleiding van het Dunk!festival dat volgend weekend doorgaat van vrijdag 29 maart tot en met zondag 31 maart hadden we een gesprek met mede-organisator Luc Lieven van Dunk!festival. We zullen er ook aanwezig zijn als pers en dus mogen jullie van elke dag/avond een review verwachten naderhand. Lees ook onze voorbeschouwing er nog eens op na. Wil je weten hoe het zit met de camping bij vrieskou, hoe het label zich

gedraagt of hoe Luc het festival ziet evo-

lurieren? Lees dan zeker verder

Mijn eerste vraag voor zij die nog twij-felen, wat zijn de sterkste punten van jullie festival? Waarom zouden mensen drie avonden naar Bevergemse Vijvers

te Zottegem moeten afzakken?

Het antwoord is heel kort: om te genieten!

Maar ook:

1. Om zich te laten verrassen/

verwennen door de ontdekking van onbekende bands of door gekende bands die het beste van zichzelf ge-ven en de jullie meevoeren in de droomwereld van hun muziek.

2. Om zich onder te dompelen in een

Europese community van muzieklief-hebbers en te socializen met muzi-kanten of organisatoren van bevrien-de festivals in Duitsland, Frankrijk,

Spanje …

3. Om te snuisteren in de zeer uitge-

breide merch waar niet alleen alle bands, maar ook verschillende labels waaronder dunk!records uiteraard, maar ook Denovali en Revolvermann hun prachtige releases aanbieden.

4. Of om gewoon te profiteren van de

muziek, een drankje, een hapje, (nieuwe) vrienden … kortom gezel-ligheid …

Een verandering is het tweede podium, kun je daar meer uitleg over geven hoe,

en waar?

De grootste nieuwigheid is de – relatief gezien – enorme uitbreiding aan opper-vlakte. Van één zaal gaan we naar drie zalen. De zaal van vorig jaar wordt het 'downstairs' podium, er komt een aparte zaal waar een uitgebreide merch komt en in de grootste zaal komen het 'upstairs' podium, de backstage en ruimte om iets

te eten of op het gemakje iets te drinken.

Vooral de uitbreiding naar twee podia zal een enorme vernieuwing zijn. De bij-komende ruimte voor catering, backstage

en merch zal vooral een grote verbete-

ring zijn qua comfort.

Deze uitbreiding naar twee podia ligt in de lijn van de filosofie van onze pro-grammatie in de breedte en het ruime

aanbod aan bands.

Een vraag die velen zich stellen, de winter blijft duren, is er voor de kam-peerders slaapplaats voorzien binnen?

Waar?

Er zal een noodplan zijn zodat we onze bezoekers letterlijk niet in de kou moeten laten staan. Momenteel zijn we een nog paar oplossingen aan het afwegen. Maar slapen in de vrieskou willen we niemand

aandoen.

Het festival is aan zijn 9ste editie toe, volgend jaar is dus een jubileum, zijn er

al speciale plannen voor die editie?

Het grote plan was om een 'best-of-editie' in elkaar te steken met een aantal highlights, maar uiteindelijk willen we toch nieuwe bands blijven aanbieden en dat kan natuurlijk niet in die formule. Echt diep hebben we er nog niet over nage-dacht, want alle aandacht gaat nu uit naar deze editie en het (financieel) over-leven … opnieuw. Als dit lukt, gaan we

verder nadenken over de editie 2014.

Dunk!festival is uitgegroeid van een post-rock festival naar een festival dat zich toespitst op alternatieve en vooral instrumentale muziek? Bent u het daar

mee eens? Waarom of waarom niet?

Het is eerder een jo-jo-beweging aange-zien we zijn gestart met een zeer ruime programatie en pas na een paar edities meer en meer toespitsten op post-rock (in al zijn variaties!) tot we vorig jaar eerder

naar een post-metal festival neigden.

Dit jaar hebben we opnieuw en bewust gekozen voor een bredere programmatie met meer afwisseling. We hopen dat de-ze formule genoeg mensen kan aanspre-

ken om af te zakken naar Zottegem.

Zijn er plannen voor uitbreidingen naar grotere locaties? Of toch maar gewoon

kleinschalig blijven?

Grotere locaties hebben geen zin, aange-zien we een 500-man-festival zijn. En daar zijn we best tevreden mee. Maar het zou wel leuk zijn, mochten we ruim vooraf weten dat ze alle 500 gaan ko-

men … :-). We willen wel nog een beetje groeien, naar bvb 7 à 800, maar boven

de 1000 zullen we zeker nooit geraken.

Onze voelsprieten staan wel altijd recht om nieuwe samenwerkingen te bekijken. De locatie in Zottegem is enerzijds een voordeel omdat we er een gezellige boel kunnen van maken en veel plaats hebben, maar anderzijds een nadeel omdat we

ons publiek naar hier moeten krijgen en dat is niet evident. We vragen ons dik-wijls af hoe het zou zijn, mocht het festival doorgaan in een grote stad. Maar stad Zottegem is behulpzame medeorganisa-tor en steunt ons in onze werking. En dat

cijfer je ook zomaar niet weg.

Interview met Luc Lievens van het Dunk!Festival

* Wij wensen ons te excuseren voor het kleine lettertype van dit interview maar wegens plaatsbeperking werden we daartoe genoodzaakt.

5

Men ziet tegenwoordig veel festivals verdwijnen, vooral de kleinere als No-varock in Kortrijk moeten er aan gelo-ven, wat is de grote sterkte van Dunk!

festival om te blijven bestaan?

Ik begrijp deze tendens volledig. Elk jaar is het een gevecht om het financieel haal-

baar te maken!

Door bvb de algemene besparingen bij het stadsbestuur van Zottegem wordt de steun elk jaar afgebouwd, terwijl het budget en de nood aan steun elk jaar groeit. Toch zijn we heel dankbaar ten

opzichte van deze samenwerking, want zonder hadden we niet gestaan waar we

nu staan.

Dit geldt uiteraard ook voor de steun die we krijgen van de Vlaamse Gemeen-schap. Tot dit jaar werd deze steun tel-kens minstens gevrijwaard en zelfs vaak opgetrokken. Dit jaar echter, kregen we na een njet op onze vraag naar structure-le subsidies een verwijzing naar de pro-jectsubsidies. Maar groot was onze ver-bazing dat we ook daar 20% moesten inleveren. Dit kwam heel hard aan, maar toch zijn we nog steeds positief en heel dankbaar voor alle steun die we van de

Vlaamse Gemeenschap kregen.

We kijken ook (enigszins met een bang hart) uit naar de hervormingen omdat minister Schauvlieghe streeft naar meer duidelijkheid op langere termijn voor de organisatoren. Meer en meer gaan de grote vissen immers met de projectsubsi-dies lopen aangezien ze minder of geen

structurele steun meer krijgen. En hoewel we in Europa alom worden geprezen en gewaardeerd, blijven we in Vlaanderen

een kleine vis.

Onze sterkte is vooral dat we alles in eigen handen houden in de organisatie. En vooral de enorme waardering die we krijgen, motiveert ons telkens weer om

verder te doen.

65daysofstatic was vorig jaar de ultie-me en gedroomde headliner, denken jullie met deze affiche ook zoveel volk

te lokken?

We hopen alvast van wel. We moeten het deze keer vooral hebben van het

uitgebreide aanbod.

Het is een bewuste keuze om vooral in de breedte te programmeren. Deze brede programmatie is de basis van het festival en de mogelijke uitschieters zijn zeer wel-kom om een iets ruimer publiek aan te

spreken.

Anderzijds zou ik niet durven zeggen dat

er geen headliners zijn dit jaar. Stephen O'Malley, Maserati, Arms and Sleepers, I Like Trains en Balmorhea, om er maar enkele te noemen, zijn toch niet zomaar

de eerste de beste.

Daarbij komt dat we ook een beetje voorzichtig geweest zijn in functie van de uitbreiding naar de twee podia. De meerkost voor een tweede technische

installatie is behoorlijk hoor …

Dunk!records is goed vertegenwoordigd op Dunk!festival kan je aan zij die deze label niet kennen eens wat meer er over

vertellen?

Dunk!records is reeds een paar bezig, maar het is pas dit jaar dat het op volle toeren begint te draaien met een plan-ning van 7 à 8 releases dit jaar. Op het festival wordt het nieuwe materiaal van Ilydaen, Kokomo, Lost in Kiev en Celestial Wolves voorgesteld terwijl ook de laatste van Terraformer op vinyl zal beschikbaar zijn. In het najaar zijn dan nog een 3-tal releases gepland: Van Jakob, Aesthesys en Cecila::Eyes en er lopen nog bespre-kingen met een Vlaamse band om hun nieuw materiaal bij dunk!records uit te

brengen. (zie ook bijlage)

Welke bands zie je persoonlijk het meest naar uit op deze editie, en waar-

om?

Ik ben heel erg nieuwsgierig naar de optredens van bvb Labirinto en Tangled Thoughts of Leaving welke ook visueel heel boeiend beloven te zijn. Maar ook

Valerinne, Have.To.Be.Distanced en [ B O L T ] boeien mij bijzonder vanwege totaal onbekend, maar bijzonder veelbelovend. En uiteraard onze dunk!records huisbands die hun nieuwe materiaal voorstellen: Kokomo, Lost in Kiev, Ilydaen en Celestial Wolves. Maar ook de toppers Maserati, I Like Trains en Balmorhea doen het beste vermoeden terwijl de show van Stephen

O'Malley heel intens belooft te zijn.

Kortom, elke band zal mijn volle aan-dacht krijgen (in de mate van het mogelij-ke) omdat ze allemaal weloverwogen geselecteerd zijn om een passend totaal-

pakket te bieden.

Van alle bands ben ik 100% overtuigd dat ze een dijk van een show gaan ge-ven. Liefst van al zie ik ze allemaal volle-dig, maar dat zal wel niet lukken voor mij

…

Een paar praktische regelingen over eten, drinken en de prijzen voor onze lezers? en waar kunnen ze terecht voor

nog meer informatie?

Het aanbod blijft minstens even uitge-breid als vorig jaar en de koffie blijft gratis. Ook het ontbijt (boterhammen met choco en confituur met koffie) voor de kampeerders wordt met plezier gratis aangeboden. De keuze om iets te eten wordt uitgebreid en er is alvast veel meer plaats om rustig te gaan zitten om iets te

eten en/of te drinken.

Meer informatie vind je op http://

www.dunkfestival.be

Bedankt voor dit gesprek Luc, we zien al uit naar vrijdag 29 Maart en wensen

jullie alvast veel succes met deze 9ste

editie van Dunk!festival.

6

Graspop Metal Meeting, het is en blijft voor mij persoonlijk een jaarlijks weerkerende dag/avond genieten van snij-dende gitaren, wilde moshpits aanschouwen en harde drums aanhoren, headbangend de nacht in met gelijk gestemden. Ondanks alle kritiek, terecht of niet dat laat ik in het midden, blijft Graspop een van DE fes-tivals waar elke metalhead in hart en nieren zijn ding kan vinden, een uniek concept in ons landje, de leuke en ook interessante kleinschaligere metal-fests of concerten buiten beschouwing gelaten. Gras-pop blijft een groot publiek trekken zowel uit België maar ook uit Nederland van liefheb-ber van het hardere werk.. en de weergoden waren het festi-val op deze vrijdag gunstig gezind. De sfeer en het bier was er , nu nog de bands. Een verslag van vooral een heel geslaagde 'metal avond' Want we zakten door omstan-digheden redelijk laat af naar

de weide in Dessel.

Net op tijd om Sabaton aan het werk te zien. We waren vooral benieuwd hoe de nieu-we bezetting het er zou vanaf brengen. Nu viel direct op dat de nieuwe leden van de band zich al perfect hadden aange-past aan het snijdende power metal ritme zo eigen aan Sa-baton. De weide stond vanaf de eerste noot tot een van de hoogtepunten 'Prima Victoria' in vuur en vlam. Dit met het no-dige vuurwerk en vlammen op het podium en een zanger die

weet hoe een publiek te enter-tainen, zo sprak hij een piep-jonge fan die vooraan stond aan en liet het publiek applau-disseren dat hij zijn eerste keer hier aanwezig was voor Saba-ton. De jongen glunderde ge-woon en ook het publiek ge-noot van deze mooie geste. Om maar te zeggen, de inter-actie was er, de 'power' was er en nee ik ga me onthouden van uitspraken 'de vroegere leden werden niet gemist' want dat is uiteraard niet zo, maar met deze nieuwe bezetting zijn ze er zeker niet op achteruit gegaan, integendeel. Sabaton kwam, zag en overwon!! Het is nu reeds uitkijken naar hun concert in AB op 15 oktober, een aanrader!! vermoedelijke setlist : The Final Countdown (Europe song), 1.The March To War, 2.Ghost Division, 3.Uprising, 4.Gott Mit Uns, 5.Midway, 6.Cliffs of Gallipoli, 7.Into the Fire, 8.Carolus Rex 9.40:1, 10.Attero Dominatus, 11.The Art of War, 12.Primo Victoria, 13.Metal Crüe Ook bij Amon Amarth was er het nodige vuurwerk. De als Melodische Deathmetal band omschreven Zweedse band heeft in het verleden reeds meerdere keren bewezen dat ze een publiek geheel kunnen inpakken met hun door merg en been snijdende gitaar en teksten uit de Noorse Mytholo-gie. Dat was nu niet anders. De heel goed vol gelopen tent stond dan ook letterlijk in licht

en laaie. Ondanks de uitmun-tende muzikale inbreng ligt de grootste draagkracht van Amon Amarth toch bij de heel diepe grunts van zanger Johan Hegg. Zijn dreigende stem zorgt voor een heel groot kip-penvel moment en geeft tel-kens dat extra 'donker sfeer-tje' aan een concert van Amon Amarth dat was vroeger zo en dat was nu niet anders. Een heel geslaagde duister optre-den dat je verweesd achter laat.

Review: Graspop Metal Meeting 2012—Een flashback

naar het verleden

7

Blijkbaar was Slayer een ware publiekstrekker want plots stond de mainstage bomvol. Zo verwonderlijk is dat niet, na 30 jaar staan ze nog steeds aan de top wat 'puur old school thrash metal ' betreft. En nog steeds slagen ze er in die sfeer zo eigen aan het genre te cre-ëren, met als hoogtepunt de snijdende gitaar solo's Kerry King , het blijft magisch deze kaalkop met baard en tatoea-ges bezig te zien en horen.. de geluiden die hij voortbrengt gaan na al die tijd nog steeds door merg en been een ware streling voor het metal oor. Thrash-metal klassiekers als 'Raining Blood', 'Hell Awaits' of 'Angel of Death' worden nog steeds met de spirit gebracht alsof ze die songs pas hebben uitgebracht, na 30 jaar komt er nog geen sleet op Slayer, of misschien een heel klein beetje? Wat mij betreft zeker en vast niet. Het concert zorg-de voor menig moshpit voor het podium en zelfs aan de

PA. Slayer, zag en overwon!!

Setlist :

1.World Painted Blood, 2. Psy-chopathy Red, 3. War Ensem-ble, 4. Die by the Sword, 5 . C h e m i c a l W a r f a r e , 6.Mandatory Suicide, 7.Jesus Saves, 8. Altar of Sacrifice, 9. Seasons i n the Abyss , 10.Postmortem, 11.Hell Awaits, 12.Dead Skin Mask, 13.Snuff, 14.Angel of Death, 15.South of Heaven, 16. Raining Blood Drie concerten, drie hoogte-punten. Over naar Marquee 2 voor Kyuss Lives!. Een vreemde eend in de bijt? Of meer be-

langstelling voor Lamb of God in de andere marquee? Of was het gewoon tijd voor een hapje? Opvallend minder volk voor deze Kyuss Lives! moet ik zeggen. De band is samenge-bracht door John Garcia van Kyuss eerder onder de naam 'Garcia Plays Kyuss' waarmee ze o.a. ook op Pukkelpop te zien en horen waren. Ze deden dit in 2011 gewoon over met paar andere leden waaronder ook Nick Oliveri en Brant Bjork twee leden van de originele bezetting van Kyuss. Of het 'globale metal publiek' hier niet voor te vinden was laat ik in het midden, wij genoten van een technisch hoogstaand con-cert , vooral instrumentaal maar ook vocaal, dat Kyuss deed herleven. Dat was ook de bedoeling van dit concept en daar slaagden ze in het verleden, op pukkelpop dus, reeds in. Deze keer was het niet anders. Een 'iets rustiger moment' bij wijze van spreken tussen al dat geweld dat we reeds over ons heen kregen, maar ook puur genieten. Voor de fans van Kyuss en aanver-wanten moet, waaronder ik, was het wederom een ge-

slaagd weerzien.

We zouden het bij deze laten maar wilden nog een glimp opvangen van Ozzy Osbour-ne & Friends. In eerste instantie zou Black Sabbath afsluiten deze eerste festivaldag. Jam-mer genoeg zorgden allerlei perikelen van de gezondheid van Tony Iommi tot problemen met de bandleden onder el-kaar er voor dat de Réunion concerten uiteindelijk niet door gingen. Om de pijn te verzach-

ten kregen we dus Ozzy en zijn vrienden. Ook nu was het bang afwachten, de dag daarvoor had Osbourne een optreden moeten cancelen, maar op Graspop was hij aan-wezig. Dat laatste mag letter-lijk genomen worden, zonder afbreuk te doen aan de capa-citeiten van de zogenaamde 'Prince of Darkness' was het vooral het showbeest in Ozzy dat het meest opviel. In het be-gin van de set viel zijn stem geluid nog mee maar gaande-weg verloor die stem wel veel

kracht.

Over kracht gesproken, de draagkracht van het concert lag niet zozeer bij Ozzy Os-bourne zelf maar eerder bij zijn Friends. Hij laat zich omrin-gen door klasse muzikanten dat bewezen de meer dan magistrale gitaar solo's en heel diep gaande drumpartijen. Dit en het feit dat Ozzy verdui-veld goed weet hoe een pu-bliek te bespelen met de nodi-ge interactie zorgde toch voor een 'geslaagde' afsluiter van deze dag. Maar het dient ge-zegd, de instrumentale inbreng nam duidelijk de bovenhand, dat was bijvoorbeeld o.a. te horen bij 'Paranoid' vroeger gedragen door de stem van Ozzy, nu toch eerder door de stevige gitaar rifs. Mooie af-sluiter van een geslaagde eer-ste Graspop Metal Meeting

dag/avond.

8

Trixtrax is naar jaarlijkse ge-woonte de opening van het nieuwe seizoen. Zoals altijd openen ze met een soort mini-festival, deze keer in samen-werking met het online maga-zine Indiestyle die hun 4 jarig bestaan komen vieren. De Trix is dan ook goed gevuld met een jong indie-gericht publiek om het zo te zeggen, al hou-den wij niet van mensen in hok-

jes te plaatsen.

Maar de opkomst was goed, dat mag een opsteker zijn voor de organisatie en voor Indiestyle want zo een gratis festival organiseren met toch bands die nog volop aan het groeien zijn, op mss Reiziger na is niet simpel, de sfeer was dan ook uiterst gezellig en ie-dereen had er zin in.. alle in-grediënten om hier een gewel-dige avond van te maken wa-ren aanwezig, inclusief het pu-bliek, nu de bands nog.. Het

verslag.

De jonge band Vincent&Jules hadden de vi.be contest van Indiestyle gewonnen en moch-ten dus deze feestelijke avond openen. Ze deden dit met een vooral rond de zang en key-board gebouwde set. De be-wegelijkheid en het jeugdig enthousiasme waarmee ze op het podium stonden waren een streling voor oog en oor. Puur muzikaal lag het soms een beetje in dezelfde lijn, maar daar malen wij niet echt om. We zagen een bende jonge-lingen die hun muziek met de nodige passie en vreugde brengen, dat kan alleen maar

goed komen dachten we zo. In het oog houden deze Vin-cent&Jules is dan ook ons ad-

vies.

Dukes hebben we recent een paar keer beluisterd, persoon-lijk kon het me wel bekoren maar het had wel meerdere luisterbeurten nodig. Op het podium echter zat het vuur er van de eerste noten direct in. Zalig snijdende gitaren, lekker loos gaande drums maar voor-al een heel diep gaande stem-geluid zijn de ingrediënten van deze band die vooral dus live nog het best over kwamen. Zonder overdrijven een groep die nog hoge ogen kan gooien rekening houdend dat ze nu pas echt zijn begonnen, ze de-den oa ook mee aan HUMO's rock rally, en nu reeds een heel goede indruk nalieten. Ontdekking nr 2 van deze

avond.

Het mooie aan deze Trixtrax was dat alles kleinschalig bleef, de ene groep trad op in Club de andere in Bar, waar iedereen heel dicht bij het po-dium stond. Dit terzijde, de derde band was er eentje met een wel heel speciale naam Interesting Television Pro-grams. Maar niet alleen die naam sprong in het oog, ook de muzikale aankleding. Op het randje van noise gebrachte gitaar rifs werden naar voor gebracht door een wel heel bewegelijke bandleden. Puur instrumentaal kon het ons enorm bekoren, de stem viel bij ons persoonlijk niet altijd in goede aard. Maar dat werd

ruimschoots goed gemaakt door de soms oorverdovend mooie solo's die werden naar voor gebracht. Het nogal ex-perimenteel aanvoelend ge-heel zal wellicht niet bij ieder-een echt goed zijn aangesla-gen, het is dan ook niet zo ge-makkelijk in het oor liggende muziek. Maar voor zij die er voor open staan is deze Inte-resting Television Programs een , vooral dan muzikaal ,

ware ontdekking.

Trixtrax festival 2012 : 4 jaar Indiestyle

9

Over naar een ander experimenteel genot. BRNS heeft echter het voordeel dat ze ook redelijk dansbare muziek brengen waardoor het net iets gemakkelijker in het oor zal liggen dan hun voorgangers. Het publiek genoot met volle teugen van deze lekker strak spelende band en op deze muziek blijven stil staan was dan ook zo goed als onmogelijk. De radiohit Mexico , die naar het einde van de set werd gebracht, liet het dak er volledig af gaan. Laat ons maar zeggen, zonder afbreuk te doen aan de andere groepen deze avond, het hoogtepunt van de dag. Een stomende set die ons doet vermoeden dat we in de nabije toekomst nog veel moois van hen zullen horen

en zien, zeker weten.

De afsluiter Reiziger is bij het grote publiek, althans de alternatieve muziekliefhebber, iets meer gekend. Eind jaren 90 hadden ze zelfs een zekere culstatus en mochten op Pukkelpop aantreden. Deze zomer stonden ze daar ook een brachten ze een set die me persoonlijk een beetje deed denken aan een wilde com-binatie van post-punk met vage post-rock in-vloeden. De draagkracht ligt vooral met de heel integrerende stem van zanger /gitarist Geert Plessers. Zonder afbreuk te doen aan de rest van de band lag de grote draag-kracht van de muzikale aankleding duidelijk bij Geert. Dat ze na al die jaren nog fris klin-ken bewezen ze reeds deze zomer, ze deden het deze avond en Trix gewoon nog eens over. Oudere en nieuwe nummers gingen er in als koek. En zo werd deze Trixtrax afgesloten met een waar feest voor de alternatieve mu-

ziekfan in ons.

10

Interview met Sky

Castles

Sky Castles is een band uit Lier , of die kanten zoals we dat plegen te zeggen, die in het vaarwater van indie en andere toestanden hun weg trachten te vinden. Geen gemakkelijke op-gave gezien de grote hoeveel-heid aan typische bands in dat genre en aanverwanten die we over ons heen krijgen. Uniek over komen lijkt dan ook zo goed als onmogelijk. Ook bij deze EP 'Camp, Not Kitch' krij-gen we een gevoel van ''waar hebben we dat nog gehoord?'' maar toch klinkt het heel veel-

belovend.

Om te beginnen, stel jullie zelf eens voor aan de mensen die

jullie nog niet kennen?

Jona Koekelcoren: ―Sky Castles is een septet uit Lier. We be-schikken over een vaste blazers-sectie, wat blijkbaar vrij uniek is dezer dagen, en maken indie pop met af en toe een vuile gi-taar, maar vooral veel aan-dacht voor melodie en harmo-nie. De songs komen van yours truly, maar worden in groep uit-gewerkt – dat maakt Sky Cast-

les tot een echte band.‖

Hoe is alles begonnen?

Koekelcoren: ―Enkele jaren ge-leden opereerden Arne (Van Duppen, gitarist) en ik samen met een goede vriend al onder dezelfde naam, zij het als een vrij typisch grungerocktrio. We kwamen zelden verder dan de garage. Mettertijd werden mijn songs beter, origineler, en voor-zien van melodie. Ik hield altijd al enorm veel van blazers en

rijke arrangementen, en ben toen bandleden bijeen beginnen zoeken om het geluid in mijn

hoofd na te bootsen.‖

Wat zijn jullie nabije toekomst-

plannen?

Koekelcoren: ―In de eerste plaats willen we live nog steeds beter worden en de concerten op onze kalender succesvol af-werken. Daarnaast zijn we vol-op in preproductie voor een nieuwe ep, maar daar willen we nog niet te veel over prijsgeven. Het is leuker als we kunnen ver-rassen. Het zal in elk geval iets worden waar we zelf trots op

kunnen zijn.‖

De nieuwste EP straalt een ze-kere kennis van jullie instru-menten uit, jullie grootste sterkte, hebben jullie daarvoor

studies genoten?

Koekelcoren: ―Dat is een mooi compliment, dank je. Arne en ik niet, de anderen hebben wel allemaal een opleiding gevolgd aan de muziekschool, hier in Lier. Floris (De Smet, blazer) heeft ook een paar jaar sax gestudeerd aan het Lemmensin-

stituut in Leuven.‖

Zijn er plannen voor een full-

cd? zo ja, wanneer?

Koekelcoren: ―Plannen in concre-te zin niet, nee. Elf nummers lang een verhaal vertellen dat blijft boeien, kunnen we nog niet op dit moment. Maar als je ‘t mij vraagt kunnen we dat binnen een jaar wel. Het hangt ook af van wat er rond onze muziek gebeurt, en waar we tegen dan staan. De volgende ep moet daar meer duidelijkheid in scheppen. Voor de buitenwe-

reld, maar ook voor onszelf.‖

Waar kunnen we jullie in de

nabije toekomst live zien?

Koekelcoren: ―We spelen weer vrij veel, al is het iets rustiger dan het voorjaar en de zomer. Heist-op-den-Berg (met School is Cool), in Café Video te Gent, Hert Infarct festival in Turnhout en nog in Mortsel en Aartselaar staan al op onze planning. Er komen er nog minstens een paar aan, maar we gunnen de orga-nisaties hun primeur (lacht). Die moeten we dus nog even stil

houden.‖

Over dat voorprogramma van School is Cool in The Boxz in Heist-Op-Den-Berg gesproken. Van plan in hun voetsporen te

treden?

Koekelcoren: ―Daar vraag je me wat. Deels wel, deels niet. Het is een Belgische band met interna-tionale allure – dat dwingt op zich al respect af - en ik hou al van heel het fenomeen School Is Cool sinds ik het voor het eerst ontdekte, begin 2010, maar we zijn eigenlijk niet van plan om in eender wie z‘n voetsporen te

treden.

11

Is het mogelijk om in België rijk te worden met muziek?

Of is dit niet jullie ambitie?

Koekelcoren: ―Mogelijk is het zeker, dat maakt iemand als Regi Penxten al enkele jaren duidelijk, hé. Maar onze mu-ziek overstijgt in het beste ge-val de afschuwelijke term ‘niche‘, en dan wordt het na-tuurlijk veel moeilijker. Laat het vooral duidelijk wezen: rijk worden is allesbehalve onze ambitie. Er van kunnen leven is

een ander verhaal.‖

Wat is jullie eigenlijke ambi-

tie dan?

Koekelcoren: ―Muziek maken die mensen bekoort en waar we zelf trots op zijn. Dat is echt de kern. Al de rest, buitenland, radio, pers, roem, noem maar op: dat is bijkomstig. Natuurlijk is dat waar we uiteindelijk naartoe willen, en we zullen daar ook heel hard voor wer-ken, maar de focus ligt op de kunst – als ik zo‘n groot woord

mag gebruiken.‖

Is optreden en muziek maken gemakkelijk te combineren

met de studies?

Koekelcoren: ―Neen. Het is constant zoeken, want eigenlijk combineren we op dit moment twee fulltime jobs. Op dit mo-ment hebben we al een veel betere omkadering: manager, live techniekers enzo. Maar studeren vergt planning en mu-ziek maken flexibiliteit; het blijft spanningen opleveren, met de nodige herexamens tot gevolg. Maar als je voor bei-den gemotiveerd bent, lukt het best aardig – uiteindelijk moet je gewoon offers maken. Een sociaal leven kan er soms niet

meer bij, helaas.‖

Zouden jullie die studies la-ten vallen voor een eventuele

carrière in de muziek?

Koekelcoren: ―Sommigen wel, sommigen niet. Op dit moment toch. Een studie kan je altijd verder afmaken, kans op een doorbraak krijg je wellicht maar één keer. Maar er speelt natuurlijk meer mee. Tot nog toe heeft de keuze zich nog niet opgedrongen, dus zijn we er nog niet al te veel mee be-zig – dat wijst zichzelf wel uit

op het moment zelf.‖

Welke bands zijn jullie groot-

ste bron van inspiratie?

Koekelcoren: ―Zonder twijfel Eels. Ook wel Smith Westerns, Wavves, Vaccines, The Racon-teurs, Lou Reed, David Bowie, Arctic Monkeys, Beatles, Sto-nes, Youngblood Brass Band… Ik stop hier, anders worden het

er veel te veel!‖

Voorkeur zalen : Sportpaleis

of AB?

Koekelcoren: ―Nou, dan maar de AB. Ik zou het vreselijk vin-den als we op een gegeven moment gedoemd zijn om al-tijd in de Sportpaleizen van deze wereld te spelen. Zoals Gotye, bijvoorbeeld. Nee, als ik zo vrij mag zijn: het hoogte-punt van mijn jaar wordt zon-der twijfel de Video in Gent. Ik heb nog een jaar in Gent ge-studeerd, en toen heb ik bijna evenveel tijd in dat bijna le-gendarisch café aan de Oude Beestenmarkt doorgebracht als op mijn kot. Sorry, ma. Ook Gimme Shelter, in een kelder in Leuven, was eerder dit jaar fantastisch voor ons. We kon-den amper allemaal op het

podium: heerlijk!‖

12

Sky Castles - Camp, Not Kitch EP

Sky Castle is een band uit Lier , of die kanten zoals we dat plegen te zeggen, die in het vaarwater van indie en andere toestanden hun weg trachten te vinden, geen gemakkelijke opgave gezien de grote hoeveel-heid aan typische bands in dat genre en aanverwanten die we over ons heen krijgen. Uniek over komen lijkt dan ook zo goed als onmogelijk. Ook bij deze EP 'Camp, Not Kitch' krijgen we een gevoel van '' waar hebben we dat nog gehoord???'' maar toch klinkt het vooral heel veelbe-lovend.

De band onder leiding van songwriter Jona Koekelcoren bezit een jeugdig enthousiasme dat bij elke song een glimlach op ons gezicht tovert. En toch ligt de grote verdienste van deze band en plaat niet zo zeer bij de zang, maar eerder bij de gehele aankleding. De hoeveel-heid van instrumenten, achtergrond zang , het gehele plaatje zorgen voor een fris en monter sfeertje.Al bij openingsnummer ‗Lovesick‘, gedragen door een mooi trompet geluid, krijgen we dat gevoel te horen en voelen. Want ja, naast het horen ''voel'' je dat de songs gemaakt zijn met een grote liefde voor muziek en aankleding. ‗Used to be friends‘ is een bevestigen, want als Sky Castles in iets heel goed is dan is het wel het samenspel. De song klinkt heel catchy en 'leeft' als het ware.. En dat lijkt de tendens voor het ‗Camp, not kitsch‘ . Bezwaarlijk zou je kunnen zeggen dat alle songs op diezelfde lijn lig-gen en dus komt het woord ''eentonig'' wat boven drijven echter stoort dit in tegenstelling tot bij andere bands of cd's hier totaal niet. 'Camp, Not Kitch' is een EP geworden die een mooi beeld geeft van een veelbelovend band van jongeren die goed weten hoe hun instrumenten kunnen bespelen. We konden een extra nummer op de kop tikken 'House of Cards' waar de zang net iets meer naar voor komt, en zowaar een 'nieuwe wind' brengt in het geheel. Sky Castles is een band die op zoek gaat naar een eigen sound en daarvoor niet vies is om alle mogelijkheden te halen uit hun stem en instrumenten en dat kunnen we alleen maar toejui-chen. 'Camp, Not Kitsch' is een stap in de goede richting en doet ons veelbelovend uitzien naar een wat ons betreft mooie toekomst. Tracklist : 1. Lovesick 2. Used to be Friends 3. Flow 4. Camp, not Kitsch bonus-track

13

Ilydæn, opgericht in Luik in 2008, gingen vrij snel uit elkaar maar kwamen terug in november 2009 met een andere muzikale richting, de line-up bleef echter hetzelfde. Hun eerste EP, Exordium, kwam op de markt medio 2010. Digressions is hun eerste volledige album release. Deze wordt voorgesteld op het Dunk!Festival zaterdag 30

maart. Het album wordt uitgebracht via Dunk! Records.

We zouden Ilydaen als een typische post-rock band kunnen be-stempelen maar die stelling klopt niet volledig. De sfeer die ze we-

ten te creëren ligt inderdaad in het verlengde van het genre, maar neigt soms ook naar het in opmars zijnde post-metal. De opbouw gaat vaak de iets meer door het vlees snij-dende weg op. Echter is er genoeg plaats voor rustmomenten of eerder zalvende songs zoals Flavors, de laatste van het album, dat vooral de intense richting opgaat waardoor

we verweesd achter blijven en de plaat nog eens opleggen.

De grote sterkte is wel degelijk dat je als luisteraar je geen moment verveelt. Net doordat er genoeg tempo wisselingen zijn blijf je de aandacht aanhouden. Het schipperen tussen vlijmscherpe tot op het bot gaande 'metal' en pure post-rock is een meerwaarde aan Di-gressions. De zes nummers gaan in een ruk aan je voorbij, maar blijven ook ergens hangen. Daardoor ben je geneigd het, zoals we aangaven, nog eens te beluisteren. Dat is uiter-aard de bedoeling, en het grootste pluspunt. Het album is zo boeiend en verslavend dat

het je niet loslaat.

Elke emotie in je lichaam en ziel worden aangesproken, van heftig headbangen gaan we naar ons laten meedrijven door de baren van de zee. Het is schitterend hoe Ilydaen er in slaagt om met puur instrumentale nummers deze vaak tegenstrijdige gevoelens weten op te wekken tussen hard er tegen in gaan en zachtaardig zalven. Zoals we al aangaven zijn er genoeg bands die daar in slagen. Maar het blijft een belevenis op zich, die we niet bij elk van de artiesten in dit genre voelen. Dit is bij dit album Digressions dus wel het geval, daarom is het een zoveelste pareltje dat we aan ieder fan van zowel post-rock als post-

metal sterk kunnen aanbevelen.

Tracklist :

Rewind

Grinding Calls

Timeline

Tormented Stones

Lifeline

Flavors

Ilydaen - Digressions

14

This Drama brengt ons pure punk rock, maar met iets meer oog voor de instrumentale aanpak dan bij de globale bands uit het genre. De groep ontstond in 2005 en bracht al 3 albums uit. Rauw, wild om zich heen slaande punk-rock krijgen we ook voorgeschoteld op deze 4de

schijf The Wasted Youth, uitgebracht op het label Deep Elm Records.

De Spaanse punkers grijpen je met deze plaat direct bij de keel, en hoewel de vocale inbreng gewoon scherp en snedig mag genoemd worden is de technische zijde van The Wasted Youth toch wel een be-

langrijke meerwaarde aan deze plaat.

De vier nummers ademen allen diezelfde sfeer uit, door merg en been gaande gitaar riffs komen op ons af maar het is vooral de percussie dat we mogen zien als een hoogtepunt. Als een sneltrein raast het plaatje over je heen, zonder opkijken. Het is echter voorbij voor je het weet en dat is wel wat jammer. Want het smaakt naar meer en vier nummers is net iets te weinig. We blijven een beetje op onze honger zitten, waardoor we genoodzaakt zijn het schijfje nog eens af te luisteren. Op zich is dit uiteraard geen probleem, want het gaat geen moment vervelen. Maar globaal bekeken hadden we toch liever een paar

songs meer zien passeren. Dit kleine minpunt mag en kan de pret echter niet bederven.

Voor wie houdt van pure old school punk-rock , met een hoog technische instrumentale waarde is The Wasted Youth van This Drama een pareltje dat niet mag ontbreken in uw platenkast. We zien dan ook uit naar meer in de nabije toekomst en zijn er zeker van, als het volgende album in de lijn gaat liggen van wat we nu al hebben gekregen, het gega-

randeerd een BOM zal worden.

Tracklist

01. Take It (Leave It) 02. Bleed Passion, Buy Fashion

03. Black Cobra Snake

04. When We Are Dead

This Drama - The Wasted Youth

15

Het album Colors In Stereo van Moonlit Sailor kwam al uit in 2011. We horen u al denken, waarom daar nu pas een recensie over schrij-ven? Het antwoord is eenvoudig, omdat we de CD recent op het bord hebben gekregen en het eigenlijk de moeite waard is om nog eens de aandacht te geven die het verdiend. Een streepje post-rock met indie invloeden is in het kort hoe je dit album zou kunnen beschrijven, de songs zijn samengesteld rond een akoestische gitaar die zachtjes gal-mend op je af komt. De opbouw is zoals elke typische Post-rock ei-

genlijk. Een climax naar het einde toe.

Op zich is het niet echt vernieuwend te noemen allemaal, het is al voorgedaan door vele bands in het genre. Maar ze creëren wel die typische sfeer zo eigen er aan. Dat is ook de bedoeling dachten we zo. Daarom mag Moonlit Sailor gezien worden als een schitterende nieuwe parel in het post-rock firmament. Er wordt niets aan het toeval over gelaten. Alle instrumenten geven een melancholisch gevoel weer en de gekende climax overschrijdt niet te zeer een overdonderende grens. In deze pallet van instrumentale pracht is het vooral de gitaar riffs die overheersen. Het grote verschil met andere post-rock is dat ze echter niet te diep snijden, maar net genoeg om ons ook niet in slaap te wiegen. De bedoeling is duide-lijk, een intens maar ook eerder intieme sfeer creëren. Daar slaagt Moonlit Sailro met de-ze Colors In Stereo volledig in. De titel van het album ''kleuren in Stereo'' zegt eigenlijk al genoeg. Het album is inderdaad iets in de zin van geluiden en riffs die in prachtige kleu-

ren worden gestoken.

En daarmee zijn we aan de hoofdreden gekomen waarom we deze plaat nog eens boven halen. Omdat zo een pareltje niet genoeg aandacht kan krijgen. In het genre vindt je nu éénmaal niet elke dag zulke mooie en hartverwarmende samensmeltingen van alle aspec-ten zo eigen aan post-rock. Nee, het kan ons niet schelen dat het al eens is voorgedaan, want ze doen het met liefde voor de muziek. Daarvoor doen wij het ook, oudere albums terug in schijnwerpers plaatsen. Voor zij die van Moonlite Sailor nog niet hebben gehoord,

rep u snel naar de platenwinkel, want het is de moeite meer dan waard.

Tracklist :

1) Kodac Moment 2) Colors In Stereo

3) May Day 4) Summer Solstice

5) Freeze Frame Vision 6) Vacant Library

7) Singularity 8) Weekday Escape

9) Clarity

10) Berwick Upon Tweed

Moonlit Sailor - Colors In Stereo

16

17

18

Blutmond – The Revolution

Is Dead!

Het in 2004 opgerichte Zwitserse avant-garde black metal gezelschap (zo kan je ze nog het best omschrijven) Blutmond, bracht een nieuw album uit. Dit onder het Italiaan-se label Code666, vooral bekend om haar veelzij-

digheid aan unieke bands onder het black me-tal genre. De officiële release van het derde album, The Revolution is Dead! dateert al van november 2012. Maar het album was pas sinds januari dit jaar op site's als Amazon.com

te verkrijgen.

Voor wie niet zou weten wat 'avant-garde' precies inhoudt, dit is een subgenre van metal waarbij men vaak ongewone geluiden, instru-menten en songstructuren gaat gebruiken. Net zoals in Blutmond dus. Al blijft het in hoofdzaak nog black metal natuurlijk, hetzij met een expe-rimenteel kantje. De band lijfde voor deze CD een fulltime saxofonist aan en er zijn verschil-lende elektronische, zelfs industrial elementen, maar ook jazz, blues en post-hardcore invloe-den te bemerken. Album opener Putting Hearts Together bouwt langzaam op en klinkt bijna als melodische death metal met de schreeuw-stijl van de vocals. Om dan plaats te maken voor het degelijke Regret waar de saxofoon en jazzy elementen meer een centrale plaats krijgen. Ook de outro heeft iets speciaals. De vocals in Pas De Deux klinken dan weer als die van een post-hardcore band. Wat misschien niet voor iedereen even aangenaam zal zijn. Maar mij blijft het album wel boeien. Hoogte-punt is misschien wel Absolution Lies In Evoluti-on. De geschifte saxofoon intro en intense drums maken toch wel indruk. Ook komen er door het album verschillende gast-zangers aan het bod. Eén van de opvallendste daarvan is Anna Murphy (beter bekend van haar werk bij Eluveitie). Dit geeft toch wel iets speciaals aan het album. Ook Markus Baltes (Autumnblaze), Varg (Managarm), en leden van Amon en The

Vision Bleak maken een bijdrage.

Als er iets is dat het album kenmerkt dan is het het gebruik van de saxofoon in combinatie met melodieuze gitaarlijnen wel. Dit valt vooral in Breakdown 2012 maar ook in Birds of Prey op. In One World – One Feature begint het schreeuwen en gezang dan weer wel wat een-tonig te klinken, maar dit wordt snel goedge-maakt in Attention Whore! (Lost in Bliss) waar de female vocals van Anna Murphy gecombi-neerd met twee zangers een centrale rol spe-len. Het eerst rustige, dan weer bijna akoes-tisch klinkende If I Could Reach The Stars wordt gevolgd door de stevige, melodieuze afsluiter 21st Century Prophets en daarmee is het laat-ste woord gezegd, de strijd is gestreden, The Revolution Is Dead! Wat ook niet over het hoofd kan gezien wor-den is de cover van dit album. Met de afbeel-ding van een geslachtsloze, geblinddoekte vrouw met een megafoon in de hand, wil men kritiek geven op het ideaalbeeld van de vrouw, dat de hedendaagse media en maat-schappij ons voorspiegelt. Kritiek op het seksis-

me dus.

Met deze plaat wijkt Blutmond steeds verder af van de traditionele black metal van hun oor-spronkelijke demo uit 2005 en hun eerste plaat uit 2006 en gaat ze steeds meer de experi-mentele toer op. Maar dit hoeft niet noodzake-lijk slecht te zijn. Ik persoonlijk kan deze expe-rimentele tendens wel waarderen. Dit is mis-schien niet voor iedereen weggelegd. Maar mij doet dit album alvast verlangen naar meer. Een energieke, frisse wind in het experimentele metal landschap. Een band om in de gaten te

houden.

19

La-Ventura - White Crow

La-Ventura zei mij persoonlijk heel weinig. Niet zo verwonderlijk want sinds hun debuutalbum in 2008 brachten ze in 2010 alleen nog maar een EP uit en was het 3 jaar album stilte. Met White Crow slaan ze nu helemaal terug en willen ze tonen wat ze voorbije jaren hebben uitge-

spookt. Dit tweede album komt uit op 1 maart 2013

La-Ventura is een female fronted metalband. Zelf durven ze zich te vergelijken met een goed glas whisky dat beter wordt na enkele jaren

van rijping … In hoeverre ze er uiterlijk op rijpen laten we ter jullie betwisting natuurlijk. Wie female fronted hoort denkt onmiddellijk aan liederen die blaken van de emoties en fan-tasiën. Hoewel we de fantasie misschien nog achterwege mogen laten zit dit album bomvol

neergepende emoties die door Carla van Huizen met een krachtpatser stem perfect inzingt.

Eenvoud op zijn schoonst zeggen we hier in Vlaanderen en dat is ook zo met de andere fa-cetten van het album. Op muzikaal vlak weten ze mij ook te verassen. Drum en gitaar zijn met hun speelsheid prachtig op elkaar ingespeeld. Melodiën op de juiste plaatst neergepoot en dan nog eens de harde rock elementen er tussen gekwakt, net als een puzzel die in el-kaar valt. Mooi, sierlijk en luisterbaar. Luister maar even naar ‗Song for an Idiot’ hoe machtig het nummer opent. Waw! Let er ook even op hoe dit nummer zichzelf opbouwt. Van heftig naar zacht naar ... ach weet je wat? Je moet het gewoon aanhoren. Ben je nog niet zeker of je het album wel of niet zou kopen? Zoek eens een stream op voor ‗Drowning‘ van dit album

en dan weet je meteen of je verkocht bent.

Conclusie: La-Ventura heeft met White Crow een album opgenomen die zowel kwalitatief tip top als kwantitatief tip top in orde is. Een zeer scherpe en nauwkeurige opname van het ge-heel zorgen ervoor dat alles lekker vlot in elkaar overvloeit en bij elke track weten ze mij opnieuw te verassen voor wat komen zal. Waar vroeger het typische Gothic primeerde pri-

meert nu Carla en haar zuivere volle stem. Misschien wel een nieuwe hit op komst?

Lees op de volgende bladzijde het interview met La Ventura

20

Een positieve review van het nieuwste album van La Ventu-ra zorgde ervoor dat we enerzijds wel verplicht waren om een interview af te nemen met deze heren/dame. Lees hieronder het verdicht. Laten we starten met de vraag waarom het zolang duurde (sinds 2008) vooral-eer jullie nieuw materiaal uitbrachten? Mike: We hebben destijds tussen ―A New Beginning‖ en nu ―White Crow‖ nog een EP uitgebracht, om een brug tus-sen beide full lenght albums te slaan, echter dat is niet ge-lukt. We kregen te maken met een wissel in de bezetting, wat nooit gunstig is voor een band. Ten tweede bleek het gehele logistieke plaatje een nachtmerrie, wanneer ieder van ons een gezin en/ of een drukke baan heeft. Opnemen in het buitenland klinkt erg cool, echter sessies inplannen met voldoende tijd en midde-len, is dan een ander ver-haal… En als laatste kan ik aandra-gen, dat het verdomd moeilijk is om als band op eigen kracht en met eigen geld zo‘n avontuur aan te gaan in de hoop om een plaat te maken met een hele dikke sound. Werken in zo‘n omgeving van een professionele studio met mensen die weten wat ze doen, is fantastisch. Echter de teller gaat lopen zodra je nog maar een millimeter be-weegt. We zijn geen band die ton-nen per jaar verdiend, dat moge duidelijk zijn. Dit hele

project was en is een labour of love. We hebben moeten bloeden en diep door het stof moeten gaan, maar het resul-taat maakt nu alles meer dan goed! Jullie vergelijken zichzelf met een goed glas whisky dat beter wordt na enkele jaren van rijping. Vanwaar die vergelijking? Mike: We zijn in alle opzich-ten volwassen geworden. Als band, als muzikant, als song-writers, maar ook als mens. We hebben elke stap wel-overwogen om het album te vervaardigen en hebben al-tijd vastgehouden aan het idee, dat we het maximale rendement wilden halen wat voor ons met onze middelen mogelijk was. Naast het feit dat wij als personen ouder nu zijn, met mooie studio ervarin-gen, zijn ook de songs rijper/ volwassener geworden. De songs vertegenwoordigen wie wij als muzikanten zijn, wat wij willen spelen en de luis-teraar willen geven. Whiskey is eerlijk en wordt beter wanneer deze langer kan rijpen. De specifieke to-nen van de whiskey worden duidelijker. De whiskey krijgt een complexere maar meer gebalanceerde smaak. In al die opzichten is White Crow een proces geweest waar wij specifiek laten horen wie we zijn en waar wij de tijd hebben genomen om de goede balans te vinden afge-werkt met een dikke sound! Jullie zijn van Nederland en

trokken in in een Franse stu-dio. Niet meteen bij de deur. Hoe ervaarden jullie die pe-riode? Mike:Zwaar zoals eerder in het interview aangeven. Het is niet bij de deur, waar je veel tijd verliest met het reizen, maar ook om dan studio klaar te zijn. Echter, het is een erva-ring voor het leven geworden, die ik persoonlijk als muzikant niet had willen missen. Ik heb nu weer gezien, maar des te meer gehoord en ervaren, hoe het is om weer ―als van-ouds‖ echte muziek te maken. De studio bracht ons terug naar de analoge wereld met daarnaast het beste van de digitale. De producer Didier Chesneau heeft onze muziek een nieuwe dimensie gege-ven, iets wat wij als nederige muzikanten niet hadden kun-nen verwezenlijken. Zijn kennis van de hardware, maar ook door het beste uit ons te halen als muzikant, heeft gezorgd voor overtuiging in het spelen en inzingen, waardoor alles ging leven. Dat is fantastisch om terug te horen, na een lange dag van studiowerk, wanneer de tracks bij elkaar komen en samen magie bren-gen. Iets mooiers is er niet om dan te horen wat je werk kan brengen… goosebumps yeah!

21

De tracktitels van het huidige album hebben een zeer te-neergeslagen gloed over zich heen. ‘Drowning, watch me go, …’ lijken me niet zo posi-tief. Vanwaar die keuze? Carla: Op de een of andere manier is het voor mij altijd makkelijker om zwaarmoedige teksten te schrijven dan een feelgood sfeer te beschrijven. Geen idee waarom precies want van nature ben ik alles behalve zwaarmoedig! Wat ik wel belangrijk vind, is dat een tekst een zekere diepgang heeft. Het I-Love-You onder-werp zou ik niet gauw in een van mijn teksten bij onze mu-ziek plaatsen. Het melancholi-sche sfeertje past prima bij de muziek, dus haken de woorden daar instinctief bij in. Ik werk ook niet altijd als eer-ste vanuit een tekst. Vaak luis-ter ik eerst naar de akkoorden en de structuur van de opzet waarbij ik bedenk wat de mu-ziek voor tekst vraagt. Dan ga ik er gewoon wat op zingen wat in me opkomt. Het ritme en de cadans van de woorden en klanken geven aan wat waar moet komen en vanzelf blijven er woorden hangen die daar prima passen. Zo wordt als het ware het on-derwerp ―geboren‖. Daarna vul ik de rest van de zinnen in, totdat de puzzel compleet is. De dingen die in me opkomen zijn herkenbare, beeldende onderwerpen waar ik me goed in kan verplaatsen of die mij bezig hebben gehouden zoals onlangs mijn scheiding. Een vraagje voor de ‘female’ in de band. Hoe ervaar je je-

zelf tussen al dat mannenge-weld op het podium? Carla: Ik vind het heerlijk om samen met hen op het podium te staan! Het zijn hardwerken-de podiumbeesten en het voelt goed dat ik niet alleen de show steeds hoef te stelen.,,,(alleen jammer dat Saz on-langs zijn lange haar heeft af-geknipt zodat er niet 3 maar 2 koppen met haar kunnen wap-peren). Ik kan niets anders zeggen dan dat ze mij, zowel op als naast het podium, de ruimte geven om frontvrouw van de band te zijn en dat doe ik graag en met veel ple-zier. Wat is er gebeurd met Erwin Polderman? Nieuwe oorden opgezocht ? Mike: Ja, dat klopt. We heb-ben zijn beslissing gerespec-teerd en hebben hem het beste toegewenst. Wie weet dat we elkaar samen nog eens het po-dium zullen delen. Voor nu zijn we erg blij dat Renzo ons heeft versterkt, zodat La-Ventura weer een toekomst kent! Hoe zien jullie het toursche-ma de komende maanden? Ik zie momenteel enkele shows in Nederland maar willen jul-lie ook festivals aandoen? Mike: De komende maanden zullen rustig zijn. We gaan try-outs doen, maar het echte ―touren‖ zal pas vanaf sep-tember gaan gebeuren. Eerst nu de promo, waar het zwaar-tepunt ligt bij de stelling dat wij dus NIET dood zijn. We‘re

back, en dat zal men weten ook! Met de promotiecampagne straks achter ons, hebben we ons hopelijk weer genoeg in de kijkers gespeeld, waar we dan gaan zien of de muziekin-dustrie ons kan oppakken. Dan zouden we graag zien dat het album door een label wordt uitgebracht en dat we zo van-af september echt kunnen touren. Maar…. Stapje voor stapje. Wederom weloverwogen aan de slag gaan, zodat we geen losse flodder gaan worden. We zijn teruggeweest van weggeweest. Er zijn drie jaar voorbij gegaan, dus we moe-ten weer zaken opbouwen. We pretenderen niet dat we er al zijn. Werk aan de winkel om er voor te zorgen dat de band La-Ventura weer op vol-le sterkte kan draaien!

ECHT ALLEEN VOOR DE BAND?

22

Een vraag die ik altijd stel … stel dat jullie 1 miljoen euro hadden, alleen te gebruiken voor de band. Wat zouden jullie ermee doen? Mike:Jammer…. Echt alleen voor de band…?! Ook niet fifty fifty? Nou ok dan, één miljoen eurie ALLEEN voor de band: We zouden dan lekker gaan shoppen om de backline en de eigen studio te ver-nieuwen. Lijkt me heerlijk om dan je droominstrument te kunnen kopen! Welke muzikant wilt dat nu niet? Vanuit mijn taak als manager, zou ik ons als band inkopen als voorprogramma van een grote naam, om zo eindelijk eens de wereld te zien om te spelen op de grootste festivals en in de vetste zalen! Cool! Carla: voor ons derde album, tenminste 4 weken naar de studio in Frankrijk, met gezin en huisdieren. Lekker muziek ma-ken, barbecueën en zwemmen in the pool bij de studio!! Met welke topgroep willen jullie nog zeker samenspelen en waarom? Mike: Hmmmmm ondanks de nogal wisse-lende albums en live performances, zou ik toch met Metallica samen willen spelen. Dan aangevuld met het symfonisch orkest, om zo nog meer sfeer neer te leggen. Tijdens de Black Album tour hebben ze echt laten zien wat het is om een echte liveband te zijn. Een geheel eigen pro-ductie draaien met eigen spul en crew. Fantastisch, dat zou ik ook wel willen! Als ik nog wat jaartjes jonger zou zijn ge-weest en geen gezin zou hebben, dan (tussen jou en mij) zou ik mee on tour gaan met destijds Pantera! Iemand die video‘s wel eens gecheckt wat er alle-maal speelt on tour?!?! Give me my bottle of whiskey man! Carla: Voor mij liever een famous female fronted band waar we mooie show ele-

menten mee mogen delen. Met als afslui-ting een duet van beide zangeressen sa-men met een filharmonisch orkest?! Het heeft 5 jaar geduurd voor er een nieuw album uitkwam. Wordt het op-nieuw zolang wachten of mogen we vroeger nieuw werk verwachten? Of laat je de whisky dubbel zo lang rij-pen? Mike: Hahahaha, de hint is duidelijk! Nee, als we de wens hebben om een nieuwe plaat te gaan maken, zal alles hopelijk vele malen sneller verlopen! Met de er-varingen van ―White Crow‖ weten we nu wat we wel willen en kunnen en wat we absoluut niet meer willen en gaan doen! Zo zouden we toch sneller een derde plaat moeten kunnen uitbrengen, toch? De toekomst zal het uitwijzen……! Bedankt voor het interview!

23

Moeten wij Dropkick Mur-phys nog voorstellen? Vanaf hun ontstaan in 1995 combineren ze punk rock met Ierse Folk. In die tijd toch iets vrij uniek, wat vooral resulteerde in me-nig feestje op festivals en

in concertzalen. Dat ondervonden wij bijvoor-beeld op Groezrock 2006 en Rock Werchter 2012 waar ze toen de tent (= groezrock) in licht en laaie zetten. Hoewel ze dus vooral een sterke live reputatie hebben brachten ze ook prachtige cd's uit. Zoals daar zijn Do or Die (1998) en heel recent Going out in Style (2011). De vraag was, zouden ze met dit nieuwste album Signed And Sealed in Blood een andere weg in slaan? Of gewoon zichzelf zijn en de roots trouw blijven? We legden ons oor

te luisteren.

The Boys Are Back geeft alvast de toon aan. Het accordeon en Banjo geluid zijn overvloedig aanwezig en je krijgt prompt dat folk/punk gevoel dat zo eigen is aan hun stijl. Ook All Barn is heel goed bij stem. Een goed begin is half gewonnen zeggen we altijd. Het gevoel dat we kregen bij dit eerste nummer blijft het volledige album aanhouden. De doedelzak ge-combineerd met die stevig punk rock riffs en een streepje Tinwhistle van tijd tot tijd doet je verlangen naar menig feestje in een Ierse Pub

waar het bier overvloedig vloeit.

We zijn er van overtuigd dat ze ook met dit nieuwe album on stage een bom zullen zijn. De sterkte van de cd's van Dropkick Murphys is net dat live gevoel ook op plaat kunnen cre-ëren. Daar slagen ze ook nu weer in. Voor wie had gehoopt dat Murphys andere wegen zou-den proberen in te slaan zal het een lichte ont-goocheling zijn. Maar dat verwachten we niet echt van hen. Ze zijn één van die weinige bands die gewoon hun roots trouw blijven en op de ingeslagen weg blijven doorgaan zon-der op te kijken. Dat is de grote sterkte van

deze band, en dus ook van dit album.

Geen moment rust wordt ons gegund, we wor-den prompt van het ene wilde dansje naar het ander feestje gejaagd. Dit zorgt er voor dat Signed and Sealed in Blood het bewijs is dat Dropkick Murphys nog verre van versleten zijn, integendeel. alle ingrediënten zijn aanwe-zig: de Ierse invloeden, een aanstekelijke tekst

en de gezellige samenzang.

Het album ligt op 8 januari in de winkels en is een sterke aanrader, net om die reden. Hun concert op 30 januari in Brielpoort Deinze is dit ook, we zijn er zeker van dat zelfs de nieuwe nummers zullen staan als een huis. Meer nog, vooral live zullen ze nog intenser klinken dan

op plaat.

Tracklist:

The Boys are back

Prisoner's Song

Rose Tattoo

Burn

Jimmy Collin's Wake

The Season's Upon Us

The Battle Rages On

Don't Tear Us apart

My Hero

Out on the town

Out of Our Heads

End of the Night

Dropkick Murphys - Signed and Sealed in Blood

24

A rather short interview with Umber

Binnenkort vliegt het album van deze éénmansband onze brievenbus binnen maar we wilden

jullie niet onthouden het interview er al mee te lezen. A rather short story for a rather little

band.

From where does the name Umber come from? I just saw it as a name for myself as 'Alex

Steward' didn't really have a good ring to it. Plus it rolls off the tongue a lot easier. I've come

to understand it derives from the Latin word 'umbra' which translates as 'shadow'. That sounds a

lot cooler right?

You call your genre Post Rock with a tingling ambient sound, could you explain what you

mean with that? I don't really mean anything by it. It's how I hear what my music sounds like

but I guess it's different to everybody. Label it under anything you'd like and I promise I won't

mind.

You already released an EP and a single. How hard was it to make the decision for record-

ing a full length album? For me it wasn't hard at all really. I basically had 7 tracks that fitted

together nicely so I decided to use them for this release.

We will receive this album for reviewing it but what do you think about the reactions? Is it

a summer or winter album? Please explain why. To me it's more of a winter album. The cold

weather and the dark nights influence my writing much more than a warm evening. And I tend

not to write as much during the summer.

I couldn’t find much about you guys on the internet. Even the Facebook of Umber is written

with not a lot of words so … who are the members and does they fit together? It's just one

member at the moment. Me… Although I have a lot of help from some good friends. For exam-

ple my friend Sophie (of Her Name is Calla fame) played violin for me on a few tracks and

they sound fantastic. I hope to write more with her in the future.

Will you guys ever come to Belgium? What do you think about Belgium and the music

scène? I'd love to come to Belgium. You guys brew some great beers over there and i'm a big

fan! I'm not familiar with the Belgian music scene at all so if you could recommend some bands

that'd be awesome!

What would you do with 1 million dollar/euro? But you can only use it for the band himself.

Wow. Err, 1,000,000 euros worth of guitar picks? Seriously though, i'd buy as many instruments

as possible with enough money left to buy some decent microphones for recording with. Proba-

bly a few 100 reverb pedals for my guitar and run them all at the same time through a 10

watt amp.

25

Under the Abyss-A Wavering Path

Under The Abyss is een band afkomstig uit het Franse gedeelte van Euro-pa. De groep werd opgericht in 2004 en in 2006 & 2008 brachten ze een demo uit. Eind 2011 brachten ze dan hun debuutalbum ―A Wavering Path‖ uit. Waarom het bijna twee jaar duurde eer dit album bij ons te-rechtkwam is nog onduidelijk maar goed, nu nog komen er brieven uit de

oorlog bij mensen toe.

Het album werd in eigen beheer uitgebracht en sinds heden gedistribu-teerd door Domino Media Agency. Het album zelf is zeer sterk opgebouwd. De eerste track opent krachtig en blaast ons wildeweg achterover. Doorgaans kunnen we genieten van weerke-rende diverse riffs die enkele rillingen laten lopen over mijn torso. Hoewel dit niet het belang-rijkste punt is van het album, is het toch wel fijn iets als dergelijks te kunnen waarnemen. Tevens

heeft de groep het melodiegedoe niet achterwege gelaten. Heerlijk gevoel.

Een dikke pluim voor de vocale prestaties van Théophile Rouxel die zichzelf zowel clean als grunge prachtig uit de voeten weet te werken. Een slow mix tussen beide gegeven zorgen er-voor dat sommige tracks echt meegezongen kunnen worden en niet gaan vervelen. Want tussen als dat geschreeuw kan een clean vocal echt wel wonderen doen. Als we dan toch een negatief lichtpuntje zoeken in dit album dan is het wel het copy-paste gehalte. Heel wat ideeën/elementen halen ze bij de bekendere groepen. Zo herken ik er zaken in van Testament en Tri-vium en nog enkele andere waar ik momenteel niet kan opkomen. Dit kan ervoor zorgen dat het album op den duur gaat vervelen en zelfs op een live performance tot vervelenstoe gaat

leiden.

Conclusie: een goed debuutalbum met fijne melodiëen, krachtig gitaar/drum geweld, mooie clean vocals erin verwerkt maar helaas met een copy-paste kantje aan. Benieuwd wat de toe-

komst ons brengt.

26

Death Wolf - II: Black Armoured Death

In 2000 richtte Morgan Hakansson (Marduk), als fan van o.a. Misfits en Sam-hain ,een coverband op onder de naam Devils Whorehouse. Dit resulteerde in albums als Revelation Unorthodox (2003) Blood and Ashes (2009) en de EP's The Howling (2000) en Werewolf (2008). Ze besloten echter om meer een eigen weg in te slaan. En zo ontstond Death Wolf, ze brachten onder die naam in 2011 het album Death Wolf uit. Deze II:Black Armoured Death is dus

hun tweede schijf.

Het eerste dat opvalt, zijn de invloeden van bijvoorbeeld Misfits of Danzig die enorm aanwezig zijn op dit album. Hoezeer Death Wolf ook probeert, door ter variëren tussen pure Black Metal en zogenaamde Horror Punk, deze stempel lijken ze maar niet kwijt te geraken. Op zich is dit uiteraard geen nadeel. De tempowisselingen zorgen ervoor dat we geboeid blijven luisteren, hoewel er van tijd tot tijd en lichte terugval merkbaar is. Net door het samensmelten van deze twee genoemde genres is het plaatje op zich wel interessant om een kans te geven. Vernieu-wend kan je het uiteraard allemaal niet noemen. Ons echt verrassen doen Death Wolf ook niet. Wie dus ooit hield van wat Devils Whorehouse deed en van eerder genoemde invloeden zal ook van deze nieuwste schijf van Death Wolf smullen. Het is enkel jammer dat ze een beetje ter plaatse blijven trappelen. Eens een heel andere weg inslaan, durven experimenteren of risico's nemen is er niet bij. Op veilig spelen zorgt er echter ook voor dat je nooit in de fout kan gaan door net die verkeerde, of minder succesvolle, stappen te zetten die nefast kunnen zijn voor de

groep.

Conclusie : Het resultaat op II: Black Armoured Death mag er zijn, ondanks dat een paar keer de aandacht verslapt, brengt Death Wolf wederom een gesmaakt plaatje naar buiten, en een mooie ode aan hun idolen. Voor de fans van voorgenoemde genres en bands, is II: Black

Armoured Death daarom een sterke aanrader.

27

We had to wait 4 years until the

band released new materials.

Could you explain what you

have did during the 4 past years?

Well, firstly we had to find a new

label. Our previous label Dock-

yard went under owing us a lot of

money which we will never see and

left us in a very difficult situation.

We had a few shows organized in

Europe which we had to cancel as

well. Motivation was very low !!!

Along came Rockstar Records here

in Australia and put a proposal

forward which we couldn‘t refuse. I

guess if it wasn‘t for them who

knows. The other reason was I

started building my own little home

studio so that took a little time as

well but saved us a lot of time and

money because we did all the pre-

production and final production

here at home with no time and

money constraints.

We call your music ‘animated

metal’ (or metal that won’t get

boring). Do you agree with that

term or not?

For sure. We have a lot of differ-

ent elements in our music I believe

which represent lots of different

sound scapes. With this album we

took it even further and not only

added Death metal and female

vocals but even Black and Death

metal elements in the music as well.

How would you describe your

band?

Epic, Melodic, Dark, Heavy, Cine-

matic Power Metal !!!!

We had the possibility to enjoy

the 3 orchestra numbers on your

special edition. Why did you put

those in it? Special meaning or

just to show you can do more

than the standard?

The Inception Of Darkness has

some amazing string arrangements

in the songs so we wanted to give

people the opportunity to listen to

the tracks in a different way with-

out all the chaos !!! Personally I am

very proud of those tracks they

share a different light and give

the listener something different in

my opinion instead of just another

normal bonus track.

Could you tell our readers what

the core is of the whole album?

In a word DARKNESS ! The whole

album is very dark and gloomy

and has something there for every-

one from every genre. While writ-

ing the music for this album I was

really inspired by bands like Eme-

peror, Dimmu Borgir Dark Funeral

just to name a few. Not so much

their actual playing but more the

feel they create in there music.

What are the most important top-

ics to deal out in your lyrics?

Their are lots of topics we deal

with in our lyrics. Self belief, Sor-

row, UFO‘s, fantasy, heaven and

hell and of course the devil \m/ lol

Does the stairs on the cover has

a special meaning? Linked to a

specific track?

No not really the cover is basicly

about searching for the light at the

end of the tunnel.

Are you satisfied with the reac-

tions on your latest album ‘The

Inception Of Darkness’?

The reactions have been fantastic.

The best by far for any of our re-

leases. Of course you will get some

average reviews not everybody

will like it but by far our most suc-

cessful in terms of reactions which

is what as a musician you always

strive for. To better yourself from

release to release.

If I would give your band 1 mil-

lion dollar, what would you do?

Finally get over to Europe and do

all the major festivals and a very

extensive tour all over the world

with King Diamond !!!!! lol

How do you guys see the future?

Well the future is looking bright

again. We have realeased an al-

bum which is doing really and sup-

ported by 2 very good labels

Rockstar Records and Limb Music

and although we miseed the cut

off date for most of the festivals

we are getting ever so close to

finally get over to Europe to play

for you guys. Hopefully the fans

will play their part as well be-

cause without them the band

dies !!!!

Interview met Eyefear