ColofonGroninger StudentenkrantSt. Walburgstraat 22C9712 HX GRONINGENhttp://www.studentenkrant.orgISSN 09270237

De Groninger Studentenkrant is eenonafhankelijk blad gemaakt dooren voor studenten van HBO- enWO-instellingen in Groningen. Hetverschijnt tien maal per jaar in eenoplage van 6000 exemplaren diegratis worden verspreid op de RuG,de Hanzehogeschool en anderelocaties in Groningen.

StichtingsbestuurVoorzitter: Sybrenne Lenstra (06-49105092), acquisitie en pr: Hanna MaiHulshof (06-12025319) en Rigje Rosier(06-42021286), penningmeester: ArjanKwakernaak (06-49779297) bestuur@studentenkrant.org

HoofdredactieRicus Dullaert (06-41886410) en Zosia Kooi (06-12540884)hoofdredactie@studentenkrant.org

EindredactieJan Luursema

RedactieFloris te Boekhorst, Deirdre Das, RozaFreriks, Frieda Hamster, HannekeJansen, Peter Keizer, Jan Luursema,Maaike Piscaer, Bart Jan Teunisse,Pieter Visser, Sjef Weller, EsterWesterhuis, Hans van der Woude

FotografieJan Luursema - www.janluursema.nlMoniek SteenbergenEster WesterhuisLiz Wijma

VormgevingBas Geukes

MedewerkersJacob Creuzfeld

DrukwerkDrukkerij 1984

CoverfotoJan Luursema

WebmasterPeter Keizer

www.studen-tenkrant.org

Inhoud Studentenkrant Februari 2007

Gesprek NoisiaDit Groningse drum ‘n bass-trio reist de hele wereld over om hun plaatjes te draaien, maar in Groningen kennen maar een paar mensen ze. Hoogste tijd om hier verandering in te brengen. Een gesprek met de drum ‘n bass-goden van Noisia.

Achtergrond Groninger ForumVindicat wordt gesloopt, er komt een Nieuwe Markt en daaraan zal het Groninger Forum herrijzen. Studenten en stadjers stemmen samen welk gebouw Groningen terug moet zetten op de interna-tionale architectuurkaart.

Uitgespreid NoorderslagEen weekend lang was Groningen het middenpunt van de Europese muziekscène. De Studentenkrant bekeek hoe Italië zijn bands promootte, Spinvis werd overgoten met bier en een paars konijn de Oosterpoort onveilig maakte.

Cultuur Poëziemarathon in GroningenOp de Dag van het Gedicht laten Remco Campert, Martin Bril en vele anderen zien dat poëzie écht niet saai hoeft te zijn. En: Jacques Wallage toont zijn gevoelige kant en leest hét studentengedicht van Groningen voor.

PAGINA 3

PAGINA 4

PAGINA 6/7

PAGINA 9

2 Groninger Studentenkrant Entree

Fotostrip Bas Geukes & Jan Luursema

Groninger Studentenkrant 3

Drum ‘n Bass-ttrio Noisia behandeld als goden

Wereldberoemd buiten Groningen

Het zijn drie rasechte Stadjers, Nik Roos, Thijs de Vlieger en Martijn vanSonderen. Samen zijn ze Noisia, een naam die in de drum 'n bass-wereldvele harten sneller doet kloppen. Sinds enkele jaren reizen ze de helewereld over om hun tracks te draaien op feesten waar duizenden mensenuit hun dak gaan.Het lijkt een jongensdroom. Nik, Thijs en Martijn kennen elkaar van demiddelbare school, het Praedinius Gymnasium. Ze besteedden hun tijddaar vooral met het maken van graffiti, en een klein beetje kloten metelektronische muziek. Martijn ging toen nog niet om met de andere twee.Thijs: 'We vonden hem toen echt niet cool.'Na de middelbare school gingen Nik, Thijs en Martijn respectievelijk dekunstacademie, Filosofie en het conservatorium doen. Het bleek geengigantisch succes. 'Ik zat de hele dag op school aan muziek te werken,deed thuis muziekhuiswerk en in mijn vrije tijd ging ik muziek maken! Ikwerd helemaal gek', aldus Martijn, die door de andere twee erbij werdgevraagd.Ook voor Nik en Thijs was het studeren niet de uitkomst. Nik: 'Je gaatstuderen omdat je ergens wilt komen, maar door Noisia waren we op eengegeven moment al zo ver dat het studeren niet meer echt hoefde voorons.' De jongens kapten dus met hun studie en gingen fulltime muziekmaken.Met z'n drieën in een huis gingen ze verder met waar ze al jaren mee

bezig waren: lekker pielen met geluid. 'We halen vaak oude funkplatenuit elkaar voor de beats. Bij elk nummer heeft iemand wel wat veranderd',aldus Nik. 'Nee, we hebben niet vaak klachten van geluidsoverlast. Welvreemd, want soms wordt ik drie kamers verder wakker van Thijs die watin de studio zit te draaien.' De concentratie op de muziek bleek een goede keus voor de Groningers.Via internet werden hun tracks al snel opgepikt. Thijs: 'We zijn eigenlijkeerst in Amerika populair geworden, later in Engeland en Oost-Europa.''Daar is de drum 'n bass-scene ook veel groter. In Nederland is het een

beetje een ondergeschoven kindje', vult Nik aan. Naarmate Noisia's naam groeide, kwamen er ookaanvragen voor optredens. 'Dat was wel bizar,want we waren eigenlijk nog nooit naar een drum'n bass-feest geweest ofzo. We zaten gewoon opons zolderkamertje een beetje te pielen', zegtThijs. Het eerste optreden, in Budapest, maakteveel indruk. Martijn: 'Er staan dan een paarduizend man voor jouw muziek, in Hongarije!'Tegenwoordig draaien de jongens elk weekend.Aan de muur van hun studio hangt een grotekalender, waarop staat dat Martijn in het week-end twee optredens heeft in Rusland. Thijs moettwee keer DJ'en in Engeland. 'We hebben onsopgesplitst, dat is veel efficiënter', aldus Martijn.Nik draait niet. 'Nee, ik vind DJ'en niet tof.' Thijs en Martijn zitten dus veel in het vliegtuig. Ishet dan niet handiger om in Amsterdam te gaanwonen? Thijs: 'We zijn vooral het afgelopen halfjaar veel meer gaan optreden, dus nu moeten weeigenlijk wel gaan verhuizen. Maar ja, vind maariets in Amsterdam waar wij met z'n drieën bijelkaar kunnen wonen en waar ook nog een studioin kan.' Toch hebben ze nog geen genoeg vanGroningen. Martijn: 'Er is hier alles, we wonen oploopafstand van het centrum. Als Eelde een grotervliegveld was, bleven we hier.' Noisia draaide ook op Noorderslag, een thuiswed-strijd dus. Bijzonder? 'Nee', zegt Martijn beslist.Thijs: 'Het is leuk omdat het Groningen is, maarhet is niet echt goed geregeld. Je moet een kleed-kamer die helemaal onder het bier zit delen metvijftien man. En tijdens het optreden looptiedereen af en aan.' Toch wilden de jongens het wel graag doen. 'Wehebben er zelfs nog geld op verloren, want wemoesten er een ander optreden voor afzeggen.'

Nik: 'Het is ook wel goed voor de publiciteit in Nederland. Op de een ofandere manier tel je niet mee als je niet op Noorderslag hebt gestaan.'Noisia bleef inderdaad lange tijd onopgemerkt door de Nederlandsemuziekpers. 'Het is ook wel iets typisch Nederlands; we zijn gewoon niettrots op onze eigen dingen', zegt Nik. 'Welk land heeft nou een term als'onnederlands goed'? We waren laatst in Nieuw Zeeland, daar is iedereenhartstikke trots op hun eigen muzikanten. Maar in Nederland hebben dezogenaamde experts van OOR bijvoorbeeld nog nooit van ons gehoord.Terwijl we wel op nummer één in de drum 'n bass-chart in Engelandstaan. Dan heb je toch iets gemist.'In die bekendheid in Nederland is verandering aan het komen door eenremix die Noisia heeft gemaakt van een nummer van Robbie Williams.'Het is een remix van King Of The Bongo, oorspronkelijk van Manu Chao,en nu gecovered door Robbie', zegt Nik. Martijn: 'Het helpt wel, je wordtopeens bekend en het verdient ook goed. Je moet gewoon eerst Robbiemixen.'De remix is tekenend voor de bredere interesse van de drie. 'We willen onsniet meer beperken tot alleen maar drum 'n bass. Daarmee hebben we alnummers gereleased op alle belangrijke labels. Nu willen we een anderekant van Noisia laten zien', aldus Martijn. Om dat te doen hebben ze een eigen label opgericht, Vision. Nik: 'Het isveel handiger, want zo hoef je geen inkomsten af te dragen en je hebtgelijk alles bij elkaar.' Door hun bredere muziekkeus krijgen ze ook kri-tiek. 'Er zijn mensen die vinden dat we bij onze oude stijl moeten blijven.Ze denken dan te weten wat goed voor ons is. Maar wij willen ook toe-gankelijke muziek maken.'Ze luisteren niet meer met open mond naar de nummers van de groten uitde drum 'n bass-wereld. Thijs: 'We kennen iedereen waar we vroeger naarluisterden nu ook persoonlijk.' Nu hebben ze zelf de idolenstatus bereikt.In het buitenland dan. Martijn: 'Er komen nu zelfs in Rusland mensennaar je toe die zeggen dat we hun goden zijn. Dan is het heel raar dat jein Nederland aan allerlei mensen uit moet leggen dat je in het buitenlandoptreedt, dat je vluchten betaald worden en dat je in viersterrenhotelsslaapt.'

www.myspace.com/denoisia

Wereldberoemd zijn ze. Ze staan op nummeréén in Engeland. Op Myspace zijn ze al ruimdriehonderdduizend keer beluisterd. Ze tredenop in Rusland, Amerika en Australië, maar zewonen gewoon op de Oosterkade in Groningen.De Studentenkrant sprak met drum 'n bass-ccol-lectief Noisia, misschien wel Groningens meestonderschatte exportproduct.

Door Ricus DullaertFotografie Jan Luursema

Het gesprek

‘Je moet gewoon evenRobbie Williams

mixen’

Het zal de meeste mensen niet ontgaan zijn datde Grote Markt een extreme make-oover te wach-ten staat. We krijgen er na het Groninger Museumeen nieuwe postmoderne trekpleister voor toeris-ten bij: het Groninger Forum. Het Forum moeteen plek worden waar jong en oud, stadjer enniet-sstadjer zich zullen verzamelen en waar onderandere de Openbare Bibliotheek gevestigd zalworden.

Door Maaike PiscaerFotografie: Moniek Steenbergen

Voor de bouw van het Forum zal een groot deel van deoostzijde van de Grote Markt worden gesloopt. DeNaberpassage, ooit bedoeld als winkelstraat, maartegenwoordig vaker gebruikt door zwervers als slaap-plek en openbaar toilet, zal voor de bouw moetenwijken. Ook het achterste deel van Vindicat zal wordenafgebroken. Op de nieuw gecreëerde plek zal een pleinkomen met de naam 'de Nieuwe Markt', waaraan hetForum zal komen te liggen.Voor het ontwerp van het Forum heeft de stad zeventoonaangevende architecten aangetrokken. Het is debedoeling dat de inwoners van Groningen het uitein-delijke ontwerp kiezen, vandaar dat de zeven ma-quettes in de Martinikerk tot 31 januari te bewonderenzijn. Kort geleden heeft iedere stadjer en student eenbrief ontvangen met daarin een persoonlijke code die jekan gebruiken om te stemmen op jouw favorieteontwerp. (Juist, daarover ging die brief van degemeente die je direct in de prullenbak deponeerde).

De Studentenkrant besluit de tentoonstelling te bezoeken en polshoogte tenemen welke ontwerpen nu in de smaak vallen. Aangekomen in deMartinikerk is het een drukte van belang. Om naar de maquettes te komen,moet men zich eerst door een menigte van bejaarden, stadjers en rondren-nende kinderen heen wurmen. Tot onze grote verbazing zijn er verder geenandere studenten in de kerk. Hoewel de meeste studenten natuurlijk ookhart hebben voor hun stad, leeft het onderwerp blijkbaar bij hen toch min-der. De doorsnee student woont hier immers maar vijf jaar en heeftwaarschijnlijk geen zin die jaren in een bouwput te wonen of vanaf eenterrasje uitzicht te hebben op een hijskraan. Na een korte rondvraag bij de bezoekers wordt al snel duidelijk welkmodel in de smaakt valt en welke absoluut niet. Het ontwerp van ForeignOffice Architects wordt door de meeste mensen simpelweg 'oerlelijk' gevon-den. Dit rechthoekige ontwerp met ontelbare zeshoekige ramen en eenblauw-wit 'Penrose-tegelpatroon' wordt vergeleken met een loods, burcht,

gatenkaas en moskee. Ook het ontwerp van Zaha Hadid Architects gooitgeen hoge ogen. Dit futuristische gebouw, dat door de jongere generatie alsruimteschip wordt bestempeld, vinden de meeste Stadjers niet in de stijlvan de wijk passen. Een modern gebouw kan goed, maar dit is echt tespacy.

Maar er zijn niet alleen maar negatieve berichten. Het ontwerp van Erickvan Egeraat Associated Architects wordt over het algemeen erg positief be-oordeeld. Dit transparante 'ijsbergvormige' gebouw vinden velen erg mooi,hoewel de meeste mensen bij hun redenering daarvoor niet verder komendan 'het is wel een grappige vorm'. Een andere publieksfavoriet is hetontwerp van Neutelings-Riedijk Architecten. Dit schipvormige met bruinnetkouspatroon omtrokken gebouw is volgens de bezoekers het enigeontwerp wat binnen de sfeer van de wijk past, bovendien doet het warmeraan dan de andere glazen ontwerpen. Welke van de zeven het ook gaatworden, Groningen krijgt er in ieder geval weer een spectaculair gebouwbij.

4 Groninger Studentenkrant Nieuws & Achtergrond

Van ruimteschip tot moskeeStudent en stadjer kiezen ontwerp Groninger forum

Kort

jes

Kort

jes Studenten en scholieren slaan

handen ineenDe middelbare scholieren en de studenten in het beroepsonderwijs enaan de universiteit hebben hun buik vol van het zogeheten ‘nieuweleren’. Ze willen meer klassikale lessen en betere kennisoverdracht.Het is voor het eerst dat scholieren en studenten samen optrekken.‘Scholieren en studenten, of ze nou op de havo zitten, een opleiding totautomonteur volgen of de pabo doen, willen meer les,’ schrijven hetLandelijk Aktie Komitee Scholieren (LAKS), de JongerenOrganisatieBeroepsonderwijs (JOB) en de Landelijke Studenten Vakbond (LSVb) ineen brief aan VVD-staatssecretaris Bruno Bruins van Onderwijs. Ze vinden dat ze het te veel allemaal zelf maar moeten uitzoeken. 'Meteen achturige collegeweek bouw je geen kenniseconomie op.' Dat Pabo-studenten niet kunnen spellen en rekenen, is volgens hen te wijten aanhet nieuwe leren.

Meer betalen voor je leningLenen wordt duurder voor aankomende studenten. Nu betalen zij 2,7procent rente over hun lening, maar het kabinet wil dat bedrag verhogenmet ongeveer één procent. De wijziging moet per 1 september ingaan.Het kabinet vindt de verhoging noodzakelijk, omdat er geld nodig is omhet studiefinancieringsstelsel ingrijpend te ’verbeteren’. Zo wil het kabi-net de termijn waarin studenten hun lening kunnen afbetalen verhogenvan 15 naar 25 jaar. Ook kunnen studenten hun studiefinanciering voor-taan meenemen naar het buitenland. De afbetaling wordt inkomensafhankelijk de gegevens worden gekoppeld aan die van debelastingdienst. Verder kunnen oud-studenten hun afbetalingsregelingeen jaar stilzetten. Door al deze maatregelen duurt het langer voordat studenten hun schuldbij de Informatie Beheergroep (IB-groep) hebben afgelost. Die kostenbedragen volgens een woordvoerder van het ministerie van Onderwijsongeveer 35 miljoen euro. „Dat moet ergens van worden betaald.“ Het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO) is woedend. VoorzitterSebastiaan den Bak vindt dat het kabinet zonder reden geld afpakt vanstudenten. Volgens het ISO betekent de verhoging van de rente eenkostenpost van 50 miljoen euro. SP-Kamerlid Van Dijk ontwaart eentrend. ‘Het zittende kabinet probeert steeds wetten met verzwegen ver-slechteringen door de Kamer te jassen. De student is gewoon slechter af,en dat gaan we niet laten gebeuren.’

Met de tram naar ZernikeMet de tram van het station naar het Zernike. Deze oplossingvoor de overvolle bussen is een stap dichterbij gekomen nadatde Raadscommissie Beheer en Verkeer geen onoverkomelijkebezwaren zag voor het plan. Ook keurde de commissie goed datandere plaatsen in de regio als Assen op een tramnetwerk wor-den aangesloten. Totale kosten: meer dan een miljard euro.Gemeente, Provincie en Rijk moeten het miljard ophoesten.Daarom moet het plan komende maand eerst door de Groningsegemeenteraad komen. Tot nu toe zijn alle fracties enthousiast. De lijn naar het Zernike gaat waarschijnlijk ruwweg het trajectvan de huidige buslijn 11 volgen. Ook moeten plaatsen in deregio aangesloten worden op het tramnetwerk. De lijn zal

daarom aansluiten op het treinspoor dat er nu al ligt.Volgens woordvoerder Henk Bouwkamp van de gemeenteGroningen hoeven studenten niet bang te zijn voor grote over-last bij de aanleg van de tramlijn. 'We houden sowieso rekeningmet het huidige vervoer. Ook leggen we niet alles in een keeraan, maar breken telkens een klein stukje van de weg op.'De tram moet van het Centraal Station over de Grote Markt naarhet Noorderstation rijden, en dan naar zijn eindbestemming. DeZernikelijn moet zo'n 150 miljoen euro gaan kosten. De studen-ten die nu elke dag tussen het station en het Zernike in de busmoeten staan, zullen nog even moeten wachten. De gemeenteschat dat de tramlijn naar Zernike in 2014 geopend wordt. (RD)

Groninger Studentenkrant 5

‘Een verkeerde keuze is niet erg, je bent nog jong’

Bijna iedereen is het wel tegengekomen: muizen in huis.Daarom maar eens een onderzoek naar hoe het gesteld is bijandere studenten en, misschien belangrijker, hoe deze diertjesbestreden worden. De Grijze Plaag kan bijna een gezelschaps-dier genoemd worden. Bij ons minder gewenst, maar voor eenander gezelschapsdier weer een favoriet maaltje. Het kan raarlopen... Veel studenten blijken last te hebben van muizen, ende wandelgangen van de beesten worden niet beperkt tot dekeuken; ook de (slaap)kamers van studenten krijgen af en toebezoek. Bij sommigen zijn prullenbakken geplunderd,anderen praten over ritselende geluidjes 's nachts en bij éénpersoon maakte de onwelkome gast het wel erg bont: 'Dat rot-beest liep gewoon over me heen toen ik in bed lag!' Het lijkteen nieuwe trend te gaan worden, muizen in studentenhuizen.Handenwringend staan winkels dan ook klaar om de studen-ten hun remedies te verkopen. Wat is er zoal in de aanbie-ding? Sommigen gebruiken korrels vergeven van vergif. Demuis eet dit, sterft en als het juiste merk is gekocht zal het lijk-je ook nog eens gesaniteerd uitdrogen. De traditionele 'ijzerenvuist' is tevens populair. Deze dient besmeurd te worden metpindakaas of iets dergelijks. Zodra de muis dit plankje metmetalen klem betreedt is hij voorgoed verloren, doordat het

hoofd op niet al te zachtzinnige wijze bijna vande romp gescheiden wordt. Resultaat bij de muis:plankenkoorts in een nieuw jasje, zullen wemaar zeggen. Dan is er nog de muisvriendelijkeval, waarbij de muis levend gevangen wordt enelders uitgezet kan worden, om vervolgens doorde kat te worden opgegeten. Legio middelen natuurlijk, en te krijgen bij dedierspeciaalzaken. Leuk om eens te kijken watzij zoal verkopen aan studenten. Als deStudentenkrant langs gaat bij enkele dierspe-ciaalzaken horen we dat er inderdaad meer'muizenmiddelen' verkocht worden dan nor-maal. Er wordt wel gesproken over een plaag,maar dit wordt ook deels verklaard door de tijdvan het jaar: met de kou en regen neemt ook demuis haar toevlucht tot een huis. Dat dit danveel bij studenten in huis is heeft niet zozeer temaken met de algemeen bekende minderschone leefstijl, maar vooral met het feit dat wijin wat oudere huizen wonen. Om ze te bestrij-den kopen studenten vooral muisvriendelijkevallen of gaan we voor de klapper. Gif wordtminder gekocht. Hoewel effectiever, schijnen stu-denten dit vooral zielig te vinden.Navraag bij de universiteit tenslotte leert datniet alleen studentenhuizen, maar ook univer-siteitsgebouwen door de muizen gevisiteerdworden. De faculteit Ruimtelijke Wetenschappenheeft bijvoorbeeld muizen bij de receptie en inkamers van medewerkers gesignaleerd. Hoe danook, laten we hopen dat de plaag van onze grij-ze vrienden straks tot het verleden behoort: eennieuwe 'Olle Grize' zeg maar.

Februari blijkt vooral psychologisch hakblok

In werkelijkheid is die één februarigrens helemaal niet zo hard. Het scheeltalleen veel geld voor stoppers die nooit meer verder willen studeren omzich vóór die datum uit te schrijven. Hun prestatiebeurs van vijf maandenstufi wordt dan omgezet in een gift. Maar mocht je als eerstejaars bijvoor-beeld pas in maart stoppen en voor een andere studie kiezen, dan geldtnog altijd de regel dat je prestatiebeurs aan het eind van de studententijdin een gift wordt omgezet. Tenminste, als je binnen tien jaar een diplomahaalt. Volgens studentendecaan Jooske de Haseth-Doorenbos gaat er vanéén februari dan ook vooral een 'waarschuwende werking' uit. De redenen waarom studenten stoppen lopen uiteen, maar de kern is vaakhetzelfde. Stoppers vinden hun studie gewoon niet leuk meer; het is te saai,te zwaar, of de inhoud voldoet niet aan hun verwachtingen. Voor mevrouwStaats, studieadviseur van IO/IB, is het belangrijkste criterium dan ook ofde student nog plezier heeft in zijn studie. 'Niemand wil alleen maar door-bijten.'Om die reden stopte bijvoorbeeld eerstejaars David. Hij miste de muziek inzijn studie 'music management' in Utrecht. Nu doet hij de vooropleidinggitaar aan het conservatorium en werkt hij daarnaast op een boerderij.Op de achtergrond speelt vaak mee dat de student niet lekker in zijn vel zit.

'Een leerling met een naam, wordt op de universiteit opeens een studentmet een nummer,' legt de studentendecaan uit. De universiteit wil 'zelf-redzame studenten', maar sommige eerstejaars kunnen zich daardoor ver-loren voelen. De studentendecaan is dan ook voorstander van een 'stevigstudentenmentoraat in het eerste jaar'. Volgens haar lopen sommige eerste-jaars tegen een enorm isolement aan. Het kan dan goed zijn een time-out te nemen. 'De druk was te veel,' vertelteen eerstejaars op het kantoortje van het Studenten Service Centrum. Daarheeft ze net de papieren opgehaald om zich definitief uit te schrijven. Het

lijkt erop dat ze het allemaal even niet meer zo ziet zitten. Voorlopig blijftze bij haar ouders wonen en wil ze gaan werken. Stoppende studenten kunnen het gevoel hebben dat zij falen wanneer zestoppen of degraderen wanneer ze bijvoorbeeld voor het HBO kiezen. Tochmogen ze zich troosten met het feit dat zij niet de enigen zijn. Maar liefsteen kwart van de eerstejaars stopt met studeren of switcht nog dat jaar. Enin totaal maakt maar zestig procent van de studenten die studie af waar hijooit vol verwachting aan begon. De studieadviseur drukt het ons nog eensop het hart: 'Een verkeerde keuze is echt niet zo erg, je bent nog jong.'

Eind december begint bij veel eerstejaars iets teborrelen. Twijfels over toekomstperspectieven,een gebrek aan studiepunten en de verveling tij-dens de colleges leveren een explosief mengsel opwanneer de tentamens naderen. Zeker wanneerhet ook op sociaal of psychisch vlak minder lekkerloopt, kiezen veel studenten ervoor te stoppenmet hun opleiding. Eén februari is een bekendepsychologische grens.

Door Roza FreriksFotografie: Liz Wijma

Student en muisJe hoopt ze alleen tegen te komen inhooischuren en fabrieken, maar ook destudentenhuizen moeten er schijnbaaraan geloven. Wat begint met minisculekeuteltjes, aangevreten boterhammen engrijze schimmen die schichtig uit jeooghoeken verdwijnen mondt uit in eenware plaag: muizen!

Apar

t’ja

Nieuws & Achtergrond

Doo

rPi

eter

Viss

erFo

to:

Liz

Wijm

a

'Dat rotbeest liep gewoon over me heen!'

Uit

gesp

reid

Euro

soni

cN

oorderslagU

itgespreid

Poni Hoax bedriegt nietWat Poni Hoax in de muziekschool ten gehore bracht was allerminst vernieuwend, maardaarom niet minder goed. De wave band ontpopte zich als de verrassing van de avond.Het gebruik van twee keyboards zorgde voor een extra dimensie en de charismatischefrontman wist met zijn theatrale gebaren het publiek voor zich te winnen. In het genrewaar Poni Hoax onder valt bestaan talloze bands zonder eigen gezicht, maar deze bandwist een leuk verfrissend geluid te laten horen. De zanger wist het publiek goed te bespe-len en veel nieuwe fans te winnen. Poni Hoax is een band om in de gaten te houden.

Montevideo, 120 Days & Goose: Electro!!!Op vrijdag mag de Belgische band Montevideo aftrappen in een behoorlijk gevuld Huis deBeurs. Dit viertal is een van de vele bandjes op Eurosonic die hun standaard line-up (zan-ger, gitaar, bas en drums) afwisselen met electro-invloeden. Aan het begin van het optre-den laat de zanger zien dat hij nog een tijdje trompet heeft gespeeld, maar daarna barstde band los met catchy popliedjes. De nummers slaan aan bij het publiek, dat voor hetvroege tijdstip (8 uur 's avonds) behoorlijk losgaat, maar pas echt lekker wordt het als dezanger zijn keyboard erbijhaalt. Smerige electrogeluiden die rechtstreeks je maag insprin-gen en daar lekker rondzoemen, heerlijk! Later op de avond gaat 120 Days verder waarMontevideo ophield. De autistische bewegingen van de zanger baren het publiek eerst watzorgen, maar zijn klaaglijke stem maakt veel goed. Een drummer met drumsamples diesoms gewoon even ronddanst en een boven alles uittorenende bassist maken het geheelnog wat vreemder. De Noren leggen meerdere electrolagen over elkaar, en laten hun lied-jes in elkaar overlopen zodat één lange psychedelische set ontstaat. In het begin een beetjevaag, maar je komt er steeds meer in, zodat je je bij het verlaten van Huis de Beurs uit eentrance moet losmaken. Hoogtepunt van de avond is Goose. Dit Belgische viertal weet pasecht wat electro is. Iedereen behalve de drummer heeft naast een regulier instrument eensamplekastje voor zich staan, en weten dit ook te gebruiken. In het begin spelen ze nogeen beetje onwennig, maar na hun eerste hit British Mode komen ze er echt in. De super-dansbare nummers (a la Infadels die net een elektrische schok gehad hebben) zorgen vooreen onvergetelijke ervaring.

Prettige chaos bij Disco DriveItalië was dit jaar het themaland van Eurosonic. Daarom moest er in ieder geval één Italiaanseband bezocht worden op de donderdagavond. De keuze viel op Disco Drive. Voor de verande-ring eens discomuziek. Of toch niet?Van disco is in ieder geval geen sprake bij deze band die speelde voor een klein publiek in debovenzaal van de Shadrak. Het optreden was behoorlijk rommelig en het nodige ging mis:instrumenten weigerden en het geluid stond slecht afgesteld. De drummer verontschuldigdezich met de mededeling dat ze normaal betere shows spelen. Toch past het rommelige goed bij de band. De zanger speelt behalve gitaar ook op een tweededrumstel. De wisseling hierbij gingen eveneens chaotisch, maar het enthousiasme bij de banddie hoekige, punky rock speelde was aanstekelijk. Het was tekstueel gezien, met als dieptepunteen nummer waarbij de tekst grotendeels bestond uit de zin 'what are you talking about', omte huilen, maar de muziek was energiek en het enthousiasme straalde ervan af. Vooral op hetmoment dat de drummer en de zanger beide drums speelden was het samenspel geweldig omte aanschouwen. Disco Drive is geen wereldschokkende band. Doorbreken naar een grootpubliek zullen ze waarschijnlijk ook niet, maar live zijn ze beslist de moeite waard.

De nachtmerrie van FeverdreamHet Rotterdamse Feverdream speelde aanvankelijk een redelijk goede show met puntigeexplosieve rockliedjes. Na een aantal nummers verontschuldigde de zanger zich voor zijn zang(waar overigens niets mis mee was). Zijn excuus was dat de monitor waarover zijn eigen zangkwam niet te horen was. Het bleek later dat de geluidsman deze doodleuk uit had gezet,nadat de zanger een microfoon had omgegooid. Na enige onenigheid met de geluidsmanspeelde de band toch verder en het nummer 'Living like an animal' werd opgedragen aan degeluidsman. Vervolgens bleef de zanger zeiken tegen de geluidsman en na aandringen van hetpubliek gingen de zanger en de bassist in het publiek staan spelen. Feverdream leek op wegnaar een legendarisch optreden. De zang klonk in inmiddels belabberd, maar het publiekwerd steeds enthousiaster. Uiteindelijk ging de zanger totaal over de rooie, gooide zijn gitaaraan de kant en liep kwaad weg. Einde optreden. De droom van Feverdream eindigde als eennachtmerrie.

Met passie en melancholie wordt de zang voorgedragen, en telkens weer vraag ik me ofhoe de soms bevreemdende teksten tot stand komen. En dan is er een onbeschrijfelijk lek-kere bass, die opzwepend melodieus is en als je het mij vraagt de dragende kracht van deband is. Naast de traditionele instrumenten maakt de formatie ook nog gebruik van een kastjewaar elektronische geluiden uit worden getoverd, wat de mogelijkheden alleen maar gro-ter maakt. Al met al een sterk en gevarieerd geheel, van een gevoelig ballet tot het grove-re maar nog steeds dansbare gitaarwerk. De mannen kregen na afloop een welgemeenden groot applaus. Was ik gelukkig toch niet de enige die de band op waarde schatte dieavond.

C-mmon & KypskiOp het eind van de avond belandde ik op veler advies bij C-mon & Kypski. Hierbij mijndank aan al diegenen die mij hierop wezen. Ik liep de zaal binnen en werd direct bevan-gen door de groving sound van de mannen op het podium. En ik was niet de enige, dehele zaal ging plat. Eindelijk had het publiek de schroom van zich afgeschud. Normaalgesproken doen de twee Utrechtse turntablisten het met z'n tweeën, nu werden ze aange-vuld door een drummer, een gitarist/bassist en hadden ze voor een paar nummers nog watvrienden op het podium uitgenodigd. Zo signaleerden we Pete Philly (ditmaal zonder z’nmaatje Perquisite) en na de Dulfers Nederlands bekendste saxofonist: Benjamin Herman(zie voorpagina). Zo kon het gebeuren dat er ineens een groot paars konijn voor me uit zijn naad ging ter-wijl het in een microfoon blèrde. Raar maar waar en ook nog eens vermakelijk. Met eenschokkend lichaam dat tijdens dit optreden niet meer stil zou vallen, hoorde ik hoe demeest uiteenlopende stijlen vloeiend in elkaar werden gemixed, in een woord geweldig.Wie nu nog denkt dat draaitafels niet kunnen rocken moet deze gasten nodig live zien.Met de samples uit hun computers krijgen ze de hele zaal aan het springen. Zo eindigdeNoorderslag 2007 in de 3fm-zaal toch nog in een losgeslagen feest.

De Popprijs - SSpinvisAngstig, met zweet onder de oksels en stevig aan een peuk zuigend ging ik naar de uitrei-king van de Popprijs. Ik had namelijk uit diverse hoeken vernomen dat andermans vriendJan Smit er wel eens met de eer vandoor zou kunnen gaan. Ik was dan ook aangenaam ver-rast toen bekend werd gemaakt dat niet de Volendamse palingvisser, maar de eigenzinnigeSpinvis het beeldje van Theo Mackaay plus 10.000 euro in ontvangst mocht nemen, en aan-sluitend werd getrakteerd op de traditionele bierdouche. Ondanks succes in de hitlijstenwordt de Popprijs dit jaar eindelijk toegekend aan iemand met een eigen geluid, die het lefheeft zijn eigen weg te gaan in een moordende muziekindustrie. Na jaren van middelmaaten ongedurfde mainstream toont de jury van de popprijs nu eindelijk waardering voor creati-viteit en een ander geluid. Al moet gezegd worden dat Spinvis met zijn debuut het afgelopenjaar een gouden plaat bij elkaar verkocht en zijn tweede studioalbum tijdens de kerst van2005 goed over de toonbank ging. Zo gedurfd was de keuze dus ook weer niet, maar het haderger gekund. Spinvis maakt pop op het randje en erover heen, gebruikmakend van raregeluidjes, freaky sampletjes, gedreven op poëtische teksten die prikkelen, en dat in hetNederlands. Het vormt een bijzonder geheel dat live nog beter is dan op plaat. Op het podi-um wordt de eenmansband van Erik de Jong aangevuld door een verscheidenheid aan muzi-kanten. Samen brengen zij een kakofonie ten gehore die een lust voor het oor is, vernieu-wend en fris. Vooral de krankzinnige solo op de cello kon ik erg waarderen. Op de vraag water nu in het verschiet ligt antwoordt Erik: 'Nu begin ik een ondergoedlijn.'

Alamo race trackNa een degelijk optreden van Coparck stond hun Amsterdamse broertje Alamo race track inde 3fm-zaal op de planken. De band die ons het afgelopen jaar verblijdde met een sterketweede plaat 'Black Cat John Brown' speelt rocky pop in de puurste vorm. Het geluid wat hetkwartet uit de speakers pompt is catchy, er is niet op stil te staan en je kan lekker meezingen.Al was de volle zaal wat mat. Of was ik de enige die de teksten een beetje kende? Laten wehet er op houden dat het nog vroeg was en dat het publiek nog wat los moest komen. Ditgold overigens niet voor de mannen op het podium, die zichtbaar genoten.

Eurosonic Noorderslag

Zu

Oh No Ono

Killteam

Das Pop

timetableIlse

de Lange

AlamoRace Track

C-mon &Kypski

Spinvis

Roosbeef

Fotografie: Jan Luursema en Moniek Steenbergen Tekst: Ricus Dullaert, Hans van der Woudeen Maurice Kleingeld

8 Groninger Studentenkrant

IJsdansoorlog zorgt voor ledenexplosie

Kunstschaatsen helemaal hot

Terwijl Neerlands hoop in bange dagen Karen Venhuizen acte de presencegeeft op het Europees Kampioenschap kunstschaatsen is er een training aande gang in de kunstijshal van Kardinge. Ongeveer vijftien kunstschaatsers

zijn aan het trainen onder begeleiding van drie trainsters. Op het eerstegezicht lijkt het een chaotisch geheel, maar al snel wordt duidelijk dat degroepen rouleren van de ene naar de andere trainster. De kunstschaatsers

kunnen zelf aangeven of ze groepsles of privé-les willen. Ook kunnen ze voor zichzelf trainen. De kunstschaatsers schaven hun techniek bij enleren nieuwe sprongen, terwijl er allerlei soortenmuziek worden gedraaid. Bij een enkeling is hetvallen en opstaan, bij een ander is het werkelijkkunstzinnig en adembenemend mooi om te zien.Het cliché dat dit een vrouwensport is wordthelaas bevestigd. Slechts een enkele jongen isaan het trainen. Na een uur en een kwartierwordt op een allesbehalve subtiele manier doormiddel van een luide zoemer aangekondigd dathet einde oefening is.

De studentes Psychologie Eline de Vries en Sporten Beweging Angela Sluismans doen beide aankunstschaatsen en zijn tevens trainster van dejeugd. Zij zijn blij met de belangstelling die voorhun sport wordt gegenereerd door de program-ma's van RTL4 en SBS6. De Vries: 'We merkenaan de grote toename van leden dat kunst-schaatsen enorm aan populariteit wint. Wehebben dit jaar al ongeveer veertig nieuweleden, terwijl onze vereniging daarvoor uit hon-derd leden bestond.' 'Van de nieuwe leden zijner vijf volwassen,' vult Sluismans haar aan.Volwassenen kijken dus blijkbaar liever naarkunstschaatsen dan dat ze het zelf doen.Bovendien moet je eigenlijk op jonge leeftijdmet kunstschaatsen beginnen. De Vries: 'Als kunstschaatser ben je eigenlijkal oud als je twintig bent.'

Ze vinden overigens wel dat de ijsshows op televisie een vertekend beeldgeven van hun sport. De Vries: 'De programma's op televisie zijn voor-namelijk entertainment. Het echte kunstschaatsen heeft zowel een showele-ment als een sportelement. Bovendien is kunstschaatsen een fysiek zwaresport waar je keihard voor moet trainen en waar techniek heel erg belangrijk is.' Sluismans: 'De deelnemers aan de ijsdansshows op televisiehebben drie maanden keihard getraind en je ziet op televisie dat ze welwat kunnen, maar om echt wat te bereiken moet je van jongs af aan eigen-lijk wel vijf keer per week trainen.' Ondanks de toegenomen populariteit van de sport kan Nederland interna-

tionaal niet meedoen met de wereldtop. Kunstschaatster Karen Venhuizenwerd slechts 26e op het Europees kampioenschap, terwijl ze in Nederlandmet kop en schouders boven de rest uitsteekt. Volgens Sluismans teltNederland internationaal niet mee, omdat de faciliteiten niet optimaal zijn:'In Nederland zijn de meeste kunstijsbanen alleen in de winter geopend.Bovendien kun je in Duitsland al voor drie euro een uur trainen, terwijl eenuur trainen in Nederland zeventien euro kost.'Dat de faciliteiten niet optimaal zijn heeft er volgens hen mee te maken datde sport altijd onderbelicht is geweest in Nederland. De Vries: 'Het kunst-schaatsen is een ondergeschoven kindje bij de KNSB. Daar gaat de meesteaandacht toch uit naar het langebaanschaatsen. We hopen dan ook dat detoegenomen aandacht een impuls kan geven aan het kunstschaatsen inNederland.'

Iedereen weet inmiddels dat voetbal oorlog is.Tegenwoordig is kunstrijden op de schaats ookoorlog. Althans als we RTL 4 en SBS 6 moetengeloven. Tussen deze twee omroepen barsttebegin januari een hevige strijd om de kijker losvanwege de kunstschaatsshows die beideomroepen uitzenden. Deze shows waarin een aan-tal BN'ers zich uitsloven op kunstschaatsen kunnenrekenen op grote belangstelling van de gehelenatie. Kunstschaatsen, de sport van de dubbeleaxels en rietbergers is namelijk hot.

Door Hans van der WoudeFoto Liz Wijma

Sport

(Advertenties)

Ben je gemotiveerd en ben je graag bezig met

internet? Word webmaster van de Studentenkrant!

Heb jij zin om een uitdagende nieuwssite voor stu-

denten bij te houden?

Heb je interesse? Mail naar

hoofdredactie@studentenkrant.org of bel

06 - 41886410

zoekt nieuwe webmaster

‘Om echt wat tebereiken moet je vanjongs af aan vijf keer

per week trainen’

Groninger Studentenkrant 9Cultuur

'Avond in Amsterdam. Albert Heijn is nog open.Maar de hoeren gapen al.' Martin Bril laat ziendat poëzie helemaal niet suf hoeft te zijn of alleenis weggelegd voor de meest literairen onder ons.Hij is een van de gastsprekers tijdens depoëziemarathon op de Dag van de Gedichten. 'Umag applaudisseren of boe roepen tussendoor.Whatever. Maar laat van u horen.'

Door Zosia KooiFotografie Jan Luursema

'Groningen is een dichtersstad', verzekert Jacques Wallage, burgemeestervan Groningen, ons. 'In zo'n onpoëtische samenleving wordt de rol vanpoëzie onderschat.' Daarom is het misschien niet zo vreemd dat dezenoordelijke hoofdstad op de Dag van het Gedicht (25 januari) eenpoëziemarathon organiseert. Vanaf woensdagavond tot donderdagavond iser 24 uur lang poëzie op allerlei verschillende plekken in de binnenstad tevinden.

De gedichten van Herman Brood krijgen eigen interpretaties door jongegetalenteerde dichters als Daniel Dee in het Groninger Museum. Een kunstenaar ontwierp een gedichtenfiets, bestaande uit ronddraaiende wie-len met daarop verschillende woorden geschreven. Bij elke willekeurigestand van de wielen ontstaat er een nieuw gedicht. Boekhandels stellenportretten ten toon van bekende dichters. Maar het belangrijkste op dezedag zijn natuurlijk de gedichten zelf.

Donderdagavond om half negen stroomt de grote zaal van het GrandTheatre vol met nieuwsgierige stadjers, studenten en dichters. De slotmani-festatie van deze marathon is aangebroken. Grote namen als Martin Bril enRemco Campert zorgen voor een uitverkochte zaal. Niet voor niets fluisterteen vrouw met Gronings accent die halverwege nog naar binnen sluipt:'Hebben we het gemist? Is Remco al geweest?'

Dat poëzie ook geschikt is voor studenten, komt deze avond duidelijk naarvoren. Zo draagt Willem Thies een gedicht op aan alle vrouwen die wodkadrinken. En ziet Martin Bril in de Folkingestraat een meisje lopen met kortzwart rokje en rood-witgeblokt truitje, als een tafelkleed in een pan-nenkoekenhuis. 'Later zag ik haar weer lopen in de Oosterstraat. Ze hieldhaar bontjas strak dichtgeknepen. Het maakt niet uit, ik weet van haarpannenkoekenhuis.' Remco Campert geeft tot slot een voordracht van verschillende van zijnwerken. Maar ook deze dichter is niet preuts aangelegd en leest voor overzijn 'eerste keer'. 'Achteraf stak ik een sigaretje op. Zoals ik ze dat altijd inHollywoodfilms zag doen.'

Op deze avond is er niet alleen aandacht voor mooie gedichten. Ook wordtde nieuwe en derde stadsdichter van Groningen bekendgemaakt. Eenfenomeen dat in verschillende steden en landen is overgenomen. RenseSinkgraven zal voortaan deze taak op zich nemen. Ronald Ohlsen, die defunctie twee jaar lang succesvol bekleedde, neemt daarentegen afscheid. Hijoverhandigt de sleutel van zijn bureau in de Openbare Bibliotheek, waarhij naar eigen zeggen veel kopjes koffie heeft gedronken op dagen dat erniemand kwam opdagen. Wallage trakteert het publiek daarna nog éénmaal op een van Ohlsens gedichten, De stad en ik. Een verhaal dat elkestudent bekend in de oren zal klinken, over mooie herinneringen aan bier-tjes drinken met vrienden en naar huis keren met nachtelijke liefdes. 'Alshet maar stil genoeg is, komen zij onzichtbaar maar aanwezig naast melopen. Dan zeg ik, kom, laten we een biertje kopen, of: slapen we in jouwbed of bij mij? En weer gaat er een wereld voor me open.'

De Toeter blaast Groninger traditie nieuw leven in

Idols voor bandjes hoopt op echte kwaliteitVan oudsher is Café De Toeter een plaatswaar livemuziek een belangrijke rol speelt.Aan de muur hangen stille getuigen; hier endaar een muziekinstrument, een hoorn, eentrompet. En binnenkort keert de livemuziekterug naar De Toeter. Kris Bruggers, afge-studeerd in Kunsten, Cultuur & Media (KCM)aan de RuG, organiseert een bandcontest inhet café.

Door Floris te Boekhorst

Vanaf zondag 18 februari aanstaande gaan zesendertig bands uitheel Nederland, maar voornamelijk uit de regio Groningen, de strijdmet elkaar aan. Een professionele jury beoordeelt elke zondag tweebands in een afvalrace. Uit de zesendertig bands blijven de bestetwee over. Zij nemen het tegen elkaar op in de finale op 17 juni.Inzet is een opnamedag in de studio Music & Lyrics van GerjanKelder, tevens eigenaar van Clay Records, een Gronings platenlabeldat alternatieve muziek de kans geeft zich te laten horen.

Tot nog toe hebben zich veertien bands aangemeld. Maar Bruggersmaakt zich geen zorgen: 'Eigenlijk komt de PR nu pas echt op gang.Er is een site in de lucht en we zijn op het moment bezig een hyves-achtig netwerk op te richten. De laatste dagen is het balletje echtgaan rollen en hebben zich vijf bands aangemeld. Er is sprake vaneen sneeuwbaleffect.' Het aanbod aan verschillende soorten muziek

is groot. Bruggers: 'Er hebben zich heavy metal en punkbandsaangemeld, maar ook hiphop- en jazzformaties. Er is voor ieder watwils.'

Eén van de bands is de Groninger driemanformatie Sweetish.Voorman van de band is Bas de Niet (26). Hij omschrijft de band alseen singer/songwriterband. De Niet vindt het vooral leuk om zichmet andere bands te meten en prijst het initiatief van Café De Toeter.Verwachtingen heeft hij er echter nog niet echt van. De Niet: 'Veelvan de bands ken ik niet, ik weet dan ook niet of wij een goede kans

maken. We zijn een beginnende band en hebben nog niet veel eigenmateriaal. Maar het is erg mooi dat De Toeter een dergelijke contestheeft opgezet om bands zoals Sweetish de kans te geven zich telaten horen. We hebben er veel zin in.'

Om de vraag of het niet verdacht veel wegheeft van competities zoalsIdols of Starmaker moet De Niet een beetje lachen: 'Misschien dathet wat opzet betreft wel een beetje op Idols lijkt, maar dat is na-tuurlijk veel meer op de commercie gericht. Wij worden hopelijkmeer op echte kwaliteit beoordeeld en niet alleen op commercieel

potentieel of looks.' Ook Bruggers heeft al eenantwoord klaar liggen. Waarschijnlijk komt devraag niet onverwacht. Bruggers: 'De eigenaarvan De Toeter en tevens initiatiefnemer van decontest, Maik van Heerd, liep al ver voor dehele Idolshype met dit idee rond. Hij heeft aleerder een dergelijk project georganiseerd inEnschede, wat een groot succes was. Wij hopendit te kunnen herhalen in Groningen.' Terwijl we met Bruggers zitten te praten, schuiftVan Heerd, eigenaar van De Toeter, even bijons aan. Hij vertelt dat er van oudsher een tra-ditie van livemuziek in Groningen bestond tot-dat de gemeente hier jaren geleden in veelcafés een eind aan maakte na toenemendeklachten over geluidsoverlast van omwonenden.De uitbater vindt dit erg jammer. Van Heerd:'Er zijn zoveel bands in Groningen die gewoongeen kans krijgen zich te laten horen, ik benblij dat ik hen een platform kan geven en zohet muzikale verleden van De Toeter nieuwleven in kan blazen.'

Grun

nen

rock

sCampert en Bril smaakmakers Dag van het Gedicht

Groningen dichtersstad loopt de marathon

Foto Jan Luursema

Tenslotte is er de nopo. Het doembeeld van iedere moeder ofstudieadviseur. De student waar een mentor opkomendemigraine van krijgt. Die met een beetje geluk ooit de koffie maghalen voor de hipo's in hun leren fauteuils.

Wat een rust moet dat wereldbeeld geven. Je hoeft je niet meeraf te vragen wat er omgaat in het stille meisje met die verlegenglimlach. Het is niet meer nodig te vermoeden dat er meer schuil-

gaat achter de bal met bierfles dan een korsakovsyndroom. Enwaarom zou je nog luisteren naar het verhaal van een sollicitant,wanneer diens persoonlijkheid aan de hand van een paar testenen zijn cv makkelijk op een half A4-tje past? Een wereld volunieke mensen, verhalen, geschiedenissen en persoonlijke

worstelingen met aangeboren middelmaat wordt zo helder enoverzichtelijk.

Het is een bevreemdende ontwikkeling dat leerlingen van de middel-bare school al het belang van nevenactiviteiten wordt ingepeperd.Dat opleidingen bewust struikelblokken plannen in het eerste jaar,zodat enkel de werkelijk gemotiveerde student overblijft. Dat hetmeest geluisterd wordt naar degene die z'n bek het verst open trekten niet naar diegene die een gesprek op een rustig moment een ver-rassende wending probeert te geven. Schitteren zullen we en als jedaar niet het talent voor hebt zal je strijdend ten onder gaan.

Stel je eens een wereld voor waarin het iedereen gelukt is een hipote worden. Een wereld vol stralende succesvolle mensen met eelt ophun ellebogen. Zou er in die wereld nog kans zijn jezelf tegen tekomen wanneer je stomme fouten maakt? Zou je nog hopeloos ver-liefd mogen zijn op een onbereikbare? Zou je nog mogen erkennendat je het niet precies weet, wanneer iemand je vraagt wat jij van dekwestie Irak vindt? Het zou een wereld worden waarin niemandzichzelf nog echt kent. We zouden dan simpelweg niet erkennen dathet onze beperkingen en tegenstrijdigheden zijn die ons uniekmaken.

Wat is er mis met de middelmaat? Dat de top het hoogste is mag danlogisch klinken, maar valt te betwijfelen. Het is maar de vraag of dehipo's echt zo gelukkig worden, wanneer de talentscouts bij hun af-studeren om ze vechten en ze binnen vijf jaar honderd mensen onderzich hebben. Want ergens moeten ze in die jaren van cv-sprokkelen,studeren en netwerken iets gemist hebben. De kans op een leven volverrassingen.

10 Groninger Studentenkrant Opinie/Achtergrond

Kort

jes

Opi

nie

Iemand heeft een wereldbeeld en er woordenbij verzonnen. Nopo, mepo en hipo. Ook jijbent in te delen in één van deze drie cate-gorieën. In dit wereldbeeld, dat werkelijkheidis voor 'talentscouts' en 'student recruiters',lopen drie types studenten rond. Ten eerste detopstudent, die vanzelfsprekend goede cijfershaalt, een sterke persoonlijkheid heeft maartoch een 'teamplayer' is, zich inzet in allerleicommissies, buitenlandervaring op zak heeft,verschillende leerzame en uitdagende bijbaan-tjes heeft gehad en er waarschijnlijk ook nogeens heel goed uitziet. Een student met highpotential dus.Dan is er het tweede type, met medium poten-tial. Waarschijnlijk iemand zoals jij en ik, diewel dromen heeft maar ze niet altijd waarge-maakt krijgt. Iemand die vrienden heeft maardaar soms onhandige ruzies mee maakt eniemand die niet echt weet wat zijn passies nouwerkelijk zijn.

Gij zult schitteren

‘Het is niet meernodig te vermoedendat er meer schuil-gaat achter de balmet bierfles dan eenkorsakovsyndroom’

Doo

r Ro

za F

reri

ks

Groninger

Groninger Studentenkrant 11

Men neme een sterrencast, een degelijke regisseur,en bouwe een verhaal rond feds (FBI agenten),maffiosi en huurmoordenaars. Dan heb je alleingrediënten voor een goede film, moeten de pro-ducenten van Smokin' Aces hebben gedacht. Maarer is net iets meer voor nodig om een film in hetgeheugen te griffen, blijkt na het zien van dezegroots opgezette actieprent.

Ik zal jullie het plaatje schetsen dat op zich bestperspectiefrijk aanhoort. Er was eens eengoochelaar genaamd Buddy 'Aces' Israel uit LasVegas (Jeremy Piven) die op zijn Sinatra's het maf-fiawereldje binnenrolt. Maar de arme man lijkt nietgemaakt voor dat leventje en komt in problemenmet de wet. Hij staat op het punt een deal met deFBI te sluiten, wat zijn oude vrienden natuurlijkniet zo leuk vinden. Dus de grote baas (JosephRuskin) zet een miljoen dollar op het hoofd van'Aces' en eist zijn hart.

Aangezien een miljoen veel geld is trekt dezeopdracht een scala aan hit-men die allen zo huneigen stijl hebben. Zo zijn daar: drie neonazi-broers die garant staan voor het grovere hak- enslachtwerk; twee feministische femme fatales (o.a.Alicia Keys), die zichzelf staande moeten houden ineen harde mannenwereld; een meester van ver-mommingen en een specialist in extreem pijnlijkemoorden. Dan is er nog een bail bondsman (BenAffleck) en zijn vrienden. Maar de enige op wie'Aces' voor bescherming kan rekenen zijn zijn hulp-jes en de feds. Het laat zich raden dat dit eengezellig theekransje oplevert .

Ik moet toegeven dat ik gelachen heb en vermaaktwerd door het grove actiewerk. Maar onder deindruk was ik niet. De film is te veel afgekeken vanTarantino, Lock, Stock and Two Smoking Barrels,Snatch, en the Usual Suspects. Na-apen kan bestmaar dan moet je het wel goed doen. De dialogenzijn te slap, de humor is te makkelijk, deplotwendingen zijn te voorspelbaar, en het verhaalis onvoldoende uitgewerkt. Het enige waar ik echtblij mee was is de vroege dood van Ben Affleck'spersonage, wat op zich best wel weer een goedereden vormt voor het bekijken van de film. Stel jehoge eisen aan een avondje filmplezier dan kan jeSmokin' Aces met een gerust hart overslaan, wil jegewoon anderhalf uur vermaakt worden dan isdeze film best een optie.

21 gramsDoor Deirdre Das

De eerste paar minutendat je 21 grams bekijkt,snap je er totaal niets van.Je ziet een man gespeelddoor Sean Penn in eenziekenhuisbed liggen. Jeziet een vrouw, als eenhoopje ellende gespeelddoor Naomi Watts, coke

snuiven op een smerige wc en Benicio del Toro inde rol van een ex-gedetineerde, die zich heeftbekeerd tot het Christendom. Wat hebben dezemensen met elkaar te maken? Beelden van Wattsals gelukkige moeder, en dan ineens samen metPenn met allerlei bloed om hen heen. Wat is hiergebeurd? Langzaam vallen de puzzelstukjes inelkaar en begin je een beetje te begrijpen hoe hetverhaal in elkaar zit. Toch moet je de film tot delaatste scène bekijken om het verhaal echt te kun-nen begrijpen. Is de film spannend? Nee, niet echt. De apartemontage zorgt wel dat je op het puntje van je stoelzit om uit te vinden wat er aan de hand is, maarhet verhaal zelf is niet spannend. Het gaat overgewone mensen en hun problemen. Spelen deacteurs goed? Ja, absoluut. TerechteOscarnominaties voor del Toro en Watts. Is deze film de moeite van het bekijken waard?Tja, als je het niet vervelend vindt om de hele filmte wachten tot je snapt waar hij over gaat, zeker.De regisseur heeft ontzettend goed nagedacht overdeze film en er een diepere betekenis in gestopt,die we terugvinden in de titel. Als je dood gaat,wordt je lichaam 21 gram lichter. 21 grams gaatover het verschil tussen levend en dood zijn en allediepe emoties die bij het leven horen: haat, ver-driet, blijdschap, wanhoop en wraak. Geen vrolijkefilm.

World Trade CenterDoor Pieter Visser

Eindelijk vinden we inOliver Stone iemand die hetaandurft de gebeurtenissenvan 11 september 2001 tegebruiken voor eenHollywood blockbuster.Natuurlijk moet het dan weleen typisch Amerikaansefilm zijn, met een uitge-breid en waargebeurd

heldenverhaal. Toch wordt hier ook demachteloosheid van de Amerikanen enigszinsblootgelegd, een interessante (en unieke?) invals-hoek. Aan het begin van de film wordt eenprachtig beeld geschetst van The City That NeverSleeps, waar dagelijkse bezigheden en smalltalkde stad warempel een rustig aanzien geven.Natuurlijk weet de alwetende kijker dat hierverandering in komt: en jawel hoor, niet veel laterboren zich de vliegtuigen in het World TradeCenter. Twee medewerkers van de havenpolitiekomen vast te zitten onder de puinhopen van deTwin Towers. Agenten Jimeno (Michale Pena) enMcLoughlin (Nicolas Cage) blijven levend vastzit-ten onder de lagen beton. Het bijzondere vanaf nuis dat niet de ene na de andere heldhaftige red-dingsactie bekeken wordt, maar dat Stone kiestvoor een meer persoonlijke benadering. De hoofd-karakters diepen zichzelf uit door gesprekken tevoeren om elkaar wakker en in leven te houden.Ondertussen worden de beide families van Jimenoen McLoughlin gevolgd en worden er authentiekevideo- en geluidsbanden getoond van dezedonkere dagen uit de Amerikaanse geschiedenis.Op deze manier word je min of meer in de filmgezogen, terwijl deze niet volgestouwd is met veelactiescènes en bombarie. Wat dat betreft de com-plimenten aan de kok. Toch worden de families afen toe tot in den treure belicht, waardoor er voorde kijker enkele inkakmomenten zijn. Daardoor ishet niet helemaal de topfilm die je verwachtte.

NAS - HHip Hop is Dead

Het nieuwe album van Nas,Hip Hop is Dead, is eenalbum met een boodschap.Volgens de rapper uit NewYork is de hiphop vantegenwoordig niet meer dehiphop van zijn tijd. En

misschien heeft hij ook wel gelijk als je de tanendeinvloed van de hiphopscène van New York vergelijktmet de opkomende invloeden uit het zuiden van deVerenigde Staten. Om de titel van het album krachtbij te zetten gebruikt Nas op dit album vooralrauwe oldschool beats met rauwe oldschool raps.Het is duidelijk dat het om de boodschap gaat enniet om de verpakking. En de boodschap is dat het tegenwoordig maar oméén ding draait, geld, en dat het vroeger allemaalbeter was. In de titelsong Hip Hop is Dead merkt derapper op: 'Everybody sound thesame/Commercialize the game/Reminiscin' when itwasn't all business/They forgot where it started/Sowe all gather here for the dearly departed'. Naast de scherpe teksten van Nas heeft ook desolide productie van Kanye West geleid tot goederesultaten. Het nummer Still Dreamin' is een van demeest aansprekende nummers van deze plaat.Maar bij een aantal nummers hebben de producerstoch echt de plank misgeslagen. Zo heeft de samen-werking tussen Jay-Z en Nas in het nummer BlackRepublicans ondanks de goede lyrics niet de gewen-ste uitwerking door de rommelige beat. Desondanks is het een goede plaat met een lekkereoldschool-vibe. De boodschap van de plaat komtduidelijk over en wie weet, met producers als KanyeWest en rappers als Nas, kan de hiphopmuziek vanweleer toch de tand des tijds doorstaan.

Audioslave - RRevelations

Revelations is inmiddels alweer het derde albumvan 'superrock'-formatie Audioslave. De samen-werking tussen de muzikanten van Rage AgainstThe Machine en voormalig frontman Chris Cornell

van Soundgarden is tot nutoe een succesformulegebleken. Het was altijd devraag of de crossover stijlvan Rage Against TheMachine wel viel te com-bineren met de bijna fout-

loze rockstem van Chris Cornell. Bij de eerste tweealbums was de twijfel hierover nog niet helemaalweggenomen; de muziek was van hoge kwaliteit,maar het klonk ietwat onwennig. Ook bij live-optredens heerste er niet dezelfde opzwepende vibedie Rage-concerten kenmerkten. Revelations is heteerste album waarbij Audioslave het juiste geluidheeft gevonden. Er is een goede balans tussen deband en de zanger. Het is ook duidelijk te horendat Chris Cornell gestopt is met roken en minder isgaan drinken. Moeiteloos wisselt hij tussen jazzy ophet nummer Revelations, ingetogen op de balladeUntil We Fall en hartverscheurend op Moth. GitaristTom Morello drukt ook weer zijn stempel op hetalbum met zijn unieke manier van spelen. Strakkeriffs die we nog kennen uit zijn Rage-periode en inelk nummer een bizarre solo. Tom zijn solo's ken-merken zich als funky en technisch op bijvoorbeeldSound of a Gun tot aan uitermate vreemd opOriginal Fire. Het geluid van zijn solo in 'OriginalFire' noemt hij 'Monkey Laughter'.Al met al is Revelations een uitstekende rockplaatgeworden. Het is goed te horen dat Audioslave zichverder wist ontwikkelen en de juiste balans heeftgevonden.

Sam and Max - SSituation: Comedy (pc)Door Sjef Weller

Na bijna 14 jaar zijn twee old-school pc-game-helden uit de as herrezen. Het hilarische detective-duo Sam en Max krijgt opnieuw de kans zich tebewijzen in zes episodes die over een krap jaarworden uitgespreid. Inmiddels zijn we bij deeltje 2aanbeland.

Tot voor kort was de klassieke point-and-click-adventure op sterven na dood. Kan de revival vanSam en Max het verloren gewaande gamegenre -bekend om de humor en de simpele besturing metenkel de muis - nieuw leven inblazen? De gefliptehond Sam en zijn kameraad, het gewelddadigekonijn Max, zijn na al die jaren in elk geval nogsteeds even grappig.

De oorspronkelijke versie van Sam en Max,getiteld Sam and Max Hit the Road, werd in 1993uitgegeven door LucasArts. In die eerste helft vande jaren negentig bracht deze uitgever meer vandit soort point-and-click-adventures uit voor de pc,met overwegend veel succes. De nieuwe Sam andMax-serie wordt ditmaal niet uitgegeven doorLucasArts, maar door Telltale Games. Bovendienkun je de delen niet in de winkel kopen, maarmoet je ze online aanschaffen. Op www.tell-talegames.com betaal je een krappe 9 dollar perdeel, of 35 dollar ineens voor alle zes delen vandit seizoen.

En hoewel Steve Purcell, bedenker van het oor-spronkelijke stripduo Sam and Max, inmiddels derechten heeft verleend aan een andere uitgever,werkt de geniale grappenton nog perfect. Niet dat

dit zo heel verwonderlijk is, want het ontwikkel-team van Telltale Games bestaat voor een grootdeel uit LucasArts-veteranen die eerder aan Hitthe Road werkten. Of het nou gaat om de dialo-gen ('Sounds like a case of inversed paranoia tome.' - 'What don't you mean by that?' - 'See? Ithought so.'), de personages, omgevingen, situ-aties, raadsels of oplossingen - het is constantlachen geblazen.

Daar staat tegenover dat de 'puzzels' in Situation:Comedy een stuk simpeler zijn dan dertien jaargeleden. Niet dat dat per definitie vervelend is,want point-and-click-adventures wilden destijdsnogal eens te veel van je (on)gezonde verstandvragen. Maar hierdoor loop je wel vrij snel doorde episode heen. In vier, maximaal vijf uur speelje dit spel uit.

Voor zo'n 7 euro per deel mogen we echter nietklagen. Grafisch ziet Sam and Max er bovendienverzorgd en cartoony uit. De jaren vijftig detec-tive-riedeltjes zetten een perfecte sfeer neer envrijwel elk personage is voorzien van uitstekendevoice-acting. Hierdoor staan de taferelen in de tv-studio als een huis. In deze studio moet je Sam enMax hun debuut laten maken op de buis. En dat inmaar liefst vijf programma's tegelijk. De episodesluit af met een optreden in de talkshow 'Myra' -een apotheose waar je vastzit op een bank, maarhet toch moet zien klaar te spelen de hypnoti-serende teddybeer op het bureau uit te schakelen.Lol gegarandeerd.

Film DVDIn samenwerking met videotheek Sleaze

Game

RecensiesCD

Recensies

Smokin’ AcesDoor Maurice KleingeldDoor Floris te Boekhorst

Door Bart Jan Teunisse

Donderdag 1 februari: Internationaal Film Festival Rotterdam inGroningen, Images

Vrijdag 2 februari: FC Groningen - SSC Heerenveen, Euroborg, 20:15

Zaterdag 3 februari: Zap op Zaterdag, De Puddingfabriek, 23:00

Zondag 4 februari: Computerbeurs voor het Noorden, Martiniplaza,10:00

Maandag 5 februari: Jamsessie, USVA, 21:30

Dinsdag 6 februari: 25 Watts filmvoorstelling, USVA, 20:30

Woensdag 7 februari: Lucie Silvas, Oosterpoort, 20:30

Donderdag 8 februari: Oekraïne, lezing. Academiegebouw, 20:00

Vrijdag 9 februari: De grote Arie en Silvester spektakel show,Oosterpoort, 20:15

Zaterdag 10 februari: Martini Bokaal KCG, schaatsen. Kardinge,11:00

Zondag 11 februari: Danny Bryant's Red Eye Band, Blues. CaféKoster, 16:00

Maandag 12 februari: Borat, RKZ Bios, 21:00

Dinsdag 13 februari: Dogville, theater. Stadsschouwburg Groningen,20:15.

Woensdag 14 februari: Valentine Party, Simplon, 21:00

Donderdag 15 februari: Nederlands Studenten KampioenschapSprint, Kardinge, 9:30

Vrijdag 16 februari: Naakt in de pudding, Puddingfabriek, 21:00

Zaterdag 17 februari: DJ Chocolate Brown, Newscafé, 11:00

Zondag 18 februari: FC Groningen - AAZ, Euroborg, 14:30

Maandag 19 februari: Delirium, Javier Guzman. Stadsschouwburg,20:15

Dinsdag 20 februari: De Inca's, lezing. Academiegebouw, 20:00

Woensdag 21 februari: Studentendiscussiecafé, USVA, 20:00

Donderdag 22 februari: StuKaFeest, Huize Maas, 23:30

Vrijdag 23 februari: Pacific's Alternative 80's Party, Pacific Bar, 22:00

Zaterdag 24 februari: Nothing Done + Rush 'n Attack, Vera, 23:00

Zondag 25 februari: Interview Adriaan van Dis, Huis de Beurs, 16:30

Maandag 26 februari: TAKE7: C.R.A.Z.Y., RKZ Bios, 21:00

Dinsdag 27 februari: Roel Tempelaar, Huis de Beurs, 17:00

Woensdag 28 februari: Battle of the Poets, USVA, 20:30

12 Groninger Studentenkrant Nadruk

Culin

aire

Sk-

Pade

Doo

r Zo

sia

Kooi

Foto

Est

er W

este

rhui

s

De dagelijkse sleur had mij naar de kroeg gesleept. Knetterkaalen zo stoned als een garnaal ging ik aan het begin van de mor-gen naar huis. Ik belandde alleen, maar niet eenzaam in mijnlekkere bedje. Het dekbed met daarop een saluerende Pimbedekte me namelijk. Al snel raakte ik in een diepe, comateuzeslaap. Vanuit het niets stond ik midden op de Grote Markt metmijn gezicht naar het prachtige Vindicatgebouw gericht. Een beet-je verdwaasd stond ik om mij heen te kijken en besefte me dathet heel lang geleden was dat ik hier nuchter had gestaan. Eenbeetje onwennig door de situatie voelde ik in mijn broekzakken.Een pakje condooms in mijn linkerbroekzak met de uiterlijkehoudbaarheidsdatum van 06/05/2002 deed mij beseffen dat heteigenlijk niet zo goed gaat met mijn seksleven. In mijn anderebroekszak zat een tampon. Nieuwsgierig naar de mogelijkhedenvan tampons begon ik het samengeperste doekje voor het bloe-den te onderzoeken. Al snel ontdekte ik het volgende: wanneer jeeen tampon bij het touwtje vasthoudt en hem vervolgens boven jehoofd zwaait krijg je een soort propeller. Ik begon plezier te krij-gen van mijn tampon en liep vrolijk dansend over de Grote Marktmet de tampon zwaaiend boven mijn hoofd.

Tropisch sletjeCo

lum

nD

oor

Jaco

b Cr

euzf

eld

Uit

ladd

er FebruariDe meeste dromen zijn bedrog, maar als ik wakker word naastjou dan droom ik nog. Zomaar een kutzin uit een kutnummer.Mijn meeste dromen zijn eveneens bedrog, maar af en toe hebik er één die mijn leven weer een zet in de goede richting geeft.Ik word alleen nooit wakker naast jou. Jij wordt wakker naasteen ander. Laatst had ik zo'n droom die mij die zet in de goederichting gaf en ervoor gaat zorgen dat die kutzin waarheid werd.

Doo

r Pi

eter

Vis

ser

Lief ddagboek,Zondag 7 januari.Gevoetbald met een paar huisgenoten enoud-hhuisgenoten. Ondanks het slechte weerging het best lekker totdat Timo van eenafstand van twee meter keihard de bal tegenmijn linkerpols schoot. Meesterlijke pijn,maar gelukkig niet gebroken. Laconieke reac-tie van mijn teamgenoten: 'Is het je linker-pols? Oh, dan is je sexleven in ieder gevalniet in gevaar.'Dinsdag 9 januari. Al sinds twee jaar hangter een troep ganzen voor mijn deur. Die kut-beesten zijn razend territoriaal en agressief.Kon de deur niet uit omdat één van diebeesten voor de ingang rondhing en mij luidblazend en flappend de flat weer injoeg.

Dinsdag 21 januari.Kennisgemaakt met enkele nieuwehuisgenoten. Het is een behoorlijke leukegroep. Er is ook een Vindi-mmeisje bij onskomen wonen die vaak een jaarclubgenotelangs heeft. Het zijn twee vrij relaxte meisjes,alleen qua persoonlijkheden zijn ze yin enyang. Mijn huisgenote is enigszins rustig,haar clubgenote kan nog geen 10 secondenhaar mond houden. Meerdere verzoeken of ze'misschien 5 minuten haar muil kan houden'werken alleen maar averechts. Zit erover tedenken om ducttape aan te schaffen voor haarvolgende bezoek.

Alsof Pim het zo gewild had kwamen mijn voeten langzaamaanlos van de grond. Langzaam maar zeker steeg ik op. Ik cirkelderondjes boven de Martinitoren en vandaar ging ik richting DeDrie, terwijl ik een prachtig uitzicht had over ons mooie Grunn.Ik bleef stijgen, raakte steeds verder van Groningen verwijderden ging richting het zuiden. Toen ik eenmaal boven een tropischeiland vloog sloeg het noodlot toe. Het begon te regenen enmijn tampon was zich nog steeds bewust van zijn oude functie:hij zoog zich vol, werd zwaarder en zwaarder en ik stortte neer.Op dat moment schrok ik badend in het zweet wakker. Na dezedroom ben ik gaan nadenken. Ervan overtuigd dat de droomeen boodschap had trok ik een aantal conclusies. Allereerst moetik niet te hoog willen vliegen, want dan gaat het mis met me.Het ambt van secretaris-generaal van de VN moet ik voorlopiguit mijn hoofd zetten. Minister-president van Nederland wordenis een veel reëler doel. Daar heb je tenslotte alleen maar eengereformeerd hoofd voor nodig. Ten tweede gaf het feit dat ikboven een tropisch eiland neerstortte aan dat ik het over degrens moet zoeken qua vrouwelijk schoon. Het wordt tijd voor detropische sletjes. Die kunnen een blonde godenzoon uit Grunntenminste nog waarderen. Alleen jammer dat ze mijn geë-mancipeerde columns niet kunnen lezen. In het kader van detropische sletjes heb ik mijn levensmotto opnieuw veranderd.Vanaf nu is het letterlijk 'Fuck the World'. Daarom heb ik eenticket naar een lekker warm tropisch eiland geboekt. Als ik daarben kan mijn grote wens in vervulling gaan. Deze wens werd aleens prachtig verwoord door de legendarische band 'The AlmondFlavoured Rounds' in hun nummer 'Adultery is luxury'. Als ikmijn tropische sletje heb veroverd kan ik namelijk eindelijk eenseen keer vreemdgaan.

Door: Bart Jan Teunisse

Donderdag 18 januari. Zoals iedereen lastvan de storm gehad. Probeerde naarkaratetraining te fietsen, maar na de derdekeer van mijn fiets te zijn afgewaaid dachtik: 'Fuck it, ik ga naar huis, genoeglichaamsbeweging gehad voor vandaag'.Sprak m'n broertje die avond. Hij was inD-DDay-aachtige omstandigheden

Wie tijdens de koude februarimaandzin heeft in iets exotischere oorden,kan in ieder geval een beetje voor-proeven in restaurant Pacific. DezeAustralische eetgelegenheid in deOosterstraat geeft zelfs de meestdoorgewinterde hutspoteter eenwarmer gevoel.Tijdens ons bezoek aan de Pacific op de maandagavond ishet tamelijk rustig in het eetetablissement. Op één manna, die in zijn eentje in de hoek aan het tafelen is, zijnwij namelijk de enigen. Misschien niet zo raar op eenmaandagavond en al helemaal niet omdat het restaurantnog maar sinds een half jaar in Groningen zijn deurenheeft geopend. Jammer is het wel, want als je eenmaalbinnen bent begeef je je in een andere wereld(deel). Detafeltjes zijn gemaakt van houten kistplanken, aan demuur hangen backpacks en surfborden. En bij de bar kunje Australische biertjes bestellen (Pas op: je moet er welvan houden).

Ook de gerechten passen helemaal binnen de Australischesfeer. De avontuurlijke eters kunnen hier hun hartophalen. Zo staat er natuurlijk kangaroebiefstuk op hetmenu, maar kun je bijvoorbeeld ook mangosoep als toet-je nemen. Voor de wat meer conservatieve eter staan ergelukkig ook nog een lekkere burger en ribbetjes op dekaart. Het valt op dat er zowel voor de vegetariërs alsvoor de carnivoren voldoende keuze is. Zelfs de viseterskomen hier ruimschoots aan bod. Alleen zijn de prijzenmisschien toch wel even schrikken voor de gemiddeldestudent. De gerechten variëren tussen de 14 en 19 euro.Je krijgt er wel een vrolijke bediening (o.a. door de kokzelf, die het voor de rest toch erg rustig heeft) en gezel-lige sfeer voor terug. Daarbij zijn de porties zo groot (3grote racks aan ribbetjes per persoon, bijna een halvetonijn) dat je meer dan voldaan de tent weer kan verlat-en. Helaas, want de toetjes klinken ook wel ergaantrekkelijk.Heb je het wel gezien bij de aloude bekende pizzeria enChinees, dan brengt de Pacific in ieder geval een leukeafwisseling. Wel het liefst aan het begin van de maand,als de portemonnee nog goed gevuld is. En ook al is hetrestaurant door de meeste studenten nog niet gespot, hetis de ontdekkingreis zeker waard.

in Amsterdam verzeild geraakt, waaromstanders te zijn afgewaaid dacht ik: 'Fuck it,ik ga naar huis, genoeg lichaamsbeweging gehadvoor vandaag'. Sprak m'n broertje die avond. Hijwas in D-DDay-aachtige omstandigheden inAmsterdam verzeild geraakt, waar omstandersstalen dakplaten om de oren vlogen en één ger-aakte man met een gebroken poot in een gebouwmoest worden gesleept. Wel een voordeel, deganzen zijn voorlopig even weggewaaid.

Eating Down Under