Rebecca Johnson de Waarheid Achter de Muur

8/15/2019 Rebecca Johnson de Waarheid Achter de Muur

http://slidepdf.com/reader/full/rebecca-johnson-de-waarheid-achter-de-muur 1/97

Rebecca Johnson

De Waarheid achter

De Muur



Hoofdstuk 1

Rebecca Johnson

Er was eens een 15-jarige meisje genaamd Rebecca

Johnson. Ze woont met haar vader en haar oudere

zus Ella. Haar vrienden en familie noemen haar

liever Becca dan Rebecca. Het is gemakkelijker te

onthouden dan Rebecca. Haar moeder stierf toen ze

2 jaar was. 15 jaar geleden, bij haar geboorte,

kreeg ze iets onmogelijks dat niemand had, zelfs

goochelaars hadden het niet. Het was iets speciaals

. Geloof me of niet, maar ze had superkrachten.

Niet zomaar superkrachten zoals een

sneeuwkoningin of zoals een fee . Nee, ze had alle

superkrachten die je maar kunt bedenken!Bijvoorbeeld: als het warm is, dan heeft ze het koud

en omgekeerd. Hoe dat eigenlijk komt, dat weet

niemand. Zelfs de slimste mens op aarde begrijpt

het niet. Maar ik weet het wel: duizenden jaren



geleden was er een spreuk ontstaan op de familie

Johnson. ‘Over 1000 jaar, wordt het speciale kind

geboren met deze geweldige ontdekking en als

zij/hij 15 jaar zal worden, dan gaan die

superkrachten voor altijd blijven. Maar als zij/hij

vermoord wordt voor haar 15de verjaardag, gaat de

hele familie DOOD!!!’. Gelukkig is de verjaardag

van Becca morgen al. Eigenlijk is ze niet zo’n

verjaardagstype, ze wil gewoon een splinternieuwe

Play Station en een nieuw spelletje krijgen. Elladaarentegen is dol op feestjes. Zeker als ze die van

Becca kan organiseren. Ze wil dat alles perfect is

voor Becca. Begrijp het niet verkeerd, Becca vindt

haar zus krankzinnig en soms lief, maar ze wil gewoon geen feestjes hebben. Zeker niet zoals op

haar 13de verjaardag of bij haar 5de verjaardag . Het

was een catastrofe op haar 5de verjaardag!!! Op

haar 5de heeft Ella Becca gedwongen om Ella’s



vriendinnen uit te nodigen en een slaapfeestje te

doen. Daarom wil Becca geen feestje op haar 16 de

verjaardag. Ze wil gewoon rusten en spelen op

haar nieuwe Play Station. Jammer genoeg gaat er

toch een feestje komen. Ella kan niet wachten op

het feestje. Ze vroeg voor de eerste keer aan Becca

wat ze graag op haar feestje zou willen. “Ik wil

graag dat je geen feestje organiseert en dat je mij

met rust laat !”, zei Becca wanneer ze net wakker

was. “En het is weekend , dus laat mij slapen, mens”.Wanneer Becca terug in haar bed lag, deed haar

vader heel erg koud water over haar heen en zei:

“Becca, wakker worden! Je moet je klaar maken

voor je verjaardag vanavond”. Becca keek haarvader boos aan en zei: “Pap, WAAROM HEB

JIJ KOUD WATER OVER MIJ

GEGOOID!!! We zijn nog maar zaterdag, mijn

verjaardag is morgen”. Becca’s vader keek nog



eens naar zijn kalender en zei: “Maar op mijn

kalender staat dat het vandaag je verjaardag is”.

“Pap, je kijkt naar de verkeerde maand”, zei Becca.

Haar vader keek het nog eens na en zei “Oeps, sorry

lieverd, je hebt gelijk. Je verjaardag is morgen pas.

Sorry voor het koude water! Hier, je krijgt 50 euro

en je belooft niks te zeggen!”. “Oké dan”, zei Becca

slaperig. Wanneer haar vader weg was, wou Becca

nog terug gaan slapen. Maar ze besefte dat haar

bed kletsnat was, dus besloot ze een bad te nemenen droge kleren aan te doen. Wanneer ze beneden

kwam, begon Ella opeens heel hard te lachen.

Becca negeerde Ella en ging aan tafel zitten. Op

haar bord was er een omelet met kaas en eensandwich met kaas, sla, ei en mayonaise. En naast

haar stond er appelsap en lag een croissantje. Becca

wist dat haar vader dat ontbijt had gemaakt alleen

om sorry te zeggen. Becca kreeg nog steeds koude



rillingen van daarstraks en soms moest ze ook

niezen. Ella was nog steeds aan het lachen en deed

het in haar broek. “Oh nee, ik heb het per ongeluk

in mijn broek gedaan”, zei Ella boos. “Yes, nu gaat

ze eindelijk ophouden met haar ezelgelach,

godzijdank”, zei Becca blij. “Wat zei je, ik heb een

wat – gelach?”, zei Ella kwaad. “Je hebt een EZEL-

gelach, oké”, zei Becca duidelijk . “Nee, dat is niet

waar. Jij hebt ummm…”, zei Ella wanneer ze aan

het nadenken was. “ Je weet niks van mij,dommerik ”, zei Becca uitdagend. “Welles, ik weet

dat je s…”, zei Ella. “Zwijg ELLA”, zei haar vader

voordat Ella het geheim kon vertellen. Ella was zo

woedend dat ze zich gewoon niet meer koncontroleren en zei: “BECCA, je hebt

superkrachten en DOOR U IS ONZE

MOEDER GESTORVEN!!!”, zei Ella woedend.

Becca zweeg en rende huilend naar haar kamer.



Ella voelde zich zo schuldig. “Pap, ik w ilde niet...”.

“ELLA, JE HEBT HUISARREST, NAAR

Uw KAMER. NU!!!”, zei Ella’s vader woedend

. Ella ging naar haar kamer met een schuldgevoel

en haar vader ging naar Becca, die nog steeds aan

het huilen was. “Becca , mag ik binnenkomen?”,

vroeg haar vader ongerust. “Laat me alleen, pap”,

zei Becca verdrietig. “Becca, ik ben uw vader. Laat

mij binnen”, zei haar vader bezorgd. Becca deed de

deur open en ging terug naar haar hoekje. Haar

vader kwam naast haar zitten en gaf een zakdoekje

aan haar. “Pap, is het waar wat Ella zei over mam?”,

vroeg Becca depressief. “Nee Becca, het was

helemaal niet uw schuld.”, zei haar vadervastbesloten. “Je was nog maar klein, je wist niets

over je superkrachten”, zei haar vader snel. Haar

vader zweeg en zag Becca angstig naar haar

handen kijken, hij wist direct wat Becca dacht en



zei heel snel: “Ja Becca, je hebt superkrachten, maar

die zullen er pas zijn als je 16 jaar bent, dan pas

werken ze”. “Wacht eens even, dus ik heb

superkrachten”, zei Becca bang . “Ja, maar je moet

niet bang zijn. Oké?”, zei haar vader geruststellend.

“Ik ben er voor je”, zei haar vader terwijl hij haar

een knuffel gaf. “Dank je pap. Maar toch, waarom

zei Ella dan dat het mijn schuld is?”, vroeg Becca

triest . “Nou lieverd, het begon allemaal 13 jaar

geleden. Het was uw verjaardag. Iedereen was er,zelfs je moeder WAS er. Iedereen wou je zien met

je nieuwe kleren en schoentjes, je droeg andere

kleren dan alle meisjes die er waren. Je had in

plaats van een jurkje, een jeans met een topje eneen leren jacket. Dus iedereen was aan het feesten,

ik zat naast jouw moeder. Jij zat tussen mij en jouw

moeder, wij (ik en je moeder) waren gelukkig.

Want wij hadden het schattige dochtertje ooit. Ik



was even weggeweest om je cadeau te halen, toen

ik terugkwam, lag moeder op de grond en jij zat op

de sofa te huilen. Niemand wist of zag wat er juist

gebeurd was, alleen Ella had het gezien. Ze zei dat

wanneer ik weg was, moeder je een kusje wou

geven. Maar dan zag ze dat jouw hand tegen

moeders borstkas was en moeder wou je hand

wegdoen, maar jouw hand bleef op haar borstkas.

Daarna zette moeder je snel terug neer en viel ze

flauw. Ik ging snel naar haar toe, ik draaide haarom en pakte haar op om naar de ziekenhuis te

gaan. Maar wanneer ik haar wou vastnemen, zei

ze tegen me dat wanneer zij jouw handje wou

wegtrekken, dat jouw ogen rood, donkerrood,waren. Toen ik wou vragen hoe dat komt, deed ze

haar ogen dicht . Ik was zo bang dat ik schreeuwde

om haar wakker te maken, ik wou haar hartslag

checken. Maar niks, toen wist ik dat ze weg was,



voor altijd!!! Iedereen zag dat ze dood was en

iedereen was woedend, zo woedend, dat ze je

wilden vermoorden. Ik hield ze tegen en zei dat ze

moesten weggaan. Iedereen was direct weg en ik

belde de ambulance en de dag erna hebben we je

moeder begraven”, zei haar vader wanneer hij naar

Becca keek. “How wacht , ik had donkerrode ogen.

Maar ik heb toch donkerbruine ogen?”, zei Becca

verbaasd. “Ik weet het”, zei haar vader. “Maar ik

heb iets voor u, wacht”. “Oké dan”, zei Becca gebroken. 10 minuten later kwam haar vader en

gaf haar een doosje en een cd. Becca opende het

doosje en zag een prachtige ketting. “Het was uw

cadeautje van uw moeder voor het ongeluk”, zeihaar vader wanneer hij de cd nam en in de cd -

speler deed. “En dat was uw moeder die zong toen

je pas geboren was”, zei haar vader wanneer hij op

‘Play’ drukte en terug naast Becca ging zitten.



zei Becca tegen de foto. Ze zette de foto met het

doosje en de cd terug op haar bureau. Wanneer

Becca uit haar kamer kwam, zag ze opeens rook.

Becca ging naar de keuken, maar zag Ella en keerde

terug. Ella wist dat Becca nog steeds boos op haar

was. Ella rende achter Becca aan en pakte haar arm

stevig vast. “Laat me los!”, zei Becca boos. “Becca,

het spijt me van alles, ik was gewoon zo woedend

dat ik me niet kon inhouden , ik was gewoon de

controle kwijt. Ik hoop dat je me kan vergeven?” vroeg Ella verdrietig. Voor dat Becca kon

antwoorden, was er ineens een ontploffing . Becca

en Ella keken elkaar vragend aan. Dan kwam hun

vader aan gelopen. Hij zat vol met zwarte vlekken.Plots viel zijn broek af. Becca en Ella barsten in

lachen uit. “ Pap, ik denk dat de kip dood is”, zei

Becca lachend. “En je broek hangt op je enkels,

pap”, zei Ella en ze wees naar haar vaders broek.



Hun vader keek naar beneden en trok zo snel

mogelijk zijn broek omhoog. “Als ik pizza’s bestel,

gaan jullie dan zwijgen?”, zei hun vader zuchtend.

“Oké pap”, zeiden Becca en Ella blij. Wanneer hun

vader naar de telefoon (die in de gang staat) ging,

zien Becca en Ella een reuze gat in de achterkant

van hun vaders broek. Ze begonnen weer te lachen

en Ella nam een foto van het reuze gat. Wanneer

hun vader terugkwam, stopte Ella haar gsm weer

weg. Ze probeerden niet te lachen, maar ze hieldenhet niet meer vol en proestte het gewoon uit. Hun

vader keek ze raar aan en vroeg wat er was. “Nee

niks, gewoon een grappig berichtje gekregen”, zei

Ella snel. Haar vader keek naar Becca en Becca glimlachte naar haar vader. Wanneer hun vader

naar zijn kamer ging en terug kwam, wist hij

waarom Ella en Becca aan het lachen waren. Hij

keek ze strak aan en zei: “Ik krijg jullie nog wel.”



“O nee, ik ben zo bang”, zei Becca plagend. “Ik hoop

dat mijn redder me redt”, zei Ella ( dramatisch)

plagend. Hun vader ging naar Ella en Becca en

pakte ze vast en knuffelde hun zo hard dat Becca

en Ella niet meer kon ademen. “Ik heb jullie

gewaarschuwd”, zei hun vader plagend.

“Pap…kan…je…ons...loslaten…we…krijgen…ge

en…lucht…meer”, zeiden Becca en Ella samen. “O

ja”, zei hun vader. “Sorry meiden, ik was jullie bijna

vergeten”. “Serieus, je was ons bijna vergeten. Wijstikten bijna door u”, zeiden Becca en Ella wanneer

ze uitbliezen. “Hé, willen jullie blijven zeuren of

pizza’s eten?” vroeg hun vader. “PIZZA, PIZZA,

PIZZA!!!”, riepen Becca en Ella luid. “Oké meiden,

ik ben binnen 30 minuten terug”, zei hun vader

toen hij vertrok. Wanneer hun vader weg was, ging

Ella de deur op slot doen en ging terug naar Becca.

Becca wist direct dat Ella haar verontschuldigingen



wilden aanbieden voor daarstraks. “O nee, ik moet

hier weg”, dacht Becca. Voordat ze kon vluchten,

zei Ella heel snel: “Becca wacht, we moeten spreken

over wat er daarnet gebeurd is”. “Shit, ik was bijna

vrij”, fluisterde Becca tegen zichzelf. “Laat me

alleen, Ella”, zei Becca gebroken. “Nee Becca, we

moeten praten. Kijk, het spijt me echt heel erg dat

ik het geheim verklapt heb. Pap en ik wilden u het

geheim vertellen als je morgen je superkrachten

zelf kon ontdekken. Maar nu weet je het dus, doormij”, zei Ella triest. Ella ging bijna huilen, maar

hield zich sterk. “Becca, het spijt me heel erg. Ik ben

de slechtste en de domste zus die er is”, zei Ella

huilend. “Heb je dat nu pas door”, fluisterde Beccazacht. “Oké dan, ik vergeef u. Maar stop dan met

janken alsjeblieft”, zei Becca irritant. “O, dank u

Becca. Je bent de beste zus die er is”, zei Ella blij.

“Weet ik toch”, zei Becca cool. Ze gaven elkaar een



Hoofdstuk 2

Ik heb mijn Superkrachten!!!!

* De volgende dag in Becca’s kamer*. “Dring –

dring – dring”, deed de wekker van Becca’s gsm. “

Dring – dring”. “Mmmm, nog 20 minuten”, zei

Becca moe. “Dring - dring - dring - drin g”,

herhaalde de wekker. Wanneer Becca zich

omdraaide, zocht ze met haar linkerhand haar

gsm. Wanneer haar wijsvinger de onderkant van

haar gsm raakte, waren haar gsm en haar

nachtkastje reeds bevroren zonder dat Becca het

besefte. * 25 minuten later*. “Becca, wakker

worden”, riep haar vader. “Pap, hoe laat is het en

welke dag is het?” vroeg Becca moe. “Het is 11u30en het is jouw verjaardag”, riep haar vader terug.

“Laat me nog slapen tot 24u”, zei Becca slaperig.

Becca had het woord ‘verjaardag’ niet gehoord.

“Rebecca Marina Johnson, kom onmiddellijk naar



beneden voor dat ik al je vrienden vertel dat je ’s

nachts scheten en boeren laat”, zei haar vader

plagend. “Pap, ten eerste: dat doe jij en ten tweede:

je durft het toch niet”, zei Becca vastberaden.

“Wow, ze kent me zo goed”, dacht Becca’s vader.

“Oké dan, ik hoop dat je een droge handdoek hebt,

want ik kom met water”. “Oké, ik kom al”, zei Becca

boos. Becca ging de badkamer binnen en deed de

kraan naar de koude kant open, maar wanneer ze

haar hand er onder hield, trok ze deze heel snelweer terug. “Au, mijn hand is te heet geworden.

Au!” zei Becca wanneer ze blies om haar hand te

laten rusten, maar wanneer ze blaast was haar

hand meteen bevroren. “Alle koala’s op een stok ,mijn hand is bevroren”, zei Becca geschokt. “Pap,

kom naar mijn kamer. NU!” riep Becca. Maar wat

ze niet zag, was dat haar hand opeens heel droog

was. “Wat is er nu aan de hand”, vroeg haar vader.



dus knoop dat maar goed in uw oren. Als ik iets

ontdekt heb en zeg dat het gebeurd is, dan is dat

ook gebeurd. Maak ik me zelf duidelijk?” riep

Becca kwaad. Wat Becca ook niet doorhad, was dat

je in haar pupillen vuur van woede kon zien.

“Becca, kijk eens om je heen”, zei haar vader bang.

Wanneer Becca keek, zag ze wat ze had gedaan.

“Pap, mag ik iets vragen?” vroeg Becca geschokt.

“Natuurlijk lieverd”, zei haar vader nerveus.

“Welke dag zijn we weer?”, vroeg Becca verbaasd.“Het is jouw verjaardag. Hoezo?” zei haar vader

vragend. “Wacht eens even, het is mijn verjaardag

en ik ben nu 16 jaar. Pap, weet je wat dat

betekent!!” zei Becca blij. “Wat dan?” vroeg haarvader. “IK HEB EINDELIJK MIJN

SUPERKRACHTEN !!!!” riep Becca super blij.

“Ho wacht, je hebt je superkrachten”, zei haar

vader verbaasd. “Het is toch duidelijk. Vandaag is



het mijn verjaardag, dus..”. “Dus je bent 16 jaar nu

en je superkrachten werken. Nu snap ik het weer”,

zei haar vader. “Wel Becca, ik ben blij voor je”, zei

haar vader trots. “Ik kan niet wachten om te

ontdekken wat ik kan”, zei Becca. “Ik heb mijn

superkrachten, ik heb mijn superkrachten. Pas op

wereld, want ik ben er”, zei Becca vrolijk. “Weet je

wat, als je straks naar mijn kamer komt na het

ontbijt. Dan geef ik je het boek om uw

superkrachten te bekijken en te controleren”, zeihaar vader. “En staat er in dat boek wat voor soort

superkrachten ik juist heb?” vroeg Becca. “Normaal

gezien wel, ja”, zei haar vader. “Dus kan ik ook

tijdreizen?” vroeg Becca enthousiast. “Nee, alleendeze superkracht heb je niet, maar de rest wel”, zei

haar vader geforceerd. Haar vader wist waarom ze

dat vroeg. Omdat ze op die manier kan teruggaan

naar haar moeder en zichzelf stoppen. “ Jammer,



maar dan heb ik bijvoorbeeld wel water, ijs en

sneeuw, vuur, aarde en nog andere dingen”, zei

Becca nieuwsgierig. “ Ja dat wel, alles behalve

tijdreizen”, zei haar vader. “Zelfs vliegen?” vroeg

Becca blij. “Ja, raar maar waar”, zei haar vader blij.

“Ik kan niet wachten om mijn superkrachten te

proberen”, zei Becca benieuwd. “Kom, we gaan

ontbijten”. “Oké, maar eerst moet ik dringend gaan

plassen”, zei Becca. “Oké dan, ik zie u beneden”, zei

haar vader wanneer hij weg ging. 5 minuten laterkwam Becca blij naar de tafel om te gaan ontbijten.

“Gelukkig verjaardag, kleine zus”, zei Ella super

blij. “Oei, dat is waar ook. Ella gaat een feestje doen,

ik was dat compleet vergeten”, dacht Becca. “En?Heb je jouw superkrachten al ontdekt?” vroeg Ella

benieuwd. “Ja, ik heb ze ontdekt. Bedankt”, zei

Becca zuchtend. “Wow, rustig. Ik vroeg het

gewoon”, zei Ella geschokt. “Sorry, ik ben gewoon



moe en wil slapen. Maar ik heb daarnet mijn

superkrachten ontdekt. Dus na het ontbijt, ga ik

leren hoe ik mijn superkrachten kan controleren

en natuurlijk ook ontdekken welke superkrachten

ik juist heb”, zei Becca moe. Na het ontbijt ging

Becca naar haar vaders kamer om het boek te

nemen en ging naar buiten om te oefenen. “Oké, ik

ben benieuwd welke superkracht ik als eerste moet

doen. Het eerste is: water. Oké dan”, zei Becca

zuchtend. Becca ging een emmer water halen en ging terug naar de tuin. “Oké”, zei Becca.

“Concentratie en diep ademen stond er in het boek ”.

Becca moest met haar hand het water aanraken en

dan een druppel op haar ene hand doen en debeweging maken die het boek beschreef. Wanneer

de druppel de hele tijd van de ene hand naar de

andere gaat, volg het water van de druppel mee.

“Oké, dat is het dan. Nu de volgende kracht”, zei



Becca vastberaden. “En de volgende is: aarde.

Joepie”, zei Becca sarcastisch. “Hoe ga ik dat nu in

hemelsnaam doen”, zei Becca verbaasd. “Dat haat

ik het meest bij iets”, zei Becca. Becca was woest ,

maar wanneer ze haar voet woest op de grond

zette, startte er opeens een hevige aardbeving. Toen

deze over was, riep de buurvrouw van haar

linkerkant: “Rebecca, is het mijn verbeelding of was

het echt een aardbeving”. “Geloof me, ik weet het

niet, Mevrouw Peeters. Ik ben even geschokt als uhoor”, zei Becca verbaasd. “Nou oké, doe de

groetjes aan uw vader en uw zus”, zei mevrouw

Peeters blij. “Zal ik doen, mevrouw Peeters”, zei

Becca beleefd terug. Wanneer mevrouw Peetersterug binnen was, was Becca heel erg verrast over

wat er gebeurd was. “Oké, dat was cool. Eens kijken

wat ik nog met aarde kan. Hé, dat moet wel

lukken”, zei Becca al denkend. Ze deed haar beide



handen bij elkaar en blies heel rustig. “Oké, dat

moet het zijn”, zei Becca geconcentreerd. Opeens

zette ze haar voet schuin naar voren en haar

linkerhand ( in een vuist) op de grond. Dan deed ze

supersnel haar schuine voet terug naast haar

andere voet en terwijl ze dat deed, ging haar

linkerhand snel naast haar zij. Vervolgens deed ze

haar handen naar boven en opeens was er aarde

uit de grond !!! “O ja, gelukt”, zei Becca blij. “Becca,

gaat het met u?” vroeg haar vader bezorgd.“Natuurlijk pa, hoezo?” vroeg Becca verrast. “Nee

gewoon, omdat er was opeens een aardbeving was

en ik dacht dat er is gebeurd was met u”, zei haar

vader opgelucht. “Ik ben er geweest”, dacht Beccazenuwachtig. Becca glimlachte naar haar vader en

zei helemaal niks meer. “Waarom ben je …, wacht

eens even. Jij veroorzaakte die beving of niet soms,

hé?”. “Oeps”, zei Becca verward. “En gaat het een



beetje, weet je al welke superkrachten je allemaal

hebt?” vroeg haar vader nieuwsgierig. “Ja, ik heb:

water, aarde, vuur, lucht, elektriciteit, teleporteren,

tornado, ijs en sneeuw, de seizoenen veranderen,

de tijdverandering, in dromen van andere mensen

gaan, zand, helium, het weer, deuren openen, mijn

look veranderen, storm, gedachten lezen, visioenen

krijgen, bliksem, gevoelens voelen, iets of iemand

laten zweven, rotsen, natuur, vliegen,

muziekinstrumenten bespelen, lasers schieten, vaneen man tot vrouw of omgekeerd, in het water

ademen, alles terug opnieuw doen , iemand zijn

geheugen wissen, iemands zijn of haar stem

nadoen, als ik een schok krijg dan word ik groter,onzichtbaar zijn, krachtveld, ik kan over water

stappen, magnetisch, door de muren gaan en op de

muren of ook op iets anders gaan stappen,

elastisch, en ik ben ook nog supersnel , supersterk,



superslim en nog andere die ik niet meer weet”, zei

Becca zuchtend. “Oké dan, het eten gaat klaar zijn

in 5 uurtjes”. “Oké doei”, zei Becca. En Becca ging

terug oefenen. *5 uurtjes later*. “Becca, het eten

staat klaar”. “K om al”, zei Becca moe. Becca ging

naar binnen en zat op haar stoel. “ Je bent zeker heel

erg moe van al dat oefenen”, zei haar vader

lachend. “Yup”, zei Becca moe. Na het eten ging

Becca direct naar haar kamer. Dan kwam haar

vader en gaf aan Becca een nachtzoen.“Welterusten Becca”. “Slaap wel pap”, zei Becca

moe. Van de andere kant van de stad, was er een

mysterieuze man die stiekem naar Becca keek. “Zie

eens nou, Becca heeft haar superkrachten en haarvader gaat haar beschermen. Ooh, zo lief. Ik haat

lief!!! Het zou toch zonde zijn dat haar vader

vermoord werd, hahaha. Ze weet niet wat ze gaat

meemaken, zei de stem van de mysterieuze man.



Hoofdstuk 3

De mysterieuze man

* De volgende dag*. “Becca, wakker worden. Het is

uw eerste dag op school”, zei haar vader luid.

“wAT!!! NU AL!!”, zei Ella geschokt. “Ja, de

vakantie is al voorbij”. “WHAT THE-, wacht

dus als ik het goed begrepen heb… Het is nu school

en jij zegt het nu pas. Serieus!!!” riep Ella boos. “Ik

kan er niets aan doen, maar maak u klaar. Ik moet

je zus ook nog wakker maken”, zei haar vader.

“Wat met mij?”, zei Becca vragend. “AAAA,

Becca je laat me een hoedje schrikken en hoe kan je zo snel klaar maken?” vroeg haar vader

verbaasd. “Superk rachten. Hint, hint”, zei Becca

normaal. “ Je moet deze handschoenen aandoen, zo

kan je je superkrachten verbergen”, zei haar vader



wanneer hij de handschoenen gaf. “Pap, mag ik

gewoon voor één keer de handschoenen in mijn

stijl doen”. “Doe maar”, zei haar vader droog.

“Joepie!!!”, zei Becca blij. Ze veranderde de

handschoenen in leer in de zelfde kleur als haar

jasje. “Man, ik vind niets om aan te trekken”, zei Ella

zeurend. “Wow Becca, je ziet er cool uit”. “Weet ik”,

zei Becca kalm. “Becca kan je…”. “Oké, maar voor

één keer dan”, zei Becca snel. Becca veranderde

snel met haar superkrachten de stijl van Ella endeed de handschoenen terug aan. “Dank u zusje, ik

betaal je terug”, zei Ella blij. “Zal wel”, zei Becca.

“Komaan meiden, jullie moeten snel jullie schoenen

aandoen, w ant de bus komt er bijna aan”, zei haarvader geschrokken. Becca en Ella deden snel hun

schoenen aan, pakten hun boekentas en gingen

naar de plaats waar ze hun bus haalden. “Hallo

meiden”, zei de buschauffeur. “Hoi Phillip”, zei de



meiden. “Becca, zullen we hier gaan zitten”, zei Ella

wanneer ze naar de plek wees. “Oké dan”, zei Becca

met tegenzin. Ze kwamen aan op school en stapten

de bus uit. “BECCA!!!!” riep een meisjesstem.

Becca draaide en riep: “EMILY!!!!”. “Ik heb je heel

erg gemist”, zei Emily blij. “Ik u ook”, zei Becca blij.

Emily was Becca’s beste vriendin, ze waren beste

vriendinnen sinds de 1ste kleuterklas. “En wat is er

allemaal gebeurd? Heb je eindelijk een vriendje

gehad of heb je er nu een?” vroeg Emily . “Wat hebik je nu al 1000 keer gezegd, ik heb geen vriendje

en ik wil er ook nooit een. Waarom wil jij zo graag

dat ik een vriendje heb? Wacht eens even. Laat me

raden, weer een vriendje”, zei Becca wanneer zemet haar hand op haar voorhoofd slaagt. Emily

lachte en knikte heel rustig haar hoofd. “O nee,

meid het is al uw 28ste keer dat je een vriendje hebt.

Kom op!!”, zei Becca terwijl ze met haar ogen



draaide. “Hoe bedoel je?’” vroeg Emily verbaasd.

“Nou, je gaat van het ene vriendje naar het andere”.

“Nietes, ik ga het je bewijzen, want hij komt er juist

aan”, zei Emily terwijl ze naar James wees. “Hallo

schat, hoe gaat het met mijne toekomstige vrouw?”

vroeg James romantisch. “O James”, zei Emily en

giechelde. “O God, help me”, dacht Becca. “O James,

dit is Becca, mijn aller -aller- aller- aller- aller-

aller- aller- aller- aller- aller- allerbeste vriendin

ooit”, zei Emily enthousiast. “Wow, dat is veel ‘aller’,zeg”, zei James verbaasd. “Dat is normaal, want we

doen bij de eerste ‘aller’ altijd wanneer we voor het

eerste keer elkaar ontmoeten en dat was in de 1ste

kleuterklas”, zei Emily trots. “Wel, leuk je teontmoeten, Becca”, zei James beleefd. “O, je hebt

geen flauw idee hoe blij ik ben om je te ontmoeten”,

zei Becca geforceerd. Maar Becca is eigenlijk

ontzettend woedend, want James is haar



James die dat stuk deed”, zei Becca zacht. Het was

een lange stilte tussen de vriendinnen, maar dan

ging de bel. Het was tijd om naar de les te gaan.

“Nou, tot aan de bus. Doei”. “Doei Becca”, zei Emily

triest. Wanneer Emily verdrietig weg ging, voelde

Becca de emoties van Emily en rende naar haar

vriendin en gaf haar een dikke knuffel. “Dank je,

dat had ik een beetje nodig. Maar hoe wist je dat ik

een knuffel nodig had?” vroeg Ella verbaasd. “Hé,

ben ik je beste vriendin of niet”, zei Becca snel.“Becca, gaat het met jou?”. “Het gaat, maar we

moeten naar de les, doei”. “Doei Becca”, zei Emily

blij. Wanneer Becca zag dat Emily weg was, was ze

opgelucht. “Het was zo’n een klein beetje en ze wisthet. Gelukkig heeft ze niks door”, dacht Becca

opgelucht. * Na school bij de bus*. “Hoi Becca, hoe

ging het?” vroeg Emily benieuwd. “Nou …”. “Laat

me raden, je viel constant in slaap”, zei Emily



vastberaden. “Wow , je kent me zo goed”, zei Becca

geschokt. Ze lachten zich dood in de bus, maar toen

ze uitstapten, was er een vreemde man die hun

kant opkwam. Wat ze niet wisten was dat die man

eigenlijk de mysterieuze man was. “Hallo Becca,

herken je me nog”, zei de mysterieuze man. “Ik ken

u niet, meneer”, zei Becca verward. “O echt, nou ik

weet van u moeder. Ik weet dat jij …”. “ZWIJG!!!

U WEET NIKS OVER MIJN MOEDER EN

HET ZIJN OOK U ZAKEN NIET”, riep

Becca kwaad. “O oké, zo wil je het spelen. Dan

gaan we spelen”, zei de mysterieuze man. Hij pakt

Emily bij zich en met zijn zwarte krachten liet hij

opeens een mes tevoorschijn komen. “Weet je, hetzou toch een zonde zijn als er iets gaat gebeuren

met je vriendin, hé. Denk je niet Becca?”, zei de

mysterieuze man. “Becca, help me!”, riep Emily

bang. “ Ja help haar, Becca”, zei de mysterieuze man



sluw. De mysterieuze man deed zijn gemene lach.

“O mam, hopelijk vergeef je me voor wat ik nu ga

doen”, dacht Becca triest. “Laat mijn vriendin nu

los, wil je vechten? Dan gaan we vechten”, zei

Becca zelfverzekerd. De mysterieuze man liet Emily

los en nam de uitdaging aan. “Laat het gevecht

maar beginnen”, zei de mysterieuze man

vastberaden. De mysterieuze man viel Becca

meteen aan, maar Becca kon zijn aanval nog net

missen door zich af te duwen tegen een boom eneen achterwaartse salto te doen. “Haha, je miste. Jij

bent te traag”, zei Becca lachend. “Nu gaat het

beginnen”, zei Becca. Ze deed haar handschoenen

uit en viel de mysterieuze man aan. Emily keek meteen open mond wanneer ze zag dat Becca haar

superkrachten gebruikte. “Ha, is dat alles wat je

kan”, zei Becca stoer. “Lach maar, maar ik ben niet

klaar met jou”, zei de mysterieuze man kwaad.



“Maar ik ben wel klaar met jou”, zei Becca

zelfzeker. “Emily, hou je vast”. “Oké”, zei Emily

nerveus. Becca zette haar voet naar voren en

stampte heel hard op het grond, zodat er weer een

aardbeving ontstond. “Ik krijg je nog wel, Becca”,

zei de mysterieuze man. Opeens was hij weg en

Becca ging snel naar Emily om haar te helpen.

“Becca, dat was zo vet gaaf”, zei Emily

opgewonden. “Dank je, maar ik moet nog iets doen.

Hopelijk ga je me vergeven voor wat ik nu gadoen”, zei Becca zenuwachtig. Becca blies tot haar

vriendin bevroren was en wiste de herinnering van

daarnet uit haar geheugen. Vervolgens blies Becca

haar vriendin terug normaal en deed haarhandschoenen snel aan. “Wat is er gebeurd?” vroeg

Emily duizelig. “Oh, je viel opeens flauw en ik

probeerde je te wekken en dan was je opeens

wakker. Gelukkig maar ook”, zei Becca snel. “Oké



dan, zullen we maar naar huis gaan”, zei Emily

bang. “Oké doei, tot morgen Emily”. “Tot morgen

Becca”, zei Emily rustig. Wanneer Becca thuis

kwam, deed ze haar schoenen uit . “En hoe was

jouw eerste schooldag, Becca?” vroeg haar vader

opeens achter haar. “AAAAAA!!! Pap je liet me

schrikken !!!”, riep Becca geschrokken. “Sorry

lieverd”, zei haar vader kalm. “En hoe was het”.

“Goed hoor, pap”, zei Becca nerveus. “Oké dan, kom

je eten”, zei haar vader verbaasd. “Kom al”, zeiBecca kalm. “Gelukkig maar, nog even en ik was

er geweest”, dacht Becca opgelucht. Wanneer

Becca aan de tafel ging zitten en rustig haar

handschoenen uitdeed, riep Ella plots haar naamzo hard dat Becca haar per ongeluk bevroor. “Oeps,

sorry Ella”, zei Becca wanneer ze Ella ontdooide.

“Waarom heb je mij bevroren?” vroeg Ella boos. “Ik

kan er niets aan doen, ik was geschrokken doordat



je mijn naam riep. Waarom riep je mijn naam?”

vroeg Becca verward. “O ja dat, dankzij jouw

superkrachten om mijn stijl te veranderen, waren

alle meiden zo jaloers en besloten ze om het uit te

maken met hun vriendjes. Omdat hun vriendjes

mij de mooiste meisje ter wereld vonden”, zei Ella

fier. “Oké dan”, zei Becca terwijl ze met haar ogen

draaide. “Pap, wat gaan we eten ?” vroegen de

meiden tegelijk. “We gaan pasta met scampi’s en

champignons eten en de saus is de witte saus”,antwoordde hun vader. “Mmm, lekker”, zeiden de

meiden hongerig.



Hoofdstuk 4

De nachtmerrie

Na het eten ging Becca snel naar haar kamer en

deed haar huiswerk . “Klaar”, zei Becca blij. Ze deed

haar boeken opzij en deed een dutje. *In de droom

van Becca* . “Je zult nooit alleen zijn Becca”, zei een

zachte stem in haar droom. “Wie zei dat, laat je zelf

eens zien als je durft”, zei Becca stoer. “Becca,

waarom heb je mij vermoord?”. “Mam, ben jij dat?”zei Becca bang. “Waarom heb je mij vermoord,

Becca?” vroeg haar moeder raar. “Mam, het was

per ongeluk. Ik was toen 2 jaar, mam”, zei Becca

triest. Opeens was iemand aan het zingen. Beccavolgde de stem van de persoon, hoe verder ze gaat,

hoe lichter het wordt. Dan ziet Becca haar mama

met haar vader en een baby. Die baby was zij,

Becca. “Ongelofelijk dat we een prachtige meisje



hebben”, zei Becca ’s moeder blij. “ Ja dat is ze

zeker”, zei haar vader. Wanneer Becca net naar

haar moeder wilde gaan, was het opeens pikzwart

. “O Becca, je moeder was zo blij dat je geboren was

en toch heb je haar vermoord”, zei een diepe stem.

“Wie ben jij en wat wil je van mij?” zei Becca

woedend. “O Becca toch, zo zwak, zo bang en zo

dom”, zei de diepe stem terug. “NIEMAND ZEG

DAT IK ZwAK, BANG OF DOM BEN”,

riep Becca boos. “Ik zeg gewoon de waarheid,

Becca”, zei de diepe stem kwaadaardig. “Laat jezelf

dan eens zien als je durft”, zei Becca zelfverzekerd.

Wanneer de persoon tevoorschijn kwam, wist

Becca meteen wie het was. Ze was heel erg kwaadtoen ze zag dat de diepe stem de mysterieuze man

was. “Jij weer”, zei Becca woest. “Heb jij dat nu pas

door, jij bent echt hersenloos en zwak. Weet jij dat?

O wacht, mijn excuses, je weet helemaal niks zoals



Het is de einde van uw verhaal”, zei de mysterieuze

man. “NEEEEE!!!”, riep Becca terwijl ze wakker

werd. “Becca, gaat het lieverd ?” vroeg haar vader

bezorgd. “Pap!!!”, zei Becca blij wanneer ze haar

vader omhelsde. Opeens begon Becca te huilen.

“Het is oké lieverd, het is gedaan”, zei haar vader

rustig. “Pap, beloof me dat je altijd bij me blijft”.

“Becca, maak je geen zorgen, ik beloof dat ik altijd

bij je ben. Omdat ik van je hou. Dat mag je nooit

vergeten, lieve schat”, zei haar vader haar geruststellend. “Ik hou ook van jou, pap”, zei Becca

blij. “Kom, geef jouw papa een dikke knuffel”, zei

haar vader plagend. “Pap, dat deed ik toen 5 jaar

w as. Ik ben nu een grote meid”, zei Becca. “Ja datzal wel”, zei haar vader plagend. “Oké, jij gaat er

aan, pap”, zei Becca plagend. “O nee, ik kan beter

gaan rennen”, zei haar vader wanneer hij naar de

keuken ging. “Zotte pap”, zei Becca lachend.



Hoofdstuk 5

Ik ben het Probleem!!

Opeens kreeg Becca een visioen, waarin haar

vader vermoord wordt. “Nee, niet pap”, dacht Becca

triest. Becca huilde weer en wanneer ze huilde,

blonk elke traan zo fel dat er een grote verlichting

ontstond, deze verlichting kwam naar haar toe.

Daarin zag ze haar familie en haar vrienden in hun

huis, ze waren aan het feesten en aan het babbelen.

Opeens zag ze de 8 jarige vrolijke Ella die de

mensen hun aandacht trachtte te krijgen door te

roepen: “Beste mensen, hier is ze. De persoon waarwe allemaal op gewacht hebben, de schattige en de

jarige én mijn kleine zusje: Becca!!!”, zei Ella trots.

Iedereen was heel erg blij wanneer ze Becca met

haar moeder en vader zagen. “Mam, ben jij dat



echt. Ik heb je zo hard gemist”, zei Becca wanneer

ze naar haar moeder ging om haar te knuffelen.

Maar wanneer ze dat deed, ging haar moeder recht

door haar heen. Becca schrok. “Zij kan je niet zien

of horen”, zei een stem in haar hoofd. “Wie bent je?

Ga uit mijn hoofd”, zei Becca bang. De stem zei niks

en was weg. Becca negeerde wat er gebeurde in

haar hoofd en volgde haar vader en moeder. Ze zag

dat ze tussen haar ouders zat en vond het fijn. Maar

wanneer haar vader weg was, zag ze hoe haarmoeder haar opnam en een gelukkig verjaardag

wenste. Opeens wist Becca wat er aan de hand was.

Het was haar 2de verjaardag , de dag waarop haar

moeder gaat sterven. Ze ging snel naar haarmoeder en zag hoe dat zij in het verleden haar

hand op de borstkas van haar moeder legde. Becca

probeerde om haarzelf te stoppen, maar het lukte

niet. “ Je kan je superkrachten niet gebruiken”, zei



de stem in haar hoofd weer. “Ga uit mijn hoofd,

mens”, zei Becca. Toen zag Becca dat haar ogen

donkerrood waren en opeens haar hand (die op

haar moeders borstkas lag) zwarte superkracht

gebruikte om haar moeder te vermoorden.

Vervolgens zag ze dat haar moeder flauw viel en

dat haar vader heel snel naar haar moeder liep en

vroeg aan Ella wat er gebeurde. Ella vertelde wat

ze zag en begon heel hard te huilen. Haar vader

ging naar haar moeder en draaide haar moederom. “Christina, hou vol schat. We gaan naar het

ziekenhuis, oké”, zei haar vader bang. “ Johan,

Becca… had.. donker.. rode.. ogen.., bescherm..

Becca.. en.. Ella … Ze.. hebben .. je.. nodig… Zeker..Becca, ik.. hou.. van.. jullie..”, zei Becca’s moeder

voor dat ze stierf”. “CHRISTINA!!!, WAKKER

WORDEN!!! WE HEBBEN JOU NODIG!!

KAN IEMAND ME HELPEN!!! HET



MAAKT NIET UIT WIE, MAAR HELP ME

TOCH!!!”, riep Becca’s vader bang. Becca zag hoe

de mensen naar haar moeder keken en niks deden.

“Alsjeblieft, iemand !!!”, zei haar vader triest. Maar

het was al te laat. “Mama?” vroeg Ella bang. “Ella, je

mama is weg voor altijd”, zei haar vader verdrietig.

“Is.. ze… dood ?!!” vroeg Ella geschrokken. “Sorry

lieverd, maar ja”, zei haar vader sip. “Nee, ze mag

niet weg. Mama, mama, kom terug alsjeblieft. Ik

heb je nodig”, zei Ella huilend en knuffelde het

lichaam van haar moeder. “HET IS

ALLEMAAL DE SCHULD VAN BECCA,

WE GAAN WRAAK NEMEN EN

VERMOORDEN HAAR!!!”, zeiden de mensen

boos. “Niemand gaat mijn dochter doden, ga

alstublieft weg”, zei haar vader net op tijd. De

mensen gaan weg en Becca zag de begrafenis van

haar moeder. Opeens kwam het licht terug, Becca



werd meegesleurd met het licht. Ze kwam terug in

haar kamer. “Ik heb mam vermoord, Ella had gelijk:

ik ben de slechtste dochter ooit. Maar hoe komt het

toch dat ik donkerrode ogen had?” dacht Becca

verward. “Hé Becca, alles oké. Ik hoorde een groot

kabaal en door dat kabaal kon ik mijn huiswerk

niet doen. Gaat het?” vroeg Ella geschrokken. “Ja,

het gaat. Sorry voor het storen”, antwoordde Becca

normaal. “Zeker?”, zei Ella vragend. “Ik zei dat het

gaat, begrepen”, zei Becca boos. “Oké, ik vroeg het gewoon, je moet niet zo boos zijn”, zei Ella. Ella ging

terug naar haar kamer en liet Becca met rust.

“Waarom moet alles wat bij mij gebeurt, slecht

zijn? Ik w ou dat ik stierf in jouw plaats, mam”, zeiBecca stil. “Ik kan het niet geloven dat je dat zei,

Becca”, zei de stem in haar hoofd terug. “GA UIT

MIJN HOOFD!!!”, riep Becca. “Becca, gaat het?

Ik hoorde jouw geschreeuw”, zei haar vader



bezorgd. “Nee pap, het gaat niet. Er was een licht,

en toen ik daar in ging zag ik mam op de dag

wanneer ze stierf door mij en dan is er ook een stem

die in mijn hoofd zit”, zei Becca angstig. “Ik kan het

niet meer aan pap”. “Becca, maak je geen zorgen.

“Ik heb…”, zei haar vader. “Laat me raden, je gaat

me voor altijd beschermen. Je hebt het aan mam

belooft, hé”, zei Becca verdrietig. “Becca, ik weet

dat….”. “Nee pap, het was echt mijn schuld. Als ik

niet geboren was, dan zou mam voor altijd bij jouen Ella geweest zijn. Ik ben het probleem”, zei Becca

huilend. “Becca, dankzij jouw moeder hebben we

jou. Jij hebt iets speciaal, je hebt superkrachten en

ik ben 1 miljard procent zeker dat jou moeder blijis dat ze zo’n lieve, leuke, grappige, stoere en

gevoelige dochter heeft gekregen”, zei haar vader

zelfverzekerd. “Denk je het echt, pap?” vroeg Becca

kalm. “Nee, ik ben er heel erg zeker van”, zei haar



vader blij. “Dank je wel, pap”. “Kom, dan gaan we

naar Anita de Geert voor een ijsje”, zei haar vader.

“Oké, ik ga me snel klaarmaken en ik kom”, zei

Becca blij.* 1 minuut later*. “Klaar!!!”, zei Becca

snel. “Oké, wacht in de auto en ik kom met Ella”, zei

haar vader terwijl hij zijn autosleutels gaf. Becca

ging naar buiten en nam haar handschoenen mee.

Maar wanneer zij in de garage kwam, stond de

mysterieuze man er weer. “JIJ wEER!!”, riep

Becca boos. De mysterieuze man verdween plotswanneer hij Becca’s vader za g. “Becca, waarom ben

je niet in de auto?”, zei haar vader achter haar.

“Aah, pap. Stop met me te laten schrikken. Nog even

en ik had jou ook bevroren”, zei Becca geschrokken. “Zullen we gaan”, zei Ella wanneer er

een pijnlijke stilte was. “Mag ik deze keer vooraan

zitten?”, vroeg Becca snel. “Nee, het is nu mijn

beurt”, zei Ella sneller. “Wil je dat ik u in een



ijsstandbeeld verander of in een worm of nog beter

ik verander je in een schoenveger. Jij mag kiezen”,

zei Becca vastberaden. “Dat durf je niet”, zei Ella

angstig. “O wedden dat van wel”, zei Becca slim.

“Hé, ik heb me bedacht. Becca mag vooraan zitten”,

zei Ella bang. “Dank je”, zei Becca blij. “Wij zijn

ervandoor”, zei hun vader verbaasd. *In de Anita de

Geert *. “Wat willen jullie graag bestellen?” vroeg

de mevrouw van de Anita de Geert. “één vanille met

stukjes chocolade en 2 cookie ijs alstublieft”, zeihun vader tegen de kassierster. “Dat is dan 3.50

euro alstublieft”, zei de kassierster. “Alsjeblieft, hier

mevrouw” ,zei Becca’s vader. “Dank u wel en hier

zijn jullie ijsje. Dank u wel om te komen bij Anitade Geert, tot ziens”, zei de kassierster. “Pap, kunnen

we in het park eten?” vroeg Ella zacht. “Oké, omdat

het toch mooi weer is, waarom niet”, zei haar vader

blij. Ze gaan naar het park en Ella gaat naar het



kraantje om water te drinken. “Hé pap, ik ga

wandelen, is het oké?” vroeg Becca kalm. “Het is

oké als je voorzichtig doet, want je weet wel

waarom. Hé ?”, zei haar vader snel. “Ja pap, ik ga

voorzichtig doen”. “Beloof d?” vroeg haar vader

ongerust. “Beloofd pap”, stelde Becca hem gerust.

“Oké dan, veel plezier schat”, zei haar vader gerust.



Hoofdstuk 6

Maya!!

Becca ging een eindje wandelen, maar terwijl ze

stapt, komt de stem in haar hoofd terug. “Becca, pas

op. Je loopt gevaar, pas op”, zei de stem in haar

hoofd. “Jij weer, ga toch weg uit mijn hoofd”, zei

Becca te gen de stem in haar hoofd. “Becca, hij komt

naar u. Ga terug naar je vader, nu, voor het te laat

is”, zei de stem in haar hoofd opnieuw. “Wat bedoel

je ‘hij komt naar u’?” vroeg Becca aan de stem in

haar hoofd. De stem in haar hoofd zei niks. “Kom

op, zeg wie die ‘hij’ is”, zei Becca. “Hij komt

dichterbij, ga weg Becca!” riep de stem in haar

hoofd. “Maar wie is ‘hij’?” vroeg Becca opnieuwaan de stem. “O hallo Becca”, zei de mysterieuze

man opeens. De mysterieuze man stond achter

Becca en juist wanneer Becca wilde rennen, nam

de mysterieuze man haar armen en draaide haar



om. Hij nam haar nek vast, net zoals in haar

nachtmerrie. “Laat me los”, zei Becca k waad. “Laat

me even denken, NEE NOOIT, HAHAHA!!”,

zei de mysterieuze man kwaadaardig. “Becca !!!”,

zei een bekende stem. Het was Ella die haar zag.

“Laat haar onmiddellijk los, domkop”, zei Ella snel.

“O zo lief, je zus wil als eerste dood gaan”, zei de

mysterieuze man tegen Becca. Hij liet Becca los en

ging naar Ella. “Je hebt een afspraak in de hemel,

Ella”, zei de mysterieuze man wanneer hij Ella bijhaar nek nam. “LAAT HAAR LOS!!!”, zei Becca

terwijl ze de mysterieuze man aanviel. “Ren Ella,

NU!!”, riep Becca naar Ella. “Maar Becca…”, zei Ella

ongerust. “NU ELLA!!”, riep Becca tegen Ella.Ella rende weg en het was gewoon Becca tegen de

mysterieuze man. “Haha, laat de show maar

beginnen”, zei de mysterieuze man kwaadaardig.

De mysterieuze man maakte met zijn zwarte



krachten een pistool en vuurde het af op Becca.

Gelukkig kon Becca met haar krachten net op tijd

een muur van elektriciteit maken. De mysterieuze

man probeerde de muur te breken, terwijl hij dit

probeerde, viel Becca de mysterieuze man aan met

water (dat in ijs veranderde). “Is dat alles wat je

kan”, zei de mysterieuze man. “Nee, dit was een

kleine afleiding”, zei Becca. “WAT !!!”, zei de

mysterieuze man verbaasd. Becca viel de

mysterieuze man aan met de bomen die al languit gestorven waren. “Wow , wat ben ik bang voor

de natuur zeg”, zei de mysterieuze man sarcastisch.

“Als ik jou was zou ik zwijgen en rennen voor dat

dit gebeurt”, zei Becca sluw. Becca pakte een groterots en viel de mysterieuze man aan, vervolgens

viel ze aan met vuur recht naar hem, met aarde,

met lucht en daarna kwam er een windstorm recht

op de mysterieuze man af. “ Ik ga je breken, al is dat



het kleine meisje opeens te huilen. “Hé, waarom

huil je, kleine meid?” vroeg Becca verbaasd. “Ik ben

bang dat mama al weg is zonder mij”, antwoorde

het kleine meisje bang. “Ik ben er zeker van dat

jouw mama jou ook aan het zoeken is”. “Echt

waar?” vroeg het kleine meisje zacht. “Ja, ik ben er

zeker van, lieve schat”, zei Becca haar

geruststellend. Opeens hoorde ze een angstige stem

van een moeder. “MAYA, MAYA, WAAR

BEN JE!!!”,

riep de moeder. “MAMA, IK BEN

HIER !!”, riep het meisje terwijl ze Becca meetrok

aan haar arm. “Auw, je doet me pijn, Maya”, zei

Becca snel. “Sorry”, zei Maya snel. “Maya, lieverd.

Ik heb je overal gezocht. Ik was bang dat er iets was gebeurd. Gaat het?” vroeg haar moeder bang

terwijl ze haar dochter omhelsde. “Het gaat mama,

maak je geen zorgen”, zei Maya. Becca zag hoe

gelukkig de dochter en de moeder waren wanneer



ze elkaar omhelsde. Becca dacht opeens aan haar

moeder en begon te huilen. “Alles oké, mevrouw?”

vroeg Maya geschrokken. “Zeg maar Becca en het

gaat hoor”, zei Becca wanneer ze haar tranen snel

wegveegde en een geforceerde glimlach toonde. “O

dank je wel Becca, dankzij jou is Maya gelukkig

veilig. Hoe kan ik jou ooit bedanken”, zei de moeder

van Maya. “Nou, mijn advies is gewoon dat u moet

genieten van elk moment dat jij en je dochter

samen hebben, voor het te laat is”, zei Becca snel.“Oké dat zal ik doen, dank je wel. Maar ik heb nog

een vraagje. Maya ga maar naar de auto, papa

wacht op je”, zei de moeder snel tegen Maya. “Oké

mammie”, zei Maya terwijl ze naar de auto ging.“Nou, mag ik je iets vragen Becca?” vroeg de

moeder van Maya. “Natuurlijk, denk ik”, zei Becca

verward. “Ik weet dat het persoonlijk is, maar is

jouw moeder misschien gestorven?” vroeg de



moeder van Maya. Becca zweeg en keek naar het

grond. “O het spijt me erg voor dat”. “Nee, u hoeft

zich niet te verontschuldigen, maar waarom vraag

u dat eigenlijk ?” vroeg Becca verbaasd. “Omdat

wanneer iemand me helpt met Maya, dan willen ze

meestal geld als beloning en deze keer was dat niet

het geval”, antwoorde de moeder van Maya. “Dat

is eigenlijk waar van dat geld gedoe”, zei Becca

lachend. “Wat gebeurt er hier?” vroe g Becca’s

vader plots achter haar.“AAAA!!”

riep Becca geschrokken. “O, bent u de vader van Becca?” vroeg

de moeder van Maya. “Ja hoezo?” vroeg Becca’s

vader verbaasd. “Uw dochter heeft mijn dochter

gevonden en haar geholpen om mij te zoeken. Zeheeft me ook goed advies gegeven”, zei de moeder

van Maya blij. “O echt”, zei Becca’s vader verbaasd.

“Ja, nou ik moet gaan, maar leuk je te ontmoeten,

Becca”, zei de moeder van Maya. Wanneer de



Hun vader zag Ella rennen en volgde haar. Ze

zagen Becca huilen en haar wond verstoppen.

“BECCA!!!”, riep haar vader bang. Haar vader

rende naar Becca en belde de ziekenwagen.*5

minuten later *. “Waar is ze ?” vroeg de dokter aan

vader wanneer ze eraan kwamen. “Daar, bij mijn

andere dochter”, zei vader bang. De verpleegsters

namen een brandkar en zette Becca in de

ziekenwagen. Becca’s vader en haar zus reden

achter de ziekenwagen aan naar het ziekenhuis.



Hoofdstuk 7

BECCA!!!

*In het ziekenhuis*. “En dokter, wat heeft ze?”

vroegen Ella en haar vader tegelijk. “Ze heeft een

ernstige diepe wonde op haar rug, maar gelukkig

hebben we ze kunnen verzorgen”, zei de dokter

kalm. “Kunnen we haar zien?” vroeg Ella bang.

“Nee, nog niet. Maar om 18u kan u haar bezoeken”,

antwoordde de dokter rustig. “Dokter, hoe laat is

het nu?” vroeg Ella nieuwsgierig. “Het is net 17u,

dus u moet nog een uur wachten”, antwoordde de

dokter. “Oké, nogmaals dank voor u hulp”, zeiden

Ella en haar vader. “Graag gedaan, het is mijn taak

om voor mensen te zorgen”, zei de dokter wanneerhij een hand gaf aan Ella en haar vader. “Nog een

fijne dag”, zei de dokter glimlachend. Wanneer de

dokter weg was, begon Ella opeens te huilen. “Hé,

de dokter zei dat met Becca alles goed is. Waarom



huil je?” vroeg haar vader ongerust. “Stel je dat er

iets was gebeurd met Becca of dat ze ook dood zou

gaan, net als mam. Dat kan ik mezelf nooit

vergeven”, zei Ella huilend. “Lieverd, luister naar

me, ik beloof dat alles goed komt met Becca en ook

met jou”, zei haar vader wanneer hij een knuffel en

een kusje gaf op hoofd. “Dank je pap”, zei Ella blij.

“Nu moeten we wachten, oké”. “Oké”, zei Ella. *In

de droom van Becca*. “Becca, Becca toch. Wat erg

dat jij gewond bent”, zei een diepe stem in haardroom. “WIE ZEI DAT!!! Kom tevoorschijn als je

durft”, riep Becca boos. “Waarom zou ik naar jou

moeten luisteren, hé waarom?” vroeg de diepe stem

kwaadaardig. “Jij weer, maar wat wil je toch vanmij. Ga weg uit mijn droom”, zei Becca. “Waarom

zou ik dat doen. De pret begint … NU!!”,

“AAAAA !!! Mijn rug!”, riep Becca wanneer de

mysterieuze man haar snel omdraaide en haar



tegen de muur (dat gemaakt werd door de zwarte

kracht) liet botsen. *Buiten de droom*. “DOKTER

!!! DE PATIENT VALT wEG!!”, riep de

verpleegster wanneer ze zag dat Becca’s hart

sneller ging kloppen dan normaal. De verpleegster

nam het bed van Becca met Becca erbij en spurtte

ermee naar de dokter. “Wat gebeurt er?” vroeg de

vader van Becca bang. “Bent u haar vader”. “Ja”, zei

Becca’s vader ongerust. “Kom mee met mij”, zei de

dokter snel. “Mag mijn andere dochter ook mee?” vroeg de vader vlug. “Ja natuurlijk, maar kom nu

mee”, zei de dokter. *Ondertussen in Becca’s

droom*. “wAT wIL JE TOCH VAN MIJ”,

riep Becca terwijl ze op de grond viel op haarknieën door haar rug. “Wat ik wil is jouw

superkrachten gebruiken om het hele universum

in mijn macht te hebben”, zei de mysterieuze man.

“Nou, daar komt er niks van in”, zei Becca wanneer



ze terug recht stond en weer aanviel. De

mysterieuze man hield Becca’s nek vast en

probeerde met zijn krachten een zwart gif tot bij

Becca te krijgen, maar Becca kon net op tijd het gif

bevriezen. De mysterieuze man brak het bevroren

gif met zijn zwarte kracht. “O Becca, is dat alles wat

je kan”, zei de mysterieuze man wanneer hij op

Becca een zwarte pijl afvuurde. Becca maakte een

schild van ijzer en veranderde de pijl in steen en

stuurde de pijl terug. “Au, mijn arm. Mijn goeiezelfs”, zei de mysterieuze man sarcastisch. “Nu ga

je dood”, zei de mysterieuze man wanneer hij

Becca’s bloed in zijn macht kreeg. “Mijn bloed,

AAAAAA!!!”, riep Becca terwijl ze terug op haarknieën viel. *Buiten de nachtmerrie*. “DOKTER,

DE PATIENT HAAR BLOED WORDT

OPEENS ZwART”, riep de verpleegster

ongerust. “Dokter, wat bedoelt de verpleegster



daarmee?” vroeg Ella angstig. “Je zus gaat dood als

ze nu niet wakker wordt”, zei de dokter

gefrustreerd. “wAT!!”, zei vader geschrokken.

“Kunnen we iets doen, dokter?” vroeg Ella geschokt.

“Nee, we kunnen alleen maar hopen en

ondertussen alles proberen wat in onze macht ligt”,

zei de dokter snel. *Ondertussen*. “O Becca, hoor je

dat? Je zus en je vader maken zich grote zorgen

over jou. Jammer genoeg ga je naar de hemel en je

moeder zien”, zei de mysterieuze mankwaadaardig. “Wacht eens even, eigenlijk ga je je

moeder niet zien want ze is bang van je en je

moeder is te zwak en erg, erg, erg dom”, zei de

mysterieuze man vastberaden. “NU IS HET

GENOEG, JE GAAT ER AAN”, riep Becca

woest. Ze was zo woest dat ze de bloedcontrole (die

de mysterieuze man gebruikte om haar bloed in

zijn controle te houden) verwoeste en hem aanviel.



riep een andere verpleegster. “O nee, dat is slecht,

heel erg slecht”, zei de dokter wanneer hij op het

scherm keek. “Geef mij de defibrillator”, zei de

dokter snel. De verpleegster gaf hem de

defibrillator en de dokter gaf Becca een schok.

*Ondertussen* “O, dat is spijtig dat je niet wakker

wordt. Hé Becca”, zei de mysterieuze man slecht.

“Wacht eens even. Maar natuurlijk, het is mijn

droom en ik kan mijn eigen nachtmerrie

beheersen”, dacht Becca snel . Becca werd opeensmachtiger dan de mysterieuze man. “Maar hoe…”,

mompelde de mysterieuze man. “Het is tijd dat je

voor goed weg gaat uit mijn droom”, zei Becca

wanneer ze een reuze tornado liet ontstaan endaarna een hevige aardbeving afstuurde op de

mysterieuze man. “Zo zo, het wondertje gaat mij

verwoesten. Dat gaat leuk worden, voor mij”, zei de

mysterieuze man terwijl hij Becca aanviel. Maar



wanneer de mysterieuze man Becca wilde

aanvallen, werd Becca plots onzichtbaar. “Ik vind

jou wel”, zei de mysterieuze man sluw. Opeens

stond de mysterieuze man in een cirkel van vuur

en ijs. “Wat krijgen we nou”, zei de mysterieuze

man sarcastisch. “O, ik ben zoo bang”, zei de

mysterieuze man plagend. Daarna kwam er een

harde wind en de mysterieuze man stond tegen de

muur van ijzer. “Ha, is dat alles wat je k…”, zei de

mysterieuze man. Maar voor dat hij klaar was metzijn zin, had Becca een mes gemaakt uit het

bevroren vuur en een verroeste zwarte ijzersteen

voor de mysterieuze man en vernietigde de

mysterieuze man. *Buiten de droom*. “DOKTER,DE PATIENT WORDT NIET wAKKER!!!”,

riep de verpleegster bang. “Kom op, het moet

lukken”, zei de dokter gestrest. “We hebben nog 60

seconden voor dat ze sterft”, zei de dokter. “60



seconden !!!!”, riepen Ella en haar vader vanachter

het raam. “Eén, twee, drie… schok”, zei de dokter

tegen de verpleegster. * In de droom* “Oké, hij is

eindelijk weg, maar hoe kom ik hier uit”, zei Becca

angstig. “Becca, je moet snel uit deze droom

ontwaken voor dat je sterft”, zei de stem weer.

“Maar ik weet niet hoe”, zei Becca bang. “Help me

alstublieft”, zei Becca smekend. “Ik ben er voor jou,

Becca en ik ga je helpen”, zei de stem

geruststellend. “Maar hoe?” vroeg Becca. “ Je moet gewoon aan een persoon denken die voor jou erg

belangrijk is en dan kan je weg uit deze droom”, zei

de stem kalm. “Wat bedoel je daar precies mee?”

vroeg Becca verbaasd. “Ik bedoel dat je moetdenken aan iemand die je al jaren nodig had en nu

ga ik weg. Maar het zal je lukken, Becca. Gewoon

vertrouwen in hebben”, zei de stem en toen

verdween ze. “De persoon die je al die jaren nodig



had”, dacht Becca zacht . “Mam, dat is het. Het is

mam. O mam, help me alsjeblieft, ik weet dat het

mijn schuld is dat je nu er niet meer bent. Maar ik

hou zielsveel van jou. Alsjeblieft”, zei Becca triest.

Opeens was er een licht dat steeds dichterbij kwam.

Becca hoorde opeens Ella schreeuwen van

angst.*Ondertussen* “NOG 10 SECONDEN!”,

riep de verpleegster. “Kom op nou, het moet

lukken”, zei de dokter . “Nog 5 seconden”, zei de

verpleegster. ‘”Drie , twee , een, piep !!”, zei de scherm. “Het is te laat, ze is weg”, zei de dokter.

“NEEEE !!!”, riep Ella en rende naar Becca. “Becca,

Becca. Kom terug alsjeblieft”, zei Ella verdrietig.

Haar vader kwam en zag Ella bij haar zus op haarbeide knieën op de grond. “Alsjeblieft, ik wil jou

niet ook kwijt. Kom terug, Becca”, zei Ella huilend.

“Het spijt me, mevrouw. Maar je zus is weg”, zei de

dokter triest. Haar vader kwam naar Becca en gaf



voor de laatste keer een kus op haar voorhoofd en

begon ook te huilen. Opeens was er een licht en dat

licht was zo helder, dat de dokter en de

verpleegsters bijna verblind waren. Wanneer dat

licht weer weg was, was Becca wakker. “BECCA

!!!!”, riepen Ella en haar vader blij. “Waar ben ik”,

zei Becca met haar ogen half open. “ Je bent in het

ziekenhuis en je bent veilig hier”, zei haar vader

gerust. “Hallo mevrouw Johnson, hoe voelt u zich

nu?” vroeg de dokter verward. “Een beetje duizelig,maar het gaat. Hoezo?” vroeg Becca verbaasd.

“Gewoon om te checken en je rug?” vroeg de dokter

nog steeds verward. “Een beetje pijn, maar het is

toch verzorgd”. “Natuurlijk, mevrouw Johnson enstraks gaat de verpleegster je iets te eten brengen”,

zei de dokter. “Oké”, zei Becca glimlachend. “Dat

was een wonder, hé”, zei de dokter. “Ja, dat was het

zeker”, zeiden Ella en haar vader tegelijk. Wanneer



de dokter weg was en de verpleegster vroeg aan

Becca wat ze graag wou eten en weg ging, was Ella

terug aan het huilen . Maar deze keer van

blijdschap. “Waarom huil je?” vroeg Becca

verward. “O Becca, ik dacht je net als mam weg

was. Maar gelukkig niet”, zei Ella wanneer ze Becca

een knuffel gaf. “Oké dan”, zei Becca verbaasd.

“Lieverd, wil je mij en Becca even alleen laten?”

vroeg haar vader aan Ella. “Oké”, zei Ella terwijl ze

de kamer verliet.



Hoofdstuk 7

Pap!!

Wanneer Ella de kamer uit was, nam haar vader

een stoel en ging naast Becca zitten. “Wat is er

gebeurd, lieverd?” vroeg haar vader ongerust. “Wat

bedoel je pap?” vroeg Becca verward. “Wat is er net

gebeurd, hoe komt het dat je vastzat in je droom?”

vroeg haar vader. “O dat, ik wil er niet over praten”,

zei Becca bang. “Alsjeblieft Becca, zeg het maar.

Maak je geen zorgen, we hebben de tijd”, zei haar

vader haar geruststellend. “Weet ik, maar het is te

pijnlijk”, zei Becca angstig. “Becca, als je dat al

pijnlijk vindt, dan denk ik dat je iets anders had dat

meer pijnlijker was in u leven”, zei haar vader snel.“Het is gewoon dat je het niet gaat begrijpen”, zei

Becca droevig. “Becca lieverd, al mijn hele leven

zorg ik voor jou en Ella. Dus wees niet bang om het

tegen mij te zeggen”, zei haar vader kalm. “Je weet



toch dat je me altijd alles kan vertellen, hé”. “Ja pap,

dat weet ik best, maar beloof dat je niet zal

schrikken?” vroeg Becca aan haar vader. “Dat

beloof ik. Nou zeg het me, lieverd”, zei haar vader

kalm. “Oké, nadat ik gevallen was, kwam ik een

diepe slaap. Daar hoorde ik een diepe stem en ik

wist eerst niet wie dat was. Maar toen werd

duidelijk dat die diepe stem mijn vijand was”, zei

Becca tegen haar vader. “Wacht eens even, heb jij

een vijand?” vroeg haar vader verbaasd. “Ja?” zeiBecca verward. “Oké en verder”, zei haar vader.

“Oké, dus toen ik hem zag, wou hij me aanvallen.

Gelukkig was ik sneller, maar toen ik hem aanviel,

was hij plots verdwenen. Ineens verscheen hijweer, maar nu vlak achter mij. Hij draaide mij om

en duwde mij tegen een zwarte muur. Ik viel op

mijn knieën van de pijn. Dan zei hij dat hij mijn

krachten wil hebben om over het hele universum



te heersen. Toen hij dat zei ben ik terug

rechtgestaan om hem aan te vallen. Maar dan nam

hij mij vast bij mijn nek en wou hij gif laten

binnendringen in mijn lichaam, maar ik kon zijn

gif net op tijd bevriezen. Daarna maakte hij een pijl

van zijn krachten en stuurde die op mij af . Maar

ik heb een schild van ijzer gemaakt en zijn pijl in

mijn macht gekregen en naar hem gestuurd. Deze

pijl kwam in zijn arm terecht, maar dan opeens

kreeg hij controle over mijn bloed en daardoor wasik te zwak om terug te vechten. Maar toen begon

hij over mam, ik werd zo boos dat ik zijn kracht

van bloedcontrole heb kunnen verwoesten en hem

weer aanviel. Daarna verdween hij weer enverscheen vlak voor mij. Hij probeerde opnieuw

zijn gif te laten binnendringen, ditmaal in mijn

longen. Hij zei me ook dat ik niet meer kon wakker

worden. Maar ik was machtiger dan hem en



jouw moeders dood en zei dat jij de moordenaar

was, de mensen geloofden hem niet omdat ze

weten dat je nog maar een kleine meisje was. Maar

hij zei dat jij een gevaar bent voor de mensheid

toen begonnen stilaan mensen hem te geloven.

Daarom wilden ze u niet meer zien”, vertelde haar

vader boos. “Wacht, wat heeft hij nu gedaan !?!?!”,

zei Becca kwaad. “Ja, je hebt het goed gehoord”, zei

haar vader boos. “En kan je me zeggen wie dat juist

is?” vroeg Becca nieuwsgierig. “ja”, zei haar vader.“Oké, zeg het dan”, zei Becca vlug. “Becca, die man

is eigenlijk je…..”, zei haar vader. Maar voor hij

kon antwoorden, gingen alle lichten van het hele

ziekenhuis uit. Becca hoorde ineens een gegromnaast haar en wanneer de lichten terug aan gingen,

was haar vader opeens weg. “Becca, alles goed?”

vroeg Ella bezorgt. “Met mij prima, maar waar is

pap?” vroeg Becca angstig. “Hij was toch hier bij



jou?” zei Ella verward. “Zie je hem misschien

hier?!?!”, zei Becca bang. “Waar kan hij nu zijn?”,

zei Ella verdrietig. “Is hij misschien niet naar jou

gekomen?” vroeg Becca gepanikeerd. “Nee, de

lichten gingen uit en weer aan. Dus ik dat hij hier

bij jou gebleven w as”, zei Ella met grote ogen tegen

Becca. “Wacht eens even, als hij niet bij jou is. Naar

waar is hij dan gegaan?” vroeg Becca gestrest. “Ik

weet het niet, Becca. Maar ik hoop dat hij niet ver

is”, zei Ella triest. “Ga dan kijken waar hij is,slimmerik!!!!”, riep Becca snel. Ella ging de kamer

uit en ging zoeken naar haar vader. Ondertussen

kwam de dokter er aan en zag Ella lopen. Hij hield

haar tegen en vroeg: “mevrouw Johnson, waar isuw zus en is ze oké?”. “Ja, het gaat met haar en ze

is in haar kamer. Maar ik moet nu gaan, sorry”, zei

Ella snel en ging terug zoeken. *Ondertussen bij

Becca*. “Hoelang duurt dat voor ze pap vindt”,



dacht Becca haarzelf. Becca ging rechtstaan en

pakte de paal naast haar bed vast om te zorgen dat

ze niet viel. Wanneer ze bijna bij de deur was,

kreeg ze weer een visioen. In dat visioen zag ze dat

haar vader gevangen was en dat hij slaag kreeg.

Becca schrok zich en ging terug zitten, toen zag ze

in een andere visioen een zwarte tijger. Becca kon

het niet geloven en hoopte dat Ella hun vader snel

zou vinden. Maar wanneer Ella terug kwam in

tranen, wist Becca dat ze haar vader niet gevondenhad. “Waar kan hij toch zijn”, zei Ella huilend. Ella

zag dat er een traan uit Becca’s ooghoek rolde en

ging direct naast haar zitten. “Het spijt me Becca”,

zei Ella huilend. “Nee, het spijt mij , ik ben gewoon…”, zei Becca gekwetst. “Je bent wat, Becca. Laat

het los”, zei Ella een beetje kalm. “Ik ben gewoon

bang dat er zal iets gebeuren met pap en dat het

mijn schuld is”, zei Becca gebroken. “Maar Becca,



het is niet jouw schuld”, zei Ella. “Maar jawel, als

hij dood gaat door mij, dan zal ik mijzelf nooit

vergeven, ik ben een monster”, zei Becca triest.

Becca barstte in tranen en viel in de armen van

haar zus. Ella kalmeerde haar en gaf haar een

troostknuffel. “Becca, kijk naar mij”, zei Ella.

“Waarom moet ik naar u kijken”, zei Becca met

haar ogen vol tranen. “Becca, kijk naar mij

alsjeblieft”, zei Ella kalm. Becca keek Ella huilend

aan. “Luister, wat er ook zal gebeuren, ik ben ervoor u. Met of zonder krachten ben je nog steeds

mijn kleine, lieve en sterke zusje en vergeet nooit

dat zelfs als je alleen bent, ik nog steeds zielsveel

van je hou”, zei Ella geruststellend. Becca glimlachte naar Ella en gaf Ella een dikke knuffel.

“Dank je Ella”, zei Becca zacht. “Graag gedaan

Becca, daar zijn zussen voor”, zei Ella blij. Opeens

werd er een brief onder de deur geschoven en Ella



nam de brief en gaf hem aan Becca. “Becca , als je

wil dat je lieve vader niet sterft, ga dan terug slapen

met je zus naast je en ik zie je binnen een uur. De

mysterieuze man”. “Dus hij heeft pap”, dacht Becca

boos. “Becca wat staat er op die brief ?” vroeg Ella

benieuwd. “Ella, ga naast mij liggen en slaap!!”,zei

Becca boos. “Als dat voor pap is, dan oké”, zei Ella

nerveus. De twee dames gingen tegelijk slapen,

maar wat ze niet door hadden was dat de

mysterieuze man haar eigenlijk trachtte temisleiden om Becca haar krachten te ontnemen.

Wanneer de mysterieuze man eindelijk kwam,

ging naast Becca zitten en wanneer hij bijna haar

voorhoofd wou aanraken, nam Becca (met haar gesloten ogen) zijn hand en viel hem direct aan.

“Hoe, maar wat? Je was toch in slaap?!?!”, zei de

mysterieuze man verbaasd . “Zoals ik je al zei, IK

BEN NIET DOM!!!!”, zei Becca woest. “Maar je



zus wel”, zei de mysterieuze man. “Als ik jou was,

zou ik niet zo zeker zijn”, zei Ella achter hem terwijl

ze een scherpe mes op zijn nek duwde. “Als je echt

denkt dat je gaat winnen, dan vergis je je, Becca”

zei de mysterieuze man sluw. “O, maar dat denk ik

niet. Ik ben er zeker van”, zei Becca slim. “Ella, nu”,

zei Becca snel. Ella draaide de mysterieuze man en

deed supersnel een draai en stampt met haar

rechtervoet tegen het hoofd van de mysterieuze

man en gaf hem een boks op zijn buik. Daarna gingElla snel achter Becca staan en nam voor de

zekerheid een stap naar achter. “Nu Becca !!!”,riep

Ella snel. Becca maakte haar zus en zichzelf

onzichtbaar en verplaatste zich achter demysterieuze man.



Hoofdstuk 8

De tijger

De mysterieuze man zag de meiden niet meer en

ging dus terug naar zijn schuilplaats zonder dat

hij door had dat de meiden eigenlijk achter hem

waren. Wanneer ze bij de schuilplaats

aankwamen, zagen ze dat hun vader gevangen was

met veel rode strepen op zijn rug. “Wel, uw

dochters zijn verdwenen en hadden me verslagen”,

zei de mysterieuze man sluw. “Laat ze gaan en laat

ze gerust”, zei hun vader. “Ik zou niet weten

waarom ik naar jou zou luisteren en omdat je weer

onbeleefd was, ga ik je straffen”, zei de mysterieuze

man wanneer hij hun vader een slag gaf .

“AAAAAAAAAAAA!!!!!!”, riep hun vader van



de pijn. Becca zag haar vader slaag krijgen en

realiseerde dat dit hetzelfde was als in haar visioen.

Wanneer de mysterieuze man nog een keer wou

slagen, hield Becca zijn hand tegen en Ella nam

zijn zweep af. “Huh?!?!!?”, zei de mysterieuze man

verbaasd. Becca spuwde koude wind naar de

mysterieuze man, zo hard dat hij een standbeeld

werd van ijs. “Becca, Ella. Zijn jullie dat echt?”

vroeg hun vader kreunend. “Ja pap, w e komen je

redden”, zeiden de meiden fluisterend tegelijktegen hun vader. “Niet als ik hem in mijn macht

heb”, zei de mysterieuze man kwaadaardig.

Wanneer de mysterieuze man aanviel, kon Becca

net op tijd een muur van steen maken om haarvader en zus te beschermen. “Ella, jij blijft bij pap

en bevrijd hem”, zei Becca snel. “Maar Becca wat

gaat jij dan doen?”, zei haar vader bang. “Maak je

geen zorgen, pap. Ik ga hem aanvallen”, zei Becca



kwaad. “Maar Becca, dat is te gevaarlijk. Ik wil jou

ook niet verliezen”, zei haar vader ongerust. “Pap,

ik ga voorzichtig zijn, dat beloof ik”, zei Becca snel.

“Oké, ik vertrouw je op je woord, Becca”, zei haar

vader snel. “Oké, Ella houd pap even vast”, zei

Becca vlug. “Oké”, zei Ella bezorgd. Becca brak snel

de muur en stuurde die naar de mysterieuze man.

Becca maakte een nieuwe en steviger muur voor

haar vader en zus. “Au, mijn tand”, zei de

mysterieuze man. “O, doet je tand zeer”, zei Beccasarcastisch. “Nee, maar jij zal wel pijn hebben”, zei

de mysterieuze man zelfverzekerd. ‘Huh?!?!?!?

AAAAAAAA!!!”, riep Becca wanneer ze in een

doorgang was en op de grond viel. “Au, mijn maag”,zei Becca kreunend van de pijn. “Ziezo, het wonder

heeft pijn. Ocharme. NIET DUS,

HAHAHAHAHA”, zei de mysterieuze man

kwaadaardig. Opeens ontstond er een rots van



aarde die Becca terug liet rechtstaan en Becca

sneed ze in grote platte cirkels en stuurde die naar

de mysterieuze man. “Dat was slim gespeeld, maar

jammer genoeg moet het nu gedaan zijn”, zei de

mysterieuze man. Hij maakte zwart vuur en

stuurde die naar Becca, maar Becca sloeg het

zwarte vuur met haar voet en veranderde het vuur

in bliksem en stuurde die via haar voet (die

omhoog was) naar de mysterieuze man. “Je bedoeld

zeker over jou”, zei Becca woedend. Wanneer hijopstond, begon de mysterieuze man te lachen.

“Waarom lach je”, zei Becca woedend. “O Becca,

wil je weten waarom. Dat laat ik je zelf uitzoeken”,

zei de mysterieuze man. Opeens werd allespikzwart. “Becca, Becca. Help me”, zei een

vrouwelijke stem. “Mam, waar ben je?” vroeg Becca

bang. “Becca, help me !!!!”, zei de stem van haar

moeder. Becca rende zo hard als ze kon en volgde



de stem van haar moeder. Maar wanneer ze er was,

stond er een tijger voor haar. Becca wist dat die

tijger dezelfde was als die uit haar visioen. “Becca,

je moet die tijger verslaan en daarna die deur

binnengaan, voor de deur verdwijnt”, zei de stem

in haar hoofd snel. “Oké”, zei Becca tegen de stem.

Opeens viel de tijger Becca aan, maar Becca sprong

over de tijger en zette die gevangen in een kooi van

ijzer en steen. Maar wat ze niet zag was dat die

tijger meteen kon ontsnappen haar opnieuwaanviel.”Aaaaa!! Mijn nek. Oké, nu is het

genoeg!!!”, riep Becca kwaad. Haar handen hingen

vol bloed door de krassen in haar nek. Ze viel de

tijger aan en vernietigde die.



werden haar ogen blauw en werd Becca

teruggebracht in de tijd. Becca werd terug

gebracht naar haar huis. Ze zag dat er mensen aan

het feesten waren en ze wist dat het over haar 2de

verjaardag ging, de dag dat haar moeder stierf.

“Niet alweer hier, ik weet dat ik haar per ongeluk

vermoord heb, ik wil dat niet weer zien..”, zei Becca

verdrietig. Opeens spoelde de tijd door tot bij de

moment waar haar vader weg ging om haar

verassing te halen. Ze zag dat haar moeder haarnam om een kusje te geven. Maar opeens zag ze dat

de mysterieuze man achter haar was en zijn zwarte

krachten naar haar deed. Op dat moment zag ze

dat zij haar hand op de borstkas van haar moederzette. Dan zag ze dat de mysterieuze man voor haar

stond en haar ogen rood maakte. Dan zag Becca dat

haar moeder haar op de zetel zette en op de grond

viel. Ze zag dan haar vader naar haar moeder liep



en haar wou helpen. Maar wanneer haar moeder

haar laatste woorden zei, nam de mysterieuze man

haar ziel en maakte daarvan zwart stof en stopte

het in een kleine flesje. Dan zag ze dat de mensen

boos waren omdat ze dachten dat het haar schuld

was. Dan zag ze de volgende dag de begrafenis van

haar moeder. Wanneer haar familie wegging, zag

Becca dat de mysterieuze man het graf van haar

moeder omhoog deed en haar lichaam wegnam.

Opeens was hij verdwenen. Daarna zag Becca eenblauw licht naar haar komen en wanneer ze in dat

blauwe licht was, werd ze terug gebracht naar het

heden.“AAAAAAAAAAAAAAAAA”,

schreeuwde Becca wanneer ze terug normaal wasen haar hand terug nam. “Hij was het, hij was het

al die tijd”, zei Becca kwaad. Daarna ging Becca

terug naar haar familie en vertelde alles wat ze had

gezien”. “WAT DEED HIJ!!!!”, zeiden Ella en



haar vader boos. “Je hebt het goed gehoord, hij

vermoorde mam”, zei Becca teleurgesteld. “Wauw

Becca, heb je dat nu pas door dat ik het heb

gedaan”, zei de mysterieuze man sluw.



Hoofdstuk 10

Neeeeee!!!!

Becca zette de muur om haar vader en zus te

beschermen terug en keek de mysterieuze man

woedend aan. “JIJ GAAT ER VOOR

BOETEN”, zei Becca kwaad. Ze deed bliksem met

vuur, water, ijzer, lucht en lazer samen en stuurde

dat naar de mysterieuze man. De mysterieuze man

deed een schild van zwarte aarde, maar Becca wassterker dan hem en deed aarde erbij en brak het

zwarte schild en raakte de mysterieuze man in zijn

maag. De mysterieuze man lag op de grond door de

pijn. “Au, mijn maag”, zei de mysterieuze mansarcastisch. “Dat was omdat je mijn vader sloeg.

DIT IS VOOR MIJN MOEDER !!!”, zei Becca

woest. Ze liet alle stenen naar haar komen en

wanneer de mysterieuze man terug opstond,



stuurde Becca de stenen naar de mysterieuze man

en deed daarna metaal naar hem, dan maakte ze

een tornado van ijs, water, vuur, zand en magneet

en stuurde die naar de mysterieuze man. Daarna

deed ze een aardbeving en tegelijk een storm naar

de mysterieuze man. “Wat, maar hoe deed jij dat?”

vroeg de mysterieuze man verbaasd. “Dat ga je

nooit weten”, zei Becca boos. “ Je wilt het niet

zeggen? Daar ga nu voor boeten”, zei de

mysterieuze man wanneer hij de zwarte tijgerterug bracht en hem sterker maakte. Vervolgens

deed hij een zwarte cirkel rond Becca en de tijger.

Terwijl Becca vocht met de tijger, brak de

mysterieuze man de muur die Becca’s familiebeschermde kapot en nam haar vader. “PAP !!!!!”,

riep Ella bang. Becca draaide zich om en zag de

mysterieuze man met haar vader. “Ik moet die

tijger vermoorden”, dacht Becca bij haarzelf. Becca



maakte een zwaard van hout en ijzer en stak die in

het hart van de tijger. Becca zag het zwarte bloed

van de ti jger en zag de tijger sterven. “Oké, dat is

voorbij. Nu pap redden”, dacht Becca snel. Becca

zag dat de mysterieuze man een mes tegen de nek

van haar vader zette. “Laat hem los”, zei Becca boos

en bang. “Oké, zal ik doen”, zei de mysterieuze man.

Maar wanneer hij dat deed, gooide hij haar vader

op de grond en maakte zwart ijs met daarin

dodelijk gif en stuurde dat naar haar vaders hart.“AAAAAAA !!!!! MIJN HART”, riep haar

vader pijnlijk. “PAP !!!!”, riep Ella geschrokken en

rende naar haar vader. “Becca, help me”, zei haar

vader terwijl hij huiverde van de pijn. “ Jij wil jevader redden, hé Becca. Maar dat gaat je toch niet

lukken”, zei de mysterieuze man sluw. Becca

negeerde de mysterieuze man en ging naar haar

vader. “Pap, hou vol. Ik ga jou redden”, zei Becca op



van de zenuwen. Maar wat Becca niet zag was dat

de mysterieuze man achter haar een giftige pijl

maakte en die wou afschieten op Becca. Wanneer

hij schoot, zag Becca’s vader de pijl en duwde

Becca opzij. “AAAAAAAAA!!!!!”, riep haar

vader. “NEEEEEEEEEEE!!!!”, riepen Becca en Ella

tegelijk. “Pap, doe je ogen niet dicht. Hou vol pap,

alsjeblieft”, zei Becca verdrietig. “O Becca toch, je

vader gaat sterven en het is jouw schuld”, zei de

mysterieuze man. “Mijn schuld,MIJN

SCHULD!!! IK HEB GENOEG VAN U!!!!”,

riep Becca woedend. Ze werd zo woedend dat haar

ogen ,opeens zonder dat ze dat besefte, erg wit

werden. Ze stak een mes van ijzer, ijs, bliksem,metaal, elektriciteit en steen in zijn hart en

vermoorde de mysterieuze man. Becca werd dan

terug normaal en ging naar haar vader.



het lichaam van de mysterieuze man lag, werd de

mysterieuze man terug wakker. “Ze gaan er voor

boeten dat ze me hadden vermoord.

HAHAHAHA!!!”, zei de mysterieuze man

kwaadaardig. “Ik ga haar een mooie verassing

brengen en ik hoop dat Ella dat ook leuk vindt”, zei

de mysterieuze man sluw. Opeens was hij weg, op

zoek naar Ella.

Wordt vervolgd!!

Rebecca Johnson de Waarheid Achter de Muur

Documents

Transcript of Rebecca Johnson de Waarheid Achter de Muur