„Zo meisje.‟ Zegt Jessica

terwijl ze in haar

badkleding in de

babykamer staat.

„Heb jij besloten mama

een cadeautje te geven?‟

Vraagt ze terwijl ze

voorzichtig aan de luier

van Rosemarijn ruikt.

Vrolijk legt Jessica haar

dochter op de commode

en trekt haar pakje uit.

Rosemarijn staart met

open mond naar haar

moeder en begint dan

met een lachje op haar

gezicht te kirren.

„Zo meisje. En probeer

hem nu alsjeblieft voor

meer dan 3 uur schoon te

houden.‟ Zegt Jessica

lachend als ze

Rosemarijn weer in haar

wiegje legt.

Opeens voelt ze twee

armen om haar heen en

nog steeds lachend draait

ze zich om.

„Ik heb die promotie!‟

Jubelt Sietse vrolijk.

„Ik zei toch dat het je

ging lukken.‟ Zegt

Jessica trots.

„Ik ben trots op je.‟ Zegt

ze voordat woorden

overbodig worden.

„Misschien moeten we

het vieren.‟ Zegt Sietse

geheimzinnig.

Even later klinkt er veel

lawaai uit de grote

slaapkamer.

Terwijl Jessica en Sietse

de liefde bedrijven, valt

Rosemarijn in slaap.

Veel later komen de twee

weer boven de dekens

uit.

„Ik hou van je.‟ Mompelt

Sietse.

„Ik ook van jou.‟

Even vergeet Jessica de

hele challenge en kruipt

ze dicht tegen Sietse aan.

Midden in de nacht staat

ze echter aangekleed met

Rosemarijn in de

keuken.

„Jij weet wel hoe je je

mama bezig moet

houden hé?‟ Vraagt

Jessica lachend terwijl

ze haar dochtertje gulzig

ziet drinken.

De volgende morgen

heeft ze een

verschrikkelijke pijn in

haar buik en leegt haar

maag in de WC.

“Dat kan maar 1 ding

betekenen.” Denkt ze

zelfvoldaan maar toch

ook walgend als ze de

WC bekijkt.

De volgende paar weken

blijft er maar 1 gedachte

door haar hoofd gaan.

Bij alles wat ze doet

denkt ze onwillekeurig

aan het kleintje dat

(waarschijnlijk) in haar

buik groeit.

Natuurlijk gaat het

dagelijksleventje gewoon

door.

Dat houd vooral de

verzorging van

Rosemarijn in.

Nu Jessica de top van

haar carriere en

daarmee haar

levenswens*heeft

gehaald, heeft ze steeds

meer vrije dagen.

* Ze is écht „Minister van

Onderwijs‟, maar net als

bij Lars toendertijd is

haar levenswens niet

vervuld. :/

Ze probeert die vrije tijd

nuttig te besteden door

haar skills wat op te

krikken en de nodige

baantjes in het zwembad

te zwemmen.

Ze ligt vaak op haar rug

in het helder blauwe

water de tobben over

haar challenge en het

feit dat Sietse eigenlijk

best een geweldige man

is.

Ze heeft van die

momenten dat ze het

liefst stopt met de

challenge, maar iets in

haar lijkt haar tegen te

houden.

Om haar gedachten even

op iets anders te richten

begint Jessica hard te

trappen op de trimfiets.

Het resultaat mag er

zijn, want na haar 7

zwangerschappen (en

nog veel meer op komst)

heeft ze haar buikje

weggewerkt en wat

spieren gekweekt.

Een paar maanden later

is al duidelijk zichtbaar

dat ze zwanger is.

Terwijl ze Rosemarijn

uit haar wiegje haalt

denkt ze glimlachend

terug aan de reactie van

Sietse.

De bevalling kan elk

moment zijn, en

langzaam dwalen haar

gedachten af naar een

nieuw baby‟tje.

Opeens trekt Rosemarijn

kirrent aan haar

vlecht, alsof ze iets wil

duidelijk maken.

Lachend kietelt Jessica

haar in haar buikje.

„Weet je, aangezien je

vader toch pas laat

thuiskomt, kunnen we je

verjaardag wel nu

vieren.‟ Zegt ze terwijl

Rosemarijn zachtjes

prutteld en belletjes met

haar speeksel vormt.

Zo gezegt, zo gedaan.

Trots houdt Jessica even

later de lieve peuter

versie van Rosemarijn

vast.

Het enige dat

Rosemarijn níet van

haar heeft is de donkere

huidskleur.