Portretinterview Wim Nelemans
description
Transcript of Portretinterview Wim Nelemans
“Eerste jaar dood, tweede jaar nood, derde jaar brood”
Wim Nelemans (26) begon twaalf jaar geleden met het bouwen van computers in de garage van
zijn vader. Het bouwen van pc’s ging over naar IT-specialisatie en de garage werd verruild voor een
tweeverdiepingen tellend bedrijfspand in Oosterhout. Resbo IT is ondertussen een florerend
bedrijf en krijgt steeds meer naam in de IT-sector. De snoepwinkelketen Jamin is bijvoorbeeld al
jaren klant. Een interview met een jonge duizendpoot.
“Ze moeten het je gunnen.” Vanaf de bovenverdieping bij Resbo IT kijk je uit op een groot grasveld.
Als je bij de rand gaat staan en omlaag kijkt zie je de werkplekken liggen. Aan de vergadertafel begint
mede-eigenaar Wim Nelemans zijn verhaal: “Deze vide is gebouwd met een symbolische betekenis.
Het creëert ruimte en staat voor groei. Maar die groei was er nooit geweest als de mensen het me
niet hadden gegund. Midden 2009 ging het dusdanig goed met ons bedrijf dat we besloten naar een
dubbel zo groot bedrijfspand te verhuizen. Omdat het nog gebouwd moest worden, hadden we hier
heel veel inspraak in. Bepaalde muren konden we verplaatsen en we zagen onze ruimte per dag
veranderen. Heel mooi om mee te maken.” De ruimte staat in schril contrast met het vorige pand.
Geen eigen ingang, geen eigen toilet en een onoverzichtelijke werkruimte tussen de vergaderzaal en
de bureaus maakte het een rommelig geheel. Maar dat was al een heel verschil met het begin. Een
werkbank in een garage naast het huis van zijn vader, dat was waar het allemaal begon.
Het begin
Zittend op de Mavo besloot Wim al op zijn veertiende dat hij een eigen computerbedrijfje wilde
beginnen. Maar hoe doe je dat? De meeste mensen starten pas als ze achttien zijn. En vier jaar
wachten was geen optie. Wim’s vader bood uitkomst. Hij schreef zich in bij de Kamer van
Koophandel en liet de bedrijfsactiviteiten aan zijn zoon. “Een groot risico. Omdat het een
eenmanszaak was, stond mijn vader garant voor mijn bedrijf. Daar ben ik hem nu nog dankbaar
voor.” Maar dan ben je er nog niet. Met een oude fax, die er acht minuten per pagina over deed,
begon hij leveranciers te zoeken. Daarnaast werd er een site gebouwd en verspreidde Wim
tweeduizend folders in de omgeving. Ook adverteerde de startende ondernemer op marktplaats.
“Dat was toen nog niet zo hip, dus voordat het voor miljoenen werd verkocht en
vercommercialiseerde tot de bekende handelsmarkt die het nu is. Mensen kochten een nieuwe pc,
bijna voor de prijs van een tweedehandse. Gedurende mijn tijd op de mavo en havo hield ik er een
leuk zakcentje aan over en maakte een hoop rare dingen mee. Particulieren willen altijd alles snel
snel en gisteren nog geleverd hebben. Het gebeurde zelfs dat ik op een zondagochtend in mijn
boxershort een pc aan het repareren was, terwijl de klant naast me stond te wachten!”
Of hij ging op zijn fietsje door de regen naar Breda om even een paar moederborden op te halen. Bij
terugkomst stond de klant al te wachten en schroefde hij als een verzopen kat de computers in
elkaar.
Groeien
Op zijn zestiende stond Wim op de HCC-beurs. Zijn huidige compagnon Arno Stawski (27) hielp hem
toen voor het eerst mee. “Onbetaald, hard werken en quitte draaien tussen alle grote bedrijven op
zo’n beurs. Geweldig!” Vanaf dat moment bleef Arno hem helpen, maar Resbo Computers bleef een
eenmanszaak. Beiden deden een mbo opleiding ICT beheer in Breda en begonnen daarna aan een
hbo-studie. “Op het mbo was ik al meer met mijn bedrijf bezig dan met de opleiding. Tijdens de
lessen probeerde ik zoveel mogelijk orders binnen te slepen. Het leek wel een sport. Dit brak me
later tijdens mijn hbo-opleiding op.” Zijn mentor adviseerde hem om nu maar eens echt voor zichzelf
te beginnen. Fulltime, in plaats van zijn tijd vier jaar aan de opleiding te verspillen. Apart: een school
die een leerling adviseert om te stoppen. “Maar ze hebben wel gelijk gehad.”
Wim haalde Arno over om samen te beginnen. Ze hoorden tal van adviezen aan, maar besloten zelfs
zonder echt bedrijfsplan te beginnen. “We huurden een grote ruimte, deelden die in drieën en
begonnen. Daarnaast veranderden we de naam in Resbo IT en werd de eenmanszaak omgezet in een
VOF.” Wel hadden ze een vijfjarenplan, en dat lijkt tot nu toe uit te komen. “Eerste jaar dood,
tweede jaar nood, derde jaar brood zeggen ze wel eens. Dat geldt ook voor ons. In 2007 moesten we
onszelf echt behelpen, het jaar erop kwamen we net rond. Maar vanaf 2009 draaien we goede
winsten.”
Noodlot
1 januari 2010 werd het nieuwe bedrijfspand officieel geopend. Vier dagen later sloeg het noodlot
toe. Wim vond zijn zusje Noortje dood in bed. Ze was pas 21 jaar oud. “Mijn wereld stortte in. Ze had
mijn nieuwe pand nog niet eens gezien en nu was ze er niet meer. Zij had het altijd druk, ik had het
altijd druk en nu denk ik wel eens: ‘waarmee? Waar doe ik het allemaal voor?’” Het overlijden van
zijn zusje zorgde ervoor dat Wim zich een aantal maanden afzijdig hield van het bedrijf. Hij zocht de
rust op tijdens wintersport en in Amerika. Arno moest de zaak maar draaiende houden, geholpen
door een secretaresse die een jaar eerder was aangenomen. Dat ging niet helemaal goed. “Een
aantal klanten ging failliet en omdat ik er niet was, kwamen er geen nieuwe bij.” Het overlijden van
zijn zusje had niet op een slechter moment kunnen komen. “Onze secretaresse deed haar werk ook
niet naar behoren. En door alle drukte viel dat niet eens op. Klanten betaalden niet op tijd en daar
werd niet achteraan gegaan. Bij mijn terugkomst bleek dit ons tienduizenden euro’s te hebben
gekost. En dat geld terugkrijgen wordt moeilijk, want die bedrijven zijn failliet.” Hierop besloot Wim,
in overleg met Arno, de harde beslissing te nemen haar te laten gaan.
Ander werk
Zo hard als hij op zijn werk kan zijn, zo zacht is hij erbuiten. Naast zijn eigen bedrijf houdt hij zich in
zijn vakanties en vrije tijd bezig met vrijwilligerswerk. Bijvoorbeeld op vakantie gaan met een
gevarieerde groep kinderen. “Kinderen uit tehuizen worden gemixt met kinderen uit de hogere
klasse en daar krijg ik dan de verantwoording over. Heel apart, koken voor veertig kinderen. Het ene
jaar bleven we in Nederland, het andere gingen we naar Spanje of werd het gecombineerd.”
Daarnaast helpt hij nog wel eens bij andere bedrijven mee, als afwisseling. “Het WK vierspan heb ik
bijvoorbeeld op die manier meegemaakt. Mezelf altijd en alleen maar met computers bezighouden
trek ik gewoon niet.” Met al deze bezigheden lijkt hij niet op de meeste jongens van zesentwintig. Die
jonge twintigers zitten nog op school of werken bij een baas. Hoe krijg je dan op die leeftijd al een
florerend bedrijf? “Je moet er echt alles voor overhebben. Ik zit niet bij een vereniging en mijn
vrienden accepteren het, dat ik soms geen tijd voor ze heb. Daarnaast praat ik vaak met ouderen,
tussen de veertig en zestig jaar, over van alles en nog wat. De meeste jeugd interesseert zich daar
niet voor. Ik heb geleerd dat alles met gunnen te maken heeft. Je moet niet altijd over zaken praten.
Als het klikt dan gunnen ze het je en anders heb je weer wat extra kennis opgedaan. De BOB-borrel
(business ontmoet business) is daar een goed voorbeeld van. Op zo’n borrel zie ik die jonge gasten
dat soort ‘fouten’ standaard maken. Ze azen alleen op werk en geld, terwijl dat vanzelf komt als je je
in mensen interesseert.
De toekomst
“Ik stel mezelf doelen en verwezenlijk ze gelijk. Ik kocht een auto voor ik mijn rijbewijs had, kocht een
datacenter voordat ik klanten had en huurde een bedrijfsruimte voordat ik inkomsten had. Mijn
motto: je kunt alles, als je het maar echt wilt. Al moet je jezelf natuurlijk wel realistische
doelstellingen stellen.” De afgelopen maanden hield Wim zich bezig met het binnenhalen van nieuwe
klanten, een groot vliegveld in Eindhoven bijvoorbeeld. (In verband met privacyverklaringen mogen
er geen namen worden genoemd.) Daarnaast maakte hij nieuwe plannen voor de toekomst. “In de
aankomende vijf jaar hebben we ons als doel gesteld tien tot twintig man personeel aan te nemen en
te verhuizen naar een kooppand. Ik denk dat dit ook gaat lukken. Bijna alle doelstellingen die we in
het verleden hebben gesteld, hebben we gehaald. Zo doe ik het eigenlijk altijd: doelen stellen en
gelijk verwezenlijken.”
Tekst door Dave Wens
Wim Nelemans voor zijn nieuwe bedrijfspand in Oosterhout.
Meer informatie over Resbo IT is te vinden op www.resbo.nl