VERGETEN VOETBALLERS

Wim Put

INTERVIEW MET WIM PUT

In de serie ‘Vergeten spelers’ ditmaal aandacht voor Wim Put die in de jaren negentig in totaal vier seizoenen als laatste man fungeerde in het keur-korps. In die periode maakte hij maar liefs vier trai-ners mee, te weten Hans Kostense, Wim Mulder, Rob Schalke en Leon Booy. Lees het verhaal van de man met de ‘grote bek’ die het beste voor had met de club.

VDL vs Excelsior MMijn voetbalwortels liggen bij VDL waar ik tot één jaar in de B-jeugd gespeeld heb. Vervolgens werd de overstap naar Excelsior Maassluis gemaakt, omdat de jeugd daar op een hoger niveau speelt en ook tegen betaald voetbalorganisaties (Fey-enoord, Excelsior R, Sparta) speelden. Dat wilde men bij VDL niet accepteren, de verhoudingen tussen de twee verenigingen waren niet al te best.

Sommige fanatieke VDL-mensen spraken dan ook niet meer tegen je en hielden dat vele jaren vol. Te-vens speelde mee dat ik als één van de eerste van die lichting de overstap maakte, later gevolgd door onder andere Ron van Straten en John Gordijn. Na eerst een aantal wedstrijden bij de senioren in het 3e te hebben gespeeld, kwam ik onder Hans Kos-tense in het eerste elftal van Excelsior M te spelen.

Naar MVV ’27De reden van mijn overstap in 1991 naar MVV ’27 was dat ik in onmin leefde met trainer Eric Gudde. Een aantal jaren verliep de samenwerking prima, maar toen speelde er iets, waarna ik nooit meer ’n voet bij Excelsior heb gezet. Na zoveel jaar heb ik ook niet de behoefte de hele zaak nog eens uit de doeken te doen. Het is het niet waard alles nog eens op te rakelen.

Wim, thuis in Maassluis

Wim Put beleefde mooie, maar roerige jaren bij MVV ’27

INTERVIEW MET WIM PUT

Via mijn vader kwam het Rotterdamse Neptunus in beeld, maar het idee om op zondag te gaan voetballen zag ik niet zitten. Onder Hans Kostense ben ik bij Excelsior M in het eerste begonnen en nu was hij trainer bij MVV ’27. Zodoende was de overstap naar Maasland zo gemaakt.

Geen teruggangExcelsior M speelde weliswaar toentertijd drie klassen hoger, dus leek de overgang ook een teruggang. Dat was misschien zo, maar dat heb ik niet als zodanig ervaren. De Maaslanders leken wat meer Bourgondisch van aard, maar eigenlijk konden we er in Maassluis ook wat van. Na de trainingen bleven we lang hangen onder het genot van… Bij MVV was het van het zelfde laken een pak, super gezellig !

SpitsDat er eentje uit Maassluis overkwam die het wel even kwam vertellen kreeg je via via te horen. Gert Jan de Lijster had in het begin ook grote twijfels over mijn komst, maar gaf later toe zich vergist te hebben. Dat was grote klasse!Trainer Fer Groeneweg zette mij bij Excelsior M in de spits samen met Aad Moerman en Aart Trees. Door mijn lengte scoorde ik regelmatig met het hoofd. In de jaren daarop zakte ik via het mid-denveld terug naar de positie van laatste man. Dat werd tevens mijn plek bij MVV ’27.Het grote voordeel was dat ik daar aanvoerder Ernst Abbas als voorstopper voor me had. Hij ver-richtte veel werk, waardoor ik me meer kon richten op het leiding geven aan het team.

Donderdag 20 mei 1993, MVV ’27 - KRV (1-0) in Voorburg; promotie via de nacompetitie naar de 3e klasse. Staande van

links naar rechts: Evert Kroes, Hugo Goos, assistent-trainer Jan Hordijk, Jeroen Scheffers, Cor de Vos, Wim Put, Marcel de

Vetten, Peter Broekman, Serge Wezemer, Ernst Abbas, Gert Jan de Lijster, leider Dick van der Kooy, Verzorger Egbert van der

Worp en Nico van Berkel. Zittend: trainer Wim Mulder, Paul Louter, Edwin Marijs, Arno van Nierop, Rick Dijkshoorn en Joop

van Berkel

INTERVIEW MET WIM PUT

Ego’sEen jaar later kwamen Paul Louter, Edwin Marijs, Jeroen Scheffers en René van der Kooy terug bij MVV ’27 en deze jongens brachten een behoor-lijk ego mee en de verwachtingen waren hoog gespannen. Jeroen werd direct als laatste man neergezet, waardoor ik door trainer Wim Mulder naar het middenveld verhuisde. Dat was zeker niet mijn favoriete en sterkste positie. Ik was meer van het inschuiven, een extra mannetje hebben op het middenveld, maar er niet de hele wedstrijd staan.Meer spelers waren het er gelukkig niet mee eens en na korte tijd stond ik weer op mijn oude plek.

Wim MulderHet jaar onder Wim Mulder (1992-1993) bleek een lastig jaar met horten en stoten en veel miscom-municatie. De trainer was een superenthousiaste man, maar was geen echte leider. Men nam hem niet altijd serieus. Er werd simpelweg met hem ge-sold en zijn contract werd uiteindelijk niet verlengd.

TrainenDe trainingsopkomst was verre van optimaal, maar ook ik kon niet wekelijks tweemaal trainen. Door mijn werk moest ik regelmatig verstek laten gaan. Dat gaf wat scheve gezichten, terwijl je op zater-dag toch weer in de basis stond. De motivatie om tweemaal te komen trainen was er ook niet altijd, moet ik eerlijk wezen. Bij Excelsior M moest je sowieso wekelijks verplicht tweemaal en gewenst driemaal trainen. Op zaterdag was je, mede door de soms verre uitwedstrijden, een hele dag van huis. Een van de redenen om naar MVV ’27 te ko-men was dan ook om de intensiteit van het voetbal wat te verlagen. Sowieso was ik geen trainingsdier, maar de gezelligheid daarna met ’n biertje en ‘n sigaretje maakte veel goed.

PromotieDat seizoen met Mulder werd wel succesvol beëin-digd. In de nacompetitie wonnen we van KRV uit Katwijk met 1-0 door een treffer van Edwin Marijs. Het was een draak van een wedstrijd, maar ik kan me herinneren dat Paul Louter goed op dreef was. De busreis terug naar Maasland was één groot feest. Gezien het spelersmateriaal hadden we in de competitie al kampioen moeten worden, maar

we waren veel te wisselvallig. De toenmalige leider Jan Ruinard kan ik me nog goed voor de geest halen, een prachtvent die altijd voor een goede sfeer zorgde en die altijd voor je klaar stond. Een groot gemis…

BetalingIk kan rustig toegeven dat ik niet betaald werd in geld en ook geen onkostenvergoeding ontving. Wel kon ik profiteren van (rijdende) goederen. Des-tijds werd er natuurlijk wel gefluisterd van … die en die speler worden binnengehaald en zullen dus wél betaald worden. Bij Excelsior heb ik ook nooit geld gekregen om te spelen. Hooguit kreeg je een waardebon om voor-afgaande aan het nieuwe seizoen voetbalschoe-nen of een trainingspak te kopen.

Grote bekDie heb ik altijd gehad op het voetbalveld, al is het nu wat minder geworden. Soms zeg je iets en

Wim Put, vier seizoenen lang (91-92 t/m 93-94 en 95-96)

een robuuste laatste man in het keurkorps bij MVV ’27

INTERVIEW MET WIM PUT

komt het over als een persoonlijke aanval wat ze-ker niet de bedoeling is. Ik ben nu eenmaal zo en draag dat al mijn hele leven met me mee. Binnen de lijnen ging het er best hard aan toe, maar zodra de wedstrijd gespeeld was, was het over.Je loopt met veel zelfvertrouwen rond en straalt dat dan ook uit. Zo wordt je geboren, maar het is niet dat je jezelf boven anderen plaatst.

Rob SchalkeAls opvolger van Mulder werd er gezocht naar een naam in het amateurvoetbal en zo kwam men uit bij Rob Schalke. Zijn trainingen stelden niet veel voor en er werd nauwelijks afgebeld als men niet kon trainen. Alles kon blijkbaar dat seizoen of juist niet! Hij is vervolgens naar VDL vertrokken. Met Schalke kon ik het niet goed vinden en be-sloot te gaan voetballen in het tweede elftal. Na enkele wedstrijden werd ik toch weer teruggehaald naar het eerste.

Nico van BerkelNico van Berkel kon geweldig keepen, maar was ook een vreemde kerel met nukken. Desondanks vond ik hem een gave vent waar ik goed mee op kon schieten. Hij werd ooit tijdens zijn vakantie speciaal voor een wedstrijd opgehaald uit het buitenland, omdat de tweede keeper niet goed genoeg was. Het was een bizarre actie en totaal niet in de lijn van MVV ’27!Enkele maanden later degradeerde we alsnog na een wedstrijd in Monster. Hoewel ik geschorst was, ben ik wel gaan kijken.

GestoptHet voetballen was ik meer dan zat en besloot de stoppen. Ergens anders spelen was geen optie. Meer tijd voor het gezin en met name voor de twee jonge dochters Esmeralda en Nathalie.

ConditieNa een jaar zonder voetbal ben ik weer terug ge-komen bij MVV ’27. Onder Leon Booy ben ik weer als laatste man gaan spelen. Conditioneel werd het wat minder en sowieso had ik een broertje dood aan lopen en zeker zonder bal. Met de bal aan de voeten merk je daar niets van. Trainer Fer Groeneweg deed toentertijd bij Excelsi-

or M alles met de bal, hij sliep er zelfs mee! Onder Eric Gudde werd het wat professioneler en kwa-men er conditietesten bij. Ik haalde die tests wel, want tijdens de zomerstop kreeg je allerlei instruc-ties met schema’s mee om fit te blijven.

VreemdWat mij in de jaren in Maasland is bijgebleven is dat vertrekkende spelers nauwelijks succes werden toegewenst. Als je vertrok was het meer van: ok, tot kijk! Wanneer deze spelers dan weer terugkwamen, werd er min of meer gedacht: oh, hij is zeker mislukt en nu moet ik mijn plaats weer afstaan.Daarnaast zijn er erg veel spelers die hun hele voetballeven in Maasland blijven en MVV ’27 als een heerlijk warm nest koesteren. Ik kijk met een heel goed gevoel terug op mijn tijd bij MVV’27. Heb leuke mensen ontmoet en enorm gelachen.

Weer gestoptIk ben te competitief ingesteld en wilde dan ook niet in een lager elftal spelen. Dan wordt ik een niet al te aangenaam persoon en die spelers wil-len zeker niet van Wim Put horen dat ze dit en dat beter anders hadden kunnen doen.

EsmeraldaMijn dochter Esmeralda wilde wat hogerop gaan voetballen toen ze bij MSV ’71 speelde. MVV ’27 had al vele jaren een goede damestak met prima trainers, dus die stap was logisch. Mijn vrouw en ik zijn regelmatig gaan kijken.Een aantal jaar geleden is ze gaan studeren aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam en lid ge-worden van de hieraan verbonden Rotterdamse Studenten Voetbalvereniging Antibarbari, mede omdat ze ook in Rotterdam is gaan wonen.

RelativerenHet amateurvoetbal werd voor mijn gevoel in mijn tijd best wel opgeblazen alsof het het belangrijkste in het leven was. Naarmate je wat ouder wordt ga je relativeren en vraag je je af waar je jezelf zo druk over gemaakt hebt. De ploegen waar ik gespeeld heb, volg ik nauwe-lijks meer. Soms lees je nog wel een verslag in De Schakel, maar daar blijft het bij.