De familie Pennekamp zat een paar jaren terug in een naar leven. De man van het gezin liep zonder reden weg en de vrouw van het gezin Vivian kon het niet goed vinden met andere mannen. Samen met haar ouders en twee kinderen is ze verhuisd voor een nieuw leven…

‘Mam?’ vraagt Julia stilletjes aan haar moeder. Vivian draait zich om. ‘Wat is er schat?’ ‘Wat is dit voor huis?’ vraagt Julia. Vivian zucht. ‘Wil je even ophouden met zeuren Juul?’

Julia snapt niet waarom Vivian zich zo gedraagt. ‘Mam is er wat?’ vraagt ze liefjes. ‘Julia alsjeblieft.’ Moppert Vivian en er volgt een chagrijnige blik.

Sanne en Noah proberen elkaar wat hoop te geven. ‘Het gaat ons wel lukken schat.’ zegt Noah. Waarop hij een knuffel krijgt.

Julia blijft door vragen aan haar moeder wat voor huis het toch is. Er volgens steeds chagrijnige blikken en norse antwoorden.

‘Juul nu moet je echt ophouden, je hoort het later allemaal wel, dit is je nieuwe huis en verder hoef je ook niet te weten.’ Vivian zet er duidelijk een punt achter waardoor Julia haar mond houdt.

‘Zullen we maar naar binnen gaan?’ vraagt Sanne. Zonder een ‘’ja’’ loopt iedereen tegelijkertijd naar binnen. Meteen voelt iedereen hoe leeg het binnen is.

Julia en Stefan hebben alleen maar oog voor de tafel met kleurtjes en blokken. Ze gaan aan tafel zitten en maken samen een tekening.

Vivian gaat ongeduldig aan tafel zitten, gevolgd door Noah en Sanne. ‘Luister,’ Begint Vivian ‘we hebben echt te weinig geld om van dit huis een echt onderkomen te maken. Hoe gaan we dat oplossen?’

‘We kunnen toch gewoon allemaal een baan nemen, zo simpel is dat.’ antwoordt Sanne. Samen stemmen ze daarvoor in en spreken af meteen al een baan te gaan zoeken.

Net toevallig op dat moment komt de postbode langs. Ze legt de krant naast de deur en verlaat dan weer het huis.

Zodra de krant is binnengehaald nemen de 3 oudste mensen in het huis een baan. Vivian heeft een carrière als luiwammes, Sanne werkt in het leger en Noah als gamer.

Even later na drie banen hebben genomen komt er weer iemand naar het huis toe en legt er een pakje neer. Toevallig doet Vivian net de deur open. Ze scheurt het pakje meteen open om er vervolgens een nieuwe computer uit te halen.

Binnen zat Sanne zich te vervelen dus is ze maar alvast het eten gaan klaarmaken.

Daardoor kan iedereen even later aan tafel schuiven. Vivian vertelt meteen over de computer die ze vond bij de deur. ‘Vreemd.’ antwoordt Sanne. ‘Wie doet zoiets nou?’

Als de middag aan zijn einde loopt gaan Vivian en Stefan samen wat spelen. ‘Waar is mama nou? Waar is mama nou?’ Stefan kijkt goed om zich heen waar Vivian is. ‘Boe!’ Stefan begint te lachen en vrolijk klapt hij in zijn handjes.

Hoewel het nog niet tijd is om te gaan slapen sjokt Julia naar haar bed toe om te gaan slapen. Ze is moe van alle nieuwe ervaringen die ze vandaag is tegengekomen.

Het duurt ook niet lang of Julia droomt als een roos.

Tevreden zet Vivian de vrolijke Stefan in zijn stoel. ‘Zo, ga maar lekker even wachten tot ik klaar ben.’ zegt Vivian op vriendelijke toon. Stefan knikt braaf terwijl Vivian tevreden weer wegloopt.

Wanneer Vivian terug komt heeft ze een groen flesje in haar hand vast. Ze geeft het flesje aan Stefan die het meteen gulzig begint op te drinken.

De zon zakt al wat naar beneden en Vivian ziet dat als een teken dat Stefan maar eens moet gaan slapen. Het was een lange dag. Ze geeft hem een zacht zoentje op zijn voorhoofd waardoor ze een ‘’weltruste’’ brabbeltje van Stefan krijgt.

Sanne en Noah zijn met iets heel anders bezig. Voor morgen als ze naar hun werk gaan willen ze meteen de eerste keer een goede indruk krijgen dus werken ze aan hun vaardigheidspunten.

Julia en Stefan liggen rustig te slapen, Sanne en Noah zijn druk bezig, dus dat vindt Vivian het perfecte moment om op zoek te gaan naar een eventuele leuke man.

Ze gaat naar buiten en de eerste beste man heeft ze al aan de haak geslagen. ‘Hallo, ik ben Vivian ik woon hier sinds vandaag.’ De man begroet Vivian vriendelijk terug.

Langzamerhand bouwen ze een gesprek op die van het ene onderwerp naar het andere vliegt. De man begint Vivian steeds aantrekkelijker te vinden en geeft ook enthousiaste reacties.

Als Vivian wat meer begint te flirten houdt de man zich stil. Hij bekijkt en luistert alleen naar Vivian.

Aarzelend komt hij wat dichterbij Vivian staan. ‘Ik mag je wel.’ zegt hij met een kort knikje. Zo praten de twee nog urenlang door.

De avond is nog niet gevallen maar Julia heeft haar nachtrust al gehad. Ze springt uit bed en maakt netjes het bed op.

Als ze wat door de kamer loopt, zoekend naar Stefan vindt ze hem wakker in zijn bedje zitten. ‘Ikke uit!’ brabbelt hij lachend. Julia haalt haar schouders op. ‘Ik zal het wel vragen.’

Maar Stefan mag er niet uit. Het is avond geworden en Sanne en Noah kruipen onder de dekens.

Ook Vivian is in bed gaan liggen maar Julia kan nu niet meer slapen. Dat heeft ze vanmiddag al gedaan. Zachtjes met enkele treden die kraken op de trap loopt ze naar beneden.

Ze gaat op de grond zitten om vervolgens aan de speeltafel te gaan spelen.

Terwijl ze bezig is met een tekening denkt ze na wat ze met de tekeningen wil gaan doen. Opeens weet ze het. Ze gaat de tekeningen bij haar bed hangen.

Met een tevreden glimlach loopt Julia op haar tenen naar boven. Trots hangt ze haar tekeningen neer naast het bed.

Ze staart er even na maar voelt dan een gaap naar boven komen. Ze besluit om maar weer in bed te gaan liggen. Nog even staart ze naar de tekeningen maar dan vallen haar ogen dicht.

Het is nog steeds donker in het huis Pennekamp maar Sanne is al op om eten klaar te maken. Niet speciaal nu voorhaarzelf maar voor Vivian.

Voordat ze aan het eten begon heeft ze Stefan die weer wakker was uit zijn bedje gehaald. Meteen kroop hij naar de speeltafel en begon op de blauwe blokjes te kauwen.

Vivian komt haastig beneden en met een dankbaar gezicht gaat ze aan tafel zitten. Vivian eet het eten snel naar binnen. Ondertussen hoort ze Sanne opmerkingen maken over haar outfit.

‘Vivian, ik heb voor jou je eten klaar gemaakt, gedraag je dan ook en trek normale kleren aan.’ moppert Sanne. Het dankbare gezicht van Vivian verdwijnt. Opeens toetert de carpool buiten en Vivian weet nog op tijd in normale kleding de deur uit te komen.

Na een tijdje komt Julia slaperig naar beneden. Ze ziet haar eten staan en schuift aan tafel. Rustig eet ze haar kommetje leeg terwijl ze staart naar de lege plaatsen. Niemand heeft op haar gewacht. Langzaam voelt Julia zich eenzaam.

Zuchtend staat Julia op en wil naar de speeltafel lopen maar Noah komt met een boze blik naar Julia toegelopen. ‘Wat dacht je ervan om eens mee te helpen, kom op, je kunt toch wel die kommetjes afwassen?’ Julia aarzelt niet maar met een zuur gezicht begint ze de kommetjes af te wassen.

Een gele schoolbus komt iets voor 8 de straat inrijden. Julia hoort het en teleurgesteld verlaat ze het huis. Niemand zwaait haar uit of wenst haar succes op haar eerste dag.

Rond 10 uur komt er opnieuw een geel voertuigen de straat inrijden. Vivian komt er tevreden uit.

Tekst

Ze wil het huis binnenlopen maar wordt tegengehouden door een man die haar bewondert op een afstandje. Vriendelijk begroet ze de man waardoor een gesprek ontstaat.

Zonder enige moeite weet Vivian de man met zich mee te krijgen. Ze flirt er op los zoals ze elke dag wel zou willen doen.

Wanneer ze afscheid wil nemen gebeurt dat dan ook met weer veel geflirt en uiteindelijk ook een zoen.

De middag loopt alweer snel en Noah en Sanne moeten gaan werken. Met Stefan en Vivian samen verlaten ze het huis naar hun werk.

Om 3 uur komt Julia weer lachend thuis. Ze heeft op school een leuke vriendin ontmoet die ze meteen mee heeft genomen.

Als ze binnen in het huis zijn gooit Julia haar huiswerk op de grond en richt zich tot haar vriendin. ‘Wat zullen we eerst gaan doen?’ ‘Papegaaitje leef je nog?’ antwoordt Marsha.

De meiden rennen naar boven. Ze gaan zitten op de grond om vervolgens spelletjes te spelen met hun handen.

De meiden spelen even later ook diefje met verlos terwijl het getoeter van een carpool weer de straat in komt rijden. Het is Noah met promotie.

De middag gaat snel voorbij. Julia moet afscheid nemen van haar vriendin. Met nog een laatste knuffel loopt ze de deur uit met zwaaiend een glimlach rond Julia’s mond.

Vermoeid kruip Julia weer in bed. Nog even staart ze weer naar haar tekeningen met de gedachte of iemand ze al gezien heeft.

Voordat Julia de dekens over zichzelf heeft heengeslagen ziet ze Vivian die Stefan in zijn bedje legt. ‘Welterusten mam.’ fluistert ze zachtjes.

Vivian kijkt om. ‘Ja welterusten lieverd.’ Julia laat zich vallen met haar ogen gesloten op het kussen. Zelf gaat Vivian ook onder de wol.

Die nacht ligt Stefan te huilen omdat hij een stinkluier heeft. Sanne komt thuis van haar werk. Ze begint hem te verschonen. ‘Dat niemand zoiets in de gaten heeft.’ moppert ze.

Doordat Stefan begint te lachen verdwijnt het norse gezicht van Sanne wat wordt omgetoverd tot een glimlachend gezicht.

Het is alweer vroeg in de morgen als Vivian eten voor zichzelf probeert klaar te maken. Tot haar schrik mislukt het en vliegt het eten in de brand.

Zonder enige beweging te geven komt er een brandweerman de kamer binnenstormen om de brand te blussen.

Schouderophalend pakt Vivian na de brand een zak chips en propt het gulzig in haar mond. ‘Dan maar zo.’ zegt ze tegen zichzelf.

Zodra de carpool verschijnt is Vivian ook binnen 2 minuten weg.

De volgende morgen is alweer aan zicht. Julia rekt zich uit, wrijft nog goed in haar ogen om goed wakker te worden.

Zonder dat iemand Julia heeft opgemerkt loopt ze naar buiten om naar school te gaan. Ze schopt teleurgesteld tegen een steentje aan die een meter verder belandt.

Vivian stapt uitgerust haar bed uit. Meteen gaat ze naar Stefan toe om hem uit bed te halen. ‘Mammie lief.’ brabbelt Stefan.

De dag gaat snel en de avond komt alweer in zicht. Vivian heeft die hele dag al in haar pyjama gelopen. Zo nu ook, nu ze het avondeten aan het klaarmaken is.

Gezellig gaat iedereen aan tafel zitten. Ze hebben gelukkig nu wel oog voor Julia. Iedereen is in een goed humeur en praat over koetjes en kalfjes.

De avond begint binnen in het huis een gezellige donkere sfeer te geven. Julia is gezellig bij haar opa en oma gaan zitten op de bank.

Als het tijd wordt voor Julia om naar bed te gaan geeft ze haar opa een nachtzoentje. ‘Slaap lekker lieve meid.’ zegt Noah. Daarna verlaat Julia glimlachend de kamer.