Peddelbladnummer 7 | jaargang 30 | december 2014 | Clubblad van de Utrechtse Kano Club

ZILVER EN BRONS Hoe het ging met de UKC-ers op het Nederlands Kampioenschap slalom

WILDWATERCURSUS Verslagen over de vier lessen van de wildwatercursus.

VELUWE RALLY Een tocht van 50 kilometer over de IJssel

Voor 2015 gelden de volgende tarieven:

Lidmaatschap Eerste gezinslid € 104,50Tweede gezinslid € 71,00Derde gezinslid e.v. € 24,50Zelfstandig jeugdlid € 71,00Met U-pas: 50% korting

Inschrijfgeld € 15,00Sleutelborg € 50,00

Kanostalling (op eigen risico)Kajak € 48,50Open kano, 2-p kajak, extra formaten € 63,50

Huren van clubmateriaal* € 25,00(*Onder voorbehoud van goedkeuring door voorjaars ALV 2015. Bedrag is per lid voor 1 kalenderjaar.)

Gebruik kantineLid, privé € 30,50Zakelijk en overig € 92,00

Opzeggen lidmaatschapHet lidmaatschap kan alleen schriftelijk worden opgezegd door een bericht te sturen naar het bestuur van de vereniging tenminste 4 weken voor het einde van het boekjaar (31 december).

Tarieven

Naast alle commissies die de toffe toertochten, woeste wildwaterweekenden, spannende slalom- en pittige polowedstrijden organiseren, heeft het UKC sinds kort een heuse activiteitencommissie. Wij, drie gloednieuwe leden genaamd Emma, Vincent en Suzanne, nemen het op ons om door het jaar heen een aantal gezellige activiteiten op en rond de club te organiseren. Het gaat hierbij niet om kano-gerelateerde activiteiten, want dat laten we heel graag aan de disciplinecommissies over. Ons doel: gezellig samen zijn, elkaar ook in de winter treffen en het prachtig gelegen clubgebouw ten volle benutten. We hebben op 14 november onze eerste activiteit georganiseerd, een winters avondje met spelletjes en warme chocolademelk! Of dit geslaagd was kunnen jullie zelf beoordelen aan de hand van de foto-impressie elders in dit blad...We zijn van plan geregeld ‘iets gezelligs’ te organiseren. Wat precies...? Dat is nog een verrassing en ook een beetje afhankelijk van waar de UKC leden hun fiets voor opstappen of niet. Dus: voed ons! We staan open voor suggesties. In ieder geval worden jullie steeds per mail

uitgenodigd en wordt de activiteit op Facebook gepost. Heb je een wens? Laat het ons weten! Heb je een goed idee dat je altijd al had willen organi-seren maar nooit aan toe bent gekomen? Kom naar ons toe en we werken het samen uit! Ben je nu zo enthousiast dat je gewoon meteen in deze gezellige commissie wilt? Welkom, welkom!We hopen dat we het komende jaar veel leuke activi-teiten voor jullie mogen organiseren en dat de UKC daarmee een nog gezelligere club wordt!

Even voorstellen: de nieuwe activiteitencommissie!

Vincent

Suzanne

Emma

[2]

ALGEMENE INFORMATIE

Keurig! Vergeet

je niet wat??

Hoe in te stappen..

Van de voorzitterOndanks de regen heb ik vandaag nog lekker gepeddeld. Als poloër ben je eraan gewend om nat te worden. Na de training was het clubhuis heerlijk warm dankzij onze nieuwe verwarming. Er is een mooie lyric van de beste Nederlandse band - de Dijk - : “Je weet pas wat je mist, als ze er niet is”. Daar moest ik aan denken, maar dan omgekeerd: “Je weet pas wat je mist, als het er pas is”. De verwar-ming heeft ook nog een ander voordeel: we kunnen nu ook in de winter meer activiteiten organiseren. De kersverse UKC activiteitencommissie heeft een eerste aanzet gegeven door het organiseren van een spelletjesavond. Het was erg gezellig (en warm) en we hebben allemaal leuke nieuwe spelletjes gedaan. Ik wil bij deze alle leden uitnodigen om na te denken over (avond)activiteiten in de winter-maanden: lezingen over bijzondere tochten, cursussen over veiligheid, filmavonden, verzin het maar.

Aan het eind van het jaar is het een mooi moment om de balans op te maken over de samenwerking met de leden van Lake Diving en daarmee onze toekomstplannen vorm te geven. Op het moment van schrijven is de situatie met onze huurders nog niet formeel geregeld met het recreatieschap. Daar blijven we ons, als bestuur van UKC en Lake Diving, hard voor inzetten, zodat beide verenigingen een mooie duurzame toekomst hebben. Voor Lake Diving een eigen huis van waaruit kan worden gedoken en die als centrale ontmoetingsplek fungeert. Voor de UKC een extra bron van inkomsten, waardoor we meer financiële ruimte hebben. We hebben weer wat geld om een vereniging te zijn. Maar ik wil daarnaast ook vooral eens aandacht geven aan dat andere aspect: we hebben er een enthousiaste groep watersporters bij gekregen die ons gebouw gebruiken. Gezamenlijk hebben we al leuke activi-teiten georganiseerd en ik denk dat we nog veel plezier aan elkaar gaan beleven.

groeten, Oscar van Dam, voorzitter UKC

RedactioneelWat gaat dat hard zeg! Alweer hoog tijd voor een nieuw nummer van het peddelblad. Het nieuws en de verslagen stromen binnen! Hoe gaan we dat er allemaal in krijgen?! Gewoon wat extra pagina’s dan maar? Vooruit, de meeste mensen lezen hem toch digitaal. Jullie kunnen de gezellige verhalen dus gewoon blijven sturen! Deze editie staat weer bomvol: mooie toertochten, een spannende slalomwedstrijd en de primeur van de wildwatercursus. Vergeet ook niet het recept uit te proberen, wij hebben ons laten vertellen dat je je vingers erbij aflikt. Daarnaast is dit blad een heuse reporter rijker! Suzanne zal zo nu en dan ons team versterken met haar talent om mensen het hemd van het lijf te vragen.

De redactie, Carline & Irene

[3]

Het weekend van 4-5 oktober 2014 was het Neder-lands kampioenschap kanoslalom. Wederom bij de club MAVA in Sauheid België. Tegelijkertijd hielden de Belgen ook hun kampioenschap.Het NK bestond uit wedstrijden voor de C1, K1 en C2. Voor de heren waren er wedstrijden in verschillende leeftijdscategorieën; voor de dames was er vanwege het geringe aantal deelneemsters één wedstrijd voor junioren en senioren. Wel was er voor de allerjongsten een apart parcours op het vlakke gedeelte.Club Mava ligt aan een stuw in de Ourthe. Langs de stuw is een WW-parcours aangelegd met drie hoogte-verschillen: de eerste is gewoon een glijbaan, de tweede een dropje met een mooie groene tong en de derde is een echte wals.Elke, Pieter en Gert-Jan vertrokken zaterdag al vroeg omdat zij de tijdwaarnemingsmaterialen van Gerrit van Dalfsen moesten installeren. Dit is een zeer professio-nele set met pc’s, printers, lijnen en sensoren die Gerrit altijd zelf bedient (zie www.tijdteam.nl). Omdat hij deze keer verhinderd was, mochten ze voor het eerst zonder hulp van Gerrit de tijdwaarneming opzetten.Wij waren er pas rond vier uur. Bij aankomst bleken Elke en Igor het parcours al aan het uitproberen te zijn. Niels ging zich snel omkleden om zich bij hen te voe-gen. Vrijwel allemaal gingen ze wel een keer om door de wals van poortje 13 naar 14 of van 14 naar 15. Na de eerste paar runs lagen ze in het keerwater deze moei-

lijke poortjes te bespreken. Langzamerhand kwamen er meer Nederlanders binnendruppelen. Gert-Jan liep intussen kabels uit te rollen. Pieter was in de controlekamer bezig. Paul en ik gingen helpen. Daarna terug naar de auto om de tenten te pakken en op te zetten op het kleine weitje iets voor de kanoclub.Na het trainen was het wachten totdat de tijdwaarne-ming helemaal ingeregeld was. Dit duurde nogal lang. Regelmatig kwam iemand langslopen om weer onder-delen te controleren. Igor besloot daarom toch maar bij de tent een potje te gaan koken. Inmiddels was het pikdonker geworden en was dat ook geen optie meer. Uiteindelijk hebben we pizza gehaald en in de kantine opgegeten. Na de maaltijd richting de tent voor de nacht. Elke, Gert-Jan en Pieter bleven in hun tijdwaarneemhok slapen.’s Nachts begon het te regenen. De volgende dag begon grijs en miezerig. Niels zijn tent was ingeregend. Ook Igor had slecht geslapen vanwege het geluid van het

ZILVER EN BRONS OP HET NEDERLANDS KAMPIOENSCHAP SLALOM

[4]

vallende water. We ontbeten weer in de kantine. Geluk-kig was er inmiddels bezetting van leden van de club en kregen we verse hete koffie.We moesten wijken voor de bespreking van de organi-satoren. Niels ging weer trainen. Ook Marnix en Lena gingen de baan op. Igor was al bezig. Om 10 uur wer-den de juryleden bijeen geroepen en kregen hun taken toebedeeld. Paul en ik moesten bij poorten 1-4 gaan staan, vlak achter de start. Ook Andre Lindenbergh was gekomen om te jureren. We haalden onze papieren en registratiekastjes op.Paul ging foto’s maken. Ik ging tijdens de eerste run de poortjes jureren. Het waren geen lastige poortjes, dus weinig tikkers. Het grootste probleem was om de gans (die weer aanwezig was net als vorig jaar) op tijd van het parcours weg te jagen.Igor had besloten om na zijn training niet meer te gaan varen. Hij had teveel energie verspeeld. Hij bleef bij Andre bij poortje 5-9. Tussen de middag was het gezellig druk in de kantine. Het is toch een soort reünie van mensen die elkaar al jaren tegenkomen bij dit soort wedstrijden.Voor de tweede run nam Paul de jury-rol over en mocht ik de wedstrijden gaan bekijken en foto’s maken. Al snel werd ik gestrikt door Elke voor de controle van de strafpuntenlijsten. Wel ben ik af en toe even naar bui-ten gerend om Niels, Lena en Marnix te zien varen. Het was ook leuk om mensen voor de ramen de uitslagen-lijsten te zien bestuderen. Lena was niet erg tevreden over haar runs; Marnix ging wel goed. Helaas een vijftiger tijdens zijn eerste run vanwege iets te zuinig nekken.

Na afloop van alle wedstrijden volgde de prijsuit-reiking. Een goede prestatie voor de UKC. Geen goud, maar wel 2x zilver en 2x brons: Niels is 3e geworden bij de heren junioren K1 (alle leeftijden tot 18). Elke is 3e geworden en Lena 2e bij de dames (junioren+senioren+veteranen). Marnix is 2e geworden bij de heren senioren. Ook bij de ploegenwedstrijd is Marnix 2e geworden, maar dat was wel met een VKC-ploeg waar hij tegenwoordig ook al lid is. Alle uitslagen zijn terug te vinden op http://www.tijd-team.nl/air/air027.php?competition=NKS2014.Na de wedstijd moest de hele opstelling weer afgebro-ken worden. Ook hebben we de tenten weer afgebroken en de kano’s opgeladen. De natte spullen ingeladen en een deel van de kisten van de tijdwaarnemers mee in de auto genomen. Deze keer hebben we gecontroleerd dat we alle spullen (dus ook de helmen) bij ons hadden. Daarna nog even een Belgische friet en toen naar huis.

Margot

[5]

VERSLAG

Het leed dat wildwatervaren heet Dag 1 • 4 oktober • Hardenberg • verslag: SuzanneInstructeurs: Reinier, Jeroen Cursisten: Claudia, Suzanne, Aline, Hans, Henri, Herrik, Carline

Tja. Daar stonden we dan, midden in een weiland naar een betonnen bak met stromend water te kijken. We hadden er zelf om gevraagd: die wildwaterles van de introductiecursus was zo leuk! Kunnen we zoiets niet nog een keer doen? En hoppa, uit de koker van de hyperactieve wildwatercommissie rolde terstond een heuse ‘beginnerscursus wildwatervaren’ bestaande uit vier lessen met een oplopende moeilijkheidsgraad.Aldus togen we met een groep enthousiastelingen op 4 oktober naar Hardenberg. Eerst op de club een uitgebreide voorlichting over de juiste kledij (wetsuit oké, maar zo’n latex wurgjackje dat ging me te ver) en daarna mensen matchen met boten. Daarna boten mat-chen met auto’s en voorts mensen met auto’s en om het af te maken nog even overzichtelijk noteren wie wat

van wie geleend had. Dit om een archief aan te leggen voor het geval het slopen-is-kopen principe daadwer-kelijk moest worden uitgevoerd. Een excelsheet was hier handig geweest. (Is er nog een inspiratieloze ict-er onder de lezers? Dan is dit mijn tip: bouw een app voor kano logistiek).Oké. Zo een uur mixen en matchen verder gingen we dan eindelijk op weg. In de auto probeerde ik als kersvers (activiteitencommissie)lid mijn medecluble-den een beetje te leren kennen: wat vinden zij leuk om te doen? Het antwoord luidde ongeveer zo: kanoën, kanoën, kanoën en eventueel iets leren over... kanoën! Een van de heren vertelde zelfs dat hij gerust voor een weekend wildwater varen naar Zwitserland rijdt en dan onderweg in het bos naast de auto slaapt. In de winter. Dit hád mijn alarmbellen natuurlijk moeten doen rinkelen!

Nu ben ik zelf meer een pilates-meisje en in mijn naïvi-teit stelde ik me een dag wildwaterles als volgt voor:• Eriseenterreinmeteenhekeromheenwaarjeen-

tree betaalt.• Erzijnkleedkamerswaarjenaardewcgaat,jeom-

kleedt en je spullen achterlaat. • Eriseenkantinewaarweeersteffeeenkoffietjeof

theetje gaan doen.• Deinstructie‘neemvoldoendeetenmee’betekent

dat het prijzig of omslachtig is om steeds naar deze

wildwatercursussuper-de-luxe

[6]

kantine terug te lopen en dat je dus beter wat bij de hand kunt hebben.

• Nahetvarenlekkerdouchen–oeh,misschieniserweleensauna!–enterafsluitingeenbiertjeophetterras.

Maar zo ging het dus niet! De realiteit was:• Wezettendeauto’saandekantvandeweg,trokken

de boten eraf en pleurden in no time alle spullen in de berm.

• Dechauffeursredenwegenderestsjouwdealleboten naar de baan een paar honderd meter verder op. Daarna alle peddels, zwemvesten, spatzeilen, anoraks, helmen en tassen.

• ‘Debaan’waseenbetonnenbakmetstromendwatermidden in een weiland aan de rand van Hardenberg.

• Ominofuitjeneopreenoutfittekomenziternietsanders op dan in je blote kont in de wei te staan; hoogstens kun je je proberen te verschuilen achter een eveneens blote clubgenoot.

• Plassenisgeenoptieenookaldieanderzakendiemensen doorgaans op een toilet doen: vergeet het maar.

• Geenkraanindebuurtduseenlegewaterflesmee-nemen is een slecht plan. Cappuccino is te verkrijgen in een ander universum.

• Wildwatervaardersvindenditnormaal.• Mensendieopzaterdagmiddaginreli-landeen

ommetje maken met hond of baby vinden dit niet normaal.

• Wildwatervaardersboeitditniet.

Gedurende de dag leerde ik een geheel nieuw jargon. Je denkt dat je weet wat ‘rollen’ of ‘zwemmen’ betekent, maar nee hoor. En wat we deden bleek geen ‘kanoën’ te zijn, maar ‘váren’ en dit wordt afgekort met ww. De antropoloog in mij stak de kop op en ik begon die wildwatervaarders steeds meer als een exotische stam met een eigen taal, cultuur, voorwerpen en gebruiken te zien. Na een lange dag werd ik ’s avonds echter uit de droom om eindelijk als wetenschapper door te breken geholpen met een zeer kort en krachtige app van een thuisgebleven ww-vaarder: “het is een outdoorsport”. Ineens vielen de kwartjes. Dit hield mogelijk ook verband met het feit dat ik tegen middernacht eindelijk aan de koffie, het bier en het avondeten zat.

Kan jij klokkijken?Dag 2 • 11 oktober • Erft (D) • verslag: HenriInstructeurs: Cor, Jeroen, Evert, Igor Cursisten: Hans, Aline, Claudia, Henri, Suzanne, Carline, Dorine, Herrik en Eric

Zaterdag 11 oktober was het tijd voor het tweede deel van de wildwater beginnerscursus en vertrokken we met veertien enthousiastelingen naar het riviertje de Erft in Duitsland. Na een paar uurtjes rijden en gezellig praten - zodat oude en nieuwe UKC-ers elkaar leer-den kennen en anderen elkaar beter leerden kennen - kwamen we op de eindbestemming aan. Het riviertje zag er leuk uit. Ook het weer was prima, totdat we bij het restaurant gingen eten hebben we geen druppeltje regen gehad!Nadat de kano’s waren klaargezet en drie van de vier

[7]

VERSLAG

auto’s alvast naar de eindbestemming waren gere-den was het tijd voor de instructie. Jeroen, Cor en de ervaren slalommers Evert en Igor waren mee, dus we splitsten op in drie groepjes. We begonnen gelijk goed met een glijbaantje voor de Himalaya start. Hierna voeren we stroomopwaarts tot we bij een watervalle-tje kwamen. Daar was het de kunst om van keerwater naar keerwater te varen. Hier konden we goed oefenen met traverseren en konden er S-jes en O-tjes worden geoefend. Alle uren van de klok werden uit de kast gehaald om de invaarhoek aan te duiden waarop je bij een oefening de stroom in moest varen.Cor had een waterdicht verpakte tablet mee zodat iedereen na een tijdje kon kijken hoe hij of zij vaarde, wat er goed ging en wat er beter kon. Dit was erg leuk en handig om te zien.

Op een gegeven moment moest natuurlijk het water-valletje bedwongen worden, dus tilden we de kano’s uit het water naar de andere kant.

Eerst was niet iedereen zeker of hij/zij eraf wilde, maar uiteindelijk is iedereen naar beneden gegaan en dat ging over het algemeen best aardig.Toen was het tijd om weer een stukje stroomafwaarts te varen en kwamen we bij een wals, deze zijn we eerst voor de oefening door gezwommen, gelukkig plakte de wals niet zo erg. Daarna was het tijd om met de boot door de wals te gaan en ook dat ging iedereen goed af. Na hier nog een poosje te hebben geoefend voeren we de rivier af richting het eindpunt twee kilometer ver-derop Natuurlijk probeerden we onderweg nog zoveel mogelijk keerwaters te pakken. Na het laatste stukje over de Rijn te hebben gevaren kwamen we zo rond half zes bij het eindpunt aan. De tijd was echt voorbij gevlogen! Op het eindpunt hebben we bij een restau-rant met uitzicht over de Rijn nog heerlijk gegeten. Na weer een paar uur tijd met leuke gesprekken waren we rond een uur of tien alweer in Nederland. Al met al een fantastische dag!

Zo hee! Dag 3 • 18 oktober • Sauheid (B) • verslag: CarlineInstructeurs: Niels, Igor, Jeroen Cursisten: Eric, Her-rik, Dorine, Bobby, Carline. Meer ervaren vaarders: Margot, Paul

Vandaag verzamelden we om 9 uur met frisse zin en energie voor dag 3 van de wildwatercursus. We reden naar Sauheid bij Luik. Je spreekt Sauheid trouwens uit als ‘Zo hee!’ (dit bleek later een heel passende naam). Het plan was om daar rond een uur of 12 aan te komen,

[8]

maar dat liep in de soep omdat er files stonden in Lim-burg. De heenreis duurde 5 uur. Tijdens het file-rijden werden we wel vermaakt met de avonturen van Margot. Zij wilde een stop maken en liep door de deur van een geluidsscherm langs de snelweg. Helaas bleek deze van buiten niet meer open te kunnen. Na enkele ang-stige momenten is dit avontuur toch goed afgelopen.

In Sauheid klaterde de stoomversnelling, veroorzaakt door een stuw, er al lustig op los. We begonnen met oefenen van wat we in de eerdere cursussen al geleerd hadden. De anderen geloof ik ook met O-tjes en S-jes, maar ik had het lastig genoeg met vooruit komen en het traverseren. Doordat er zowel van voren als vanaf de zijkant water naar beneden stroomde waren er hier en daar verdachte watercirkels. Ik leerde dat dit pad-denstoelen waren. Het ziet er lekker vlak uit maar als je er eenmaal in zit dan ga je alle kanten uit.

Later gingen we de kant op om ook echt de stroomver-snelling af te gaan. Het was geen geleidelijk en glad glijbaantje. Eerst was er een klein verloopje, dan een soort V waar het verstandig was om in de punt van de V te varen. Daarna werd je overspoeld door de wals en volgde er een stuiterbaantje (een soort rodeo). Ten slotte nog een watervalletje. Spannend! Toen Sam en Jeroen, die toch best wat ervaring hebben, omgingen in deze versnelling dacht ik: “Nee, nee, zover ben ik zeker nog niet.” Dus ik ging foto’s maken. Na de mensen met iets meer ervaring ging Herrik wel heel moedig de baan af. En Eric, heel dapper, nadat hij even toegekeken had ook.

Daarna werd er van de stroomversnelling afgezwom-men. Niels had me ondertussen omgepraat dus ik ging ook zwemmen. Het water was k-k-koud, maar verder kwamen we prima de stroomversnelling door. Het was wel meer onder-, dan boven water, maar aan het eind

werd er, heel aardig, een touw naar je toe gegooid. Margot was hier vooral erg bedreven in. Daarna dacht ik: “Oké, oké, we hebben zover gereden en in de file gestaan, morgen heb ik vast spijt dat ik niet van de stroomversnelling af ben gegaan.” Dus uiteindelijk ging iedereen inclusief ikzelf nog eens in een kajak ervan af. Dat was toch wel leuk!Al deze prestaties werden beloond met een pizzaatje in Luik. Daarna reden we, dit keer vlot, door naar Utrecht.

Hug the Rock!Dag 4 • 8 november • Salm (B) • verslag: EricInstructeurs: Cor, Igor, Steven en Sjoerd Cursisten: Eric, Claudia, Simone, Hans, Aline, Bobby, Herrik, Dorine

Vanwege de enorme file waar we de vorige cursusdag in terecht waren gekomen verzamelden we vandaag ex-tra vroeg bij het clubhuis. Ondanks dat de temperatuur bijna 10 graden lager was dan de vorige keer, beloofde het qua weer een prima dag te worden; de zon scheen al uitbundig. De locatie werd pas op het allerlaatste moment gekozen, dit was namelijk afhankelijk van de waterstand. Vandaag reden we naar de Salm, een rivier in de Ardennen.Na een vlotte, file-vrije rit kwamen we aan. Er stond een groot bord met een kanovaarder erop met daar doorheen een groot rood kruis. Mochten we nu niet

[9]

VERSLAG

varen? Na het bellen van een telefoonnummer op het bord bleek het loos alarm; we gingen van start! We vormden groepjes van één instructeur en twee cur-sisten. Veel tijd om te wennen was er niet; we gingen gelijk de rivier af. Als ik deze tocht in één woord zou samenvatten zou het zijn: rotsig. Het water stond niet erg hoog. Het was een kunst om zoveel mogelijk stenen te ontwijken. Dat ging met wisselend succes. Met het zinnetje: ‘Hug the rock’ in mijn achterhoofd ging ik de rivier af. Gelukkig leverde zo’n steen ook mooie keerwa-ters op. En nog leuker: vele mogelijkheden tot surfen. Dat had ik nog nooit eerder gedaan maar ik kreeg snel de smaak te pakken. Onder begeleiding van Igor voeren we van keerwater naar keerwater. Vandaag leerden we echt een beetje de rivier te lezen. Zo hoog mogelijk het keerwater in, goed opkanten en waar mogelijk de stenen onderweg vermijden. Het ging allemaal steeds beter.

Een laaghangende boom zorgde nog voor benauwde momenten bij Claudia, maar op de een of andere won-derbaarlijke wijze kwam ze daar onderdoor zonder te zwemmen. Ik had helaas niet helemaal gezien hoe ze dat deed: ik was op dat moment teveel bezig met het knuffelen van een rots.

We waren zo lekker bezig dat we de tijd niet in de gaten hadden gehouden. Daar werden we dan ook even attent op gemaakt door Cor. Het schemerde al een beetje op dat moment. We namen geen keerwaters meer, maar gingen linea recta naar de uitstapplaats. Dit werd een beetje vertraagd, door wat ongewenste zwemactivitei-ten. Net voordat we echt geen hand voor ogen meer konden zien kwamen we aan bij een groot modderveld waar we de boten aan de kant konden slepen. Na in het pikkedonker te hebben omgekleed sloten we de dag af bij een pizzeria in Coo. We aten onze buik rond met lekkere pizza, hinde of edelhert. Eén hongerige instructeur at zelfs van alles wat. Hierna keerden we huiswaarts.

Het waren vier ontzettend leuke, gezellige en leerzame dagen. We (de cursisten) willen dan ook iedereen bedanken die daaraan bijgedragen heeft, met name de organisatoren en de instructeurs. We hebben er enorm van genoten! Bedankt!

[10]

VERSLAG

Korting op de contributie? Dat kan! Het UKC werkt al langere tijd samen met U-Pas. De U-pas is er voor mensen met een laag inkomen die wonen in Utrecht, Houten, De Bilt, Nieuwegein, IJs-selstein en Stichtse Vecht. Met een U-pas krijg je een persoonlijk budget voor sport en cultuur. UKC leden met een U-pas krijgen 50% korting op de contributie. De andere 50% wordt vanuit dit persoonlijke budget gefinancierd. Op deze manier blijft er voor UKC leden nog extra persoonlijk budget over om andere leuke zaken mee te doen!Kijk zelf op www.u-pas.nl om te kijken of je in aan-merking komt en wat de spelregels zijn. Vergeet niet om het door te geven aan de penningmeester, ook als je al een U-pas hebt. Ruben van den OordPenningmeester

Het clubhuis is van steeds meer faciliteiten voor-zien. Naast de nieuwe verwarming staat er nu ook een centrifuge. Vincent kwam deze tegen tijdens zijn vakantie in Engeland en kon de verleiding niet weerstaan om deze voor een paar pond mee terug te nemen. Zeker tijdens de wintermaanden waarop het toch wat langer duurt om je natte kanospullen te drogen een fijne aanwinst.

De UKC wordt steeds internationaler! De afgelopen tijd kwamen we op de club steeds meer anderstaligen te-gen. Onwijs leuk natuurlijk dat zij ons weten te vinden en hun hobby hier bij ons voort te zetten of het kanoën te ontdekken. De club is natuurlijk ook uitermate geschikt om nieuwe mensen te leren kennen. Maar hoe leg je nu in het Engels uit wat voor materiaal je mee moet nemen op een trip en hoe kun je het makkelijkst een bepaalde techniek uitleggen? Hieronder een greep uit de handige woordenlijst met kanobegrippen van Bobby. Bedankt Bobby!

varen paddle (literally to travel by boat)

traverseren forward ferry glide

trekslag draw stroke

boogslag sweep stroke

opkanten edge

hoge/lage Steun high/low brace

boogslag Sweep stroke

romp hull

spatzeil Spray deck

anorak cag or cagoule

spanbanen cam straps

dakdragers roofrack

hoek van peddelbladen Feather angle of a paddle

keerwater eddy

paddenstoelen boils

wals hydraulic or hole

steiger(tje) jetty

overdragen portage

obstakel dat water doorlaat maar geen grotere dingen, bijv. een boom (vergiet)

strainer

[11]

BERICHTEN

Op 12 oktober hebben we de tocht “Rondje Leusden” gemaakt. Wij dat waren Jan Tjalling van der Wal, die de tocht georganiseerd heeft, Ad Tourné, Ben Weber, Adrian Los, Rutger Weemhoff, Mieke Loeff en mijn persoontje (Tjerk Terpstra). Steven Halbertsma, die zich ook opgegeven had, moest in verband met groot-vaderlijke plichten afzeggen en Annelies Kroneman was geveld door een verkoudheid.

De tocht is beschreven op www.kanoroutes.nl en beleefd door ons. We zijn begonnen in een beetje mistig weer bij de stuw, waar het Valleikanaal de As-schatterweg kruist. Voor de stuw was een drijvende drempel om vuil tegen te houden. Terwijl Adrian en ik de kano’s versleepten om deze drijvende versperring te omzeilen voer Jan Tjalling er gewoon overheen. Voor mij een slecht voorbeeld, maar daarover later meer. De tocht op het Valleikanaal was varen langs de Greb-belinie. Dat was duidelijk te zien, rechts, westelijk, was er een hoge dijk met op regelmatige afstanden een betonnen bunker en flink veel begroeiing. Duide-lijk de kant van de verdediger. Zo kon men indertijd ongezien troepen verplaatsen. De linkerkant was kaal en had bijna geen verhoging en begroeiing, duidelijk zo aangelegd dat men onbeschut was, de kant van de aanvaller. Volgens de beschrijving op www.kanoroutes.nl is het Valleikanaal de gekanaliseerde bovenloop van de Eem. Volgens het Van Goor’s Aardrijkskundig Woordenboek van Nederland (uitgave 1942) is het de vergraven Lunterse Beek, van Scherpenzeel, ten oosten om Amersfoort heen naar de Eem. Hoe dan ook het is een mooi stuk Nederland. Van het Valleikanaal zijn we rechtsaf de Heiligerbergerbeek opgegaan. Dit was de eerste overdraging. Met daarna een hele smalle beek in een bosrijke omgeving en een beetje stroom mee. Gelukkig werd de beek langzaamaan steeds breder en de omgeving steeds afwisselender. Bij het kruisen van een provinciale weg is de brug te laag om eronderdoor te gaan en de weg te druk om over te dragen. Dit is opgevangen door een vernuftige constructie waarbij

de kano in een bak onder de brug doorgetrokken kan worden. Jammer genoeg is de constructie al meer dan 14 maanden kapot en weet de eigenaar niet eens dat die constructie bestaat, dus reparatie zal nog wel even duren. Een paar kilometers verderop was weer een stuw, bij deze derde overdraging hebben we in een heerlijk zonnetje geluncht. Daarna verder op weg naar Amersfoort. Vlak voor de kruising met de A28 was een boom over de beek gevallen. Gelukkig konden we er net onderdoor zodat hier niet overgedragen hoefde te worden. Uiteraard begroette Amersfoort ons met een stuw en moesten we voor de vierde maal overdragen. Hierna konden we twee kanten op. Rechtdoor voor een prachtige tocht door Amersfoort en rechtsaf terug naar het startpunt. Omdat Mieke op tijd terug moest zijn bleef voor haar niets anders over dan om rechtsaf te gaan. De rest wilde wel Amersfoort in. Omdat ik de enige was die geen passagiers had ben ik met haar meegegaan. Ik had niet het idee dat Anja bezwaar zou hebben op een vroegere thuiskomst (18.30u). Wij rechtsaf met het idee met nog eenmaal overdragen het Valleikanaal op te gaan en dan naar het beginpunt. Echter vlak na de kruising met de A28 was er weer een opvang voor drijvend vuil. Met de actie van Jan Tjalling in het begin in mijn gedachte zette ik er flink de vaart achter om er overheen te varen en kwam vast te zitten. Gelukkig lukte het me toch om los te komen en daarna samen op zoek te gaan naar een manier er langs te ko-men. Daarbij heb ik een paar konijnen gestoord in hun spel. Via een brandnetelgebied is het ons toch gelukt om verder te kunnen gaan. De rest van onze tocht ging voorspoedig. Bij het beginpunt aangekomen was de steiger bij de linkeroever en de auto’s stonden bij de rechteroever. Dus rechts bij de brandnetels uitgestapt en de ploeg die achter ons aan zou komen verteld hoe wij de blokkade hadden gepasseerd. Teruggereden via Amsterdam omdat op de A12 7 km file stond.

Samenvattend een zonnige dag met een prachtige tocht, Tjerk

Rondje Leusden

[12]

VERSLAG

Zondag 6 april kwamen 5 kajakkers samen bij de Gamerensche Waarden nabij Zaltbommel voor een toertocht onder leiding van Otto Coops. Otto beloofde een gevarieerde tocht

over de Waal, via de Afgedamde Maas en het Esmeer naar het gemaal Dijkgraaf De Jongh aan het einde van Capreton. Wel met een afstand van 30 tot 35 km, misschien dat dat mogelijke meevaarders afgeschrikt heeft. De Gamerensche waarden bestaan uit wat zandei-landjes omgeven door ondiep water, de één met wat meer begroeiing dan de ander. Bij de instap moesten we het water delen met een aantal vissers op de kant en af en toe eentje midden in het water. Gelukkig was er ruimte genoeg voor iedereen. De dag begon met wat druilerige regen, maar een-maal in je kajak maakt dat niet meer uit. Eenmaal de Gamerensche Waarden uit, kom je op de Waal die bekend staat om zijn drukke scheepsvaart. Je moet dus wel tegen een golfje kunnen. Jammer genoeg hadden we die wel bijna allemaal tegen, zodat er dit keer niet veel te surfen viel. Otto had de route zo gekozen dat we met de stroming mee voeren. Vanwege de scheepvaart (die best vaak de buitenbocht neemt) konden we alleen niet van de volle stroming midden op de rivier gebruik maken. Daarom bleven we dicht bij de uiteinden van de kribben. Na zo’n 2 uur varen (met toch nog een snelheid van ongeveer 9,5 km/uur!) pauzeren we bij Slot Loevestein. Daarna nog een klein stukje op de Waal voordat we af-slaan bij Woudrichem om onze tocht op de Afgedamde Maas te vervolgen. Nog steeds breed water (oké, wel de helft van de Waal), nu geheel voor ons alleen. De sluis staat aan onze kant al open als we aan komen varen. Otto had de dag ervoor gebeld of er om 3 uur een stel kajakkers geschut konden worden. De andere deuren stonden al op een kier, dus waarom er überhaupt nog

geschut moet worden is mij nog steeds een raadsel. Het bijzondere aan deze sluis is wel dat in plaats van de gebruikelijke betonmuren aan weerszijden er nu schuine begroeide steentjes-hellingen achter de rem-mingswerken schuil gaan. Dat oogt een stuk vriendelij-ker en je voelt je minder klein als kajakker. Door naar het Esmeer waar het even zoeken is naar de afslag richting het gemaal. De vaart die we dan vol-gen is ongeveer een kajak breed. Je kunt nog net naast elkaar varen en het opkanten oefenen bij de bochten. Bij het gemaal kunnen we nog door een laag tunneltje onder de weg door, maar dan houdt het echt op en moeten we door het tunneltje weer terug om uit te kun-nen stappen. Dit keer wel wat lastiger over de stenen langs de kant. Toch valt de afstand mee: net geen 28 km. Deze tocht kenmerkt zich door zijn gevarieerdheid: instappen bij een strandje, golven en stroming op de Waal, de rust van de Afgedamde Maas helemaal voor ons alleen, een slingerende vaart en uitstappen via de stenen. Otto had iets moois bij elkaar gezocht. Het was geen heen-en-weertje, maar er was aan de andere kant ook geen rondje van te maken. Van te voren hebben we één auto bij het gemaal gezet om daarmee na afloop de andere auto�s op te halen.Op zich is het een optie om bij het gemaal over te dra-gen en de vaart verder te vervolgen, dan zou je uitein-delijk met een kanokarretje weer bij je auto uit kunnen komen. Je zal dan wel de 35 km halen. O ja, niet lang nadat we op de Waal waren hield het op met (licht) regenen, al bleef het wel wat grijs. Daardoor hebben we wel iets kleur gekregen en ben ik zonder petje toch niet verbrand J.

Ook namens mijn medevaarders Corrie, Ad, Eefje en Otto,Igor

Toertocht Waal • Afgedamde Maas • Esmeer • Capreton

Waarom je mee had moeten gaan!

[13]

VERSLAG

Op een koude herfstavond zitten we in een knus café klaar om Otto de anorak van het lijf te vragen over zijn zeekajakavonturen. Als Otto gaat zitten opent hij het gesprek meteen met een ontboeze-ming: Otto heeft watervrees! Hier kijken wij wel van op, dus we vragen door: Otto blijkt er niet van te houden om in het water te liggen, zeker niet in koud water. Desondanks merken we dat hij een gepassioneerd kajakker is.

Hoe lang kano je al?Al een lange tijd, sinds 2000 ongeveer. Ik zit sinds 2005 bij de club. Ik had daarvoor al wat kennissen die ook lid waren, dus zo ben ik er ook bij gekomen.

Welke kano-disciplines beoefen je allemaal?Ik ben begonnen met toervaren. Daarna heb ik een klein beetje wildwater gedaan en daarna kwam het zeevaren ook op mijn pad.

Je partner Eefje zit ook bij de club. Is samen kanoën goed voor je relatie?Dat gaat meestal wel goed, soms kan het een test zijn. Maar als je je relatie echt wil testen, dan kun je beter samen gaan behangen!

Over het zeevaren, welke zeeën heb je bevaren?De Noordzee, de Waddenzee, de Oosterschelde, het IJsselmeer, het Kanaal, de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee.

Zo, dat is een hele lijst, welke van deze zeeën was het spannendst om te varen?De meest uitdagende tocht die ik gevaren heb ging over de ‘Grey Dogs’ bij het eiland Scarba in de Binnen-Hebriden bij Schotland. De Grey Dogs zijn staande golven die ontstaan doordat het water bij vloed tussen de rotsen gestuwd wordt. De lol is om in de stroom te varen en dan op een golf te surfen. Die golf kan wel 2 meter hoog worden!Daar in de buurt heb je trouwens ook de Corryvreckan1, ook een beruchte vloedstroom. Deze is nog spannen-der, hier heb je geen staande golven, maar draaikolken en rotsen. Soms is deze te heftig en kan er niet gevaren worden.

Otto Coops

In het volgende Peddelblad vragen we de anorak van het lijf van een echte slalommer!

Corryvreckan

Interview m

et dank aan Suzanne

[14]

Heb je ook wel eens zeewezens als zeemeerminnen of inktvissen gezien?Wel een enorme

zeeschildpad in de Middellandse

Zee. Veel zeevogels als zeearenden, papegaaidui-

kers en Jan van Genten. In Schotland heb ik zelfs een Basking Shark (reuzenhaai)2

gezien! Tijdens die reis in Schotland sliepen we een nacht op een onbewoond eiland.

‘s Ochtends werd ik wakker door het piepende geluid van een vrachtwagen. Opeens besefte ik dat dat niet voor de hand lag op een onbewoond eiland, dus ik nam een kijkje buiten de tent. Lagen er een stuk of dertig zeehonden op het strand!

Is het wel eens voorgekomen dat je de kust niet meer zag?Ja, bij de wadden. Dat kwam door een dikke mist.

Is het soms niet saai, het uitzicht verandert niet veel, kan ik me zo voorstellen?Soms is het saai. De saaiste omstandigheid die je kunt hebben is een beetje wind van achter. Het is mislei-dend: je denkt dan dat je niet vooruit gaat, dus ga je flink peddelen, maar dan blijkt dat je eigenlijk best hard gaat. Erg vermoeiend.Maar het kan ook heel leuk zijn, bijvoorbeeld met wat meer wind en wat hogere golven, dat maakt het weer erg uitdagend.

Wat voor technieken en uitrusting heb je nodig bij zeevaren?Dat is wel een goede vraag, je kunt namelijk niet zomaar op weg gaan om te gaan zeekajakken. Er komt best wat bij kijken. Je moet het goed voorbereiden en je hebt goede instructie nodig. Je moet een plan-ning maken omdat je te maken hebt met de getijden. Verder moet je kunnen navigeren met kaarten en gps. Je wilt het immers een beetje logisch aanpakken en niet allemaal energie verspillen. Je moet weten wat je in noodsituaties moet doen en je moet kunnen redden en gered kunnen worden. Bij de club wordt er geen zeevaardigheid gegeven. Dit kun je wel leren bij het Nederlands ZeekajakVerbond (NZKV) of bij Stichting PeddelPraat.

Waar zou je nog graag eens varen?Ik hou van rotsen. Daarom zou ik wel langs de Portu-

gese kust willen varen, of langs Corsica of bij Grieken-land. Verder zou ik graag nog eens willen varen bij Baja de California of Vancouver Island.

Zijn er nog andere kanodisciplines die je eens wilt gaan doen?Slalomvaren lijkt me leuk om de techniek te verbete-ren. Immers, hoe effectiever je techniek, hoe beter je je energie inzet.

Over Otto Otto is een gepassioneerd kajakker. Hij blijkt ook van klussen te houden. Hij is zijn huis aan het verbouwen en binnenkort gaat hij, samen met Eefje, die ook handig is, een eigen keuken maken. Verder houdt Otto van fotografie. Otto is in het dagelijks leven projectmanager bij een bedrijf dat zich bezig houdt met duurzame energie (biobrandstof). Verder hebben we geruchten gehoord dat hij ook zeer goed is in het bakken van taarten. Een recept van een taart die Otto heeft ge-bakken staat elders in het Peddelblad. Deze taart heeft de deelnemers van de Veluwe Rally voorzien van de nodige energie om de tocht uit te varen. Voor als je het nog niet gemerkt hebt, ‘energie’ is een woord dat in meerdere opzichten goed bij Otto past.

[15]

DE ANORAK VAN HET LIJF VAN

Sleutel van het gebouw nodig ?

Neem contact op met Ruben van den Oord (penningmeester@utrechtsekanoclub.nl).Na betaling van een borg ter waarde van 50 euro kan je altijd in het gebouw terecht.

Dit keer geen advertentie’s van de leden maar advertentie’s van de klussen-lijst! Zit er iets bij waar jij de geknipte persoon voor bent, reageer dan! Vele handen ma-ken licht werk!

GEZOCHT: Iemand die de Klussen-Marktplaats wil gaan coördineren.

GEZOCHT: Handige persoon die een spiegel wil ophangen in de herenkleedkamer.

GEZOCHT: 1 of 2 mensen voor een nieuw op te richten materiaalcommissie.

GEZOCHT: 1 of 2 mensen voor de PR-commissie.

GEZOCHT: Iemand die de spatzeilen wil controle-ren. Welke zijn goed en welke zijn aan vervanging toe?

GEZOCHT: Iemand die de wekelijkste Join de Club avond wil coördineren: deze persoon zorgt dan dat er elke woensdagavond (in het seizoen, in de winter zouden we een zondag kunnen kiezen) een gastheer of gastvrouw op het clubgebouw is met sleutel.

Kijk voor meer klussen op http://bit.ly/1BRae7t

> MARKTPLAATS

We hadden voor het interview nog even tijd om te peilen wat de leden van de Whats-app groep Toer graag van Otto wilden weten. Hier volgen de leukste lezersvragen:

Polyester of Polyethyleen?Polyethyleen, al zullen niet alle zeekajakkers het hiermee eens zijn. Maar dit kan een stootje hebben, als je bijvoorbeeld in rotsig water vaart. (Otto is er meermaals in geslaagd om tijdens een tocht bovenop een rots te belanden). Polyester is gevoeliger maar kun je daarentegen weer repareren. Wat wel een nadeel is aan polyethyleen is dat je er lastiger aan kan klussen. Eefje heeft bijvoorbeeld in de hare (van polyester) de decoupeerzaag gezet en er wieltjes onder gemonteerd. Hartstikke handig! Ik loop altijd met een los karretje te sjouwen.

Does size matter?Natuurlijk! Hoe langer, hoe sneller je vooruit kan! Maar ook: hoe minder wendbaar.

Ben je iemand die tegen de stroming in gaat?Jazeker, zo nu en dan.

Heeft het zeekajakken je nieuwsgierigheid opgewekt en kan je nog wel uren doorlezen over deze avonturen? Dat kan! Eefje heeft een sfeerverslag geschreven over de reis in Schotland voor Op Pad. Lees het op: http://www.oppad.nl/?bestemming=kajakken-in-schotland

1 De Corryvreckan draaikolk–isdeopéénna grootste draaikolk ter wereld. Dit is ook de enige plek in de wateren van de Britse eilanden die als onnavigeerbaar is bestempeld door de Royal Navy, hoewel kleine bootjes in staat zijn er bij rustig weer met dood tij langs te komen.Corryvreckan is ook een Whiskey trouwens.

2De reuzenhaai (Cetor-hinus maximus) is de op een na grootste levende vis, alleen de walvishaai is nog groter (voor de duidelijkheid: walvis-sen zijn geen vissen maar zoogdieren, deze zijn vaak nog groter dan de reuzenhaai). De beesten zwemmen ook in de Noordzee, maar worden zelden gespot. De reuzenhaai eet alleen plankton, maar kan wel gevaar opleveren voor mensen. Een klap van de staart van de vis kan dodelijk zijn.

[16]

DE ANORAK VAN HET LIJF VAN

Hoe (niet) uit te stappen..

Ingrediënten:• 500gramkwark,cremefraîcheofricotta• 75gramsuiker• 2eieren• 40gramcustardpoeder• sapvan1of2citroenen• 50gramgewelderozijnen• bladerdeeg• paneermeel

Mengdekwark/cremefraîchemetdesuiker,deeieren en het custardpoeder. Goed mixen. Voeg dan het citroensap en de gewelde rozijnen toe aan het mengsel. Weer roeren. Bedek de bodem en de zij-kanten van een springvorm of een ovenschaal met het bladerdeeg. Bestrooi dit met paneermeel. Giet het kwarkmengsel hierin en versier de bovenkant eventueel met restjes bladerdeeg. Bak de taart 1 uur in een voorverwarmde oven op 200 graden.

Veluwe Rally topper!

Crostatadi Ricotta

[17]

RECEPT

Sjoerd heeft een kanoreis gemaakt in India. Omdat wij als redactie erg benieuwd waren naar zijn beleve-nissen, zijn we op bezoek geweest bij Sjoerd voor een avondje dia’s kijken.

Waarom ging je naar India?Ik wilde graag eens buiten Europa varen. Toevallig organiseerde Zwalker dit jaar een trip naar India, dus ik heb me aangemeld.

Met wie en hoe ging je?Er gingen acht kajakkers als deelnemers mee en drie instructeurs. Verder ging er een raft mee met vier deelnemers en een cargo-raft voor alle bagage. Hierop zaten twee mensen.

Hoe was de reis?We gingen twee weken kajakken en met de helft van de groep hebben we er nog een week aangeplakt. In deze week gingen we wandelen in de Himalaya en we heb-ben onder andere de Taj Mahal bezocht. We zijn ook in Delhi geweest, dat was wel wennen vanwege de stank en de smog.

Wat zijn de verschillen met rivieren daar en rivieren hier in de buurt?We hebben op de Kali, de Alaknanda en de Ganges gevaren. De rivieren in India zijn heel breed en hebben veel volume. Vooral de Aleknanda was een pittige rivier om te bevaren. Je hebt er grote golven, groter dan in Europa. Er waren golven die over de 2 meter gingen. Ik moest de eerste dagen erg wennen aan de grootte van alles. Daar waar je normaal met twee slagen om een wals heen vaart was je hier zo acht slagen verder. De Ganges had wel hoge golven maar was niet de lastigste rivier om te bevaren.

Hoe was het klimaat? Was dat ook wennen?Het was overdag tegen de 30 graden celsius. Toen we gingen trekken in de Himalaya was het ‘s nachts soms maar 4 graden, dus er waren grote temperatuur-verschillen. Waar je ook rekening mee moet houden in India, in tegenstelling tot hier in Nederland, is dat de schemering maar kort is. In een kwartier werd het donker.

NamasteSJOERD IN INDIA

[18]

Himalaya start?!Uw redactie is hard op zoek naar de oorsprong van de term ‘Himalaya start’. Het lijkt erop dat dit enkel in Nederland wordt gebruikt. In het engels wordt dit vaak een ‘seal entry’ genoemd, wat wij persoonlijk toch net wat toepasselijker vinden. Wie o wie kan ons hier meer over vertellen??

Zijn er mensen geblesseerd geraakt?Ja, iemand had zijn schouder bezeerd. Gelukkig was het niet ernstig en kon hij een aantal dagen later weer mee varen.

Waar sliep je?We sliepen in tentjes langs de rivier. Behalve op de reisdagen, dan sliepen we in hotels.

Hoe heb je het land zelf ervaren?Overal lopen koeien en apen, op straat, in de tuinen, tussen de huizen en in de afvalbelten die overal liggen.Er is veel armoede. Wat me opviel is dat de vrouwen daar het harde werk doen. Ik zag ze bijvoorbeeld grind maken met een hamer van een stuk rots om wegen aan te leggen. Ook liepen ze met manden vol met mest te zeulen om het land te bemesten.

Wat doen de mannen dan?Die koken en staan in de winkels. Zij slepen soms ook met de goederen, maar in kleinere manden dan de vrouwen.

Heeft het reisvirus je te pakken? Waar ga je de vol-gende keer heen?Ja, ik wil wel graag naar Nepal of Zuid-Amerika. Ook heb ik goede verhalen gehoord over varen in de Grand Canyon!

[19]

INTERVIEW

In het weekend van 27en 28 september was de jaarlijk-se Veluwerally. Dit is een tocht over de IJssel. Deelne-mers hebben de keuze om 35, 50 of 100 km te varen.

Corry Vermaat had de 50 km al een aantal keer gevaren en zocht nu ook weer mede-UKCers. Met mijn 1,5 uur slalomtraining per week zag ik mezelf nog geen 50 km varen, maar Corry verzekerde me dat de IJssel aardig doorstroomt en je dus zelf maar de helft van de inspan-ning hoeft te leveren.Vanwege het vroege vertrek op zondag biedt de organi-satie de mogelijkheid om op zaterdag bij het startpunt te kamperen. Verder is er een busdienst voor mensen die hun auto op het eindpunt willen zetten. De 50 km zou om 8.00 u ’s ochtends starten. Ook hier verzekerde Corrie me dat dit altijd later was, omdat bij mist het vertrek uitgesteld werd. Tot nu toe was er altijd mist geweest.Otto, Corrie en ik besloten te gaan kamperen. Igor en Linda (KVIJ) zouden zondagmorgen vroeg komen.Op zaterdagmiddag hebben we de boten opgeladen op de club. Omdat we van plan waren onze bagage in de boot te vervoeren koos ik de lichtblauwe Orion.Na een uur rijden waren we bij de kampeerplek en vertrekpunt voor de boten bij Rhederlaag. We vonden het recreatiestrand makkelijk via de ingeprogrammeerde GPS-coordinaten in de TomTom. Er stond al een grote tipi met een schaal waarin een kampvuur gestookt kon worden, een wagen van Glo-betrotter, een fritestent en ettelijke tentjes van deel-nemers. We schreven ons in en kregen als bonus een appel en spork mee. Na het opzetten van de tenten en een bakje thee ging ik de auto naar het eindpunt van de tocht in Deventer brengen. De anderen zorgden voor het avondeten.Naast de Deventer Kanoclub stond de bus al klaar, maar toch was het nog wachten tot de laatste deelne-mers ook auto’s weggebracht hadden. Via een tus-senstop in Zutphen en ettelijke kleine dorpjes bracht hij ons weer terug op het beginpunt. We kregen zo een goede indruk van het gebied, maar al met al was het intussen al behoorlijk laat geworden.

Veluwe Rally tekst: Margot

[20]

Veluwe Rally

Gelukkig bleken Corrie en Otto het avondeten warm gehouden te hebben. Otto had bovendien als toetje een geweldige taart gebakken. Inmiddels was het donker geworden. Er ontvouwde zich een mooie sterrenhemel boven ons. Met de blik naar boven, een glaasje wijn en een sterrenkijk app van Corrie brachten we de avond door.’s Ochtends om half 7 gewekt door een omroeper. Wat katterig naar buiten, helaas nauwelijks mist te zien. Otto had de nacht doorgebracht in een bivakzak. Toch wat nat en koud tegen de ochtend, maar wel een stuk sneller ingepakt. Snel aankleden en de tent afbre-ken. De luikopeningen van de Orion bleken wat klein, maar na flink trekken en duwen kreeg ik mijn tent en slaapzak er toch in. Vanwege de mist werd het vertrek gelukkig toch naar 8.15u uitgesteld.Al met al waren we wel één van de laatsten die vertrok-ken voor de 50 km. Die mist viel wel mee. Het sluier-achtige licht was prachtig om door te varen.We staken de Rhederplas over en sloegen rechtsaf naar de IJssel. Inderdaad bleek de rivier aardig te stromen. Otto mat een kruissnelheid van 11 km per uur. We haal-den ook aardig wat vaarders in, voornamelijk mensen in Canadezen en houten kano’s.Ik was nogal bezig mijn houding te vinden in de boot. De blokvoetsteunen van de Orion bleken voor mij niet optimaal te staan: de eerste net te dichtbij; de tweede kon ik net met mijn tenen raken. Toch maar een beetje proberen te fietsen.De IJssel kent niet veel bebouwing. Groene oevers met uitstekende kribben, rechts met palen met rode marke-ringen, links met groene. De kribben veroorzaken toch wat paddenstoelachtige kringen. Ik wil tempo houden en zoek de hoofdstroom op. Een bootje van Rijkswaterstaat maant ons om dich-ter langs de kant te gaan varen. Er komt ons inderdaad een groot vrachtschip achterop.Ik probeer wat mee te surfen op de golven. Ik kan Otto en Corrie net bijhouden. Ik denk aan het goed beurte-lings naar voren draaien van de schouder; trekken en duwen. De vaart blijft er goed in tot de eerste controlepost bij Olburgen. We krijgen behalve een controlekaartje ook een appel uitgereikt. Daarna varen we nog even door totdat we een mooi plekje vinden om even thee of kof-fie te drinken. Het wordt ook tijd om ons in te smeren tegen de zon. Otto pakt zijn taart uit en natuurlijk willen we nog wel een stukje. Bij daglicht ziet hij er nog beter uit. Er komt nog een man met hond langs met wie we een praatje maken.We stappen weer in de boot, maar al snel komen we erachter dat het nu wel erg warm begint te worden in

onze anoraks. We vormen een vlotje en trekken de boel uit. Even proppen en dan zijn ze in de luiken verdwe-nen. Tegen half één zijn we bij Zutphen. De muziek van het bluesbandje klinkt ons al tegemoet. Ook in de haven is het een gezellige drukte. We pakken een controlekaart aan van de latten die ze ons aanreiken, maar stoppen niet. We blijven doorpeddelen langs de grote boten aan de kade (o.a. de Henri Dunant van het Nederlandse Rode Kruis) tot even voorbij het Twente Kanaal. Daar vinden we een mooi weiland met uitzicht op windmo-lens en de rivier.Al etend zien we diverse groepjes boten en kano’s pas-seren. Corrie en Otto strekken zich daarna lekker uit in de zon. Ik ga rondkijken bij de rivier. Dit stuk heeft toch aardig wat verkeer. Behalve kano’s zie ik regelmatig grote binnenschepen langsvaren.We peddelen weer door en halen hetzelfde groepje voor de derde keer in. We passeren een veerpont die net van wal steekt.Het meest bijzondere groepje dat we passeren bestaat uit duikers met allerlei zwembanden en zwembeesten die ter afsluiting van het seizoen drijvend de IJssel afdobberen. Ze hebben flink wat bierflesje bij zich. Ik benijd ze wel een beetje want ik begin mijn schou-ders wel te voelen. Maar dan komt -veel sneller dan verwacht- de toren van Deventer in zicht. Corrie waar-schuwt dat we nog een grote boog moeten maken en dat het nog wel een half uur kan duren voordat we de stad bereiken, maar dat valt mee. We moeten voordat we de stad goed en wel binnen varen al de zijarm in waar de DKV zijn kanopoloveldje heeft.We stappen uit bij de drijvende steiger. Igor en Linda blijken er al een uur te zijn. We praten bij. Dan kunnen wij onze medaille ophalen tegen inlevering van de con-trolebriefjes. Ik neem snel een douche en rijd daarna de auto het terrein op. We halen de boten leeg en laden ze op. Tevreden en zondoorstoofd rijden we terug naar de club.

[21]

VERSLAG

Daar gingen we vanaf de UKC-steiger, zondag 19 oktober om 10.15 uur met een zonnetje en nazomerse temperaturen. Vincent, Lotte,

Suzanne en Ad als tochtleider. Het beloofde een relaxte instaptocht te worden. Een rondje vanaf de UKC via de net aangelegde kanoroute door de Bethunepolder (uitproberen!) naar het Tienhovens kanaal. Dan via de Kraaienestersluis naar de Vecht en langs Maarssen en de Molens van Oud Zuilen terug naar de Maarsse-veense plas. De Bethunepolder ligt tussen de Maarsseveense trek-gaten en de zuidkant van de Loosdrechtse plassen. In afstand ongeveer 3 km, maar zonder goed vaarwater altijd een blokkade. Met de nieuwe kanoroute door de polder moet dat voorbij zijn. Met twee keer overdragen kun je dan naar het Tienhovens kanaal en de zuidkant van Loosdrechtse plassen.

Hoe mooi zijn de Trekgaten op een zonnige herfstmor-gen. In een klein half uur waren we bij het beeldje van de Aalscholver, ons eerste overdraagpunt. Wel even sjouwen met de kano’s over het smalle bruggetje en de weg. Maar daar lag de kersverse kanosteiger beneden in de Bethunepolder al op ons te wachten. Instappen maar. Aan het begin van de Bethunepolder was een ontbrekend stuk sloot gegraven. Na de eerste peddelslagen viel ons op dat deze nieuwe sloot nogal ondiep was (tja, als je dan toch gaat graven), maar oké je kon er varen .... Maar even verderop werd het anders. Allemaal mod-derprut met een miniem laagje water, soms minder dan

10 cm en hier en daar staken de plakken modder boven het water uit. Wij zijn wel wat gewend met ondiepe watertjes, maar hier was bijna niet door te komen. Zwaar hakkend met onze peddels in de prut en stuk-ken gravend met onze armen probeerden we verder te komen. Suzanne moest uitstappen omdat ze vast kwam te zitten en baggerde kniediep door de modder. Dit leek meer op wadlopen! We gingen door omdat we het idee hadden dat het verderop wel beter zou zijn. Maar dat viel tegen. Tot aan de Middenweg (halverwege de pol-der) was er niet fatsoenlijk te varen. Daarna werd het wel iets beter, maar het leek niet in de verste verte op relaxed peddelen. “Je kunt ook thuis blijven en lekker in de zon de krant lezen”, verzuchtte Suzanne.

Later liepen we nog een keer vast op een werkponton dat dwars over de vaart lag. Weer overdragen. Toch bleef de spirit goed en konden we er wel om lachen.

Modderprutin de Bethunepolder

Was dit een instaptocht?!

tekst: Ad Tourné

[22]

We zijn ruim 1,5 uur bezig geweest om door die polder te komen, terwijl het in een half uurtje makkelijk moet kunnen. Aan het einde waren we kapot en hadden we een flinke pauze nodig om bij te komen. Overdragen over de Nieuweweg (even linksaf) en instappen in het Tienhovens kanaal, direct na het bruggetje van jacht-haven Ruimzicht, leverde geen problemen op.

De kanoroute door de Bethunepolder was nog niet geopend of ‘officieel’ vrijgegeven voor gebruik. Het kan zijn dat er in de polder nog van alles moet gebeuren, zoals het baggeren van sloten. Dus misschien waren we te vroeg om de route nu al te testen en zal het na werkzaamheden wel goed bevaarbaar zijn. Daarom het dringende verzoek om de Bethuneroute pas in gebruik te nemen nadat die officieel is geopend.

We hadden aardig wat tijd en energie verloren. Het idee om nog in de Kievitsbuurt rond te kijken lieten we varen. Eindelijk konden we normaal peddelen, een opluchting! We passeerden het vervallen Fort Tienho-ven, dat midden in het kanaal ligt. Even verder kwamen we langs een inundatiesluis van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. In deze omgeving kun je veel historische militaire elementen zien. Dan is het niet ver meer naar de Kraaienestersluis. Met zelfbediening konden we schutten tussen een paar sloepjes. Altijd leuk, zeker als je dat nooit gedaan hebt. Vincent toonde zich een ex-pert in het bedienen van de knoppen en draaislingers.

Op de Vecht kwamen we veel motorboten tegen. Voor de beginners is dat even wennen aan de golven en goed uitkijken. We hielden een drijfpauze voorbij het dorp Maarssen, want een goede uitstapplek was nergens te

vinden. Het was ondertussen bewolkt geworden met toenemende wind en bij Op Buuren zowaar wat regen. Maar als je dan onder de Zuilense Ring doorvaart lig-gen opeens de molens van Oud Zuilen voor je. Daar kun je de Vecht af, richting UKC, onder een bruggetje door met een overvaarbare drijfbalk. Het overdragen bij de molens vraagt toch nog wel wat tijd en de laatste loodjes begonnen te wegen�

Via een vaartje langs de tuinderijen kom je in een half uurtje bij de laatste overdraagsteiger aan de zuidkant van de Maarsseveense Plas. Rond 16.30 uur zaten we weer op ‘onze’ Plas. En dan valt op: wat een helder wa-ter! Bij de steiger zijn we nog wel even bezig geweest om alle stinkende modder van de boten te poetsen. Was dit nu een Instaptocht? Gezien de afstand van krap 17 km klinkt dat nog redelijk. Maar het werd toch meer een ‘modder-challenge’, gevolgd door een test op ‘karakter en ausdauer’ voor nieuwe toervaarders!

WEET-JE-WEETJES WaterwolvenWaterwolven vindt men in de plassen rond Tienhoven. Het zijn dieren met de koppen en lichamen van wolven, maar met schubben bedekt, waarop allengs wier en mos is gegroeid.Met behulp van twee geweldige vinnen glijden zij snel en onhoorbaar door het water.Of ze gevaarlijk waren voor de menschen, hen aanvielen en mee in de diepte trokken, wist men niet meer te vertellen. Ook kon men niemand aanwijzen, wiens vader of grootvader hen nog gezien had. Men wist hen alleen te beschrijven en geloofde in hun bestaan.Bron: volksmondBron:Utrechtsch Sagenboek (1938)

[23]

VERSLAG

clubhuis

adres

Westbroekse Binnenweg 2c

3612 AH Maarssen (Molenpolder)

(Bij achteringang van het recreatie-

centrum de Maarsseveense Plassen)

postadres

Secretaris UKC

van Bessemerlaan 33

3553 GA Utrecht

website

www.utrechtsekanoclub.nl

bestuur

bestuur@utrechtsekanoclub.nl

(alleen dagelijks bestuur)

voorzitter

Oscar van Dam

voorzitter@utrechtsekanoclub.nl

secretaris

Paul van Rijn

secretaris@utrechtsekanoclub.nl

penningmeester

Ruben van den Oord

penningmeester@utrechtsekanoclub.nl

clubhuis

Dineke Broekema

clubhuis@utrechtsekanoclub.nl

gebouw- en materiaalbeheer

Rutger Weemhof

materiaal@utrechtsekanoclub.nl

ondersteuning en commissies

stalling

Marco Smit

stalling@utrechtsekanoclub.nl

introductiecursus

Johanneke Minnema

introductie@utrechtsekanoclub.nl

jeugd

Oscar van Dam

jeugd@utrechtsekanoclub.nl

kanopolo

Cor Snel en Hans Josso

kanopolo@utrechtsekanoclub.nl

toervaren

Ad Tourné en Eefje van den Braak

toervaren@utrechtsekanoclub.nl

slalom

André Lindenbergh

slalom@utrechtsekanoclub.nl

wildwater

Cor Veninga

wildwatervaren@utrechtsekanoclub.nl

kanokamperen

Steven Halbertsma

kanokamperen@utrechtsekanoclub.nl

activiteitencommissie

Suzanne Tan, Vincent Udo en Emma

Uitterhoeve

activiteitencommissieukc@gmail.com

website

John van Luik

webmaster@utrechtsekanoclub.nl

redactie Het Peddelblad

Irene Aarts en Carline Vrielink

redactie@utrechtsekanoclub.nl

Algemene gegevens

Stuur al je verslagen van tochten en evenementen naar ons op voor het volgen-de Peddelblad. Alles is wel-kom! Foto’s, berichten, spul-len voor op de marktplaats, enzovoort. Als je leuke feitjes weet of interessante vond-sten, tips of moves, horen we het ook graag. Stuur je mails naar redactie@utrechtsekano-club.nl.

Volg de Utrechtse Kano Club:

twitter.com/Kanoclub

facebook.com/KanoclubUtrecht

WEET-JE-WEETJES De boomstamkano van PesseIn 1955 is er bij Blikkenveen (gemeente Pesse, Drenthe) een 3 meter lange en 44 centimeter brede boomstamkano gevonden. Deze staat ook wel bekend als de Boot van Pesse. Het is vervaardigd van het hout van een grove den, dateert uit 8200-7600 voor Christus en is daarmee de oudste bekende boomstamkano.

[24]