Overijssel_8feb_v2

www.trouw.nl/schrijf

Voorwoord

Met dank aan alle dichters!

Gedichtendag is het jaarlijkse poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Poetry International en Stichting Lezen Vlaan-deren kozen voor de 11e Gedichtendag op 28 januari 2010 voor het thema Over de grens. Poëzie over de landsgrenzen, over de grens van de taal, over de grens van de kunstdisci-pline of over de grens van het betamelijke. Dagblad Trouw zocht het dichterbij: de eigen buurt.

Gedichtendag is het feest van alle poëzie. Nederland kent zo’n 750 dichters die minstens één bundel hebben uitge-geven bij een uitgeverij. Die 750 vormen echter maar het topje van de ijsberg: onderzoek wijst uit dat zo’n miljoen Nederlanders gedichten schrijft. Onder het wateroppervlak krioelt het dus van de poëzie in de vorm van ontroerende, schokkende, vrije, strenge, troostende, opruiende, vorm-vaste, lyrische, rijmende, experimentele of ontluisterende gedichten. Dat deze rijkdom via uitgever en boekhandel de weg naar de lezer nooit vindt is onterecht: alle poëzie wordt immers geschreven om gelezen te worden.


Dagblad Trouw biedt met Dicht in de buurt deze verborgen rijkdom een podium en laat daarmee de veelzijdigheid, de variatie en de inspiratie van dichtend Nederland zien. Uit meer dan 1.000 gedichten die binnenstroomden spreekt de persoonlijke beleving van onbekend dichttalent van zijn of haar directe omgeving; in realistische of fantasierijke be-schouwingen over stad, dorp of streek, de bewoners ervan of over het wonderschone of foeilelijke landschap. Een rijke oogst die door Trouw per regio is gebundeld en zo toegan-kelijk is gemaakt voor een bijzonder publiek. Een publiek dat bekend is met de omgeving in de versregels, of misschien zelfs wel zichzelf herkent. Een mooi kado aan Gedichtendag! Met dank aan alle dichters.

Bas Kwakman

Directeur Poetry International


Inhoud

1 Over de IJssel

2 De droefheid van boerderijen

3 Uitvaartcentrum Vrederust

4 de Reest

5 Voordeelaanbidding

6 Vier seizoenen zin

7 Avondlicht

8 Hoe zou het zijn met Enschede?

9 Alphatoren

10 Riet

11 Bos kwijt bij Oele

12 Dubbeldichten

13 Sassenpoort 600

14 Kunstbezit in het Rijksmuseum Twenthe

15 Springendal

16 Hardlopen

17 Persvoer

18 Parel aan de Vecht

19 Witharen vroeger en nu

20 Giethoorn

21 Bij de muur

22 ster Godfried Bomans

23 Nieuwleusen

24 in de Weerribben

25 ‘Turfsteken 1942’

26 Verbonden aan gene zijde

27 Drijfvermogen

28 Witte jaarwisseling

29 Mijn stad

30 november

31 de fietser

32 Moederkerk in Vilsteren

33 Winter(Haiku)


34 Herfst rond Hertme

35 Gravenallee en kanaal

36 Cafe Radstaak

37 Een rondelenrondverdelerdichter

38 Efkes wandel’n

39 Oldenzaal

40 de Reest

41 Postkoets

42 De Grote Kerk - begin 2008

43 De twee jufferen van Becken

44 IJssel

45 Pluim alleen

46 Roofriddersgrond

47 Harde kop

48 Salland

49 Kampen

50 De polder waar ik geboren ben

51 De Vecht en hotel De Zon

52 klein ongenoegen

53 Kanaal Almelo-Nordhorn

54 De Weerribben (1)

55 Getijdenschrift

56 dal Dalfsen

57 O Hengelo!

58 Enschede airport

59 Lente in Twickel

60 IJsselwaarden

61 Zijarm

62 Levendige beeldengroep

63 De Haan

64 Terug naar de kust!

65 Dichten aan de dijk.

66 Woekeren

67 Vliegveld Twente

68 Circa 80.914

69 Mijn stadsgevoel


70 Nehellenia

71 Oneindig

72 Deventer boekenmarkt

73 Man van Mander

74 De Wulp, standbeeld aan de Vecht

75 Verleden en heden

76 Cardiogram

77 DEVENTER

78 zonder titel


1. Over de IJsselAlet Boukes (Kampen)

Op de stroming van de IJsselglijdt het land aan mij voorbijwilgen, weiden, uiterwaardenroodbont vee, een boerderij

Op het wiegen van de golvenwaar het water wordt gehoordvliedt wat vol is voor een lediglucht geeft adem aan het woord

In het water van de IJsselspiegelt zich het hemelzwerkwolken jagen door de golvenbeeld gestold tot meesterwerk

Aan de oever, op een kadeklingelt licht een carillontorens, schepen, roezemoezenstad die glinstert in de zon

Altijd gaan en altijd komenveren, bruggen, verre dromenis daar aan de overkantnog een ander, groener land?

Waar ik ook maar heb gezworvenaltijd trok zij mij naar hiernaar haar boezem, voedstermoeder‘k ben een kind van die rivier.


2. De droefheid van boerderijenBram Mieras (Daarle (in de buurt van))

De droefheid van boerderijenvlak langs de weg metalle ramen dichtgetimmerd.

Een verroeste ploegtegen wat schutting wasoverwoekerd door distels.

Muren van schuren vol scheuren.Een of twee rondjeszonder glas of gebroken bestoft.

Geen geur van gier of hooigeen dier te horenniemand te zien.

Alleen een zwarte lap plasticspartelend als een visgespiest in zijn vin.


3. Uitvaartcentrum VrederustBram Mieras (Almelo)

Bij Vrederust vanmiddag weer de dood ontmoeteen grote, bleke man met weke ogenzijn mond gekromd door mededogenonder een hoge, zwarte hoed.

Stil stond hij voor een lange stoetvan mensen die zich bijna niet bewogen.Het wachten was op een gebaar van verder mogenachter de zwarte auto, voet voor voet.

Begint opeens een sneeuwen, niet normaalvlokken als meeuwen uit een hoge zaalnemen de aarde in bezit.

De sombere stoet komt traag op gangeen zwarte rups maar niet meer langnog voor het graf is alles wit.


4. de ReestRia Westerhuis (De Reest bij ijhorst)

zie hoe zij meanderttussen grassprietenen vergeet-me-nietenstromend van oostnaar westzich in bochtenwringend als eenwellustige vrouwhaar lijf delendmet twee walletjesdie ze beide wilstrelen, wil kussenmet haar zoete mond

hoe ooievaars zichlaven, kikkerseten uit haar smalle schoot‘s avonds slapengaan, met één oogdicht en ik mijnvoeten was bij ‘thelder sterrenlicht


5. VoordeelaanbiddingBram Mieras (Enschede)

Al die mensenin winkelsrond tafelsvol koopjes.

Kortingzing kortingzing zing korting

Al die kaartjesmet stippenen strependoor prijzen.

Kortingzing kortingzing zing korting

Al die vingersdoor gatenin tassenmet namen.

En buiten strijkenlampjes in bomeneen laklaag op de natte straatwaar een verzopen heilsoldaatmensen voorbij ziet komenzonder hem aan te kijken.


6. Vier seizoenen zinTineke Vlaming (Windesheim)

Zomaar op een maandagmorgen, in het Windesheimer bos,zag ik zomer, zag ik winteren mijzelf met sprookjes blos.

Hemelsblauw lag op de takken,hoge witten, lager groen,lentefris en najaars oker. Er was kleur van elk seizoen.

Het kon vriezen, het kon dooien.Naast de schaduw liep het licht.Vers gevallen sneeuwkristallensmolten samen een gedicht.

Verder ging het pad naar bovenen daar stond ik zonneklaar,met de sterren in mijn ogen,met de parels in mijn haar.

Op de treden naar benedenstapte ik het ritme invan dit eigenwijze versje met een vierseizoenenzin.

Zomaar op een maandagmorgenmet mijn voeten in de kleiwas ik Windes-eigen-heimeren er ging een jaar voorbij.


7. AvondlichtRia Moons (Enschede)

pas als de avond valtlicht op wat overdagverborgen bleef.

schaduw werpteen ander lichtop alle dingenen waar het donkertis geheimeniste zien.


8. Hoe zou het zijn met Enschede?Baukje van Kesteren (Enschede)

’t Is mei tweeduizend zes – de afgelopen wekenheb ik weer meer dan eens aan Enschede gedachten aan het vuurwerk dat de stad zo’n onheil brachtwaar niet, zoals bedoeld, verrukt naar is gekeken

De meizon scheen, de stad lag onbezorgd te dromentotdat een paar maal een verschrikkelijke knalhaar schudden deed en schrikken, en je overalde brandweer en de ambulances hoorde komen

Een dikke zwarte rookpluim reikte tot de wolkenHet telefoonverkeer lag na een halfuur platDe omroep toonde beelden: een verwoeste staden hielp gevluchten hun ontreddering vertolken

Diezelfde zomer heb ik Enschede verlatenDat was niet om de ramp, mijn weggaan stond al vastToch denk ik ieder jaar in mei aan dat contrast: zo’n mooie dag – en dan die weggevaagde straten...

En nu al weken draag ik de gedachte met me mee:hoe zou het zijn na al die tijd; hoe zou het zijn met Enschede?


9. AlphatorenRia Moons (Enschede)

zo heb je ooit bestaanin het hoofd van je scheppertitanic op vaste bodem

ik zie je verrijzenmaar voor het zover iszie ik in stromende regeneen man uit de topvan zijn hemelbestormerhonderden treden voor tree afdalen naar de aardewaar zijn matenop hem wachtenvrijdagmiddag vier uurzij lachen naar elkaar


10. RietArjan Minnema (Wetering)

Boven het wetlandvan Wieden en Weerribbengolft pluimend het riet

biedt ruimte aanroerdomp, karekieten andere rietbewonerszangers en zoemers

geeft gesneden warmteals dekkend dakvan hoeve en huis

taai is het snelgroeiendbuigend in de windgeknakt wordt hetniet gebroken


11. Bos kwijt bij OeleJos Zuijderwijk (Oele)

Moeilijk om je exact in te voelenin de pijn van het Bos bij Oelebekend zeker een Piet Mondriaanvan vóór de lijnen en de vlakkenwaarvan alle bomen nooit simultaansamen kunnen zijn vergaanDat bos moet dus nog echt bestaan

Overal gezocht nergens te vindenvraag nu verloor man somsmet al die stammen die dikkegele lijn uit het oog echt de horizon geel ja daar bestraald door de zongolvend licht achter felle kleuren

Ziende blind door kleuren aan de bomenniet aan gele golven toegekomenin de bossen vind je echt Piet’s bos nietzonder oog voor de lijn in zijn verschiet


12. DubbeldichtenLidwiene Vermeij (Enschede en Hengelo)

Enschede, Hengelo, naast elkaar grenzeloze Twentse steden wij en wijin ‘t Oosten liggen zij aan zij.Hengelo, Enschede, varen in de vaart der volken mee.

Dubbelstad van de baan, maar zijn twee steden niet dubbelbekwaam?Dus; Rabotheater inkwartieren?Muziek met zijn allen samen vieren.Mensen komen van alle kanten.Hengèlschedeërs weten van wanten.

Een samenspraak met dubbelzicht.Twee steden in een dubbeldicht.De muze stroomt in dichtersurenvoor áltijd samen dichtersburen.Dubbeldichters voor ieder wat met stadsdichters in dubbeldichtstad.


13. Sassenpoort 600lenze l. bouwers (Zwolle)

Ik heb de tijd in mijn gebinte, stenenen kijk al zes eeuwen naar jullie, mensendie maar praten, vol eigenwaarde, wensen,burgertrots. Ik hoorde het diepe wenenrond de pest, de zwarte dood, de muziekvan de goede, gouden eeuw; ik zag beesten,koeien, naar de stadsweide Assendorpgaan. Ik weet mij doorlaatpost voor stadsfeestenin de Hanze-broederkring, in tactiekeen reus als verdediger: schuttersboog,kokende teer voor de vijand, een oogscherp kijkend achter de open vensters.Ik kon afwijzen, sluiten, keren, weren;ík kan openen, ontmoeten, begroeten.Ik heb de tijd, kwartier- en urenslagenzijn het bewijs. Maar mens, jouw tijd verstrijkt.

(Tussen twee haakjes: wie naar binnen gaat,en trap na trap opklimt, even stil staatbij een venster, uitkijkt over de kerken, de pakhuizen, de stadsgracht; zijn blik laatgaan over de steunconstructie van balken,leibedekking, gracieuze spitsbogen, zal anders - als daad van mens in de tijd -de eikenzware deur weer buiten sluiten)


Ik sta sterk: kantélen, kántelen niet.Natuursteen: zandsteen met fraai ruw trachiet,vulkanisch oud, verdedigingswerksterk,kennen geringe verstening. Voegwat bij en de eenheid is terug, kruimelwerk voor een top-aannemer. Wie paal noch perkstelt aan de wet bood ik blok aan het been,mijn karwats, de voeten handboeien, eenijzeren halsband, een brandmerk schuld, een dodelijk vonnis. Ik had geduldbij een belegering, bleef elegantmet mijn spitsen, en die kanonnen kondenzelfs mijn weerbaarheid niet aantasten: mondenvol vuur werden het zwijgen opgelegd. Oorlog? Ik bleef overeind in de strijd.Echt, ik sta sterk, heb de kostbare tijd.


14. Kunstbezit in het Rijksmuseum TwentheLidwiene Vermeij (Enschede)

Ik ken het museum, loop er in en uit.Meestal dwaal ik door de zalen,groet de oude schilders,tuur in middeleeuwse handschriftenen bekijk de dierbare collectie.

Maar nu is het anders:Ik ga in de Rietveldstoel zitten.Daar staat ie op een sokkel.Kunstobject. Strak en kleurig door arbeid en creativiteit.

Ik wil zitten op de blauwe zittingen leunen tegen de rode leuning.Zitten is een werkwoord, zei Rietveld.Ik werk aan het woord,haast mij naar het verboden zitten.

Nieuwsgierige zit ik even later in de Rood - Blauwe stoelin het Rijksmuseum Twenthe.Om de hoek de Hollandse meestersuit de achttiende eeuw.

Een revolutie in mijn rug.Zitten is een werkwoord.Rietveld duwt mij voorten ik loop tevreden verderin de “Gallery der Konstenaaren”.


15. SpringendalFrans Terken (Springendal)

In de buien staan ze aan het hek gekleefd de koppen tegen het bladerdakom aan beschutting te likken

zij geven zich over, onvoorwaardelijkaan het striemen van de regenaan het land dat beweegtdat wallen opwerpthet grijpt naar houvastop het schuivende ijs

zo moet het geweest zijn,het veld dat er al lag, het wachttot alles over en voorbij drijft tot het zonder bewegen lijkt

stilstand wordt en daarna stiltewaarin zelfs het watergordijnbuigt voor het onhoorbaregroeien van de bomen zo is de loop bepaald, gedurig in het slaan van de staarten


16. HardlopenHans Mellendijk (Usselo)

Ernst of scherts?

Bijna zelfde klank, andere betekenis.Woordspelingen op de oude Usseler Es.In de vorm van een groot hartlopen als ode aan landschap.

Kruising Lammerinkweg, .... ?Hé die lange is dat niet Marijke?‘K ben een boon als dat niet zo is.En zie ik daar ook niet Michael?

Jawel, Cardena helemaal uit Colombia.Om hier de meer dan miljoensteverjaardag van de kunst te vieren.Verwarmde toen al water en aarde.

Anne Mieke, Herman, die we daar, daar zien.Lies loopt door de tuin van Gert en Hermien.Weinig is daar van overgebleven.Want wat heeft het landschap nu voor waarde?

Onder het schrikdraad door, als een slang.Ligt daar nog die lege fles Hartevelt?Door bulldozers gevonden of geveld?Ter Balktschap omwoeld. De vooruitgang.

Jonge honden in de tuin van Plato dat waren wij.


De veelbelovende toekomst van gisteren tegemoet.Anne Mieke bakte een reeks. Groen kloek ontroerend goed‘Gids voor de Nederlandse Tuin- en Landschapsarchitectuur’.Marijke tref ik jaren later in de ‘Dikke Komrij’.

Zo hard heb ik niet gelopen.het lot sloeg bij mij weer woordspelig toe.Het hart. Tja. Nomen est omen.Pas toen d’ene ader stokte, dichtader opende.

Op een studieochtend, dat fatale uur. Hart(d) voor cultuur.

Tussen ter Balkt en Boon.In die breedte wil ik bouwen.In die weelde wil ik leven.In dat ritme hoor ik hoon?

Tussen de schuifpuien,en schuivende panelenvan mijn tot nu toe leven.

Schets, slechts?


17. PersvoerHans Mellendijk (Nederland)

voor Martin

Met stadse, stedelijke bril‘t platteland ruikendin Nederland, nota benein buurt Bloems graf.Voorbij Paaslo,de geplastificeerde mesthoop.

Aan verkeerde kant van voedselketenzag je voer voor de beestensamengeperst in een walmende cakevan mais, kuilgras of andere smakenaan voor verse koeienstront.Of bedoelde je dichterlijk,

... als de hoop van morgen?De met stootwillen beklede schepen,hoop voor vaart naar deze zijde. Echtervoeren naar verten, naar gene kant

Tsja. Enfin,ik mis dagelijks nog je persvoer,in de krant.


18. Parel aan de VechtJan van der Veen (Ommen)

Ommen is een stad aan onze Vecht.Waar rivier en beken rustig stromen.Daar waar groene heuvels en het ruisend water,Vredig samen komen.

Hoe schoon is toch de Vecht.Hoe kleurrijk schijnt de zon.op het eeuwig stromend water,dat alle tijden overwon.

Ommen is een parel aan de Vecht.Dat eeuwen lang bestaat.Dit heldere, blauwe water,Dat ruisend zacht langs Ommen gaat.

Stromend water, blauwe luchten.Vogels zingen hier op zuivere toon.Als de ochtendzon gaat gloren.Ommen wat ben je wonderschoon.

Dan zie je Vecht en Ommen samen,van geslachten tot geslacht.Het altoos stromend water.Dat Ommen en de Vecht hier samen bracht.


19. Witharen vroeger en nuJan van der Veen (Witharen)

Het was een woest en ruw gebied.De heide gaf haar paarse gloed.Er waren vennen en lage struiken.Het dierenleven hier was goed.

Geen mens woonde hier in dit gebied.Het was een nat en venig land.Met een hoge zandrug,van goudgeel stuivend zand.

Er heerste rust en vrede.Het was een vogel en een dierenland.Waar iedereen zijn woonplaats vond.In heide, struiken en het goudgeel zand.

****

De mens had ruimte nodig.Woeste gronden werden groene weiden.Zij leefden samen met de dieren.Er was een leefgebied voor beiden.

Nu zijn er burgers en boeren.Een meubelmaker en een pottenbakkerij.Er is een kerk een school een restaurant.Een paarden en een ponnyfokkerij.

Er woont een ecoloog.Er is een voorbeeldtuin, een bloemenpracht.Mensen en dieren wonen er weer samen.Een fietsroute langs ‘t bos, heide en een gracht.


Op een ochtend streek daar plotseling neer.Een ooievaarsechtpaar.Witharen was voor hen de mooiste plek.Zij broedden hier nu ieder jaar.


20. Giethoornlenze l. bouwers (Giethoorn)

Ssssst… hier moet je fluisteren- zoals de motor van de boot -anders kun je niet goed luisteren

naar de stilte.

Ssssst… hier moet je natuurlijkzelf roeien met de riemendie je hebt naar het water

van de stilte.

De rietzanger mag op pluimenlaveren, en de wind krijgtvrij spel om de golven te horen

in de stilte.


21. Bij de muurMargót Veldhuizen (Enschede)

Ik weet niet wat de meeuwen roepenken ook de taal der kraaien niet.

Zoute patat, hete kroketen broodje oorlogdronken, hongerige mondentrillende, gretige koude handenaan het einde van de nachtbij de muur in Enschede.

In de vroege ochtendalleen vogelsrazend rusteloos fladderend.

Cirkelende krijsende meeuwenblauwzwarte kraaien met strakke koppenpikken, wijken uiteen, vliegen opwanneer ik voorbij fietsbellend en ontwijkend en kijkend achterom.

Voor de schemering krijsen honderden kraaienin hun voorbije vlucht.over mijn huis, mijn tuin,alsof zij hemels zijn en weten waar naar toe.

Zouden dit dezelfde vogels zijnvan bij de muur in Enschede?


22. ster Godfried BomansBea Ryckaert (Nederland)

Schrijver is blijver,want Godfried Bomans,auteur van enkele romans,kreeg postuum een eigen planeet,een planetoïde die dus Bomans heetGrote schrijversnamen worden ontleend aan een ster,fonkelen aan de hemel halverwege Mars en JupiterOmdat men sterauteurs bij leven wil eren en loven,zijn Hella Haasse en Harry Mulisch ook reeds aanwezig daar-boven


23. NieuwleusenPiet Kalteren (Nieuwleusen)

Je leeft er langzameren lager bij de gronddan in de ontevreden stedenvan haast en haaten in de greepvan de gebalde vuist geweld.

Je leeft er warmer ooken dichter bij mensen en dierendan in het verre en vervreemde samenwonenwaar leven uitelkaar looptals de delta’s van rivierenuitmondend in een zee van leegte.

Je leeft er openstaandvoor wat er omgaatin en rond de boerderijendie rustig onder rieten ruggenomringd door eik kastanje vlierwoonruimte zijnvoor mens en dier.

Je leeft er stiller enje ogen lopen door de bomenje oren wonen tussen vogelsdie het zingen meester zijnje voeten vormen sporen in het zandzorgen ervoor dat je jezelfterug kunt vinden.


24. in de Weerribbeninge klumper-eleveld (Steenwijk)

waar in het water drijftillengeworteld hun ankers uitgooienwaar broze libellenvleugels trillen,merels hun deuntjes kwistig strooien

waar oeverplanten zaden latenin en langs verveende petgatenwaar zon, regen en wind speeltmet schoven, plaggen, rietteelt

waar larikspalen en wilgentenen, beschoeien waar oevers verdwenenwaar straks goudkleurige kragen van rieteen thuis zijn voor roerdomp en karekiet

waar de purperreiger met donkere verenop haar rieten nest terug zal kerenwaar vindt je zompig schorpioenmos,deinend trilveen, kraggen en moerasbos

waar een fluisterboot geruisloos glijdtvaren gedachten stil mee in een verre tijd


25. ‘Turfsteken 1942’Dick Molenaar (Bruchterveld)

turf

gestold verhaalvan bruin verborgen oergrondtot zonverdroogde pap

door mensenhand gesmeedin turfgesnedenbrokken

gegraven gedolven en opgeschept in eindeloos geduldigtenen manden een gloeiende vertellingdoor vuur gelezenen vertaalt in warmte warmte omgezet in loomheidloomheid in dromen.

oervezels in rook,rook in herinneringaanbruin verborgen oergrond


26. Verbonden aan gene zijdeRudolf (Staphorst)

van op vleugelwitde dagmaan voorbijzien waarlijk tevredende doden ver

om buigen zijde stralennirwana bindend

zo dit licht verblindt menig nis van het duister


27. DrijfvermogenPietersz van Calumburgh (Kalenberg)

In december durf ik uren te turen,

misschien dommelend rondgaan in een urn

maar bij zinnen niet neervallen op een berkenkerkhof

tussen gapende granieten platen.

In mei mag ik dromen in molm van turf.

Over weren en ribben wordt dan zand gedragen

door geketende mannen en vrije meiden die mij

langzaam langs versteende stengels duwen.

In september laat ik tussen riet sporen liggen,

stap in laag water, word wakker,

krab de ogen droog en

blijf drijven tot december.


28. Witte jaarwisselingNelly van Bostelen (Olst)

wit besuikerd liggenbollen gestrooid in het rondhapklaar te wachten

Oudejaarsavondwij dragen de dode uitNieuwjaar luidt de klok

champagneglazenworden geheven, wij klinkenop wat komen gaat

feestelijk vuurwerkflitst fluitend de hemel toeelke ster wordt wens

eerste ochtendlichtbesproeit de bomen met wittintelend kristal

tintelend kristalversiert de winterboom, zeteen kroon op de kruin


29. Mijn stadMargót Veldhuizen (Enschede)

Zij doet wel haar best om mooi te zijn,maar kan het ook niet helpendat er eens fabrieken stondenen hier de mannen werktenin spinnerij of weverij,en er veel armen leefdenlang, lang geledenwas mijn moeder hier een jonge vrouw.

Trots laat zij haar oude parken zien,daar heeft zij schuchter gewandeldmet haar eerste liefde,zijn hand lag op haar rugen wat dansten ze snel, ‘s avonds bij café Vrieler,lang, lang geleden was mijn vader een slanke jonge man.

Bescheiden toont zij haar straten en gebouwen,geen hanzestad, geen rijk verleden,haar grachten zijn gedemptdaar liep ik met mijn kinderenen zong een lied voor hende tekst ben ik vergetenlang, lang geledendaar, in die straat, voor dat huisin mijn stad.


30. novemberM.van Veen (Deventer)

de dag verschuilt zichachter sluiers van de nacht

nauw zichtbaar de rivierde uiterwaardende logge lijven drijven op de neveldie als een bleke deken’t land verbergt

geduldig ligt de ijssel stil te wachtenop ‘t wijken van de grijsheid’t stijgen van het licht

een droefheid om ’t ontbrekenvan het held’re vergezicht

zo is de wereld klein in al z’n wijsheidgevangen waargeen ster nog licht


31. de fietserhenk posthouwer (Wijhe)

neemt zijn eenzame tijd onderde verre witte bergwolkengeen schilder maakt ze zo

hij begroet de trage koeientijdloos herkauwend in ’t groenin de schaduw van de meidoorn

in de verte de kalme stroomde ijssel met daarover het pontjenaar de mooiste overkant

hij begroet de einderzoekersen voorzichtig brengt hij henwaar ze vandaan kwamen

de fietser een gelukkige zwerversteeds weer terugkerend naar dat veerrustig en gevangen tussen twee einders


32. Moederkerk in Vilsterenlenze l. bouwers (Vilsteren)

Bouwvrouwe, pastoor en jij architectstierven binnen drie jaar nadat de kerkwas opgeleverd. De namen zijn sterkverbonden met de muren, de perfectgoede akoestiek. Omringd door grafzerken familiegrafkelder – toegedektsoms met mos en herfstvruchten – staat dit werk.Bouwvrouwe, pastoor en jij architectstierven binnen drie jaar. Wit van een berk,licht door het glas-in-lood-raam van hun kerk, zo klinkt nu het jeugdkoor, hemels perfect,bijna. Zing zo mee, bevrijd uit je zerk:bouwvrouwe, pastoor en jij architect.


33. Winter(Haiku)Nelly van Bostelen (Olst)

vroeg in de morgenstaan weids in het landschapberijpte bomen

eindeloze wijdheiddie deze witte wereldons te bieden heeeft

het schitterend lichtde velden een koele ruimtedie ons warm ontvangt

zonverblindend eenwitte wollen deken, alsofer geen kou bestaat


34. Herfst rond HertmeGert Toirkens Oldenzaal (Hertme)

gisterenwas de luchtgrijzerdan ik dacht

verdorderwaren de bladerenverder verpulverdde grond waswekerdan ik dachten het lichtscheen verdernaar het zwart

zo bruinwaren dit jaargoud en geelnog niet verkleurddieperbogen nog niet de wilgen

motregen huildeals een verlorenzoon


toch liepen zij daarrond het hartvan Hertmetoch liepen zij daarhand in handen verbondenerdan de dagmet de nachtheb ik nooitgezien


35. Gravenallee en kanaalM.van Veen (Almelo)

gravenallee, wat verderophier zijn de bermen nog verlatengeen lustbotvierdershier dempen beuken in étagebouwhet felle licht

de groene schaduwengeven de zon geen kanssfeer is gevangen tussengladde stammenen ook de tijd is hier verslagen

het tolhuis en de slagboomzijn relieken, slechts decorde stadontvluchters,zonder golf of panda,schuiven bedachtzaamtraag voorbij

de schuiven van de sluiszijn dicht en houden enkel het gras nog tegenbij ‘t kanaal, eindvan de oprijlaanin ‘t held’re licht: vergane glorie


het water, spiegel vaakin dubbel perspectief:gelijk en andersde bomen roerloos, alshun spiegelbeelden als de kano’sdie de stilte licht verstoren

het water stroomtzo ook het blauw en witmaar tegenstroomsin eigen tempo

vincent zou hier z’n hart ophalenaan brugjes, sluisjes, huisjes,en wat korengeen oog voor ereprijs en eenbes,het boerenwormkruid,eenden en de reiger, die over ‘t water scheerten ‘t schuivenhuisje!

de zanderige paden en het rietomzomen en omkragenhet overleefd kanaalalmelo-nordhorn

netraam


36. Cafe RadstaakLouis Radstaak (Vroomshoop)

ver weg in Vroomshoop, jaren vijftigflashback weerspiegeld in het Zwolse kanaalstaat het eenvoudige gebouw met fietsenreken volledige vergunning voor het lokaal

een van de ramen is een parallellogramde zwaartekracht trok in de veengrondfundering, muren en kozijnen kromhier stond Frits Imberg geleund tegen zijn rijwielik kan het niet laten: “God hebbe zijn ziel...”

alles aan het café lijkt scheef te zijngezien vanaf de ophaalbrug op deze fotoalleen de daken wijken samen in een rechte lijnnaar het oosten richting grens en Sibculo

een foto van de zijkant toont een gammele pleemet in opdruk de tekst: Scheepsjagers WCde mannen die hier uit kwamen rustenvan het trekken van zware vrachtenkonden zich hier bedrinken en ontlasten

als ik inzoom via Google kan ik ziendat het café van de aarde is verdwenenhet oog van de satelliet ziet nabij de Puntkolkop de plek van voorheen Café Radstaakslechts een lege parkeerplaats voor het volkdat wil shoppen in Vroomshoop, jaren tien.


37. Een rondelenrondverdelerdichterLenze L. Bouwers (Zwolle)

Ik deel rondelen rond bij het rondeelvan de stadsmuur in Zwolle. En blijf hopendat het werk muurvast is met uitzicht openin de tijd, deel van een vertrouwd geheel. Ik deel rondelen rond bij het rondeelen stel me voor dat lezers spaarzaam veelmet woorden daar een blokje rond gaan lopen; ik deel rondelen rond bij het rondeel.


38. Efkes wandel’nAntoon Engelbertink (Hengelo)

Aait as ik um ’t Lonnekermear hen loopheb ik nooit nen stuver in’n tuk.Doar in’t bos is ja toch niks te koopen dat is noe juust oons geluk.

Wol iej echt wa wett’nwat a’j doar wa nich allemaol gratis en veur niks kunt bekiek’n, drink’n en ett’nietskes verder dan den lesten eek’n glintpoal?

Willem Wilmink steet doar a joar’n glimmend an de kaantvan ’t pad en tarwe en row hangt krom op’t laand.Het water in ’t grote mear is zo helder en fris:’t is nèt alsof ’t pas zeagend isdeur Oons Leev’n Heer.

Zee hebt doar ok zo’n loerhok bouwtmet appatte gaat’n veur grote en kleine kopp’n.As iej dee blinde zwaan’n nich vertrouwt,kunt iej oe doar mooi en dreug verstopp’n.A’j klook bint, kunt iej oondertuss’noew knappe wichke lekker kuss’n.

Dee oale villa stiekem dichterbie bekiek’nzol ik iejleu nich anroa’n.Leeg ik dan leeg ik, mer dan mot hee d’r sprekkend op liek’nwant achter n’n dikk’n boom zag ik Bromsnor stoan.Ik wett nich of iej den bullebak good kentmer iej kriegt umsgelieks n’n prent.


Noa ’n betke reag’nvalt dee depe en lange moddergaat’n nog wa teag’nen zit iej in zun’n duwstool of bin iej slecht ter beenof misschien wa ’n klean betke maankdan kunt iej jammer genog nich alns zeen.Pas op ’t eand steet n’n bienoa verrotte baank.

Mer doarop kan‘k wa uur’n en uur’nzalig dreum’n ower ’n mooi en slaank jong wicht,lekker luuster’n hoo laank nen dag kan duur’nen noar de fluitende vöggel kiek’n met beide oog’n dicht.Onmeundig meu en stief, mer eandelijk terug in ’t hoespak ik nen stool en ‘n koold fleske bieren goa doarnoa oonder de douche.Joa, dizzen Tukker is best wa tevrea’n hier.


39. OldenzaalAntoon Engelbertink (Oldenzaal)

Buiten de groene heuvelrand van Oldenzaalstaat nu nog mijn eenvoudig geboortehuis.Na de oorlog omringd door blauwe en gele pruimenbomen,rode en zwarte kruisbesstruiken en zure rabarber,maar wel aan de vrije doorgaande weg naar Pruisen,Rusland, Canadaen Amerika

Ach, ik kwam niet verderdan Tilburg en Rotterdam.De band met Plechelmusen de Plechelmuswas simpelweg sterker.

We liepen immers hand in handdoor mijn bewogen levenmaar hij blijft er waarachtigvolkomen onaandoenlijken onbewogen staan,

luidend groots en in Bentheimer grijsin het Spaanse weer en de Franse windterwijl ik veel te snel ouderwordt en ontroerend wijsals een onschuldig kind.

Onrustig levend in een vreemde metaalstadzoom ik via Google steeds verder in.Mijn God, ik zie mezelf weer lopenin een korte broek op gebarsten klompen.Toen had ’t leven nog zin.


40. de Reestcobi de jonge (Rivier de reest)

in de ijstijdeen woeste rivierkolkend door haar bedding

nu kronkelt de beekgrillig door wijdse vlaktenvan het oerstroomdal

eenden strijken neerwaar oevers eeuwenoudestenen en beitels verbergen

langs het waterkwetterende mezentussen de twijgenen de golven van de Reestspoelen spelend verderdoor het dal van rust


41. PostkoetsAntoon Engelbertink (Enschede)

Het vervoersprobleem is algemeen bekendals je toevallig gewoon mobiel bent.Ik pak altijd het liefste de fietswant afstand zegt mij als jongbejaarde niets.

Nou ja, van Hengelo naar Azelo,rijd ik in mijn auto richting Almelo,een taxi is me immers veel te duur:voor een euro minder ga ik door het vuur.

Een tochtje op een winderige pont of bootboek ik alleen uit pure nood.Dat hele gevalletje schiet niet op,en meestal heb je de natte wind op kop.

Dan is ’t vliegveld Twente opeens weg of toch nog?met in zijn kielzogeen tochtige helicopter of wankele luchtballon.Nooit gelezen over Icarus en de zon?

Het lijnbusritje op de vrije baanis als een kip onder een haan:geduldig stil blijven zittenen doen alsof je gaat pitten.

Nee, het huidige vervoer is niet fijnen dan vergeet ik nog de trein.Daarvan word ik bedroefd en een beetje booswant mijn trein is meestal spoorloos.


42. De Grote Kerk - begin 2008Bob Boswinkel (Enschede)

zand, versteend, zo oud, zo oud,als nieuw in de oude toren,onsterfelijkheid een stapdichterbij

het schip, afgemeerd aan de oostkant, onzinkbaar,roerloos, onverzettelijk,baken van eeuwenlang vertrouwen

wordt omspoeld door drankgelagen,schaatsgekras, schuifsnuivers enovertroefd door het hoge raddat astrogondels na een blik

in de eeuwigheid leegschudtnaast de Grote Kerk,anker van onze stad,drenkplaats voor andersdorstigen


43. De twee jufferen van BeckenToon Engelbertink (Beckum)

Ze lieten in de 16e eeuw hun kinderen niet dopen,die dopersen onder David Joris en Jan van Leiden.Ze droegen geen wapens, wilden niet als soldaten lopenen waren noch katholiek, noch Luthers, noch heiden.De regentes van Holland ging fanatiek naar hen op jacht.

Een boze Kevelhamse stiefmoeder zette Maria van Beckum op straatdie gelukkig een zachte schouder vond op ’t Nijenhuisbij broer Jan III en de Friese schoonzus Ursula, zoals dat vaker gaatbij een felle strijd tussen de duivel en het kruis.De laffe Drost van Twenthe nam beide dames mee naar De-venter.

Jan III wist nergens van, het doodvonnis is verdwenenmaar toch mag Maria bij Delden als eerste op de brandstapel gaan staan.Edoch, die adelijke dame had nogal lange tenen:toen haar beul wegens de warmte begon te vloeken op Jezus’ naamvermaande zij hem vurig zulks voor altijd te laten.

Ursula koos niet voor de milde scherpte van het zwaard,inhaleerde de verstikkende rook van stro, logisch, nogal nat.Ze dacht zeker, ’t loopt niet zo’n vaartterwijl zij tot de Heere bad.


Na vier weken hadden beiden echter nog geen urn noch een graf.

Kijk, die slappe Jan boog als edelman nederig voor het gezagvan twee deftige dames, eentje te dicht bij huis, de andere ver weg.Zwager Hicko en zwager Hero daarentegen flitsten op een kwaaie dagte paard van Friesland naar Deventer en die lui kregen me toch pech…Dáár hadden ze nog drie jaren last van aangestoken branden.


44. IJsselBen Riesebos (Kampen)

We varen in smalle ranke bootjesmet hoge masten en witte zeilenstroomopwaarts,langs de eeuwenoude dorpjesWilsum en Zalk.Of de andere kant op,stroomafwaarts,langs het Ganzendiep,Kampereiland en Kattendiep,richting Keteldiep en IJsselmeer.

Genietend van zon, wind en water.

Als we ’s avonds huiswaarts kerenen we onze stad weer naderenen we zien het prachtige silhouet,gevormd door huizen, torensen kerken, zich aftekenentegen de avondhemelen weerspiegeld in hetvoorbijglijdende water,dan geeft dit nog weer eenextra dimensie.


45. Pluim alleenMichiel van Hunenstijn (Nieuw Heeten)

pluim alleenwaar is je riet

pluim alleenop de haarlesedijk

en pluim zegtmet vastberaden blikniets krijgt mij hier wegde rest welmij niet

pluim recht z’n ruggetjetegen de noordoosteren de gure vrieskou

en pluim zegtga toch wegzie je nietdat ik het druk hebmet overblijven

het is de rest niet geluktmij wel

ik zei dag pluimen liep de dijk afen dachtpotdomme zo’n pluim alleendaar moesten er meer van zijn


46. RoofriddersgrondMarco van der Most (Zwolle)

ik vertel het mijn kinderenzij zien woord voor woordtraag lopend en kijkendvoelend dat de grond ook hoort

klimmend op ondergrondse murenzoekend, zevenhonderd jaaréén hand diepte gegravende verleden tijd vinden zij daar

Westenholte in de winterverhaal dat een leven leidtkoude handen in de aardegrond van teruggetrokken tijd


47. Harde koplenze l. bouwers (Zwolle)

Tsjonge, jongen wat heb ik gelachen.Vreselijk wat heb ik daar staan lachenachter de Sint Michaelskerk.

Ik liep achteruit en keek naar Adam,de eerste dichter, geïmponeerd,vooral door zijn stevige biceps.

En na twee jaar stadsdichter-zijnmoest ik toch proefondervindelijk wetendat daar banken staan om uit te rusten.

Echt, nu ik er aan denk, moet ik weer zo diepgrondig, hartstochtelijklachen.Tsjonge, jongen, die Adam;

opeens was ik compleet mijn evenwicht kwijt. En daar ging ik onderuit,mijn hoofd tegen de rugleuning.

Tsjonge, jongen wat heb ik staan lachen,om mezelf. Als ik aan Adam denkmoet ik rechtop dichten. ADEM diep.


48. SallandJan van der Veen (Salland)

Salland met je groene weiden.je akkers vol met goudgeel graan.Waar weelderig groene bossen,bij rivier en beken staan.

Waar door ‘t glooiend landschap,beken lieflijk stromen.Waar vennen en moerassen,vredig samen komen.

Waar de herder op de heide,met zijn schapen is alleen.En de hond, zijn trouwe makker,zijn schapen houdt bijeen.

Waar in heldere blauwe luchten,de leeuwerik zingt zijn lied.Waar zoveel ruimte en rust,de mens een vredig leven leven biedt.

Waar de heuvels zich verheffen.omgeven door natuur en leven.Daar in Salland voelen mens en dier,zich met vrede en rust omgeven.


49. KampenBen Riesebos (Kampen)

Er is veel water door de IJssel gestroomden er zal nog wel veel water langs komen.

eeuwen en eeuwen lang zag de stad Kampenhet water aan zich voorbijgaan.

Vaak rustig en onopvallendmet een volkomen rimpelloos oppervlakwaarin de zomerwolkenzich weerspiegelenen een paar kleine bootjesals witte zwanen op de rivier drijven.

maar.............als de herfststormen komenwordt de watermassasoms als bij toverslag veranderdin een wild golvendekokende zeemet witte schuimkoppenop het grijs- zwarte water,proberend om alles wat nietvast verankerd islos te slaan.

De oude torensdie al zo lang de wacht hieldenen uitkijken overde wijde omgeving


van water en weilandenwachten het rustig af,in het stille vertrouwendat Kampen ook deze keerweer het hoofdboven water zal houden.


50. De polder waar ik geboren benEgbert Jan van der Scheer (Kampen)

Een grote vlakte door gras groen gekleurddoorsneden met sloten en door heggengevuld door klank van vogels die daar leggenlangs de randen door silhouet van bos opgefleurd

bijna nergens was rust zo heerlijk te vindenideaal daar die ruimte van ’t polders landnatuur nog beheerst met boerenverstanddaar zwierf ik dagen door ’t veld met m’n vrinden

slechts zelden ziet men mij daar nog toevenhij ligt daar nog wel als vroeger, de IJsseldijkde molen van Zalk als ik naar rechts toe kijk

schuinover naar links liggen de Wilsemer hoevenmaar mijn polder is veranderd met A50 en Hanzelijnwaar vroeger de rust was, zal nooit meer zo zijn.


51. De Vecht en hotel De ZonHerman Martens (Ommen)

Het baant zich een weg, hier krom en daar rechtErvaart waar het langs komt niet als een gevechtErvaart waar het langs komt meer dan als water om te leven Wat een wonder is ons in die bron gegeven

De Overijsselse Vecht een vloeiende aderBelangrijk, zoals in een gezin een moeder en vaderZo drukt hij zijn stempel naar beide kantenIn elk jaargetijde weet hij van wanten

In het voorjaar verwerkt hij het gesmolten ijsIn de zomer bevaart men hem en gaat men met hem op reis. In het najaar spoelt hij het afval weg als vallend blad van een boomIn de winter met sneeuw, voor fotografen als een toetje met slagroom

De Overijsselse Vecht een sieraad in het landschapIn Ommen het hoogtepunt krijgend in overtreffende trapDe Zon die daar in hem blijvend schijnt…….En ook bij zonsondergang daaruit niet verdwijnt…….

Hotel De Zon en de Vecht als rivierWat beleven wij in Ommen aan hen veel plezierZo schijnt in Ommen de zon altijdWeerspiegelt het water haar silhouet, onafhankelijk van tijd


52. klein ongenoegenM van Veen (Almelo)

stadsuitbreiding

de stad breidt uitdat is goed voor ‘t imagowie wordt de grootste ?wie bouwt de hoogste toren ?

de olievlek stroomt over ‘t landen ‘t groene veld rondomde horizon wordt meer en meer vervuilddoor strakke staken in de grijze lucht

maar niet getreurd, het volk wordt uitgelegdhoe goed dit is, hoe trots ‘t zou moeten zijnhet domme kiezersvee, begrijpen zal hetdat wijs bestuur iets groots heeft uitgedacht,niet zelden “masterplan” genoemd.

de torens hoog maar leegnog geen emplooi, dan maar de ambtenarenweg uit ‘t stadhuis, ‘t was toch allang te kleinde eer gered, wij zijn de kampioenen.

dat duurt niet lang, een aantal jaren laterblijkt een en ander niet zo’n groot succeshet wijs bestuur breekt af en bouwt opnieuween luchtkasteel, hoe lang nog ?


53. Kanaal Almelo-NordhornLowie Gilissen (Kanaal Almelo-Nordhorn)

Het kaarsrechte kanaal houdt koel de adem in onder een pril vorstvlies; vederlicht riet ruist niet, wuift niet, houdt stram de wacht.

Een wandelaar doet er verrukt het zwijgen toe:zo vorstelijk onhoorbaar kent hij de wereld niet.

Tot plots, als een zeurende wesp, een scheurende brommer keer op keer de hartverwarmende winterstille idylleverstoort.

Zelfs het flinterdunne ijs lijkt van woede te trillen.


54. De Weerribben (1)Pietersz van Calumburgh (Hogeweg)

Turfstekers zitten vastdiep in zompend laagveenkunnen nergens heen

Bakkersjongens op padmet vers gebakken brood,verdronken in bevroren sloot.

Motorrijder uit de bocht,botten zwaar gewond,melkwagen aan de grond.

Rietdekker maakt amok,meer bier dan goed is,kind dood, zwaar gemis.

De Weerribben, prachtig natte natuurelke dag, elk uur.


55. GetijdenschriftFrank Wijering (Enschede)

Er cirkelt papierdoor jouw stegen, woordenvertrapt en in portieken door regen aangetast zoekend naar luwte of vergetelheid

Ik was ooit op zoek naar groter wegen maar het lotbracht mij met heimwee en windvlagenterug naar jou terug en op mijn schreden

Lauden, ENSCHEDE

Ik heb indringend met de wind gesprokenhij is een groot voorstander van gatenlege gaten geslagen waaris om het even

hij lacht altijdjoelt dat vuur en kruitzich weinig aantrekken van eeuwenhistorisch blij met iedere hulp die hij verleent

Vespers, ENSCHEDE


Ik dwaal door jouw wijken zonder de kunst mij staan te weten, proevend, tastend als een blinde naar de vorm van hoofd en leden

vind dan groeven bij de enkele iconen: CatoElderink, JJ van Deinse profiel vande oude kerk en de grote mondvan Cremer

Completorium, ENSCHEDE

Wat valt er nog te zeggen? Ik duikin het portiek en ontvouwhet ritselend en vluchtend vel papier

lees het eerstonleesbare, tuuren laat niet los het losgescheurd verstoten onmiskenbaar Duits brevier: Einkaufsliste, ENSCHEDE


56. dal DalfsenSim van den Berg (Dalfsen)

meewieken met de Westermolen

bogen buigen om de blauwe brug

oerzweven boven de ijstijdkei van

spuitbeton of schuren langs de oevers

van de Vecht in stromen met de vissen

mee dan aanspoelen op Hoonhorst daar

met het bronzen paard de tango dansen

en total loss (he, he) een uiltje vangen

op de stuifwal van een oude es


57. O Hengelo!Lowie Gilissen (Hengelo)

Ter compensatie vande volledig misluktecentrumrenovatiekomt het gemeentebestuurna de ontkenningsfaseplots met een partijberouwvolle plantenbakkenop de proppen,

alsof die welde kilheid van het nieuwe marktpleinvol Oostblokassociatieskunnen verbloemen.

Teleurgestelde burgers beschouwenmet het nodige cynisme,de woede voorbij,het geforceerden fantasieloosB en W bedenkselals een vorm vangehandicaptentegemoetkomingvoor hun verminkte stad,


verwerkenop verjaardagsborrelsvol ironie en hoofdgeschudhet voortdurende gemisaan een warmbloedig stadshart,

berusten wel,

accepteren niet.


58. Enschede airportLowie Gilissen (Enschede)

Bevlogen IcarusachtigeEnschedese stadsbestuurdershebben het hoog in de bol:

een van hun luchtkastelen is een heuse luchthaven,een airport, een aerodroom;

voor hen viriele jongensdroom,voor anderen nachtmerrie vol herrie,deze regenteske bevlieging.

In hun grenzeloze ambitie kennen dehemelbestormers geen grenzen, hetgeenover de grens prompt tot protesten leidt.

Vliegveldvoorstanders denken dat degrote zwermen metalen vogels ookaan de economie vleugels zullen geven.

Tegenstanders verwachten veeleervleugellamheid, en vrezen dat allesal in achterkamertjes is afgekaart,

waarbij men mogelijkerwijs van de grote stapels protestbrieven achteloospapieren vliegtuigjes heeft zitten vouwen.

De tijd zal lerenwie ze anno 2009 werkelijk zag vliegen!


59. Lente in TwickelLowie Gilissen (Delden (landgoed twickel))

Tussen hoogbenige,monumentale eiken metlange kousen van klimop,ligt een niet door mensenhandgeknoopt tapijt vankussentjes zacht sterrenmos,sappig speenkruid,tere klaverzuring eno zo broze bosanemoon

Mooierkan de lentezich niet tooien.


60. IJsselwaardenNelly van Bostelen (Olst-wijhe)

turend langs de uiterwaardenvan wat het mooiste landschap van mijn land wordt genoemdzie ik het trage stromenvan een brede rivierzie ik het water komenen gaan, krachtig en kalm,boten varen rustig naar hun doel

langs de oevers groeien grassenen kleine bosschages, krekenhouden hun eens ontvangen watervast, vijvers voor ganzen en eenden,rust, een groen-grijze rust straalt deze weidsheid langs water uit

seizoenen bepalen het uitzichtlaat het ‘s zomers vrolijkheid zienlangs de oevers op de strandjesop het water in de bootjes, danis het water je vriendje gewordenen misschien, heel misschien,mag je er ’s winters op schaatsen


strenge vorst kan er heersendie de wereld kleedt in het witdan schittert rijm in ‘t zonlichtnatuur vormt zich tot een gedichtvan lichte taal, wat de wereld met koele warmte dekten over de weidse veldeneen wit-wollen deken trekt

maar is moeder natuur uitgeslapenen dreigende luchten ontstaandan zwiept de wind over het waterzwart woelende golven slaanruig over het land, overspoelende velden, alle rust is verstoortverwoestende krachten spelenhoog spel, het water zweept voortde wereld wordt leeg en donkerdan klinkt de stem van het waterdie stem wordt gevreesd en gehoord

tot in de ochtendsluimerals het water weer zakken gaat de grassen weer gaan groeienover de akker de zon opgaathet vogelkoor zich laat horenen aankondigt het nieuwe seizoendan gaat alles opnieuw beginnen, de lucht raakt vol van geluidhet veld bloeit in vele kleurenje hoort bijna het fluitekruid

dan zet ik mij langs de oeverhet oog reikt zover als het ziet,het water stroomt kalm en krachtigen neuriet zachtjes een lied


61. ZijarmLammert Hoeve (Van Doesburg tot Kampen)

Afwaarts verwatert de naamRhein stroomt over in Rijnga je zijwaartsheet je IJssel.

Je klinkt als eicel,vrouwelijkzacht rond jeje in je eigen bedding,draag je schepen met een andere lading,omspoel je anderekribben, krom jeje door een anderlandschap.

Staan ook schilders aanje oevers, vangen dichters je in woorden,hengelen heren aan je wallen,grazen koeien aan je boorden.

Stroom je onder andere bruggen door, water je wegnaar eigen bestemming,duik je onder in een meer datjouw naam draagt.


62. Levendige beeldengroeplenze l. bouwers (Enschede)

Het meisje heeft de schoenen uitgedaan,dichter bij de aarde. Met grote ogenmoet ze zo verwonderd kijken. Hier gaande vogels vrede brengen. Wie bedrogenwerd, mag opnieuw met open handen staan,duiven voeren, die kwamen aangevlogen.Zij pikken niet en niemand zal ze slaan. Het meisje heeft haar schoenen uitgedaan. Een lievelingspop lijkt even door hogevlucht vergeten. De man schijnt nooit gelogente hebben. Maar de duiven gaan vooraan:zij voeden ruimte, rust in mensenogen.Het meisje heeft de schoenen uitgedaan.


63. De HaanM.J.R. Wessels (Lonneker)

s’Avonds was de sneeuw andersMet kwade glinsterogen en koude zwarte plekkenMet bomen groot en duisterDoodstil, dreigend, tekens van gevaarToen kraaide schril door merg en beenEen woeste winterhaanIk haastte mij naar binnenWees welkom, snorde het kolenfronuis


64. Terug naar de kust!maydana (Almelo)

Daar waar duinen glooien,Waar zand voeten verwarmenHet geruis van water oren strelenGras zich zachtjes wiegt in de windWaar schelpen kostbaarheden zijn,Daar was je thuis!


65. Dichten aan de dijk.Krijn Coppoolse (Wijhe)

Samen dichten.

Stroomt ze nu sneller, of trager misschien ?Is ze laeger of leuger,hield ze het voor gezien?Denkend in Salland aan die ene rivierschiet me te binnen;het doet haar geen zier.

Wat wij ook beslissen het is haar egaalhaar bedding blijft boeien uitbundig of kaalGeen gezeur om locaties,het is haar gelijk zij stroomt langs hoegenaamd ook elke dijk.

Olst-Wijhe ? Of moet het juist andersom ?Wijhe-Olst dan ? Nee zó klinkt het pas stom !Waren wij pro,contra,dwars of zeer neutraalZij vloeide stil door voor ons allemaal.

Samen dichten aan een schone rivierDat geeft inspiratie en brengt vertierDenkend aan de IJSSEL Sallands JordaanZie ik snel-dichters door Olst en Wijhe gaan.

TSUNAMIHoe zo ? Wie bevoorrecht?Wij/Zij, of gelijk ?Ginds een tsunamiHier leven als een dijk.

Hoe zo ? Wie bevoordeelt ?Geen ramp is gelijk.Ginds alles verzwolgen Hier wat vee van de dijk.


Waarom ? Wie bevoorrecht ?Waarom niet gelijk?Geluk zit van binnen!En dus niet in een dijk.

Daarom niet bevoordeelt!Geen mens is gelijk!Daar komen weer stranden en hier dichten aan de dijk.

De Ronde.Als het kan, en dat is bijna daags maak ik s-’avonds graag een rondje.Is hij er ; laag,in volle prachtdan open ik bij het pontje.

Eerst kijk ik recht in zijn gezichtals om te confronterenmet wat van mij hem tegenstraaltvoordat ik me om moet keren.

Zijn gulle gloed verwarmt dit lijfhet licht stroomt vrij naar binnenvoegt zich bij wat reeds was vergaard en meer aan kracht moet winnen.

Een laatste blik;nu fel weerkaatstdoor IJSSELSTROOM, dan terug naar havenmijn accu is weer vol en aan wat rest mag de uiterwaard zich laven.

Dit daagse feest gaat immer door Deez overvloed is geen zonde Zwijmelend in de IJSSELSTREEKsteeds omgeven door “De Ronde”.


66. WoekerenAntoon Engelbertink (Hengelo)

Ze konden hun droomhuisje eindelijk kopen,’t winkelcentrum lag op een minuutje lopen.Wel iedere dag drie karretjes voor hun deur,ze kozen er een, hielden niet van gezeur,dus hun hypotheek was ook geen probleem.

Een paar polissen hoorden er wel bijmaar na 40 jaar stond hun huisje dan ook vrij. Jammer van die achtergestelde leningwas achteraf ieders mening,dus deze bank zakte door zijn poten.

De dappere voetbalclub verliestomdat men de verkeerde eigenaar verkiest,de trainer treft geen blaam,die heeft een onberispelijke naam,voor hem is de bal altijd rond.

Wat een ontzettende ellendedoor die Wognumse bende.Zij leven al jaren in kastelendoor de enorme provisies niet eerlijk te verdelen,alleen hun eigen hypotheek kende geen problemen.


67. Vliegveld TwenteAntoon Engelbertink (Enschede)

Ik hoorde het blijde nieuwsvlak voor de kerstdagenvan het jaar 2009 op tv van Herman Finkerstoen de onverwachte sneeuw al was gevallenen ook nog bleef liggen.Wat was ik blijmet het kindje Jezus aan mijn zij.

Die impotente dronken Enschedese gemeenteraadbegreep ik uit de krantwas ook nog blind, egocentrisch en arrogant.Maakte zich zo doorzichtig feodaal kwaad:want ‘de cost gaet voor de baet’spraken die rampzalige politieke Eigenheimers trots in koor,plagiërend de ambtelijke rapporten over de Betuwelijnen de fatale verzakkende Amsterdamse metropijn.

Ongelooflijk, het Twentse vliegveld- met militairen - moest en zou er komentussen eeuwenoude eikenbomen.Geen zorgen over het geld want in 2015boeken waarschijnlijk 1400 miljoen passagierseen vlucht naar Spanje, Italië, Amerika, Azië en Afrikavia de nu nog gezonde Twentse lucht:zeiden die maatschappelijke malloten.


Het jaarlijkse tekort van 4000 miljoenkomt volgens het accountantsrapport op het bord van iedere Twentse burgerdie immers automatisch voor heeft gestemden graag 10.000 europer persoon per maand op tafel legt.Bovendien stort Enschede 1500 miljoenen de provincie Overijssel verdubbelt dat getal tot 3000.

De beslissende stem werd privé overgevlogenvia een beroepsmilitair uit Uruzgan .Door de beslissende tegenstem zetteGezina in overwonnen barensnoodgelukkig het groene licht op rood.

Anders was in 2016 de Twentse prestigezaakhelaas al hopeloos failliet verklaard.Alle startbanen blijken dan tekortvoor een economische doorstart.Twente zou door de curatoruiteindellijk voor 1 euroverkocht worden


68. Circa 80.914Wendy Fabels (Hengelo)

Zilveren randjes op het grasHet Twents tapijt gebonden in de tijdDe midwinterhoorn in de verteEen koud jongenshandje in de mijneDe zon gaat onder, zijn verwarmend plicht vervuld Ontroerd over dit eenvoudige geluk dompelen wij ons onder in de nacht.


69. Mijn stadsgevoelEllen Groenewoud (Almelo)

Op jouw grondwerd mijn liefgeboren.

Groen kleurtjouw groot hartin ’t ochtendlicht.

In jouw aardekreeg mijn levenvaste grond.

Grijs, doch hoopvol,is de blikin jouw ogen.

En daarom,mooi Almelo,hou ik van jou.


70. NehelleniaHenny Moes (Archem)

jijvrouwzo gracieus

kunstzinniggesponnen draadzitplaats van zandsteen

godin der verpozingen zeerust uit

jijgoddelijke vrouwvoor eeuwig

ik ziejouwel zitten


71. OneindigDorothee Spijker (Nijverdal)

Teder buig ik mij, en wachttot handen mij omvattenen jij naar mijn toekomst lachtom samen, onbedwingbaarverlangen en liefdevoor hem die wachtbrengt tot elkaarTijd lijkt eind’loos te verglijdenals hartstocht overmandde passie en de vreugdereikt tot het onbekende lander zullen bergen zijn en dalenkloven en ravijnom zoet doorheen te dwalendaarna een te zijnverstrengeld in de hartstochtdrinkend van elkaarwordt alles overbodigwordt het leven minder zwaar


72. Deventer boekenmarktTheolucien Blomsma (Deventer)

drommen mensenschuifelende voeten

onder zeildoeken hout metaal skelet

zoekende handen

verzamelgektein boekdrukkunst.


73. Man van ManderDick van Welzen (Vasser Grafveld)

Geen urn, niet eens een bronzen giftalleen een persoonsvorm, een silhouettoont de reuzenman, een smal skeletwerd boven de enkels afgehakt, in drift

zonder voeten klimt men niet uit een grafschuinsmarcheerder, strijder in z’n hunebedzichzelf in het zand gedrukt tot een gebedoerschrift, de verboden hemel als godenstraf.


74. De Wulp, standbeeld aan de VechtHerman Martens (Ommen)

Waar kunst en natuur samenkomenDaarover kun je blijven dromenIn Ommen aan de VechtDaar vind je het nog echt

Een wulp neerdalend aan de waterkantIs daar voor altijd op zijn plek gelandWaar sneeuw het landschap één doet lijkenIs hij nog bezig zijn vleugels te strijken

De Vecht met haar ijzig stomend waterLaat har beeld uitkomen als lava, stromend uit een kraterEen boeiend schouwspel in een sneeuwwit decorSfeervolle kunst en natuur in Ommen . What do you believe more?


75. Verleden en hedenJoop Meijvogel (Noordoostpolder)

Waar eens de zeehaar golfslag zongruist nu een gouden graantapijt

de zeerot voelt zich hier niet lekkerop deze akker groeit zijn spijt

een klaproos vondhaar eigen plekjeze dankt de zee die haar benijdt

de maaier kent geen mededogen schenkt gerst en rogge geen respijt

hij denkt slechts aan zijn oude klaredie stookt hij nog in wit habijt.


76. CardiogramJohan Hendrikx (Enschede)

Bombardeerd töt heampies, oonder- en aanderniks öm t lief, lig t der noe naaknd bie:t hat van oons Eanske - bloodelose stroatn,pleinn öm heelmoal in oezölf te verdwijnnen oaveral is ze wiet weg, nearns de oewe.

Zo dik in n kleern is ze dreks anich te hemm; ze zeet der nich slecht oet,moar van heur lief krie’j geen idee en dan:oew oale hef geen wark, heur va is n dominee.

Scheet ie vol vuur wat woordn af, zee is n betjen koold, vleug alns in n luch - höögte krie’j aait nich van heur.

t Dichtstbie komp nog den fietsstang, die blondehaarn an oew lippn, die rooie oetnödigende wang -

moar joa, ie hebt nooit ech t hat had.


77. DEVENTERReinier de Rooie (Deventer)

Deventer, stad waar mijn vader geboren werdgeboren in het dorp tussen de rooieneen vondeling, een verlatene, een klinkklare boerdie hitlers dood vierde in de bouwvan een een nieuwe brug

Deventer, stad waar mijn moeder het zaad zochthet zaad van de attente spitsboef die het maar wilde horen - o moederverscholen in je bingo van korenen het haasje-over van je blik

Deventer, stad waar ik fransje zochtals beschermheer - de blozende beervan de kaarsrechte speer - en iktoevlucht vond in de grimas de grimas van uw probleem, o lieve buur

Deventer, stad waar mijn zwijgzame vriendmet zijn neus kilometers ver in de windeen hek om plaatst en schaterbuldert‘kijk dan meester der burgersvan de angstvallige gordijnen:het gekkenhuis als museum!’


78. zonder titelHarry Katerberg (Enschede)

Enschede een metropool?Hoe leg ik u het toch uit?Een spruitje wordt een spruit,maar nooit een Chinese kool.

Overijssel_8feb_v2

Documents

Transcript of Overijssel_8feb_v2