De Tweede Wereldoorlog in Zeeland

Jelmer Vlieg

Vuursteen, OBS De Wizzert

Het is een donkere dag in Zeeland het is de dag dat de Duitsers

Zeeland binnenvallen.

Het is de dag dat de familie Koenen als een gek naar buiten moet om

in de schuilkelder te schuilen.

Iedereen is al in de schuilkelder van de familie, behalve Anneke. Ze

geniet van de lucht die gevuld is met allerlei vliegtuigen en

parachutes.

Anneke is 15 jaar en heeft donker blond haar. Anneke is een vrolijk

meisje , maar ook een beetje een dromer. Ze heeft nog 3 zusjes en 3

broers. Ze zijn dus met 7 kinderen thuis.

Haar moeder roept Anneke. Ze weet weer wat ze moet doen en rent

als een gek naar de schuilkelder.

Als ze niks meer horen dan blijven ze nog 30 minuten zitten voor de

zekerheid. Anneke rent na 30 minuten uit de schuilkelder. Bij de

buren hoort ze veel geschreeuw.

Als de vader van Anneke de volgende dag bij de buren gaat kijken is

het huis ook helemaal kapot.

Het huis van de familie Koenen is licht beschadigd.

Als de vader van Anneke terugkomt heeft hij het nieuws: van de 7

kinderen bij de buren zijn er 4 overleden en de moeder heeft het ook

niet overleeft.

Die middag hebben de familie Koenen en de buren de 5 slachtoffers

begraven. Het is al meteen duidelijk dat het een zware tijd gaat

worden. Er zijn dus bij de inval al bommen gegooid.

Er wordt met elkaar afgesproken dat de buren tijdens

bombardementen ook in de schuilkelder mogen komen.

Op een avond om een uur of 3 in de nacht gaat het luchtalarm.

Anneke doet snel de voordeur open voor de buren. De buren zijn

binnen 10 seconden in de tuin bij de familie Koenen.

Ze zitten met 21 man in de schuilkelder. Het zusje van Anneke is net 3

jaar en wordt gerust gesteld door de moeder van Anneke. Het

bombardement heeft tot 7 uur in de ochtend geduurd.

Als de families weer naar buiten komen ziet iedereen dat het goed

mis is. Iedereen gaat naar de straat om slachtoffers te helpen.

Die middag zat iedereen in de kerk om de slachtoffers te herdenken.

Het was er om te zien dat er nog overledenen op de straat lagen. Dit

was verschrikkelijk.

Het is erg eng om over straat te lopen. In de middag, dat iedereen

van de kerk afkomt, komen er Engelse Amerikaanse en Canadese

troepen Zeeland binnenrijden.

Een broer (22 jaar) van Anneke loopt mee, hij heeft zich aangesloten

bij de Engelse troepen en ze gaan op weg naar Arnhem. Ze worden

door iedereen toegejuicht, het lijkt net of ze zijn bevrijdt.

Die avond kwamen er 7 brandende Engelse vliegtuigen over Zeeland

die in de bossen van Uden neerstorten.

Na een week kwamen er weer Engelsen door Zeeland. Ze

overnachten bij de Familie Koenen. Ze moesten als versterking ook

naar Arnhem.

Anneke vond het maar wat geweldig dat de Engelsen bij hun

kwamen. Ze vertelden alles op school dat de Engelse bij hun thuis

overnachtten.

Er stonden dus tanks voor de stoep bij de familie Koenen.

De Duitsers wilden fietsen hebben, dus gingen ze door de huizen om

daar de fietsen te pakken. Op een avond hebben de broers van

Anneke samen en Anneke hun fietsen gepakt en ze hebben die in de

roggevelden gegooid. De fietsen stonden op slot zodat ze niet

meegenomen konden worden.

Toen een andere man uit Zeeland

hetzelfde deed werd hij betrapt door een Duitser. Hij kreeg een

boete van 100 gulden.

Het was weer een beetje rustig in Zeeland. In de verte hoorde je wel

nog steeds bommen en kogels vallen maar dat was ver weg en dat

mocht de pret niet verpesten om met vrienden een hut te bouwen in

de bossen.

Geïnspireerd door een interview met Anneke Koenen, De tante van de moeder van Jelmer. Zij is 85 jaar oud.