Een kijkje in de …. Vrije Basisschool Gavere – Semmerzake Kloosterstraat 2 Opperweg 8 9890 GAVERE

Toeka legde een ei. Maar ze wist niet hoe ze het moest uitbroeden. Misschien komt het uit als ik er tegen praat,” zei ze.

Eén school – Twee vestigingen… Onze twee dorpsschooltjes, elk met hun eigenheid, werken nauw samen. Het team bouwt aan hetzelfde opvoedingsproject en heeft eenzelfde (jaar)werking. De samenwerking tussen beide vestigingen betekent een meerwaarde voor de leerkrachten, maar vooral voor de kinderen!!!

“Hallo kleintje!” tokte ze. “Kom uit het ei, dan kun je je moeder zien!” Drie dagen lang praatte ze tegen het ei. Maar er gebeurde niets.

De sterkste kant van de school… De kinderen mogen er in een beschermde omgeving leven en leren.

De ontwikkeling wordt gestimuleerd doorheen vele ervaringssituaties.

Elk kind mag op zijn tijd en op zijn manier groeien en ontwikkelen.

Wij bieden een liefdevolle en eerlijke zorg voor elk kind.

Zorg op maat in een warm nest, in een rustige groene omgeving.

“Misschien komt het uit als ik het lekker warm aankleed,” zei ze. Dus breide ze een warm wollen jasje…

Er is voor – en naschoolse opvang en vakantieopvang…

- Uw kind kan van 7u00 tot 18u00 op de school terecht. Er is steeds toezicht door een ervaren opvangmoeder.

- Tussen 16u00 en 17u00 is er studiegelegenheid voor de Kinderen van het lager bij een leerkracht.

- Op woensdagnamiddag gaat de opvang door in Gavere voor de beide vestigingen.

- Er is vakantieopvang in juli en augustus gedurende 4 weken.

en spreidde het uit over het ei. Op de tweede dag breide ze nog een jasje en op de derde dag nog een. Maar er gebeurde niets.

Toeka woont in onze school…

- Toeka is een speelvogel, die erover waakt dat de kinderen zich goed voelen. Toeka draagt zorg voor de kinderen!

- Toeka brengt de kinderen van de vestigingen van Gavere en Semmerzake dichter bij elkaar. Zij organiseert spel – en leermomenten.

- Kinderen ontmoeten elkaar en ervaren het plezier

van samen spelen, samen leven en samen leren.

Toeka werd wanhopig. “O jeetje,!” snikte ze, “ Mijn kleintje komt niet uit het ei. Als het niet uit het ei komt, kan het niet groeien. Misschien gaat het groeien als ik het in de grond plant.” Dus groef ze een gat in de grond, stopte het ei erin…

Nestwarmte en verantwoordelijkheid, samenwerking en engagement zijn op onze school geen holle woorden. We geven ze elke dag invulling…. Een leerling getuigt: “Wij krijgen verantwoordelijkheid van de juf of meester! Ik vond het heel leuk om voor de kleuters te gaan voorlezen. Bij het tandemlezen zag ik dat men in een tweede leerjaar al veel kan, dat had ik niet verwacht. We mochten het Toekaspel volledig zelf uitwerken, ook de poppenkast en de kerstmarkt. Tijdens het uitwerken van een activiteit moest er samengewerkt worden met andere kinderen van de klas. Leuk! Ik leerde hier zeer veel.” ( leerling 6de leerjaar)

Ze begon het water te geven. Drie dagen lang gaf ze het water. Maar het kwam nog steeds niet uit.

De schooluren…

Uw kind krijgt in de voormiddag les van 8u30 tot 11u40 en ’s namiddags van 13u00 tot 15u45. Op vrijdag eindigen de lessen om 15 uur.

Op woensdag is er les van 8u30 tot 11u40.

“Misschien komt het uit als ik het zachtjes heen en weer schommel,” zei ze Dus maakte ze een wieg van stukjes stro en madeliefjes….

Het zit goed met het niveau van onze school… Met een “goed niveau” bedoelt men meestal: een hoog intellectueel niveau. Dat streven we zeer zeker na. Natuurlijk moet een kind het ver kunnen brengen. Het moet optimaal voorbereid worden op de toekomst. Daarom durven we ook eisen stellen op het vlak van inzet en correctheid… De resultaten van onze schoolverlaters mogen gezien worden. En we hechten er ook veel belang aan dat een kind zich goed voelt op school. Dat het in harmonie leert omgaan met zichzelf en de anderen. Ook op sociaal en emotioneel vlak streven we een “goed niveau” na. We streven naar evenwicht tussen hoofd, hart en handen.

Ze legde haar ei erin en schommelde. Drie dagen lang schommelde ze de wieg. Maar het ei kwam nog steeds niet uit.

Fantastische kleine Toeka’s om voor te zorgen… Tofste Toeka, Kato, Kata, Katoe en Katee,

Ik ben blij dat jullie bij ons zijn komen wonen. Jullie zijn schattig. (leerling 3de leerjaar)

Ik vind alles wat met Toeka te maken heeft heel erg leuk. Er mogen altijd Toekaspelletjes komen, vind ik. Ik vind Toeka één van de leukste dingen ooit. (leerling 3de leerjaar)

“Misschien komt het uit als ik het eten geef,” zei Toeka. Ze kookte een pannetje spaghetti…

Leren plannen…

Uw kind krijgt al snel enkele opdrachten die het helemaal zelf moet plannen en uitvoeren. Dat begint in de kleuterklas en duurt voort tot in het zesde leerjaar. Zoiets noemen we contractwerk of hoekenwerk. Op die manier leert uw kind organiseren, timen, doorzetten, voorzien, efficiënt werken, …

Ze gooide alles over het ei. “Hallo kleintje,” kirde ze, “ kom uit het ei, dan kun je je eten opeten.” Drie dagen lang ging ze zo door. Maar er gebeurde niets.

Mee met de tijd…

In de kleuterklassen leren de kinderen op een speelse manier met de computer omgaan.

In het lager krijgen de kinderen computerlessen. De nieuwste technologieën worden ondersteunend gebruikt in de lessen taal, rekenen en W.O. De school maakt gebruik van de recentste methodes voor rekenen, taal, verkeer, WO.

Toeka was erg bedroefd. Ze had alles geprobeerd. Niets had geholpen. Tranen stroomden over haar wangen. Ze tilde haar ei op en liep naar huis. “Ik zal je nooit zien, mijn kleintje,” huilde ze. “We zullen elkaar nooit leren kennen. Vaarwel!”

Ik ben wie ik ben nog klein, onkundig en spetterend speels. blozend van lol, van ’t zingen en ’t springen. eenvoudig oprecht, zo schitterend echt.

Toeka was ook erg moe. Ze legde het ei op het bed en ging erop liggen. Ze was zo moe dat ze drie dagen lang sliep, bovenop het ei.

Dat kinderen mogen openbloeien in al hun talenten van hart en verstand van taal en beweging

Op de derde dag barste het ei en niet één, maar wel vier kuikentjes kwamen eruit. “Hallo, mama!” zeiden ze. Toeka was zo verrast dat ze alleen maar kon zeggen: “ Hallo kleintjes! Welkom thuis!”

Dat kinderen mogen groeien als speelse en wijze kinderen ontvankelijk en creatief elke dag een stukje groter!

De tekeningen werden gemaakt voor het grootouderfeest van 28 maart 2006 door juf Lieve. Het verhaal is gebaseerd op het boek: “Kom uit het ei, kleintje” van Shen Roddie en Frances Cony - uitgeverij Sjaloom

Kom, we gaan samen op weg!

Getuigenis van een tevreden moeder… In 1991 stond ik met mijn oudste dochter, die toen 3 was, voor het eerst aan de schoolpoort. Nu, 15 jaar later, ga ik er met de jongste voor het laatst naar buiten. Ik was er toen niet helemaal gerust in. Wat zoek ik hier in zo’n kleine dorpsschool? Zal het niveau wel goed genoeg zijn? Is het wel een goed idee om je kinderen zo dicht onder de kerktoren te houden? Zullen ze niet weerbaarder worden als ik hen direct meeneem naar een school in de stad. Moet ik toch niet kiezen voor die “bijzondere” scholen met ronkende namen zoals Freinet en Steinerscholen? Ik volgde mijn gevoel dat me zei dat te voet naar school kunnen gaan en daar de mensen tegenkomen die ik ook in het dorp zag toch veel beter was. Dat ik, al was het maar in de lagere school, mijn kinderen de luxe moest gunnen van een school op hun maat. Ik overtuigde mezelf ervan dat hier een goede start nemen hen wellicht even goed zou voorbereiden op de grote en soms boze wereld daarbuiten. ‘Streetwise’ worden ze later wel! Ik heb me niet vergist. In de voorbije 15 jaar heb ik aan de school veel meer gehad dan ik toen voor mogelijk hield. Eerst en vooral voelde ik al snel dat het wel goed zat met dat niveau. De kinderen gingen goed vooruit, er was structuur en orde, de lessen waren op niveau en de eisen die men aan hen stelde namen stadig toe met het opklimmen in de leerjaren. En dat was niet alles. Als ik over de school vertelde tegen buitenstaanders hoorde ik me zeggen dat ik op “onze” speelkoer nog nooit had zien vechten. Als anderen het over pesten op school hadden dacht ik meteen: “ dat zou in de school Gavere – Semmerzake geen waar zijn!” Als het echt scheef zat tussen de kinderen en ze geraakten er zelf niet uit, dan was er altijd wel een juf of meester die het probleem aankaartte en mee hielp zoeken naar een oplossing. Perfect zijn moest niet, vallen en opstaan mocht, en alle kinderen waren gelijk. En laat me eerlijk zijn, het was niet alleen een goede school voor mijn kinderen maar ook voor mezelf. Hoe zou ik anders als inwijkeling zo gemakkelijk andere ouders hebben leren kennen? De kinderen naar school brengen en de andere ouders zien, ook al ken ik velen niet van naam, gaf een gevoel van vertrouwdheid en solidariteit. Nog even blijven kijken naar de kinderen die blij waren elkaar te zien en onbekommerd speelden tot de bel ging, maakte dat ik de dag goed gezind kon beginnen. Bij het wegrijden van de school was ik er telkens gerust in dat ze veilig en wel zouden zijn tot ik terugkwam.