Bepaalde tradities worden door studentengraag in ere gehouden. De dopen vindendus ook dit jaar plaats. Eerder dit jaar kre-gen enkele studenten uit Sint-Katelijne-Waver Veet op hun private delengesmeerd, wat erg pijnlijk afliep. Maarzulke doemverhalen konden de Leuvensekringen of de clubs niet weerhouden vanhet organiseren van studentikoos geploe-ter in smurrie met look.

Decramer wil rectorworden

België-BelgiqueP.B.

3000 Leuven 12/2817

nummer

NSV en Vlaams Belang:één strijd?

maandag 15 november 2004 • jaargang 31 • 2004-2005 • www.veto.be

Tot dusver wilden de kandidaat-rectorenons enkel off the record te woord staan enhun ambities toelichten. Daar is nuverandering in gekomen. We interview-den deze week professor Marc Decramer,pneumoloog, onderzoeker en kandidaat-rector.

Decramers naam dook pas enkeleweken geleden op. Zelfs rector Oosterlinckkon niet meteen een gezicht plakken op ‘smans naam. Toch komt Decramer niet uithet niets tevoorschijn. Hij zetelt zowel inde Onderzoeks- als in de Onderwijsraad enhij is programmadirecteur van de POCGeneeskunde en overkoepelend voordezelfde faculteit. Genoeg redenen dus omdeze professor een te duchten tegenstan-der te noemen, daar zijn ze zich ook op hetrectoraat terdege van bewust. Daar huistnu immers nog vice-rector Marc Vervenne,

een andere belangrijke kanshebber op hetrectorschap.

Al is de verkiezingsstrijd nog niet los-gebarsten, wat ook pas in het tweede se-mester echt zal gebeuren wanneer allenamen bekend zijn, in deze periode verza-melen de kandidaten mensen rond zichdie mee een beleidsprogramma uitschrij-ven. Mensen die we trouwens nog terugzullen zien in de hoogste regionen van deK.U.Leuven, mocht hun kandidaat hetuiteindelijk halen.

Decramer licht zijn kandidatuur toeen deed enkele van de grote lijnen in zijnprogramma uit de doeken. Zijn achilles-pees lijkt voorlopig de sociale sector,waarmee hij als professor en onderzoekerbegrijpelijkerwijs minder vertrouwd is.

Het volledige interview lees je op p. 5

De Nationalistische Studentenvereniging(NSV) is niet de meest zichtbare studen-tenvereniging in Leuven, maar wel eenvan de beruchtste. Haar tegenstandersbeweren dat de NSV eigenlijk de studen-tenwerking van het Vlaams Blok — nu dusvan het Vlaams Belang — verzorgt. DeNSV zelf ontkent dit steevast enbeschouwt zichzelf als een onafhankelijke,rechtse vereniging.

Omdat wij graag opheldering brengenwaar duisternis heerst, vind je middenindeze Veto een dossier van twee bladzijdenover de NSV. We spraken met Blok-kenner

Marc Spruyt en NSV-voorzitter JürgenBranckaert en onderzochten de geschiede-nis van de NSV.

Tijdens al deze opzoekingen over deNSV konden we er niet naast kijken dat ertoch wel héél sterke banden bestaan tus-sen de NSV en het Vlaams Blok. Zo komtmeer dan 43 procent van de Vlaams Blok-parlementsleden uit de NSV-stal.

We vroegen de K.U.Leuven ook naarhaar mening over het Vlaams Blok-arresten die bleek min of meer onbestaande.

Lees verder op p. 8 & 9

afgifte: Leuven 1

(weekblad - verschijnt niet

van juni tot augustus)

07

VERDER IN DIT NUMMER:• O. uit- en aangekleed 2• Vandrommels schuift een pagina op 3• Flexibele jongens en meisjes 4• Schuif eens op, André 5• De zwakke GW en schijtende spreeuwen 7• ‘t Zijn toch kapoenen 8-9• Het mag niet over de huig komen 10• Ze kon hem ruiken, zo dicht stond ze 12• Europese week: Spinaziestoemp 14• Dikke Pierre doet het met de wc-borstel 16

Die smurrie blijkt een hoofdbestand-deel te zijn van de doop. Tomaat, choco,rauwe eieren, look en alle restjes die nog tevinden zijn, krijgen de schachten over zichheen. De verdere terminologie blijkt tebestaan uit ‘ad fundums’, ‘opdrachtjes’ en‘plezier’. Want vooral daarvoor worden dedopen georganiseerd: voor het plezier enom studenten elkaar op een andere manierte laten leren kennen.

Veto polste bij de kringen hoe zecontrole behouden over het goed gedragen nam een kijkje bij de doop van hetVRG. We zochten de waarheid achter deveelvuldig circulerende urban legends. Ookde regionale clubs kregen een bezoekjevan ons en wijdden ons in hun specifieketraditie in.

Lees verder op p. 10 &11

Gedoopt in Leuven

(foto Stijn De Meyere)

Onafhankelijk studentenweekblad van de Leuvense Overkoepelende Kringorganisatie(a

dver

ten

tie)

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 o k t o b e r 2 0 0 42 v toe

Niet alles is geprobeerd!21 november 1991: eerste zwarte zondag. Iedereen schrikt van de doorbraak van het Blok. Campagnes

worden opgezet tegen extreem-rechts. Verschillende betogingen van tienduizenden mensen volgen. 13

juni 2004: het Blok wordt de grootste partij. De beweging tegen extreem-rechts staat er versuft bij te

kijken. Heeft jarenlang campagne voeren met Hand in Hand en co. dan niets opgeleverd?

Niemand heeft kant en klare oplossingen. Toch is een debat over hoe de verrechtsing te bestrijden

meer dan ooit noodzakelijk. De verwarring bij de linkerzijde en de sociale bewegingen is immers groot.

Sommigen menen zelfs dat het Blok kan worden bestreden via louter juridische procedures. Een

veroordeling van het Blok is nochtans bijzonder riskant: de ‘light’-versie van het Blok zou wel eens de

rechterzijde van de CD&V of de VLD kunnen verleiden om het cordon sanitaire te doorbreken. Eenmaal

aan de macht zou het Blok een ravage kunnen aanrichten. Aan de inhoud van de partij verandert

immers niets.

Het cordon heeft niettemin een dubbel effect. Het is absoluut nodig om het Blok van de macht te

houden, maar tegelijk moeten we vaststellen dat het de facto een neoliberaal cordon is geworden. De

linkerzijde en de sociale bewegingen worden gegijzeld door de rechterzijde in een soort ‘eenheid van

alle democraten tegen het Blok’. De tegenstelling tussen links en rechts wordt opgeofferd ten voordele

van het neoliberale eenheidsdenken van privatiseringen, langer werken, loonmatiging, minder sociale

zekerheid. Nochtans is het precies die sociale kwestie die veel mensen wakker houdt: hun job, hun

pensioen, hun gezondheid. Een Europees onderzoek van het instituut Siren wees de toenemende

onzekerheid op de arbeidsmarkt aan als hoofdoorzaak van de verrechtsing. ‘De mensen’ terugwinnen

van het Blok, veronderstelt dan ook een aanpak van deze kwestie die breekt met het neoliberalisme, dat

de oorzaak is van de sociale onzekerheid. Alleen de linkerzijde kan met een eigen anti-neoliberaal

project de voedingsbodem van het Blok weghalen.

Het zijn echter moeilijke omstandigheden omdat ook de partijen van de linkerzijde meer en meer

de neoliberale toer opgaan. Er is geen geloofwaardige politieke kracht die een alternatief voorstaat. De

opdracht voor de sociale bewegingen, vakbonden en andersglobalisten bestaat er daarom in inhoudelijke

alternatieven te ontwikkelen voor het huidige beleid. Neem nu de kwestie van de pensioenen. Is het

echt nodig ‘in het algemeen belang’ langer te werken, of wordt het discours over de vergrijzing gebruikt

om de sociale achteruitgang (later op pensioen, langere werkweken…) aanvaardbaar te maken? Ten

eerste moet de onbetaalbaarheid van de pensioenen nogal gerelativeerd worden. De ploeg van

Verhofstadt trok bijvoorbeeld alles samen zo’n 8,2 miljard euro uit voor allerhande lastenverlagingen, of

3,1 procent van het BNP. Volgens de Hoge Raad van Financiën bedraagt de meerkost van de vergrijzing

in 2030 3,4 procent van het BNP. Het blijkt dus nogal mee te vallen met de onbetaalbaarheid van de

pensioenen, op voorwaarde dat we het beschikbare geld niet aan de patroons geven zonder van hen

extra jobs te eisen. Er is trouwens geen mechanisch maar een elastisch verband tussen

loonlastenverlaging en jobcreatie: niet al de extra winst wordt gebruikt om nieuwe jobs te creëren. Als

we meer jobs willen, zou de overheid veel beter zelf die miljarden gebruiken om bijvoorbeeld de

terechte eisen van de witte woede te realiseren of de werknemers van DHL ecologisch verantwoorde

jobs te verschaffen. Ten tweede stijgt de productiviteit jaarlijks zo’n kleine twee procent. Om de veertig

jaar verdubbelt de hoeveelheid goederen en diensten die deze maatschappij voorbrengt. Als een deel van

deze productiviteitswinst nu naar de lonen en de pensioenen zou gaan in plaats van naar de winsten,

kan de vergrijzing makkelijk betaald worden.

Ten derde daalde het aandeel van de lonen, inclusief sociale bijdragen, in de toegevoegde waarde in

België van ongeveer 78 procent in 1980 naar 69 procent twintig jaar later. De winsten groeien dus, maar

zonder dat daar extra jobs tegenover staan. De gerealiseerde winststijgingen worden immers niet

opnieuw geïnvesteerd, maar worden door de aandeelhouders geconsumeerd. Dat heet de

financiarisering van het kapitalisme. Daardoor klopt het adagium niet langer dat de winsten van

vandaag de investeringen zijn van morgen en de jobs van overmorgen. Een groot deel van de winsten

verdwijnt in de financiële sfeer en wordt niet opnieuw geïnvesteerd. Loonlastenverlagingen hebben dan

ook weinig effect op het vlak van jobcreatie.

Hier bevindt zich het echte profitariaat of parasitisme, en niet bij de werklozen of migranten. Het

neoliberaal beleid betekent een enorme omgekeerde herverdeling. Bij de aandeelhouders moet het geld

gehaald worden om de hogere kosten van de gezondheidszorg en de vergrijzing te betalen, om de

uitkeringen welvaartsvast te maken, ecologisch verantwoorde jobs te creëren die échte behoeften

vervullen. Dat enorm taboe moet doorbroken worden: de patronale bijdragen moeten stijgen en niet

dalen! Het kan niet dat het voorspelde tekort op de sociale zekerheid volgend jaar rond het miljard euro

draait, terwijl het patronaat ongeveer 5 miljard bijdrageverminderingen kreeg! En de concurrentie dan?

Die komt niet vanzelf, maar werd door de Europese regeringen zelf georganiseerd met de

eenheidsmarkt en de Maastrichtnormen, nota bene op een moment dat de sociaal-democraten in een

meerderheid van de Europese lidstaten mee in de regering zaten. In plaats van dat stabiliteitspact

moeten we een solidariteitspact eisen voor een andere EU, die niet op de concurrentie, maar op de

solidariteit is gebaseerd. Nu veroorzaakt die concurrentie een levelling down van de arbeidsvoorwaarden:

we moeten meer uren werken, later op pensioen gaan, loon inleveren en andere “zure maatregelen”

(dixit Frank Vandenbroucke) slikken. De bedrijven profiteren van die concurrentie, onder andere via

lagere vennootschapsbelastingen. De sociale beweging moet daartegen een levelling up eisen, voor meer

sociale zekerheid: een gegarandeerd minimumloon en -pensioen van zestig procent van het BNP per

capita, de herlancering van de publieke investeringen in functie van democratische Europese openbare

diensten (in plaats van de huidige liberalisering en privatisering van de post en het spoor), een fiscale

harmonisatie en vermogensbelasting op Europees niveau, de 32-uren week… In de jaren ‘70 bedroegen

de Belgische overheidsinvesteringen 4,1 procent van het BBP tegenover 1,6 procent nu. In de EU als

geheel was dat 3,9 procent in de jaren ‘70 tegenover 2,6 procent nu. De gevolgen zijn legio:

schoolgebouwen die verouderd zijn, de achterstand bij het gerecht… Die sociale achteruitgang en het

ontbreken van een echt progressief project zijn de diepe wortels van ‘verzuring’ en maatschappelijk

ongenoegen. De verrechtsing stelt ons voor een echt beschavingsprobleem. De breuk met het

neoliberalisme is het begin van de oplossing.

Matthias Lievens, redacteur van ‘Rood’

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

Er hing op het rectoraat een dik, haast ondoordringbaar mistgordijn. Het was half negen ‘sochtends en Katrijn De Plus stak haar dertigste sigaret op. Ze wachtte in de gang van hetrectoraat op Jeanine Thys, de secretaresse van de rector, wiens slagkracht u al eerder konbewonderen. De Plus stond met haar onafscheidelijke asbak — er mocht immers niet langergerookt worden aan de universiteit, dus zorgde ze zelf voor haar gerief — zenuwachtig van hetene been op het andere te wippen. Ze zou die dag samen met Jeanine naar Antwerpen gaanom een nieuwe outfit voor O. te kopen. Jeanine was bijna klaar. Ze legde nog vlug O.’s haarin de plooi, trok zijn das recht en daar gingen ze. Luid kwetterend stapten de dames derectorale mercedes in, terwijl O. hen zuchtend uitzwaaide. Hij rolde met zijn ogen. Een nieuwkostuum: alweer!

De Plus en Thys schuimden op een hels tempo De Meir op en af: kostuums keurend,schoenen schouwend, tabak kopend en rokend. Jammer, maar helaas: ze vonden hun goestingniet. Tot plots De Plus in het straatbeeld Walter Van Beirendong zag opduiken.Overenthousiast en roekeloos als altijd gilde De Plus: “Woehoe, Walter!” en stak zonder kijkenDe Meir over, terwijl Jeanine veilig het zebrapad verkoos. Van Beirendong reageerde evenenthousiast als De Plus en vloog beide dames in de armen. Terwijl hij hen overwoekerde metzijn armen en baard, was De Plus al bezig het probleem omstandig uit te leggen want naastroken was babbelen één van haar verslavingen. “Walterke, ge moet ons helpen!” begon DePlus allercharmantst, “we hebben een kostuum voor onze rector nodig. Kunt gij er niet sneléén in elkaar flansen?” Van Beirendong ging meteen akkoord, op één voorwaarde: hij moestzijn model in levende lijve ontmoeten.

Nog geen half uur later stond de mode-goeroe recht tegenover O. die zich opwond overdie vreemde man in zijn kantoor: “Van Beirendonk? Ik ken helemaal geen Van Beirendonk!”“Neen, rector,” legde Jeanine geduldig uit, “het is Van Beirendong!” De rector wou niet voorcultuurbarbaar versleten worden en gaf meteen toe: “Aah, Van Beirendonk. Zegt dat dandirect.” De Plus beschouwde dit als een goedkeuring van O. Ze hees hem uit zijn stoel en zeitegen Walter: “Voila, maak er iets van. ‘t Zal nie gemakkelijk zijn, maar we geloven in u!”

Ondanks zijn eerder bewezen atletische talenten begon rector O. een half uurtje later tochkrampen te krijgen. Hij stond al een half uur op één been te balanceren. Van Beirendong hadO.’s nette pantalon, op de onderste helft na, van rond zijn been geknipt en weefde eeningewikkeld web van roze glitterdraad en glasvezelkabel. De rector zijn das was intussengeplooid zoals de servetten in de Faculty Club, maar zijn gevoel voor goede smaak werd pas echtop de proef gesteld toen Van Beirendong er lichtgevende discoballen op begon te naaien. Ermoest snel en accuraat ingegrepen worden en daarom moesten eerst zijn twee bewaakstersweggewerkt worden. “Ehwel,” richtte O. zich tot De Plus en Thys “een goei jatteke koffie zou ernu wel ingaan.” Ja, daar moesten ze allebei om, en wel nu meteen! Toen ze buiten waren,bewees O. waarom hij rector was geworden en Emiel Lambrechts niet.

“Zeg vriend,” begon O. sluw “weet ge wat?” “Mmmpf,” murmelde Van Beirendong diezijn mond vol lappen stof en speldjes had. “Ik ben eigenlijk de rector niet.” “Hoe? Ge zijt derector niet?” liet Van Beirendong alle accessoires uit zijn mond vallen. “Neen,” grijnsde O., “ikben de voorzitter van de Associatie Leuven, dat is iets helemaal anders. Veel prestigieuzer, ikkom in rechtstreeks contact met de regerink. Zal ik de echte rector voor u roepen? Die houdtvan mooie kleren en is erg gesteld op zijn goede verschijning” “Goh, dat zou zeer vriendelijkvan u zijn” knikte een niets vermoedende Van Beirendong. O. schoot uit zijn kleren, sloeg eenpeingoir om en spurtte naar de deur. Daar riep hij de naam die zijn verlossing zou betekenen:“Guido! Guido Langoest! Er staat hier iemand voor u!”

Paul-Henri Giraud

Horizontaal1 Automerk - Vlugst 2 Uniek - Afdeling van Alma 3 Schreef ooit een roman zonder e’s - Zitsoms op de wagen 4 Staat - Te Engels - Nauw 5 Provincie met nauwelijks sporen 6 Denachtmerrie van een werkgever 7 Toets van computer - Vrouwelijk dier - Rivier 8 Zangstuk- Door alcoholi belaagd orgaan 9 Meisjesnaam - Hollander 10 Vriendelijk -OnderwijsniveauVerticaal1 Uniform - Huidsmeer 2 Meisjesnaam - Laatste puntje op vergadering 3 Houding - Wankel4 Hoor je bij klok - Papierhandel 5 Begeleidingsband - Voegwoord 6 Nanometer - Grieksemunt 7 Godin van de dageraad - Enig 8 Sluwe vos - Noodzakelijke bouwstof 9 Verlengstukvan mast - Lichaamsdeel 10 Lid - Bovenlijf

Dries De Smet

Rector O.

ErratumIn het artikel ‘Studiekost moet omlaag’ van Veto 6 stond: Vanaf dit academiejaar moeten allestudenten Geneeskunde verplicht een laptop bezitten. Dit is niet juist. Het laptop-project looptnamelijk enkel bij Biomedische Wetenschappen en de studenten worden niet verplicht omeen laptop aan te schaffen. Foutje van ons.

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 4 3v toe

Portulaca ligt op haar gat. LOKO-mensen houden een minimumwer-king voor de buitenlandse studentenovereind, maar het is duidelijk dat ditslechts een voorlopige maatregel is. Ineen gesprek met Jeroen Vandromme,LOKO-Kringraad-voorzitter, volgt Vetode hervormingsplannen op.

Joris Beckers & Anne Ruette

Een International Officer vervangt de postenvan voorzitter en vrijgestelde en alle vere-nigingen kunnen een subsidie-aanvraagindienen, waardoor de associaties aanbelang inboeten. Dat zijn de belangrijkstewijzigingen in het nieuwe Portulaca.Veto: Hoe ver staan die hervormingsplannen?Jeroen Vandromme: «Vorige week werdde vacature voor International Officer ver-spreid en we wachten nu op reacties vangeïnteresseerden. De werking rond subsidies

gebeurt voorlopig via SocialeRaad.»Veto: Caroline Nijs van Pangaeabetwijfelde in haar lezersbrief dat deInternational Officer een vertrouwens-band met de studenten zal kunnenopbouwen.Jeroen: «De acht uren permanen-tie die nu voorzien worden in detaakomschrijving van de Interna-tional Officer zijn een eerste stap. Devier uur in de ‘s-Meiersstraathebben te maken met de vertroe-belde houding van Portulaca tenopzichte van LOKO. Door de bandaan te halen, hopen we dit teverbeteren. Later kunnen de con-tactmomenten opgetrokken wor-den.»Veto: Volgens Nijs is de administratievepuinhoop een jaarlijks weerkerendfenomeen.Jeroen: «Toch blijft een puinhoopabnormaal. Daarom hebben weook een grondige hervormingdoorgevoerd en daar kan je alleenmaar blij mee zijn. Guy Moors is erdeze zomer met een open vizieraan begonnen, maar moest

vaststellen dat er geen werking of verslagenwaren. De negatieve gevoelens die er overLOKO heersten werden op Guygeprojecteerd. Er zijn dan mensen opgestaandie duidelijk maakten dat hij niet zomaareven alles kon komen omgooien. Hij heeftgevraagd om een vergadering met debuitenlandse studenten bijeen te roepen,maar daar werd nooit op ingegaan. Het heeftbovendien een maand geduurd vooraleer hijcontact kon opnemen met de vorigevrijgestelde om aan sleutels, computer- enbankgegevens te geraken. In de nieuwestructuur hopen we dat er niet elk jaaropnieuw begonnen moet worden.»Veto: Nijs stelt ook dat de vorige vrijgesteldehelemaal geen voorzitter wilde. Moest LOKO daarniet ingrijpen?Jeroen: «Alle geledingen zijn autonoom. DeOAV moet wel voorzitters en vrijgesteldenbevestigen, maar voor de rest moet een gele-ding als Portulaca zich enkel financieelverantwoorden. Dat is ook gebeurd en erzijn geen geldproblemen.»Veto: In de nieuwe structuur worden de associatiesbuiten spel gezet. Is het dan niet logisch dat zij eenLOKO-gezant niet met open armen ontvangen?Jeroen: «De associaties zijn inderdaad nietmeer de unieke verenigingen van Portulaca.De werking wordt opengetrokken en alleverenigingen kunnen FKK-subsidiesaanvragen. Daarbij zullen ze zich vanaf numoeten verantwoorden, net zoals alleandere verenigingen. Doordat dat vroegerniet moest, werd er al eens getwijfeld aanhet culturele gehalte van bepaaldeactiviteiten. Bovendien worden met deuitbreiding meer studenten vertegen-woordigd. Vroeger konden alleen deerkende verenigingen problemen doorkop-pelen naar LOKO. Nu zullen alle

buitenlandse studenten bij de InternationalOfficer terechtkunnen. Die kan dan helpenen doorverwijzen, net zoals wij onze vragenbij Kringraad behandelen. Zo zullen deAmerikaanse studenten die geen associatiehadden en dus niet vertegenwoordigd wer-den, nu wel hun stem kunnen laten horen.Ik denk dat daar niets op tegen kan zijn.»Veto: De plannen mogen er dan al zijn, debuitenlandse studenten zouden in het ongewissegelaten worden. Moet LOKO de studenten nietinlichten?Jeroen: «Net zoals Veto de Nederlandstaligestudenten inlicht, is The Voice het communi-catiekanaal met de buitenlandse studenten.Daarin is ondertussen een artikel over dehervorming verschenen. Per e-mail zijn debuitenlandse studenten immers niet traceer-baar en via de associaties bereiken we niet allebuitenlandse studenten. Ook op de site zal denodige informatie meegedeeld worden.»Veto: Nijs liet tot slot ook weten dat Pangaea nietste maken heeft met de Portulaca-problematiek.Jeroen: «Het klopt inderdaad dat Pangaeaen Portulaca niet hetzelfde doen, maar eenbelangrijk verschil is dat de continuïteit bijPangaea veel groter is en dat helpt natuurlijkom een vertrouwensband met de studentenop te bouwen. Toch vind ik dat het helebeleid van de K.U.Leuven en LOKO voorvreemde studenten eens grondigherbekeken moet worden. Zo kunnen allediensten beter op elkaar afgestemd wordenen weet iedereen wie met wat bezig is.»

In tussentijd meldde zich reeds een kandidaatvoor de functie van International Officer.

PORTULACA-HERVORMING VERDEDIGD

“Meer studenten zullenvertegenwoordigd worden”

Rapport onderzoeksbeleiduniversiteitenEr is te weinig mobiliteit, dat is één vande algemene conclusies van een rapportin opdracht van de Vlaamse Interuniver-sitaire Raad (VLIR) over het onder-zoeks-beleid aan de Vlaamse universiteiten. Ditbetekent dat de instellingen te weinigbezig zijn met het aantrekken van(buitenlands) toptalent. Nu wordt vooralaan de eigen instelling gerekruteerd endat moet beter als de universiteitenmeewillen met de top. Ook de bandonderwijs-onderzoek moet in het oogworden gehouden. Door onderzoeks-groepen te veel vrijheid te geven inuitstippelen van het onderzoeksbeleiddreigt een voortdurende vernieuwing teworden afgeremd.

Voor de K.U.Leuven geldt vooral delaatste opmerking. Het universiteitsbes-tuur moet het onderzoeksbeleid meersturen, aldus het rapport. De evaluatievoor de UGent is negatiever. Ook Gentkrijgt de opmerking die Leuven te beurtvalt, maar daarnaast wordt ook hetmechanisme waarop de UGent onder-zoeksprojecten financiert bekritiseerd.Dit zou nieuwe voorstellen minder snelin aanmerking laten komen voor finan-ciering. Kleinere broertjes VUB en LUCkwamen goed uit het rapport door demanier waarop ze met beperktemiddelen hun onderzoek weten teorganiseren.

Beste managementsboek bijAccoEen flesje bier zal vorige woensdagongetwijfeld zijn ontkurkt bij Acco toenhet nieuws kwam dat Waardecreatie eninnovatie in de industrie op de Boekenbeurswerd uitgeroepen tot het ‘TIJD Manage-mentboek van het Jaar 2004’. Dit boekwordt immers uitgegeven door Acco en isvan de hand van Paul Matthyssens, KoenVandenbempt en Liselore Berghman. Inde jury zat ondermeer Joep Schrijvers,auteur van Hoe word ik een rat?, bestsellerbinnen LOKO-kringen.

KORT • KORT • KORT

Als reactie op de laatste verkiezings-uitslagen waarin het Vlaams Blok zijngestage groei doorzette, ondernamenbezorgde Leuvenaars op 9 novembereen fakkeltocht. Niet toevallig viel demanifestatie samen met de uitspraakvan het Hof van Cassatie, dat de ver-oordeling van het Vlaams Blok alszijnde een racistische partij bevestigdheeft.

Nele De Meyer & Caroline Kippes

Gewapend met fakkels trok een zeshonderd-koppige stoet door de Leuvense binnenstad.Terwijl de initiatiefnemers slogans scandeer-den, zorgden enkele jongeren van Circus inBeweging letterlijk en figuurlijk voor vurigeanimatie. Onderweg voegden ook enkelebekwame trommelaars zich bij de groep, dieer een wandelend openluchtfeest van maak-ten en de kou deden vergeten. Met behulpvan spandoeken, een houten blok vastge-bonden aan het been (‘Geen Blok aan onsbeen’) of gewoon een flinke dosis overtui-ging liet de verlichte karavaan een duidelijkeboodschap horen. Het bonte allegaartje, vankleine kinderen over Actief Linkse Studen-ten tot bejaarden, bewees met deze vreed-zame optocht dat een oproep tot democratie,gelijke rechten en solidariteit nooit in dekiem gesmoord kan worden.

Het initiatief voor de optocht ging uitvan de Socialistische Jonge Wacht (SJW),een uiterst linkse beweging. VoorzitterMatthias Lievens: “Ik ben zeer tevreden datwe op korte tijd maar liefst zeshonderd man

op de been gekregen hebben. Het is ons doelaan de mensen te tonen dat er eenalternatief bestaat voor extreem-rechts. Metde fakkeltocht wilden we een positieveboodschap de wereld in sturen, of het Bloknu veroordeeld werd voor racisme of niet. Inde toekomst zullen ongetwijfeld nog andereinitiatieven volgen.”

Gezellig

De sympathisanten hadden elk eeneigen mening over het waarom van de beto-ging. Een vrouw van het ABVV (AlgemeenBelgisch Vakverbond) nam naar eigenzeggen deel omdat ze bang is voor het verliesvan de democratie. Het proces zelf had zeniet van dichtbij gevolgd, maar ze was blijmet de veroordeling van het Blok als racis-tische partij. Toch stelt ze zich vragen bij detoekomst: ondanks de naamsverandering ende uitzuiveringvan het program-ma zal deze partijook in de toe-komst haar racis-tisch gedachte-goed blijven ver-dedigen, zo steldeze. Bovendienmerkte ze op dater grenzen moe-ten gesteld wor-den aan de vrijemeningsuitingzodra deze ded e m o c r a t i eaantast. Enkele

studentes vonden het dan weer gezellig ommet een grote groep mee te stappen in eenbetoging. Onderweg spraken we een oudereman aan die langs de kant stond toe te kijken.Hij sympathiseerde met de idee achter hetinitiatief, maar had andere verplichtingen.

Een aantal toeschouwers die debetoging met argusogen volgden, wistenechter niet wat de bedoeling was. Tochbleven ze staan kijken naar de vlammenzeedie door de straten trok. Duidelijk is dat dezefakkeltocht een frisse wind door deLeuvense stad heeft doen waaien. Het doelvan de initiatiefnemers om met zoveelmogelijk mensen die een positieveboodschap uitstralen op straat te komen,werd bereikt. Gelukkig waren voor dieuitstraling niet enkel de vele fakkelsverantwoordelijk.

FAKKELS VOOR VERDRAAGZAAMHEID

Licht in de duisternis

(foto Dimitri Eynikel)

(foto archief) Buitenlandse studenten die niet voor Pangaea staan

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 44 v toe

Wie dacht dat met de bachelor-masterstructuur, die dit jaar werdingevoerd in het hoger onderwijs,wel voldoende hervormd was voorde komende tien jaar, komt bedro-gen uit. Vanaf volgend jaar wordtimmers van start gegaan met flexi-bilisering, de volgende halte teruguit Bologna. Het hoe, het wat enhet waarom van deze nieuweonderwijshervorming.

Ben Deboeck

Vergeet BaMa, flexibilisering is waar hetvanaf volgend academiejaar om draait. Deinvoering van bachelors en masters bete-kende immers slechts een eerste stap in hetherschrijven van het (Europese) hogeronderwijs. Een volgende stap is de flexibili-sering, net als BaMa een gevolg van hetBologna-akkoord uit 1999 dat de Europesehoger onderwijsruimte eenvormiger, trans-paranter en mobieler wou maken.

Een brede term, flexibilisering, maarwat moet er juist onder worden verstaan?Er kunnen immers veel aspecten, die eigen-lijk allemaal verbonden zijn, bedoeld wor-den: de flexibilisering van de toegang tothet hoger onderwijs (via makkelijkeroverstappen tussen richtingen), de flexibili-sering van de leeromgeving (afstandsonder-wijs en ICT), de flexibilisering van het curri-culum (meer zelf je programma samenstel-len) en de flexibilisering van de organisatie

van het onderwijs (de jaarindeling). Wan-neer over flexibilisering gesproken wordt,moet je dan ook al deze aspecten in hetachterhoofd houden.

Muf

Maar wat is de idee erachter, wat heeftmen voor ogen met de hele flexibiliserings-carrousel? Ten eerste wil men de studie-mogelijkheden vergroten via een flexibelpuntensysteem, het uitbouwen van eeneigen leertraject en meer mobiliteit tussenopleidingen en instellingen, zowel natio-naal als internationaal. Daarnaast moeteninstellingen de mogelijkheid krijgen ommeer te differentiëren, waarbij ze zichrichten op specifieke groepen die aangepastonderwijs vragen, zoals afstands- en avond-onderwijs. Een laatste doel is het vergrotenvan de mogelijkheid tot levenslang lerenvia een meer open toegang en meer door-stroommogelijkheden. In de alomtegen-woordige kenniseconomie zal dit immerserg belangrijk worden: het bijblijven enconstant bijscholen. Die kenniseconomieveronderstelt dat leren en werken zichdoorheen de loopbaan afwisselen. De nood-

zaak aan een flexibele en dus individueelaangepaste toegang tot onderwijs is dan ookduidelijk.

Dit brengt ons bij een belangrijk punt.Niet enkel de kennis die in muffe aula’swordt opgedaan is van tel, ook wat opgesto-ken wordt in praktijk, op de werkvloer,moet zijn plaats krijgen. Hier duiken de‘eerder verworven kwalificaties’ (EVK) ende ‘elders verworven competenties’ (EVC)op. Een EVC is een (credit)attest verworvenaan een hoger onderwijsinstelling. Een EVKis verworven op basis van beroepservaringen dus veel moeilijker te kwalificeren daneen EVC, maar daarom niet minder belang-rijk. Beide zouden kunnen zorgen voor eenbewijs van bekwaamheid afgeleverd doorde associaties, dat een vrijstelling kan ople-veren voor opleidingsonderdelen. Op dezemanier wordt de drempel tot een bijko-mende scholing naar omlaag gehaald.

Accumulatie

De voornaamste wijziging zal deinvoering van een creditsysteem zijn. Oplei-dingen worden hierbij niet langer gezien alseen geheel van vakken, ingedeeld in jaren,maar als een geheel van opleidingsonder-delen, telkens uitgedrukt in credits. Elkopleidingsonderdeel krijgt namelijk eenaantal studiepunten. Slaag je voor ditopleidingsonderdeel, dan heb je je credit-bewijs binnen. Onvoorwaardelijk slagenvoor een onderdeel kan vanaf tien optwintig, een criterium dat trouwens reeds

dit academiejaarin voege treedtvoor iedereen.Een creditbewijsis onbeperkt meete nemen naarandere opleidin-gen voor eenperiode van tenminste vijf jaar. Hierna kan eventueelgevraagd worden een actualisatieprogrammate volgen. Op deze manier verwerf jezekerheid: afgelegde vakken waarvoor eencreditbewijs werd behaald zijn vrijgesteld,ongeacht naar welke opleiding je overstapt.

De Vlaamse universiteiten hebben dusal een vorm van een creditsysteem, wantvakken worden al uitgedrukt in studie-punten. Een flexibel systeem impliceertechter meer dan dat. Andere kenmerkenzijn diplomaverwerving door accumulatievan credits, de mogelijkheid van credit-transfer doorheen de opleiding(en) en heterkennen van EVC’s en EVK’s. We bevin-den ons momenteel dan ook in een flexibeljaarsysteem of een gemodelleerd credit-systeem.

Momenteel schrijf je in voor een

opleiding, van 60 studiepunten per jaarvoor voltijds studenten. Dit wordt in de toe-komst een diplomacontract met een model-traject van 54 tot 66 studiepunten per jaar.Hetzelfde voor half- of deeltijds studeren;dit wordt omgezet in een deeltijds model-traject van 3 tot 53 studiepunten per jaar.Individuele aanpassingen blijven ook in hetnieuwe systeem mogelijk voor bijzonderegevallen. Het inschrijven voor afzonderlijkevakken kan gebeuren via een creditcon-tract.

Hybride

De invoering van de tien als maatstafplaatst de professoren voor hun verant-woordelijkheid: voldeed de student aan deverwachtingen of moet het vak opnieuwworden afgelegd. Proffen die vroeger twij-felden, gaven een acht of een negen zodatals er nog vakken waren waarvoor de stu-dent gelijkaardige misstappen beging, her-examens of een bisjaar het gevolg zoudenzijn. Of: “voor mij is het goed als het voorde rest goed is…” Met de nieuwe grensverdwijnt ook de schemerzone tussen tienen twaalf die zorgde voor overdrachtenbinnen het jaar, maar die geen permanentevrijstellingen opleverde, tenzij soms voorpractica.

Tussen deze twee uitersten liggen nog talvan andere opties open. De instellingenmoeten zich de vraag stellen of een delibera-tie in haar huidige vorm, het steeds hetero-gener wordend studentenpubliek nog zal

kunnen opvangen? Inde toekomst zal de uni-versiteit immers temaken krijgen metmeer niet-regulierestudenten. Zullen deprofessoren in detoekomst een vast aan-tal buispunten ‘tolere-

ren’ of zullen ze toestaan te ‘compenseren’waarbij ze rekening houden met het eind-percentage of het aantal afgelegde vakken?

Maar wat zijn de gevolgen voor de‘gewone’ student die zich na het secundairinschrijft aan de universiteit? Wat het voorde nieuwe studenten precies wordt, is nogniet geheel duidelijk aangezien de universi-teiten zelf nog moeten uitmaken hoe ver zeprecies willen gaan met de toepassing vanflexibilisering. Denk hierbij aan de moge-lijkheden van het zuivere creditsysteemwaarbij geen onvoldoendes mogelijk zijn,het deliberatiesysteem en alles daartussen.Wel is duidelijk dat ‘hybride’ regelingen alsIAJ niet langer zullen bestaan omdat iede-reen in de toekomst dergelijk flexibel trajectkan doorlopen. Ook het inschrijvingsgeld zalde ontwikkelingen voelen: er zal een vast

basisbedrag komen en daarnaast betaal je alsstudent per opleidingsonderdeel een supple-mentair bedrag.

Schrikeffect

Ook over de gevaren kan en moet opvoorhand wat worden gezegd, want die zijner uiteraard ook. Harmonisering van deEuropese hoger onderwijsruimte bekt na-tuurlijk mooi, maar uit verschillende hoe-ken kwam reeds kritiek op de flexibilise-ringsplannen. Naast de fundamentele kri-tiek als zou het een forse stap in de ‘ver-markting’ van het hoger onderwijs zijn, valter ook nog praktische kritiek te noteren.Ten eerste dient gelet op de bewaking vande studievoortgang. In Nederland bijvoor-beeld, waar al langer een flexibel parcoursbewandeld wordt binnen het hoger onder-wijs, ziet men dat het quasi uitzondering isals studenten binnen de normale tijd afstu-deren.

Studenten nemen naast hun studiesvaak een baantje. Zes tot zeven jaar stude-ren vooraleer het eerste diploma is binnen-gehaald is dan ook geen uitzondering. Dit isechter niet gewenst wegens het afschrik-effect dat een langere studie heeft bij sociaalzwakkere groepen en het uitstel vanvoortvloeien richting arbeidsmarkt. Omdergelijke uitloop te vermijden kan menbijvoorbeeld de flexibiliteit laten stijgennaarmate men vordert binnen een oplei-ding. Een bachelor zou dan strakker aange-boden worden dan een master, een niveauwaarop studenten geacht worden vrijer tekunnen functioneren.

Kothuur

Flexibeler studeren vereist ook eenaangepast studiebeurzenstelsel. Wie de kanskrijgt zijn studie te spreiden over zes jaar,betaalt immers langer kothuur om maar ietste noemen. Daarnaast is er ook nog eenfinanciële kanttekening te maken voor deinstellingen. In een flexibel systeem zalnamelijk veel meer behoefte zijn aan indivi-duele studiebegeleiding. Hiervoor zullen denodige middelen moeten vrijgemaaktworden. Verder bestaat ook het gevaar teveel randvoorwaarden in het nieuwe flexi-bele model te bouwen, zodat er eigenlijkgeen verbetering optreedt vergeleken methet huidige eerder ingewikkelde jaarsys-teem en het objectief van transparantiegemist wordt.

Ook voor studenten moet uiteraardvoldoende duidelijk worden gemaakt waarze aan toe zijn met het nieuwe systeem enover welke rechten ze beschikken. Tenslotte kan men zich ook afvragen of veelkeuzevrijheid altijd positief is. Het gevaarloert immers dat een universiteit studentenaflevert die van veel zaken wel iets weten,maar onvoldoende gespecialiseerd zijn. Hetis daarom dat instellingen oog zullenmoeten hebben voor coherente leertrajec-ten en — opnieuw — voldoende begelei-ding, zodat de kwaliteit van opleidingenniet lijdt onder het nieuwe model en op heteinde van de studie voldaan wordt aan devraag van de arbeidsmarkt of een vol-doende basis werd gelegd voor een acade-mische loopbaan.

Volgende week werpen we ons licht op deK.U.Leuven: hoe past onze Alma Materflexibilisering in?

FLEXIBILISERING: DE VOLGENDE STAP

Studeren wat, waar en wanneer je wil

(foto Roman Verraest)

Met de nieuwe grens van10/20 verdwijnt de schemerzonetussen tien en twaalf

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 4 5v toe

Naast longarts is professor MarcDecramer één van de mensen diede ambitie hebben André Ooster-linck op te volgen als rector van deK.U.Leuven volgend jaar. Ondankshet vroege stadium polsten we hemtoch al naar de inhoudelijke basisen de redenen voor zijn kandi-daatstelling. Decramer ziet eralvast geen graten in zich af tezetten tegen de huidige rector.

Ben Deboeck & Anne Ruette

Marc Decramer is professor aan de faculteitGeneeskunde, afdeling pneumologie. Hijhoudt zich al vele jaren bezig met COPD ofchronisch obstructief longlijden, een longaan-doening die voornamelijk veroorzaakt wordtroken. Decramer leidt een actieve onder-zoeksgroep die zich bezighoudt met hetopsporen van doeltreffende medicijnen en derevalidatie van patiënten met COPD. Zijnonderzoek leverde hem een internationalevermaardheid op het vlak van COPD op.

Na een speurtocht doorheen de gangenvan Gasthuisberg via de blauwe pijlen dieons naar de afdeling pneumologie moetenleiden, vinden we uiteindelijk Decramerskamertje. Niets vergeleken met het bureaudat in de Naamsestraat in het verschiet ligt,ontglipt ons spontaan. Decramer kan er welom lachen.Veto: Wanneer hebt u besloten om mee te dingennaar de rectorsstoel?Marc Decramer: «Een viertal wekengeleden heb ik beslist op te komen. Ik maaker dan ook geen geheim van dat ikkandidaat ben. Echt officieel zal hetnatuurlijk pas zijn na de voordracht begintweede semester, maar ik wil dus wel.»Veto: Welke factoren hebben ertoe bijgedragendat u zich kandidaat stelt?Decramer: «Mijn vrouw die zei dat kalemannen geen verkiezingen kunnen winnen.Neen serieus, ik wil vooral inhoudelijk aanhet debat bijdragen. Tot nu toe ging dediscussie enkel over de verdeling van pos-ten. Het is al tien jaar geleden dat er nogeen inhoudelijke discussie gevoerd werd enhierna zal het weer acht jaar duren. Dit isdus hét moment. Ik zal samen met demensen rondom mij eind februari, beginmaart een duidelijk uitgeschreven program-ma voorleggen. Het programma wordtuitgewerkt door een stuurgroep en vervol-gens getoetst aan experts: bijvoorbeeld eenonderwijsgroep, een onderzoeksgroep, stu-denten, het ziekenhuis en ook vrouwenomdat die aan de K.U.Leuven vaak achter-gesteld zijn. Na deze eerste evaluatie wordthet programma gepolijst en voorgelegd aaneen focusgroep, die samengesteld is uit ledenvan alle faculteiten zodat we een beleid vooralle faculteiten kunnen voeren. Over enkeleweken zal mijn persoonlijke websiteraadpleegbaar zijn. De progressie in mijnprogramma is op die manier te volgen.»

Diepte

Veto: Laten we het even hebben over de grotelijnen van dat programma die al vaststaan.Decramer: «Een belangrijk punt wordt deadministratieve vereenvoudiging. Ik zouwillen overstappen naar een e-administratieen efficiëntere centrale diensten. Een anderbelangrijk iets vind ik het profiel van de ZAP-leden (de proffen, red). Zij moeten zich eenmeer uitgesproken, gedifferentieerd profielaanmeten. Ze zullen zich dus ofwel meer oponderwijs moeten toeleggen ofwel meer oponderzoek. Ik merk dat de ZAP-leden vanonze universiteit sterk de indruk hebben datze op de beide domeinen uitstekend moetenscoren. Toponderzoekers zijn vaak mindercreatief op gebied van onderwijs waardoor teweinig vernieuwing optreedt. Proffen die zichvooral willen toeleggen op onderwijs, moetenhiertoe de kans krijgen.»

Veto: Hoe ziet u dat in de praktijk dan gebeuren?Decramer: «Ik laat de ZAP’ers voor eentijdsvariabel profiel kiezen. Na verloop vande termijn, bijvoorbeeld vijf jaar, kunnen zehun profiel op eigen vraag opnieuw bekij-ken en van profiel veranderen als ze datnodig achten. Op die manier worden iederssterke kanten versterkt en krijgen weonderzoek en onderwijs op topniveau. Ikwil eigenlijk vooral het onderzoek aanpak-ken. De nadruk moet daarbij liggen opkwaliteit en niet langer op kwantiteit. Prof-fen van Amerikaanse universiteiten publi-ceren veel minder dan Leuvense proffen,maar hun onderzoekingen zijn veel sterkeromdat ze de diepte ingaan en pas dan krijgje natuurlijk vooruitgang.»Veto: Hoe ziet u, als medicus, de verhoudingtussen de drie groepen (humane, biomedische,exacte wetenschappen) aan onze universiteit?Decramer: «Ze zijn natuurlijk alledrieevenwaardig. Toch gaan we zeker een aan-tal accenten leggen specifiek voor de huma-ne wetenschappen, waarvan het belangtijdens het voorbije beleid onderschat werd.Zo gaan we rekening houden met hetpublicatiegedrag, dat in de humane weten-schappen toch anders is dan in de tweeandere groepen en dus op een anderemanier gemeten moet worden.»

Uitgezet

Veto: Heeft u reeds specifieke aandachtspuntenvoor de studenten voor ogen in uw programma?Decramer: «Ik wil streven naar een optima-lisatie van de studiedruk. Deze moet vermin-deren zodat er ruimte komt in het curriculumom zich met andere interessante zaken bezigte houden, zoals een wetenschappelijke stage.Verder zal ik ook ijveren naar een verticale enhorizontale integratie van de leerstof: over deverschillende studiejaren heen en binnen devakken van een studiejaar moet er meersamenhang zijn.»Veto: Hoe evalueert u de contacten die u alsprogrammadirecteur had met studenten in dePOC’s?Decramer: «Ik ervaarde deze contacten alseen heel positief element. Ik heb nutrouwens al meer contact met de studentendan Oosterlinck in zijn beginperiode alsrector. De hearing hier in de faculteitGeneeskunde vind ik bijvoorbeeld erg zin-vol. Studenten leveren in kleine groepencommentaar op de didactische kwaliteitenvan een prof en de inhoud van zijn cursus.Dan kom je te weten waar het probleemprecies zit. Bij JaDE kon je alleen zien dateen prof negatief beoordeeld werd, maarniet waaraan het precies lag.»Veto: Op welke niveaus ziet u de inspraak vanstudenten binnen de K.U.Leuven?Decramer: «Studentenhoren zeker thuis in dePOC en in de Acade-mische Raad. Ook opgroepsniveau moetenstudenten een rol spelen,zeker als in de nieuwestructuur de faculteitenaan belang inboeten ofverdwijnen. Ik heb ookgeen problemen met stu-denten in de Raad vanBestuur, in tegenstellingtot vele anderen.»Veto: De sociale sector lijktuw handicap. Hoe zit hetmet uw kennis op ditdomein?Decramer: «Ik ben memomenteel volop in dezematerie aan het inwer-ken. Ik kan wel zeggendat ik het eens ben met delijnen die CoördinatorStudentenbeleid DannyPieters heeft uitgezet. Diezouden met de expert-

groepen verder uitgewerkt kunnen worden.Ik zit binnenkort rond de tafel met professorPieters om te praten over onderwerpen alsAlma. »

Netwerk

Veto: De huidige rector vindt dat zijn opvolgereen managersprofiel moet hebben. Hebt u datvoldoende?Decramer: «Ik heb kennis van het mana-gement op Europees niveau. Ik heb voor deEuropean Respiratory Society congressenvan vier dagen georganiseerd met telkenseen totaal budget van één miljard oude Bel-gische franken. Ik heb dezelfde organisatieook verschillende jaren geleid. Ik denk duswel dat ik voldoende management skills heb,ja. Het echte management van de universi-teit is trouwens voor de AlgemeenBeheerder. De rector zet daarnaast deacademische lijnen uit.»Veto: U staat natuurlijk in verbinding, zij hetdan door gelimiteerde opdrachten, met farmaceu-tische bedrijven. Hoe beoordeelt u de band tussenuniversiteit en industrie?Decramer: «Ik vind het een heel nuttigeband voor de financiering van het exact enbiomedisch onderzoek, maar je moetnatuurlijk oppassen dat het fundamenteelonderzoek niet in het gedrang komt. Onzebelangrijkste partner moet dan ook steedsde overheid blijven. Een goed idee zou zijnmeer te lobbyen bij Europa, daar zijnimmers nog veel financiële mogelijkhedendie we nu nog aan ons voorbij laten gaan.»Veto: Wat zijn uw sterkste punten in dezeverkiezing?Decramer: «Via de onderzoek- en onder-wijsraad heb ik een goed netwerk weten uitte bouwen. Ik heb goede onderzoekspresta-ties, door mijn voorzitterschap van de POCbeleidservaring en wat niet onbelangrijk is,ook een goede kennis van het functioneren

van de K.U.Leuven en de problemen hier-bij. Ik hou me verder erg bezig met deonderwijsproblematiek. Deze kennis incombinatie met de onderzoeksmaterie lijktme heel belangrijk. Verder durf ik ook welvan mezelf te zeggen dat ik verbaal goedweg zal komen in de debatten.»Veto: Hoe schat u uw kansen zelf in?

Decramer: «Ik geloof dat ik kans heb, anderszou ik er gewoon niet aan beginnen. Ik denkdat wij goede accenten hebben, die toch welzullen aanslaan. Maar ik ben zeker van planom een sportieve campagne te voeren. Ik hebtrouwens al met andere kandidaat-rectorenzoals vice-rector Vervenne gesproken. Maar ikben van niemand bang.»Veto: Hoe ziet u de relatie met rector Oosterlinck,die associatievoorzitter blijft?Decramer: «Voor mij is dat geen pro-bleem. Hij zal associatievoorzitter zijn, maarhet is nog altijd de nieuwe bewindsploeg diehet beleid bepaalt. Daar moeten deassociatie en haar voorzitter respect voorhebben. Ik heb hierover al een gesprekgehad met rector Oosterlinck en hij zaldaarmee wel akkoord moeten gaan. Vaneen schoonmoeder Oosterlinck heb ik geenschrik.»Veto: Tot slot: Hoe zou u het beleid van dehuidige rector evalueren?Decramer: «Zijn grote prestatie ligt op hetniveau van ondermeer de professionalise-ring van de administratie en het personeel.Op gebied van de Associatie K.U.Leuvenheeft de rector ook veel verdiensten. Watbetreft de financiering van onderzoekspro-jecten heeft Oosterlinck zich vooral op deVlaamse overheid geconcentreerd. Dat is inorde, maar meer is er ook niet gebeurd. Eenpunt van kritiek is dat er nogal wat ondui-delijke communicatie geweest is. Ik denknu concreet aan de structuurveranderin-gen. Ik kan alleen maar besluiten met devolgende woorden: Wij gaan het beterdoen!»

www.decramer.be, binnenkort online

MARC DECRAMER: HOESTDOKTER EN KANDIDAAT-RECTOR

“Ik heb geen schrik van Oosterlinck als schoonmoeder”

“Ik heb nu al meer contactmet de studenten danOosterlinck in zijn beginperiode”

“In tegenstelling tot veleanderen heb ik geen problemen

met studenten in de RvB”

(foto’s Dimitri Eynikel)

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 06 v toe

Het wringt tussen Veto en LOKO. Ikherinner me een Kringraad-vrijgestel-de die de hoofdredacteur en redac-tiesecretaris ‘godverdomde kutwij-ven’ naar het hoofd slingerde. Waar-op de dames in kwestie ad rem terug-krijsten ‘crypto-fascistische nicht’.Of wat te denken van de Kringraad-voorzitter die met het plan rondliepom in de tuin een brandtrap tebouwen zodat hij niet meer elkeochtend voorbij de kantoren van de‘ratten’ van Sociale Raad en Veto zoumoeten? En dan zwijg ik nog over dehoofdredacteur die zich opsloot inzijn kantoor omdat hij zich bedreigdvoelde door een deel van zijnredactie en ‘door die van hierover’ —Sociale Raad.

De spanning komt voort uit eeninherent conflict waarop zich persoonlijkeen ideologische tegenstellingen enten diehet op tijd en stond zijn drama verlenen. IsVeto de spreekbuis van de Leuvense studen-tenbeweging of een onafhankelijk studen-tenblad? Is het een partijkrant of een kwali-teitskrant? Is het de Pravda of Le Monde? Inde ene visie bestaat Veto voor en door destudentenbeweging of zoals de realo’s zou-den zeggen: voor en door Kringraad enSociale Raad, in de andere voor en door destudent of zoals de realo’s zouden zeggen:voor en door zichzelf. Niet alleen zijn beidevisies karikaturen, Veto is ook niet verplichtvoor één van beide te kiezen. Organisatieskunnen meer dan één profiel hebben. Zaakis beide profielen vruchtbaar te combineren.

Veto moet een onderdeel van LOKO

zijn. Zijn rol is evenwel niet die van gezags-getrouwe partijkrant, maar van gezagvoljournalistiek experiment.

Zowel Veto als LOKO varen daar wel bij.Zo zal LOKO Veto veel omvangrijker en on-voorwaardelijker financieren wanneer hetdeel van LOKO is. Daarnaast zal Veto altijdschrijven over wat LOKO en de universiteitdoen en denken. Daarvoor is het afhankelijkvan de informatie die de kleine wetstratersvan Kringraad en Sociale Raad doorspelen.Dat gaat niet alleen makkelijker en vanzelf-sprekender wanneer Veto deel is van LOKO,het is in dat geval zelfs imperatief. Correcteinformering van de achterban is voor destudentenbeweging immers essentieel. Vetospeelt daarin een hoofdrol en moet dus ookzelf correct geïnformeerd worden. De bandmet LOKO brengt Veto voorts rechtstreeksin contact met de faculteitskringen. Totnader order zijn zij het kloppende hart vanhet Leuvense studentenleven. Daar haaltVeto informatie en feedback uit, maar veelbelangrijker, medewerkers. Als Veto geenonderdeel van LOKO meer zou zijn, dan zouLOKO bovendien gedwongen zijn eensurrogaat op te richten. Een performantestudentenbeweging heeft nu eenmaal eeninformatieinstrument nodig. Het buitenlandleert dat dat geen journalistiek experimentzou zijn maar een grauwe nieuwsbrief dieenkel gelezen wordt door mensen betaaldom dat soort blaadjes te lezen.

Maar er is ook een principiële redenvoor een geïntegreerde band tussen Veto enLOKO. Hij zorgt ervoor dat Veto zich achterhet project schaart van een maat-schappelijke beweging met een aanzienlijkestaat van dienst: een visioen van ontvoog-ding en vooruitgang, waarin democratischonderwijs hand in hand gaat met een

democratische samenleving. Als Veto dezedoelstellingen tot de zijne maakt dan ver-werft zijn journalistiek experiment eenlegitimatie en een diepgang die de rest vande Belgische pers node ontbeert.

Veto moet ook het onafhankelijke bladvan LOKO zijn. Onafhankelijk betekent nietonverschillig, nog minder oppositioneel enal helemaal niet vijandig. Veto moet kritischzijn zonder genadeloos te zijn, tegendraadszonder onhebbelijk, objectief zonder afstan-delijk. Het moet niets at face value nemen,gezagsargumenten onderuit halen en demacht ontmaskeren, of die nu in de ‘sMeiersstraat, de Hallen of het Consience-gebouw huist. Zodoende is Veto, als gewetenvan LOKO, een onmisbaar onderdeel vanhaar checks and balances. Als Kringraad-voorzitter lag ik niet wakker van mijnAlgemene Vergadering - die kon ik wel aan- maar wel van wat er op maandag in Vetozou staan. Veto droeg ertoe bij dat hetdespootje, dat in elke Kringraad-voorzitterschuilt, binnen de lijntjes kleurde.

En wat brengt de toekomst? Ik sta niette schreeuwen om hervormingen, veeleerom een mentaliteitswijziging. Als gezagvolen onafhankelijk blad heeft Veto pas kans opslagen als alle betrokkenen te goeder trouwhun rol spelen en de eigenheid en auto-nomie van de anderen respecteren. Con-creet betekent dat drie dingen. Eén, com-municatie. De raden en andere geledingenvan LOKO houden Veto op de hoogte vanwat ze doen en denken. Veto licht hen inover wat er wanneer op zijn pagina’s zalverschijnen. Twee, loyauteit. De raden enandere geledingen ondersteunen de rol dieVeto binnen LOKO speelt en vallen het nietin het publiek af. Veto van zijn kant is opconstructieve wijze kritisch en speelt altijd

de bal, nooit de man. Drie, at arm’s length.Binnen LOKO heerst de ethiek van deprofessionele relatie. De voorzitter vanSociale Raad gaat dus niet naar het Veto-weekend, die van Kringraad hangt niet rondtijdens de eindredactie, net zo min als dehoofdredacteur hun bureauvergaderingenopfleurt.

Als iedereen deze deugden in depraktijk brengt dan heeft Veto binnen LOKOeen toekomst. Zolang niemand uit het oogverliest dat Veto’s delicate evenwichts-oefening altijd tot spanning zal leiden. In diespanning schuilt zijn zwakte, maar ook zijnkracht. Herakleitos, de duistere filosoof uitEphese, wist het al: “Oorlog is vader van alledingen.” Als gezagsargument kan dat tellen.

Stephan NeetensVoorzitter LOKO-Kringraad 1999-2000

Ik heb de relatie tussen Schamper en Vetoaltijd al gezien als een afspiegeling van deverhoudingen tussen Forrester Creations enSpectra Fashions, de rivaliserende mode-huizen in het existentialistische meester-werk The Bold And The Beautiful. Net zoals dehuismoeders over de hele wereld inafwachting van de begintune nippen vanhun — naar alle waarschijnlijkheid — vijfdesherry die namiddag, kijken ook de Gentseen Leuvense studenten elke keer immersreikhalzend uit naar het verschijnen vanhun favoriete studentenblad.

Net zoals de scabreuze belevenissenvan Ridge Forrester en Sally Spectra hogekijkcijfers halen, worden ook de kleine engrote schandaaltjes aan de universiteitendoor onze lezers het best gesmaakt. En netzoals beide modehuizen eeuwige rivalenzullen zijn, heerst er ook tussen Schamperen Veto een gezonde competitie. Eencompetitie die ons enkel scherp houdt endie eigenlijk een diep respect verhult. Delenwe immers niet hetzelfde lot? Voeren weimmers niet dezelfde strijd? Drinken weimmers niet dezelfde schandalige hoeveel-heden bier om ons recht te houden tijdenseen nachtje lay-outen? Slechts gewapendmet druksubsidies en eMacs houden we nual decennialang op onze eigen manier prof-fen, rectoren — ja zelfs ministers in hetgareel.

Schamper en Veto hebbenvanzelfsprekend ook hun verschillen, zowelvormelijk als inhoudelijk, vaak historischgegroeid. Het typische krantenuiterlijk enjournalistieke sérieux van Veto tegenover

de magazinevorm en vaak schalkse toonvan Schamper - om maar iets te noemen.Ach, je zal evenmin ooit een Forrester methet venijn of het kapsel van Sally Spectrazien. En dat is maar goed ook.

Net zoals vele acteurs in The Bold AndThe Beautiful om de paar jaar vervangenworden, hun personages “plastische chirur-gie” ondergaan of uit de serie wordengeschreven, werken Schamper en Veto meteen steeds wisselend personeelsbestand.Soms zijn er zelfs overlopers op te merken,snoodaards die van universiteit en dus ookvan studentenblad wisselen. In elk gevalbladeren we op beide redacties waar-schijnlijk even aandachtig in de nieuwste“catalogussen”, wanneer die in de busvallen.

Laat ik even uit deze analogie stappenom Veto en zijn huidige redactie, vanwegede onze, hartelijk te feliciteren met hundertigste verjaardag. Moge Veto nog langdoor de handen van de Leuvense studentengaan en rector Oosterlinck en zijn opvolgersop de zenuwen werken.

Met andere woorden: nog vele succes-volle wintercollecties.

Rien EmmeryHoofdredacteur Schamper

Loop eens langs bij De Kringwinkel SPIT

Je vindt er meubels, kleding, fietsen,huisraad, boeken, platen, cd’sen pakken snuisterijen...

De kringwinkel SPIT:IJzerenmolenstraat 10-12 te HeverleeTel. 016 65 29 57 - web: www.spit.be

Open: di - vr:zat:zo - ma:

10-18u10-17ugesloten

(advertentie)

ERVAREN STUDENTENVERTEGENWOORDIGER STEPHAN NEETENS OVER VETO

Dertig jaar tussen hamer en aambeeld

WAT VINDEN DE GENTSE COLLEGA’S?

Schamper over 30 jaar(en een week) Veto

Veto: deniet-reportersVorige week schreven enkele oud-medewerkers van Veto een stukje over debeste tijd van hun leven, of tochtenminste over hun tijd bij Veto.

Deze week laten we mensen aan hetwoord van organisaties waarmee derelatie niet altijd even optimaal was.

Maar naar aanleiding van onzedertigste verjaardag schreven ookstudentenvertegenwoordiger StephanNeetens en Schamper-hoofdredacteurRien Emmery graag een stukje over Veto.

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 4 7v toe

Studenten zoals uw dienaar die nog het genothebben gekend les te volgen bij professor poli-tologie Wilfried Dewachter, zijn vertrouwd metzijn stokpaardje: “België is weinig democratischen nog minder parlementair.” Trouw aan zijngekende provocerende stijl fileerde hij grondigons politieke bestel.

Herman Loos

Dinsdag 9 november was volgens enkele verlichte geesteneen hoogdag voor onze democratie. Het Vlaams Blok wasverslagen en het land gered. Een ideale dag voor professorDewachter om deze illusie klaar en duidelijk van tafel tevegen: “Het gaat slecht met onze parlementaire democratie.”De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen, we hebben het voorDewachter. Aan geen andere prof schonken wij wekelijksonze geliefde vrijdagochtend.

“Onze Grondwet is zeer zwak van kwaliteit,” valt profDewachter met de deur in huis. “Ze is overladen metvervreemdende wensdromen, onzinnige bepalingen enslecht taalgebruik. Bovendien geeft ze de huidige machts-verhoudingen niet in het minste weer.” Lezen wij in de Grond-wet niet: de Koning benoemt en ontslaat zijn ministers? DieuSpitaels wist wel beter: “Ik en ik alleen beslis over mijnministers.” Ook bij de Vlaamse socialisten wordt tegen-woordig overigens deze indruk gewekt. “Twee van de meestdemocratische beslissingen in onze politieke geschiedenis”,aldus Dewachter, “waren flagrant ongrondwettelijk. In 1919voerde men zo het enkelvoudig stemrecht voor mannen in,tussen 1950 en 1971 werkte men aan het kader vanEuropese integratie.”

Schaapjes

De rol van het parlement in ons politieke bestel magronduit beschamend genoemd worden. Slechts 15 procentvan de aangenomen wetten ontstaat uit parlementairinitiatief. De rest gaat uit van de regering, tot nader order nogsteeds de uitvoerende en niet de wetgevende macht. Boven-dien worden zowat alle amendementen van de regeringgoedgekeurd, tegenover nauwelijks een achtste van deparlementaire. In het schema van de machtigste personen inons land staat de parlemen-tair ver onderaan, nauwe-lijks boven de gemiddeldeVeto-medewerker.

“Hoeveel opvolgersheeft Guy Verhofstadtmomenteel? Het zijn ervier!” geeft prof Dewachtermeteen het antwoord. “Datzijn vier schaapjes die doorde goede herder worden geleid.” In het Vlaams Parlement,verkozen op 13 juni, is reeds meer dan een vijfde van degekozenen vervangen, in de federale Kamer een derde. Ooktussen de regeringen wordt feestelijk ‘gestoelendanst’, staats-secretarissen komen en gaan sneller dan de modale deur-aan-deur stofzuigerverkoper. “Ik denk dat partijvoorzittersstiekem dromen van één globale verkiezing om de vijf jaarom dan verkiezingstechnologen hun gang te laten gaan enhet aantal pionnetjes per partij te verdelen, liefst in eigenvoordeel.” Democratie? Forget it.

De Belgische politiek heeft schrik van democratie, dat ishet probleem. De verweesde kiezer heeft nauwelijks nog ietste zeggen, er wordt beslist in smoke-filled rooms, deachterkamers van onze federale politiek. Een simpel dossierals de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde heeft slechts eeneenvoudige parlementaire meerderheid nodig, maar wordt

door onze premier afgedaan als ‘eendictaat van één Gemeenschap.’ Vooralle communautair gevoelige dossierswordt een zware prijs betaald, zonietvalt de regering. Het werd de laatstemaanden pijnlijk duidelijk dat onsfederale model zich totaal heeft vastgereden. Dewachter is formeel: “Degrendels die men op ons federalebestel heeft gezet, worden voortdu-rend misbruikt. Men moet de pariteitin de federale regering afschaffen ende democratische meerderheden opalle niveaus hun rol laten spelen.”

Onwetenden

Het afwijzen van bindende refe-renda valt in dezelfde zin te begrijpen.Onze politiek durft simpelweg demensen niet te laten beslissen, integenstelling tot andere landen, diebelangrijke Europese maatregelen aanhet oordeel van de burger lieten. DeZweedse bevolking mocht zich uit-spreken tegen de euro, zeer tegen dezin van het politieke establishment.Het Franse volk sprak zich uit voorratificatie van het Verdrag betreffendede Europese Unie. Het Belgische volkwordt nooit iets gevraagd, omdat hetstokken in de wielen van de politiekestuurlui zou kunnen steken. “Waaromzouden wij geen referendum over deEuropese Grondwet houden?” vraagtDewachter zich af. In andere landengebeurt het, wij laten het over aan eenvleugellam parlement, stevig gekooiddoor partijdiscipline.

“Politieke partijen zijn in eendemocratie onmisbaar. Maar ze mogenniet over hun capaciteiten springenzoals nu gebeurt. Ik raad iedereen aan een keer eenpartijcongres bij te wonen om te zien hoe strak de teugels

worden gehouden.” De PS ismomenteel de grootste partij vanhet land met bijna drieduizendmandatarissen over deverschillende niveaus. Elke stapvan deze volksvertegen-woordigers wordt nauwlettendgeregisseerd door Elio Di Rupo,de ongekroonde koning zondererfopvolging. Wie uit de pas

loopt, wordt onmiddellijk teruggefloten. Het wordt stilaantijd dat wij, brave burgers, ons afvragen wie er nu eigenlijkvertegenwoordigd is en op welke manier dit gebeurt.

“Maar professor, hoe voelt u zich dan in het stemhokjemet al deze kennis in het achterhoofd?” Dewachter is eenscherp wetenschapper, maar zeker geen cynicus. “Ik heb niethet gevoel veel macht te hebben als kiezer, maar ik zal het omden drommel niet opgeven.” In landen waar geen stemplichtheerst, is bij de afgelopen Europese verkiezingen nauwelijkseen derde van de kiezers opgedaagd. Wat is dan het mandaatvan een verkozene waard? Het Europese parlement leeft nietonder de mensen, hoewel het ons leven voor een stukbepaalt. Zeker, met de stemplicht trek je ook voor de helftpolitiek onwetenden aan, maar Dewachter is niet de man omde kiezer te minachten. “Uiteindelijk maakt ieder toch zijneigen selectie om een stem uit te brengen. Dat is democratie.”

Wakker

Ten slotte wil Dewachter zich richten tot de aanwezigestudenten. “Jullie zijn of worden allemaal licentiaat? Blijfnog maar even vasthouden aan die titel.” Het verschil inniveau binnen het Europese hoger onderwijs is zeer groot.Dankzij het vrij verkeer van werknemers binnen deEuropese Unie zal een werkgever wettelijk verplicht kunnenworden een duistere Albanese master aan te nemen, hoeweldiens capaciteiten geen zekerheid zijn. Er zullen dus trukenvan de foor toegepast worden, zoals een openbaar examenmet vragen aangepast aan de voorkeurskandidaat, onder hetmom van een open arbeidsmarkt.

“Onze rector zal het niet graag horen, maar Harvard aande Dijle is een illusie. Ik begrijp ook niet waarom studenten-vertegenwoordigers geen referendum aangaande de semester-examens hebben aangevraagd. Ik zou binnen enkelemaanden aan de nieuwe rector vragen om de semester-examens af te schaffen, tenzij misschien voor de eerste tweejaren. Het activisme onder studenten is echter fel afgenomenonder druk van een groeiende maatschappelijke complexi-teit. Het zal wel nostalgisch klinken, maar ik vind dat dehuidige studentengeneratie opnieuw mensen moet wakkerschudden.” Het mag duidelijk zijn, de toekomst is aan ons.Maar vanavond even niet, we moeten tegen morgen nog eenpaper schrijven.

PROF. EM. DEWACHTER SCHERP OP CDS-GESPREKSAVOND

“Onze parlementaire democratie is een mager beestje”

Elke week zoekt de redactie naar hetantwoord op prangende vragen die ie-dere student zich wel eens stelt tij-dens zijn carrière in Leuven. Die vra-gen kunnen zowel van kritische, infor-matieve als praktische aard zijn. Dezeweek vroegen we ons af waarom ereen spreeuwenkolonie gevestigd is inde bomen van het Hogeschoolplein.

Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, maarwaarom moeten de vermeende spreeuwen netop het Hogeschoolplein hun aria’s fluiten?

“Het zijn inderdaad spreeuwen, dat is zeker”,zegt Kelle Moreau van het laboratoriumvoor aquatische ecologie van de K.U.Leuven.“Ik werk al een aantal jaren in de Deberiot-straat en wandel dagelijks voorbij het Hoge-schoolplein. Als je onder de bomen wandelt,is het risico groot dat je beladen wordt metuitwerpselen.”

“In het broedseizoen (in de late lente,vroege zomer) vormen spreeuwen territoriaper koppel en jagen mekaar weg. Wanneerhet broedseizoen voorbij is en de jongen zijngeboren, concentreren de vogels zich weliedere avond op zogenaamde slaapplaatsen.

Deze samenscholingen van enkele duizen-den spreeuwen gebeuren bijvoorbeeld inklimophagen en rietvelden, ook in stedelijkgebied. De spreeuw is immers een cultuur-vogel. Dit wil zeggen dat zij profiteert vanaanplantingen van de mens, zoals parken enhagen in steden of dorpen,” zegt Moreau.

Waarom zitten de spreeuwen net hier ophet Hogeschoolplein, op vogelvlucht van onzeredactie? Kunnen ze niet op het Hooverpleinsamentroepen? “Het is een combinatie van delocatie die ideaal is om met veel vogels op eenkluitje te zitten, de rust die er heerst, deverlichting de hele nacht door en het stedelijke

microklimaat. In steden is het toch altijd enkelegraadjes warmer dan op het platteland,” aldusMoreau.

De spreeuwen blijken niet alleen hetHogeschoolplein te terroriseren, maar makenzo nu en dan een uitstapje naar meer kunstzin-nigere bomen zoals het gotische stadhuis.Moreau: “Twee jaar geleden hebben die spreeu-wen het geniale idee gekregen om op het stad-huis te overnachten, toen het net gezandstraaldwas. Dat kon natuurlijk niet. Met luide knallenvan springstof of iets dergelijks hebben ze toende spreeuwen weggejaagd.”

(cvm)

Waarom spreeuwenkolonie op Hogeschoolplein?

“Onze Grondwet is zeerzwak van kwaliteit”

“Ik zou aan de nieuwe rectorvoorstellen de semesterexamens vanaf

derde bac weg te laten”

VRAAG VAN DE WEEK

(foto archief)

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 48 v toev toe8

Extreem-rechts, racistisch en geweld-dadig. Die epithetons blijven waar-schijnlijk nog een tijdje aan de NSV ver-bonden. Reden te meer dus om eens nate gaan vanwaar ze eigenlijk komen.Een kort historisch overzicht.

Het mag dan wel wat vreemd in de oren klinken,maar net zoals bij de Leuvense OverkoepelendeKringorganisatie (LOKO) liggen de wortels van deNSV in het Katholiek Vlaams Hoogstudentenver-bond (KVHV). Zo richt Edwin Truyens in 1973 deAntwerpse afdeling van het Verbond op. Truyenswil meteen een radicaal(-Vlaamse) richtinguitgaan, maar heel wat leden willen zo’n koers nietvolgen en verkiezen een meer gematigde op-stelling. Die wreveltjes escaleren al snel in eenopenlijk conflict, waarbij twee groepen tegenoverelkaar komen te staan. Enerzijds de groep rondTruyens, anderzijds eentje rond Bart Vander-moeren. Twee tegengestelde groepen die beideaanspraak maken op de titel KVHV-Antwerpen, datwerkt natuurlijk niet. Daarom moet de nationalekoepel als scheidsrechter optreden. KVHV-

nationnaam indienHet is

Dtraditiodaar dgeladeHasseltLeuveOndanvan inverschanderefaculteKommstudentAlgemLOKO,de ASpro-apop mvoorgadraagtpropag

OFKK-sunamelaanvaaschare

Status quoIn een hernieuwde vraag aan deK.U.Leuven verwijst iederen naar destudentendecaan, die de lokalen toekent.Op zijn bureau verandert er voorlopigniets: ‘afwachten’, ‘voorlopig’ en ‘waak-zaam’ zijn er de kernwoorden.Veto: Vorig jaar heerste er al discussie op uwdepartement. Wat als de NSV opnieuw eenlokaal in het Pedagogisch Instituut aanvraagt?Marc Depaepe: (momenteel voorzitter vande subfaculteit Psychologie en PedagogischeWetenschappen aan de Kulak): «Mijn me-ning doet er momenteel niet meer toe,vermits ik geen departementsvoorzittermeer ben. Maar het klopt inderdaad datde discussie vorig jaar leefde op hetdepartement en de decaan heeft er toenmet ons akkoord bij de centrale verant-woordelijken op aangedrongen om deactiviteiten elders te organiseren. Voormeer informatie moet je bij de decaan ofde nieuwe departementsvoorzitter zijn.»Veto: Wat als de NSV een lokaal in het Peda-gogisch Instituut aanvraagt?Jan Van Damme: (huidig departements-voorzitter) «Dan zou ik me uiteraardinformeren en als blijkt dat het om eenracistische organisatie gaat, dan zou ikvanzelfsprekend negatief antwoorden. Delokalen zitten echter in een pool diedepartementen en faculteiten overstijgt.De kans is groot dat die vraag niet aan mijgesteld zal worden.»Veto: Wat is de houding van de universiteittegenover de NSV nu het Vlaams Blokveroordeeld is?Karel D’huyvetters: (medewerker van de‘overstijgende’ studentendecaan) «We heb-ben er eigenlijk nog niet over gesproken.Het blijft sowieso afwachten wat het Bloknu zal doen. Als zij hun programmaaanpassen, dan zullen we elke aanvraagvan het Blok of een aan het Blok gelinktevereniging opnieuw bekijken. Als dienieuwe princiepsverklaring niet verbodenwordt, dan hebben we geen rechtsgrondom ze te weigeren.»Veto: En zolang er niets verandert?D’huyvetters: «We wachten de reactievan het gerecht en de politieke partijen af.Als het Blok niet genoeg wijzigt en zeopnieuw veroordeeld worden, dan zullenook wij ons uitspreken.»Veto: Hoe zal de unief zich dan uitspreken?D’huyvetters: «Dan zullen wij hetVlaams Blok en de daarmee verbondenverenigingen aan de universiteit verbie-den.»Veto: En wat gebeurt er in de tussenperiode?D’huyvetters: «Voorlopig kunnen weniets doen. We moeten wel waakzaamzijn en erop toekijken dat de verande-ringen die doorgevoerd worden niet

Met boeken als ‘Wat het VlaamsBlok verzwijgt’ en zijn weblogblokwatch.be geldt Marc Spruyt alsdé kenner van extreem-rechts inVlaanderen. Wie anders dan Spruytkonden we vragen zijn licht overde NSV te laten schijnen?

Veto: Hoe ziet u de relatie tussen de NSV en hetBlok?Marc Spruyt: «De NSV zal zich nooitopenlijk met het Vlaams Blok associëren.Het behoort tot de bedrijfspolitiek van deNSV om te doen alsof ze onafhankelijk zijn.Maar er is zeker een band tussen beide.Zowel de NSV als het Vlaams Blok behorentot één en dezelfde politieke familie. Hetzijn twee takken aan dezelfde boom.»

«Het is ook niet zo dat iedere NSV’ereen Vlaams Blokker is, hoewel het Blok quaaanhang het sterkst vertegenwoordigd is.Het zijn eerder uitzonderlingen die niet tothet Vlaams Blok behoren. Neem nu dehuidige NSV-voorzitter, Jürgen Branckaert(zie interview onderaan deze pagina). Die heefteen interessant verleden. Hij was tot 2002jongerenvoorzitter van het Vlaams Blok,maar is opgestapt omdat er te weinig ruimtevoor kritiek was.»

Gemaskerd

«Er is kortom een lange lijst vanmensen die lid zijn geweest van de NSV endie nu een rol spelen binnen het Blok. Danbedoel ik niet alleen parlementariërs, wantje moet ook op andere niveaus binnen departij kijken.»Veto: Kan je de NSV racistisch noemen?Spruyt: «Wel, de NSV heeft niet zo langgeleden een nieuwe politieke beginsel-verklaring opgesteld. Die tekst is bijna eenexacte kopie van de grondbeginselen vanhet Vlaams Blok. Dat verraste mij wel eenbeetje, want het Blok heeft daar intussenafscheid van genomen. Het enige wat daarniet instaat is een standpunt over vreem-delingen. Zulke standpunten nemen zijnooit expliciet op. De beginselverklaringbevat wel een regel die stelt dat de staat metde cultuurgemeenschap samenvalt.»Veto: Kan je stellen dat de NSV gevaarlijk is?Spruyt: «Ze evolueren natuurlijk mee met

de algemene tendens en dat is iets waar hetBlok sterk op toekijkt. Bewegingen die in demarge van het Blok aanwezig zijn, mogenniets ondernemen wat schadelijk is voor hetBlok zelf. Er zijn in het verleden aloproepen van het Blok geweest om kalm teblijven.»

«Maar of de tijd van Filip Dewinter enRob Verreycken terugkomt, weet ik niet.Toen liepen ze nog gemaskerd rond enwaren er soms gewelddadige incidenten.Het hangt natuurlijk samen met het soortmensen dat er in de NSV zit. Ik ben er welvan overtuigd dat de bereidheid om totgeweld over te gaan redelijk groot is onderNSV-leden.»

Familie

Veto: Heeft het Blok eigenlijk nood aan de NSV?Spruyt: «Als je het een beet-je historisch bekijkt, heeft hetBlok altijd moeite gehad omonder jongeren te recruteren.Dat is ook de reden waaromDewinter indertijd de VlaamsBlok Jongeren heeft opge-richt. De NSV vervult mee derol om jongeren tijdens hunstudietijd actief te houden.»Veto: Hoe zal de NSV zich tot hetnieuwe Vlaams Belang verhou-den?Spruyt: «Op dezelfde manierals nu. Ze ontkennen dat ze ereen onderdeel van zijn enstrikt genomen hebben ze ookgelijk. Ze zijn geen onderdeelvan de partij Vlaams Blok,maar wel van de familieVlaams Blok. Dat is een nuttigonderscheid. Ze behoren nietvolgens de letter tot hetVlaams Blok, maar welvolgens de geest.»

MARC SPRUYT OVER DE NSV EN HET BLOK:

“Twee takken

aan dezelfde boom”

Het lijdt geen twijfel dat de NSV een omstreden vereni-ging is. Maar wat is er nu precies waar van haar repu-tatie? Zijn haar leden extreem-rechtse zware jongens ofbrave studenten die een onschuldig lint dragen? Wevroegen het aan Jürgen Branckaert, de voorzitter vanNSV-nationaal.

Veto: Wat voor een vereniging is de NSV?Jürgen Branckaert: «De NSV is geen zuiver politieke studentenver-eniging, maar een traditionele studentenvereniging zoals het KVHV.We hebben wel een Vlaams-nationalistische en laat ons zeggen rechtseinslag in onze politieke standpuntbepaling. Wij doen dus enerzijds aantraditionele studentikoze activiteiten, maar anderzijds ook aan po-litieke vorming en actie.»Veto: Wat houden die activiteiten precies in?Branckaert: «Onze vormingsavonden draaien rond een bepaald the-ma, zoals de toetreding van Turkije tot de Europese Unie. Een spreker,vaak een professor, geeft zijn mening over het onderwerp op een vrijacademisch niveau. Onze acties beslaan onder andere de nationalebetoging en een Rodenbach-herdenking.»Veto: Bij welke politieke partij leunt de NSV het dichtst aan?Branckaert: «We worden altijd in de hoek geduwd van het VlaamsBlok, ook door het engagement van vele oud-leden, maar wij lateniedereen vrij in zijn politieke keuze. Er zijn wellicht heel wat NSV’ers

die op het Vlaams Blok zullen stemmen, maar je hebt er ook die op N-VA of CD&V stemmen. Je kunt ons dus zeker niet vergelijken met bij-voorbeeld CDS of LVSV.»

«Ik denk dat het niet aan de NSV is om een officiële relatie meteen bepaalde politieke partij te hebben. Wij hebben altijd op onze on-afhankelijkheid gestaan en zullen die steeds bewaren. Individueleleden laten we natuurlijk altijd vrij om daarin actief te zijn of om huneigen standpunten te hebben, maar als NSV is dat niet aan de orde.»

Vijandbeelden

Veto: Er zijn toch bepaalde banden tussen de NSV en het Vlaams Blok?Branckaert: «Dat is inderdaad zo, maar nogmaals: dat zijn individu-ele en geen institutionele banden. De Vlaamse Beweging is een hechtegroep, waarbij vele mensen zowel in de partijpolitieke als de niet-partijpolitieke Vlaamse Beweging actief zijn. Ik ben zelf ook bij hetVlaams Blok geweest, maar ik heb binnen de NSV altijd de striktescheiding met de politiek voorgestaan.»Veto: De NSV heeft een vrij gewelddadige geschiedenis…Branckaert: «In het verleden zijn er inderdaad incidenten geweest,maar ik denk dat dat veel te maken had met de tijdgeest van de jaren70 en 80, waar er sterke vijandbeelden heersten tussen bepaalde groe-pen. Sinds de jaren 90 is dat grotendeels verdwenen. Nu is er in deNSV een duidelijke consensus tegen geweld en ook tegen racisme.»

INTERVIEW MET JÜRGEN BRANCKAERT, NSV-VOORZITTER

Lint, pet, vorming en betoging

DOSSIE

NSV aan de KNa de bevestiging van Cassatie dat het Vlaams Blhaat en geweld lijkt een juridische discussie dieeventueel uitstapje naar Straatsburg niet te na geen oude vraag opnieuw: kan de K.U.Leuven loStudentenvereniging (NSV), een vereniging die wBlok onderhoudt?

“Wij wachten de uitspraak in het Blok-proces af.” Dat was hetoen Veto vorig academiejaar vroeg of de K.U.Leuven in gehouding ten opzichte van de NSV zou veranderen. Op 21 auitspraak doen.

De vraag kwam er toen de NSV op 4 maart een colloqueen aula in het Pedagogisch Instituut van de unief gekregen hacties aangekondigd. Omdat zo het risico op de verstoring vtoekenning van het lokaal eigenlijk moeten annuleren. De K.wanneer dit gevaar bestaat. Uiteindelijk moest een aanzienlijkvrij hun mening konden uiten, zoals Van Gerven als bescherm

Toen het Vlaams Blok kort na de veroordeling door hetekenen, veranderde er niets aan de houding van de universivan vorige week dinsdag is het Vlaams Blok echter officieel wordt de vraag of de K.U.Leuven haar houding ten opzichtede ALS momenteel een petitie rond, waarmee ze eind novemvan lokalen aan de NSV voortaan te verbieden.

28 JAAR NSV

Een overzicht

Joris Beckers, Laurens DeKoster & Wim Gemoets

foto’s: archief

De jonge Filip Dewinter in actie >

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 4 9v toev toe 9

“De NSV! is een partijpolitiek onaf-hankelijke studentenvereniging dieop geweldloze wijze ijvert voor derealisatie van het hier verder be-schreven politiek programma,” datstaat te lezen in de ‘Politieke Begin-selverklaring’ van de NSV. Eén enander doet daar echter ernstig aantwijfelen. Eén en ander op eenrijtje gezet.

• De grootste en meteen ook duidelijksterelatie tussen de NSV en het Vlaams Blok ligtin de grote doorstroming van NSV’ers naarhet Blok. De lijst van Blokkers die ooit in deNSV actief geweest zijn, lijkt oneindig lang.Ook als men zich tot de leden van deparlementen beperkt, blijkt dit. Het Blokheeft vertegenwoordigers in Kamer enSenaat, het Vlaams Parlement, de BrusselseHoofdstedelijke Raad en het EuropeesParlement. Minstens 43 procent van de Blok-zitjes worden er ingenomen door mensenmet een NSV-verleden. Daarbij moet menermee rekening houden dat een deel vandeze vertegenwoordigers studeerde voor deNSV bestond (Freddy Van Gaever, …), pas later

‘aangetrokken’ werd (JurgenVerstrepen, …) of gewoonwegniet studeerde (Wim Verreycken,...). Laten we deze groepenbuiten beschouwing, dan zatmeer dan de helft van deBlokkers-met-mandaat bij deNSV. De bekendste ex-NSV’erszijn waarschijnlijk FilipDewinter, Frank Vanhecke enFilip De Man. Rob ‘Klop’Verreycken kreeg trouwenszijn bijnaam bij de NSV.

Ook de twee laatstenationale voorzitters van deNSV hebben een Blokverle-den, of -heden. JürgenBranckaert, de huidige ‘seniorseniorum’, was twee jaar langvoorzitter van de Vlaams BlokJongeren, maar vertrok daaruiteindelijk met slaande deu-ren (zie ook “Twee takken aandezelfde boom”). Terwijl Bran-ckaert nu niet langer deeluitmaakt van het Blok doetzijn voorganger bij de NSV datwel. Hans Verreyt is sinds kortde nieuwe Jongerenvoorzitteren was zelfs kandidaat voorhet Blok bij de jongsteVlaamse verkiezingen. MaarVerreyts engagement bestaat allanger dan vandaag. Zo werkt

Verreyt al jaren op de DTP-dienst van hetVlaams Blok en gaf hij de verschillendepublicaties dus mee vorm. Ook op het net ishij enorm actief. Zo creëerde hij naast zijneigen webstek ook die van Filip Dewinter.

• De Vlaams Blok Jongeren ronselen internsteevast voor de nationale betogingen van deNSV. Dat doen ze voornamelijk via hun bladVrij Vlaanderen. Ook voor de betoging van ditjaar, in Gent, wordt er intern onder deVlaams Blok Jongeren gemobiliseerd. Naastde jaarlijkse betoging — waarop volgens DeMorgen vorig jaar Filip Dewinter figureerde —verschijnt de NSV nog op een andere manierin Vrij Vlaanderen. Zo adverteerde de NSVenkele jaren geleden nog met de vragen enhet logische antwoord: “Drink je graag eenfrisse pint? Zin in Actie, Vorming enStudentikoziteit? Sluit dan aan bij de NSV!”

En, ten slotte, wat kondigt Vlaams BlokDeurne op zijn webstek als een van “onzeacties” aan? Het NSV-kopstukkendebat,begin deze maand georganiseerd in een aulavan een andere universiteit: de UAntwerpen.

• Nu en dan maakt een Blokmandataris —vaak Filip De Winter — een slip of the tongue.Zo stelt De Winter in de Knack van 4 mei1988: “NSV, NJSV (de scholierenversie van deNSV, red.) en Vlaams Blok, dat is toch éénfamilie.” Enkele jaren later herhaalt hij in VrijVlaanderen dat de NSV dient als wachtkamervoor het Vlaams Blok: “De oprichting vanVBJ (Vlaams Blok Jongeren, red.) kaderde in deoperatie ‘verjonging’ die Karel Dillen op ganghad gebracht. Karel wou de partij een nieuwelan geven en mikte daarvoor op nogal watjongeren die afkomstig waren uit NSV-kringen.”

• Toch is het niet alleen het Blok dat zich metde NSV associeert. Zo nu en dan begaat ookde NSV die ‘fout’. Heel wat Vlaams Blokkerszonder NSV-verleden worden voorgedragenals ere-lid van de studentenvereniging. Zodragen Anke Van Dermeersch en JohanDemol deze titels van de NSV-Gent. Tevensbevestigde Marc Spruyt (cfr. “Twee takken aandezelfde boom”) dat de NSV dikwijls eenstandje heeft op Blok-bijeenkomsten. HetVlaams Blok nodigt immers steeds ‘bevrien-de’ verenigingen uit. Uitnodigingen waar deNSV blijkbaar graag op ingaat.

Niet minder frappant was het fotoverslagvan de zomeruniversiteit van de Vlaams BlokJongeren in de laatste Vrij Vlaanderen. Wantwie ‘cantuste’ daar lustig mee, met lintje énpet? Jawel, een mooie schare NSV’ers.

nationaal beslist dat de groep rond Truyens zijnnaam moet veranderen, waarop die zijn ontslagndient en zich voorgoed van het KVHV afscheurt.Het is dan 1976 en Truyens richt de NSV op.

De NSV dicht zich meteen de rol vantraditioneel-studentikoze studentenclub toe, van-daar de grijze Donald Duck-petten en de, historischgeladen, rood-wit-zwarte lintjes. Na afdelingen inHasselt en Gent wordt in 1980 uiteindelijk NSV-Leuven opgericht en nog later NSV-Brussel.Ondanks haar studentikoze karakter is de NSV alvan in haar peuterjaren gecontesteerd aan deverschillende universiteiten. Dat blijkt onderandere uit het feit dat de NSV niet door defaculteitskringen en de Financiële Kontrole-Kommissie (FKK, die de subsidies voor vrijestudentenverenigingen bepaalt, red.) van de toenmaligeAlgemene Studentenraad (ASR, de voorloper vanLOKO, red.) erkend wordt. Als reden daarvoor haaltde ASR aan dat de NSV racistisch, fascistisch enpro-apartheid is. Daarbij steunen de kringen vooralop materiaal uit het NSV-blad Signaal, devoorganger van het huidige Branding. Signaaldraagt overigens dezelfde naam als het nazi-propagandablad uit de Tweede Wereldoorlog.

Ook vandaag nog heeft de NSV geen recht opFKK-subsidies. Daarvoor moet een vrije verenigingnamelijk niet alleen de Rechten van de Mensaanvaarden, maar zich ook achter de racismewetscharen. En dat doet de NSV vooralsnog niet.

Geheel terzijde: de liberale LVSV ook niet, dus zijhebben ook geen recht op subsidies.

Toch wordt de NSV niet alleen gecontesteerdomwille van die ideeën. In de jaren 80 draaide deNSV haar hand ook niet om voor een vechtpartijmeer of minder. Als voorbeeld wordt er dikwijlsverwezen naar 7 maart 1984. Op die dag bezette deNSV met een gewelddadige raid het Stuc, dat toennog in de Van Evenstraat huisde. Bart Germeyns,een student, liep daarbij een open beenbreuk op.Verschillende getuigen wezen de toenmalige NSV-preses Jurgen Ceder als dader aan. Ceder isvandaag Vlaams Blok-parlementslid. Ook FilipDewinter was op die actie aanwezig.

VMO

De laatste jaren valt evenwel op dat de NSV —net als het Blok — wat salonfähiger probeert teworden. Dat werkt immers drempelverlagend.Vooral de Leuvense afdeling wil zich daarbijprofileren als de ware beschermheer van detraditionele studentikoziteit, met de nadruk opVlaams-nationalisme. Toch wil die verzachting nietzeggen dat de NSV alle bruggen met het verledenopblaast. Door haar jaarlijkse betoging — deaanleiding is niet altijd even relevant —, colloquia,acties of haar aanwezigheid tout court, blijft de NSVin de schijnwerpers staan. Terwijl de NSV-Leuveniemand als Oliver Harf — vertegenwoordiger van

de Duitse Burschenschaften én gemeenteraadslid inAken voor de bijna verboden extreem-rechtse Nationale Partei Deutschlands —uitnodigt, bestormt de Gentse afdelinghet gebouw van de studentenvertegen-woordiging en organiseert het eenVMO-vormingsavond (de VlaamseMilitanten Orde werd in 1983 verboden,red.). De NSV is tegelijk voorstander vangehele amnestie, waarbij Vlaams-radi-cale iconen en collaborateurs als Staf DeClercq en Irma Laplasse gevierd worden.

De aanwezigheid van de NSV aan deK.U.Leuven blijft dan ook ter discussiestaan. Dat komt niet alleen door deextreem-rechtse en gewelddadige ge-schiedenis die de NSV met zich mee-draagt, maar ook door de organisatieswaarmee de NSV zich verbindt. Hoewelde NSV officieel partijonafhankelijk is,wordt ze in één adem met het VlaamsBlok genoemd. De NSV werkt verdersamen met verenigingen als het TaalAktie Komitee (TAK) en Voorpost vanex-VMO’er Luc Vermeulen. Officieelhebben die verenigingen ook niks methet Blok te maken, maar Vermeulenstaat wel op de loonlijst van het Blok. Ennu het Blok veroordeeld is, zal dat wel-licht weer leiden tot verhitte discussies.

OSSIER

e K.U.Leuvenms Blok systematisch aanzet tot discriminatie,ie die ruim vier jaar duurde afgelopen — eene na gesproken. Ondertussen stelt zich echteren lokalen toekennen aan de Nationalistischedie wel heel nauwe contacten met het Vlaams

was het antwoord van studentendecaan Dirk Van Gerven,n in geval van een veroordeling van de Blok-vzw’s haarp 21 april zou het Hof van Beroep van Gent immers een

olloquium rond studentikoziteit organiseerde en daarvoorregen had. Toch hadden de Actief Linkse Studenten (ALS)ring van de openbare orde ontstond, had Van Gerven de De K.U.Leuven stelt immers geen lokalen ter beschikkingzienlijke politiemacht erop toezien dat de NSV’ers veilig eneschermer van de open-debatcultuur het tot nu toe wilde.oor het Gentse Hof naar Cassatie trok om beroep aan teniversiteit. Met de bevestiging van de uitspraak ten grondeficieel een racistische en discriminerende partij. Daarmee

pzichte van de NSV verandert opnieuw actueel. Zo sturennovember naar de rector willen stappen om de toekenning

REDACTIONEEL

K.U.Leuven steuntracisme

De K in K.U.Leuven staat alvast niet

voor ‘konsekwent’. Sinds vorige dinsdag is

het Vlaams Blok officieel racistisch. In vroe-

gere tijden schermde de K.U.Leuven graag

met het argument dat de partij officieel niets

misdeed en dat de universiteit dus ook niets

kon ondernemen, als de officieuze jongeren-

vereniging van het Blok een lokaal aanvroeg.

Toch hoorde je toen niemand twijfelen aan

het feit dat het Vlaams Blok racistisch is.

Maar ja, dat moet officieel zijn, weet je wel,

anders staat een universiteit zogezegd

machteloos.

Nu het wél veroordeeld is, staan we

blijkbaar nog steeds even machteloos. De

light-versie zou niet meer racistisch zijn

binnenkort, en dus kan — wil? — de

universiteit nog steeds niets ondernemen.

Vroeger moest de K.U.Leuven het Vlaams

Blok steunen, omdat het weliswaar schuldig

was, maar niet veroordeeld, en nu moet de

K.U.Leuven het Vlaams Blok steunen, omdat

het weliswaar veroordeeld is, maar niet meer

schuldig?

In feite heeft de K.U.Leuven niet eens

dure arresten of officiële vonnissen nodig om

de NSV uit haar lokalen te houden. De

universiteit is de verhuur aan niemand

verplicht en mag zelf standpunten innemen.

In principe is de grote kans op incidenten als

de NSV een lokaal krijgt al genoeg om het

niet te verhuren. In andere universiteiten

worden LAN-parties met gewelddadige

computerspelletjes verboden, omdat ze

maatschappelijk niet verantwoord zijn. Maar

aan de K.U.Leuven kan een extreem-rechtse

studentenorganisatie probleemloos onderdak

vinden voor een debat over de toetreding van

Turkije tot de Europese Unie, waar ook nog

eens een Blok-kopstuk komt spreken.

Als de universiteit echt met de

problematiek begaan was, had de NSV nooit

een lokaal gekregen. Elk excuus van het

rectoraat is een excuus uit luiheid, lafheid of

racisme. Een blinde ziet de overduidelijke

banden tussen de racistische partij en haar

feitelijke studentenvereniging. Een minimum

aan geestelijke vermogens — waarvan we

toch mogen veronderstellen dat de heren die

onze instelling besturen erover beschikken —

volstaan om dat in te zien, en dan ook de

enige correcte conclusie te trekken: de NSV

kan niet in gebouwen van onze Alma Mater.

Dat de K.U.Leuven nog steeds laat betijen is

even onbegrijpelijk als schandalig, des te

meer omdat ze er flagrant haar eigen

opdrachtsverklaring mee schendt. De K in

K.U.Leuven staat intussen blijkbaar ook niet

meer voor ‘katholiek’.

de redactie

NSV’ers met op de achtergrond Filip Dewinter en senator Wim Verreycken

De lijst van links

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 410 v toe

Zat u ook deze morgen op de bus ineen walm van look en andere min-der aangename substanties? Nee, eris geen kebabzaak uitgebrand offrituur ontploft. Hoogstwaarschijn-lijk onderging de persoon naast ude vorige avond de ultieme inlei-ding tot het studentenleven: dedoop. En neemt u maar van onsaan, geen shampoo of schuurmiddelis opgewassen tegen de allesdoor-dringende kracht van een lookbad.

Tom Van Breussegem

We zitten weer volop in de tijd van destudentendopen. Het tijdperk waar een doopzonder kleerscheuren overleven een echteopdracht was, is voorbij. Niet enkel politiekepartijen moeten af en toe de scherpe kantjeser af veilen, ook studentenverenigingendoen dat. Veelal beperkt men zich tot devuile doop, zoals dat onderdeel vroeger aan-geduid werd. Nee, schachten, daar wordtthans met zorg mee omgesprongen, ze zijnniet meer het kanonnenvoer waar ze totvoor enkele jaren voor doorgingen.

Desalniettemin zijn het kruipen door eningesmeerd worden met substanties, waarelk student de rest van het jaar met eenboogje om heen loopt, nog steeds defavoriete opdrachten. Dan hebben we het

over de o zo geliefde paardenmest, madenen ander ongedierte. Maar als het om sme-righeid gaat spannen de Gentse veeartsen dekroon. Daar worden de beklagenswaardigeschachten in kadavers gestopt en insommige gevallen zelfs opgesloten. DeBrusselse VUB’ers gaan een stapje verderdan wat in Leuven doorgaans als not donewordt bestempeld. Elk jaar wordt daar vande kandidaat bieten een toneeltje verwacht.Niet zo erg… mochten ze hun theatraleexposé niet in hun nakie moeten opvoeren.Uiteraard worden enkel gedoopten op dezewel erg blote bedoening uitgenodigd.

Veet

Over studentendopen doen de meestwaanzinnige verhalen de ronde. Maar af entoe wordt de ergste droom van de schach-tenmeesters ook bewaarheid en loopt er

daadwerkelijk wat mis. Twee jaar geleden kregen enkele Lierse

schachten tijdens hun doop een papje in hetgezicht gesmeerd. De verpleegsters in spehadden echter beter moeten weten danazijn, zout en enkele chemische productente mengen. Een tiental studenten moest metbrandwonden afgevoerd worden. Ook ditjaar liep een doop noodlottig af voor enkelestudenten uit Sint-Katlijne-Waver. Tijdenshun doop werden hun private delen meteen ontharingsmiddel bewerkt. Dat dit inprincipe slechts enkele minuten mag aange-bracht blijven werd over het hoofd gezien,met alle gevolgen van dien. Drie studentenmoesten het bekopen, een ervan liep zelfsderdegraads brandwonden op.

Daarnaast doen ook enkele verhalen deronde, die over de jaren zijn uitgegroeid totvolwaardige urban legends. Zo zou in Gent erooit een schacht vastgebonden zijn in het

Citadelpark, het ontmoetings-plekje bij uitstek voor minderkuise figuren. De morgen eropbleek die meerdere malen ver-kracht te zijn. Dit verhaal doetal jaren de ronde en onder zoveel verschillende versies dathet al helemaal niet meerserieus genomen wordt.

Verontruste schachtenkunnen we wel geruststellen:veel van deze doopverhalenmogen met een serieus korreltjezout genomen worden. Maarzet daarna uw sociaal levengerust even op een lager pitje.Op die manier bespaar je jevriendenkring de walm die je deeerste dagen niet van je af zalkunnen schrobben.

STUDENTENDOPEN EN HUN DONKERE KANTJES

Schachten als kanonnenvoer

VERNEDERD OP DE VRG-DOOP

Doop doetlevenLeuven verandert. Frietkoten ver-dwijnen, een tien geeft recht opvakantie, je kotvrienden hetenKim, Ill en Yong… Het is nog slechtseen kwestie van dagen eer deeerste fakbar belegde broodjes aande man brengt. Gelukkig zijn er vandie blijvers zoals Hubert Van deVijvere (zie Veto 2), de Club Hespen natuurlijk de jaarlijkse dopen.

Pieter Van Hoof

Enkel de eerstejaars die door brand of zelf-spot zijn kot uit moet, treft men deze periodeop de kouwelijke straat aan. Enkele vandeze dakloze of masochistische studententroffen we aan op de doop van het VRG. Bij onze aankomst hadden de advocaten van mor-gen net van een frisse duik in het parkvijvertje genoten om alles eens goed los te gooien.

Er werd gelukkig aan de kleine honger gedacht. Tomaat met choco, slagroom en voe-ding voor onze viervoeters stonden ondermeer op het menu. Ook eieren waren er te krij-gen, al moest je hete mondholte er maar voor zorgen dat ze gebakken werden. Al dezesnacks werden opgediend met sauzen, niet naar keuze. De studenten die er na dit eetfestijnonder vervuiling te lijden hadden, werden door de doopmeesters verder geholpen. Ze wer-den voorzien van een rood kapje: een hoofddoek uit toiletpapier gekleurd met ketchup.Enkel na de garantie dat dit hoofdeksel niet in brand zou worden gestoken lieten ze hethoofd gewillig balsemen.

Vervolgens kropen de schachten, gebruikmakend van al hun ledematen, richting Alba-tros. Daar aangekomen werden er twee meegenomen naar Fonske. Ze zongen: “We zijndomme schachten en we maken veel herrie, we zijn dan ook twee bronstige merrie-s”. Datgebeurde zowel in galop, draf als piaf. Daarvoor moesten zich — dat spreekt voor zich —excuseren bij de omstaanders. In de Albatros was het tijd voor échte vunzigheid. Balletjesin tomatensaus en eieren werden mond op mond doorgegeven en zo ook debraakneigingen.

Zieltjes

“Stieren, stieren, stieren, dat zijn wij,” scandeerden de schachten hun goddelijkezending, als betrof het een nieuw geloof. Want gruwelijk is het wel, niet zozeer de teincasseren vernederingen, die neemt de schacht er met graagte bij. Wel de drijfveer van hetdoorsnee groentje dient van naderbij bekeken te worden. De motivatie ligt meer dan eensin een donker hoekje van deze vaak nog maagdelijke zieltjes. De ene wil het presidium in,om als hij later groot zal wezen misschien zelfs preses te worden. Een andere is louter opmacht belust en wil zelf, in de hoedanigheid van doopmeester, het volgende jaar schachtenvernederen.

Natuurlijk mogen we de goedlachse student niet uit het oog verliezen. Zij die zichhalsoverkop in dit wilde avontuur storten, zij die vinden dat ze dit toch echt wel moetenhebben gedaan. Ach, waarschijnlijk vinden ze het gewoon “keineig”, al zullen sommigenvan “de max” gewagen

Dat deze doop heeft hen hoegenaamd niets heeft bijgeleerd, is waarschijnlijk te wijtenaan de cantus achteraf. Anderzijds is een levensles verdrinken een levensles op zich.Iedereen had zich geamuseerd, de doopmeesters misschien wat meer dan hun slachtoffers.Ook de mikpunten van deze studentikoze terreur bleken na afloop vooral met een moemaar voldaan gevoel deze doop te verwerken. Vele van hen kijken al uit naar volgend jaar,wanneer zij beul van dienst zullen zijn. Gelukkig hebben ze een jaar de tijd om hunfrustraties op te hopen en te kanaliseren naar een ultiem culminatiepunt: de doop van denieuwe lichting. Aan alle schachten dus een jaar vol ellende en rampspoed toegewenst. Ennu: op naar de volgende vernedering… Wij wensen alle jongens en meisjes heel veel succesmet de proefexamens.

Een degoutant fijne dagIn bepaalde milieus heeft dopen wel eens een andere betekenis, maar wie het woord bijstudenten in de mond neemt, krijgt meteen een reactie. Volgens sommigen is het het échtebegin van je studentencarrière, volgens anderen een eenvoudig excuus om sadistischepraktijken uit te voeren op arme nieuwelingen. De tegenstanders bedienen zich lustig vanoveral circulerende doemverhalen, zonder naar hun garantie van waarheid of vervaldatumte kijken. Wij gingen luisteren bij de presidia hoe dopen tegenwoordig verlopen en hoe kanworden toegezien op het goed gedrag en zeden.

Je hoort ze meestal al vanop een afstand komen: een bende scanderende ouderejaarsin witte jassen, vergezeld van meestal kruipende jongelingen, besmeurd met eieren, bloemen veel look. Bepaalde plaatsen zijn dan ook best te vermijden, of juist aan te raden als jeniets van de doop wil missen. De meeste kringen trekken resoluut het centrum in, hoewelhierop ook uitzonderingen zijn. Wina houdt zich tot ‘s avonds buiten de ring op.

‘Hoe vettiger, hoe prettiger’ wordt nog steeds hoog in het vaandel gedragen. Zo kent hetVRG de ‘restenclash’. De schachten worden in één hoek van de Albatros gedreven enkrijgen, onder begeleiding van luide muziek, alle restanten van tijdens de dag over zichheen. “Dat duurt natuurlijk niet lang, maar het is de apotheose van de doop,” aldus BarbaraVan Speybroeck, preses van het VRG.

Wie zelf niet gedoopt is, mag meestal niet deelnemen aan de festiviteiten. Doopouderszijn gedoopten van het jaar ervoor en richten vaak doopgroepen op. Bij de PsychologischeKring organiseren zij de individuele opdrachten, terwijl de echte doop eenvormiger is. Bijhen zijn er zelfs (over)grootouders: zij gaan, samen met mensen van de kring, de doopgroe-pen af. Wanneer is niet geweten, dus kan je maar beter altijd braaf blijven.

Dat is één manier om controle te houden. Bij het VRG hopen ze dat studenten die dagin dag uit met rechten en plichten bezig zijn wel weten wat ze doen. Wie te ver gaat, doettrouwens niet meer mee. Bij de Psychologische Kring beroepen ze zich op ‘gezondverstand’. Isaac Berwouts, preses van GEOS legt de verantwoordelijkheid bij de dopers zelfen legt hen enkele regels op, in de hoop om zo incidenten te vermijden. Bij Wina zijn deergste uitspattingen “hier en daar een overgeefje” volgens schachtenmeester BramVerbinnen. Hun doop is wel volledig alcoholvrij.

De nadruk ligt overal op het plezier van het dopen, niet op het vernederen, zo klinkthet bij de presidia. In de eerste plaats moet het leuk blijven en zoveel mogelijk mensendopen is het hoofddoel. Of om het met de woorden van Bram Verbinnen te zeggen: “Het iseen fijne dag waar de schachten degoutant vuil kunnen worden, abnormale dingen doenen eten en elkaar nog eens extra leren kennen. En daar zijn wij fier op!”

(hv)

(foto archief)

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 4 11v toe

Heel erg happig waren de talrijkeclubs, die Leuven toch telt, niet omhun interne doopkeuken wereld-kundig te maken. Club XIII windt erechter geen doekjes om. Alles watwe willen weten, mogen we weten.Of toch bijna.

Sieghild Lacoere

Afgelopen week ondergingen de schachtenvan XIII hun ultieme vuurproef: de doop.Wordt het lopen op hete kolen om de loyali-teit te testen? Of is dat een beetje van verre-gaande aard? Afspraak vorige week maan-dag in Den Boule met Denis Van den Weghe,senior van de club, om antwoorden tevinden op vragen die we ons wellicht alle-maal eens stellen.

Barrière

Veto: Waarom dopen clubs hun schachten? Denis “Blondie” Van den Weghe: «Omtradities in ere te houden, misschien zelfseen beetje uit nostalgie. Iedere club heefteen verleden waar de traditie van het dopendeel van uitmaakt. Foto’s van onze ouders,zelfs onze grootouders, hangen hier aan demuur. Het is toch fantastisch om te kunnenzeggen dat zij vijftig jaar geleden metdezelfde dingen in hun hoofd zaten? Binnenonze club hoort een doop er gewoon bij. Dehechte band die je nodig hebt tussen club-

leden wordt er enkel beter door. Elk lid heeftimmers hetzelfde meegemaakt en als je geendoop hebt, waar is de barrière dan nog omiemand als clublid te bestempelen of niet?»

Beproeving

Veto: Wat mogen schachten zoal verwachten vaneen doop? Denis: «In tegenstelling tot andere clubskiezen wij ervoor om één volledige dag tewijden aan de doop. Andere doen er bij-voorbeeld een heel weekend over of somsook een week. Vanavond beginnen we meteen voordoop. Op zich houdt dat niet veelin. Iedereen komt samen op de clubavond,we drinken wat en gaan daarna naar feestjesvan andere clubs. Als de schachten zin heb-ben gaan ze mee, anders niet. Tijdens declubavond moeten ze wel een opdracht uit-voeren. Binnen de dertien minuten, eensymbolisch getal voor onze club, moeten zenaar twee plaatsen lopen waar feestjes vanandere clubs aan de gang zijn. Daar drinkenze een ad fundum, lopen terug naar hier,drinken nog een ad fundum en als ze binnende opgelegde tijd die proef afgelegd hebbenkomt er geen bijkomende opdracht. Ook zijnze verplicht vannacht om vier uur een fotote nemen bij de klok van het station. Uitein-delijk willen we ze enkel moe maken.Morgen moet een echte beproevingworden.»

«De doop begint vroeg voor deschachten. Om acht uur verwachten we ze

aan het ontbijt, maar dan verkleed als vrou-wen. Dat verkleedelement geeft er nog eenextra leuk tintje aan. En neen, niet elk jaarlaten we ze zich in een vrouw verkleden, wezijn wel origineler. Ikzelf ging als aap ver-kleed mijn doop tegemoet.»

«Na het ontbijt start onze fameuze loopop het Hooverplein. In elke hoek wordt ereen mix klaargezet waar ze van moetendrinken, geen leuke cocktails laat onszeggen. Rond een uur of tien vertrekken wenaar Sint-Truiden. De schachten wordendaar in twee groepen verdeeld en moeten erhun opdracht tot een goed einde brengen.»

Samenlevingscontract

Veto: Wat houdt een opdracht in? Denis: «Bijvoorbeeld een samenlevingscon-tract verkrijgen tussen twee jongens. Eenhalfuur later laat je dat dan wel ontbindenhé. Een andere opdracht is door de politiemet de handboeien afgevoerd worden in decombi met sirenes en zwaailichten aan. Dehoerenbuurt leent zich ook altijd goed toteen opdracht, kussen op het lichaam verza-melen bij de dames van lichte zeden.»Veto: Wordt jullie doop gortig? Denis: «Gortig? Wat een vraag! Naar mijnmenig niet nee. Wat is gortig trouwens? Alsavondeten krijgen ze spaghetti, uitgegooidop een “propere” vuilniszak. Dat mogen zeopeten, zonder bestek welteverstaan. Toenik gedoopt werd at er niemand van behalveik, maar wat moet je doen als je reuze

honger hebt? Misschien vinden mensen datgortig, maar er zit niets in die spaghetti hé, jekrijgt alleen geen bord.»

Blondie

«Iedere schacht krijgt trouwens een peterdie er op moet toezien of deze wel nog inorde is. We willen niet dat er iets gebeurtmet onze schachten. Na de doop brengt depeter zijn schacht persoonlijk naar zijn kotals die daar zelf niet meer toe in staat is.»Veto: Hoe laat wordt het vooraleer de schachtenhun bed in mogen? Denis: «’s Avonds vindt er nog een cantusplaats. Daar vragen we wat schachten hunmotivatie is om bij te club te komen. Totnog-toe hebben we niemand geweigerd, maardat kan wel in de toekomst. Schachten krij-gen er ook hun enige echte clubnaam.»Veto: Jij heet Blondie, maar ik zie geen blondelokken? Denis: «Die clubnaam komt van het liedje“Denis, Denis” van Blondie. Ze hebben ereen eigen versie van gemaakt toen bij mijndoop (lacht).»Veto: Wat maakt een clubdoop anders dan eenkringdoop? Denis: «Bij een club kent iedereen elkaar.We zijn een groep vrienden en die doopmaakt je echt lid van de club. Laat je je nietdopen dan kom je er niet in.»

DOPEN BIJ CLUB XIII

“Als aap verkleed mijn doop tegemoet”

Eva Vaes leeft in het voormaligeZwartzusterklooster samen metzo’n veertigtal Amerikanen, eentiental Belgen en vijftien Erasmus-sers. Het allegaartje schijnt hetgoed met elkaar te vinden. Kot-feestjes, uitstapjes, bowling enfilmavonden zijn er schering eninslag. Eva heeft binnen het com-plex al een deftige reputatie opge-bouwd. Kokkerelster als ze is, hadze haar verse soep gedeeld methaar Amerikaanse kotgenootjesdie zowat achterover vielen vanhaar kwaliteiten. “Amerikanenkunnen niet koken”: het is eencliché, maar de gastvrije seniorziet het elke dag bevestigd. Pizza,hamburgers en préparé passerener dagelijks de revue. Detuin die zich op debinnenplaats bevindt,ligt er vredig bij. Valseindruk zo blijkt. Zemaken een uitstap, an-ders hoor je ze wel ofzouden ze nu een bal-letje trappen buiten.Toegegeven, het sfeertjehier bevalt me wel.

tekst en foto’sDimitri Eynikel

“De Amerikanen lopen hierde godganse dag in hun pyjamarond”

“Zelfs de directeurkent mijn soep”

Kotallemachtig

Eva Vaes (°1983)Preses HistoriaKot: Loyola International huisSchapenstraat 80Oppervlakte: 12 m2

Zaterdagavond dertien november.Drukte aan de Antwerpse Bourla.Enkele ticketlozen smeken metbloedend hart om een kaartje.Tevergeefs. Voor de gelegenheidheeft organisatie Het Toneelhuisdranghekken geplaatst om allesletterlijk in goede banen te lei-den. Als Tom Waits optreedt, mager niets aan het toeval wordenovergelaten.

Katleen Gabriëls

Ooit maakte barjongen Tom Waits(Californië, °1949) liedjes van deconversaties die hij aan de toog opving,maar nu, vele jaren en platen later, is demuzikale meester zo rijk dat hij noch moetwerken in een bar, noch moet touren omzilverlingen te verzamelen. Voor zijnnieuwste cd Real Gone wilde Waitsuitzonderlijk het ruime sop nog eensoversteken om te concerteren in Europeseschouwburgen voor een kleine, uitver-koren schare fans. Vanzelfsprekend leiddehet geringe aantal tickets tot commotie enoplaaiende discussies, maar Fortuna be-paalde (grotendeels) wie zichzelf tot dehappy few mocht rekenen.

Een halfuur na officiële tijd doven delichten en krijgt het Belgische publiek ein-delijk waar het negentien jaar op moestwachten: Tom Waits in vlees en bloed.Spetterende opener ‘Make it Rain’ maaktmeteen duidelijk dat ‘s mans gestel enrauwe stem nog in topconditie zijn.Gehuld in grijs kostuum met hoed enomringd door stermuzikanten Marc Ribot(gitaar), Larry Taylor (bas) en Brian —Brain — Mantia (drums), brengt hij zijn

nummers met verve. Nu eensexperimenteert creatieveling Waits metstemgeluiden (‘Trampled Rose’),megafoon (‘Make it Rain’) of sambaballen(‘Don’t Go Into the Barn’), dan weer is hijheel sereen, zoals in het intimistische ‘DayAfter Tomorrow’. Elk nummer dat hijbrengt, hetzij rustig (‘Lost at the Bottom ofthe World’) of hetzij excentriek(‘Kommeniezuspät’), hij wordt er éénmee. Hij leeft zich zo in met hart enledematen dat hij de setlist met zijn voetaan flarden scheurt en zijn beker metdrank omstoot.

Naast nummers uit Real Gone voert debeste man zijn uitzinnig publiek ook “backin time”, zoals hij zelf zegt, bijvoorbeeldmet de schitterende, interactieve (“SingAlong!”) versie van ‘Table Top Joe’. Nietenkel muzikaal is Waits lijsttrekker, ookzijn teksten, geschreven met vrouwliefKathleen Brennan, getuigen van veeltalent en human interest. Hij blijft de manvan het gezongen woord. Dat meester-performers ook maar mensen zijn, blijktuit de foute aanvang van ‘Sins of theFather’; Waits vangt alles op met zijnschitterende humor (“You guys knew thedifference, eh!”).

Na een kleine twee uur vol trans-cendentie verlaat hij, de jammerendemeute ten spijt, het podium. De massaschreeuwt en fluit net zo lang tot ze hungoeroe terug on stage krijgen. Na het eerstebisnummer ‘Singapore’ blijft het publiekroepen om meer en voert het titels aanwaarvan verlangd wordt dat hij ze brengt.Waits repliceert met een hilarische “Yeah,yeah, we’ll do all of that.” Nog één keerkomt hij terug met het ingetogen ‘Alice’ entoen was hij — o helaas! — real gone.

Weldra leren Vlaanderen en Neder-land een nieuw literair tijdschriftkennen, dat speciaal voor jongerenen debutanten opgericht wordt. Deorganisatie is in handen van eengroep Vlaamse en Nederlandse stu-denten en de ambities zijn niet min.

Naar aanleiding van de oprichting van hettijdschrift Met Andere Zinnen wordt er eenliterair concours georganiseerd. Elke jongere,en dat is voor de organisatie iedereen tussende 17 en 27 jaar, die met andere zinnen op dewereld kijkt, krijgt de gelegenheid om dezeaan de wereld te tonen. Dit kan zowel in prozaals in poëzie, thema’s mogen vrij gekozenworden en om neutraliteit te garanderen,dienen de inzendingen met schuilnaamondertekend te worden. De jeugdige literaireuitspattingen zullen beoordeeld worden dooreen jury van vijf literatoren, maar zoals in allegrote literaire wedstrijden is er ook eenpublieksprijs. De winnende stukken wordenin het nieuwe tijdschrift gepubliceerd en voorde drie beste debutanten in elke categorie is ereen mooie geldprijs. De totale prijzenpot voorbeide wedstrijdonderdelen bestaat immers uiteen bedrag van 700 euro.

Met Andere Zinnen wil hét nieuwe forumen aanspreekpunt worden voor jongeVlaamse en Nederlandse debutanten. Hetinitiatief is verleden jaar ontstaan toen eenaantal Nederlandse erasmusstudenten inAntwerpen waren en er volop over deNederlandse literatuur en taal gediscussieerdwerd. Een tweede impuls ging uit van hetstudentenblad dwars (Universiteit Antwer-pen). Ook daar vond men dat er te weinigaandacht aan literatuur voor en van jongerenbesteed werd, maar in hun blad was er nietecht plaats voor.

Oproep

De vraag rijst of er echt wel nood is aanzo’n nieuw tijdschrift. Krijgen jongeren dangeen kans in gevestigde literaire bladen? Vol-

gens Ewald Peters, een van de redacteurs vanMet Andere Zinnen, is de oprichting van eennieuw tijdschrift broodnodig: “De literairetijdschriften gaan al snel bij vaste waarden enhet establishment aanleunen. Met AndereZinnen wijst alle vormen van dogmatisme afen laat zich niet vastnagelen aan gammelehokjes in het literaire veld - wat telt isoorspronkelijkheid, persoonlijkheid enkwaliteit!” Het is juist doordat er een kansgegeven wordt aan jongeren en vooral aandebutanten, een kleine groep met een anderpubliek dan de al gevestigde literairegrootheden, dat de inhoud van de bijdragenaan het tijdschrift niet zal verstarren.

Het tijdschrift zal ook ‘over de grensheen’ reiken. Onze taal is meer dan hetNederlands in Nederland en het Nederlands inVlaanderen. Er is een wisselwerking tussenbeide, maar die loopt voorlopig mank. Peters:“De Nederlandse literatuur is nog wel min ofmeer bekend in Vlaanderen, maar er zijnmaar weinig Nederlanders die Vlaamseauteurs lezen. Als het over jongeren gaat,wordt de kloof alleen maar dieper. Het isprecies die kloof die Met Andere Zinnen wiloverbruggen. Door consequent een blik overde grens te werpen willen we zoveel mogelijkjongeren aanspreken en uitnodigen om methun andere zinnen mee een kruisbestuivingin het Nederlandse taalgebied tot stand tebrengen.”

Wij willen al het literair talent in Leuven oproepenprozateksten en gedichten in te zenden omVlaanderen en Nederland te tonen hoe anders onzezinnen zijn! Inzendingen moeten voor 25 december 2004gestuurd worden naar maz@metanderezinnen.com.Voor wedstrijdvoorwaarden en meer informatieraden we http: //www.metanderezinnen.com aan.De prijsuitreiking en de feestelijke lancering van hettijdschrift zullen plaatsvinden tijdens een literaireavond op vrijdag 18 februari 2005. Reserveren voordeze bijzondere avond kan op bovenvernoemdemailadres.

(ar)

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 412 v toe

TOM WAITS CONCERTEERT NA NEGENTIEN

JAAR IN BELGIË

Toms TranscendenteToverklanken

Muziekcentrum Het Depot pakt sinds kort uitmet een aantal namen om u tegen te zeggen.Recent kon je dankzij hen de muzikale duizend-poot Daan aan het werk zien, binnenkort is hetde beurt aan Leki en Tom Helsen. Op 10november was het woord én de soundgeheel aan Plastyc Buddha, wat onsbetreft één van de best bewaardegeheimen in de Belgische muziekwereld.

Nele De Meyer

Ruim anderhalf uur later dan gepland en dit wegenseen auto-ongeluk, verscheen de zeskoppige live-band van Plastyc Buddha op het podium injeugdhuis Sojo. U leest het goed, StephanParmentier, Pieter Verschueren en de bevallige LisaRenfrum mogen de klus op hun tweede plaat danwel met z’n drietjes klaren, live doen ze een beroep opdrie extra muzikanten. Na de release van hun eersteboreling, een instrumentale laid-backplaat, besloten dekopstukken het over een meer toegankelijke boeg tegooien. Op ‘Our friends Eclectic’ wordt dan ook meeraandacht besteed aan zang; live zoeken ze daarbij nog eensnaar de juiste combinatie van elektronica en instrumenten ook.

Grappenmaker

Terwijl u thuis het best al hangend in de sofa en met watroesversterkende middelen binnen handbereik geniet van hetloungy karakter van deze plaat, is er live geen sprake van chillen.De songs uit ‘Our friends Eclectic’ passeerden door de extrabezetting steviger de revue, zo werd ook een hardcore versie van‘Private’ ten beste gegeven. De warme, exotische tunes van dit

allesbehalve plastieken fenomeen, aangevuld met de NenehCherry-achtige stem van Lisa, zorgden van bij het begin vooreen Caraïbisch sfeertje.

Vooral ‘Private’ en ‘Scare myself’ werden meteen herkend

door het matig opgekomen maar desalniettemin oprechtgeïnteresseerde publiek. Pieter ontpopte zich als grappenmakervan dienst en reeg de nummers vlot aan elkaar. Tussendoordroeg hij de technici op de verwarming aan te zetten, veront-schuldigde hij zich voor het springen van een snaar en liet hij

de gitarist uitpakken met een straffe solo. Backstage wistenwe Stephan bij zijn lurven te vatten.

Clichés

Veto: Hoe verklaren jullie het huidige succes van PB in hetbuitenland?Stephan Parmentier: «We worden inderdaad beteronthaald in het buitenland, meer bepaald in Japan enEngeland. In eigen land blijft de interesse, ondanksonze optredens op de Gentse Feesten en Marktrock,zeer beperkt. Dit komt doordat België een rockbastion

is: de deelne mers aan Humo’s Rockrally en groepen alsdEUS krijgen alle aandacht, terwijl andere genres te

vaak buitenspel worden gezet. Dat onze muziek niet echtin een vakje onder te brengen is, zal daar ook wel voor iets

tussenzitten. Belgen houden nu eenmaal van clichés.»Veto: Denken jullie er niet over om een plaat op te nemen met de live-

band?Stephan: «Niet meteen. Het is eenvoudiger met een zeskoppigeband op te treden, dan om er een plaat mee op te nemen. Eerstwillen we verder groeien, zodat we precies weten waar wenaartoe willen. Pas als alle bandleden dezelfde oriëntatiehebben, kan je samen aan een album werken. Het doel vanoptreden met een live-band is vooral het publiek onder te dom-pelen in een dimensie die ze niet verwachten na het beluisterenvan het schijfje.»

PLASTIC BERTRAND MAG INPAKKEN

In hogere sferen met Plastyc Buddha

NIEUW LITERAIR TIJDSCHRIFT

‘MET ANDERE ZINNEN’

Jong en eigenzinnig

(cop

yrig

ht

Pla

styc

Bu

ddh

a)

Honger, dacht ik bij mezelf toen ik naeen uurtje prutsen de bibliotheek weernaar buiten kwam. Uit handigheid hetnabije studentenrestaurant “TheRefectory” dan maar binnengestapt.Het is vooral mijn budgettairebezorgdheid die me naar dit soort vanMichelin-sterloze eetgelegenhedenleidt. Eens je langs het buffet loopt,weet je meteen weer waarom je dieochtend beter een gezellige old-fashioned brooddoos had geprepa-reerd. Damn you English people, learnhow to cook!

Om volledig open kaart te spelen, mijnoorspronkelijke plan was om als god in Frankrijkte gaan erasmussen. Du vin, du pain en du‘Middellandse zee’. Aangezien de Fransen een zogoed als onbestaande interesse hebben omzichzelf naar onze contreien uit te wisselen,bestond er voor mij geen enkele mogelijkheidom zuidelijker dan Parijs af te zakken. Ça alors!Die vlieger ging dus mooi niet op.

Mijn eerdere ervaring met buitenlandseproffen in Leuven had me reeds een wijze lesopgeleverd: als je echt wil begrijpen wat die manaan het bord staat te wauwelen, zorg er dan voordat hij zijn eigen taal mag spreken en dat jij dieook nog begrijpt. Wanneer Frankrijk geen optieis, ze in Nederland iedereen zomaar dood-schieten, en mijn kennis van de Duitse taal zichbeperkt tot Salzkartoffeln mit Bratwurst, is er maaréén realistisch Europees alternatief voor-handen… The UK! Zo geschiedde het.

Patat

Terug naar de studentenresto. Daar sta ikdan, oog in oog met een oudere dame die eenridicuul hygiënisch hoedje op haar hoofd draagt.Alma-gewijs ga ik op zoek naar de het menu vande dag. Hoe naïef van me, alsof het vandaag zouverschillen van al die andere dagen. Broodjesmet vieze kaas op, inderdaad. Frieten metgepaneerde vis, zeer zeker. En de klassieker: eendikke in de schil gekookte patat, halfdoorgesneden en overgoten met bonen intomatensaus, hoera! Dat komt dan omgerekendneer op zeven euro, alstublieft!

De volgende keer dat de communistischerakkers in Leuven weer eens lopen memmen datden Alma niet te vreten is, en te duur isgeworden, giet ik ze hun volkskeuken persoon-lijk over het hoofd. Alma, dat is een heerlijkegesubsidieerde culinaire luxe waar iktegenwoordig ‘s nachts in mijn bedje overdroom. Die frietjes, die vol-au-vent, die lasag-na… Merveilleux!

Back to reality. Obesitas, overgewicht ofgewoonweg dikzakkerij. Als je weet dat 33procent van de bevolking in Bush-land er serieusmee te kampen heeft, dan moeten de Blair-adepten er met hun 22 procent niet zwaar vooronderdoen. Meer dan één op de vijf Britten ishoegenaamd zwaarlijvig en al de rest is goedonderweg. Niet voor niets dat dichtgeslibde adersen versleten hartspieren hier tot de voornaamstedoodsoorzaken behoren.

Spons

Alles heeft dan ook met hun eetcultuur, ofvooral het gebrek daaraan te maken. DeEngelsman zit meestal met afhaalmaaltijd op zijnschootje voor Eastenders in zijn zetel genesteld.Soms is het gewoon staand schrokken geblazenen tegen hoog tempo voedsel door de strotrammen. Aangezien chips (crisps) als een side dishbij de maaltijd worden gegeten, ligt hun klavertjevier van de voedselhiërarchie dan ook danigoverhoop.

Wij Belgen mogen ons gelukkig prijzen datde Fransen ons een tijdje hebben willen bezetten.Zwem bijvoorbeeld even de Maas over en jeproeft al snel de historische en culinairegrensovergang met het volkje van Oranje. Mijneerste Engelse eetervaringen waren de klassieketoast met bacon, eggs, sausages en gefrituurdekorstjes. Voor één keer is dat jammie, maar weeje gebeente als je dat iedere dag naar binnenmoet werken. Het brood is bijvoorbeeldvoornamelijk wit en sponzig. Ik verdenk er mijnbuurvrouw van, dat ze er haar ruiten mee wast.

Jamie

Natuurlijk zal je nu denken: And what aboutJamie Oliver, Nigella Lawson en al die andereBritse kookgoden! Wel mijn waarde… dat is dustelevisie. Om mijn zaak duidelijk te maken:Engeland is ook nummer één in het aanbod vanverbouw-, koop-, decoreer- en interieur-programma’s op TV, à la ‘Huis op stelten’ en verfje buurman zijn living in een spuuglelijk paars.Wil dit echter zeggen dat ieder Engels gezinnetjein een mooi huisje met trendy interieur woont?Neen, allesbehalve zelfs.

Op het gebied van koken is de harde realiteitdat de enige Britten met ietwat culinaire feeling,van Chinese, Pakistaanse of Indische originemoeten zijn. Wijselijk gaan de autochtoneeilandbewoners daar dan ook te rade voor hunbordje ‘curry’, de dagelijkse kebab of eenplateautje dim-sum. Iedere pond die over detoonbank gaat, staat echter ook gelijk met eenpondje vlees dat over de broeksriem gaathangen. En op die manier is de cirkel rond.Smakelijk!

Pieter Baert

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 4 13v toe

November wordt de maand van Bloedserieus, een initiatief dat uitgaat van de LBK enMedica. De hoogtepunten zijn de bloedgavemomenten die samen met het Rode Kruisgeorganiseerd worden. Maar daarbuiten zijn er nog een heel aantal randactiviteiten.

Bloedserieus bestaat al vijftien jaar. Het begon als een samenwerking tussen de kringLandbouwkunde en het Rode Kruis, maar Medica sloot zich al snel aan bij het initiatief. Hetdoel is niet alleen enkele keren per jaar een grote slag te slaan, maar vooral een poging omde groep van trouwe donoren uit te breiden. Want er is bloed nodig, en het liefst jong bloed.Zo heeft zo’n 70% van de bevolking in zijn leven wel eens nood aan bloed, terwijl er maar6% donor is. Bovendien zijn jongeren sterk ondervertegenwoordigd hoewel net zij zeergeschikte donoren zijn. Omdat de minimumleeftijd van bloedafgevers achttien is zijnuniversiteitssteden zoals Leuven de beste werkterrreinen.

Om een idee te krijgen van de grootte van dit project, weet Cathelijne van der Veer,Medica-verantwoordelijke, ons te vertellen dat er vorig jaar maar liefst 1932 mensen bloedhebben gegeven. Het geven van bloed is absoluut veilig: voor elke bloedgever wordt nieuw,

steriel materiaal gebruikt. Het Belgische bloed behoort dan ook bij het veiligste ter wereld,iets waarop we trots mogen zijn. Aan de andere kant vraagt het Rode Kruis dan ookuitdrukkelijk dat iedereen die aids-risicogedrag vertoont zich zeker zou onthouden vanbloed geven.

Buiten de bloedgavemomenten worden er ook een heel aantal andere activiteitengeorganiseerd. Maandag 15 november kan je meedoen aan de grote Bloedserieus-quiz.Verder zijn er ook films, live-optredens en een fuif. De bloedafnames zullen plaatsvinden opdinsdag 16 november (tussen 11u en 19u in college de Valck en tussen 12u en 19u in deNayer) en op woensdag 17 november (zelfde uren en plaats). De activiteitenkalender enverdere informatie over bloedgeven kan je vinden op de website van LBK:www.landbouwkring.be/bloedserieus. Nog een extra stimulans: iedere bloedgever krijgt eengeschenkje.

(mc)

LBK en Medica willen bloed zien

Wie denkt dat kunst iets elitairsis, denkt mis. Dirk Zoete’stentoonstelling maakt brandhoutvan oude ideeën rond beeldendekunst. Gebruikmakend van mesten stro voert hij een Coperni-caanse revolutie door in hetSTUK.

Landbouw en arbeidstrots spelen eenprimaire rol in de creaties van boeren-zoon Dirk Zoete. Met zijn tekeningen enmaquettes probeert hij in de eerste plaatste achterhalen hoe je eenvoudigematerialen als bouwstenen kan gebrui-ken. Zoete’s interesse in het opvangen,verzamelen en verplaatsen van energiespringt onmiddellijk in het oog bij hetbetreden van de Expozaal.

Dirk Zoete is al langer bezig met basicmaterials. De huidige voorstelling bouwtverder op zijn monument van tractor-banden dat oorspronkelijk werd tentoon-gesteld in Damn’art. Hij probeert steedsinventiever om te gaan met mest. Zobouwde hij voor deze voorstelling eenmachine om bakstenen van mest maken,waarmee hij dan een gevel - te bezich-tigen op de binnenkoer - construeerde.

Krokettenmachine

Zoete’s werk is een constantezoektocht naar de mogelijkheden vanmest als bouwstof. Hij wisselt voort-durend af tussen tekenen, maquettes ma-ken en levensecht bouwen om zijn ideeën

vorm te geven en de zwakke punten vanz’n constructies uit te roeien. Hij begonzijn experiment in mestbouwstenen meteen eenvoudige krokettenmachine, diedaarbij dan ook het leven liet. Hoe zou jezelf zijn, als je in plaats van puree mesttoegediend zou krijgen? Vervolgensbedacht hij een soort omgebouwd kip-penhok, een ingenieuze constructie diemest in cilindervormige buizen bijeen-drukte. Maar mest krimpt en kraakt bijhet drogen! Om een echte mestmuur tekunnen bouwen, moest hij dus nattemest als cement aanbrengen.

Het blijft niet bij het bouwen vanmestmuren. Zoetes oorspronkelijke idee,was het bouwen van een eigen atelier metmest en stro, zoals één van zijn maquettesaantoont. Het atelier zou verwarmd wor-den door de warmte die opstijgt van eenonderliggende koeienstal. Zijn fascinatievoor het steeds opbouwen en afbreken,blijkt uit zijn ‘driejarige cyclus’, waar deafbraak van het eerste mesthuis debrandstoffen levert voor de kachel vanhet tweede huis en de koeien in het twee-de huis de verse mest leveren voor debouwstenen van het derde huis. ‘De Werf’tot in de eeuwigheid!

Hou je van de geur van stro, of wil jegewoon een bricoleur aan het werk zien,rep je dan naar het STUK!

Deze gratis tentoonstelling loopt nog tot 23december in de Expozaal van het STUK.

(bdg & vd)

Een huisje van stront

(foto’s Kathleen Gabriëls)

ERASMUSDAGBOEK:

PIETER IN MANCHESTER (3)

De naakte chef

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 414 v toe

Menu van de weekin Alma 1-2 -3

16 -19 november 2004

woensdag

donderdag

vrijdag

(advertentie)

A2A3A1

A1

A1

A1

A1+2A1+2

A1

A2

A1

A1+2

A2+3

A1+3

A2+3A2+3

A1+3

A1+3A1+3

A1+2

A2

A2+3

A1

A3

A1

A1

A1+2

alleen Alma 1 alleen Alma 2

alleen Alma 3 = vegetarisch

= =

=

dinsdag

A1

A1+2

A1+3A1+3

A1+3

0,50

2,304,303,403,053,95

Special: Europese week!

Kijk ook op de website voor menu Gasthuisberg,Justus Lipsius en Pauscollege

Tomatensoep met preiVleesragout in romige kampernoeliesaus met

gebakken aardappelenQuorn fingers met Provençaalse saus en witloofKoninklijk vishapjeKoninginnenhapjeRumsteak

0,502,303,40

4,30 2,30/2,70

3,403,053,953,952,704,304,303,95

Roomsoepje met ui en kampernoeliesHamburger met jonge wortelenGroenteburger met bloemkool en broccoliVarkensgebraad met Portosaus en Ardeense

aardappelenSpaghetti BolognaiseStoofvlees op z’n VlaamsKoninginnenhapjeRumsteakPolen: Wildrollade met Krakause kashaDuitsland: Zuurkool met worst en hespenspekZweden: Zweedse aardappelknol met zalmMalta: Farfalle uit ValettaMalta: Vegetarische farfalle uit Valetta

0,502,303,40

4,303,403,053,953,952,704,304,303,95

Andalousische tomatensoepBraadworst met bloemkool in roomsausVegetarische lasagneKalkoenlapje, romige kampernoeliesaus,

oventomaat en wafeltjesStoofvlees op z’n VlaamsKoninginnenhapjeRumsteakPolen: Wildrollade met Krakause kashaDuitsland: Zuurkool met worst en hespenspekZweden: Zweedse aardappelknol met zalmMalta: Farfalle uit ValettaMalta: Vegetarische farfalle uit Valetta

0,502,303,403,95

2,30/2,703,403,053,953,952,704,304,303,95

Groentesoep met spekjesSpek met spiegelei en spinaziestoempMoussaka met Griekse slaLasagne al fornoSpaghetti BolognaiseStoofvlees op z’n VlaamsKoninginnenhapjeRumsteakPolen: Wildrollade met Krakause kashaDuitsland: Zuurkool met worst en hespenspekZweden: Zweedse aardappelknol met zalmMalta: Farfalle uit ValettaMalta: Vegetarische farfalle uit Valetta

(advertentie)

(advertentie)

(advertentie)

Taalunie Scriptieprijs: Venetië in geuren en kleuren

Voor de derde keer reikt de Nederlandse Taalunie de interuniversitaire TaalunieScriptieprijs uit. Dat is een prijs die een scriptie — in Vlaanderen verhandeling of thesis —bekroont op het gebied van Nederlandse taalkunde/taalbeheersing of letterkunde. Dit jaaris letterkunde aan de beurt. Met de Scriptieprijs wil de Taalunie studenten Nederlandsmotiveren om een prima verhandeling te schrijven. De Scriptieprijs wordt in twee rondestoegekend: eerst wordt per universiteit van de Lage Landen een winnaar geselecteerd endie tien winnaars zullen het tegen elkaar opnemen tijdens de officiële uitreiking opwoensdag 8 december in Antwerpen. Daar zal een jury van vijf literatuurspecialisten dewinnaar verblijden met 2.250 euro.

Voor onze Alma Mater is Vincent Buyens de genomineerde. Zijn verhandeling heeftals titel ‘Een koopman in Venetië’: Jan Six van Chandeliers Schetse van Venecie. Watmoeten we ons daarbij voorstellen? "De ‘Schetse van Venecie’ is een gedicht uit halfweg dezeventiende eeuw dat door Six van Chandelier in Italië zelf is geschreven, tijdens één vanzijn handelsreizen. Hij was namelijk een koopman-dichter die regelmatig handelsreizennaar Zuid-Europa maakte," aldus Buyens. "Ik heb het gedicht gesitueerd in zijn literair-historische context. Er bestond al een editie, maar ik heb die nu verder geanalyseerd," gaatBuyens voort. "Concreet beschrijft Six van Chandelier Venetië in geuren en kleuren. Quagenre is het een lofdicht dat evolueert naar een kritiek op de stad en haar carnaval. Verderis het gedicht een pleidooi voor een nauwere samenwerking met Six van Chandeliersthuisstad Amsterdam," besluit Buyens over het gedicht.

Buyens, die nu werkt aan een proefschrift over de zeventiende-eeuwse Brusselseschrijver Willem van der Borcht, was wel verrast door zijn nominatie. Zijn interesse voorliteratuur uit de Gouden Eeuw is er onder andere gekomen door hoorcolleges. Buyens:"Vooral de enthousiaste lessen van prof. Van Vaeck en prof. Porteman hebben ervoorgezorgd dat ik me voor de zeventiende eeuw ben gaan interesseren. Ik heb dan ook mijnverhandeling over een deel van dit vakgebied geschreven."

(re)Meer info over de Taalunie Scriptieprijs vind je op de webstek van de Nederlandse Taalunie:www.taalunieversum.org

J a a r g a n g 3 1 n r . 7 d d . 1 5 n o v e m b e r 2 0 0 4 15v toe

Veto

's-Meiersstraat 53000 Leuven

Tel 016/22.44.38Fax 016/22.01.03e-mail: veto@veto.be

Jaargang 31Nummer 715 november 2004

Veto is een uitgave van de LeuvenseOverkoepelende Kringorganisatie.De standpunten verdedigd in Vetostemmen niet noodzakelijk overeenmet de standpunten van LOKO.

Hoofdredacteur:Ben Deboeck

Redactiesecretaris & V.U.:Wim Gemoets

Redactie:Joris Beckers, Katleen Gabriëls, ClaraVanmuysen en Hanne Vermeiren.

Medewerkers: Pieter ‘Van Severen’ Baert, Joris‘Waldheim’ Beckers, Ben ‘Dolf’ Deboeck,Benedicte ‘Laplasse’ Degraeve, Laurens‘Rommel’ De Koster, Bram ‘Göring’Delen, Vera ‘von Ribbentrop’ Derycke,Ralf ‘Jodel’ Eicker, Nele ‘Colen’ DeMeyer, Stijn ‘Speer’ De Meyere, Dimitri‘Degrelle’ Eynikel, Katleen ‘Riefenstahl’Gabriëls, Wim ‘Himmler’ Gemoets,Caroline ‘Streicher’ Kippes, Sieghild‘Mussolini’ Lacoere, Herman ‘Rommel’Loos, Hans ‘Hess’ Ramaekers, Anne‘Goebbels’ Ruette, Tom ‘Kaltenbrünner’Van Breussegem, Gijs ‘Dönitz’ VanGassen, Pieter ‘Mengele’ Van Hoof, Clara‘Braun’ Vanmuysen, Hanne ‘Frick’ Ver-meiren en Roman ‘Herr Flick’ Verraest.

DTP:Joris Beckers, Ben Deboeck, Laurens DeKoster, Wim Gemoets, Clara Vanmuysen,en Hanne Vermeiren.

Eindredactie:Gijs Van Gassen en Hanne Vermeiren

Internet:http://www.veto.be

Nieuwsgroep:kotnet.veto

Publiciteit:Alfaset cvba - Leen Cuypersalfaset@chello.be 016/22.04.66

Drukkerij:Kempenland (Herentals)

Oplage:9000 exemplaren

ISSN-nummer:0773-5162

AbonnementenBinnenland: 10 euroBuitenland: 25 euroOverschrijven op rekeningnummer:001-0959719-77

Redactievergadering iedere vrijdag-namiddag om 16u. Alle geïnteres-seerden (tekst, foto, lay-out,internet, internet zeg ik u!) zijnsteeds welkom op de redactie-vergadering of op het redactieadres.Lezersbrieven en vrije tribuneskunnen tot vrijdag 14u, liefstmailsgewijs, ingezonden worden ophet adres: veto@veto.be

COLOFONcultuurkalender

Muziek

Maandag 15.11: PDS, Debériotstaat 24Reisconcert van het Universitait Symfonisch Orkest, 20u15

Woensdag 17.11: STUKcafé, Naamsestraat 96Gratis UUR KULtUUR: Jazzconcert met Ab Baars 4 Kinda Dukish, 22u

Woensdag 17.11: STUK, Naamsestraat 96Fly Pan Am + Coem, 20u30

Donderdag 18.11: Sojo, Een-meilaan 35, Kessel-LoSukilove en Milow

Vrijdag 19.11: STUK, Naamsestraat 96Grand National + Almanza, 20u30

Literatuur/Lezing

Maandag 15.11: STUK, Naamsestraat 96Daniël Buren, 20u

Donderdag 18.11: STUK, Naamsestraat 96Lezing over architectuur, stedenbouw en design, 20u

Tweedehands-toestellen

1 jaar garantie

Laptopsvanaf: 300,00 euromax.: 600,00 euro

Desktopsvanaf: 80,00 euromax.: 435,00 euro

Alle toestellen klaar voor kotnet.Gratis helpdesk.

Eigen hersteldienst (lage prijzen).Prijzen en specificaties:

www.recupc.be(advertentie)

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

1 A K K E R A C N E

2 A R E N B L A A S

3 L A B A R A F A T

4 B A R R E E S H

5 P B O T E R T E

6 O B B I D O N R

7 E I S E S S E N

8 T R O O S T R E E

9 I N E R T S T U T

10 N E S T K A S S A

Bios

• 20.11 Symposium van de PDL, de

vereniging van afgestudeerde biologen.

Canonica

• 17.11 om 20u30: Lezing en discussieavond

met Herman Van Rompuy in MTC.

Crimen

• 17.11 om 22u00: Maffia-TD in de Albatros.

Eoos

• 17.11 om 20u00: Film 'Magnolia' in MSI

00.08.

Farma

• 15.11 Info-avond: Janssens Farmaceutica &

Help care interim. • 16.11 TD in de Musicafé.

• 18.11 DJ Duchiver in de Capsule.

LBK

• 16.11 om 20u30: Film 'Monster' in AV

00.17, toeg. 1 euro. • 16.11 om 20u30: Film

'Lost in translation' in PSI 91.93, toeg. 1

euro. • 17.11 Blood on the dancefloor-TD in

de LIDO, toeg. gratis/3 euro. • 18/11 om

20u30: Optredens van Oversized, Jazzville…

in Ons Huis.

Medica en LBK

• 15.11 om 20u30: Grote quiz tussen groepjes

van Medica en LBK in de PAVO.

Pedagogische kring

• 17.11 Johny & Marina-avond in de

Capsule.

Wina

• 18.11 om 20u00: Cantus in de Bierstube.

MAANDAG20u LEZING Blauwe Maandag met Hans Van De Cauter (BUB), in Zaaltje boven Notre-

Dame, toeg. gratis, org. LVSV.

DINSDAG20u LEZING Geert Bourgeois, in Zeger van Hee, org. Ronduit! N-VA.

DONDERDAG19u VORMING Volkskeuken, vegetarisch en biologisch, in Cocoyam, org. Cocoyam.

20u30 LEZING Voeding en ethiek door Luc Broos, in Cocoyam, org. Cocoyam.

De rector van de K.U.Leuven heeft de droeve plicht u het overlijden te melden van

De heer

Kurt VULSTEKE

Student 1ste jaar Handelsingenieur

Geboren te Roeselare op 3 juni 1984 en overleden te Wijtschate op 6 november 2004.

GEDENK HEM IN UW GEBEDEN

Rouwadres: Familie Vulsteke, Rozelaarstraat 3, 8900 Dikkebus

De vrije tribune kan bezorgd worden op het redactiesecretariaat in de ‘s-Meiersstraat 5, 3000 Leuven en moet vóór vrijdagnamiddag 14ubinnen zijn, liefst mailsgewijs via veto@veto.be.

De vrije tribune staat open voor iedere persoon of organisatie die met redelijke argumenten een standpunt verdedigt of eengefundeerde mening formuleert. Het standpunt kan vrij aangebracht worden. De persoon of organisatie is volledig verantwoordelijk enaansprakelijk voor de inhoud en kan slechts één maal per jaar een vrije tribune krijgen. De vrije tribune wordt steeds ondertekend metnaam, studiejaar en volledig adres, en is onder geen beding anoniem.

Eventuele reacties op een vrije tribune worden uitsluitend gegeven via lezersbrieven.De vrije tribune wordt ofwel integraal ofwel niet gepubliceerd en is niet langer dan 7.000 tekens (spaties inbegrepen, wat

overeenkomt met ± vier getikte bladzijden met dubbele interlinie). De redactie behoudt zich het recht voor de vrije tribune niet teplaatsen als aan de criteria van redelijke argumentatie, een standpunt en gefundeerd zijn niet strikt voldaan wordt.

Veto bij je thuis?

Neem een abonnement:

voor 10 euro wekelijks

in je bus.

001-0959719-77

Veto te snel

uitgelezen?

Discussieer verder

op onze eigen

nieuwsgroep:

kotnet.veto

Het volgend berichtje kwam enkele wekengeleden op de Veto-redactie terecht: Beste, kanik langs deze weg een kort berichtje in Vetoplaatsen? Ik wil namelijk de onbekendenbedanken die mij na een optreden met deStudentenfanfare van de straat hebbenopgeraapt en mij en mijn bombardon naar huishebben gedragen… Groeten, Pierre. Onder-zoeksjournalisten als we zijn, besloten we opzoek te gaan naar de man achter de bombardon:Dikke Pierre.

Clara Vanmuysen

De eerste stap in de journalistieke omzwervingen betrof eenmail naar Dikke Pierre. We krijgen een mail terug vanPlateau. Plateau (de clubnaam van David Proot) blijkt debombardist van de Leuvense Studentenfanfare te zijn enonderhoudt zijn e-mailcorrespondentie onder het pseudo-niem van Dikke Pierre. Het bombardon-mysterie is opgelost.Bij het horen van de term Studentenfanfare spitsen we ech-ter onze oren en beginnen te dagdromen over een nog veelsmeuïger verhaal. We beslui-ten zoveel mogelijk leden vande fanfare op de rooster leggenen de grote trom te roeren. Bijafspraak treffen we slechtstwee leden van de fanfare aan,de eerste viool is de snaren nogaan het stemmen na de katervan vorige avond. Plateau enWeggie (Willem Lemmens)zetten in.

Kruk

Veto: Die mail… Verklaar jenader.Plateau: «Ik kwam van decantus van Industria in deWaaiberg. Ik voelde me nietgoed en was met een anderfanfarelid te voet naar huisgegaan. De rest van de fanfareis me voorbij gereden met decamionette. Ik ben de Parkstraatingegaan, heb de Vlamingen-straat genomen en daar ben ikomgevallen. Ik probeerde op testaan maar ik ben telkens teruggevallen. Er heeft iemand zijnfiets naast mij gezet, mij opge-raapt en enkele meters verderweer neergelegd. Die persoonteruggekeerd en heeft mijnbombardon en enkele afgevallen stukken bij me gelegd.Toen zijn er nog een paar mensen bij komen staan. Ik lagmet armen en benen open op straat, mijn sleutel in de hand.Ik heb die mensen gezegd waar ik woonde. Zij hebben menaar huis gedragen en in mijn bed gestopt. Wat ik hetmooiste vond, is dat ze noch mijn lint, noch mijn sleutels,noch mijn instrument hebben gepikt.»

«Misschien is dat wel een oplossing voor het mobili-teitsprobleem op zondagavond, wanneer iedereen met zijnzware rugzak van het station naar zijn kot moet. Je gaatgewoon op straat liggen met je sleutel in de hand en hooptdat iemand je naar huis draagt. »Veto: Gebeurt ditvaker?Weggie : «Trap,onze schacht,hebben we opeen kotenrolling,waarbij we vankot tot kot gaanen overal watdrinken, buitenbewustzijn in dehal van zijn kotte slapen gelegd.Hij was ervoor al van een kruk gevallen in de Peroket (het stam-café van de Studentenfanfare, cvm). De dag erna was er onze jaar-lijkse receptie op het rectoraat - we spelen ieder jaar een deuntjevoor Oosterlinck. Daar is Trap door een vitrine van eenkunstwerk gevallen. De rector kon er wel mee lachen.»Plateau: «Hij vond het een meerwaarde voor het kunstwerk.»Veto: In welke mate zijn jullie een ‘zatte fanfare’?Plateau: «Er gaat heel wat organisatorisch werk aan eenoptreden vooraf, wat betreft mailen en mensen opbellen.

Iedereen moet persoonlijk aangesproken worden. Als jerekent dat we zo’n drie keer per week optreden weet je datwe wel wat werk hebben.»Weggie: «Het is de bedoeling dat er zoveel mogelijk voorhet optreden georganiseerd wordt, zodat we tijdens hetspelen genoeg kunnen drinken. We krijgen toch telkens afte rekenen met de wet van Murphy. Ons muzikaal talentmaakt gelukkig veel goed. Zoals het feit dat onze Senior ernu niet is omdat hij vannacht blijkbaar een kleine uitstapheeft gemaakt.»Veto: Repeteren jullie veel?Weggie: «Nooit. We werken met het dobbelsteenprincipe.In het begin van het jaar krijgt iedereen een map met stuk-ken. Het is de bedoeling dat je die stukken studeert. Iederepartituur komt overeen met een nummertje op de dobbel-steen. Wanneer we samenkomen gooien we de dobbelsteenen telkens moet er één iemand het stuk met het gepastenummertje alleen voorspelen. Als je dat niet kan moet jeeen ad fundum drinken. Op die manier worden de ledengestimuleerd om hun partituren te studeren.»Veto: Hoe groot is jullie repertoire?Weggie: «Ons repertoire is erg geslonken de laatste jaren.Vroeger kenden we een twintigtal stukken. Nu zijn er maar

een tiental stukken meer die iedereen kent. Het zijn dan welechte kaskrakers. ‘The A-team’, ‘The Saints’, ‘Tien kleinenegers’, ‘Toffe Jongens’ en natuurlijk ‘Bierher’, onze vasteafsluiter.»Veto: Wie dirigeert jullie muzikale exploten?Plateau: «De senior geeft met zijn Grosse Caisse de maataan. Het loopt bij hem wel eens mis maar we zijn zo ervarendat er nauwelijks problemen zijn. We treden gemiddeld driekeer per week op. In het weekend zijn er de betaalde optre-dens, in de week spelen we vooral op cantussen, galabals,fuiven, feestjes en steeds meer sportevenementen. We zijntegenwoordig de vaste begeleidingsband bij de thuismatchenvan Club Brugge. Jaarlijks zijn er ook enkele grote evene-menten zoals de Gravensteenfeesten en Gent-Wevelgem,waar we bij de aankomst spelen.»Weggie: «We zijn zelfs op tv geweest, in ‘De XII werkenvan Vanoudenhoven’. In de aflevering waar hij 72 uur wak-ker zou blijven, liepen wij al spelend achter heb aan omhem uit zijn slaap te houden. In ‘Man Bijt Hond’ zijn we ookdrie keer teruggekeerd de rubriek ‘Zonder Handen’.»

Modelstudenten

Ondertussen zien we een waggelend figuur hetHooverplein oversteken, uitgedost met extra ochtend-humeur en lint. Het is Wanky (Stefaan Demeulemeester),de Senior van de fanfare. Hij blijkt zo nu en dan eens eenvalse noot te spelen, in de figuurlijke zin althans.Plateau: «Hij is al eens het verkeerde huis binnengegaantoen hij ‘s nachts naar huis sukkelde. Hij woont in eenrijtjeshuis en alle huizen in die rij lijken op elkaar.»Weggie: «Hij heeft ook al eens in de bak gezeten omdat hijtegen de vitrine van een winkel had geplast.»Veto: Student of muzikant, welk gevoel primeert?

Weggie: «Studenten, zeker en vast, met alles erop en eraan.»Plateau: «Modelstudenten. Het idee van de Studentenfan-fare kan nu achterhaald lijken en we worden wel als dronk-aards beschouwd maar we hebben een heel lange traditie.Als je de verhalen van vroeger leest zie je dat het nooitanders is geweest. Onze club bestaat sinds 1911. Alleen tij-dens de oorlog en ergens in de jaren tachtig is er even geenfanfare geweest.»

Wanky: «Het geeft echt eenkick je eerste optredens omvoor BV’s en politici tespelen. Na een tijdje wordtje dat gewoon.»Weggie: «StaatssecretarisVan Quickenborne heeftnog zat gedanst bij één vanonze optredens. Voor Tony

Van Parys hebben we ook gespeeld.»Veto: Moet je ook maar één noot kunnen spelen om bij de fanfarete komen?Weggie: «Liefst wel. Blazers moeten natuurlijk notenkunnen lezen.»Wanky: «Ik heb nooit muziek gespeeld. Nu speel ik grote

trom.»Plateau: «Ik ben eenbuitenbeentje. Ik kon geennoot muziek en ben begon-nen met de cimbalen, daarnade trom en nu speel ik bom-bardon, volledig opgeleiddoor de fanfare.»

Detectivewerk

Veto: Breng ik mijn eigen tubamee of stellen jullie een instru-ment ter beschikking?Weggie: «Wij hebben heelwat instrumenten. Er zijnechte erfstukken bij.»Veto: Uit 1911?Wanky: «Nee, maar er zijnwel schenkingen bij van bij-voorbeeld het Belgische leger.De recentste instrumenten,die we nog kunnen gebrui-ken, liggen in ons materiaal-kot boven de Peroket.»Plateau: «Onze oude instru-menten en onze archievengaan allemaal naar het Stu-dentenmuseum in de CentraleBibliotheek. Ook onze oudevlag ligt daar. We hebben echteen heel mooie vlag.»Wanky: «Die laten we

meestal wel thuis want ze kan makkelijk gestolen worden.Vorig jaar is ze gestolen op een cantus van het VRG. Na watdetectivewerk hebben we ze terug kunnen opsporen. Dedieven dachten dat ze een vat zouden krijgen (lacht).»

Homofoon

Veto: Jullie zijn een echte studentenclub?Wanky: «Ja, ik zetel ook in het Seniorenconvent. We zijnwel een mannenclub.»Veto: Geen vrouwen? Majorettes misschien?Weggie: «We hebben dit onderwerp nog besproken op debestuursvergadering. Maar wij hebben altijd problemen metvrouwen.»Wanky: (verontwaardigd) «Dat is niet waar, ik heb geenproblemen met vrouwen. Als je er nu vrouwen bijsteektweet je dat er niets anders dan problemen gaan komen.»Veto: Verbroederen jullie regelmatig met damesfanfares?Weggie: «Die bestaan niet. We zijn zeker voorstander vande oprichting van een vrouwelijke studentenfanfare.»Veto: Ik veronderstel dat de bombardon aardig wat blutsen heeftopgelopen na het incident van vorige week.Wanky: «Er moet al heel wat met een bombardongebeuren voordat hij niet meer speelt.»Weggie: «Alle onze gebluste instrumenten samen geveneen extra klankkleur. Wij stemmen nooit, het klinkt mooihomofoon doordat er een evenwicht is tussen de blutsen.»

http://club.studiant.be/leuvensesfanfare

EEN GROTE MET MAYONAISE, TIEN KLEINE NEGERS EN EEN STUDENT SPÉCIALE (6)

De bombardon van Dikke Pierre

“Ons muzikaaltalent maakt veelgoed.”

“Het mooiste is dat zemijn lint, mijn sleutels enmijn bombardon niethebben gepikt”

Weggie (links), Wanky (midden) en Plateau alias Dikke Pierre (rechts). “We spelen al een week met een WC-borstel op de grosse caisse”

(foto Stijn De Meyere)