Onafhankelijk weekblad van de Leuvense student

maandag 13 oktober 2008 • jaargang 35 • nummer 4 • 2008-2009 • www.veto.be

Isabelle AAchterkant | 16

BBeellggiiëë BBeellggiiqquueePP..BB..

33000000 LLeeuuvveenn 1122//22881177

afgifte: Leuven 1

weekblad - verschijnt niet van

juni tot augustus

Grey’s Anatomy De Jeugd Van Tegenwoordig: “interview”Student | 12 Cultuur | 12

v eDe fusie van dekunstopleidingen binnen deAssociatie K.U.Leuven looptniet van een leien dakje. Devorming van één ‘kunsten-pool’ vordert niet. “Een pro-cessie van Echternach,” om-schrijft een nauw betrokkenede eenwording.

Maarten Goethals |

Alle problemen draaien rondmacht en automie. De HogeschoolSint-Lukas Brussel en de twee de-partementen Architectuur en Beel-dende Kunst van de Hogeschoolvoor Wetenschap & Kunst (W&K)smelten samen tot één ‘kunsten-pool’ binnen de Associatie K.U.-Leuven. Over de bestuursvorm vande nieuwe Hogeschool voor Kun-sten en Architectuur (HoKA) raaktmen het niet eens. Twee bemidde-laars en een speciale integratiecelmoeten de meubelen redden.

ZelfbeschikkingIn augustus maakte de HogeschoolSint-Lukas Brussel per brief haarongenoegen over de gang van zakenkenbaar aan de voorzitter van deAssociatie K.U.Leuven, AndréOosterlinck. De instelling laakte de“oude cultuur van zelfbeschikking”van de departementen. Opmerke-lijk, want in een niet zo ver verledenspraken de genoemde instanties ge-zamenlijk de intentie uit één Hoge-school voor Kunsten en Architec-tuur op te richten.

De fusie komt neer op een ‘in-

kanteling’ van in totaal zes departe-menten (naast de eerder genoemdeintegreren ook Lemmensinstituut,Narafi en Media & Design Academievan de KHLimburg) in de nieuwehogeschool, die gestoeld is op destructuren van de Hogeschool Sint-Lukas. Zo ontstaat een nieuwe in-stelling, met een uitgebouwde Raadvan Bestuur. Maar de wetgeving laatdit niet toe. Hoewel Oosterlinckbeloofde nog vóór dit burgerjaar hetnodige te doen — een ‘minidecreet’of ‘inkantelingsdecreet’ gestemdkrijgen- lijkt niemand er nog in tegeloven. Daarop beslisten dedepartementen vanuit een gevoelvan angst en onzekerheid, hun eisente stellen, zeer tegen de zin van Sint-Lukas Brussel. In plaats van allemacht bij de RvB te leggen, eisten zijeerherstel voor het departements-hoofd. Lees: meer macht lokaal.

KlagenNa maanden van apart vergaderenvond de Hogeschool Sint-LukasBrussel het welletjes. Die klaagde ineen brief aan haar associatievoor-zitter de behoudsgezinde mentali-teit van de departementen aan. “Toteind 2007 was er nog een positieveevolutie, o.m. de ondertekening vande intentieverklaring. De laatstemaanden is deze evolutie omge-draaid en is er een retour naar de invoege zijnde oude structuren (...)De discussies op het multilateraaloverleg geven duidelijk aan dat dedepartementen van het W&K te-rugvallen op hun oude cultuur vanzelfbeschikking, “ valt te lezen inhet document.

“Een processie van Echter-nach,” zo omschrijft de voorzittervan de Hogeschool Sint-LukasBrussel, Jean-Pierre Rammant, deomvorming. “De brief was eeninterne nota, maar ja, je weet hoedat gaat met zo ‘n documenten,”verklaart hij aan deze krant. “Wemoesten wel iets doen. De tegen-partij deed moeilijk en dat was nietgezond voor het proces. Temeer, alsdit lang aansleept, dan voelen wijdat ook financieel.”

IntegratiecelOosterlinck kon naar verluidt niet

lachen met de situatie en dreigde dedepartementen buiten te sluitenvan de onderhandelingen. Een suc-cesvolle strategie, zo blijkt nu. Wanter zou het voorstel zijn om een tij-delijke ‘personele unie’ op te zetten.Dat wil zeggen dat de HogeschoolSint-Lukas Brussel enerzijds en dedepartementen anderzijds vzw ‘sblijven, maar met een gemeen-schappelijke RvB. Voor Sint-Lukasis dit leefbaar. Wat de departemen-ten hierover denken, is niet bekend.De verantwoordelijke bleek niet be-reikbaar voor commentaar. Maaraangenomen wordt dat de departe-

menten zich zullen neerleggen bijdeze beslissing.

Omdat falen geen optie is,worden naar alle waarschijnlijk-heid ook twee bemiddelaars aange-steld. Zij moeten beide partijen te-rug aan de onderhandelingstafelkrijgen en nieuwe voorstellen voor-af aftoetsen. Namen die daarbij cir-culeren zijn Maria De Smet, Alge-meen Directeur Hogeschool W&K,en Arthur Eyckerman, lid RvB Ho-geschool Sint-Lukas.

DefinitiefDe bemiddelaars zullen hun han-den vol hebben de komende weken.Een goed geïnformeerde bron ver-telde ons dat er binnenkort al be-slissingen vallen. “Nog tegen heteind van de maand oktober.”

Dat wordt bevestigd doorRammant. “Naast vele informelecontactmomenten, is er ook een in-tegratiecel opgericht, met leden uitde verschillende geledingen encampussen. Vorige week maandagheeft de cel een plan voorgesteldover hoe de intergratie moet verlo-pen, met oog voor zaken als cam-pusbeheer, personeelszaken, ICT.De nieuwe hogeschool krijgt ookeen definitieve naam. De goedkeu-ring van dit document is geplandvoor uiterlijk november,” aldusRammant

“Ik begrijp mensen die oorlog voeren”

VRT-Journalist Rudi Vranckx over zijn vak: “Ik ben een handelaar in miserie, maar niet in oorlog.”

veto trakteert:2 duotickets

2Unlimited

zie p. 15

(Ch

rist

ine

Lau

reys

)

Pas op met 27-jarigestudenten!Vroege Sinterklaas“Sinterklaas is er wel vroeg bij ditjaar” dachten enkele bewoners vande Mechelsesteenweg in de nachtvan zondag op maandag, toen ze opeen onorthodox uur een individuover de daken hoorden klauteren.

Een buurtbewoner besloot eenkijkje ter plekke te nemen. Hij trofeen verwonde dronken man aan dielanguit op straat lag. De 27-jarigestudent uit Schoten had kennelijk

te diep in het glas gekeken.De jongeman werd prompt

naar het ziekenhuis doorverwezen.Daar sliep hij zijn roes uit. Nacheck-up leek hij enkel verwondin-gen aan de pols overgehouden tehebben. Het parket herkwalificeer-de de nachtelijke escapade van dejongeman tot openbare dronken-schap. De jongeheer zelf herinnerdezich niets meer van het nachtelijkevoorval.

Rector UGentbedreigdJe zal maar rector zijn van deUGent. Anderhalf jaar geledenschrok Paul Van Cauwenberge zich

vast een hoedje tijdens het checkenvan zijn e-mails. De rector bleef on-ophoudelijk gestalkt worden dooreen student biomedische weten-schappen. De jongeman van — in-derdaad, ja — 27 jaar was niet ge-slaagd voor zijn examens en was opzoek naar de oorzaak daarvan. Ooktoenmalig premier Guy Verhofstadten minister van BinnenlandzeZaken Patrick Dewael werden doorde student persoonlijk aangeschre-ven.

Het Gentse parket beslistedaarop het kot van de jongeman tedoorzoeken. Er kwam heel wat uitde bus: ter plaatse bevonden zichenkele honderden brieven gevuld

met een wit poeder klaar om ver-zonden te worden naar medestu-denten en professoren. Na analysevan een van de stalen leek het ombloem te gaan. Maar toch, de bedrei-gingen werden ernstig genomen.

Twee weken geleden werd hetproces behandeld, maar de man gafverstek. Alsof dat nog niet genoegwas, stuurde hij vorige week op-nieuw dreigmails naar de rector.Daarop werd ie veroordeeld tot eenjaar cel, al kan hij nog verzet aante-kenen tegen het vonnis.

(kl)

Onvrede vorming kunsthogeschool

Vraag naar autonomie

to

Opinie & Student |2 veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008

Jurgen D’Ours |

Een van de lesgevers omschrijftspinning als “indoor fietsen op mu-ziek, waarbij je de instructies vaneen begeleider volgt en de hartslagals graadmeter gebruikt.” Een deel-neemster omschrijft spinning als“zwaarder dan gewoon fietsen, hetis intensiever en je kan niet rustentijdens bergaf.”

DiscobarIn een halve cirkel staan 45 fietsenopgesteld, gericht naar het podiummet discobar en instructorfietsen.Bewegende spots verlichten de zaalen opzwepende muziek begeleidthet fietsen. Op aangeven van delesgevers gaan de deelnemers op detrappers lopen, staan ze recht,leunen ze naar voor en versnellenze. Na een sessie van een uur zijn demeeste deelnemers uitgeput enmaken ze plaats voor de volgendegroep. In totaal nemen 180studenten deel aan de spinning-sessies.

PlannenSportavonden zoals deze wordengeorganiseerd door groepjes vandrie à vier studenten van de oplei-ding regentaat lichamelijke opvoe-ding. “Dit evenement, ‘indoor cy-cling mania’, zijn we al sinds de va-kantie aan het plannen,” vertelt Je-rome, één van de drie organisato-ren. “We zochten voldoende spin-ningfietsen, een discobar, sponsors,enzovoorts.” Daarnaast hebben we

ons evenement gepromoot via e-mails naar de mailinglijst van deKHLeuven, door flyers uit te delenin heel Leuven en door her en deraffiches op te hangen.”

OrganiserenDe bedoeling van de school is haarstudenten ervaring te laten opdoen

in het organiseren en het plannenvan projecten. Vzw Studentenservi-ce KHLeuven, de dienst die instaatvoor studentenvoorzieningen aande KHLeuven, financiert samenmet LOKO Sport de projecten.Sinds dit jaar moeten alle studen-ten van het tweede jaar verplicht ingroepjes een initiatiesessie organi-seren. Derdejaarsstudenten kun-nen ervoor kiezen om mee te wer-ken aan een groter project. “Wijvinden het belangrijk dat studentenleren organiseren,” zegt Koen Mee-se, begeleider van de projecten. “Destudenten leren tijdens seminaries

een financieel plan opstellen, pro-motie voeren, sponsors zoeken.Kortom, alles wat bij de organisatievan een sportevenement komt kij-ken. Op die manier kunnen studen-ten onder begeleiding ervaring op-doen. We gaan samenzitten en be-kijken wat ze willen doen, wat mo-gelijk is, enzovoorts.”

Binnen de opleiding regentaatL.O. kunnen studenten vanaf ditacademiejaar ook kiezen voor de af-studeeroptie ‘sportmanagement’,waarbij nog meer zal worden gefo-

cust op het organiseren en promo-ten van sportbeoefening en sport-manifestaties.

PaaldansenDeze woensdag kan je gaan scher-men, de volgende weken staan ooknog salsa, duiken, snooker, darts,bowling, ropeskipping, klimmen endansen op het programma. Volgendsemester kan je onder meer schaat-sen, boogschieten, golfen en zelfspaaldansen. Voor alle activiteiten isinschrijving vooraf verplicht.Inschrijven kan je doen via de web-site van de KHLeuven

Dinsdagavond 7 oktober was erheel wat te doen rond de Blandijnaan de UGent. De extreemrechtsestudentenvereniging NSV organi-seerde voor het eerst een debat ineen Gents universitair gebouw.Een tiental verenigingen haddenaangekondigd een vreedzameblokkade te organiseren. Hetdraaide uit op een duw en trekspelwaarbij Filip Dewinter de toegangtot het gebouw werd ontzegd. Eenfoto van een bebloede man haaldede kranten. Dewinter haalde sterkuit naar de bezetters: “Dezogenaamde anti-fascisten zijn deechte fascisten. De linksegewelddaden zijn een aanslag opde vrije meningsuiting.”

“Vrije meningsuiting!” Eenuitdrukking die ronkt als een(Vlaamse) leeuw. Natuurlijk zijnwe voor vrije meningsuiting, maarwe moeten verder kijken dan deextreemrechtse definitie hiervan.In tijden waar onze samenlevingsteeds onverdraagzamer wordt, desolidariteit afbrokkelt, men wan-trouwig staat tegenover alles watzwart ziet, vijftien procent van deBelgen op of onder de armoede-grens leeft, vluchtelingen wordenopgesloten of uitgewezen doorbureaucratische maatpakpolitici.Dit zijn tijden wanneer de socialestudentenbeweging aan krachtwint. Er wordt ons gevraagd omhet haatdragende rechts een

spreekbuis te geven. Er wordt ons gevraagd te luis-

teren naar de onzin die van al dezwakkere groepen in de maat-schappij een zondebok maakt. Wijstudenten proberen naar structu-rele oorzaken te kijken en alterna-tieven te zoeken. We willen con-structief werken aan een betere sa-menleving. Geen Wir haben esnicht gewusst voor ons. De Na-tionalistische Stu-dentenVereniging is xenofoob, ra-cistisch, seksistisch, solidaristisch,autoritair, gewelddadig en na-tionalistisch. Kortom, fascistisch.Hier kunnen we dus echt nietspreken over de zogenaamde “vrijemeningen”. Het zijn onverdraag-zaamheden waar wij studentenmoesten op reageren. Het gaat onshier om het karakter van devereniging die toegelaten werd hetdebat te organiseren, niet over hetonderwerp van het debat an sich.

Het is belangrijk om in de de-len het geheel te blijven bekijken.Filip Dewinter trachtte in zijn veleverklaringen aan de pers hetgeduw en getrek dat hijmeemaakte uit zijn context terukken. Enkel zo kan hij zichmogelijk verdedigen. Hij vergeeter ons bij te vertellen dat hij het o-penlijk fascistische Nieuw-Soli-daristisch Alternatief en de ex-treemrechtse militie Voorpost haduitgenodigd. Terwijl wij opriepen

tot een vreedzame protestactie on-der de studenten, stelde Dewinterin een persbericht: “Ik laat mij nietafschrikken door bedreigingen engeweld, en ik kom vanavond naarde Blandijnberg in Gent.” Wie be-dreigd hier wie? Toen Dewinteruiteindelijk de faculteit bereikte,werd zelfs de rector van onzeuniversiteit onder de voet gelopen.De slagen die uitgedeeld werdenzijn hoofdzakelijk afkomstig vande militie die Dewinter had mee-gebracht. Tientallen studentenwerden door deze heethoofden ge-slagen.

De blokkade van dinsdag waseen uiting van deze progressievebeweging aan de UGent. Wij stu-denten willen niet dat de UGentgebruikt wordt als een forum voorextreemrechts. Dat was vroeger zoen dat blijft morgen zo.

Animo StuGent, ABVV-Jongeren Gent, Comac, ActiefLinkse Studenten, VonkMarxistische Studenten,Rood Ugent, AnarchistischKollektief. |

Vrije Tribune | Splinter |

“Het debat is afgelast, de discussie kan beginnen”

Iedere woensdag andere sport bij KHLeuven

Wednesday Sports Fever

Wie vorige week deze krant open-sloeg, kon daarin lezen hoe deVlaamse Vereniging van Stu-den-ten (VVS) de toelatingsproefarts/tandarts aanviel. Even opfris-sen: de toematingsproef genees-kunde bestaat nu al zo’n tien jaaren is een rechtstreeks gevolg vande beslissing om het aantal artsente beperken, met als doel een kos-tenexplosie in de gezondheidszorgte vermijden.Volgens VVS is een dergelijke be-perking in strijd met het grond-wettelijke recht op onderwijs.Daarnaast trekt de organisatieook de berekening van de toege-stane studentenaantallen in twij-fel en valt ze de toelatingsproefzelf aan omdat dit examen onde-mocratisch zou zijn.

OveraanbodEr valt allicht wel iets te zeggenvoor de kritiek van VVS dat de be-rekeningswijze van de toegestanecontingenten beter zou kunnen,maar dat betekent echter in deverste verte niet dat daarom dehele contingentering meteenoverboord gegooid moet worden.

Wie eerlijk is moet immerstoegeven dat het nu eenmaal eenplicht is voor de overheid het aan-bod aan artsen enigszins op devraag af te stemmen. Want wat gaje zeggen tegen een student die ze-ven jaar gestudeerd heeft en plotsuiteindelijk toch geen dokter kanworden wegens een overaanbod?“Sorry, maar we wilden je grond-wettelijk recht op onderwijs nietschenden”? Daarnaast heeft deoverheid ook de plicht de kostenvoor het systeem van gezond-heidszorg binnen de perken tehouden. Het zal allicht waar zijndat er altijd een aantal dokters zijndie het ‘eigenlijke’ beroep van artsuiteindelijk niet uitoefenen, maarhet gaat hier nu ook niet bepaald

om reusachtige aantallen.

Loting?Als je dan toch een beperking moetdoorvoeren, is het dan niet logischdat je die studenten de voorkeurgeeft die slagen in een gemeen-schappelijke test? Wat is het alter-natief? Een loting? Die is onrecht-vaardig voor de kandidaat-doktersdie eigenlijk getalenteerder en/ofgemotiveerder waren dan de ande-ren. Of we zouden natuurlijk ookhet volledig absurde systeem uitFranstalig België kunnen invoeren,waarbij succesvolle studenten naéén jaar studie geneeskunde plotste horen krijgen dat ze niet meerverder mogen doen.

Het moge dus duidelijk zijndat van alle mogelijke systemenom een beperking te realisereneen toelatingsproef allicht nog hetminst slechte is. Dat betekent ech-ter niet dat er aan het huidige sys-teem niets mis zou zijn. Zo is hetbijvoorbeeld meer dan bedenke-lijk te noemen dat de toelatings-proef ook een onderdeel bevat datgaat over de relatie arts-patiënt,iets waarover iemand die net uithet middelbaar komt niets kanweten, tenzij zijn of haar eigen ou-ders natuurlijk zelf dokter zijn.Dat er een aantal gebreken zijnaan de huidige test betekent ech-ter niet dat die dan maar meteende vuilbak moet ingekieperd wor-den. Een toelatingsproef mag danal een relatief hard systeem zijnmet een aantal duidelijke nadelen,het is in vergelijking met de alter-natieven nog altijd de keuze vanhet minste kwaad.

Ward Neyrinck |

Bovenstaand auteur schrijft voor ei-gen rekening. Veto kan op geen en-kele manier vereenzelvigd wordenmet de zonet geponeerde mening.

(KR

IS V

AN

EL

DE

RE

N)

Een volledige lijst van de sportinitiaties en de inschrijvingsmodule vindje via http://www.khleuven.be/index.php?page=365

Twintig woensdagen lang, tien woensdagen per semester, kan jebij de studenten regentaat lichamelijke opvoeding van deKHLeuven terecht om van diverse sporten te proeven. Afgelopenwoensdag mocht spinning de spits afbijten.

“Zwaarder dan gewoonfietsen, intensiever en je kanniet rusten tijdens bergaf.”

Minste Kwaad

| Rectorsevaluatie 3veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008

Christoph Meeussen |

De afgestudeerden trekken ideali-ter met hun kennis de maatschap-pij in om die zowel op onderzoeks-vlak als op de arbeidsmarkt in tezetten. Allerlei maatschappelijkeprocessen worden op die manierversterkt of aangepast. In wezenstaat de universiteit ten dienste vande maatschappij: de universiteit isals een vergrootglas die fundamen-ten van de maatschappij onder-zoekt en blootlegt, en waarna men-sen met die informatie aan de slagkunnen. Uit zijn visietekst die Ver-venne naar aanleiding van de rec-torsverkiezing schreef, besefte hijdit terdege, maar de uitvoering er-van lijkt niet altijd even optimaal.

PausDe toen nog rector-in-spe MarcVervenne had het in zijn visietekstover engagement ‘buitenshuis’ en‘binnenshuis’. Het eerste hield indat “de universiteit meer dan thanseen actor moet zijn in hetmaatschappelijke debat.” De uni-versiteit houdt zich volgens Verven-ne dan ook het best bezig met “po-litieke discussies, sociale knelpun-ten, economische trends, ethischeen religieuze problemen.”

Het domein bij uitstek waar derector een enorme invloed op heeft,

is een waar hij ironisch genoeg netwel hogergeplaatsten heeft. Alshoofd van een katholieke universiteitis hij ideologisch verantwoordingverschuldigd aan de katholieke ge-zagsdragers boven hem — Rome.

Tijdens de voorbije vier jaarkwam het immers meermaals totconflicten. Tot tweemaal toe is Ver-venne op het pauselijk matje geroe-pen vanwege bekommernissen opethisch vlak. De universiteit zou on-derzoek uitvoeren dat “niet strooktmet de kerkelijke leer,” viel in janu-ari te lezen in De Standaard. Zo waser enerzijds het stamcelonderzoek,waar de wereldvermaarde Catheri-ne Verfaillie een grote bijdrage aanheeft. Anderzijds was er veel kritiekop het vruchtbaarheidsonderzoek.

Belangrijk hier is niet dat erkritiek was op het huidige beleid,maar net het feit dat Vervenne zichsteeds heeft verzet tegen de kritiekvanuit het Vaticaan. Vervenne lietzich niet vermurwen — integen-deel, hij riep tijdens zijn openings-speech twee jaar geleden nog op omals katholieken “uit de catacombente komen,” of — zoals men het in DeStandaard formuleerde: “ethischgevoelige onderzoeken niet langerin de schaduw te doen.”

Door dit soort reacties doet Ver-venne de universiteit ten volle mee-tellen in “het maatschappelijk de-

bat,” en worden ethische en religi-euze problemen effectief onder deloep genomen.

DiversiteitOok ‘sociale knelpunten’ moetendoor de universiteit aangepaktworden. Aangezien het weten-schappelijk onderzoek op dit vlaknauwelijks tot helemaal nietgehinderd wordt, moet er zomogelijk ook naar de internehuishouding gekeken worden.

In concreto betreft het hier het

diversiteitsbeleid aan deK.U.Leuven. In zijn visietekst heefthij het over binnenshuis “hetgelijkekansenbeleid verruimen toteen actief diversiteitbeleid, datonder meer het aantrekken enbegeleiden van allochtone studen-ten en medewerkers vereist. Datveronderstelt het openbreken vaneen besloten en op zichzelf gerichtuniversiteitsmodel.” Verder ziet hijde democratisering van het hogeronderwijs “niet als een voltooidproces.”

In dezelfde openingsspeechhad Vervenne het over de universi-teit als ‘blanke burcht’, een idee dathij verfoeide. Ideeën als Arabischeen Turkse folders zouden de zwak-ke vooropleiding in het secundaironderwijs moeten compenseren.

Een aantal Turkse studentenlooft de goede intenties die Ver-venne op diversiteitsvlak heeft.“Zijn speech over de ‘blanke burcht’toont aan dat hij oprecht begaan ismet het onderwerp, maar er zijntegenwerkende krachten in zijn be-leidsploeg die verschillende be-slissingen zouden blokkeren,” be-weert een ex-lid van de Turkse ver-eniging voor Studenten in Leuven(TSL). Celal Caglayan, de voorzittervan vorig jaar, meent dat er structu-reel te weinig gebeurt. “In het verle-den zijn er nooit echt initiatievenvan de K.U.Leuven gekomen omsamen te werken. Als de universi-teit echt iets wil veranderen, dankan ze gaan samenweken.

De infodag voor allochtonestudenten toonde inderdaad aandat er nog heel wat moet gebeuren.Het stokpaardje in de toespraakvan twee jaar geleden stond inschril contrast met geringe aantaljongeren met allochtone roots datafkwam. Dat de rector in zijn toe-spraak dit jaar opnieuw verweesnaar een goed uitgebouwd diversi-teitsplan doet vermoeden dat deproblematiek hem erg na aan hethart ligt. Hij vereenzelvigt er zichgraag mee, maar heeft hij nog ge-noeg ‘sociaal krediet’?

Rectorsevaluatie (2): Maatschappelijk draagvlak

“Vastberaden op biomedisch vlak”Wie ‘universiteit’ zegt, denkt wellicht vaak aan ‘leerplek voorstudenten’. Het belang van deze instellingen is echter vele kerengroter dan het aantal diploma’s die ze uitreikt aan pasafgestudeerden.

‘Als we willen voorkomen dat deuniversiteit een bedrijf wordt, mager niet opnieuw een manager totrector worden verkozen’ lijkt welde teneur geweest te zijn van devoorlopig laatste rectorsverkie-zingen. Men had de buik vol vanrector André Oosterlinck: hijcreëerde meer spin-offs dan er kik-kerdril in de greppel lag. Om hetmet Diogenes’ woorden te zeggen:“De universiteit was op zoek naareen mens.” En liefst een uit degroep Humane Wetenschappen.Dan kom je nogal snel bij MarcVervenne terecht.

KerkToeval of niet, in ‘De kwetsbareuniversiteit’ — het programmawaarmee rectorskandidaat Ver-venne vier jaren geleden de verkie-zingen won — lag de klemtoonsterk op de sociale opdracht van deuniversiteit. In veel van zijn toe-spraken hamert Vervenne op hetmaatschappelijke fundament vande universiteit. De woorden van derector zijn vaak tergend wollig,maar dat maakt de boodschap erniet minder oprecht op.

De K van de K.U.Leuven: ophet rapport van rector Vervennevormt ze een heuse walkover. Intoespraken stellen dat K.U.Leuveneen pluralistische universiteit islijkt doodnormaal. Toch heeft derector zich daar intern al voormoeten verantwoorden. Het is ze-ker niet evident om aan een katho-lieke instelling vrijheid van onder-zoek te garanderen. Een wankeleevenwichtsoefening waar Ver-

venne totnogtoe steeds met vervein is geslaagd.

AllochtonenMinder positief verloopt de in-stroom van de allochtone studen-ten aan de K.U.Leuven. Akkoord,de universiteit draagt hier niet devolle verantwoordelijkheid — jemoet het probleem bij de wortels,de kleuterschool of lagere schoolaanpakken — en de democra-tisering van het hoger onderwijs iseen eindeloos proces. Maar enkelhet probleem erkennen en aan-kaarten volstaat niet. ‘Het is tijdvoor concrete actie’ hebben we almeermaals geroepen. Als je tochzo sterk bent op maatschappelijkvlak, waarom trek je die bevoegd-heid dan niet gewoon naar je toe?

Of een maatschappelijkdraagvlak creëren tot de corebusiness van een rector behoort,doet vandaag niet ter zake. Op ditonderdeel scoort de rector geenslechte punten. Een onderschei-ding zou hem dan weer te veel eeraandoen: tussen droom en realiteitis er nog een hele weg af te leggen.En die is geplaveid met vele kans-arme en allochtone studenten.

Ken Lambeets |

(Bovenstaande splinter is eenopiniestuk en verwoordt daaromenkel de mening van de auteur.Mensen die deze mening gelijk-stellen met die van veto, hebben hetniet bij het rechte eind.)

Splinter |

Wie meer wil weten over hetleven van Rector Vervenne,krijgt hem misschien vastvoor een interview. Efficiënteris wellicht om te gaan kijkenof de man al eenWikipediapagina heeft. Eninderdaad, mensen met hetNederlands, Engels, Frans, ofzelfs West-Vlaams alsmoedertaal, mogen wat overhem weten. Onder het motto‘traddutore, traditore’ kijkenwe naar overeenkomst enverschil.

Christoph Meeussen |

Over een aantal zaken zijn de ver-schillende pagina’s het gelukkigeens. Volgens alle vier de websiteszou Vervenne inderdaad voor pries-ter gestudeerd hebben, daarmeegestopt zijn, en later theologie aande K.U.Leuven gestudeerd hebben.Hij promoveerde in de godgeleerd-heid, meer specifiek op het gebiedvan het Oude Testament.

Maar zoals talen verschillen,zijn ook de verschillende talenver-sies niet identiek. Een eerste zaakdie opvalt, is de ‘nationaliteit’ vanVervenne. De Duitstalige en Neder-landstalige versie noemen hem‘Vlaming’. De Engelstaligen hebbenhet niet zo voor dat regionale enzeggen voluit ‘Belg’. De West-Vlamingen daarentegen vindenzijn Ieperse roots zo evident datmen de kwestie onvermeld laat.

truckchauffeurNog twee opvallende feiten die nietoveral te lezen zijn. Het is algemeengeweten dat Vervenne een verledenheeft als vrachtwagenchauffeur. Opde Engelse en West-Vlaamse web-site valt daar inderdaad wat over telezen, maar de Nederlandse enDuitse website zwijgen erover inalle talen over.

Ook over de erg nipte verkie-

zing wordt op de Nederlandstaligeversie niets vermeld. De Engelstali-ge website vermeldt daarbij zelfsprocenten tot twee cijfers na dekomma.

De Nederlandstalige site lijktop deze manier het normaalste: hetis er een van een rector zonder tru-ckerverleden of nipte overwinning,en dat is geen probleem.

Eind december weet MarcVervenne of hij er nog vier jaarmag bijdoen als rector van deK.U.Leuven. Tijdens een eva-luatieronde worden mensen vanzowel binnen als buiten deuniversiteit bevraagd over hoe zij

het beleid van Marc Vervenne deafgelopen vier jaar hebbenervaren, en de verlenging van zijnmandaat te verantwoorden valt.Deze week bekijken we hetmaatschappelijk draagvlak dat derector al dan niet heeft.

Wikipedia over Vervenne

“Je werkte toen twêe joar ind’industrie en den bouw”

AD FUNDUM

Elke werkdagtips en info

voor de student

Sinds vervenne heeft beloofd ethisch gevoelig onderzoek uit decatacomben te halen hoopte de professor op een kantoor op hetgelijkvloers...

De mens-mens

Sociaal & Student |4 veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008

Bo Vanluchene, NeleBruynooghe, Pieterjan Bonne& Ruben Bruynooghe |

Doe-het-zelverDe wijsheid ‘wat je zelf doet, doe jebeter’ kan wel kloppen, maar ie-mand vergat ons te waarschuwenvoor ongehoord tijdsverlies.

Met een budget van 4,3 eurohadden we genoeg ingrediëntenom spaghetti te maken voor meerdan drie personen. Een overschotvan vier tomaten en 250 gram spa-ghetti werd bovendien ons deel. Demoeite die we ons hiervoor getroos-ten is evenwel een flinke opdoffer:zonder wandelafstanden mee te re-

kenen schoven we 35 minuten aanin verscheidene winkels om vervol-gens drie kwartier in de keuken testaan. De smaak van zelfvoldoen-ing achteraf wordt bovendien in be-dwang gehouden door een gemeenlachende vaat achteraf. Als je vrien-den wilt imponeren met je kook-kunst - als je die tenminste bezit - isdit een goedkope oplossing, tenzijje natuurlijk zo nodig de opportu-niteitskost van de tijdsinvesteringwil berekenen.

Gezond kan je deze bereidings-wijze wel noemen en met een ge-middelde van minder dan ander-halve euro per persoon kan je overhet algemeen genomen niet sukkel-en. De nadelen echter zijn even tal-

rijk aanwezig: een enorm tijdver-lies, veel rommel achteraf en een te-veel aan ingrediënten.

Spaghetti à la MammaWaar eet men beter dan thuis? Hetzou uit het titellied van een soapkunnen komen, maar het is een zinvol waarheid.

Werkwijze: smokkel een doos-je spaghetti mee uit de voorraad-kast en overhaal je moeder tot hetmaken van een portie spaghetti-saus, want je mist “die gezondekeuken van thuis toch zo in het ver-re Leuven”. Uitlopende porties ver-mijd je door het goedje in te vriezenalvorens te verschepen naar verrestudentensteden.

Het smaakt overheerlijk, hetkost jezelf geen rotte euro en het is ineen haastje klaar. De opkuis blijft be-perkt tot een kookpot, een bord enbestek. De ideale oplossing voor eengoedkope, snelle hap van kwaliteit!

Tip: ook de moeder van je

vriendin kan hoogstwaarschijnlijklekkere saus maken.

AlmaWat kunnen we nog vertellen overvoedsel van de Alma dat de Leu-vense student zelf nog niet heeftuitgeschreeuwd?

Neen, spotgoedkoop is 2,60euro voor een spaghetti niet. Dekleine variant die wij ons hebbenaangeschaft is wel genoeg om onzemaag te vullen, maar uit eigen erva-ring weten we ook wel dat het ge-recht bereiden in een grootkeukenslechts een minimale inspanningvraagt.

Het aanschuiven in de rij, zo-wel om het eten te laten opschep-pen als om het te mogen betalen,varieert enorm naargelang het mo-ment en de Alma waar je gaat eten.Ons kostte het maar een dertigtalseconden op een rustig moment inDe Valk, maar die tijd is niet re-presentatief voor een arme klantdie verdwaald raakt tijdens éénuurdrukte in pakweg Alma 2.

De opkuis achteraf is quasi ni-hil, de prijs gemiddeld en als hetmeezit ben je niet al te veel tijdkwijt. Nadelen zijn er ook: niet inelke Alma is er dagelijks spaghettite krijgen, en die van De Valk zitniet alleen vol met rechtenstuden-ten, maar sluit bovendien steeds na14 uur. Een snelle hap rond deavonduren zit er dus niet in.

AfhaalspaghettiHeb je geen tijd om zelf naar dewinkel te gaan en om ingrediëntente kopen? Heb je evenmin zin om

moeders spaghetti in de microgolf-oven te proppen of kan zij gewoonniet goed koken? Voor de luie stu-dent is er nog altijd afhaalspaghetti.

Werkwijze: stippel vooraf jeroute uit. De afstand die je moet lo-pen van de takeaway naar de plaatswaar je het opeet, kan zijn invloedhebben op de warmte van de pasta.Denk ook maar niet dat je sliertenvol saus naar binnen kan zuigen opeen overvolle bus, tenzij je een ladyof een vagebond bent.

Dichtst bij het Veto-hoofd-kwartier vinden we de Past-à-Porter, vlakbij Fiere Margriet.Naast een woordspeling is er eenruime keuze tussen pasta’s en zelfsdesserts. Na amper één minuutstaan we terug buiten met eendampende pot spaghetti bolognai-se, een potje gemalen kaas en weg-werpbestek. Qua tijdsduur ensmaak is dit een topper, maar hetprijskaartje van zes euro maakt datwe hopen ook een gouden WillyWonka-ticket te vinden.

Een lekkere afhaalspaghetti isideaal tussen twee lessen door. Ennog belangrijker: je moet niets af-wassen.

BesluitRekening houdend met de ver-schillende variabelen die wij han-teerden, kan men zeggen dat spa-ghetti à la mamma de beste is:spotgoedkoop en vrij snel te berei-den. Wat je smaakpapillen beslis-sen, is echter niet onze zaak, voorons part mag papa ook boven dekookpot hangen.

Christoph Meeussen |

Wie niet met de auto naar het werkmoet, maar toch af en toe een autonodig heeft om naar optredens, fa-milie of winkel te gaan, kan sindsenkele jaren beroep doen op de wa-gens van Cambio, een autodeelsys-teem over heel België.

“Het principe is simpel,” zegtGeert Gisquière, manager vanCambio Vlaanderen. “Iedere gere-gistreerde gebruiker kan op elkmoment een wagen reserveren.Meestal is er altijd meteen eenwagen beschikbaar, zodat je ietslater meteen kunt vertrekken.”

De kracht van het autodeelsys-

teem zit erin dat je de kosten die el-ke auto met zich meebrengt, ver-deelt over verschillende gebruikers.Gisquière: “Heel wat gezinnenhebben één of meerdere wagensvaak voor de deur staan, terwijl dieslechts enkele keren per week ge-bruikt worden. Je betaalt dan deaankoopprijs, belastingen, verze-keringen en onderhoud voor de he-le tijd, terwijl die auto ook perfect

door andere mensen gebruikt kanworden. Bij ons systeem worden diekosten over alle gebruikers verdeeld,wat voordeliger is voor iedereen.”

KostprijsVolgens berekeningen van de

organisatie betaalt een gemiddeldgezin 325 euro per maand aan zijnauto. De gemiddelde Cambioge-bruiker betaalt iets meer dan eenvierde van dat bedrag, ongeveer 90euro. Maar gaat de vergelijking he-lemaal op? “Je zal bij ons wel heelwat mensen vinden die de autominder nodig hebben dan gemid-deld. Maar bij heel wat van henzien we dat er ook net bewuster

wordt omgegaan met hun autoge-bruik, waardoor uiteindelijk hunfactuur sowieso daalt,” bevestigtGisquière.

Er zijn echter een aantal be-perkingen. De belangrijkste ervanis dat het cambiosysteem wellichtniet overal toepasbaar is. Doordatde stad goede alternatieve ver-voersmogelijkheden biedt, is hetnut van een auto daar sowieso al

beperkt. Voor wie in meer lande-lijke streken woont, is de drempelom met het openbaar vervoer bij-voorbeeld te kunnen gaan werken alveel groter. De organisatie beseftdat, maar probeert toch ook alvastprojecten op te starten in randge-meenten. Gisquière: “In Leuvenhebben we binnen de ring momen-teel twee standplaatsen, en nog eenstwee op de ring zelf. Naast de stand-plaats die er nu al is in Kessel-Lo,voeren we momenteel ook onder-handelingen om ook in Heverleeeen standplaats te openen. Zodradie klaar is, beginnen we overigensweer naar nieuwe mogelijke plek-ken te kijken.”

GeitenwolWanneer gekeken wordt naar

wie het autodelen gebruikt, valt opte merken dat dat niet enkel gei-tenwollensokkendragers zijn. Alswe kijken naar de motivatie van dechauffeurs, dan zien we heel watmensen die rijden vanwege het fi-nanciële voordeel. De steeds duur-der wordende brandstof is daarbijzeker een extra motiverende factor.We zien dat we zo — en via mond-tot-mondreclame -een gebruikers-bestand hebben uit alle lagen vande bevolking.

Voor een deel van de gebrui-kers is ook een ecologisch aspectbelangrijk. Momenteel rijden er inVlaanderen een 73-tal cambiowa-gens rond, gezamenlijk gebruiktdoor ongeveer 6300 mensen. Hetaantal wagens dat daarmee van deweg blijft, wordt tussen 570 en 870geschat, ongeveer het tienvoud er-van. “Als je weet dat bijna 20 pro-cent van onze ecologische voetaf-druk gaat naar de fabricatie van

een wagen, dan is dit een goedezaak, bovenop het feit dat autode-len door een bewuster rijgedrag so-wieso al winst oplevert,” aldusGisquière. Daarenboven koopt deorganisatie steeds milieuvriendelij-kere wagens aan. Zo zullen in Gent

binnenkort heel wat modellenrondrijden die minder dan 99gr/100 km CO2 uitstoten.

Ook Veto maakt sinds kort gebruikvan Cambio. Waar de verdelingvan dit blad vroeger gebeurde metwagens van een privéverhuurfir-ma, gebeurt dat binnenkort met eenbestelwagen van het autodeelbe-drijf. Zo werkt ook Veto mee aan -een bewust omgaan met de auto.

Bijna 350 cambiogebruikers in Leuven

“700 auto’s minder op de baan”

Veto vergelijkt (1): spaghetti

Het spaghettiarrestDe vrije markt doet zijn ding, de wereld is een jungle vol keuzes,de informatiekost swingt de pan uit en steeds opnieuw neemt deverdwaasde cliënt de verkeerde keuze. Niet langer: om de vierweken reikt Veto de arme student de hand om hem te redden uithet wrede kapitalisme. Vergelijkend onderzoek van deze week: dezuiverste methode om spaghetti te eten.

prijs p.p. tijdsduurSpaghetti à la Mamma Genen rotten frank 10 minDoe-het-zelver €1,43 1u22minAfhaalspaghetti €6 1minAlma €2,60/€3 30sec (kan hevig oplopen)

Iedereen heeft het al wel eens een keer meegemaakt. In God-weet-welke stad speelt die ene indie-rockband waarop je al ja-ren wachtte, maar een concert durft wel eens uitlopen en delaatste trein, die is dan weg. Het openbaar vervoer dekt voor-lopig niet alle noden, maar gelukkig zijn er alternatievenvoor wie geen dure eigen auto wenst te kopen, maar wel devrijheid van vervoer nodig heeft.

“Een autodeelauto kost jeper maand gemiddeld 90euro, een gewone 325”

(Ch

rist

oph

Meu

ssen

)

Sociaal & Student 5veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008

Christoph Meeussen & MaudOeuyen |

“In het verleden waren er al eenaantal mobiliteitsproblemen,”meent Joost van Damme, bevoegdcoördinator aan het UZ Leuven.“Zo kon je vroeger voor 25 euro permaand parkeren, wat een pakgoedkoper is dan een garagebox ofparkeerplaats te huren binnen dering zelf. Een ander probleem datwe hebben aangepakt is de grotestroom studenten die de bushalte

aan Gasthuisberg neemt en dan viade gebouwen zelf naar hun faculteittrok, wat zorgde voor logistiekeproblemen. Nu vragen we hen af testappen aan de halte van hetLemmensinstituut.”

DebatHoewel op bepaalde internetsitesals Facebook klachtengroepen alspaddestoelen uit de grond rezen,bleef de opkomst van studentenveeleer beperkt. Maarten Verbiestis medewerker bij de Dienst Stu-

dentenvoorzieningen van deK.U.Leuven. Hij zag een grote inte-resse bij de aanwezigen, maardenkt dat het debat pas de aan-dacht zou kunnen krijgen die hetverdient wanneer het binnen dering zou worden gehouden.

Nochtans werden op het debateen aantal interessante puntenaangehaald. Zo pleitten enkele stu-dentenvertegenwoordigers — tenpersoonlijken titel — voor een soortjoker bij studenten, waarbij ze bijeen eerste inbreuk een waarschuw-ing zouden krijgen met informatieover vaak gemaakte begin-nersfouten. “Onaanvaardbaar,”vond een ander publiekslid, “Wegeven studenten toch geen vrijbriefzolang ze niet een keer gepakt wor-den?”

Anderen klaagden de kwaliteitvan het wegdek of de signalisatie,terwijl fietskoerier en ervarings-deskundige Dirk Delvaux pleit voormeer harmonisatie van een aantalregels. Zo vindt hij dat overal (metuitzondering van de Tiensestraat)tweerichtingsverkeer voor fietsersmogelijk moet zijn. En ook hetsysteem van winkelwandelstratenis te ingewikkeld. In sommigeervan mag je constant fietsen, inandere tussen bepaalde uren, en insommige helemaal niet.

De politie en stad hebben weetvan “vaak verwarrende verkeers-borden of andere signalisatie enprobeert in de mate van het moge-lijke daar iets aan te doen”. Deklacht over eenduidigheid vindenze onterecht: “Het is net op vraag

van fietsers dat we hen hebben toe-gelaten tijdens bepaalde uren. An-ders mochten ze er helemaal nietfietsen.” Tweerichtingsverkeer voorfietsers veralgemenen noemden ze‘totaal onmogelijk en gevaarlijk.’

TiensestraatHet probleem van de Tiensestraatzou wel eens kunnen worden opge-lost met een andere denkpiste diede stad aan het bekijken is. Erwordt gedacht er aan om met deheraanleg van het Fochplein — metondergrondse fietsenparking — deTiensestraat al dan niet gedeeltelijkom te vormen tot een winkelwan-delstraat, met eventueel een fiets-strook en een beperkte toegangvoor bijvoorbeeld hotelgasten.

Een laatste voorstel — dat allanger ter tafel ligt — werd ook op-nieuw aangehaald: Zone 30 binnende gehele ring. Vzw Velo reageertalvast positief, gezien zij op enkelejaren een verdubbeling van hetaantal fietsers verwachten.

Jurgen D’Ours |

Met een knalgeel karretje, wind- enwaterdichte kledij, maar vooral metmet veel goesting dokkert sinds ap-ril 2008 een fietskoerier over deLeuvense wegen, met zaken alsbloemen, brieven en pakjes. Als hetmoet levert hij binnen de 45 minu-ten af aan de aan de andere kantvan Leuven.Veto:: Hoe word je fietskoerier inLeuven?Dirk Delvaux: «Om bekend teworden, moest ik stevig promotievoeren, met visitekaartjes en eenwebsite, maar de meest effectieve

reclame zijn de leveringen zelf.Vroeger gaf ik aan de voordeur m’nkaartje af, nu haal ik de pakjes aande achterdeur bij de magazijnierzelf af. Dan zien mensen: “Zo’nfietskoerier, dat werkt echt!”»

«Zo ook gisteren: na eenbloedafname kwam de verantwoor-delijke zeggen dat ik in de toekomstmisschien bloed zou kunnen rond-brengen tussen Gasthuisberg enhet Heilig Hartziekenhuis. Mensenbeginnen de mogelijkheden en de

voordelen van een fietskoerier in tezien - al blijft de auto erg hard inge-burgerd.»

«In Leuven zegt zelfs LouisTobback dat de binnenstad weerdichtslibt. Terwijl ze in hun autostilstaan, zien mensen mij voorbij-rijden. In dat opzicht: hoe meer file,hoe liever! En het is een job mettoekomst: in het buitenland zijn eral erg succesvolle projecten.»

RandonneurVVeettoo:: Hoeveel kilometer leg je af?DDeellvvaauuxx: «Dat varieert sterk tussen20 en 50 km. Maar als ik de heledag zou fietsen, kan dat verdubbel-

en. Maar het is een hobby van me,dus dat valt goed mee. Zo rijd ik bij-voorbeeld liever lang dan snel. Wie-lertoeristen die constant 40 rijden,hou ik niet bij, maar ik zou wel 300kilometer meer fietsen dan hen. Zo-als vorige week, toen ik als randon-neur nog met Nederlandse fiets-koeriers ben gaan fietsen. We leg-den 380 km af in 24 uur. Het ispuur voor het plezier. Ik zal dan ookniet snel iemand aannemen als ikde dispatching zou moeten doen.»

BoetesVVeettoo:: Ben je al staande gehoudendoor de politie?DDeellvvaauuxx: «Ik houd me steeds meeraan de regels, ook al kloppen ze opbepaalde plekken in het Leuvenseniet. Maar dat geeft nog niemandhet recht ze te negeren.»

«Zo mag je in de ene straat alsfietser in beide richtingen rijden, inde andere niet. Dat is niet volgensde wet. Ik ben ervan overtuigd dathet, behalve voor de Tiensestraat,beter zou zijn om voor fietsers twee-richtingsverkeer toe te laten. Zulkezaken speel ik overigens regelmatigdoor naar schepen Robbeets (be-voegd voor Openbare Werken, red.)in de hoop dat er iets aan gedaanwordt.»

«Graag zou ik aan het beginvan het academiejaar meer sensibi-lisatie zien, en niet meteen boetes.Je moet nieuwe studenten fietsengewoon laten worden. Weet je, ikmoet bijna even vaak mijn remmendichtgooien voor fietsers als voorauto’s.»

«Na die periode moet je je ge-woon aan de regels houden, en nietbeginnen met petities rond te stu-ren. Na Nieuwjaar heb je als stu-dent toch geen reden meer om niette weten wat mag en wat niet, enzeker al niet om door het rood te rij-den. De hoogte van de boetes is dannog een andere zaak. Die zoudennaar beneden moeten.»

Elke twee weken onderzoektVeto voor u wat er zoal gratiste rapen valt in Leuven. Wieklaagt er nog over de stijgingvan de levensduurte?

Ruben Bruynooghe |

Het is zondagavond, een trein laatons wat verweesd achter te mid-den van de Leuvense verkeers-jungle. Er is geen fiets die onsstaat op te wachten en het gewichtvan veel te veel spullen die thuisonder bezorgde weeklachten inonze rugzak zijn geramd weegtzwaar op onze zielige schouders.Het regent nog net niet, maar alsbinnen enkele minuten de hemel-sluizen openbarsten zou ons datniets verbazen. Net wanneer wewat zuchtend en blazend het liefstzouden gaan neerzitten in de gootom daar wat zielig te zitten wezen,tasten we in onze zak. Een recht-hoekig object dat onze vingertop-pen raakt wijzigt ons humeur ge-voelig: een eerder bezoek aan deuniversiteitshallen heeft ons nietalleen een agenda, maar eveneenseen buskaart voor studenten op-geleverd. Jolig lachend met onzekameraden strijden we naar dedichtstbijzijnde bushalte alwaareen hoogst gezellige maar vooralgratis rit naar zowat overal inLeuven staat te wachten.

Dit gigantisch project dat er-voor zorgt dat de bussen inLeuven het hele jaar door bevolktblijven is natuurlijk niet voor ie-dereen gratis, elke keer de bus-kaart voor studenten door het ont-waardingsysteem glijdt, hangtdaar een prijskaartje van 33 centaan vast. De helft daarvan wordtdoor de stad Leuven betaald, deandere helft is voor rekening vande onderwijsinstelling waaraan degebruiker studeert. Jan Paesen,mobiliteitscoördinator van deK.U.Leuven, weet ons te zeggendat dit jaar naar schatting 1,9 mil-joen ontwaardingen zijn geregis-treerd bij De Lijn: “Al vanaf hetbegin van het project in het acade-miejaar 2000-2001 neemt ditaantal alleen maar toe”. Dat dit ten

koste zou gaan van het fietsge-bruik wil hij evenwel niet gezegdhebben: er worden steeds meerfietsen verhuurd, de stijgende lijnin busgebruik is dan te verklarendoor het stijgende studentenquo-tum. Bij Velo Leuven zien ze ookweinig andere relevante verklarin-gen voor dit fenomeen: “Volgensonderzoek van de dienst voor stu-dentenvoorzieningen daalt defietsbeweging van de Leuvensestudent, maar toch zien we dat hetfietsverhuur steeds toeneemt.Waarschijnlijk willen de studen-ten hun vervoersmethode kunnenkiezen en selecteren ze dan maarnaargelang de omstandigheden.Natuurlijk komen er ook steedsmeer studenten in het geheel bij.”

ZwartrijdenDe buschauffeurs zelf zien niet alte veel problemen: “Ik rijd evengraag rond met studenten als metandere mensen, ze zijn allemaaleven sympathiek. Het is inder-daad wel zo dat ik soms niet zogoed begrijp waarom ze op de busstappen: voor tweehonderd meteris dat toch helemaal niet de moei-te? Je zou toch denken dat zo’njonge mensen een beetje meerenergie hebben.” Opmerkelijk isdat de laatste tijd steeds meermensen in de bus nog een kaartjemoeten betalen: “Dat zijn dan in-derdaad vooral 65-plussers diehun kaartje vergeten zijn, of stu-denten van buiten Leuven dieéénmalig hier de bus nemen, maarik merk de laatste jaren toch eenstijging in aantal.”

Controleurs van de Lijn ten-slotte zijn algemeen genomen ooktevreden: “Het fraudepercentageis serieus gedaald nu we meer con-troles hebben ingevoerd, we spre-ken dan van één tot vier percentzwartrijders”

Wat wij vooral onthoudenvan dit verhaal is dat we, om onsinschrijvingsgeld terug te krijgen,een goede 3300 busritten zoudenmoeten ondernemen. Voorlopigstaat onze teller nog op negen.

Gratis (2): Rondhossen met debus

De weg van deminste moeite

Beroepsfietser in Leuven

“Zo’n fietskoerier werkt echt!”

Verrassende plannen op debat ‘Dag van de Mobiliteit’

Tiensestraat winkelwandelstraat?Drie jaar geleden begon het Universitaire Ziekenhuis Leuven(UZ Leuven) met de organisatie van een jaarlijkse ‘dag van demobiliteit’. De roep om een meer algemeen mobiliteitsplan zor-gde ervoor dat ook de K.U.Leuven en de KHLeuven mee op dekar sprongen. De dag eindigde met een debat waarin een aantalerg interessante voorstellen werden geformuleerd.

“Met Dirk. Oké, komt in orde. Tot straks!” Fietskoerier DirkDelvaux stopt de oortjes van zijn handsfree-GSM weg in hetGSM-zakje. “Zes euro voor een levering, daarvoor kan je tochgeen werknemer, auto, verzekering en benzine betalen?”

“Hoe meer file, hoe liever!”

Was er nu maar een

schoenenwinkel in de buurt

Tiensestraat winkelstraat?

Internationaal |6 veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008

Bet Bosselaers |

AAnnddrreeuu eell VVaalleenncciiaannoo: «Ik werk alzes maanden in een bedrijf inTienen, maar het leek me beter mein Leuven te vestigen. Tienen is im-mers klein en er valt minder te be-leven. Ik ben industrieel ingenieurvan opleiding en werk op een afde-ling waar ze — en nu ga je zeker la-chen — ruitenwissers ontwerpen.Schrijf maar op dat je het heel inte-ressant vindt!»

VVeettoo:: Je bent dus geen ‘echte’ Eras-musser?AAnnddrreeuu: «Het is een soort ‘private’Erasmus, ik ben hier met deLeonardo-beurs. Met het werk datik hier doe, beëindig ik mijn oplei-ding.»VVeettoo:: Heb je het naar je zin inLeuven?AAnnddrreeuu: «Enorm. De eerste dagdat ik hier was, zocht ik een kot eneen jongen nam me mee naar zijnhuis en legde me meteen uit hoe

kotnet werkte, zodat ik op diemanier verder kon zoeken.Iedereen was zo vriendelijk, datvond ik geweldig.»VVeettoo:: Hoe goed is je Nederlands?AAnnddrreeuu: «Ik ken ‘danku’, ‘alstu-blieft’ en ‘dinsdag’, ‘woensdag’. Dante weten dat ik de dagen van deweek ken omdat ik m’n treinpasmoet invullen. Ik heb vooralmoeite met de klemtonen; dieverschillen erg van het Spaans.»VVeettoo:: Spanjaarden in Leuvengeven vaak de indruk ‘samen teklitten’. Hoe komt dat?AAnnddrreeuu: «Dat komt vooral omdatwij Spanjaarden een manier heb-ben van uitgaan, van bepaalde din-

gen doen, die erg de onze is. Ander-en vinden dat vaak raar. We blijvengraag plakken tot in de vroege uur-tjes, maar ik heb een aantal Fransevrienden die gewoon om twee uurnaar huis gaan en veel meer ‘geor-ganiseerd’ zijn. We zijn gewoonzoals we zijn.»

BierDat Andreu een typische Span-jaard is, steekt hij dus niet onderstoelen of banken.AAnnddrreeuu: «Ik pas me ook niet aanaan het Belgische etensuur. Voormij geldt nog steeds 23:00 voor hetavondeten (lacht). Wat ik wel kanzeggen over België is dat het bier

en de chocolade hier geweldig zijn.De mensen zijn ook mindergesloten dan ik gedacht had.»VVeettoo:: Mis je je thuisstad Valencia?AAnnddrreeuu: «Uiteraard mis ikValencia. Leuven bevalt me zeer,maar de zon en het strand vanSpanje zijn onvervangbaar.»VVeettoo:: Wat wil je van België gezienhebben op deze zes maanden?AAnnddrreeuu: «Elk weekend ga ik naarBrussel, daar heb ik een paar vrien-den wonen. Leuven is immersmaar ‘leeg’ tijdens de weekends enomdat dat de enige vrije tijd is dieik hier heb, wil ik ervan profiterenom alles gezien te hebben.Antwerpen wil ik ook zeker nogbezoeken. Bovendien blijken allegoede rockconcerten daar plaats tevinden, het lijkt wel de hoofdstadvan Europa. In Brugge ben ik algeweest, maar dat vond ik tetoeristisch en eerder kitscherig.»

Eric Laureys |

VVeettoo:: Waarom komt u nu met ditboek?RRuuddii VVrraanncckkxx: «Omdat volgens mijde oorlog op een keerpunt is geko-men. Persoonlijk wou ik de oorlogafronden in mijn hoofd, er eenplaats aan geven. Iedereen die ik inIrak gekend heb, is ofwel dood of-wel vermist ofwel gevlucht. Datheeft me op een ingrijpende maniergeraakt.»

Exhibitionisme«Ik wil duidelijk maken wat

oorlog met mensen doet. Ten eerstewil ik dat de mensen de oorlog be-grijpen. Wat zijn de gemaakte blun-ders, hoe moet het nu verder? Tege-

lijkertijd wil ik dat de lezer beseftdat oorlog om mensen draait. Toenik het bericht hoorde dat één vanmijn vrienden (Yassim, red.) wasvermoord, begon dit boek vorm tekrijgen. Ik wou iets doen met allemensen die ik daar gekend heb. Ikheb velen gecontacteerd om mebrieven te schrijven over hoe zij deoorlog ervoeren.»

«Elk hoofdstuk begint met eenfoto van diegene waarrond hethoofdstuk draait. Het spijtige is datik geen goede foto van Yassim hebNa heel wat zoekwerk kwam enkelzijn oude pasfotootje bovendrijven.Spijtig, maar ook sprekend voorhem en zijn karakter. Hij was ie-mand die altijd op de achtergrondbleef.»

«Mensen mogen weten wat dieoorlog doet met mensen van ginds,maar ook wat die gedaan heeft metmij. Dat is exhibitionisme van mijnkant. Dit boek is een reflectie vanwat ik al twintig jaar doe. Ik denkdat als ik het niet had geschreven,het zeer moeilijk was geweest omopnieuw naar daar te gaan. Ik beneen paar weken geleden naarKandahar geweest en ik voelde meer als herboren. Eindelijk terug diespanning en die intense manier vanleven!»VVeettoo:: Is het hoofdstuk Irak voor uafgesloten?VVrraanncckkxx: «Zeker niet. Ik zou er noggraag dingen gaan doen. Maar deintensiteit van de oorlog is weg. Deaandacht verschuift vooral naarPakistan en op termijn Iran.»VVeettoo:: Is het gevaar in Irak dangeweken ?VVrraanncckkxx: «Het is afgenomen, maarIrak blijft één van de meest gevaar-lijke plekken die men zich kan in-denken. Meer en meer Irakezenpraten over een eventuele oplos-sing. Dat betekent dat ze in hunhoofd ruimte hebben gemaakt voorvrede. Een burgeroorlog is echteronvoorspelbaar. Kijk maar naarLibanon waar het geweld af en toeweer oplaait.»VVeettoo:: Hoe vaak bent u in Irak ge-weest?VVrraanncckkxx: «Alleen al tijdens de oor-logsjaren was ik er acht maandenals je alles samentelt. Dat is veel,Russische roulette als je erover na-denkt. In vijf jaar Irak zijn er im-mers meer journalisten vermoorddan in pakweg twintig jaarVietnam.»VVeettoo:: Krijg je een dégoût van al dieoorlogen?VVrraanncckkxx: «Ja, uiteraard. De eerstezin die ik voor dit boek geschrevenhad is uiteindelijk de laatste gewor-den: “Ik ben een handelaar in mise-rie.” Fair enough, maar geen hande-laar in oorlog. Er is een Frans ge-zegde: Si tous les dégoûtés s’envont, il n’y a que les dégoûtants quirestent. Mijn job heeft dus wel de-gelijk een nuttig effect. En het geeftme iets terug: intensiteit. Angst.»

SpeelgoedoorlogVVeettoo:: Is die angst overal dezelfde?VVrraanncckkxx: «Alle oorlogen zijn abso-luut verschillend. Als je de intensi-teit kent die ik heb meegemaakt inIrak, wordt alles wat daarna komtin een ander perspectief geplaatst.Ik ging bijvoorbeeld naar Libanon

en dat leek voor mij als journalisteen speelgoedoorlog. Daar krijgtmen strooibriefjes om te vertellendat er een bom op komst is. In Irakkon je bij wijze van spreken om devijf minuten gekidnapt of onthoofdworden.»VVeettoo:: Voelt u zich als oorlogscorres-pondent soms onkwetsbaar?VVrraanncckkxx: «Dat mag je nooit doen.

Mijn allereerste opdracht was inRoemenië. Ik wist totaal niet wathet betekende om journalist te zijnin oorlogstijd. Ik heb er voor heteerst iemand zien doodschieten. Jeziet iemand schieten en iemandvallen. Je denkt dan nog dat je zoalsin de films gewoon achter een paalkan gaan staan om veilig te zijn.Toen is ook een collega van de com-merciële omroep VTM doodge-schoten op een andere plek. Dandrong die angst echt tot me door. Eris een verschil tussen schrik krijgenen angst hebben. Echte angstheerst in Irak. En echt gevaarlijkwas het bijvoorbeeld ook inKandahar in Zuid-Pakistan. Wetwijfelden of het wel veilig was omnoordelijk te reizen. Toch vatten wede reis aan. De inzittenden van dewagens die de volgende dag ver-trokken waren minder fortuinlijk.Zij beslisten om te wachten tot wijop onze bestemming arriveerden,om te zien of de route veilig was.Toen zij gingen werden ze tegenge-houden en afgemaakt doorMoedjaheddin. Het lot zeker?»VVeettoo:: Ervaart u in België een leegte?RRuuddii VVrraanncckkxx: «In omstandighe-den die heel cruciaal zijn merk ikdat alles trager begint te gaan. Eensterug hier, kan je niet met zulke in-tensiteit leven. Hier ben ik altijdmet mijn hoofd ergens anders. Ikkan dat moeilijk omschrijven, het isalsof ik hier als een computer instandby modus rondloop. Ik hebbeide nodig, als ying en yang. Mijnvakanties breng ik door in Umbrië(Italië, red.) waar ik tien jaar gele-den een oud krot heb gekocht. Daaris het stil. Ik zit daar, lees en zwijg.»VVeettoo:: Wat denkt uw familie van uwIrak uitjes?

VVrraanncckkxx: «Dit is mijn job, wat medrijft. Het is alles of niks. Ik benniet getrouwd, maar mijn oudersvoelden zeker in het begin mee metmij. Ik denk niet dat dat helemaalwent voor hen. Ze weten dat ik echtmijn best doe om veilig te zijn. Oor-logsreporters zijn geen cowboys zo-als vaak wordt gedacht. Onze geva-rengrens ligt misschien wel iets ver-

der. Vaak gebeuren er dingen waar-van je op het moment zelf niet be-sefte hoe gevaarlijk het was om opdie plek te zijn.»VVeettoo:: Waarom doen mensen elkaargruwelijke dingen aan?VVrraanncckkxx: «Dat vraag ik me elke dagaf, echt waar. Waarom maken men-sen anderen af die ze nog nooit ge-zien hebben? Waarom gruwel engeweld? Het spijtige is dat ik vaakteveel mensen begrijp die oorlogvoeren.»VVeettoo:: Is het moeilijk om onpartijdigte blijven?VVrraanncckkxx: «De mensen die ik kendewaren op geen enkele manier bijmilities betrokken. Ze kwamen welvan verschillende achtergronden.Ik had Koerden, Sjiieten enSoennieten in mijn vriendengroep.Op sommige avonden zaten we al-lemaal samen in mijn appartement.Zonder elkaar de kop in te slaanwelteverstaan. Dat werkte perfect.Toch ben je op een zekere manierook partijdig, maar dan tegen hetgeweld dat zich afspeelt. Aan diepartijdigheid kan en wil ik niet ont-snappen.»

Rudi Vranckx schrijft boek over Irak

“Ik begrijp zoveel mensen die oorlog voeren”

Postvak In (3): Andreu el Valenciano

“Wij Spanjaarden zijn zoals we zijn”Een speciaal volkje, die Spanjaarden. In Leuven zijn ze dan ookmakkelijk te herkennen. Niet alleen door hun uiterlijk, maarook door hun voortdurend geratel op straat, hun enthousiasmeen de feeststemming die altijd aanwezig is.

Je zou op den duur gaan denken dat hij zelf de lont aan elkMidden-Oosters kruitvat steekt. Niets is minder waar. Als oor-logsjournalist is Rudi Vranckx (VRT) een bevoorrecht getuigevan gruwel en geweld. In Irak maakte hij vrienden en verloor zeweer door haat en kogels. Voor hen schreef hij het boek ‘Stemmenuit de oorlog.’

“In vijf jaar Irak zijn erimmers meer journalistenvermoord dan in pakwegtwintig jaar Vietnam”

(Ch

rist

ine

Lau

reys

)

7veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008 Cultuur |

Jeroen Deblaere |

Wie zich bij het binnengaan van dezaal verlekkerd had op een traditio-neel toneelstuk zal ongetwijfeld on-tevreden naar huis gegaan zijn. Het

stuk opent met een lange opsom-ming van artiesten en hunsterfdatum. Dan al beseft de toe-schouwer dat hij zijn ambities om“het verhaal” te begrijpen mag op-bergen. In plaats van een coherent

geheel met interessante plotwen-dingen, enkele liefdesverwikkeling-en en een gelukkige afloop serveerthet Antwerpse gezelschap De Tijdons een aaneenrijging van verhalen.Het ene verhaal na het anderewordt op ons afgevuurd; van eenonnozele grap over een anekdoteuit het leven van Kafka tot een tele-foongesprek tussen oud-geliefden.Soms brengen beide acteurs slechts

fragmenten of aanzetten, dan weerlaten ze toe wat langer te vertellen.

PostmodernDelnaet en Vandervost wijzen erons voortdurend op dat wat zebrengen verhalen zijn. Opmerking-en als: “vertel nu toch gewoon hetverhaal” zijn schering en inslag.Deze taal- en verhaalgevoeligheidspeelt een belangrijke rol in het

stuk dat beide acteurs opvoeren.Meer zelfs, het is het uitgangspuntvan de achterliggende filosofie. Ineen van de verhalen zit de gedachtedat het leven van de gewone mens— van jou en mij — ook maar eenverhaal is; een vertelling die enkelvrienden en familie na je overlijdenslechts met moeite onthouden. Deabsurde, doch komische oplossingis het aangaan van een biografiever-zekering waardoor je verhaaleeuwig blijft leven.

Het mag duidelijk zijn dat ditstuk doordrenkt is van een postmo-derne visie op het leven en de wer-kelijkheid. Niet alleen de klemtoonop het verhaal an sich is hier eengoed voorbeeld van, ook het bijnaprogrammatische mengen vanhoge cultuurvormen met populairecultuur past perfect binnen diepostmoderne traditie.

PasséDie postmoderne traditie kan even-wel een bron van ergernis zijn, wanterg vernieuwend zijn die opvatting-en al lang niet meer. Toegegeven,Paul Auster is een postmodernschrijver en het is dus moeilijk omer iets anders mee te gaan doen.Het moet echter toch mogelijk zijnvoor een toneelgezelschap als DeTijd om met het werk van Austeriets anders te doen dan het toepas-sen van enkele postmodernetheatertrucjes. Wanneer beide ac-teurs tijdens het stuk glaasjes portoaan het publiek uitdelen om zo debarrière tussen acteur en publiek tedoorbreken, is dat niet echt wereld-schokkend. Dergelijke verplichtenummertjes zijn niet meer innova-tief, waardoor het er soms gaat oplijken dat het stuk gemaakt is vol-gens een handleiding voor postmo-dern theater. Dat kan storendwerken.

Door het verhaal te thematise-ren, krijgt het hele stuk — maar ei-genlijk ook het oeuvre van Auster— een steriele indruk. De verhalendie verteld worden, doen er niettoe; ze worden gebruikt om na tedenken over wat een verhaal is. Alskijker kan je nooit écht geraaktworden, want nog voor je emotiesaangesproken worden, besef je al:dit is maar een verhaal.

Daartegenover staat dat dezware thematiek goed afgewisseldwordt met grappige passages. Doorde lichte toon is het geheel goedverteerbaar. Bovendien zijnDelnaet en Vandervost rasvertel-lers. Ze kunnen als geen ander metweinig woorden een situatie tot le-ven wekken.

De Tijd is er met dit toneelstukzeker in geslaagd de teksten vanAuster te vertalen naar het toneel.Of het anno 2008 de toeschouwernog heeft kunnen verrassen, is ech-ter een ander verhaal.

Een vervolgverhaal door Pieter Fannes

De Tijd speelt ‘Auster/it don’t mean a thing if it ain’t got that swing’

“Voor mij is dit ook een verhaal”Twee volle jaren ploeterden Jurgen Delnaet en Rosa Vandervostin het werk van de Amerikaanse schrijver Paul Auster. Vorigeweek brachten deze acteurs met ‘Auster/it don’t mean a thing if itain’t got that swing’ een eigen interpretatie van zijn oeuvre.

Veto zoekt constant nieuwe medewerkers.

Bezoek zeker onze website, en zie op welke manieren je als vrijwiller kan helpen.

www.veto.be

7

Cultuur |8 veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008

Tom Demeyer & Ken Lambeets |

VVeettoo:: Bent u hier al vaker geweest?PPiieett PPiirryynnss: «Ik zou de weg zelfs ge-blinddoekt kunnen vinden. ToenHerman de Coninck na zijn studiesnog enkele jaren in Leuven bleef wo-nen, spraken we altijd hier af. Hijhad er zijn stamkroeg van ge-maakt.»

VVeettoo:: Waar is uw liefde voor litera-tuur ontstaan?PPiirryynnss: «In mijn tijd mocht je Clausniet lezen, maar op de leeslijst vanmijn leraar in de poësis stond welDe Verwondering, en de poëzie-bloemlezing Nieuwe Griffels, Scho-ne Leien van Paul Rodenko. Je moetde juiste leermeester treffen en ik

kwam er twee tegen: eerst hem enlater Herman.»VVeettoo:: Voor Humo interviewde uvaak samen met Herman deConinck. Hoe vulden jullie elkaaraan?PPiirryynnss: «Wanneer ik nu nog eens zoeen interview lees, valt me op datHerman meestal de inleidingschreef. Hij had daar een soort vanaisance in, je herkent die pen vanHerman wel.»

«Ken je die grap van de flikken?De ene kan lezen en de andere kanschrijven. Wij maakten daarvan ‘deene heeft een kater en de andereheeft geen kater.’ Ik heb vaak de nei-ging om een gesprek naar mij toe tetrekken. Herman was veel rustigeren afwachtender in zijn manier vaninterviewen. Hij bereidde de inter-views beter voor. Tijdens het ge-sprek zelf was hij meer timide.»

«Ik herinner me dat we samenbij Herman thuis alles met schaar enlijmpot op rollen behangpapier van

wel twee meter lang plakten. Uitein-delijk bleek dat een interview teworden.»

SlaagkansVVeettoo:: Wat is u het meest bijgeblevenvan uw verblijf bij Humo?PPiirryynnss: «Goh, nu moet ik even ge-schiedenisles geven. Humo surfte indie periode heel erg mee op de be-

weging van mei ‘68. Literaire inter-views vormden een uitzondering.Herman was een fervent bewonde-raar van Rutger Kopland en wouhem graag interviewen. Dat inter-view heeft zeker drie maanden ophet bureau van Mortier gelegen voorhet gepubliceerd werd. Pas nadat weWill Tura geïnterviewd hadden,

werd Kopland gepubliceerd. Erwerd altijd op gehamerd om niet teelitair te zijn. Literatuur mocht,maar ze moest bekend zijn.»VVeettoo:: Nadien stonden jullie samenaan de wieg van het ondertussen op-gedoekte ‘Nieuw Wereld Tijdschrift’(NWT). Is er vandaag nood aan eentoegankelijk literair-cultureel tijd-schrift zoals het ‘NWT’ dat poogde tezijn?

PPiirryynnss: «Wij probeerden naar demaan te grijpen. De eeuwige droomvan Herman was een kruisbestui-ving tussen literatuur en jour-nalistiek te creëren. We zijn nooitverder geraakt dan een oplage van6.000 à 7.000 exemplaren. Hermanhad de verkeerde rekensom ge-maakt. Humo had een oplage van

150.000 exemplaren. Er werktenvijf redacteurs, waaronder hijzelf. Inal zijn onschuld en naïviteit rede-neerde Herman dat bij zijn vertrekhet nieuwe literaire tijdschrift eenoplage van 30.000 bladen zou heb-ben.»

«We leven in een klein taalge-bied. Wat je ook doet, het zal je nooitlukken om tegelijkertijd in Neder-land en Vlaanderen gelezen te wor-den. De kloof tussen die twee cul-turen wordt altijd groter. Vergelijkmaar eens de boekentoptien van DeHaagse Post met die van Knack ofHumo. Dat zijn twee verschillendewerelden. Een blad als het NWThad enkel slaagkansen als het diekloof wist te overbruggen. Dat is onsnooit gelukt.»VVeettoo:: Vroeger was de kloof tussen hetVlaamse en het Nederlandse taalge-bied wel kleiner.PPiirryynnss: «De televisie heeft de kloofuitgediept. Toen ik in Leuven stu-deerde, paradeerde een bepaald deelvan de studentenpopulatie met VrijNederland — dat blad was eenstatussymbool. 40 procent van deVlamingen keek naar Nederlandseprogramma’s. Humo had op een be-paald moment drie corresponden-ten in Hilversum. Het breekpuntkwam er in ‘89 met de oprichting

van VTM. We hadden de Hollandseshit niet meer nodig, plots haddenwe onze eigen shit. Die paradox trefje overal aan. Hoe globaler dewereld, hoe provincialer de cultuur.In tijden van internet is de provinci-ale reflex veel groter dan in de tijdenvan de telegraaf en de postduiven.De dorpspomp is het centrum vande wereld.»VVeettoo:: Fungeerde een schrijver als

Hugo Claus dan niet als brugfiguurtussen beide taalgebieden?PPiirryynnss: «Claus was de uitzonderingdie de regel bevestigde. Als kosmo-politische schrijver ging hij eerstnaar Parijs, daarna naar de Cinecittàin Italië. Als eminent Vlaams schrij-ver was hij wél in Nederland aanwe-zig. Tegenwoordig kennen ze daar

enkel Verhulst, Lanoye en Hemme-rechts een beetje. Rik Torfs kan ineen string of in een luipaardvelrondlopen op de Grote Markt inBreda rondlopen, niemand zalweten wie hij is. Zo weet hier even-min iemand wie Pauwe en Witte-man zijn.»

ParadoxVVeettoo:: ‘Geen sonnet heeft ooit de koersvan de geschiedenis verlegd’ schrijftErwin Mortier. Ook literatuurwe-tenschapper William Marx heeft hetwel eens over het einde van de litera-tuur. Doet literatuur er nog toe?PPiirryynnss: «Literatuur is zo oud als destraat. Na Auschwitz worden geenromans meer geschreven, was dekreet in 1945. Natuurlijk zal litera-tuur de wereld niet veranderen. Zalkunst de wereld redden? Alleen al

de nutteloosheid die kunst met zichmeedraagt, kan de wereld redden.Met geëngageerde literatuur moet jeuitkijken: boodschappen doe je inde supermarkt en niet in romans.Maar dat betekent niet dat ze onsniets kunnen leren over de mense-lijke conditie en samenleving.»

ProeftuinVVeettoo:: Het afgelopen jaar zijn HugoClaus en Jan Wolkers gestorven.Plots roepen veel mensen dat HugoClaus de grootste schrijver ooit was.PPiirryynnss: «Claus is heel zijn leven langbewonderd en verguisd. Ik weet nietof hij de grootste Vlaamse schrijverooit was, ook al bevindt hij zich inhet rijtje van Van Ostaijen, Elsschoen Boon. Wordt Hugo binnen tienjaar nog gelezen? Met een paar vanzijn boeken behoort hij tot de abso-lute top. Ik kan toch wel zeven à achtabsolute hoogtepunten noemen.»

«Wie er na zijn dood allemaalzijn beste vrienden zijn geworden,dat weet ik niet. De doden hebbenaltijd ongelijk. Komt ervan, danmoet je maar niet sterven.»VVeettoo:: Is het niet ontiegelijk moeilijkom een biografie over Claus te schrij-ven? Hij liegt constant.PPiirryynnss: «Ik zal waarheid en dich-tung niet altijd van elkaar kunnenscheiden. Ik denk dat ik somsgewoon drie versies naast elkaar zalleggen en de keuze aan de lezeroverlaat. Ik zal niet altijd volgens hetboekje van de biograaf werken. Hu-go heeft meer dan één leugen ver-teld. Hugo loog de waarheid. Hetwas een deel van zijn persoon en datzal ik zo laten blijken.»VVeettoo:: Wat is uw favoriete werk vanClaus?PPiirryynnss: «Ik schat Claus’ poëzie hogerin dan zijn romans of toneelstukken.Er wordt te weinig aandacht besteedaan zijn latere werk. Dat was mildervan toon en kende zelfs enige teder-heid. Bundels als ‘De Sporen’ of‘Wreed geluk’ zijn schitterend. Erblijven natuurlijk nog enkele steen-goede romans over, maar Hugoheeft evenzeer veel rotzooi geschre-ven. Hij leefde in die vreemde com-

binatie van het ordinaire en het ver-hevene. Daar vertel ik niets nieuwsmee. Zullen we nog een pintje be-stellen?»VVeettoo:: De oudere generatie schrijversverdwijnt stilaan.PPiirryynnss: Nog twee harde winters oftwee hete zomers en ze is weg.VVeettoo:: Waar ligt volgens u detoekomst?PPiirryynnss: «In Vlaanderen is er metonder meer Verhulst en Mortier veeltalent aanwezig. Ook in de poëziestaan we er goed voor. Soms vlei ikmezelf met de gedachte dat hetNWT daar een grote rol in heeft ge-speeld. Van Tom Lanoye tot CharlesDucal en Bernard Dewulf tot noemze allemaal maar op. Als laboratori-um en proeftuin was het NWT ergbelangrijk. Nu is zo een proeftuinoverbodig geworden. Wie schrijft

die schrijft en daarmee uit.»VVeettoo:: Mis je geen revolutionairen inhet huidige literatuurlandschap?Niemand lijkt zich nog af te zettentegen de gevestigde waarden.PPiirryynnss: «De vadermoord zoals tentijde van de Vijftigers is nog niet in-gezet. Tegen Claus heeft niemandzich ooit afgezet. Ik wacht nog altijdop de eerste jonge schrijver die eenlelijk woord over Lanoye durft zeg-gen. Ze durven niet, ze kijken weluit.»VVeettoo:: Zou dat niet te maken hebbenmet druk vanuit de uitgeverswereldzelf?PPiirryynnss: «De uitgeverswereld onder-scheidt zich in niets van de rest vande samenleving. Ze is vermarke-teerd tot en met, maar dat belet nietdat ook moeilijker verkoopbareschrijvers een uitgever vinden. Jekunt met lede ogen aanzien hoestraks op de boekenbeurs stapels

Piet Huysentruyten, vaginaboeken,Hoe leer ik mijn hond de trap aflo-pen, gevulde Bulgaarse soepen enRik Torfs allemaal zullen verkopen.»VVeettoo:: U heeft veel uiteenlopende din-gen geschreven. U bent zo’n beetje eenduizendpoot.PPiirryynnss: «De eend is ook zo’n beest.Hij kan alles een beetje maar nietsecht goed. Een beetje trappelen metdie poten, tot daar aan toe., maarecht zwemmen kun je dat niet noe-men.Vliegen is ook niet zijn sterkstekant. En als hij loopt, dan waggelthij.»VVeettoo:: Is dat niet wat te bescheiden?PPiirryynnss: «Ik kon wel goed intervie-wen. En ach, zo slecht was het nuook weer niet in die journalistiek.Politiek interesseerde mij altijd indezelfde mate als literatuur envoetballen mij interesseerde. Ik hebwel een paar blinde vlekken. Zokan ik geen molecuul van eenatoom onderscheiden, zelfs met ap-paratuur erbij. Mijn belangstellingwas nogal breed, en dat amuseerdemij. Beetje wispelturig, beetjeoppervlakkig.»Het volledige interview vindt u laterdeze week terug op onze website:www.veto.be

De eend in Piet Piryns

“We probeerden naar de maan te grijpen”Piet Piryns draait al lang mee in de journalistiek. Eerst bijHumo, De Morgen en Vrij Nederland, nu bij Knack. Werd aange-steld als biograaf van Hugo Claus. Zaterdag te gast op het Feest inde Boekerij in de Leuvense stadsbibliotheek Tweebronnen. Evenna tienen wandelt Piryns café De Blauwe Schuit binnen.“Verhuizen we naar de rokershoek?”

“We hadden de Hollandseshit niet meer nodig, plotshadden we onze eigen shit” “Ik wacht op de eerste jonge

schrijver die iets lelijks overTom Lanoye zegt”

“Ik weet niet of Hugo Clausde grootste Vlaamse schrijverwas”

(An

Mo

eren

ho

ut)

“Boodschappen doe je in desupermarkt, niet in romans”

| Cultuur 9veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008

Elisabeth De Schutter &Herlinde Hiele |

Jokke Vanderlinden begon bijCirkus in Beweging, de Leuvensecircusschool. Met de productie-groep WirWar en in de sambafan-fare Lokomotiv volgden de eerstepodiumervaringen. Na de middel-bare school besloot hij zijn kans tewagen in de École Supérieur desArts du Cirque (ESAC). Hij slaagdevoor de zware ingangsexamens enin deze prestigieuze ‘circusuniver-siteit’ leerde hij Benjamin Eugèneen Mikaël Vienot kennen. De enetrampolinist, de andere acrobaat enJokke als jongleur, samen goed voorhet gezelschap Le Bo Trio. BijCirqu’lation Locale zetten ze huneerste voorstelling op poten: Tram-poline Mission 3. Als vliegende su-perhelden brengen ze een uniekecombinatie van jongleren, lucht-acrobatie en straattheater. Na driejaar toeren door Europa voert LeBo Trio deze maand de laatsteTrampoline Mission 3 op. Vorig

jaar staken ze immers een nieuwevoorstelling in elkaar. Rhythm &Beast is meer van hetzelfde, maardan absurder met futuristischeholbewoners als personages.Veto: Hoe begin je aan een voorstel-ling?Jokke Vanderlinden: «Je vertrektvan een aantal basisgegevens, bij-voorbeeld de techniek. In ons gevalgeeft de combinatie van jongleren,trampoline en acrobatie een be-paalde energie. Van daaruit gaanwe beginnen spelen; ritmes en gek-ke personages uitproberen. We im-proviseren en als we merken datiets werkt, bouwen we daarop ver-der. Zo beginnen we dan hele kleinestukjes techniek aaneen te rijgen,waarbij timing en precisie uiteraardvan onvoorstelbaar belang zijn.»Veto: Wat zijn je toekomstplannen?VVaannddeerrlliinnddeenn : «Ik heb heel veelzin om als circusartiest verder tegaan. Ik wil graag nog sociale pro-jecten op gang zetten en zit echt volideeën. Nu ben ik bijvoorbeeld be-zig met artBOEM!, the Circus-

Party-Experience. Dat is een cir-cusfuif, bedoeld om jongerenmet circus te laten kennismaken.Een van mijn dromen is om ooitmet een bus te gaan rondtrekkenin Zuid-Europa en nog verder,om in elk dorp een voorstellingen workshops te geven voor diekinderen daar.»Veto: Waarom ben je circusar-tiest geworden?VVaannddeerrlliinnddeenn : «Circus staatvoor mij in de eerste plaats voorplezier maken, de mensen doen

lachen en een leuk moment latenbeleven. Daarnaast kan je ook eenverhaal vertellen. Net als anderepodiumkunsten is circus een be-langrijk medium om een bood-schap over te brengen. Maatschap-pelijke thema’s hoeven niet alleenin politieke partijen ter sprake tekomen. Het mag ook niet te zwaarworden natuurlijk. Een boodschapdoorgeven is een pluspunt, maarniet echt een must voor mij.»

«Op een podium willen staanheeft altijd wel iets weg van

(twijfelt) egotripperij? Ik zeg nietdat ik een egotripper ben, maar ikheb toch wel graag dat de mensennaar mij kijken en waaw zeggen.Op een podium staan en achterafapplaus krijgen, dat geeft echt su-perveel voldoening.»

Aanschouw dit mooie drietal opwww.lebotrio.be en laat je overwel-digen door circusacts op 17 oktoberin de Lido (www.artboem.be).

Silke Loomans |

Regisseur Stephen Walker isduidelijk sterk onder de indrukgeraakt van Young@heart enmaakte daarom deze documen-taire, waarmee hij de kijker vanhetzelfde oordeel over dit koorwil overtuigen. Hij volgt hentijdens de voorbereiding voor hunuitverkocht concert. Zes wekenlang wordt er naar lieve lustgerepeteerd onder leiding van desympathieke Bob Cilman, eenvijftiger die de senioren met harten ziel dirigeert. Hun playlistbestaat uit oude klassiekers, maarBob probeert hen met veel door-zettingsvermogen ook warm temaken voor nummers die nietdateren van hun generatie.

De groepsleden, die duidelijkeen familie vormen, delen lief en

leed, ook met de kijker. Door re-gelmatig in te zoomen op hetleven van enkelingen uit de groepwordt het duidelijk waarom ditkoor bestaat. Hoewel het gaat omeen zeer diverse groep, hebben zeallemaal iets gemeen: een sterkemotivatie om niet toe te gevenaan hun leeftijd, zoals de titel alsuggereert. In telkens maar en-kele minuten tijd leer je elk lidkennen en respecteer je hun vaakietwat vreemdsoortige kijk op hetleven. Bovendien krijgt de kijkerveel minder schrik om zelf oud teworden.

Natuurlijk kampt een derge-lijk koor ook wel met problemen:gezondheidskwalen zijn op dezeleeftijd geen uitzondering en ookhet geheugen wil niet meer altijdmee. Een lied brengen waar wel71 keer het woord can in voor-

komt is niet voor iedereen eeneenvoudige opdracht. Deze pro-blemen worden vaak leuk inbeeld gebracht. Toch krijg je somshet gevoel dat je even naar een ty-pische Amerikaanse realityreekskijkt. Sterfgevallen of ziektes zul-len de kijker toch treffen, hoeweldie al lang besefte dat het om eendocumentaire met senioren ging.Alsook vele andere scènes zullenbijblijven, zoals Fred Knittle’s uit-voering van Coldplay’s Fix you.

De meer aangrijpende inter-views of momenten worden welsnel afgewisseld met een lichteretoon van filmen die je verdermeeneemt in het dagelijks gebeu-ren, waardoor het geheel op eenechte speelfilm lijkt. Ook wordtde reality wel eens onderbrokendoor videoclips, die het soms watoverbelichte geheel wat kleurrij-ker maken.

Young @ heart lijkt uniek inhet genre van de muziekdocu-mentaire, zelfs al is het concepthetzelfde. Hoewel de humor vaakte zeer lijkt uitgelokt door inter-viewers, zijn het dagelijkse ge-beuren en de spontane opmer-kingen van de zangers erg ko-misch.

De documentaire loodst jemoeiteloos door de tijd heen tothet moment suprême, het lang-verwachte concert. Young @heart is de documentaire die en-tertaint en ook beklijft. StephenWalker vond terecht dat dit ver-haal verteld moest worden.

Steekkaart

Regie: Stephen WalkerCast: Bob Cilman, Bob Salvini,Fred Knittle, Eileen HallDuur: 107 min.Release: 24/10/2008Kort: Oma’s aan de top van de affiche

Filmfirmament |92,9%van onze studentenvindt direct werk

na afstuderen.De anderen gaan eerst met vakantie.

(advertentie)

Young@heart

Zelfs met een band met een gemiddelde leeftijd van 82 jaar kaneen muziekdocumentaire als ‘Young@heart’ toch smaken.Rock ‘n’ roll waar je daadwerkelijk elk woord van verstaat endat met veel schwung, zoals enkel deze senioren dat kunnenbrengen. Zij proberen zich aan te sluiten bij het gedachtegoedvan onze generatie. Use it or lose it is dan ook één van degrondprincipes uitgedragen door dit ludieke koor.

Aanstormend talent (2): Jokke Vanderlinden

Vliegende superheldenElke week neemt Veto een duik in de Leuvense visvijver vanjonge artistieke beloften. Talent van formaat is JokkeVanderlinden, zowaar een circusartiest. Heel Europa mocht‘Trampoline Mission 3’ al aanschouwen en nu is er ‘Rhythm &Beast’, de nieuwe voorstelling van Le Bo Trio.

(Chr

isti

ne

Lau

reys

)

Student |10 veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008

Kim Van de Perre |

VVeettoo:: Waarom zouden studentenzich volgens jullie moeten laten do-pen?CCeelliinnee BBrraanntteeggeemm: «Wie niet ge-doopt is, behoort ook tot onze stu-dentenkring, maar degenen diezich hebben laten dopen behorenvaak tot een echte kring. Z*e zijnmeer een vriendengroep binnen deeerstejaars.»BBeenn VVaann BByylleenn: «Het geeft de stu-denten van het eerste jaar ook dekans om elkaar in totaal andereomstandigheden te leren kennen.Ons onthaalweekend is beperkt quaplaatsen, maar bij de doop wordtdit ruimschoots gecompenseerd.Het groepsgevoel wordt door dedoop enorm versterkt.»CCeelliinnee: «Het is belangrijk omelkaar er als vrienden door te halen.De hele studentendoop draait ei-genlijk rond vriendschap en het be-ter leren kennen van de medestu-dent.»VVeettoo:: Moet er bij jullie ook eerst aande schachtenverkoop meegedaanworden?BBeenn: «Neen, bij ons is zowel deschachtenverkoop als de doop vrij-blijvend en zijn beiden van elkaarlosgekoppeld. Er zijn vorig jaar 20schachten verkocht, terwijl de dooptoch steeds op zo’n 150 personenkan rekenen. Er wordt wel van deschachten die zich laten verkopen

verwacht mee te doen aan dedoop.»CCeelliinnee: «Wij hebben wel de ge-woonte dat je je eerst moet latenverkopen. Over twee weken is deschachtenverkoop, de donderdagdaarna de cantusdoop en de weekdaarop de doop. Ik ben zelf ook nogschacht geweest en vond dat toenwel grappig. Zolang de dingen nogeen beetje normaal blijven is daarniets mis mee. Het maakt het ge-beuren van de doop zelf ook watlanger, die is dan niet gewoon even‘een moment’.»VVeettoo:: Wat houdt de studentendoopin jullie kringen in?CCeelliinnee: «Er zijn twee delen. Eerstmoet je overdag, meestal verkleedvolgens een bepaald thema , doorheel Leuven een aantal opdrachtendoen. ‘s Avonds is dan de “vuiledoop,” waar de studenten echt vuilworden. Het concept draait danniet meer rond de opdrachten maarpuur rond de viezigheid. Vaak gaanwe daarna nog iets drinken om ineen goede sfeer af te sluiten.»BBeenn: «Bij ons wordt er rond 20u00‘s avonds op een plaats in Leuvenafgesproken, waarbij de studentensamenkomen en in groepjes ver-deeld worden. Daarna wordt heelLeuven doorkruist, terwijl de klas-sieke doopopdrachten uitgevoerdworden. De doop eindigt rond mid-dernacht, waarna iedereen richtingDoc’s Bar trekt om er zijn doop-

akte op te halen. De doopcantusvalt bij ons enkele weken later.»VVeettoo:: Soms kan een studentendoopbij bepaalde kringen nogal vergaan. Wat denken jullie hier zelfover?BBeenn: «Wij hebben richtlijnen diezulke toestanden niet toelaten. Ikben ervan overtuigd dat de doop inde eerste plaats iets moet zijn waarmensen achteraf van kunnen zeg-gen dat ze zich geamuseerd hebbenen dat ze een fijne avond beleefdhebben. »CCeelliinnee: «Ja, het moet leuk blijven.Het mag vuil zijn, maar je moet jeer ook goed bij voelen. De doop is erook meer voor de studenten danvoor ons, we proberen er echt op teletten dat het niet te ver gaat.»VVeettoo:: Dikwijls is vernedering eenvan de hoofdingrediënten van eenstudentendoop.CCeelliinnee: «Dat moet zeker binnen deperken gehouden worden, wij mo-gen er wel mee lachen, maar de stu-denten echt uitlachen dat ze zichslecht gaan voelen is niet fijn.»BBeenn: «Er moet door de doop-meesters zelf beslist worden of er tever gegaan wordt in bepaalde za-ken, maar tot nog toe waren hiernog geen problemen of klachtenover.»CCeelliinnee: «De studenten zitten na-dien ook nog in hun kring. Het is debedoeling dat we ervoor zorgen datze naar onze activiteiten komen. Alsze zich bij de doop al niet goed voe-len zijn ze niet meer gemotiveerdom nog deel te nemen aan onzeactiviteiten.»VVeettoo:: Hebben jullie nog tips voor el-

kaar?CCeelliinnee: «Het belangrijkste aan eendoop is dat de studenten een bandcreëren, probeer hen elkaar te latenleren kennen.»BBeenn: «Probeer het vooral luchtig tehouden en leer de eerstejaars hundoop te relativeren. Maak er ge-woon een leuke avond van.»VVeettoo:: Dienen jullie gedoopten in spe

zich mentaal voor te bereiden?BBeenn: «Uiteraard! Dat het leuk gaatworden, staat nu al vast. Maar tochmoet de doop iets blijven waarbij jeals eerstejaars kapot gaat aan destress en zenuwen, om dan achterafgezellig een pint te gaan drinken inDoc’s Bar.»CCeelliinnee: «Ze hoeven alleszins nietste vrezen.»

(advertentie)

Inter Pares (2): Alfa vs Medica

“Het mag niet te ver gaan”Preses ben je niet alleen. Om dat even in de verf te zetten, nodigtVeto om de twee weken enkele onder de velen uit voor een pittigebabbel of gewoon een vertrouwelijk gesprek. Deze week is het debeurt aan Alfa (Celine Brantegem) en Medica (Ben Van Bylen).

(An

dre

w S

no

wba

ll)

| Beeld & Cultuur 11veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008

Ide Smets & Wouter Dhaese |

VVeettoo:: Welke kunstvormen kunnen uberoeren?PPaauull BBrrooooss: «Wat literatuur betreft,heb ik de laatste jaren vooral be-roepshalve boeken gelezen. Daarkan ik dus niet zo veel over zeggen.Een kunstvorm die me nog steedsberoert is de klassieke schilder-kunst. Als Antwerpenaar voel ik mezeer sterk aangetrokken tot Rubensen Van Dijck. Ik vind dat niet de ab-solute grote kunst, maar ondertus-sen ben ik toch al een tiental keer inhet Rubenshuis in Antwerpen ge-weest. Iemand wiens werk en per-soonlijkheid ik verder bewonder, is

Ensor. Elke minder goede dag aanzee ga ik naar het Ensormuseum.Twee jaar geleden vond daar deBeaufort tentoonstelling plaats metonder andere een fameuze spinover het graf van Ensor, een beeld-houwwerk dat een grote indruk opme heeft gemaakt.»

«De volgende kunststap is mu-ziek. Zelf ben ik een klassieke oplei-ding piano gestart, maar nooit eenklassiek pianist geweest. Ik speeldewel in een orkest als basgitarist enkon ook behoorlijk goed overwegmet gitaar en tenorsaxofoon. Dat isondertussen volledig verleden tijd.Sinds ‘65 heb ik die instrumentenniet meer aangeraakt.»

VVeettoo:: Waarom hebt u in ‘65 de mu-ziekwereld achter u gelaten, en hebtu voluit voor geneeskunde gekozen?BBrrooooss: «Op het einde van de mid-delbare school en in mijn kandida-tuurjaren speelde ik nog semi-pro-fessioneel in een orkest. Toen stondik voor de keuze: het was het één ofhet ander. Je kunt niet een goedestudent zijn en ook nog een goededokter en anderzijds een subtopmuzikant. (aarzelt) Ik moest eenkeuze maken en wie weet heb ik welverkeerd gekozen. Misschien had ikbeter verder met Cliff Richard enJohnny Halliday opgetrokken.»VVeettoo:: Komen die artiesten nog weleens op consultatie?BBrrooooss: «Neen, dat denk ik niet.Johnny Halliday heeft een bilatera-le heupprothese, en ik heb hemtoch niet gezien.(lacht)»VVeettoo:: Welke rol vervult muziek opdit moment in uw leven?

BBrrooooss: «Ik heb muziek echt nodigom te werken. Jullie weten mis-schien dat ik een praktiserend ka-tholiek ben, maar dat beïnvloedmijn muziekvoorkeur niet. Hetklinkt misschien raar, maar ik beneen fervent liefhebber van polyfoni-sche muziek: Lassus en Palestina.Muziek waarbij je niet begrijpt water gezongen wordt, maar die welvoor een rustige achtergrond zorgt.Verder zet ik ook graag gregoriaan-se muziek op. Iets moderner is demuziek van Hildegard Von Bingenen Mozart. Ik had vroeger alsjongeman een hekel aan Mozart,omdat dat voor mij de vereenzelvi-ging was van een jong manneke datmoest leren piano spelen. Nu vindik hem geniaal, en een stuk beterdan zijn leermeester JosephHaydn.»VVeettoo:: Zet u ook muziek op in de ope-ratiezaal?

BBrrooooss: «Toen het operatiekwartiernog in het Sint-Pieter ziekenhuiswas en dus kleinschaliger, opereer-den we heel vaak met muziek. Numoet ik wel eerlijk zeggen dat wedaar niet altijd klassieke muziekspeelden. Dat was soms zelfs mee-zingmuziek. Onder de chirurgenzeiden we wel eens: “Het is hierprecies een café!” Het was zekergeen culturele muziek. Hier in hetU.Z.Leuven gaat dat moeilijker,maar af en toe zing ik zelf nog eenbeetje. (lacht) Ik heb vroeger name-lijk nog in een koor gezongen, maardat is nu verleden tijd vanwege eenunilaterale stemband-parese (ver-lamming van een van de twee stem-banden, red.). Ik kan wel nog hardroepen. (lacht) »

Paul Broos doceert aan de faculteitgeneeskunde en is afdelingshoofdvan Traumatologische heelkunde.

Ve r k l e d es t a n d b e e l d e n

Door Christine Laureys

Onder de toga (3): Paul Broos (geneeskunde)

“Met Cliff Richard op het podium”

Elke week legt een professor zijn toga af, samen met eenverklaring van zijn goede smaak. Zonder ambtskleed zijnacademici immers sneller geraakt en dat is net waar het omdraait als Veto hen vraagt welke kunst of cultuur hen kanvervoeren. Deze week doet Paul Broos het zonder toga.

Cultuur |12 veto jaargang 35 nr. 4 - 13/10/2008

Filip Gallasz |

VVeettoo:: Hoe zou je jouw muziekstijlbeschrijven?MMiikkaahh PP.. HHiinnssoonn: «ViolentCountry. Tussen die twee woordenis er namelijk een mooie interactie.De term ‘country’ staat dan voor hetsoftere alledaagse terwijl mijn don-kere teksten net die boze en ge-welddadige dimensie aan mijn mu-ziek geven.»VVeettoo:: U wordt in recensies vaak ver-geleken met Wilco en Lambchop.Gaat die vergelijking op?HHiinnssoonn: «Mensen hebben al bizar-re zaken over mijn muziek gezegd.The London Times vergeleek mijten tijde van mijn eerste album zelfsmet Bob Dylan. Hoewel ik vanWilco nog maar één lied gehoordheb en met Lambchop enkel hebsamengewerkt voor een compilatie-album, kan je mij waarschijnlijkwel met hen vergelijken. Ben ikdaarom ook beïnvloed door hunmuziek? Nee. Het rare is dat ik nietbeïnvloed ben door de groepenwaarmee ik vergeleken wordt.»VVeettoo:: Diezelfde recensies over je re-centelijk verschenen album ‘Micah

P Hinson and the red EmpireOrchestra’ zijn voornamelijk lo-vend. Welk gevoel breng het teweegbij een Amerikaanse artiest als zijnmuziek in Europa wordt gewaar-deerd?HHiinnssoonn: «Voor mij gaat dit terug tottoen ik And the Gospel of Progressmaakte. Een album zoals er iedereweek zoveel verschijnen. Maar plotsbegonnen enkele reetlikkendeslijmballen prachtige besprekingente schrijven. Ondanks dat hun me-ning mij niets deed, vond ik hetbest interessant. In Europa geap-precieerd worden maakt mij zeernederig want dankzij de positieverespons kan ik dit geweldige levenleiden waarin ik doe wat mij geluk-kig maakt. Ook al heb ik dat gelukniet verdiend.»VVeettoo:: Waarom niet?HHiinnssoonn: «(vert