NIEUWS

NSJ LAAT DIEPE INDRUK ACHTER OP UITBUNDIGE ANTILLIANEN

‘HEEL CURAÇAO HEEFT HET EROVER’North Sea Jazz flikt het weer: het festival brengt mensen in vervoering en geeft zijn bezoekers het ultieme zomergevoel. Wie de hitte en al het vrouwelijk schoon aan kan, is geheel op zijn plek op de nieuwe ‘dependance’ in Curaçao. Op 3 en 4 september voerden pop, Latijns-Amerikaanse, Antilliaanse, Cubaanse en salsaklanken de boventoon, maar de ‘jazzspirit’ was ruim vertegenwoordigd. ‘Hier wordt lang over nagepraat.’

‘Lionel mi dushi, woehoe!!!’ Een van de vele vrouwelijke fans van Lionel Richie schreeuwde de longen uit haar lijf naar haar ‘schatje’ toen de oud-Commodores ster op het podium verscheen. Het was ontroerend om te zien wat voor impact de popster had op het Curaçaose publiek dat volledig uit zijn dak ging. Diana Ross had hij niet nodig, want Endless Love zong hij samen met ruim vijfduizend dames. De impact van de slotact van de eerste avond van

NSJ Curaçao is groot, zo meent ook Edison Jazz Award winnaar (2004) Randal Corsen. Voor de jazzpianist was het een speciale ervaring om op ‘eigen bodem’ te spelen: ‘Curaçao heeft nog nooit eerder zo’n groot festival gehad, met vergelijkbare (soul)pophelden als Lionel Richie, Simply Red en John Legend. De mensen weten niet wat ze meemaken. Ze doen zoveel indrukken op. Hier wordt zeker lang over nagepraat.’

DRESS TO IMPRESSCorsen is geboren en getogen op het eiland en zeer te spreken over de sfeer. Met circa twintigduizend bezoekers verspreid over twee dagen kan festivaldirecteur Jan Willem Luyken ruim tevreden zijn. Omringd door volledig volgeboekte luxe hotels was het World Trade Center omgetoverd tot de herkenbare huisstijl van het festival: eettentjes met lokale specialiteiten, een perfect aangeklede zaal en podia en sfeervolle zomerse ambiance wisselden elkaar af. Wat het festival extra aangenaam maakte, was haar uiteenlopende publiek. Van Surinamers

RICHARD BONA

GIO

14 herfst 2010 Jazz

tot toeristen, en van Amerikanen tot Antilliaanse locals. De gemiddelde festivalbezoeker had zich prachtig uitgedost. Dames in sexy minirokjes, maar ook elegante lange gewaden en jurken kwamen voorbij, evenals hoofdtooien en een scala aan hoedjes. Randal Corsen legt uit dat het typisch Curaçaos is. ‘Mensen are dressed to impress! Uitgaan in een spijkerbroek is ondenkbaar hier. Het is zien en gezien worden.’

GOEDE KEUZECorsen wonend in Nederland, heeft altijd contact gehouden met het Antilliaanse eiland en ondanks dat hij geen popmuziek maakt, heeft hij zijn sporen achtergelaten op Curaçao. Tijdens zijn concert kon hij het dan ook niet laten om het publiek in het Papiaments toe te spreken. Halverwege zijn concert volgt er echter een lichte teleurstelling, want het publiek verlaat massaal de zaal: Lionel Richie is begonnen. Het terrein blijkt op dat moment qua capaciteit aan de grote kant voor het aantal aanwezige bezoekers voor de gelijktijdige acts. Opsteker voor Corsen was dat Raul Midón – die een sterke soloshow neerzette – vanachter de coulissen het hele concert volgde en zeer te spreken was over zijn spel. ‘Het is logisch dat mensen voor Lionel Richie kiezen, ze maken dat voor het eerst mee. De programmeurs hebben een goede keuze gemaakt door zo’n popicoon hier neer te zetten. Curaçao is erg (Latijns-)Amerikaans georiënteerd.’ Het bleek een gouden greep, evenals de mix met Latijns-Amerikaanse artiesten als Sergio Mendes, India, Louis Enrique en Grupo Fantasma te presenteren. Corsen: ‘Als ze hier louter improviserende jazzmusici hadden geprogrammeerd, dan had dat waarschijnlijk minder aangeslagen. Nu wordt een breed publiek aangesproken en hebben mensen de mogelijkheid om pure jazz te leren kennen, zoals een Roy Hargrove en Michel Camilo.’

UITBUNDIGHEIDOok Giovanca was een van de Nederlandse artiesten met Curaçaose roots en is eveneens zeer te spreken over de opzet. ‘De programmering was een goede mix van het geliefde Latin, het was hip met John Legend, maar ook old school met Lionel Richie en Simply Red en tegelijkertijd konden mensen ruiken aan etnisch getinte muziek van Richard Bona, verdieping krijgen bij Roy Hargrove en traditie proeven bij Natalie Cole. Ook was er voldoende aandacht voor lokale bands – Randal, Tumbao, Mulato en ik – , dus het paste perfect bij dit publiek.’ Giovanca is geboren en opgegroeid in Nederland, haar roots liggen echter op Curaçao. Bijna haar hele familie was aanwezig bij het concert, dus een bijzondere ervaring voor de vocaliste. Toch kent de gemiddelde eilandbewoner haar muziek nauwelijks. ‘Mijn plaat is hier niet uitgebracht; nu hebben mensen aan mijn muziek kunnen proeven en na afloop de cd kunnen kopen. De vibe was overigens direct goed, mensen gaan echt uit hun dak hier. Dat is ontzettend inspirerend om te zien.’ De uitbundigheid uitte zich in wilde kreten, meezingen, intiem slow dancen – John Legend pikte zelfs een dame uit het publiek waarvoor hij op zijn knieën ging – en wilde heupbewegingen. De meer ingetogen festivalganger sloeg bij het hoofdpodium alles gade vanaf de tribunes, zoals de gemigreerde local Deria Peters (19), die met haar schoonfamilie het evenement bezocht. Zelf heeft ze weinig affiniteit met jazz, maar vindt het festijn een geweldig initiatief. ‘Heel Curaçao heeft het er over. Ik heb veel nieuwe artiesten ontdekt waar ik nu zeker meer interesse in heb.’ Schoonmoeder Peggy Lotman heeft zelfs haar niet in jazz geïnteresseerde zus meegekregen die dusdanig nieuwsgierig was geworden van alle enthousiaste verhalen van de eerste avond. Lotman: ‘Het leeft ontzettend onder de bevolking. De entree is wel prijzig. Mensen hebben er echt voor gespaard.’

PITTIG PRIJSKAARTJEGiovanca en Randal Corsen vinden de ticketprijs ook pittig. Voor sommige mensen bedraagt het weekend een half maandsalaris. Giovanca: ‘Het zou mooi zijn als de organisatie volgend jaar de locals en jonge muzikanten een speciale prijs kunnen aanbieden, zodat iedereen er naar toe kan. Een soort NSJ Around Town idee met een aantal gratis concerten zou een extra stimulans kunnen zijn.’ Corsen voegt toe dat er in de aanloop naar het festival al diverse workshops en jamsessies georganiseerd zijn. Beide artiesten hopen dat het festival jazz naar een hoger plan brengt op het eiland. Voor de gemiddelde bezoeker kan het niet meer stuk. Peggy Lotman: ‘De mensen hebben het geld er voor over, want ze weten wat ze ervoor terugkrijgen. En het is goed geprogrammeerd met artiesten die elke generatie hier kent. Dat is fantastisch. Misschien geen echte jazz, wel absoluut iets om volgend jaar weer naar uit te kijken.’ Tekst & fotografie: Angelique van Os

JOHN LEGEND

RAUL MIDÓN

LIONEL RICHIE

NATALIE COLEGIOVANCA

herfst 2010 Jazz 15